Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

ΤΟ ΈΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΓΆΜΟΥ.

      Ευαγγέλιον  "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ. ΚΒ/22, εδ. 1 - 14.

1 ΚΑΙ απαντώντας ξανά ο Ιησούς, τους είπε, με παραβολές, λέγοντας: 
2 Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του 
3 και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκαλεσμένους στους γάμους και εκείνοι δεν ήθελαν νάρθουν. 
4 Έστειλε ξανά άλλους δούλους, λέγοντας: Πείτε στους προσκαλεσμένους: Δέστε, ετοίμασα το γεύμα μου οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια μου είναι σφαγμένα, και όλα είναι έτοιμα ελάτε στους γάμους. 
5 Εκείνοι, όμως, δείχνοντας αμέλεια, αναχώρησαν, ο ένας μεν στο χωράφι του, ο άλλος δε στο εμπόριό του 
6 και οι υπόλοιποι, αφού έπιασαν τους δούλους του, τους κακοποίησαν και τους φόνευσαν. 
7 Και ακούγοντάς το ο βασιλιάς οργίστηκε και στέλνοντας τα στρατεύματά του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες, και κατέκαψε την πόλη τους. 
8 Τότε, λέει στους δούλους του: Ο γάμος μεν είναι έτοιμος, αλλά οι προσκαλεσμένοι δεν ήσαν άξιοι
9 Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους. 
10 Και αφού εκείνοι οι δούλοι βγήκαν στους δρόμους, συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς και ο γάμος γέμισε από καθισμένους στο τραπέζι. 
11 Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε μέσα για να θεωρήσει τους καθισμένους στο τραπέζι, είδε εκεί έναν άνθρωπο να μη είναι ντυμένος με ένδυμα γάμου 
12 και του λέει: Φίλε, πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος αποστομώθηκε. 
13 Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. 
14 Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. 

         ΣΧΟΛΙΑ : 
       Η παραβολή του ενδύματος του γάμου φέρνει στη σκέψη μας το ερώτημα σχετικά με το ποια ήταν η ανάγκη που έκανε τον άνθρωπο να ντυθεί και να μην είναι γυμνός; Η επιστήμη μας λέει ότι ο άνθρωπος αναγκάστηκε να φορέσει ρούχα εξ αιτίας του ψύχους και γενικά των καιρικών συνθηκών. Όμως ο αψευδής, ο αιώνιος λόγος του Θεού μας πληροφορεί πως το ένδυμα στον άνθρωπο καθιερώθηκε αμέσως μετά την αμαρτία του μέσα στον κήπο της Εδέμ με σκοπό να καλύψει μια από τις συνέπειες της αμαρτίας, τη γύμνια του ανθρώπου (Γένεση Γ/3: 9). 
       Μέχρι τη στιγμή της παρακοής οι πρωτόπλαστοι δεν είχαν αισθανθεί την ανάγκη του ενδύματος, μέχρι ότου η αμαρτία αποκάλυψε τη γύμνια τους δημιουργώντας ταυτόχρονα το συναίσθημα της ντροπής (Γένεση Γ/3: 10). Το συναίσθημα αυτό οι πρωτόπλαστοι προσπάθησαν να εξουδετερώσουν καλύπτοντας τα διάφορα σημεία του σώματός τους με φύλλα συκιάς (Γένεση Γ/3: 7). Η προσπάθειά τους αυτή απέτυχε οικτρά και τότε ο Θεός ανέλαβε να τους φτιάξει δερμάτινους χιτώνες (Γένεση Γ/3: 21), για να τους ντύσει. 
    Έτσι πραγματοποιήθηκε η πρώτη θυσία κάποιων αθώων ζώων, για να ντυθεί ο άνθρωπος, σύμβολο και προεικόνιση της μιας και μοναδικής θυσίας ενός "αθώου", που κάποτε θα πραγματοποιείτο πάνω στο σταυρό του Γολγοθά για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων (Τίτος Β/2: 11). Όμως παρά τους δερμάτινους χιτώνες, που ο Θεός προσέφερε στον άνθρωπο, για να καλύψει εξωτερικά τη ντροπή του, ο άνθρωπος έμεινε εσωτερικά, ψυχικά γυμνός. Μια γυμνότητα που τον έκανε να ντρέπεται να εμφανιστεί μπροστά στο Θεό, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή συναντιόταν και συνομιλούσε μαζί Του. Κάθε προσπάθεια κάλυψης της αμαρτίας μας με δικά μας μέσα αποτελεί μια μεγάλη ασχημοσύνη και θυμίζει την αποτυχημένη εκείνη προσπάθεια των πρωτόπλαστων να ντυθούν με τα φύλλα της συκιάς, που περισσότερο υπογράμμιζαν τη γύμνια τους. Όπως τότε ο Θεός ήταν Εκείνος που κάλυψε αποτελεσματικά τη γύμνια του σώματος τους, έτσι και την ψυχική μας γύμνια μονάχα ένα «ένδυμα» φτιαγμένο από το χέρι του Θεού μπορεί να την καλύψει. Τη μεγάλη αυτή αλήθεια ο Κύριός μας θέλησε ιδιαιτέρα να μας υπογραμμίσει και γι’ αυτό μας έδωσε την παραβολή του ενδύματος του γάμου. 

      Λέει λοιπόν ο Κύριος ότι ένας άρχοντας, για να γιορτάσει το γάμο του γιου του, προετοίμασε ένα μεγάλο και πλούσιο τραπέζι στο οποίο κάλεσε πολλούς. Καθώς καθημερινά ακούγεται το μήνυμα του Ευαγγελίου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ο Θεός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στέλνει προσκλήσεις σε κάθε άνθρωπο για την ουράνια Βασιλεία Του. Προσκαλεί τον άνθρωπο να παραβρεθεί σ’ έναν λαμπρό γάμο  στον ουρανό και στον οποίον θα γίνει η ένωση του Κυρίου Ιησού Χριστού με τη «νύμφη» Του, που είναι η Εκκλησία Του (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 7).
      Πρόκειται για μία Εκκλησία που θα αποτελείται από τους πιστούς όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Σ' αυτόν το γάμο είμαστε όλοι καλεσμένοι, γιατί "ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια" (Α΄ Τιμοθέου Β/2: 4). Ο Κύριος στέλνει και σήμερα ανθρώπους, οι οποίοι ομολογούν την Αγάπη του Θεού και κηρύττουν τη μετάνοια και την δια της πίστεως σωτηρία (Εφεσίους Β/2: 8). Ο καθένας ακούει το Λόγο του Θεού και μέσα στην ελευθερία, που ο Θεός του έχει δώσει, κάνει την επιλογή του. 
    Κάποιοι από τους καλεσμένους αποδέχονται την πρόσκληση, δηλαδή μετανοούν για το αμαρτωλό παρελθόν τους και ο Χριστός τους οδηγεί μέσα στην Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του. 
    Κάποιοι άλλοι απορρίπτουν την πρόσκληση με διάφορες δικαιολογίες, κολλημένοι στην κυριολεξία στις βιοτικές μέριμνες, με την οικογένειά τους, τις δουλειές τους κλπ. Έτσι θεωρούν "κοινό το αίμα του Χριστού" (Εβραίους Ι/10: 29) και δε δίνουν την προτεραιότητα και την πρέπουσα σημασία. Κάποιοι όχι μόνον περιφρόνησαν την πρόσκληση, αλλά και έδιωξαν και φόνευσαν τους απεσταλμένους του Βασιλιά (Λουκάς Κ/20: 15). 
    Υπάρχει και μια τρίτη ομάδα ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί αποδέχονται την πρόσκληση για την ουράνια βασιλεία, δηλώνουν ότι επιθυμούν να παραβρεθούν στο τραπέζι της χαράς, όμως επιθυμούν να συμμετέχουν με ένα δικό τους τρόπο, φορώντας ένα δικό τους "ένδυμα γάμου". Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Απλά ακολουθούν ένα ευαγγέλιο προσαρμοσμένο στα δικά τους μέτρα και σταθμά και δεν προσπαθούν να προσαρμοστούν ταπεινά στα μέτρα του Λόγου του Θεού, αλλά αντίθετα προσπαθούν να προσαρμόσουν τον αιώνιο Λόγο του Θεού στα δικά τους ανθρώπινα μέτρα.
      Όμως όσες φορές και αν η ψυχή αρνηθεί δεν πρόκειται να ακυρώσει η να αναβάλει ο Θεός τα θαυμαστά σχέδιά Του. Μπροστά στην άρνηση των προσκεκλημένων του ο άρχοντας έδωσε εντολή στους δούλους: «πορεύεσθε ουν επί τας διεξόδους των οδών και όσους αν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους» Βγείτε στους δρόμους και γεμίσατε το σπιτικό μου με όποιον βρείτε μπροστά σας, χωλούς, ζητιάνους, για να ευφρανθούν από τα αγαθά μου και να γνωρίσουν την αγάπη Μου. 
     Ο Βασιλιά είναι Πατέρας Θεός, ο οποίος ετοίμασε ένα γαμήλιο συμπόσιο για τον υιό Του, τον Ιησού Χριστό. Αρχικά ο Θεός απευθύνεται στον λαό Ισραήλ, τον οποίον είχε δημιουργήσει για να είναι ο εκλεκτός λαός Του. Σ’ αυτούς λοιπόν έστειλε και ξανά έστειλε τους δούλους Του, που είναι οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και τους προειδοποιούσε για τα σχέδιά Του και για την μέλλουσα έλευση του Μεσσία Χριστού. Παρά την ανυπακοή τους, ο Θεός μεταχειρίστηκε κάθε μέσο και κινήθηκε με μεγάλο ενδιαφέρον και με πολύ αγάπη προς το λαό Του, προσπαθώντας να τους επαναφέρει στην ποίμνη Του, όμως εις μάτην. Στις προσκλήσεις του Θεού ποια ήταν η αντίδραση των καλεσμένων; «Έδειραν, λιθοβόλησαν, φυλάκισαν, εξόντωσαν» τους απεσταλμένους. Μπροστά σ’ αυτή την άκαμπτη στάση του λαού Ισραήλ ο Θεός είπε: «Τι να κάμω; ας πέμψω τον υιόν μου τον αγαπητόν ίσως ιδόντες τούτον θέλουσιν εντραπεί» (Λουκάς Κ/20: 13». «Όμως, όταν οι γεωργοί είδαν τον Υιό σκέφτηκαν μέσα τους, λέγοντας: Αυτός είναι ο κληρονόμος ελάτε να τον φονεύσουμε, για να γίνει δική μας η κληρονομιά. Και αφού τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, τον εφόνευσαν. Τι θα τους κάνει, λοιπόν, ο κύριος του αμπελώνα; Θα έρθει και θα εξοντώσει αυτούς τούς γεωργούς, και θα δώσει τον αμπελώνα σε άλλους» (Λουκάς Κ/20: 14-16). Μέσα στην απιστία του ο λαός όχι μόνον δε ντράπηκε, αλλά καταδίκασε τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Θεού σε σταυρικό θάνατο. Μπροστά στον Πιλάτο Τον αρνήθηκαν με τα λόγια: «Οι δε εκραύγασαν Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος. Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς. Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα» (Ιωάννης ΙΘ/19: 15).
     «Και ακούγοντάς το ο βασιλιάς οργίστηκε και στέλνοντας τα στρατεύματά του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες και κατέκαψε την πόλη τους» (εδ.7). Οργίστηκε ο Θεός με την ανυπότακτη συμπεριφορά του λαού Του και επέτρεψε να πέσουν επάνω τους πολλές συμφορές για να τους διαπαιδαγωγήσει. Η μεγάλη συμφορά ξεκίνησε με την πλήρη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού από το στρατό των Ρωμαίων το έτος 70 μ.Χ. Ο Κύριος Ιησούς τους είχε προειδοποιήσει «Βλέπεις όλα αυτά τα μεγάλα οικοδομήματα; Δεν θα μείνει πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα κατακρημνιστεί» (Μάρκος ΙΓ/13: 2). Συνεχίστηκε με τη διασπορά των Ιουδαίων σε όλα τα μέρη της γης. Αυτή η διασπορά διήρκεσε 19 αιώνες (1878 χρόνια) και τερματίστηκε με τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ το έτος 1948. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν για τους Εβραίους μια μαύρη περίοδος διακρίσεων, διώξεων, στερήσεων, ανελέητων εξοντώσεων. Ο Κύριος τους είχε προειδοποιήσει: «και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι εις πάντα τα έθνη και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών» (Λουκάς ΚΑ/21: 24). 
     Όταν λοιπόν οι προσκεκλημένοι αρνήθηκαν να παραβρεθούν, όταν ο λαός Ισραήλ, που ήταν ο εκλεγμένος λαός του Θεού, επιφορτισμένος με το μεγάλο έργο να φανερώσει τις αρετές του Θεού στον κόσμο, δεν ανταποκρίθηκε στον προορισμό του, τότε οι Απόστολοι στράφηκαν προς τα Έθνη όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Είναι η εκπλήρωση του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους». Οι Απόστολοι υπάκουσαν στην εντολή του Θεού «υπάγετε μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Έκτοτε συγκροτείται ο «πνευματικός Ισραήλ», που αποτελείται «από κάθε φυλή και κάθε έθνος» (Αποκάλυψη Ε/5: 9). Αποτελείται από μέλη, που αν και δεν ήταν "υιοί της βασιλείας", αλλά ήταν "αμαρτωλοί και σφόδρα διεφθαρμένοι", εν τούτοις έχουν μια ξεχωριστή θέση κοντά στο Θεό, δια του αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Εβραίους Ι/10: 19). "διά του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού" (Εφεσίους Α/1: 7).
   Μπροστά σε αυτήν την απαξιωτική συμπεριφορά των καλεσμένων ο Βασιλιάς στέλνει τους δούλους και προσκαλεί άλλους ανθρώπους, ξένους, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, καλούς, κακούς, φτωχούς, πλούσιους, οι οποίοι όμως αποδέχονται την πρόσκληση. Μετά απ’ αυτά «επλήσθη ο γάμος». Η διδασκαλία του Χριστού από την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι σήμερα έχει απλωθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στο διάστημα αυτό των 2000 χρόνων άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές τάξεις άκουσαν και υπάκουσαν στα λόγια του Ιησού. «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). 
      Ενώ λοιπόν όλα ήταν έτοιμα, για να αρχίσει το μεγάλο εκείνο τραπέζι της χαράς, λίγο πριν από την έναρξη της τελετής ο Βασιλιάς, καθώς επιθεωρεί τους καλεσμένους και τους παρατηρεί έναν προς έναν, ξαφνικά συνέβη κάτι τρομερό, συνέβη ένα μεγάλο δράμα με τραγικές συνέπειες. Παρατήρησε ο Βασιλιάς ότι ένας από τους παρευρισκόμενους, σε αντίθεση με όλους τους άλλους, δε φορούσε το γιορταστικό ένδυμα του γάμου. Εδώ ακριβώς συνέβη η τραγωδία. Ο Βασιλιάς πλησίασε τον άνθρωπο αυτό και το είπε: «εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου; Ο δε εφιμώθη» (εδ. 12). Φίλε, πως μπήκες εδώ χωρίς να έχεις ένδυμα γάμου; Φίλε, πάντα με αγάπη ο Κύριος, πάντα με στοργή, λυπάται δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Ακόμα και την ώρα της προδοσίας από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, η καρδιά του Χριστού πονούσε γι’ αυτόν. Ο Κύριος την ώρα που Τον φιλούσε για να τον παραδώσει στους στρατιώτες του είπε: «φίλε, γιατί ήλθες;» (Ματθαίος ΚΣ/26: 50). Στην ερώτηση του Βασιλιά ο άνθρωπος εκείνος, που είχε αποδεχθεί την πρόσκληση και δεν είχε αδιαφορήσει όπως οι άλλοι, αποστομώθηκε. Δε βρήκε κάποια λόγια να πει, δεν μπόρεσε την ώρα εκείνη να αρθρώσει λέξη. 
     Μπορεί σήμερα πολλοί από τους αρνητές του Θεού να λένε πολλά και για διάφορα πράγματα σχετικά με το Θεό και με το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κλπ. Όμως εκείνη την ημέρα μπροστά στην παρουσία Του όλοι οι αρνητές Του θα αποστομωθούν. Είναι χαρακτηριστικά και διαχρονικά τα λόγια του Ιούδα μπροστά στον Άρχοντα της Αιγύπτου, τον Ιωσήφ: "τι να πούμε στον Κύριό μου; τι να λαλήσουμε; πώς να δικαιωθούμε; Ο Θεός βρήκε την αδικία των δούλων σου" (Γένεση ΜΔ/44: 16). Τι να πει ο άνθρωπος μπροστά στην παρουσία του Θεού; Πώς να δικαιολογηθεί εκείνος που απέρριψε μια «τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβραίους Β/2: 3). Για όλους αυτούς που δέχονται την πρόσκληση αλλά παραμένουν σε μία ρηχή «θρησκευτική» και όχι εσωτερική πνευματική ζωή. Για τις απανταχού της γης «μωρές παρθένες» ο Λόγος του Θεού διαχρονικά αναφέρει: «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 5). 
     "Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι, εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών". Μα είναι τόσο αυστηρός ο Θεός της αγάπης; Μέχρι την ώρα της επιθεώρησης ενεργούσε η αγάπη του Θεού. Τώρα ενεργεί η δικαιοσύνη του Θεού, η οποία δεν μπορεί να παραβεί το Λόγο Του. Δεν μπορεί ο Θεός να καταλύσει τη δικαιοσύνη και να γίνει άδικος. Μια μέρα στην παρουσία Του θα ενεργήσει σύμφωνα με τους νόμους της δικαιοσύνης Του. Δεν μπορεί ο δικαστής να πει : «Αθώος ο ένοχος», γιατί θα έχει καταλύσει τη δικαιοσύνη. 
     Σχετικά με το ένδυμα του γάμου θα μπορούσε να πει κάποιος: Μα φτωχοί, ζητιάνοι ήσαν, δεν είχαν τα στοιχειώδη, για να ζήσουν και ο άρχοντας απαιτούσε να φορούν ειδικό ένδυμα γάμου; Όμως δεν είναι αυτή η αλήθεια, διότι σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής το ένδυμα του γάμου το προσέφερε δωρεάν στους προσκεκλημένους ο οικοδεσπότης (Β΄ Βασιλέων Ι/10: 22). Δεν απαιτείτο τίποτα άλλο από το να απλώσει ο καλεσμένος να λάβει το ένδυμα, να το φορέσει και με αυτό να καθίσει στο δείπνο. Ο Λόγος του Θεού μας λέει σχετικά με το ένδυμα που θα πρέπει να φοράμε, για να έχουμε παρρησία ενώπιόν Του (Ησαΐας ΞΑ/61: 10 & Εκκλησιαστής Θ/9: 8 & Αποκάλυψη Γ/3: 4,5). 
      Ήταν δικαιολογημένη λοιπόν η απαίτηση και ο θυμός του άρχοντα για εκείνον που περιφρόνησε τα καθιερωμένα και με ένα δικό του τρόπο και ένα δικό του ένδυμα παραβρέθηκε στο γιορταστικό τραπέζι του άρχοντα. Ο άνθρωπος αυτός, που δεν ήταν ντυμένος με τη γαμήλια φορεσιά, εκπροσωπεί όλους εκείνους που ομολογούν πως είναι έτοιμοι για τη Βασιλεία, αλλά ποτέ δεν έχουν ντυθεί με τη δικαιοσύνη του Θεού, δια του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β΄ Κορινθίους Ε/5: 21). Χωρίς την κάλυψη του Χριστού κανείς δε θα μετάσχει στη Βασιλεία του Θεού (Ρωμαίους Γ/3: 19). Στον ουρανό θα βρεθούν μόνο εκείνοι τους οποίους ο Θεός έχει "ντύσει" με το "ένδυμα της δικαιοσύνης", που μόνον Αυτός δίνει σε όσους έχουν πιστέψει στον Ιησού Χριστό (Ησαΐας ΞΑ/61: 10 --  Ρωμαίους Γ/3: 26). "Πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον" (Ησαΐας ΞΔ/64: 6). ΄Όποιος όμως επωφελείται από το Έργο εξιλέωσής του Χριστού στον Γολγοθά, αποκτά τη συγχώρεση των αμαρτιών του και έχει τη δυνατότητα να βρεθεί ανάμεσα σ' εκείνους που "ευφραίνονται τα μέγιστα επί τον Κύριον.... διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας" (Ησαΐας ΞΑ/61: 10).
     Το μεγάλο τραπέζι είναι το τραπέζι της βασιλείας του Θεού που θα πραγματοποιηθεί εκείνη την ημέρα στον ουρανό. Όμως ψυχικά ποιο είναι ένδυμα του γάμου, χωρίς το οποίο κανείς δεν μπορείς να καθίσει στο δείπνο του Θεού; Ποιο είναι αυτό το ένδυμα που ο Θεός ως οικοδεσπότης του ουρανού, σου προσφέρει δωρεάν και το οποίο τόσο πολύ κόστισε σε Αυτόν για να το ετοιμάσει; Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τη δικαιοσύνη του Θεού, να ντυθούμε τον καινούργιο άνθρωπο, τον «χτισθέντα εν Χριστώ Ιησού» (Εφεσίους Δ/4: 24) και ακόμη να ενδυθούμε τον Χριστό, εκτός του οποίου δεν υπάρχει αλλού σωτηρία (Πράξεις Δ/4: 12). 
     Πραγματικά στο Άγιο και γεμάτο φως περιβάλλον του Θεού μόνον μια ζωή σαν τη ζωή του Χριστού μπορεί να σταθεί. Και όμως ο Θεός θέλει όλους τους σακάτηδες και χωλούς, όλους τους παραμορφωμένους από την μακρόχρονη δούλεψη της αμαρτίας, να τους δει στο μεγάλο τραπέζι της χαράς, στο τραπέζι της βασιλείας του. Ο Θεός θέλει «να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας» (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 4). 
   Ένας μόνον τρόπος υπάρχει, να ντυθούμε με τη δικαιοσύνη του σταυρού και να ζητήσουμε τη ζωή του Χριστού, που όμως δε θα είναι από εμάς αλλά από τον ίδιο τον άρχοντα της δικαιοσύνης, τον Ιησού Χριστό. Μόνον ενδεδυμένοι με το ένδυμα του Ιησού Χριστού θα έχουμε ελεύθερη την είσοδο στον ουρανό. Θα μας δεχθεί ως νύμφη Του και θα καθίσουμε στο μεγάλο γάμο του αρνιού (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 9). Καμιά επιδιόρθωση, κανένα καθάρισμα του δικού μας ενδύματος δεν μπορεί να μας επιτρέψει να καθίσουμε στο τραπέζι των γάμων του ουρανού. Αλίμονο στην ψυχή εκείνη που θα τολμήσει να στηριχτεί στην δική της δικαιοσύνη, στα δικά της πενιχρά έργα και με αυτήν να παρουσιαστεί στο Θεό (Ρωμαίους Ι/10: 4). Πολύ γρήγορα θα βρεθεί έξω, μακριά από Θεό, στο σκοτάδι. 
     Από τη στιγμή που θα φορέσουμε το δικό Του ένδυμα ανήκουμε πια στο δικό Του περιβάλλον, στο δικό Του λαό και κανείς δε θα μπορεί να μας ρωτήσει ποιοι είμαστε και τι γυρεύουμε. Το ένδυμα του Χριστού θα μιλάει από μονό του. Φορώντας το καινούργιο ένδυμα του γάμου, το ένδυμα της δικαιοσύνης του Χριστού, για να καλύψουμε τη γυμνότητα μας και την αδυναμία μας έχουμε μια άλλη εσωτερική όψη. Έχουμε μια εσωτερική μεγαλοπρέπεια, έχουμε «παρρησία προς τον Θεό» (Εφεσίους Γ/3: 12), έχουμε το χάρισμα να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί Του, να μας αποκαλεί «παιδιά Του» και να τον αποκαλούμε «Πατερά μας» (Α΄ Κορινθίους Α/1: 3). Αυτό έχει σαν συνέπεια να γεμίσει η ψυχή μας από χαρά, μια χαρά που έχει αρχή μα δεν έχει τέλος. Με το ένδυμα που ο Κύριος μας προσφέρει δωρεάν θα καθίσουμε στο δείπνο του ουρανού, θα γίνουμε η νύμφη του «εσφαγμένου αρνίου» (Αποκάλυψη Ε/5: 12), γεμάτοι με ευγνωμοσύνη για το μεγάλο Έργο της αγάπης του Θεού, για το τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο της σωτηρίας μας, που έγινε δια Ιησού Χριστού και που τόσο πολύ στοίχισε στον Πατερά και στον Υιό. Θα γίνουμε σύμφωνα με τον αψευδή και αιώνιο Λόγο του Θεού «κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους Η/8: 17). 
       Αναλογιζόμενοι τα μεγαλεία που έχει ετοιμάσει ο θεός για μας, ας παραμερίσουμε κάθε δισταγμό και προκατάληψη και ας απεκδυθούμε "τον παλαιό άνθρωπο μετά των πράξεων αυτού" και ας ντυθούμε με τον νέο τον «κατά Χριστόν» (Κολοσσαείς Γ/3: 9). ο «οίκος επλήσθη». Μην αμελήσουμε να το κάνουμε. Η περίοδος της χάριτος τελειώνει, οι καιροί των Εθνών συμπληρώνονται, ο Κύριος έρχεται. Ας κοιτάξει ο καθένας μέσα του, για να διαπιστώσει τι «ένδυμα» φοράει. Ο Λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει και σήμερα «τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 2). Στη δική Του πρόσκληση αγάπης, ολόψυχα ας ανταποκριθούμε. ---

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Ο ΑΝΟΜΟΣ.

      βιβλίο προφήτη "ΔΑΝΙΗΛ", κεφ. Η/8, εδ. 23 – 25.

23 Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. 
24 Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως και θέλει αφανίζει εξαισίως και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς και τον λαόν τον άγιον. 
25 Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός. 

         ΣΧΟΛΙΑ: 
    Στο βιβλίο του προφήτη "Δανιήλ" (κεφ. Θ/9, εδ. 24) αναφέρεται: «Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση»

    Ως κρίση πάνω στο λαό Ισραήλ δεν ορίστηκαν μόνον τα εβδομήντα χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας (607 – 537), αλλά 70 επτάδες ετών (70 χ 7), δηλ. 490 χρόνια. «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας» (Δανιήλ Θ/9: 25). 
    Μετά από εβδομήντα επτάδες ετών «θα συντελεστεί η παράβαση», δηλαδή θα λάβει τέλος η αμαρτωλή πορεία του λαού Ισραήλ, που αποκορύφωμά της είχε την περιφρόνηση και θανάτωση του Μεσσία Χριστού. Κατά τη δεύτερη έλευση του Χριστού ένα υπόλοιπο από το λαό Ισραήλ θα στραφεί με πίστη «εις εκείνον, τον οποίον εξεκέντησαν» (Ζαχαρίας ΙΒ/12: 10 & Ιωάννης ΙΘ/19: 37). Τότε η παρακοή τους και οι αμαρτίες τους θα συγχωρεθούν. 
    Η έκδοση του διατάγματος για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ έγινε το 20ο έτος της βασιλείας του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη. Αυτό σύμφωνα με την ιστορική έρευνα είναι το έτος 445 π.Χ. Από τότε αρχίζει ο υπολογισμός των εβδομήντα επτάδων ετών. Επτά (7) επτάδες ετών δηλ. 49 έτη, ήταν η περίοδος ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ και ακολουθούν εξήντα δύο (62) επτάδες ετών, δηλ. 434 έτη, συνολικά 483 έτη. Τα έτη αυτά συμπληρώθηκαν το έτος 33 μ.Χ. όταν ο Χριστός μπήκε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ. Στον υπολογισμό ας λάβουμε υπόψη ότι με το σημερινό ημερολόγιο ο Μεσσίας Χριστός δε γεννήθηκε το έτος 0 αλλά το 4 ή 5 π.Χ. και επίσης ότι το έτος υπολογίζεται με 360 ημέρες. 

     [Αναλυτική μελέτη σχετικά με τις «εβδομήντα εβδομάδες» που αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ έχει δημοσιευτεί στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com στις 19-02-2016]. 

   «Μετά τις εξήντα δύο εβδομάδες θα εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε μετά από τη συμπλήρωση των 7 + 62 = 69 επτάδων ετών. Απομένει ακόμα να εκπληρωθεί η εβδομηκοστή εβδομάδα (επτά έτη). Αυτή δεν μπορούσε να εκπληρωθεί αμέσως, γιατί ο λαός Ισραήλ είχε απορρίψει το Μεσσία Χριστό και κατά συνέπεια ο Θεός διέκοψε την άμεση σωτηριακή σχέση με το λαό Του και απευθύνθηκε στα έθνη, που ζούσαν μέσα στην ειδωλολατρία και δε γνώριζαν το Θεό. Στο χρονικό αυτό διάστημα ο λαός Ισραήλ εκδιώχτηκε από τη γη του και διασκορπίστηκε ανάμεσα στους λαούς της γης. Εκεί έπρεπε να μείνει μέχρις ότου ο Κύριος τον  συγκεντρώσει και πάλι και τον κάνει κράτος (Λουκάς ΚΑ/21: 24). 
     Έτσι από την ένδοξη ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού εδώ και 2.000 χρόνια το Ευαγγέλιο του Χριστού κηρύττεται στα έθνη, σε όλο τον κόσμο και είναι αμέτρητοι εκείνοι που ήλθαν με ζωντανή πίστη στον Κύριο Ιησού και έλαβαν δωρεάν, «κατά χάριν», την δια της πίστεως σωτηρία, που μόνον Αυτός προσφέρει (Εφεσίους Β/2: 8). Σήμερα ο Κύριος συγκεντρώνει την εκκλησία Του και καθημερινά «προσθέτει σ’ αυτή τους σωσμένους» (Πράξεις Β/2: 47). Όταν λοιπόν "αρπαχτεί" η Εκκλησία στον ουρανό (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-17), «όταν εισέλθει το πλήρωμα των Εθνών» στη σωτηρία (Ρωμαίους ΙΑ/11: 25), ο Κύριος θα συνεχίσει τη σωτηριακή Του σχέση με τον Ισραήλ. Έτσι θα αρχίσει η εκπλήρωση της 70ης εβδομάδας, που θα διαρκέσει επτά έτη και που είναι και η τελευταία. 
     Καθώς η «περίοδος της Χάριτος» που άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής για τη σωτηρία των Εθνών, κλείνει και φτάνουμε όλο και πιο κοντά στην εκπλήρωση της τελευταίας επτάδας ετών. Πάνω στον κόσμο η κατάσταση έχει πλέον γίνει αφόρητη. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών και ανεξέλεγκτων καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας. Φυσικές καταστροφές όλο και πιο πολύ εντείνονται και στοιχίζουν τη ζωή σε πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Πολιτικές και οικονομικές κρίσεις έρχονται να επηρεάσουν όλες τις χώρες του πλανήτη και να τις βυθίσουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Πολλοί πόλεμοι δεν τελειώνουν ενώ γίνονται όλο και πιο φονικοί χάρη στα εξελιγμένα σύγχρονα όπλα. Τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη, χωρίς να λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Παγκόσμιες κλιματικές μεταβολές έχουν σαν αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές, τυφώνες, πλημμύρες, καύσωνες, παγετώνες και άλλα δυσμενή καιρικά φαινόμενα. Ασθένειες, επιδημίες όλο και πιο πολύ εξαπλώνονται, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να τις περιορίσει ή και να τις εξαλείψει. Πυρηνικά ατυχήματα έχουν σαν αποτέλεσμα τη μόλυνση των υδάτων, της ατμόσφαιρας, των τροφών κλπ. Η εγκληματικότητα βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία με αποτέλεσμα κανένας να μην αισθάνεται ασφαλής και να δημιουργείται μια εντελώς ανεξέλεγκτη κατάσταση. Στους τομείς της ηθικής και των ηθών πέφτουν και οι τελευταίοι φραγμοί. Ιδιαίτερα στις χώρες της λεγόμενης «χριστιανικής δύσης» η πτώση κάθε αξίας είναι τόσο μεγάλη, που παρόμοια δεν έχει καταγράψει η ιστορία. Αλήθειες που είχαν εφαρμοστεί επί αιώνες τα τελευταία χρόνια έχουν εξανεμιστεί εντελώς και πλέον δεν εφαρμόζονται. Ολόκληρος ο πλανήτης γη βαδίζει ανεξέλεγκτα προς το απόλυτο χάος, σε μία άνευ προηγουμένου καταστροφική πορεία. Το ερώτημα που ορθώνεται είναι τι θα γίνει τελικά αυτός ο κόσμος; άραγε το τέλος είναι τόσο κοντά; Μεγάλη αβεβαιότητα ανασφάλεια και αγωνία έχει καταλάβει τους ανθρώπους για το σήμερα, αλλά και για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα. 
      Ο λόγος του Θεού αναφέρεται στο «τέλος των ημερών» (Δανιήλ ΙΒ/12: 13) καθώς και για τους «έσχατους καιρούς». Για τους καιρούς αυτούς μάλιστα ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς ανέφερε κάποια εξωτερικά γνωρίσματα: Γίνεται λόγος για «πολέμους και φήμες πολέμων» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6), για έντονες διαμάχες μεταξύ των λαών σε τέτοιο βαθμό που θα εγερθεί «ο ένας λαός εναντίον του άλλου» και «το ένα βασίλειο κατά του άλλου» (Ματθαίος ΚΔ/24: 7). Πολλοί άνθρωποι θα βρίσκονται σε πλήρη ανέχεια, ώστε να στερούνται και το φαγητό, με αποτέλεσμα να υπάρξουν «λιμοί» Θα υπάρξουν «σεισμοί κατά τόπους» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6,7). Πέρα απ’ όλα αυτά θα εγερθούν πολλοί ψευδοπροφήτες που θα προσπαθούν να πλανήσουν πολλούς (Ματθαίος ΚΔ/24: 11). 
     Ο Απ. Παύλος σχετικά με την κατάσταση των ανθρώπων που θα ζουν κατά τους έσχατους καιρούς αναφέρει στην επιστολή «Β΄ Τιμοθέου», (κεφ. Γ/3, εδ. 1-5). 
1Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί 
2 διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, 
3 άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, 
4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, 
5 έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε. 
     Επίσης ο Κύριος Ιησούς για την κατάσταση των «έσχατων καιρών» προλέγει ότι θα υπάρξει «μεγάλη θλίψη», τέτοια που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου έως τώρα και ούτε πρόκειται να συμβεί στο μέλλον (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Γίνεται λόγος για μία χρονική περίοδο τόσο φοβερή και τρομακτική για τους ανθρώπους, που «αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ, διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθεί αι ημέραι εκείναι» (Ματθαίος ΚΔ/24: 22). 
   Μπροστά σε όλα αυτά τα μεγάλα και ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, που όχι μόνον δε θα λύνονται, αλλά καθημερινά θα πολλαπλασιάζονται και θα περιπλέκονται, γίνεται λόγος για την ανάγκη ανάδειξης ενός παγκόσμιου ισχυρού ηγέτη, ο οποίος θα συσπειρώσει γύρω του όλο τον ταλαιπωρημένο κόσμο, θα τον αγκαλιάσει και θα του δώσει «ελπίδα» και «προοπτική» για το μέλλον. Εναγωνίως στις ημέρες μας, πότε φανερά και πότε συγκαλυμμένα, ολόκληρη η ανθρωπότητα ψάχνει τον ΈΝΑΝ, το χαρισματικό, τον ικανό, τον παγκόσμιο ηγέτη που θα επιλύσει τα χρόνια συσσωρευμένα προβλήματα, που θα βγάλει τον κόσμο από τα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα αδιέξοδα. 
    Το θαυμαστό με αυτόν τον Έναν, τον παγκόσμιο ηγέτη θα είναι ότι, όταν θα εμφανιστεί στο προσκήνιο, το τοπίο θ' αλλάξει θεαματικά. Αυτός δε θα πειραματίζεται, δε θα δοκιμάζει θεωρίες, δε θα λέει μόνο λόγια, όπως γίνεται σήμερα, αλλά θα δίνει αποτελεσματικές λύσεις και με τον τρόπο αυτό θα επιλύσει χρόνια προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Θα είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηγέτης, με γνώση, με πειθώ και με την ακτινοβολία ενός πραγματικά μεγάλου ηγέτη. Στην αρχή τουλάχιστον μέσα από συνθήκες ψεύτικης ειρήνης, συνεργασίας κλπ, θα δώσει λύσεις στα καθημερινά αδιέξοδα, θα δείξει δύναμη, τεράστια ικανότητα και μοναδική αποφασιστικότητα, στοιχεία που θα εντυπωσιάσουν τον κόσμο, που θα τον θαυμάζει για τα επιτεύγματά του και τα οποία θα τον καταστήσουν μοναδικό ηγέτη. Κάποια στιγμή ο όλος ο κόσμος αυτόν θ' αναγνωρίζει και σε αυτόν θα ανήκει. 
      Μέσα στη δόξα του και την αποθέωση του κόσμου ο ηγέτης αυτός θα προσπαθήσει να πάρει τη θέση του Ιησού Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων. Επειδή θ' αντιποιήσει το Χριστό, ο Λόγος του Θεού τον ονομάζει ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (Α΄ Ιωάννου, κεφ. Β/2, εδ. 18-22 και Δ/4: 3 – Β΄ Ιωάννου, εδ. 7). Η λέξη αντίχριστος στα ελληνικά σημαίνει «αντί του Χριστού» ή ενάντια στο Χριστό. Επίσης μέσα στο Λόγο του Θεού αναφέρεται ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας», «ο αντικείμενος» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 3,4). «ο άνομος» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8), «ο ερχόμενος εν τω ονόματι εαυτού» (Ιωάννης Ε/5: 43), «το θηρίο» [«Αποκάλυψη» ΙΑ/11: 7, -- ΙΓ/13: 2, 4, 12, 14 – ΙΔ/14: 9, 11 – ΙΖ/17: 8,11,13,16,17 – ΙΘ/19: 19,20 – Κ/20: 4,10. «Πράξεις Αποστόλων» ΚΗ/28: 4,5 -- "Δανιήλ" Ζ/7: 11,23]. 
     «Αποκάλυψη», κεφ. ΙΖ/17, εδ. 9-12
9 Εδώ είναι ο νούς ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη, όπου η γυνή κάθηται επ' αυτών 
10 και είναι επτά βασιλείς οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη. 
11 Και το θηρίον, το οποίον ήτο και δεν είναι, είναι και αυτός ο όγδοος, και είναι εκ των επτά, και υπάγει εις απώλειαν. 
12 Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών».
     Όταν ο Ιωάννης έγραφε το βιβλίο της «Αποκάλυψης», ήταν στην εποχή του "έκτου βασιλιά", δηλ. της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό αναφέρει ότι ο ένας είναι. Πρόκειται για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τα προηγούμενα βασίλεια είχαν παρέλθει (ΑΙΓΥΠΤΟΣ, ΑΣΣΥΡΙΑ, ΒΑΒΥΛΩΝ, ΜΗΔΟΠΕΡΣΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ). Το επόμενο βασίλειο δεν έχει έρθει ακόμα και όταν έρθει, θα μείνει για λίγο. Το βασίλειο αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δέκα (10) βασιλέων, που θα αναβιώσουν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μετά από το βασίλειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ακολουθήσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και μία άλλη βασιλεία, που θα είναι και η τελευταία πάνω στον κόσμο. Πρόκειται για την όγδοη βασιλεία – κοσμοκρατορία - του «θηρίου», που δεν είναι άλλο από τον Αντίχριστο. 
     Τα "δέκα κέρατα" που είδες είναι "δέκα βασιλείς", οι οποίοι δεν έχουν λάβει ακόμη βασιλεία. Σαφώς συμπεραίνεται ότι δεν είναι ηγέτες Ευρωπαϊκών κρατών διότι δεν έχουν βασιλεία, αλλά προφανώς είναι κάποιοι οικονομικά πολύ ισχυροί άνδρες, οι οποίοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και οι οποίοι στον ορισμένο καιρό θα λάβουν εξουσία και θα διοικήσουν μαζί με το "θηρίο". Αυτοί σε σύντομο χρονικό διάστημα θα παραδώσουν την εξουσία τους στον επερχόμενο αντίχριστο (Δανιήλ Ζ/7: 20-24). «οίτινες θέλουσιν εγερθεί εκ της βασιλείας ταύτης και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθεί (αντίχριστος) και αυτός θέλει διαφέρει των πρώτων και θέλει υποτάξει τρεις βασιλείς. Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους».   
     Ο κόσμος στις ημέρες μας εργάζεται πυρετωδώς το βλέπουμε σήμερα, πόσο εύκολα αλλάζουν οι νόμοι και νομιμοποιείται η αμαρτία και η διαστροφή, η ομοφυλοφιλία, για να ετοιμαστεί ο δρόμος αυτού του παγκόσμιου ηγέτη. Υπάρχει προετοιμασία που επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής κυρίως την ψυχολογική, ιδεολογική, πολιτική. Όπως ακριβώς, όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεός είχε προετοιμάσει το έδαφος τόσο στο λαό Ισραήλ, όσο και στα έθνη για την επιτυχία του Έργου Του, κατά τον ίδιο τρόπο η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προετοιμάζεται για να δεχτεί ένα μεγάλο, μοναδικό ηγέτη. Στην ανάγκη ανάδειξης ενός μεγάλου παγκόσμιου ηγέτη συμβάλει και το γεγονός της απουσίας στις ημέρες μας αξιόλογων ηγετικών στελεχών πάνω στον κόσμο. Σήμερα οι ηγέτες των κρατών είναι μικροί, ασήμαντοι, χωρίς ακτινοβολία, χωρίς κύρος, με πάρα πολλά μειονεκτήματα, όμηροι συμφερόντων και πολλές φορές πρωταγωνιστές μεγάλων οικονομικών σκανδάλων. Μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κρίση αντί να προτείνουν λύσεις επίλυσης και ανάκαμψης, μόλις και μετά βίας εφαρμόζουν ημίμετρα και προτείνουν τρόπους για τη «μη κατάρρευση» του παγκόσμιου συστήματος. 
    Ο αναμενόμενος παγκόσμιος ηγέτης, ο αντίχριστος, θα είναι μια μεγάλη προσωπικότητα που όμοιά της δε θα έχει εμφανιστεί ποτέ πάνω στον κόσμο. Κανένας προηγούμενος αυτοκράτορας, δικτάτορας ή μεγάλος άρχων δε θα μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά προσέγγιση με αυτόν τον υπεράνθρωπο. Δε θα μπορεί να συγκριθεί ούτε με το Χίτλερ ή το Στάλιν, τον Τσώρτσιλ ή ακόμα και με το Ναπολέοντα ή το μέγα Αλέξανδρο. Θα πρόκειται για μια σατανική ενσάρκωση, δηλ. μια σωματοποίηση του διαβόλου. Παρόμοιο γεγονός μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ποτέ πάνω στη γη. Η γέννησή του θα είναι υπερφυσική και θα είναι με την πλήρη έννοια του όρου «γιός του σατανά». Ενώ ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός είναι σε απόλυτη συμφωνία και ενότητα με τον Πατέρα Θεό (Ιωάννης Ι/10: 30), ο αντίχριστος θα είναι σε πλήρη συμφωνία και ενότητα με το διάβολο. 
    Στην επιστολή «Β΄ προς Θεσσαλονικείς», (κεφ. Β/2, εδ. 4), ο απ. Παύλος αναφέρει για τον αντίχριστο: «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίσει εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός». Ο αντίχριστος θα θελήσει να πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων. Με τις μοναδικές και πρωτόγνωρες ικανότητές του, που θα είναι από τη δύναμη του σατανά, θα πείθει και θα κλέβει τις καρδιές των ανθρώπων, με σκοπό να απαιτήσει να τον λατρεύσουν σαν Θεό. Στο ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον» (κεφ. ΚΔ/24, εδ. 24), ο ίδιος ο Κύριος μας προειδοποιεί: «διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του σατανά, μέσα από το όργανό του, τον αντίχριστο, να πλανήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και από τους πιο πιστούς και εκλεκτούς του Θεού. Ο αιώνιος λόγος του Θεού αναφέρει: «ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθεί». (Μάρκος ΙΓ/13: 13). 
36 Και ο βασιλιάς θα κάνει σύμφωνα με τη θέλησή του, και θα υψωθεί, και θα μεγαλυνθεί πιο πάνω από κάθε θεό, και θα μιλήσει αλαζονικά ενάντια στον Θεό των θεών, και θα ευημερεί, μέχρις ότου συντελεστεί η οργή επειδή, το ορισμένο θα γίνει. 
37 Και δεν θα φροντίζει για τους θεούς των πατέρων του ούτε για τις επιθυμίες των γυναικών ούτε θα φροντίζει για κανέναν θεό επειδή, θα μεγαλυνθεί πιο πάνω απ' όλους. 
38 Ενώ στον τόπο του θα δοξάσει τον θεό Μαουζείμ και θα τιμήσει έναν θεό, με χρυσάφι και ασήμι, και με πολύτιμες πέτρες και με επιθυμητά πράγματα, που οι πατέρες του δεν γνώρισαν. 
39 Έτσι θα κάνει στα οχυρώματα Μαουζείμ μαζί με έναν ξένο θεό, όσοι τον γνωρίσουν, σ' αυτούς θα πληθύνει τη δόξα και θα τους κάνει να εξουσιάσουν επάνω σε πολλούς, και θα διαμοιράσει τη γη με τιμή (Δανιήλ ΙΑ/11 : 36-39). 
      Το βιβλίο της «Αποκάλυψης» περιγράφει τον αντίχριστο ως "ένα πρόσωπο", ως έναν παγκόσμιο ηγέτη, στον οποίον θα υποταχθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Πρόκειται να έχει απόλυτη εξουσία πάνω σε «όλες τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες και τα έθνη» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 7). Κανένας άνθρωπος δε θα μπορεί να απαλλαγεί από την έλεγχο αυτού του σατανικού δικτάτορα. Αυτός θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους να τον λατρεύσουν ως θεό και θα εξοντώνει καθέναν που θα αντιταχθεί σ’ αυτήν την απαίτησή του (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 4 & Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). 
    Ο κόσμος λοιπόν περιμένει ένα μεγάλο ηγέτη για να δώσει λύσεις, να ανακουφίσει τους ανθρώπους από τ' αδιέξοδά τους και να φέρει ειρήνη και ευημερία πάνω στην πολύπαθη γη μας. Θα τους παγιδεύσει, θα τους παρασύρει και θα τους οδηγήσει στην αιώνια απώλεια. Θα καθοδηγείται από τις δυνάμεις του αιώνιου εχθρού του ανθρώπου, του ανθρωποκτόνου σατάν (Ιωάννης Η/8: 44), ο οποίος μισεί τον αληθινό Θεό και βεβαίως και το δοξασμένο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, και θέλει με κάθε τρόπο να τον εξοντώσει. 
      Όλα αυτά δε θα συμβούν τυχαία, θα έχει προηγηθεί η άρνηση των ανθρώπων να δεχτούν το μοναδικό Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο του ουρανού, τον Ιησού Χριστό. Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην», (κεφ. Γ/3, εδ. 19), αναφέρεται: «και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών». Διάλεξαν το σκοτάδι οι άνθρωποι και απέρριψαν το φως, γιατί τα έργα τους ήταν πονηρά. Η παρουσία του Αντίχριστου θα αποτελέσει μια κρίση πάνω σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που αρνήθηκαν και περιφρόνησαν το Ευαγγέλιο και την πίστη τους στον κεχρισμένο Σωτήρα του ουρανού, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Μάλιστα η εμφάνισή του αποτελεί το απόγειο κάθε αθεΐας, εναντίωσης και μίσους στον Κεχρισμένο Σωτήρα του ουρανού,   τον Κύριο Ιησού Χριστό εκ μέρους των ανθρώπων. 
     Σύμφωνα με το λόγο του Θεού ο Αντίχριστός θα ηγείται ενός βασιλείου που θα αποτελεί την αναβίωση των τεσσάρων προγενέστερων αρχαίων κοσμοκρατοριών: Βαβυλών, Μηδοπερσία, Ελλάδα και Ρώμη. «Και εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας. Και το θηρίον, το οποίον είδον, ήτο όμοιον με πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος και έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην" (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 1,2). 
     Το θηρίο ανεβαίνει από τη θάλασσα, που αποτελεί την εικόνα των εθνών και έχει δέκα κέρατα. Ο Δανιήλ προφήτευσε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα ανασυσταθεί με τη μορφή δέκα βασιλείων (Δανιήλ Ζ/7: 24) και θα έχει επτά κεφάλια. 
(1η κεφαλή). Η ΒΑΒΥΛΩΝ παρουσιάζεται σαν λιοντάρι. (Ναυουχοδονόσορ & διάδοχοι). 
(2η κεφαλή). Η ΜΗΔΟΠΕΡΣΙΑ σαν αρκούδα. (Δαρείος, Κύρος & οι διάδοχοι). 
(4η κεφαλές). Η ΕΛΛΑΔΑ ως τετρακέφαλη λεοπάρδαλη. (Ο Μ. Αλέξανδρος και τα τέσσερα βασίλεια  που προέκυψαν μετά το θάνατό του: Σέλευκος- Συρία, Πτολεμαίος- Αίγυπτος, Λυσίμαχος-Ασία,  Κάσσανδρος- Ελλάδα & οι διάδοχοί τους). 
(7η κεφαλή). Η ΡΩΜΗ παρουσιάζεται ως ένα φρικτό κτήνος (Αύγουστος & οι διάδοχοί του). 
     Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης», (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 3) αναφέρεται: «και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά». Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι ο «μέγας δράκων» είναι «ο αρχαίος όφις», ο διάβολος, ο σατανάς που πλανάει σήμερα όλη την οικουμένη. «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκάλυψη ΙΒ/12: 9). 
    Στην επιστολή «Β΄ Θεσσαλονικείς», κεφ. Β/2, εδ. 1-12, αναφέρεται: 
1 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, 
2 να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού. 
3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 
4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. 
5 Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; 
6 Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ 
7 διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα 
8 και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού 
9 όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους 
10 και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι 
11 και διά τούτο θέλει πέμψει επ' αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, 
12 διά να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ' ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν. 
      Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην» (κεφ. Ε/5, εδ. 43) αναφέρει ο Κύριος: «εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή».

      Χρόνος διακυβέρνησης αντίχριστου. 
     Ο χρόνος της  βασιλείας του αντίχριστου πάνω στη γη θα είναι περιορισμένος. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι θα είναι επτά (7) συνολικά χρόνια, τα οποία διαιρούνται σε δύο περιόδους των 3,5 χρόνων. Στο τέλος αυτού του χρονικού διαστήματος θα ξανάρθει ο Κύριος Ιησούς Χριστός (δευτέρα Παρουσία)  «μετά δυνάμεως και δόξης πολύς» (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Ο Κύριος θα εξολοθρεύσει τον αντίχριστο με το πνεύμα του στόματος Αυτού και θα τον εξαφανίσει με την επιφάνεια της παρουσίας Αυτού (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8). 
     Ο αντίχριστος θα είναι η διαβολική αντιπαράταξη προς τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με το «κατά Ιωάννην» Ευαγγέλιο ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδρασε δημοσίως για 3,5 χρόνια. Το χρόνο αυτό θα μιμηθεί και ο αντίχριστος, ο οποίος θα πράξει το παραπλανητικό του έργο για 3,5 χρόνια. Η διακυβέρνησή του θα αποτελέσει την εκπλήρωση της 7ης εβδομάδας του Δανιήλ. Αυτή η εβδομάδα βρίσκεται πριν από τον ερχομό του Κυρίου Ιησού, ο οποίος θα έρθει κατά τη δευτέρα παρουσία Του, μέσα στις νεφέλες του ουρανού με δύναμη και με δόξα (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Η διακυβέρνηση του αντίχριστου θα είναι μια περίοδος μεγάλης θλίψης και θα αφορά ολόκληρη την αρνησίθεη ανθρωπότητα, αλλά και κυρίως το λαό Ισραήλ. 
    Αρχικά τούτος «ο άνθρωπος της αμαρτίας» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 3) θα κάνει μία συνθήκη ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και των αντιπάλων του (Αραβικά έθνη) και με τον τρόπο αυτό θα παραπλανήσει τον Ισραήλ ως προς τις προθέσεις του. Έτσι θα τον αποδεχτούν ως πολιτικό ηγέτη ο οποίος θα εγγυάται την ασφάλειά τους και θα τους επιτρέψει να ανοικοδομήσουν το Ναό, στον οποίο θα επαναφέρουν τις θυσίες. Με αυτήν τη μοιραία συμμαχία αρχίζει η τελευταία επτάδα ετών του Δανιήλ. «και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι». Στο τέλος αυτής της τελευταίας εβδομάδας των επτά ετών θα επακολουθήσει η κρίση επί του αντίχριστου. Αυτή η επτάδα ετών χωρίζεται σε δύο μέρη των 3,5 ετών το καθένα. 

          Τα πρώτα 3,5 χρόνια. 
    Τα πρώτα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης του αντίχριστου θα φέρουν πάνω στην ανθρωπότητα κάποια επίπλαστη ειρήνη και μία εικονική ευημερία. Ο πρ. "Δανιήλ" στο κεφ. (Η/8, εδ. 25) μας αποκαλύπτει ότι "εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς". Θα είναι μια περίοδος κατά την οποία κάθε αντίθετος θα αφανιστεί από προσώπου γης.
       Θα είναι ένας υπεράνθρωπος. Ο κόσμος μπροστά στις επιτυχίες του θα ενθουσιαστεί και θα τον επευφημεί λέγοντας: «τις όμοιος με το θηρίον;» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 4). Η συμφωνία που θα συναφθεί μεταξύ του αντίχριστου και των Ιουδαίων θα εγγυάται ανάμεσα στα άλλα και την επαναφορά της προσφοράς θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης μέσα στο νέοανεγερθέντα ναό στην Ιερουσαλήμ. Μέσα στην αυταπάτη τους οι άνθρωποι θα πουν επιτέλους: «ειρήνη και ασφάλεια» (Α΄ Θεσσαλονικείς Ε/5: 3). Όμως όλα αυτά δε θα είναι παρά μια απάτη από μέρους του αντίχριστου, γιατί γνήσια ειρήνη χωρίς το Θεό δε γίνεται. Άλλωστε «Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς» (Ησαΐας ΝΖ/57: 21). Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «Α΄ Θεσσαλονικείς», (κεφ. Ε/5, εδ. 3), αναφέρει: «Επειδή, όταν λένε: Ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται επάνω τους αιφνίδιος όλεθρος, όπως οι πόνοι της γέννας στην έγκυο γυναίκα και δεν θα ξεφύγουν». Ο προφήτης "Ιερεμίας" (κεφ. Σ/6, εδ. 14) αναφέρει: «λέγοντες ειρήνη, ειρήνη και δεν υπάρχει ειρήνη». 

     Τα δεύτερα 3,5 χρόνια. 
    «και στο μέσον της εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά» (Δανιήλ Θ/9: 27). Μετά τα πρώτα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης ο αντίχριστος θα αθετήσει ξαφνικά τη συμφωνία του με τον Ισραήλ και θα σταματήσει κάθε θυσία και προσφορά που θα γίνεται στον νέο ανεγερθέντα ναό στην Ιερουσαλήμ. Αντί γι’ αυτό θα καθίσει ο ίδιος μέσα στο ναό του Θεού και θα απαιτήσει να τον προσκυνήσουν για Θεό (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 4). Μετά απ’ αυτά θα προσπαθήσει με τη βία να λάβει από όλους τους ανθρώπους θεϊκή τιμή και λατρεία (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Οι Ιουδαίοι θα αντιταχθούν σθεναρά και αποφασιστικά σ’ αυτήν την απαίτησή του, αφού η μονοθεϊστική πίστη τους σ’ έναν Θεό καθιστά αδύνατο το να αποδώσουν Θεϊκή τιμή σ’ έναν άνθρωπο. Μετά από αυτήν την άρνηση ο αντίχριστος θα ρίξει τη μάσκα και θα εξαπολύει το μεγαλύτερο διωγμό όλων των εποχών κατά του Ιουδαϊκού λαού. Για τις ημέρες αυτές ο ίδιος ο Κύριος προλέγει: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει» (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Στην Παλαιά Διαθήκη ο προφήτης "Ιερεμίας" (Λ/30: 7) χαρακτηρίζει αυτές τις τραγικές ημέρες ως «καιρό της στενοχώριας του Ιακώβ». Ο Δανιήλ, (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 1), αναφέρει ότι θα είναι «καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού».

      Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης. 
    Ο λόγος του Θεού αναφέρει ότι ο αντίχριστος δε θα ασκήσει μόνος του την εξουσία που θα έχει λάβει από το σατανά. Στο πλευρό του θα στέκεται ένας ισάξιος βοηθός του. «Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης, και είχε κέρατα δύο όμοια με αρνίου, και ελάλει ως δράκων» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 11). Πρόκειται για έναν ψευδοπροφήτη ή τον «υπουργό προπαγάνδας» του αντίχριστου, ο οποίος θα πλανήσει όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη, ώστε αυτοί να αποδέχονται, να επευφημούν και να αποδίδουν θεϊκές τιμές στον αντίχριστο, που θα είναι και ο τελευταίος ηγέτης του κόσμου. Ο αντίχριστος θα είναι ο κοσμικός ηγέτης, ενώ ο ψευδοπροφήτης θα είναι ο θρησκευτικός ηγέτης. Κανένας δε θα μπορέσει να αντιταχτεί στο «θηρίο», αφού μέσα από την οργανωμένη παραπλάνηση θα υπάρχει και ένας φοβερός εξαναγκασμός. Όποιος δε θα λατρεύει τον αντίχριστο και την εικόνα του θα διώκεται και θα θανατώνεται (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Ο ψευδοπροφήτης θα κάνει «τέρατα και σημεία μεγάλα». Θα κάνει πολλά μεγάλα και εντυπωσιακά πράγματα και ακόμα σύμφωνα με το βιβλίο της «Αποκάλυψης», (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 13), «και έκαμνε σημεία μεγάλα, ώστε και πυρ έκαμνε να καταβαίνη εκ του ουρανού εις την γην ενώπιον των ανθρώπων». «και είδον μίαν των κεφαλών αυτού ως πεπληγωμένην θανατηφόρως και η θαναφόρος πληγή αυτού εθεραπεύθη, και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 3). 
     Στον αντίχριστο θα προκληθεί μία θανατηφόρα πληγή, δηλ. κάποιος θα τον σκοτώσει. Όλοι οι άνθρωποι μέσα από τις τηλεοράσεις θα δουν τον αντίχριστο νεκρό. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι η θανατηφόρα αυτή πληγή ξαφνικά θα γιατρευτεί. Ο αντίχριστος θα είναι και πάλι ζωντανός. Εδώ και πάλι θ' αντιγράφει τον Κύριο Ιησού Χριστό και θα μιλάει για θάνατο και ανάστασή του από τους νεκρούς. Με τον τρόπο αυτό θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι ο αληθινός και μοναδικός Μεσσίας. Μέσα από αυτά τα γεγονότα όλα τα έθνη της γης μεταξύ των οποίων και ο Ισραήλ θα πιστέψουν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, απορρίπτοντας τον αληθινό Μεσσία, τον Κύριο Ιησού Χριστό.  

      Η εικόνα του θηρίου. 
   «Και επλάνα τους κατοικούντας επί της γης διά τα σημεία, τα οποία εδόθησαν εις αυτό να κάμη ενώπιον του θηρίου, λέγον προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα εις το θηρίον, το οποίον έχει την πληγήν της μαχαίρας και έζησε. Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 14,15). 
     Αφού ο ψευδοπροφήτης επιβάλει την παγκόσμια λατρεία του αντίχριστου, θα ζητήσει να κάνουν μία εικόνα του «θηρίου» που επέζησε μετά από την θανατηφόρο πληγή. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Ναβουχοδονόσωρ (Δανιήλ Γ/3: 1), ο οποίος αποτελεί μία σκιώδη μορφή του αντίχριστου. Την εικόνα εκείνη αρνήθηκαν να προσκυνήσουν οι τρεις φίλοι του Δανιήλ, ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ και για το λόγο αυτό τους έριξε στην κάμινο (Δανιήλ Γ/3: 12), η οποία είχε καεί επτά φορές περισσότερο (εδ. 19). Στη συνέχεια ο ψευδοπροφήτης θα εξαναγκάσει με την απειλή της θανατικής ποινής να προσκυνήσουν αυτό το ειδωλολατρικό ομοίωμα (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 14). Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εδώ. «Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Ένα άψυχο αντικείμενο με ενέργεια του σατανά παίρνει ζωή. Η εικόνα αυτή μπορεί να είναι και μία πιο εξελιγμένη μορφή τηλεόρασης η οποία θα είναι και πομπός αλλά και δέκτης. Άρνηση αποδοχής και λατρείας αυτής της εικόνας θα συνεπάγεται βέβαιη εξόντωση. Όλοι οι άνθρωποι που είναι πάνω στη γη θα ζητωκραυγάζουν τον αντίχριστο, θα λατρεύουν το διάβολο και θα φέρονται μέσω του ψευδοπροφήτη στην προσκύνηση της εικόνας του θηρίου (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 1-18). 
    
     Το χάραγμα του θηρίου. 
    «Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους και τους πλουσίους και τους πτωχούς και τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η σοφία όστις έχει τον νούν, ας λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου, διότι είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός αυτού είναι χξς» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 16-18). 
    Στις ημέρες μας τίποτα δε γίνεται χωρίς αριθμούς. Ο ψευδοπροφήτης πρόκειται στην εποχή της αυτοκρατορίας του αντίχριστου να εξαναγκάσει όλους του ανθρώπους να λάβουν ένα «χάραγμα» στο χέρι ή στο μέτωπο. Χωρίς αυτό το χάραγμα κανένας άνθρωπος δε θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει και έτσι θα είναι αποκλεισμένος από κάθε μορφή οικονομικής ή άλλης δραστηριότητας. Χωρίς πρόσβαση σε χρήματα, είδη διατροφής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα αναγκαία για τη ζωή πράγματα ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι εξ' ανάγκης να λάβουν αυτό το «χάραγμα». 
    Το «χάραγμα του θηρίου» πέρα από τις διάφορες συναλλαγές κλπ θα αποτελεί το βασιλικό έμβλημα του αντίχριστου. Θα περιλαμβάνει «το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού». Η αποδοχή αυτού του χαράγματος θα αποτελεί ένα δαιμονικό σφράγισμα υποτέλειας στον ίδιο το διάβολο. Όποιος θα λάβει αυτό το χάραγμα σφραγίζει και το αιώνιο μέλλον του που θα είναι αιώνια μακριά από το Θεό. Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης» (κεφ. ΙΔ/14, εδ. 9-11) αναφέρεται: «Και τρίτος άγγελος ηκολούθησεν αυτούς, λέγων μετά φωνής μεγάλης, Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού, και θέλει βασανισθεί με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων, και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού». 
      Το σημάδι αυτό θα αποτελεί για όσους θα το έχουν λάβει ένα στοιχείο που θα φανερώνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταλήξει στην οριστική απόφαση αποδοχής του σατανά και του οργάνου του, του αντίχριστου. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια τον αποχωρισμό για πάντα από τον αληθινό Θεό και τον κεχρησμένο Αυτού Σωτήρα Κύριο Ιησού Χριστό. Ο σατανάς θα θέσει τους ανθρώπους κάτω από πλήρη έλεγχο και θα αλλοτριώσει εξ’ ολοκλήρου την προσωπικότητά τους. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος θα μηδενιστεί ως προσωπικότητα και θα αποτελεί ένα νούμερο μέσα στην ανθρώπινη μάζα. Ως άβουλο και ανίσχυρο ον θα είναι δούλος στον αντίχριστο και απόλυτα παραδομένος στο θέλημά του. Με τον τρόπο αυτό ο σατανάς θα έχει πετύχει απόλυτα το σκοπό του, αφού όποιος θα έχει λάβει αυτό το νούμερο θα λατρεύει τελικά μόνον εκείνον. Αυτό ακριβώς είναι και το βαθύτερο νόημα του αριθμού 666 (χξς). 

       Η κρίση πάνω στον αντίχριστο. 
   Τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη προβλέπεται κρίση πάνω στον αντίχριστο και στο βασίλειό του. Όλα θα συμβούν, όταν «η παράβαση θα έχει συντελεστεί» στο τέλος της 70ης εβδομάδας (Δανιήλ Θ/9: 24). Μετά απ' αυτά θα υπάρξει: 

     1/ Κρίση επί της κοσμοκρατορίας του αντίχριστου. 
   Για άλλη μία φορά θα θυμηθούμε το όνειρο που είδε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσωρ Β'. Είδε λοιπόν στον ύπνο του ένα μεγάλο άγαλμα που είχε μορφή ανθρώπου και το οποίο ήταν φοβερό στην όψη. Η Βίβλος μας αναφέρει σχετικά με αυτό το άγαλμα: «Συ, βασιλεύ, εθεώρεις και ιδού, εικών μεγάλη εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά. Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού. Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα και εγέμισεν όλην την γην» (Δανιήλ Β/2: 31-35). 
     Ο «λίθος» περί του οποίου γίνεται λόγος σε αυτήν την προφητεία χτυπάει το ανθρώπινο ομοίωμα «στα πόδια του», άρα στο τέλος. Από εκεί ξεκινάει και κατασυντρίβει τελικά ολόκληρη την εικόνα. Ο λίθος ο οποίος «απεκόπη άνευ χειρών» είναι ο Ιησούς Χριστός. Γι’ Αυτόν μαρτυρεί ολόκληρη η Αγία Γραφή. Είναι «ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας, παρά Κυρίου έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς υμών;» (Ματθαίος ΚΑ/21: 42). Όποιος δε θα πιστέψει σ’ αυτόν το «βράχο» θα συντριφτεί πάνω στο αγκωνάρι που λέγεται Ιησούς Χριστός. Ο θεϊκός «λίθος» στο τέλος των καιρών θα μετατρέψει σε ερείπια όλες τις αυτοκρατορίες, ο,τιδήποτε εφηύρε ο άνθρωπος και το έστρεψε εναντίον του Θεού. Ο σωτήρας Χριστός που πέθανε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, τώρα αναστημένος και δοξασμένος θα είναι ο δίκαιος Κριτής όλων εκείνων που απέρριψαν τη σωτηρία Του και επέλεξαν στη ζωή τους να ζήσουν κάτω από τη μπότα του αντίχριστου.

     2/ Κρίση πάνω στον ίδιο τον αντίχριστο και τον ψευδοπροφήτη του. 
     Με την επάνοδο του Κυρίου Ιησού στη γη κατά τη δευτέρα παρουσία Του, δεν θα τελειώσει μόνον η άνομη δράση του αντίχριστου, αλλά θα καταδικαστούν μαζί με τον ψευδοπροφήτη του αιώνια. «Και επιάσθη το θηρίον και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης, όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού, με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού, ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός, την καιομένην με το θείον» (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 20). Ο Κύριος Ιησούς «θα τον απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8). Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης ζωντανοί ρίχνονται από τον Κύριο στη λίμνη του πυρός που καίγεται με θειάφι. Έδρασαν μαζί με τη δύναμη του σατανά και γι’ αυτό καταδικάζονται μαζί. Στον ίδιο τόπο θα ριχτεί μια μέρα και ο σατανάς, αφού και το δικό του τέλος είναι αποφασισμένο. «και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη Κ/20: 10).

      Στις ημέρες μας λοιπόν ο άπιστος κόσμος περιμένει το δικό του ηγεμόνα που θα τον εξαπατήσει και θα τον οδηγήσει στην αιώνια απώλεια. Όμως ένα μικρό πιστό υπόλοιπο πάνω στον κόσμο, το οποίο ο ίδιος ο Κύριος το αποκαλεί «μικρόν ποίμνιον», το οποίο μάλιστα το συμβουλεύει να «μη φοβάται» (Λουκάς ΙΒ/12: 32) μέσα στις δύσκολες καταστάσεις που καθημερινά βιώνει, οι λυτρωμένοι του Χριστού, οι πιστοί στο Θεό, περιμένουν να έρθει ο δικός τους ηγεμόνας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για να τους παραλάβει. Θα έρθει ο Χριστός σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, για να παραλάβει τη νύφη Του, την Εκκλησία Του, εκείνους τους οποίους εξαγόρασε με το ίδιο Του το αίμα (Πράξεις Κ/20: 28 & "Εβραίους" Θ/9: 12). Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (κεφ. Θ/9, εδ. 28) αναφέρει: «έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία». Θα έρθει, για να παραλάβει όλους εκείνους που Τον περιμένουν για να τους σώσει και μέσα από την καρδιά τους κράζουν: «ναι έρχου Κύριε» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). 
     Πώς θα έρθει ο Κύριος; «αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 16,17). 
   
      Δύο κόσμοι, δύο ηγέτες. 
    Ο ένας κόσμος θα οδηγηθεί στην αιώνια απώλεια, οδηγούμενος από τον «άνομο», «τον υιόν της απωλείας», τον αντίχριστο,  
    Ο άλλος κόσμος θα οδηγηθεί στην αιώνια ζωή, οδηγούμενος από Τον αναστημένο και δοξασμένο Κύριο Ιησού Χριστό. Η υπόσχεσή Του σε κάθε πιστό άνθρωπο είναι: «Αγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού κι ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ' αυτόν επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Και καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ' αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός» (Α΄ Ιωάννου Γ/3: 2,3). 

      «Λοιπόν, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ' αυτά τα λόγια» (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 18).---

ΒΑΛΑΑΜ

       Βιβλίο «ΑΡΙΘΜΩΝ»,  κεφ. ΚΒ/22   &   ΚΔ/24.

   Η παρούσα μελέτη αναφέρεται στον προφήτη Βαλαάμ και αφορά ένα παράξενο περιστατικό που συνέβη στη ζωή του. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα διδακτική ιστορία την οποία όλοι  πρέπει να προσέξουμε και να λάβουμε υπόψη στην πνευματική μας ζωή και πορεία. Τα γεγονότα εξελίσσονται κατά το 15ο αιώνα π.Χ. και έχουν ως εξής: 
    Ο λαός Ισραήλ έχει πλέον συμπληρώσει τα σαράντα χρόνια περιπλανήσεων μέσα στην έρημο  (Αριθμοί ΙΓ/13: 1 & ΙΔ/14: 34). Πρόκειται για μία περιπλάνηση που έγινε εξαιτίας της ανυπακοής και της απιστίας του στη δύναμη και τις υποσχέσεις του Θεού. Στην πορεία του ο λαός προς τη γη των υποσχέσεων, ζήτησε από το Σηών, το βασιλιά των Αμορραίων να τους επιτρέψει να περάσουν ειρηνικά μέσα από τη χώρα του. Οι Αμορραίοι αρνήθηκαν και συγκέντρωσαν όλο το στρατό τους, για να πολεμήσουν τους Ισραηλίτες (ΚΑ/21: 23). Οι Ισραηλίτες πολέμησαν μαζί τους και τους νίκησαν και κυρίευσαν όλες τις πόλεις των Αμορραίων και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτές. Μετά απ’ αυτά ο Ωγ, βασιλιάς της Βασάν, βγήκε με το στρατό του, για να πολεμήσει το λαό Ισραήλ και να ανακόψει την πορεία του προς τη γη των υποσχέσεων του Θεού (Έξοδος ΙΓ/13: 5). Οι Ισραηλίτες με τη βοήθεια και την προτροπή του Κυρίου χτύπησαν τη Βασάν και το στρατό της, κυρίευσαν τη χώρα και δεν άφησαν κανέναν ζωντανό (Αριθμοί ΚΒ/22: 35). Ο Αράδ, ο Χαναναίος βασιλιάς κι αυτός ηττήθηκε από τον Ισραήλ  (Αριθμοί ΚΑ/21: 1-3). 
      Μετά από αυτές τις μεγάλες επιτυχίες ο λαός έφυγε από εκεί και κατασκήνωσε στις στέπες της Μωάβ, πέρα από τον Ιορδάνη και απέναντι από την Ιεριχώ (Αριθμοί ΚΒ/22: 1). Προπάτορας των Μωαβιτών ήταν ο Μωάβ, γιος του Λώτ που είχε γεννηθεί από τη μεγαλύτερη κόρη του (Γένεση ΙΘ/19: 37). Ετεροθαλής αδερφός του Μωάβ ήταν ο Αμμών, από τον οποίον προήλθαν οι Αμμωνίτες. Και οι δύο συνελήφθησαν, όταν ο Λωτ και οι δύο κόρες του έφυγαν από τη Σηγώρ και κατοικούσαν σε μια σπηλιά στην κοντινή ορεινή περιοχή. Εκεί μέθυσαν τον πατέρα τους, κοιμήθηκαν μαζί του και έμειναν έγκυες (Γένεση ΙΘ/19: 31-37). 
   Όταν οι Μωαβίτες που κατοικούσαν νότια έμαθαν πως οι Αμορραίοι είχαν νικηθεί, τρομοκρατήθηκαν, γιατί φοβήθηκαν ότι θα έχουν την ίδια τύχη. Δε γνώριζαν ότι ο Κύριος είχε πει στο λαό να μην ενοχλήσουν τους Μωαβίτες, ούτε να έλθουν σε μάχη μ’ αυτούς, γιατί δε θα έδινε κληρονομιά από τη γη των Μωαβιτών (Δευτερονόμιο Β/2: 9). Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο ο βασιλιάς της Μωάβ, ο Βαλάκ, κατελήφθη από φόβο και αμηχανία. Σκέφτηκε ότι πολύ σύντομα θα ερχόταν και η σειρά του και ότι με τις δικές του δυνάμεις δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τους Ισραηλίτες, ούτε υπήρχε δυνατότητα να στηριχτεί στη βοήθεια άλλων λαών, έτσι του πέρασε από το μυαλό να κάνει χρήση υπερφυσικών δυνάμεων. 
       Για το σκοπό αυτό συνέλαβε ένα σχέδιο. Έστειλε μία αντιπροσωπεία με πολλά πλούσια δώρα να καλέσει έναν προφήτη που ονομαζόταν Βαλαάμ να πάει και να καταραστεί το λαό Ισραήλ. Αυτός ο προφήτης είχε μία ευρύτατα διαδεδομένη φήμη μέσα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον που ζούσε, ότι όποιον καταριόταν ήταν καταραμένος και όποιον ευλογούσε ήταν ευλογημένος. Τις δυνάμεις αυτές που είχε ο προφήτης του Θεού θέλησε να τις μισθώσει ο Βαλάκ, όμως μισθώνονται οι δυνάμεις του ουρανού; 
    Ο Βαλαάμ ήταν υιός του Βεώρ. Η καταγωγή του ήταν από την Αραμαϊκή πόλη Φεθώρ, που βρισκόταν κοντά στον Ευφράτη ποταμό. Υπήρξε προφήτης του αληθινού Θεού μέσα σ’ ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν Ισραηλίτης ο Βαλαάμ είχε κάποια γνώση για τον αληθινό Θεό. Μάλιστα στη συζήτηση που είχε με το βασιλιά Βαλάκ αποκάλεσε το Θεό του Ισραήλ, «Θεό του» (Αριθμοί ΚΒ/22: 18). Όταν λοιπόν έφτασαν οι πρέσβεις του Βαλάκ και άκουσε το αίτημά τους, έδειξε μεγάλο σεβασμό προς το Θεό και το μόνο που τους υποσχέθηκε ήταν ότι θα παρουσίαζε το αίτημά τους στον Θεό. Η απάντηση του Θεού ήταν: «Να μην πας μαζί τους. Το λαό Ισραήλ δεν θα τον καταραστείς, γιατί είναι ευλογημένος» (Αριθμοί ΚΒ/22: 12). Το πρωί ο Βαλαάμ αντί να μεταφέρει στους απεσταλμένους ολόκληρη την απάντηση του Θεού, όπως τους είχε υποσχεθεί, περιορίστηκε να τους πει: «πηγαίνετε γιατί δε μου επιτρέπει ο Θεός να έρθω μαζί σας» (Αριθμοί ΚΒ/22: 13). Με την απάντηση που έδωσε άφησε να φανεί ότι ο ίδιος ευχαρίστως θα πήγαινε, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν του το επιτρέπει ο Θεός. 
      Όμως ο βασιλιάς Βαλάκ επέμενε. Ποτέ ο εχθρός δεν παραιτείται, επιμένει μέχρι να εκπληρώσει τα σχέδιά του. Ο λόγος του Θεού μας καλεί να αντιστεκόμαστε στα σχέδια του εχθρού. Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 4) αναφέρει: «Δεν αντισταθήκατε ακόμα μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι ενάντια στην αμαρτία». Έτσι λοιπόν μετά από λίγες ημέρες νέα αντιπροσωπεία με περισσότερα άτομα έφτασε στην αυλή του Βαλαάμ με ακόμα μεγαλύτερες και σοβαρότερες υποσχέσεις για πλούτη και τιμές, αν ο Βαλαάμ άλλαζε γνώμη και πήγαινε μαζί τους, για να καταραστεί το λαό Ισραήλ.
   Αν ο Βαλαάμ ήταν ειλικρινής ενώπιον του Κυρίου, έπρεπε να μη δεχτεί τους δεύτερους απεσταλμένους του Βαλάκ, αφού τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα και δεν είχε πλέον λόγο να συζητάει μαζί τους. 
      Στις έντονες προσκλήσεις των ανθρώπων του Βαλάκ, ο Βαλαάμ ξεκάθαρα απαντάει: «και εάν μοι δώσει ο Βαλάκ την οικίαν αυτού πλήρη αργυρίου και χρυσίου, δεν δύναμαι να παραβώ τον λόγον Κυρίου του Θεού μου, διά να κάμω ολιγότερον ή περισσότερον» (Αριθμοί ΚΒ/22: 18). Θαυμαστή η απάντηση! Πόσο ωραία θα ήταν αν μετά και από αυτά τα λόγια έκλεινε οριστικά το ζήτημα ο Βαλαάμ και δε δέχονταν πλέον καμία συζήτηση με τους απεσταλμένους! Ενώ τα χείλη του πρόφεραν αυτά τα τόσο όμορφα λόγια, τα μάτια του χάιδευαν τα δώρα των απεσταλμένων και η καρδιά του τα λαχταρούσε. Έτσι λοιπόν συνέχισε, «Όμως μείνετε απόψε εδώ, να δω μήπως έχει τίποτε περισσότερο να μου πει ο Κύριος» (ΚΒ/22: 19). 
     Ένα κατηγορηματικό όχι αρκούσε για να κλείσει το θέμα οριστικά και αμετάκλητα. Παρ’ όλα αυτά προσκαλεί τους πρεσβευτές να διανυκτερεύσουν στο σπίτι του και έτσι αφήνει την πόρτα του μισάνοιχτη στις επιβουλές του εχθρού. Με άλλα λόγια αντί να βάλει τελεία ο Βαλαάμ έβαλε κόμμα στα λόγια του και δεν το έκλεισε το θέμα! Τους υποσχέθηκε λοιπόν ότι θα παρουσίαζε – για δεύτερη φορά – το αίτημά τους στο Θεό. Πόσο έντονα φαίνεται εδώ η πάλη που γινόταν μέσα στην καρδιά του Βαλαάμ. Από τη μία ήταν το ξεκάθαρο θέλημα του Θεού «μη υπάγεις» και από την άλλη η επιθυμία για τις μεγάλες προσφορές σε χρυσάφι, ασήμι, τιμές, δόξες. Διακαώς τα επιθυμούσε όλα αυτά ο Βαλαάμ, αλλά δεν ήθελε και να διαταράξει τις σχέσεις του με το Θεό. Ήθελε να εκτελέσει το θέλημα του Θεού, όμως ήθελε και να πάει μαζί με τους απεσταλμένους, γιατί «τα λεφτά ήταν πολλά» και οι τιμές λαμπρές και μεγάλες. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα. Από τη μία του φαίνεται δύσκολο να παραβεί το θέλημα του Θεού, από την άλλη του φαίνεται εξίσου δύσκολο να απορρίψει όλα αυτά τα πλούσια και τιμητικά πράγματα που του προσφέρονται. Το ιδανικό γι’ αυτόν θα ήταν να πήγαινε κοντά στους απεσταλμένους, να έκανε ό,τι του ζητούσαν, να ελάμβανε τις τιμές και τις αμοιβές, αλλά να είχε και την εύνοια του Θεού. 
     Πολιορκημένος από όλες αυτές τις σκέψεις ο Βαλαάμ, ευρισκόμενος μπροστά σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο, γεννήθηκε μέσα του μια ελπίδα ότι ίσως θα κατόρθωνε να κάνει το Θεό να αλλάξει γνώμη και έτσι να λάβει την έγκρισή Του, ώστε να πάει μαζί με τους απεσταλμένους και να καταραστεί τον Ισραήλ. Εκείνο το βράδυ ο Θεός του είπε: «πήγαινε, αλλά τον Ισραήλ δεν θα τον καταραστείς» (ΚΒ/22: 20). Τι έγινε, πώς συνέβη αυτό; Κατάφερε ο Βαλαάμ να πείσει το Θεό και να λάβει την έγκρισή του; Όχι βέβαια, απλά ο Θεός ποτέ δεν επιβάλει στον άνθρωπο τη θέλησή Του. Αντίθετα επιτρέπει να κάνει ο άνθρωπος εκείνο που θέλει στη ζωή του, έχοντας δώσει μια διαχρονική συμβουλή «ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 8). Συνέβη ότι είχε συμβεί και στην περίπτωση του Κάιν. Ο Θεός εξέφρασε την αποδοκιμασία στην προσευχή του και τον άφησε να επιλέξει ή να αναγνωρίσει το λάθος του ή να προχωρήσει στη λανθασμένη πορεία του (Γένεση Δ/4: 6-8). 
      Αντί για όλα αυτά ο Βαλαάμ αγνοώντας όπως και ο Κάιν το θέλημα του Θεού και ακολουθώντας την άπληστη επιθυμία της καρδιάς του, σηκώνεται πρωί, ετοιμάζει το γαϊδουράκι του και ξεκινάει για το μακρύ ταξίδι. Δεν ήθελε καθόλου να χάσει χρόνο και δεν περίμενε πλέον άλλα καλέσματα. Το γεγονός αυτό προκάλεσε το θυμό του Κυρίου. «εξήφθη η οργή του Θεού ότι υπήγε» και έστειλε ένα άγγελο για να τον εμποδίσει. Το γαϊδούρι του Βαλαάμ του έσωσε τη ζωή, καθώς, μόλις είδε τον άγγελο, προσπάθησε να τον αποφύγει. Το γαϊδούρι είδε τον άγγελο, ο προφήτης δεν τον είδε. Αλήθεια τι κατάντημα είναι αυτό να μην μπορεί να δει ούτε όσα βλέπει ένα γαϊδουράκι! Κάποια στιγμή άνοιξαν τα μάτια του και είδε μπροστά του τον άγγελο του Κυρίου κρατώντας ένα γυμνό σπαθί. Εκείνη την ώρα ίσως να ήθελε να γυρίσει πίσω, αλλά ο Κύριος δεν τον άφησε, τον διέταξε να συνεχίσει το δρόμο του προς το Βαλάκ, καθιστώντας τον πολύ προσεκτικό, ώστε να μην πει τίποτα άλλο από εκείνο το οποίο ο Θεός θα τον διέταζε. 
       Πήγε λοιπόν ο Βαλαάμ στην περιοχή του Μωάβ και συνάντησε το βασιλιά Βαλάκ και αυτός τον οδήγησε στην πλαγιά ενός βουνού, για να καταραστεί από εκεί τον Ισραήλ (ΚΓ/23: 1). Είναι έτοιμος ο Βαλαάμ να το κάνει, όμως δεν ξεχνάει πως είναι και προφήτης του Κυρίου και ότι, πριν κάνει οτιδήποτε, θα πρέπει να προσφέρει θυσία στον Κύριο. Επτά θυσιαστήρια κτίζει στην πλαγιά του βουνού. Γιατί επτά θυσιαστήρια, ένα δεν είναι αρκετό; Αν και από τα επτά θυσιαστήρια αρχίσει να ανεβαίνει ο καπνός της θυσίας, ίσως εντυπωσιαστεί ο Κύριος από μια τόσο μεγαλοπρεπή θυσία και αλλάξει γνώμη και δώσει την έγκρισή Του για τις άνομες πράξεις που θέλει να κάνει ο Βαλαάμ. Με άλλα λόγια προσπάθησε να δωροδοκήσει το Θεό. Πάντα χρειάζεται κάποιο κάλυμμα για την αμαρτία και συνήθως το πλέον κατάλληλο είναι το θρησκευτικό. Αν ανάψεις και τα επτά θυσιαστήρια, αν προσφέρεις ένα σημαντικό θρησκευτικό έργο, ίσως επηρεαστεί ο Θεός και γίνουν τα πράγματα πιο ευνοϊκά. 
      Ο Θεός την παρακοή του Βαλαάμ θα τη χρησιμοποιούσε, για να δώσει ευλογίες στο λαό Ισραήλ (Αριθμοί ΚΔ/24: 12-25). Έτσι αντί της κατάρας ο Βαλαάμ έγινε ένα όργανο ευλογιών του Θεού, χωρίς όμως ο ίδιος να γευτεί αυτές τις ευλογίες, όπως φαίνεται από το τραγικό του τέλος. Είναι κάτι τρομερό πραγματικά. Το ότι ο Θεός μας χρησιμοποιεί, για να δίνει ευλογίες σε άλλους, όμως πολλές φορές η αμαρτία μας κρατάει έξω από τον κύκλο των ευλογιών αυτών. Κάπως έτσι συμβαίνει και γίνονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. Ο Βαλαάμ αντί για κατάρες έδωσε μερικές ωραιότατες ευλογίες στον Ισραήλ και απέδειξε άλλη μία φορά στον Βαλάκ ότι κανείς δεν μπορεί να καταραστεί εκείνον, που ευλογεί ο Κύριος. Πολύ αργότερα θα διατυπώσει ο Απ. Παύλος προς τους Χριστιανούς της Ρώμης: «εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών» (Ρωμαίους Η/8: 31). Επίσης είπε ο Βαλαάμ μια σπουδαία προφητεία για το πρόσωπο του Χριστού. «Θα τον δω, αλλ' όχι τώρα θα τον θωρήσω, αλλ' όχι από κοντά αστέρι θα ανατείλει από τον Ιακώβ, και θα αναστηθεί σκήπτρο από τον Ισραήλ, και θα πατάξει τους αρχηγούς τού Μωάβ, και θα εξολοθρεύσει όλους τούς γιους τού Σηθ». (ΚΔ/24: 17). 
     Ο Βαλάκ όταν άκουσε τα λόγια τις ευλογίες εξοργίστηκε πάρα πολύ. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει χαρακτηριστικά: «και εξήφθη ο θυμός του Βαλάκ εναντίον του Βαλαάμ και συνεκρότησε τας χείρας αυτού και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, διά να καταρασθής τους εχθρούς μου σε εκάλεσα και ιδού, συ ευλογών ευλόγησας αυτούς τρίτην ταύτην φοράν, τώρα λοιπόν φύγε εις τον τόπον σου έλεγον να σε τιμήσω με τιμάς, αλλ' ιδού, ο Κύριος σε εστέρησε της τιμής» (Αριθμοί ΚΔ/24: 10-11). 
      O Βαλαάμ με το ένα χέρι προσπαθεί να αγγίξει τον κόσμο του Θεού και με το άλλο τον κόσμο της αμαρτίας. Αυτό ήταν το πείραμα που προσπάθησε να κάνει και απέτυχε. Αλήθεια πόσες φορές έχουμε σκεφτεί κατ’ αυτόν τον τρόπο στη ζωή μας! Ενώ γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού, ρωτάμε και ξαναρωτάμε το Θεό με την ελπίδα μήπως τον μεταπείσουμε και αλλάξει γνώμη. Όμως «ο Θεός δεν είναι άνθρωπος για να ψευστεί, ούτε γιος ανθρώπου για να μεταμεληθεί. Αυτός είπε, και δεν θα εκτελέσει; Ή, μίλησε, και δεν θα το τηρήσει;» (Αριθμοί ΚΓ/23: 19). 
     Ο Βαλαάμ προσπάθησε να δικαιολογηθεί κατηγορώντας το Θεό για την αποτυχία του, λέγοντας ότι "δε μπορούσε να προχωρήσει πέρα από την προσταγή του Θεού» και πως ό,τι του είπε ο Θεός αυτό ήταν αναγκασμένος να πει. Στη συνέχεια, αφού έκανε κάποιες ακόμα εξαγγελίες εναντίον των εχθρών του Ισραήλ, σηκώθηκε και έφυγε (Αριθμοί ΚΔ/24: 12-25). Δεν επέστρεψε όμως στην πατρίδα, απλά απομακρύνθηκε από το όρος Φεγώρ και συνέχισε να ζει ανάμεσα στους Μαδιανίτες. 
      Ακόμα ο Βαλαάμ δεν έχει χάσει την ελπίδα του ότι θα έπαιρνε εκείνη την πλούσια αμοιβή, για την οποία είχε έρθει τόσο μακριά και για την οποία είχε εργαστεί τόσο σκληρά! Εκεί λοιπόν σκεπτόμενος συνέλαβε ένα σατανικό στην κυριολεξία σχέδιο. Αν δεν μπορούσε αυτός να καταραστεί τον Ισραήλ, ίσως σκέφτηκε ότι θα μπορούσε ο ίδιος ο Θεός να καταραστεί το λαό Του, αρκεί να έμπαινε αμαρτία μέσα στο λαό. Αυτό θα μπορούσε να γίνει, αν παρασυρόταν ο λαός στη λατρεία του Βάαλ, η οποία ήταν στενά συνδεδεμένη με σεξουαλικές πράξεις. Κάλεσε λοιπόν τον Βαλάκ και τον συμβούλευσε να χρησιμοποιήσει τα κορίτσια του λαού του, για να παρασύρει το λαό Ισραήλ στην αμαρτία. «και ήρχισεν ο λαός να πορνεύει μετά των θυγατέρων Μωάβ. Αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τα θυσίας των θεών αυτών. Και έφαγεν ο λαός και προσκύνησε τους θεούς αυτών. Και προσκολλήθει ο Ισραήλ εις τον Βάαλ και εξήφθη η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ» (Αριθμού ΚΑ/25: 1-3). Έτσι λοιπόν οι γυναίκες του Μωάβ προσκάλεσαν τους άνδρες του Ισραήλ και τους παγίδευσαν με πράξεις πορνείας στις λατρευτικές τους θυσίες προς τον Βάαλ. 
      Εισηγητής αυτού του σατανικού σχεδίου ήταν ο Βαλαάμ! Αυτός γνώριζε πολύ καλά τι σημασία είχε για τον Ισραήλ να πορνεύσει και να ανακατευτεί με το λαό και τη θρησκεία των Μωαβιτών. «αυτές έγιναν αιτία στους γιους Ισραήλ, σύμφωνα με τη συμβουλή τού Βαλαάμ, να ανομήσουν ενάντια στον Κύριο, στην υπόθεση του Φεγώρ, και έγινε η πληγή επάνω στη συναγωγή τού Κυρίου» (Αριθμοί ΛΑ/31: 16). Έτσι έπεσε η κατάρα του Θεού πάνω στο στρατόπεδο του Ισραήλ. Η πληγή ήταν φοβερή. Με διαταγή του Μωυσή φονεύτηκαν είκοσι τέσσερις χιλιάδες (24.000)  άνθρωποι από τη συναγωγή του Ισραήλ (κεφ. ΚΕ/25, εδ. 9). Από δω και στο εξής μόνον πόλεμος θα υπήρχε μεταξύ των δύο λαών. Η διαταγή του Μωυσή ήταν «πολεμάτε τους Μαδιανίτες και πατάξατε αυτούς, γιατί αυτοί σας πολεμούν με τις δολιότητές τους, με τις οποίες σας δολιεύτηκαν στην υπόθεση του Φεγώρ» (ΚΕ/25: 17,18). 
    Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης» (κεφ. Β/2, εδ. 14) ο Κύριος Ιησούς μιλάει στον άγγελο της εκκλησίας της Περγάμου με τα λόγια: «Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινάς κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν». Ο δάσκαλος που δίδαξε το Μωάβ πώς να κάνει το λαό Ισραήλ να αμαρτήσει δεν ήταν άλλος από τον Βαλαάμ. 
     Στην επιστολή «Β΄ Πέτρου» (κεφ. Β/2, εδ. 15-16) αναφέρεται: «αφήσαντες την ευθείαν οδόν, επλανήθησαν και ηκολούθησαν την οδόν του Βαλαάμ υιού του Βοσόρ, όστις ηγάπησε τον μισθόν της αδικίας, ηλέγχθη όμως διά την ιδίαν αυτού παρανομίαν, άφωνον υποζύγιον με φωνήν ανθρώπου λαλήσαν ημπόδισε την παραφροσύνην του προφήτου». «Αφήσαντες» σημαίνει ότι κάποτε, ήταν στο σωστό δρόμο τον οποίο στη συνέχεια τον άφησαν. Τα δώρα, οι τιμές, τον έλκυσαν. Ο Βαλαάμ ξεκίνησε ως προφήτης του Θεού, όμως εγκατέλειψε το σωστό δρόμο γιατί «αγάπησε το μισθό της αδικίας». Άρχισε καλά εκτελώντας το θέλημα του Θεού, όμως δε συνέχιζε να βαδίζει σωστά με αποτέλεσμα να έχει ένα τραγικό τέλος. Στο βιβλίο του «Ιησού τ. Ναυή» (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 22) αναφέρεται: «και τον Βαλαάμ τον υιόν του Βεώρ, τον μάντιν, οι υιοί Ισραήλ εθανάτωσαν εν μαχαίρα μεταξύ των φονευθέντων υπ' αυτών». Δεν αναφέρεται πλέον ως «προφήτης» αλλά ως «μάντης». Άρχισε σαν «προφήτης» του Θεού και κατέληξε σαν «μάντης», σαν εχθρός του Θεού! 
   Επίσης στον επιστολή «Β΄ Πέτρου» (κεφ. Β/2, εδ. 1-3) αναφέρεται: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει». Το Πνεύμα του Θεού αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της επιστολής «Β΄ Πέτρου» περιγράφοντας τους ψευδιδασκάλους που διαχρονικά έχουν μπει μέσα στο σώμα της εκκλησίας. Στην επιστολή «Ιούδα» (εδ. 19), αναφέρεται μια χαρακτηριστική φράση για όλους αυτούς: «εισεχώρησαν λαθραίως». Πολλοί τέτοιοι είναι σε δράση και σήμερα. Πρόκειται για ανθρώπους που εμπαίζουν το Θεό και τολμούν να αποκαλούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς, που εκμεταλλεύονται το όνομα του Θεού και του Ιησού Χριστού για τα συμφέροντά τους, για δύναμη, για χρήμα και τιμές. Όλων αυτών παράδειγμα στη ζωή τους δεν είναι ο Χριστός, αλλά ο Βαλαάμ. 
     Στην επιστολή «Ιούδα», εδ. 11, αναφέρεται: «Ουαί εις αυτούς διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάϊν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ». Δεν γνωρίζουμε αν τελικά ο Βαλαάμ εισέπραξε τελικά τα λύτρα της προδοσίας, αλλά, και αν τα εισέπραξε, δεν πρόλαβε να τα χαρεί, γιατί σε μία μεγάλη μάχη που δόθηκε στη χώρα των Μωαβιτών πλήρωσε με τη ζωή του τη μεγάλη του αμαρτία. «Η αμαρτία σου θα σε βρει». «Και πολέμησαν εναντίον του Μαδιάμ, καθώς ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή, και θανάτωσαν κάθε αρσενικό. Και εκτός εκείνων που θανατώθηκαν, θανάτωσαν και τους βασιλιάδες τού Μαδιάμ, τον Ευί, και τον Ρεκέμ, και τον Σουρ, και τον Ουρ, και τον Ρεβά, πέντε βασιλιάδες τού Μαδιάμ και τον Βαλαάμ, τον γιο τού Βεώρ, τον θανάτωσαν με μάχαιρα». (Αριθμοί ΛΑ/31: 7-8).

                                                                          Επίλογος:
    Ο Βαλαάμ αναφέρεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν στην επιστολή «Β΄ Πέτρου», στην επιστολή «Ιούδα» καθώς και στο βιβλίο της «Αποκάλυψης». Υπήρξε προφήτης έναντι αμοιβής. Το όνομά του έγινε συνώνυμο με την αμαρτία, την ασέβεια και κυρίως την εκμετάλλευση της θρησκείας για προσωπικούς, ιδιοτελείς σκοπούς.
      Έμεινε ένα θλιβερό παράδειγμα που θα δείχνει πάντοτε πόσο τρομερό πράγμα είναι να επιμένει κανείς στην αμαρτία του, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της αγάπης του Θεού. Πέρασε μέσα στην ιστορία ως ο άνθρωπος που προσπάθησε να κερδίσει και τους δύο κόσμους και έχασε και τους δύο. Το φρόνημα της σαρκός υπερίσχυσε μέσα στη ζωή του έναντι του αληθινού Θεού και τον έκανε να αναζητήσει το χρήμα και την ανθρώπινη δόξα. 
   Στο πρόσωπό του εικονίζονται όλοι οι αποστατημένοι εργάτες του Θεού, όλοι οι ψευδοπροφήτες, που ενήργησαν «χάριν αισχρού κέρδους» (Τίτος Α/1: 11) και έλαβαν το μισθό τους από τους ανθρώπους. Οι λανθασμένες του επιλογές σκλήρυναν την καρδιά του. Αποκορύφωμα όλων ήταν το ότι όταν ο Κύριος του αρνήθηκε το δικαίωμα να καταραστεί το λαό Ισραήλ, αυτός επέλεξε το δρόμο της δολιότητας.
      Έμεινε ένα μνημείο που θα μαρτυρά μια μεγάλη Βιβλική αλήθεια: «Ουδείς δούλος δύναται να δουλεύει δύο κυρίους διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει ή εις τον ένα θέλει προσκολληθεί και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμωνά» (Λουκάς ΙΣ/16: 13).

     Είχε αρχίσει καλά, περπατούσε στο σωστό δρόμο, αλλά δυστυχώς δεν έμεινε σ’ αυτόν μέχρι τέλους (Ματθαίος ΚΔ/24: 13). ---



                                            Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩΝ"   (Παλαιά Διαθήκη)
κεφάλαιο ΚΒ / 22.
1 Και σηκωθέντες οι υιοί Ισραήλ εστρατοπέδευσαν εις τας πεδιάδας του Μωάβ, παρά τον Ιορδάνην, κατέναντι της Ιεριχώ.
2 Και Βαλάκ ο υιός του Σεπφώρ είδε πάντα όσα έκαμεν ο Ισραήλ εις τους Αμορραίους.
3 Και εφοβήθη ο Μωάβ τον λαόν σφόδρα, διότι ήσαν πολλοί· και ήτο ο Μωάβ εις αμηχανίαν εξ αιτίας των υιών Ισραήλ.
4 Και είπεν ο Μωάβ προς τους πρεσβυτέρους του Μαδιάμ, Τώρα θέλει καταφάγει το πλήθος τούτο πάντα τα πέριξ ημών, καθώς ο βους κατατρώγει τον χόρτον της πεδιάδος. Και Βαλάκ ο υιός του Σεπφώρ ήτο βασιλεύς των Μωαβιτών κατ' εκείνον τον καιρόν.
5 Και απέστειλε πρέσβεις προς τον Βαλαάμ, υιόν του Βεώρ, εις Φεθορά, κειμένην πλησίον του ποταμού της γης των υιών του λαού αυτού, διά να προσκαλέση αυτόν, λέγων, Ιδού, λαός εξήλθεν εξ Αιγύπτου· ιδού, περικαλύπτει το πρόσωπον της γης, και κάθηται εναντίον μου·
6 τώρα λοιπόν ελθέ, σε παρακαλώ, καταράσθητί μοι τον λαόν τούτον, διότι είναι δυνατώτερός μου· ίσως υπερισχύσω, να πατάξωμεν αυτούς και να εκδιώξω αυτούς εκ της γής· επειδή εξεύρω, ότι όντινα ευλογήσης είναι ευλογημένος, και όντινα καταρασθής είναι κατηραμένος.
7 Και υπήγαν οι πρεσβύτεροι του Μωάβ και οι πρεσβύτεροι του Μαδιάμ, φέροντες τα δώρα της μαντείας εις τας χείρας αυτών· και ήλθον προς Βαλαάμ και είπον προς αυτόν τους λόγους του Βαλάκ.
8 Ο δε είπε προς αυτούς, Μείνατε ενταύθα ταύτην την νύκτα και θέλω αποκριθή εις εσάς ό,τι λαλήση ο Κύριος προς εμέ. Και έμειναν μετά του Βαλαάμ οι άρχοντες του Μωάβ.
9 Και ήλθεν ο Θεός εις τον Βαλαάμ και είπε, Τι θέλουσιν οι άνθρωποι ούτοι μετά σου;
10 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Θεόν, Βαλάκ ο υιός του Σεπφώρ, βασιλεύς του Μωάβ, απέστειλε προς εμέ λέγων,
11 Ιδού, λαός εξήλθεν εξ Αιγύπτου και κατεκάλυψε το πρόσωπον της γής· ελθέ τώρα, καταράσθητί μοι αυτόν· ίσως υπερισχύσω να νικήσω αυτόν και να εκδιώξω αυτόν.
12 Και είπεν ο Θεός προς τον Βαλαάμ, Μη υπάγης μετ' αυτών· μη καταρασθής τον λαόν, διότι είναι ευλογημένος.
13 Και σηκωθείς την αυγήν ο Βαλαάμ είπε προς τους άρχοντας του Βαλάκ, Υπάγετε εις την γην σας· διότι δεν μοι συγχωρεί ο Κύριος να έλθω μεθ' υμών.
14 Και σηκωθέντες οι άρχοντες του Μωάβ, ήλθον προς τον Βαλάκ και είπον, Δεν θέλει ο Βαλαάμ να έλθη μεθ' ημών.
15 Και ο Βαλάκ απέστειλε πάλιν άρχοντας περισσοτέρους και εντιμοτέρους τούτων·
16 και ήλθον προς τον Βαλαάμ και είπον προς αυτόν, ούτω λέγει Βαλάκ ο υιός του Σεπφώρ· Μη εμποδισθής, σε παρακαλώ, να έλθης προς εμέ·
17 διότι θέλω σε τιμήσει με μεγάλας τιμάς, και θέλω κάμει παν ό,τι μοι είπης· ελθέ λοιπόν, παρακαλώ, καταράσθητί μοι τον λαόν τούτον.
18 Και απεκρίθη ο Βαλαάμ και είπε προς τους δούλους του Βαλάκ, Και εάν μοι δώση ο Βαλάκ την οικίαν αυτού πλήρη αργυρίου και χρυσίου, δεν δύναμαι να παραβώ τον λόγον Κυρίου του Θεού μου, διά να κάμω ολιγώτερον ή περισσότερον·
19 διά τούτο μείνατε ενταύθα, παρακαλώ, και σεις την νύκτα ταύτην, διά να ίδω τι θέλει ειπεί ότι ο Κύριος προς εμέ.
20 Και ήλθεν ο Θεός προς τον Βαλαάμ την νύκτα και είπε προς αυτόν, Εάν έλθωσιν οι άνθρωποι διά να σε καλέσωσι, σηκωθείς ύπαγε μετ' αυτών· πλην ό,τι σοι είπω, τούτο θέλεις κάμει.
21 Και εσηκώθη ο Βαλαάμ το πρωΐ, και εσαμάρωσε την όνον αυτού και υπήγε μετά των αρχόντων του Μωάβ.
22 Και εξήφθη η οργή του Θεού ότι υπήγε· και εστάθη άγγελος Κυρίου εν τη οδώ έμπροσθεν αυτού, διά να εναντιωθή εις αυτόν· αυτός δε εκάθητο επί της όνου αυτού και δύο δούλοι αυτού ήσαν μετ' αυτού·
23 και ιδούσα η όνος τον άγγελον του Κυρίου ιστάμενον εν τη οδώ, και την ρομφαίαν αυτού γεγυμνωμένην εν τη χειρί αυτού, εξέκλινεν η όνος εκ της οδού και υπήγαινεν προς την πεδιάδα· και εκτύπησεν ο Βαλαάμ την όνον, διά να επαναφέρη αυτήν εις την οδόν.
24 Αλλ' ο άγγελος του Κυρίου εστάθη εν μιά στενή οδώ των αμπελώνων, όπου ήτο φραγμός εντεύθεν και φραγμός εντεύθεν·
25 και ιδούσα η όνος τον άγγελον του Κυρίου, προσέθλιψεν εαυτήν προς τον τοίχον και συνέθλιψε τον πόδα του Βαλαάμ εις τον τοίχον· αυτός δε εκτύπησεν αυτήν πάλιν.
26 Και ο άγγελος του Κυρίου υπήγε παρεμπρός, και εστάθη εν στενώ τόπω, όπου δεν ήτο οδός διά να εκκλίνη δεξιά ή αριστερά·
27 και ιδούσα η όνος τον άγγελον του Κυρίου, συνεκάθησεν υποκάτω του Βαλαάμ· και θυμωθείς ο Βαλαάμ, εκτύπησε την όνον διά της ράβδου.
28 Και ήνοιξεν ο Κύριος το στόμα της όνου· και είπε προς τον Βαλαάμ, Τι σοι έκαμα, και με εκτύπησας τρίτην ταύτην φοράν;
29 Και είπεν ο Βαλαάμ προς την όνον, Διότι με ενέπαιξας· είθε να είχον μάχαιραν εν τη χειρί μου, διότι τώρα ήθελον σε θανατώσει.
30 Και η όνος είπε προς τον Βαλαάμ, Δεν είμαι εγώ η όνος σου, επί της οποίας εκάθιζες αφ' ου χρόνου με έχεις έως της ημέρας ταύτης; ήμην πότε συνειθισμένη να κάμνω ούτως εις σε; Ο δε είπεν, Ουχί.
31 Και ήνοιξεν ο Κύριος τους οφθαλμούς του Βαλαάμ, και είδε τον άγγελον του Κυρίου ιστάμενον εν τη οδώ και την ρομφαίαν αυτού γεγυμνωμένην εν τη χειρί αυτού· και κύψας προσεκύνησεν επί πρόσωπον αυτού.
32 Και είπε προς αυτόν ο άγγελος του Κυρίου, Διά τι εκτύπησας την όνον σου τρίτην ταύτην φοράν; ιδού, εγώ εξήλθον διά να σοι εναντιωθώ, διότι ο δρόμος σου είναι διεστραμμένος ενώπιόν μου·
33 και ιδούσά με η όνος εξέκλινεν απ' εμού τρίτην ταύτην φοράν· άλλως, εάν δεν εξέκλινεν απ' εμού τώρα σε μεν ήθελον φονεύσει, εκείνην δε ήθελον αφήσει ζώσαν.
34 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον άγγελον του Κυρίου, Ημάρτησα· διότι δεν ήξευρον ότι συ έστεκες εν τη οδώ εναντίον μου· όθεν τώρα, εάν δεν ήναι αρεστόν εις σε, επιστρέφω.
35 Και είπεν ο άγγελος του Κυρίου προς τον Βαλαάμ, Ύπαγε μετά των ανθρώπων· πλην ό,τι σοι είπω, τούτο θέλεις λαλήσει. Και υπήγεν ο Βαλαάμ μετά των αρχόντων του Βαλάκ.
36 Και ακούσας ο Βαλάκ ότι ήρχετο ο Βαλαάμ, εξήλθε να προϋπαντήση αυτόν, έως εις πόλιν τινά του Μωάβ, κειμένην εν τοις ορίοις του Αρνών, όστις είναι το έσχατον όριον.
37 Και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, Δεν απέστειλα προς σε μετά σπουδής να σε καλέσω; διά τι δεν ήλθες προς εμέ; μήπως δεν είμαι ικανός να σε τιμήσω;
38 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, Ιδού, ήλθον προς σέ· έχω τώρα την δύναμιν να λαλήσω τι; όντινα λόγον βάλη ο Θεός εις το στόμα μου, τούτον θέλω λαλήσει.
39 Και υπήγεν ο Βαλαάμ μετά του Βαλάκ, και ήλθον εις Κιριάθ-ουζώθ.
40 Και εθυσίασεν ο Βαλάκ βόας και πρόβατα, και έπεμψεν εξ αυτών προς τον Βαλαάμ και προς τους άρχοντας τους μετ' αυτού.
41 Και το πρωΐ έλαβεν ο Βαλάκ τον Βαλαάμ, και ανεβίβασεν αυτόν επί τους υψηλούς τόπους του Βάαλ, και εκείθεν είδε την άκραν του λαού.


κεφάλαιο ΚΓ / 23.
1 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, Οικοδόμησόν μοι ενταύθα επτά βωμούς και ετοίμασόν μοι ενταύθα επτά μόσχους και επτά κριούς.
2 Και έκαμεν ο Βαλάκ καθώς είπεν ο Βαλαάμ· και προσέφεραν ο Βαλάκ και ο Βαλαάμ μόσχον και κριόν εφ' έκαστον βωμόν.
3 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, Στήθι πλησίον του ολοκαυτώματός σου και εγώ θέλω υπάγει ίσως φανή ο Κύριος εις συνάντησίν μου· και ό,τι δείξη εις εμέ, τούτο θέλω σοι αναγγείλει. Και υπήγεν εις τόπον υψηλόν.
4 Και συνήντησεν ο Θεός τον Βαλαάμ· και είπε προς αυτόν, Ητοίμασα τους επτά βωμούς, και προσέφερα μόσχον και κριόν εφ' έκαστον βωμόν.
5 Και έβαλεν ο Κύριος λόγον εις το στόμα του Βαλαάμ και είπεν, Επίστρεψον προς τον Βαλάκ, και ούτω θέλεις ειπεί.
6 Και επέστρεψε προς αυτόν, και ιδού, ίστατο πλησίον του ολοκαυτώματος αυτού, αυτός και πάντες οι άρχοντες του Μωάβ.
7 Και ήρχισε την παραβολήν αυτού και είπε, Βαλάκ με έφερεν εκ της Αράμ, ο βασιλεύς του Μωάβ εκ των ορέων των προς ανατολάς, λέγων, Ελθέ, καταράσθητί μοι τον Ιακώβ· και ελθέ, αναθεμάτισον τον Ισραήλ.
8 Πως να καταρασθώ τον οποίον ο Θεός δεν καταράται; ή πως να αναθεματίσω τον οποίον ο Κύριος δεν ανεθεμάτισε;
9 Διότι από της κορυφής των ορέων βλέπω αυτόν, και από των λόφων θεωρώ αυτόν· ιδού, λαός, όστις θέλει κατοικήσει μόνος, και δεν θέλει λογαριασθή μεταξύ των εθνών·
10 τις δύναται να αριθμήση την άμμον του Ιακώβ, και τον αριθμόν του τετάρτου του Ισραήλ; είθε να αποθάνω κατά τον θάνατον των δικαίων, και το τέλος μου να ήναι όμοιον με το τέλος αυτού.
11 Και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, Τι μοι έκαμες; διά να καταρασθής τους εχθρούς μου σε παρέλαβον· και ιδού, συ ευλογών ευλόγησας αυτούς.
12 Ο δε αποκριθείς είπε, Δεν πρέπει να προσέξω ό,τι ο Κύριος έβαλεν εις το στόμα μου, τούτο να είπω;
13 Και είπε προς αυτόν ο Βαλάκ, Ελθέ, παρακαλώ, μετ' εμού εις άλλον τόπον, όθεν θέλεις ιδεί αυτόν· μόνον την άκραν αυτού θέλεις ιδεί, το δε όλον αυτού δεν θέλεις ιδεί· και καταράσθητί μοι αυτόν εκείθεν.
14 Και έφερεν αυτόν εις την πεδιάδα Ζοφίμ επί την κορυφήν του Φασγά, και ωκοδόμησεν επτά βωμούς και προσέφερε μόσχον και κριόν εφ' έκαστον βωμόν.
15 Και είπε προς τον Βαλάκ, Στήθι αυτού πλησίον του ολοκαυτώματός σου και εγώ θέλω συναντήσει εκεί τον Κύριον.
16 Και συνήντησεν ο Κύριος τον Βαλαάμ, και έβαλε λόγον εις το στόμα αυτού και είπεν, Επίστρεψον προς τον Βαλάκ και ειπέ ούτω.
17 Και ήλθε προς αυτόν· και ιδού, αυτός ίστατο πλησίον του ολοκαυτώματος αυτού και οι άρχοντες του Μωάβ μετ' αυτού. Και είπε προς αυτόν ο Βαλάκ, Τι ελάλησεν ο Κύριος;
18 Και αρχίσας την παραβολήν αυτού είπε, Σηκώθητι, Βαλάκ, και άκουσον· δος ακρόασιν εις εμέ, συ ο υιός του Σεπφώρ·
19 ο Θεός δεν είναι άνθρωπος να ψευσθή, ούτε υιός ανθρώπου να μεταμεληθή· αυτός είπε και δεν θέλει εκτελέσει; ή ελάλησε και δεν θέλει εμμείνει;
20 Ιδού, ευλογίαν παρέλαβον· και ευλόγησε· και εγώ δεν δύναμαι να μεταστρέψω αυτήν.
21 Δεν εθεώρησεν ανομίαν εις τον Ιακώβ, ουδέ είδε διαστροφήν εις τον Ισραήλ· Κύριος ο Θεός αυτού είναι μετ' αυτού, και αλαλαγμός βασιλέως είναι μεταξύ αυτών.
22 Ο Θεός εξήγαγεν αυτούς εξ Αιγύπτου· έχουσιν ως δύναμιν μονοκέρωτος.
23 Βεβαίως ουδεμία γοητεία δεν ισχύει κατά του Ιακώβ, ουδέ μαντεία κατά του Ισραήλ· κατά καιρόν θέλει λαληθή περί του Ιακώβ και περί του Ισραήλ, Τι κατώρθωσεν ο Θεός.
24 Ιδού, ο λαός θέλει σηκωθή ως λέων, και θέλει εγερθή ως σκύμνος· δεν θέλει κοιμηθή εωσού φάγη το θήραμα, και πίη το αίμα των πεφονευμένων.
25 Και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, Μήτε να καταρασθής αυτούς διόλου μήτε να ευλογήσης αυτούς διόλου.
26 Αποκριθείς δε ο Βαλαάμ είπε προς τον Βαλάκ, δεν σε ελάλησα, λέγων, Παν ό,τι μοι είπη ο Κύριος, τούτο πρέπει να κάμω;
27 Και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, Ελθέ, παρακαλώ, θέλω σε φέρει εις άλλον τόπον, ίσως θέλει αρέσει εις τον Θεόν να μοι καταρασθής αυτόν εκείθεν.
28 Και έφερεν ο Βαλάκ τον Βαλαάμ επί την κορυφήν του Φεγώρ, το οποίον βλέπει προς Γεσιμών.
29 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, οικοδόμησόν μοι ενταύθα επτά βωμούς και ετοίμασόν μοι ενταύθα επτά μόσχους και επτά κριούς.
30 και έκαμεν ο Βαλάκ ως είπεν ο Βαλαάμ και προσέφερε μόσχον και κριόν εφ' έκαστον βωμόν.

κεφάλαιο ΚΔ / 24.
1 Και ιδών ο Βαλαάμ ότι ήτο αρεστόν ενώπιον του Κυρίου να ευλογήση τον Ισραήλ, δεν υπήγε, καθώς άλλοτε, να ζητήση μαντείας, αλλ' έστησε το πρόσωπον αυτού προς την έρημον.
2 Και ανύψωσεν ο Βαλαάμ τους οφθαλμούς αυτού και είδε τον Ισραήλ κατεσκηνωμένον κατά τας φυλάς αυτών· και ήλθεν επ' αυτόν το πνεύμα του Θεού.
3 Και αρχίσας την παραβολήν αυτού είπε, Βαλαάμ ο υιός του Βεώρ είπε, και ο άνθρωπος, ο έχων ανοικτούς τους οφθαλμούς αυτού, είπεν·
4 είπεν εκείνος, όστις ήκουσε τα λόγια του Θεού, Όστις είδεν όρασιν του Παντοδυνάμου, πεσών εις έκστασιν, έχων όμως ανοικτούς τους οφθαλμούς αυτού.
5 Πόσον ώραίαι είναι αι κατοικίαι σου, Ιακώβ, αι σκηναί σου, Ισραήλ.
6 Ως κοιλάδες είναι εξηπλωμέναι, ως παράδεισοι εις όχθας ποταμού, ως δένδρα αλόης τα οποία εφύτευσεν ο Κύριος, ως κέδροι πλησίον των υδάτων.
7 Θέλει εκχέει ύδωρ εκ της αντλίας αυτού, και το σπέρμα αυτού θέλει είσθαι εις ύδατα πολλά, και ο βασιλεύς αυτού θέλει είσθαι υψηλότερος του Αγάγ, και η βασιλεία αυτού θέλει μεγαλυνθή.
8 Ο Θεός εξήγαγεν αυτόν εξ Αιγύπτου· έχει ως δύναμιν μονοκέρωτος· θέλει καταφάγει τα έθνη τους πολεμίους αυτού, και θέλει συντρίψει τα οστά αυτών, και θέλει κατατοξεύσει αυτούς με τα βέλη αυτού.
9 Αναπεσών, εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος· τις θέλει εξεγείρει αυτόν; Ευλογημένος ο ευλογών σε και κατηραμένος ο καταρώμενός σε.
10 Και εξήφθη ο θυμός του Βαλάκ εναντίον του Βαλαάμ και συνεκρότησε τας χείρας αυτού· και είπεν ο Βαλάκ προς τον Βαλαάμ, διά να καταρασθής τους εχθρούς μου σε εκάλεσα· και ιδού, συ ευλογών ευλόγησας αυτούς τρίτην ταύτην φοράν·
11 τώρα λοιπόν φύγε εις τον τόπον σου· έλεγον να σε τιμήσω με τιμάς· αλλ' ιδού, ο Κύριος σε εστέρησε της τιμής.
12 Και είπεν ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, Δεν είπον και προς τους απεσταλμένους σου, τους οποίους απέστειλας προς εμέ, λέγων,
13 Και αν μοι δώση ο Βαλάκ την οικίαν αυτού πλήρη αργυρίου και χρυσίου, δεν δύναμαι να παραβώ την προσταγήν του Κυρίου, ώστε να κάμω καλόν ή κακόν απ' εμαυτού, αλλ' ό,τι ο Κύριος λαλήση, τούτο θέλω ειπεί;
14 και τώρα, ιδού, εγώ υπάγω προς τον λαόν μου· ελθέ λοιπόν να σοι φανερώσω τι θέλει κάμει ο λαός ούτος εις τον λαόν σου εις τας εσχάτας ημέρας.
15 Και αρχίσας την παραβολήν αυτού είπε, Βαλαάμ ο υιός του Βεώρ είπε, και ο άνθρωπος, ο έχων ανοικτούς τους οφθαλμούς αυτού, είπεν·
16 είπεν εκείνος, όστις ήκουσε τα λόγια του Θεού, και έλαβε την γνώσιν του Υψίστου, όστις είδεν όρασιν του Παντοδυνάμου, πεσών εις έκστασιν, έχων όμως ανοικτούς τους οφθαλμούς αυτού·
17 Θέλω ιδεί αυτόν, αλλ' ουχί τώρα· θέλω θεωρήσει αυτόν, αλλ' ουχί εκ του πλησίον· θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ, και θέλει αναστηθή σκήπτρον εκ του Ισραήλ, και θέλει πατάξει τους αρχηγούς Μωάβ, και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς του Σήθ·
18 και ο Εδώμ θέλει είσθαι κληρονομία, και ο Σηείρ θέλει είσθαι κληρονομία εις τους εχθρούς αυτού· και ο Ισραήλ θέλει πράξει εν ισχύϊ·
19 και θέλει εξέλθει εξ Ιακώβ ο εξουσιάζων, και θέλει εξολοθρεύσει τον διασωθέντα εκ της πόλεως.
20 Και ιδών τον Αμαλήκ, ήρχισε την παραβολήν αυτού και είπεν, Ο Αμαλήκ είναι αρχή των εθνών· αλλ' εν τω τέλει αυτού θέλει αφανισθή.
21 Και ιδών τον Κεναίον, ήρχισε την παραβολήν αυτού και είπεν, Ισχυρά είναι η κατοικία σου, και θέτεις την φωλεάν σου επί την πέτραν·
22 πλην ο Κεναίος θέλει καταπορθηθή, εωσού σε φέρη αιχμάλωτον ο Ασσούρ.
23 Και επανέλαβε την παραβολήν αυτού και είπεν, Ω τις θέλει ζήσει, όταν ο Θεός κάμη τούτο;
24 Και πλοία θέλουσιν ελθεί από των παραλίων των Κητιαίων, και θέλουσι καταθλίψει τον Ασσούρ, και θέλουσι καταθλίψει τον Εβερ· αλλά και εκείνοι θέλουσιν εξαφανισθή.
25 Και σηκωθείς ο Βαλαάμ ανεχώρησε και επέστρεψεν εις τον τόπον αυτού· ο δε Βαλάκ απήλθε και αυτός εις την οδόν αυτού.

κεφάλαιο ΚΕ / 25.
1 Και έμεινεν ο Ισραήλ εν Σιττείμ και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ·
2 αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών· και έφαγεν ο λαός και προσεκύνησε τους θεούς αυτών.
3 Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ· και εξήφθη η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ.
4 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Λάβε πάντας τους αρχηγούς του λαού και κρέμασον αυτούς ενώπιον του Κυρίου κατέναντι του ηλίου· διά να σηκωθή από του Ισραήλ η φλογερά οργή του Κυρίου.
5 Και είπεν ο Μωϋσής προς τους κριτάς του Ισραήλ, Φονεύσατε έκαστος τους ανθρώπους αυτού, τους όσοι προσεκολλήθησαν εις τον Βέελ-φεγώρ.
6 Και ιδού, εις εκ των υιών Ισραήλ ήλθε φέρων εις τους αδελφούς αυτού γυναίκα Μαδιανίτιν, ενώπιον του Μωϋσέως και ενώπιον πάσης της συναγωγής των υιών Ισραήλ, ενώ έκλαιον εν τη θύρα της σκηνής του μαρτυρίου.
7 Και ιδών Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, υιού του Ααρών του ιερέως, εσηκώθη εκ μέσον της συναγωγής, και λαβών εις την χείρα αυτού δοράτιον,
8 υπήγε κατόπιν του ανθρώπου του Ισραηλίτου εις την σκηνήν και διεπέρασεν αμφοτέρους, τον τε άνθρωπον τον Ισραηλίτην και την γυναίκα διά της κοιλίας αυτής. Και έπαυσεν η πληγή από των υιών Ισραήλ.
9 Ήσαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες.
10 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν λέγων,
11 Ο Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, υιού Ααρών του ιερέως, απέστρεψε τον θυμόν μου από των υιών Ισραήλ, δείξας ζήλον υπέρ εμού μεταξύ αυτών, όθεν δεν εξωλόθρευσα τους υιούς Ισραήλ εν τη ζηλοτυπία μου·
12 διά τούτο ειπέ, Ιδού, εγώ δίδω εις αυτόν την διαθήκην μου της ειρήνης·
13 και θέλει είσθαι εις αυτόν και εις το σπέρμα αυτού μετ' αυτόν διαθήκη ιερατείας αιωνίου· διότι εστάθη ζηλωτής υπέρ του Θεού αυτού, και έκαμεν εξιλέωσιν υπέρ των υιών Ισραήλ.
14 Το δε όνομα του Ισραηλίτου του θανατωθέντος εκείνου, όστις εθανατώθη μετά της γυναικός της Μαδιανίτιδος, ήτο Ζιμβρί, υιός Σαλού, άρχοντος οικογενείας επισήμου μεταξύ των Συμεωνιτών.
15 Και το όνομα της γυναικός της Μαδιανίτιδος της θανατωθείσης ήτο Χασβί, θυγάτηρ του Σούρ, αρχηγού λαού, εξ επισήμου οικογενείας εν Μαδιάμ.
16 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν λέγων,
17 Πολεμείτε τους Μαδιανίτας και πατάξατε αυτούς·
18 διότι αυτοί σας πολεμούσι με τας δολιότητας αυτών, με τας οποίας σας εδολιεύθησαν εις την υπόθεσιν του Φεγώρ και εις την υπόθεσιν της Χασβί θυγατρός του άρχοντος Μαδιανίτου, της αδελφής αυτών, ήτις εθανατώθη εν τη ημέρα της πληγής διά την υπόθεσιν του Φεγώρ. ---