Ο ΙΑΒΗΣ.

Βιβλίο "Α΄ Χρονικών",  κεφ. Δ/4,  εδάφ.  9-10.

9 Και ο Ιαβής ήταν ενδοξότερος απ' ό,τι οι αδελφοί του και η μητέρα του αποκάλεσε το όνομά του Ιαβής, λέγοντας: Επειδή τον γέννησα με λύπη. 

10 Και ο Ιαβής επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας: Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις, και να απλώσεις τα όριά μου, και το χέρι σου να είναι μαζί μου, και να με φυλάττεις από κακό, ώστε να μη έχω λύπη! Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε. 

     ΣΧΟΛΙΑ :

     Όλα όσα μπορούμε να γνωρίζουμε για τον Ιαβή (λυπημένος) αναφέρονται στα δύο αυτά εδάφια. Ήταν απόγονος των Κεναίων και ως εκ τούτου δε συμπεριλαμβανόταν αρχικά στο λαό του Θεού. Ήταν ένας "ξένος από της πολιτείας του Ισραήλ και ξένος των διαθηκών της επαγγελίας του Θεού προς το λαό Του" (Εφεσίους Β/2: 12). Αργότερα πίστεψε στον αληθινό Θεό και ενσωματώθηκε στη φυλή του Ιούδα (Κριταί Α/1: 16 -- Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 6 -- Α' Χρονικών Β/2: 55). Στην προσευχή του διαβάζουμε ότι "επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ". Αυτό επιβεβαιώνει την εκδοχή ότι ήταν ξένος και στη συνέχεια ενώθηκε με το λαό του Θεού του Ισραήλ, όπως ακριβώς είχε κάνει και η Ραάβ η πόρνη τους πρώτους καιρούς (Ιησούς τ. Ναυή, κεφ. Β/2). Η προσευχή του πιστοποιεί τη μεγάλη του πίστη στον Έναν, τον Αληθινό, το ζωντανό Θεό. Δεν του άρεσε η ζωή που έκανε μέσα στη λύπη και τα προβλήματα και γι' αυτό πήρε τη μεγάλη απόφαση να σηκώσει τα μάτια στον ουρανό και να επικαλεστεί το Θεό στη ζωή του, για να λάβει, βοήθεια, δύναμη, για να τ' αλλάξει όλα. Ο Δαβίδ λέγει: "Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη πόθεν θέλει ελθεί η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην" (Ψαλμός ΡΚΑ/121: 1,2). Η βοήθειά μας θα έρθει από τον Κύριο που είναι ο ποιητής του ουρανού και της γης, αν "εν πνεύματι και αληθεία" Τον επικαλεστούμε.  

     Η  ιστορία  του  Ιαβή  αρχίζει  με  πολύ  πόνο.  Η  μητέρα  του τον αποκάλεσε Ιαβή, γιατί τον γέννησε με πόνο.  Εκείνο  που  διακρίνεται  στη ζωή  του  είναι ότι ήταν άνθρωπος προσευχής, άνθρωπος με φόβο (σεβασμό) στο Θεό. Ο  Θεός  έχει  θαυμαστά  σχέδια  και  μεγάλες  ευλογίες  για  το  κάθε  δικό Του παιδί  (Ιωάννης  Α/1:  12),  γι'  αυτό  θα  πρέπει  να  προσέχουμε  μήπως  με  την άστατη  ζωή  μας εμποδίζουμε, ακόμα και κάποιες φορές ακυρώνουμε τα σχέδια του Θεού. Οι ευλογίες του Θεού δε θα έρθουν από μόνες τους μέσα στη ζωή μας, αλλά θα πρέπει να τις ζητάμε με επιμονή, να τις διεκδικούμε κάθε στιγμή στη ζωή μας  και όχι ν' αμελούμε και πολλές φορές να  τις ξεχνάμε ή να τις αμελούμε.  Ο αδελφόθεος "Ιάκωβος" (Δ/4: 2)  αναφέρει  στη  σχετική  επιστολή του:  "Επιθυμείτε  και  δεν  έχετε  φονεύετε  και φθονείτε, και  δεν δύνασθε  να επιτύχητε μάχεσθε και πολεμείτε αλλά δεν έχετε, επειδή  δεν ζητείτε".

    "το χέρι σου να είναι μαζί μου". Ξεκινώντας τη ζωή του ο Ιαβής ζητάει να στηριχτεί πάνω στο κραταιό χέρι του Θεού, για το οποίο γνωρίζει ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν να ελαττωθεί (Αριθμοί ΙΑ/11: 23). Δε στηρίχτηκε στη δική του δύναμη, δε στηρίχτηκε σε "βραχίωνα ανθρώπου", γιατί είναι "επικατάρατος ο άνθρωπος, που ελπίζει σε άνθρωπο, και κάνει τη σάρκα βραχίονά του" (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Στηρίχτηκε με εμπιστοσύνη στη δύναμη και την οδηγία του αληθινού Θεού. Το κραταιό χέρι του Κυρίου είναι μαζί μας όταν ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. 

    Ο λυπημένος αυτός άνθρωπος μεγάλωσε μαθαίνοντας για το Θεό του Ισραήλ, πώς με θαυμαστό τρόπο «διά κραταιάς χειρός» (Έξοδος ΙΓ/13: 14) ελευθέρωσε το λαό Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πώς με θαυματουργικό τρόπο τους έκανε να περάσουν μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, «ως διά ξηράς» (Εβραίους ΙΑ/11: 29). Ο Θεός τους έθρεψε μέσα στην έρημο με το «μάνα» (Έξοδος ΙΣ/16: 15), τους έδωσε νερό, για να ποιούν και να μην πεθάνουν, μέσα από την «πέτρα» (Έξοδος ΙΖ/17: 6). Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "όλοι ήπιαν το ίδιο πνευματικό ποτό επειδή, έπιναν από πνευματική πέτρα, που ακολουθούσε· και η πέτρα ήταν ο Χριστός" (Α' Κορινθίους Ι/10: 4). Τους διαφύλαξε από πολύ ισχυρότερους εχθρούς, "σας περιέφερα τεσσαράκοντα έτη εν τη ερήμω τα ιμάτιά σας δεν επαλαιώθησαν επάνω σας, και το υπόδημά σου δεν επαλαιώθη εις τον πόδα σου" (Δευτερονόμιο ΚΘ/29: 5). Επίσης εξαφάνισε έμπροσθέν τους επτά έθνη [τους Χετταίους, τους Γεργεσαίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλήτερα και δυνατώτερά σου] (Δευτερονόμιο Ζ/7: 1) και  εγκατέστησε το λαό σε μια γη αφθονίας που «έρεε μέλι & γάλα» (Λευιτικό Κ/20: 24). "Συ διά της χειρός σου εξεδίωξας έθνη και εφύτευσας αυτούς κατέθλιψας λαούς και απεδίωξας αυτούς. Διότι δεν εκληρονόμησαν την γην διά της ρομφαίας αυτών, και ο βραχίων αυτών δεν έσωσεν αυτούς αλλ' η δεξιά σου και ο βραχίων σου και το φως του προσώπου σου· διότι ευηρεστήθης εις αυτούς" (Ψαλμός ΜΔ/44: 2,3).

      Καθώς ο Ιαβής μεγάλωνε στήριζε όλες τις ελπίδες του σ’ Αυτόν το Θεό, το δυνατό, τον κραταιό, τον αιώνιο, το μόνον αληθινό.  Έχοντας βαθιά πίστη αναγνωρίζει ότι ο  Θεός  είναι  η  πηγή  κάθε  ευλογίας.  Καθώς γνώριζε τα θαύματα και τις επεμβάσεις  που έκανε ο Θεός ανάμεσα στο λαό Του, σκέφτηκε να διεκδικήσει κι αυτός τα «δικαιώματά του», να ζητήσει οι  ευλογίες του  Θεού  να  έρθουν μέσα  στη ζωή του. Έτσι λοιπόν ήρθε  ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκε λέγοντας τα παρακάτω θαυμαστά λόγια. 

    «Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις». Ζητά από το Θεό να τον ευλογήσει. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "Και εγώ σας λέγω· Αιτείτε και θέλει σας δοθή ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή" (Λουκάς ΙΑ/11: 39). Αναγνωρίζει ότι η ευλογία στη ζωή του μπορεί να έρθει μόνον από το Θεό. Ο Απ. Παύλος αναφέρει προς τους Χριστιανούς της Εφέσου: "Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού" (Εφεσίους Α/1: 3). 

     Με άλλα λόγια λέγει προς το Θεό: «Κύριε τώρα που ενηλικιώθηκα και ξεκινάω τη ζωή μου σε παρακαλώ να με ευλογήσεις πλουσιοπάροχα». Θυμάται τις υποσχέσεις του Θεού για ευλογία στον Αβραάμ και τους απογόνους του (Γένεση ΚΒ/22: 17) και έρχεται μπροστά στο Θεό με πίστη, με ταπείνωση, με θλίψη, με πόνο, με αναξιότητα και υψώνει τα χέρια του στον ουρανό με κραυγή αγωνίας, που βγαίνει μέσα από την καρδιά του κράζει προς το Θεό: «Πατέρα, σε παρακαλώ ευλόγησέ με, ευλόγησέ με πολύ μέσα στη ζωή μου». Η προσευχή μπορεί να κάνει τα πράγματα ν' αλλάξουν στη ζωή μας, ακόμα μπορεί να κάνει και τον ίδιο το Θεό ν' αλλάξει γνώμη για κάτι που έχει ήδη αποφασίσει. Η μετάνοια και η προσευχή των κατοίκων της Νινευή έκανε το Θεό ν' αλλάξει γνώμη και να μην καταστρέψει την πόλη (Ιωνάς Γ/3: 10). Η προσευχή του Ιαβή είναι ένα ακόμα σπουδαίο παράδειγμα για τον καθένα από μας, ώστε να δίνουμε προτεραιότητα στη ζωή μας, στην προσευχή και την επικοινωνία μας με το Θεό.  

      Ο Ιαβής κάλεσε το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του, να τον οδηγήσει, να τον νουθετήσει, να τον διδάξει, να του αποκαλύψει τη δύναμή Του, τα αιώνια σχέδιά Του. Τι θαυμαστό παράδειγμα για ένα νέο άνθρωπο να ξεκινάει τη ζωή του με το Θεό! Πόσο θαυμαστό παράδειγμα για τη νεολαία μας, που στις μέρες μας τη βλέπουμε τόσο ατονισμένη, χαμένη, εντελώς αποπροσανατολισμένη, μακριά από το Θεό. Ένας στίχος λέει: «τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια, για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη». Αυτή πραγματικά είναι η εικόνα των νέων ανθρώπων, που αγνόησαν το Θεό στη ζωή τους, που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς Χριστό, χωρίς Θεό και συνεπώς χωρίς ελπίδα και χωρίς καμία προοπτική. 

    Ειλικρινά μ’ έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι ένα νέο ζευγάρι στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας αποφάσισε να παντρευτεί και κάλεσε στο γάμο του το Χριστό (Ιωάννης Β/2: 1-10). "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις το γάμο μας, έλα μέσα στη ζωή μας, έλα να κάνεις θαύματα, να φανείς δυνατός….." και ο Κύριος πήγε. Δεν υπάρχει ψυχή που να έκραξε ειλικρινά προς Αυτόν, που τον να Τον κάλεσε να έρθει στη ζωή του και να μην ανταποκρίθηκε. 

      Ο Ιαβής, ο αδύναμος, ο άνθρωπος της θλίψης, του πόνου έρχεται μπροστά στο Θεό όχι σαν ζητιάνος, αλλά με θάρρος, με παρρησία (Πράξεις Θ/9: 28), με δύναμη, για να διεκδικήσει τις υποσχέσεις του Θεού μέσα στη ζωή του. Έρχεται να καλέσει το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του. Καθώς ξεκινούσε τη ζωή του, έβαλε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα το Θεό, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο Θεός είναι η πηγή κάθε ευλογίας. Εξαιτίας αυτής της  επιλογής του έγινε "ενδοξότερος απ' όλα τα αδέλφια του". Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34). Ο Ιαβής έγινε ενδοξότερος χάρη στην πίστη του, το σεβασμό του, που διέκρινε τη σχέση του με το Θεό. Δεν καθόρισε στο Θεό τι ακριβώς να κάνει μέσα στη ζωή του. Την επιλογή και τον τρόπο επέμβασης του Θεού την άφησε σ’ Αυτόν, γιατί ο Κύριος γνωρίζει τι έχουμε ανάγκη, πριν καν εμείς ανοίξουμε το στόμα μας (Κολοσσαείς Γ/3: 1) και θα μας τα προσφέρει πλούσια, πάντοτε στον κατάλληλο χρόνο και με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει. 

     Ο Ιαβής ακούμπησε με εμπιστοσύνη στο Θεό, απευθύνθηκε σ’ Αυτόν που έχει τη δύναμη να κάνει μέσα στη ζωή μας "πολύ περισσότερα απ' αυτά που εμείς ζητάμε ή μπορούμε με το πεπερασμένο μυαλό μας να σκεφτούμε" (Εφεσίους Γ/3: 20). Ταύτισε το θέλημά του με το θέλημα του Θεού. Μόνον έτσι μπορεί να ενεργήσει ο Θεός και να κάνει θαυμάσια πράγματα στη ζωή μας. Η αστείρευτη δύναμή Του μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα, αν εμείς ταυτιστούμε με το θέλημά Του και δεν Τον εμποδίζουμε με την απιστία και τις αμφιβολίες μας στη ζωή μας. 

     Φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα ταύτισης του θελήματός του με το θέλημα του Θεού υπήρξε ο ζωή του Ιωσήφ, ένας από τους δώδεκα γιούς του Ιακώβ, που είχε γεννηθεί από τη Ραχήλ, τη γυναίκα που πραγματικά είχε αγαπήσει ο Ιακώβ. Ο τρόπος σκέψης του ορθολογικός, πρακτικός, αληθινός. Είμαι «Δούλος Κύριε», αφού έτσι επιτρέπεις να συμβεί μέσα στη ζωή μου. Ευρισκόμενος στην κατοικία του Πεντεφρή, "ναι Κύριε, αφού Εσύ το επιτρέπεις, στη φυλακή …." (Γένεση Μ/40: 3), στο παλάτι του Φαραώ, "ναι Κύριε…." (Γένεση ΜΖ/47: 14). Ο Απόστολος των Εθνών, ο πρώτος μετά τον Έναν, ο Απ. Παύλος, οδηγείται άρρωστος από φυλακή σε φυλακή (Β΄ Κορινθίους ΙΒ/12: 7), μην έχοντας ένα παλτό να βάλει στους κουρασμένους ώμους του (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 13). Μεγάλη ευκαιρία τούτη για τον εχθρό ο οποίος έρχεται να του ψιθυρίσει τη δύσκολη ώρα, την ώρα της δοκιμασίας: "Παύλο έχασες…., που είναι ο Θεό σου;;"   Η απάντηση του Απ. Παύλου, μέσα από τη φυλακή ήταν: «δεν ντρέπομαι επειδή, ξέρω σε ποιον πίστεψα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 12). 

    Ο Ιαβής, καθώς στηρίζεται στο κραταιό χέρι του Θεού, ζητάει οι ευλογίες Του να έρθουν μέσα στη ζωή του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θ' ανοιχτεί» (Ματθαίος Ζ/7: 7-8). Ο Θεός θέλει να ζητάμε απ’ Αυτόν. Άραγε γιατί, αφού ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας; Αυτό συμβαίνει, για να γνωρίζουμε εμείς από πού προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» και να ζούμε σε συνεχή επικοινωνία μαζί Του. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι από τις δικές μας δυνάμεις, αλλά όλα προέρχονται από τη Δύναμη, την Αγάπη και το Έλεος  του Θεού. 

     Μπορεί να μην υπάρχει όριο στην καλοσύνη του Θεού, μπορεί ο Θεός να είναι έτοιμος να προσφέρει «κατά τον πλούτον Αυτού» (Φιλιππησίους Δ/4: 19), όμως, αν δεν τα ζητήσουμε, αν δεν τα διεκδικήσουμε, αν δεν αγωνιστούμε για να τα κατακτήσουμε στη ζωή μας, δεν πρόκειται να λάβουμε τίποτα από εκείνα που Θεός έχει να μας προσφέρει. Βήμα - βήμα θα πρέπει να διεκδικούμε και να κατακτούμε τις υποσχέσεις του Θεού στη ζωή μας. 

     Πολλές φορές ο εχθρός έρχεται να μας τονίσει την αναξιότητά μας και επεξεργάζεται διάφορα σχέδια, για να μας αποτρέψει από την προσευχή, την επικοινωνία με το Θεό, από το να ζητάμε απ’ Αυτόν και να λαμβάνουμε ευλογίες. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που σώζεται ο άνθρωπος δια της πίστεως στο Θεό (Εφεσίους Β/2: 8 ), πλέον όλες οι ευλογίες θα έρθουν από μόνες τους να μας βρουν στη ζωή μας, χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα απολύτως. Πρέπει ν' αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε, να θυμίζουμε στο Θεό τις υποσχέσεις Του. Ο Κύριος μας έχει υποσχεθεί: «δε θα σε αφήσω, δεν θα σε εγκαταλείψω» (Ιησούς του Ναυή Α/1: 5). «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). 

    "να εκτείνης τα όριά μου". Ο Ιαβής ζήτησε από το Θεό να επεκτείνει τα όριά του. Ασφαλώς και δεν εννοεί ν' αυξήσει τα οικόπεδά του ή ν' αυξήσει την περιουσία του, αλλά ν' ανοίξει ο Θεός τους πνευματικούς του ορίζοντες, να δει πέρα από τα "βλεπόμενα". "επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ' εις τα μη βλεπόμενα διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια" (Β' Κορινθίους Δ/4: 18).

    "να με φυλάττης από κακού". Ζητάει την προστασία του Θεού από κάθε κακό, από κάθε παγίδα του εχθρού της ψυχής. Στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός μας δίδαξε να προσευχόμαστε κατ' αυτόν τον τρόπο: "Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς....... και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού" (Ματθαίος Σ/6: 9-13). Προσεύχεται να προστατευτεί, ώστε να μην τον λυπήσουν και τον καταβάλουν οι επιπτώσεις του κακού. Ο Κύριος μας έχει υποσχεθεί ότι δε θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω από τις δυνάμεις μας.

     «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε». Ο Θεός θέλει να μας χαρίσει τις ευλογίες Του, να μας τις προσφέρει πλούσια. Τη γενναιοδωρία Του μόνον εμείς μπορούμε να την περιορίσουμε με την απιστία μας, με την άστατη ζωή μας. Θα πρέπει να μάθουμε να ζητάμε μεγάλα πράγματα από το Θεό. Πολλές φορές πηγαίνουμε μπροστά στο Θεό μ' ένα μικρό δοχείο γεμάτο από τις μέριμνες, τα εδιαφέροντά μας κλπ και δε δίνουμε την ευκαιρία στο Θεό να προσθέσει κάτι μέσα σ' αυτό. Άλλες φορές πηγαίνουμε με ένα μισοάδειο δοχείο και αναγκάζουμε το Θεό να προσθέσει πολύ λίγα πράγματα στη ζωή μας. Θα πρέπει να πηγαίνουμε με ένα άδειο δοχείο, με μια άδεια καρδιά και να ζητάμε από το Θεό να μας τη γεμίσει με δικά Του πράγματα, με δικά Του ενδιαφέροντα. Αυτή είναι η φύση του Θεού να ευλογεί, να προσφέρει από αγάπη. Ο Λόγος του Θεού μας θυμίζει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). 

      Ένα ζωντανό παράδειγμα για τον καθένα μας είναι τούτη η αγωνιστική, διεκδικητική προσευχή του Ιαβή. Θέλει να μας δείξει με τον καλύτερο τρόπο ότι όσο μικρός κι αν είσαι, όσο ταπεινή και αν είναι η καταγωγή σου, όσο κι αν είσαι θλιμμένος ή κουρασμένος από τις μέριμνες, τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις της ζωής, όποιοι κι αν ήταν οι γονείς σου, η καταγωγή σου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μετράει μπροστά στο Θεό. Προσδιόρισε μόνος σου ποιος θέλεις να είσαι  και τι σχέση επιθυμείς να έχεις μαζί Του και ζήτησε από το Θεό να σου προσφέρει πλούσια τις ευλογίες Του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;» (Ιακώβου Β/2: 5). 

    Πλούσιος στην πίστη, πλούσιος στα πάντα….. Αυτή είναι η λογική του Θεού, αυτός είναι ο μόνος δρόμος της επιτυχίας. Κάποτε ο Πέτρος κοίταξε το Χριστό και του είπε: «δεν αξίζω Κύριε να μπεις στο καράβι μου...» (Λουκάς Ε/5: 8). «της δόξας προπορεύεται η ταπείνωση» (Παροιμίαι ΙΗ/18: 12). Μπορεί, Πέτρο, να είσαι αγράμματος, να είσαι ένας ψαράς του μόχθου και του πόνου, όμως αξίζεις πολλά και μόνον ο Χριστός μπορεί να αναδείξει την αξία σου.  

     Ο Ιαβής ήταν άνθρωπος προσευχής. Τι και αν προερχόταν από έναν άλλο λαό, τι κι αν ήταν λυπημένος, αδύναμος, καταφρονημένος, αρνήθηκε να ζήσει με τα βαρίδια του παρελθόντος. Δε θέλησε τα προβλήματα του παρελθόντος να διαμορφώσουν το μέλλον του. Κοιτάζει μπροστά, εμπιστεύεται το Θεό στη ζωή του και κάνει μια συγκλονιστική προσευχή, που το Πνεύμα του Θεού θέλησε να διασώσει, για να είναι ένα φωτεινό παράδειγμα σε μας, καθώς διακρίνεται για την πίστη και την εμπιστοσύνη του σε "Εκείνον, που ακούει προσευχές!" (Ψαλμός ΞΕ/65: 2). Όταν είσαι λυπημένος, απελπισμένος, κάνε μια προσευχή στον Κύριο και είναι βέβαιο ότι θα σε δυναμώσει, θα σε ενισχύσει, ώστε να συνεχίσεις τον αγώνα και το δρόμο της ζωής "χαίρων", όπως ακριβώς συνέχισε το δρόμο του με χαρά ο Αιθίοψ ευνούχος, άρχων της Κανδάκης της βασιλίσσης των Αιθιόπων, όταν τον ευαγγέλισε ο Απ. Φίλιππος (Πράξεις Η/8: 26-39).

         Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στη ζωή μας, στην αδιάλειπτη επικοινωνία μας, με το Θεό και Δημιουργό μας  μέσω της προσεχής. Η ιστορία που αναφέρουμε αποτελεί μια θαυμαστή περίπτωση ενός νέου ανθρώπου που πλησιάζει το Θεό και διεκδικεί τις υποσχέσεις Του με θάρρος, με δύναμη, με παρρησία, με ταπείνωση, με πίστη, αποβλέποντας στην καλοσύνη, στο Έλεος και στην Αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Δαβίδ αναφέρει στον "Ψαλμό" ΛΔ/34: 17) "Έκραξαν οι δίκαιοι, και ο Κύριος εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ελευθέρωσεν αυτούς". 

     Και ο Θεός που θέλει να ευλογήσει κάθε άνθρωπο, που θέλει "να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν σε μετάνοια"  (Β' Πέτρου Γ/3: 9) χάρισε σ' αυτόν (τον Ιαβή) όλα όσα ζήτησε». Ο λυπημένος Ιαβής τα διεκδίκησε και τα πήρε όλα. Αλήθεια, τι δύναμη έχει μια προσευχή που βγαίνει μέσα από μία ειλικρινή καρδιά. Ο Απ. "Ιάκωβος" (Ε/5: 6) στην επιστολή του αναφέρει: "...πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη".  Αλήθεια τι παρήγορο και τι ενθαρρυντικό είναι για μας, καθώς βλέπουμε πόσο πιστός, πόσο αληθινός είναι ο Θεός που ακούει προσευχές. Όλοι όσοι θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ' Αυτόν "δεν θα καταισχυνθούν εις τον αιώνα" (Α' Πέτρου Β/2: 6 & Ρωμαίους Ι/10: 11). Θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι πως "ό,τι και αν είναι αυτό που ζητάμε, σύμφωνα με το θέλημά Του, Αυτός μας ακούει" (Α' Ιωάννη Ε/5: 14). Ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι από το Θεό θα λάβουμε όλα όσα με πίστη ζητήσουμε, ιεραρχώντας σωστά τα πράγματα. Η σωστή ιεράρχηση είναι: "ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή" (Ματθαίος Σ/6: 33). Κοντά σε όλα αυτά ο Κύριος θα μεριμνήσει και για την υγεία μας, τη δουλειά μας, την οικογένειά μας, τα προβλήματά μας. ---