Η πτωχή χήρα.

Ευαγγέλιο «κατά Μάρκον»,   κεφ. ΙΒ/12,   εδάφ. 35 – 44.

35 Και αποκριθείς ο Ιησούς, έλεγε διδάσκων εν τω ιερώ. Πως λέγουσιν οι γραμματείς ότι ο Χριστός είναι υιός του Δαβίδ;

36 Διότι αυτός ο Δαβίδ είπε διά του Πνεύματος του Αγίου. Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.

37 Αυτός λοιπόν ο Δαβίδ λέγει αυτόν Κύριον και πόθεν είναι υιός αυτού; Και ο πολύς όχλος ήκουεν αυτόν ευχαρίστως.

38 Και έλεγε προς αυτούς εν τη διδαχή αυτού. Προσέχετε από των γραμματέων, οίτινες θέλουσι να περιπατώσιν εστολισμένοι και αγαπώσι τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς

39 και πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς και τους πρώτους τόπους εν τοις δείπνοις.

40 Οίτινες κατατρώγουσι τας οικίας των χηρών, και τούτο επί προφάσει ότι κάμνουσι μακράς προσευχάς, ούτοι θέλουσι λάβει μεγαλητέραν καταδίκην.

41 Και καθήσας ο Ιησούς απέναντι του γαζοφυλακίου, εθεώρει πως ο όχλος έβαλλε χαλκόν εις το γαζοφυλάκιον. Και πολλοί πλούσιοι έβαλλον πολλά.

42 και ελθούσα μία χήρα πτωχή έβαλε δύο λεπτά, τουτέστιν, ένα κοδράντην.

43 Και προσκαλέσας τους μαθητάς αυτού, λέγει προς αυτούς. Αληθώς σας λέγω ότι η χήρα αύτη η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων, όσοι έβαλον εις το γαζοφυλάκιον.

44 διότι πάντες εκ του περισσεύοντος εις αυτούς έβαλον αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλε πάντα όσα είχεν, όλην την περιουσίαν αυτής.

      ΣΧΟΛΙΑ :

   Γραμματείς, Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι, καθώς και οι περί αυτών, συνεχώς υπέβαλαν διάφορες ερωτήσεις στον Κύριο. Φαινομενικά ο σκοπός τους ήταν για να γνωρίσουν την αλήθεια, όμως ο πραγματικός σκοπός του ήταν να παγιδεύσουν τον Κύριο, ώστε να βρουν κάποια κατηγορία εναντίον Του και να τον οδηγήσουν στο Δικαστήριο και στην καταδίκη.

    Ο Κύριος κάθε φορά απαντούσε εμπνευσμένος από το Πνεύμα του Θεού και κανένας απ’ όλους αυτούς τους υποκριτές, δεν μπορούσε όχι να Τον καταδικάσει, αλλά και να σταθεί μπροστά Του. Για να τους φανερώσει την άγνοια την οποία είχαν σχετικά με τον αναμενόμενο Μεσσία, τους ερωτά υπενθυμίζοντάς τους ένα απόσπασμα από το βιβλίο των "Ψαλμών" προσπαθώντας να ανατρέψει το επιχείρημά τους ότι ο Χριστός είναι υιός του Δαυίδ.

     Τους ερωτά λοιπόν: Γιατί ο Δαυίδ, διά Πνεύματος Αγίου προφήτευσε και είπε: «Είπεν ο Κύριος εις τον Κύριό μου, κάθου εξ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Mάρκος ΙΒ/12: 36). Και το ερώτημα του Κυρίου είναι πως μπορεί κάποιος να ονομάζει τον ίδιο του τον γιό, Κύριο; Άρα ο Μεσσίας δεν είναι γιός του Δαυίδ τη στιγμή μάλιστα που ο Μεσσίας προϋπήρχε του Δαυίδ.

    Κανένας από τους μεγαλοσχήμονες διδασκάλους του Ισραήλ δεν μπορούσε ν' απαντήσει. Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις του Κυρίου ήταν πάντοτε εύστοχες και αποδείκνυαν κάθε φορά, όχι την άγνοιά τους, γιατί γνώση είχαν, αλλά κυρίως την έλλειψη κατανόησης των γραφών. Μιλούσε ο Κύριος και όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής "Ματθαίος" (κεφ. ΚΒ/22, εδ. 46) «ουδείς υδύνατο να αποκριθεί προς αυτόν λόγον, ουδ’ ετόλμησε τις απ’ εκείνης της ημέρας να ερωτήσει πλέον αυτόν».

     Τίποτα δεν μίσησε περισσότερο ο Κύριος και τίποτα δεν στιγμάτισε περισσότερο, από τη μεγάλη αμαρτία της υποκρισίας. Εκείνα τα ηχηρά «ουέ» δεν προορίζονταν, ούτε για κλέφτες, ούτε για ψεύτες, ούτε… αλλά για τους υποκριτές, για εκείνους που άλλα έλεγαν και άλλα έπρατταν στην καθημερινή τους ζωή. "Ουέ ημίν Φαρισαίοι υποκριτές" (Λουκάς ΙΑ/11: 44). Γνωστές σε όλους οι συνήθειές τους δε λείπουν και στις ημέρες μας. Θέλουν να περιπατούν στολισμένοι, αγαπούν τις τιμές και τους επαίνους των ανθρώπων, παρά του Θεού (Λουκάς Κ/20: 46) είναι φιλάργυροι και με πρόφαση ότι ενδιαφέρονται για τις χήρες προβάλουν δημόσια τις πράξεις τους, ώστε να πείσουν τους ανθρώπους ότι είναι θεοσεβείς.
     Όλοι όσοι απέρριψαν το Θεό μέσα στη ζωή τους "θα λάβουν δικαίαν μισθαποδοσίαν". Ο συγγραφέας της επιστολής "προς Εβραίους" αναφέρει: "Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν".(Εβραίους Β/2: 2). Όμως  οι υποκριτές θα λάβουν μεγαλύτερη τιμωρία τονίζει ο Κύριος. Τον άνθρωπο του Θεού δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διακρίνει υποκρισία. Πρέπει να είναι ευθύς, έντιμος, ανυπόκριτος, ειλικρινής. (Ιακώβου Γ/3: 17). Μία αυστηρή προειδοποίηση υπάρχει μέσα στο Λόγο του Θεού: Προσέξτε γιατί "ο Θεός δεν εμπαίζεται. Ότι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο θέλει και θερίσει" (Γαλάτες Σ/6: 7). Νόμος διαχρονικός, νόμος υπέρτατος. Στο βιβλίο του "Ιώβ" (κεφ. Κ/20, εδ. 5), αναφέρεται: «Η χαρά του υποκριτού είναι στιγμιαία».
      Θα έρθει η στιγμή που ο Κύριος, που "ερευνά νεφρούς και καρδίας" (Αποκάλυψις Β/2: 23), που αποβλέπει πέρα από τα φαινόμενα, θα φέρει στο φως την αμαρτία της υποκρισίας και θα την καταδικάσει με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Το φαινόμενο της υποκρισίας στις ημέρες μας έχει λάβει τεράστιες, ανυπολόγιστες διαστάσεις. Καλούμαστε να δείξουμε το Χριστό, με αγνότητα, πίστη ειλικρίνεια. Να γνωρίσει ο κόσμος ότι υπάρχουν και ""αληθινοί προσκυνητές"" και είναι αυτοί τους οποίους εκζητεί ο Κύριος (Ιωάννης Δ/4: 23). Τα πάντα βλέπει το μάτι του Κυρίου. Βλέπει τα έξω του ανθρώπου, αλλά κυρίως βλέπει και τα μέσα, τα οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Ο Θεός είχε πει πολλά χρόνια πριν στον προφήτη Σαμουήλ: "...δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν" (Α' Σαμουήλ ΙΣ/16: 7).

        Το Πνεύμα του Θεού αναζητά και σήμερα ψυχές που έχουν καλή πρόθεση και που είναι ειλικρινείς. Βλέπει έναν τελώνη να κάθεται στο τελώνιο και τρέχει κοντά του (Μάρκος Β/2: 14). Βλέπει δέκα λεπρούς και τους δίνει τη θεραπεία τους (Λουκάς ΙΖ/17: 12-19), βλέπει ένα νέο να έρχεται κοντά του με σκοπό να τον πειράξει, (Μάρκος Ι/10: 17), βλέπει το Ζακχαίο να έχει ανέβει πάνω σε μία συκομουριά (Λουκάς ΙΘ/19: 2-10). Βλέπει τον καθένα ο Κύριος, που τολμάει να ξεχωρίσει από το πλήθος και ζητάει να Τον δει, να Τον γνωρίσει.

    Ιστάμενος κάποια φορά ο Κύριος μέσα στο Ναό, βλέπει πολλούς πλούσιους να προσέρχονται και να προσφέρουν πολλές δωρεές για την υπηρεσία του Ναού και το έργο του Κυρίου. Άρχοντες, με πλούσια, πολύτιμα, βασιλικά δώρα προσέρχονται και τα καταθέτουν στο γαζοφυλάκειο (θησαυροφυλάκιο). Αυτό αποτελείτο από 13 κιβώτια. Το καθένα απ' αυτά έφερε μία επιγραφή που έδειχνε το σκοπό συλλογής των χρημάτων που ήταν οι ανάγκες του Ναού, η βοήθεια πτωχών, για θυσίες, για θυμίαμα κλπ.  

       Ο Κύριος παραβρισκόταν στο Ναό και παρατηρούσε όλους εκείνους που πρόσφεραν. Άραγε τι μπορεί να  βλέπει το μάτι του Κυρίου; Ο Κύριος βλέπει τα πάντα καθώς ενώπιόν Του είναι τα πάντα "γυμνά και τετραχιλισμένα" (Εβραίους Δ/4: 13). Βλέπει ποιοι θέλουν να επιδειχθούν στους ανθρώπους μέσα από τις προσφορές τους καθώς και ποιοι ενδιαφέρονται πραγματικά για το έργο του Κυρίου. Οι άνθρωποι παρατηρούσαν τα πλούσια ηγεμονικά δώρα, που προσέφεραν στο Ναό οι πλούσιοι και θαύμαζαν και επαινούσαν τη γενναιοδωρία τους.  

    Καθώς λοιπόν παρατηρεί τους προσερχομένους βλέπει μεταξύ των άλλων και μια φτωχή χήρα, καταφρονημένη απαρατήρητη από όλους, εκτός από Έναν, να πλησιάζει και αυτή μόνη, προφανώς ντροπιασμένη καθώς έβλεπε "πολλούς να βάζουν πολλά" χρήματα και να καταθέτει όλα όσα χρήματα είχε για την καθημερινή συντήρησή της. Τούτη την προσφορά μόνον το μάτι του Χριστού την είδε και την εκτίμησε. Η κατάθεση την οποία έκανε ήταν δύο λεπτά (Λουκάς ΚΑ/21: 3), δηλ. έναν Ρωμαϊκό κοδράντη. Στα Ελληνικά το μικρότερο Ιουδαϊκό νόμισμα λεγόταν "λεπτό". Ήταν πολύ ελαφρύ και πολύ λεπτό, από εκεί είχε λάβει και την ονομασία του και ισοδυναμούσε με το 1/60 του δηναρίου (Ρωμαϊκό νόμισμα). Ένα δηνάριο ήταν ο μισθός ενός εργάτη για την εργασία μιας ημέρας (Ματθαίος Κ/20: 2). Τούτη η αξία των δύο λεπτών, με τον ανθρώπινο νου, δεν μπορεί να συγκριθεί με τα αργυρά και των χρυσά δώρα των πλουσίων, όμως ο Κύριος καθώς βλέπει τούτη τη χήρα και την προσφορά της, πραγματικά συγκινείται. Κάλεσε λοιπόν τους μαθητές Του και δείχνοντάς  τους τη χήρα τους αποκάλυψε ότι: «Η χήρα αύτη η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων». Ο Κύριος βλέπει την  καρδιά του δωρητή, την ειλικρινή πρόθεση και όχι την υλική αξία του δώρου. 

       Πτωχή στα ανθρώπινα μάτια, πτωχή με τα ανθρώπινα κριτήρια. Καθώς ο άνθρωπος μετράει τα δίλεπτα σε τούτη τη χήρα τη βρίσκει πολύ φτωχή, όμως ο Κύριος, που έχει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά, μετράει τον πλούτο της καρδιάς της και την βρίσκει πολύ πλούσια. Αλήθεια πόσοι πλούσιοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας, που όμως έχουν φτωχή καρδιά! Και ποιος πραγματικά είναι ο πλούσιος σ' αυτή τη ζωή και ποιος είναι ο φτωχός; Η χήρα της ιστορίας μας, το ομολόγησε ο Κύριος, ήταν πιο πλούσια από πολλούς πάμπλουτους, αφού αυτή έδωσε "όλα όσα είχε". Αυτό είναι το μέτρο με το οποίο μετράει ο Κύριος. Το μέγεθος της προσφοράς δεν μετριέται από εκείνα που δίνεις, αλλά από εκείνα που μένουν, μετά την προσφορά. Η φράση "όλα όσα είχε" αποδεικνύουν όχι μόνον την αγάπη της φτωχής αυτής χήρας για τον οίκο του Κυρίου, αλλά και την πλήρη εξάρτησή της από Εκείνον. Ο Θεός δέχεται την προσφορά της καρδιάς μας όσο φτωχή και αν είναι. Αυτή θα την κάνει να καρποφορήσει και εδώ στη γη, αλλά και στον ουρανό. 
      Αν μπορούσαμε πραγματικά να αντιληφθούμε τούτο το μέτρο, πόσο πιο ταπεινοί θα γινόμαστε! Ο Κύριος αποβλέπει στο πώς προσφέρουμε και όχι στο πόσο προσφέρουμε. Η αξία της προσφοράς και της ελεημοσύνης μας δεν εξαρτάται από το ποσό που προσφέρουμε αλλά από τα ελατήρια της προσφοράς μας. Γι' αυτό άλλωστε ο Λόγος του Θεού μας τονίζει: "τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός" (Β΄ Κορινθίους Θ/9: &). Ένα παιδάκι είχε 5 ψάρια και 2 ψωμιά και τα έδωσε όλα στον Κύριο. Ο Κύριος τα ευλόγησε και το αποτέλεσμα θαυμαστό! Έφαγε το παιδάκι, η οικογένειά του, άλλες 5.000 άνθρωποι και περίσσεψαν και αρκετά κοφίνια (Λουκάς Θ/9: 13-17). 

      Φέρε την προσφορά σου στον Κύριο, με θάρρος, με δύναμη, με αισιοδοξία, με πίστη, με αγάπη και ο Κύριος θα σ' ευλογήσει και θα γίνεις ευλογία και για πολλούς άλλους ανθρώπους γύρω σου. Τούτη η φτωχή χήρα κατέθεσε όλη της την περιουσία στα χέρια του Θεού. Δε σκέφτηκε να δώσω το ένα λεπτό για τον Κύριο και με το άλλο να πάρω λίγο ψωμί για να φάω. Και αυτό θα το εκτιμούσε ο Κύριος, όμως έδωσε τη πρώτη θέση μέσα στη ζωή της στο έργο του Κυρίου. "Κύριε πάρτα όλα, στα χέρια σου τα αποθέτω". Μια κατάθεση ψυχής ήταν τούτη που δεν πήγε χαμένη. Αφέθηκε στο Έλεος και την Πρόνοια του Θεού. Σίγουρα θα σκέφτηκε τα λόγια του Κυρίου: "Ο Θεός που τρέφει τα πετεινά του ουρανού τα οποία δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;" (Ματθαίος Σ/6: 26). Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος γέμισε την καρδιά της με χαρά και έλαβε πρόνοια για τις ανάγκες της. 

    Ο Κύριος χάρηκε, καθώς είδε την καρδιά της, εκτίμησε την προσφορά τούτης της γυναίκας και για να μοιραστεί τη χαρά Του κάλεσε τους μαθητές και τους είπε: «Αληθώς σας λέγω ότι η χήρα αύτη η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων, όσοι έβαλον εις το γαζοφυλάκιον διότι πάντες εκ του περισσεύοντος εις αυτούς έβαλον αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλε πάντα όσα είχεν, όλην την περιουσίαν αυτής». Είναι η αναγνώριση του Κυρίου, είναι η αμοιβή του Κυρίου, η οποία ποτέ δεν αργεί να έρθει. Ο Κύριος δεν αποβλέπει εις το μέγεθος και την αξία της προσφοράς, αλλά αποβλέπει εις τα ελατήρια της καρδιάς εκείνου που προσφέρει. 

     Τούτη η φτωχή χήρα είχε μεγάλη αγάπη για το Θεό. Αγαπούσε χωρίς όρους και όρια και ήταν αυτό  που την έκανε να είναι τόσο πολύ γενναιόδωρη. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, στο ενδιαφέρον Του για κάθε δικό Του παιδί, γι' αυτό και δεν έκανε ανθρώπινους υπολογισμούς για το σήμερα ή το αύριο. Η προτροπή του Κυρίου είναι: "Παρατηρήσατε τους κόρακας, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν, οίτινες δεν έχουσι ταμείον ουδέ αποθήκην, και ο Θεός τρέφει αυτούς πόσω μάλλον σεις διαφέρετε των πτηνών" (Λουκάς ΙΒ/12: 24). 

      Υπάρχουν μεγάλες ανάγκες για το έργο του Θεού. Ιεραποστολές, φυλλάδια, διακονίες και όλα αυτά έχουν ανάγκη την προσφορά μας. Σπαταλούμε πολλά για τον ευατόν μας και δεν προσφέρουμε τίποτα για τον Κύριο και την υπόθεση του Ευαγγελίου Του, για τις ανάγκες του συνανθρώπου μας. Ο Κύριος που είναι μισθαποδότης (Εβραίους ΙΑ/11: 6), που αγαπά τον «ιλαρόν δότη» (Β΄ Κορινθίους Θ/9: 7). μας παρατηρεί και θλίβεται με τη συμπεριφορά μας.  

   Καθώς έχει  ολοκληρωθεί η κατασκευή του Ναού στην Ιερουσαλήμ από τον Βασιλιά Σολομώντα και το χρυσάφι λάμπει απ' άκρου εις άκρον στο Ναό, έρχεται ο βασιλιάς την ώρα των εγκαινίων μπροστά στο Θεό με τα λόγια: Τι σου προσφέραμε Κύριε, ""τα σα εκ των σών"" (Α΄ Χρονικών ΚΘ/29: 14). Κύριε τα πάντα έρχονται από Σένα και εμείς σου προσφέρουμε "τα δικά Σου, από τα δικά Σου". Τα δικά Του ζητάει ο Θεός από τα δικά Του, τα οποία τόσο πλούσια καθημερινά μας προσφέρει.

    Κρατάμε για τον εαυτόν μας "τα δικά Του" . Ο Θεός δια του προφήτη  Μαλαχία  κράζει και σήμερα: "Με κλέβετε. Και λέτε σε τι σε κλέψαμε. Εις τα δέκατα και εις τα προσφοράς" (Μαλαχίας Γ/3: 8). "Φέρετε πάντα τα δέκατα στην αποθήκη, δια να είναι τροφή εις τον οίκον μου και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτες του ουρανού και εκχέω την ευλογίας εις εσάς".

      Ο Θεός θέλει να μας ευλογήσει και να μας προσφέρει "κατά τον πλούτον αυτού" (Εφεσίους Γ/3: 6), όμως εμείς με τη διστακτικότητά μας, με την απιστία μας, με την μικροψυχία μας και την φιλαργυρία μας, κλείνουμε τους καταρράκτες του ουρανού, εμποδίζουμε τον Κύριο να μας ευλογήσει. Ο Απ. Παύλος καθώς νουθετεί στην πίστη τον Τιμόθεο αναφέρει: "ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς" (Α' Τιμοθέου Σ/6: 10). Θα πρέπει να ζητήσουμε από το Θεό αφυπνίσει τις καρδιές μας και να βάλει μέσα μας "αγαθό πνεύμα προσφοράς", ώστε ο καθένας μας να φέρει εις πέρας τούτη την υποχρέωση και τούτο το ιερό καθήκον το οποίο έχει. Να μας φυλάξει ο Κύριος από την τυπική και υποκριτική προσφορά. Το άγρυπνο μάτι Του τα βλέπει όλα μέσα στη ζωή μας. Ο Κύριος έρχεται και "μετ' Αυτού φέρει τον μισθόν Αυτού" για τον καθένα μας (Αποκάλυψη ΙΒ/12: 12).  ---