ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ. 

Ευαγγέλιον "κατά Ματθαίον", κεφ.  Ζ/7,  εδ. 7-8.

 

7 Αιτείτε,  και  θέλει  σας  δοθή  ζητείτε,  και  θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. 

8 Διότι  πας  ο  αιτών  λαμβάνει  και  ο ζητών  ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή  

Μετάφραση.

Ζητάτε και θα σας δοθεί. Γυρεύετε και θα βρείτε. Χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί. 8 Γιατί, ο καθένας που ζητάει, παίρνει κι εκείνος που γυρεύει, βρίσκει και σ' εκείνον που χτυπάει, θ' ανοιχτεί. 

     ΣΧΟΛΙΑ: 

    Τα παραπάνω λόγια ο Κύριος Ιησούς Χριστός τ’ ανέφερε στην «επί του όρους ομιλία» (Ματθαίος, κεφ. Ε/5 - Ζ/7). Ο Λόγος του Θεού δε διευκρινίζει ποια ακριβώς ήταν η τοποθεσία στην οποία βρισκόταν το εν λόγω όρος. Κάποιοι υποθέτουν ότι έγινε στο όρος Θαβώρ, κάποιοι άλλοι μεταξύ Θαβώρ και Καπερναούμ. Ο Κύριος με την τόσο διδακτική αυτή ομιλία Του απευθύνεται σε ανθρώπους που πιστεύουν στο Θεό ή εκζητούν ειλικρινά να Τον γνωρίσουν. Μεταξύ άλλων ο Κύριος προτρέπει τους ακροατές Του να «ζητούν» και να «ερευνούν» γύρω από τα πράγματα του Θεού. Προτρέπει τους ανθρώπους: «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού» (Ιωάννης Ε/5: 39). Σ’ αυτούς που ερευνούν, που εκζητούν τους υπόσχεται ότι θα λάβουν και θα βρουν από που ζητούν. 

    «Εξακολουθήστε να ζητάτε και θα σας δοθεί». Ο Θεός πρόθυμα απαντάει στις προσευχές αυτών που έχουν ειλικρινή εκζήτηση. Το αυτί Του είναι στραμμένο στη φωνή των δικών Του παιδιών. Είναι Θεός "ακούων προσευχήν" (Ψαλμός ΞΕ/65: 2). Ο Δαβίδ αναφέρει: «Έκραξαν οι δίκαιοι, και ο Κύριος εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ελευθέρωσεν αυτούς» (Ψαλμός ΛΔ/34: 17). Επίσης στον «Ψαλμό» (ΡΚ/120) αναφέρεται: «Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου». Ο Ψαλμωδός αναφέρει: «ΘΕΟΣ είναι καταφυγή μας και δύναμη, βοήθεια ετοιμότατη μέσα στις θλίψεις». Η προσευχή ενεργοποιεί μια γραμμή απευθείας σύνδεσης με το Θεό. 

    «Ζητάτε και θα σας δοθεί». Ο Θεός είναι πρόθυμος να απαντάει στις προσευχές μας. Θέλοντας να τονίσει αυτό ο Κύριος θέτει στους μαθητές Του το ερώτημα: «Ποιος από εσάς, αν ο γιος του τού ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; . . . Άρα λοιπόν, αν εσείς, μολονότι είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλά δώρα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον θα δώσει ο Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς καλά πράγματα σε όσους ζητούν από αυτόν!» (Ματθαίος Ζ/7: 7-11). 

    Πάντοτε ακούει ο Θεός την προσευχή μας όταν προσευχόμαστε; Η απάντηση είναι όχι. Στο βιβλίο του προφήτη «Ζαχαρία» (Ζ/7: 9-14) αναφέρεται: 

9 Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων, λέγοντας: Να κρίνετε κρίση αλήθειας, και να κάνετε έλεος και οικτιρμό, κάθε ένας στον αδελφό του 

10 και μη καταδυναστεύετε τη χήρα, και τον ορφανό, και τον ξένο, και τον πένητα· και κανένας από σας ας μη σκέφτεται κακό μέσα στην καρδιά του ενάντια στον αδελφό του. 

11 Αλλά, αρνήθηκαν να προσέξουν, και έστρεψαν απειθή νώτα, και βάρυναν τα αυτιά τους για να μη ακούσουν. 

12 Ναι, αυτοί έκαναν τις καρδιές τους σαν το διαμάντι, ώστε να μη ακούσουν τον νόμο, και τα λόγια, που ο Κύριος των δυνάμεων έστειλε με το δικό του πνεύμα, διαμέσου των προηγούμενων προφητών· γι' αυτό, μεγάλη οργή ήρθε από τον Κύριο των δυνάμεων. 

13 Γι' αυτό, όπως αυτός είχε κράξει, κι αυτοί δεν άκουγαν, έτσι κι αυτοί έκραξαν, κι εγώ δεν εισάκουγα, λέει ο Κύριος των δυνάμεων· 

14 αλλά, τους διασκόρπισα σαν με ανεμοστρόβιλο σε όλα τα έθνη, που δεν τα γνώριζαν. Και ο τόπος πίσω τους ερημώθηκε, ώστε δεν υπήρχε αυτός που διάβαινε ούτε αυτός που επέστρεφε· και έβαλαν την επιθυμητή γη σε ερήμωση. 

    Δε μπορεί ν’ ακολουθείς μια ζωή μακριά από το Θεό, έξω από το θέλημα Του και να περιμένεις να σε ακούσει ο Θεός και ν’ απαντήσει στις προσευχές σου. Ο Κύριος απαντάει στους ταπεινούς, σε όλους εκείνους που έχουν ειλικρινή εκζήτηση, που έχουν φόβο (σεβασμό), ευλάβεια στο πρόσωπό Του. Ας θυμηθούμε τα λόγια της Μαριάμ όταν επισκέφθηκε την Ελισσάβετ τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή και το βρέφος σκίρτησε μέσα της: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο και το πνεύμα μου αγαλλίασε στον Θεό τον σωτήρα μου για τον λόγο ότι, επέβλεψε επάνω στην ταπείνωση της δούλης του» (Λουκάς Α/1: 46-48). Ο Θεός ευαρεστήθηκε στο ταπεινό πνεύμα της Μαρίας. Ένας ύμνος λέει: «Εσύ ο πλάστης, εγώ πηλός». Αυτό θα πει ταπείνωση. 

    Υπάρχουν προϋποθέσεις για ν’ ακουστεί η προσευχή μας από το Θεό και αυτές είναι: 

    Να έχουμε πίστη στο Λόγο Του, να είμαστε ενωμένοι πνευματικά μαζί Του και να ζητάμε «κατά το θέλημά Του». Απευθυνόμενος ο Κύριος προς τους μαθητές Του ανέφερε: 

    «Σας διαβεβαιώνω, αν έχετε πίστη, και δεν διστάσετε, όχι μονάχα αυτό της συκιάς θα κάνετε, αλλά και σ' αυτό το βουνό αν πείτε: Σήκω και πέσε στη θάλασσα, θα γίνει. Και όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή, έχοντας πίστη, θα τα πάρετε» (Ματθαίος ΚΑ/21: 22). 

    «Δια τούτο, σας λέω: Όλα όσα ζητάτε, καθώς προσεύχεστε, πιστεύετε ότι τα παίρνετε, και θα γίνει σε σας» (Μάρκος ΙΑ/11: 24). 

    «Αν μείνετε ενωμένοι μαζί μου, και τα λόγια μου μείνουν μέσα σας, θα ζητάτε ό,τι αν θέλετε, και θα γίνει σε σας» (Ιωάννης ΙΕ/15: 7). 

    «Κι αυτή είναι η παρρησία που έχουμε προς αυτόν, ότι: Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει. Και αν γνωρίζουμε ότι μας εισακούει, ό,τι αν ζητήσουμε, γνωρίζουμε ότι παίρνουμε τα αιτήματα που ζητήσαμε απ' αυτόν» (Α’ Ιωάννου Ε/5: 4-15). 

    Ας ακούσουμε άλλη μία ταπεινή ψυχή που ήταν γυναίκα του Ελκανά και άκουγε στο όνομα Άννα, πως προσεύχεται στον Κύριο: 

    8 Και ο άνδρας της, ο Ελκανά, της είπε: Άννα, γιατί κλαις; Και γιατί δεν τρως; Και γιατί είναι θλιμμένη η καρδιά σου; Δεν είμαι εγώ σε σένα καλύτερος από δέκα γιους; 

    9 Και η Άννα σηκώθηκε, αφού έφαγαν στη Σηλώ, και αφού ήπιαν· και ο Ηλεί ο ιερέας καθόταν σε μία καθέδρα, κοντά στον παραστάτη τής πύλης τού ναού τού Κυρίου. 

    10 Κι αυτή ήταν καταπικραμένη στην ψυχή, και προσευχόταν στον Κύριο, κλαίγοντας υπερβολικά. 

    11 Και ευχήθηκε μια ευχή, λέγοντας: Κύριε των δυνάμεων, αν πραγματικά επιβλέψεις στην ταπείνωση της δούλης σου, και με θυμηθείς, και δεν ξεχάσεις τη δούλη σου, αλλά δώσεις στη δούλη σου ένα αρσενικό παιδί, τότε θα το δώσω στον Κύριο για όλες τις ημέρες τής ζωής του, και ξυράφι δεν θα περάσει από το κεφάλι του. 

   12 Κι ενώ αυτή εξακολουθούσε να προσεύχεται μπροστά στον Κύριο, ο Ηλεί παρατηρούσε το στόμα της. 

    13 Αλλά, η Άννα, αυτή μιλούσε μέσα στην καρδιά της· μονάχα τα χείλη της κινούνταν, η φωνή της όμως δεν ακουγόταν· γι' αυτό, ο Ηλεί νόμισε ότι ήταν μεθυσμένη. 

    14 Και ο Ηλεί τής είπε: Μέχρι πότε θα είσαι μεθυσμένη; Να αποβάλεις από σένα το κρασί. 

    15 Και η Άννα αποκρίθηκε και είπε: Όχι, κύριέ μου, εγώ είμαι γυναίκα καταθλιμμένη στην ψυχή· ούτε κρασί ούτε σίκερα (οινοπνευματώδες ποτό που έχει υποστεί ζήμωση) δεν ήπια, αλλά ξέχυσα την ψυχή μου μπροστά στον Κύριο 

    16 μη πάρεις τη δούλη σου για αχρεία γυναίκα· επειδή, από το πλήθος τού πόνου μου και της θλίψης μου μίλησα μέχρι τώρα. 

    17 Τότε, ο Ηλεί αποκρίθηκε και είπε: Πήγαινε σε ειρήνη και ο Θεός τού Ισραήλ ας σου δώσει το αίτημά σου, που του ζήτησες. 

    18 Κι εκείνη είπε: Είθε η δούλη σου να βρει χάρη στα μάτια σου. Τότε η γυναίκα έφυγε στον δρόμο της, και έφαγε, και το πρόσωπό της δεν ήταν πλέον σκυθρωπό. 

    19 Και το πρωί σηκώθηκαν ενωρίς, και αφού προσκύνησαν μπροστά στον Κύριο, γύρισαν, και ήρθαν στο σπίτι τους στη Ραμάθ. Και ο Ελκανά γνώρισε τη γυναίκα του την Άννα και ο Κύριος τη θυμήθηκε. 

    Ξεχνάει ποτέ ο Κύριος τη φωνή του δικού Του παιδιού; Οι προσευχές του Αγίων ανθρώπων του Θεού «φυλάσσονται σε χρυσές φιάλες στον ουρανό» (Αποκάλυψη Ε/5: 8).

    20 Και όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες από τότε που η Άννα συνέλαβε, γέννησε έναν γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Σαμουήλ, Επειδή, είπε, τον ζήτησα από τον Κύριο. 

    21 Και ανέβηκε ο άνθρωπος Ελκανά, και όλη η οικογένειά του, για να προσφέρει στον Κύριο την ετήσια θυσία, και την ευχή του. 

    22 Η Άννα, όμως, δεν ανέβηκε επειδή, είπε στον άνδρα της: Δεν θα ανέβω μέχρι να απογαλακτιστεί το παιδί και τότε θα το φέρω, για να εμφανιστεί μπροστά στον Κύριο, και να κατοικεί εκεί για πάντα. 

    23 Και ο άνδρας της ο Ελκανά τής είπε: Κάνε ό,τι σου φαίνεται καλό κάθισε μέχρι να το απογαλακτίσεις μονάχα ο Κύριος να εκπληρώσει τον λόγο του! Και η γυναίκα κάθισε, και θήλαζε τον γιο της, μέχρις ότου τον απογαλάκτισε. 

    24 Και αφού τον απογαλάκτισε, τον ανέβασε μαζί της, μαζί με τρία μοσχάρια, και ένα εφά αλεύρι, και έναν ασκό κρασί, και τον έφερε στον οίκο τού Κυρίου στη Σηλώ και το παιδί ήταν μικρό. 

     25 Και έσφαξαν το μοσχάρι, και έφεραν το παιδί στον Ηλεί. 

    26 Και η Άννα είπε: Ω, κύριέ μου! Ζει η ψυχή σου, κύριέ μου, εγώ είμαι η γυναίκα, που είχε σταθεί εδώ κοντά σου, που δεόταν στον Κύριο 

    27 για το παιδί αυτό δεόμουν και ο Κύριος μου έδωσε το αίτημά μου, που είχα ζητήσει απ' αυτόν 

   28 γι' αυτό κι εγώ το δάνεισα στον Κύριο όλες τις ημέρες της ζωής του θα είναι δανεισμένο στον Κύριο. Και προσκύνησε εκεί τον Κύριο. 

    Οι απαντήσεις του Θεού στις προσευχές μας δεν έρχονται πάντοτε στο χρόνο που εμείς επιθυμούμε. Άλλο το ρολόι το δικό μας και άλλο το ρολόι του Θεού. Ο Κύριος θ’ απαντήσει στο χρόνο που είναι κατάλληλος για μας. Έτσι λοιπόν σε κάποιες προσευχές μας παρατηρούμε ο Θεός ν’ απαντάει σύντομα ενώ σε κάποιες άλλες ν’ αργεί, σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Ο Κύριος δεν κάνει λάθη και είναι ο Μόνος που γνωρίζει πότε είναι καλύτερα για μας ν’ απαντήσει. 

    Ας προσέξουμε κάτι ακόμα στις προσευχές μας. Ο Λόγος του Θεού μας καλεί να μην βαττολογούμε. «Και όταν προσεύχεστε, μη επαναλαμβάνετε τα ίδια και τα ίδια, όπως οι Εθνικοί επειδή, νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν. Μη εξομοιωθείτε, λοιπόν, μ' αυτούς επειδή, ο Πατέρας σας ξέρει από ποια πράγματα έχετε ανάγκη, πριν εσείς τα ζητήσετε απ' αυτόν» (Ματθαίος Σ/6: 7,8). 

    Θα πρέπει να μιλάμε στο Θεό από καρδιάς. Ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας και πόσες φορές δεν τις έχει ικανοποιήσει, χωρίς καν να του το ζητήσουμε; Παρ’ ότι ξέρει θέλει να προσευχόμαστε για να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία μαζί Του αλλά και να γνωρίζουμε από που προέρχεται «πάσα δόσης αγαθή και παν δώρημα τέλειον». ---