Ο ΓΩΓ ΤΟΥ ΜΑΓΩΓ

 .
 Προφήτης "ΙΕΖΕΚΙΗΛ", κεφ. ΛΗ / 38.

 1 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, 

2 Υιέ ανθρώπου, στήριξον το πρόσωπόν σου επί Γωγ, την γην του Μαγώγ, του ηγεμόνος της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ, και προφήτευσον κατ' αυτού, 

3 και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ηγεμών της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ 

4 και θέλω σε περιστρέψει και βάλει άγκιστρα εις τας σιαγόνας σου, και θέλω εκβάλει σε και πάσαν την δύναμίν σου, ίππους και ιππέας, πάντας τούτους εντελώς ώπλισμένους, μέγα άθροισμα μετά θυρεών και ασπίδων, πάντας τούτους μεταχειριζομένους μαχαίρας. 

5 Πέρσας, Αιθίοπας και Λίβυας μετ' αυτών πάντας τούτους μετ' ασπίδων και περικεφαλαιών 

6 τον Γομέρ και πάντα τα τάγματα αυτού, τον οίκον Θωγαρμά από των εσχάτων του βορρά και πάντα τα τάγματα αυτού και πολλούς λαούς μετά σου. 

7 Ετοιμάσθητι και ετοίμασον σεαυτόν, συ και παν το άθροισμά σου το συναθροισθέν εις σε και έσο φύλαξ εις αυτούς 

8 μετά πολλάς ημέρας θέλει γίνει επίσκεψις εις σέ εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην, ήτις ηλευθερώθη εκ της μαχαίρας και συνήχθη εκ πολλών λαών, εναντίον των ορέων του Ισραήλ, τα οποία κατεστάθησαν έρημα διαπαντός αυτός όμως μετεφέρθη εκ μέσου των λαών, και θέλουσι κατοικήσει πάντες ασφαλώς. 

9 Και θέλεις αναβή και ελθεί ως ανεμοζάλη θέλεις είσθαι ως νέφος, διά να σκεπάσης την γην, συ και πάντα τα τάγματά σου και πολύς λαός μετά σου. 

10 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσιν αναβή πράγματα επί την καρδίαν σου και θέλεις βουλευθή βουλάς πονηράς 

11 και θέλεις ειπεί, Θέλω αναβή εις γην πόλεων ατειχίστων θέλω ελθεί προς ησυχάζοντας, κατοικούντας εν ασφαλεία, πάντας τούτους κατοικούντας πόλεις ατειχίστους και μη εχούσας μοχλούς και πύλας 

12 διά να λεηλατήσης λεηλασίαν και να λαφυραγωγήσης λάφυρον, διά να επαναστρέψης την χείρα σου επί ερημώσεις κατοικισθείσας και επί λαόν συνηγμένον εκ των εθνών αποκτήσαντα κτήνη και αγαθά, κατοικούντα εν μέσω της γης. 

13 Σεβά και Δαιδάν και οι έμποροι της Θαρσείς, μετά πάντων των σκύμνων αυτής, θέλουσιν ειπεί προς σε, Ηλθες να λεηλατήσης λεηλασίαν; συνήθροισας το πλήθoς σου διά να λαφυραγωγήσης λάφυρον; διά να αρπάσης αργύριον και χρυσίον, διά να λάβης κτήνη και αγαθά, διά να κάμης λείαν μεγάλην; 

14 Διά τούτο, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ προς τον Γωγ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Εν εκείνη τη ημέρα, ότε ο λαός μου Ισραήλ θέλει κατοικεί εν ασφαλεία, συ δεν θέλεις μάθει τούτο; 

15 Και θέλεις ελθεί εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ και πολλοί λαοί μετά σου, άπαντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα και δύναμις πολλή 

16 και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου Ισραήλ ως νέφος, διά να σκεπάσης την γήν• τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις και θέλω σε φέρει εναντίον της γης μου, διά να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αγιασθώ εν σοι, Γωγ, ενώπιον αυτών. 

17 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Συ είσαι εκείνος, περί του οποίου ελάλησα εν ταις αρχαίαις ημέραις, διά των δούλων μου των προφητών του Ισραήλ, οίτινες προεφήτευσαν εν εκείναις ταις ημέραις διά πολλών ετών, ότι έμελλον να σε φέρω εναντίον αυτών; 

18 Αλλ' εν εκείνη τη ημέρα, εν τη ημέρα καθ' ην ο Γωγ έλθη εναντίον της γης Ισραήλ, η οργή μου θέλει αναβή επί το πρόσωπόν μου, λέγει Κύριος ο Θεός. 

19 Διότι εν τω ζήλω μου, εν τω πυρί της οργής μου ελάλησα, Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ 

20 και οι ιχθύες της θαλάσσης και τα πετεινά του ουρανού και τα θηρία του αγρού και πάντα τα ερπετά τα έρποντα επί της γης και πάντες οι άνθρωποι οι επί του προσώπου της γης θέλουσι σεισθή από της παρουσίας μου και τα όρη θέλουσιν ανατραπή και οι πύργοι θέλουσι πέσει και παν τείχος θέλει κατεδαφισθή. 

21 Και θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Κύριος ο Θεός η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. 

22 Και θέλω ελθεί εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι και θέλω βρέξει επ' αυτόν και επί τα τάγματα αυτού και επί τον πολύν λαόν τον μετ' αυτού βροχήν κατακλυσμού και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον. 

23 Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή, και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 

         Προφήτης "ΙΕΖΕΚΙΗΛ", κεφ. ΛΘ / 39. 

1 Και συ, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον κατά του Γωγ και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ηγεμών της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ 

2 και θέλω σε περιστρέψει και σε περιπλανήσει, και θέλω σε αναβιβάσει εκ των εσχάτων του βορρά και φέρει επί τα όρη του Ισραήλ 

3 και θέλω εκτινάξει το τόξον σου από της αριστεράς σου χειρός και κάμει τα βέλη σου να εκπέσωσιν από της δεξιάς σου χειρός. 

4 Θέλεις πέσει επί των ορέων του Ισραήλ, συ και πάντα τα τάγματά σου και οι λαοί οι μετά σού θέλω σε δώσει εις τα πτερωτά όρνεα παντός είδους και εις τα θηρία του αγρού, εις κατάβρωμα 

5 θέλεις πέσει επί του προσώπου του αγρού διότι εγώ ελάλησα, λέγει Κύριος ο Θεός. Και θέλω αποστείλει πυρ επί τον Μαγώγ και μεταξύ των κατοικούντων εν ασφαλεία, τας νήσους και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 

6 Και θέλω κάμει το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω του λαού μου Ισραήλ. 

7 Και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, ο Άγιος εν Ισραήλ 

8 Ιδού, ήλθε και έγεινε, λέγει Κύριος ο Θεός αύτη είναι η ημέρα, περί της οποίας ελάλησα. 

9 Και οι κατοικούντες τας πόλεις του Ισραήλ θέλουσιν εξέλθει και θέλουσι βάλει εις το πυρ και καύσει τα όπλα και τας ασπίδας και τους θυρεούς, τα τόξα και τα βέλη και τα ακόντια και τας λόγχας και θέλουσι καίει με αυτά πυρ επτά έτη 

10 και δεν θέλουσι λάβει ξύλα εκ του αγρού ουδέ θέλουσι κόψει εκ των δρυμών, διότι θέλουσι καίει πυρ εκ των όπλων και θέλουσι λεηλατήσει τους λεηλατήσαντας αυτούς και λαφυραγωγήσει τους λαφυραγωγήσαντας αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός. 

11 Και εν εκείνη τη ημέρα θέλω δώσει εις τον Γωγ τόπον ταφής εκεί εν Ισραήλ, την φάραγγα των διαβατών, προς ανατολάς της θαλάσσης και αυτή θέλει κλείει την οδόν των διαβαινόντων και εκεί θέλουσι χώσει τον Γωγ και άπαν το πλήθος αυτού και θέλουσιν ονομάσει αυτήν, Η φάραγξ του Αμών-γωγ. 

12 Και ο οίκος Ισραήλ θέλει χόνει αυτούς επτά μήνας, διά να καθαρίσωσι την γην. 

13 Και άπας ο λαός της γης θέλει χόνει αυτούς και θέλει είσθαι εις αυτούς ονομαστή η ημέρα καθ' ην εδοξάσθην, λέγει Κύριος ο Θεός. 

14 Και θέλουσι διαχωρίσει άνδρας, οίτινες περιερχόμενοι ακαταπαύστως την γην θέλουσι θάπτει με την βοήθειαν των διαβατών τους μείναντας επί του προσώπου της γης, διά να καθαρίσωσιν αυτήν μετά το τέλος των επτά μηνών θέλουσι κάμει ακριβή αναζήτησιν. 

15 Και εκ των διαβατών των διαβαινόντων την γην, όταν τις ίδη οστούν ανθρώπου, τότε θέλει στήνει σημείον πλησίον αυτού, εωσού οι ενταφιασταί θάψωσιν αυτό εν τη φάραγγι του Αμών-γωγ. 

16 Και της πόλεως δε το όνομα θέλει είσθαι Αμωνά. Ούτω θέλουσι καθαρίσει την γην. 

17 Και συ, υιέ ανθρώπου, ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ειπέ προς τα όρνεα παντός είδους και προς πάντα τα θηρία του αγρού, συνάχθητε και έλθετε συναθροίσθητε πανταχόθεν εις την θυσίαν μου, την οποίαν εγώ εθυσίασα διά σας, θυσίαν μεγάλην επί των ορέων του Ισραήλ, διά να φάγητε σάρκα και να πίητε αίμα. 

18 Θέλετε φάγει την σάρκα των ισχυρών και πίει το αίμα των αρχόντων της γης, των κριών, των αρνίων και των τράγων και των μόσχων, πάντων σιτευτών της Βασάν 

19 και θέλετε φάγει πάχος εις χορτασμόν και πίει αίμα εις μέθην εκ της θυσίας μου την οποίαν εθυσίασα διά σάς 

20 και θέλετε χορτασθή επί της τραπέζης μου, από ίππων και αναβατών, από ισχυρών και από παντός ανδρός πολεμιστού, λέγει Κύριος ο Θεός. 

21 Και θέλω θέσει την δόξαν μου μεταξύ των εθνών, και πάντα τα έθνη θέλουσιν ιδεί την κρίσιν μου την οποίαν εξετέλεσα και την χείρα μου, την οποίαν επέβαλον επ' αυτά. 

22 Και θέλει γνωρίσει ο οίκος Ισραήλ ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός αυτών, από της ημέρας ταύτης και εις το εξής. 

23 Και τα έθνη θέλουσι γνωρίσει ότι ο οίκος Ισραήλ ηχμαλωτίσθη διά την ανομίαν αυτών επειδή εστάθησαν παραβάται προς εμέ, διά τούτο έκρυψα το πρόσωπόν μου απ' αυτών και παρέδωκα αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών και έπεσον πάντες εν μαχαίρα. 

24 Κατά τας ακαθαρσίας αυτών και κατά τας παραβάσεις αυτών έπραξα εις αυτούς, και έκρυψα απ' αυτών το πρόσωπόν μου. 

25 Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Τώρα θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του Ιακώβ και ελεήσει άπαντα τον οίκον Ισραήλ, και θέλω είσθαι ζηλότυπος διά το όνομά μου το άγιον, 

26 και θέλουσι βαστάσει την αισχύνην αυτών και πάσας τας παραβάσεις αυτών, διά των οποίων έγειναν παραβάται προς εμέ, ότε κατώκουν ασφαλώς εν τη γη αυτών και δεν υπήρχεν ο εκφοβών. 

27 Όταν επαναφέρω αυτούς εκ των λαών και συνάξω αυτούς εκ των τόπων των εχθρών αυτών και αγιασθώ εν αυτοίς ενώπιον εθνών πολλών, 

28 τότε θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός αυτών, όταν, αφού κάμω αυτούς να φερθώσιν εις αιχμαλωσίαν μεταξύ των εθνών, συνάξω αυτούς εις την γην αυτών και δεν αφήσω εξ αυτών πλέον εκεί υπόλοιπον 

29 και δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ' αυτών, διότι εξέχεα το πνεύμα μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός.

       ΣΧΟΛΙΑ : 

      Πριν από 2.600 χρόνια και συγκεκριμένα το έτος 597 π.Χ. ο μεγάλος Εβραίος προφήτης Ιεζεκιήλ (621 - 571 π.Χ.) ήταν εξόριστος στη Βαβυλώνα. Εκεί ο Θεός του αποκάλυψε μια μεγάλη προφητεία σχετικά με το μέλλον του έθνους του Ισραήλ. Αυτή η προφητεία που  είναι γραμμένη στο βιβλίο του "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΛΣ/36 & ΛΖ/37), αναφέρει  ότι ο Θεός θα εκπλήρωνε την υπόσχεσή Του (Ιερεμίας ΚΘ/29: 14) και θα επανέφερε το λαό Ισραήλ, που ήταν διασκορπισμένος σε όλα τα Έθνη της γης, στη γη την οποία είχε υποσχεθεί στους προγόνους του, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ (Ιεζεκιήλ ΛΣ/36: 24,-- Γένεση ΙΖ/17: 7, -- "Α Χρονικών ΙΣ/16: 17,18,.. επιστολή "προς Ρωμαίους" Θ/9: 4).  

   Σύμφωνα με την υπόσχεση και τα σχέδια του Θεού, τα "ξερά κόκκαλα" (Ιεζεκιήλ ΛΖ/37: 4) ξαναζωντάνεψαν και το Ισραήλ έγινε και πάλι Έθνος, στις 14 Μαϊου 1948, μετά από 1878 χρόνια, από τότε που οι Ρωμαίοι το 70 μ.Χ. κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και εξόρισαν τον Εβραϊκό λαό σε όλο τον κόσμο. 

      Στα επόμενα δύο κεφάλαια του βιβλίου του "Ιεζεκιήλ", ΛΗ/38 & ΛΘ/39, ο Θεός συνεχίζει ν' αναφέρεται στο μέλλον του Κράτους του Ισραήλ και κάνει λόγο για μια μεγάλη δοκιμασία από την οποία θα περάσει το Έθνος του Ισραήλ, μέσα από την οποία τα "ξερά κόκαλλα" που έλαβαν ζωή θα λάβουν ψυχή και αναγέννηση. Πρόκειται για τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ. Πρόκειται για μια μεγάλη στρατιωτική εισβολή, η οποία θα συμβεί «στο τέλος των καιρών» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 8-16). Ένα εσχατολογικό συμβάν το οποίο δεν έχει εκπληρωθεί μέχρι τις ημέρες μας. Η μάχη αυτή θα γίνει από έναν τεράστιο συνασπισμό Εθνών, τα οποία κατάγονται από τους γιούς του Νώε, Ιάφεθ και Χαμ εναντίον του Ισραήλ.

   Ο Θεός αποκάλυψε στον προφήτη Του ότι ένας γιγαντιαίος στρατός από τον «απώτατο βορρά» εννοώντας βόρεια του Ισραήλ, θα ξεκινήσει και θα «εγερθεί ενάντια στο λαό μου Ισραήλ» (εδ. 15-16). Η επιδρομή αυτή στην Αγία γη θα πραγματοποιηθεί από μία μεγάλη δύναμη που περιγράφεται μέσα στο Λόγο του Θεού ως «Γωγ, η γη του Μαγώγ» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 2). 

      Είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε ότι, όταν αναφερόμαστε στον «Γωγ του Μαγώγ» δεν εννοούμε τον αντίχριστο, για τον οποίο υπάρχουν άλλες προφητείες στη Βίβλο, άλλωστε και η κρίση που θα υποστούν αυτοί οι δύο θα είναι τελείως διαφορετική. 

    Τα γεγονότα που αφορούν τον "Γωγ του Μαγώγ" θα προηγηθούν της εμφάνισης του αντιχρίστου και του τρομακτικού του βασιλείου. Ο Γωγ του Μαγώγ στην προφητεία του Ιεζεκιήλ αναφέρεται με πέντε ονόματα: Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γωγ, Μαγώγ (Ιεζεκιήλ ΚΗ/38: 1-3). Από τα ονόματα αυτά συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για ένα πολυφυλετικό κράτος στα βόρεια του Ισραήλ (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 15).

   Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηππο οι απόγονοι του Μαγώγ ζούσαν βόρεια της Μαύρης θάλασσας και στο βιβλίο της "Γένεσις" (κεφ. Ι/10, εδ. 2) περιγράφονται τα ονόματα Μαγώγ, Θουβάλ, Μεσέχ, Ιαυάν (Έλληνες) και Γομέρ ως γιοί του Ιάφεθ, ο οποίος ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Νώε (Γένεση Ι/10: 2,3). Από τους Μαγώγ, Θουβάλ και Μεσέχ κατάγονται οι σλαβικοί λαοί, αντίθετα από το Γομέρ οι γερμανικοί.

   Όλες αυτές οι φυλές βρίσκονται κυρίως βόρεια και ανατολικά του Έλβα και του Δούναβη, άρα στα ανατολικά κράτη δηλαδή έξω από τα όρια του βασιλείου του αντίχριστου. Για το λόγο αυτό οι λαοί του Γωγ και του Μαγώγ δεν ταυτίζονται καθόλου με τα έθνη του αντίχριστου, αλλά σχηματίζουν ένα μεγάλο μπλοκ δυνάμεων στους έσχατους καιρούς. 

   Πίσω από το πέντε ονόματα: Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γώγ και Μαγώγ κρύβεται ένα βαθύτερο νόημα. Τα ονόματα αυτά αποκαλύπτουν ότι στους καιρούς του τέλους, πριν από την εμφάνιση του αντίχριστου, θα προκύψει ένα μπλοκ δυνάμεων το οποίο θα επιτεθεί εναντίον του Ισραήλ. Το ανατολικό Ρωσικό βασίλειο με πρωτεύουσα το Κίεβο, ονομαζόταν κατά το μεσαίωνα Ρώς, που σημαίνει κάτι σαν «κεφαλή, αρχή, πρώτος, ηγεμόνας». Από το «Ρως» θα πρέπει να προήλθε το «Ρώσοι». Το Μεσέχ σημαίνει «κτήση, κατάληψη» και μερικοί είναι της άποψης ότι το όνομα Μόσχα προέκυψε από αυτό. Το Θουβάλ έχει τη σημασία «οπλοποιός», απ’ όπου πρέπει να προέρχεται το Τομπόλσκ. Από το Γωγ έγιναν τα Kahn, Kauk, Καύκασος, που σημαίνει «ο υψηλός». 

   Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηππο οι απόγονοι του Ιάφεθ εγκαταστάθηκαν βόρεια του Καυκάσου. Το Μαγώγ σημαίνει «εξάπλωση, αύξηση της οικογένειας». Καθώς πίσω από τα Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γωγ και Μαγώγ κρύβεται μια κρατική σύνδεση με τη Ρωσία, η οποία θα παίξει έναν ιδιαίτερο ηγεμονικό ρόλο. Ο Γωγ του Μαγώγ θα έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα Αραβικά κράτη, τα οποία από την πλευρά τους ανήκουν στους μεγαλύτερους εχθρούς του Ισραήλ. Σύμφωνα με τον πρ. "Ιεζεκιήλ" ορισμένα από αυτά τα κράτη θα συμμετάσχουν στην εισβολή που θα γίνει στους Αγίους τόπους: Περσία, Αιθιοπία, Λιβύη, Γομέρ και Θωμαργά. 

    Ο Γομέρ ήταν γιός του Ιάφεθ, εγγονός του Νώε. Απ’ αυτόν θεωρείται ότι προήλθαν οι Κιμμέριοι, μια φυλή που εγκαταστάθηκε βόρεια της Μαύρης θάλασσας. Πολλοί σχολιαστές τη συνδέουν με τη Γερμανία, καθώς επίσης συνδέουν τον Θωμαργά με τους Αρμένιους. Οποιαδήποτε όμως και αν είναι η σωστή ταυτότητα των παραπάνω λαών ο Ιεζεκιήλ μιλά γι’ αυτούς σαν κατοίκους «των εσχάτων του βορά» (ΛΗ/38: 6 & ΛΘ/39: 2) και είναι φανερό ότι εννοεί την περιοχή που σήμερα λέγεται Ρωσία με τα πλησίον αυτής κράτη. 

    Οι λαοί αυτοί ήταν βάρβαροι και καλούνταν με το όνομα Σκύθες. Μετά απ’ αυτά οδηγούμαστε στο συμπέρασμα της δημιουργίας ενός άξονα Βορρά – Ανατολής μεταξύ του Γωγ του Μαγώγ και ορισμένων αραβικών κρατών. Ο άξονας αυτός έχει πλήρως διαμορφωθεί στις ημέρες μας. Ολόκληρη η δύναμη αυτή θα κάνει επιδρομή εναντίον του λαού Ισραήλ και σαν ανεμοζάλη, σαν σύννεφο θα σκεπάσει ολόκληρη τη γη (ΛΗ/38: 9). 

  Ένας άλλος επίσης μεγάλος συνασπισμός, που θα αποτελείται προφανώς από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία (οι έμποροι της Θαρσείς με τους συμμάχους τους), καθώς και η Σεβά (Σαουδαραβία) και Δεθάν (Άντεν) θα εναντιωθούν στην επίθεση αυτή (ΛΗ/38: 13). 

   Σύμφωνα με τον πρ. "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΛΗ/38, εδάφ. 18-23) ολόκληρη η στρατιωτική δύναμη του Γωγ του Μαγώγ πρόκειται να κριθεί και να αφανιστεί από τον ίδιο το Θεό, μετά από την εισβολή στην Αγία Γη, του Ισραήλ. Αυτό θα συμβεί εξαιτίας ενός μεγάλου σεισμού που θα γίνει στη γη Ισραήλ που μπορεί να προέλθει και από πυρηνική έκρηξη (εδ. 19). Ο σεισμός αυτός θα φέρει μια μεγάλη σύγχυση  μεταξύ των επιτιθεμένων (εδ. 21), ενώ θα ακολουθήσουν φοβερές επιδημικές αρρώστιες (εδ. 22) καθώς και ένα πλήθος φυσικών καταστροφών, κατά τις οποίες θα συμβούν θαλάσσιες και ατμοσφαιρικές αναταραχές και θα κατέβει χαλάζι, θειάφι, φωτιά και νεροποντές από την ατμόσφαιρα πάνω στα εχθρικά στρατεύματα. Επιπλέον επέρχονται γεγονότα μέσα στο επιτιθέμενο στράτευμα καταλυτικά, όπως μία εντελώς ανεξήγητη σύγχυση ανάμεσα στους στρατιώτες, η οποία θα συντείνει στο να αρχίσουν οι επιτιθέμενοι να μάχονται μεταξύ τους. «η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά τους αδελφού αυτού» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 21). 

     Απ' όλα αυτά προκύπτει μια φρικώδης αιματοχυσία μέσα στις δικές τους γραμμές. (εδ.22). Επίσης το ξέσπασμα μίας φοβερής επιδημίας θα οδηγήσει στην εξολόθρευση των επιτιθέμενων στρατών εκ των έσω και θα συμβάλλει στον ολικό αφανισμό αυτών των στρατιωτικών μαζών. Τούτη η ολοκληρωτική καταστροφή των εχθρών του λαού Ισραήλ θυμίζει την υπόσχεση του Κυρίου προς το λαό Ισραήλ, δια του προφήτου "Ησαΐα" (κεφ. ΝΔ/54, εδ. 17): 

15 Ιδού, βεβαίως θέλουσι συναχθή ομού εναντίον σου, πλην ουχί δι' εμού Όσοι συναχθώσιν ομού εναντίον σου, ένεκα σου, θέλουσι πέσει. 

16 Ιδού, εγώ έκαμον τον χαλκέα, όστις φυσά τους άνθρακας εν τω πυρί και εξάγει το εργαλείον δια το έργον αυτού και εγώ έκαμον τον πορθητήν δια να καταστρέφη. 

17 Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σου, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει. Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Κυρίου και η δικαιοσύνη αυτών είναι εξ εμού, λέγει ο Κύριος.  

    Τονίζουμε ότι η κρίση πάνω στο Γωγ του Μαγώγ θα γίνει με διάφορες καταστροφές που θα προκύψουν κυρίως από τη χρήση πυρηνικής ενέργειας. Επαναλαμβάνουμε ότι η κρίση πάνω στον αντίχριστο θα είναι τελείως διαφορετική. Στην επιστολή "Β΄ προς Θεσσαλονικές" (κεφ. Β/2, εδ. 8) αναφέρεται γι’ αυτόν: «τον οποίον ο Κύριος θέλει απωλέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού». Αυτό θα συμβεί, όταν ο Κύριος επιστρέψει με δύναμη και με δόξα (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Εδώ πλέον δε γίνεται καμία αναφορά για το Γωγ του Μαγώγ. 

    Είναι φανερό ότι πρώτα θα βρει το τέλος ο "Γωγ του Μαγώγ", και ύστερα θα έρθει ο αντίχριστος. Πέρα απ’ όλα αυτά είναι διαφορετικοί και οι τόποι, αλλά και η κρίση που θα υποστούν. Ο τόπος ταφής του "Γωγ του Μαγώγ" είναι το φαράγγι του "Αμών – Γωγ" (Ιεζεκιήλ ΛΘ/39 : 11-15) και βρίσκεται στα ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας. Ο αντίχριστος όμως εξολοθρεύεται στον Αρμαγεδώνα, δηλαδή πάνω από 250 χλμ βορειότερα (Αποκάλυψη ΙΣ/16 : 12-16  &  ΙΘ/19 : 11-21). 

     Θα πρέπει να τονιστεί ότι "ο Γωγ του Μαγώγ" πηγαίνει προς το Ισραήλ μόνο «για να λεηλατήσει και να λαφυραγωγήσει» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 12). Ο σκοπός του αντιχρίστου είναι η παγκόσμια κυριαρχία και η λατρεία του εκ μέρους όλων των ανθρώπων (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 3-8). Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο "Γωγ του Μαγώγ" είναι ένας συνασπισμός δυνάμεων, που αγνοεί το Θεό και ο οποίος θα εμφανιστεί στους έσχατους καιρούς ως αυτοτελής πολιτικός και στρατιωτικός συνασπισμός, πριν ακόμα από τον ερχομό του αντίχριστου. Ο συνασπισμός αυτός θα κριθεί από το Θεό «επί των ορέων του Ισραήλ» (Ιεζεκιήλ ΛΘ/39: 4).

     Μετά την πτώση  αυτού του συνασπισμού αρχίζει η αυτοκρατορία του αντίχριστου να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς, η οποία όμως, μετά από επτά έτη, θα διαλυθεί, «εις τα εξ ων συνετέθη», με τον ερχομό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο σκοπός του Θεού πίσω από όλα αυτά τα γεγονότα είναι :

• Να διδαχτούν όλα τα έθνη και να φοβηθούν το Θεό (εδ.23) 

• Να γνωρίσει ο Ισραήλ την αγιότητα του Θεού και να επιστρέψει σ’ Αυτόν (εδ. 22).

• Να γνωρίσει ο κόσμος ότι ο διασκορπισμένος σε όλα τα έθνη Ισραήλ και η παίδευση αυτών, δεν έγινε γιατί ο Θεός δεν μπορούσε να τους σώσει, αλλά έγινε εξαιτίας των παραβάσεών τους και της αποστασίας τους από τον αληθινό Θεό (εδ. 23, 24). 

     Τα όπλα του Γωγ που θα είναι διάσπαρτα στα βουνά, θα παρέχουν καύσιμα για επτά χρόνια. Η ταφή των νεκρών σωμάτων θα γίνει στην Κοιλάδα του Στρατού του Γωγ ανατολικά της Νεκράς θάλασσας. Το έργο αυτό θα χρειαστεί επτά μήνες για να ολοκληρωθεί. Τα πτώματα θα αποτελέσουν τροφή για τα πουλιά και τα θηρία της πεδιάδας. 

     Μετά από αυτά τα γεγονότα η αποκατάσταση του λαού Ισραήλ θα είναι πλήρης. Θα ξεχάσουν την ντροπή τους, για ότι έπραξαν αντίθετο με το θέλημα του Θεού και θα δώσει σ’ αυτούς ο Θεός εκ του Πνεύματός Του. Μέσα από αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα θα γίνουν γνωστές οι ιδιότητες της δικαιοσύνης και της αγιότητας του Θεού, ώστε οι λαοί της γης αλλά και ο Ισραήλ, που σήμερα βρίσκονται πολύ μακριά από το Θεό, να επιστρέψουν και να υπακούσουν σ’ Αυτόν. 

    Αλήθεια πόσο θα πρέπει όλα αυτά τα γεγονότα να τα προσέξει η Εκκλησία του Θεού, εν Χριστώ Ιησού, ώστε «να επιτελεί αγιοσύνην εν φόβω Θεού» (Β' Κορινθίους, κεφ. Ζ/9, εδ.1). ---

          *Υστ/φο: 

       1/ Στο βιβλίο του πρ. "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΛΗ/38, εδ. 19) αναφέρεται: "Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ". Συμπεραίνουμε ότι μάλλον πρόκειται για πυρηνική έκρηξη διότι στο επόμενο κεφάλαιο και στο εδ. 15, αναφέρεται: "Και εκ των διαβατών των διαβαινόντων την γην, όταν τις ίδη οστούν ανθρώπου, τότε θέλει στήνει σημείον πλησίον αυτού, εωσού οι ενταφιασταί θάψωσιν αυτό εν τη φάραγγι του Αμών-γωγ". Όταν θα βρίσκουν κάποιο οστό δεν θα το περιμαζεύουν, αλλά θα βάζουν σημάδι και θα καλούν τους αρμόδιους για να το λάβουν και να το θάψουν. Πιθανόν σε εφαρμογή της εντολής του Θεού: "Όστις εγγίση νεκρόν σώμα ανθρώπου, ούτος θέλει είσθαι ακάθαρτος επτά ημέρας" (βιβλίο "Αριθμών" (κεφ. ΙΘ/19: 11) ή λόγω εκτεταμένης μόλυνσης. 

       

       2/ Στο Ευαγγέλιο "κατά Λουκάν" (κεφ. ΚΑ/21, εδ. 36 αναφέρεται: "Αγρυπνείτε, λοιπόν, δεόμενοι σε κάθε καιρό, για να καταξιωθείτε να ξεφύγετε όλα τούτα που πρόκειται να γίνουν, και να σταθείτε μπροστά στον Υιό τού ανθρώπου". Των ανωτέρω γεγονότων φαίνεται να έχει προηγηθεί η "αρπαγή της Εκκλησίας" (Α' Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). Έτσι οι πιστοί του Χριστού θα καταξιωθούν να ξεφύγουν, απ' όλα αυτά που θα συμβούν, αφού θα έχουν αρπαχτεί από τον Κύριο Ιησού και θα βρίσκονται στην παρουσία Του. Επισημαίνουμε ότι στο βιβλίο του πρ. "Ιεζεκιήλ" (ΛΘ/39: 22-29) γίνεται λόγος για τον Ισραήλ και τα Έθνη και όχι για την Εκκλησία του Χριστού. ---

 

Ο ΙΑΒΗΣ.

Βιβλίο "Α΄ Χρονικών",  κεφ. Δ/4,  εδάφ.  9-10.

9 Και ο Ιαβής ήταν ενδοξότερος απ' ό,τι οι αδελφοί του και η μητέρα του αποκάλεσε το όνομά του Ιαβής, λέγοντας: Επειδή τον γέννησα με λύπη. 

10 Και ο Ιαβής επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας: Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις, και να απλώσεις τα όριά μου, και το χέρι σου να είναι μαζί μου, και να με φυλάττεις από κακό, ώστε να μη έχω λύπη! Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε. 

     ΣΧΟΛΙΑ :

     Όλα όσα μπορούμε να γνωρίζουμε για τον Ιαβή (λυπημένος) αναφέρονται στα δύο αυτά εδάφια. Ήταν απόγονος των Κεναίων και ως εκ τούτου δε συμπεριλαμβανόταν αρχικά στο λαό του Θεού. Ήταν ένας "ξένος από της πολιτείας του Ισραήλ και ξένος των διαθηκών της επαγγελίας του Θεού προς το λαό Του" (Εφεσίους Β/2: 12). Αργότερα πίστεψε στον αληθινό Θεό και ενσωματώθηκε στη φυλή του Ιούδα (Κριταί Α/1: 16 -- Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 6 -- Α' Χρονικών Β/2: 55). Στην προσευχή του διαβάζουμε ότι "επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ". Αυτό επιβεβαιώνει την εκδοχή ότι ήταν ξένος και στη συνέχεια ενώθηκε με το λαό του Θεού του Ισραήλ, όπως ακριβώς είχε κάνει και η Ραάβ η πόρνη τους πρώτους καιρούς (Ιησούς τ. Ναυή, κεφ. Β/2). Η προσευχή του πιστοποιεί τη μεγάλη του πίστη στον Έναν, τον Αληθινό, το ζωντανό Θεό. Δεν του άρεσε η ζωή που έκανε μέσα στη λύπη και τα προβλήματα και γι' αυτό πήρε τη μεγάλη απόφαση να σηκώσει τα μάτια στον ουρανό και να επικαλεστεί το Θεό στη ζωή του, για να λάβει, βοήθεια, δύναμη, για να τ' αλλάξει όλα. Ο Δαβίδ λέγει: "Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη πόθεν θέλει ελθεί η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην" (Ψαλμός ΡΚΑ/121: 1,2). Η βοήθειά μας θα έρθει από τον Κύριο που είναι ο ποιητής του ουρανού και της γης, αν "εν πνεύματι και αληθεία" Τον επικαλεστούμε.  

     Η  ιστορία  του  Ιαβή  αρχίζει  με  πολύ  πόνο.  Η  μητέρα  του τον αποκάλεσε Ιαβή, γιατί τον γέννησε με πόνο.  Εκείνο  που  διακρίνεται  στη ζωή  του  είναι ότι ήταν άνθρωπος προσευχής, άνθρωπος με φόβο (σεβασμό) στο Θεό. Ο  Θεός  έχει  θαυμαστά  σχέδια  και  μεγάλες  ευλογίες  για  το  κάθε  δικό Του παιδί  (Ιωάννης  Α/1:  12),  γι'  αυτό  θα  πρέπει  να  προσέχουμε  μήπως  με  την άστατη  ζωή  μας εμποδίζουμε, ακόμα και κάποιες φορές ακυρώνουμε τα σχέδια του Θεού. Οι ευλογίες του Θεού δε θα έρθουν από μόνες τους μέσα στη ζωή μας, αλλά θα πρέπει να τις ζητάμε με επιμονή, να τις διεκδικούμε κάθε στιγμή στη ζωή μας  και όχι ν' αμελούμε και πολλές φορές να  τις ξεχνάμε ή να τις αμελούμε.  Ο αδελφόθεος "Ιάκωβος" (Δ/4: 2)  αναφέρει  στη  σχετική  επιστολή του:  "Επιθυμείτε  και  δεν  έχετε  φονεύετε  και φθονείτε, και  δεν δύνασθε  να επιτύχητε μάχεσθε και πολεμείτε αλλά δεν έχετε, επειδή  δεν ζητείτε".

    "το χέρι σου να είναι μαζί μου". Ξεκινώντας τη ζωή του ο Ιαβής ζητάει να στηριχτεί πάνω στο κραταιό χέρι του Θεού, για το οποίο γνωρίζει ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν να ελαττωθεί (Αριθμοί ΙΑ/11: 23). Δε στηρίχτηκε στη δική του δύναμη, δε στηρίχτηκε σε "βραχίωνα ανθρώπου", γιατί είναι "επικατάρατος ο άνθρωπος, που ελπίζει σε άνθρωπο, και κάνει τη σάρκα βραχίονά του" (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Στηρίχτηκε με εμπιστοσύνη στη δύναμη και την οδηγία του αληθινού Θεού. Το κραταιό χέρι του Κυρίου είναι μαζί μας όταν ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. 

    Ο λυπημένος αυτός άνθρωπος μεγάλωσε μαθαίνοντας για το Θεό του Ισραήλ, πώς με θαυμαστό τρόπο «διά κραταιάς χειρός» (Έξοδος ΙΓ/13: 14) ελευθέρωσε το λαό Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πώς με θαυματουργικό τρόπο τους έκανε να περάσουν μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, «ως διά ξηράς» (Εβραίους ΙΑ/11: 29). Ο Θεός τους έθρεψε μέσα στην έρημο με το «μάνα» (Έξοδος ΙΣ/16: 15), τους έδωσε νερό, για να ποιούν και να μην πεθάνουν, μέσα από την «πέτρα» (Έξοδος ΙΖ/17: 6). Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "όλοι ήπιαν το ίδιο πνευματικό ποτό επειδή, έπιναν από πνευματική πέτρα, που ακολουθούσε· και η πέτρα ήταν ο Χριστός" (Α' Κορινθίους Ι/10: 4). Τους διαφύλαξε από πολύ ισχυρότερους εχθρούς, "σας περιέφερα τεσσαράκοντα έτη εν τη ερήμω τα ιμάτιά σας δεν επαλαιώθησαν επάνω σας, και το υπόδημά σου δεν επαλαιώθη εις τον πόδα σου" (Δευτερονόμιο ΚΘ/29: 5). Επίσης εξαφάνισε έμπροσθέν τους επτά έθνη [τους Χετταίους, τους Γεργεσαίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλήτερα και δυνατώτερά σου] (Δευτερονόμιο Ζ/7: 1) και  εγκατέστησε το λαό σε μια γη αφθονίας που «έρεε μέλι & γάλα» (Λευιτικό Κ/20: 24). "Συ διά της χειρός σου εξεδίωξας έθνη και εφύτευσας αυτούς κατέθλιψας λαούς και απεδίωξας αυτούς. Διότι δεν εκληρονόμησαν την γην διά της ρομφαίας αυτών, και ο βραχίων αυτών δεν έσωσεν αυτούς αλλ' η δεξιά σου και ο βραχίων σου και το φως του προσώπου σου· διότι ευηρεστήθης εις αυτούς" (Ψαλμός ΜΔ/44: 2,3).

      Καθώς ο Ιαβής μεγάλωνε στήριζε όλες τις ελπίδες του σ’ Αυτόν το Θεό, το δυνατό, τον κραταιό, τον αιώνιο, το μόνον αληθινό.  Έχοντας βαθιά πίστη αναγνωρίζει ότι ο  Θεός  είναι  η  πηγή  κάθε  ευλογίας.  Καθώς γνώριζε τα θαύματα και τις επεμβάσεις  που έκανε ο Θεός ανάμεσα στο λαό Του, σκέφτηκε να διεκδικήσει κι αυτός τα «δικαιώματά του», να ζητήσει οι  ευλογίες του  Θεού  να  έρθουν μέσα  στη ζωή του. Έτσι λοιπόν ήρθε  ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκε λέγοντας τα παρακάτω θαυμαστά λόγια. 

    «Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις». Ζητά από το Θεό να τον ευλογήσει. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "Και εγώ σας λέγω· Αιτείτε και θέλει σας δοθή ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή" (Λουκάς ΙΑ/11: 39). Αναγνωρίζει ότι η ευλογία στη ζωή του μπορεί να έρθει μόνον από το Θεό. Ο Απ. Παύλος αναφέρει προς τους Χριστιανούς της Εφέσου: "Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού" (Εφεσίους Α/1: 3). 

     Με άλλα λόγια λέγει προς το Θεό: «Κύριε τώρα που ενηλικιώθηκα και ξεκινάω τη ζωή μου σε παρακαλώ να με ευλογήσεις πλουσιοπάροχα». Θυμάται τις υποσχέσεις του Θεού για ευλογία στον Αβραάμ και τους απογόνους του (Γένεση ΚΒ/22: 17) και έρχεται μπροστά στο Θεό με πίστη, με ταπείνωση, με θλίψη, με πόνο, με αναξιότητα και υψώνει τα χέρια του στον ουρανό με κραυγή αγωνίας, που βγαίνει μέσα από την καρδιά του κράζει προς το Θεό: «Πατέρα, σε παρακαλώ ευλόγησέ με, ευλόγησέ με πολύ μέσα στη ζωή μου». Η προσευχή μπορεί να κάνει τα πράγματα ν' αλλάξουν στη ζωή μας, ακόμα μπορεί να κάνει και τον ίδιο το Θεό ν' αλλάξει γνώμη για κάτι που έχει ήδη αποφασίσει. Η μετάνοια και η προσευχή των κατοίκων της Νινευή έκανε το Θεό ν' αλλάξει γνώμη και να μην καταστρέψει την πόλη (Ιωνάς Γ/3: 10). Η προσευχή του Ιαβή είναι ένα ακόμα σπουδαίο παράδειγμα για τον καθένα από μας, ώστε να δίνουμε προτεραιότητα στη ζωή μας, στην προσευχή και την επικοινωνία μας με το Θεό.  

      Ο Ιαβής κάλεσε το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του, να τον οδηγήσει, να τον νουθετήσει, να τον διδάξει, να του αποκαλύψει τη δύναμή Του, τα αιώνια σχέδιά Του. Τι θαυμαστό παράδειγμα για ένα νέο άνθρωπο να ξεκινάει τη ζωή του με το Θεό! Πόσο θαυμαστό παράδειγμα για τη νεολαία μας, που στις μέρες μας τη βλέπουμε τόσο ατονισμένη, χαμένη, εντελώς αποπροσανατολισμένη, μακριά από το Θεό. Ένας στίχος λέει: «τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια, για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη». Αυτή πραγματικά είναι η εικόνα των νέων ανθρώπων, που αγνόησαν το Θεό στη ζωή τους, που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς Χριστό, χωρίς Θεό και συνεπώς χωρίς ελπίδα και χωρίς καμία προοπτική. 

    Ειλικρινά μ’ έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι ένα νέο ζευγάρι στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας αποφάσισε να παντρευτεί και κάλεσε στο γάμο του το Χριστό (Ιωάννης Β/2: 1-10). "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις το γάμο μας, έλα μέσα στη ζωή μας, έλα να κάνεις θαύματα, να φανείς δυνατός….." και ο Κύριος πήγε. Δεν υπάρχει ψυχή που να έκραξε ειλικρινά προς Αυτόν, που τον να Τον κάλεσε να έρθει στη ζωή του και να μην ανταποκρίθηκε. 

      Ο Ιαβής, ο αδύναμος, ο άνθρωπος της θλίψης, του πόνου έρχεται μπροστά στο Θεό όχι σαν ζητιάνος, αλλά με θάρρος, με παρρησία (Πράξεις Θ/9: 28), με δύναμη, για να διεκδικήσει τις υποσχέσεις του Θεού μέσα στη ζωή του. Έρχεται να καλέσει το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του. Καθώς ξεκινούσε τη ζωή του, έβαλε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα το Θεό, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο Θεός είναι η πηγή κάθε ευλογίας. Εξαιτίας αυτής της  επιλογής του έγινε "ενδοξότερος απ' όλα τα αδέλφια του". Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34). Ο Ιαβής έγινε ενδοξότερος χάρη στην πίστη του, το σεβασμό του, που διέκρινε τη σχέση του με το Θεό. Δεν καθόρισε στο Θεό τι ακριβώς να κάνει μέσα στη ζωή του. Την επιλογή και τον τρόπο επέμβασης του Θεού την άφησε σ’ Αυτόν, γιατί ο Κύριος γνωρίζει τι έχουμε ανάγκη, πριν καν εμείς ανοίξουμε το στόμα μας (Κολοσσαείς Γ/3: 1) και θα μας τα προσφέρει πλούσια, πάντοτε στον κατάλληλο χρόνο και με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει. 

     Ο Ιαβής ακούμπησε με εμπιστοσύνη στο Θεό, απευθύνθηκε σ’ Αυτόν που έχει τη δύναμη να κάνει μέσα στη ζωή μας "πολύ περισσότερα απ' αυτά που εμείς ζητάμε ή μπορούμε με το πεπερασμένο μυαλό μας να σκεφτούμε" (Εφεσίους Γ/3: 20). Ταύτισε το θέλημά του με το θέλημα του Θεού. Μόνον έτσι μπορεί να ενεργήσει ο Θεός και να κάνει θαυμάσια πράγματα στη ζωή μας. Η αστείρευτη δύναμή Του μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα, αν εμείς ταυτιστούμε με το θέλημά Του και δεν Τον εμποδίζουμε με την απιστία και τις αμφιβολίες μας στη ζωή μας. 

     Φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα ταύτισης του θελήματός του με το θέλημα του Θεού υπήρξε ο ζωή του Ιωσήφ, ένας από τους δώδεκα γιούς του Ιακώβ, που είχε γεννηθεί από τη Ραχήλ, τη γυναίκα που πραγματικά είχε αγαπήσει ο Ιακώβ. Ο τρόπος σκέψης του ορθολογικός, πρακτικός, αληθινός. Είμαι «Δούλος Κύριε», αφού έτσι επιτρέπεις να συμβεί μέσα στη ζωή μου. Ευρισκόμενος στην κατοικία του Πεντεφρή, "ναι Κύριε, αφού Εσύ το επιτρέπεις, στη φυλακή …." (Γένεση Μ/40: 3), στο παλάτι του Φαραώ, "ναι Κύριε…." (Γένεση ΜΖ/47: 14). Ο Απόστολος των Εθνών, ο πρώτος μετά τον Έναν, ο Απ. Παύλος, οδηγείται άρρωστος από φυλακή σε φυλακή (Β΄ Κορινθίους ΙΒ/12: 7), μην έχοντας ένα παλτό να βάλει στους κουρασμένους ώμους του (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 13). Μεγάλη ευκαιρία τούτη για τον εχθρό ο οποίος έρχεται να του ψιθυρίσει τη δύσκολη ώρα, την ώρα της δοκιμασίας: "Παύλο έχασες…., που είναι ο Θεό σου;;"   Η απάντηση του Απ. Παύλου, μέσα από τη φυλακή ήταν: «δεν ντρέπομαι επειδή, ξέρω σε ποιον πίστεψα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 12). 

    Ο Ιαβής, καθώς στηρίζεται στο κραταιό χέρι του Θεού, ζητάει οι ευλογίες Του να έρθουν μέσα στη ζωή του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θ' ανοιχτεί» (Ματθαίος Ζ/7: 7-8). Ο Θεός θέλει να ζητάμε απ’ Αυτόν. Άραγε γιατί, αφού ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας; Αυτό συμβαίνει, για να γνωρίζουμε εμείς από πού προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» και να ζούμε σε συνεχή επικοινωνία μαζί Του. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι από τις δικές μας δυνάμεις, αλλά όλα προέρχονται από τη Δύναμη, την Αγάπη και το Έλεος  του Θεού. 

     Μπορεί να μην υπάρχει όριο στην καλοσύνη του Θεού, μπορεί ο Θεός να είναι έτοιμος να προσφέρει «κατά τον πλούτον Αυτού» (Φιλιππησίους Δ/4: 19), όμως, αν δεν τα ζητήσουμε, αν δεν τα διεκδικήσουμε, αν δεν αγωνιστούμε για να τα κατακτήσουμε στη ζωή μας, δεν πρόκειται να λάβουμε τίποτα από εκείνα που Θεός έχει να μας προσφέρει. Βήμα - βήμα θα πρέπει να διεκδικούμε και να κατακτούμε τις υποσχέσεις του Θεού στη ζωή μας. 

     Πολλές φορές ο εχθρός έρχεται να μας τονίσει την αναξιότητά μας και επεξεργάζεται διάφορα σχέδια, για να μας αποτρέψει από την προσευχή, την επικοινωνία με το Θεό, από το να ζητάμε απ’ Αυτόν και να λαμβάνουμε ευλογίες. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που σώζεται ο άνθρωπος δια της πίστεως στο Θεό (Εφεσίους Β/2: 8 ), πλέον όλες οι ευλογίες θα έρθουν από μόνες τους να μας βρουν στη ζωή μας, χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα απολύτως. Πρέπει ν' αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε, να θυμίζουμε στο Θεό τις υποσχέσεις Του. Ο Κύριος μας έχει υποσχεθεί: «δε θα σε αφήσω, δεν θα σε εγκαταλείψω» (Ιησούς του Ναυή Α/1: 5). «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). 

    "να εκτείνης τα όριά μου". Ο Ιαβής ζήτησε από το Θεό να επεκτείνει τα όριά του. Ασφαλώς και δεν εννοεί ν' αυξήσει τα οικόπεδά του ή ν' αυξήσει την περιουσία του, αλλά ν' ανοίξει ο Θεός τους πνευματικούς του ορίζοντες, να δει πέρα από τα "βλεπόμενα". "επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ' εις τα μη βλεπόμενα διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια" (Β' Κορινθίους Δ/4: 18).

    "να με φυλάττης από κακού". Ζητάει την προστασία του Θεού από κάθε κακό, από κάθε παγίδα του εχθρού της ψυχής. Στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός μας δίδαξε να προσευχόμαστε κατ' αυτόν τον τρόπο: "Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς....... και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού" (Ματθαίος Σ/6: 9-13). Προσεύχεται να προστατευτεί, ώστε να μην τον λυπήσουν και τον καταβάλουν οι επιπτώσεις του κακού. Ο Κύριος μας έχει υποσχεθεί ότι δε θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω από τις δυνάμεις μας.

     «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε». Ο Θεός θέλει να μας χαρίσει τις ευλογίες Του, να μας τις προσφέρει πλούσια. Τη γενναιοδωρία Του μόνον εμείς μπορούμε να την περιορίσουμε με την απιστία μας, με την άστατη ζωή μας. Θα πρέπει να μάθουμε να ζητάμε μεγάλα πράγματα από το Θεό. Πολλές φορές πηγαίνουμε μπροστά στο Θεό μ' ένα μικρό δοχείο γεμάτο από τις μέριμνες, τα εδιαφέροντά μας κλπ και δε δίνουμε την ευκαιρία στο Θεό να προσθέσει κάτι μέσα σ' αυτό. Άλλες φορές πηγαίνουμε με ένα μισοάδειο δοχείο και αναγκάζουμε το Θεό να προσθέσει πολύ λίγα πράγματα στη ζωή μας. Θα πρέπει να πηγαίνουμε με ένα άδειο δοχείο, με μια άδεια καρδιά και να ζητάμε από το Θεό να μας τη γεμίσει με δικά Του πράγματα, με δικά Του ενδιαφέροντα. Αυτή είναι η φύση του Θεού να ευλογεί, να προσφέρει από αγάπη. Ο Λόγος του Θεού μας θυμίζει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). 

      Ένα ζωντανό παράδειγμα για τον καθένα μας είναι τούτη η αγωνιστική, διεκδικητική προσευχή του Ιαβή. Θέλει να μας δείξει με τον καλύτερο τρόπο ότι όσο μικρός κι αν είσαι, όσο ταπεινή και αν είναι η καταγωγή σου, όσο κι αν είσαι θλιμμένος ή κουρασμένος από τις μέριμνες, τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις της ζωής, όποιοι κι αν ήταν οι γονείς σου, η καταγωγή σου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μετράει μπροστά στο Θεό. Προσδιόρισε μόνος σου ποιος θέλεις να είσαι  και τι σχέση επιθυμείς να έχεις μαζί Του και ζήτησε από το Θεό να σου προσφέρει πλούσια τις ευλογίες Του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;» (Ιακώβου Β/2: 5). 

    Πλούσιος στην πίστη, πλούσιος στα πάντα….. Αυτή είναι η λογική του Θεού, αυτός είναι ο μόνος δρόμος της επιτυχίας. Κάποτε ο Πέτρος κοίταξε το Χριστό και του είπε: «δεν αξίζω Κύριε να μπεις στο καράβι μου...» (Λουκάς Ε/5: 8). «της δόξας προπορεύεται η ταπείνωση» (Παροιμίαι ΙΗ/18: 12). Μπορεί, Πέτρο, να είσαι αγράμματος, να είσαι ένας ψαράς του μόχθου και του πόνου, όμως αξίζεις πολλά και μόνον ο Χριστός μπορεί να αναδείξει την αξία σου.  

     Ο Ιαβής ήταν άνθρωπος προσευχής. Τι και αν προερχόταν από έναν άλλο λαό, τι κι αν ήταν λυπημένος, αδύναμος, καταφρονημένος, αρνήθηκε να ζήσει με τα βαρίδια του παρελθόντος. Δε θέλησε τα προβλήματα του παρελθόντος να διαμορφώσουν το μέλλον του. Κοιτάζει μπροστά, εμπιστεύεται το Θεό στη ζωή του και κάνει μια συγκλονιστική προσευχή, που το Πνεύμα του Θεού θέλησε να διασώσει, για να είναι ένα φωτεινό παράδειγμα σε μας, καθώς διακρίνεται για την πίστη και την εμπιστοσύνη του σε "Εκείνον, που ακούει προσευχές!" (Ψαλμός ΞΕ/65: 2). Όταν είσαι λυπημένος, απελπισμένος, κάνε μια προσευχή στον Κύριο και είναι βέβαιο ότι θα σε δυναμώσει, θα σε ενισχύσει, ώστε να συνεχίσεις τον αγώνα και το δρόμο της ζωής "χαίρων", όπως ακριβώς συνέχισε το δρόμο του με χαρά ο Αιθίοψ ευνούχος, άρχων της Κανδάκης της βασιλίσσης των Αιθιόπων, όταν τον ευαγγέλισε ο Απ. Φίλιππος (Πράξεις Η/8: 26-39).

         Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στη ζωή μας, στην αδιάλειπτη επικοινωνία μας, με το Θεό και Δημιουργό μας  μέσω της προσεχής. Η ιστορία που αναφέρουμε αποτελεί μια θαυμαστή περίπτωση ενός νέου ανθρώπου που πλησιάζει το Θεό και διεκδικεί τις υποσχέσεις Του με θάρρος, με δύναμη, με παρρησία, με ταπείνωση, με πίστη, αποβλέποντας στην καλοσύνη, στο Έλεος και στην Αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Δαβίδ αναφέρει στον "Ψαλμό" ΛΔ/34: 17) "Έκραξαν οι δίκαιοι, και ο Κύριος εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ελευθέρωσεν αυτούς". 

     Και ο Θεός που θέλει να ευλογήσει κάθε άνθρωπο, που θέλει "να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν σε μετάνοια"  (Β' Πέτρου Γ/3: 9) χάρισε σ' αυτόν (τον Ιαβή) όλα όσα ζήτησε». Ο λυπημένος Ιαβής τα διεκδίκησε και τα πήρε όλα. Αλήθεια, τι δύναμη έχει μια προσευχή που βγαίνει μέσα από μία ειλικρινή καρδιά. Ο Απ. "Ιάκωβος" (Ε/5: 6) στην επιστολή του αναφέρει: "...πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη".  Αλήθεια τι παρήγορο και τι ενθαρρυντικό είναι για μας, καθώς βλέπουμε πόσο πιστός, πόσο αληθινός είναι ο Θεός που ακούει προσευχές. Όλοι όσοι θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ' Αυτόν "δεν θα καταισχυνθούν εις τον αιώνα" (Α' Πέτρου Β/2: 6 & Ρωμαίους Ι/10: 11). Θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι πως "ό,τι και αν είναι αυτό που ζητάμε, σύμφωνα με το θέλημά Του, Αυτός μας ακούει" (Α' Ιωάννη Ε/5: 14). Ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι από το Θεό θα λάβουμε όλα όσα με πίστη ζητήσουμε, ιεραρχώντας σωστά τα πράγματα. Η σωστή ιεράρχηση είναι: "ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή" (Ματθαίος Σ/6: 33). Κοντά σε όλα αυτά ο Κύριος θα μεριμνήσει και για την υγεία μας, τη δουλειά μας, την οικογένειά μας, τα προβλήματά μας. ---

 

  

ΝΗΣΤΕΙΑ & ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 Ευαγγέλιον "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ",  κεφ.  ΙΖ / 17),  εδάφ.  14 – 21. 

14 Και ότε ήλθον προς τον όχλον, επλησίασεν εις αυτόν άνθρωπός τις γονυπετών εις αυτόν και λέγων 

15 Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, διότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει διότι πολλάκις πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ. 

16 Και έφερα αυτόν προς τους μαθητάς σου, αλλά δεν ηδυνήθησαν να θεραπεύσωσιν αυτόν. 

17 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θέλω είσθαι μεθ' υμών; έως πότε θέλω υποφέρει υμάς; φέρετέ μοι αυτόν εδώ. 

18 Και επετίμησεν αυτόν ο Ιησούς, και εξήλθεν απ' αυτού το δαιμόνιον και εθεραπεύθη το παιδίον από της ώρας εκείνης. 

19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί προς τον Ιησούν κατ' ιδίαν, είπον Διά τι ημείς δεν ηδυνήθημεν να εκβάλωμεν αυτό; 

20 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς Διά την απιστίαν σας. Διότι αληθώς σας λέγω, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς. 

21 Τούτο δε το γένος δεν εξέρχεται, ειμή διά προσευχής και νηστείας. 

      ΣΧΟΛΙΑ : 

     Στους πρόποδες του όρους της Μεταμόρφωσης (πρόκειται για το όρος Θαβώρ, στο οποίο έγινε η μεταμόρφωση του Σωτήρος) ένας πατέρας έξαλλος, ευρισκόμενος σε κατάσταση μεγάλης θλίψης περίμενε τον Κύριο. Όταν Τον συνάντησε, γονάτισε μπροστά Του και άρχισε να τον παρακαλεί να θεραπεύσει το γιο του, που είχε καταληφθεί από δαιμόνια. Το παιδί υπέφερε από βαριές επιληψίες, που πολλές φορές τον έκαναν να πέφτει, άλλοτε στη φωτιά και άλλοτε στο νερό κάτι που επιδείνωνε την κατάστασή του, πότε με εγκαύματα ή και με τον κίνδυνο του πνιγμού. Κάποιος είπε ότι το πιο σκληρό αφεντικό είναι ο διάβολος. 

     Εδώ βλέπουμε τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς. Πριν συναντήσει τον Κύριο ο θλιμμένος αυτός πατέρας είχε συναντήσει τους μαθητές του Κυρίου και είχε ζητήσει να τον βοηθήσουν στο πρόβλημα του παιδιού του, όμως αυτοί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί. Ο Κύριος καθώς ακούει τούτον τον ταλαιπωρημένο πατέρα, απευθύνεται στους μαθητές με τα λόγια (εδ. 17): «Γενιά άπιστη και διεφθαρμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας. Ως πότε θα σας ανέχομαι». 

     Οι μαθητές δεν είχαν την πίστη να θεραπεύσουν τούτο το επιληπτικό παιδί. Όταν έφεραν το άρρωστο παιδί στον Ιησού, Εκείνος επιτίμησε το δαιμόνιο και ο ασθενής γιατρεύτηκε αμέσως. Καθώς είδαν τούτο το γεγονός οι μαθητές έμειναν έκπληκτοι και γεμάτοι απορία ρώτησαν ιδιαιτέρως τον Κύριο: Η απάντηση του Κυρίου ήταν σαφής. «Απιστία». Αν είχαν πίστη "ως κόκκου σιναπιού", τότε θα μπορούσαν τα βουνά των δυσκολιών να τα μετακινήσουν με θαυμαστό τρόπο, γιατί για εκείνους που πιστεύουν τίποτα δεν είναι αδύνατο (Λουκάς Α/1: 37). Συνεχίζει ο Κύριος και τους λέει: «Αυτό το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνον με προσευχή και νηστεία». 

     Ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι ο εχθρός, ο σατανάς, ο διάβολος, ο αντίδικος, αυτός που μας διαβάλλει στο Θεό «ημέρα και νύκτα» (Αποκάλυψη ΙΒ/12: 10), περιέρχεται «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθώντας ποιόν να καταπιεί (Α΄ Πέτρου Ε/5: 8). Προσπαθεί να απομακρύνει από το Θεό "ακόμα και τους εκλεκτούς" (Μάρκος ΙΓ/13: 22). Ποτέ δεν παρουσιάζεται με την πραγματική του μορφή, αλλά παρουσιάζεται «ως άγγελος φωτός» (Ρωμαίους ΙΓ/13: 12). Με κάθε τρόπο προσπαθεί να παγίδευσει τον άνθρωπο, να τον μπλέξει στην αμαρτία, με σκοπό να διαρρήξει τη σχέση του με το Θεό και να ανακόψει την πνευματική του πορεία του. 

     Πρόκειται για έναν καθημερινό αγώνα, για μια μάχη που γίνεται κάθε στιγμή, για έναν πόλεμο που γίνεται γύρω μας. Στον αγώνα αυτόν πώς θα σταθεί ο αδύναμος άνθρωπος και πώς θα νικήσει; Δύο είναι τα κύρια μέσα που ο Θεός μας χάρισε, για να στεκόμαστε δυνατοί κάθε φορά και να νικάμε. 

     Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και η ΝΗΣΤΕΙΑ. 

    Στην παρούσα μελέτη θα εξετάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή για το τι είναι η νηστεία και τι αναφέρει ο Λόγος του Θεού γι’ αυτήν. Η νηστεία ξεκινάει από την Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο όλοι οι Ισραηλίτες είχαν εντολή από το Θεό να νηστεύουν μια φορά το χρόνο, την "ημέρα του εξιλασμού" (Λευιτικό ΚΓ/23: 27). Αυτή η νηστεία ήταν υποχρεωτική και για όλο το έθνος. Αργότερα οι Ισραηλίτες πρόσθεσαν και άλλες μέρες νηστείας.

     Όταν ο λαός είχε αποστατήσει από τον αληθινό Θεό και ακολουθούσε τον Βάαλ, ο προφήτης Σαμουήλ τους κάλεσε "να ταπεινωθούν και να νηστέψουν" (Α΄Σαμουήλ Ζ/7: 6). Η Εσθήρ, πριν εμφανιστεί στο βασιλιά για να του ζητήσει την ακύρωση του δολοφονικού σχεδίου του Αμάν, συνέστησε τους Ιουδαίους να νηστέψουν τρεις μέρες (βιβλίο Εσθήρ Δ/4: 16). Ο βασιλιά της Νινευή κήρυξε νηστεία μόλις άκουσε το μήνυμα της μετάνοιας από τον Ιωνά (Ιωνάς Γ/3: 5) και ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ειλικρινούς αυτής μετάνοιας, νηστείας και προσευχής του λαού: «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμει εις αυτούς και δεν έκαμεν αυτό».   

      Άλλαξε γνώμη ο Θεός και δεν τους κατάστρεψε. Όταν ο λαός ήταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, οι άρχοντες των Ιουδαίων καθιέρωσαν τέσσερις ακόμα ημέρες νηστείας μέσα στο έτος (Ζαχαρίας Η/8: 19). Στην Καινή Διαθήκη, βλέπουμε τους Φαρισαίους να νηστεύουν δύο φορές την εβδομάδα Δευτέρα και Πέμπτη (Λουκάς ΙΗ/18: 12). Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να δείξουν δήθεν τον υπερβολικό τους ζήλο στο θέλημα του Θεού. 

      Η νηστεία δεν είχε καμιά αξία, αν δεν συνοδεύονταν από ταπείνωση και μετάνοια. Ουσιαστικά η νηστεία είναι η εξωτερική έκφραση της εσωτερικής λύπης, του πένθους. 

• Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. 

• Ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε. 

• Η εκκλησία νήστεψε. 

• Αποτελεί ένδειξη ταπείνωσης. 

• Οδηγεί αυτόν που νηστεύει σε μία πρόσκαιρη αποξένωση από το χώρο της ύλης, με παράλληλη προσέγγιση στον πνευματικό χώρο και στην παρουσία του Θεού. 

      Στο Ευαγγέλιο του "Ματθαίου" (κεφ. Θ/9: 14,15) διαβάζουμε: Ήρθαν τότε και οι μαθητές του Ιωάννη και είπαν στον Κύριο: «Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε συχνά, ενώ οι μαθητές σου δεν νηστεύουν;». Ο Ιησούς τους είπε: «Μπορούν οι φίλοι του γαμπρού να πενθούν, όσο καιρό είναι μαζί τους ο γαμπρός. Θα έρθουν όμως ημέρες που θα τους πάρουν από κοντά τους το γαμπρό και τότε θα νηστέψουν". Φανερά εδώ ο Κύριος τάσσεται υπέρ της νηστείας. 

      Στο «κατά Ματθαίον» (κεφ. Σ/6, εδ. 17) ο Κύριος επιδοκιμάζει τη νηστεία και δίνει οδηγίες γι’ αυτήν. «Εσύ όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου». Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 ημέρες & 40 νύκτες, όταν ήταν στην έρημο και πειραζόταν από το σατανά (Μάρκος Α/1: 13). Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄ προς Κορινθίους",  (κεφ. Σ/6, εδ. 4, 5), αναφέρει : «αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις». 

      Μέσα σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που ζούσε ο Απόστολος Παύλος, δεν ξεχνούσε να κάνει νηστεία. Όμως τι ακριβώς είναι η νηστεία; Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα - ψυχή - πνεύμα. Τα τρία αυτά συνδέονται στενά μεταξύ τους και το ένα επηρεάζει το άλλο. Η Βίβλος μας διδάσκει ότι νηστεία είναι η αποχή από οποιαδήποτε τροφή γίνεται δε για πνευματικούς σκοπούς και για ορισμένο χρονικό διάστημα. Οι λόγοι μπορεί να είναι η προσευχή, η περισυλλογή, η εκζήτηση της επέμβασης του Θεού σε ορισμένες υποθέσεις που μας απασχολούν. 

    Δεν είναι νηστεία η αλλαξοφαγεία. Δεν τρώμε λάδι, αλλά τρώμε ελιές. Δεν τρώμε κοτόπουλο, αλλά τρώμε ψάρι κλπ. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη νηστεία του Λόγου του Θεού. Επίσης η προγραμματισμένη, υποχρεωτική νηστεία δεν έχει κανένα νόημα και καμία αξία. Είναι ένας τύπος, χωρίς ουσία. 

    Η νηστεία είναι κάτι που δε θα πρέπει να φαίνεται και σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει  να το επιδεικνύουμε. Ο Κύριος στο θέμα αυτό υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός προς τους Φαρισαίους. Αυτοί κάθε Δευτέρα και Πέμπτη που γινόταν λαϊκή αγορά στην Ιερουσαλήμ, αντί να μένουν στα σπίτια τους κατέβαιναν επίτηδες στους δρόμους, αναμειγνύονταν μέσα στον κόσμο και ήταν άπλυτοι, αχτένιστοι, και γενικά ατημέλητοι. Περπατούσαν αργά με σκυμμένο το κεφάλι και έκαναν τους στεναχωρημένους σε ένδειξη ταπείνωσης. Όλα αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από μια επίδειξη μπροστά στους ανθρώπους, χωρίς καμία ουσία και πνευματικό περιεχόμενο. Γι’ αυτούς ο Κύριος με ιδιαίτερη αυστηρότητα είχε πει: «έχουν ήδη λάβει την ανταμοιβή τους από τους ανθρώπους» (Ματθαίος Σ/6: 2). 

    Θα νηστεύουμε και θα ζητάμε την επιδοκιμασία του Θεού, όχι των ανθρώπων. Ο Κύριος είπε: «Εσύ όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις σου. Και ο Πατέρας σου, που βλέπει στις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά» (Ματθαίος Σ/6: 17,18). 

    Στο βιβλίο του Προφήτη "Ησαΐα" ο Θεός αναφέρει κάτι ακόμα πολύ ενδιαφέρον: «Εσείς την ημέρα που νηστεύετε παλεύεται για τα συμφέροντά σας και καταπιέζετε, όλους αυτούς που σας δουλεύουν. Νηστεύετε και ταυτόχρονα μαλώνετε και φιλονικείτε. Έτσι που νηστεύετε δεν πρόκειται να εισακουστεί η προσευχή σας. Η νηστεία όπως Εγώ τη θέλω, δεν είναι να κακουχείστε για μια μέρα και να σκύβετε κάτω το κεφάλι και με ρούχα πένθιμα να κάθεστε στη στάχτη. Νηστεία το λέτε εσείς αυτό; Ημέρα που ευαρεστεί τον Κύριο τη λέτε εσείς αυτή; Η νηστεία που εγώ θέλω είναι τούτη: «Να σπάτε τα δεσμά των αδικημένων, να λύνετε τα φορτία που τους βαραίνουν, να απελευθερώνετε τους καταπιεσμένους και να συντρίβετε κάθε ζυγό. Νηστεία είναι με τον πεινασμένο να μοιράζετε το ψωμί σας, να φέρνετε τον άστεγο στο σπίτι σας, αν βλέπετε κάποιον γυμνό να τον ντύνετε και να μην αρνείστε στη βοήθεια στο συνάνθρωπό σας» (Ησαΐας ΝΗ/58: 4-7). 

      Η νηστεία είναι μια απόφαση προσωπική, είναι μια ελεύθερη επιλογή που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Οι λόγοι της νηστείας πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να είναι πνευματικοί. Θα νηστέψω όταν θα νοιώσω ότι το πνεύμα του Θεού με οδηγεί να νηστέψω για κάποιο σοβαρό πνευματικό σκοπό. Θα νηστέψω όχι γιατί το λένε οι άλλοι αλλά όταν υπάρχει μια ειδική ανάγκη για μένα, για τους αδελφούς, για την εκκλησία, με σκοπό να εκζητήσω το Έλεος του Θεού και τη Χάρη Του. Ο Λόγος του Θεού δεν μας λέει πότε να νηστέψουμε ή πόσες φορές να νηστέψουμε. Αυτό θα το κρίνουμε εμείς, σ’ αυτό θα μας οδηγήσει το Πνεύμα το Άγιο. Ποιοι θα πρέπει να είναι οι στόχοι της νηστείας : 

     1/ Η ενίσχυση της προσευχής και η εκζήτηση του θελήματος του θελήματος του Θεού μέσα στη ζωή μας. Με τη νηστεία δηλώνουμε την αλλαγή της καρδιά μας, την ειλικρίνειά μας και την προθυμία μας να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού, το οποίο προβάλουμε, εγκαταλείποντας κάθε τι άλλο ακόμα και την τροφή μας. Ένα παράδειγμα. Όταν ο Έσδρας ετοιμαζόταν να οδηγήσει, μετά από το διάταγμα του βασιλιά Κύρου Β' των Περσών (Έσδρας Α/1: 3), μια ομάδα Ιουδαίων που ήταν αιχμάλωτοι και όδευαν από τη Βαβυλώνα πίσω στην Ιερουσαλήμ, κήρυξε νηστεία για να ζητήσουν ένθερμα την παρουσία του Θεού για την ασφαλή επιστροφή τους. «Νηστέψαμε και παρακαλέσαμε το Θεό μας να μας προστατεύσει. Και αυτός άκουσε την παράκλησή μας» (Εσδρας Η/8: 23). Στο βιβλίο των "Πράξεων των Αποστόλων" (κεφ. ΙΔ/14, εδ. 23) βλέπουμε ότι ο Απ. Παύλος και ο Απ. Βαρνάβας περνώντας από τις Εκκλησίες που είχαν ιδρύσει: «χειροτόνησαν πρεσβυτέρους σε κάθε εκκλησία τους, νήστεψαν και προσευχήθηκαν και τους εμπιστεύτηκαν στον Κύριο, στον οποίο είχαν πιστέψει». 

     2/ Η νηστεία είναι μία έκφραση ειλικρινούς μετάνοιας, λύπης, ταπείνωσης για την αμαρτία και επιστροφής στο Θεό. Της νηστείας θα πρέπει να έχει προηγηθεί εξομολόγηση των αμαρτιών μας ενώπιον του Θεού. Η νηστεία δεν είναι αυτοτιμωρία, αλλά είναι μια έκφραση σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουμε το μεγάλο πρόβλημα της αμαρτίας. Να μην ξεχνάμε ότι η αμαρτία κόστισε το θάνατο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Στο βιβλίο "Β΄ Σαμουήλ" (κεφ. Α/1, εδ. 11, 12) αναφέρεται πως ενήργησε ο Δαβίδ, όταν έμαθε για το θάνατο του βασιλιά Σαούλ: «τότε ο Δαβίδ έσκισε με απόγνωση τα ρούχα του και όλοι οι άντρες του έκαναν το ίδιο. Θρήνησαν, έκλαψαν και νήστεψαν ως το βράδυ για το Σαούλ και για τον Ιωνάθαν, το γιό του, και για όσους από το λαό του Κυρίου, είχαν σκοτωθεί στη μάχη». Στο βιβλίο του προφήτη "Ιωήλ" (κεφ. Β/2, εδ. 12) διαβάζουμε: «και τώρα, λέει Κύριος, μπορείτε να επιστρέψετε σε μένα με όλη σας την καρδιά. Νηστέψατε, κλάψατε και θρηνήσατε. Ξεσκίστε την καρδιά σας και όχι τα ρούχα σας». Η νηστεία δεν έχει κανένα νόημα, αν δεν συνοδεύεται από ειλικρινή μετάνοια, καταδίκη, αποστροφή, απέχθεια, προς την αμαρτία. «καρδία συντετριμμένη και ταπεινωμένη δεν θα την αφήσει ο Κύριος» (Ψαλμός ΝΑ/51, εδ. 17). 

      3/ Η νηστεία είναι ένα μέσο για να αποφύγουμε τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, αλλά και να νικήσουμε, όταν όλα αυτά έλθουν στη ζωή μας. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας, που αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερες δυσκολίες και συναντάμε πολύ μεγάλα προβλήματα. Βουνά ολόκληρα δυσκολιών θα λέγαμε ότι εμφανίζονται πολλές φορές στη ζωή μας. Πως θα τα μετατοπίσουμε; Πειρασμοί, δοκιμασίες, και άλλα μας δημιουργούν μια μεγάλη καθημερινή πίεση. Πώς θα σταθούμε; πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Ο τρόπος είναι ένας, η λύση είναι μία: «Προσευχή και νηστεία». 

      4/ Χρειάζεται νηστεία συνοδευμένη από προσευχή για να προχωρήσει το Έργο του Θεού για τη σωτηρία και άλλων ψυχών που βρίσκονται στο σκοτάδι μακριά από το θέλημα του Θεού. Όταν τα δυσάρεστα νέα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έφθασαν στα αυτιά του Νεεμία, λυπήθηκε πολύ και έπεσε σε βαρύτατο πένθος για μέρες πολλές. Προσευχήθηκε στο Θεό του ουρανού. Το ίδιο έκανε και ο Δανιήλ για την επιστροφή των αιχμαλώτων: «Άρχισα τότε νηστεία ντυμένος στα πένθιμα. Είχα ρίξει στάχτη στο κεφάλι μου και προσευχόμουν με στεναγμούς στον Κύριο το Θεό μου» (Δανιήλ Θ/9: 3). 

     5/ Η νηστεία αποτελεί έκφραση αγάπης και λατρείας για το Θεό και δείχνει την πλήρη αφιέρωσή μας σ’ Αυτόν. Μέχρι τώρα είδαμε τη νηστεία να συνοδεύει δύσκολες περιστάσεις στη ζωή μας. Όμως δε θα πρέπει να περιμένουμε τα δύσκολα, για να κάνουμε νηστεία. Η νηστεία είναι και μία πράξη πίστης, υποταγής, αφιέρωσης στο Θεό. Ένα τέτοιο παράδειγμα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του "Λουκά" (Β/2: 37). Πρόκειται για την προφήτισσα Άννα, η οποία δεν έφευγε από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές. 

   Συνεπώς η νηστεία είναι ένα βασικό κεφάλαιο στην πνευματική μας ζωή. Δε θα πρέπει να το υποτιμούμε, αντίθετα να το υπερτιμούμε και θα πρέπει να έχει Θεοκεντρικό στόχο. Ο Θεός δε μας χρωστάει τίποτα, ούτε και εμείς μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι από το Θεό. Ζούμε και οφείλουμε τα πάντα στη Χάρη, στο Έλεος, στην Αγάπη Του. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η προσευχή και η νηστεία μας θα πρέπει να αποβλέπουν στη δόξα του Θεού και τη δική μας πνευματική αύξηση. "Για να γνωρίσουμε Εκείνον και την δύναμη της αναστάσεως Αυτού" (Φιλιππησίους Γ/3: 10). 

    Στο βιβλίο του Προφήτη "Ιωήλ" (κεφ. Β/2, εδ. 12-14), αναφέρεται: 

12 Και τώρα, γι' αυτό ο Κύριος λέει, επιστρέψτε σε μένα από όλη σας την καρδιά, και με νηστεία, και με θρήνο, και με πένθος. 

13 Και σχίστε την καρδιά σας, και όχι τα ιμάτιά σας, και επιστρέψτε στον Κύριο τον Θεό σας επειδή, είναι ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και ο οποίος μεταμελείται για το κακό. 

14 Ποιος γνωρίζει, αν θα επιστρέψει και μεταμεληθεί, και αφήσει πίσω του ευλογία, προσφορά και σπονδή στον Κύριο τον Θεό μας; ---

Η ΑΒΙΓΑΙΑ.

 βιβλίο  "Α' Σαμουήλ",  κεφ. ΚΕ / 25. 

1 ΚΑΙ ο Σαμουήλ πέθανε και ολόκληρος ο Ισραήλ συγκεντρώθηκαν, και τον έκλαψαν, και τον ενταφίασαν στο σπίτι του στη Ραμά. Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και κατέβηκε στην έρημο Φαράν. 

2 Υπήρχε δε στη Μαών ένας άνθρωπος, του οποίου τα κτήματα ήσαν στον Κάρμηλο, και ο άνθρωπος αυτός ήταν υπερβολικά πλούσιος, και είχε 3.000 πρόβατα, και 1.000 γίδες και κούρευε τα πρόβατά του στον Κάρμηλο. 

3 Και το όνομα του ανθρώπου ήταν Νάβαλ το δε όνομα της γυναίκας του ήταν Αβιγαία και η μεν γυναίκα του ήταν καλή σε σύνεση, και ωραία στην όψη ο άνθρωπος, όμως, αυτός ήταν σκληρός, και κακός στις πράξεις του καταγόταν δε από τη γενεά τού Χάλεβ. 

4 Και ο Δαβίδ στην έρημο άκουσε, ότι ο Νάβαλ κούρευε τα πρόβατά του. 

5 Και έστειλε ο Δαβίδ δέκα νέους, και είπε ο Δαβίδ στους νέους: Ανεβείτε στον Κάρμηλο, και πηγαίνετε στον Νάβαλ, και χαιρετήστε τον εξ ονόματός μου

6 και πείτε του: Πολύχρονος να είσαι! Ειρήνη και σε σένα, ειρήνη και στο σπίτι σου, ειρήνη και σε όλα όσα έχεις! 

7 Και, τώρα, άκουσα ότι έχεις κουρευτές δες, τους ποιμένες σου, που ήσαν μαζί μας, δεν τους βλάψαμε ούτε χάθηκε σ' αυτούς κάτι, όλο τον καιρό που ήσαν στον Κάρμηλο

8 ρώτησε τους νέους σου, και θα σου πουν ας βρουν, λοιπόν, χάρη στα μάτια σου αυτοί οι νέοι επειδή, σε καλή ημέρα ήρθαμε δώσε, παρακαλούμε, στους δούλους σου ό,τι έρθει στο χέρι σου, και στον γιο σου τον Δαβίδ. 

9 Και καθώς οι νέοι τού Δαβίδ ήρθαν, μίλησαν στον Νάβαλ, σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, στο όνομα του Δαβίδ, και σταμάτησαν. 

10 Αλλ' ο Νάβαλ απάντησε στους δούλους τού Δαβίδ, και είπε: Τι είναι ο Δαβίδ; Και ποιος είναι ο γιος του Ιεσσαί; Πολλοί δούλοι είναι σήμερα, που αποσκιρτούν κάθε ένας από τον κύριό του 

11 Θα πάρω, λοιπόν, το ψωμί μου, και το νερό μου, και το σφαχτό μου, που έσφαξα για τους κουρευτές μου, και θα τα δώσω σε ανθρώπους που δεν ξέρω από πού είναι; 

12 Και οι νέοι τού Δαβίδ στράφηκαν στον δρόμο τους, και αναχώρησαν, και καθώς ήρθαν ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα αυτά τα λόγια. 

13 Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες του: Ζωστείτε κάθε ένας τη ρομφαία του και ο Δαβίδ παρόμοια ζώστηκε τη δική του ρομφαία κι ανέβηκαν πίσω από τον Δαβίδ περίπου 400 άνδρες 200, όμως, έμειναν κοντά στην αποσκευή. 

14 Ένας από τους νέους, όμως, ανήγγειλε στην Αβιγαία, τη γυναίκα τού Νάβαλ, λέγοντας: Δες, ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές από την έρημο για να χαιρετήσουν τον κύριό μας, κι εκείνος τους έδιωξε 

15 οι άνδρες, όμως, στάθηκαν σε μας πολύ καλοί, και δεν υποστήκαμε βλάβη ούτε χάσαμε κανένα ζώο, όσον καιρό συναναστραφήκαμε μαζί τους,όταν ήμασταν στα χωράφια 

16 ήσαν σαν ένα τείχος γύρω μας, και νύχτα και ημέρα, όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί τους βόσκοντας τα πρόβατα 

17 Τώρα, λοιπόν, γνώρισε και δες τι θα κάνεις εσύ επειδή, αποφασίστηκε κακό ενάντια στον κύριό μας, και ενάντια σε ολόκληρο το σπίτι του μια που είναι άνθρωπος δύστροπος, ώστε κανένας δεν μπορεί να του μιλήσει. 

18 Τότε, η Αβιγαία βιάστηκε, και πήρε 200 ψωμιά, και δύο αγγεία κρασί, και πέντε ετοιμασμένα πρόβατα, και πέντε μέτρα φρυγανισμένο σιτάρι, και 100 δέσμες σταφίδες, και 200 πίττες από σύκα, και τα έβαλε επάνω σε γαϊδούρια. 

19 Και είπε στους νέους της: Προπορεύεστε μπροστά μου δέστε, εγώ έρχομαι έπειτα από σας. Στον Νάβαλ, όμως, τον άνδρα της, δεν το φανέρωσε. 

20 Και καθώς αυτή, καθισμένη επάνω σε ένα γαϊδούρι, κατέβαινε κάτω από τη σκέπη τού βουνού, να, ο Δαβίδ και οι άνδρες του κατέβαιναν προς αυτήν και τους συνάντησε. 

21 Και ο Δαβίδ είχε πει: Στ' αλήθεια, μάταια φύλαξα όλα όσα αυτός είχε στην έρημο, και δεν χάθηκε τίποτε από όλα τα αποκτήματά του και μου ανταπέδωσε κακό αντί για καλό 

22 έτσι να κάνει ο Θεός στους εχθρούς του Δαβίδ, και έτσι να προσθέσει, αν μέχρι το πρωί αφήσω αρσενικό από όλα τα πράγματά του. 

23 Και καθώς η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, βιάστηκε, και κατέβηκε από το γαϊδούρι, και έπεσε μπροστά στον Δαβίδ μπρούμυτα, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος. 

24 Και έπεσε στα πόδια του, και είπε: Επάνω μου, επάνω μου, κύριέ μου, ας είναι αυτή η αδικία και ας μιλήσει, παρακαλώ, η δούλη σου στα αυτιά σου, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου. 

25 Ας μη δώσει καμιά προσοχή, παρακαλώ, ο κύριός μου σε τούτον τον δύστροπο άνθρωπο, τον Νάβαλ επειδή, σύμφωνα με το όνομά του, τέτοιος είναι Νάβαλ είναι το όνομά του, και αφροσύνη είναι μαζί του εγώ, όμως, η δούλη σου δεν είδα τους νέους τού κυρίου μου, που είχες στείλει. 

26 Τώρα, λοιπόν, κύριέ μου, ζει ο Κύριος και ζει η ψυχή σου, ο Κύριος βέβαια σε κράτησε από το να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με το χέρι σου τώρα, μάλιστα, οι εχθροί σου, κι εκείνοι που ζητούν κακό στον κύριό μου, ας είναι όπως ο Νάβαλ! 

27 Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου. 

28 Συγχώρεσε, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου επειδή, ο Κύριος θα κάνει στον κύριό μου κατοικία ασφαλή, για τον λόγο ότι, ο κύριός μου μάχεται τις μάχες τού Κυρίου, και σε σένα κακία δεν βρέθηκε ποτέ. 

29 Αν και σηκώθηκε άνθρωπος που σε καταδιώκει, και ζητάει την ψυχή σου, η ψυχή όμως του κυρίου μου θα είναι δεμένη στον δεσμό τής ζωής κοντά στον Κύριο τον Θεό σου τις δε ψυχές των εχθρών σου, αυτές θα τις εκσφενδονίσει μέσα από τη σφενδόνη. 

30 Και όταν ο Κύριος κάνει στον κύριό μου σύμφωνα με όλα τα αγαθά που μίλησε για σένα, και σε κάνει κυβερνήτη επάνω στον Ισραήλ, 

31 δεν θα είναι αυτό σκάνδαλο σε σένα ούτε πρόσκομμα καρδιάς στον κύριό μου ή ότι έχυσες αναίτιο αίμα ή ότι ο κύριός μου εκδίκησε τον εαυτό του όμως, όταν ο Κύριος αγαθοποιήσει τον κύριό μου, τότε θυμήσου τη δούλη σου. 

32 Και ο Δαβίδ είπε στην Αβιγαία: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου 

33 και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου 

34 επειδή, στ' αλήθεια, ζει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που με εμπόδισε από το να κακοποιήσω, αν δεν έσπευδες να έρθεις σε συνάντησή μου, δεν θα έμενε στον Νάβαλ μέχρι την αυγή αρσενικός άνθρωπος. 

35 Και ο Δαβίδ πήρε από το χέρι της τα όσα τού έφερε και της είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου με ειρήνη δες, εισάκουσα τη φωνή σου, και τίμησα το πρόσωπό σου. 

36 Και η Αβιγαία ήρθε στον Νάβαλ και να, είχε στο σπίτι του συμπόσιο, σαν συμπόσιο βασιλιά και η καρδιά τού Νάβαλ ήταν μέσα του εύθυμη, και ήταν υπερβολικά μεθυσμένος γι' αυτό δεν του ανήγγειλε τίποτε, μικρό ή μεγάλο, μέχρι την αυγή. 

37 Το πρωί, όμως, αφού ο Νάβαλ είχε ξεμεθύσει, η γυναίκα του φανέρωσε σ' αυτόν αυτά τα πράγματα και η καρδιά του νεκρώθηκε μέσα του, και έγινε σαν πέτρα. 

38 και ύστερα από δέκα ημέρες, ο Κύριος χτύπησε τον Νάβαλ, και πέθανε. 

39 Και όταν ο Δαβίδ άκουσε ότι ο Νάβαλ πέθανε, είπε: Ευλογητός ο Κύριος, που έκρινε την κρίση μου για τον ονειδισμό μου, που έγινε από τον Νάβαλ, και εμπόδισε τον δούλο του από κακό και την κακία τού Νάβαλ ο Κύριος έστρεψε επάνω στο κεφάλι του! Και ο Δαβίδ έστειλε και μίλησε στην Αβιγαία, για να την πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 

40 Και καθώς οι δούλοι τού Δαβίδ ήρθαν στην Αβιγαία, στον Κάρμηλο, της μίλησαν, λέγοντας: Ο Δαβίδ μάς έστειλε σε σένα, για να σε πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 

41 Και σηκώθηκε, και προσκύνησε μπρούμυτα μέχρι το έδαφος, και είπε: Δες, ας είναι η δούλη σου υπηρέτρια για να πλένει τα πόδια των δούλων τού Κυρίου μου. 

42 Και η Αβιγαία έσπευσε, και σηκώθηκε, και ανέβηκε σε ένα γαϊδούρι, με πέντε κορίτσια της, που ακολουθούσαν από πίσω της και πήγε πίσω από τους απεσταλμένους τού Δαβίδ, και έγινε γυναίκα του. 

       ΣΧΟΛΙΑ :

     Βρισκόμαστε στην εποχή που το μίσος του βασιλιά του Ισραήλ Σαούλ κατά του Δαβίδ έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Ο Δαβίδ ήδη είχε λάβει τους «ηγιασμένους άρτους» από τον ιερέα στην πόλη Νωδ (Α΄ Σαμουήλ ΚΑ21: 6) και έχει αναχωρήσει. Το γεγονός αυτό μας το αναφέρει και ο Κύριος Ιησούς Χριστός στο Ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον» (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 4). «Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ' αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους;». 

     Στη συνέχεια ο Δαβίδ κατέφυγε, για να γλιτώσει από το βασιλιά Σαούλ, στο στρατόπεδο των Φιλισταίων προσποιούμενος τον τρελό (Α΄ Σαμουήλ ΚΑ/21: 10-15). 

10 Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και έφυγε εκείνη την ημέρα μπροστά από τον Σαούλ, και πήγε στον Αγχούς, τον βασιλιά τής Γαθ. 

11 Και οι δούλοι τού Αγχούς είπαν σ' αυτόν: Δεν είναι αυτός ο Δαβίδ, ο βασιλιάς τού τόπου; Δεν είναι αυτός, στον οποίο έψαλλαν αμοιβαία σε χορούς γυναίκες, που έλεγαν: Ο Σαούλ χτύπησε τις χιλιάδες του, και ο Δαβίδ τις μυριάδες του; 

12 Και ο Δαβίδ έβαλε αυτά τα λόγια στην καρδιά του, και φοβήθηκε υπερβολικά από τον Αγχούς, τον βασιλιά τής Γαθ. 

13 Και άλλαξε τον τρόπο μπροστά τους, και προσποιήθηκε τον τρελό ανάμεσα στα χέρια τους και έξυνε επάνω στις πόρτες τής πύλης, και άφηνε το σάλιο του να πέφτει κάτω στα γένια του. 

14 Τότε, ο Αγχούς είπε στους δούλους του: Να, εσείς βλέπετε τον άνθρωπο ότι είναι τρελός γιατί τον φέρατε σε μένα; 

15 Μήπως εγώ στερούμαι από τρελούς, ώστε να τον φέρετε για να κάνει τον τρελό μπροστά μου; Αυτός θα έμπαινε μέσα στο σπίτι μου; 

    Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Δαβίδ περιπλανήθηκε και σε άλλες περιοχές μαζί με 600 οπαδούς του, που τον ακολουθούσαν παντού. Καθώς περιφερόταν στην περιοχή με τη μικρή δύναμη που διέθετε, προστάτευε τους παραγωγούς και τους κτηνοτρόφους της περιοχής από τις επιθέσεις ληστών και αυτοί του ανταπέδιδαν από τα προϊόντα τους, για να συντηρηθεί με τους ανθρώπους του. 

   Στο περιστατικό που διαβάσαμε ο Δαβίδ βρίσκεται στο όρος Κάρμηλος. Από εκεί έστειλε σ' έναν πλούσιο κτηνοτρόφο της περιοχής που ονομαζόταν Νάβαλ, δέκα στρατιώτες του να ζητήσουν τρόφιμα για τους άντρες του. Ο Νάβαλ είχε 3.000 πρόβατα, 3.000 κατσίκια και εκείνη η εποχή ήταν που κούρευαν τα πρόβατα. Το κούρεμα των προβάτων ήταν ένα σημαντικό γεγονός και κάθε βράδυ τσοπάνηδες και κουρευτές γλεντοκοπούσαν. Ο Ναβαλ μπορεί να ήταν πλούσιος, αλλά ήταν και ένας άνθρωπος πολύ κακός, σκληρός, δύστροπος, τσιγκούνης και ισχυρογνώμων. 

    Όταν έφτασαν οι σύντροφοι του Δαβίδ και συνάντησαν το Νάβαλ, του ζήτησαν να τους δώσει κάποιες προμήθειες. Η απάντηση του Νάβαλ ήταν βάναυση, σκληρή, κατηγο-ρηματική και ταυτόχρονα απαξιωτική και προσβλητική για το Δαβίδ και τους συντρόφους τους. "Τι λέτε, βρε τους απάντησε. Να πάρω εγώ το ψωμί μου και το νερό μου (σπάνιο είδος για τα μέρη εκείνα) και τα σφαχτά μου που έχω ετοιμάσει για τους κουρευτές μου και για τη μεγάλη γιορτή του κουρέματος και να τα δώσω στους αντάρτες του Δαβίδ; Και ποιος είναι αυτός ο Δαβίδ; Το βρήκαμε τώρα να ξεσηκώνονται οι δούλοι και να βαράνε τα αφεντικά τους με τα λόγια αυτά τους έδιωξε". Οι σύντροφοι του Δαβίδ γύρισαν πίσω άπρακτοι, ντροπιασμένοι και, όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε τα γεγονότα, θύμωσε πάρα πολύ και ετοίμασε το στρατό του, για να κατέβει στους καταυλισμούς του Νάβαλ και να τα κάνει όλα στάχτη. 

 

      Κάποιος από τους βοσκούς πήγε και ενημέρωσε για τα γεγονότα που συνέβησαν τη γυναίκα του Νάβαλ που ονομαζόταν Αβιγαία. Της τόνισε την καλοσύνη με την οποία μίλησαν οι άνδρες του Δαβίδ και την κακία που επέδειξε το αφεντικό του.  Η γυναίκα αυτή ήταν πλούσια, πολύ όμορφη και από ό,τι φαίνεται από την ιστορία μας ήταν μια γυναίκα με φρόνηση, με σοφία, με πολύ μυαλό. Όταν η γυναίκα αυτή πληροφορήθηκε όλα αυτά που συνέβησαν, σκέφτηκε γρήγορα, σωστά και ψύχραιμα. Χωρίς καν να πει τίποτα στον άντρα της ετοίμασε 200 καρβέλια αχνιστό ψωμί, 2 μεγάλα ασκιά κρασί, 5 πρόβατα καλοψημένα, 20 κιλά σιτάρι, 100 μπάλες ξερές σταφίδες και 200 τσαπέλες ξερά σύκα. Όλα αυτά τα φόρτωσε σε γαϊδούρια και ξεκίνησε με μια ομάδα βοσκών να συναντήσει το Δαβίδ που ερχόταν μανιασμένος με το στρατό του, για να πάρει εκδίκηση. 

    Μόλις πλησίασε το Δαβίδ, έπεσε στα πόδια του και τον παρακάλεσε να μην κάνει κακό  αναλαμβάνοντας η ίδια όλες τις ευθύνες για την επιπόλαια συμπεριφορά του συζύγου της. "μην τον παρεξηγείς αφέντη μου, Νάβαλ τον λένε και Νάβαλ (άφρων) είναι". Εσύ σε παρακαλώ δέξου τα δώρα μου και μην μας καταστρέψεις. Εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού. Ο Κύριος θα κάνει εκδίκηση για σένα, θα εξοντώσει τους εχθρούς σου και θα σε κάνει βασιλιά στο λαό Του. Ο Δαβίδ, που δεν ήταν κακός άνθρωπος, άκουσε με πολλή προσοχή τα λόγια της γυναίκας και εντυπωσιάστηκε, για τη διπλωματική της συμπεριφορά, ενώ την όλη της ενέργεια την έλαβε ως εμπόδιο από το Θεό, για να μην ανακατευτεί με φόνους. Έτσι δέχτηκε τα δώρα της γυναίκας και με τον τρόπο αυτό αποσοβήθηκε το μεγάλο κακό που θα γινόταν. 

 

    Αλήθεια τι στάση ήταν αυτή που κράτησε αυτή η γυναικά! Με φόβο Θεού, με λογική και με σύνεση εργάστηκε για την ειρήνη. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού» (Ματθαίος Ε/5: 9), τέτοια παραδείγματα ασφαλώς θα είχε στο νου Του. Η γυναίκα της ιστορίας μας εργάστηκε με υπευθυνότητα, με σύνεση, με πνευματική ωριμότητα, για την ειρήνη, ενάντια στο κακό και ακύρωσε όλα τα σχέδια του ανθρωποκτόνου εχθρού της ψυχής (Ιωάννης Η/8: 44). 

    Πόσες φορές σαν πιστοί του Θεού σταθήκαμε με τόση σύνεση και πνευματική ωριμότητα μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στην κοινωνία, για να δούν οι άνθρωποι τα ειρηνοποιά μας σχέδια, για να ξεχωρίσουμε από το πνεύμα και τους ανθρώπους της εποχής μας που είναι: "Πόλεμος, μάχες, αδικία, αίμα". Έτσι θα εκτιμήσουν οι άνθρωποι τα έργα μας και καθώς θα μας δείχνουν για τα ειρηνοποιά μας έργα και τη σύνεσή μας, εμείς να δείχνουμε Εκείνον και να λέμε: «ο Θεός είναι η ειρήνη μας» (Εφεσίους Β/2: 14). Πόσες φορές με την απερίσκεπτη τακτική μας εμποδίσαμε ανθρώπους από το να έρθουν πιο κοντά και να γνωρίσουν τον "άρχοντα της ειρήνης" (Ησαΐας Θ/9: 6) τον Κύριο Ιησού Χριστό! Ο Κύριος είπε στους μαθητές του: «Ειρήνην αφήνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς, ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά» (Ιωάννης ΙΔ/14: 27). 

     Ο Θεός προσφέρει άφθονη ειρήνη, όχι όπως η "ειρήνη" των ανθρώπων, που στην ουσία είναι ταραχή και πόλεμος, αλλά προσφέρει "την ειρήνη τη δική Του" (Ιωάννης ΙΔ/14: 27). Πόσες φορές σε κάτι που έπραξε ο ένας ή ο άλλος εναντίον μας δε σκεφτήκαμε ν' απαντήσουμε αλλά και να ενεργήσουμε Βιβλικά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να κρατήσουμε έτσι τη σωστή στάση; Αντίθετα φανήκαμε ταχείς προς την ανταπόδοση, προς το κακό, προς εκείνο που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου πάντες οι πράττοντες αυτάς έχουσι σύνεσιν καλήν, η αίνεσις αυτού μένει εις τον αιώνα» (Ψαλμός ΡΙΑ/111, εδ. 10). 

     Η γυναίκα αυτή είχε φόβο (σεβασμό) προς το Θεό. Το συμπεραίνουμε από την όλη στάση που τήρησε. Ενώ θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της και να τον επαινέσει για τη συμπεριφορά που τήρησε, κάτι το οποίο πολλές φορές εμείς συμβιβασμένοι με το πνεύμα του κόσμου έχουμε κάνει στη ζωή μας, αυτή έκανε κάτι άλλο, κάτι μεγάλο και πολύ επικίνδυνο για μια γυναίκα εκείνη την εποχή. 

     Εργάστηκε για την ειρήνη. Εργάστηκε για το καλό, εφάρμοσε στη ζωή της πρακτικά το Πνεύμα του Λόγου του Θεού που κράζει προς κάθε άνθρωπο: «ξέκλινε από το κακό, και πράττε το αγαθό, ζήτα ειρήνη, και κυνήγα την» (Ψαλμός ΛΔ/34, εδάφ. 14). Να από πού συμπεραίνουμε ότι ήταν "παιδί του Θεού", συνετό, ώριμο, πνευματικός άνθρωπος. Αλήθεια πόσες φορές  επιδείξαμε μια τέτοια συνετή συμπεριφορά στη ζωή μας; Ας ελέγξει ο καθένας τον εαυτόν του. 

     Όταν η Αβιγαία αργά το βραδύ γύρισε στον καταυλισμό, βρήκε τον άντρα της να τρώει και να πίνει τύφλα στο μεθύσι. Τι να του πει εκείνη την ώρα. Τον άφησε στην κατάσταση που βρισκόταν και πήγε για ύπνο. Πόσο συνετή στάθηκε ακόμα και αυτή την ώρα! Την άλλη μέρα του διηγήθηκε τα γεγονότα και πως τον είχε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο. Αυτός ακόμα και κείνη τη στιγμή σκεπτόμενος ασύνετα έγινε άγριο θηρίο. Αλήθεια πόσο δύσκολα ταπεινώνεται ο ασεβής! Μετά από δέκα μέρες του ήρθε αποπληξία και πέθανε. 

     Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: «Επειδή, λίγο ακόμα και ο ασεβής δεν θα υπάρχει πλέον και θα ζητήσεις τον τόπο του, και δεν θα βρεθεί» (Ψαλμός ΛΖ/37, εδ. 10). Επίσης στο βιβλίο των "Παροιμιών" (κεφ. Ι/10, εδ. 25) αναφέρεται: «Όπως παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, έτσι και ο ασεβής δεν υπάρχει, ενώ ο δίκαιος θα είναι θεμελιωμένος στον αιώνα». Την κρίση θα την κάνει ο Θεός στην κατάλληλη ώρα, ας μη σπεύδουμε να εκδικηθούμε εμείς για το δίκιο μας, ας περιμένουμε την ώρα του αλάνθαστου Κριτή. 

    Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: «Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή, διότι είναι γεγραμμένον, εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος. (προς Ρωμαίους ΙΒ/12: 19). Όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε το θάνατο του Νάβαλ, έστειλε μηνυτές και ζήτησε από την Αβιγαία να γίνει γυναίκα του. Μια τέτοια στάση και μια τέτοια ζωή ο Κύριος δε θα τη λησμονήσει. Την ψυχή εκείνη που αγαπά την ειρήνη, που στέκεται σύνδεσμος αγάπης με τα ειρηνοποιά της έργα, μια μέρα θα την καλέσει κοντά Του. Εκεί είναι η θέση της «μακάριοι οι ειρηνοποιοί υιοί θεού κληθήσονται» (Ματθαίος Ε/5: 9), δηλαδή θα ξεχωρίσουν, θα πάρουν ιδιαίτερα τιμητική θέση δίπλα στο Θεό και θα ονομαστούν παιδιά Του. Ο προφήτης "Ησαΐας" (κεφ. ΝΒ/52, εδ. 7), αναφέρει: «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην». 

     Ω! τι δόξα, τι τιμή, για την Αβιγαία, αλλά και για τον καθένα από μας που θα περπατήσει στη ζωή με τον ίδιο ειρηνοποιό τρόπο. Πολλές φορές, καθώς βλέπουμε μια διαμάχη μεταξύ συνανθρώπων μας, ας είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε και να εργαστούμε για την ειρήνη, να σταθούμε ανάμεσά τους με πνεύμα ειρηνοποιό. Μπορεί κάποιος να μας έβλαψε σε κάτι, ο συμβιβασμός ποτέ δεν είναι κακός. Υπάρχουν λύσεις που είναι σύμφωνες με το Πνεύμα του Θεού και που οδηγούν στην ειρήνη, αλλά χρειάζεται να υπάρχει μία εσωτερική διάθεση για ειρήνη, Πνεύμα Θεού θα το λέγαμε, να υπάρχει πολλή προσευχή, ώστε να μπορεί ο Κύριος να μας χρησιμοποιήσει στο δύσκολο ρόλο του ειρηνοποιού. Τότε δε θα είμαστε απλά κερδισμένοι, αλλά θα είμαστε «μακάριοι» και η θέση μας θα είναι δίπλα σε Εκείνον τον πλάστη και δημιουργό μας. 

 

    «Και έλαβεν ο Δαβίδ εκ της χειρός αυτής τα όσα έφερε προς αυτόν και είπε προς αυτήν: Ανάβα προς τον οίκόν σου εν ειρήνη». Η γυναίκα γύρισε στο σπίτι της με γεμάτη καρδιά, έγινε με τη στάση της μέσα σ’ έναν κόσμο πολέμου και συμφοράς μία ειρηνοποιός. Βλέπουμε άλλη μια φορά να εφαρμόζεται ο διαχρονικός νόμος του Κυρίου: «όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί» (Λουκάς ΙΔ/14: 11). Ο Νάβαλ, καθώς ύψωσε τον εαυτόν του, ο Θεός τον ταπείνωσε ενώ εκείνη που ταπείνωσε τον εαυτόν της υψώθηκε και έγινε γυναίκα του Βασιλιά. ---