"κατά ΛΟΥΚΑΝ", κεφ. Ε. εδ. 1 - 11. ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ -

                                                 ΥΠΑΚΟΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.

     Ευαγγέλιον "κατά ΛΟΥΚΑΝ", κεφ.  Ε/5 εδ. 1 - 11.

1 Ενώ δε ο όχλος συνέθλιβεν αυτόν διά να ακούη τον λόγον του Θεού, αυτός ίστατο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ,

2 και είδε δύο πλοία ιστάμενα παρά την λίμνην, οι δε αλιείς αποβάντες απ' αυτών εξέπλυναν τα δίκτυα.

3 Εμβάς δε εις εν των πλοίων, το οποίον ήτο του Σίμωνος, παρεκάλεσεν αυτόν να απομακρύνη αυτό ολίγον από της γης, και καθήσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους.

4 Καθώς δε έπαυσε λαλών, είπε προς τον Σίμωνα. Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα και ρίψατε τα δίκτυα υμών διά να ψαρεύσητε.

5 Και αποκριθείς ο Σίμων, είπε προς αυτόν Διδάσκαλε, δι' όλης της νυκτός κοπιάσαντες δεν επιάσαμεν ουδέν, αλλ' όμως επί τω λόγω σου θέλω ρίψει το δίκτυον.

6 Και αφού έκαμον τούτο, συνέκλεισαν πλήθος πολύ ιχθύων και διεσχίζετο το δίκτυον αυτών.

7 Και έκαμον νεύμα εις τους συντρόφους τους εν τω άλλω πλοίω, διά να έλθωσι να βοηθήσωσιν αυτούς και ήλθον και εγέμισαν αμφότερα τα πλοία, ώστε εβυθίζοντο.

8 Ιδών δε ο Σίμων Πέτρος, προσέπεσε προς τα γόνατα του Ιησού, λέγων: Έξελθε απ' εμού, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, Κύριε.

9 Επειδή έκπληξις κατέλαβεν αυτόν και πάντας τους μετ' αυτού διά την άγραν των ιχθύων, την οποίαν συνέλαβον,

10 ομοίως δε και τον Ιάκωβον και Ιωάννην, τους υιούς του Ζεβεδαίου, οίτινες ήσαν σύντροφοι του Σίμωνος. Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς Μη φοβού από του νυν ανθρώπους θέλεις αγρεύει.

11 Και αφού έφεραν τα πλοία επί την γην, αφήσαντες άπαντα ηκολούθησαν αυτόν.

       ΣΧΟΛΙΑ.

     Διερχόμαστε τις τελευταίες μέρες του παλιού χρόνου. Σε λίγες ώρες ένας καινούργιος χρόνος ανοίγεται μπροστά μας. Ένα περιοδικό έγραφε: "καινούργιος χρόνος σημαίνει καινούργιος δρόμος", ένας επικίνδυνος δρόμος που δεν ξέρουμε τι θα φέρει μέσα στη ζωή μας. Οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι «υιοί του αιώνος τούτου» (Λουκάς ΙΣ/16: 8), οι οποίοι πολλές φορές είναι φρονιμότεροι και φέρονται εξυπνότερα από τους "υιούς του Θεού", στο τέλος του χρόνου κάνουν απολογισμό των πεπραγμένων και θέτουν στόχους για το νέο χρόνο. Εάν αυτό το κάνουν οι έμποροι, πόσο μάλλον θα πρέπει να το κάνει ο σωστός, ο συνειδητός Χριστιανός.

      Αναμφισβήτητα η έναρξη ενός νέου χρόνου θα πρέπει να αποτελεί για όλους μας ένα σημαντικό ορόσημο, ένα σταθμό μέσα στη ζωή μας, ένα σημείο απολογισμού των πεπραγμένων και της ζωής μας, αλλά και ένα σημείο προγραμματισμού για το μέλλον. Το βασικό ερώτημα που ορθώνεται τούτες τις ημέρες είναι κατά πόσο η ζωή μας υπήρξε σύμφωνη με το θέλημα του Θεού κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε; Πώς σταθήκαμε ηθικά και πνευματικά και τι αποτελέσματα είχαμε;

      Αν με ειλικρίνεια εξετάσουμε την πνευματική μας ζωή κατά τον παρελθόντα χρόνο, σίγουρα θα διαπιστώσουμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα, μπορούσαμε να είχαμε ανεβεί «λίγο ψηλότερα», όπως γράφει και ο ποιητής. Όμως το παρελθόν πέρασε, τώρα μια καινούργια χρονική περίοδο απλώνεται μπροστά μας και είναι άγνωστο στον καθένα μας τούτη η περίοδος τι θα μας φέρει. Θα είναι καλύτερη, θα είναι χειρότερη, θα αυξηθούμε πνευματικά ή θα ελαττωθούμε; Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει στα πνευματικά πράγματα. Αν δεν αυξανόμαστε, τότε ελαττωνόμαστε. Είμαι βέβαιος ότι όλοι επιζητούμε την πνευματική μας αύξηση, μια στενότερη και πιο αποδοτική σχέση με τον Κύριο, που θα γεμίσει την καρδιά μας με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος: "αγάπη, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια" (Γαλάτας Ε/5: 25).

      Τούτη η άνοδος, τούτη η επιτυχία κάνει τον άνθρωπο του Θεού καθημερινά «έτι άγιο» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11). Ο καθημερινός μας Αγιασμός, "χωρίς τον οποίο κανένας δε θα δει το Θεό" (Εβραίους ΙΒ/12: 14) περνάει μέσα από μια λέξη κλειδί, η οποία φέρει το όνομα : «ΥΠΑΚΟΗ»,  υπακοή στο θέλημα του Θεού. Έχουμε πει και άλλες φορές ότι η μεγαλύτερη προσευχή, η πλέον ευπρόσδεκτη από τον Κύριο είναι τούτη: "Κύριε γενηθήτω το θέλημά σου μέσα στη ζωή μου" (Λουκάς ΙΑ/11: 2).
   Ο Μωυσής βρισκόταν στο παλάτι του Φαραώ. Μόλις θα έφτανε στην κατάλληλη ηλικία, θα αναλάμβανε Φαραώ, άρχοντας ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου. Είδε την ανθρώπινη εφήμερη δόξα να απλώνεται μπροστά του, είδε τους αμύθητους θησαυρούς της Αιγύπτου, είδε όμως και ποιο ήταν το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή του και επέλεξε να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει χαρακτηριστικά : «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη προσκαιρον απόλααυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς, διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν» (Εβραίους  ΙΑ/11: 24, 25).
     Φεύγεις, Μωυσή, από το παλάτι, τον πλούτο, τη δόξα, τη χλιδή, την ασφάλεια και πας στην έρημο; Επιλέγεις ένα αβέβαιο μέλλον, με ένα λαό αγράμματο, ανυπάκουο, σκληροτράχηλο; "Ναι φεύγω. Γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού στη ζωή μου και υποτάσσομαι σ’ αυτό". Αλήθεια είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, για να κάνουμε το θέλημα του Θεού; Να θυμόμαστε ότι αυτός που έχει υποταχθεί στο θέλημα του Θεού ίσως χρειαστεί να περάσει μέσα από "έρημο", μέσα από "καμίνι", μέσα από δύσκολες καταστάσεις που όμως μαζί με το Θεό θα είναι καλύτερες από το καλύτερο παλάτι της αμαρτίας και της άρνησης του θελήματος του Θεού. 

     Συμπέρασμα: Προϋπόθεση κάθε πνευματικής επιτυχίας είναι η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Στην περικοπή που διαβάσαμε αρχικά βλέπουμε δύο πλοία να είναι δεμένα στη λίμνη της Γεννησαρέτ και τους απογοητευμένους ψαράδες να βγαίνουν στην ξηρά, για να πλύνουν τα άδεια δίκτυα του. Το τι ακριβώς είχε συμβεί το ομολογεί με θάρρος και παρρησία ο Πέτρος στον Κύριο: "Κύριε, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν πιάσαμε".

    Καθώς ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε, ήρθε η ώρα να ανασύρουμε τα δίκτυα της προσωπικής μας ζωής και να δούμε τι υπάρχει μέσα σ' αυτά, βρίσκουμε καρπό ή όχι; Έχουμε θετικά αποτελέσματα; Εάν ναι, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο, εάν όχι, μην απογοητευόμαστε. Να θυμόμαστε ότι "Ζει Κύριος", ένας Θεός που δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34), "ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας" (Α' Τιμόθεον Β/2: 4). Είναι ένας Θεός του οποίου η δύναμή Του "δεν αλλοιώνεται εις τον αιώνα" (Ψαλμός ΟΖ/77: 10). Ας είμαστε ειλικρινείς μ' έναν τέτοιο Κύριο. Ας αναλογιστούμε μήπως η ζωή μας ήταν μοιρασμένη μεταξύ του Θεού και του Μαμωνά; Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει ότι δε μπορούμε να υπηρετούμε δύο Κυρίους (Ματθαίος Σ/6: 24). Τι συγκλονιστική τούτη ομολογία των ψαράδων της Γεννησαρέτ: «δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν πιάσαμε».

     Εάν ο Χριστός δεν είχε έλθει στον κόσμο μας και δεν είχε πεθάνει πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας (Α΄ Πέτρου Β/2: 24), τούτη θα ήταν κοινή ομολογία όλων των ανθρώπων: Νύχτα, κόπος, πόνος, αγώνας σκληρός, επικίνδυνος και το αποτέλεσμα: "ΟΥΔΕΝ". Άλλωστε τούτο φαίνεται και μέσα από τα χρόνια που ζήσαμε χωρίς το φως του Κυρίου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας ποιο ήταν το αποτέλεσμα των κόπων μας; "ΟΥΔΕΝ". Ποιο είναι το αποτέλεσμα της ζωής των ανθρώπων μακριά από το Θεό; Ναυάγια τα οποία παρατηρούμε καθημερινά. Αλήθεια πόσο αγωνίστηκε ο άνθρωπος ανάμεσα στους αιώνες; Μέσα από κόπους και θυσίες δημιούργησε πολιτισμό, έναν πολιτισμό χωρίς το Θεό. Το αποτέλεσμα 6.000 χρόνων πορείας (από Αδάμ μέχρι σήμερα) πάνω στη γη: "ΟΥΔΕΝ". Τούτο το "ουδέν" μπορείς να το πεις και αλλιώς, πόλεμο, φόβο, αβεβαιότητα, απογοήτευση, βάσανα, δυστυχία, ατέρμονη ταλαιπωρία, ομαδοποίηση, παγκοσμιοποίηση, αριθμοποίηση, εκμηδένιση της υπέρτατης αξίας, που είναι η ανθρώπινη ζωή.

      Εάν όλα αυτά τα βλέπεις μέσα στη ζωή σου, μη διστάσεις. Πέσε στα γόνατα και πες με κραυγή ειλικρίνειας: "Ναι, κύριε, "ΟΥΔΕΝ" και στη δική μου ζωή". Ένα είναι σίγουρο, πως ο Κύριος θα σε ακούσει, ψυχή, γιατί είναι Θεός που ακούει προσευχές, είναι το καταφύγιό μας (Ψαλμός ΞΒ/62: 8) και θα έρθει γλυκά - γλυκά στο αυτί να σου ψιθυρίσει: «Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα και ρίψε το δίκτυ σου για να ψαρέψεις». Το πλοίο των ψαράδων της Γεννησαρέτ είχε επιστρέψει άπρακτο, όμως βλέπουμε εδώ τον κύριο να καλεί τον Πέτρο σε μία "νέα έξοδο", σε μια νέα προσπάθεια.

      Ο Θεός μέσα σε τούτο το χρόνο που ανοίγεται μπροστά μας μας καλεί σε μια "νέα έξοδο", σε μια νέα προσπάθεια, που θα είναι τελείως διαφορετική από όλες τις άλλες προσπάθειες, σε μία προσπάθεια, που θα υποτάσσεται στο θέλημα Του, γιατί αποτελεί εντολή του Κυρίου, γιατί γίνεται για τον Κύριο. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους και θα επέμβει ο Κύριος στη ζωή μας με θαυμαστά αποτελέσματα! Τούτη η εντολή του Κυρίου έρχεται να σβήσει κάθε προηγούμενη απογοήτευση μέσα στη ζωή μας και καθώς μπαίνουμε στον καινούργιο χρόνο, τούτη η εντολή μας αφορά όλους. Ο Κύριος τούτο το νέο χρόνο, που σε λίγες μέρες αρχίζει, με καλεί και σε καλεί προσωπικά σε μια "νέα έξοδο", σε μια καινούργια προσπάθεια, που θα είναι ευλογημένη από Εκείνον, που θα είναι μια προσπάθεια με Εκείνον και που θα αποβλέπει στη δόξα Εκείνου.

      Είθε ο καθένας μας να την ακούσει τούτη τη φωνή και να υπακούσει στη Θεία  εντολή: «Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα». Αφιέρωσε τον εαυτόν σου στο Θεό. Ζήσε για το Θεό και για τη δόξα Του. Γίνε μια "αναμμένη λαμπάδα" μέσα σε έναν κόσμο που σε περιβάλει και μέρα με τη μέρα χάνεται και σκοτεινιάζει όλο και πιο πολύ. Τα πλούσια νερά της Χάριτος και του Ελέους του Θεού δε στέρευσαν, είναι βαθιά και γόνιμα. Ψυχή φέρε το πλοίο της ζωής σου κοντά στο Χριστό. Υπάρχει ακόμα ελπίδα και γι' αυτό καθάρισε τα δίχτυα της ζωής σου από τις βρομιές του παρελθόντος και με μετάνοια και προσευχή έλα κοντά Του. Εμπιστεύσου τον Κύριο. Επανάλαβε και συ μέσα από την καρδιά σου εκείνα τα λόγια που ο Πέτρος είπε στον Κύριο: «Αλλ’ όμως επί τω λόγω σου θέλω ρίψει το δίκτυον».

       Οι προσπάθειές μας στο παρελθόν ίσως να στηρίζονταν στις ικανότητές μας, στις γνώσεις μας, στις δικές μας ανθρώπινες δυνάμεις. Ίσως να είχαμε λησμονήσει την αυστηρή προειδοποίηση του Κυρίου: «Άνευ εμού δεν δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Ίσως γι’ αυτό αποτύχαμε, γι’ αυτό δεν είχαμε τα αποτελέσματα που περιμέναμε. Κουραστήκαμε και νικηθήκαμε πολλές φορές στον αγώνα κατά της αμαρτίας και υποκύψαμε. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει : «θέλω να κάνω το καλό, αλλά κάνω το κακό» (Ρωμαίους Ζ/7: 21). Όμως, υπάρχει ελπίδα. Ο Πέτρος παρά την παταγώδη αποτυχία του στηρίχτηκε στον παντοδύναμο Λόγο του Κυρίου: «Επί τω Λόγω Σου Κύριε». Είναι ο αιώνιος εκείνος Λόγος, ο οποίος «εποίησε τον ουρανό και τη γη ... τη θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς», (Πράξεις ΙΔ/14: 15). Το αποτέλεσμα της υπακοής του ήταν θαυμαστό! Αφού έριξε το δίχτυ στη θάλασσα, μάζεψε μεγάλο αριθμό ιχθύων και "εσχίζετο το δίκτυο αυτών". Καμία προσπάθεια δε θα μείνει άκαρπη, όταν στηρίζεται στο Λόγο του Θεού. Αυτός που προστάζει έχει τη δύναμη να καθορίσει και το αποτέλεσμα, αρκεί εμείς να δεχτούμε να κάνουμε εκείνο που μας αναλογεί, που στην περίπτωση αυτή ήταν να οδηγήσουν το πλοίο στα βαθιά, ενώ στη δική μας περίπτωση είναι να ΥΠΑΚΟΥΣΟΥΜΕ στον Κύριο.

     Αλήθεια, πόσα πνευματικά συμπεράσματα μπορούμε να πάρουμε από τούτο το περιστατικό στη λίμνη της Γεννησαρέτ! Ο Κύριος μακροθυμεί, παρατείνει το Έλεός Του και την αγάπη Του. Εάν μέχρι σήμερα αποτύχαμε, μας καλεί σε μια νέα προσπάθεια και μας δίνει ευκαιρίες να αναπληρώσουμε τις αποτυχίες μας και να οδηγηθούμε σε μεγάλες νίκες και ασύλληπτες επιτυχίες. Το νέο έτος που σε λίγο αρχίζει ας είναι για όλους μας μια νέα ευκαιρία πού ο Κύριος προσφέρει στον καθένα μας. Ας συλλογιστούμε πού θα πρέπει να στραφούμε, σε ποιο τομέα να αγωνιστούμε. Είναι γεγονός ότι αγωνιζόμαστε σε πολλούς τομείς και προσπαθούμε να κερδίσουμε πολλά στη ζωή μας, όμως το ερώτημα του Χριστού είναι και σήμερα επίκαιρο : «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και ζημιωθεί την ψυχή αυτού» (Μάρκος Η/8: 36). Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος είναι η συμφιλίωσή του με το Θεό και η σωτηρία της ψυχής του. Κι’ όμως ο άνθρωπος αγωνίζεται για όλα τα άλλα εκτός από αυτό. Και για το πιο μικρό ταξίδι που θα κάνει κανείς κάνει μια ολόκληρη προετοιμασία. Για το μεγάλο ταξίδι που θα κάνει ο άνθρωπος φεύγοντας από αυτή τη ζωή δεν κάνει τίποτα και τελικά φεύγει απροετοίμαστος. Ο Λόγος του Θεού μας συμβουλεύει: «ετοιμάσου να συναντήσεις το Θεό σου» (Αμώς Δ/4: 12). Αλίμονο στην ψυχή που φεύγει απροετοίμαστη. Στον ουρανό θα συναντήσει μια "κλειστή πόρτα" και μια τραγική κραυγή: "δεν σας γνωρίζω", όπως ακριβώς συνέβη με τις "μωρές παρθένες". (Ματθαίος ΚΕ/25: 12). Οι κοπέλες αυτές δεν ήταν άπιστες, ήταν μέλη της εκκλησίας, έψαλαν τους ίδιους ύμνους, πίστευαν τα ίδια πράγματα με τις άλλες και όλες μαζί περίμεναν τον ερχομό του νυμφίου, τον οποίο είχαν βγει για να τον προϋπαντήσουν, όμως ο ουρανός δεν τις αναγνώρισε! Ανείπωτη τραγωδία!

     Ένας νέος χρόνος αρχίζει σε λίγο, ένας δύσκολος δρόμος με 365 επικίνδυνες στροφές, ένας άγνωστος δρόμος ανοίγεται μέσα στη ζωή μας. Είναι αναγκαίο στην πορεία μας αυτή να κάνουμε μια βασική επιλογή. Στο βιβλίο των "Αριθμών", (κεφ. Ι/10, εδ. 33), αναφέρεται: «Και οδοιπόρισαν από του όρους του Κυρίου οδόν τριών ημερών και η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου προεπορεύετο έμπροσθεν αυτών….». Ήταν εντολή του Θεού, καθώς βάδιζαν μέσα στους άγνωστους και επικίνδυνους δρόμους της ερήμου, "η κιβωτός του Κυρίου" να προπορεύεται του λαού. Με τον τρόπο αυτό ο Θεός ήθελε να δείξει στον άνθρωπο την αδυναμία του να βαδίσει μόνος του το δρόμο της ζωής του και να τον πείσει να Τον εμπιστευτεί ως τον μόνον που θα μπορούσε να τον οδηγήσει με ασφάλεια μέσα στα δύσκολα μονοπάτια της ερήμου. Αλήθεια πόσο αγνοήσαμε το Θεό μέσα στη ζωή μας; Πόσο ξεχάσαμε να του δώσουμε την πρώτη θέση; Νομίσαμε ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας και Τον αγνοήσαμε. Τα αποτελέσματα τραγικά : Κόπος, πόνος, μόχθος, σκοτάδι... το αποτέλεσμα : «ΟΥΔΕΝ».

     Με τη χάρη του Θεού ένας καινούργιος χρόνος αρχίζει σε λίγες ώρες μέσα στη ζωή μας. Ο σκοπός του Θεού για εκείνον που δεν Τον έχει γνωρίσει προσωπικά στη ζωή του είναι να του δώσει μία ακόμα ευκαιρία για να Τον γνωρίσει, να γνωρίσει το Λόγο Του, να ακούσει για τη "δωρεάν", την "κατά χάριν" σωτηρία που προσφέρει ο Θεός και σήμερα δια Ιησού Χριστού, σε κάθε αμαρτωλό που θα μετανοήσει και θα Τον εκζητήσει ειλικρινά μέσα στη ζωή του (Εφεσίους Β/2: 8).
     Και μέσα σε τούτο το χρόνο που σε λίγο αρχίζει ο Θεός θα συνεχίζει να ψάχνει προσωπικά στον καθένα. Η φωνή Του θα αντηχεί παντού: «Αδάμ, που είσαι.....» (Γέννηση Γ/3: 9). "Γιώργη, Κώστα, Βασίλη, Μαρία,... που είσαι"; Είσαι μέσα στα ξυλοκέρατα της αμαρτίας; Γιατί φεύγεις μακριά Μου, έλα κοντά Μου, για να σε κάνω παιδί Μου. Είμαστε δημιουργήματα και όχι παιδιά του Θεού. Για το πώς γίνεται κανείς παιδί του Θεού αναφέρεται στο ευαγγέλιο "κατά Ιωάννην" (κεφ. Α/1, εδ. 12), έλα κοντά Μου ψυχή, για να σε σώσω αιώνια. Η πρόσκληση του Ιησού Χριστού ισχύει και σήμερα : «Ελάτε σε Μένα, όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και Εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). Και ποιος αλήθεια στις ημέρες μας δεν είναι "φορτωμένος" και "κουρασμένος"!

     Οι άνθρωποι εύχονται ο ένας στον άλλο και λένε: «Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Ευλογημένος και ευτυχισμένος θα είναι ο καινούργιος χρόνος, αν ο Θεός προπορεύεται και οδηγεί τη ζωή μας. «Εγώ θα σε συνετίσω και θα σου διδάξω την οδόν την οποίαν πρέπει να περιπατείς» (Ψαλμός ΛΒ/32: 8). Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι άγνωστος, οι κίνδυνοι πολλοί, οι ληστές περισσότεροι. Στην παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη», (Λουκάς Ι/10: 30-37), ο Κύριος αναφέρει : «Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ», δηλαδή ο άνθρωπος αυτός άφηνε την πόλη, που ήταν η παρουσία του Θεού, άφηνε το Θεό και πήγαινε κάπου αλλού, μακριά από το Θεό και το αποτέλεσμα: «εις ληστάς περιέπεσεν, οποίοι τον γύμνωσαν, τον καταπλήγωσαν, και τον άφησαν ημιθανή». Οι άνθρωποι δικαστές θα πουν: "Οι ληστές φταίνε διότι ο άνθρωπος πήγαινε στο δρόμο και του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν αναίτια". Ο Θεός θα πει: "Πού πήγαινες, ψυχή, μόνη, γιατί απομακρυνόσουν από Εμένα, δεν το ήξερες ότι μακριά Μου θα έπεφτες σε ληστές. Όπου δεν υπάρχει ο Θεός, υπάρχουν οι "ληστές" και οι "λήσταρχοι" που περνάνε τον άνθρωπο μέσα από τραγωδίες, τον εξουθενώνουν και τον αφήνουν "ημιθανή".

       Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, του φόβου, της κρίσης και της ανέχειας, μία είναι η αποτελεσματική λύση. Κάλεσε το Χριστό μέσα στη ζωή σου, μέσα στην οικογένειά σου, δώσε Του την πρώτη θέση και μόνον τότε θα πάψουν οι τραγωδίες και τα ατέλειωτα δράματα στη ζωή. Μόνον Αυτός μπορεί να νικήσει τους "ληστές", γιατί Αυτός είναι "ο νικητής του Αδη και του θανάτου" (Αποκάλυψη Α/1: 28). Οι άνθρωποι εύχονται «χρόνια πολλά», ο αιώνιος και αψευδής Θεός υπόσχεται «ζωή αιώνια». «Αυτός που ακούει το Λόγο μου και πιστεύει σ’ Αυτόν που με έστειλε, έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης Ε/5: 24).

       Ένας καινούργιος χρόνος, ένας καινούργιος δρόμος ανοίγεται μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα της ζωής. Φανταστείτε εκείνον τον καπετάνιο που βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού και ξεσπάει θύελλα. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει, τα κύματα υψώνονται μανιασμένα, είναι μόνος του μέσα στο σκοτάδι και δε γνωρίζει πού πρέπει να πάει. Καθώς όμως τον παρατηρούμε, τον βλέπουμε να στέκεται ατάραχος, τίποτα δε φαίνεται να τον τρομάζει. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί και είναι τόσο ψύχραιμος μέσα στο χάος και τον πανικό που γίνεται γύρω του; Το μυστικό είναι ότι μέσα στο καράβι υπάρχει ένα πολύ μικρό εργαλείο, ίσως το πιο μικρό εργαλείο του καραβιού που λέγεται πυξίδα. Αυτή είναι η λύση, γιατί αυτή θα του δείξει πώς πρέπει να προχωρήσει. Η πυξίδα στη ζωή του  χριστιανού ανθρώπου είναι ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Ο προφήτης Ησαΐας Τον αποκαλεί «θαυμαστό σύμβουλο» (Ησαΐας Θ/9: 6). Στην αρχή του καινούργιου χρόνου όλοι έχουμε ανάγκη να προσέξουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: "Προσέχετε λοιπόν να περιπατείτε ακριβώς, όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοραζόμενο τον καιρό, διότι οι ημέρες είναι πονηρές" (Εφεσίους Ε/5: 16). 

     Κλείνοντας θα ήθελα να μείνει μέσα στην καρδιά μας ότι τα βαθιά νερά της Χάριτος και της μακροθυμίας του Θεού μας περιμένουν. Ο Θεός καλεί και σήμερα τον άνθρωπο. Στο βιβλίο του Ιώβ αναφέρεται: «ο Θεός μιλάει άπαξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν προσέχει» (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Αρκεί να ρίξουμε τα δίκτυα μας με εμπιστοσύνη στον αιώνιο και αψευδή Λόγο του Θεού και όταν στο τέλος του χρόνου ανασύρουμε τα δίχτυα μας, είναι βέβαιο ότι θα δούμε θαυμαστά αποτελέσματα. Όμως ας προσέξουμε και εδώ να μην καυχηθούμε για κάτι, γιατί το Έργο είναι του Κυρίου. Ας παραδειγματιστούμε από την ταπείνωση του Απ. Πέτρου: (Λουκάς Ε/5: 8). "Ιδών δε ο Σίμων Πέτρος προσέπεσε προς τα γόνατα του Ιησού λέγων, Εξελθε απ’ εμού γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός Κύριε». Αναλογιζόμενος τα κρύφια της ζωής του ο Πέτρος ομολογεί την αναξιότητά του με τούτα τα λόγια. Όμως φεύγει ποτέ ο Κύριος από τη ζωή ενός ανθρώπου που ταπεινώνεται μπροστά Του και ομολογεί την αναξιότητά του; Ο βασιλιάς Δαβίδ μας διαβεβαιώνει: "καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει" (Ψαλμός ΝΑ/51, εδ. 57).

      Ένας νέος, καθώς γυρίζει από τα γουρούνια (άσωτος υιός) ταπεινώνεται μπροστά στον πατέρα του: "Πατέρα αμάρτησα. Δεν είμαι άξιος να λέγομαι υιός σου. Κάνε με έναν από τους υπηρέτες σου". Ο Πατέρας της Αγάπης και του Ελέους, ούτε καν που άκουσε αυτά τα λόγια του γιου. Οι εντολές του ήταν άμεσες, αυστηρές και κατηγορηματικές: "Φέρτε τη στολή την πρώτη, φορέσατε δακτυλίδιον (βασιλιάς), σφάξατε το μόσχο το σιτευτό". Πλούσιες οι ευλογίες του Θεού για εκείνον που ειλικρινά θα τον εκζήτησει μέσα στη ζωή του, δε σταματούν πουθενά, συνεχίζονται και αυξάνονται. 

      Στην ταπείνωση του Πέτρου έρχεται ο Κύριος να τον ευλογήσει πιο πολύ λέγοντάς του: «Μη φοβού από του νύν ανθρώπους θέλεις αγρεύει» (Λουκάς Ε/5: 10). Τούτες τις ευλογίες του Θεού θα τις δούμε πλούσιες μέσα στη ζωή μας, αν στο νέο χρόνο που σε λίγες μέρες αρχίζει υπακούσουμε και υποταχθούμε στο Άγιο θέλημά Του. "«επί τω Λόγω Σου Κύριε».    Είθε....