ο πολλαπλασιασμός των άρτων και των ιχθύων

Ευαγγέλιον «κατά Ιωάννην», κεφ. Σ/6, εδ. 1 - 14.

15 Ότε δε έγεινεν εσπέρα, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες Έρημος είναι ο τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν απόλυσον τους όχλους, διά να υπάγωσιν εις τας κώμας και αγοράσωσιν εις εαυτούς τροφάς. 

16 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς. Δεν έχουσι χρείαν να υπάγωσι δότε εις αυτούς σεις να φάγωσιν. 

17 Οι δε λέγουσι προς αυτόν. Δεν έχομεν εδώ ειμή πέντε άρτους και δύο οψάρια. 
18 Ο δε είπε Φέρετέ μοι αυτά εδώ. 

19 Και προστάξας τους όχλους να καθήσωσιν επί τα χόρτα, και λαβών τους πέντε άρτους και τα δύο οψάρια, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κόψας έδωκεν εις τους μαθητάς τους άρτους, οι δε μαθηταί εις τους όχλους. 

20 Και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και εσήκωσαν το περίσσευμα των κλασμάτων, δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 
21 οι δε τρώγοντες ήσαν έως πεντακισχίλιοι άνδρες, εκτός γυναικών και παιδίων. 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

      Στην ευαγγελική περικοπή που μελετούμε παρατηρούμε ένα ακόμα θαύμα που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Πρόκειται για το θαύμα του χορτασμού πέντε χιλιάδων ανθρώπων, εκτός των γυναικών και των παιδιών. Το θαύμα αυτό είναι το μόνο που το αναφέρουν και οι τέσσερις Ευαγγελιστές. (Ματθαίος ΙΔ/14: 13-22, Μάρκος Σ/6: 35-44, Λουκάς Θ/9: 11-17, Ιωάννης Σ/6: 1-15). Πρόκειται για ένα περιστατικό που έχει να δώσει σε όλους μας κάποια σπουδαία μαθήματα που έχουμε ανάγκη στην πνευματική μας ζωή και πορεία. 

     Μετά από τον μαρτυρικό θάνατο του Ιωάννη του Προδρόμου ο Κύριος έχει καταφύγει στην έρημο για περισυλλογή και προσευχή. Όμως πολλοί Τον αντιλήφθηκαν και τον ακολούθησαν για να ακούσουν τη διδασκαλία Του και για να λάβουν θεραπεία από διάφορες ασθένειες που τους μάστιζαν. Τόσο μεγάλος ήταν ο ενθουσιασμός του πλήθους που ακολουθούσε τον Κύριο ώστε αδιαφόρησαν ακόμα και για τις βασικές τους ανάγκες μεταξύ των οποίων ήταν και η διατροφή τους μέσα στην έρημο. 

   Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει και έκλεινε η ημέρα άρχισαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να εξαντλούνται από την κούραση και να έχουν ανάγκη από λίγο φαγητό για να στηριχτούν. Οι μαθητές ανήσυχοι έρχονται στον Κύριο και του λένε: Κύριε «απόλυσον» αυτούς τους ανθρώπους να πάνε στα γύρω χωριά για να βρούνε τρόφιμα. Όλο εκείνο το πλήθος που είχε κερδίσει τη συμπάθεια του Κυρίου φαίνεται να είναι ενοχλητικό για τους μαθητές του Κυρίου. Άραγε κάποιους ανθρώπους που μας περιβάλουν και έχουν την ανάγκη μας, για κάτι πνευματικό και δευτερευόντως για κάτι υλικό, πως τους αντιμετωπίζουμε; Τους αγκαλιάζουμε με αγάπη ή μήπως προσπαθούμε με κάθε τρόπο να απαλλαγούμε απ’ αυτούς; Μήπως όταν το πρόβλημα δεν είναι δικό μας ή δεν μας αφορά άμεσα επικρατεί στη ζωή μας η άποψη «απόλυσον», διώξε τους Κύριε.
     Ο Απ. Ιάκωβος στην επιστολή του βάζει έναν προβληματισμό. «Και αν ένας αδελφός ή αδελφή είναι γυμνοί, και στερούνται την καθημερινή τροφή και κάποιος από σας πει σ' αυτούς: Πηγαίνετε με ειρήνη, είθε να θερμαίνεστε και να χορταίνετε και δεν τους δώσετε τα αναγκαία τού σώματος, ποιο το όφελος;» (Ιακώβου Β: 15,16). Ο Κύριος μέσα από το λόγο του καλεί τους ανθρώπους να έρθουν κοντά Του, έτοιμος να τους προσφέρει, να τους υπηρετήσει. Η διαχρονική προτροπή Του προς όλους είναι: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει». (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). Ο Ιησούς Χριστός πάντοτε λέει: «έλθετε», ποτέ δε λέει «φύγετε». Πόσο επιπόλαιη και αντιβιβλική είναι η συμβουλή που δίνουν οι μαθητές στον Κύριό τους: «απόλυσον». Ας είμαστε προσεκτικοί για να διακρίνουμε κάθε φορά ποιο είναι το σωστό μέσα στη ζωή μας, ποιο είναι εκείνο που είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού και να ενεργούμε ανάλογα. 

      Ο Κύριος αφού θεράπευσε τους αρρώστους που ήταν ανάμεσα τους και αφού έθρεψε πνευματικά τους παρευρισκόμενους με τη διδασκαλία Του και με τα λόγια της αγάπης Του, βλέποντας όλους αυτούς τους όχλους αισθάνεται συμπόνια και θέλει να τους ανταμείψει ικανοποιώντας ο ίδιος την ανάγκη τους για τροφή. Ο Κύριος ενδιαφέρεται και για τις πνευματικές αλλά και τις καθημερινές υλικές ανάγκες που υπάρχουν μέσα στη ζωή μας. Δεν υπάρχει πρόβλημα που να αφήνει το Θεό αδιάφορο μέσα στη ζωή μας. Γι’ αυτό όλα μας τα προβλήματα, μικρά ή μεγάλα θα πρέπει να τα φέρνουμε με προσευχή στην παρουσία Του, έχοντας τη βεβαιότητα ότι Αυτός θα ενεργήσει. Και μάλιστα θα ενεργήσει και θα κάνει «υπερεκπερισσού υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν» (Εφεσίους Γ/3: 20). 

    Και σε αυτή την περίπτωση ο Κύριος θέλει να αποδείξει ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ εκείνους που στο όνομά Του θυσιάζουν τα πάντα και Τον ακολουθούν. Έτσι λοιπόν λέγει προς τους μαθητές: Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν οι άνθρωποι. Ποτέ ο Χριστός δεν έδιωξε κανέναν. Ακόμα και εκείνους που μέσα στην καρδιά τους έβλεπε ότι δεν είχαν καλή πρόθεση απέναντί Του. Ας θυμηθούμε μια ιστορία. «νομικός, ηρώτησε πειράζων αυτόν και λέγων» (Ματθαίος ΚΒ/22: 35). Ο Κύριος παρ’ ότι βλέπει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ερωτά από ενδιαφέρον, αλλά σκοπός του είναι να «πειράξει» τον Κύριο, δεν τον διώχνει, αντίθετα τον πλησιάζει, τον συζητάει, του εξηγεί. 

     Ο Κύριος παρατηρεί την κατάσταση και απευθυνόμενος προς τους μαθητές τους λέγει: «δώστε τους εσείς να φάνε». Στο άκουσμα των λόγω αυτών οι μαθητές πραγματικά τρόμαξαν, απόρησαν, κλονίστηκαν. «Να τους δώσουμε εμείς να φάνε; Μα εμείς δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Πολλές φορές οι αριθμοί και τα μεγέθη μας κάνουν να τρομάξουμε, να αισθανθούμε μικροί και αδύναμοι, ενώ καλούμαστε να κάνουμε το ακατόρθωτο. Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην», κεφ. Σ/6, εδ. 7, βλέπουμε το μαθητή Φίλιππο στο άκουσμα της εντολής του Κυρίου «δώστε τους εσείς να φάνε» να αρχίζει να κάνει κάποιους λογαριασμούς και γρήγορα να φτάνει στο συμπέρασμα: «Διακοσίων δηναρίων άρτοι δεν αρκούσιν εις αυτούς, διά να λάβη ολίγον τι έκαστος αυτών». Αναφέρουμε ότι ένα δηνάριο την εποχή εκείνη ήταν το ημερομίσθιο ενός εργάτη. 

      Οι μαθητές εδώ ξέχασαν κάτι που και εμείς πολλές φορές ξεχνάμε στην καθημερινή πρακτική ζωή μας. Ξέχασαν ότι δίπλα τους είχαν τον παντοδύναμο Κύριο. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος και αντί να προσκολλούμε τα μάτια μας στο Χριστό, αποβλέπουμε στα αρνητικά στοιχεία που είναι δίπλα μας με συνέπεια να αποθαρρυνόμαστε και να πέφτουμε πνευματικά. Αποβλέπουμε γύρω μας στους «γίγαντες», τους «υιούς Ανάκ» (Αριθμοί ΙΓ/13: 33) και δειλιάζουμε και απιστούμε ως προς το λόγο του Θεού και τις ζωντανές υποσχέσεις Του. Αν εμείς δώσουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη ό,τι διαθέτουμε, όσο μικρό και αν είναι αυτό, ο Κύριος θα το πολλαπλασιάσει και θα φέρει χορτασμό. Ο Κύριος με την προτροπή Του: «δώστε τους εσείς να φάνε» θέλει να τους δείξει ότι είναι καθήκον τους να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες των άλλων καθώς επίσης και να τους διδάξει ότι δε θα πρέπει να φοβούνται να αντιμετωπίσουν και το πιο δύσκολο πρόβλημα όταν είναι μαζί τους ο Χριστός. Δεν θα μπορούσε ο Κύριος να βρέξει «μάννα» από τον ουρανό και να ταΐσει τα πλήθη; Όλα μπορεί να τα κάνει ο Χριστός αρκεί εμείς να ησυχάζουμε στα πόδια Του και να Τον εμπιστευόμαστε. Κάποτε εξέφρασε ένα παράπονο με τα λόγια: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;» (Ματθαίος Σ/6: 26). 

   Είχε πολλούς τρόπους για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ο Χριστός, όμως προτίμησε τα ανθρώπινα μέσα να τα χρησιμοποιήσει κατά τρόπο θαυματουργικό. Ο Κύριος περιμένει τη δική μας συμμετοχή, τα δικά μας «ψωμάκια», ότι μικρό και ταπεινό διαθέτουμε για να θρέψει μια ή περισσότερες πεινασμένες ψυχές. Με μεγάλη υπομονή λέγει προς τους μαθητές: Φέρτε μου εδώ ό,τι έχετε. «Φέρετέ μοι αυτά εδώ» και αφού καθοδήγησε τους όχλους πώς να καθίσουν πάνω στο χορτάρι για το φαγητό, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια και αφού έκανε ευχαριστήρια προσευχή έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές να τα μοιράσουν. Ποτέ ο Κύριος στην επίγεια διακονία Του έλαβε κάποιο γεύμα χωρίς να προσευχηθεί στον Πατέρα Θεό. Το έκανε στο «μυστικό δείπνο» (Ματθαίος ΚΣ/26: 26). Το ίδιο έκανε και στο δείπνο που παρακάθισε με τους οδοιπόρους «προς Εμμαούς» (Λουκάς ΚΔ/24: 30). 

      Αν ο Κύριος προσευχήθηκε για το φαγητό πόσο μάλλον εμείς έχουμε ανάγκη να ευχαριστούμε το Θεό για το καθημερινό φαγητό που τόσο πλούσια μας παρέχει. Τα λίγα γίνονται πολλά όταν υπάρχει η παρουσία και η ευλογία του Θεού. Ας μην το ξεχνάμε αυτό ιδιαίτερα σ’ αυτή την περίοδο της κρίσης που περνάμε. Χάρη στην ευλογία του Κυρίου η λίγη εκείνη τροφή έγινε άφθονη και έφαγαν όλοι. 

    Ο Κύριος που μας δίδαξε στην καθημερινή μας προσευχή να λέμε: «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον» (Ματθαίος Σ/6: 11), με τον τρόπο αυτό μας δίδαξε ότι μπροστά στο καθημερινό μας στρωμένο τραπέζι οφείλουμε να στέλνουμε στον ουρανό μια ολόψυχη ευχαριστία. Αποτελεί μια οφειλόμενη αναγνώριση προς το Θεό και είναι και μια ευκαιρία ομολογίας στο περιβάλλον. Άλλωστε ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων» (επιστολή Ιακώβου Α: 17). 

    Όταν χόρτασαν όλοι οι μαθητές μάζεψαν δώδεκα κοφίνια γεμάτα από περισσεύματα ψωμιού. «Και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και εσήκωσαν το περίσσευμα των κλασμάτων, δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Ποιο είναι άραγε το νόημα της περισυλλογής των περισσευμάτων; Κάποιος που μπορεί να ταΐσει 5.000 ανθρώπους και πλέον, έχει ανάγκη από τα περισσεύματα; Ας είμαστε προσεκτικοί, ο Κύριος δε θέλει να σπαταλάμε τις ευλογίες Του, τα πολύτιμα που καθημερινά μας προσφέρει αλλά θέλει να είμαστε «καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού» (Α΄ Πέτρου Δ/4: 10). Έτσι λοιπόν ο Κύριος δίνει οδηγίες να μαζευτεί ό,τι έμεινε, και να μην πάει τίποτα χαμένο. 

     Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι ο Κύριος δεν μοίρασε ο ίδιος την τροφή αλλά την έδωσε στους μαθητές να την μοιράσουν. Περιμένει από μας να δώσουμε τροφή στον φτωχό, τον πεινασμένο πνευματικά άνθρωπος, εκείνον που είναι μακριά Του, που έχει ανάγκη να ακούσει δύο λόγια παρηγοριάς, συμπάθειας μέσα από τον αιώνιο και αψευδή λόγο Του. Δυό λόγια που θα ειπωθούν με πίστη, μια μικρή βοήθεια που θα δοθεί στο όνομα Εκείνου, είναι ικανή όχι μόνον απλά να χορτάσουν τον άνθρωπος, αλλά να γίνουν μέσα στην καρδιά του «πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης Δ/4: 14). 

     Το θαύμα αυτό αποτελεί ένα πνευματικό μάθημα για τους μαθητές όλων των εποχών. Οι πέντε χιλιάδες και πλέον ψυχές αντιπροσωπεύουν την χαμένη ανθρωπότητα που έχει ανάγκη το λόγο του Θεού για να ζήσει. Οι μαθητές συμβολίζουν τους αδύναμους χριστιανούς που πολλές φορές μέσα στις δυσκολίες και τα προβλήματα δε δείχνουν την αναγκαία προθυμία να δώσουν και στους άλλους γύρω τους αυτό το οποίο διαθέτουν, εκείνο που ο Θεός αποκάλυψε μέσα στη ζωή τους, το χορηγό της ζωής, τον Αναστημένο και δοξασμένο Κύριο Ιησού Χριστό. 

      Πάντοτε θα υπάρχει δίπλα μας και γύρω μας ένα πλήθος που πεινάει, που έχει ανάγκες και πάντα θα υπάρχει μια μικρή ομάδα μαθητών με φαινομενικά φτωχά εφόδια. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι δίπλα μας θα υπάρχει ο σπλαχνικός Σωτήρας, ο Ιησούς Χριστός. Όταν οι μαθητές θελήσουν να παραδώσουν κάθε τι μικρό που διαθέτουν στον Κύριο, Αυτός έχει τη δύναμη να το πολλαπλασιάσει και να κάνει χιλιάδες ανθρώπων που θα επικαλεστούν το Όνομά Του να χορτάσουν. Η εντολή Του είναι: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθαίος ΚΗ/28: 19). Μέσα στον κόσμο, μέσα στην καθημερινή πάλη της ζωής θα συναντήσουμε τον πεινασμένο, τον πληγωμένο, τον ημιθανή (Λουκάς Ι/10: 30). Ο Κύριος θέλει να προσφέρει ό,τι έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος για να ζήσει σε τούτη τη ζωή, αλλά και στην αιωνιότητα «εξεύρει ο Πατήρ σας τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσητε παρ' αυτού» (Ματθαίος Σ/6: 8). Θα πρέπει εμείς να ζητούμε για να γνωρίζουμε από πού είναι όλα αυτά που καθημερινά και αστείρευτα που μας χορηγούνται. 

     Ο Κύριος «έλαβε», «ευλόγησε», «έκοψε», «έδωσε». Θα λέγαμε ότι όλα αυτά προεικονίζουν την επίγεια ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού. Έλαβε σώμα. Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄ Τιμοθέου Γ/3: 16). Ο λόγος του Θεού μας φανερώνει: «Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα». (Ιωάννης Σ/6: 58). Ο Χριστός είναι ο «άρτος» που θα «φάει» ο άνθρωπος και θα ζήσει στον αιώνα. Ο Απ. Παύλος καθώς νουθετεί τον Τιμόθεο στην πίστη του αποκαλύπτει: «Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη». (Α΄ Τιμοθέου Γ/3: 16). 

    Ο Κύριος «άδειασε». Αναφέρει ο Απ. Παύλος στους Φιλιππήσιους χριστιανούς. «όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους» (Φιλιππησίους Β: 6). Ο Κύριος πτώχευσε. «διότι εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ων επτώχευσε διά σας, διά να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου». (Β΄ Κορινθίους Η/8: 9). Και στην επιστολή «προς Γαλάτας» αναφέρεται: «ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν». (Γαλάτας Δ : 4,5). Ο Κύριος μπήκε στην ανθρώπινη οικογένεια για να μας σώσει. Ανάμεσά μας περιπάτησε «ταπεινός και πράος», «διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων» (Πράξεις Ι/10: 38). Τα χέρια Του άγγιξαν τυφλούς, χωλούς, παραλυτικούς και τους θεράπευσαν. Τα μάτια του δάκρυσαν μπροστά στον ανθρώπινο πόνο, όταν βρέθηκε στον τάφο του φίλου Του, του Λαζάρου (Ιωάννης ΙΑ/11: 35). Συλλογιζόμενος την αμετανοησία των ανθρώπων έκλαψε όταν από μακριά αντίκρισε την Ιερουσαλήμ. «Και όταν πλησίασε, βλέποντας την πόλη, έκλαψε γι' αυτή» (Λουκάς ΙΘ/19: 41). Όσοι Τον άκουσαν να μιλάει στα ίδια λόγια κατέληγαν. «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος». (Ιωάννης Ζ/7: 46). 

    Το αποκορύφωμα της επίγειας διακονίας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ήταν όταν ανέβηκε πάνω στο σταυρό και κόπηκε και πέθανε στη θέση του κάθε ανθρώπου. Με τη θυσία Του πλήρωσε για τις δικές μας αμαρτίες και ικανοποίησε τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Προφήτης Ησαϊας, στο κεφ. ΝΓ/53, εδ. 3-5, αναφέρει: 

3 Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν. 

4 Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. 

5 Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. 

     Το θαύμα των πέντε άρτων μας υπενθυμίζει ότι ο Θεός γνωρίζει όλες μας τις ανάγκες και μεριμνά γι’ αυτές. Ο Θεός μου αναφέρει ο Απ. Παύλος θέλει να εκπληρώσει κάθε ανάγκη σας «κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη διά Ιησού Χριστού». (Φιλιππησίους Δ/4: 9). Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει να μην αποβλέπουμε στα εφήμερα, στα γίηνα, στα προσωρινά, αλλά: «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος Σ/6: 33).

       O Ιωάννης ο Ευαγγελιστής μας αναφέρει: «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Γ/3: 16). Ο Θεός αγάπησε και έδωσε. Κίνητρο και για μας σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας, ας είναι η αγάπη. Θα πρέπει να το αντιληφθούμε ότι όσο πιο πολύ κομματιάζουμε τον «άρτο» μας και δίνουμε στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, τόσο περισσότερο αυτός πολλαπλασιάζεται και ευλογείται από το Θεό. ---

Ο Γάμος της Κανά.

  Ευαγγέλιον «κατά Ιωάννην», κεφ. Β, εδ. 1 – 11. 

1 Και την τρίτην ημέραν έγεινε γάμος εν Κανά της Γαλιλαίας, και ήτο η μήτηρ του Ιησού εκεί. 

2 Προσεκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. 

3 Και επειδή έλειψεν ο οίνος, λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν Οίνον δεν έχουσι. 

4 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Τι είναι μεταξύ εμού και σου, γύναι; δεν ήλθεν έτι η ώρα μου. 

5 Λέγει η μήτηρ αυτού προς τους υπηρέτας ό,τι σας λέγει, κάμετε. 

6 Ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι εξ κείμεναι κατά το έθος του καθαρισμού των Ιουδαίων, χωρούσαι εκάστη δύο ή τρία μέτρα. 

7 Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς. Γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. Και εγέμισαν αυτάς έως άνω. 

8 Και λέγει προς αυτούς. Αντλήσατε τώρα και φέρετε προς τον αρχιτρίκλινον. Και έφεραν. 

9 Καθώς δε ο αρχιτρίκλινος εγεύθη το ύδωρ εις οίνον μεταβεβλημένον και δεν ήξευρε πόθεν είναι, οι υπηρέται όμως ήξευρον οι αντλήσαντες το ύδωρ φωνάζει τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος 

10 και λέγει προς αυτόν Πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον βάλλει, και αφού πίωσι πολύ, τότε τον κατώτερον συ εφύλαξας τον καλόν οίνον έως τώρα. 

11 Ταύτην την αρχήν των θαυμάτων έκαμεν ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού. 

          ΣΧΟΛΙΑ : 

       Ο γάμος για τους Ιουδαίους ήταν μια μεγάλη γιορτή που κρατούσε δύο, τρεις, μέχρι και επτά ημέρες αναλόγως με την οικονομική δυνατότητα του οικοδεσπότη. Ήταν μια λαμπρή τελετή, ένα μεγάλο γλέντι με πλούσια φαγητά και πολλά ποτά. Η τελετή συνήθως άρχιζε από το βράδυ. Ο γαμπρός στεφανωμένος με το στεφάνι του γάμου, που του είχε φορέσει η μητέρα του, πήγαινε στο πατρικό σπίτι της νύφης, για να την πάρει και να τη φέρει στο σπίτι του ή στο σπίτι του πατέρα του. Προχωρούσε αργά συνοδευόμενος από μια μεγάλη πομπή και περιτριγυρισμένος από φίλους του. Όλοι μαζί, καθώς πήγαιναν, τραγουδούσαν και χόρευαν το χορό του γάμου, μέχρι να φτάσουν στο σπίτι της νύφης. 

      Στο ταξίδι της επιστροφής προς το σπίτι του γαμπρού προπορεύονταν οι φίλοι του μαζί με τις φίλες της νύφης, με μουσικές, με αναμμένους δαυλούς και κρατώντας λυχνάρια της εποχής εκείνης. Στο σπίτι του γαμπρού γινόταν η τελετή του γάμου. Εκεί ήταν όλα εορτάσιμα, το τραπέζι στρωμένο για όλους τους καλεσμένους και παντού υπήρχαν στολισμοί, λουλούδια, τραγούδια και χαρές. 

      Σ’ έναν τέτοιο γάμο που γινόταν στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας, είχε κληθεί και ο Κύριος Ιησούς Χριστός μαζί με τους πρώτους μαθητές Του, Ανδρέα, Πέτρο, Ιωάννης, Φίλιππος, Ναθαναήλ, ίσως και τον Ιάκωβο. Όλοι μαζί επιστρέφουν στην περιοχή της Γαλιλαίας, από την οποία κατάγονταν. Η Κανά της Γαλιλαίας, που βρισκόταν κοντά στην Καπερναούμ και σε μεγαλύτερο υψόμετρο απ’ αυτή, ήταν η πατρίδα του Ναθαναήλ. Η πόλη βρισκόταν κάπου έξι χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ναζαρέτ όπου είχε μεγαλώσει ο ίδιος ο Ιησούς. Ο Κύριος δεν αρνήθηκε την πρόσκληση αλλά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των νεόνυμφων και οδοιπόρησε τρεις ολόκληρες ημέρες, για να παραβρεθεί στη χαρά τους. Στο γάμο βρισκόταν και η μητέρα του Κυρίου, η οποία μάλιστα είχε προηγηθεί και ήταν από πολύ πιο πριν εκεί, πιθανότατα ως συγγενής ή φίλη των νεόνυμφων. 

     Έτσι λοιπόν Αυτός που νομοθέτησε το γάμο «απ' αρχής της κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός» (Μάρκος Ι/10: 6) ήρθε για να τιμήσει το γάμο δύο νέων ανθρώπων, ενός άνδρα και μιας γυναίκας, έτσι ακριβώς όπως ο Θεός έχει ορίσει. Πόσο έξυπνα σκέφτηκε τούτο το ζευγάρι! Αποφάσισαν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου και κάλεσαν το Χριστό στο σπίτι τους, για να τους αγιάσει με την παρουσία Του, για να ευλογήσει τη νέα ζωή τους και για να διακηρύξει προς όλους: «Αυτούς που ο Θεός ένωσε, άνθρωπος να μην τους χωρίζει». Πόσοι νέοι παντρεύονται, κάνουν ένα νέο ξεκίνημα μέσα στη ζωή τους και παραλείπουν να καλέσουν στη ζωή τους το Χριστό! Το αποτέλεσμα τραγικό, συντριπτικό, αποκαρδιωτικό! 

      Στις ημέρες μας πόσο ευτελίστηκε τούτος ο πρωταρχικός, ο κυρίαρχος δεσμός του γάμου! Ο Απ. Παύλος αναφέρει προς τον Τιμόθεο: «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην, εμποδιζόντων τον γάμον». (Α΄ Τιμοθέου Δ/4: 1-3). Ας ντραπούν όλοι οι αποστάτες και αμαρτωλοί που εμποδίζουν το γάμο και που θεσμοθετούν και νομιμοποιούν στην κοινωνία την έσχατη πλάνη, την αδιανόητη αμαρτία «άρρεν προς άρρεν και θήλυ προς θήλυ». (Ρωμαίους Α: 24). 

     Ενώ λοιπόν το γλέντι είχε ανάψει, η μητέρα του Κυρίου διαπίστωσε ότι το κρασί είχε τελειώσει. Στα μέρη εκείνα το κρασί ήταν άφθονο και ο νοικοκύρης προσέφερε ό,τι καλύτερο είχε για τους καλεσμένους του. Η έλλειψη κρασιού στη μέση του γεύματος ήταν μεγάλη προσβολή για το σπίτι. Στο συμπόσιο κάθεται και ο Κύριος τρώει και πίνει κι Αυτός κρασί. Αργότερα ο Κύριος απευθυνόμενος στους αρνητές και αποστάτες Γραμματείς και Φαρισαίους θα πει: «Διότι ήλθεν Ιωάννης ο Βαπτιστής μήτε άρτον τρώγων μήτε οίνον πίνων, και λέγετε Δαιμόνιον έχει. Ήλθεν ο Υιός του ανθρώπου τρώγων και πίνων, και λέγετε Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών». (Λουκάς Ζ/7: 33,34). 

      Τι ωραία εικόνα! Ο Κύριος, οι μαθητές Του, οι άνθρωποι γύρω τους, όλοι μαζί είναι καθισμένοι σε ένα τραπέζι χαράς και ευφροσύνης. Έτσι ακριβώς θα γίνει μια μέρα και στον ουρανό. Ο Κύριος θα καθίσει με όλους τους δικούς Του, με τη θριαμβεύουσα εκκλησία Του, για να ξαναπιεί μαζί τους από τον «νέον οίνον». Το βράδυ του «μυστικού δείπνου» ο Κύριος έδωσε μια υπόσχεση στους μαθητές Του. «Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πιει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου». (Ματθαίος ΚΣ/26: 29 & Μάρκος ΙΔ/14: 25). Μία υπόσχεση που αφορά όλους διαχρονικά τους μαθητές Του που μια μέρα θα μαζέψει γύρω Του. 

    Με την ευκαιρία ας αναφέρουμε ότι το κρασί συχνά χρησιμοποιείται στη Γραφή, για να περιγράψει τη χαρά. Ο λόγος του Θεού αναφέρει τα εξής: «Ο αναδίδων χόρτον διά τα κτήνη και βοτάνην προς χρήσιν του ανθρώπου, δια να εξάγη τροφήν εκ της γης και οίνον ευφραίνοντα την καρδίαν του ανθρώπου, έλαιον δια να λαμπρύνει το πρόσωπον αυτού και άρτον στηρίζοντα την καρδίαν του ανθρώπου» (ψαλμός ΡΔ/104: 14,15). Ο Απ. Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο: «Μη πίνεις πλέον νερό, αλλά να μεταχειρίζεσαι λίγο κρασί για το στομάχι σου και τις συχνές σου ασθένειες» (Α΄ Τιμοθέου Ε/5: 23). Μέσα στο λόγο Του υπάρχουν και σοβαρές προειδοποιήσεις για την κακή χρήση του οίνου. «Ο οίνος είναι χλευαστής, και τα σίκερα στασιαστικά και όστις δελεάζεται υπό τούτων, δεν είναι φρόνιμος». (Παροιμίες Κ/20: 1». Επίσης «καλόν είναι το να μη φάγεις κρέας μηδέ να πίεις οίνον μηδέ να πράξης τι, εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί». (Ρωμαίους ΙΔ/14: 21). 

     Ο λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι «εν Χριστώ» είμαστε πλήρεις. (Κολοσσαείς Β/2: 10). Πλήρεις δυνάμεως, γνώσης, σοφίας. Παρ’ όλες αυτές τις ζωντανές υποσχέσεις του Θεού πολλές φορές αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα άλλο στους ανθρώπους γύρω μας, ότι οι δυνάμεις πλέον έχουν εξαντληθεί. Θεωρούμε ότι μέσα στη ζωή μας «εξέλειπεν ο οίνος». Οι άνθρωποι γύρω μας, μας παρατηρούν και περιμένουν να λάβουν κάποια οδηγία, κάποια πνευματική ενίσχυση από μας και εμείς αισθανόμαστε αδύναμοι και απογοητευμένοι. Ο Χριστός δε μας θέλει έτσι και είναι έτοιμος να μας ενισχύσει να μας προσφέρει «νέο και γλυκύτερο οίνο», για να συνεχίσουμε την πνευματική μας πορεία. Σε κάθε στιγμή έλλειψης, αδυναμίας, αδιεξόδου, ας στρέφουμε το βλέμμα σ’ Εκείνον, που είναι έτοιμος να προσφέρει «κατά τον πλούτον Αυτού» (Φιλιππησίους Δ/4: 19). 

      Η μητέρα του Κυρίου λοιπόν πλησίασε τον Ιησού και Του λέει: «Δεν έχουν κρασί». Εκείνος με πολύ σεβασμό της απαντάει: «Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς. Τι είναι μεταξύ εμού και σου, γύναι; δεν ήλθεν έτι η ώρα μου». (εδ. 4). Σ΄ αυτή την απάντηση πολλοί κατά καιρούς έδωσαν πολλές εξηγήσεις και ανέπτυξαν διάφορες θεωρίες που πολλές φορές αγγίζουν τα άκρα και ευρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Σήμερα το να πει κάποιος στη μητέρα του «γυναίκa» θεωρείται προσβλητικό, υποτιμητικό και ασεβές. Αυτό δεν ισχύει για την εποχή στην οποία ειπώθηκε. Την εποχή εκείνη η έκφραση «γυναίκα» φανέρωνε κάποια τρυφερότητα και σεβασμό. Ήταν τίτλος σεβασμού παρόμοιος με το σημερινό «Κυρία». 

     Επίσης η έκφραση «τι σχέση έχω εγώ με σένα». Είναι μια χαρακτηριστική έκφραση της εποχής και αναφέρεται πολλές φορές μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, όταν ο Κύριος στη πόλη των Γαδαρηνών συνάντησε ένα δαιμονισμένο «και κράξας μετά φωνής μεγάλης είπε: Τι είναι μεταξύ εμού και σου, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; ορκίζω σε εις τον Θεόν, μη με βασανίσης». (Μάρκος Ε/5: 7 & Λουκάς Η/8: 28). Επίσης στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Δαβίδ εμποδίζει τον Αβισαί να σκοτώσει τον Σιμεϊ που τον καταριόταν, του λέει: «Και ο βασιλιάς είπε: Τι είναι ανάμεσα σε μένα και σε σας γιοι τής Σερουϊας; Ας καταριέται, επειδή ο Κύριος του είπε: Να καταραστείς τον Δαβίδ. Ποιος, λοιπόν, θα πει: Γιατί έκανες έτσι; Και ο Δαβίδ είπε στον Αβισαί, και σε όλους τους δούλους του: Δέστε, ο γιος μου, αυτός που βγήκε από τα σπλάχνα μου, ζητάει τη ζωή μου πόσο μάλλον τώρα αυτός ο Βενιαμίτης; Αφήστε τον, και ας καταριέται, επειδή ο Κύριος τον πρόσταξε» (Β΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 10,11). 

     Ας θυμηθούμε και τη χήρα στα Σαρεπτά της Σιδώνας (Α΄ Βασιλέων ΙΖ/17: 17,18). Όταν είδε νεκρό το παιδί της, είπε στον προφήτη Ηλία: «Τι έχεις μαζί μου, άνθρωπε του Θεού; Ήρθες σε μένα για να φέρεις σε ενθύμηση τις ανομίες μου, και να θανατώσεις τον γιο μου;» Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έκφραση του Κυρίου: «δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα μου», μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα την απάντηση του Κυρίου. Η μητέρα του Κυρίου ήθελε να δει το Χριστό να δοξάζεται Εκείνος όμως της υπενθυμίζει ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα Του. 

     Ο Κύριος Ιησούς στο γάμο της Κανά μόλις είχε ξεκινήσει τη διακονία Του ως Μεσσίας και δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα Του. Όταν ήρθε η ώρα, το ομολόγησε ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής αναφέρει: «αυτά μίλησε ο Ιησούς, και ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, και είπε: Πατέρα, ήρθε η ώρα δόξασε τον Υιό σου, για να σε δοξάσει και ο Υιός σου» (Ιωάννης ΙΖ/17: 1). Και όταν ο όχλος ήρθε, για να Τον συλλάβει στη Γεθσημανή, ο Ιησούς ξύπνησε τους μαθητές Του και τους είπε: «Και έρχεται την τρίτη φορά και τους λέει: Κοιμάστε το λοιπόν, και αναπαύεστε αρκεί ήρθε η ώρα προσέξτε, ο Υιός τού ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των αμαρτωλών» (Μάρκος ΙΔ/14: 41). Έτσι λοιπόν σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο Κύριος έδειξε απαξίωση ή ασέβεια. 

      Η μητέρα Του πάλι κατανοώντας τα λόγια του Κυρίου είπε προς τους υπηρέτες: «Ό,τι σας λέει να το κάνετε». Έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε πάντοτε στην πνευματική ζωή τούτα τα λόγια της μητέρας του Κυρίου. Δε θα κάνουμε ό,τι μας πουν οι άνθρωποι, όσο και κοντά μας αν είναι αυτοί ή όσο πιστοί και αν φαίνονται. Θα κάνουμε πάντοτε ό,τι μας πει μέσα από το λόγο Του ο Χριστός. Αυτόν πιστεύουμε, Αυτόν ακολουθούμε, στα ίχνη Αυτού θα βαδίζουμε. «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού» (Α΄ Πέτρου Β/2: 21). Ας το προσέξουμε, γιατί η απόλυτη υπακοή στα λόγια του Χριστού θα φέρει την πραγματική χαρά στην ψυχή του ανθρώπου και την ειρήνη σε κάθε ανθρώπινη συμβίωση.

      Στις δυσκολίες της ζωής και στην ανεπάρκειά μας, όταν αισθανόμαστε ατονισμένοι και αδύναμοι, ας θυμόμαστε την προτροπή του λόγου του Θεού: «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ' αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Αφού λοιπόν ψυχή τα αναθέσεις όλα στον Κύριο, ένα σου μένει: «ότι σου λέγει κάνε». Τι ωραία η προτροπή της μητέρας του Κυρίου! Έρχεται να θυμίσει ότι η πίστη και η υπακοή είναι δύο αναγκαία στοιχεία για μια νικηφόρο πνευματική ζωή. Στη θέση αυτή της πίστης και της υπακοής μέσα στην καθημερινή πορεία θα αισθανθεί η ψυχή τη γλυκύτητα του «νέου οίνου». Θα αισθανθεί τη δύναμη του Θεού που θα έρθει να του προσφέρει ενίσχυση την ώρα της ανάγκης. Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους», κεφ. Δ/4, εδ. 16, αναφέρει: «Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας». Έτσι θα δούμε και την αλλαγή μέσα στη ζωή μας. Καθώς θα θυμόμαστε τον «παλαιό οίνο», την παλιά μας ζωή και θα γευόμαστε τη γλυκύτητα του «νέου οίνου», θα επαναλαμβάνουμε προς το Θεό τα λόγια του αρχιτρίκλινου: «Συ εφύλαξας τον καλόν οίνον έως τώρα». Να θυμόμαστε πάντοτε ότι το μέρος το δικό μας είναι η υπακοή και η πίστη, η ενέργεια του θαύματος ανήκει στον Ιησού Χριστό. 

     Εκεί λοιπόν ήταν έξι μεγάλα πιθάρια πέτρινα τα οποία χωρούσαν το καθένα ογδόντα έως εκατόν είκοσι λίτρα νερό που χρησίμευε για να πίνουν, αλλά κυρίως για το πλύσιμο των χεριών πριν και μετά το γάμο σύμφωνα με τα έθιμα των Εβραίων. Ο Ιησούς είπε στους υπηρέτες: «γεμίσατε τα δοχεία με νερό» και οι υπηρέτες τα γέμισαν «έως άνω». Τότε τους λέγει ο Κύριος: «αντλήσατε τώρα και φέρτε το στον αρχιτρίλινο». Αρχιτρίκλινος ονομαζόταν ο επιστάτης που σύμφωνα με το έθιμο των Ρωμαίων επιστατούσε στα επίσημα γεύματα και φρόντιζε να υπάρχει επάρκεια και να έρχονται με τακτική σειρά τα φαγητά και τα ποτά. Πήγαν λοιπόν οι υπηρέτες το κρασί που έβγαλαν από τα πιθάρια και καθώς το γεύτηκε ο αρχιτρίκλινος συνειδητοποίησε ότι κάτι ασυνήθιστο είχε συμβεί. Φώναξε λοιπόν το γαμπρό και του είπε: «Όλος ο κόσμος δίνει πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν, τότε βγάζει το κατώτερο. Εσύ κράτησες το καλό κρασί ως τώρα». Βεβαίως ο αρχιτρίκλινος δεν γνώριζε που είχε βρεθεί το κρασί, όμως οι μαθητές που συνόδευαν τον Κύριο το γνώριζαν πολύ καλά τι είχε συμβεί καθώς είχαν γίνει μάρτυρες του πρώτου θαύματος του Κυρίου. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ενισχυθεί η πίστη τους στη θεότητα του Ιησού Χριστού. (εδ. 11). 

     «ο κόσμος δίνει πρώτα το καλό κρασί». Ήταν συνήθεια στα γλέντια να προσφέρουν πρώτα το καλό κρασί και στη συνέχεια μετά το φαγητό και το ποτό οι άνθρωποι επηρεασμένοι, μη μπορώντας να το εκτιμήσουν, προσέφεραν το «δεύτερο» κρασί. Πάντα ο κόσμος στην αρχή προσφέρει το καλύτερο που διαθέτει. Προσφέρει στους νέους ό,τι πιο ελκυστικό έχει και όταν πια σπαταλήσουν τη ζωή τους σε μάταιες σαρκικές απολαύσεις και σιγά – σιγά κουρασμένοι και γερασμένοι αρχίζουν να αποκάμνουν, τους εγκαταλείπει. Ας θυμηθούμε εκείνον το νέο της παραβολής του «ασώτου». Όλα ξεκίνησαν με χαρές, με γλέντια, με σαρκικές απολαύσεις, με δόξες, με τιμές. Αυτό είναι το «πρώτο κρασί» του κόσμου, ακολουθεί σε λίγο το «δεύτερο κρασί»: «Και επεθύμει να γεμίση την κοιλίαν αυτού από των ξυλοκεράτων, τα οποία έτρωγον οι χοίροι, και ουδείς έδιδεν εις αυτόν». (Λουκάς ΙΕ/15: 16). Θα λέγαμε ότι η χριστιανική ζωή είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο Χριστός προσφέρει το καλύτερο κρασί στο τέλος. Καθώς οι δυνάμεις εγκαταλείπουν τον άνθρωπο, έρχεται ο Χριστός να τον ανανεώσει. «τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήρας σου, η νεότης σου ανανεούται ως του αετού». (Ψαλμός ΡΓ/103: 5). 

       Έτσι λοιπόν ο Κύριος έκανε το πρώτο θαύμα στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας. «αύτη ήταν η αρχή των σημείων». Κάθε αναφορά που γίνεται σε απόκρυφα ευαγγέλια για θαύματα του Κυρίου κατά την παιδική του ηλικία πριν από το θαύμα της Κανά αποτελούν μυθεύματα και πλάνες. 

     Με το θαύμα στην Κανά της Γαλιλαίας αρχίζει ο Ιησούς Χριστός να αποκαλύπτει τη δόξα Του στο δημόσιο βίο του. Με το θαύμα αυτό έδωσε τον «καινούργιο οίνο». Το «παλιό κρασί» που έλειψε ήταν σύμβολο της πρόσκαιρης απόλαυσης, την οποία προσέφερε η «Παλαιά Οικονομία». Τώρα εγκαινιάζεται η «Νέα οικονομία» κατά την οποία ο Κύριος Ιησούς προσφέρει το καινούργιο κρασί της χάριτος, της αγάπης και του ελέους του Θεού στη ζωή κάθε ανθρώπου, που θα τον επικαλεστεί μέσα στη ζωή του «εν πνεύματι και αληθεία» και θα πιστέψει σ’ Αυτόν. ---

ΤΟ ΈΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΓΆΜΟΥ.

      Ευαγγέλιον  "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ. ΚΒ/22, εδ. 1 - 14.

1 ΚΑΙ απαντώντας ξανά ο Ιησούς, τους είπε, με παραβολές, λέγοντας: 

2 Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του 

3 και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκαλεσμένους στους γάμους και εκείνοι δεν ήθελαν νάρθουν. 

4 Έστειλε ξανά άλλους δούλους, λέγοντας: Πείτε στους προσκαλεσμένους: Δέστε, ετοίμασα το γεύμα μου οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια μου είναι σφαγμένα, και όλα είναι έτοιμα ελάτε στους γάμους. 

5 Εκείνοι, όμως, δείχνοντας αμέλεια, αναχώρησαν, ο ένας μεν στο χωράφι του, ο άλλος δε στο εμπόριό του 

6 και οι υπόλοιποι, αφού έπιασαν τους δούλους του, τους κακοποίησαν και τους φόνευσαν. 

7 Και ακούγοντάς το ο βασιλιάς οργίστηκε και στέλνοντας τα στρατεύματά του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες, και κατέκαψε την πόλη τους. 

8 Τότε, λέει στους δούλους του: Ο γάμος μεν είναι έτοιμος, αλλά οι προσκαλεσμένοι δεν ήσαν άξιοι

9 Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους. 

10 Και αφού εκείνοι οι δούλοι βγήκαν στους δρόμους, συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς και ο γάμος γέμισε από καθισμένους στο τραπέζι. 

11 Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε μέσα για να θεωρήσει τους καθισμένους στο τραπέζι, είδε εκεί έναν άνθρωπο να μη είναι ντυμένος με ένδυμα γάμου 

12 και του λέει: Φίλε, πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος αποστομώθηκε. 

13 Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. 

14 Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. 

         ΣΧΟΛΙΑ : 

       Η παραβολή του ενδύματος του γάμου φέρνει στη σκέψη μας το ερώτημα σχετικά με το ποια ήταν η ανάγκη που έκανε τον άνθρωπο να ντυθεί και να μην είναι γυμνός; Η επιστήμη μας λέει ότι ο άνθρωπος αναγκάστηκε να φορέσει ρούχα εξ αιτίας του ψύχους και γενικά των καιρικών συνθηκών. Όμως ο αψευδής, ο αιώνιος λόγος του Θεού μας πληροφορεί πως το ένδυμα στον άνθρωπο καθιερώθηκε αμέσως μετά την αμαρτία του μέσα στον κήπο της Εδέμ με σκοπό να καλύψει μια από τις συνέπειες της αμαρτίας, τη γύμνια του ανθρώπου (Γένεση Γ/3: 9). 

       Μέχρι τη στιγμή της παρακοής οι πρωτόπλαστοι δεν είχαν αισθανθεί την ανάγκη του ενδύματος, μέχρι ότου η αμαρτία αποκάλυψε τη γύμνια τους δημιουργώντας ταυτόχρονα το συναίσθημα της ντροπής (Γένεση Γ/3: 10). Το συναίσθημα αυτό οι πρωτόπλαστοι προσπάθησαν να εξουδετερώσουν καλύπτοντας τα διάφορα σημεία του σώματός τους με φύλλα συκιάς (Γένεση Γ/3: 7). Η προσπάθειά τους αυτή απέτυχε οικτρά και τότε ο Θεός ανέλαβε να τους φτιάξει δερμάτινους χιτώνες (Γένεση Γ/3: 21), για να τους ντύσει. 

    Έτσι πραγματοποιήθηκε η πρώτη θυσία κάποιων αθώων ζώων, για να ντυθεί ο άνθρωπος, σύμβολο και προεικόνιση της μιας και μοναδικής θυσίας ενός "αθώου", που κάποτε θα πραγματοποιείτο πάνω στο σταυρό του Γολγοθά για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων (Τίτος Β/2: 11). Όμως παρά τους δερμάτινους χιτώνες, που ο Θεός προσέφερε στον άνθρωπο, για να καλύψει εξωτερικά τη ντροπή του, ο άνθρωπος έμεινε εσωτερικά, ψυχικά γυμνός. Μια γυμνότητα που τον έκανε να ντρέπεται να εμφανιστεί μπροστά στο Θεό, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή συναντιόταν και συνομιλούσε μαζί Του. Κάθε προσπάθεια κάλυψης της αμαρτίας μας με δικά μας μέσα αποτελεί μια μεγάλη ασχημοσύνη και θυμίζει την αποτυχημένη εκείνη προσπάθεια των πρωτόπλαστων να ντυθούν με τα φύλλα της συκιάς, που περισσότερο υπογράμμιζαν τη γύμνια τους. Όπως τότε ο Θεός ήταν Εκείνος που κάλυψε αποτελεσματικά τη γύμνια του σώματος τους, έτσι και την ψυχική μας γύμνια μονάχα ένα «ένδυμα» φτιαγμένο από το χέρι του Θεού μπορεί να την καλύψει. Τη μεγάλη αυτή αλήθεια ο Κύριός μας θέλησε ιδιαιτέρα να μας υπογραμμίσει και γι’ αυτό μας έδωσε την παραβολή του ενδύματος του γάμου. 

      Λέει λοιπόν ο Κύριος ότι ένας άρχοντας, για να γιορτάσει το γάμο του γιου του, προετοίμασε ένα μεγάλο και πλούσιο τραπέζι στο οποίο κάλεσε πολλούς. Καθώς καθημερινά ακούγεται το μήνυμα του Ευαγγελίου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ο Θεός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στέλνει προσκλήσεις σε κάθε άνθρωπο για την ουράνια Βασιλεία Του. Προσκαλεί τον άνθρωπο να παραβρεθεί σ’ έναν λαμπρό γάμο που γίνει στον ουρανό και στον οποίον θα γίνει η ένωση του Κυρίου Ιησού Χριστού με τη «νύμφη» Του, που είναι η Εκκλησία Του (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 7).

      Πρόκειται για μία Εκκλησία που θα αποτελείται από τους πιστούς όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Σ' αυτόν το γάμο είμαστε όλοι καλεσμένοι, γιατί "ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια" (Α΄ Τιμοθέου Β/2: 4). Ο Κύριος στέλνει και σήμερα ανθρώπους, οι οποίοι ομολογούν την Αγάπη του Θεού και κηρύττουν τη μετάνοια και την δια της πίστεως σωτηρία (Εφεσίους Β/2: 8). Ο καθένας ακούει το Λόγο του Θεού και μέσα στην ελευθερία, που ο Θεός του έχει δώσει, κάνει την επιλογή του. 

    Κάποιοι από τους καλεσμένους αποδέχονται την πρόσκληση, δηλαδή μετανοούν για το αμαρτωλό παρελθόν τους και ο Χριστός τους οδηγεί μέσα στην Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του. 

    Κάποιοι άλλοι απορρίπτουν την πρόσκληση με διάφορες δικαιολογίες, κολλημένοι στην κυριολεξία στις βιοτικές μέριμνες, με την οικογένειά τους, τις δουλειές τους κλπ. Έτσι θεωρούν "κοινό το αίμα του Χριστού" (Εβραίους Ι/10: 29) και δε δίνουν την προτεραιότητα και την πρέπουσα σημασία. Κάποιοι όχι μόνον περιφρόνησαν την πρόσκληση, αλλά και έδιωξαν και φόνευσαν τους απεσταλμένους του Βασιλιά (Λουκάς Κ/20: 15). 

       Υπάρχει και μια τρίτη ομάδα ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί αποδέχονται την πρόσκληση για την ουράνια βασιλεία, δηλώνουν ότι επιθυμούν να παραβρεθούν στο τραπέζι της χαράς, όμως επιθυμούν να συμμετέχουν με ένα δικό τους τρόπο, φορώντας ένα δικό τους "ένδυμα γάμου". Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Απλά ακολουθούν ένα ευαγγέλιο προσαρμοσμένο στα δικά τους μέτρα και σταθμά και δεν προσπαθούν να προσαρμοστούν ταπεινά στα μέτρα του Λόγου του Θεού, αλλά αντίθετα προσπαθούν να προσαρμόσουν τον αιώνιο Λόγο του Θεού στα δικά τους ανθρώπινα μέτρα.

      Όμως όσες φορές και αν η ψυχή αρνηθεί δεν πρόκειται να ακυρώσει η να αναβάλει ο Θεός τα θαυμαστά σχέδιά Του. Μπροστά στην άρνηση των προσκεκλημένων ο άρχοντας έδωσε εντολή στους δούλους: «πορεύεσθε ουν επί τας διεξόδους των οδών και όσους αν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους» Βγείτε στους δρόμους και γεμίσατε το σπιτικό μου με όποιον βρείτε μπροστά σας, χωλούς, ζητιάνους, για να ευφρανθούν από τα αγαθά μου και να γνωρίσουν την αγάπη Μου. 

     Ο Βασιλιά είναι Πατέρας Θεός, ο οποίος ετοίμασε ένα γαμήλιο συμπόσιο για τον υιόν Του, τον Ιησού Χριστό. Αρχικά ο Θεός απευθύνεται στον λαό Ισραήλ, τον οποίον είχε δημιουργήσει για να είναι ο εκλεκτός λαός Του. Σ’ αυτούς λοιπόν έστειλε και ξανά έστειλε τους δούλους Του, που είναι οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και τους οποίους προειδοποιούσε για τα σχέδιά Του και για την μέλλουσα έλευση του Μεσσία Χριστού. Παρά την ανυπακοή τους, ο Θεός μεταχειρίστηκε κάθε μέσο και κινήθηκε με μεγάλο ενδιαφέρον και με πολύ αγάπη προς το λαό Του, προσπαθώντας να τους επαναφέρει στην ποίμνη Του, όμως εις μάτην. Στις προσκλήσεις του Θεού ποια ήταν η αντίδραση των καλεσμένων; «Έδειραν, λιθοβόλησαν, φυλάκισαν, εξόντωσαν» τους απεσταλμένους. Μπροστά σ’ αυτή την άκαμπτη στάση του λαού Ισραήλ ο Θεός είπε: «Τι να κάμω; ας πέμψω τον υιόν μου τον αγαπητόν ίσως ιδόντες τούτον θέλουσιν εντραπεί» (Λουκάς Κ/20: 13». «Όμως, όταν οι γεωργοί είδαν τον Υιό σκέφτηκαν μέσα τους, λέγοντας: Αυτός είναι ο κληρονόμος ελάτε να τον φονεύσουμε, για να γίνει δική μας η κληρονομιά. Και αφού τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, τον εφόνευσαν. Τι θα τους κάνει, λοιπόν, ο κύριος του αμπελώνα; Θα έρθει και θα εξοντώσει αυτούς τούς γεωργούς, και θα δώσει τον αμπελώνα σε άλλους» (Λουκάς Κ/20: 14-16). Μέσα στην απιστία του ο λαός όχι μόνον δε ντράπηκε, αλλά καταδίκασε τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Θεού σε σταυρικό θάνατο. Μπροστά στον Πιλάτο Τον αρνήθηκαν με τα λόγια: «Οι δε εκραύγασαν Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος. Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς. Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα». (Ιωάννης ΙΘ/19: 15).

     «Και ακούγοντάς το ο βασιλιάς οργίστηκε και στέλνοντας τα στρατεύματά του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες και κατέκαψε την πόλη τους» (εδ.7). Οργίστηκε ο Θεός με την ανυπότακτη συμπεριφορά του λαού Του και επέτρεψε να πέσουν επάνω τους πολλές συμφορές. Η μεγάλη συμφορά ξεκίνησε με την πλήρη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού από το στρατό των Ρωμαίων το έτος 70 μ.Χ. Ο Κύριος Ιησούς τους είχε προειδοποιήσει «Βλέπεις όλα αυτά τα μεγάλα οικοδομήματα; Δεν θα μείνει πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα καταγκρεμιστεί» (Μάρκος ΙΓ/13: 2). Συνεχίστηκε με τη διασπορά των Ιουδαίων σε όλα τα μέρη της γης. Αυτή η διασπορά διήρκεσε 19 αιώνες (1878 χρόνια) και τερματίστηκε με τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ το έτος 1948. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν για τους Εβραίους μια μαύρη περίοδος διακρίσεων, διώξεων, στερήσεων, ανελέητων εξοντώσεων. Ο Κύριος τους είχε προειδοποιήσει: «και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι εις πάντα τα έθνη και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών» (Λουκάς ΚΑ/21: 24). 

     Όταν λοιπόν οι προσκεκλημένοι αρνήθηκαν να παραβρεθούν, όταν ο λαός Ισραήλ, που ήταν ο εκλεγμένος λαός του Θεού, επιφορτισμένος με το μεγάλο έργο να φανερώσει τις αρετές του Θεού στον κόσμο, δεν ανταποκρίθηκε στον προορισμό του, τότε οι Απόστολοι στράφηκαν προς τα έθνη όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Είναι η εκπλήρωση του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους». Οι Απόστολοι υπάκουσαν στην εντολή του Θεού «υπάγετε μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Έκτοτε συγκροτείται ο «πνευματικός Ισραήλ», που αποτελείται «από κάθε φυλή και κάθε έθνος» (Αποκάλυψη Ε/5: 9). Αποτελείται από μέλη, που αν και δεν ήταν "υιοί της βασιλείας", αλλά ήταν "αμαρτωλοί και σφόδρα διεφθαρμένοι", εν τούτοις έχουν την ξεχωριστή θέση κοντά στο Θεό, δια του αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Εβραίους Ι/10: 19). "διά του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού" (Εφεσίους Α/1: 7).

   Μπροστά σε αυτήν την απαξιωτική συμπεριφορά των καλεσμένων ο Βασιλιάς στέλνει τους δούλους και προσκαλεί άλλους ανθρώπους, ξένους, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, καλούς, κακούς, φτωχούς, πλούσιους, οι οποίοι όμως αποδέχονται την πρόσκληση. Μετά απ’ αυτά «επλήσθη ο γάμος». Η διδασκαλία του Χριστού από την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι σήμερα έχει απλωθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στο διάστημα αυτό των 2000 χρόνων άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές τάξεις άκουσαν και υπάκουσαν στα λόγια του Ιησού. «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). 

      Ενώ λοιπόν όλα είναι έτοιμα, για να αρχίσει το μεγάλο εκείνο τραπέζι της χαράς, λίγο πριν από την έναρξη της τελετής ο Βασιλιάς, καθώς επιθεωρεί τους καλεσμένους και τους παρατηρεί έναν προς έναν, ξαφνικά συνέβη κάτι τρομερό, συνέβη ένα μεγάλο δράμα με τραγικές συνέπειες. Παρατήρησε ο Βασιλιάς ότι ένας από τους παρευρισκόμενους, σε αντίθεση με όλους τους άλλους, δε φορούσε το γιορταστικό ένδυμα του γάμου. Εδώ ακριβώς συνέβη η τραγωδία. Ο Βασιλιάς πλησίασε τον άνθρωπο αυτό και το είπε: «εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου; Ο δε εφιμώθη» (εδ. 12). Φίλε, πως μπήκες εδώ χωρίς να έχεις ένδυμα γάμου; Φίλε, πάντα με αγάπη ο Κύριος, πάντα με στοργή, λυπάται δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Ακόμα και την ώρα της προδοσίας από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, η καρδιά του Χριστού πονούσε γι’ αυτόν. Ο Κύριος την ώρα που Τον φιλούσε για να τον παραδώσει στους στρατιώτες του είπε: «φίλε, γιατί ήλθες;» (Ματθαίος ΚΣ/26: 50). Στην ερώτηση του Βασιλιά ο άνθρωπος εκείνος, που είχε αποδεχθεί την πρόσκληση, που δεν είχε αδιαφορήσει όπως οι άλλοι, αποστομώθηκε. Δε βρήκε κάποια λόγια να πει, δεν μπόρεσε την ώρα εκείνη να αρθρώσει λέξη. 

     Μπορεί σήμερα πολλοί από τους αρνητές του Θεού να λένε πολλά και για διάφορα πράγματα σχετικά με το Θεό και με το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κλπ. Όμως εκείνη την ημέρα μπροστά στην παρουσία Του όλοι οι αρνητές Του θα αποστομωθούν. Είναι χαρακτηριστικά και διαχρονικά τα λόγια του Ιούδα μπροστά στον Άρχοντα της Αιγύπτου, τον Ιωσήφ: "τι να πούμε στον Κύριό μου; τι να λαλήσουμε; πώς να δικαιωθούμε; Ο Θεός βρήκε την αδικία των δούλων σου" (Γένεση ΜΔ/44: 16). Τι να πει ο άνθρωπος μπροστά στην παρουσία του Θεού; Πώς να δικαιολογηθεί εκείνος που απέρριψε μια «τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβραίους Β/2: 3). Για όλους αυτούς που δέχονται την πρόσκληση αλλά παραμένουν σε μία ρηχή «θρησκευτική» και όχι εσωτερική πνευματική ζωή. Για τις απανταχού της γης «μωρές παρθένες» ο λόγος του Θεού αναφέρει: «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 5). 

     "Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι, εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών". Μα είναι τόσο αυστηρός ο Θεός της αγάπης; Μέχρι την ώρα της επιθεώρησης ενεργούσε η αγάπη του Θεού. Τώρα ενεργεί η δικαιοσύνη του Θεού, η οποία δεν μπορεί να παραβεί το λόγο Του. Δεν μπορεί ο Θεός να καταλύσει τη δικαιοσύνη και να γίνει άδικος. Μια μέρα στην παρουσία Του θα ενεργήσει σύμφωνα με τους νόμους της δικαιοσύνης Του. Δεν μπορεί ο δικαστής να πει : «Αθώος ο ένοχος», γιατί θα έχει καταλύσει τη δικαιοσύνη. 

     Σχετικά με το ένδυμα του γάμου θα μπορούσε να πει κάποιος: Μα φτωχοί, ζητιάνοι ήσαν, δεν είχαν τα στοιχειώδη, για να ζήσουν και ο άρχοντας απαιτούσε να φορούν ειδικό ένδυμα γάμου; Όμως δεν είναι αυτή η αλήθεια, διότι σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής το ένδυμα του γάμου το προσέφερε δωρεάν στους προσκεκλημένους ο οικοδεσπότης (Β΄ Βασιλέων Ι/10: 22). Δεν απαιτείτο τίποτα άλλο από το να απλώσει ο καλεσμένος να λάβει το ένδυμα, να το φορέσει και με αυτό να καθίσει στο δείπνο. Ο Λόγος του Θεού μας λέει σχετικά με το ένδυμα που θα πρέπει να φοράμε, για να έχουμε παρρησία ενώπιόν Του (Ησαϊας ΞΑ/61 : 10 & Εκκλησιαστής Θ/9: 8 & Αποκάλυψη Γ/3 : 4,5). 

      Ήταν δικαιολογημένη λοιπόν η απαίτηση και ο θυμός του άρχοντα για εκείνον που περιφρόνησε τα καθιερωμένα και με ένα δικό του τρόπο και ένα δικό του ένδυμα παραβρέθηκε στο γιορταστικό τραπέζι του άρχοντα. Ο άνθρωπος αυτός, που δεν ήταν ντυμένος με τη γαμήλια φορεσιά, εκπροσωπεί όλους εκείνους που ομολογούν πως είναι έτοιμοι για τη Βασιλεία, αλλά ποτέ δεν έχουν ντυθεί με τη δικαιοσύνη του Θεού, δια του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β΄ Κορινθίους Ε/5: 21). Χωρίς την κάλυψη του Χριστού κανείς δε θα μετάσχει στη Βασιλεία του Θεού (Ρωμαίους Γ/3: 19). 

     Το μεγάλο τραπέζι είναι το τραπέζι της βασιλείας του Θεού που θα πραγματοποιηθεί εκείνη την ημέρα στον ουρανό. Όμως ψυχικά ποιο είναι ένδυμα του γάμου, χωρίς το οποίο κανείς δεν μπορείς να καθίσει στο δείπνο του Θεού; Ποιο είναι αυτό το ένδυμα που ο Θεός ως οικοδεσπότης του ουρανού, σου προσφέρει δωρεάν και το οποίο τόσο πολύ κόστισε σε Αυτόν για να το ετοιμάσει; Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τη δικαιοσύνη του Θεού, να ντυθούμε τον καινούργιο άνθρωπο, τον «χτισθέντα εν Χριστώ Ιησού» (Εφεσίους Δ/4: 24) και ακόμη να ενδυθούμε τον Χριστό, εκτός του οποίου δεν υπάρχει αλλού σωτηρία (Πράξεις Δ/4: 12). 

     Πραγματικά στο Άγιο και γεμάτο φως περιβάλλον του Θεού μόνον μια ζωή σαν τη ζωή του Χριστού μπορεί να σταθεί. Και όμως ο Θεός θέλει όλους τους σακάτηδες και χωλούς, όλους τους παραμορφωμένους από την μακρόχρονη δούλεψη της αμαρτίας, να τους δει στο μεγάλο τραπέζι της χαράς, στο τραπέζι της βασιλείας του. Ο Θεός θέλει «να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας» (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 4). 

     Ένας μοναχά τρόπος υπάρχει, να ντυθούμε με τη δικαιοσύνη του σταυρού και να ζητήσουμε τη ζωή του Χριστού, που όμως δε θα είναι από εμάς αλλά από τον ίδιο τον άρχοντα της δικαιοσύνης, τον Ιησού Χριστό. Μοναχά ενδεδυμένοι με το ένδυμα του Ιησού Χριστού θα έχουμε ελεύθερη την είσοδο στον ουρανό. Θα μας δεχθεί ως νύμφη Του και θα καθίσουμε στο μεγάλο γάμο του αρνιού (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 9). Καμιά επιδιόρθωση, κανένα καθάρισμα του δικού μας ενδύματος δεν μπορεί να μας επιτρέψει να καθίσουμε στο τραπέζι των γάμων του ουρανού. Αλίμονο στην ψυχή εκείνη που θα τολμήσει να στηριχτεί στην δική της δικαιοσύνη, στα δικά της πενιχρά έργα και με αυτήν να παρουσιαστεί στο Θεό (Ρωμαίους Ι/10: 4). Πολύ γρήγορα θα βρεθεί έξω, μακριά από Θεό, στο σκοτάδι. 

     Από τη στιγμή που θα φορέσουμε το δικό Του ένδυμα ανήκουμε πια στο δικό Του περιβάλλον, στο δικό Του λαό και κανείς δε θα μπορεί να μας ρωτήσει ποιοι είμαστε και τι γυρεύουμε. Το ένδυμα του Χριστού θα μιλάει από μονό του. Φορώντας το καινούργιο ένδυμα του γάμου, το ένδυμα της δικαιοσύνης του Χριστού, για να καλύψουμε τη γυμνότητα μας και την αδυναμία μας έχουμε μια άλλη εσωτερική όψη. Έχουμε μια εσωτερική μεγαλοπρέπεια, έχουμε «παρρησία προς τον Θεό» (Εφεσίους Γ/3: 12), έχουμε το χάρισμα να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί Του, να μας αποκαλεί «παιδιά Του» και να τον αποκαλούμε «Πατερά μας» (Α΄ Κορινθίους Α/1: 3). Αυτό έχει σαν συνέπεια να γεμίσει η ψυχή μας από χαρά, μια χαρά που έχει αρχή μα δεν έχει τέλος. Με το ένδυμα που ο Κύριος μας προσφέρει δωρεάν θα καθίσουμε στο δείπνο του ουρανού, θα γίνουμε η νύμφη του «εσφαγμένου αρνίου» (Αποκάλυψη Ε/5: 12), γεμάτοι με ευγνωμοσύνη για το μεγάλο Έργο της αγάπης του Θεού, για το τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο της σωτηρίας μας, που έγινε δια Ιησού Χριστού και που τόσο πολύ στοίχισε στον Πατερά και στον Υιό. Θα γίνουμε σύμφωνα με τον αψευδή και αιώνιο Λόγο του Θεού «κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους Η/8: 17). 

     Αναλογιζόμενοι τα μεγαλεία που έχει ετοιμάσει ο θεός για μας, ας παραμερίσουμε κάθε δισταγμό και προκατάληψη και ας απεκδυθούμε "τον παλαιό άνθρωπο μετά των πράξεων αυτού" και ας ντυθούμε με τον νέο τον «κατά Χριστόν» (Κολοσσαείς Γ/3: 9). ο «οίκος επλήσθη». Μην αμελήσουμε να το κάνουμε. Η περίοδος της χάριτος τελειώνει, οι καιροί των Εθνών συμπληρώνονται, ο Κύριος έρχεται. Ας κοιτάξει ο καθένας μέσα του, για να διαπιστώσει τι «ένδυμα» φοράει. Ο λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει και σήμερα «τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 2). Στη δική Του πρόσκληση αγάπης, ολόψυχα ας ανταποκριθούμε. ---

Ο ΑΝΟΜΟΣ.

      βιβλίο προφήτη "ΔΑΝΙΗΛ", κεφ. Η/8, εδ. 23 – 25.

23 Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. 

24 Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως και θέλει αφανίζει εξαισίως και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς και τον λαόν τον άγιον. 

25 Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός. 

         ΣΧΟΛΙΑ: 

    Στο βιβλίο του προφήτη "Δανιήλ" (κεφ. Θ/9, εδ. 24) αναφέρεται: «Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση». 

    Ως κρίση πάνω στο λαό Ισραήλ δεν ορίστηκαν μόνον τα εβδομήντα χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας (607 – 537), αλλά 70 επτάδες ετών (70 χ 7), δηλ. 490 χρόνια. «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας» (Δανιήλ Θ/9: 25). 

    Μετά από εβδομήντα επτάδες ετών «θα συντελεστεί η παράβαση», δηλαδή θα λάβει τέλος η αμαρτωλή πορεία του λαού Ισραήλ, που αποκορύφωμά της είχε την περιφρόνηση και θανάτωση του Μεσσία Χριστού. Κατά τη δεύτερη έλευση του Χριστού ένα υπόλοιπο από το λαό Ισραήλ θα στραφεί με πίστη «εις εκείνον, τον οποίον εξεκέντησαν» (Ζαχαρίας ΙΒ/12: 10 & Ιωάννης ΙΘ/19: 37). Τότε η παρακοή τους και οι αμαρτίες τους θα συγχωρεθούν. 

    Η έκδοση του διατάγματος για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ έγινε το 20ο έτος του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη. Αυτό σύμφωνα με την ιστορική έρευνα είναι το έτος 445 π.Χ. Από τότε αρχίζει ο υπολογισμός των εβδομήντα επτάδων ετών. Επτά (7) επτάδες ετών δηλ. 49 έτη, ήταν η περίοδος ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ και ακολουθούν εξήντα δύο (62) επτάδες ετών, δηλ. 434 έτη, συνολικά 483 έτη. Τα έτη αυτά συμπληρώθηκαν το έτος 33 μ.Χ. όταν ο Χριστός μπήκε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ. Στον υπολογισμό ας λάβουμε υπόψη ότι με το σημερινό ημερολόγιο ο Μεσσίας Χριστός δε γεννήθηκε το έτος 0 αλλά το 4 ή 5 π.Χ. και επίσης ότι το έτος υπολογίζεται με 360 ημέρες. 

     [Αναλυτική μελέτη σχετικά με τις «εβδομήντα εβδομάδες» που αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ έχει δημοσιευτεί στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com στις 19-02-2016]. 

   «Μετά τις εξήντα δύο εβδομάδες θα εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε μετά από τη συμπλήρωση των 7 + 62 = 69 επτάδων ετών. Απομένει ακόμα να εκπληρωθεί η εβδομηκοστή εβδομάδα (επτά έτη). Αυτή δεν μπορούσε να εκπληρωθεί αμέσως, γιατί ο λαός Ισραήλ είχε απορρίψει το Μεσσία Χριστό και κατά συνέπεια ο Θεός διέκοψε την άμεση σωτηριακή σχέση με το λαό Του και απευθύνθηκε στα έθνη, που ζούσαν μέσα στην ειδωλολατρία και δε γνώριζαν το Θεό. Στο χρονικό αυτό διάστημα ο λαός Ισραήλ εκδιώχτηκε από τη γη του και διασκορπίστηκε ανάμεσα στους λαούς της γης. Εκεί έπρεπε να μείνει μέχρις ότου ο Κύριος τον  συγκεντρώσει και πάλι και τον κάνει κράτος (Λουκάς ΚΑ/21: 24). 

     Έτσι από την ένδοξη ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού εδώ και 2.000 χρόνια το Ευαγγέλιο του Χριστού κηρύττεται στα έθνη, σε όλο τον κόσμο και είναι αμέτρητοι εκείνοι που ήλθαν με ζωντανή πίστη στον Κύριο Ιησού και έλαβαν δωρεάν, «κατά χάριν», την δια της πίστεως σωτηρία, που μόνον Αυτός προσφέρει (Εφεσίους Β/2: 8). Σήμερα ο Κύριος συγκεντρώνει την εκκλησία Του και καθημερινά «προσθέτει σ’ αυτή τους σωσμένους» (Πράξεις Β/2: 47). Όταν λοιπόν "αρπαχτεί" η Εκκλησία στον ουρανό (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-17), «όταν εισέλθει το πλήρωμα των Εθνών» στη σωτηρία (Ρωμαίους ΙΑ/11: 25), ο Κύριος θα συνεχίσει τη σωτηριακή Του σχέση με τον Ισραήλ. Έτσι θα αρχίσει η εκπλήρωση της 70ης εβδομάδας, που θα διαρκέσει επτά έτη και που είναι και η τελευταία. 

     Καθώς η «περίοδος της Χάριτος» που άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής για τη σωτηρία των Εθνών, κλείνει και φτάνουμε όλο και πιο κοντά στην εκπλήρωση της τελευταίας επτάδας ετών. Πάνω στον κόσμο η κατάσταση έχει πλέον γίνει αφόρητη. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών και ανεξέλεγκτων καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας. Φυσικές καταστροφές όλο και πιο πολύ εντείνονται και στοιχίζουν τη ζωή σε πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Πολιτικές και οικονομικές κρίσεις έρχονται να επηρεάσουν όλες τις χώρες του πλανήτη και να τις βυθίσουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Πολλοί πόλεμοι δεν τελειώνουν ενώ γίνονται όλο και πιο φονικοί χάρη στα εξελιγμένα σύγχρονα όπλα. Τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη, χωρίς να λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Παγκόσμιες κλιματικές μεταβολές έχουν σαν αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές, τυφώνες, πλημμύρες, καύσωνες, παγετώνες και άλλα δυσμενή καιρικά φαινόμενα. Ασθένειες, επιδημίες όλο και πιο πολύ εξαπλώνονται, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να τις περιορίσει ή και να τις εξαλείψει. Πυρηνικά ατυχήματα έχουν σαν αποτέλεσμα τη μόλυνση των υδάτων, της ατμόσφαιρας, των τροφών κλπ. Η εγκληματικότητα βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία με αποτέλεσμα κανένας να μην αισθάνεται ασφαλής και να δημιουργείται μια εντελώς ανεξέλεγκτη κατάσταση. Στους τομείς της ηθικής και των ηθών πέφτουν και οι τελευταίοι φραγμοί. Ιδιαίτερα στις χώρες της λεγόμενης «χριστιανικής δύσης» η πτώση κάθε αξίας είναι τόσο μεγάλη, που παρόμοια δεν έχει καταγράψει η ιστορία. Αλήθειες που είχαν εφαρμοστεί επί αιώνες τα τελευταία χρόνια έχουν εξανεμιστεί εντελώς και πλέον δεν εφαρμόζονται. Ολόκληρος ο πλανήτης γη βαδίζει ανεξέλεγκτα προς το απόλυτο χάος, σε μία άνευ προηγουμένου καταστροφική πορεία. Το ερώτημα που ορθώνεται είναι τι θα γίνει τελικά αυτός ο κόσμος; άραγε το τέλος είναι τόσο κοντά; Μεγάλη αβεβαιότητα ανασφάλεια και αγωνία έχει καταλάβει τους ανθρώπους για το σήμερα, αλλά και για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα. 

      Ο λόγος του Θεού αναφέρεται στο «τέλος των ημερών» (Δανιήλ ΙΒ/12: 13) καθώς και για τους «έσχατους καιρούς». Για τους καιρούς αυτούς μάλιστα ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς ανέφερε κάποια εξωτερικά γνωρίσματα: Γίνεται λόγος για «πολέμους και φήμες πολέμων» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6), για έντονες διαμάχες μεταξύ των λαών σε τέτοιο βαθμό που θα εγερθεί «ο ένας λαός εναντίον του άλλου» και «το ένα βασίλειο κατά του άλλου» (Ματθαίος ΚΔ/24: 7). Πολλοί άνθρωποι θα βρίσκονται σε πλήρη ανέχεια, ώστε να στερούνται και το φαγητό, με αποτέλεσμα να υπάρξουν «λιμοί» Θα υπάρξουν «σεισμοί κατά τόπους» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6,7). Πέρα απ’ όλα αυτά θα εγερθούν πολλοί ψευδοπροφήτες που θα προσπαθούν να πλανήσουν πολλούς (Ματθαίος ΚΔ/24: 11). 

     Ο Απ. Παύλος σχετικά με την κατάσταση των ανθρώπων που θα ζουν κατά τους έσχατους καιρούς αναφέρει στην επιστολή «Β΄ Τιμοθέου», (κεφ. Γ/3, εδ. 1-5). 

1Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί 

2 διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, 

3 άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, 

4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, 

5 έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε. 

     Επίσης ο Κύριος Ιησούς για την κατάσταση των «έσχατων καιρών» προλέγει ότι θα υπάρξει «μεγάλη θλίψη», τέτοια που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου έως τώρα και ούτε πρόκειται να συμβεί στο μέλλον (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Γίνεται λόγος για μία χρονική περίοδο τόσο φοβερή και τρομακτική για τους ανθρώπους, που «αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ, διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθεί αι ημέραι εκείναι» (Ματθαίος ΚΔ/24: 22). 

   Μπροστά σε όλα αυτά τα μεγάλα και ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, που όχι μόνον δε θα λύνονται, αλλά καθημερινά θα πολλαπλασιάζονται και θα περιπλέκονται, γίνεται λόγος για την ανάγκη ανάδειξης ενός παγκόσμιου ισχυρού ηγέτη, ο οποίος θα συσπειρώσει γύρω του όλο τον ταλαιπωρημένο κόσμο, θα τον αγκαλιάσει και θα του δώσει «ελπίδα» και «προοπτική» για το μέλλον. Εναγωνίως στις ημέρες μας, πότε φανερά και πότε συγκαλυμμένα, ολόκληρη η ανθρωπότητα ψάχνει τον ΈΝΑΝ, το χαρισματικό, τον ικανό, τον παγκόσμιο ηγέτη που θα επιλύσει τα χρόνια συσσωρευμένα προβλήματα, που θα βγάλει τον κόσμο από τα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα αδιέξοδα. 

    Το θαυμαστό με αυτόν τον Έναν, τον παγκόσμιο ηγέτη θα είναι ότι, όταν θα εμφανιστεί στο προσκήνιο, το τοπίο θ' αλλάξει θεαματικά. Αυτός δε θα πειραματίζεται, δε θα δοκιμάζει θεωρίες, δε θα λέει μόνο λόγια, όπως γίνεται σήμερα, αλλά θα δίνει αποτελεσματικές λύσεις και με τον τρόπο αυτό θα επιλύσει χρόνια προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Θα είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηγέτης, με γνώση, με πειθώ και με την ακτινοβολία ενός πραγματικά μεγάλου ηγέτη. Στην αρχή τουλάχιστον μέσα από συνθήκες ψεύτικης ειρήνης, συνεργασίας κλπ, θα δώσει λύσεις στα καθημερινά αδιέξοδα, θα δείξει δύναμη, τεράστια ικανότητα και μοναδική αποφασιστικότητα, στοιχεία που θα εντυπωσιάσουν τον κόσμο, που θα τον θαυμάζει για τα επιτεύγματά του και τα οποία θα τον καταστήσουν μοναδικό ηγέτη. Κάποια στιγμή ο όλος ο κόσμος αυτόν θ' αναγνωρίζει και σε αυτόν θα ανήκει. 

      Μέσα στη δόξα του και την αποθέωση του κόσμου ο ηγέτης αυτός θα προσπαθήσει να πάρει τη θέση του Ιησού Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων. Επειδή θ' αντιποιήσει το Χριστό, ο Λόγος του Θεού τον ονομάζει ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (Α΄ Ιωάννου, κεφ. Β/2, εδ. 18-22 και Δ/4: 3 – Β΄ Ιωάννου, εδ. 7). Η λέξη αντίχριστος στα ελληνικά σημαίνει «αντί του Χριστού» ή ενάντια στο Χριστό. Επίσης μέσα στο λόγο του Θεού αναφέρεται ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας», «ο αντικείμενος» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 3,4). «ο άνομος» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8), «ο ερχόμενος εν τω ονόματι εαυτού» (Ιωάννης Ε/5: 43), «το θηρίο» [«Αποκάλυψη» ΙΑ/11: 7, -- ΙΓ/13: 2, 4, 12, 14 – ΙΔ/14: 9, 11 – ΙΖ/17: 8,11,13,16,17 – ΙΘ/19: 19,20 – Κ/20: 4,10. «Πράξεις Αποστόλων» ΚΗ/28: 4,5 -- "Δανιήλ" Ζ/7: 11,23]. 

     «Αποκάλυψη», κεφ. ΙΖ/17, εδ. 9-12. 

9 Εδώ είναι ο νούς ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη, όπου η γυνή κάθηται επ' αυτών 
10 και είναι επτά βασιλείς οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη. 

11 Και το θηρίον, το οποίον ήτο και δεν είναι, είναι και αυτός ο όγδοος, και είναι εκ των επτά, και υπάγει εις απώλειαν. 

12 Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών».

     Όταν ο Ιωάννης έγραφε το βιβλίο της «Αποκάλυψης», ήταν στην εποχή του "έκτου βασιλιά", δηλ. της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό αναφέρει ότι ο ένας είναι. Πρόκειται για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τα προηγούμενα βασίλεια είχαν παρέλθει (ΑΙΓΥΠΤΟΣ, ΑΣΣΥΡΙΑ, ΒΑΒΥΛΩΝ, ΜΗΔΟΠΕΡΣΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ). Το επόμενο βασίλειο δεν έχει έρθει ακόμα και όταν έρθει, θα μείνει για λίγο. Το βασίλειο αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δέκα (10) βασιλέων, που θα αναβιώσουν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μετά από το βασίλειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ακολουθήσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και μία άλλη βασιλεία, που θα είναι και η τελευταία πάνω στον κόσμο. Πρόκειται για την όγδοη βασιλεία – κοσμοκρατορία - του «θηρίου», που δεν είναι άλλο από τον Αντίχριστο. 

     Τα "δέκα κέρατα" που είδες είναι "δέκα βασιλείς", οι οποίοι δεν έχουν λάβει ακόμη βασιλεία. Σαφώς συμπεραίνεται ότι δεν είναι ηγέτες Ευρωπαϊκών κρατών διότι δεν έχουν βασιλεία, αλλά προφανώς είναι κάποιοι οικονομικά πολύ ισχυροί άνδρες, οι οποίοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και οι οποίοι στον ορισμένο καιρό θα λάβουν εξουσία και θα διοικήσουν μαζί με το "θηρίο". Αυτοί σε σύντομο χρονικό διάστημα θα παραδώσουν την εξουσία τους στον επερχόμενο αντίχριστο (Δανιήλ Ζ/7: 20-24). «οίτινες θέλουσιν εγερθεί εκ της βασιλείας ταύτης και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθεί (αντίχριστος) και αυτός θέλει διαφέρει των πρώτων και θέλει υποτάξει τρεις βασιλείς. Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους».   

     Ο κόσμος στις ημέρες μας εργάζεται πυρετωδώς το βλέπουμε σήμερα, πόσο εύκολα αλλάζουν οι νόμοι και νομιμοποιείται η αμαρτία και η διαστροφή, η ομοφυλοφιλία, για να ετοιμαστεί ο δρόμος αυτού του παγκόσμιου ηγέτη. Υπάρχει προετοιμασία που επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής κυρίως την ψυχολογική, ιδεολογική, πολιτική. Όπως ακριβώς, όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεός είχε προετοιμάσει το έδαφος τόσο στο λαό Ισραήλ, όσο και στα έθνη για την επιτυχία του Έργου Του, κατά τον ίδιο τρόπο η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προετοιμάζεται για να δεχτεί ένα μεγάλο, μοναδικό ηγέτη. Στην ανάγκη ανάδειξης ενός μεγάλου παγκόσμιου ηγέτη συμβάλει και το γεγονός της απουσίας στις ημέρες μας αξιόλογων ηγετικών στελεχών πάνω στον κόσμο. Σήμερα οι ηγέτες των κρατών είναι μικροί, ασήμαντοι, χωρίς ακτινοβολία, χωρίς κύρος, με πάρα πολλά μειονεκτήματα, όμηροι συμφερόντων και πολλές φορές πρωταγωνιστές μεγάλων οικονομικών σκανδάλων. Μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κρίση αντί να προτείνουν λύσεις επίλυσης και ανάκαμψης, μόλις και μετά βίας εφαρμόζουν ημίμετρα και προτείνουν τρόπους για τη «μη κατάρρευση» του παγκόσμιου συστήματος. 

    Ο αναμενόμενος παγκόσμιος ηγέτης, ο αντίχριστος, θα είναι μια μεγάλη προσωπικότητα που όμοιά της δε θα έχει εμφανιστεί ποτέ πάνω στον κόσμο. Κανένας προηγούμενος αυτοκράτορας, δικτάτορας ή μεγάλος άρχων δε θα μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά προσέγγιση με αυτόν τον υπεράνθρωπο. Δε θα μπορεί να συγκριθεί ούτε με το Χίτλερ ή το Στάλιν, τον Τσώρτσιλ ή ακόμα και με το Ναπολέοντα ή το μέγα Αλέξανδρο. Θα πρόκειται για μια σατανική ενσάρκωση, δηλ. μια σωματοποίηση του διαβόλου. Παρόμοιο γεγονός μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ποτέ πάνω στη γη. Η γέννησή του θα είναι υπερφυσική και θα είναι με την πλήρη έννοια του όρου «γιός του σατανά». Ενώ ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός είναι σε απόλυτη συμφωνία και ενότητα με τον Πατέρα Θεό (Ιωάννης Ι/10: 30), ο αντίχριστος θα είναι σε πλήρη συμφωνία και ενότητα με το διάβολο. 

    Στην επιστολή «Β΄ προς Θεσσαλονικείς», (κεφ. Β/2, εδ. 4), ο απ. Παύλος αναφέρει για τον αντίχριστο: «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίσει εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός». Ο αντίχριστος θα θελήσει να πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων. Με τις μοναδικές και πρωτόγνωρες ικανότητές του, που θα είναι από τη δύναμη του σατανά, θα πείθει και θα κλέβει τις καρδιές των ανθρώπων, με σκοπό να απαιτήσει να τον λατρεύσουν σαν Θεό. Στο ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον» (κεφ. ΚΔ/24, εδ. 24), ο ίδιος ο Κύριος μας προειδοποιεί: «διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του σατανά, μέσα από το όργανό του, τον αντίχριστο, να πλανήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και από τους πιο πιστούς και εκλεκτούς του Θεού. Ο αιώνιος λόγος του Θεού αναφέρει: «ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθεί». (Μάρκος ΙΓ/13: 13). 

36 Και ο βασιλιάς θα κάνει σύμφωνα με τη θέλησή του, και θα υψωθεί, και θα μεγαλυνθεί πιο πάνω από κάθε θεό, και θα μιλήσει αλαζονικά ενάντια στον Θεό των θεών, και θα ευημερεί, μέχρις ότου συντελεστεί η οργή επειδή, το ορισμένο θα γίνει. 

37 Και δεν θα φροντίζει για τους θεούς των πατέρων του ούτε για τις επιθυμίες των γυναικών ούτε θα φροντίζει για κανέναν θεό επειδή, θα μεγαλυνθεί πιο πάνω απ' όλους. 

38 Ενώ στον τόπο του θα δοξάσει τον θεό Μαουζείμ και θα τιμήσει έναν θεό, με χρυσάφι και ασήμι, και με πολύτιμες πέτρες και με επιθυμητά πράγματα, που οι πατέρες του δεν γνώρισαν. 

39 Έτσι θα κάνει στα οχυρώματα Μαουζείμ μαζί με έναν ξένο θεό, όσοι τον γνωρίσουν, σ' αυτούς θα πληθύνει τη δόξα και θα τους κάνει να εξουσιάσουν επάνω σε πολλούς, και θα διαμοιράσει τη γη με τιμή (Δανιήλ ΙΑ/11 : 36-39). 

      Το βιβλίο της «Αποκάλυψης» περιγράφει τον αντίχριστο ως "ένα πρόσωπο", ως έναν παγκόσμιο ηγέτη, στον οποίον θα υποταχθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Πρόκειται να έχει απόλυτη εξουσία πάνω σε «όλες τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες και τα έθνη» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 7). Κανένας άνθρωπος δε θα μπορεί να απαλλαγεί από την έλεγχο αυτού του σατανικού δικτάτορα. Αυτός θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους να τον λατρεύσουν ως θεό και θα εξοντώνει καθέναν που θα αντιταχθεί σ’ αυτήν την απαίτησή του (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 4 & Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). 

    Ο κόσμος λοιπόν περιμένει ένα μεγάλο ηγέτη για να δώσει λύσεις, να ανακουφίσει τους ανθρώπους από τ' αδιέξοδά τους και να φέρει ειρήνη και ευημερία πάνω στην πολύπαθη γη μας. Θα τους παγιδεύσει, θα τους παρασύρει και θα τους οδηγήσει στην αιώνια απώλεια. Θα καθοδηγείται από τις δυνάμεις του αιώνιου εχθρού του ανθρώπου, του ανθρωποκτόνου σατάν (Ιωάννης Η/8: 44), ο οποίος μισεί τον αληθινό Θεό και βεβαίως και το δοξασμένο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, και θέλει με κάθε τρόπο να τον εξοντώσει. 

      Όλα αυτά δε θα συμβούν τυχαία, θα έχει προηγηθεί η άρνηση των ανθρώπων να δεχτούν το μοναδικό Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο του ουρανού, τον Ιησού Χριστό. Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην», (κεφ. Γ/3, εδ. 19), αναφέρεται: «και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών». Διάλεξαν το σκοτάδι οι άνθρωποι και απέρριψαν το φως, γιατί τα έργα τους ήταν πονηρά. Η παρουσία του Αντίχριστου θα αποτελέσει μια κρίση πάνω σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που αρνήθηκαν και περιφρόνησαν το Ευαγγέλιο και την πίστη τους στον κεχρισμένο Σωτήρα του ουρανού, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Μάλιστα η εμφάνισή του αποτελεί το απόγειο κάθε αθεΐας, εναντίωσης και μίσους στον Κεχρισμένο Σωτήρα του ουρανού,   τον Κύριο Ιησού Χριστό εκ μέρους των ανθρώπων. 

     Σύμφωνα με το λόγο του Θεού ο Αντίχριστός θα ηγείται ενός βασιλείου που θα αποτελεί την αναβίωση των τεσσάρων προγενέστερων αρχαίων κοσμοκρατοριών: Βαβυλών, Μηδοπερσία, Ελλάδα και Ρώμη. «Και εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας. Και το θηρίον, το οποίον είδον, ήτο όμοιον με πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος και έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην" (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 1,2). 

     Το θηρίο ανεβαίνει από τη θάλασσα, που αποτελεί την εικόνα των εθνών και έχει δέκα κέρατα. Ο Δανιήλ προφήτευσε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα ανασυσταθεί με τη μορφή δέκα βασιλείων (Δανιήλ Ζ/7: 24) και θα έχει επτά κεφάλια. 

(1η κεφαλή). Η ΒΑΒΥΛΩΝ παρουσιάζεται σαν λιοντάρι. (Ναυουχοδονόσορ & διάδοχοι). 

(2η κεφαλή). Η ΜΗΔΟΠΕΡΣΙΑ σαν αρκούδα. (Δαρείος, Κύρος & οι διάδοχοι). 

(4η κεφαλές). Η ΕΛΛΑΔΑ ως τετρακέφαλη λεοπάρδαλη. (Ο Μ. Αλέξανδρος και τα τέσσερα βασίλεια  που προέκυψαν μετά το θάνατό του: Σέλευκος- Συρία, Πτολεμαίος- Αίγυπτος, Λυσίμαχος-Ασία,  Κάσσανδρος- Ελλάδα & οι διάδοχοί τους). 

(7η κεφαλή). Η ΡΩΜΗ παρουσιάζεται ως ένα φρικτό κτήνος (Αύγουστος & οι διάδοχοί του). 

     Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης», (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 3) αναφέρεται: «και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά». Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι ο «μέγας δράκων» είναι «ο αρχαίος όφις», ο διάβολος, ο σατανάς που πλανάει σήμερα όλη την οικουμένη. «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκάλυψη ΙΒ/12: 9). 

    Στην επιστολή «Β΄ Θεσσαλονικείς», κεφ. Β/2, εδ. 1-12, αναφέρεται: 

1 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, 

2 να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού. 

3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 

4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. 

5 Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; 

6 Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ 

7 διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα 

8 και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού 

9 όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους 

10 και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι 

11 και διά τούτο θέλει πέμψει επ' αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, 

12 διά να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ' ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν. 

      Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην» (κεφ. Ε/5, εδ. 43) αναφέρει ο Κύριος: «εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή».

      Χρόνος διακυβέρνησης αντίχριστου. 

     Ο χρόνος της  βασιλείας του αντίχριστου πάνω στη γη θα είναι περιορισμένος. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι θα είναι επτά (7) συνολικά χρόνια, τα οποία διαιρούνται σε δύο περιόδους των 3,5 χρόνων. Στο τέλος αυτού του χρονικού διαστήματος θα ξανάρθει ο Κύριος Ιησούς Χριστός (δευτέρα Παρουσία)  «μετά δυνάμεως και δόξης πολύς» (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Ο Κύριος θα εξολοθρεύσει τον αντίχριστο με το πνεύμα του στόματος Αυτού και θα τον εξαφανίσει με την επιφάνεια της παρουσίας Αυτού (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8). 

     Ο αντίχριστος θα είναι η διαβολική αντιπαράταξη προς τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με το «κατά Ιωάννην» Ευαγγέλιο ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδρασε δημοσίως για 3,5 χρόνια. Το χρόνο αυτό θα μιμηθεί και ο αντίχριστος, ο οποίος θα πράξει το παραπλανητικό του έργο για 3,5 χρόνια. Η διακυβέρνησή του θα αποτελέσει την εκπλήρωση της 7ης εβδομάδας του Δανιήλ. Αυτή η εβδομάδα βρίσκεται πριν από τον ερχομό του Κυρίου Ιησού, ο οποίος θα έρθει κατά τη δευτέρα παρουσία Του, μέσα στις νεφέλες του ουρανού με δύναμη και με δόξα (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Η διακυβέρνηση του αντίχριστου θα είναι μια περίοδος μεγάλης θλίψης και θα αφορά ολόκληρη την αρνησίθεη ανθρωπότητα, αλλά και κυρίως το λαό Ισραήλ. 

    Αρχικά τούτος «ο άνθρωπος της αμαρτίας» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 3) θα κάνει μία συνθήκη ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και των αντιπάλων του (Αραβικά έθνη) και με τον τρόπο αυτό θα παραπλανήσει τον Ισραήλ ως προς τις προθέσεις του. Έτσι θα τον αποδεχτούν ως πολιτικό ηγέτη ο οποίος θα εγγυάται την ασφάλειά τους και θα τους επιτρέψει να ανοικοδομήσουν το Ναό, στον οποίο θα επαναφέρουν τις θυσίες. Με αυτήν τη μοιραία συμμαχία αρχίζει η τελευταία επτάδα ετών του Δανιήλ. «και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι». Στο τέλος αυτής της τελευταίας εβδομάδας των επτά ετών θα επακολουθήσει η κρίση επί του αντίχριστου. Αυτή η επτάδα ετών χωρίζεται σε δύο μέρη των 3,5 ετών το καθένα. 

          Τα πρώτα 3,5 χρόνια. 

    Τα πρώτα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης του αντίχριστου θα φέρουν πάνω στην ανθρωπότητα κάποια επίπλαστη ειρήνη και μία εικονική ευημερία. Ο πρ. "Δανιήλ" στο κεφ. (Η/8, εδ. 25) μας αποκαλύπτει ότι "εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς". Θα είναι μια περίοδος κατά την οποία κάθε αντίθετος θα αφανιστεί από προσώπου γης.
       Θα είναι ένας υπεράνθρωπος. Ο κόσμος μπροστά στις επιτυχίες του θα ενθουσιαστεί και θα τον επευφημεί λέγοντας: «τις όμοιος με το θηρίον;» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 4). Η συμφωνία που θα συναφθεί μεταξύ του αντίχριστου και των Ιουδαίων θα εγγυάται ανάμεσα στα άλλα και την επαναφορά της προσφοράς θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης μέσα στο νέοανεγερθέντα ναό στην Ιερουσαλήμ. Μέσα στην αυταπάτη τους οι άνθρωποι θα πουν επιτέλους: «ειρήνη και ασφάλεια» (Α΄ Θεσσαλονικείς Ε/5: 3). Όμως όλα αυτά δε θα είναι παρά μια απάτη από μέρους του αντίχριστου, γιατί γνήσια ειρήνη χωρίς το Θεό δε γίνεται. Άλλωστε «Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς» (Ησαΐας ΝΖ/57: 21). Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «Α΄ Θεσσαλονικείς», (κεφ. Ε/5, εδ. 3), αναφέρει: «Επειδή, όταν λένε: Ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται επάνω τους αιφνίδιος όλεθρος, όπως οι πόνοι της γέννας στην έγκυο γυναίκα και δεν θα ξεφύγουν». Ο προφήτης "Ιερεμίας" (κεφ. Σ/6, εδ. 14) αναφέρει: «λέγοντες ειρήνη, ειρήνη και δεν υπάρχει ειρήνη». 

     Τα δεύτερα 3,5 χρόνια. 

    «και στο μέσον της εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά» (Δανιήλ Θ/9: 27). Μετά τα πρώτα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης ο αντίχριστος θα αθετήσει ξαφνικά τη συμφωνία του με τον Ισραήλ και θα σταματήσει κάθε θυσία και προσφορά που θα γίνεται στον νέο ανεγερθέντα ναό στην Ιερουσαλήμ. Αντί γι’ αυτό θα καθίσει ο ίδιος μέσα στο ναό του Θεού και θα απαιτήσει να τον προσκυνήσουν για Θεό (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 4). Μετά απ’ αυτά θα προσπαθήσει με τη βία να λάβει από όλους τους ανθρώπους θεϊκή τιμή και λατρεία (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Οι Ιουδαίοι θα αντιταχθούν σθεναρά και αποφασιστικά σ’ αυτήν την απαίτησή του, αφού η μονοθεϊστική πίστη τους σ’ έναν Θεό καθιστά αδύνατο το να αποδώσουν Θεϊκή τιμή σ’ έναν άνθρωπο. Μετά από αυτήν την άρνηση ο αντίχριστος θα ρίξει τη μάσκα και θα εξαπολύει το μεγαλύτερο διωγμό όλων των εποχών κατά του Ιουδαϊκού λαού. Για τις ημέρες αυτές ο ίδιος ο Κύριος προλέγει: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει» (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Στην Παλαιά Διαθήκη ο προφήτης "Ιερεμίας" (Λ/30: 7) χαρακτηρίζει αυτές τις τραγικές ημέρες ως «καιρό της στενοχώριας του Ιακώβ». Ο Δανιήλ, (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 1), αναφέρει ότι θα είναι «καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού».

      Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης. 

    Ο λόγος του Θεού αναφέρει ότι ο αντίχριστος δε θα ασκήσει μόνος του την εξουσία που θα έχει λάβει από το σατανά. Στο πλευρό του θα στέκεται ένας ισάξιος βοηθός του. «Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης, και είχε κέρατα δύο όμοια με αρνίου, και ελάλει ως δράκων» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 11). Πρόκειται για έναν ψευδοπροφήτη ή τον «υπουργό προπαγάνδας» του αντίχριστου, ο οποίος θα πλανήσει όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη, ώστε αυτοί να αποδέχονται, να επευφημούν και να αποδίδουν θεϊκές τιμές στον αντίχριστο, που θα είναι και ο τελευταίος ηγέτης του κόσμου. Ο αντίχριστος θα είναι ο κοσμικός ηγέτης, ενώ ο ψευδοπροφήτης θα είναι ο θρησκευτικός ηγέτης. Κανένας δε θα μπορέσει να αντιταχτεί στο «θηρίο», αφού μέσα από την οργανωμένη παραπλάνηση θα υπάρχει και ένας φοβερός εξαναγκασμός. Όποιος δε θα λατρεύει τον αντίχριστο και την εικόνα του θα διώκεται και θα θανατώνεται (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Ο ψευδοπροφήτης θα κάνει «τέρατα και σημεία μεγάλα». Θα κάνει πολλά μεγάλα και εντυπωσιακά πράγματα και ακόμα σύμφωνα με το βιβλίο της «Αποκάλυψης», (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 13), «και έκαμνε σημεία μεγάλα, ώστε και πυρ έκαμνε να καταβαίνη εκ του ουρανού εις την γην ενώπιον των ανθρώπων». «και είδον μίαν των κεφαλών αυτού ως πεπληγωμένην θανατηφόρως και η θαναφόρος πληγή αυτού εθεραπεύθη, και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 3). 

     Στον αντίχριστο θα προκληθεί μία θανατηφόρα πληγή, δηλ. κάποιος θα τον σκοτώσει. Όλοι οι άνθρωποι μέσα από τις τηλεοράσεις θα δουν τον αντίχριστο νεκρό. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι η θανατηφόρα αυτή πληγή ξαφνικά θα γιατρευτεί. Ο αντίχριστος θα είναι και πάλι ζωντανός. Εδώ και πάλι θ' αντιγράφει τον Κύριο Ιησού Χριστό και θα μιλάει για θάνατο και ανάστασή του από τους νεκρούς. Με τον τρόπο αυτό θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι ο αληθινός και μοναδικός Μεσσίας. Μέσα από αυτά τα γεγονότα όλα τα έθνη της γης μεταξύ των οποίων και ο Ισραήλ θα πιστέψουν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, απορρίπτοντας τον αληθινό Μεσσία, τον Κύριο Ιησού Χριστό.  

      Η εικόνα του θηρίου. 

   «Και επλάνα τους κατοικούντας επί της γης διά τα σημεία, τα οποία εδόθησαν εις αυτό να κάμη ενώπιον του θηρίου, λέγον προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα εις το θηρίον, το οποίον έχει την πληγήν της μαχαίρας και έζησε. Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 14,15). 

     Αφού ο ψευδοπροφήτης επιβάλει την παγκόσμια λατρεία του αντίχριστου, θα ζητήσει να κάνουν μία εικόνα του «θηρίου» που επέζησε μετά από την θανατηφόρο πληγή. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Ναβουχοδονόσωρ (Δανιήλ Γ/3: 1), ο οποίος αποτελεί μία σκιώδη μορφή του αντίχριστου. Την εικόνα εκείνη αρνήθηκαν να προσκυνήσουν οι τρεις φίλοι του Δανιήλ, ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ και για το λόγο αυτό τους έριξε στην κάμινο (Δανιήλ Γ/3: 12), η οποία είχε καεί επτά φορές περισσότερο (εδ. 19). Στη συνέχεια ο ψευδοπροφήτης θα εξαναγκάσει με την απειλή της θανατικής ποινής να προσκυνήσουν αυτό το ειδωλολατρικό ομοίωμα (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 14). Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εδώ. «Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 15). Ένα άψυχο αντικείμενο με ενέργεια του σατανά παίρνει ζωή. Η εικόνα αυτή μπορεί να είναι και μία πιο εξελιγμένη μορφή τηλεόρασης η οποία θα είναι και πομπός αλλά και δέκτης. Άρνηση αποδοχής και λατρείας αυτής της εικόνας θα συνεπάγεται βέβαιη εξόντωση. Όλοι οι άνθρωποι που είναι πάνω στη γη θα ζητωκραυγάζουν τον αντίχριστο, θα λατρεύουν το διάβολο και θα φέρονται μέσω του ψευδοπροφήτη στην προσκύνηση της εικόνας του θηρίου (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 1-18). 

    

     Το χάραγμα του θηρίου. 

    «Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους και τους πλουσίους και τους πτωχούς και τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η σοφία όστις έχει τον νούν, ας λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου, διότι είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός αυτού είναι χξς» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 16-18). 

    Στις ημέρες μας τίποτα δε γίνεται χωρίς αριθμούς. Ο ψευδοπροφήτης πρόκειται στην εποχή της αυτοκρατορίας του αντίχριστου να εξαναγκάσει όλους του ανθρώπους να λάβουν ένα «χάραγμα» στο χέρι ή στο μέτωπο. Χωρίς αυτό το χάραγμα κανένας άνθρωπος δε θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει και έτσι θα είναι αποκλεισμένος από κάθε μορφή οικονομικής ή άλλης δραστηριότητας. Χωρίς πρόσβαση σε χρήματα, είδη διατροφής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα αναγκαία για τη ζωή πράγματα ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι εξ' ανάγκης να λάβουν αυτό το «χάραγμα». 

    Το «χάραγμα του θηρίου» πέρα από τις διάφορες συναλλαγές κλπ θα αποτελεί το βασιλικό έμβλημα του αντίχριστου. Θα περιλαμβάνει «το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού». Η αποδοχή αυτού του χαράγματος θα αποτελεί ένα δαιμονικό σφράγισμα υποτέλειας στον ίδιο το διάβολο. Όποιος θα λάβει αυτό το χάραγμα σφραγίζει και το αιώνιο μέλλον του που θα είναι αιώνια μακριά από το Θεό. Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης» (κεφ. ΙΔ/14, εδ. 9-11) αναφέρεται: «Και τρίτος άγγελος ηκολούθησεν αυτούς, λέγων μετά φωνής μεγάλης, Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού, και θέλει βασανισθεί με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων, και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού». 

      Το σημάδι αυτό θα αποτελεί για όσους θα το έχουν λάβει ένα στοιχείο που θα φανερώνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταλήξει στην οριστική απόφαση αποδοχής του σατανά και του οργάνου του, του αντίχριστου. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια τον αποχωρισμό για πάντα από τον αληθινό Θεό και τον κεχρησμένο Αυτού Σωτήρα Κύριο Ιησού Χριστό. Ο σατανάς θα θέσει τους ανθρώπους κάτω από πλήρη έλεγχο και θα αλλοτριώσει εξ’ ολοκλήρου την προσωπικότητά τους. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος θα μηδενιστεί ως προσωπικότητα και θα αποτελεί ένα νούμερο μέσα στην ανθρώπινη μάζα. Ως άβουλο και ανίσχυρο ον θα είναι δούλος στον αντίχριστο και απόλυτα παραδομένος στο θέλημά του. Με τον τρόπο αυτό ο σατανάς θα έχει πετύχει απόλυτα το σκοπό του, αφού όποιος θα έχει λάβει αυτό το νούμερο θα λατρεύει τελικά μόνον εκείνον. Αυτό ακριβώς είναι και το βαθύτερο νόημα του αριθμού 666 (χξς). 

       Η κρίση πάνω στον αντίχριστο. 

   Τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη προβλέπεται κρίση πάνω στον αντίχριστο και στο βασίλειό του. Όλα θα συμβούν, όταν «η παράβαση θα έχει συντελεστεί» στο τέλος της 70ης εβδομάδας (Δανιήλ Θ/9: 24). Μετά απ' αυτά θα υπάρξει: 

     1/ Κρίση επί της κοσμοκρατορίας του αντίχριστου. 

   Για άλλη μία φορά θα θυμηθούμε το όνειρο που είδε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσωρ Β'. Είδε λοιπόν στον ύπνο του ένα μεγάλο άγαλμα που είχε μορφή ανθρώπου και το οποίο ήταν φοβερό στην όψη. Η Βίβλος μας αναφέρει σχετικά με αυτό το άγαλμα: «Συ, βασιλεύ, εθεώρεις και ιδού, εικών μεγάλη εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά. Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού. Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα και εγέμισεν όλην την γην» (Δανιήλ Β/2: 31-35). 

     Ο «λίθος» περί του οποίου γίνεται λόγος σε αυτήν την προφητεία χτυπάει το ανθρώπινο ομοίωμα «στα πόδια του», άρα στο τέλος. Από εκεί ξεκινάει και κατασυντρίβει τελικά ολόκληρη την εικόνα. Ο λίθος ο οποίος «απεκόπη άνευ χειρών» είναι ο Ιησούς Χριστός. Γι’ Αυτόν μαρτυρεί ολόκληρη η Αγία Γραφή. Είναι «ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας, παρά Κυρίου έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς υμών;» (Ματθαίος ΚΑ/21: 42). Όποιος δε θα πιστέψει σ’ αυτόν το «βράχο» θα συντριφτεί πάνω στο αγκωνάρι που λέγεται Ιησούς Χριστός. Ο θεϊκός «λίθος» στο τέλος των καιρών θα μετατρέψει σε ερείπια όλες τις αυτοκρατορίες, ο,τιδήποτε εφηύρε ο άνθρωπος και το έστρεψε εναντίον του Θεού. Ο σωτήρας Χριστός που πέθανε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, τώρα αναστημένος και δοξασμένος θα είναι ο δίκαιος Κριτής όλων εκείνων που απέρριψαν τη σωτηρία Του και επέλεξαν στη ζωή τους να ζήσουν κάτω από τη μπότα του αντίχριστου.

     2/ Κρίση πάνω στον ίδιο τον αντίχριστο και τον ψευδοπροφήτη του. 
     Με την επάνοδο του Κυρίου Ιησού στη γη κατά τη δευτέρα παρουσία Του, δεν θα τελειώσει μόνον η άνομη δράση του αντίχριστου, αλλά θα καταδικαστούν μαζί με τον ψευδοπροφήτη του αιώνια. «Και επιάσθη το θηρίον και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης, όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού, με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού, ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός, την καιομένην με το θείον» (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 20). Ο Κύριος Ιησούς «θα τον απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8). Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης ζωντανοί ρίχνονται από τον Κύριο στη λίμνη του πυρός που καίγεται με θειάφι. Έδρασαν μαζί με τη δύναμη του σατανά και γι’ αυτό καταδικάζονται μαζί. Στον ίδιο τόπο θα ριχτεί μια μέρα και ο σατανάς, αφού και το δικό του τέλος είναι αποφασισμένο. «και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη Κ/20: 10).

      Στις ημέρες μας λοιπόν ο άπιστος κόσμος περιμένει το δικό του ηγεμόνα που θα τον εξαπατήσει και θα τον οδηγήσει στην αιώνια απώλεια. Όμως ένα μικρό πιστό υπόλοιπο πάνω στον κόσμο, το οποίο ο ίδιος ο Κύριος το αποκαλεί «μικρόν ποίμνιον», το οποίο μάλιστα το συμβουλεύει να «μη φοβάται» (Λουκάς ΙΒ/12: 32) μέσα στις δύσκολες καταστάσεις που καθημερινά βιώνει, οι λυτρωμένοι του Χριστού, οι πιστοί στο Θεό, περιμένουν να έρθει ο δικός τους ηγεμόνας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για να τους παραλάβει. Θα έρθει ο Χριστός σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, για να παραλάβει τη νύφη Του, την Εκκλησία Του, εκείνους τους οποίους εξαγόρασε με το ίδιο Του το αίμα (Πράξεις Κ/20: 28 & "Εβραίους" Θ/9: 12). Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (κεφ. Θ/9, εδ. 28) αναφέρει: «έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία». Θα έρθει, για να παραλάβει όλους εκείνους που Τον περιμένουν για να τους σώσει και μέσα από την καρδιά τους κράζουν: «ναι έρχου Κύριε» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). 

     Πώς θα έρθει ο Κύριος; «αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 16,17). 

   
      Δύο κόσμοι, δύο ηγέτες. 

    Ο ένας κόσμος θα οδηγηθεί στην αιώνια απώλεια, οδηγούμενος από τον «άνομο», «τον υιόν της απωλείας», τον αντίχριστο,  

    Ο άλλος κόσμος θα οδηγηθεί στην αιώνια ζωή, οδηγούμενος από Τον αναστημένο και δοξασμένο Κύριο Ιησού Χριστό. Η υπόσχεσή Του σε κάθε πιστό άνθρωπο είναι: «Αγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού κι ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ' αυτόν επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Και καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ' αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός» (Α΄ Ιωάννου Γ/3: 2,3). 

      «Λοιπόν, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ' αυτά τα λόγια» (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 18).---