Το μήνυμα του ουρανού και σήμερα: «Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου».
βιβλίο "ΓΕΝΕΣΗΣ", κεφ. ΙΓ/13, εδ. 1-18.
1 ΚΑΙ ο Άβραμ ανέβηκε από την Αίγυπτο, αυτός και η γυναίκα του και όλα όσα είχε, και ο Λωτ μαζί του, προς τα μεσημβρινά.
2 Και ο Άβραμ ήταν υπερβολικά πλούσιος σε κτήνη, σε ασήμι, και σε χρυσάφι,
3 και πήγε οδεύοντας από τα μεσημβρινά μέχρι τη Βαιθήλ, μέχρι τον τόπο όπου ήταν η σκηνή του την προηγούμενη φορά, ανάμεσα στη Βαιθήλ και στη Γαι,
4 στον τόπο τού θυσιαστηρίου, που είχε κάνει εκεί αρχικά και εκεί ο Άβραμ επικαλέστηκε το όνομα του Κυρίου.
5 Ακόμα και ο Λωτ, που συμπορευόταν μαζί με τον Άβραμ, είχε πρόβατα και βόδια και σκηνές.
6 Και δεν τους χωρούσε η γη για να κατοικούν μαζί επειδή, τα υπάρχοντά τους ήσαν πολλά, και δεν μπορούσαν να κατοικούν μαζί.
7 Και έγινε φιλονικία ανάμεσα στους βοσκούς των κτηνών τού Άβραμ, και στους βοσκούς των κτηνών τού Λωτ και οι Χαναναίοι και οι Φερεζαίοι κατοικούσαν τότε στη γη.
8 Και ο Άβραμ είπε στον Λωτ: Ας μη είναι, παρακαλώ, φιλονικία ανάμεσα σε μένα και σε σένα, κι ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου επειδή, εμείς είμαστε αδελφοί
9 δεν είναι ολόκληρη η γη μπροστά σου; Διαχώρισε, λοιπόν, τον εαυτό σου από μένα αν εσύ πας στα αριστερά, εγώ πηγαίνω στα δεξιά και αν εσύ στα δεξιά, εγώ στα αριστερά.
10 Και αφού ο Λωτ σήκωσε τα μάτια του ψηλά, είδε ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη, ότι ποτιζόταν ολόκληρη, πριν ο Κύριος να καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ήταν σαν παράδεισος του Κυρίου, όπως η γη της Αιγύπτου, μέχρι να πάει κανείς στη Σηγώρ.
11 Και ο Λωτ διάλεξε για τον εαυτό του ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη και ο Λωτ κατασκήνωσε προς τα ανατολικά, και διαχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον.
12 Ο μεν Άβραμ κατοίκησε στη γη Χαναάν ο δε Λωτ κατοίκησε ανάμεσα στις πόλεις τής περιχώρου, και έστησε τις σκηνές του μέχρι τα Σόδομα.
13 Και οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί, και υπερβολικά αμαρτωλοί μπροστά στον Κύριο.
14 Και ο Κύριος είπε στον Άβραμ, αφού ο Λωτ είχε διαχωριστεί απ' αυτόν: Σήκωσε τώρα τα μάτια σου ψηλά και δες από τον τόπο όπου είσαι, προς τα βορινά και τα μεσημβρινά, και τα ανατολικά και τα δυτικά
15 επειδή, ολόκληρη τη γη που βλέπεις θα τη δώσω σε σένα, και στο σπέρμα σου, μέχρι τον αιώνα
16 και θα κάνω το σπέρμα σου σαν την άμμο τής γης, ώστε αν μπορεί κανείς να απαριθμήσει την άμμο τής γης, θα μπορεί να απαριθμηθεί και το σπέρμα σου
17 και αφού σηκωθείς, διάσχισε τη γη, και κατά το μάκρος της, και κατά το πλάτος της επειδή, σε σένα θα τη δώσω.
18 Και ο Άβραμ σήκωσε τη σκηνή του, και όταν ήρθε κατοίκησε κοντά στις βελανιδιές Μαμβρή, που είναι στη Χεβρών και έκτισε εκεί θυσιαστήριο στον Κύριο.
βιβλίο "ΓΕΝΕΣΗ", κεφ. ΙΔ/14, εδαφ. 1-16.
1 ΚΑΙ στις ημέρες τού Αμαρφέλ, βασιλιά της Σενναάρ, του Αριώχ, βασιλιά τής Ελλασάρ, του Χοδολλογομόρ, βασιλιά τής Ελάμ, και του Θαργάλ, βασιλιά των εθνών,
2 αυτοί έκαναν πόλεμο με τον Βερά, βασιλιά των Σοδόμων, και τον Βαρσά, βασιλιά των Γομόρρων, τον Σενναάβ, βασιλιά τής Αδαμά, και τον Σεμοβόρ, βασιλιά τής Σεβωείμ, και τον βασιλιά τής Βελά αυτή είναι η Σηγώρ.
3 Όλοι αυτοί ενώθηκαν μαζί στην κοιλάδα Σιδδίμ, που είναι η αλμυρή θάλασσα.
4 12 χρόνια δούλευαν στον Χοδολλογομόρ και τον 13ο αποστάτησαν.
5 Και τον 14ο χρόνο ήρθε ο Χοδολλογομόρ, και οι βασιλιάδες που ήσαν μαζί του, και πάταξαν τους Ραφαείμ στην Ασταρώθ-καρναϊμ, και τους Ζουζείμ στην Αμ, και τους Εμμαίους στη Σαυή-κιριαθαϊμ, 6 και τους Χορραίους στο βουνό τους, το Σηείρ, μέχρι την πεδιάδα Φαράν, που είναι στην έρημο.
7 Και επέστρεψαν και ήρθαν στην Εν-μισπάτ, που είναι η Κάδης και πάταξαν ολόκληρη την περιοχή τού Αμαλήκ, και τους Αμορραίους που κατοικούσαν στην Ασασών-θαμάρ.
8 Και βγήκε ο βασιλιάς των Σοδόμων, και ο βασιλιάς των Γομόρρων, και ο βασιλιάς τής Αδαμά, και ο βασιλιάς των Σεβωείμ, και ο βασιλιάς τής Βελά, που είναι η Σηγώρ και συγκρότησαν μάχη μαζί τους στην κοιλάδα Σιδδίμ,
9 μαζί με τον Χοδολλογομόρ βασιλιά τής Ελάμ, και τον Θαργάλ βασιλιά των εθνών, και τον Αμαρφέλ βασιλιά τής Σενναάρ, και τον Αριώχ βασιλιά τής Ελλασάρ τέσσερις βασιλιάδες ενάντια σε πέντε.
10 Και η κοιλάδα Σιδδίμ ήταν γεμάτη από φρέατα ασφάλτου και οι βασιλιάδες των Σοδόμων και των Γομόρρων τράπηκαν σε φυγή, και έπεσαν εκεί και εκείνοι που εναπέμειναν έφυγαν στο βουνό. 11 Και πήραν όλα τα υπάρχοντα των Σοδόμων και των Γομόρρων, και ολόκληρη τη ζωοτροφία τους, και αναχώρησαν.
12 Πήραν ακόμα και τον Λωτ, τον γιο τού αδελφού τού Άβραμ, που κατοικούσε στα Σόδομα, και τα υπάρχοντά του, και αναχώρησαν.
13 Και κάποιος από τους διασωθέντες πήγε και το ανήγγειλε στον Άβραμ τον Εβραίο, που κατοικούσε κοντά στις βελανιδιές Μαμβρή,του Αμορραίου, αδελφού τού Εσχώλ, και αδελφού τού Ανήρ, που ήσαν σύμμαχοι του Άβραμ.
14 Και όταν ο Άβραμ άκουσε ότι αιχμαλωτίστηκε ο αδελφός του, εξόπλισε 318 από τους δούλους του, που είχαν γεννηθεί στο σπίτι του, και τους καταδίωξε μέχρι τη Δαν.
15 Και αφού χώρισε τους δικούς του, όρμησε εναντίον τους τη νύχτα, αυτός και οι δούλοι του, και τους πάταξε, και τους καταδίωξε μέχρι τη Χοβά, που είναι προς τα αριστερά τής Δαμασκού.
16 Και επανέφερε όλα τα υπάρχοντα, κι ακόμα επανέφερε και τον αδελφό του τον Λωτ, και τα υπάρχοντά του, ακόμα μάλιστα και τις γυναίκες, και τον λαό.
ΣΧΟΛΙΑ :
Ο Απόστολος Παύλος, μέσα από την επιστολή "Α΄ Κορινθίους" (κεφ. Ι/10 εδαφ. 11) θεωρεί υποχρέωσή του να υπενθυμίσει και να τονίσει στην εκκλησία της Κορίνθου, αλλά και σε μας σήμερα, μια μεγάλη αλήθεια. «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίας ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν». Ό,τι γράφεται μέσα στη Βίβλο (Παλαιά & Καινή) δε γράφτηκε για «τω καιρώ εκείνω» μόνον, είναι διαχρονικό, γράφτηκε και για τον καιρό τούτο, γράφτηκε για τη δική μας νουθεσία και για τον δικό μας παραδειγματισμό σήμερα.
Ό,τι ίσχυε τότε ισχύει και σήμερα. Μπορεί ο άνθρωπος να «προόδευσε» τεχνολογικά, αλλά ηθικά παραμένει ο ίδιος. Ο Κύριος τόνισε ιδιαίτερα ότι η εποχή, κατά την οποία θα ξαναρθεί στη γη, δε θα είναι μια διαφορετική εποχή. Θα είναι «καθώς αι ημεραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας» (Ματθαίος ΚΔ/24: 37 - 39).
Θα είναι μία εποχή όπως ήταν και στις ημέρες του Λωτ. «Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ, έτρωγον, έπινον, ηγρόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν, καθ’ ην δεν ημέρα εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας, ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθει". (Λουκάς ΙΖ/17: 28 – 30).
Ο Λωτ ήταν ανιψιός του Αβραάμ. (παιδί του αδελφού του Αρράν). Όταν ο Αβραάμ κλήθηκε να βγει από την Ουρ των χαλδαίων (Γένεση ΙΒ/12: 1), μαζί του πήγε και ο Λωτ, ο οποίος δε φαίνεται να ακολούθησε μετά από οδηγία του Θεού, αλλά από μόνος του.
Ο Λόγος του Θεού το Λωτ τον χαρακτηρίζει δίκαιο ( Β΄ Πέτρου Β/2: 7) και αναφέρει ότι η ψυχή του βασανιζόταν από όλα τα ανήθικα και αμαρτωλά που γίνονταν γύρω του (Β΄ Πέτρου Β/2: 8) και αυτό δείχνει μια κάποια πνευματική υπόσταση.
Μαζί, Αβραάμ & Λωτ, ξεκινούν και βγαίνουν μέσα από είδωλα που λάτρευαν, αποβλέπουν και οι δύο στον αληθινό Θεό, όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, η οποία δε θα αργήσει να φανεί μέσα από τις επιλογές τους. Ας προσέξουμε εδώ το εξής: Και οι δέκα παρθένες ήταν το ίδιο, δεν είχαν καμία διαφορά. Ήταν από την ίδια εκκλησία, είχαν την ίδια πίστη, την ίδια φιλοσοφία, όλες μαζί περίμεναν τον νυμφίο, όλες είχαν ετοιμάσει τις λαμπάδες τους. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να βρει κάποια διαφορά μεταξύ τους. Τι διαφορά τη βρήκε μόνον το μάτι Εκείνου, ο οποίος ερευνά «νεφρούς και καρδίας» (Αποκάλυψη Β/2: 23). Οι μισές απ’ αυτές ήταν «μωρές», ήταν ανόητες, επιπόλαιες ήταν έξω από το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο και ως εκ τούτου δεν είχαν σωτηρία.
Η αιτία των διαφορών μεταξύ Αβραάμ και Λωτ ήταν: «Δεν εχώρει αυτούς η γή δια να κατοικώσιν ομού» (Γένεση ΙΓ/13: 6). Και ο Άβραμ είπε στο Λωτ: "Ας μη είναι, παρακαλώ, φιλονικία ανάμεσα σε μένα και σε σένα, κι ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου επειδή, εμείς είμαστε αδελφοί". Τι ωραία τούτη η συμπεριφορά! Μπροστά στο πρόβλημα που παρουσιάστηκε ο Αβραάμ πήρε μια πρωτοβουλία αγάπης. Δεν κάθισε να τσακωθεί, να φιλονικήσει με τον αδελφό του. Ας κάνουμε το ίδιο, όπου προκύπτει πρόβλημα με τον αδελφό μας. Ας ενεργούμε πνευματικά και όχι με ανθρώπινα στοιχεία «τι κάλον και τι τερπνόν να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί» (ψαλμός ΡΛΓ/133: 1). Ενήργησε με αγάπη προς τον αδελφό του.
Καθώς ο Λωτ εκλήθη να διαλέξει πού θα ήθελε να εγκατασταθεί, «Υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, είδε πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνη… (φαινόταν δε εκείνη η περιοχή) «ως παράδεισος του Κυρίου, ως γη της Αιγύπτου» (Γένεση ΙΓ/13: 10). Βλέποντας όλα αυτά σκέφτηκε ότι θα υπάρχει εκεί πλούσια γη και μεγάλη βλάστηση και έτσι θα έχουν τροφή τα ζώα του θα αποκτήσει πλούσια υλικά αγαθά. Θα εξασφαλίσει πλήρως τη ζωή του. Ο Λωτ πήρε μια απόφαση με κριτήριο πως θα ζήσουν τα κτήνη του και όχι πως θα ζήσει ο ίδιος και τα παιδιά του. Έρχεται κάποια στιγμή μέσα στη ζωή μας που θα πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις, να επιλέξουμε….Ας προσέξουμε τότε με τι κριτήρια ενεργούμε. Ενδεχομένως πολλά ή και όλα να κριθούν στη ζωή μας από κάποια απόφασή μας.
Επηρεασμένος από όλες τις παραπάνω σκέψεις ο Λωτ δεν άργησε να κατοικήσει «έως Σοδόμων». Έλαβε μια καθοριστική για τη ζωή του απόφαση χωρίς να ρωτήσει το Θεό, αποβλέποντας στο φαινόμενο, στο υλικό συμφέρον. Όμως πίσω και μέσα σε όλο αυτό το φαινόμενο ένα στοιχείο επικρατούσε: Αμαρτία, αποστασία, έλλειψη της παρουσίας του Θεού. Όλα εκείνα τα φαινομενικά ωραία ήταν χαμένα, ήταν καταδικασμένα εξαιτίας της αμαρτίας. Η πλήρης καταστροφή τους ήταν ζήτημα χρόνου.
Έλαβε μια απόφαση από την οποία έλειπε παντελώς η οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Πριν αποφασίσει, δε σήκωσε τα μάτια προς το Θεό. Ο πρ. Ησαΐας 700 χρόνια π.Χ. αναφέρει: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει καλεσθεί Θαυμαστός σύμβουλος» (Ησαΐας Θ/9: 6). Πριν αποφασίσεις οτιδήποτε, μικρό ή μεγάλο, στη ζωή σου, ρώτησε το μοναδικό, το "θαυμαστό σύμβουλο", που είναι ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Αυτός μόνο γνωρίζει. Ο Ιησούς τ. Ναυή, καθώς βλέπει τους Φιλισταίους να έρχονται εναντίον του, ρωτάει τον Κύριο: "Κύριε να επιτεθώ;" Μα, θα πει η ανθρώπινη λογική, είσαι ανόητος; Βλέπεις τον εχθρό να έρχεται εναντίον σου και αντί να ετοιμαστείς για πόλεμο, χάνεις χρόνο να ρωτήσεις αν θα επιτεθείς ή δε θα επιτεθείς; Η απάντηση του Θεού, κόντρα στην ανθρώπινη λογική, ήταν: "Όχι να μην επιτεθείς". Ας δούμε τι αναφέρει ο Λόγος του Θεού στο βιβλίο Β' Σαμουήλ κεφ. Ε/5, εδ. 23 - 25.
23. Και όταν ο Δαβίδ ρώτησε τον Κύριο, είπε: Μη ανέβεις στρέψε από πίσω τους, και πέσε επάνω τους απέναντι από τις συκαμινιές
24 και όταν ακούσεις θόρυβο διάβασης επάνω στις κορυφές των συκαμινιών, τότε θα σπεύσεις επειδή, τότε ο Κύριος θα βγει μπροστά σου, για να χτυπήσει το στρατόπεδο των Φιλισταίων.
25 Και ο Δαβίδ έκανε όπως τον πρόσταξε ο Κύριος και χτύπησε τους Φιλισταίους από τη Γαβαά μέχρι την είσοδο Γεζέρ» (Β' Σαμουήλ Ε/5: 23). Πάντα ο Δαβίδ ρωτούσε τον Κύριο. Όμως μια φορά ξέχασε να τον ρωτήσει και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Ήταν τότε που τον ξεγέλασαν οι Ευαίοι (Ιησούς τ. Ναυή Θ/9: 14).
Για τις αποφάσεις, τις επιλογές του πιστού ανθρώπου, υπάρχει θαυμαστός σύμβουλος. Αλίμονο σε εκείνον που λέει ότι είναι δικός Του και δεν Τον συμβουλεύεται. Θα χαθεί και θα καταστραφεί μέσα σε σωρεία λανθασμένων αποφάσεων. Ο άνθρωπος έχει πλαστεί από το Θεό να είναι ελεύθερος, να αποφασίζει και να ενεργεί ελεύθερα, όμως κάθε απόφαση έχει και τις συνέπειές της.
Μέσα στην ελευθερία επιλογής του ο Λώτ, με τα κριτήρια που προ είπαμε, αποφάσισε να κατοικήσει «έως Σοδόμων». Δηλαδή όχι μέσα στα Σόδομα, αλλά κοντά στα Σόδομα, στα περίχωρα. Κοντά στα Σόδομα αρχικά (Γένεση ΙΓ/13: 12) και σε λίγο μέσα στα Σόδομα (Γένεση ΙΔ/14: 12) συντροφιά, παρέα με τους Σοδομίτες, για να ακολουθήσει μετά από λίγο μια απρόβλεπτη και αναπάντεχη τραγωδία.
Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί και αμαρτωλοί σφόδρα ενώπιον του Κυρίου» (Γένεση ΙΓ/13: 13). Κάποιος είπε ότι ο Θεός διαχώρισε το φως από το σκοτάδι και ο άνθρωπος προσπαθεί να τα αναμείξει.
Ήταν ωραίος πράγματι εξωτερικά ο τόπος. Υπήρχαν πολλά δένδρα, πολλά νερά, μεγάλη παραγωγή. Κάτω όμως από εκείνον τον φαινομενικό Παράδεισο έβραζαν τα καζάνια της αμαρτίας, οι φωτιές του ηφαιστείου. Λάβα κοιμόταν κάτω από τη γη της αμαρτίας. Όμορφη η κοινωνία, όμορφη η ζωή, αλλά πέρα από το φαινόμενο πόση αμαρτία, πόση αδικία, πόση ανηθικότητα, πόση εκμετάλλευση! Όλα τούτα ηφαίστεια που μας έχουν πνίξει και στις ημέρες μας με τις αναθυμιάσεις τους, πολύ σύντομα θα εκραγούν και θα καταστρέψουν τα πάντα.
Μπορεί ο Θεός να στείλει μια ψυχή μέσα στα Σόδομα. Ο Θεός στέλνει σήμερα εργάτριές του σε "οίκους ανοχής" και μιλάνε σε εκδιδόμενες γυναίκες. Αυτό είναι άλλο και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να πάει η ψυχή από μόνη της στα Σόδομα με ανθρώπινα κριτήρια και ανθρώπινους υπολογισμούς. Επέτρεψε ο Θεός, να σταλεί ο Ιωσήφ, ο Δανιήλ σε κάποια «Σόδομα» αλλά ήταν μαζί τους. Ο Λωτ δεν πήγε μετά από εντολή ή οδηγία του Θεού, αγνόησε παντελώς το Θεό.
Λίγο καιρό είχε εγκατασταθεί και συνέβη ένα απρόβλεπτο γεγονός. Τέσσερις βασιλιάδες υπό την αρχηγία του Χοδολογομόρ πολέμησαν εναντίον των πέντε βασιλιάδων της Ανατολικής Παλαιστίνης και τους νίκησαν (Γένεση ΙΔ/14: 10). Ανάμεσα στους αναρίθμητους αιχμαλώτους, μαζί με τους βασιλείς των Σοδόμων και των Γομόρων ήταν και ο Λωτ. (Γένεση ΙΔ/14: 12). Τραγωδία! Οι υπολογισμοί που είχε κάνει ήταν τελείως διαφορετικοί. Είχε σκεφτεί μια άνετη, πλούσια ζωή, με αξιώματα και ξαφνικά βρέθηκε αιχμάλωτος. Αυτά τα γεγονότα δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσαν να συμβούν στη ζωή του. Πόσο διαφορετικά ήλθαν τα πράγματα!
Τα δυσάρεστα νέα έφτασαν στα αυτιά του θείου του, Αβραάμ. Η αντίδραση του Αβραάμ ήταν άμεση. Ήταν πολύ διαφορετική από την αντίδραση, που πολλές φορές διακρίνει τη δική μας ζωή. Καθώς ακούμε κάτι δυσάρεστο για τον αδερφό, για τον συνάνθρωπο, πολλές φορές λέμε: "Α! καλά να πάθει..., με τις επιλογές που έκανε...., με το δρόμο που πήρε..., με το μυαλό που είχε ….." και κρίνουμε και επικρίνουμε και καταδικάζουμε. Ο άνθρωπος του Θεού, ο Αβραάμ αντέδρασε διαφορετικά. Μάζεψε όλες του τις δυνάμεις, επιτέθηκε εναντίον των εχθρών και τους νίκησε (Γένεση ΙΔ/14: 16).
Ο Λωτ ελευθερώνεται από τον Χοδολογομόρ, αλλά δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τη ζωή των Σοδόμων και επιστρέφει σ’ αυτά. Ο Θεός του έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία να εγκαταλείψει τα Σόδομα και τα Γόμορα, όμως επέστρεψε σ’ αυτά κάνοντας τους ίδιους υπολογισμούς. Είχε περιουσία, είχε κοινωνική θέση, καθόταν στην πύλη των Σοδόμων, που σημαίνει ότι είχε κάποιο αξίωμα (Γένεση ΙΘ/19: 1). Πόσο διευκρινιστικός στο θέμα αυτό είναι ο Απ. Παύλος, καθώς απευθύνεται τον Τιμόθεο: «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποία τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς» (Α΄ Τιμοθέου Σ/6: 10-11). Ελεύθερος πολιορκημένος ο Λωτ. Δεμένος με τα γήινα, τα προσωρινά, τα εφήμερα. Αυτός είναι ο άνθρωπος. Αιχμάλωτος, δούλος της αμαρτίας. Ποιος μπορεί να τον ελευθερώσει από τούτη τη δουλεία; Μόνον ο Χριστός. «άν ο υιός σας ελευθερώσει , όντως ελεύθεροι είσθε» (Ιωάννης Η/8: 36).
βιβλίο "ΓΕΝΝΕΣΗΣ", κεφ. ΙΘ/19: 1 - 38.
1 ΚΑΙ οι δύο άγγελοι ήρθαν το δειλινό στα Σόδομα και ο Λωτ καθόταν δίπλα στην πύλη των Σοδόμων ο δε Λωτ, βλέποντάς τους, σηκώθηκε σε συνάντησή τους, και προσκύνησε με το πρόσωπό του μέχρι το έδαφος
2 και είπε: Να, κύριοί μου, στραφείτε, παρακαλώ, στο σπίτι τού δούλου σας, και διανυχτερεύστε, και πλύντε τα πόδια σας και αφού σηκωθείτε το πρωί, θα πάτε στον δρόμο σας. Κι εκείνοι είπαν: Όχι, αλλά θα διανυχτερεύσουμε στην πλατεία.
3 Και αφού τους βίασε πολύ, στράφηκαν σ' αυτόν, και μπήκαν μέσα στο σπίτι του και τους έκανε συμπόσιο, και έψησε άζυμα, και έφαγαν.
4 Και πριν κοιμηθούν, οι άνδρες τής πόλης, οι άνδρες των Σοδόμων, περικύκλωσαν το σπίτι, νέοι και γέροντες, ολόκληρος ο λαός μαζί, από παντού
5 και έκραζαν στον Λωτ, και του έλεγαν: Πού είναι οι άνδρες, εκείνοι που μπήκαν μέσα σε σένα τη νύχτα; Βγάλ' τους έξω σε μας, για να τους γνωρίσουμε.
6 Και ο Λωτ βγήκε σ' αυτούς στο πρόθυρο, και έκλεισε πίσω του την πόρτα,
7 και είπε: Μη, αδελφοί μου, μη πράξετε ένα τέτοιο κακό
8 δέστε, έχω δύο θυγατέρες, που δεν γνώρισαν άνδρα να σας τις φέρω, λοιπόν, έξω και κάντε σ' αυτές, όπως σας φανεί αρεστό μόνον σ' αυτούς τους άνδρες να μη πράξετε τίποτε, επειδή για τούτο μπήκαν κάτω από τη σκιά τής στέγης μου.
9 Κι εκείνοι είπαν: Φύγε από εκεί. Και είπαν ακόμα: Αυτός ήρθε για να παροικήσει θέλει να γίνει και κριτής; Τώρα θα κακοποιήσουμε μάλλον εσένα παρά εκείνους. Και βίαζαν υπερβολικά τον άνθρωπο, τον Λωτ, και πλησίασαν για να σπάσουν την πόρτα.
10 Κι απλώνοντας οι άνδρες τα χέρια τους, τράβηξαν τον Λωτ κοντά τους στο σπίτι, και έκλεισαν την πόρτα
11 και τους ανθρώπους, εκείνους που ήσαν στην πόρτα τού σπιτιού, τους χτύπησαν με αορασία από τον μικρό μέχρι τον μεγάλο, ώστε απέκαναν να ζητούν την πόρτα.
12 Και οι άνδρες είπαν στον Λωτ: Έχεις εδώ κάποιον άλλον; Γαμπρό ή γιους ή θυγατέρες ή οποιονδήποτε άλλον έχεις στην πόλη, να τους βγάλεις έξω από τον τόπο
13 επειδή, εμείς καταστρέφουμε τούτο τον τόπο, για τον λόγο ότι η κραυγή τους μεγάλωσε μπροστά στον Κύριο και μας έστειλε ο Κύριος για να τον καταστρέψουμε.
14 Βγήκε, λοιπόν, ο Λωτ και μίλησε στους γαμπρούς του, εκείνους που επρόκειτο να πάρουν τις θυγατέρες του, και είπε: Σηκωθείτε, βγείτε έξω από τούτο τον τόπο επειδή, ο Κύριος καταστρέφει την πόλη. Αλλά, φάνηκε στους γαμπρούς του σαν αστεϊζόμενος.
15 Και όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν τον Λωτ, λέγοντας: Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου, και τις δύο θυγατέρες σου, που βρίσκονται εδώ, για να μη καταστραφείς κι εσύ μαζί με την ανομία τής πόλης.
16 Και επειδή καθυστερούσε, πιάνοντας οι άνδρες το χέρι του, και το χέρι τής γυναίκας του, και τα χέρια των δύο θυγατέρων του (επειδή, ο Κύριος τον σπλαχνίστηκε), τον έβγαλαν και τον πήγαν έξω από την πόλη.
17 Και όταν τους έβγαλαν έξω, ο Κύριος είπε: Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου, και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο, διάσωσε τον εαυτό σου στο βουνό, για να μη καταστραφείς.
18 Και ο Λωτ τούς είπε: Μη, παρακαλώ, Κύριε
19 δες, ο δούλος σου βρήκε χάρη μπροστά σου, και μεγάλυνες το έλεός σου, που έκανες σε μένα, φυλάττοντας τη ζωή μου, αλλ' εγώ δεν θα μπορέσω να διασωθώ στο βουνό, μήπως με προφτάσει το κακό, και πεθάνω
20 δες, παρακαλώ, η πόλη αυτή είναι κοντά, ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι μικρή εκεί, παρακαλώ, να διασωθώ, δεν είναι μικρή; Και θα ζήσει η ψυχή μου.
21 Και ο Κύριος είπε σ' αυτόν: Να, σε εισάκουσα και σε τούτο το πράγμα, να μη καταστρέψω την πόλη, για την οποία μίλησες
22 βιάσου να διασωθείς εκεί επειδή, δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτε, μέχρις ότου φτάσεις εκεί γι' αυτό, αποκάλεσε το όνομα της πόλης, Σηγώρ.
23 Ο ήλιος ανέτειλε επάνω στη γη, όταν ο Λωτ μπήκε στη Σηγώρ.
24 Και έβρεξε ο Κύριος επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον Κύριο του ουρανού
25 και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις, και όλα τα περίχωρα, και όλους τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά τής γης.
26 Αλλ' η γυναίκα του, πίσω απ' αυτόν, καθώς κοίταξε ολόγυρα, έγινε στήλη από αλάτι.
27 Και ο Αβραάμ, καθώς σηκώθηκε ενωρίς το πρωί, ήρθε στον τόπο όπου είχε σταθεί μπροστά στον Κύριο
28 και κοιτάζοντας επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα, κι επάνω σε ολόκληρη τη γη τής περιχώρου, είδε, και να, καπνός ανέβαινε από τη γη, σαν καπνός από καμίνι.
29 Έτσι, λοιπόν, όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της περιχώρου, θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ, και εξαπέστειλε τον Λωτ από μέσα από την καταστροφή, όταν κατέστρεφε τις πόλεις, στις οποίες κατοικούσε ο Λωτ.
30 Και ο Λωτ ανέβηκε από τη Σηγώρ, και κατοίκησε στο βουνό, και μαζί του οι δύο θυγατέρες του, επειδή φοβήθηκε να κατοικήσει στη Σηγώρ και κατοίκησε σε σπήλαιο, αυτός και οι δύο θυγατέρες του.
31 Και η μεγαλύτερη είπε στη νεότερη: Ο πατέρας μας είναι γέροντας, και άνθρωπος δεν υπάρχει επάνω στη γη για να μπει μέσα προς εμάς, σύμφωνα με τη συνήθεια ολόκληρης της γης
32 έλα, ας ποτίσουμε τον πατέρα μας κρασί, και ας κοιμηθούμε μαζί του, και ας αναστήσουμε σπέρμα από τον πατέρα μας.
33 Πότισαν, λοιπόν, τον πατέρα τους κρασί κατά τη νύχτα εκείνη και η μεγαλύτερη μπήκε μέσα, και κοιμήθηκε με τον πατέρα της κι εκείνος δεν κατάλαβε ούτε πότε αυτή πλάγιασε, και πότε σηκώθηκε.
34 Και την επαύριο η μεγαλύτερη είπε στη νεότερη: Δες, εγώ κοιμήθηκα χθες τη νύχτα με τον πατέρα μας, ας τον ποτίσουμε κρασί και τούτη τη νύχτα, και μπαίνοντας μέσα εσύ, κοιμήσου μαζί του, και ας αναστήσουμε σπέρμα από τον πατέρα μας.
35 Πότισαν, λοιπόν, κι εκείνη τη νύχτα τον πατέρα τους κρασί, και αφού σηκώθηκε η νεότερη, κοιμήθηκε μαζί του κι εκείνος δεν κατάλαβε ούτε πότε αυτή πλάγιασε, και πότε σηκώθηκε.
36 Και συνέλαβαν οι δύο θυγατέρες του Λωτ από τον πατέρα τους.
37 Και η μεγαλύτερη γέννησε γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Μωάβ αυτός είναι ο πατέρας των Μωαβιτών μέχρι σήμερα.
38 Αλλά και η νεότερη γέννησε γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Βεν-αμμί αυτός είναι ο πατέρας των Αμμωνιτών μέχρι σήμερα.
ΣΧΟΛΙΑ :
Έρχονται οι άγγελοι, για να μεταφέρουν στο Λωτ ένα μήνυμα, το οποίο λέει: "Ο Θεός θα καταστρέψει τον τόπο τούτο. Διέσωσε τη ζωή σου". Αυτό ήταν το μήνυμα προς τον Λωτ, αυτό είναι το μήνυμα του Θεού σήμερα σε μένα και σε σένα. Τι λέει το μήνυμα; Τα ηφαίστεια της οργής του Θεού ανοίγουν, "η καταστροφή πάντων πλησίασε" (Α΄ Πέτρου Δ/4: 7). Τώρα, τις τελευταίες στιγμές, που η πόρτα της χάριτος του Θεού συνεχίζει να είναι ανοικτή, έρχεται το Πνεύμα του Θεού να πει σε κάθε ψυχή: "Διέσωσε τη ζωή σου. Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου, και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο». Τι σημαίνουν τούτα τα λόγια; Σώσε τη ζωή σου. Τούτη η πρόσκληση του Θεού ακούγεται σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Είναι ένα μήνυμα σωτηρίας και αιώνιας ζωής. Είναι μια πράξη ανυπολόγιστης αγάπης του Θεού, ο οποίος δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού. (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Ο Θεός θέλει πάντες να σωθούν και να έρθουν σε επίγνωση (Α' Τιμόθεος Β/2: 4). Μην κοιτάξεις πίσω. Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει. «ουδείς βαλών την χείραν επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος για τη βασιλεία του Θεού» (Λουκάς Θ/9: 62).
Και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο. Η περίχωρος είναι που θα σε ξαναφέρει σίγουρα μέσα. Γι’ αυτό η «περίχωρος» θα έχει την ίδια τύχη με την ενδοχώρα. Ο Θεός κατάστρεψε τα Σόδομα, τα Γόμορα και τα περίχωρα αυτών (Γένεση ΙΘ/19: 25). Κάποιοι θα γελάσουν, όπως οι γαμπροί του Λωτ (Γένεση ΙΘ/19: 14). Κάποιοι θα το αγνοήσουν, θα το απορρίψουν, κλεισμένοι μέσα στην απιστία τους και μέσα στον εγωισμό τους. Όμως και κάποιες ψυχές θα απλώσουν το χέρι τους, για να πιάσουν το πληγωμένο χέρι του Ιησού Χριστού, που είναι το μόνο που μπορεί να μας οδηγήσει στην έξοδο, στη σωτηρία, στη λύτρωση από το μεγάλο κακό που ανοίγεται μπροστά μας και το οποίο με δέος παρακολουθούμε καθημερινά μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι το χέρι του Λυτρωτή, του μόνου Σωτήρα (Πράξεις Δ/4: 12), Ιησού Χριστού. Το απλώνει και σήμερα σε κάθε ψυχή και περιμένει το δικό της χέρι, για να το αγκαλιάσει, και κρατώντας το σφιχτά να τη βγάλει μέσα από έναν κόσμο που χάνεται.
Τι να πει κανείς για την ομολογία του Λωτ προς τους γαμπρούς του; Φάνηκε σ' αυτούς «ως αστειευόμενος» (Γένεση ΙΘ/19: 14). Ακόμα και οι πιο στενοί δικοί του άνθρωποι δεν τον "πήραν στα σοβαρά" το Λωτ, νόμιζαν ότι αστειευόταν. Πρόκειται για μια μεγάλη τραγωδία, ίσως και να είναι η μεγαλύτερη απ' όλες! "Γιατί, Λωτ, η ομολογία σου, δεν έχει απήχηση;;; σ' έναν κόσμο που χάνεται. Γιατί, ενώ τους λες την αλήθεια, που ο Θεός σου αποκάλυψε, γελάνε μαζί σου και σε θεωρούν αστειευόμενο;" Ήταν το τραγικό αποτέλεσμα μιας μοιρασμένης και μη συνεπούς με το θέλημα του Θεού ζωής". Ήθελε να σώσει τους συγγενείς του, αλλά η ομολογία του δεν είχε τη δύναμη και τη σοβαρότητα που χρειάζεται για να το κάνει. Ήταν επιπόλαια και μοιρασμένη η πνευματική ζωή του Λωτ, γι’ αυτό και γέλασαν, όταν τον άκουσαν.
Σε λίγο μόλις που προλαβαίνει να φύγει από τα Σόδομα. Παρ’ ότι έχει πιστέψει στην ομολογία των αγγέλων ότι ο Θεός θα καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, συνεχίζει να καθυστερεί την έξοδό του. «Και όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν τον Λωτ, λέγοντας: Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου, και τις δύο θυγατέρες σου, που βρίσκονται εδώ, για να μη καταστραφείς κι εσύ μαζί με την ανομία τής πόλης. (Γένεση ΙΘ/19: 15). Με βία, με σπρωξιές φεύγει ο Λωτ μέσα από τα Σόδομα και τα Γόμορα, που τόσο αγάπησε. Χωρίς πλούτη, χωρίς αγαθά, χωρίς τίποτα από εκείνα τα οποία είναι ονειρευτεί και είχε ποθήσει η καρδιά του. Έχασε το σπίτι του, τους συγγενείς του, τους γαμπρούς του, σε λίγο θα χάσει και τη γυναίκα του. Δεν του έμεινε τίποτα στον κόσμο. Έχασε τα πάντα. Γυμνός φεύγει μέσα από το Σόδομα ο Λωτ, αλλά χάρη στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού σώζεται «ως διά πυρός» (Α' Κορινθίους Γ/3: 15).
Έχασε τα πάντα γιατί δεν ρώτησε το Θεό για τις επιλογές του, γιατί συμβιβάστηκε και στηρίχθηκε στα "βλεπόμενα" στην αίγλη των Σοδόμων. Τραγική μορφή και η γυναίκα του. Φαίνεται να είναι παρούσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν με τους αγγέλους, γι’ αυτό και η ερώτηση των αγγέλων ήταν «έχεις άλλον εδώ τινά» (Γένεση ΙΘ/19: 12). Η γυναίκα αυτή δεν έμεινε αδιάφορη, όπως έμεινα οι γαμπροί, δε γέλασε, πίστεψε στα λόγια του Θεού και γι’ αυτό ακολούθησε τον άντρα της, για να σωθεί. Έτσι ενώ βγήκε έξω από τα Σόδομα σωματικά, δεν μπόρεσε να βγάλει έξω και την καρδιά της, η οποία είχε μείνει πίσω. Αυτό που ο Απ. Παύλος μας αναφέρει: «εν πράττω τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος..." (Φιλιππησίους Γ/3: 13), δεν το είχε υιοθετήσει στη ζωή της.
Η γυναίκα τούτη αγνόησε την εντολή του Θεού «μη περιβλέψεις πίσω». Η υπακοή είναι πολύ βασικό στοιχείο στη σχέση μας με το Θεό. Ο προφήτης του Θεού λέει προς το βασιλιά Σαούλ. "Η υπακοή είναι καλύτερη από τη θυσία" (Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 22). Όλη μας η σχέση με το Θεό στηρίζεται στην υπακοή και αυτό είναι που προσπαθεί απεγνωσμένα να διαταράξει ο εχθρός, για να μας απομακρύνει από το Θεό. Η βασική προϋπόθεση στη σχέση μας με το Θεό είναι εκείνο το «εάν υπακούσεις» (Δευτερονόμιο ΚΗ/28: 1,2).
Ο Λωτ και η γυναίκα του ήταν ένα αντρόγυνο που έζησε μαζί, αλλά χωρίστηκε για πάντα. Πήραν διαζύγιο για μια αιωνιότητα. Στη ζωή του Λωτ υπήρξε μια θρησκευτική αλλαγή, αλλά δεν υπήρξε "αναγέννηση", εκείνο που είναι προϋπόθεση για να μπει κάποιος στη βασιλεία των ουρανών (Ιωάννης Γ/3: 3) και το οποίο μόνον ο Χριστός προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που ειλικρινά θα μετανοήσει και θα επικαλεστεί το Όνομά Του.
Τόσο ο Λωτ, όσο και η γυναίκα του είναι δύο αιώνια μνημεία μέσα στη Βίβλο. Όσα το Πνεύμα του Θεού έγραψε και διέσωσε μέχρι σήμερα τα έκανε για το δικό μας παραδειγματισμό, για τη δική μας νουθεσία.
Ας μην απορρίψουμε το μήνυμα, που ο ουρανός στέλνει και σήμερα σε κάθε ψυχή: "Σώσε τη ζωή σου και μην κοιτάξεις πίσω". Λάβε την αιώνια ζωή που προσφέρει ο Χριστός και σήμερα, σε κάθε μετανιωμένη ψυχή. Λάβε τη σωτηρία που προσφέρεται εντελώς δωρεάν, κατά χάριν, ουχί εξ έργων, για μην καυχηθεί κάποιος στην παρουσία Του (Εφεσίους Β/2: 8).
Τώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν, τώρα που το κακό και η αμαρτία έφtασαν στο αποκορύφωμα, ένα είναι το μήνυμα του Θεού στον άνθρωπο: «Σώσε τη ζωή σου και μη κοιτάξεις πίσω». Ο Θεός δε θα παραβιάσει ποτέ την ελευθερία που μας έδωσε. Είμαστε ελεύθεροι, εμείς θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και σύμφωνα με τις επιλογές μας θα ακολουθήσουν και οι συνέπειες στη ζωή μας. Ο Θεός μας έχει προειδοποιήσει: «Μη πλανιέστε, ο Θεός δεν εμπαίζεται, επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 7). ---
