ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ.

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ.

      Πριν είκοσι ένα αιώνες πολέμησε ένας για σένα, προτού ακόμα γεννηθείς. Πολέμησε έναν σκληρότατο αγώνα, έναν αγώνα στον οποίο τραυματίστηκε και έχυσε αίμα – και προχώρησε ακόμα περισσότερο : «πέθανε» ! Ο αγώνας εκείνος ήταν για σένα και για μένα, για τον κάθε άνθρωπο.

      Εκείνος έχυσε αίμα για να κανονίσει την τύχη της κάθε ψυχής. Αυτός ο Ήρωας, που με είδε και σε είδε, δια μέσω των αιώνων, και μας αγάπησε είναι ο Χριστός. Και τώρα, ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με τον καρφωμένος στον Γολγοθά Ιησού και να πάρει μια μικρή ιδέα από τους πόνους Εκείνου και την αυτοθυσία Του, για την αιώνια τύχη μας. Να πάρεις απλώς «μια ιδέα», επειδή τα παθήματα του Χριστού επάνω στον Σταυρό δεν ήσαν μονάχα πόνοι σωματικοί, αλλά κάτι πιο φρικτό, ήσαν και οι πόνοι της ψυχής!

     Γιατί, αυτό; Επειδή ξετυλιγόταν επάνω Του και μέσα Του, το μεγάλο μυστήριο της Αντικατάστασής μας. Ο Χριστός βάσταζε επάνω Του τις αμαρτίες μας, τις αμαρτίες όλου του κόσμου, δεχόμενος την κρίση τους. Έβαλε Αυτός – ο αναμάρτητος Υιός του Θεού – έβαλε το στήθος Του μπροστά, για να προστατεύσει πίσω Του, όλα τα δισεκατομμύρια των αθανάτων ψυχών, που θα πίστευαν στη Λύτρωσή Του. Δέχθηκε εκούσια επάνω στον Σταυρό τους κεραυνούς της Θείας Κρίσης εναντίον της αμαρτίας μας, για να μας εξασφαλίσει την αιώνια Ζωή, τη μακάρια και ένδοξη Αιωνιότητα.

      Αυτό το μέγιστο Έργο είναι ηρωισμός της αγάπης του Θεού! Όπου υπάρχει αγάπη γίνεται «Αντικατάσταση» για τη σωτηρία του αγαπώμενου. Παρόμοια αντικατάσταση, αλλά αφάνταστα σοβαρότερη και σπουδαιότερη, έκαμε η αγάπη του Θεού με τον Χριστό, χάρη της Σωτηρίας της ψυχής μας. Σκέψου, λοιπόν, αυτή τη στιγμή, σκέψου τον πολεμιστή, τον Ήρωα, που άφησε τη θεία δόξα του Ουρανού και ήρθε εδώ κάτω στον κόσμο μας και υπέφερε αφάνταστες οδύνες – σωματικές και ψυχικές – για την αιώνια Σωτηρία μας.

      Άκουσέ τον να λέει : «Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου». (Ματθαίος ΚΣ : 38 & Μάρκος ΙΔ : 34). Παρακολούθησέ Τον όταν προσφέρουν σ’ Αυτόν ξίδι και χολή. (Ματθαίος ΚΑ : 34). Εμβάθυνε μέσα στην προφητεία του Δαβίδ, που προέλεγε, πριν από 1.050 χρόνια το μαρτύριό Του. «Ξεχύθηκα σαν νερό και όλα τα κόκαλά μου Εξαρθρώθηκαν, η καρδιά μου έγινε σαν κερί, λιώνει ολοκληρωτικά μέσα στα εντόσθιά μου. Η δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον ουρανίσκο μου…. Τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψαλμός ΚΒ : 14-16). Άκουσε την κραυγή της αγωνία Του. «Θεέ μου! Θεέ μου! Ίνα τι με εγκατέλειψες;». (Ματθαίος ΚΖ : 46).

     Γιατί, λοιπόν εγκαταλείφθηκε; Εγκαταλείφθηκε «προς καιρόν» για τη Σωτηρία σου και για τη σωτηρία μου! Επειδή μέσα στον άγιο εκείνο χώρο, μέσα στα τρίσβαθα της συνείδησης του Χριστού, συναντήθηκαν ο Άγιος Θεός αφενός και ο αντιπρόσωπος του ένοχου ανθρώπου αφετέρου. Εκεί, η ανθρώπινη αμαρτία δικάστηκε, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε – γι' αυτό έπρεπε να γίνει και όπως εμείς. Η ηθική αυτή επανόρθωση κάνει τις ώρες εκείνες του μαρτυρίου του Χριστού μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της αιωνιότητας και γίνεται το σύνθημα της επιστροφής του δημιουργήματος προς τον Θεό.

Κι η κάθε δράξα το Αίμα που κυλάει

για έναν αμαρτωλό μιλεί

κι η αγάπη αχνοβολάει Αμέτρητες κατρακυλούν,

Αμέτρητα αντηχούνε Αμαρτωλών ονόματα,

Αυτών που θα σωθούνε.

        Σήκωσε λοιπόν, τη στιγμή αυτή το πνεύμα σου επάνω στον ουρανό, όπου βρίσκεται τώρα ο Αναστημένος και δοξασμένος Σωτήρας σου και στείλε σ’ Αυτόν από την καρδιά σου ένα «Ευχαριστώ», στείλε σ’ Αυτόν τη «Λατρεία» σου. Εκείνος τραυματίστηκε για να σου εξασφαλίσει την Ουράνια Πατρίδα. Εσύ δεν πέθανες, Εκείνος πέθανε για να σε πλύνει και να σε καθαρίσει με το Αίμα Του, από κάθε αμαρτία. Εσύ και εγώ είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί, Εκείνος όμως «αμαρτίας ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν των στόματι αυτού». (Ησαϊας ΝΓ : 9). «Με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό Του, τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης Γ : 16).

        Βλέπεις λοιπόν ότι τώρα μπορείς να υψωθείς και να επικοινωνήσεις με τον μεγάλο Πολεμιστή και Ήρωα που φρόντισε για τη Σωτηρία σου. Και εάν μέχρι σήμερα απορροφημένος από τη βιοπάλη και τα προβλήματα, δεν έδωσες την πρέπουσα προσοχή να Τον γνωρίσεις, μη χάσεις την ευκαιρία τώρα να ζητήσεις ένα Ευαγγέλιο και να το μελετάς.

       Θα παρηγορηθείς, θα ανακουφιστείς, θα χαρείς και θα αποκτήσεις έναν καινούργιο Φίλο, έναν ανεκτίμητο Σωτήρα, έναν παντοδύναμο Λυτρωτή. Αν εκτιμήσεις τη γνωριμία και φιλία Του, θα είναι αόρατα πάντοτε μαζί σου, (Ματθαίος ΚΗ : 20), θα διευθύνει τα βήματά σου εδώ κάτω στη ζωή, θα σου δίνει Φως, Ειρήνη και Χαρά και τέλος θα σε οδηγήσει μαζί Του στον Ουρανό, στην αιώνια και θεία δόξα. (Ιωάννης ΙΔ : 2).

Χριστός! Τι όνομα γλυκό!

Γεμάτος ελπίδα.

Χαρά σκορπίζει στην καρδιά

και ρίχνει αχτίδα,

μ’ ολόγλυκη παρηγοριά.

 Όπου τον δει τυχόν γραμμένο

δάκρυ στο μάτι μου κυλά,

κι όταν το στόμα το προφέρει

μια φλόγα ανάβει στην καρδιά.

Χριστός ! ουράνια αρμονία.

Χριστός ! το φως καρδιάς και νου

Χριστός ! η μόνη Σωτηρία

Χριστός ! η δόξα του πιστού.