Βιβλίο προφήτου "Ησαΐα", κεφ. ΛΖ/37, εδ. 14-21. (Παλαιά Διαθήκη).
14 Και λαβών ο Εζεκίας την επιστολήν εκ της χειρός των πρέσβεων ανέγνωσεν αυτήν και ανέβη ο Εζεκίας εις τον οίκον του Κυρίου και εξετύλιξεν αυτήν ενώπιον του Κυρίου.
15 Και προσηυχήθη εις τον Κύριον ο Εζεκίας λέγων,
16 Κύριε των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής συ έκαμες τον ουρανόν και την γην.
17 Κλίνον, Κύριε, το ους σου και άκουσον άνοιξον, Κύριε, τους οφθαλμούς σου και ιδέ και άκουσον πάντας τους λόγους του Σενναχειρείμ, όστις απέστειλε τούτον διά να ονειδίση τον ζώντα Θεόν.
18 Αληθώς, Κύριε, οι βασιλείς της Ασσυρίας ηρήμωσαν πάντα τα έθνη και τους τόπους αυτών,
19 και έρριψαν εις το πυρ τους θεούς αυτών διότι δεν ήσαν θεοί, αλλ' έργον χειρών ανθρώπων, ξύλα και λίθοι διά τούτο κατέστρεψαν αυτούς.
20 Τώρα λοιπόν, Κύριε Θεέ ημών, σώσον ημάς εκ της χειρός αυτού διά να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης, ότι συ είσαι ο Κύριος, ο μόνος.
21 Τότε απέστειλεν Ησαΐας ο υιός του Αμώς προς Εζεκίαν, λέγων, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ. Ήκουσα όσα προσηυχήθης εις εμέ κατά του Σενναχειρείμ, βασιλέως της Ασσυρίας.
ΣΧΟΛΙΑ :
Ο Εζεκίας βασίλεψε στο νότιο βασίλειο του Ισραήλ (βασίλειο του Ιούδα) από το έτος 716 έως το 687 π.Χ. Από την πρώτη στιγμή της βασιλείας του σε ηλικία 25 ετών προώθησε την αληθινή λατρεία του Θεού σε ολόκληρη την επικράτεια του Ισραήλ. Τέτοια ήταν η αφοσίωσή του στο Θεό στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του που, παρά τα όποια λάθη έκανε, θα μπορούσε να πει κάποιος ασφαλώς ότι μετά το Δαβίδ υπήρξε ο καλύτερος βασιλιάς.
Ο λόγος του Θεού αναφέρει σχετικά:
3 Και έκαμε το ευθές ενώπιον του Κυρίου, κατά πάντα όσα έκαμε Δαβίδ ο πατήρ αυτού.
4 Αυτός αφήρεσε τους υψηλούς τόπους και κατέθραυσε τα αγάλματα και κατέκοψε τα άλση και κατεσύντριψε τον χάλκινον όφιν, τον οποίον έκαμεν ο Μωϋσής διότι έως των ημερών εκείνων οι υιοί του Ισραήλ εθυμίαζον εις αυτόν και εκάλεσεν αυτόν Νεουσθάν.
5 Επί Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ ήλπισε και δεν εστάθη μετ' αυτόν όμοιος αυτού μεταξύ πάντων των βασιλέων του Ιούδα, αλλ' ουδέ των προ αυτού
6 διότι προσεκολλήθη εις τον Κύριον δεν απεμακρύνθη από όπισθεν αυτού, αλλ' εφύλαξε τας εντολάς αυτού, τας οποίας ο Κύριος προσέταξεν εις τον Μωϋσήν.
7 Και ήτο ο Κύριος μετ' αυτού κατευοδούτο όπου εξήρχετο και απεστάτησε κατά του βασιλέως της Ασσυρίας και δεν εδούλευσεν εις αυτόν. (Β΄ Βασιλέων ΙΗ/18 : 3-7).
Όταν ο Εζεκίας ανέβηκε στο θρόνο, στο βασίλειο του Ιούδα βρισκόταν σε αποστασία από τον αληθινό Θεό. Ο πατέρας του Άχαζ είχε προωθήσει τη λατρεία ψεύτικων θεών. Ο Θεός, για να τους συνετίσει και να τους προβληματίσει, είχε επιτρέψει να συμβούν δύσκολες καταστάσεις, ώστε να απειλείται η χώρα από τους εχθρούς της και ιδιαίτερα από την υπερδύναμη της εποχής, την Ασσυρία.
Όταν λοιπόν ανέλαβε τη βασιλεία στο νότιο βασίλειο, η πρώτη ενέργεια ήταν να ανοίξει το Ναό και να τον επισκευάσει. Στη συνέχεια συγκάλεσε τους Λευίτες και τους είπε: «Τώρα, λοιπόν, έχω στην καρδιά μου να κάνω διαθήκη προς τον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, για να αποστρέψει την οργή τού θυμού του από μας». (Β΄ Χρονικών ΚΘ/29: 10). Ήθελε να κάνει μια καινούργια διαθήκη με τον Κύριο, χαρακτηριστικό της οποία θα ήταν η πιστότητα, η υπακοή στο θέλημά Του.
Στην προσπάθειά του να ξαναφέρει το Θεό μέσα στο στρατόπεδο του Ισραήλ, οργάνωσε τους Λευίτες ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους και επανάφερε κατά τη λατρεία τα μουσικά όργανα και την υμνολογία. Ήταν ο μήνας Νισάν, κατά τον οποίο έπρεπε να γιορταστεί το Πάσχα, όμως ούτε ο Ναός, ούτε οι Ιερείς, ούτε οι Λευίτες είχαν καθαριστεί. Ο μήνας Νισάν είναι ο πρώτος μήνας του Ιουδαϊκού ημερολογίου και περιλαμβάνει ένα μέρος του Μαρτίου και ένα μέρος του Απριλίου με το σημερινό ημερολόγιο.
Την 16η ημέρα του Νισάν ο Ναός είχε καθαριστεί και τα σκεύη του είχαν αποκατασταθεί στη θέση τους. Τότε χρειάστηκε να γίνει ειδική εξιλέωση για ολόκληρο τον Ισραήλ. Πρώτα έφεραν θυσίες οι άρχοντες με διάφορες προσφορές και συνέχισε ο λαός με χιλιάδες ολοκαυτώματα. Εφόσον η ακάθαρτη κατάσταση του λαού δεν επέτρεψε την τήρηση του Πάσχα στον καθορισμό καιρό, ο Εζεκίας επωφελήθηκε από το νόμο που έδινε τη δυνατότητα σε όσους ήταν ακάθαρτοι να γιορτάσουν το Πάσχα ένα μήνα αργότερα. Δεν κάλεσε μόνον τους κατοίκους του βασιλείου του Ιούδα, αλλά ολόκληρο τον Ισραήλ στέλνοντας αγγελιοφόρους από την μία άκρη ως την άλλη. Οι αγγελιοφόροι αντιμετώπισαν χλευασμό από πολλούς, αλλά μεμονωμένα άτομα, όπως ο Ασήρ, ο Μανασσής και ο Ζαβουλών ταπείνωσαν τον εαυτό τους και πήγαν στη γιορτή, ενώ παραβρέθηκαν και ορισμένοι από τον από τη φυλή του Εφραϊμ και του Ισάχαρ.
Μετά το Πάσχα ακολούθησε επί εφτά ημέρες η γιορτή των Αζύμων άρτων και υπήρξε τέτοια χαρά από μέρους των παρευρισκομένων, ώστε ολόκληρη η σύναξη αποφάσισε να παρατείνει τη γιορτή άλλες επτά ημέρες. Η ειλικρινής μετάνοια του λαού ήταν φανερή και γι’ αυτό υπήρξε ευλογία από το Θεό και η χαρά τους ήταν πολύ μεγάλη. Η αληθινή λατρεία είχε πλέον αποκατασταθεί και όσοι συμμετείχαν βγήκαν και κατέστρεψαν ό,τι ειδωλολατρικό υπήρχε από τις ιερές στήλες έως τους ιερούς υψηλούς τόπους και τα θυσιαστήρια των ψεύτικων θεών.
Πρώτος ο Εζεκίας έδωσε το παράδειγμα συντρίβοντας το χάλκινο φίδι που είχε φτιάξει ο Μωυσής (Β΄ Βασιλέων ΙΗ/18: 4) μετά από εντολή του Θεού, επειδή το είχαν κάνει είδωλο υψώνοντας καπνό θυσίας σ’ αυτό. Μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης γιορτής ο Εζεκίας διασφάλισε τη συνέχιση της αληθινής λατρείας οργανώνοντας διάφορες τελετές λατρείας του Θεού και συνέστησε υπακοή στο Νόμο σχετικά με τα δέκατα και τη συνεισφορά των πρώτων καρπών για τους Λευίτες και τους ιερείς και ο λαός συμμορφώθηκε ολόκαρδα με αυτές τις συστάσεις. Σ’ εκείνους τους κρίσιμους καιρούς, ενώ η Ασσυρία σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της, ο Εζεκίας στηριζόμενος στο Θεό στασίασε εναντίον του βασιλιά της Ασσυρίας και πάταξε τις πόλεις των Φιλισταίων που είχαν συμμαχήσει με την Ασσυρία.
Το τέταρτο έτος της βασιλείας του Εζεκία (742 π.Χ.) ο Σαλμανασάρ, ο βασιλιάς της Ασσυρίας ξεκίνησε την πολιορκία της Σαμάρειας. (βόρειο βασίλειο). Το έκτος έτος η Σαμάρεια καταλήφθηκε και οι κάτοικοί της εκτοπίστηκαν και οι Ασσύριοι εγκατέστησαν στη χώρα άλλους κατοίκους τους οποίους μετοίκησαν από τον τόπο τους (Β΄ Βασιλέων ΙΗ/18: 9-12). Με τον τρόπο αυτό το βασίλειο του Ιούδα (νότιο βασίλειο) βρέθηκε περικυκλωμένο από σκληρούς και αδίστακτους εχθρούς.
Μετά απ’ αυτά ο Σενναχειρείμ, ο γιος του Σαργών Β,΄ θέλησε να τιμωρήσει το βασίλειο του Ιούδα, λόγω της αποσκίρτησης του Εζεκία από τη συμμαχία με την Ασσυρία την οποία είχε συνάψει ο πατέρας του, βασιλιάς Άχαζ. (Β΄ Βασιλέων ΙΗ/18: 7). Έτσι το 14ο έτος της βασιλείας του Εζεκία (732 π.Χ.) ο Σενναχειρείμ «ανέβηκε εναντίον όλων των οχυρωμένων πόλεων του Ιούδα και τις κατέλαβε». Ο Εζεκίας βλέποντας το μεγάλο κίνδυνο να καταληφθεί και η Ιερουσαλήμ, αντί να στηριχτεί στο Θεό, έκανε το μεγάλο λάθος και προσφέρθηκε να πληρώσει στο Σενναχειρείμ, για να εξαγοράσει τη σωτηρία της Ιερουσαλήμ. Ο Σενναχειρείμ απαίτησε το υπέρογκο ποσό των 300 ταλάντων ασημιού και 30 ταλάντων χρυσού. Για να καταβάλει αυτό το ποσό ο Εζεκίας, υποχρεώθηκε να δώσει όλο το ασήμι που υπήρχε στο ναό και στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο, καθώς και τα πολύτιμα μέταλλα με τα οποία ο ίδιος είχε επικαλύψει τις πόρτες του ναού και τους παραστάτες. Αυτό ικανοποίησε το βασιλιά της Ασσυρίας, αλλά μόνον προσωρινά.
Πράγματι δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Σενναχειρείμ αποφάσισε να επιτεθεί και πάλι στην Ιερουσαλήμ. Και ενώ ο πανικός και η απελπισία μέσα στην πολιορκημένη πόλη είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα, ο διοικητής του εχθρικού στρατού έστειλε ένα γράμμα στον Εζεκία με το οποίο, αφού έβρισε με το χυδαιότερο τρόπο και τον Εζεκία και το Θεό του, απαίτησε την άμεση παράδοση της πόλης. Εκπρόσωπος των απεσταλμένων ήταν ο Ραβσάκης (δεν πρόκειται για όνομα αλλά για στρατιωτικό τίτλο), ο οποίος μιλούσε την Εβραϊκή γλώσσα και με δυνατή φωνή χλεύαζε τον Εζεκία και ενέπαιζε τον αληθινό Θεό, λέγοντας ότι ο Θεός δεν μπορούσε να σώσει την Ιερουσαλήμ, όπως δεν μπόρεσαν και οι θεοί των άλλων εθνών να γλυτώσουν τις χώρες που είχε καταλάβει μέχρι εκείνη την ώρα.
Ο Εζεκίας στενοχωρήθηκε πολύ και έστειλε κάποιους από τους επικεφαλείς του λαού στο προφήτη Ησαΐα, για να του γνωστοποιήσουν τα γεγονότα. Η απάντηση του Ησαΐα την οποία είχε λάβει από το Θεό ήταν:
6 Ούτω θέλετε ειπεί προς τον κύριόν σας. Ούτω λέγει Κύριος. Μη φοβού από των λόγων, τους οποίους ήκουσας, διά των οποίων οι δούλοι του βασιλέως της Ασσυρίας με ωνείδισαν
7 ιδού, εγώ θέλω βάλει εις αυτόν τοιούτον πνεύμα, ώστε ακούσας θόρυβον θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού και θέλω κάμει αυτόν να πέσει διά μαχαίρας εν τη γη αυτού. (Ησαΐας ΛΖ/37: 6-7).
Και συνεχίζει ο Κύριος :
33 Ούτω λέγει Κύριος περί του βασιλέως της Ασσυρίας δεν θέλει εισέλθει εις την πόλιν ταύτην, ουδέ θέλει τοξεύσει εκεί βέλος, ουδέ θέλει προβάλει κατ' αυτής ασπίδας, ουδέ θέλει υψώσει εναντίον αυτής πρόχωμα
34 διά της οδού δι' ης ήλθε, δι' αυτής θέλει επιστρέψει και εις την πόλιν ταύτην δεν θέλει εισέλθει, λέγει ο Κύριος
35 διότι θέλω υπερασπισθεί την πόλιν ταύτην, ώστε να σώσω αυτήν, ένεκεν εμού και ένεκεν του δούλου μου Δαβίδ. (Ησαΐας ΛΖ/37 : 33-35).
Στο Μουσείο του Λονδίνου φυλάγεται ένας αριθμός με ασσυριακές πλάκες πάνω στις οποίες με τη σφηνοειδή γραφή τους έχει διασωθεί το ιστορικό εκείνης της εκστρατείας από την πλευρά της Ασσυρίας. Ο ίδιος ο Σεναχειρείμ με κομπασμό και αλαζονική γλώσσα αναφέρει ότι σαράντα έξι πόλεις και τα φρούριά τους έπεσαν στα χέρια του καθώς και τα πλούσια λάφυρα που έλαβε απ’ αυτές και συμπληρώνει: «Όσο για τον Εζεκία τον έκλεισα μέσα στην Ιερουσαλήμ σαν πουλί μέσα στο κλουβί του». Τούτα τα λόγια είναι αληθινά, γιατί πραγματικά μέσα σε ένα κλουβί τον είχε κλείσει τον Εζεκία ο στρατός της Ασσυρίας και τα σιδερένια κάγκελα αυτού του κλουβιού καμία δύναμη δε φαινόταν ικανή να τα σπάσει. Όμως «είναι τι αδύνατον εις τον Κύριον;» (Λουκάς Α/1: 37). Ήρθε ο ώρα που τα κάγκελα έσπασαν και με έναν τρόπο εντελώς ανέλπιστο ο Εζεκίας ελευθερώθηκε από τα χέρια του τρομερού εχθρού.
Όταν ο Εζεκίας έλαβε την υβριστική αυτή επιστολή ενήργησε, ως εξής: «Ανέβηκε στον οίκο του Κυρίου και ξετύλιξε το γράμμα μπροστά στον Κύριο». Ο Εζεκίας βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση φόβου, τρόμου, απειλών. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν στη ζωή; Ναι, ίσως να είναι και οι περισσότερες στιγμές της ζωής μας. Πώς θα αντιδράσεις, ψυχή, όταν όλα γύρω κλείσουν και πλέον ανθρωπίνως δεν υπάρχει καμία ελπίδα; Τι νόημα είχε να ζητήσει ο Εζεκίας βοήθεια από τους ανθρώπους; Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Κυρίου». (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5).
Τη δύσκολη τούτη ώρα πήρε ο Εζεκίας το υβριστικό γράμμα – τελεσίγραφο – του εχθρού και αποσύρθηκε σε μια γωνιά του Ναού μόνος με τον Κύριο. Έφερε το γράμμα ενώπιόν Του και Του είπε μέσα στους φόβους και την αγωνία του: "Διάβασέ το Εσύ Κύριε". Παρά τις σωστές ενέργειες που είχε κάνει είχε διαπράξει και κάποια λάθη στο παρελθόν, δεν είχε στηριχτεί στο Θεό και δεν είχε κρατήσει σωστή στάση. Νόμιζε ότι με τα υλικά μέσα, με χρυσάφια και ασήμια θα μπορούσε να δελεάσει τον εχθρό. Είχε αγνοήσει το πνεύμα των λόγων, που πολύ αργότερα θα διατύπωνε ο Απ. Παύλος: «διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφεσίους Σ/6: 12).
Τούτη τη φορά ακολουθεί το σωστό πνευματικό τρόπο. Έρχεται μπροστά στο Θεό, μπροστά στον Κύριο των δυνάμεων, το Θεό του Ισραήλ, ζητώντας παρηγοριά στον πόνο του, αλλά και οδηγία για τη λύση του προβλήματός του. Έτσι λοιπόν έφερε το γράμμα μπροστά στο Θεό ο Εζεκίας έχοντας τη βεβαιότητα δια πίστεως ότι ο Θεός ήταν εκεί. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι «Θεός ακούων προσευχήν». (Ψαλμός ΞΕ/65 : 2). Εκείνο το γράμμα, που τόση θλίψη είχε φέρει μέσα στη ζωή του το ξετύλιξε ο Εζεκίας μπροστά στο Θεό. «Διάβασέ το, Εσύ Κύριε, διάβασε, Εσύ την υπόθεσή μου».
Τούτα τα λόγια δεν είναι ένας μονόλογος, είναι μια συνομιλία. Δεν ήταν μόνος εκεί ο Εζεκίας συνομιλούσε με το Θεό. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της προσευχής. Εκείνη τη δύσκολη ώρα ο Εζεκίας δεν άπλωσε τα χέρια του στο κενό. Μπορεί να μην έβλεπε το Θεό με τα σαρκικά του μάτια, όμως η ψυχή Τον ακούμπαγε, Τον αισθανόταν κοντά του πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Βαθιά μέσα στην καρδιά του είχε την απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Θεός ήταν εκεί. Έχοντας λοιπόν αυτή την πεποίθηση έβαλε στα χέρια του Θεού το υβριστικό αυτό γράμμα, αποθέτοντας σ’ Εκείνον το πρόβλημά του και τη λύση του.
Τούτα τα λόγια δεν είναι ένας μονόλογος, είναι μια συνομιλία. Δεν ήταν μόνος εκεί ο Εζεκίας συνομιλούσε με το Θεό. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της προσευχής. Εκείνη τη δύσκολη ώρα ο Εζεκίας δεν άπλωσε τα χέρια του στο κενό. Μπορεί να μην έβλεπε το Θεό με τα σαρκικά του μάτια, όμως η ψυχή Τον ακούμπαγε, Τον αισθανόταν κοντά του πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Βαθιά μέσα στην καρδιά του είχε την απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Θεός ήταν εκεί. Έχοντας λοιπόν αυτή την πεποίθηση έβαλε στα χέρια του Θεού το υβριστικό αυτό γράμμα, αποθέτοντας σ’ Εκείνον το πρόβλημά του και τη λύση του.
Κάποιοι «σοφοί του αιώνος τούτου» (Α΄ Κορινθίους Α/1: 27) υποστηρίζουν ότι το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η προσευχή είναι η ψυχολογική επίδραση που ασκεί πάνω στο χαρακτήρα, εκείνου που προσεύχεται και με τη δύναμη της αυθυποβολής μπορεί να δει αποτελέσματα. Όχι, λέει ο Εζεκίας, δεν είναι αυτή η προσευχή. Η πραγματική προσευχή είναι εκείνη που σε φέρνει μπροστά στην παρουσία του Θεού. Προσευχή είναι το άπλωμα το χεριών, για να ακουμπήσουν το Θεό. Προσευχή είναι το ξεδίπλωμα του πόνου, του προβλήματος, του πειρασμού, της αμηχανίας μπροστά στο Θεό με την απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι εκεί και ακούει και μπορεί και θέλει να βοηθήσει, γιατί πάνω απ’ όλα «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι» (Ψαλμός ΜΣ/46 : 1).
Ένα φωτεινό παράδειγμα είναι τούτη η προσευχή του Εζεκία. Άλλωστε «ταύτα πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). Όπως προσευχήθηκε ο Εζεκίας, έτσι να προσευχόμαστε και εμείς. Να έχουμε πάντοτε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι εκεί. Το μάτι Του μας βλέπει, το αυτί Του μας ακούει. Να απλώνουμε τα χέρια με σιγουριά ότι θα ακουμπήσουμε τα χέρια του Θεού. Να φέρνουμε τη δυσκολία μας, το όποιο μεγάλο και αξεπέραστο πρόβλημά μας σε επαφή και το Θεό. Είναι εκείνος που έχει τη δύναμη να κάνει «υπερεκπερισσού υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν». (Εφεσίους Γ/3: 20).
Άπλωσε ο Εζεκίας εκείνο το υβριστικό γράμμα μπροστά στο Θεό και ήταν έτοιμος ν’ απλώσει μπροστά Του και ολόκληρη τη ζωή του. Δεν ήταν πάντα έτοιμος να το κάνει στο παρελθόν. Είχε ξεκινήσει τη βασιλεία του με πίστη στο Θεό, με ευσέβεια, λαμβάνοντας οδηγία από το Θεό για κάθε τι μέσα στη ζωή του. Στο βιβλίο "Β΄ Βασιλέων" (κεφ. ΙΗ/18, εδ. 7), αναφέρεται: «Και ήτο ο Κύριος μετ' αυτού κατευοδούτο όπου εξήρχετο και απεστάτησε κατά του βασιλέως της Ασσυρίας και δεν εδούλευσεν εις αυτόν». Όμως πέρασαν δέκα τρία χρόνια και ξαφνικά δείλιασε ο Εζεκίας και άλλαξε τακτική. Απογύμνωσε το Ναό του Κυρίου από τους θησαυρούς και τους έστειλε δώρο υποταγής στο βασιλιά της Ασσυρίας. Λίγο αργότερα ύστερα από τρία χρόνια έστειλε και πάλι μαλάματα και ασήμι, για να ικανοποιήσει τον εχθρό και να αποτρέψει τον κίνδυνο επίθεσης κατά της Ιερουσαλήμ. Όλα αυτά δεν είχαν αποτέλεσμα, γιατί λίγο χρόνο μετά ο εχθρός επέστρεψε και έκλεισε στην κυριολεξία τον Εζεκία μέσα σ’ ένα σιδερένιο κλουβί. Ο Εζεκίας, ενώ είχε εναποθέσει την εμπιστοσύνη του στο Θεό, ταυτόχρονα διαπραγματευόταν και με τον εχθρό και προσπαθούσε να τον εξευμενίσει με ανθρώπινες και σαρκικές μεθόδους, που ασφαλώς δεν τις ενέκρινε ο Θεός. Με το ένα χέρι ακούμπαγε στο Θεό και με το άλλο δωροδοκούσε τον εχθρό. Ο Κύριος είναι κατηγορηματικός σε μια τέτοια συμπεριφορά. «Ουδείς δούλος δύναται να δουλεύει δύο κυρίους διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει ή εις τον ένα θέλει προσκολληθεί και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύετε Θεόν και μαμωνά» (Λουκάς ΙΣ/16: 13).
Τώρα, καθώς τα έχει γευθεί όλα, έχει δει τα λάθη και τις αποτυχίες του έρχεται μπροστά στο Θεό με δύναμη, με απόλυτη εμπιστοσύνη. Είναι βέβαιο ότι έχει αναγνωρίσει τα λάθη του και έχει εξομολογηθεί στο Θεό για κάθε πράξη αφροσύνης που κατά το παρελθόν διέπραξε μέσα στη ζωή του. Δεν μπορείς να ξεδιπλώσεις τις δυσκολίες σου και τα προβλήματά σου μπροστά στο Θεό, αν δεν είσαι διατεθειμένος να ξεδιπλώσεις μπροστά Του και ολόκληρη τη ζωή σου. Ας είμαστε τίμιοι στη σχέση μας με το Θεό, ας είμαστε ειλικρινείς στην προσευχή μας. Να πλησιάζουμε το Θεό μόνο, ας είμαστε έτοιμοι να ξεδιπλώσουμε μπροστά Του κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας. Παραδίδει το γράμμα στο Θεό ο Εζεκίας και Του λέει: «Διάβασέ το, Κύριε, και στείλε Εσύ την απάντηση». Μπορεί να έκανα λάθη στο παρελθόν αλλά από δω και στο εξής κανένα μυστικό μαζί Σου, όλα φανερά ενώπιόν Σου, όλα για τη δόξα Σου. Είναι η φωνή του μετανοημένου, του πιστού, του αγαθού δούλου του Θεού.
Τον είδε ο Θεός τον Εζεκία καθώς ήρθε ενώπιόν Του; Άκουσε την προσευχή του; Εκείνα τα λόγια του φόβου και της απελπισίας έφτασαν στον ουρανό; Το διάβασε ο Θεός εκείνο το γράμμα; ΝΑΙ. Ο Κύριος των δυνάμεων τα είδε και τα άκουσε όλα. Στο βιβλίο "Β΄ Βασιλέων" (κεφ. ΙΘ/19, εδ. 35) διαβάζουμε: «Και την νύκτα εκείνην εξήλθεν ο άγγελος του Κυρίου και επάταξεν εν τω στρατοπέδω των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας και ότε εξηγέρθησαν το πρωΐ, ιδού, ήσαν πάντες σώματα νεκρά». Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο Κύριος έστειλε έναν άγγελό του, ο οποίος εξολόθρευσε 185.000 άντρες από την αφρόκρεμα των στρατευμάτων του Σενναχειρείμ.
Τρομερή ήταν η επέμβαση του Κυρίου, γεγονός που αναφέρεται και από τον ιστορικό Ηρόδοτο. Ήταν η απάντηση του Θεού στο φίλο Του που είχε έρθει να εμπιστευτεί το πρόβλημά του. Ήταν η απάντηση του Θεού σε μια πονεμένη ψυχή που είχε μετανιώσει για τα λάθη της και ειλικρινά τον είχε εκζητήσει. Να πώς σπάνε τα "σιδερένια κλουβιά" των προβλημάτων της ζωής, να πώς χαμηλώνουν τα βουνά των δυσκολιών.
Ψυχή, μη φοβάσαι. Φέρε με θάρρος, με δύναμη, με εμπιστοσύνη, το γράμμα της ζωής σου μπροστά στο Θεό. Άνοιξε την καρδιά σου ενώπιόν Του. Ψιθύρισέ Του το παράπονό σου, τις ανησυχίες σου, τους φόβους και τα προβλήματά σου, αναγνώρισε τα λάθη σου και φέρε μπροστά Του κάθε λεπτομέρεια της ζωή σου και μην έχεις καμία αμφιβολία ότι ο Πατέρας Θεός, ο Κύριος των δυνάμεων, θα σε ακούσει και είναι βέβαιο ότι και στο δικό σου "κλουβί" τα κάγκελα θα σπάσουν, θα συντριβούν, η λύπη θα μεταμορφωθεί σε χαρά και όλα θα αλλάξουν. Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: «Ανάθεσε στον Κύριο τον δρόμο σου, και έλπιζε σ' αυτόν, κι αυτός θα ενεργήσει» (Ψαλμός ΛΖ/37: 5).
Η συνέχεια:
36 Και εσηκώθη Σενναχειρείμ, ο βασιλεύς της Ασσυρίας, και έφυγε και επέστρεψε και κατώκησεν εν Νινευή.
37 Και ενώ προσεκύνει εν τω οίκω Νισρώκ του θεού αυτού, Αδραμμέλεχ και Σαρασάρ οι υιοί αυτού επάταξαν αυτόν εν μαχαίρα. αυτοί δε έφυγον εις γην Αραράτ εβασίλευσε δε αντ' αυτού Εσαραδδών ο υιός αυτού. (Β΄ Βασιλέων ΙΘ/19 : 36 – 37). ---
Υστερ/φο 1.
Θαυματουργική παράταση της ζωής του Εζεκία.
Τη χρονική εκείνη, περίοδο που ο Σενναχειρείμ απειλούσε την Ιερουσαλήμ, παρουσιάστηκε στον Εζεκία ένα μεγάλο κακόηθες σπυρί. Ο προφήτης Ησαΐας του συνέστησε να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του γιατί θα πέθαινε (Β΄ Βασιλέων Κ/20: 1). Ο Εζεκίας ήταν μόλις 39 ετών και δεν είχε αποκτήσει ακόμα γιο, οπότε υπήρχε κίνδυνος να διακοπεί η βασιλική, δια του Δαβίδ, διαδοχή. Ο Εζεκίας ήρθε μπροστά στο Θεό και προσευχήθηκε ένθερμα μετά δακρύων.
2 Τότε έστρεψε το πρόσωπον αυτού προς τον τοίχον και προσηυχήθη εις τον Κύριον, λέγων,
3 Δέομαι, Κύριε, ενθυμήθητι τώρα, πως περιεπάτησα ενώπιόν σου εν αληθεία και εν καρδία τελεία και έπραξα το αρεστόν ενώπιόν σου. Και έκλαυσεν ο Εζεκίας κλαυθμόν μέγαν.
Ο Κύριος άκουσε την προσευχή του και έστειλε ξανά τον προφήτη Ησαΐα, για να πει στον Εζεκία ότι επρόκειτο να ζήσει άλλα δέκα πέντε χρόνια (Β΄ Βασιλέων Κ/20: 2-3). Τον τρίτο χρόνο μετά το συμβάν αυτό ο Εζεκίας απέκτησε γιο τον οποίο ονόμασε Μανασσή και ο οποίος τον διαδέχτηκε αργότερα στο θρόνο. Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο λόγο του Θεού ο Εζεκίας κατά το χρονικό διάστημα της παράτασης της ζωής του δε στάθηκε όπως ο Θεός ήθελε. Η καρδιά του έγινε υπεροπτική και επήλθε αγανάκτηση εναντίον του και εναντίον του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. «Πλην δεν ανταπέδωκεν ο Εζεκίας κατά την εις αυτόν ευεργεσίαν διότι επήρθη η καρδία αυτού όθεν επήλθεν οργή επ' αυτόν και επί τον Ιούδαν και την Ιερουσαλήμ» (Β΄ Χρονικών ΛΒ/32: 25).
Μία ακόμα ασύνετη ενέργειά του ήταν να δείξει ολόκληρο το θησαυροφυλάκιο του οίκου του και όλα όσο ήταν στην εξουσία του στους αγγελιοφόρος του Βασιλιά της Βαβυλώνος. Αυτούς τους είχε στείλει ο βασιλιάς μετά την ανάρρωση του Εζεκία από την αρρώστια του. Ο Εζεκίας προέβη σε όλη αυτή την επίδειξη του πλούτου του με σκοπό να εντυπωσιάσει το βασιλιά της Βαβυλώνας και να τον χρησιμοποιήσει μελλοντικά ως σύμμαχο εναντίον της Ασσυρίας. Όταν ο προφήτης Ησαΐας πληροφορήθηκε όλα αυτά με τους Βαβυλώνιους αγγελιοφόρους, ανέφερε την εξής θεόπνευστη προφητεία:
3 Και ο Ησαΐας ο προφήτης ήρθε στον βασιλιά Εζεκία, και του είπε: Τι λένε οι άνθρωποι αυτοί, και από πού ήρθαν σε σένα;
Και ο Εζεκίας είπε: Έρχονται σε μένα από μια μακρινή γη, από τη Βαβυλώνα.
4 Και εκείνος είπε: Τι είδαν στο παλάτι σου; Και ο Εζεκίας απάντησε: Είδαν το κάθε τι που είναι μέσα στο παλάτι μου δεν υπάρχει τίποτε στους θησαυρούς μου, που δεν τους το έδειξα.
5 Τότε, ο Ησαΐας είπε στον Εζεκία: Άκουσε τον λόγο τού Κυρίου των δυνάμεων:
6 Δες, έρχονται ημέρες, κατά τις οποίες το κάθε τι που είναι μέσα στο παλάτι σου, και ό,τι εναποταμίευσαν οι πατέρες σου μέχρι αυτή την ημέρα, θα μετακομιστεί στη Βαβυλώνα, δεν θα μείνει τίποτε, λέει ο Κύριος
7 θα πάρουν και από τους γιους σου, που θα βγουν από σένα, τους οποίους θα γεννήσεις και θα γίνουν ευνούχοι στο παλάτι τού βασιλιά τής Βαβυλώνας.
8 Τότε, ο Εζεκίας είπε στον Ησαΐα: Καλός ο λόγος τού Κυρίου, που μίλησες. Είπε ακόμα: Επειδή, θα υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια στις ημέρες μου (Ησαΐας ΛΘ/39 : 3-8). –
Υστερ/φο 2.
Οικοδομικά έργα και επιτεύγματα μηχανικής.
Ο Εζεκίας έδειξε σοφία και στρατηγική ικανότητα. Εν όψει της αναμενόμενης επίθεσης του Σενναχερείμ έφραξε όλες τις πηγές και τα αποθέματα νερού έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, ώστε σε περίπτωση πολιορκίας οι επιτιθέμενοι να αντιμετωπίσουν έλλειψη νερού. (Β΄ Χρονικών ΛΒ/32: 1-3).
Ενίσχυσε την οχύρωση της πόλης και έφτιαξε πολλά όπλα καθώς και ασπίδες. Τα λόγια του προς τους στρατιωτικούς αρχηγούς και το λαό ήταν:
7 Δυναμώνετε και γίνεστε ανδρείοι, μη φοβηθείτε, ούτε να τρομάξετε, από το πρόσωπο του βασιλιά τής Ασσυρίας, και από το πρόσωπο όλου τού πλήθους αυτών που είναι μαζί του επειδή, περισσότεροι είναι μαζί μας παρά μαζί του
8 μαζί του είναι σάρκινοι βραχίονες μαζί μας, όμως, είναι ο Κύριος ο Θεός μας, για να μας βοηθάει, και να μάχεται τις μάχες μας. Και ο λαός ενθαρρύνθηκε με τα λόγια τού Εζεκία, του βασιλιά τού Ιούδα. (Β΄ Χρονικών ΛΒ/32: 7-8).
Ένα από τα επιτεύγματά του ήταν η κατασκευή ενός υδραγωγείου και δικτύου ύδρευσης 530 μ. που κατέληγε στη δεξαμενή του Σιλωάμ. ---
*** Σχετική δημοσίευση για το Βασιλιά του Ισραήλ Εζεκία έχει γίνει στο blog στις 24-11-12 & στις 26-12-19.-
Ενίσχυσε την οχύρωση της πόλης και έφτιαξε πολλά όπλα καθώς και ασπίδες. Τα λόγια του προς τους στρατιωτικούς αρχηγούς και το λαό ήταν:
7 Δυναμώνετε και γίνεστε ανδρείοι, μη φοβηθείτε, ούτε να τρομάξετε, από το πρόσωπο του βασιλιά τής Ασσυρίας, και από το πρόσωπο όλου τού πλήθους αυτών που είναι μαζί του επειδή, περισσότεροι είναι μαζί μας παρά μαζί του
8 μαζί του είναι σάρκινοι βραχίονες μαζί μας, όμως, είναι ο Κύριος ο Θεός μας, για να μας βοηθάει, και να μάχεται τις μάχες μας. Και ο λαός ενθαρρύνθηκε με τα λόγια τού Εζεκία, του βασιλιά τού Ιούδα. (Β΄ Χρονικών ΛΒ/32: 7-8).
Ένα από τα επιτεύγματά του ήταν η κατασκευή ενός υδραγωγείου και δικτύου ύδρευσης 530 μ. που κατέληγε στη δεξαμενή του Σιλωάμ. ---
*** Σχετική δημοσίευση για το Βασιλιά του Ισραήλ Εζεκία έχει γίνει στο blog στις 24-11-12 & στις 26-12-19.-
