"κατά ΛΟΥΚΑΝ", κεφ. Ε. εδ. 1 - 11. ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ -

                                                 ΥΠΑΚΟΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.

     Ευαγγέλιον "κατά ΛΟΥΚΑΝ", κεφ.  Ε/5 εδ. 1 - 11.

1 Ενώ δε ο όχλος συνέθλιβεν αυτόν διά να ακούη τον λόγον του Θεού, αυτός ίστατο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ,

2 και είδε δύο πλοία ιστάμενα παρά την λίμνην, οι δε αλιείς αποβάντες απ' αυτών εξέπλυναν τα δίκτυα.

3 Εμβάς δε εις εν των πλοίων, το οποίον ήτο του Σίμωνος, παρεκάλεσεν αυτόν να απομακρύνη αυτό ολίγον από της γης, και καθήσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους.

4 Καθώς δε έπαυσε λαλών, είπε προς τον Σίμωνα. Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα και ρίψατε τα δίκτυα υμών διά να ψαρεύσητε.

5 Και αποκριθείς ο Σίμων, είπε προς αυτόν Διδάσκαλε, δι' όλης της νυκτός κοπιάσαντες δεν επιάσαμεν ουδέν, αλλ' όμως επί τω λόγω σου θέλω ρίψει το δίκτυον.

6 Και αφού έκαμον τούτο, συνέκλεισαν πλήθος πολύ ιχθύων και διεσχίζετο το δίκτυον αυτών.

7 Και έκαμον νεύμα εις τους συντρόφους τους εν τω άλλω πλοίω, διά να έλθωσι να βοηθήσωσιν αυτούς και ήλθον και εγέμισαν αμφότερα τα πλοία, ώστε εβυθίζοντο.

8 Ιδών δε ο Σίμων Πέτρος, προσέπεσε προς τα γόνατα του Ιησού, λέγων: Έξελθε απ' εμού, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, Κύριε.

9 Επειδή έκπληξις κατέλαβεν αυτόν και πάντας τους μετ' αυτού διά την άγραν των ιχθύων, την οποίαν συνέλαβον,

10 ομοίως δε και τον Ιάκωβον και Ιωάννην, τους υιούς του Ζεβεδαίου, οίτινες ήσαν σύντροφοι του Σίμωνος. Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς Μη φοβού από του νυν ανθρώπους θέλεις αγρεύει.

11 Και αφού έφεραν τα πλοία επί την γην, αφήσαντες άπαντα ηκολούθησαν αυτόν.

       ΣΧΟΛΙΑ.

     Διερχόμαστε τις τελευταίες μέρες του παλιού χρόνου. Σε λίγες ώρες ένας καινούργιος χρόνος ανοίγεται μπροστά μας. Ένα περιοδικό έγραφε: "καινούργιος χρόνος σημαίνει καινούργιος δρόμος", ένας επικίνδυνος δρόμος που δεν ξέρουμε τι θα φέρει μέσα στη ζωή μας. Οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι «υιοί του αιώνος τούτου» (Λουκάς ΙΣ/16: 8), οι οποίοι πολλές φορές είναι φρονιμότεροι και φέρονται εξυπνότερα από τους "υιούς του Θεού", στο τέλος του χρόνου κάνουν απολογισμό των πεπραγμένων και θέτουν στόχους για το νέο χρόνο. Εάν αυτό το κάνουν οι έμποροι, πόσο μάλλον θα πρέπει να το κάνει ο σωστός, ο συνειδητός Χριστιανός.

      Αναμφισβήτητα η έναρξη ενός νέου χρόνου θα πρέπει να αποτελεί για όλους μας ένα σημαντικό ορόσημο, ένα σταθμό μέσα στη ζωή μας, ένα σημείο απολογισμού των πεπραγμένων και της ζωής μας, αλλά και ένα σημείο προγραμματισμού για το μέλλον. Το βασικό ερώτημα που ορθώνεται τούτες τις ημέρες είναι κατά πόσο η ζωή μας υπήρξε σύμφωνη με το θέλημα του Θεού κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε; Πώς σταθήκαμε ηθικά και πνευματικά και τι αποτελέσματα είχαμε;

      Αν με ειλικρίνεια εξετάσουμε την πνευματική μας ζωή κατά τον παρελθόντα χρόνο, σίγουρα θα διαπιστώσουμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα, μπορούσαμε να είχαμε ανεβεί «λίγο ψηλότερα», όπως γράφει και ο ποιητής. Όμως το παρελθόν πέρασε, τώρα μια καινούργια χρονική περίοδο απλώνεται μπροστά μας και είναι άγνωστο στον καθένα μας τούτη η περίοδος τι θα μας φέρει. Θα είναι καλύτερη, θα είναι χειρότερη, θα αυξηθούμε πνευματικά ή θα ελαττωθούμε; Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει στα πνευματικά πράγματα. Αν δεν αυξανόμαστε, τότε ελαττωνόμαστε. Είμαι βέβαιος ότι όλοι επιζητούμε την πνευματική μας αύξηση, μια στενότερη και πιο αποδοτική σχέση με τον Κύριο, που θα γεμίσει την καρδιά μας με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος: "αγάπη, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια" (Γαλάτας Ε/5: 25).

      Τούτη η άνοδος, τούτη η επιτυχία κάνει τον άνθρωπο του Θεού καθημερινά «έτι άγιο» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11). Ο καθημερινός μας Αγιασμός, "χωρίς τον οποίο κανένας δε θα δει το Θεό" (Εβραίους ΙΒ/12: 14) περνάει μέσα από μια λέξη κλειδί, η οποία φέρει το όνομα : «ΥΠΑΚΟΗ»,  υπακοή στο θέλημα του Θεού. Έχουμε πει και άλλες φορές ότι η μεγαλύτερη προσευχή, η πλέον ευπρόσδεκτη από τον Κύριο είναι τούτη: "Κύριε γενηθήτω το θέλημά σου μέσα στη ζωή μου" (Λουκάς ΙΑ/11: 2).
   Ο Μωυσής βρισκόταν στο παλάτι του Φαραώ. Μόλις θα έφτανε στην κατάλληλη ηλικία, θα αναλάμβανε Φαραώ, άρχοντας ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου. Είδε την ανθρώπινη εφήμερη δόξα να απλώνεται μπροστά του, είδε τους αμύθητους θησαυρούς της Αιγύπτου, είδε όμως και ποιο ήταν το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή του και επέλεξε να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει χαρακτηριστικά : «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη προσκαιρον απόλααυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς, διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν» (Εβραίους  ΙΑ/11: 24, 25).
     Φεύγεις, Μωυσή, από το παλάτι, τον πλούτο, τη δόξα, τη χλιδή, την ασφάλεια και πας στην έρημο; Επιλέγεις ένα αβέβαιο μέλλον, με ένα λαό αγράμματο, ανυπάκουο, σκληροτράχηλο; "Ναι φεύγω. Γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού στη ζωή μου και υποτάσσομαι σ’ αυτό". Αλήθεια είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, για να κάνουμε το θέλημα του Θεού; Να θυμόμαστε ότι αυτός που έχει υποταχθεί στο θέλημα του Θεού ίσως χρειαστεί να περάσει μέσα από "έρημο", μέσα από "καμίνι", μέσα από δύσκολες καταστάσεις που όμως μαζί με το Θεό θα είναι καλύτερες από το καλύτερο παλάτι της αμαρτίας και της άρνησης του θελήματος του Θεού. 

     Συμπέρασμα: Προϋπόθεση κάθε πνευματικής επιτυχίας είναι η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Στην περικοπή που διαβάσαμε αρχικά βλέπουμε δύο πλοία να είναι δεμένα στη λίμνη της Γεννησαρέτ και τους απογοητευμένους ψαράδες να βγαίνουν στην ξηρά, για να πλύνουν τα άδεια δίκτυα του. Το τι ακριβώς είχε συμβεί το ομολογεί με θάρρος και παρρησία ο Πέτρος στον Κύριο: "Κύριε, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν πιάσαμε".

    Καθώς ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε, ήρθε η ώρα να ανασύρουμε τα δίκτυα της προσωπικής μας ζωής και να δούμε τι υπάρχει μέσα σ' αυτά, βρίσκουμε καρπό ή όχι; Έχουμε θετικά αποτελέσματα; Εάν ναι, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο, εάν όχι, μην απογοητευόμαστε. Να θυμόμαστε ότι "Ζει Κύριος", ένας Θεός που δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34), "ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας" (Α' Τιμόθεον Β/2: 4). Είναι ένας Θεός του οποίου η δύναμή Του "δεν αλλοιώνεται εις τον αιώνα" (Ψαλμός ΟΖ/77: 10). Ας είμαστε ειλικρινείς μ' έναν τέτοιο Κύριο. Ας αναλογιστούμε μήπως η ζωή μας ήταν μοιρασμένη μεταξύ του Θεού και του Μαμωνά; Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει ότι δε μπορούμε να υπηρετούμε δύο Κυρίους (Ματθαίος Σ/6: 24). Τι συγκλονιστική τούτη ομολογία των ψαράδων της Γεννησαρέτ: «δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν πιάσαμε».

     Εάν ο Χριστός δεν είχε έλθει στον κόσμο μας και δεν είχε πεθάνει πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας (Α΄ Πέτρου Β/2: 24), τούτη θα ήταν κοινή ομολογία όλων των ανθρώπων: Νύχτα, κόπος, πόνος, αγώνας σκληρός, επικίνδυνος και το αποτέλεσμα: "ΟΥΔΕΝ". Άλλωστε τούτο φαίνεται και μέσα από τα χρόνια που ζήσαμε χωρίς το φως του Κυρίου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας ποιο ήταν το αποτέλεσμα των κόπων μας; "ΟΥΔΕΝ". Ποιο είναι το αποτέλεσμα της ζωής των ανθρώπων μακριά από το Θεό; Ναυάγια τα οποία παρατηρούμε καθημερινά. Αλήθεια πόσο αγωνίστηκε ο άνθρωπος ανάμεσα στους αιώνες; Μέσα από κόπους και θυσίες δημιούργησε πολιτισμό, έναν πολιτισμό χωρίς το Θεό. Το αποτέλεσμα 6.000 χρόνων πορείας (από Αδάμ μέχρι σήμερα) πάνω στη γη: "ΟΥΔΕΝ". Τούτο το "ουδέν" μπορείς να το πεις και αλλιώς, πόλεμο, φόβο, αβεβαιότητα, απογοήτευση, βάσανα, δυστυχία, ατέρμονη ταλαιπωρία, ομαδοποίηση, παγκοσμιοποίηση, αριθμοποίηση, εκμηδένιση της υπέρτατης αξίας, που είναι η ανθρώπινη ζωή.

      Εάν όλα αυτά τα βλέπεις μέσα στη ζωή σου, μη διστάσεις. Πέσε στα γόνατα και πες με κραυγή ειλικρίνειας: "Ναι, κύριε, "ΟΥΔΕΝ" και στη δική μου ζωή". Ένα είναι σίγουρο, πως ο Κύριος θα σε ακούσει, ψυχή, γιατί είναι Θεός που ακούει προσευχές, είναι το καταφύγιό μας (Ψαλμός ΞΒ/62: 8) και θα έρθει γλυκά - γλυκά στο αυτί να σου ψιθυρίσει: «Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα και ρίψε το δίκτυ σου για να ψαρέψεις». Το πλοίο των ψαράδων της Γεννησαρέτ είχε επιστρέψει άπρακτο, όμως βλέπουμε εδώ τον κύριο να καλεί τον Πέτρο σε μία "νέα έξοδο", σε μια νέα προσπάθεια.

      Ο Θεός μέσα σε τούτο το χρόνο που ανοίγεται μπροστά μας μας καλεί σε μια "νέα έξοδο", σε μια νέα προσπάθεια, που θα είναι τελείως διαφορετική από όλες τις άλλες προσπάθειες, σε μία προσπάθεια, που θα υποτάσσεται στο θέλημα Του, γιατί αποτελεί εντολή του Κυρίου, γιατί γίνεται για τον Κύριο. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους και θα επέμβει ο Κύριος στη ζωή μας με θαυμαστά αποτελέσματα! Τούτη η εντολή του Κυρίου έρχεται να σβήσει κάθε προηγούμενη απογοήτευση μέσα στη ζωή μας και καθώς μπαίνουμε στον καινούργιο χρόνο, τούτη η εντολή μας αφορά όλους. Ο Κύριος τούτο το νέο χρόνο, που σε λίγες μέρες αρχίζει, με καλεί και σε καλεί προσωπικά σε μια "νέα έξοδο", σε μια καινούργια προσπάθεια, που θα είναι ευλογημένη από Εκείνον, που θα είναι μια προσπάθεια με Εκείνον και που θα αποβλέπει στη δόξα Εκείνου.

      Είθε ο καθένας μας να την ακούσει τούτη τη φωνή και να υπακούσει στη Θεία  εντολή: «Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα». Αφιέρωσε τον εαυτόν σου στο Θεό. Ζήσε για το Θεό και για τη δόξα Του. Γίνε μια "αναμμένη λαμπάδα" μέσα σε έναν κόσμο που σε περιβάλει και μέρα με τη μέρα χάνεται και σκοτεινιάζει όλο και πιο πολύ. Τα πλούσια νερά της Χάριτος και του Ελέους του Θεού δε στέρευσαν, είναι βαθιά και γόνιμα. Ψυχή φέρε το πλοίο της ζωής σου κοντά στο Χριστό. Υπάρχει ακόμα ελπίδα και γι' αυτό καθάρισε τα δίχτυα της ζωής σου από τις βρομιές του παρελθόντος και με μετάνοια και προσευχή έλα κοντά Του. Εμπιστεύσου τον Κύριο. Επανάλαβε και συ μέσα από την καρδιά σου εκείνα τα λόγια που ο Πέτρος είπε στον Κύριο: «Αλλ’ όμως επί τω λόγω σου θέλω ρίψει το δίκτυον».

       Οι προσπάθειές μας στο παρελθόν ίσως να στηρίζονταν στις ικανότητές μας, στις γνώσεις μας, στις δικές μας ανθρώπινες δυνάμεις. Ίσως να είχαμε λησμονήσει την αυστηρή προειδοποίηση του Κυρίου: «Άνευ εμού δεν δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Ίσως γι’ αυτό αποτύχαμε, γι’ αυτό δεν είχαμε τα αποτελέσματα που περιμέναμε. Κουραστήκαμε και νικηθήκαμε πολλές φορές στον αγώνα κατά της αμαρτίας και υποκύψαμε. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει : «θέλω να κάνω το καλό, αλλά κάνω το κακό» (Ρωμαίους Ζ/7: 21). Όμως, υπάρχει ελπίδα. Ο Πέτρος παρά την παταγώδη αποτυχία του στηρίχτηκε στον παντοδύναμο Λόγο του Κυρίου: «Επί τω Λόγω Σου Κύριε». Είναι ο αιώνιος εκείνος Λόγος, ο οποίος «εποίησε τον ουρανό και τη γη ... τη θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς», (Πράξεις ΙΔ/14: 15). Το αποτέλεσμα της υπακοής του ήταν θαυμαστό! Αφού έριξε το δίχτυ στη θάλασσα, μάζεψε μεγάλο αριθμό ιχθύων και "εσχίζετο το δίκτυο αυτών". Καμία προσπάθεια δε θα μείνει άκαρπη, όταν στηρίζεται στο Λόγο του Θεού. Αυτός που προστάζει έχει τη δύναμη να καθορίσει και το αποτέλεσμα, αρκεί εμείς να δεχτούμε να κάνουμε εκείνο που μας αναλογεί, που στην περίπτωση αυτή ήταν να οδηγήσουν το πλοίο στα βαθιά, ενώ στη δική μας περίπτωση είναι να ΥΠΑΚΟΥΣΟΥΜΕ στον Κύριο.

     Αλήθεια, πόσα πνευματικά συμπεράσματα μπορούμε να πάρουμε από τούτο το περιστατικό στη λίμνη της Γεννησαρέτ! Ο Κύριος μακροθυμεί, παρατείνει το Έλεός Του και την αγάπη Του. Εάν μέχρι σήμερα αποτύχαμε, μας καλεί σε μια νέα προσπάθεια και μας δίνει ευκαιρίες να αναπληρώσουμε τις αποτυχίες μας και να οδηγηθούμε σε μεγάλες νίκες και ασύλληπτες επιτυχίες. Το νέο έτος που σε λίγο αρχίζει ας είναι για όλους μας μια νέα ευκαιρία πού ο Κύριος προσφέρει στον καθένα μας. Ας συλλογιστούμε πού θα πρέπει να στραφούμε, σε ποιο τομέα να αγωνιστούμε. Είναι γεγονός ότι αγωνιζόμαστε σε πολλούς τομείς και προσπαθούμε να κερδίσουμε πολλά στη ζωή μας, όμως το ερώτημα του Χριστού είναι και σήμερα επίκαιρο : «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και ζημιωθεί την ψυχή αυτού» (Μάρκος Η/8: 36). Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος είναι η συμφιλίωσή του με το Θεό και η σωτηρία της ψυχής του. Κι’ όμως ο άνθρωπος αγωνίζεται για όλα τα άλλα εκτός από αυτό. Και για το πιο μικρό ταξίδι που θα κάνει κανείς κάνει μια ολόκληρη προετοιμασία. Για το μεγάλο ταξίδι που θα κάνει ο άνθρωπος φεύγοντας από αυτή τη ζωή δεν κάνει τίποτα και τελικά φεύγει απροετοίμαστος. Ο Λόγος του Θεού μας συμβουλεύει: «ετοιμάσου να συναντήσεις το Θεό σου» (Αμώς Δ/4: 12). Αλίμονο στην ψυχή που φεύγει απροετοίμαστη. Στον ουρανό θα συναντήσει μια "κλειστή πόρτα" και μια τραγική κραυγή: "δεν σας γνωρίζω", όπως ακριβώς συνέβη με τις "μωρές παρθένες". (Ματθαίος ΚΕ/25: 12). Οι κοπέλες αυτές δεν ήταν άπιστες, ήταν μέλη της εκκλησίας, έψαλαν τους ίδιους ύμνους, πίστευαν τα ίδια πράγματα με τις άλλες και όλες μαζί περίμεναν τον ερχομό του νυμφίου, τον οποίο είχαν βγει για να τον προϋπαντήσουν, όμως ο ουρανός δεν τις αναγνώρισε! Ανείπωτη τραγωδία!

     Ένας νέος χρόνος αρχίζει σε λίγο, ένας δύσκολος δρόμος με 365 επικίνδυνες στροφές, ένας άγνωστος δρόμος ανοίγεται μέσα στη ζωή μας. Είναι αναγκαίο στην πορεία μας αυτή να κάνουμε μια βασική επιλογή. Στο βιβλίο των "Αριθμών", (κεφ. Ι/10, εδ. 33), αναφέρεται: «Και οδοιπόρισαν από του όρους του Κυρίου οδόν τριών ημερών και η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου προεπορεύετο έμπροσθεν αυτών….». Ήταν εντολή του Θεού, καθώς βάδιζαν μέσα στους άγνωστους και επικίνδυνους δρόμους της ερήμου, "η κιβωτός του Κυρίου" να προπορεύεται του λαού. Με τον τρόπο αυτό ο Θεός ήθελε να δείξει στον άνθρωπο την αδυναμία του να βαδίσει μόνος του το δρόμο της ζωής του και να τον πείσει να Τον εμπιστευτεί ως τον μόνον που θα μπορούσε να τον οδηγήσει με ασφάλεια μέσα στα δύσκολα μονοπάτια της ερήμου. Αλήθεια πόσο αγνοήσαμε το Θεό μέσα στη ζωή μας; Πόσο ξεχάσαμε να του δώσουμε την πρώτη θέση; Νομίσαμε ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας και Τον αγνοήσαμε. Τα αποτελέσματα τραγικά : Κόπος, πόνος, μόχθος, σκοτάδι... το αποτέλεσμα : «ΟΥΔΕΝ».

     Με τη χάρη του Θεού ένας καινούργιος χρόνος αρχίζει σε λίγες ώρες μέσα στη ζωή μας. Ο σκοπός του Θεού για εκείνον που δεν Τον έχει γνωρίσει προσωπικά στη ζωή του είναι να του δώσει μία ακόμα ευκαιρία για να Τον γνωρίσει, να γνωρίσει το Λόγο Του, να ακούσει για τη "δωρεάν", την "κατά χάριν" σωτηρία που προσφέρει ο Θεός και σήμερα δια Ιησού Χριστού, σε κάθε αμαρτωλό που θα μετανοήσει και θα Τον εκζητήσει ειλικρινά μέσα στη ζωή του (Εφεσίους Β/2: 8).
     Και μέσα σε τούτο το χρόνο που σε λίγο αρχίζει ο Θεός θα συνεχίζει να ψάχνει προσωπικά στον καθένα. Η φωνή Του θα αντηχεί παντού: «Αδάμ, που είσαι.....» (Γέννηση Γ/3: 9). "Γιώργη, Κώστα, Βασίλη, Μαρία,... που είσαι"; Είσαι μέσα στα ξυλοκέρατα της αμαρτίας; Γιατί φεύγεις μακριά Μου, έλα κοντά Μου, για να σε κάνω παιδί Μου. Είμαστε δημιουργήματα και όχι παιδιά του Θεού. Για το πώς γίνεται κανείς παιδί του Θεού αναφέρεται στο ευαγγέλιο "κατά Ιωάννην" (κεφ. Α/1, εδ. 12), έλα κοντά Μου ψυχή, για να σε σώσω αιώνια. Η πρόσκληση του Ιησού Χριστού ισχύει και σήμερα : «Ελάτε σε Μένα, όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και Εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). Και ποιος αλήθεια στις ημέρες μας δεν είναι "φορτωμένος" και "κουρασμένος"!

     Οι άνθρωποι εύχονται ο ένας στον άλλο και λένε: «Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Ευλογημένος και ευτυχισμένος θα είναι ο καινούργιος χρόνος, αν ο Θεός προπορεύεται και οδηγεί τη ζωή μας. «Εγώ θα σε συνετίσω και θα σου διδάξω την οδόν την οποίαν πρέπει να περιπατείς» (Ψαλμός ΛΒ/32: 8). Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι άγνωστος, οι κίνδυνοι πολλοί, οι ληστές περισσότεροι. Στην παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη», (Λουκάς Ι/10: 30-37), ο Κύριος αναφέρει : «Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ», δηλαδή ο άνθρωπος αυτός άφηνε την πόλη, που ήταν η παρουσία του Θεού, άφηνε το Θεό και πήγαινε κάπου αλλού, μακριά από το Θεό και το αποτέλεσμα: «εις ληστάς περιέπεσεν, οποίοι τον γύμνωσαν, τον καταπλήγωσαν, και τον άφησαν ημιθανή». Οι άνθρωποι δικαστές θα πουν: "Οι ληστές φταίνε διότι ο άνθρωπος πήγαινε στο δρόμο και του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν αναίτια". Ο Θεός θα πει: "Πού πήγαινες, ψυχή, μόνη, γιατί απομακρυνόσουν από Εμένα, δεν το ήξερες ότι μακριά Μου θα έπεφτες σε ληστές. Όπου δεν υπάρχει ο Θεός, υπάρχουν οι "ληστές" και οι "λήσταρχοι" που περνάνε τον άνθρωπο μέσα από τραγωδίες, τον εξουθενώνουν και τον αφήνουν "ημιθανή".

       Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, του φόβου, της κρίσης και της ανέχειας, μία είναι η αποτελεσματική λύση. Κάλεσε το Χριστό μέσα στη ζωή σου, μέσα στην οικογένειά σου, δώσε Του την πρώτη θέση και μόνον τότε θα πάψουν οι τραγωδίες και τα ατέλειωτα δράματα στη ζωή. Μόνον Αυτός μπορεί να νικήσει τους "ληστές", γιατί Αυτός είναι "ο νικητής του Αδη και του θανάτου" (Αποκάλυψη Α/1: 28). Οι άνθρωποι εύχονται «χρόνια πολλά», ο αιώνιος και αψευδής Θεός υπόσχεται «ζωή αιώνια». «Αυτός που ακούει το Λόγο μου και πιστεύει σ’ Αυτόν που με έστειλε, έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης Ε/5: 24).

       Ένας καινούργιος χρόνος, ένας καινούργιος δρόμος ανοίγεται μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα της ζωής. Φανταστείτε εκείνον τον καπετάνιο που βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού και ξεσπάει θύελλα. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει, τα κύματα υψώνονται μανιασμένα, είναι μόνος του μέσα στο σκοτάδι και δε γνωρίζει πού πρέπει να πάει. Καθώς όμως τον παρατηρούμε, τον βλέπουμε να στέκεται ατάραχος, τίποτα δε φαίνεται να τον τρομάζει. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί και είναι τόσο ψύχραιμος μέσα στο χάος και τον πανικό που γίνεται γύρω του; Το μυστικό είναι ότι μέσα στο καράβι υπάρχει ένα πολύ μικρό εργαλείο, ίσως το πιο μικρό εργαλείο του καραβιού που λέγεται πυξίδα. Αυτή είναι η λύση, γιατί αυτή θα του δείξει πώς πρέπει να προχωρήσει. Η πυξίδα στη ζωή του  χριστιανού ανθρώπου είναι ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Ο προφήτης Ησαΐας Τον αποκαλεί «θαυμαστό σύμβουλο» (Ησαΐας Θ/9: 6). Στην αρχή του καινούργιου χρόνου όλοι έχουμε ανάγκη να προσέξουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: "Προσέχετε λοιπόν να περιπατείτε ακριβώς, όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοραζόμενο τον καιρό, διότι οι ημέρες είναι πονηρές" (Εφεσίους Ε/5: 16). 

     Κλείνοντας θα ήθελα να μείνει μέσα στην καρδιά μας ότι τα βαθιά νερά της Χάριτος και της μακροθυμίας του Θεού μας περιμένουν. Ο Θεός καλεί και σήμερα τον άνθρωπο. Στο βιβλίο του Ιώβ αναφέρεται: «ο Θεός μιλάει άπαξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν προσέχει» (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Αρκεί να ρίξουμε τα δίκτυα μας με εμπιστοσύνη στον αιώνιο και αψευδή Λόγο του Θεού και όταν στο τέλος του χρόνου ανασύρουμε τα δίχτυα μας, είναι βέβαιο ότι θα δούμε θαυμαστά αποτελέσματα. Όμως ας προσέξουμε και εδώ να μην καυχηθούμε για κάτι, γιατί το Έργο είναι του Κυρίου. Ας παραδειγματιστούμε από την ταπείνωση του Απ. Πέτρου: (Λουκάς Ε/5: 8). "Ιδών δε ο Σίμων Πέτρος προσέπεσε προς τα γόνατα του Ιησού λέγων, Εξελθε απ’ εμού γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός Κύριε». Αναλογιζόμενος τα κρύφια της ζωής του ο Πέτρος ομολογεί την αναξιότητά του με τούτα τα λόγια. Όμως φεύγει ποτέ ο Κύριος από τη ζωή ενός ανθρώπου που ταπεινώνεται μπροστά Του και ομολογεί την αναξιότητά του; Ο βασιλιάς Δαβίδ μας διαβεβαιώνει: "καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει" (Ψαλμός ΝΑ/51, εδ. 57).

      Ένας νέος, καθώς γυρίζει από τα γουρούνια (άσωτος υιός) ταπεινώνεται μπροστά στον πατέρα του: "Πατέρα αμάρτησα. Δεν είμαι άξιος να λέγομαι υιός σου. Κάνε με έναν από τους υπηρέτες σου". Ο Πατέρας της Αγάπης και του Ελέους, ούτε καν που άκουσε αυτά τα λόγια του γιου. Οι εντολές του ήταν άμεσες, αυστηρές και κατηγορηματικές: "Φέρτε τη στολή την πρώτη, φορέσατε δακτυλίδιον (βασιλιάς), σφάξατε το μόσχο το σιτευτό". Πλούσιες οι ευλογίες του Θεού για εκείνον που ειλικρινά θα τον εκζήτησει μέσα στη ζωή του, δε σταματούν πουθενά, συνεχίζονται και αυξάνονται. 

      Στην ταπείνωση του Πέτρου έρχεται ο Κύριος να τον ευλογήσει πιο πολύ λέγοντάς του: «Μη φοβού από του νύν ανθρώπους θέλεις αγρεύει» (Λουκάς Ε/5: 10). Τούτες τις ευλογίες του Θεού θα τις δούμε πλούσιες μέσα στη ζωή μας, αν στο νέο χρόνο που σε λίγες μέρες αρχίζει υπακούσουμε και υποταχθούμε στο Άγιο θέλημά Του. "«επί τω Λόγω Σου Κύριε».    Είθε....

Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΙΤΙΣΣΑ.

Ευαγγέλιο "κατά ΙΩΑΝΝΗΝ", κεφ.  Δ/4, εδ. 1- 30.

1 Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης-

2 αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ' οι μαθηταί αυτού-

3 αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν.

4 Έπρεπε δε να περάση διά της Σαμαρείας.

5 Έρχεται λοιπόν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον του αγρού, τον οποίον έδωκεν ο Ιακώβ εις τον Ιωσήφ τον υιόν αυτού.

6 Ήτο δε εκεί πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς λοιπόν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθητο ούτως εις την πηγήν. Ώρα ήτο περίπου έκτη.

7 Έρχεται γυνή τις εκ της Σαμαρείας, διά να αντλήση ύδωρ. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Δος μοι να πίω.

8 Διότι οι μαθηταί αυτού είχον υπάγει εις την πόλιν, διά να αγοράσωσι τροφάς.

9 Λέγει λοιπόν προς αυτόν η γυνή η Σαμαρείτις Πως συ, Ιουδαίος ων, ζητείς να πίης παρ' εμού, ήτις είμαι γυνή Σαμαρείτις; Διότι δεν συγκοινωνούσιν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτας.

10 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτή Εάν ήξευρες την δωρεάν του Θεού, και τις είναι ο λέγων σοι, Δος μοι να πίω, συ ήθελες ζητήσει παρ' αυτού, και ήθελε σοι δώσει ύδωρ ζων.

11 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, ούτε άντλημα έχεις, και το φρέαρ είναι βαθύ πόθεν λοιπόν έχεις το ύδωρ το ζων;

12 μήπως συ είσαι μεγαλήτερος του πατρός ημών Ιακώβ, όστις έδωκεν εις ημάς το φρέαρ, και αυτός έπιεν εξ αυτού και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού;

13 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν Πας όστις πίνει εκ του ύδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν

14 όστις όμως πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον.

15 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, δος μοι τούτο το ύδωρ, διά να μη διψώ μηδέ να έρχωμαι εδώ να αντλώ.

16 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Ύπαγε, κάλεσον τον άνδρα σου και ελθέ εδώ.

17 Απεκρίθη η γυνή και είπε Δεν έχω άνδρα. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Καλώς είπας ότι δεν έχω άνδρα

18 διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου τούτο αληθές είπας.

19 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης.

20 Οι πατέρες ημών εις τούτο το όρος προσεκύνησαν, και σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν.

21 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα.

22 Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων.

23 Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.

24 Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.

25 Λέγει προς αυτόν η γυνή Εξεύρω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός όταν έλθη εκείνος, θέλει αναγγείλει εις ημάς πάντα.

26 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Εγώ είμαι, ο λαλών σοι.

27 Και επάνω εις τούτο ήλθον οι μαθηταί αυτού και εθαύμασαν ότι ελάλει μετά γυναικός ουδείς όμως είπε, Τι ζητείς; ή Τι λαλείς μετ' αυτής;

28 Αφήκε λοιπόν η γυνή την υδρίαν αυτής και υπήγεν εις την πόλιν και λέγει προς τους ανθρώπους

29 Έλθετε να ίδητε άνθρωπον, όστις μοι είπε πάντα όσα έπραξα μήπως ούτος είναι ο Χριστός;

30 Εξήλθον λοιπόν εκ της πόλεως και ήρχοντο προς αυτόν.

             ΣΧΟΛΙΑ.:

         Α / Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.  "Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν Εάν ήξευρες την δωρεάν του Θεού, και τις είναι ο λέγων σοι, Δος μοι να πίω, συ ήθελες ζητήσει παρ' αυτού, και ήθελε σοι δώσει ύδωρ ζων".

    Ο Κύριος, μόλις είχε τελειώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τα πνευματικά πράγματα με τον Νικόδημο, ένα άτομο εξαιρετικά μορφωμένο, με υψηλή κοινωνική θέση, τον οποίο αποκάλεσε «διδάσκαλο του Ισραήλ» (Ιωάννης Γ/3: 10). Από εκεί επέστρεφε στη Γαλιλαία, μέσω της Σαμάρειας.

     Ενώ λοιπόν ήταν περαστικός από τη Σαμάρεια, γύρω στις έξι το απόγευμα κάθισε να ξεκουραστεί στο πηγάδι του Ιακώβ. Αυτό το πηγάδι σώζεται μέχρι σήμερα. Ιστορικά αναφέρουμε ότι είχε βάθος 33 μ. και πλάτος 3 μ. Την ίδια στιγμή και στο ίδιο σημείο πλησιάζει και μια γυναίκα Σαμαρείτισσα για να πάρει νερό.

    Την ώρα της συνάντησης με τον Κύριο ο Κύριος, κάνει το πρώτο βήμα. Πόσες φορές μέσα στη ζωή μας ο Κύριος έχει κάνει το πρώτο βήμα. Πρώτος ήρθε και μας βρήκε, πρώτος έκανε ένα τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο σωτηρίας πάνω στο σταυρό. Τούτη η γυναίκα, σε αντίθεση με τον Νικόδημο δεν φαίνεται να είναι μορφωμένη. Ήταν ένα άτομο αμφιβόλου ηθικής,  χαμηλής πνευματικής  στάθμης, με μια μπερδεμένη ζωή. 

     Όμως ο Κύριος δεν κάνει διακρίσεις. Είναι ο Ίδιος για όλους μορφωμένους, αμόρφωτους, άρχοντες, δούλους, Ιουδαίους ή Σαμαρείτες. Ένα μόνον κοιτάζει ο Κύριος, αν υπάρχει πνεύμα εκζήτησης, αν υπάρχουν πνευματικά ενδιαφέροντα, ειλικρινής εκζήτηση, ανάγκες για να τις ικανοποιήσει. Γι’ αυτό άλλωστε είχε έρθει στον αφιλόξενο κόσμο μας, για να ψάξει να βρει και να σώσει "το απολωλός" (Λουκάς ΙΘ/19: 10). Γι’ αυτό έλαβε "δούλου μορφήν" και έγινε "υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού" (Φιλιπησίους Β/2: 8).

      Αρχικά έκπληξη καταλαμβάνει τη γυναίκα αυτή και του λέει: "Πώς εσύ, ενώ είσαι Ιουδαίος, ζητάς να πιεις νερό από μένα, που είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα; Αφού δεν έχουν επικοινωνία οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες"   *1 (βλέπε υστερόγραφο).

     Ο Κύριος, καθώς έρχεται πρόσωπο προς πρόσωπο με τούτη τη γυναίκα, φαίνεται να διακρίνει μέσα στα βάθη της ψυχής της μία ειλικρινή εκζήτηση και είναι εκείνο που Tον κάνει να έρθει πιο κοντά και να της αποκαλύψει την αλήθεια. Πόσες φορές μέσα στη ζωή μας αφήνουμε ευκαιρίες να πάνε χαμένες και αδιαφορούμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για την αλήθεια, για τη σωτηρία την οποία ο Θεός προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει σ’ Αυτόν δωρεάν, "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8).

       Ο άνθρωπος δε χρειάζεται να κάνει τίποτα για τη σωτηρία του, γιατί δια Ιησού Χριστού τα έχει κάνει όλα ο Θεός. Το μόνο έργο που χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος είναι να πιστέψει στο Θεό και στο Έργο το οποίο Εκείνος έκανε δια Ιησού Χριστού. για τη σωτηρία μας (Ιωάννης Σ/6: 29).

       Τι μεγαλειώδης σκηνή, τι μεγαλείο, τι Θεία συγκατάβαση! Ο Κύριος του ουρανού, «ο οποίος κατ’ αρχήν τη γη θεμελίωσε και έργα των χειρών του είναι οι ουρανοί» (Εβραίους Α/1: 10), «Εκείνος, δι’ του τα πάντα εγένοντο και χωρίς Αυτόν ουδέν έγινε» (Εβραίους Α/1: 2), ο Υιός του Θεού του ζώντος, να συζητάει με μια αμαρτωλή γυναίκα κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στην πόλη Σιχάρ!

     Ο Κύριος ο οποίος γνωρίζει τι είναι εντός του ανθρώπου, που "ερευνά νεφρούς και καρδιάς" (Αποκάλυψη Β/2: 23), που γνωρίζει τους διαλογισμούς και τα κρυφά των ανθρώπων (Λουκάς Ε/5: 22), γνωρίζει πολύ καλά την ψυχική και πνευματική κατάσταση της γυναίκας με την οποία συζητάει. Ξέρει ότι η γυναίκα αυτή είναι μια ανήθικη και όμως δεν την περιφρονεί, δε σηκώνει "το λίθο του αναθέματος" για να την λιθοβολήσει, δεν την απορρίπτει. Αλήθεια πόσες φορές κάνουμε ακριβώς το αντίθετο στη ζωή μας! Ο Κύριος στέκεται δίπλα της και με πολύ ευγένεια της μιλάει. Μέσα στην καρδιά της τη βλέπει να είναι μπερδεμένη πνευματικά. Η γυναίκα αυτή έχει κάποια αμυδρή γνώση ότι θα έρθει ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός και την ιδέα αυτή θέλει να τη φωτίσει και να την κάνει προσωπική πίστη.

     Τούτη η γυναίκα ξέρει σχετικά με την λατρεία των Ιουδαίων ότι είχε γίνει πλέον τυπική και ως εκ τούτου δεν ήταν πνευματική, καθώς και ότι η λατρεία των Σαμαρειτών ήταν λατρεία πλάνης και όχι αλήθειας. Αυτή την ακαθόριστη γνώση ο Κύριος θέλει να την φωτίσει, θέλει να γνωρίσει στη γυναίκα αυτή ότι έχει πλέον αρχίσει μια νέα περίοδος λατρείας του Θεού, που αυτή θα είναι αποκλειστικά «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23).

    Ο Κύριος, για να πετύχει το σκοπό Του, συγκαταβαίνει και αυτοσυστήνεται. Αποκαλύπτει τη Θεία Του Προσωπικότητα. "Εγώ είμαι ο Μεσσίας Χριστός", της λέει. Η Σαμαρείτισσα στην αρχή της συζήτησης αρνείται να δώσει ακόμα και λίγο νερό στον Κύριο και αμφιβάλει για τη μοναδική προσωπικότητα που έχει μπροστά της και τον ρωτάει: «μήπως εσύ είσαι μεγαλύτερος από τον πατέρα μας τον Ιακώβ;». Στη συνέχει όμως, αφού γνώρισε τον Κύριο, φεύγει χαρούμενη και κηρύττει στους συμπατριώτες της ότι είναι «Κύριος» και «Προφήτης», αφού τώρα πλέον βλέπει τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Ξεχνά το σκοπό για τον οποίο είχε έλθει, εγκαταλείπει τη στάμνα της και γίνεται πλέον κήρυκας του Χριστού. Τρέχει στους συμπατριώτες της και τους καλεί να έρθουν και να δουν τον Κύριο, το Χριστό, το Μεσσία, για Τον οποίον είχαν μιλήσει οι προφήτες και είχαν γράψει οι Άγιες Γραφές. Τους προτρέπει να έρθουν να γνωρίσουν Εκείνον που δίνει το «νερό της ζωής», από το οποίο όποιος πιει δε θα διψάσει εις τον αιώνα. Η στάμνα μένει άδεια, όμως η καρδιά της γυναίκας φεύγει γεμάτη. Πριν νόμιζε ότι γνώριζε, απεδείχθη όμως πως δε γνώριζε και γι’ αυτό ο Κύριος ευθέως της λέει: «Αν ήξερες τη δωρεά του Θεού».

     Αλήθεια ποια είναι αυτή η δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο; Πρόκειται για την πιο βαθιά, την πιο υψηλή, την πιο μυστηριώδη αλήθεια του Θεού. Πράγματι «η δωρεά του Θεού» είναι μυστήριο, τόσο ανώτερο και υψηλότερο από τις σκέψεις μας, όσο ο ουρανός είναι ανώτερος από τα κεφάλια μας, «διότι οι βουλές μου, δεν είναι βουλές σας, ούτε οι οδοί σας, οδοί μου λέγει Κύριος» (Ησαΐας ΝΕ/55: 18).

       Η δωρεά του Θεού είναι ένα και μοναδικό Πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός (Ιωάννης Γ/3: 16).

     Ο "κατ’ εικόναν" και "καθ’ ομοίωσιν" Θεού πλασθείς άνθρωπος, ο άρχων της Εδέμ, με τον οποίον ο ίδιος ο Θεός κατέβαινε και συνομιλούσε μαζί του, παράκουσε το θέλημα του Θεού και αμάρτησε. Πλέον καμία συνομιλία, καμία επαφή με τον πλάστη και δημιουργό. Ζητάει ο άνθρωπος το Θεό και δεν τον βρίσκει. Τείχη απροσπέλαστα έχουν ορθωθεί μπροστά του. Η ζωή έχει χάσει κάθε περιεχόμενο. Καθημερινά αγώνας, μόχθος, κόπος, .... και το αποτέλεσμα αιώνιος θάνατος.

     Ο Θεός, ενώ έχει προσβληθεί από το πλάσμα Του τον άνθρωπο και έχει κάθε λόγο να το εγκαταλείψει και να το εξαφανίσει πάνω από τη δημιουργία Του, όμως από αγάπη δεν το εγκαταλείπει, αλλά προσφέρει για τη σωτηρία του τον Υιόν της αγάπης Του, τον Ιησού Χριστό! Ο Ιησούς Χριστός, «ίσα τω Θεώ υπάρχον» (Φιλιπησσίους Β/2: 6), το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δέχεται να ταπεινωθεί. «εαυτόν εκκένωσε, λαβών δούλου μορφή» (Φιλιπησσίους Β/2: 7). Ο προϋπάρχων Θεός παίρνει τη θέση του δούλου, γίνεται όμοιος με μας, "παρ’ εκτός αμαρτίας"! Με το Σωτήριο Έργο Του, τη θυσία του πάνω στο σταυρό και την ένδοξη Ανάστασή Του από τους νεκρούς γίνεται πλέον "ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας" (Εβραίους ΙΒ/12: 2).

     Για την κάθε ψυχή που ποθεί να γνωρίσει το Πρόσωπο του Πατέρα Θεού, την ειρήνη τη δική Του, να απαγκιστρωθεί από τη φθορά και το θάνατο και να ζήσει αιώνια, γίνεται "η οδός", (Ιωάννης ΙΔ/14: 6), γίνεται πηγή ξεδιψασμού, γίνεται το "ζωντανό νερό", που αν η ψυχή το πιει, δε θα διψάσει εις τον αιώνα. Αυτή είναι η δωρεά του Θεού. Τώρα: «ο πιστεύων εις Εμέ και αν αποθάνει θέλει ζήσει» (Ιωάννης ΙΑ/11: 25). Δια της δωρεάς του Θεού έχουμε αιώνια ζωή, όχι θάνατο, όχι φθορά, αλλά ζωή αιώνια (Ιωάννης Γ/3: 15).

      Αυτή είναι η "ανεκδιήγητη δωρεά του Θεού". (Β΄ Κορινθίους Θ/9 : 15). Ο Θεός έγινε άνθρωπος, πέθανε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας, αναστήθηκε, κάθισε στα δεξιά του Πατέρα και τώρα προσφέρει ζωή σε κάθε άνθρωπο, που ειλικρινά μετανοεί και πιστεύει στο Λυτρωτή Χριστό. Τη μεγάλη τούτη αλήθεια πόσο προσπάθησε να την κρύψει ή και να την τροποποιήσει ο εχθρός της ψυχής, ο διάβολος! Αποτέλεσμα αυτής της λυσσαλέας προσπάθειας είναι η μεγάλη άγνοια που επικρατεί γύρω μας για τη "δωρεά του Θεού". Πόσοι άνθρωποι γύρω μας σαν την Σαμαρείτισσα, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και έχουν έναν εγωισμό, που δεν τους αφήνει να δούνε την πραγματικότητα, δεν τους επιτρέπει να δούνε την τέλεια πνευματική τους άγνοια. Αυτή η άγνοια οδηγεί τους ανθρώπους στο να αρκούνται σε μια τυπολατρία και δεν αφήνει κανένα  ενδιαφέρον για ειλικρινή έρευνα. Όμως ας γνωρίζουμε καλά ότι μπορεί κάποιος να ξεγελάει τους άλλους, τον εαυτόν του, αλλά όπως τονίζει ο Απ. Παύλος «ο Θεός δεν εμπαίζεται» (Γαλάτας Σ/6: 7), καθώς επίσης ότι «ο Κύριος γνωρίζει τους δικούς Του» (Β΄ Τιμοθέου  Β/2: 19).

      Ψυχή, ζήτησε ειλικρινά να μάθεις τι είναι "η δωρεά του Θεού". Ο Ιησούς Χριστός είναι έτοιμος όπως και στη Σαμαρείτισσα να μας μάθει, να μας αποκαλύψει τον Εαυτόν Του και το Έργο Του, διότι «είναι ο Αυτός χθες, σήμερα και στους αιώνες» (Εβραίους ΙΓ/13: 8).

      Όπου ο εχθρός δεν κατάφερε να επιβάλει την άγνοια για τη δωρεά του Θεού, επέβαλε τη σύγχυση και την παραπληροφόρηση. Έτσι βλέπουμε ανθρώπους, που ενώ επιθυμούν ειλικρινά να γνωρίσουν το Χριστό, τη «δωρεά του Θεού», σκέπτονται και ενεργούν για την απόκτησή της, σαν να επρόκειτο να την αγοράσουν, σαν να επρόκειτο περί αμοιβής, περί μισθού και όχι περί δώρου. Ο Ιησούς Χριστός ήταν απολύτως σαφής: «αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού», είπε στη Σαμαρείτισσα. Όμως η καρδιά του ανθρώπου αρνείται να διακρίνει αυτή τη σαφήνεια. Κάποιος που ονομαζόταν Σίμων, μας αναφέρει ο ευαγγελιστής "Λουκάς", προσέφερε χρήματα στον Απ. Πέτρο, για να αποκτήσει τη "δωρεά του Θεού". Ο Πέτρος  του λέγει: «τα χρήματά σου ας είναι μετά σου σε απώλεια, διότι νόμισες ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται με χρήματα» (Πράξεις Η/8: 20). Ω ! πόσοι άνθρωποι μέχρι σήμερα νόμισαν και νομίζουν ότι πληρώνοντας ή προσφέροντας με οποιονδήποτε τρόπο θα μπορούσαν να αγοράσουν τη δωρεά του Θεού!

      Όμως η "δωρεά του Θεού" δεν αποκτάται ούτε με χρήματα, ούτε με κόπους, ούτε με κακουχίες, ούτε με καλοσύνες, αλλά αποκτάται δωρεάν – κατά χάριν – δια της πίστεως. Η δωρεά του Θεού είναι δωρεά, απ’ αρχής μέχρι τέλους. Όπως ο ήλιος, το οξυγόνο μας παρέχονται δωρεάν, έτσι και η συγχώρεση, η αιώνια ζωή, η σωτηρία μας παρέχονται δωρεάν «ουχί εξ’ έργων, δια να μην καυχηθεί τις» (Εφεσίους Β/2:  8).

       "Εάν γνώριζες τη δωρεά του Θεού"! Πολλοί αιώνες πέρασαν κατά τους οποίους η δωρεά του Θεού, ήταν υπόσχεση, ήταν επαγγελία. Αλλά «όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλε ο Θεός τον υιόν αυτού τον μονογενή, οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στο Νόμο (Μωσαϊκό)». (Γαλάτας Δ/4: 4).

     Ο Ιησούς Χριστός είναι η "δωρεά του Θεού". Δεν είναι αδύνατο το ανθρώπινο πεπερασμένο μυαλό να συλλάβει, σε όλο του το μεγαλείο και το μέγεθος τη δωρεά του Θεού. Μπορούμε όμως μέσα απ’ αυτή να διακρίνουμε τη μεγάλη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. «τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον μονογενή, για να μην απολεσθεί καθένας που θα πιστέψει σ’ Αυτόν» (Ιωάννης Γ/3: 16).

      Η αγάπη του Θεού είναι η αρχή του μυστηρίου της δωρεάς του Θεού στο μεγαλύτερο εχθρό του, τον άνθρωπο. Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της δωρεάς του Θεού; Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄  Κορινθίους" (κεφ. Η/8, εδ. 9)  αναφέρει: «ο Ιησούς Χριστός πλούσιος ων, πτώχευσε για να πλουτίσουμε εμείς με την πτωχείαν αυτού».

       --Λέγει προς τη Σαμαρείτισσα ο Ιησούς: «εάν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι ο λέγων σοι, δος μου να πιω, συ ήθελες ζητήσει παρ’ αυτού και ήθελε σοι δώσει ύδωρ, το οποίο δίδει ζωή».

        --Λέγει προς Αυτόν : «Κύριε δοσ’ μου απ’ αυτό το ύδωρ».

       Όποιος αρκείται  να πίνει απλώς από το νερό των υλικών πραγμάτων "θέλει διψάσει πάλιν" και ποτέ πραγματικά δεν θα ξεδιψάσει, ούτε  θα ικανοποιηθεί (Ιωάννης Δ/4: 13-14). Όπως αναφέρεται  και στο βιβλίο του "Εκκλησιαστή" (κεφ. Α΄, εδ. 7) "Πάντες οι ποταμοί υπάγουσιν εις την θάλασσαν και η θάλασσα ποτέ δε γεμίζει". Μία απέραντη θάλασσα είναι η ανθρώπινη καρδιά, που όλα τα ποτάμια των υλικών αγαθών και απολαύσεων αδυνατούν να την γεμίσουν. Πόσο φτωχοί πέθαναν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι πάνω στη γη!

       Αν υπήρχε ένας άνθρωπος τον οποίον τα υλικά αγαθά θα έπρεπε να τον ικανοποιήσουν, αυτός ήταν ο βασιλιάς Σολομών. Αναπολώντας τη ζωή του, αναφέρει: "|Έχτισα σπίτια,φύτεψα αμπέλια, κήπους, έκανα λίμνες, μάζεψα δούλους, κοπάδια, αποταμίευσα χρυσάφι, ασήμι και άλλους θησαυρούς" (Εκκλησιαστής, κεφ. Β/2, εδ. 7,8). Είχε αποκτήσει τα πάντα, γνώσεις, δόξα, απολαύσεις και ό,τι άλλο επιθύμησε (εδ. 10) και όμως, κάνοντας τον απολογισμό της ζωής του διαπιστώνει ότι τίποτα απ' όλα αυτά δε μπόρεσαν να τον ξεδιψάσουν, να χορτάσουν την καρδιά του. Όλα τα βρήκε κενά και μάταια. Η ζωή του έμεινε άδεια και ανικανοποίητη. Το συμπέρασμα που έβγαλε στη ζωή του ήταν: "Ματαιότης ματαιοτήτων,  τα πάντα ματαιότης" (Εκκλησιαστής ΙΒ/12: 8). Ένα μόνον δε βρήκε ο περίλαμπρος βασιλιάς Σολομώντας ματαιότητα σε τούτη τη ζωή: "Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως, φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου. Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν" (Εκκλησιαστής ΙΒ/12: 13). Τίποτα, εκτός από το Χριστό, δε μπορεί να ικανοποιήσει το άπειρο της ανθρώπινης καρδιάς.  

     «Κύριε δοσ’ μου απ’ αυτό το ύδωρ». Με μια τέτοια προσευχή, με ένα τέτοιο αίτημα ας πλησιάζουμε τον Σωτήρα Χριστό. Με βαθύ πνεύμα συναίσθησης και εκτίμησης ας προσέλθουμε σ’ Αυτόν, άλλοι για να ζητήσουμε να γνωρίσουμε την επουράνιο δωρεά και άλλοι (όσοι γνώρισαν Αυτόν), για να τον δοξολογήσουμε για την "ανεκδιήγητη Αυτού δωρεά"  (Β΄ Κορινθίους Θ/9: 15).

       * Υστερόγραφο.      Ιστορικά στοιχεία.

    1/ «Δεν συγκοινωνούσαν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες».
   Οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν επικοινωνούσαν, διότι το κράτος του Ισραήλ, εξαιτίας της μεγάλης αμαρτίας του  Βασιλιά Σολομώντα (Α΄ Βασιλέων, κεφ. ΙΑ/11) είχε χωριστεί σε δύο βασίλεια. Νότια υπήρχε το βασίλειο του "Ιούδα", το οποίο αποτελούσαν οι φυλές Ιούδα και Βενιαμίν  και ορισμένους από τη φυλή Λευί και βόρεια το βασίλειο του "Ισραήλ" το οποίο αποτελείτο από τις υπόλοιπες δέκα φυλές.  Το έτος 724 π.Χ. οι Ασσύριοι κατέλαβαν το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και μετοίκισαν τους κατοίκους στην Ασσυρία, ενώ έφεραν άλλους λαούς ειδωλολατρικούς και τους εγκατέστησαν στην περιοχή και ιδιαίτερα γύρω από τους χώρους της Σαμάρειας.

     Η ανάμειξη των λαών έφερε την ανάμειξη της θρησκείας. Μεταξύ 320 και 400 π.Χ. ο Σαμαρείτης ιερέας Μανασσής φέρνει μια μεταρρύθμιση στη θρησκεία. Δέχεται μόνο την πεντάτευχο (τα πρώτα 5 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, που είχε γράψει ο Μωυσής), και δημιουργεί με την άδεια του Μ. Αλεξάνδρου συνθήκες για την ίδρυση ναού στο όρος Γαριζίν. Ο ναός κτίστηκε και το έτος 109 π.Χ. καταστράφηκε από τον Ιωάννη τον Υρκανό.

      Τα κεντρικά σημεία διδασκαλίας των Σαμαρειτών ήταν :

--Δέχονταν μόνον την "Πεντάτευχο".  Δηλ. τα πρώτα πέντε βιβλία της Π. Δ. (Γένεση, Έξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί, Δευτερονόμιο) και εκείνα μόνο σύμφωνα με τη δική τους αναθεώρηση, που είναι γνωστή ως η "Σαμαρειτική Πεντάτευχος".

--Τοποθετούσαν σε πολύ υψηλή θέση το Μωυσή.

--Απέρριπταν όλα τα υπόλοιπα βιβλία των Παλαιάς Διαθήκης και ως εκ τούτου δε δέχονταν το έργο των προσώπων που αναφέρονται σ’ αυτά.

--Δεν δέχονταν το ναό στα Ιεροσόλυμα.

--Αρνούνταν την ύπαρξη αγγέλων καθώς και την αθανασία της ψυχής.

--Δεν πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών.

--Δέχονταν και ανέμεναν το Μεσσία.

--Πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα έρθει πρώτα, για να οδηγήσει σε μετάνοια και μετά να εγκαταστήσει τη βασιλεία του.

--Για τα έθνη πίστευαν ότι και αυτά θα πρέπει να μετανοήσουν και να δεχθούν το Μεσσία και τελικά να προσκυνήσουν το Θεό στο όρος Γαριζίν.

     Οι παραπάνω φυλετικές αλλά και θρησκευτικές διαφορές είχαν δημιουργήσει μεγάλο μίσος και μεγάλο χωρισμό μεταξύ των Ιουδαίων και των Σαμαρειτών, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ τους. Κάποτε οι Φαρισαίοι θέλοντας να κατηγορήσουν το Χριστό Τον χαρακτήρισαν ως Σαμαρείτη. "Απεκρίθησαν λοιπόν οι Ιουδαίοι και είπον προς Αυτόν Δεν λέγομεν ημείς καλώς ότι Σαμαρείτης είσαι συ και δαιμόνιον έχεις;" (Ιωάννης Η/8: 48).

    2.  "εν πνεύματι και αληθεία" :

23 Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.

     Ποιοι είναι οι "αληθινοί προσκυνητές", οι οποίοι θα προσκυνούν το Θεό «εν πνεύματι και αληθεία»; Τι ακριβώς εννοούσε ο Ιησούς με τούτα τα λόγια; Μία αρχική παρατήρηση που θα κάναμε ήταν ότι η πρόθεση «εν» δεν επαναλαμβάνεται με τη λέξη «αλήθεια», για αυτό θα πρέπει να σκεπτόμαστε το νόημα τούτων λέξεων όχι ξεχωριστά, αλλά και τις δύο μαζί.

   Ο Κύριος εδώ υποδεικνύοντας τον ενδεδειγμένο τρόπο προσευχής και λατρείας του Θεού δίνει σημασία όχι στον τόπο, αλλά στον τρόπο της προσευχής και της λατρείας του Θεού. Γυναίκα λέει προς τη Σαμαρείτισα, ήρθε ο καιρός κατά τον οποίο οι άνθρωποι θα λατρεύουν το Θεό με τη δύναμη τους Πνεύματος του Αγίου, το οποίο αποκαλύπτει στους ανθρώπους την αλήθεια. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της λατρείας του Θεού στην Καινή Διαθήκη, "εν πνεύματι και αληθεία".
      «εν πνεύματι» σημαίνει πνευματικά και πνευματικά σημαίνει όχι σαρκικά. Για να λατρεύει κάποιος το Θεό πνευματικά, θα πρέπει να έχει "γεννηθεί άνωθεν" (Ιωάννης Γ/3: 3) δηλ. να έχει "αναγεννηθεί"  από το Πνεύμα του Θεού. Μόνον τότε η λατρεία του θα είναι πνευματική, όταν είναι ειλικρινής και πηγάζει μέσα από την καρδιά του ανθρώπου. Μόνον τότε είναι γνήσια, είναι  αυθεντική και είναι ευπρόσδεκτη από το Θεό. 

    «εν πνεύματι» σημαίνει εσωτερικά, όχι εξωτερικά, όχι τυπολατρικά. Ο Κύριος έκανε μεγάλη κριτική στην τυπολατρία. Η σκληρή στάση Του, όταν καθάρισε το Ναό, ήταν χαρακτηριστική. Εκείνα τα φοβερά και τρομερά «ουέ» απευθύνονταν σε ανθρώπους υποκριτές, των «τύπων», που ήθελαν να δίδουν την εντύπωση μιας εξωτερικής συμμόρφωσης με το θέλημα του Θεού, χωρίς αυτό να αγγίζει το πνεύμα τους, χωρίς να συμμετέχει ο εσωτερικός τους άνθρωπος. Δεν τους ενδιέφερε η «εν κρυπτώ» σχέση με το Θεό, αλλά αρκούνταν μία σχέση φανερή, τυπική, σε τίποτα ουσιαστική, αφού δεν ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.

     «εν πνεύματι» σημαίνει όχι υλικά (χρήματα, δωρεές κλπ), όχι γεωγραφικά (στα Ιεροσόλυμα ή στο όρος Γαριζίν, ή σε άλλο τόπο). Εφ΄ όσον η αληθινή λατρεία επιτυγχάνεται δια του Αγίου Πνεύματος, Το Πνεύμα εξηγεί ο Κύριος, "όπου θέλει πνέει και τη φωνή αυτού ακούεις, αλλά δε γνωρίζεις από που έρχεται και πού πηγαίνει" (Ιωάννης Γ/3: 8).  Αν σταθούμε στον «τόπο», θα σταθούμε στην ύλη, μόνον αν σταθούμε στο «πνευματικά», θα σταθούμε έξω από την ύλη. Η παρουσία του Θεού στην Καινή Διαθήκη είναι έξω από γεωγραφικά ή άλλα ανθρώπινα όρια. Ο Κύριος δηλώνει ότι «έρχεται ώρα» με την οποία καταργείται ο περιορισμός του «τόπου», που ίσχυε στην Παλαιά Διαθήκη (Ναός του Σολομώντα).

     «εν πνεύματι» σημαίνει ζωντανά, δια του Αγίου Πνεύματος, με την έννοια όχι της ζωηράδας, αλλά της ζωής, απ’ όπου προέρχεται η λέξη.

    «και αληθεία» σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της αληθείας. Η αλήθεια συνδέεται με τη γνησιότητα. Ο ίδιος ο Κύριος είναι, «πλήρης χάριτος και αληθείας». Αλήθεια σημαίνει ειλικρινής καρδιά, σημαίνει πάνω απ' όλα καθαρή καρδιά.

      Μετά από τον Ερχομό του Ιησού Χριστού, το θάνατό Του και την ένδοξη ανάστασή Του από τους νεκρούς, που σήμανε την ολοκλήρωση του Έργου της Σωτηρίας Του για τον άνθρωπο, πλέον ο Θεός δεν έχει πια συγκεκριμένο τόπο λατρείας. Τώρα όσοι πιστεύουν στο Χριστό, μπορούν να λατρεύουν το Θεό οποιαδήποτε ώρα και σε οποιονδήποτε τόπο και αν βρίσκονται. Πραγματική λατρεία σημαίνει πως ο πιστός άνθρωπος εισέρχεται στην παρουσία του Θεού με πίστη και εκεί Τον λατρεύει και Τον δοξάζει. Το σώμα μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο υπόγειο, στη φυλακή, στο χωράφι, στο γραφείο ή κάπου αλλού, αλλά το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να είναι κοντά στο Θεό, δια της πίστεως.

    Ο Ιησούς είπε στη Σαμαρείτισσα: Από δω και στο εξής η λατρεία του Θεού θα γίνεται «εν πνεύματι και αληθεία». Οι Ιουδαίοι είχαν περιορίσει τη λατρεία σε εξωτερικούς τύπους και τελετές. Πίστευαν πως μένοντας ευλαβικά προσκολλημένοι στο γράμμα του Νόμου και συμμετέχοντας σε κάποιες εξωτερικές τελετές λάτρευαν το Θεό και ότι η λατρεία τους αυτή γινόταν αποδεκτή από το Θεό. Όμως η λατρεία τους δεν ήταν πνευματική, ήταν «εξωτερική» και ως εκ τούτου δεν είχε "εσωτερικό περιεχόμενο". Μπορεί να προσκυνούσαν με το σώμα τους, αλλά η καρδιά τους δεν ήταν καθαρή μπροστά στο Θεό. Πολλές φορές καταπίεζαν τους φτωχούς (Ησαΐας ΝΗ/58: 6) και ήταν ανέντιμοι στην εργασία τους και την καθημερινή τους ζωή.

    Οι Σαμαρείτες από την άλλη πλευρά είχαν ένα δικό τους τύπο λατρείας, ο οποίος ήταν λανθασμένος. Είχαν δημιουργήσει τη δική τους θρησκεία και ακολουθούσαν κανόνες δικής τους επινόησης έξω από το Λόγο του Θεού. Όταν ο Κύριος είπε ότι η λατρεία πρέπει να γίνεται «εν πνεύματι και αληθεία», επιτιμούσε τόσο τους Ιουδαίους, όσο και τους Σαμαρείτες, αλλά και όλους εκείνους διαχρονικά, που η λατρεία τους δε θα είναι πνευματική, αλλά θα είναι υλική ή άλλο τι.

   Η μεγάλη πληροφορία – αποκάλυψη, που ο Λόγος του Θεού μας δίνει μέσα από αυτή τη συνομιλία του Κυρίου με τη Σαμαρείτισα γυναίκα, είναι πως πλέον, δια Ιησού Χριστού, οι άνθρωποι μπορούν να πλησιάζουν το Θεό και να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος που αποκαλύπτει την αλήθεια. Και κάτι ακόμα που είναι πολύ σημαντικό. Ο Πατέρας Θεός αναζητεί ανθρώπους που θα Τον λατρεύουν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Αυτοί και μόνον αυτοί είναι «οι αληθινοί προσκυνητές». Σε αυτούς ευαρεστείται ο Κύριος, τοιούτους εκζητεί το άγρυπνο μάτι Του καθημερινά, αυτοί είναι οι δικοί Του.

    «Ο Θεός είναι πνεύμα». Αυτός είναι ο ορισμός της ύπαρξης του Θεού. Δεν είναι ο Θεός όπως ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν υπόκειται σε περιορισμούς, όπως ο άνθρωπος και δεν τον περιορίζει ο χώρος ή ο χρόνος. Ο Θεός είναι ένα αόρατο Πρόσωπο, που είναι πανταχού παρών, Παντογνώστης και Παντοδύναμος. Είναι τέλειος από κάθε άποψη. Γι’ αυτό ακριβώς, εκείνοι που Τον λατρεύουν θα πρέπει να Τον λατρεύουν πνευματικά που είναι ο μοναδικός τρόπος αληθινής λατρείας. Δεν πρέπει να υπάρχει στη λατρεία μας υποκρισία. Δεν πρέπει να υπάρχει προσποίηση ευσέβειας. Μην απατούμε τον εαυτόν μας νομίζοντας ότι ο Θεός ικανοποιείται με τη συμμετοχή μας στην εκκλησία ή σε κάποιες τελετές. Σε όλα αυτά συμμετείχαν οι πέντε "μωρές" παρθένες και όμως έμειναν έξω από τη βασιλεία του Θεού (Ματθαίος ΚΕ/25: 1-13). Η σχέση τους με το Θεό είχε "εξωτερικό" περιεχόμενο (να δείξουμε, να μας δουν, να μας ακούσουν... κλπ). Ο Κύριος πάντοτε αποβλέπει στην καρδία του ανθρώπου σε αντίθεση με τους ανθρώπους που αποβλέπουν στο φαινόμενο (Α΄ Σαμουήλ  ΙΣ/16: 7) και γι’ αυτό θα πρέπει να ερχόμαστε ενώπιόν Του, με τον τρόπο που Εκείνος έχει ορίσει και πάνω απ’ όλα με καρδιά "ταπεινωμένη και συντετριμμένη" (Ψαλμός ΝΑ/51: 57). Μια τέτοια καρδιά μας διαβεβαιώνει ο Λόγος του Θεού ότι δε θα την καταφρονήσει ο Κύριος.  ---

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

                   Βιβλίο "ΝΕΕΜΙΑ"                      (Παλαιά Διαθήκη).

      Το βιβλίο του Νεεμία γράφτηκε πιθανότητα από τον ίδιο γύρω στο έτος 430 π.Χ. Δύο πράγματα πληροφορούμεθα για το Νεεμία από την εισαγωγή, ότι ήταν γιός του Χαχαλία και ότι ήταν οινοχόος του βασιλιά Αρταξέρξη. Αυτή η θέση ήταν πολύ έμπιστη και πολύ σημαντική. Οι μονάρχες της εποχής ανησυχούσαν πολύ μήπως κάποιος τους δηλητηριάσει, γι’ αυτό στη θέση αυτή χρησιμοποιούσαν απολύτως έμπιστα άτομα. Συνεπώς ο Νεεμίας έχει καταφέρει να φτάσει σε πολύ υψηλό αξίωμα.

    Και ενώ βρισκόταν στη Σούσα, πρωτεύουσα τότε της περσικής Αυτοκρατορίας, τον επισκέφτηκε από την Ιουδαία ο πατριώτης του ο Ανανί με μερικούς άλλους άνδρες. Ο Νεεμίας τους ρώτησε για τους Ιουδαίους που επέζησαν και είχαν επιστρέψει από την αιχμαλωσία, καθώς και για την Ιερουσαλήμ. Τότε εκείνοι του απάντησαν: «Όσοι επέζησαν από την αιχμαλωσία και έχουν εγκατασταθεί πάλι στον τόπο τους βρίσκονται σε μεγάλη δυστυχία και ταπείνωση. Το τείχος της Ιερουσαλήμ είναι ερειπωμένο και οι πύλες της έχουν καταστραφεί από τη φωτιά».

        Ο Νεεμίας βρίσκεται στη Σούσα, όμως ο νους του είναι στην πατρίδα του. Ενδιαφέρεται γι’ αυτή, ρωτάει γι’ αυτή. Και ενώ βρίσκεται σ’ αυτήν την υψηλή θέση που σίγουρα του έχει εξασφαλίσει μια πλούσια ζωή, ενώ ζει με ένα άνετο και βασιλικό θα λέγαμε τρόπο, έρχεται η ώρα που πληροφορείται τα νέα από την πατρίδα του την Ιερουσαλήμ. Δυστυχία και ταπείνωση κυριαρχεί παντού ενώ το τοίχος είναι γκρεμισμένο και οι πύλες έχουν καεί από τη φωτιά. Πολλοί άνθρωποι σ’ αυτήν την κατάσταση θα έλεγαν: "Λυπάμαι, αλλά τι να κάνω εγώ, εγώ ένας άνθρωπος είμαι, που να μπλέξω τώρα, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, εγώ είμαι εξασφαλισμένος, δεν υπάρχει κίνδυνος για μένα". Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία. Είναι το δόγμα, που τόσο πολύ έχει κυριαρχήσει γύρω μας και έχει τον τίτλο: «ώχ αδελφέ» δε βαριέσαι κλπ. Όμως εδώ ο Νεεμίας, βαθιά πνευματικός άνθρωπος, καθώς βρίσκεται «μπροστά στα ερείπια», δε σκέπτεται με τον τρόπο αυτό. Ανησυχεί, προσεύχεται, οργανώνει τον τρόπο της αντίδρασης, δεν περιμένει από τους άλλους να ενεργήσουν, παίρνει ο ίδιος πρωτοβουλίες.

       Τούτες τις μέρες η απάντηση του Ανανί, αλλά και η βαθιά ανησυχία του Νεεμία, είναι μόνιμα στο μυαλό μου. Βρισκόμαστε και μεις σαν άτομα, αλλά και σαν λαός «μπροστά στα ερείπια». Η χώρα μας, ένας τόπος με μεγάλη και ένδοξη ιστορία, ένας τόπος στον οποίο γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία, που ξεκίνησαν και άνθισαν οι τέχνες και τα γράμματα, βρίσκεται σε μεγάλη δυστυχία και σε μεγάλη ταπείνωση καθώς τα πάντα έχουν γκρεμιστεί γύρω μας. Η κατοχή που δεν επιτεύχτηκε από τα γερμανικά «πάντσερ» τα έτη 1940--1944 επιτυγχάνεται σήμερα με «ειρηνικούς» τρόπους μέσα από τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται γύρω μας.

        Βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ιδιαίτερα έχει πλήξει τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό και που ελλοχεύει τον κίνδυνο να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παντού γίνεται αναφορά στην οικονομική κρίση, για τα δυσβάστακτα μέτρα, τη λιτότητα «μακράς πνοής», μεγάλης διαρκείας, που θα ακολουθήσει. Ακούμε για μνημόνιο, για χρεοκοπία, για μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας, για επόμενο μνημόνιο, για αγορές, ακούμε για ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, το οποίο αν το εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα, το 2020 θα φτάσουμε στο σημείο που είμαστε το έτος 2009 (χρέος 120% του Α.Ε.Π.), ενώ παράλληλα κάθε στιγμή παρατηρούμε μια λαίλαπα σκανδάλων και βαθιάς ηθικής κρίσης να μαστίζει την κοινωνία μας. Κλεψιές, απάτες, απιστίες, πλήρη ατιμωρησία, όλα γκρίζα, όλα σκοτεινά παντού.

       Όμως γιατί όλα αυτά; Γιατί τούτο το κακό; Είναι πολλές οι απαντήσεις που δίνονται. Άλλοι, "εκ των επαϊόντων", ειδικοί οικονομολόγοι κλπ μιλούν για την πολιτική των οικονομικών, για τα οικονομικά μεγέθη που αγνοήθηκαν, τις λαθεμένες επιλογές που εφαρμόστηκαν κατά το παρελθόν από τις διάφορες κυβερνήσεις που απέτυχαν, την αλόγιστη διασπάθιση μεγάλων κονδυλίων για έργα που δεν εκτελέστηκαν, για εκδηλώσεις και μυστικά κονδύλια που δόθηκαν σε ημετέρους, για χρήματα που δόθηκαν και δεν επενδύθηκαν σε παραγωγικούς τομείς, αλλά σπαταλήθηκαν σε καταναλωτικούς σκοπούς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι φταίει η πολιτική ηγεσία, γιατί δεν ενήργησε και δε διαπραγματεύτηκε σωστά, φταίει η αντιπολίτευση, γιατί δε συναινεί, φταίνε τα μικρά κόμματα, γιατί δημαγωγούν και κάνουν κριτική για την κριτική, προκειμένου να προσεταιριστούν ψήφους και άλλα πολλά και διάφορα.

     Ειλικρινά τίποτα δε με καλύπτει από όλα αυτά. Αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ότι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης είναι πολύ διαφορετικές. Δεν έχω τις γνώσεις των ειδικών, δε γνωρίζω από οικονομικά μεγέθη, διαθέτοντας όμως την κοινή λογική σκέπτομαι ότι ένα φυτό, ένα δένδρο ή ένα λουλούδι, αν κοπεί από τις ρίζες του, είναι καταδικασμένο να ξεραθεί. Ο Κύριος είπε ότι η κληματόβεργα που θα κοπεί από το κλίμα θα ξεραθεί και το μόνο που μπορεί να χρησιμεύσει είναι για φωτιά (Ιωάννης ΙΕ/15: 5-6).

       Πιστεύω ότι το πρόβλημά μας, ως άτομα και έθνος, είναι ότι έχουμε κοπεί από τις ρίζες μας. Έχουμε κοπεί από την πηγή της ζωής. Οι αιτίες της ιδιαίτερα σοβαρής κρίσης που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πρώτιστα οικονομικές, αλλά πρόκειται για κρίση, πάνω απ’ όλα ηθική και πνευματική. Έχουμε εγκαταλείψει τις αληθινές αξίες της ζωής, θυσιάζοντας τα πάντα στην εύκολη και γρήγορη απόκτηση υλικού κέρδους. Οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, δεν έχουν πρότυπα και παραδείγματα να ακολουθήσουν. Αυτοί που πολλές φορές εμφανίζονται ως πρότυπα στους νέους κρύβουν πίσω τους ναυάγια, μοιχείες, απιστία, αθεΐα, ναρκωτικά, εξαρτήσεις και άλλα. Τι να πούμε και για τους «πατέρες» του έθνους μας, πολιτικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς ηγέτες, από όλους τους χώρους! Ο βίος και η πολιτεία τους αποτελείται από σκάνδαλα, μίζες, ίντριγκες, από τεράστια ηθικά κενά.

        Είμαστε ένα από τα κράτη που απαρτίζουν την μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια. Όμως πού είναι οι βασικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, η ελευθερία, η ισοτιμία, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών. Αυτές ήταν και είναι οι ρίζες του Χριστιανικού πολιτισμού, το δένδρο το οποίο, μέρα με την ημέρα ξεραίνεται, γιατί κάποιοι κόβουν τις ρίζες του. Αυτές ήταν και είναι οι μεγάλες αξίες τούτης της ζωής, τις οποίες με τον τρόπο ζωή μας περιφρονήσαμε, αγνοήσαμε, παραβήκαμε.

        Βιώνουμε καθημερινά όλοι μας τις μεγάλες και τρομερές οι συνέπειες του ελλείμματος και των ελλειμμάτων που παρατηρούνται γύρω μας. Ελλείμματα πάνω απ’ όλα, ηθικά, που η εποχή μας παράγει και που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Ακούμε όλοι μας από τις τηλεοράσεις, για το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους και πως φτάσαμε ως εδώ. Μήπως του «κουρέματος», προηγήθηκαν άλλα «κουρέματα», στην ηθική, στην τιμιότητα, στην αξιοπρέπεια, στη σοβαρότητα ….;

      Γιατί να υπάρχει μια τόσο μεγάλη αποτυχία γύρω μας σε όλους τους τομείς; Επένδυσε ο άνθρωπος στη γνώση, στην παιδεία. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για καλύτερη εκπαίδευση, για άμεση πρόσβαση στην πληροφόρηση, στην επικοινωνία, πιστεύοντας ότι έτσι θα «ανεβάσει», το πνευματικό και ηθικό επίπεδο και μέσα από αυτό το «ανέβασμα» να εξαλείψει το κακό, την ανισότητα, την μεγάλη αδικία που υπάρχει γύρω μας. Παρατηρούμε στις ημέρες μας μια παταγώδη αποτυχία σε όλους τούτους τους τομείς. Αυτοί που μας κλέβουν, που μας εκμεταλλεύονται είναι άρτια εκπαιδευμένοι. Αν θέλαμε να εντοπίσουμε τη «μητέρα» όλων των αποτυχιών, τη βάση των ερειπίων και της παταγώδους αποτυχίας τους ανθρώπου στις ημέρες μας, δεν έχουμε παρά να ακούσουμε το παράπονο του Θεού: «Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό» (Ιερεμίας Β/2: 13).

        Ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό και στη θέση του Θεού ανέβασε και δόξασε τον εαυτόν του. Αυτή είναι η κύρια, η βασική, η θεμελιώδης αιτία της πλήρους αποτυχίας μας σε όλους τους τομείς και βεβαίως και στον οικονομικό. Είναι η εκπλήρωση εκείνου που είπε ο Θεός : «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν». (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Ο λαός μας, ο οποίος είχε τη μεγάλη τιμή να γραφεί η Καινή Διαθήκη στη γλώσσα του, δεν την έχει διαβάσει, έχει απορρίψει το ζωντανό Λόγο του Θεού. Έτσι χωρίς να γνωρίζει το θέλημα του Θεού στη ζωή του, παραμένει σε μια τυπολατρική σχέση με το Θεό, άνευ ουσίας, εγκλωβισμένος μέσα στην άγνοια, την αμάθεια και το πνευματικό σκοτάδι. Ένα άλλο μεγάλο παράπονο του Θεού είναι: «Ο λαός μου χάνεται από έλλειψη γνώσης…» (Ωσηε Δ/4: 6).

       Παρατηρούμε γύρω μας να κυβερνούν «ηγέτες» χωρίς φραγμούς και χωρίς ηθικές αξίες, με αθεϊστικές αντιλήψεις, μηδενιστικές απόψεις και με μοναδικό τους όπλο "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", που όμως δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις Θεϊκές επιταγές και εντολές. Όλα τα κάλυψε η εγωκεντρική διάθεση του ανθρώπου για περισσότερα, για καλύτερα, για άμεσα αποτελέσματα, για παραγωγή με κάθε μέσο και κάθε τρόπο σε βάρος της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, σε βάρος της υγείας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης του ατόμου.  Αγνοούν επιδεικτικά και αλαζονικά το Δημιουργό και τις αρχές Του και βέβαια σε κάθε στιγμή  αγνοούν το διπλανό τους, τον «πλησίον» (Λουκάς Ι/10: 27), όπως τον αποκαλεί ο Λόγος του Θεού και τις ανάγκες του. Στην πραγματικότητα καταδυναστεύτηκε ο αδύναμος, ο φτωχός, ο άρρωστος, ο ξένος, ο πρόσφυγας, ο μη προνομιούχος συνάνθρωπος από την αφροσύνη και τον εγωισμό, που "υπέρ επερίσσευσε".

     Όταν άκουσε ο Νεεμίας τα λόγια αυτά, έπεσε σε βαρύτατο πένθος για πολλές ημέρες, προσευχήθηκε στο Θεό και είπε: Κύριε, Θεέ του ουρανού, μεγάλε και φοβερέ, εσύ τηρείς τη διαθήκη σου και δείχνεις την αγάπη σου σ’ εκείνους που σε αγαπούν και εφαρμόζουν τις εντολές σου. Στρέψε λοιπόν το βλέμμα σου σ’ εμένα το δούλο σου κι άκουσε προσεκτικά την προσευχή που μέρα και νύχτα τώρα σου απευθύνω για μας τους Ισραηλίτες, τους δούλους σου και σου ζητώ συγχώρεση για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει. Πραγματικά εγώ και οι πρόγονοί μου αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου και δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου και τα προστάγματά σου, αυτά που έδωσες στο Μωυσή, το δούλο σου λέγων: «Εάν γίνεται παραβάτες, εγώ θα σας διασκορπίσει μεταξύ των εθνών, αλλά εάν όμως επιστρέψετε προς μένα και φυλάξετε τις εντολές μου και εκτελείτε αυτές, τότε ακόμα και αν είστε διασκορπισμένοι έως την άκρη του κόσμου, θα σας ξαναφέρω από εκεί και θα σας συγκεντρώσω στον τόπο που έχω διαλέξει για να με λατρεύουν».

     Για όλα φταίνε οι κακές επιλογές μας. Φταίει ο κακός ο εαυτός μας για την αλλαγή του οποίου ένας και μόνον τρόπος υπάρχει: Να τον παραχωρήσουμε «άνευ όρων» στα χέρια του Παντοδυνάμου και Κυρίαρχου Θεού. Η αληθινή μετάνοια της καρδιάς, περνάει μέσα από μία φράση: "Αμάρτησα". Η ειλικρινείς προσευχή και η αποδοχή του Προσώπου και του Έργου του Κυρίου Ιησού Χριστού που έκανε πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων θα ανατρέψει το σκοτεινό "σήμερα" και θα ανοίξει μπροστά μας ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Κάθε άλλη λύση είναι μια ακόμα κοροϊδία του εαυτού μας και των γύρω μας.

      Ακούμε καθημερινά τους ηγέτες μας να μιλούν για θυσίες. Ένα τραγούδι λέει: «όλο θυσία στη θυσία, κι όλα για μια φιλοδοξία». Κυριαρχεί η ανθρώπινη φιλοδοξία, η ανθρώπινη αφροσύνη, ο άνθρωπος χωρίς το Θεό, μακριά από το Θεό. Βεβαίως θα πρέπει να γίνουν θυσίες. Ακούμε στις τηλεοράσεις να λένε ότι έγιναν μεγάλες θυσίες. Το κακό όμως όχι μόνον δε συγκρατήθηκε, αλλά έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Μήπως πριν από κάθε υλική θυσία, χρειάζεται να προηγηθεί πνευματική θυσία, ταπείνωση, συντριβή, μετάνοια για την ασέβειά μας, ως άνθρωποι, ως έθνος, μήπως πρέπει να προηγηθεί αναζήτηση και επιστροφή στις χαμένες αξίες και αρχές, η επιστροφή στις ρίζες μας, κατηγορηματικά λέω ΝΑΙ. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την όποια κρίση, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής. Είναι κρίσιμο το δίλημμα και προσωπική η απόφαση από τον καθένα μας. Περιθώρια «ωχ αδελφισμού» και αδιαφορίας δεν υπάρχουν.

       Μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να κάνει τη διαφορά μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε σαν λαός, αλλά και παγκόσμια, είναι να καλέσουμε στη ζωή μας τον "άρχοντα της ειρήνης", (Ησαΐας Θ/9: 6), που μέχρι τώρα τον αφήσαμε στο περιθώριο της ζωής μας, τον αρνηθήκαμε, τον αμελήσαμε, τον βγάλαμε από τη ζωή μας. Όμως Εκείνος δεν έφυγε και δε θα φύγει ποτέ, όσο παραμένει η "περίοδος της χάριτος", από κοντά μας. Μπορεί να μισεί την αμαρτία, αλλά αγαπάει τον αμαρτωλό. (Α' Τιμόθεος Α/1: 15). Στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας, χτυπάει ευγενικά και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα, για να μπει στη ζωή μας (Αποκάλυψη Γ/3: 20).

       Πόσο συγκλονιστική είναι η ομολογία στην προσευχή του Νεεμία! "Αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου, δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου, τα προστάγματά σου". Πόσο έχουμε ανάγκη, καθώς βρισκόμαστε μπροστά στα ερείπια της πατρίδας μας, να τα επαναλάβουμε! Πόσο έχουμε ανάγκη να τα ομολογήσουμε, με ταπείνωση και συντριβή όλοι μας! Σπείραμε και τώρα θερίζουμε μέσα σ’ έναν διαχρονικό νόμο που τον διατύπωσε ο ίδιος ο Κύριος: «ότι σπείρεις, θα θερίσεις» (Γαλάτες Σ/6: 7).

      Πόσο έχουμε ανάγκη να σταθούμε ενώπιον του Θεού, όπως ακριβώς στάθηκαν οι κάτοικοι της Νινευή. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «και οι κάτοικοι της Νινευή πίστεψαν στην προειδοποίηση του Θεού και αποφάσισαν να νηστέψουν και φόρεσαν όλοι πένθιμα, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο» (Ιωνάς Γ/3: 5).

      Δε χρειάζεται να είναι κανείς μελλοντολόγος, για να αντιληφθεί πόσο μεγάλα δεινά έρχονται πάνω στην οικουμένη, αποτέλεσμα των άστοχων επιλογών του ανθρώπου, αποτέλεσμα της επιδεικτικής αγνόησης του Θεού στη ζωή μας. Όμως ένα είναι βέβαιο, ότι τούτη η μεγάλη κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα μεγάλη προειδοποίηση του Θεού, προς όλους τους ανθρώπους. Την ώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν, υπάρχει ένα αιώνιο και ασάλευτο θεμέλιο. Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν, δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα (Ρωμαίους Ι/10: 11). Ας κοιτάξουμε τους δρόμους μας, ας παρατηρήσουμε τη ζωή μας. Η περίοδος της χάριτος του Θεού δεν έκλεισε ακόμα. Το χαρμόσυνο άγγελμα της αγάπης Του που καλεί τον κάθε άνθρωπο να αποβλέψει σ’ Αυτόν και να σωθεί αιωνίως (Ιωάννης Ι/10: 28), ισχύει και σήμερα. Ο Θεός μέσα από αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας δε θέλει να μας τρομοκρατήσει. Θέλει να μας προειδοποιήσει, όπως προειδοποίησε τον Νώε, πριν έρθει ο κατακλυσμός, όπως προειδοποίησε το Λώτ, πριν καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, όπως προειδοποίησε τη «μεγάλη την πόλη» τη Νινευή, πριν την καταστρέψει.

      Και σήμερα ο Θεός προειδοποιεί τους ανθρώπους και, καθώς εδώ και 2.000 χρόνια ζούμε στην "περίοδο της χάριτος", έχει ανοιχτή την αγκαλιά του και περιμένει τον κάθε άνθρωπο να τον επικαλεστεί «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23-24). "Ιδού τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, τώρα είναι καιρός σωτηρίας" (Β'  Κορινθίους Σ/6: 2). Κάποτε η πόρτα της χάριτος θα κλείσει, όπως ακριβώς έκλεισε και η πόρτα της Κιβωτού και άρχισε ο κατακλυσμός. Τότε κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν είχε καταλάβει. Κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν τον προειδοποίησε ο Θεός. Ο Θεός προειδοποιεί. Ο Ιώβ στο βιβλίο του αναφέρει κάτι χαρακτηριστικό. «Ο Θεός μιλάει, απάξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν ακούει" (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Ο Θεός προειδοποιεί, γιατί δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά εφευρίσκει τρόπους, ώστε ο εξωσμένος να μείνει μακριά και χαθεί αιωνίως (Β'  Σαμουήλ ΙΔ/14: 14).

      Αν επισκεφτεί κανείς το αεροδρόμιο, θα ακούσει από τα μεγάφωνα μια χαρακτηριστική φράση. «τελευταία προειδοποίηση για τους επιβάτες της πτήσης …… να προσέλθουν στη θύρα ….». Καθώς σήμερα παρατηρείς όλα αυτά που γίνονται γύρω σου, ίσως να είναι η τελευταία προειδοποίηση για τη δική σου επιβίβαση. Κανένας δεν ξέρει πότε θα τον καλέσει ο Κύριος. Το ερώτημα είναι: "είσαι έτοιμος" να συναντήσεις το Θεό; Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο προφήτης προειδοποιεί: «ετοιμάσου να συναντήσεις το Θεό σου» (Αμώς Δ/4: 12).

       Τούτα τα συγκλονιστικά γεγονότα μας προειδοποιούν όλους μας. Είναι καιρός να λάβουμε τα μηνύματα των καιρών, να ακούσουμε τη φωνή του Θεού (Ματθαίος ΙΑ/11: 28) και να φροντίσουμε να τακτοποιηθούμε μαζί Του. Έχουμε τακτοποιήσει το χρέος των αμαρτιών μας; Για να τακτοποιήσει το δικό μου και το δικό σου χρέος εξαιτίας της αμαρτίας, πέθανε ο Χριστός πάνω στο Σταυρό, πλήρωσε Αυτός, ο Άγιος, ο αναμάρτητος, για να μην πληρώσουμε εμείς. Τούτη την τακτοποίηση την έχεις αποδεχτεί για τον εαυτόν σου; Έχεις στείλει ένα "ευχαριστώ" στον Κύριο για την προσφορά της θυσίας Του;

       Αγαπητοί, καθώς στεκόμαστε μπροστά στα ερείπια τούτου του τόπου, είναι ώρα τώρα να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις του Θεού, να στραφούμε σ’ Αυτόν με πίστη, για να μας οδηγήσει Αυτός σε μια καινούργια αναγεννημένη ζωή, μια ζωή που θα είναι απαλλαγμένη από κάθε κρίση, από κάθε δάκρυ (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 4). Μόνον η μετάνοια, η ταπείνωση, η επιστροφή μας στη Βίβλο και στο Θεό, στις ρίζες μας, θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζουμε, βεβαίως και την οικονομική.

       Άλλωστε ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και για τα σίγουρα αποτελέσματα που υπάρξουν. «Και αν ο λαός αυτός που φέρει το όνομά μου, προσευχηθούν με ταπείνωση και με αναζητήσουν και επιστρέψουν από τον κακό τους δρόμο, τότε εγώ θα τους ακούσω από τους ουρανούς και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους και θα κάνω ευτυχισμένη τη χώρα τους» (Β΄ Χρονικών Ζ/7: 14).

      Ας καταφύγουμε στο πνευματικό Δ. Ν. Τ. του Θεού. Αυτό δε θα υποδουλώσει το μέλλον μας, αντίθετα θα απελευθερώσει μεγάλα κεφάλαιο ευλογιών του Θεού στη ζωή μας, θα μας κάνει πραγματικά πλούσιους, γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει, "κατά τον πλούτον Αυτού". (Φιλιππησίους Δ/4: 19).

       Αυτός είναι ο δρόμος ή μάλλον ο μονόδρομος, για να βγούμε από την κρίση, για να πλουτίσουμε, και να απολαύσουμε τις ευλογίες του Θεού, μέσα στη ζωή μας.

"κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ. ΚΔ /24, εδάφ. 1 – 35. ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ευαγγέλιον "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ.  ΚΔ/24, εδάφ. 1 – 35.

1 Και εξελθών ο Ιησούς ανεχώρει από του ιερού· και προσήλθον οι μαθηταί αυτού διά να επιδείξωσιν εις αυτόν τας οικοδομάς του ιερού.

2 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.

3 Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;

4 Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Βλέπετε μη σας πλανήση τις.

5 Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει.

6 Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος.

7 Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους·

8 πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.

9 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

10 Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους.

11 Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς,

12 και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.

13 Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.

14 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.

15 Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή-

16 τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη·

17 όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού·

18 και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού.

19 Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις.

20 Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι μηδέ εν σαββάτω.

21 Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.

22 Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.

23 Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε·

24 διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.

25 Ιδού, προείπα προς υμάς.

          ΣΧΟΛΙΑ:

         Ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι τις "έσχατες ημέρες" θα υπάρξουν σημεία που θα προηγηθούν του τέλους και του ερχομού του Κυρίου. Όμως το πρόβλημα δεν είναι αν θα υπάρξουν σημάδια, το πρόβλημα είναι αν θα υπάρξουν μάτια πνευματικά γυμνασμένα, ώστε να μπορούν να δουν αυτά τα σημεία. Όλα τα αντικείμενα που μας περιβάλουν εκπέμπουν οπτικά κύματα τα οποία πέφτουν πάνω στο μάτι του ανθρώπου όμως αν το οπτικό νεύρο είναι νεκρό, δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει και να διακρίνει τίποτα. Συνεπώς το θέμα δεν είναι αν θα υπάρξουν σημάδια στους τελευταίους καιρούς, το θέμα είναι αν θα τα διακρίνουμε και αν θα τα ερμηνεύσουμε σωστά. Και η σωστή διάκριση και ερμηνεία τους θα εξαρτηθεί από τη δική μας πνευματική κατάσταση.

       Κάποτε κάποιοι Φαρισαίοι και κάποιοι Σαδδουκαίοι, άνθρωποι πονηροί, διεστραμμένοι ήρθαν στον Κύριο και μέσα στη σκληροκαρδία τους και την αμετανοησία τους ζήτησαν να τους δείξει κάποιο "σημείο" από τον ουρανό, για να πειστούν για όλα εκείνα τα οποία έλεγε ο Κύριος (Ματθαίος ΙΒ/12: 38). Ο Κύριος είδε τις κακές τους προθέσεις, διέκρινε ότι καμία διάθεση δεν είχαν για να μάθουν την αλήθεια, είδε ότι τα μάτια τους τα πνευματικά ήταν κλειστά, νεκρά, και τους απάντησε με ένα πολύ σκληρό τρόπο: 

1 Και καθώς ήρθαν κοντά του οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, πειράζοντάς τον, ζήτησαν να τους δείξει ένα σημείο από τον ουρανό.

2 Και εκείνος, αποκρινόμενος σ' αυτούς, είπε: Όταν γίνει βράδυ, λέτε: Καλός ο καιρός επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει.

3 Και το πρωί: Σήμερα είναι χειμώνας επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει σκοτεινιάζοντας. Υποκριτές, το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε;

4 Γενεά πονηρή και μοιχαλίδα ζητάει σημείο όμως, σημείο δεν θα δοθεί σ' αυτήν, παρά μονάχα το σημείο τού προφήτη Ιωνά. Και αφήνοντάς τους αναχώρησε. (Ματθαίος ΙΣ/16: 1 – 4).

       Δεν μπορεί να δει, δεν μπορεί να διακρίνει ο άπιστος, ο αρνητής του Θεού. Ο άγγελος του Θεού σχετικά με τις ημέρες εκείνες αναφέρει στο βιβλίο του πρ. "Δανιήλ": "Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει" (Δανιήλ ΙΒ/12: 10). Κανένας από τους ασεβείς δε θα εννοήσει όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο κόσμος που έχει αρνηθεί το Θεό και Eκείνον τον οποίο ο Θεός απέστειλε, τον Ιησού Χριστό, όπως και στις ημέρες του Νώε, τις ημέρες του Λωτ, θα συνεχίζει να βαδίζει στο δικό του ρυθμό και το δικό του δρόμου, που διαχρονικά είναι: «έτρωγαν, έπιναν, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, αγόραζον και επώλουν και δεν ενόησαν πότε ο Θεός έκλεισε την πόρτα της κιβωτού» (Λουκάς ΙΖ/17: 26-30).

      Όμως  οι πιστοί δε θα πρέπει να ζητάνε σημάδια από τον Κύριο. Αυτά ούτως ή άλλως θα έρθουν, αφού ο Κύριος τα  αναφέρει, αλλά θα πρέπει να ζητάνε να μένουν "ξάγρυπνοι", με τα πνευματικά μάτια ανοιχτά, ώστε να μπορέσουν να διακρίνουν τα σημάδια, όταν αυτά θα εμφανιστούν.

     Στοιχεία που θα φανερώνουν τον ερχομό του Κυρίου θα εμφανιστούν στην Εκκλησία του Χριστού, στον κόσμο αλλά και τον λαό Ισραήλ.

       1/ Ποια θα είναι η κατάσταση της εκκλησίας, όταν θα παρουσιαστεί ο Κύριος. Δύο λέξεις τα λένε όλα : Χαλαρότητα και Αποστασία.

      Α) Χαλαρότητα. «Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι (μωραί & φρόνιμοι) και εκοιμώντο» (Ματθαίος ΚΕ/25: 5).

      Πώς συνέβη αυτό; Καλά οι μωρές κοιμήθηκαν, όμως οι φρόνιμες γιατί κοιμήθηκαν; Ο Κύριος είπε κάποτε (Ματθαίος ΙΓ/13: 33) «όμοια είναι η βασιλεία των ουρανών με προζύμι το οποία πήρε η γυναίκα το έβαλε μέσα στο αλεύρι και σε λίγο, όλο το φύραμα έγινε ένζυμο". Ο Ιησούς χρησιμοποίησε το προζύμι ως σύμβολο διαφθοράς (Ματθαίος ΙΣ/16: 12  &  Μάρκος Η/8: 15). Μέσα στο αλεύρι το καθαρό της Εκκλησίας σιγά και σταθερά θα μπει το "προζύμι" του κόσμου και θα ασκήσει μια ολέθρια επίδραση. Θα επέλθει έτσι στην Εκκλησία μία πνευματική κόπωση, ένας αποπροσανατολισμός, μια άνευ προηγουμένου χαλαρότητα. Έτσι οι πιστοί, αντί να έχουν τα μάτια τους προς τα άνω, θα τα έχουν στρέψει προς τα κάτω μέσα σε ένα πνεύμα χαλαρότητας, μέσα σε ένα πνεύμα συμβιβασμού με το πνεύμα του κόσμου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει η φράση: «εωσού έγινεν όλον ένζυμον».

      Να γιατί ο Κύριος αναρωτήθηκε κάποτε: «Ο υιός του ανθρώπου όταν έλθει, άραγε θέλει βρει την πίστη επί της γης» (Λουκάς ΙΗ/18: 8). Τις τελευταίες ημέρες ο εχθρός θα δουλέψει πολύ, θα επιστρατεύσει όλα τα μέσα και όλες τους τις δυνάμεις, για να παραπλανήσει ακόμα και τους "εκλεκτούς" (Μάρκος ΙΓ/13: 23). Όχι μόνο πρόοδο πνευματική δε θα παρουσιάζει η Εκκλησία τους έσχατους καιρούς, αλλά θα παρουσιάζει μία οπισθοδρόμηση, που θα είναι αποτέλεσμα του συμβιβασμού της με τον αμαρτωλό κόσμο. Δε θα λείψουν από την εκκλησία ούτε οι εκδηλώσεις, ούτε οι μουσικές, οι χορωδίες, θα λείψει όμως η αληθινή πίστη, το ταπεινό πνεύμα, η συγχώρεση και πάνω απ’ όλα θα λείψει η αγάπη.

      Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄ προς Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 1-3), αναφέρει ότι πριν από την ημέρα του Κυρίου θα έλθει πρώτα η αποστασία. Το προζύμι του σαρκικού πνεύματος, της αγάπης του κοσμικού φρονήματος, η αμαρτία, αργά και σταθερά θα προχωρήσει μέσα στην Εκκλησία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία εκκλησία με κοινωνική και κοσμική εικόνα, που με μεγάλη δυσκολία θα ομολογεί το Όνομα του Θεού, αλλά και αν το κάνει, θα φαίνεται «ως αστεϊζόμενη».  Ας θυμηθούμε εκείνη την ομολογία του Λωτ μετά την ειδοποίηση την οποία έλαβε ότι ο Θεός θα καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορα: "Εξήλθε λοιπόν ο Λώτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού, τους μέλλοντας να λάβωσι τας θυγατέρας αυτού, και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου διότι καταστρέφει ο Κύριος την πόλιν. Αλλ' εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος"(Γένεση ΙΘ/19: 14). Μίλησε ο Λώτ στους γαμπρούς για την καταστροφή που ερχόταν και εκείνοι δεν τον πήραν στα σοβαρά νομίζοντας ότι αστειευόταν. Τούτο συνέβη, γιατί η ζωή του δεν ήταν συνεπής με τα πράγματα του Θεού. Τα λόγια του δεν είχαν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Καθώς πολλές φορές μιλάμε στους ανθρώπους για το Χριστό δε μας αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα οι άνθρωποι δεν μας παίρνουν σοβαρά, ας κοιτάξουμε μέσα μας, ας εξετάσουμε καλύτερα τη σχέση μας με το Θεό. 

       Αλήθεια  πόσο  έντονα  τούτα  τα  σημάδια  γίνονται  φανερά  στις ημέρες μας μέσα στο σώμα της Εκκλησίας! Πόση  πνευματική  κόπωση, πόσος συμβιβασμός, πόση κοσμικότητα, πόση  ομοιότητα  με την  τραγική  εκείνη  εκκλησία  της  Λαοδίκειας  (Αποκάλυψη Γ/3:  14-22).  Ασυμβίβαστος  ο  Κύριος  απευθύνεται σ' αυτήν και της λέγει:  "Εξεύρω  τα έργα  σου,  ότι  ούτε  ψυχρός  είσαι  ούτε ζεστός είθε να ήσουν  ψυχρός ή  ζεστός  ούτως,  επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου". Εμετό φέρνει στον Κύριο η χαλαρή εκκλησία.

  

       Β) Αποστασία. Επίσης προς την Εκκλησία Του ο Κύριος έχει στείλει μια προειδοποίηση, που αφορά ιδιαιτέρως τις έσχατες ημέρες. «Βλέπετε, μη σας πλανήσει κανείς, διότι πολλοί θα έλθουν στο όνομά μου, λέγοντες (για τον εαυτόν τους), εγώ είμαι ο Χριστός και πολλούς θα πλανήσουν» (Ματθαίος ΚΔ/24: 4-5). Ήξερε ο Κύριος ότι θα βρεθούν κάποιοι άνθρωποι, που θα Τον μιμούνταν και θα διακήρυτταν: «εγώ είμαι ο Χριστός». Έτσι θα κορυφωθεί η αποστασία. Σχετικά με την «αποστασία» ο Λόγος του Θεού αναφέρεται στην επιστολή "Β' προς Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 4), στην οποία γίνεται λόγος για τον άνθρωπο της αμαρτίας, τον αντίχριστο, ο οποίος θα ηγηθεί στο έργο της αποστασίας και «θα εναντιωθεί σε κάθε τι που λέγεται Θεός ή σέβασμα, ώστε να καθίσει σαν θεός στον Ναό του Θεού, με την αξίωση ότι αυτός είναι ο Θεός». Αυτό το επικίνδυνο σημείο της απομιμήσεως, αυτή η  χαλαρή, η αποστάτισσα εκκλησία, λέγει ο Χριστός, θα πλανήσει πολλούς καθώς θα το συνοδεύουν και πλαστές θαυματουργικές πράξεις «σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθαίος ΚΔ/24: 24).

        Αυτό σημαίνει ότι τα θαύματα δεν αποτελούν πάντοτε κανόνα πίστεως, ούτε εγγυώνται την αλήθεια. Θαυματοποιοί θα είναι εκείνοι που θα εμφανισθούν ενώπιον του Κυρίου την ημέρα της κρίσεως με την αξίωση ότι προφήτευαν και δαιμονισμένους ελευθέρωναν και θαύματα πολλά έκαναν. Όμως η απάντηση του Κυρίου προς αυτούς θα είναι : «Ποτέ δεν σας γνώρισα. Φύγετε από μπροστά μου οι εργάτες της ανομίας» (Ματθαίος Ζ/7: 22). Είναι σημεία των καιρών τούτα που κατά έντονο τρόπο βοούν ότι βρισκόμαστε στο τέλος.

       2/ Σημεία, για όσους μπορούν να τα διακρίνουν, θα υπάρχουν και μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων. Ο άδικος θα γίνεται «..έτι άδικος» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11). Η ηθική στάθμη θα βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Ο Απ. Παύλος, γράφοντας προς το πνευματικό του παιδί τον Τιμόθεο, είναι πολύ αποκαλυπτικός για τον άνθρωπο των εσχάτων ημερών: "Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε" (Β΄ Τιμόθεον Γ/3: 1-5). Είναι σημείο των εσχάτων ημερών ο πολλαπλασιασμός της βίας και της ανομίας, καθώς και η απειθαρχία, η αχαλίνωτη ζωή, η φαυλότητα, η φιλαυτία,η έλλειψη αγάπης, η ψυχρότητα και η αδιαφορία (Ματθαίος ΚΔ/24: 12).   

     Ο άνθρωπος κατάφερε να αποκτήσει τεράστιες γνώσεις, να αυξηθεί τεχνολογικά, αλλά δεν κατάφερε να  προοδεύσει πνευματικά. Αγνόησε το Θεό στη διαδρομή του. Προσπάθησε να δημιουργήσει πολιτισμό, χωρίς το Θεό και το μόνο που κατάφερε μέσα από την ασύλληπτη τεχνολογική πρόοδο είναι να μπορεί να κατασκευάζει όλο και πιο τέλεια όπλα, όλο και πιο "έξυπνες" βόμβες μαζικής καταστροφής. 

     Ένα άλλο σημείο που θα διακρίνει τον κόσμο κατά τις έσχατες ημέρες θα είναι η "έλλειψη ειρήνης". Αποκαλυπτικός και εδώ ο Κύριος: "Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων προσέχετε μη ταραχθήτε επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων" (Ματθαίος ΚΔ/24: 6-8). Τι μεγάλος αγώνας έγινε κατά καιρούς, για να επικρατήσει η ειρήνη πάνω στον κόσμο! Όμως κάθε προσπάθεια καταλήγει σε πόλεμο, που είναι όλο και πιο σκληρός. Αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι ο πόλεμος, γιατί «ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς» (Ησαΐας ΜΗ/48: 22). Όσες προσπάθειες και αν γίνουν, δε μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς τον «άρχοντα της ειρήνης», τον Ιησού Χριστό (Ησαΐας Θ/9: 6). «Αυτός είναι η ειρήνη ημών». (Εφεσίους, Β/2: 14).

      Χαρακτηριστικό των πολέμων στις έσχατες ημέρες θα είναι η απερίγραπτη σκληρότητα και οι μαζικές καταστροφές. Οι πόλεμοι αυτοί θα έχουν και ένα άλλο στοιχείο, που δεν υπήρξε μέχρι σήμερα. Δε θα έρθουν αντιμέτωπα μόνον τα κράτη μεταξύ τους, αλλά θα «εγερθεί και έθνος εναντίον έθνους», όπως ακριβώς συνέβη στη Γιουγκοσλαβία πριν από λίγα χρόνια, όπως συμβαίνει σήμερα σε πολλά κράτη της Αφρικής. Ο πόλεμος και οι φήμες (Ματθαίος ΚΔ/24: 6,7) για νέους πολέμους, φημολογείται ότι θα επιτεθεί η Αμερική στο Ιράν, όπως ακριβώς έκανε και στο Ιράκ, φημολογείται ότι ετοιμάζεται επίθεση στη βόρεια Κορέα και άλλες φήμες που στις έσχατες ημέρες θα γίνονται όλο και πιο έντονες.

      Για όλα αυτά ο Κύριος μας δίνει μια προειδοποίηση. «Προσέχετε, μη ταραχτείτε. Όλα αυτά πρέπει πρώτα να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμη το τέλος» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6). Όλα τούτα είναι «αρχές ωδίνων» (Μάρκος ΙΓ/13: 8).

       Άλλα σημεία των εσχάτων ημερών είναι : 

«έσονται λιμοί» (Ματθαίος ΚΔ/24: 7). Πείνα που θα είναι σε ευρεία και ασυνήθιστη κλίμακα.

«έσονται λοιμοί». Θα ακολουθήσουν αρρώστιες (Ματθαίος ΚΔ/24: 7), γιατί είναι φυσικό ύστερα από πείνα να αναμένουμε επιδημίες. Άλλωστε αποτέλεσμα της πείνας είναι η αρρώστια.

 «έσονται ….. σεισμοί, κατά τόπους (Ματθαίος ΚΔ/24: 7).

 «καθώς έγινε στις ημέρες του Νώε» (Λουκ. ΙΖ : 26-30). Τι γινόταν τις ημέρες του Νώε: "Και όπως έγινε κατά τις ημέρες τού Νώε, έτσι θα είναι και κατά τις ημέρες τού Υιού τού ανθρώπου, έτρωγαν, έπιναν, νύμφευαν, νυμφεύονταν, μέχρι την ημέρα κατά την οποία ο Νώε μπήκε μέσα στην κιβωτό και ήρθε ο κατακλυσμός και τους εξολόθρευσε όλους. Παρόμοια, και όπως έγινε κατά τις ημέρες τού Λωτ έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, οικοδομούσαν και κατά την ημέρα που ο Λωτ βγήκε έξω από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό, και τους εξολόθρευσε όλους. Κατά τον ίδιο τρόπο θα είναι κατά την ημέρα που θα φανερωθεί ο Υιός τού ανθρώπου.

       3/ Σημεία πριν από τον ερχομό του Κυρίου θα εμφανιστούν και στο λαό Ισραήλ, το λαό τον οποίον "ο Θεός εξέλεξε, για να αναγγείλει τις αρετές τους και να γίνει γνωστός σε όλα τα έθνη μέσω του λαού αυτού"  (Α΄ Πέτρου Β/2: 9). Ο λαός Του όμως, όταν ήρθε ο Κύριος, δεν Τον δέχθηκε, δε στάθηκε μέσα στην ιστορία όπως ο Θεός ήθελε. Την κρίσιμη ώρα μπροστά στον Πιλάτο Τον αρνήθηκε. «Δεν θέλωμεν ούτος βασιλεύσει εφ’ ημών, άρον, άρον σταύρωσον αυτόν. Το αίμα αυτούς εφ’ ημών και επί των τέκνων ημών» (Ματθαίος ΚΖ/27: 25)

       Επί 19 αιώνες ο λαός Ισραήλ (από το 70 μ.Χ. μέχρι το έτος 1948), ο λαός αυτός δεν είχε πατρίδα και ήταν περιπλανώμενος σε όλα τα έθνη. Ένα από τα σημεία των εσχάτων ημερών είναι ότι ο λαός αυτός θα αποκτήσει και πάλι τη χαμένη πατρίδα του. Ο Κύριος εκατοντάδες χρόνια, πριν συμβούν όλα αυτά, τους είχε προειδοποιήσει δια των προφητών. (Ωσηέ Γ/3: 4, Αμώς Θ/9: 9, Ιερεμίας Θ/9: 16, Ιεζεκιήλ Δ/4: 13). Όμως ο Θεός τους είχε υποσχεθεί ότι θα έρθει ώρα που θα τους μαζέψει και πάλι στη γη των πατέρων του (Ησαΐας ΙΑ/11: 11,12), Ιερεμίας ΛΒ/32: 37).

     Ο Κύριος ήταν αποκαλυπτικός για τις έσχατες ημέρες σχετικά με το Λαό Ισραήλ (Μάρκος ΙΓ/13: 28). «από τη συκιά μάθετε την παραβολή όταν το κλαδί της γίνει ήδη απαλό, και βγάζει τα φύλλα, ξέρετε ότι το θέρος είναι κοντά, έτσι κι εσείς, όταν δείτε να γίνονται αυτά, ξέρετε ότι είναι κοντά το τέλος. Η επάνοδος των Εβραίων στην πατρίδα τους αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα όλων των εποχών. Σήμερα μεγάλος αριθμός Εβραίων έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους. Τις ημέρες που θα πλησιάζει το τέλος και ο ερχομός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού όλοι οι Εβραίοι απ' όλα τα κράτη της γης θα εγκατασταθούν στην πατρίδα τους (Ιεζεκιήλ ΛΣ/36: 24).

Επίλογος.

      Τι τραγικά σημεία όλα τούτα πάνω στον κόσμο, καθώς η ημέρα του Κυρίου πλησιάζει! Ο προφήτης Ησαΐας φαντάζεται ένα κάστρο και στον πύργο του κάστρου διακρίνει το φρουρό. Είναι νύχτα, είναι προχωρημένη νύχτα, όπως είναι και σήμερα πάνω στον κόσμο. Ο φρουρός έχει το πρόσωπό τους στραμμένο προς την ανατολή προσπαθώντας να διακρίνει τα πρώτα σημάδια της αυγής και τον ρωτά ο προφήτης: «Φρουρέ, τι περί της νυκτός» και ο φρουρός απαντάει: «η νύχτα έχει προχωρήσει πολύ και η αυγή είναι πλησίον» (Ησαΐας ΚΑ/21: 11-12). Το σκοτάδι προχώρησε πάρα πολύ πάνω στον κόσμο. Τούτο το απόλυτο σκοτάδι που μας κυκλώνει όλους μας είναι το μεγαλύτερο σημείο ότι η αυγή πλησιάζει, η ημέρα φτάνει, ο Κύριος έρχεται για να παραλάβει την Εκκλησία Του (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18).

     Ο Κύριος προς τους δικούς Του έδωσε μια προειδοποίηση: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε (σηκώσατε) τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσής σας» (Λουκάς ΚΑ/21: 28). Λίγο ακόμη χρειάζεται "ο λαός του Θεού να μείνει "ξάγρυπνος" για να μείνουν "λαμπάδες αναμμένες" που θα φωτίζουν με το φως του Χριστού ένα κόσμο που χάνεται, γιατί δε γνώρισε Εκείνον (Α΄ Ιωάννου Γ/3: 1). Στον κήπο της Γεσθημανή ο Κύριος ζήτησε από τους μαθητές του να μείνουν για λίγο ξάγρυπνοι, καθώς Εκείνος πήγε πιο πέρα να προσευχηθεί. Όταν γύρισε, τους βρήκε να κοιμούνται. Πόσο πικρό τα παράπονο του Κυρίου στον Πέτρο! «Δεν ηδυνήθητε μιάν ώραν να αγρυπνήσητε μετ’ εμού» (Ματθαίος ΚΣ/26: 40).

       Τι πικρό να ακούσει μια ψυχή από το στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια! Ας μείνουμε "ξάγρυπνοι" για λίγο ακόμη. Ας μείνουμε μέσα στον Κύριο «εν Χριστώ» (Β΄ Κορινθίους  Ε/5: 17) για λίγο ακόμα. Το έχουμε ανάγκη εμείς, το έχουν ανάγκη οι γύρω μας, το έχει ανάγκη ο Κύριος. Αλήθεια πόσο μεγάλος θα είναι ο έπαινος του Κυρίου για την ψυχή εκείνη που σταθεί πιστή! "Και είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου"  (Ματθαίος ΚΕ/25: 21). Ο Κύριος είναι "μισθαποδότης". (Εβραίους ΙΑ/11: 6). ---