ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

                   Βιβλίο "ΝΕΕΜΙΑ"                      (Παλαιά Διαθήκη).

      Το βιβλίο του Νεεμία γράφτηκε πιθανότητα από τον ίδιο γύρω στο έτος 430 π.Χ. Δύο πράγματα πληροφορούμεθα για το Νεεμία από την εισαγωγή, ότι ήταν γιός του Χαχαλία και ότι ήταν οινοχόος του βασιλιά Αρταξέρξη. Αυτή η θέση ήταν πολύ έμπιστη και πολύ σημαντική. Οι μονάρχες της εποχής ανησυχούσαν πολύ μήπως κάποιος τους δηλητηριάσει, γι’ αυτό στη θέση αυτή χρησιμοποιούσαν απολύτως έμπιστα άτομα. Συνεπώς ο Νεεμίας έχει καταφέρει να φτάσει σε πολύ υψηλό αξίωμα.

    Και ενώ βρισκόταν στη Σούσα, πρωτεύουσα τότε της περσικής Αυτοκρατορίας, τον επισκέφτηκε από την Ιουδαία ο πατριώτης του ο Ανανί με μερικούς άλλους άνδρες. Ο Νεεμίας τους ρώτησε για τους Ιουδαίους που επέζησαν και είχαν επιστρέψει από την αιχμαλωσία, καθώς και για την Ιερουσαλήμ. Τότε εκείνοι του απάντησαν: «Όσοι επέζησαν από την αιχμαλωσία και έχουν εγκατασταθεί πάλι στον τόπο τους βρίσκονται σε μεγάλη δυστυχία και ταπείνωση. Το τείχος της Ιερουσαλήμ είναι ερειπωμένο και οι πύλες της έχουν καταστραφεί από τη φωτιά».

        Ο Νεεμίας βρίσκεται στη Σούσα, όμως ο νους του είναι στην πατρίδα του. Ενδιαφέρεται γι’ αυτή, ρωτάει γι’ αυτή. Και ενώ βρίσκεται σ’ αυτήν την υψηλή θέση που σίγουρα του έχει εξασφαλίσει μια πλούσια ζωή, ενώ ζει με ένα άνετο και βασιλικό θα λέγαμε τρόπο, έρχεται η ώρα που πληροφορείται τα νέα από την πατρίδα του την Ιερουσαλήμ. Δυστυχία και ταπείνωση κυριαρχεί παντού ενώ το τοίχος είναι γκρεμισμένο και οι πύλες έχουν καεί από τη φωτιά. Πολλοί άνθρωποι σ’ αυτήν την κατάσταση θα έλεγαν: "Λυπάμαι, αλλά τι να κάνω εγώ, εγώ ένας άνθρωπος είμαι, που να μπλέξω τώρα, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, εγώ είμαι εξασφαλισμένος, δεν υπάρχει κίνδυνος για μένα". Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία. Είναι το δόγμα, που τόσο πολύ έχει κυριαρχήσει γύρω μας και έχει τον τίτλο: «ώχ αδελφέ» δε βαριέσαι κλπ. Όμως εδώ ο Νεεμίας, βαθιά πνευματικός άνθρωπος, καθώς βρίσκεται «μπροστά στα ερείπια», δε σκέπτεται με τον τρόπο αυτό. Ανησυχεί, προσεύχεται, οργανώνει τον τρόπο της αντίδρασης, δεν περιμένει από τους άλλους να ενεργήσουν, παίρνει ο ίδιος πρωτοβουλίες.

       Τούτες τις μέρες η απάντηση του Ανανί, αλλά και η βαθιά ανησυχία του Νεεμία, είναι μόνιμα στο μυαλό μου. Βρισκόμαστε και μεις σαν άτομα, αλλά και σαν λαός «μπροστά στα ερείπια». Η χώρα μας, ένας τόπος με μεγάλη και ένδοξη ιστορία, ένας τόπος στον οποίο γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία, που ξεκίνησαν και άνθισαν οι τέχνες και τα γράμματα, βρίσκεται σε μεγάλη δυστυχία και σε μεγάλη ταπείνωση καθώς τα πάντα έχουν γκρεμιστεί γύρω μας. Η κατοχή που δεν επιτεύχτηκε από τα γερμανικά «πάντσερ» τα έτη 1940--1944 επιτυγχάνεται σήμερα με «ειρηνικούς» τρόπους μέσα από τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται γύρω μας.

        Βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ιδιαίτερα έχει πλήξει τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό και που ελλοχεύει τον κίνδυνο να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παντού γίνεται αναφορά στην οικονομική κρίση, για τα δυσβάστακτα μέτρα, τη λιτότητα «μακράς πνοής», μεγάλης διαρκείας, που θα ακολουθήσει. Ακούμε για μνημόνιο, για χρεοκοπία, για μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας, για επόμενο μνημόνιο, για αγορές, ακούμε για ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, το οποίο αν το εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα, το 2020 θα φτάσουμε στο σημείο που είμαστε το έτος 2009 (χρέος 120% του Α.Ε.Π.), ενώ παράλληλα κάθε στιγμή παρατηρούμε μια λαίλαπα σκανδάλων και βαθιάς ηθικής κρίσης να μαστίζει την κοινωνία μας. Κλεψιές, απάτες, απιστίες, πλήρη ατιμωρησία, όλα γκρίζα, όλα σκοτεινά παντού.

       Όμως γιατί όλα αυτά; Γιατί τούτο το κακό; Είναι πολλές οι απαντήσεις που δίνονται. Άλλοι, "εκ των επαϊόντων", ειδικοί οικονομολόγοι κλπ μιλούν για την πολιτική των οικονομικών, για τα οικονομικά μεγέθη που αγνοήθηκαν, τις λαθεμένες επιλογές που εφαρμόστηκαν κατά το παρελθόν από τις διάφορες κυβερνήσεις που απέτυχαν, την αλόγιστη διασπάθιση μεγάλων κονδυλίων για έργα που δεν εκτελέστηκαν, για εκδηλώσεις και μυστικά κονδύλια που δόθηκαν σε ημετέρους, για χρήματα που δόθηκαν και δεν επενδύθηκαν σε παραγωγικούς τομείς, αλλά σπαταλήθηκαν σε καταναλωτικούς σκοπούς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι φταίει η πολιτική ηγεσία, γιατί δεν ενήργησε και δε διαπραγματεύτηκε σωστά, φταίει η αντιπολίτευση, γιατί δε συναινεί, φταίνε τα μικρά κόμματα, γιατί δημαγωγούν και κάνουν κριτική για την κριτική, προκειμένου να προσεταιριστούν ψήφους και άλλα πολλά και διάφορα.

     Ειλικρινά τίποτα δε με καλύπτει από όλα αυτά. Αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ότι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης είναι πολύ διαφορετικές. Δεν έχω τις γνώσεις των ειδικών, δε γνωρίζω από οικονομικά μεγέθη, διαθέτοντας όμως την κοινή λογική σκέπτομαι ότι ένα φυτό, ένα δένδρο ή ένα λουλούδι, αν κοπεί από τις ρίζες του, είναι καταδικασμένο να ξεραθεί. Ο Κύριος είπε ότι η κληματόβεργα που θα κοπεί από το κλίμα θα ξεραθεί και το μόνο που μπορεί να χρησιμεύσει είναι για φωτιά (Ιωάννης ΙΕ/15: 5-6).

       Πιστεύω ότι το πρόβλημά μας, ως άτομα και έθνος, είναι ότι έχουμε κοπεί από τις ρίζες μας. Έχουμε κοπεί από την πηγή της ζωής. Οι αιτίες της ιδιαίτερα σοβαρής κρίσης που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πρώτιστα οικονομικές, αλλά πρόκειται για κρίση, πάνω απ’ όλα ηθική και πνευματική. Έχουμε εγκαταλείψει τις αληθινές αξίες της ζωής, θυσιάζοντας τα πάντα στην εύκολη και γρήγορη απόκτηση υλικού κέρδους. Οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, δεν έχουν πρότυπα και παραδείγματα να ακολουθήσουν. Αυτοί που πολλές φορές εμφανίζονται ως πρότυπα στους νέους κρύβουν πίσω τους ναυάγια, μοιχείες, απιστία, αθεΐα, ναρκωτικά, εξαρτήσεις και άλλα. Τι να πούμε και για τους «πατέρες» του έθνους μας, πολιτικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς ηγέτες, από όλους τους χώρους! Ο βίος και η πολιτεία τους αποτελείται από σκάνδαλα, μίζες, ίντριγκες, από τεράστια ηθικά κενά.

        Είμαστε ένα από τα κράτη που απαρτίζουν την μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια. Όμως πού είναι οι βασικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, η ελευθερία, η ισοτιμία, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών. Αυτές ήταν και είναι οι ρίζες του Χριστιανικού πολιτισμού, το δένδρο το οποίο, μέρα με την ημέρα ξεραίνεται, γιατί κάποιοι κόβουν τις ρίζες του. Αυτές ήταν και είναι οι μεγάλες αξίες τούτης της ζωής, τις οποίες με τον τρόπο ζωή μας περιφρονήσαμε, αγνοήσαμε, παραβήκαμε.

        Βιώνουμε καθημερινά όλοι μας τις μεγάλες και τρομερές οι συνέπειες του ελλείμματος και των ελλειμμάτων που παρατηρούνται γύρω μας. Ελλείμματα πάνω απ’ όλα, ηθικά, που η εποχή μας παράγει και που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Ακούμε όλοι μας από τις τηλεοράσεις, για το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους και πως φτάσαμε ως εδώ. Μήπως του «κουρέματος», προηγήθηκαν άλλα «κουρέματα», στην ηθική, στην τιμιότητα, στην αξιοπρέπεια, στη σοβαρότητα ….;

      Γιατί να υπάρχει μια τόσο μεγάλη αποτυχία γύρω μας σε όλους τους τομείς; Επένδυσε ο άνθρωπος στη γνώση, στην παιδεία. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για καλύτερη εκπαίδευση, για άμεση πρόσβαση στην πληροφόρηση, στην επικοινωνία, πιστεύοντας ότι έτσι θα «ανεβάσει», το πνευματικό και ηθικό επίπεδο και μέσα από αυτό το «ανέβασμα» να εξαλείψει το κακό, την ανισότητα, την μεγάλη αδικία που υπάρχει γύρω μας. Παρατηρούμε στις ημέρες μας μια παταγώδη αποτυχία σε όλους τούτους τους τομείς. Αυτοί που μας κλέβουν, που μας εκμεταλλεύονται είναι άρτια εκπαιδευμένοι. Αν θέλαμε να εντοπίσουμε τη «μητέρα» όλων των αποτυχιών, τη βάση των ερειπίων και της παταγώδους αποτυχίας τους ανθρώπου στις ημέρες μας, δεν έχουμε παρά να ακούσουμε το παράπονο του Θεού: «Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό» (Ιερεμίας Β/2: 13).

        Ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό και στη θέση του Θεού ανέβασε και δόξασε τον εαυτόν του. Αυτή είναι η κύρια, η βασική, η θεμελιώδης αιτία της πλήρους αποτυχίας μας σε όλους τους τομείς και βεβαίως και στον οικονομικό. Είναι η εκπλήρωση εκείνου που είπε ο Θεός : «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν». (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Ο λαός μας, ο οποίος είχε τη μεγάλη τιμή να γραφεί η Καινή Διαθήκη στη γλώσσα του, δεν την έχει διαβάσει, έχει απορρίψει το ζωντανό Λόγο του Θεού. Έτσι χωρίς να γνωρίζει το θέλημα του Θεού στη ζωή του, παραμένει σε μια τυπολατρική σχέση με το Θεό, άνευ ουσίας, εγκλωβισμένος μέσα στην άγνοια, την αμάθεια και το πνευματικό σκοτάδι. Ένα άλλο μεγάλο παράπονο του Θεού είναι: «Ο λαός μου χάνεται από έλλειψη γνώσης…» (Ωσηε Δ/4: 6).

       Παρατηρούμε γύρω μας να κυβερνούν «ηγέτες» χωρίς φραγμούς και χωρίς ηθικές αξίες, με αθεϊστικές αντιλήψεις, μηδενιστικές απόψεις και με μοναδικό τους όπλο "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", που όμως δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις Θεϊκές επιταγές και εντολές. Όλα τα κάλυψε η εγωκεντρική διάθεση του ανθρώπου για περισσότερα, για καλύτερα, για άμεσα αποτελέσματα, για παραγωγή με κάθε μέσο και κάθε τρόπο σε βάρος της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, σε βάρος της υγείας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης του ατόμου.  Αγνοούν επιδεικτικά και αλαζονικά το Δημιουργό και τις αρχές Του και βέβαια σε κάθε στιγμή  αγνοούν το διπλανό τους, τον «πλησίον» (Λουκάς Ι/10: 27), όπως τον αποκαλεί ο Λόγος του Θεού και τις ανάγκες του. Στην πραγματικότητα καταδυναστεύτηκε ο αδύναμος, ο φτωχός, ο άρρωστος, ο ξένος, ο πρόσφυγας, ο μη προνομιούχος συνάνθρωπος από την αφροσύνη και τον εγωισμό, που "υπέρ επερίσσευσε".

     Όταν άκουσε ο Νεεμίας τα λόγια αυτά, έπεσε σε βαρύτατο πένθος για πολλές ημέρες, προσευχήθηκε στο Θεό και είπε: Κύριε, Θεέ του ουρανού, μεγάλε και φοβερέ, εσύ τηρείς τη διαθήκη σου και δείχνεις την αγάπη σου σ’ εκείνους που σε αγαπούν και εφαρμόζουν τις εντολές σου. Στρέψε λοιπόν το βλέμμα σου σ’ εμένα το δούλο σου κι άκουσε προσεκτικά την προσευχή που μέρα και νύχτα τώρα σου απευθύνω για μας τους Ισραηλίτες, τους δούλους σου και σου ζητώ συγχώρεση για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει. Πραγματικά εγώ και οι πρόγονοί μου αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου και δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου και τα προστάγματά σου, αυτά που έδωσες στο Μωυσή, το δούλο σου λέγων: «Εάν γίνεται παραβάτες, εγώ θα σας διασκορπίσει μεταξύ των εθνών, αλλά εάν όμως επιστρέψετε προς μένα και φυλάξετε τις εντολές μου και εκτελείτε αυτές, τότε ακόμα και αν είστε διασκορπισμένοι έως την άκρη του κόσμου, θα σας ξαναφέρω από εκεί και θα σας συγκεντρώσω στον τόπο που έχω διαλέξει για να με λατρεύουν».

     Για όλα φταίνε οι κακές επιλογές μας. Φταίει ο κακός ο εαυτός μας για την αλλαγή του οποίου ένας και μόνον τρόπος υπάρχει: Να τον παραχωρήσουμε «άνευ όρων» στα χέρια του Παντοδυνάμου και Κυρίαρχου Θεού. Η αληθινή μετάνοια της καρδιάς, περνάει μέσα από μία φράση: "Αμάρτησα". Η ειλικρινείς προσευχή και η αποδοχή του Προσώπου και του Έργου του Κυρίου Ιησού Χριστού που έκανε πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων θα ανατρέψει το σκοτεινό "σήμερα" και θα ανοίξει μπροστά μας ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Κάθε άλλη λύση είναι μια ακόμα κοροϊδία του εαυτού μας και των γύρω μας.

      Ακούμε καθημερινά τους ηγέτες μας να μιλούν για θυσίες. Ένα τραγούδι λέει: «όλο θυσία στη θυσία, κι όλα για μια φιλοδοξία». Κυριαρχεί η ανθρώπινη φιλοδοξία, η ανθρώπινη αφροσύνη, ο άνθρωπος χωρίς το Θεό, μακριά από το Θεό. Βεβαίως θα πρέπει να γίνουν θυσίες. Ακούμε στις τηλεοράσεις να λένε ότι έγιναν μεγάλες θυσίες. Το κακό όμως όχι μόνον δε συγκρατήθηκε, αλλά έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Μήπως πριν από κάθε υλική θυσία, χρειάζεται να προηγηθεί πνευματική θυσία, ταπείνωση, συντριβή, μετάνοια για την ασέβειά μας, ως άνθρωποι, ως έθνος, μήπως πρέπει να προηγηθεί αναζήτηση και επιστροφή στις χαμένες αξίες και αρχές, η επιστροφή στις ρίζες μας, κατηγορηματικά λέω ΝΑΙ. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την όποια κρίση, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής. Είναι κρίσιμο το δίλημμα και προσωπική η απόφαση από τον καθένα μας. Περιθώρια «ωχ αδελφισμού» και αδιαφορίας δεν υπάρχουν.

       Μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να κάνει τη διαφορά μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε σαν λαός, αλλά και παγκόσμια, είναι να καλέσουμε στη ζωή μας τον "άρχοντα της ειρήνης", (Ησαΐας Θ/9: 6), που μέχρι τώρα τον αφήσαμε στο περιθώριο της ζωής μας, τον αρνηθήκαμε, τον αμελήσαμε, τον βγάλαμε από τη ζωή μας. Όμως Εκείνος δεν έφυγε και δε θα φύγει ποτέ, όσο παραμένει η "περίοδος της χάριτος", από κοντά μας. Μπορεί να μισεί την αμαρτία, αλλά αγαπάει τον αμαρτωλό. (Α' Τιμόθεος Α/1: 15). Στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας, χτυπάει ευγενικά και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα, για να μπει στη ζωή μας (Αποκάλυψη Γ/3: 20).

       Πόσο συγκλονιστική είναι η ομολογία στην προσευχή του Νεεμία! "Αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου, δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου, τα προστάγματά σου". Πόσο έχουμε ανάγκη, καθώς βρισκόμαστε μπροστά στα ερείπια της πατρίδας μας, να τα επαναλάβουμε! Πόσο έχουμε ανάγκη να τα ομολογήσουμε, με ταπείνωση και συντριβή όλοι μας! Σπείραμε και τώρα θερίζουμε μέσα σ’ έναν διαχρονικό νόμο που τον διατύπωσε ο ίδιος ο Κύριος: «ότι σπείρεις, θα θερίσεις» (Γαλάτες Σ/6: 7).

      Πόσο έχουμε ανάγκη να σταθούμε ενώπιον του Θεού, όπως ακριβώς στάθηκαν οι κάτοικοι της Νινευή. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «και οι κάτοικοι της Νινευή πίστεψαν στην προειδοποίηση του Θεού και αποφάσισαν να νηστέψουν και φόρεσαν όλοι πένθιμα, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο» (Ιωνάς Γ/3: 5).

      Δε χρειάζεται να είναι κανείς μελλοντολόγος, για να αντιληφθεί πόσο μεγάλα δεινά έρχονται πάνω στην οικουμένη, αποτέλεσμα των άστοχων επιλογών του ανθρώπου, αποτέλεσμα της επιδεικτικής αγνόησης του Θεού στη ζωή μας. Όμως ένα είναι βέβαιο, ότι τούτη η μεγάλη κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα μεγάλη προειδοποίηση του Θεού, προς όλους τους ανθρώπους. Την ώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν, υπάρχει ένα αιώνιο και ασάλευτο θεμέλιο. Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν, δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα (Ρωμαίους Ι/10: 11). Ας κοιτάξουμε τους δρόμους μας, ας παρατηρήσουμε τη ζωή μας. Η περίοδος της χάριτος του Θεού δεν έκλεισε ακόμα. Το χαρμόσυνο άγγελμα της αγάπης Του που καλεί τον κάθε άνθρωπο να αποβλέψει σ’ Αυτόν και να σωθεί αιωνίως (Ιωάννης Ι/10: 28), ισχύει και σήμερα. Ο Θεός μέσα από αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας δε θέλει να μας τρομοκρατήσει. Θέλει να μας προειδοποιήσει, όπως προειδοποίησε τον Νώε, πριν έρθει ο κατακλυσμός, όπως προειδοποίησε το Λώτ, πριν καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, όπως προειδοποίησε τη «μεγάλη την πόλη» τη Νινευή, πριν την καταστρέψει.

      Και σήμερα ο Θεός προειδοποιεί τους ανθρώπους και, καθώς εδώ και 2.000 χρόνια ζούμε στην "περίοδο της χάριτος", έχει ανοιχτή την αγκαλιά του και περιμένει τον κάθε άνθρωπο να τον επικαλεστεί «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23-24). "Ιδού τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, τώρα είναι καιρός σωτηρίας" (Β'  Κορινθίους Σ/6: 2). Κάποτε η πόρτα της χάριτος θα κλείσει, όπως ακριβώς έκλεισε και η πόρτα της Κιβωτού και άρχισε ο κατακλυσμός. Τότε κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν είχε καταλάβει. Κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν τον προειδοποίησε ο Θεός. Ο Θεός προειδοποιεί. Ο Ιώβ στο βιβλίο του αναφέρει κάτι χαρακτηριστικό. «Ο Θεός μιλάει, απάξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν ακούει" (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Ο Θεός προειδοποιεί, γιατί δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά εφευρίσκει τρόπους, ώστε ο εξωσμένος να μείνει μακριά και χαθεί αιωνίως (Β'  Σαμουήλ ΙΔ/14: 14).

      Αν επισκεφτεί κανείς το αεροδρόμιο, θα ακούσει από τα μεγάφωνα μια χαρακτηριστική φράση. «τελευταία προειδοποίηση για τους επιβάτες της πτήσης …… να προσέλθουν στη θύρα ….». Καθώς σήμερα παρατηρείς όλα αυτά που γίνονται γύρω σου, ίσως να είναι η τελευταία προειδοποίηση για τη δική σου επιβίβαση. Κανένας δεν ξέρει πότε θα τον καλέσει ο Κύριος. Το ερώτημα είναι: "είσαι έτοιμος" να συναντήσεις το Θεό; Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο προφήτης προειδοποιεί: «ετοιμάσου να συναντήσεις το Θεό σου» (Αμώς Δ/4: 12).

       Τούτα τα συγκλονιστικά γεγονότα μας προειδοποιούν όλους μας. Είναι καιρός να λάβουμε τα μηνύματα των καιρών, να ακούσουμε τη φωνή του Θεού (Ματθαίος ΙΑ/11: 28) και να φροντίσουμε να τακτοποιηθούμε μαζί Του. Έχουμε τακτοποιήσει το χρέος των αμαρτιών μας; Για να τακτοποιήσει το δικό μου και το δικό σου χρέος εξαιτίας της αμαρτίας, πέθανε ο Χριστός πάνω στο Σταυρό, πλήρωσε Αυτός, ο Άγιος, ο αναμάρτητος, για να μην πληρώσουμε εμείς. Τούτη την τακτοποίηση την έχεις αποδεχτεί για τον εαυτόν σου; Έχεις στείλει ένα "ευχαριστώ" στον Κύριο για την προσφορά της θυσίας Του;

       Αγαπητοί, καθώς στεκόμαστε μπροστά στα ερείπια τούτου του τόπου, είναι ώρα τώρα να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις του Θεού, να στραφούμε σ’ Αυτόν με πίστη, για να μας οδηγήσει Αυτός σε μια καινούργια αναγεννημένη ζωή, μια ζωή που θα είναι απαλλαγμένη από κάθε κρίση, από κάθε δάκρυ (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 4). Μόνον η μετάνοια, η ταπείνωση, η επιστροφή μας στη Βίβλο και στο Θεό, στις ρίζες μας, θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζουμε, βεβαίως και την οικονομική.

       Άλλωστε ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και για τα σίγουρα αποτελέσματα που υπάρξουν. «Και αν ο λαός αυτός που φέρει το όνομά μου, προσευχηθούν με ταπείνωση και με αναζητήσουν και επιστρέψουν από τον κακό τους δρόμο, τότε εγώ θα τους ακούσω από τους ουρανούς και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους και θα κάνω ευτυχισμένη τη χώρα τους» (Β΄ Χρονικών Ζ/7: 14).

      Ας καταφύγουμε στο πνευματικό Δ. Ν. Τ. του Θεού. Αυτό δε θα υποδουλώσει το μέλλον μας, αντίθετα θα απελευθερώσει μεγάλα κεφάλαιο ευλογιών του Θεού στη ζωή μας, θα μας κάνει πραγματικά πλούσιους, γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει, "κατά τον πλούτον Αυτού". (Φιλιππησίους Δ/4: 19).

       Αυτός είναι ο δρόμος ή μάλλον ο μονόδρομος, για να βγούμε από την κρίση, για να πλουτίσουμε, και να απολαύσουμε τις ευλογίες του Θεού, μέσα στη ζωή μας.