ΙΩΣΗΦ -- ΣΑΜΨΩΝ

  
                                                   "παράδειγμα προς εφαρμογήν"  

"Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ".     (ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ)

                                                                 Εισαγωγή

Αρχικά θα ήθελα να επισημάνω ότι πρόκειται για ένα πολύτιμο γραπτό με πολλά και διαχρονικά μηνύματα που το Πνεύμα του Θεού δυναμικά καταγράφει. Θαυμάσια η εισαγωγή στην παράθεση της αγάπης του Πατέρα, η φανέρωση του αδελφικού μίσους, το χαρακτηριστικό όνειρο που γίνεται αιτία για ακόμα μεγαλύτερο μίσος, ο διαιώνιος φθόνος, η ζήλεια, ο πουλημένος, ο συκοφαντημένος, τα δεσμά της αδικίας, το τυφλό ανθρώπινο πάθος, το ανέβασμα, η δόξα, η σωτηρία ενός ολόκληρου λαού. Μία προεικόνιση, ένας προδρομικός «σώζων τον λαόν αυτού».

Το κείμενο είναι απλό με παραθέσεις μέσα από τη Βίβλο. Δεν θεολογεί, δεν σχεδιάζει απέραντες φράσεις  χωρίς να οδηγήσει τις σκέψεις του σε πνευματική λογική καθώς χωρίς να βαρύνει τον αναγνώστη αφήνει να φανεί η παντοδυναμία του Θεού που επεμβαίνει και μετατρέπει το κακό σε αγαθό. Οι γνωστές ομοιότητες με κάποιες από τις γραμμές της ζωής του Κυρίου Ιησού, δίδονται με τρόπο κατανοητό. Ο ευοδούμενος δούλος, ο πιστός υπηρέτης, ο άνθρωπος που ξέρει και να κλαίει, αλλά και να συγχωρεί. Κάποιες συνδέσεις με το σημερινό παγκόσμιο γίγνεσθαι πάντα επίκαιρες.

Ας είναι τα λόγια τούτου του μικρού δοκιμίου για τη δόξα του Θεού. Ας γίνουν αιτία άνθρωποι να ακούσουν, να γνωρίσουν, να παραδειγματιστούν, να οδηγηθούν στην Αλήθεια του Ευαγγελίου, που ελευθερώνει τον άνθρωπο (κατά Ιωάννην», κεφ. Η/8, εδ. 32).-

                                                                             20. 06. 2018

                                                                               Σπύρος Ι. Πορτινός

                                                                     Νομικός                                                                                                               

 "βιβλίο ΓΕΝΕΣΗΣ",  κεφ.   ΛΖ / 37. 
1 ΚΑΙ ο Ιακώβ κατοίκησε στη γη, στην οποία είχε παροικήσει ο πατέρας του, στη γη Χαναάν. 

2 Αυτή είναι η γενεαλογία τού Ιακώβ: Ο Ιωσήφ, όντας νέος, 17 χρόνων, έβοσκε τα πρόβατα μαζί με τους αδελφούς του, τους γιους τής Βαλλάς, και τους γιους τής Ζελφάς, των γυναικών τού πατέρα του και ο Ιωσήφ ανέφερε στον πατέρα τους την κακή τους φήμη. 

3 Και ο Ισραήλ (Ιακώβ) αγαπούσε τον Ιωσήφ περισσότερο από όλους τους γιους του, επειδή ήταν ο γιος των γηρατειών του και του έκανε έναν ποικιλόχρωμο χιτώνα. 

4 Και βλέποντας οι αδελφοί του, ότι ο πατέρας τους αγαπούσε αυτόν περισσότερο από όλους τους αδελφούς του, τον μίσησαν, και δεν μπορούσαν να του μιλάνε ειρηνικά. 

5 Και καθώς ο Ιωσήφ ονειρεύτηκε ένα όνειρο, το διηγήθηκε στους αδελφούς του και τον μίσησαν ακόμα περισσότερο. 

6 Και τους είπε: Ακούστε, παρακαλώ, τούτο το όνειρο που ονειρεύτηκα 

7 δέστε, εμείς δέναμε δεμάτια στο μέσον της πεδιάδας και ξάφνου, σηκώθηκε το δικό μου δεμάτι και στάθηκε όρθιο και να, τα δικά σας δεμάτια, αφού περιστράφηκαν, προσκύνησαν το δικό μου δεμάτι. 

8 Και οι αδελφοί του είπαν σ' αυτόν: Βασιλιάς θα γίνεις επάνω σε μας; Ή, θα γίνεις κύριος σε μας; Και τον μίσησαν ακόμα περισσότερο για τα όνειρά του, και για τα λόγια του. 

9 Και ονειρεύτηκε και άλλο ένα όνειρο, και το διηγήθηκε στους αδελφούς του και είπε: Δέστε, ονειρεύτηκα και άλλο ένα όνειρο και να, ο ήλιος, και το φεγγάρι, και 11 αστέρια με προσκυνούσαν. 

10 Και το διηγήθηκε στον πατέρα του, και στους αδελφούς του και τον επέπληξε ο πατέρας του, και του είπε: Τι είναι αυτό το όνειρο, που ονειρεύτηκες; Άραγε, θα έρθουμε, εγώ και η μητέρα σου, και οι αδελφοί σου, για να σε προσκυνήσουμε μέχρις εδάφους; 

11 Και τον φθόνησαν οι αδελφοί του ο πατέρας του, όμως, φύλαγε τον λόγο. 

12 Και οι αδελφοί του πήγαν να βοσκήσουν τα πρόβατα του πατέρα τους στη Συχέμ. 

13 Και ο Ισραήλ είπε στον Ιωσήφ: Δεν βόσκουν οι αδελφοί σου στη Συχέμ; Έλα, να σε στείλω σ' αυτούς. Κι εκείνος τού είπε: Εδώ είμαι. 

14 Και του είπε: Πήγαινε, λοιπόν, να δεις, αν είναι καλά οι αδελφοί σου, και καλά τα πρόβατα και να μου φέρεις είδηση. Και τον έστειλε από την κοιλάδα τής Χεβρών και ήρθε στη Συχέμ. 

15 Και τον βρήκε κάποιος άνθρωπος, ενώ περιπλανιόταν στην πεδιάδα και ο άνθρωπος τον ρώτησε, λέγοντας: Τι ζητάς; 

16 Κι εκείνος είπε: Τους αδελφούς μου ζητάω πες μου, παρακαλώ, πού βόσκουν. 

17 Και ο άνθρωπος είπε: Αναχώρησαν από εδώ επειδή, τους άκουσα να λένε: Ας πάμε στη Δωθάν. Και ο Ιωσήφ πήγε ακολουθώντας την πορεία των αδελφών του, και τους βρήκε στη Δωθάν. 

18 Κι εκείνοι μόλις τον είδαν από μακριά, πριν τους πλησιάσει, έκαναν συμβούλιο εναντίον του να τον φονεύσουν. 

19 Και ο ένας είπε στον άλλον: Να, έρχεται εκείνος ο κύριος των ονείρων 

20 ελάτε, λοιπόν, τώρα, και ας τον φονεύσουμε, και ας τον ρίξουμε σε έναν από τους λάκκους και θα πούμε : Ένα κακό θηρίο τον κατέφαγε και θα δούμε, τι θα γίνουν τα όνειρά του. 

21 Και όταν ο Ρουβήν το άκουσε, τον ελευθέρωσε από τα χέρια τους, λέγοντας: Ας μη του βλάψουμε τη ζωή.

22 Και ο Ρουβήν είπε σ' αυτούς: Μη χύσετε αίμα ρίξτε τον σε τούτο τον λάκκο, που είναι μέσα στην έρημο, και μη βάλετε χέρι επάνω του για να τον ελευθερώσει από τα χέρια τους, και να τον αποδώσει στον πατέρα του. 

23 Όταν, λοιπόν, ο Ιωσήφ ήρθε στους αδελφούς του, ξέντυσαν τον Ιωσήφ από τον χιτώνα του, τον ποικιλόχρωμο χιτώνα, που ήταν επάνω του 

24 και παίρνοντάς τον, τον έρριξαν στον λάκκο και ο λάκκος ήταν άδειος δεν είχε νερό. 

25 Έπειτα, κάθησαν να φάνε ψωμί, και σηκώνοντας τα μάτια τους είδαν και ξάφνου, μία συνοδεία από Ισμαηλίτες ερχόταν από τη Γαλαάδ, μαζί με τις καμήλες τους, φορτωμένες αρώματα και βάλσαμο και μύρο, και πορεύονταν να τα φέρουν κάτω στην Αίγυπτο. 

26 Και ο Ιούδας είπε στους αδελφούς του: Ποια η ωφέλεια αν φονεύσουμε τον αδελφό μας, και κρύψουμε το αίμα του; 

27 Ελάτε και ας τον πουλήσουμε στους Ισμαηλίτες και ας μη βάλουμε τα χέρια μας επάνω του επειδή, αδελφός μας και σάρκα μας είναι. Και οι αδελφοί του υπάκουσαν. 

28 Κι ενώ διάβαιναν οι Μαδιανίτες έμποροι, ανέσυραν κι ανέβασαν τον Ιωσήφ από τον λάκκο, και πούλησαν τον Ιωσήφ για 20 αργύρια στους Ισμαηλίτες κι εκείνοι έφεραν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο. 

29 Και ο Ρουβήν επέστρεψε στον λάκκο, και να, ο Ιωσήφ δεν ήταν στον λάκκο και ξέσχισε τα ενδύματά του. 

30 Και επέστρεψε στους αδελφούς του, και είπε: Το παιδί δεν υπάρχει κι εγώ, εγώ πού να πάω; 

31 Τότε, πήραν τον χιτώνα τού Ιωσήφ, και έσφαξαν ένα κατσικάκι από τις κατσίκες, και έβαψαν τον χιτώνα στο αίμα 

32 και έστειλαν τον ποικιλόχρωμο χιτώνα, και τον έφεραν στον πατέρα τους, και είπαν: Βρήκαμε αυτόν κοίταξε, τώρα, αν είναι ο χιτώνας τού γιου σου ή όχι. 

33 Κι εκείνος τον γνώρισε, και είπε: Ο χιτώνας τού γιου μου είναι ένα κακό θηρίο τον κατέφαγε κατασπαράχθηκε ολόκληρος ο Ιωσήφ. 

34 Και ο Ιακώβ ξέσχισε τα ενδύματά του, και έβαλε σάκο στη μέση του, και πένθησε τον γιο του πολλές ημέρες. 

35 Και σηκώθηκαν όλοι οι γιοι του, και όλες οι θυγατέρες του, για να τον παρηγορήσουν αλλά, δεν ήθελε να παρηγορηθεί, λέγοντας ότι: Πενθώντας θα κατέβω προς τον γιο μου στον τάφο. Και ο πατέρας του τον έκλαψε. 

36 Και οι Μαδιανίτες τον πούλησαν στην Αίγυπτο, στον Πετεφρή, έναν αυλικό τού Φαραώ, τον άρχοντα των σωματοφυλάκων. 

       ΣΧΟΛΙΑ:

     Δέκα επτά (17) χρόνια πριν από την εποχή που αρχίζει η ιστορία μας, 4.000 χρόνια από σήμερα, γεννήθηκε κάπου στα βοσκοτόπια της Χαράν ένα παιδί από τη Ραχήλ τη γυναίκα την οποία πραγματικά είχε αγαπήσει ο Ιακώβ. Όταν ακόμα ήταν πολύ μικρός η οικογένεια του επέστρεψε από τη Χαράν και εγκαταστάθηκε στη γη Χαναάν. Εκεί πέθανε η μητέρα του η Ραχήλ, καθώς γεννούσε τον αδελφό του το Βενιαμίν (Γένεση ΛΕ/35: 19). Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απώλεια που γνώρισε στη ζωή του ο Ιωσήφ. 

      Έζησε με τον πατέρα του και τα αδέλφια του σε μια οικογένεια που λίγη συμπάθεια του έδειξε και που τον έκανε να ρίξει βαθιά τις ρίζες του στο Θεό. Είχε ήπιο χαρακτήρα και ήταν άνθρωπος έξυπνος και με μεγάλη αντίληψη. Τούτα τα χαρίσματα καθώς και η ανάμνηση της μητέρας του έκανε τον πατέρα του, τον Ιακώβ, να δείχνει μια ιδιαίτερη αγάπη γι’ αυτόν. «Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού». Αυτή η αγάπη του τον έκανε να του χαρίσει έναν ποικιλόχρωμο χιτώνα. Χιτώνες την εποχή εκείνη έφεραν μόνον οι πλούσιοι, οι ευγενείς, οι πρίγκιπες και όλοι αυτοί που δεν εργάζονταν για να ζήσουν. 

       Όλα αυτά έγιναν αιτία να τον μισήσουν οι αδελφοί του και να μην του μιλάνε  ειρηνικά. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο, καθώς ο Ιωσήφ «ανέφερε στον πατέρα του για την κακή φήμη που είχαν τα αδέλφια του», εξαιτίας της άστατης ζωής τους. Πέρα απ’ όλα αυτά ονειρεύτηκε ότι αυτός θα γινόταν το κέντρο της οικογενειακής ζωής και που προέβλεπαν τόσο την ανύψωσή του όσο και την ταπείνωση των αδελφών του. Όλα αυτά έγιναν αιτία να μισηθεί «έτι μάλλον». Αλήθεια πόσο γρήγορα φουντώνει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων το μίσος! Ας το προσέξουμε αυτό και ας επανεκτιμήσουμε τις σχέσεις μας με τον αδελφό μας το σαρκικό και τον πνευματικό. 

     Μια μέρα, καθώς πήγαινε στ' αδέλφια του για να δει τι κάνουν και να φέρει είδηση προς τον πατέρα του, καθώς τον είδαν τ’ αδέλφια του από μακριά να πλησιάζει σκέφτηκαν να τον σκοτώσουν. Όταν όμως ο Ιωσήφ έφθασε κοντά τους, μετά από παρέμβαση του Ρουβήν αποφάσισαν να μην τον σκοτώσουν, αλλά να τον ρίξουν μέσα σε ένα λάκκο. Πόσο εύκολα αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή! Από την αγκαλιά του πατέρα ο Ιωσήφ βρέθηκε μέσα σε έναν λάκκο ταλαιπωρίας. Η διέλευση κάποιων εμπόρων Ισμαηλιτών από το σημείο που βρισκόταν κάνει τους αδελφούς και πάλι να αλλάξουν γνώμη. Με παρέμβαση του Ιούδα αυτή τη φορά αποφασίζουν να τον πουλήσουν στους εμπόρους ως δούλο για είκοσι αργύρια. 

      Μια μακρά πορεία αρχίζει ξαφνικά μέσα στη ζωή του Ιωσήφ. Μια πορεία την οποία το άγρυπνο μάτι του Θεού την παρακολουθεί βήμα προς βήμα. Τ' αδέλφια καθώς επιστρέφουν στον πατέρα τους  του αναγγέλλουν ότι κακό θηρίο έφαγε τον Ιωσήφ και του δείχνουν το χιτώνα που είχαν αλείψει με το αίμα ενός σφαχτού. Τι τραγική στιγμή! Πόσο απαρηγόρητος ήταν ο πατέρας! Μπροστά στον πατέρα τους κλαίνε και τα άλλα παιδιά. Τι υποκρισία! Αλήθεια πόσο εύκολα μπαίνει τούτο το στοιχείο μέσα στη ζωή των ανθρώπων! Πόσες φορές οι σχέσεις με το Θεό αλλά και με τους ανθρώπους δεν είναι υποκριτικές; Εκείνα τα φοβερά «ουέ» ο Κύριος δεν τα απηύθυνε ούτε σε πόρνες, ούτε σε ληστές, ούτε… αλλά τα απηύθυνε στους Φαρισαίους, οι οποίοι ήταν υποκριτές (Λουκάς ΙΑ/11: 44). Μιλούσαν υποκριτικά, άλλα έλεγαν, άλλα έκαναν και άλλα εννοούσαν.

     Η ιστορία του Ιωσήφ είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης που γράφτηκε ποτέ, είναι όμως και μια ιστορία που το Πνεύμα του Θεού διέσωσε μέχρι σήμερα, μέσα από την οποία θέλει να μας δείξει πως οτιδήποτε και αν συμβεί στη ζωή μας, δεν μπορεί να μας προκαλέσει κακό, αν εμείς αντιδράσουμε σωστά. Πίσω απ’ όλα είναι η Αγάπη του Πατέρα Θεού, είναι το Έλεος, είναι η παιδαγωγική του Θεού, μέσα από την οποία περνάει κάθε πιστός άνθρωπος, για να προετοιμαστεί κατάλληλα για τη μεγάλη και υψηλή θέση για την οποία ο Θεός προορίζει το κάθε δικό Του παιδί. 

    Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Θέλει όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν την αλήθεια και να σωθούν αιωνίως (Πράξεις Αποστόλων Ι/10: 34 & Α΄ Πέτρου Α/1: 17). Για να προετοιμάσει τον κάθε πιστό άνθρωπο, χρησιμοποιεί τις ίδιες αρχές που χρησιμοποίησε, για να προετοιμάσει τον Ιωσήφ προκειμένου να αναλάβει υψηλή ηγετική θέση στην Αίγυπτο. Οι βουλές, οι κρίσεις και οι μέθοδοι του Θεού είναι ανεξιχνίαστες για το ανθρώπινο πεπερασμένο μυαλό. Έτσι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε κάποια πράγματα που συμβαίνουν μέσα στη ζωή μας και έρχεται το κενό να το καλύψει ο εχθρός με σκέψεις όπως: "Γιατί αυτό να συμβεί σε μένα; …. Γιατί να το επιτρέψει ο Θεός; ….. Γιατί, γιατί….." και αγνοούμε την κατηγορηματική διαβεβαίωση του λόγου του Θεού, όπως αυτή αναφέρεται στην επιστολή «προς Ρωμαίους» (κεφ. Η/8, εδ. 28): «Εξεύρομεν ότι τα πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν». 

    Πίσω από κάθε δύσκολη στιγμή, πίσω από κάθε ακατανόητο συμβάν, κρύβεται ένας σκοπός και κάποιο μελετημένο σχέδιο του Θεού για το δικό μας πνευματικό καλό. "Μα να πουληθώ σαν δούλος;…. Να υποτιμηθώ; …. Να συκοφαντηθώ;…." Μπορεί ποτέ όλα αυτά να αποβούν για το καλό μου; Η καταπληκτική αυτή ιστορία του Ιωσήφ έρχεται να μας δώσει θετική απάντηση, γιατί πίσω απ’ όλα είναι ο Θεός και μπορεί να μετατρέψει το κακό των ανθρώπων σε καλό, για την πνευματική μας ζωή και μέσα από τις διάφορες εμπειρίες να βγούμε ενισχυμένοι, πιο δυνατοί, πιο πιστοί και πιο πνευματικοί άνθρωποι. Αυτό είναι το μυστήριο της πρόνοιας του Θεού. Και όσο πιο βαθύ είναι τούτο το μυστήριο, τόσο πιο σπουδαίο είναι το σχέδιο του Θεού. Ό,τι έκανε ο Θεός μέσα στη ζωή του Ιωσήφ επιθυμεί να το κάνει και στη ζωή κάθε ανθρώπου προκειμένου να τον εκπαιδεύσει και να τον χρησιμοποιήσει για τα δικά Του αιώνια σχέδια. 

     Πολύ δύσκολες καταστάσεις αντιμετώπισε ο Ιωσήφ στη ζωή του. Από την άλλη βλέπουμε ότι ο Θεός όχι μόνον δεν αποκαλύπτεται στη ζωή του, όχι μόνον δεν τον προειδοποιεί για το τι θα του συμβεί, αλλά κρατάει μια στάση που στ' ανθρώπινα μάτια φαίνεται εντελώς αδιάφορη. Όμως αυτή είναι η αλήθεια; Ήταν αδιάφορος ο Θεός για τη ζωή του Ιωσήφ; Όχι βέβαια. Ο Θεός ενεργούσε σύμφωνα με το δικό Του σχέδιο. Η διαφορά μεταξύ του Ιωσήφ και κάποιων από μας είναι ότι ο Ιωσήφ είχε πίστη, είχε εμπιστοσύνη στο Θεό, ήταν σίγουρος για την πρόνοια, για την αγάπη του Θεού και πως ό,τι και αν θα συνέβαινε στη ζωή του είχε την έγκριση του Θεού. 

      Πολλές φορές δεν έχουμε την πίστη, την ανοχή και την υπομονή και θα θέλαμε να γνωρίζαμε εκ των προτέρων τα σχέδια του Θεού, ώστε να αποφύγουμε τους δύσκολους και τραχείς δρόμους στη ζωή. Αυτό όμως δεν είναι εμπιστοσύνη στο Θεό. Πολλοί άνθρωποι στις ημέρες μας τρέχουν σε μάγους, μέντιουμ κλπ για να γνωρίσουν το μέλλον τους. Νομίζουν ότι έτσι θα μπορούν να κανονίσουν καλύτερα τη ζωή τους και ενεργούν μόνοι τους, πέρα και έξω από τα σχέδια του Θεού. Αντί να εμπιστευθούν τον αιώνιο και αλάθητο Λόγο του Θεού, εμπιστεύονται τα μέντιουμ με όλες τις καταστροφικές συνέπειες μέσα στη ζωή τους. 

     Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα λόγια αυτά, θα κάνουμε μια υπόθεση. Υποθέτουμε ότι ο Ιωσήφ γνώριζε πηγαίνοντας στη Δωθάν, για να συναντήσει τα αδέλφια του, ότι αυτά θα τον έριχναν μέσα σ’ ένα λάκκο και θα τον πουλούσαν για δούλο στην Αίγυπτο. Το πιθανότερο είναι να μην πήγαινε. Εάν όμως δεν πήγαινε, τότε η τόσο πολύτιμη αυτή ιστορία δε θα είχε γραφεί ποτέ. Η ζημιά για τον Ιωσήφ θα ήταν τεράστια, αφού τα πράγματα δε θα εξελίσσονταν όπως εξελίχθηκαν και ο Ιωσήφ ποτέ δε θα έφτανε στη δόξα που έφτασε και ποτέ δε θα γινόταν Αντιβασιλέας της Αιγύπτου. Τι ζημιά αλήθεια μπορεί να προκαλέσει η ανθρώπινη παρέμβαση! Από τη συγκεκριμένη υπόθεση δε θα έχανε μόνον ο Ιωσήφ, θα έχανε και ολόκληρη η οικογένειά του που δε θα έβρισκε τροφή. Δε θα είχε ληφθεί καμία μέριμνα για τη δύσκολη περίοδο της πείνας. Δεν θα υπήρχαν τροφές στις αποθήκες. Ολόκληρη η περιοχή της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου θα καταστρεφόταν από την πείνα. Αυτό θα είχε επιπτώσεις στον παγκόσμιο πολιτισμό και στην ανθρώπινη ιστορία. Θα πρέπει να μάθουμε ένα μάθημα μέσα στη ζωή μας: Να μην θέλουμε να αλλάξουμε τα σχέδια του Θεού, να δεχόμαστε αυτά όπως έχουν από τον Κύριο, γιατί πολλές φορές προσπαθούμε να τα «βελτιώσουμε» και στην προσπάθειά μας αυτή τα καταστρέφουμε και τα ακυρώνουμε στη ζωή μας, με απρόβλεπτες συνέπειες για μας και τους γύρω μας. 

      Αντί να γνωρίζουμε το μέλλον μας, θα πρέπει να γνωρίσουμε σε βάθος πως όταν ο Θεός είναι μαζί μας και Του επιτρέπουμε να προπορεύεται μέσα στη ζωή μας, τίποτα καταστροφικό δεν θα μας συμβεί (Ματθαίος Ι/10: 29). Είναι ο Κυρίαρχος της ιστορίας, είναι ο ρυθμιστής και συντηρητής των πάντων. Είναι ο Πλάστης και Δημιουργός μας. Μπορεί να επιτρέψει να περάσουμε μέσα από δύσβατο μονοπάτι, αρρώστιας, συμφοράς, θλίψης, όμως να είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριος μας παρακολουθεί και σύμφωνα με την υπόσχεσή του δε θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω από τις δυνάμεις μας (Α' Κορινθίους Ι/10: 13).

      Βλέπει κοντόφθαλμα ο άνθρωπος, βλέπει μυωπικά. Ας θυμηθούμε εκείνη την τραγική ιστορία που ο Πέτρος ήθελε να κρατήσει μακριά το Κύριο από το σταυρό. «Κύριε γινού ίλεως» (Ματθαίος ΙΣ/16: 22). «Λυπήσου, Κύριε, τον εαυτόν σου, μην ανέβεις πάνω στο σταυρό». Αλήθεια τι τραγικές συνέπειες θα υπήρχαν για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αν είχαν εισακουστεί τα σχέδια του Πέτρου! Βεβαίως θα εμπόδιζε τον Ιησού από τις ταλαιπωρίες, τα παθήματα και τη θυσία, όμως έτσι θα κατέστρεφε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Οι συνέπειες θα ήταν τρομερές. Ο άνθρωπος θα ήταν καταδικασμένος σε αιώνιο θάνατο. 

      Η μεγάλη νίκη του Ιωσήφ ήταν ότι βγήκε μέσα από τις δυσκολίες των δεκατριών χρόνων της ταπείνωσής του σώος και χωρίς τραύματα, επειδή η αντίδρασή του ήταν η σωστή. Βγήκε μέσα από τη δύσκολη περίοδο χωρίς να υποκύψει στον πειρασμό, χωρίς να αμαρτήσει, χωρίς να γογγύσει. Με δυο λόγια δεν προσπάθησε να παρεμποδίσει ή ν' αλλάξει κάτι από τα σχέδια του Θεού. Δέχθηκε τα πράγματα και τις καταστάσεις όπως ήρθαν μέσα στη ζωή του και δεν κράτησε κακία για ό,τι του συνέβη, ούτε έκανε σχέδια για να τους ανταποδώσει τα ίσα, ούτε έπεσε σε πικρία ή μελαγχολία ή απογοήτευση. Μπορεί να έγινε σκλάβος, αλλά δεν απογοητεύτηκε. Άρχισε μέσα στο σπίτι του Πεντεφρή να δουλεύει με όρεξη, με χαρά, με προθυμία. Έκανε το καθήκον του τόσο καλά, ώστε σύντομα έγινε επιστάτης στο σπίτι του κυρίου του. Δεν έχανε το χρόνο του κλαίγοντας τη μοίρα του ή σχεδιάζοντας πώς θα εκδικηθεί τα αδέλφια του.  

    Βιβλίο "ΓΕΝΕΣΗΣ",  κεφ.  ΛΘ/39. 

1 ΚΑΙ κατέβασαν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο και ο Πετεφρής, ο αυλικός τού Φαραώ, ο άρχοντας των σωματοφυλάκων, άνθρωπος Αιγύπτιος, τον αγόρασε από τα χέρια των Ισμαηλιτών, που τον κατέβασαν εκεί. 

2 Και ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ, και ήταν άνθρωπος που ευοδωνόταν και βρισκόταν στο σπίτι τού κυρίου του, του Αιγυπτίου. 

3 Και ο κύριός του είδε, ότι ο Κύριος ήταν μαζί του, και ο Κύριος ευόδωνε στα χέρια του όλα όσα έκανε. 

4 Και ο Ιωσήφ βρήκε χάρη μπροστά του, και τον υπηρετούσε και τον έβαλε επιστάτη στο σπίτι του και όλα όσα είχε, τα παρέδωσε στα χέρια του. 

5 Και από εκείνο τον καιρό, αφού τον έβαλε επιστάτη στο σπίτι του, και σε όλα όσα είχε, ο Κύριος ευλόγησε το σπίτι τού Αιγυπτίου εξαιτίας του Ιωσήφ και η ευλογία τού Κυρίου ήταν σε όλα όσα είχε, στο σπίτι και στα χωράφια. 

6 Και όλα όσα είχε τα παρέδωσε στα χέρια τού Ιωσήφ και δεν ήξερε από τα υπάρχοντά του τίποτε, εκτός από το ψωμί που έτρωγε. Και ο Ιωσήφ ήταν ωραίος σε παράστημα και όμορφος στην όψη. 

7 Και ύστερα από τα πράγματα αυτά, η γυναίκα τού κυρίου του, έριξε τα μάτια της επάνω στον Ιωσήφ και είπε: Κοιμήσου μαζί μου. 

8 Αλλ' εκείνος δεν ήθελε, και είπε στη γυναίκα τού κυρίου του: Δες, ο κύριός μου δεν γνωρίζει τίποτε από όσα είναι μαζί μου στο σπίτι και όλα όσα έχει τα παρέδωσε στα χέρια μου 

9 δεν είναι στο σπίτι τούτο κανένας μεγαλύτερός μου ούτε είναι σε μένα κάτι άλλο απαγορευμένο, εκτός από σένα, επειδή είσαι η γυναίκα του και πώς να πράξω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στον Θεό; 

10 Αν και μιλούσε στον Ιωσήφ καθημερινά, αυτός όμως δεν υπάκουσε σ' αυτή να κοιμηθεί μαζί της, για να συνευρεθεί μαζί της. 

11 Και κάποια ημέρα ο Ιωσήφ μπήκε στο σπίτι για να κάνει τις δουλειές του, και κανένας από τους ανθρώπους τού σπιτιού δεν ήταν εκεί στο σπίτι. 

12 Κι εκείνη τον άρπαξε από το ένδυμά του, λέγοντας: Κοιμήσου μαζί μου εκείνος, όμως, αφήνοντας το ένδυμά του στα χέρια της, έφυγε και βγήκε έξω. 

13 Και καθώς είδε, ότι άφησε το ένδυμά του στα χέρια της, και έφυγε έξω, 

14 φώναξε δυνατά προς τους ανθρώπους τού σπιτιού της, και τους μίλησε, λέγοντας: Δέστε, μας έφερε έναν άνθρωπο Εβραίο για να μας εμπαίξει μπήκε μέσα σε μένα για να κοιμηθεί μαζί μου, κι εγώ φώναξα με μεγάλη φωνή 

15 και καθώς άκουσε ότι ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, αφήνοντας το ένδυμά του κοντά μου, έφυγε, και βγήκε έξω, 

16 και απέθεσε το ένδυμά του κοντά της, μέχρις ότου ήρθε ο κύριός του στο σπίτι του. 

17 Και του είπε αυτά τα ίδια λόγια, λέγοντας: Ο δούλος ο Εβραίος, που μας έφερες, μπήκε μέσα σε μένα για να με εμπαίξει 

18 και καθώς ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, αφήνοντας το ένδυμά του κοντά μου, έφυγε έξω. 

19 Και καθώς ο κύριός του άκουσε τα λόγια τής γυναίκας του, που του είπε, λέγοντας: Έτσι μου έκανε ο δούλος σου, η οργή του άναψε. 

20 Και ο κύριος του Ιωσήφ, αφού τον πήρε, τον έβαλε στην οχυρωμένη φυλακή, στον τόπο όπου ήσαν φυλακισμένοι οι δέσμιοι του βασιλιά και έμενε εκεί στην οχυρωμένη φυλακή. 

21 Αλλ' ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ, και ξέχυνε επάνω σ' αυτόν έλεος, και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα. 

22 Και ο αρχιδεσμοφύλακας παρέδωσε στα χέρια τού Ιωσήφ όλους τους φυλακισμένους, που ήσαν στην οχυρωμένη φυλακή και όλα όσα γίνονταν εκεί, τα έκανε αυτός. 

23 Ο αρχιδεσμοφύλακας δεν κοίταζε τίποτε από όσα ήσαν στα χέρια του επειδή, ο Κύριος ήταν μαζί του και ο Κύριος ευόδωνε όσα αυτός έκανε. 

       ΣΧΟΛΙΑ:

      Από το σπίτι του πατέρα ο Ιωσήφ βρέθηκε μέσα σ’ ένα λάκκο και στη συνέχεια έγινε αντικείμενο αγοροπωλησίας σε Ισμαηλίτες έμπορους, οι οποίοι τον έφεραν στην Αίγυπτο για να τον πουλήσουν ως δούλο. Εκεί τον πούλησαν στον Πεντεφρή, τον άρχοντα των σωματοφυλάκων. Ήταν ο επικεφαλής της Βασιλικής φρουράς. Σε λίγο πέρναγε μέσα από εκείνα τα πολυτελή παλάτια της Αιγύπτου, ξένος ανάμεσα σε ξένους, σε ξένο λαό και άγνωστη γλώσσα. Τι δύσκολη στιγμή για τον Ιωσήφ! Όμως ο Λόγος του Θεού μας λέει κάτι σημαντικό. «Ητο ο Κύριος μετά του Ιωσήφ». Ο Απόστολος Παύλος τονίζει ιδιαίτερα: «Εάν ο Θεός είναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ' ημών;» (Ρωμαίους Η/8: 31). 

      Με τι ασχολείτο ο Ιωσήφ εις τον οίκον του Πεντεφρή; «Ητο ο Κύριος μετά του Ιωσήφ και ήτο άνθρωπος ευοδούμενος». Αυτά πάνε μαζί και το πρώτο έχει σαν αποτέλεσμα το δεύτερο. Ήταν εργατικός, πρόθυμος, επιμελής, υπάκουος, ευσυνείδητος, προσεκτικός, άξιος εμπιστοσύνης. Πάνω απ’ όλα αισθανόταν ότι ήταν υπηρέτης όχι του Πεντεφρή, αλλά του ίδιου του Θεού. Δεν παραδόθηκε σε δάκρυα και σε απελπισία. Αλλά με θάρρος και δύναμη εργαζόταν «ως εις τον Κύριον». Στην επιστολή «προς Κολοσαείς» (Γ/3: 23, 24) αναφέρεται: «Παν ότι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους». 

     Και ευλόγησε ο Κύριος τον οίκον του Αιγυπτίου εξαιτίας του Ιωσήφ. Να πως μπορούμε να γίνουμε ευλογία και για τους γύρω μας. Ο Πεντεφρής βλέποντας το χαρακτήρα του, την υπακοή του, «Παρέδωσε πάντα όσα είχε στα χέρια του Ιωσήφ και δεν γνώριζε τίποτα από τα υπάρχοντά του, εκτός από το ψωμί που έτρωγε». Έγινε Άρχοντας πλέον ο Ιωσήφ. Όμως ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο εχθρός πάντα καιροφυλακτεί και είναι έτοιμος να το φέρει σε πειρασμό και αμαρτία το παιδί του Θεού. Αυτός ο πειρασμός δε θα λείψει τόσο στις δύσκολες, όσο και στις εύκολες ώρες και μάλιστα, περισσότερο τις εύκολες ώρες της ζωής. Να γιατί ο Λόγος του Θεού μας προειδοποιεί: «Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην εισέλθετε σε πειρασμό» (Μάρκος ΙΔ/14: 38). Καθώς όλα πήγαιναν καλά στη ζωή του Ιωσήφ, «η γυνή του κυρίου του (η κα Πεντεφρή) έρριψε τους οφθαλμούς αυτής επί τον Ιωσήφ». 

   Σύμφωνα με εγκυκλοπαιδικά στοιχεία την εποχή εκείνη οι Αιγύπτιες γυναίκες ήταν τόσο ελεύθερες, όπως είναι σήμερα. Υπάρχουν στοιχεία ιστορικά που μιλάνε για την πλήρη παράλυση των ηθών. Απ’ ό,τι φαίνεται η κα Πεντεφρή ήταν εναρμονισμένη με την εποχή της και ζήτησε από το νέο αυτό να κοιμηθεί μαζί της. «Και ελάλει προς τον Ιωσήφ καθ’ εκάστην ημέραν». Μεγάλος και συνεχής ήταν ο πειρασμός, όμως πρώτα απ’ όλα στο μυαλό του Ιωσήφ ήταν να σταθεί σωστός απέναντι στο Θεό, αλλά και απέναντι στη σύζυγο του κυρίου του και κατ’ επέκτασιν και στον ίδιο τον Πεντεφρή. Θα μπορούσε να κερδίσει πολλά, αν υποχωρούσε. Θα είχε την εύνοια της γυναίκας του Πεντεφρή κλπ. Όμως θα έχανε την αγαθή του συνείδηση. Το ερώτημά του ήταν: «Πώς να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;». Αλήθεια, πόσες φορές συμβιβαστήκαμε στη ζωή μας. Πόσες φορές δεν είπαμε: «Τι να κάνω, εξαρτάται η δουλειά μου, η καριέρα μου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, φοβήθηκα, συμβιβάστηκα…..». Ας μην ξεχνάμε ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο νικητή από την ώρα του πειρασμού είναι η ΠΙΣΤΗ. 

      Εδώ η πρόκληση ήταν πολύ καλά υπολογισμένη από τον εχθρό. Όμως ο Ιωσήφ, ο άνθρωπος που ζούσε εκ πίστεως, έμεινε ακλόνητος και αφού με κάθε τρόπο εξήγησε στην κυρία γιατί δεν μπορούσε να υποκύψει, ανέφερε εκείνα τα λόγια, που όσο υπάρχει ζωή, θα μνημονεύονται: «πώς να πράξω τούτο το μέγα κακό και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;». Κάποιοι θα το ονόμαζαν ευχαρίστηση, ελαφρότητα, ενέργεια της στιγμής κλπ, όμως για τον Ιωσήφ ένας χαρακτηρισμός ισχύει : Αμαρτία. Άφησε το ιμάτιό του στα χέρια της γυναίκας αυτής, αλλά κράτησε σφιχτά τον εαυτόν του και φύλαξε αγαθή τη συνείδησή του. Όλα τ' άλλα είναι υπόθεση του Θεού μέσα στη ζωή μας. Βεβαίως θα υπάρξει κόστος. Ο σωστός άνθρωπος θα διωχθεί, θα εξευτελιστεί, θα συκοφαντηθεί. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν Εμέ εδίωξαν και σας θα διώξουν» (Ιωάννης ΙΕ/15: 20). Και αλήθεια πόσο ακριβά έμελλε να πληρώσει ο Ιωσήφ τούτη την ακέραιη στάση του! 

       Όταν ο Πεντεφρής επέστρεψε στο σπίτι του και άκουσε τα ψευδή λόγια της συζύγου του και είδε το φόρεμα του Ιωσήφ στα χέρια της γυναίκας του, θύμωσε πολύ και δε θέλησε να ακούσει καμία εξήγηση, αλλά έδωσε εντολή να ρίξουν τον Ιωσήφ μέσα στη φυλακή. Η φυλακή της εποχή εκείνης ήταν μια τρύπα μέσα στη γη. Δεν είχε καμία σχέση με τις σημερινές φυλακές. Βρέθηκε μέσα στο «μπουντρούμι» δεμένος τα χέρια και τα πόδια. Τώρα είναι η σειρά του εχθρού να έρθει μέσα στη δύσκολη ώρα να σου ψιθυρίσει: "κορόιδο τα έχασες όλα. Είδες πώς κατάντησες; Πού είναι είναι ο Θεός σου;" 

       Δεν είναι οι περιστάσεις εκείνες που θα βλάψουν τις σχέσεις μας με το Θεό, αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσουμε σ’ αυτές. Σωστή αντίδραση είναι η αγάπη, η συγχώρηση και σε κάθε περίπτωση η εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού. "Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ' αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει" (Ψαλμός ΛΖ/37: 20). Ο Ιωσήφ κατηγορείται άδικα και μπαίνει στη φυλακή. Αλήθεια υπάρχει κάτι πιο σκληρό στη ζωή από τούτο; Αν έχεις σφάλει, λες έσφαλα και πληρώνω για τα λάθη μου, αλλά να μην έχεις σφάλει….. Το μεγάλο μυστικό του Ιωσήφ ήταν η απόλυτη εμπιστοσύνη του στο Θεό, κάτι που τον έκανε να αντιδρά σωστά. Μπροστά στον Πεντεφρή δε φαίνεται να λέει τίποτα. Μπορούσε να πεί: «Ποιος; εγώ; Φέρε τη γυναίκα σου μπροστά μου. Ξέρεις πόσο καιρό αυτή με προκαλούσε ……». Αν έλεγε όλα τούτα που ήταν πράγματι αλήθειες, θα είχε διασύρει τον ίδιο τον Πεντεφρή στους υπόλοιπους αυλικούς. Θα είχε εξευτελίσει τη γυναίκα του και θα είχε διαλύσει μια οικογένεια. Για να μην κάνει όλα αυτά, προτίμησε να ριχτεί στο «μπουντρούμι». Ας προσέξουμε καλά τις αντιδράσεις μας, ακόμα και αν έχουμε απόλυτο δίκιο. Έχουν πει για τον Ιωσήφ: Μπορείς μέσα στους χίλιους να βρεις έναν αγνό, όμως δε θα βρεις κανέναν σπλαχνικό σαν αυτόν. 

      Είναι μεγάλη η δοκιμασία. Δεν υπάρχει σκληρότερο πράγμα από το να ζεις κάτω από ψεύτικες κατηγορίες. Ο Ιωσήφ αντιστάθηκε στον πειρασμό, για να μείνει πιστός στον Πεντεφρή. Ο Πεντεφρής όμως τον θεωρεί ένοχο και τον βάζει στη φυλακή. Μέσα στη σκληρή ζωή της φυλακής ένα πράγμα κράτησε την καρδιά του Ιωσήφ γλυκιά και τρυφερή, η ακλόνητη πίστη του ότι τα πάντα βρίσκονται κάτω από τον πλήρη έλεγχο του Θεού και ότι αυτός είναι μισθαποδότης (Εβραίους ΙΑ/11: 26). Αυτή είναι η σωστή αντίδραση. 

    Αλήθεια τι μεγάλη ζημιά θα είχε πάθει ο Ιωσήφ, εάν είχε υποκύψει στον πειρασμό! Ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη ζημιά της φυλακής, γιατί θα είχε διαταράξει τις σχέσεις του με το Θεό. Κάποιος είπε: Η σκοτεινιά της φυλακής του Ιωσήφ θα ήταν σαν μεσημέρι συγκρινόμενη με το σκοτάδι της ψυχής του, που θα τον βασάνιζε εξαιτίας της σαρκικής αμαρτίας. Οι αλυσίδες που έδεναν τα χέρια του και τα πόδια του δεν ήταν παρά ένα πούπουλο μπροστά στις αλυσίδες που θα έδεναν την ψυχή του, αν είχε υποκύψει στον πειρασμό. Μπορεί να ήταν δεμένος, αλλά η συνείδησή του ήταν ελεύθερη και η καρδιά του καθαρή και πάνω απ’ όλα ήταν ένας Κύριος, ο οποίος γνώριζε όλα τούτα και στην κατάλληλη ώρα θα ενεργούσε ανάλογα, σύμφωνα με τα δικά Του σχέδια. 

      Ο θρίαμβος της αδικίας, ο πειρασμός και η σωστή αντίδραση: Εμπιστοσύνη στο Θεό. Ακόμα και αν τα χάσουμε όλα, στην ουσία τίποτα δεν χάσαμε, αν κρατήσουμε την καθαρότητα της καρδιά μας. Υπάρχουν πολλές και μεγάλες δυνάμεις γύρω μας, τεράστιες δυνάμεις κρατούν και λειτουργούν το σύμπαν ολόκληρο, όμως η μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει είναι η Αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό το σκοπό, για τη λύτρωση και σωτηρία του κόσμου ο Θεός έδωσε ό,τι πιο πολύτιμο είχε, τον Υιόν Αυτού το μονογενή, για να μην χαθεί καθένας που θα πιστέψει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή (Ιωάννης Γ/3: 16). 

      Όπως ο Θεός συμπεριφέρθηκε στη ζωή του Ιωσήφ, έτσι συμπεριφέρεται και σε μας. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34). Ο καθένας από μας έχει τις δικές του «φυλακές» που μπορεί να είναι δυσκολίες, εξευτελισμοί, απογοητεύσεις ή αποτυχίες. Υπάρχουν στιγμές που ο καθένας μας αισθάνεται βαριές τις αλυσίδες μέσα στη ζωή του. Υπάρχει η ψεύτικη κατηγορία, η κακία του κόσμου, η αισχρή συκοφαντία. Άραγε υπάρχει τρόπος να σταθούμε όρθιοι; Η ζωή του Ιωσήφ έρχεται να μας πει: "ΝΑΙ", υπάρχει τρόπος και είναι ένας και μοναδικός. "Ν' αναθέσουμε στον Κύριο την οδό μας" (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Να κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας τη γλυκύτητα, την καλοσύνη, την αγαθότητα και τότε το τέλος θα είναι ευτυχές, όποια και αν είναι αυτή η περιπέτεια. Υπάρχουν περιπτώσεις που θα χρειαστεί να υπερασπίσουμε τον εαυτόν μας. Υπάρχουν περιπτώσεις που θα χρειαστεί να σιωπήσουμε, να υποφέρουμε σιωπηλά, υπομονετικά. Ας ζητάμε από τον Κύριο την πληροφορία πώς να ενεργήσουμε κάθε στιγμή μέσα στη ζωή μας, καθώς όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Υπήρξαν περιπτώσεις που μπροστά στους Φαρισαίους και τους Γραμματείς ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός ήταν κατηγορηματικός με κείνα τα «ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριτές». Όμως μπροστά στον Πιλάτο ο Ιησούς "εσιώπα" (Ματθαίος ΚΣ/26: 63).
    Μπορεί οι αλυσίδες να πλήγωσαν τα χέρια και τα πόδια του Ιωσήφ, αλλά δεν μπόρεσαν να πληγώσουν την ψυχή του. Όσο και να τον "δέσεις" τον άνθρωπο που έχει τακτοποιηθεί με τον Θεό, αυτός παραμένει ελεύθερος. Και αφού δεν πληγώθηκε η ψυχή του, δεν κράτησε μέσα του τίποτα απ’ όλα αυτά, ούτε κακία, ούτε εκδίκηση, ούτε μοιρολόγια: "Γιατί συνέβη σε μένα … κλπ"." Χάρη στη σωστή του αντίδραση η περίοδος του εξευτελισμού του ήταν μια περίοδο πνευματικής αύξησης, σύσφιξης της σχέσης του με το Θεό. Είχε γνωρίσει την πειθαρχία, τη διαπαιδαγώγηση και γι’ αυτό, όταν αργότερα, όπως θα δούμε παρακάτω, κλήθηκε από τη φυλακή για να καθίσει δίπλα στο Βασιλιά, δε ζαλίστηκε. Δεν έγινε υπερόπτης, δεν έγινε σκληρός, απάνθρωπος, ήταν σωστά εκπαιδευμένος και έμεινε σοφός άρχοντας μέχρι το τέλος. 

     Μέσα στην τόσο μεγάλη δοκιμασία η ψυχή του Ιωσήφ δεν κηλιδώθηκε. Το παράδειγμα της ζωής του είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για όλους εμάς, σχετικά με το πώς να υψωνόμαστε πάνω από τις περιστάσεις της ζωής. Πώς να υπερνικούμε τα γεγονότα και να αντιδρούμε σωστά σ’ αυτά. Μόνον έτσι δε θα υποστούμε πνευματική ζημιά. Μόνον έτσι θα σταθούμε όπως ο Θεός μας θέλει. Μόνον έτσι θα μπορούμε να μιλάμε γι’ Αυτόν, αφού πρώτα με τη ζωή μας δείχνουμε Αυτόν. Η βαθιά, η αφοσιωμένη ζωή στο Θεό τον βοήθησε να περάσει μέσα από τεράστιες δυσκολίες χωρίς να απελπιστεί. Ο Ιωσήφ γνώριζε μια πολύ μεγάλη αλήθεια πολύ πριν την διατυπώσει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους» (κεφ. Η/8: 28) αναφέρει: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι εις το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν». 

     βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ.  ΛΘ /21. 

21 Αλλ' ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ, και ξέχυνε επάνω σ' αυτόν έλεος, και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα. 

     βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ.  Μ/40,  εδ. 1 – 23. 

1 ΚΑΙ ύστερα από τα πράγματα αυτά, ο οινοχόος τού βασιλιά τής Αιγύπτου, και ο αρτοποιός, αμάρτησαν στον κύριό τους τον βασιλιά τής Αιγύπτου. 

2 Και ο Φαραώ οργίστηκε εναντίον των δύο αυλικών του, εναντίον του αρχιοινοχόου, και εναντίον του αρχισιτοποιού. 

3 Και τους έβαλε σε φύλαξη, στο σπίτι τού άρχοντα των σωματοφυλάκων, στην οχυρωμένη φυλακή, στον τόπο όπου ήταν φυλακισμένος ο Ιωσήφ. 

4 Και ο άρχοντας των σωματοφυλάκων τούς εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ, κι αυτός τους υπηρετούσε και ήσαν για κάμποσο καιρό στη φυλακή. 

5 Και ο οινοχόος και ο αρτοποιός τού βασιλιά της Αιγύπτου, που ήσαν φυλακισμένοι στην οχυρωμένη φυλακή, ονειρεύτηκαν και οι δύο ένα όνειρο, ο κάθε ένας το όνειρό του την ίδια νύχτα ο κάθε ένας με την εξήγηση του ονείρου του. 

6 Και ο Ιωσήφ μπαίνοντας μέσα προς αυτούς το πρωί, τους είδε και να, ήσαν ταραγμένοι. 

7 Και ρώτησε τους αυλικούς τού Φαραώ, που ήσαν μαζί του στη φυλακή, στο σπίτι τού κυρίου του, λέγοντας: Γιατί είναι σήμερα σκυθρωπά τα πρόσωπά σας; 

8 Κι εκείνοι του είπαν: Ονειρευτήκαμε ένα όνειρο, και δεν υπάρχει κανένας που να το εξηγήσει. Και ο Ιωσήφ είπε σ' αυτούς: Οι εξηγήσεις δεν ανήκουν στον Θεό; Διηγηθείτε μου, παρακαλώ. 

9 Και ο αρχιοινοχόος διηγήθηκε το όνειρό του στον Ιωσήφ, και του είπε: Είδα στο όνειρό μου, και να, μια άμπελος μπροστά μου 

10 και στην άμπελο ήσαν τρεις κλάδοι, και φαινόταν σαν να βλαστάνει, και τα άνθη της άνοιξαν, και τα τσαμπιά τού σταφυλιού ωρίμασαν 

11 και το ποτήρι τού Φαραώ ήταν στο χέρι μου και πήρα τα σταφύλια, και τα συμπίεσα στο ποτήρι τού Φαραώ, και έδωσα το ποτήρι στο χέρι τού Φαραώ. 

12 Και ο Ιωσήφ είπε σ' αυτόν: Αυτή είναι η εξήγησή του οι τρεις κλάδοι είναι τρεις ημέρες 

13 ύστερα από τρεις ημέρες ο Φαραώ θα υψώσει το κεφάλι σου, και θα σε αποκαταστήσει στο υπούργημά σου και θα δώσεις το ποτήρι τού Φαραώ στο χέρι του σύμφωνα με την προηγούμενη συνήθεια, όταν ήσουν οινοχόος του 

14 αλλά, θυμήσου με, όταν σου γίνει το καλό και κάνε, παρακαλώ, έλεος σε μένα, και ανέφερε για μένα στον Φαραώ, και βγάλεμε από τούτο το οίκημα 

15 επειδή, στ' αλήθεια κλέφτηκα από τη γη των Εβραίων κι εδώ πάλι δεν έκανα τίποτε, ώστε να με βάλουν σε τούτο τον λάκκο. 

16 Και βλέποντας ο αρχισιτοποιός ότι η εξήγηση ήταν καλή, είπε στον Ιωσήφ: Κι εγώ είδα στο όνειρό μου, και να, τρία άσπρα πανέρια επάνω στο κεφάλι μου 

17 και μέσα στο πανέρι που ήταν επάνω-επάνω, ήσαν από όλα τα φαγητά τού Φαραώ, της τέχνης τού αρτοποιού και τα πουλιά τα έτρωγαν από το πανέρι, από επάνω από το κεφάλι μου. 

18 Και αποκρινόμενος ο Ιωσήφ, είπε: Αυτή είναι η εξήγησή του τα τρία πανέρια είναι τρεις ημέρες

19 μετά από τρεις ημέρες, ο Φαραώ θα υψώσει το κεφάλι σου επάνω από σένα, και θα σε κρεμάσει σε ξύλο, και τα πουλιά θα φάνε τη σάρκα σου από επάνω σου. 

20 Και την τρίτη ημέρα, την ημέρα των γενεθλίων τού Φαραώ, έκανε συμπόσιο σε όλους τους δούλους του και ύψωσε το κεφάλι τού αρχιοινοχόου και το κεφάλι τού αρχισιτοποιού ανάμεσα στους δούλους του. 

21 Και τον μεν αρχιοινοχόο τον αποκατέστησε στην οινοχοϊα του, και έδωσε το ποτήρι στο χέρι τού Φαραώ 

22 ενώ τον αρχισιτοποιό τον κρέμασε καθώς ο Ιωσήφ είχε εξηγήσει σ' αυτούς. 

23 Ο αρχιοινοχόος, όμως, δεν θυμήθηκε τον Ιωσήφ, αλλά τον λησμόνησε. 

      ΣΧΟΛΙΑ:

   «Αλλά ο Κύριος ήτο μετά του Ιωσήφ». Υπάρχει κάτι γλυκύτερο απ’ αυτό, υπάρχει κάτι πιο παρήγορο. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους» (κεφ. Η/8: 35–39) υποβάλλει ένα απλό ερώτημα: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» Δεν μπορούν οι άνθρωποι να μας χωρίσουν από το Θεό. Μπορούμε να απολαμβάνουμε την παρουσία Του και στη φυλακή και στο παλάτι. Το μόνο πράγμα που μπορεί να χωρίσει τον πιστό άνθρωπο από το Θεό είναι η αμαρτία. 

     Παρατηρώντας κάποιος τη μέχρι τώρα πορεία της ζωής του Ιωσήφ θα έλεγε με απορία: Ο Ιωσήφ στάθηκε σωστός από την αρχή της ζωής του, υπάκουε στον πατέρα του και σε αντίθεση με τους αδελφούς του, ήταν δίκαιος, ευθύς, τίμιος, ειλικρινής. Αντιστάθηκε στον πειρασμό της Αιγύπτιας, γιατί δεν ήθελε να αμαρτήσει εναντίον του Θεού του. Ακόμα και μέσα στη φυλακή ήταν τόσο γλυκός και καλός που προσπαθούσε να παρηγορήσει τους φυλακισμένους. Ωραία. Τι κέρδισε ο Ιωσήφ; Τίποτα. ο Θεός τον εγκατέλειψε μέσα σε μια φυλακή. Όμως τίποτα δεν χάνεται όταν αυτό προσφέρεται στην υπηρεσία του Θεού. Ακόμα και οι προσευχές των Αγίων είναι φυλαγμένες μέσα σε χρυσές φιάλες του ουρανού (Αποκάλυψη Ε/5: 8). Ο Μύωσής αρνήθηκε να λέγεται υιός της κόρης του Φαραώ, γιατί γνώριζε καλά ότι ο Κύριος είναι μισθαποδότης (Εβραίους ΙΑ/11: 6 & 26). Γνώριζε επίσης πόσο ακριβά πληρώνει ο Κύριος κάθε υπηρεσία που γίνεται για τη δόξα Του. Ο Κύριος ήταν σαφής προς τον Πέτρο και τους άλλους μαθητές του: «Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν υπάρχει κανένας που, ενώ άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας μου, και εξαιτίας τού ευαγγελίου, δεν θα πάρει 100 φορές περισσότερα τώρα, σε τούτο τον καιρό, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια, μαζί με διωγμούς, και στον ερχόμενο αιώνα ζωή αιώνια» (Μάρκος Ι/10: 29 – 30). 

   Γνωρίζοντας την ιστορία της ζωής του Ιωσήφ βλέπουμε πόσο θριαμβευτική αποκατάσταση έκαμε ο Θεός στο δικό Του παιδί. «Θέλει εξάξει ως φως τη δικαιοσύνη σου και την κρίσιν σου ως μεσημβρίαν» (Ψαλμός ΛΖ/37: 6). Πόσο θαυμαστά και ανεξιχνίαστα είναι τα σχέδια του Θεού! Και μέσα στη φυλακή άνθρωπος υπηρεσίας, άνθρωπος προσφοράς ήταν ο Ιωσήφ. Εκεί βρίσκεται δίπλα – δίπλα στον αρχιοινοχόο και τον αρχισιτοποιό του Βασιλιά της Αιγύπτου, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για κάποιες παραβάσεις τους. Ο άρχοντας των σωματοφυλάκων εμπιστεύθηκε αυτούς στον Ιωσήφ και αυτός υπηρετούσε αυτούς. Πολλοί υποθέτουν ότι μέσα στη φυλακή ο Ιωσήφ συζητώντας με τους δύο αυτούς άρχοντες έμαθε πολλά μυστικά για τη διοίκηση και οργάνωση του Κράτους, μυστικά που στο μέλλον θα του ήταν πολύτιμα. Ακολουθούν τα όνειρα του αρχιοινοχόου και του αρχισιτοποιού. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τα όνειρα και ήταν πολύ ταραγμένοι. Τότε έρχεται ο Ιωσήφ να τους πεί: «Στο Θεό ανήκει κάθε εξήγηση» πέστε μου λοιπόν τα όνειρά σας. Ο Θεός εξήγησε τα όνειρα δια του Ιωσήφ, όμως τη δόξα δεν την κράτησε για τον εαυτόν του o Iωσήφ την απέδωσε στο Θεό. Αυτού είναι η σοφία και η δύναμη. 

      Βασιλιά, είπε ο πρ. "Δανιήλ" (κεφ. Β/2, εδ. 29,30) στον Ναβουχοδονόσωρ Β', δεν το βρήκα το όνειρο που είδες από δική μου σοφία, αλλά «ο Θεός που είναι στον ουρανό αυτός αποκαλύπτει μυστήρια». Αυτός μου το αποκάλυψε και έκανε γνωστό σε σένα τι μέλλει γενέσθαι (Δανιήλ Β/2: 28). Ας μην ξεχάσουμε ποτέ ν' αποδώσουμε τη δόξα στο Θεό για το κάθε τι μέσα στη ζωή μας. Τα πάντα είναι από Εκείνον. Εσύ, Αρχιοινοχόε, σύμφωνα με το όνειρο που είδες, μετά από τρεις μέρες ο Φαραώ θα υψώσει την κεφαλή σου και θα σε αποκαταστήσει στο υπούργημά σου και θα δώσεις το ποτήρι στα χέρια του Φαραώ, όπως έκανες μέχρι σήμερα, «πλην θυμίσουμε, όταν γίνει σε σένα καλό». Εδώ κάποιοι είπαν: "αφού ήταν στα χέρια του Θεού, δεν έπρεπε να το ζητήσει από τον αρχιοινοχόο να τον θυμηθεί", ας μην ξεχνάμε όμως κάποια στιγμή ακόμα και οι πιο δυνατοί περνάνε μέσα από στιγμές αδυναμίας. Ακόμα και η πιο δυνατή πίστη υποχωρεί μερικές φορές. Ας θυμηθούμε το γίγαντα της πίστεως, τον προφήτη Ηλία. Απελπισμένος, κυνηγημένος έπεσε κάτω από άρκευθο και ζητούσε από το Θεό να τον πάρει (Α΄ Βασιλέων ΙΘ/19: 4). Εσένα Αρχισιτοποιέ, σε τρεις μέρες ο Φαραώ θα σε κρεμάσει σε ξύλο και τα πουλιά θα φάνε τις σάρκες σου. 

    Έτσι ακριβώς συνέβησαν τα πράγματα. Μετά από τρεις μέρες ο Αρχιοινοχόος επανήλθε στο υπούργημά του, ο δε Αρχισιτοποιός κρεμάστηκε. Όμως ο Αρχιοινοχός μετά την αποκατάστασή του δε θυμήθηκε τον Ιωσήφ, τον ξέχασε (Γένεση Μ/40: 23). Ας φανταστούμε την εικόνα του Αρχιοινοχόου καθώς βγαίνει από τη φυλακή. «Σ΄ ευχαριστώ για ό,τι έκανες για μένα μέσα στη φυλακή και μην ανησυχείς καθόλου. Σύντομα θα λάβεις νέα μου. Θα κάνω για σένα ό,τι μπορώ και θα πετύχω να σε βγάλω και σένα έξω από τη φυλακή». Καθώς περνούσαν οι ημέρες, στην αρχή τον δικαιολογούσε, όμως πολύ σύντομα κατάλαβε ότι ο αρχιοινοχόος τον ξέχασε. Πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια και ο Ιωσήφ βρισκόταν ακόμα στη φυλακή. Παρ’ όλα αυτά δεν πικράθηκε. Δεν κράτησε κάτι μέσα του για να εκδικηθεί. 

      Ποτέ μέσα στη ζωή και μέσα στην ιστορία δε θα παύσουν οι άνθρωποι να υπόσχονται και να είναι ασυνεπείς προς αυτές. Τι απογοήτευση να σε λησμονούν ακόμα και αυτοί που τους ευεργέτησες ακόμα και οι δικοί σου άνθρωποι! Οι άνθρωποι μας απογοητεύουν. Ακόμα και οι συνεπέστεροι  αποδεικνύονται λιγότερο πρόθυμοι, λιγότερο ικανοί. Μας ξεχνούν όταν πλέον δε μας έχουν καμία ανάγκη. Ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει: «Επικατάρατος ο άνθρωπος ο οποίος ελπίζει σε άλλον άνθρωπο και κάμνει σάρκα βραχίονα (στήριγμα) αυτού και του οποίου η καρδιά απομακρύνεται από το Θεό» (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Από την άλλη πλευρά έρχεται ο Κύριος να μας διαβεβαιώσει: «Δύναται γυνή να λησμονήσει το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μην ελεήσει το τέκνον της κοιλίας αυτής, αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει» (Ησαΐας ΜΘ/49: 15). Στον "Ψαλμό" (ΛΖ/37: 39,40) αναφέρεται: «Των δικαίων η σωτηρία είναι παρά Κυρίου, Αυτός είναι η δύναμις αυτών εν καιρώ θλίψεως. Και θέλει βοηθήσει αυτούς ο Κύριος και ελευθερώσει αυτούς, θέλει ελευθερώσει αυτούς από των ασεβών και σώσει αυτούς διότι ήλπισαν επ’ Αυτόν». 

     Το μεγάλο ερώτημα για μας είναι: Πώς θα μπορέσει ο άνθρωπος του Θεού να διατηρήσει σαν τον Ιωσήφ την εσωτερική του ειρήνη και ηρεμία κάτω από τις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες που μπορεί να συμβούν στην ζωή; Στο ερώτημα αυτό μία μόνο απάντηση υπάρχει και αυτή μας την αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Επιστολή "προς Ρωμαίους" (κεφ. Η/8 εδ. 28) «Τα πάντα συνεργούν προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν». Αυτή η πίστη έδωσε τη δυνατότητα στον Ιωσήφ να μείνει όπως ο Θεός τον ήθελε και να δοξαστεί με τη ζωή του το Όνομα του Θεού. 

     Ας φανταστούμε τώρα ότι ο αρχιοινοχόος δεν τον ξέχναγε τον Ιωσήφ και αμέσως μεσολαβούσε στο Φαραώ και ο Φαραώ έδινε εντολή να αφεθεί ελεύθερος ο Ιωσήφ. Τα πάντα θα είχαν αλλάξει. Ο Ιωσήφ θα επέστρεφε στο σπίτι του Πεντεφρή, ο οποίος μπορεί να τον πουλούσε ως δούλο σε κάποιο άλλο αφεντικό. Στην καλύτερη περίπτωση αν δεν τον πουλούσε για δούλο θα τον άφηνε ελεύθερο και αυτός θα επέστρεφε στη Χεβρώνα, όπου ήταν ο πατέρας του, ο Ισραήλ. Ό,τι άλλο και αν συνέβαινε στη ζωή του, είναι απίθανο να ήταν διαθέσιμος την κατάλληλη ώρα, όταν ο Φαραώ χρειάστηκε για να του εξηγήσουν το όνειρο. Σε μια τέτοια περίπτωση ποιες θα ήταν οι συνέπειες; Μάλλον θα ζούσε μερικά χρόνια ακόμα και θα πέθαινε στην αφάνεια, χωρίς να ξαναγίνει λόγος γι’ αυτόν. Τότε τα όνειρα του Φαραώ δε θα είχαν ερμηνευθεί. Τα χρόνια της αφθονίας θα περνούσαν. Κανείς δε θα γνώριζε τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Θα ερχόταν η πείνα, θα αποδεκάτιζε την Αίγυπτο και πιθανόν να εξαφάνιζε και την οικογένεια του Ιωσήφ. 

     Αναμφισβήτητα υπήρξε αχάριστος ο αρχιοινοχόος. Η αχαριστία του έκανε τον Ιωσήφ να μείνει μέσα στη φυλακή και να υποφέρει άδικα. Όμως ο Θεός ήταν κοντά του και τον προστάτευσε από κάθε κακό, μέχρι τη στιγμή που τον κάλεσε για να αναλάβει μια μεγάλη και σπουδαία υπηρεσία. Ω, πόσο είχε εκπαιδευτεί ο Ιωσήφ και πόσο κατάλληλος είχε γίνει μέσα στη ζωή του από όλα αυτά τα γεγονότα που του συνέβησαν! Ένα θρανίο σκληρής εκπαίδευσης ήταν για τον Ιωσήφ όλα τούτα τα χρόνια. Έπρεπε να μείνει δύο χρόνια στο μπουντρούμι. 

     Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να τον φέρει ο Θεός στη δόξα. Ας προσέξουμε γιατί εμείς γνωρίζουμε να μετράμε το χρόνο με το δικό μας ρολόι και ξεχνάμε ότι το ρολόι του Θεού είναι τελείως διαφορετικό και δε μένει ποτέ πίσω. Τίποτα δεν έρχεται γρηγορότερα, αλλά και τίποτα δεν έρχεται αργότερα μέσα στη ζωή μας. Ποτέ ο ήλιος δεν άργησε να ανατείλει. Πάντα ανατέλλει στην ώρα του, όμως έρχονται πολλές φορές τα σύννεφα της ζωής να τον σκεπάσουν και εμείς νομίζουμε ότι άργησε να ανατείλει. 

      Ό,τι και αν συμβεί μέσα στη ζωή μας ο Θεός θα το μετατρέψει σε καλό δικό μας. Ας ξαναδούμε τα γεγονότα: Αδελφική μοχθηρία, βρώμικο ψέμα από μία ανήθικη γυναίκα, άδικη απόφαση για φυλακή, ξεχασμένος για δύο ολόκληρα χρόνια μέσα στη φυλακή. Μεγάλα κακά τούτα. Ο Ιωσήφ ήξερε ότι είναι στα χέρια του Θεού. Ήξερε για την αγάπη, για την πρόνοια του Θεού, η οποία ήρθε όχι καθυστερημένη, αλλά στην κατάλληλη στιγμή για να τα μετατρέψει όλα τούτα τα κακά σε ένα μεγάλο καλό, σε μια μοναδική ευλογία! 

     Όλα εξαρτήθηκαν από τις σωστές αντιδράσεις του ανθρώπου του Θεού, του Ιωσήφ. Την ίδια πρόνοια και τα ίδια σχέδια έχει ο Θεός για κάθε δικό Του παιδί, όμως πολλές φορές εμποδίζουμε το Θεό να δράσει μέσα στη ζωή μας εξαιτίας της κακής μας αντίδρασης, αντίδραση που δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό, έλλειψη πίστης στις αιώνιες δυνάμεις Του. Ο Θεός μας προορίζει για μεγάλα πράγματα, όμως εμείς απιστούμε και ο Θεός περιμένει να αλλάξουμε, να Τον εμπιστευθούμε, κάτι που δεν το κάνουμε. Τον εμποδίζουμε και τον αναγκάζουμε  έτσι ν' αλλάξει σχέδια μέσα στη ζωή μας. Ένα ωραίο διήγημα είχε σαν επιγραφή : «Το πουλάκι με το σπασμένο φτερό». Ένα πουλάκι δεν πρόσεξε και έπεσε στην παγίδα του κυνηγού. Δεν το έπιασε η παγίδα, μόλις κατάφερε και ξέφυγε με το φτερό του σπασμένο. Έπεσε κάτω στη γη και εκεί το βρήκε μια κοπέλα το μάζεψε το περιέθαλψε, του έδειξε αγάπη, το κράτησε κοντά της μέχρι που αποκαταστάθηκε η πληγή. Μια μέρα το άφησε ελεύθερο να φύγει. Το πουλάκι πέταξε στον αέρα, όμως δεν μπόρεσε να πετάξει τόσο ψηλά όσο πετούσε πρώτα. Το τραύμα από την άστοχη ενέργειά του είχε βάλει εμπόδια μέσα στη ζωή του. Μάζεψε τις δυνάμεις του πέταξε μέχρι εκεί που ήταν η παγίδα, στάθηκε κοντά και με τη φωνούλα του καλούσε τα άλλα πουλιά να προσέξουν για να μην πέσουν κι αυτά στην παγίδα. Άλλα σχέδια είχε ο Θεός μέσα στη ζωή του. Το είχε για να πετάει ψιλά, πολύ ψιλά. Μια κακή αντίδραση όμως ανάγκασε το Θεό ν' αλλάξει τα σχέδια Του γι’ αυτό. Πόσες φορές κάναμε το Θεό να αλλάξει σχέδιά Του μέσα στη ζωή μας, γιατί δεν Τον εμπιστευτήκαμε, γιατί δεν ακουμπήσαμε ολοκληρωτικά πάνω σ’ Αυτόν, γιατί υποτιμήσαμε τις αστείρευτες δυνάμεις Του, γιατί δεν είπαμε για κάθε τι (καλό ή κακό σύμφωνα με την εκτίμησή μας), "σ’ ευχαριστώ Κύριε". Η ζωή του Ιωσήφ θα μνημονεύεται όσο υπάρχει ζωή, γιατί είναι ένα φωτεινό παράδειγμα απόλυτης αφιέρωσης στο Θεό, απόλυτης εμπιστοσύνης στο μυστήριο της πρόνοιας του Θεού. 

      βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ.  ΜΑ/41,   εδ. 1 – 57. 

1 ΚΑΙ ύστερα από παρέλευση δύο χρόνων, ο Φαραώ είδε ένα όνειρο και να, στεκόταν κοντά στον ποταμό 

2 και ξάφνου, επτά δαμάλια όμορφα και παχύσαρκα ανέβαιναν από τον ποταμό, και έβοσκαν στο λιβάδι 

3 και ξάφνου, άλλα επτά δαμάλια ανέβαιναν, ύστερα από εκείνα, από τον ποταμό, άσχημα και λεπτόσαρκα, και στέκονταν κοντά στα άλλα δαμάλια στην άκρη τού ποταμού 

4 και τα δαμάλια τα άσχημα και λεπτόσαρκα κατέφαγαν τα επτά δαμάλια τα όμορφα και παχύσαρκα. Τότε, ο Φαραώ ξύπνησε. 

5 Και καθώς αποκοιμήθηκε ονειρεύτηκε μια δεύτερη φορά και ξάφνου, επτά στάχυα παχιά και καλά ανέβαιναν από τον ίδιο κορμό 

6 και ξάφνου, άλλα επτά στάχυα λεπτά, και καμένα από τον ανατολικό άνεμο, αναφύονταν ύστερα από εκείνα 

7 και τα στάχυα τα λεπτά κατάπιαν τα επτά στάχυα τα παχιά και μεστά. Και ο Φαραώ ξύπνησε, και να, ήταν όνειρο. 

8 Και το πρωί, το πνεύμα του ήταν ταραγμένο και στέλνοντας κάλεσε όλους τους μάγους τής Αιγύπτου, και όλους τους σοφούς της και ο Φαραώ διηγήθηκε σ' αυτούς τα όνειρά του αλλά, δεν υπήρχε κανένας, που να τα εξηγήσει στον Φαραώ. 

9 Τότε, ο αρχιοινοχόος μίλησε στον Φαραώ, λέγοντας: Σήμερα θυμάμαι την αμαρτία μου 

10 ο Φαραώ είχε οργιστεί εναντίον των δούλων του, και με έβαλε σε φυλακή, στο σπίτι τού άρχοντα των σωματοφυλάκων, εμένα και τον αρχισιτοποιό 

11 και είδαμε ένα όνειρο την ίδια νύχτα, εγώ και εκείνος ονειρευτήκαμε ο κάθε ένας σύμφωνα με την εξήγηση του ονείρου του 

12 και ήταν εκεί μαζί μας ένας νέος, Εβραίος, δούλος τού άρχοντα των σωματοφυλάκων και του διηγηθήκαμε, και μας εξήγησε τα όνειρά μας στον κάθε έναν σύμφωνα με το όνειρό του έκανε την εξήγηση 

13 και καθώς μας τα εξήγησε, έτσι και συνέβηκε εμένα μεν αποκατέστησε στο υπούργημά μου, και εκείνον τον κρέμασε. 

14 ΤΟΤΕ, στέλνοντας ο Φαραώ, κάλεσε τον Ιωσήφ, και τον έβγαλαν γρήγορα από τη φυλακή και ξυρίστηκε, και άλλαξε τη στολή του, και ήρθε στον Φαραώ. 

15 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Είδα ένα όνειρο, και δεν υπάρχει κανένας που να το εξηγήσει κι εγώ άκουσα για σένα να λένε, ότι καταλαβαίνεις τα όνειρα, ώστε να τα εξηγείς. 

16 Και αποκρίθηκε ο Ιωσήφ στον Φαραώ, λέγοντας: Όχι εγώ ο Θεός θα δώσει στον Φαραώ σωτήρια απόκριση. 

17 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Στο όνειρό μου, δες, στεκόμουν στην άκρη τού ποταμού 

18 και ξάφνου, επτά δαμάλια παχύσαρκα και όμορφα ανέβαιναν από τον ποταμό, και έβοσκαν στο λιβάδι 

19 και ξάφνου, άλλα επτά δαμάλια ανέβαιναν ύστερα απ' αυτά, αδύνατα, και πολύ άσχημα, και λεπτόσαρκα, τέτοια που ασχημότερα δεν είχα δει ποτέ σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου 

20 και τα δαμάλια τα λεπτά και άσχημα κατέφαγαν τα επτά πρώτα δαμάλια τα παχιά 

21 και αφού μπήκαν στις κοιλιές τους, δεν διακρινόταν ότι μπήκαν στις κοιλιές τους, αλλά η εμφάνισή τους ήταν άσχημη, καθώς και προηγουμένως τότε, ξύπνησα. 

22 Έπειτα, είδα στο όνειρό μου, και ξάφνου, επτά στάχυα ανέβαιναν από τον ίδιο κορμό, μεστά και καλά 

23 και ξάφνου, άλλα επτά στάχυα ξερά, λεπτά, καμένα από τον ανατολικό άνεμο, αναφύονταν ύστερα απ' αυτά 

24 και τα λεπτά στάχυα κατάπιαν τα επτά στάχυα τα καλά και τα είπα αυτά στους μάγους, αλλά δεν υπήρχε κανένας που να μου τα εξηγήσει. 

25 Και ο Ιωσήφ είπε στον Φαραώ: Το όνειρο του Φαραώ είναι ένα ο Θεός φανέρωσε στον Φαραώ όσα πρόκειται να κάνει. 

26 Τα επτά δαμάλια τα καλά είναι επτά χρόνια και τα επτά στάχυα τα καλά είναι επτά χρόνια το όνειρο είναι ένα. 

27 Και τα επτά δαμάλια τα λεπτά και άσχημα, που ανέβαιναν έπειτα απ' αυτά, είναι επτά χρόνια και τα επτά στάχυα τα άμεστα, τα καμένα από τον ανατολικό άνεμο, θα είναι επτά χρόνια πείνας. 

28 Τούτο είναι το πράγμα που είπα στον Φαραώ ο Θεός φανέρωσε στον Φαραώ όσα πρόκειται να κάνει. 

29 Δες, έρχονται επτά χρόνια μεγάλης αφθονίας σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου 

30 και ύστερα απ' αυτά, θα επέλθουν επτά χρόνια πείνας και ολόκληρη η αφθονία θα λησμονηθεί στη γη τής Αιγύπτου, και η πείνα θα καταφθείρει τη γη 

31 και δεν θα γνωριστεί η αφθονία επάνω στη γη, εξαιτίας εκείνης της πείνας, που πρόκειται να ακολουθήσει επειδή, θα είναι βαριά σε υπερβολικό βαθμό. 

32 Και το ότι το όνειρο επαναλήφθηκε στον Φαραώ δύο φορές, δείχνει ότι το πράγμα είναι αποφασισμένο από τον Θεό, και ότι ο Θεός θα επιταχύνει να το εκτελέσει. 

33 Τώρα, λοιπόν, ας προβλέψει ο Φαραώ έναν άνθρωπο συνετό και με φρόνηση και ας τον καταστήσει επάνω στη γη τής Αιγύπτου 

34 ας κάνει ο Φαραώ, και ας διορίσει επιστάτες στη γη και ας παίρνει το ένα πέμπτο από τη γη τής Αιγύπτου, στα επτά χρόνια τής αφθονίας 

35 και ας μαζέψουν όλες τις τροφές αυτών των ερχόμενων καλών χρόνων και ας αποταμιεύσουν σιτάρι κάτω από το χέρι τού Φαραώ, για τροφές στις πόλεις, και ας το φυλάττουν 

36 και οι τροφές θα μένουν φυλαγμένες για τη γη στα επτά χρόνια τής πείνας, που θα ακολουθήσουν στη γη τής Αιγύπτου για να μη χαθεί ο τόπος από την πείνα. 

37 Και ο λόγος άρεσε στον Φαραώ, και σε όλους τους δούλους του. 

38 Και ο Φαραώ είπε στους δούλους του: Μπορούμε να βρούμε έναν άνθρωπον όπως τούτον, στον οποίο υπάρχει το πνεύμα τού Θεού; 

39 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Επειδή, ο Θεός έδειξε σε σένα όλα αυτά, δεν υπάρχει κανένας τόσο συνετός και φρόνιμος όσο εσύ. 

40 Εσύ θα είσαι επάνω στο παλάτι μου, και στον λόγο τού στόματός σου θα υπακούει ολόκληρος ο λαός μου μόνον στον θρόνο θα είμαι ανώτερός σου. 

41 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Να, σε κατέστησα επάνω σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου. 

42 Και βγάζοντας ο Φαραώ το δαχτυλίδι από το χέρι του, το έβαλε στο χέρι τού Ιωσήφ, και τον έντυσε με ενδύματα από πολυτελές λινό, και του περιέθεσε ένα χρυσό περιδέραιο γύρω στον λαιμό του. 

43 Και τον ανέβασε επάνω στη δεύτερη άμαξά του και διακήρυτταν μπροστά του: Γονατίστε και τον κατέστησε επάνω σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου. 

44 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Εγώ είμαι ο Φαραώ, και χωρίς εσένα κανένας δεν θα σηκώσει το χέρι του ή το πόδι του, σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου. 

45 Και ο Φαραώ ονόμασε τον Ιωσήφ Ζαφνάθ-πανεάχ και του έδωσε για γυναίκα την Ασενέθ, τη θυγατέρα τού Ποτιφερά, ιερέα της Ων. Και ο Ιωσήφ βγήκε στη γη τής Αιγύπτου. 

46 ΚΑΙ ο Ιωσήφ ήταν 30 χρόνων όταν παραστάθηκε μπροστά στον Φαραώ, τον βασιλιά τής Αιγύπτου και ο Ιωσήφ βγήκε μπροστά από τον Φαραώ, και διαπέρασε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου. 

47 Και η γη καρποφόρησε πλουσιοπάροχα στα επτά χρόνια τής αφθονίας 

48 και μάζεψε όλες τις τροφές των επτά χρόνων που έγιναν στη γη τής Αιγύπτου και εναπέθεσε τις τροφές στις πόλεις τις τροφές των χωραφιών, που ήσαν γύρω από κάθε πόλη, τις έβαλε σ' αυτή. 

49 Και ο Ιωσήφ μάζεψε σιτάρι σαν την άμμο τής θάλασσας, πολύ, σε υπερβολικό βαθμό, ώστε έπαυσε να το μετράει, επειδή ήταν αμέτρητο. 

50 Και στον Ιωσήφ γεννήθηκαν δύο γιοι, πριν έρθουν τα χρόνια τής πείνας τους οποίους η Ασενέθ, η θυγατέρα τού Ποτιφερά, του ιερέα της Ων, γέννησε σ' αυτόν. 

51 Και ο Ιωσήφ αποκάλεσε το όνομα του πρωτοτόκου, Μανασσή επειδή, είπε: Ο Θεός με έκανε να λησμονήσω όλους τους πόνους μου και ολόκληρη την οικογένεια του πατέρα μου. 

52 Και το όνομα του δεύτερο αποκάλεσε Εφραϊμ επειδή, είπε: Ο Θεός με αύξησε στη γη τής θλίψης μου. 

53 ΚΑΙ πέρασαν τα επτά χρόνια τής αφθονίας, που έγινε στη γη τής Αιγύπτου. 

54 Και άρχισαν να έρχονται τα επτά χρόνια της πείνας, καθώς είχε πει ο Ιωσήφ και η πείνα έγινε σε όλους τους τόπους σε ολόκληρη, όμως, τη γη τής Αιγύπτου υπήρχε ψωμί. 

55 Και όταν πείνασε ολόκληρη η γη τής Αιγύπτου, ο λαός κραύγασε στον Φαραώ για ψωμί. Και ο Φαραώ είπε σε όλους τους Αιγυπτίους: Πηγαίνετε στον Ιωσήφ ό,τι σας πει, να κάνετε. 

56 Και η πείνα ήταν επάνω σε ολόκληρο το πρόσωπο της γης. Και ο Ιωσήφ άνοιξε όλες τις αποθήκες, και πουλούσε σιτάρι στους Αιγυπτίους και η πείνα βάραινε επάνω στη γη τής Αιγύπτου. 

57 Και όλοι οι τόποι έρχονταν στην Αίγυπτο, στον Ιωσήφ, για να αγοράζουν σιτάρι επειδή, η πείνα βάραινε επάνω σε ολόκληρη τη γη. 

            ΣΧΟΛΙΑ: 

      Ο Θεός μας προορίζει για μεγάλα πράγματα, όμως εμείς απιστούμε και ο Θεός περιμένει να αλλάξουμε και να Τον εμπιστευθούμε. Δεν το κάνουμε, Τον εμποδίζουμε, και επειδή Αυτός δε θέλει να μας απορρίψει, Τον αναγκάζουμε να αλλάξει σχέδια μέσα στη ζωή μας. Ο Ιωσήφ όμως δεν αντιδρά έτσι μέσα στη ζωή του, δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό. Παρ' όλα αυτά είναι στη φυλακή και μάλιστα άδικα. Γνωρίζει το πρόβλημά του ο Κύριος. Το έχει φέρει με προσευχή ενώπιόν Του. Ας ακουμπάμε με εμπιστοσύνη στα χέρια Του. Μα ολόκληρη η Αίγυπτος είναι εναντίον του Ιωσήφ για το κακό που φημολογείται ότι πήγε να κάνει στην οικογένεια του Πεντεφρή. Και μάλιστα μέσα στην πλάνη τους υποστηρίζουν ότι χάρη στην τιμιότητα και τον αδαμάντινο χαρακτήρα της συζύγου του Πεντεφρή αποσοβήθηκε το κακό. Πόσες φορές οι άνθρωποι είτε από κακή πρόθεση, είτε από κακή ενημέρωση, κάνουν το "άσπρο μαύρο" στη ζωή και πολλές φορές το υποστηρίζουν με φανατισμό. 

    Μπορούν αυτά να συμβούν και σήμερα; Μήπως ήταν για τότε, για «τω καιρώ εκείνω»; Ήταν για τότε, είναι και για σήμερα. Τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες μηχανορραφίες, γιατί ο εχθρός είναι ο ίδιος. Ο σκοπός του δεν άλλαξε. Είναι ανθρωποκτόνος (Ιωάννης Η/8: 44) και δε θα αλλάξει ποτέ. Όμως τίποτα δεν εξαρτάται από τον εχθρό. Τα πάντα εξαρτώνται από δύο παράγοντες. 

      Ο πρώτος παράγοντας είναι η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ για τον άνθρωπο. Τα χέρια που τρυπήθηκαν πάνω στο σταυρό είναι τα χέρια που κινούν την παγκόσμια ιστορία, είναι τα χέρια που θέλουν να αγγίξουν κάθε αμαρτωλό και να τον βγάλουν μέσα από "τη λάσπη και το βορβορώδη πηλό" (Ψαλμός Μ/40: 2). Είναι τα ίδια εκείνα τρυπημένα χέρια που καλούν και σήμερα τον κάθε άπιστο Θωμά (εμένα και σένα) να έρθει να τα ψηλαφίσει. Να έρθει για να Τον γνωρίσει. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν. Η καρδιά του Θεού δε θέλει να χαθεί κανένας άνθρωπος. Εκείνος που έφτιαξε το μάτι, βλέπει τα πάντα μέσα στη ζωή μας. Εκείνος που έφτιαξε το αυτί, ακούει τα πάντα. 

      Ο δεύτερος παράγοντας αφορά τον άνθρωπο και είναι "Η ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ" την κρίσιμη ώρα, την ώρα του πειρασμού, την ώρα που είσαι κλεισμένος μέσα σε "φυλακές", μέσα σε απροσπέλαστα τείχη που δημιουργούν τα καθημερινά προβλήματα της ζωής, την ώρα που ο εχθρός έρχεται να σου ψιθυρίσει: «Πού είναι ο Θεός σου;» για να σε ελευθερώσει; Δε θα μπορούσαν να εφαρμοστούν τα σχέδια του Θεού μέσα στη ζωή του Ιωσήφ, αν αυτός σε κάθε περίσταση δεν αντιδρούσε σωστά. Ποια είναι η σωστή αντίδραση; Απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Αυτή είναι η σωστή αντίδραση. Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: «Ταπεινωθείτε υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώσει εν καιρώ και πάσαν την μέριμναν ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών. Εγγρατευτείτε, αγρυπνήστε, διότι ο αντίδικός σας ο διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη. Αντισταθείτε σ’ αυτόν μένοντες στερεοί εις την πίστην, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας σ’ όλο τον κόσμο. Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκκάλεσε εμάς στην αιώνια αυτού δόξα, δια Ιησού Χριστού, αφού πάθετε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήσει, στηρίξει, ενισχύσει, θεμελιώσει. Σ’ αυτόν είναι η δόξα και το κράτος, εις τους αιώνας των αιώνων» (Α΄ Πέτρου Ε/5: 6 – 11). 

      "Θέλει εξάξει ως φως τη δικαιοσύνη σας". Ο "Ψαλμός" (ΛΖ/37: 39–40) αναφέρει : «Των δικαίων η σωτηρία είναι παρά Κυρίου. Αυτός είναι η δύναμη αυτών εν καιρώ θλίψεως. Και θέλει βοηθήσει αυτούς ο Κύριος, και ελευθερώσει αυτούς, θέλει ελευθερώσει αυτούς από των ασεβών και σώσει αυτούς, διότι ήλπισαν επ’ Αυτόν». Η δική μας σωστή αντίδραση έρχεται να ενεργοποιήσει εκείνες τις αστείρευτες, τις αμέτρητες, τις ανυπολόγιστες δυνάμεις του Θεού. Είναι οι δυνάμεις του Θεού, που ό,τι και αν σκεφθεί ή εφαρμόσει ο διάβολος για το κακό μας, θα το μετατρέψουν σε μεγάλο και αιώνιο καλό για μας. Είναι εκείνες οι δυνάμεις που θα οδηγήσουν το ρολόι του Θεού στην ώρα της δικαίωσής μας. 

    Αλήθεια πόσο διαφορετικό είναι το ρολόι του Θεού; Παρατηρώντας τα γεγονότα, βλέπουμε πραγματικά την πρόνοια του Θεού, βλέπουμε πως ο Θεός εργάζεται πολλές φορές έξω από την ανθρώπινη λογική, έξω από κάθε όριο φυσικό, χρονικό ή ο,τιδήποτε άλλο. Μετά από τα σκληρά χέρια των αδελφών του γίνεται δούλος, πουλιέται, αγοράζεται από τον Πεντεφρή και κερδίζει την εμπιστοσύνη του, όμως ξαφνικά εμφανίζεται η σύζυγος του Πεντεφρή, εξυφαίνεται μια ψευδή κατηγορία, ακολουθεί η φυλακή, ο νεαρός Ιωσήφ βρίσκει χάρη από τους δεσμοφύλακες σε κατάλληλο χρόνο. Δύο αξιωματούχοι του Κράτους, που είχαν κατηγορηθεί ότι πήγαν να δηλητηριάσουν το Βασιλιά, βρίσκονται στη φυλακή, βλέπουν ο καθένας από ένα όνειρο που και τα δύο τα ερμηνεύει ο Ιωσήφ ο ένας αποκαθίσταται στο αξίωμά του, αλλά ξεχνάει την υπόσχεσή του προς τον Ιωσήφ, ότι θα μιλήσει στο Βασιλιά γι’ αυτόν. Μετά από δύο χρόνια ο Βασιλιάς βλέπει κάποια όνειρα. Καλείται ο Ιωσήφ να τα ερμηνεύσει. Με τι θαυμαστό τρόπο εργάζεται ο Θεός και εκτελεί τα αιώνια σχέδιά Του! Από τούτη την αλυσίδα των γεγονότων δε θα έπρεπε να λείψει ούτε ένας κρίκος, για να εκπληρωθεί ένα θαυμαστό σχέδιο του Θεού, που δεν ήταν άλλο από το να γίνει ο Ιωσήφ Άρχοντας σε όλη τη γη της Αιγύπτου. 

      Κυρίαρχο στοιχείο στη λαμπρή αυτή ιστορία έχει η σωστή αντίδραση του Ιωσήφ. Εάν κλεινόταν στον εαυτόν του, εάν απελπιζόταν, αν μελαγχολούσε, αν προσπαθούσε να διορθώσει τα σχέδια του Θεού, ένα είναι σίγουρο: Ποτέ δε θα έφτανε στη δόξα που έφθασε. Το μάθημα για μας είναι το εξής: Αν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, τα χτυπήματα της ζωής, τις αδικίες και το κακό με το ίδιο πνεύμα που ο Ιωσήφ τα αντιμετώπισε, ένα πνεύμα απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θεό, τα ίδια αποτελέσματα θα υπάρξουν και στη δική μας ζωή. Εκείνη την ημέρα θα είμαστε κατάλληλοι για να υπηρετήσουμε τα άγια και σοφά σχέδια του Θεού, που θα Τον δοξάσουν. Ο Ιωσήφ δεν έβλεπε την πρόνοια του Θεού την ώρα της δοκιμασίας. Την πρόνοια του Θεού την είδε στο τέλος, όταν πίσω από το κακό φανερώθηκε το καλό. Φανερώθηκε το θέλημα του Θεού. Ο Θεός εργάζεται αργά και ποτέ δε βιάζεται. Πολλές φορές δίνουμε κακή μαρτυρία και θεωρούμε ότι ο Θεός μας ξέχασε, ότι ο Θεός δεν είναι μαζί μας. Ακριβώς αυτό θέλει ο διάβολος. Να μας εξωθήσει σε μια παθητική εγκατάλειψη του εαυτού μας, σε μία ολοκληρωτική απογοήτευση για να οδηγήσει τελικά την ψυχή στην αιώνια απώλεια. Θέλει να κάνει την ψυχή να πιστέψει ότι δεν την αγαπάει ο Θεός, ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται. 

     Αυτό, ψυχή, μην το δεχθείς ποτέ. Είναι το μεγαλύτερο ψέμα που μπορεί να ακούσεις ποτέ. Επαναλαμβάνουμε ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, όσο αγάπησε τον Ιωσήφ, αγαπάει και σένα και μένα και θέλει με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο να εργαστεί μέσα στη ζωή μας έχοντας αιώνια σχέδια για τον καθένα μας. Όμως γιατί αυτά τα σχέδια δεν βλέπουμε να υλοποιούνται; Τι Τον εμποδίζει το Θεό; Τον εμποδίζει η απιστία μας, η έλλειψη εμπιστοσύνης σ’ Αυτόν. Λες σε έναν άνθρωπο που έρχεται για πρώτη φορά στη θάλασσα και δεν ξέρει μπάνιο: "Αν αφήσεις τον εαυτόν σου ελεύθερο και ξαπλώσεις πάνω στο νερό, η θάλασσα θα σε κρατήσει ψιλά και δε θα πνιγείς". Αυτό ο άνθρωπος που δεν ξέρει μπάνιο δεν το πιστεύει. Αρχίζει να κουνάει απελπισμένος χέρια, πόδια, με αποτέλεσμα να πηγαίνει στον πάτο. Το ίδιο και με το Θεό, δεν Τον εμπιστεύεται ο άνθρωπος και προσπαθεί με τις δικές του ενέργειες να σωθεί, πράγμα που είναι αδύνατον. 

     Καθώς τα γεγονότα τρέχουν, έρχεται η ώρα να δει ο Βασιλιάς δύο όνειρα. Προσπάθησαν οι σοφοί της αυλής να τα εξηγήσουν, όμως δεν μπόρεσαν. Πόσο χαρακτηριστικός είναι ο λόγος του Θεού. «Απέκρυψες ταύτα από σοφούς και συνετούς και τα αποκάλυψες σε νήπια» (Λουκάς Ι/10: 21). Έρχεται η ώρα του αρχιοινοχόου. Εξηγεί με καθυστέρηση δύο χρόνων στο Βασιλιά για το πώς ο Ιωσήφ εξήγησε μέσα στη φυλακή τα δικά τους όνειρα. «Τότε απέστειλε ο Φαραώ και κάλεσε τον Ιωσήφ». Εσύ, του λέγει ο Βασιλιάς, μπορείς να εξηγήσεις τα όνειρα. Ας μην ξεχάσουμε ποτέ την ευγένεια, τη λεπτότητα, το σεβασμό και την ευλάβεια με την οποία απάντησε τούτο το παιδί: "Όχι εγώ Βασιλιά, όχι εγώ, ο Θεός θα δώσει στο Φαραώ σωτήρια απόκριση". Ο Θεός φανέρωσε στο Βασιλιά όσα μέλει να κάνει. Όταν μια καρδιά είναι γεμάτη από το Θεό, για το Θεό θα μιλήσει και τα σχέδιά Του. Ο Ιωσήφ παρ’ ότι βρέθηκε μέσα στο κέντρο του ειδωλολατρικού κόσμου, δε φοβήθηκε, δεν ντράπηκε να μιλήσει για το Θεό. Αλήθεια πόσες φορές εμείς ντραπήκαμε, πόσες φορές "διά τον φόβον των Ιουδαίων" δεν μιλήσαμε; Μετά απ’ αυτά δεν ήταν πλέον δύσκολο στον Ιωσήφ να ερμηνεύσει τι σημαίνει ότι οι επτά ισχνές αγελάδες έφαγαν τις επτά παχιές και ότι τα επτά ξηρά στάχυα κατάπιαν τα επτά μεστά. Τα επτά χρόνια εφορίας θα ακολουθήσουν επτά χρόνια πείνας, η οποία θα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα ξεχαστεί κάθε αφθονία στη γη της Αιγύπτου. 

       Επί τέλους είχε φτάσει η μεγάλη ώρα της δικαίωσης. Από το λάκκο στη Δωθάν μέχρι τούτη την ώρα πάνω σε ένα δύσκολο στενό και μακρύ δρόμο περπάτησε ο Ιωσήφ. Όμως τούτος ο σκληροτράχηλος δρόμος κατέληγε στα μαρμάρινα σκαλοπάτια του θρόνου της Αιγύπτου. Εάν δεν είχε περάσει μέσα απ’ αυτούς τους δρόμους, ποτέ δε θα έφτανε στο παλάτι. Τούτος ο δρόμος ήταν "θρανίο", ήταν εκπαίδευση για το μικρό Εβραιόπουλο. Μας περνάει μέσα από εκπαίδευση ο Θεός και όσο πιο μεγάλη θα είναι η εκπαίδευσή μας, τόσο μεγαλύτερα πράγματα και υπηρεσίες θα μας εμπιστευτεί ο Κύριος. Πολλές φορές είναι πολύχρονη η εκπαίδευσή μας, όχι γιατί το θέλει ο Θεός, αλλά γιατί εμείς παρουσιάζουμε μικρή και αργή πρόοδο. 

     Ο Ιωσήφ δεν ήταν ένας άνθρωπος διαφορετικός από μας. Σίγουρα κι αυτού κάποιες στιγμές θα δοκιμάστηκε η πίστη του, κάποιες στιγμές το πνεύμα του θα ήταν πεσμένο, κάπου θα μπήκε στον πειρασμό να γίνει σκληρός, πικρός, κυνικός με τους ανθρώπους, όμως η ελπίδα του στο Θεό έμεινε ασάλευτη. "Σε Αυτόν απέβλεπε". Απ’ Αυτόν έπαιρνε κάθε στιγμή την οδηγία στη ζωή του. Μέσα από αυτήν την καταπληκτική ιστορία ο Θεός θέλει να μιλήσει στον καθένα μας και να μας πει ότι είμαστε το αντικείμενο της πρόνοιάς Του. Θέλει να μας μάθει ο Θεός ότι αν δεχθούμε τη ζωή μας έτσι όπως την καθορίζει ο Θεός, αν σταματήσουμε να παλεύουμε με δικά μας μέσα και να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, αν αφήσουμε το Θεό να εργαστεί ανεμπόδιστα μέσα στη ζωή μας, τότε τα πάντα θα συνεργούν εις το αγαθό και όλα θα έχουν για μας ένα λαμπρό τέλος. 

     Εσύ και εγώ είμαστε το θέλημα του Θεού. Η περιορισμένη αντίληψη την οποία έχουμε δε μας βοηθάει να καταλάβουμε πώς ακριβώς ενεργεί ο Θεός. Για όσους δεν έχουν ανακαλύψει τη μεγάλη αλήθεια (Ρωμαίους Η/8: 18) η ζωή είναι ένα πλήθος από μπερδεμένες και γεμάτους κόμπους κλωστές. Από δύσκολες και παράξενες καταστάσεις που κρατάνε τον άνθρωπο δέσμιο με απώτερο σκοπό να τον αποκόψουν τελείως από το Θεό και να τον καταστρέψουν. Αντί να τρέξει η ψυχή να γνωρίσει το Θεό, μένει σε κάποιες στείρες δικαιολογίες: "Γιατί ο Θεός, γιατί σε μένα…… γιατί;"  Ένας ωραίος ύμνος λέει: «Εκείνη τη μέρα θα μάθω το πώς και το γιατί». 

       βιβλίο ΓΕΝΕΣΗΣ, κεφ. ΜΑ/41, εδ. 14: 

   «Τότε αποστείλας ο Φαραώ, κάλεσε τον Ιωσήφ και εξήγαγον αυτόν μετά σπουδής εκ της φυλακής». Εξετάζοντες τα γεγονότα της ζωής του Ιωσήφ μέχρι αυτή την ώρα θα πρέπει να παρατηρήσουμε κάποια πράγματα που είναι αναγκαία για μια σωστή και καρποφόρα πνευματική ζωή. Βασική παρατήρηση είναι ότι μερικές φορές ο Θεός επιτρέπει μέσα στη ζωή μας την αποτυχία, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να «συντριβεί» το «εγώ» του ανθρώπου. Οι άνθρωποι λατρεύουν στη ζωή την επιτυχία. Ο Θεός για να συντρίψει το εγώ του ανθρώπου επιτρέπει, όπου Αυτός κρίνει αναγκαίο, την αποτυχία. Είναι η ώρα που θα πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας. Είναι η ώρα της αυτοκριτικής. Γιατί ο Θεός επέτρεψε το ένα ή το άλλο γεγονός μέσα στη ζωή μου; 

      Όταν ο Ιησούς του Ναυί πληροφορήθηκε ότι οι άνδρες Ισραήλ νικήθηκαν από τους κατοίκους της  μικρής πόλης Γαί, ήρθε ενώπιον του Θεού. "Κύριε γιατί έγινε αυτό το κακό"; (Ιησούς τ. Ναυή κεφ. Ζ/7). Κύριε γιατί αυτό το κακό μέσα στη ζωή μου, γιατί αυτή η ήττα. Ό Θεός για τα μεγάλα και αιώνια σχέδιά Του θέλει να εργαστεί με ανθρώπους που έχουν συντρίψει το «εγώ» τους, με ανθρώπους ταπεινούς. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Ιωσήφ. Ήταν ταπεινός, κάθε φορά μέσα στη ζωή του, πρόβαλε το θέλημα του Θεού. Πίστευε στην πρόνοια του Θεού. Γνώριζε πως ό,τι και αν συνέβαινε μέσα στη ζωή του ήταν από το Θεό και κάθε γεγονός, ευχάριστο ή δυσάρεστο, αποτελούσε ένα κρίκο μιας μεγάλης αλυσίδας που θα κατέληγε σε αιώνια δόξα. 

       Οι σκληροί άνθρωποι, οι εγωιστές, οι ανυπότακτοι είναι άχρηστοι για το Θεό. Δεν μπορεί ο Θεός να εργαστεί με αυτούς και δεν μπορεί να εργαστεί μέσα σ’ αυτούς. Σκοντάφτει πάνω στα τείχη του εγωισμού, της αλαζονείας, της φιλαυτίας, της άρνησης. Πόσο σκληρά είναι αυτά τα τείχη! Ο Θεός εργάζεται, εργάζεται σκληρά, μακροχρόνια πάνω σε μια ψυχή και εφευρίσκει τρόπους προσέγγισης, τρόπους για να ελευθερώσει την ψυχή και να την φέρει σε ταπεινότητα και υποταγή. Μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει τούτο το έργο, αν η ψυχή μέσα στην ελευθερία, που ο Θεός της έδωσε, το επιτρέψει. Μερικές φορές, μη υπάρχοντος άλλου δρόμου, ο Θεός αναγκάζεται να επιτρέψει την προσωρινή αποτυχία, τη δυσκολία, την ταλαιπωρία για να σώσει μια ζωή και να την κάνει δική Του για τα αιώνια σχέδιά Του. 

     Ο Θεός δημιούργησε ολόκληρο το σύμπαν με ένα σκοπό. Οι άνθρωποι, που είναι πλασμένοι σύμφωνα με την εικόνα Του (Γένεση Α/1: 27), αφού προετοιμαστούν κατάλληλα, δια της υπακοής, αφού υποταχθούν στο θέλημά Του να γίνουν "όμοιοι με Αυτόν" και να κυβερνήσουν μαζί Του το σύμπαν εις τους αιώνες των αιώνων. Μετά την αμαρτία και την αποστασία τού ανθρώπου ο σκοπός του Θεού δεν άλλαξε. Ο σκοπός παραμένει, θέλει ο Θεός να δημιουργήσει μια αιώνια συντροφιά, ο λόγος του Θεού την ονομάζει «νύμφη». Αυτή είναι η Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Πώς την απέκτησε και πώς κάθε μέρα τούτη η ομάδα των ανθρώπων αυξάνεται και πληθύνεται με τη χάρη του Θεού; Ο προφήτης Ησαΐας είναι αποκαλυπτικός. Την απέκτησε «ουχί με αργύριον ή χρυσίον αλλά διά του ιδίου Αυτού Αίματος» (Πράξεις Ι/10: 28). Πέθανε πάνω στο σταυρό ο Ιησούς Χριστός στη θέση τη δική μας. Εμείς είχαμε αμαρτήσει, εμείς έπρεπε να πεθάνουμε και για να μην πεθάνουμε εμείς, ο Θεός επέτρεψε να πεθάνει ο Υιός Του ο μονογενής, ο Άγιος, ο Κύριος του ουρανού και της γης. 

      Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει ο άνθρωπος παιδί του Θεού είναι να συντρίψει το «εγώ» του. Εάν αυτό πραγματικά δεν συμβεί, πως μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει τον αδελφό του. Εάν δεν αγαπήσει τον αδελφό του, που τον είδε, που τον γνώρισε, πως μπορεί να αγαπήσει το Θεό που δεν τον είδε; (Α΄ Ιωάννου Δ/4: 20). Ολόκληρο πλέον το οικοδόμημα καταρρίπτεται. Κι’ όταν δεν υπάρχει αγάπη, αλλά υπάρχει έργο, υπάρχει σημαντική διακονία, υπάρχει «χαρισματικός» άμβωνας κλπ, όλα αυτά μας λέει ο λόγος του Θεού είναι «μηδέν» (Α΄ Κορινθίους κεφ. ΙΓ/13). 

      Όταν ο άνθρωπος πιστέψει και υποταχθεί στο θέλημα του Θεού. Τότε τι μένει να κάνει; Στο βιβλίο του Ιησού του Ναυϊ (κεφ.Α/1, εδ.8) αναφέρεται: «Δεν θα απομακρυνθεί αυτό το βιβλίο του νόμου από το στόμα σου, αλλά θα το μελετάς ημέρα και νύχτα, για να προσέχεις να κάνεις σύμφωνα με όλα όσα είναι γραμμένα σ’ αυτό, γιατί τότε θα ευοδώνεσαι στο δρόμο σου και τότε θα φέρεσαι με σύνεση». Ευχαριστούμε το Θεό που επιτρέπει τούτο το βιβλίο του Νόμου του Θεού (Παλαιά & Καινή Διαθήκη) να το έχουμε μπροστά μας στο γραφείο, στα χέρια μας! 

       Εάν παρατηρήσουμε τη ζωή του Ιωσήφ μέχρι και τη φυλακή, θα παρατηρήσουμε ότι μοιάζει μια ζωή αποτυχημένη με τα μέτρα και τα σταθμά που ο άνθρωπος μετράει την αποτυχία. Όμως πολλές φορές η φαινομενική αποτυχία, αποτελεί μέρος της εκπαίδευσης και της διαπαιδαγώγησης του Θεού. Έναν άνθρωπο μπορεί να τον ωφελήσει περισσότερο η αποτυχία σε κάποια θέματα της ζωής παρά η επιτυχία. 

      Η επιτυχία ή αποτυχία είναι θέματα σχετικά για τους ανθρώπους. Τα βλέπουν με το δικό τους μάτι και πάντοτε με ανθρώπινη, γήινη αντίληψη. Αποτυχημένο θα έβλεπαν οι άνθρωποι τον Ενώχ. Τι έκανε στη ζωή του; Ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει: «και περιεπάτησεν ο Ενωχ μετά του Θεού» (Γένεση Ε/5: 22). Όμως το εδάφ. 24 έρχεται να μας αποκαλύψει κάτι θαυμαστό. «και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός». Αποτυχημένος φαίνεται να είναι και ο Αβραάμ σε σχέση με τον Λωτ. Ο πρώτος παρέμεινε στα έρημα και ακατοίκητα υψώματα της Χεβρών, όμως ζούσε σε κοινωνία με το Θεό (Γένεση ΙΔ/14: 14), ο άλλος ζούσε μέσα στον πλούτο, στην εφορία, στη πλούσια βλάστηση, σε μια περιοχή όλο ζωντάνια, τα Σόδομα και τα Γόμορα. Μια περιοχή που πάνω ποτιζόταν από τον Ιορδάνη και ήταν εύφορη. Οι άνθρωποι αυτοί, μας λέει ο Λόγος του Θεού, "έτρωγαν, έπιναν, ενύμφευον, αγόραζαν και πουλούσαν", όπως κάνουν και οι άνθρωποι σήμερα, όμως κανένας από αυτούς δεν είχε σκεφτεί ότι λίγα μέτρα κάτω από τη γη έβραζαν "τα ηφαίστεια" της αμαρτίας, τα οποία δεν άργησαν να εκραγούν. 

     Αποτυχημένος δε φαίνεται και ο Νώε και μάλιστα ένας άνθρωπος που για τους άλλους δε θα στεκόταν καλά στα μυαλά του, αφού έφτιαχνε ένα μεγάλο καράβι πάνω στο βουνό. Ο Νώε για την υπόθεση του Θεού διαφώνησε με μια ολόκληρη ανθρωπότητα. Από τη μια πλευρά ένας ολόκληρος κόσμος μαζί και από την άλλη πλευρά ένας Νώε. Πώς να αντέξεις; Μεγάλη η πίεση! Θαυμαστό το θάρρος αυτού του ανθρώπου. Να τον έχουμε πάντα στο μυαλό μας, όταν πολλές φορές τρέχουμε να συμβιβαστούμε για να μη χάσουμε την εύνοια κάποιων. Αποτυχημένος φαινομενικά θα πρέπει να ήταν ο Ιωβ. Έχασε την υγεία του, έχασε τα παιδιά του, έχασε την περιουσία του, ηθικά έχασε και τη γυναίκα του ακόμα (βιβλίο Ιώβ, Β/2: 9). Γιατί όλα τούτα; Γιατί ο Θεός τον προετοίμαζε για τα μεγαλύτερα, για τα καλύτερα, για τα υψηλότερα, μέσα από αυτές τις περιπέτειες ταπεινώθηκε μπροστά στο Θεό και μόνον τότε ήταν άξιος για την αιωνιότητα. 

    Φανταστείτε κάποιους να παρατηρούν το Δανιήλ καθώς βαδίζει για το λάκκο που ήταν τα πεινασμένα λιοντάρια. "Α! τα ήθελε και τα περνάει… Δεν μπορούσε να κλείσει τα παράθυρα να προσευχηθεί; Τι κέρδισε με όλα αυτά που έκανε;" Όμως κάποια στιγμή έρχεται πάνω από το λάκκο ο βασιλιάς Δαρείος: «και ελάλησεν ο βασιλεύς και είπε προς τον Δανιήλ, Δανιήλ, δούλε του Θεού του ζώντος, ο Θεός σου, τον οποίον συ λατρεύεις ακαταπαύστως, ηδυνήθη να σε ελευθερώση εκ των λεόντων; Τότε ελάλησεν ο Δανιήλ προς τον βασιλέα, Βασιλεύ, ζήθι εις τον αιώνα. Ο Θεός μου απέστειλε τον άγγελον αυτού και έφραξε τα στόματα των λεόντων και δεν με έβλαψαν, διότι αθωότης ευρέθη εν εμοί ενώπιον αυτού, και έτι ενώπιόν σου, βασιλεύ, πταίσμα δεν έπραξα» (Δανιήλ ΣΤ/6: 20-22). Είναι η θριαμβευτική φωνή του νικητή: "Ο Θεός μου ζει, είναι ζωντανός και με ελευθέρωσε". Ο Θεός είναι δυνατός, μόνον Αυτός μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο. 

      Νέοι όλου του κόσμου μάθετε τούτο το μυστικό. Ο Θεός ελευθερώνει από τα λιοντάρια των ναρκωτικών, των ποτών, της ασωτίας, της αμαρτίας. Αυτό μόνον ο Θεός μπορεί να το κάνει. 

     Όμως το αποκορύφωμα της αποτυχίας συνοψίζεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Έζησε ο Κύριός μας μια σύντομη ντροπιασμένη ζωή που κατέληξε σε έναν εξευτελιστικό θάνατο. Υπήρχε σύντομος και εύκολος δρόμος για να επιτύχει. Του τον υπέδειξε ο διάβολος με τους πειρασμούς στην έρημο (Ματθαίος Δ/4: 1-11). «Άλλους έσωσεν, εαυτόν ού δύναται σώσαι» (Ματθαίος ΚΖ/27: 42). Το αποκορύφωμα μίας φαινομενικής αποτυχίας, που όμως υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των αιώνων, όλων των εποχών. 

     Η ζωή του Ιωσήφ είναι μια προεικόνιση της ζωής του Ιησού Χριστού. Ο Ιωσήφ είχε απορριφθεί από τους αδελφούς του, έτσι ακριβώς και ο Ιησούς εκ μέρους των Ιουδαίων των κατά σάρκα αδελφών του. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε, το ίδιο έγινε και με τον Ιησού, ο οποίος παραδόθηκε από τον Ιούδα για τριάντα αργύρια. Ο Ιωσήφ ρίχτηκε στη φυλακή. Ο Ιησούς ετάφη. Ο Ιωσήφ μέσα στη φυλακή προανήγγειλε την απελευθέρωση του αρχιοινοχόου, ο Ιησούς Χριστός καθώς κατέβηκε στον Άδη κήρυξε το ευαγγέλιο εις τα πνεύματα «τα εν τη φυλακή» και απελευθέρωσε όσους πίστεψαν σ’ αυτόν (Α' Πέτρου Γ/3: 19). Ο Ιωσήφ αν και απορημένος από τους αδελφούς του, υψώθηκε στο ανώτατο αξίωμα μέσα σε ένα εθνικό κράτος, έγινε "ο μόνος δυνάμενος να δώσει άρτον" και έσωσε μυριάδες ανθρώπων από το θάνατο. Ο Ιησούς αν και απορρίφτηκε από τα αδέλφια του, τους Ιουδαίους, όμως υψώθηκε, ζει σήμερα μέσα στις καρδιές μυριάδων εθνικών, τους οποίους έσωσε από τον αιώνιο θάνατο. Ζει και ευρίσκεται στα δεξιά του πατέρα (Α' Πέτρου Γ/3: 22). Είναι δε ο μόνος που μπορεί να δώσει «άρτον», ζωή στους ανθρώπους. 

     Για να επανέλθουμε στο θέμα, ο διάβολος έρχεται και σήμερα να ψιθυρίσει στ’ αυτί του κάθε παιδιού του Θεού:" Είσαι αποτυχημένος". Οι άλλοι γελάνε μαζί σου. Περνάς μέσα από δυσκολίες, μέσα από προβλήματα, που είναι ο Θεός σου; Θα ακολουθήσει από κοντά το παιδί του Θεού, ακόμα θα μπει και μέσα στην εκκλησία, θα δημιουργήσει προβλήματα, θα προσπαθήσει να ατόνηση την εκκλησία, να ατονήσει πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα την προσευχή. Αλίμονο σε κείνη την εκκλησία που δε θα αντιληφθεί έγκαιρα την παρουσία του και δεν θα εμείνει περισσότερο στην προσευχή, στη νηστεία, στην πίστη και τον αγιασμό. Ο Θεός καθώς βλέπει την καρδιά μας ενδιαφέρεται περισσότερο γι’ αυτό που είμαστε, παρά γι’ αυτό που κάνουμε. 

     Τι θέλει να μας διδάξει ο Θεός μέσα από τούτη την καταπληκτική ιστορία του Ιωσήφ. Θέλει να μας διδάξει ότι ο τρόπος με τον οποίο ζούμε, η συμπεριφορά μας και η σχέση μας με το Θεό, αφήνουν ένα αποτύπωμα για τη θέση που θα καταλάβουμε στον ουρανό την ημέρα εκείνη. Θέλει να μας μάθει τούτη η ιστορία ότι: «η προσωρινή ελαφρή θλίψη μας, προετοιμάζει για μας αιώνιο βάρος δόξας», που υπερβαίνει κάθε μέτρο, επειδή το βλέμμα μας προσηλώνεται όχι σε κείνα που βλέπουμε, αλλά σε κείνα που δε βλέπουμε, γιατί εκείνα που βλέπουμε είναι πρόσκαιρα, ενώ εκείνα που δε βλέπονται είναι αιώνια» (Β΄ Κορινθίους Δ/4: 17-18). 

      Και είπεν ο Φαραώ προς τους δούλους αυτού: «Δυνάμεθα να εύρωμεν καθώς τούτον, άνθρωπον εις τον οποίον υπάρχει το πνεύμα του Θεού». Είναι η ώρα της ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ. Είναι η μεγάλη ώρα της επιτυχίας, μια επιτυχία που δε φαίνεται, αλλά είναι φυλαγμένη στους ουρανούς και περιμένει το νικητή. Φανταστείτε την εικόνα εκείνη. Το νικητή πάνω σε ένα ψηλό βάθρο, τον Κύριο να πλησιάζει με ένα ουράνιο στεφάνι για να τον στεφανώσει και όλοι αυτοί που τον θεωρούσαν μέχρι εκείνη την ώρα ονειροπόλο, να εκπλήσσονται και να τον θαυμάζουν και μέσα σ’ αυτό το εορταστικό κλίμα να ακούγεται η φωνή του Πατέρα: "Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, εις τα ολίγα εστάθης πιστός, σε πολλά θέλω σε καταστήσει" (Ματθαίος ΚΕ/25: 21). 

      βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ.  ΜΒ / 42. 

1 ΚΑΙ ο Ιακώβ είδε ότι υπήρχε σιτάρι στην Αίγυπτο και ο Ιακώβ είπε στους γιους του: Τι βλέπετε ο ένας τον άλλον; 

2 Και είπε: Δέστε, άκουσα ότι υπάρχει σιτάρι στην Αίγυπτο κατεβείτε εκεί, και αγοράστε για μας από εκεί για να ζήσουμε, και να μη πεθάνουμε. 

3 Και κατέβηκαν οι δέκα αδελφοί του Ιωσήφ για να αγοράσουν σιτάρι από την Αίγυπτο. 

4 Τον Βενιαμίν, όμως, τον αδελφό τού Ιωσήφ, ο Ιακώβ δεν τον έστειλε μαζί με τους αδελφούς τουεπειδή, είπε: Μήπως συμβεί και σ' αυτόν συμφορά. 

5 Και οι γιοι τού Ισραήλ ήρθαν για να αγοράσουν σιτάρι, ανάμεσα σ' εκείνους που έρχονταν εκεί επειδή, η πείνα ήταν στη γη Χαναάν. 

6 Και ο Ιωσήφ ήταν ο διοικητής τού τόπου αυτός πουλούσε σε ολόκληρο τον λαό τού τόπου ήρθαν, λοιπόν, οι αδελφοί τού Ιωσήφ, και τον προσκύνησαν κατά πρόσωπο μέχρις εδάφους. 

7 Και καθώς ο Ιωσήφ είδε τους αδελφούς του, τους γνώρισε προσποιήθηκε, όμως, σ' αυτούς τον ξένον, και τους μιλούσε σκληρά και τους είπε: Από πού έρχεστε; Κι εκείνοι είπαν: Από τη γη Χαναάν, για να αγοράσουμε τροφές. 

8 Και ο μεν Ιωσήφ γνώρισε τους αδελφούς του εκείνοι, όμως, δεν τον γνώρισαν. 

9 Και ο Ιωσήφ θυμήθηκε τα όνειρα, που ονειρεύτηκε γι' αυτούς και τους είπε: Είστε κατάσκοποι ήρθατε να παρατηρήσετε τα γυμνά τού τόπου. 

10 Κι εκείνοι τού είπαν: Όχι, κύριέ μου αλλά, οι δούλοι σου ήρθαμε για να αγοράσουμε τροφές 

11 εμείς όλοι είμαστε γιοι ενός ανθρώπου καλοί άνθρωποι είμαστε οι δούλοι σου δεν είναι κατάσκοποι.

12 Και είπε σ' αυτούς: Όχι, αλλά ήρθατε για να παρατηρήσετε τα γυμνά τού τόπου. 

13 Κι εκείνοι είπαν: Οι δούλοι σου είμαστε 12 αδελφοί, γιοι ενός ανθρώπου στη γη Χαναάν και δες, ο νεότερος βρίσκεται σήμερα μαζί με τον πατέρα μας, και ο άλλος δεν υπάρχει. 

14 Και ο Ιωσήφ τούς είπε: Αυτό είναι που σας είπα, λέγοντας, είστε κατάσκοποι. 

15 Με τούτο θα δοκιμαστείτε μα τη ζωή τού Φαραώ, δεν θα βγείτε από εδώ, αν δεν έρθει εδώ ο αδελφός σας ο νεότερος 

16 στείλτε έναν από σας, και ας φέρει τον αδελφό σας εσείς, όμως, θα μένετε δέσμιοι μέχρις ότου αποδειχθούν τα λόγια σας, αν λέτε την αλήθεια διαφορετικά, μα τη ζωή τού Φαραώ, σίγουρα είστε κατάσκοποι. 

17 Και τους έβαλε σε φύλαξη τρεις ημέρες. 

18 Και την τρίτη ημέρα ο Ιωσήφ τούς είπε: Αυτό θα κάνετε, και θα ζήσετε επειδή, εγώ φοβάμαι τον Θεό: 

19 Αν είστε καλοί, ένας από τους αδελφούς σας ας μείνει δέσμιος στη φυλακή, όπου είστε εσείς πηγαίνετε, πάρτε σιτάρι για την πείνα των σπιτιών σας 

20 φέρτε, όμως, σε μένα τον αδελφό σας τον νεότερο έτσι θα επαληθευθούν τα λόγια σας, και δεν θα πεθάνετε. Και έκαναν έτσι. 

21 Και ο ένας είπε στον άλλον: Αληθινά είμαστε ένοχοι για τον αδελφό μας, επειδή είδαμε τη θλίψη τής ψυχής του, όταν μας παρακαλούσε, και δεν τον εισακούσαμε γι' αυτό, ήρθε επάνω μας αυτή η θλίψη. 

22 Και ο Ρουβήν αποκρίθηκε σ' αυτούς λέγοντας: Δεν σας είπα, λέγοντας, μη αμαρτήσετε ενάντια στο παιδί; Και δεν ακούσατε γι' αυτό δέστε, και το αίμα του εκζητείται. 

23 Κι αυτοί δεν ήξεραν ότι ο Ιωσήφ καταλάβαινε επειδή, συνομιλούσαν μέσω διερμηνέα. 

24 Και αφού αποσύρθηκε από κοντά τους έκλαψε και επέστρεψε ξανά σ' αυτούς, και τους μιλούσε και πήρε απ' αυτούς τον Συμεών, και τον έδεσε μπροστά τους. 

25 Τότε, ο Ιωσήφ πρόσταξε να γεμίσουν τα σκεύη τους με σιτάρι, και επιστρέψουν το ασήμι του καθενός μέσα στο σακί του, και να τους δώσουν ζωοτροφία για τον δρόμο κι έγινε σ' αυτούς έτσι. 

26 Και όταν φόρτωσαν το σιτάρι τους στα γαϊδούρια τους, αναχώρησαν από εκεί. 

27 Και όταν ένας απ' αυτούς έλυσε το σακί του, για να δώσει στο γαϊδούρι του τροφή στο κατάλυμα, είδε το ασήμι του, και να, ήταν στο στόμιο του σακιού του. 

28 Και είπε στους αδελφούς του: Το ασήμι μου μού δόθηκε πίσω, και μάλιστα, να, είναι στο σακί μου και εκπλάγηκε η καρδιά τους, και συνταράχτηκαν, λέγοντας μεταξύ τους: Τι είναι τούτο, που μας έκανε ο Θεός; 

29 ΚΑΙ ήρθαν στον Ιακώβ τον πατέρα τους στη γη Χαναάν, κι ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα όσα συνέβησαν σ' αυτούς, λέγοντας: 

30 Ο άνθρωπος, ο κύριος του τόπου, μας μίλησε σκληρά, και μας πήρε σαν κατάσκοπους του τόπου. 

31 Και του είπαμε: Είμαστε καλοί άνθρωποι δεν είμαστε κατάσκοποι 

32 είμαστε 12 αδελφοί, γιοι τού πατέρα μας ο ένας δεν υπάρχει και ο νεότερος είναι σήμερα με τον πατέρα μας στη γη Χαναάν. 

33 Και ο άνθρωπος, ο κύριος του τόπου, μας είπε: Με τούτο θα γνωρίσω ότι είστε καλοί άνθρωποι έναν από τους αδελφούς σας αφήστε μαζί μου, και παίρνοντας σιτάρι για την πείνα των σπιτιών σας, φύγετε 

34 και φέρτε σε μένα τον αδελφό σας τον νεότερο τότε, θα γνωρίσω ότι δεν είστε κατάσκοποι, αλλά είστε καλοί και θα σας αποδώσω τον αδελφό σας, και θα εμπορεύεστε στον τόπο. 

35 Και όταν άδειασαν τα σακιά τους, να, του καθενός το κομπόδεμα με το ασήμι ήταν μέσα στο σακί του και όταν αυτοί και ο πατέρας τους είδαν τα κομποδέματα με το ασήμι τους, φοβήθηκαν. 

36 Και ο Ιακώβ, ο πατέρας τους, τους είπε: Εσείς με ατεκνώσατε ο Ιωσήφ δεν υπάρχει, και ο Συμεών δεν υπάρχει, και τον Βενιαμίν θα πάρετε επάνω μου ήρθαν όλα αυτά. 

37 Και ο Ρουβήν είπε στον πατέρα του, λέγοντας: Θανάτωσε τους δύο γιους μου, αν δεν τον φέρω πίσω σε σένα δώσ' τον στο χέρι μου κι εγώ θα τον επαναφέρω σε σένα. 

38 Κι εκείνος είπε: Δεν θα κατέβει ο γιος μου μαζί σας επειδή, ο αδελφός του πέθανε, και έμεινε αυτός μόνος. Και αν συμβεί σ' αυτόν συμφορά στον δρόμο όπου πηγαίνετε, τότε θα κατεβάσετε την πολιά μου στον τάφο με λύπη. 

       ΣΧΟΛΙΑ: 

      Η ώρα της δικαίωσης έχει φθάσει πλέον για τον Ιωσήφ. Είναι πλέον χάρη στην πρόνοια του Θεού ο Πρωθυπουργός της Αιγύπτου. Ζει μέσα στη χλιδή, μέσα στον πλούτο, μέσα στην πολυτέλεια, μέσα σε μια σπάνια λαμπρότητα. Θα πει κανείς, από δούλος …. Πρωθυπουργός! Η απάντηση είναι, τι είναι αδύνατο στον Κύριο; (Λουκάς Α/΄1: 37). Από πού πήρε ο Θεός τον Σαούλ και τον έκανε βασιλιά στο λαό Του; Ο Σαούλ έψαχνε για να βρει τις θηλυκές όνους του Πατέρα του, όταν τον συνάντησε ο Θεός (Α΄ Σαμουήλ Ι/10: 14). Από πού πήρε ο Θεός τον Δαβίδ; Από τη μάνδρα των προβάτων. «Τώρα λοιπόν, ούτω θέλεις ειπεί προς τον δούλον μου τον Δαβίδ, Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, Εγώ σε έλαβον εκ της μάνδρας, από όπισθεν των προβάτων, διά να ήσαι ηγεμών επί τον λαόν μου, επί τον Ισραήλ» (Β΄ Σαμουήλ Ζ/7: 8). Από την ίδια ταπεινή θέση είναι έτοιμος και σήμερα ο Θεός να παραλάβει ψυχές και να τις κάνει «Βασιλείς και Ιερείς εις τον αιώνα» (Αποκάλυψη Α/1: 6). Είναι εκείνος που υψώνει τον πένητα (Α΄ Σαμουήλ Β/2: 8), είναι εκείνος που αναβιβάζει μια ψυχή μέσα από το λάκκο της ταλαιπωρίας. Δοξασμένο ας είναι το Όνομα του Θεού. 

   Βρισκόμαστε ακόμα στην περίοδο των παχιών αγελάδων, στην περίοδο της ευφορίας. Κύριο μέλημα του Πρωθυπουργού ήταν να διαχειριστεί τα αγαθά κατά τέτοιο τρόπο ώστε όταν θα έφθανε η εποχή των ισχνών αγελάδων να μην αποδεκατιστεί ο λαός από την πείνα. Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Και συνήγαγεν ο Ιωσήφ σίτον ως την άμμον της θαλάσσης, πολύν σφόδρα, ώστε έπαυσε να μετρά αυτόν, διότι ήταν αμέτρητος». 

    Όταν ο Ιωσήφ έφυγε από τον πατέρα του για να πάει να συναντήσει τα αδέλφια του ήταν μόλις δέκα επτά ετών. Όταν για πρώτη φορά στάθηκε μπροστά στο Φαραώ ήταν τριάντα ετών. Εάν σ’ αυτά τα χρόνια προσθέσουμε και τα επτά χρόνια της ευφορίας και προσθέσουμε δύο ακόμα χρόνια, τα αρχικά χρόνια της περιόδου των ισχνών αγελάδων συμπεραίνουμε ότι ο Ιωσήφ ήταν πλέον σαράντα ετών, όταν η πείνα άρχισε να γίνεται πλέον βαριά σε όλο το πρόσωπο της γης. Την ίδια εποχή τα αδέλφια του Ιωσήφ είχαν γίνει πλέον μεσήλικες, είχαν δημιουργήσει δικές τους οικογένειες. Δεν μιλούσαν πλέον για κείνη την πράξη την οποία είχαν κάνει σε βάρος του αδελφού τους. Τον θεωρούσαν πεθαμένο, χαμένο για πάντα και πίστευαν ότι και η αμαρτία τους δεν θα τους βρει ποτέ. 

      Όμως η αμαρτία δεν χάνεται ή θα πρέπει να πληρωθεί (ο μισθός της είναι θάνατος) ή θα πρέπει να εξομολογηθεί ενώπιον του Θεού. Δεν χάνεται δεν εξαλείφεται με το χρόνο. «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθεί, ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθεί» (Παροιμίες ΚΗ/28: 13). Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθεί η αμαρτία. 

      Το σχέδιο του Θεού για τους Ισραηλίτες ήταν να δημιουργήσει ένα Έθνος, έναν λαό δικό Του, ένα λαό μέσα από τον οποίο θα έβγαινε ο Σωτήρας του κόσμου, ο Ιησούς Χριστός. Έναν λαό που θα εξήγγειλε τις αρετές του Θεού (Α' Πέτρου Β/2: 9), ώστε ο Θεός να γίνει γνωστός σε όλους τους ανθρώπους. Έπρεπε τούτοι οι άνθρωποι να μετανοήσουν για την απιστία τους, αλλά που υπήρχε περιθώριο μετάνοιας μέσα στις σκληρές και σκοτεινές καρδιές τους. 

     Όμως τι είπαμε ότι κάνει ο Θεός; «Δεν θέλει να απολεσθεί ψυχή, αλλά εφευρίσκει μέσα ώστε ο εξόριστος να μη μείνει εξωσμένος απ’ αυτού» (Β΄ Σαμουήλ ΙΔ/14:14). Εφευρίσκει μέσα, διάφορους τρόπους για να πλησιάσει την ψυχή, για να την αφυπνίσει. Και σήμερα γι΄ αυτό ο Θεός ξημέρωσε την ημέρα, για να ακούσει κάποια ή κάποιες ψυχές για την αγάπη Του. Το πρώτο βήμα για την αφύπνιση αυτών των ανθρώπων είναι η πίεση της ανάγκης. Η πείνα είχε αρχίζει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και είχε εξαπλωθεί μέχρι τη γη Χαναάν. Από δω και πέρα αρχίζει να ξετυλίγεται το σχέδιο του Θεού, που θα περάσει μέσα από δυσάρεστες καταστάσεις, που ποτέ δεν θα θέλαμε ν' αντιμετωπίσουμε, όμως όλα τούτα οδηγούν σε ένα σημείο αποφασιστικό για τη ζωή του χριστιανού. Ποιο είναι αυτό το σημείο. «Αμαρτήσαμε», «Αληθώς ένοχοι είμεθα για τον αδελφό μας, γιατί είδαμε τη θλίψη της ψυχής του, όταν μας παρακαλούσε και δεν τον ακούσαμε, δια τούτο επήλθε σε μας αυτή η θλίψη» (Γένεση ΜΒ/42: 21).  

     Ο Ιακώβ έρχεται να ξυπνήσει τα παιδιά του από το λήθαργο της απελπισίας στον οποίο είχαν βρεθεί. Πόσες φορές δεν βρισκόμαστε σ’ έναν τέτοιο λήθαργο. Αφήνουμε τα γεγονότα και τις δυσκολίες να μας οδηγήσουν και απελπιζόμαστε αντί να εμπιστευθούμε το Θεό, ο οποίος έχει θαυμαστά σχέδια για μας. «Τι βλέπετε ο ένας τον άλλο, τους είπε. Ιδού άκουσα ότι ευρίσκεται σιτάρι στην Αίγυπτο. Κατεβείτε εκεί και αγοράστε για να ζήσουμε και να μην πεθάνουμε και κατέβηκαν τα δέκα παιδιά για να αγοράσουν σιτάρι από την Αίγυπτο». 

     Έτσι ενεργεί ο Θεός. Έρχεται να ταράξει τη ζωή μας. Έρχεται να φέρει τα πάνω – κάτω. Να καταστρέψει ότι φτιάξαμε, έρχεται να χαλάσει τη φωλιά μας. Να ξεσηκώσει, να ξεριζώσει, επιτρέπει μέσα στην πρόνοιά Tου τη λύπη, την κούραση, την ταλαιπωρία. Όλα αυτά είναι μέσα στα σχέδια της παιδείας του Θεού, για να προετοιμάσει κατάλληλα την ψυχή, ώστε να «έλθει εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17), να ταπεινωθεί, να εξομολογηθεί και να σωθεί η ψυχή. «Προτού να ταλαιπωρηθώ εγώ επλανώμην, αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου» (Ψαλμός ΡΙΘ/119: 67). 

    Ο «εκλεκτός του Θεού», ο «Άρχων της Αιγύπτου», επιβλέπει μέσα στις αγορές, παρακολουθεί προσωπικώς την διάθεση του σίτου, ώστε αυτός να δίδεται με μέτρο, χωρίς σπατάλες, γιατί αυτός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πόσο βαριά θα είναι η πείνα και πόσο θα διαρκέσει. Φανταστείτε εκείνο το ανατολίτικο παζάρι, εκείνη τη σύγχυση, τον Ιωσήφ να δίδει οδηγίες, και ξαφνικά το βλέμμα του πέφτει πάνω σε μια ομάδα δέκα ξένων ανθρώπων που πλησιάζουν για να αγοράσουν σιτάρι. Τους παρατηρεί καλά και δεν έχει καμία αμφιβολία πλέον για το ποιοι είναι και από πού έρχονται. Ήταν τα δέκα από τα ένδεκα αδέλφια του. Ο Λόγος του Θεού μας λέει: «Εγνώρισεν αυτούς». 

      Αντίθετα με αυτόν, οι δέκα επισκέπτες δεν τον γνώρισαν. Άλλωστε είχε μεγαλώσει, είχε φθάσει σαράντα ετών, ήταν ντυμένος με καθαρά βασιλικά φορέματα, με γαλόνια, με χρυσά στολίσματα. Ήταν ο κυβερνήτης της χώρας. Ήταν ο πρώην δούλος, που όμως γνώριζε να αντιδρά σωστά μέσα στη ζωή του, να εμπιστεύεται απόλυτα το Θεό και που η πρόνοια του Θεού τον έκανε άρχοντα «σε όλη τη γη της Αιγύπτου». Πλησίασαν οι επισκέπτες, έσκυψαν και προσκύνησαν αυτόν. 

     Από εκείνα τα οποία ο Θεός είπε, από εκείνα τα οποία ο Θεός αποκάλυψε, δεν θα μείνει τίποτα που δεν θα εκπληρωθεί. «Ευκολότερο είναι ο ουρανός και η γη να παρέλθουν, παρά μια κεραία του νόμου να πέσει» (Λουκάς ΙΣΤ/16:17). «Ο Λόγος Μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου, δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός» (Ησαΐας ΝΕ/55: 11). «Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθει ο ουρανός και η γη, ιώτα εν, ή μια κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα» (Ματθαίος Ε/5 : 18). Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης» (κεφ. Γ/3 εδάφ. 9), στην επιστολή προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας αναφέρεται: «θέλω κάμει αυτούς να έλθουν και να προσκυνήσουν ενώπιον των ποδών σου, και να γνωρίσουν ότι Εγώ σε αγάπησα». Με τι ακρίβεια εκπληρώθηκε εκείνο το όνειρο του Ιωσήφ, καθώς είχε δει το δεμάτι με τα στάχυα το δικό του να στέκεται στο μέσον και τα άλλα δεμάτια των αδελφών γύρωθεν να το προσκυνούν. «Ηλθαν λοιπόν οι αδελφοί του Ιωσήφ και προσκύνησαν αυτόν επί πρόσωπον έως εδάφους». Προσκύνησαν ενώπιόν του με τα πρόσωπά τους σκυμμένα προς τη γη. 

     Που να φανταστούν τα αδέλφια του Ιωσήφ ότι κατεβαίνοντας στην Αίγυπτο, θα συναντούσαν ζωντανό και δοξασμένο, αυτόν που πέταξαν μέσα σε ένα λάκκο και στη συνέχεια τον πούλησαν σκλάβο για είκοσι αργύρια. Που να φανταστεί και ο Ιωσήφ ότι τα όνειρα, για τα οποία τόσο πολύ μισήθηκε και διώχτηκε από τα αδέλφια του, θα έβρισκαν μια τόσο τέλεια εκπλήρωση. Όμως αυτοί είναι οι δρόμοι του Θεού. Θαυμαστοί, πρωτότυποι, ανεξερεύνητοι. Ο άνθρωπος προσπαθεί με το πεπερασμένο μυαλό του να εξερευνήσει τους δρόμους και τις βουλές του Θεού, αντί να υποταχθεί σ’ αυτές και να εμπιστευθεί το Θεό απολύτως. Ο Ιωσήφ κατάλαβε αμέσως ότι δεν τον γνώρισαν. Όμως για να κάνει τα αδέλφια του να μετανιώσουν για ό,τι κακό είχαν κάνει και για να μάθει που βρίσκεται ο Βενιαμίν, ο ομομήτριος αδελφός του, έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Είναι το δεύτερο βήμα του Θεού για την αφύπνιση αυτών των ανθρώπων. Τους μίλησε με σκληρότητα ο Κυβερνήτης. Τους κατηγόρησε ότι ήταν κατάσκοποι, προσποιήθηκε ότι δεν πίστευε εκείνα που του έλεγαν και διέταξε να τους βάλουν στη φυλακή, μέχρι να εξακριβώσει την ταυτότητά τους. «Οι δε είπον προς αυτόν. Ουχί κύριέ μου. Οι δούλοι σου ήρθαμε να αγοράσουμε τροφές. Όλοι είμαστε παιδιά ενός ανθρώπου. Είμαστε καλοί άνθρωποι, δεν είμαστε κατάσκοποι». 

     Όλα τούτα τα γεγονότα δεν είναι παρά μια επανάληψη της σκηνής του λάκκου. Καθώς τα αδέλφια είδαν τον Ιωσήφ να έρχεται προς αυτούς με το βασιλικό φόρεμα που του είχε φτιάξει ο πατέρας, όρμισαν εναντίον του με την κατηγορία ότι είχε έρθει ως κατάσκοπος, για να εξακριβώσει τη συμπεριφορά τους και να την αναφέρει στον πατέρα. Ο Ιωσήφ είχε διαμαρτυρηθεί τότε ότι δεν ήταν κατάσκοπος, αλλά είχε έρθει για να μάθει αν υγιαίνουν. Αυτοί όμως του μίλησαν σκληρά. Με τον ίδιο σκληρό τρόπο τους μιλάει τώρα και ο Κυβερνήτης, όχι για να τους εκδικηθεί, αλλά επαναλαμβάνει όλα αυτά τα γεγονότα για να αφυπνίσει τη συνείδησή τους και να τους κάνει να φέρουν στη μνήμη τους όλα εκείνα τα γεγονότα, για τα οποία θα έπρεπε ειλικρινά να μετανοήσουν. 

      Όταν η αμαρτία συγχωρεθεί τότε πρέπει και να ξεχαστεί. Εάν όμως ξεχαστεί και δεν συγχωρεθεί θα έρθει η ώρα που θα η αμαρτία θα βρει τον καθένα και θα προκαλέσει μια τρομερή αφύπνιση. Και ενώ μπροστά στον Κυβερνήτη έλεγαν: «Καλοί άνθρωποι είμαστε». Λίγο μετά στη γλώσσα τους έλεγαν: «Αληθώς ένοχοι είμεθα για τον αδελφό μας, γιατί είδαμε τη θλίψη της ψυχής του, όταν μας παρακαλούσε, και δεν τον ακούσαμε, γι’ αυτό επήλθε σε μας η θλίψη αυτή». Τα πρώτα λόγια είναι η βιτρίνα, τα δεύτερα είναι, αυτό που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα, η αποκάλυψη της αμαρτίας μέσα στη ζωή τους. Μόνον που δεν γνώριζαν ότι αυτός που ήταν απέναντί τους δεν είχε ανάγκη από διερμηνέα και ότι τα καταλάβαινε όλα. Ας μην το ξεχάσουμε ποτέ. Ο Θεός τα βλέπει όλα, τα ξέρει όλα μέσα στη ζωή μου. Απευθυνόμενος προς τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας συνεχώς επαναλαμβάνει: «Γνωρίζω τα έργα σου» (Αποκάλυψη κεφ. Β/2). 

     Το τρίτο βήμα για την αφύπνισή τους είναι η ευκαιρία που δίνει ο Θεός για να δουλέψει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων το Πνεύμα το Άγιο και να τις ελέγξει για την αμαρτία τους. «Αληθώς ένοχοι είμεθα για τον αδελφό μας». Πόσες φορές το Άγιο Πνεύμα δεν έλεγξε τον καθένα μας: "Δεν φέρθηκα καλά σε κείνη την ψυχή. Είμαι πράγματι ένοχος για κείνη την ψυχή, που δεν της μίλησα, που την πρόδωσα, που την αδίκησα". Όταν το Πνεύμα τού Θεού εργαστεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου κάνει τον άνθρωπο να ανακράζει: «Αλίμονο σε μένα είμαι άνθρωπος αμαρτωλός» (Λουκάς Ε/5: 8). Είναι ο έλεγχος του Αγίου Πνεύματος, είναι η φωνή του Θεού μέσα μας. «Αληθώς ένοχοι είμεθα για τον αδελφό μας». Αυτό είναι το Έργο του Αγίου Πνεύματος. 

     Υπάρχει ένας Αδελφός τον οποίο έχω και έχεις αδικήσει. Ο Αδελφός αυτός δεν «αισχύνεται», δεν ντρέπεται να με ονομάζει και να σε ονομάζει αδελφό Του (Εβραίους Β/2: 11), εσύ ντρέπεσαι να Τον ομολογήσεις; Ντρέπεσαι να μιλήσεις σε μια ψυχή που χάνεται, γι’ Αυτόν; Αυτός "ο Αδελφός" δεν ντράπηκε κι ανέβηκε πάνω σταυρό για τη δική μας σωτηρία". Θα έρθει η ώρα που όσες ψυχές άκουσαν γι’ Αυτόν και Τον απέρριψαν μαζί με τον λαό Ισραήλ που δεν Τον δέχτηκε, Τον έριξε μέσα σε ένα λάκκο (το σταυρό του Γολγοθά) και από τότε Αυτός δίνει σίτο (ζωή) στους ανθρώπους που θα τον αναγνωρίσουν και θα πάνε ταπεινωμένοι και συντετριμμένοι σ’ Αυτόν.

     «Και συρθείς από πλησίον αυτών, έκλαυσε». 

     Είναι η ανθρώπινη στιγμή. Είναι η στιγμή που η ψυχή θα βγάλει το στέμμα και θα το αποθέσει. Θα απεκδυθεί από κάθε τίτλο ή αξίωμα και θα κλάψει μπροστά στο Θεό, θα κλάψει για τον αδελφό του, για την Αγάπη του Θεού, για το Έλεός Του, για την πρόνοιά Του μέσα στη ζωή μας. Για τους ανεξερεύνητους δρόμους Του που οδηγούν πάντα στο αγαθό, πάντα στο καλό, για όσους ειλικρινά Τον εμπιστεύονται. Κι όταν τελειώσεις μην ξεχάσεις να νίψεις το πρόσωπό σου για να μην το αντιληφθούν οι άλλοι. Κάνε το στα «κρυφά» μην το κάνεις για επίδειξη και όταν θα έλθει η ώρα ο Θεός θα αποδώσει στα φανερά. 

    Ακολουθεί μια συνέχεια πολύ διαφορετική. «έλαβε εξ’ αυτών τον Συμεών και έδεσεν αυτόν ενώπιον αυτών». Οι αδελφοί του είδαν μόνον την τελευταία αυτή ενέργειά του και θα τον νόμισαν άγριο, σκληροτράχηλο άνθρωπο. Δεν μπορούσαν με τίποτα να προβλέψουν ότι η κράτηση του είχε σκοπό να υποχρεώσει τους αδελφούς του να επιστρέψουν σ’ αυτόν, αλλά και σιγά – σιγά να αφυπνίσει τις συνειδήσεις τους για να σκεφθούν έναν αδελφό τους που τον είχαν χάσει εδώ και πολλά χρόνια. Και βεβαίως να δοθεί η ευκαιρία στον Ιωσήφ για να ξαναδεί τον ομομήτριο αδελφό του τον Βενιαμίν. Πόσες φορές οδηγούμαστε σε λάθος εκτιμήσεις, διότι δεν εμπιστευόμαστε τα σχέδια που έχει ο Θεός για μας και από μεμονωμένα περιστατικά οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα. 

     Μετά από εντολή του ηγεμόνα σε λίγο όλα ήταν έτοιμα. Τα σακιά ήταν γεμάτα με σιτάρι, δόθηκαν σ’ αυτούς αρκετές ζωοτροφές, απαραίτητο εφόδιο της εποχής για την τροφή των ζώων και τα χρήματα αυτών είχαν επιστραφεί και τοποθετηθεί στο στόμιο καθενός σάκου. «Και φορτώσαντες τον σίτον αυτών επί τους όνους αυτών, ανεχώρησαν εκείθεν». Όλα αυτά έγινα με τρυφερή αγάπη, αλλά όμως οι καρδιές τους διαλύθηκαν από το φόβο. Η ένοχη συνείδηση πολλές φορές, παρερμηνεύει και τα πιο μεγάλα και τα πιο πολύτιμα δώρα που στέλνει ο Θεός. Είναι αυτή που μας κάνει και στην πιο μικρή δυσκολία να απελπιζόμαστε και να λέμε μαζί με τους αδελφούς του Ιωσήφ : «Τι είναι τούτο το οποίο έκαμε ο Θεός σε μας;». Το ταξίδι της επιστροφής τελείωσε. «Ηλθαν προς Ιακώβ τον πατέρα αυτών εις την γην Χαναάν». Και εκεί του ανέφεραν όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί στη γη της Αιγύπτου. Ο Ιακώβ αφού τα άκουσε όλα, και ιδιαίτερα το γεγονός ότι θα έπρεπε να αποχωριστεί τον Βενιαμίν, μια κραυγή ανέβηκε από τα στήθη: «Σεις με ητεκνώσατε». «Δεν θέλει καταβεί ο υιός μου μεθ’ υμών». Όσο και να αντισταθεί ο άνθρωπος στα σχέδια του Θεού, τίποτα δεν θα αλλάξει. 

     βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ.   ΜΓ / 43. 

1 ΚΑΙ η πείνα βάραινε στη γη. 

2 Και αφού τέλειωσαν τρώγοντας το σιτάρι που είχαν φέρει από την Αίγυπτο, ο πατέρας τους είπε σ' αυτούς: Πηγαίνετε ξανά, αγοράστε μας λίγες τροφές. 

3 Και ο Ιούδας τού είπε, λέγοντας: Έντονα διαμαρτυρήθηκε σε μας ο άνθρωπος, λέγοντας: Δεν θα δείτε το πρόσωπό μου, αν δεν είναι μαζί σας ο αδελφός σας. 

4 Αν, λοιπόν, αποστείλεις μαζί μας τον αδελφό μας, θα κατέβουμε, και θα σου αγοράσουμε τροφές 

5 αλλά, αν δεν τον αποστείλεις, δεν θα κατέβουμε, επειδή ο άνθρωπος μας είπε: Δεν θα δείτε το πρόσωπό μου, αν ο αδελφός σας δεν είναι μαζί σας. 

6 Και ο Ισραήλ είπε: Γιατί με κακοποιήσατε, φανερώνοντας στον άνθρωποότι έχετε και άλλον αδελφό; 7 Κι εκείνοι είπαν: Ο άνθρωπος μας ρώτησε ακριβώς για μας, και για τη συγγένειά μας, λέγοντας: Ο πατέρας σας ζει ακόμα; Έχετε άλλον αδελφό; Και του αποκριθήκαμε σύμφωνα με την ερώτηση αυτή μπορούσαμε να ξέρουμε ότι θα μας έλεγε: Φέρτε τον αδελφό σας; 

8 Και ο Ιούδας είπε στον Ισραήλ τον πατέρα του: Στείλε το παιδί μαζί μου, και αφού σηκωθούμε ας πάμε, για να ζήσουμε, και να μη πεθάνουμε, εμείς, εσύ, και οι οικογένειές μας 

9 εγώ εγγυώμαι γι' αυτόν από το χέρι μου να τον ζητήσεις αν δεν τον φέρω σε σένα, και δεν τον στήσω μπροστά σου, τότε να είμαι παντοτινά υπεύθυνος σε σένα 

10 επειδή, αν δεν χρονοτριβούσαμε, σίγουρα αυτή θα ήταν η δεύτερη φορά μέχρι τώρα που θα επιστρέφαμε. 

11 Και ο Ισραήλ, ο πατέρας τους, είπε σ' αυτούς: Αν έτσι πρέπει να γίνει, κάντε το, λοιπόν πάρτε στα σκεύη σας από τους καλύτερους καρπούς τής γης, και φέρτε στον άνθρωπο δώρα, λίγο βάλσαμο, και λίγο μέλι, αρώματα, και μύρο, φυστίκια, και αμύγδαλα 

12 και πάρτε διπλάσιο ασήμι στα χέρια σας και το ασήμι εκείνο που σας επιστράφηκε στο στόμιο των σακιών σας, φέρτε το πάλι στα χέρια σας ίσως, έγινε κατά λάθος 

13 και πάρτε τον αδελφό σας, και αφού σηκωθείτε, επιστρέψτε στον άνθρωπο 

14 και ο Θεός, ο Παντοδύναμος, να σας δώσει χάρη μπροστά στον άνθρωπο, για να αποστείλει μαζί σας τον άλλο σας αδελφό και τον Βενιαμίν κι εγώ, αν είναι να ατεκνωθώ, ας ατεκνωθώ. 

15 ΚΑΙ οι άνθρωποι, παίρνοντας αυτά τα δώρα, πήραν και διπλάσιο ασήμι στα χέρια τους, και τον Βενιαμίν και αφού σηκώθηκαν, κατέβηκαν στην Αίγυπτο, και παραστάθηκαν μπροστά στον Ιωσήφ. 

16 Και όταν ο Ιωσήφ είδε τον Βενιαμίν μαζί τους, είπε στον επιστάτη τού σπιτιού: Φέρε τους ανθρώπους στο σπίτι, και σφάξε ένα σφαχτό, και ετοίμασε, επειδή μαζί μου θα φάνε οι άνθρωποι το μεσημέρι. 

17 Και ο άνθρωπος έκανε όπως του είπε ο Ιωσήφ και ο άνθρωπος έφερε τους ανθρώπους μέσα στο σπίτι τού Ιωσήφ. 

18 Και οι άνθρωποι φοβήθηκαν, επειδή φέρθηκαν μέσα στο σπίτι τού Ιωσήφ και είπαν: Για το ασήμι, που επιστράφηκε στα σακιά μας την πρώτη φορά, μας φέρνουν μέσα, για να βρει αφορμή εναντίον μας, και να ριχτεί επάνω μας, και να πάρει εμάς για δούλους, και τα γαϊδούρια μας. 

19 Και αφού πλησίασαν τον άνθρωπο, τον επιστάτη τού σπιτιού τού Ιωσήφ, μίλησαν σ' αυτόν στην πύλη τού σπιτιού. 

20 Και είπαν: Παρακαλούμε, κύριε κατεβήκαμε την πρώτη φορά για να αγοράσουμε τροφές 

21 και όταν ήρθαμε στο κατάλυμα, ανοίξαμε τα σακιά μας, και να, του καθενός το ασήμι ήταν στο στόμιο του σακιού του, το ασήμι μας σωστό γι' αυτό, το φέραμε πίσω στα χέρια μας 

22 φέραμε και άλλο ασήμι στα χέρια μας, για να αγοράσουμε τροφές δεν ξέρουμε ποιος έβαλε το ασήμι μας στα σακιά μας. 

23 Κι εκείνος είπε: Ειρήνη σε σας μη φοβάστε ο Θεός σας, και ο Θεός του πατέρα σας, σας έδωσε θησαυρό στα σακιά σας το ασήμι σας ήρθε σε μένα. Και τους έδωσε τον Συμεών. 

24 Και ο άνθρωπος έφερε τους ανθρώπους μέσα στο σπίτι τού Ιωσήφ, και τους έδωσε νερό, και ένιψαν τα πόδια τους και έδωσε τροφή στα γαϊδούρια τους. 

25 Κι εκείνοι ετοίμασαν τα δώρα, μέχρις ότου έρθει ο Ιωσήφ το μεσημέρι επειδή, άκουσαν ότι εκεί πρόκειται να φάνε ψωμί. 

26 Και όταν ο Ιωσήφ ήρθε στο σπίτι, του πρόσφεραν τα δώρα, που είχαν στα χέρια τους, μέσα στο σπίτι και τον προσκύνησαν μέχρις εδάφους. 

27 Και τους ρώτησε για την υγεία τους και είπε: Υγιαίνει ο πατέρας σας, ο γέροντας, για τον οποίο μου είπατε; Ζει ακόμα; 

28 Κι εκείνοι είπαν: Υγιαίνει ο δούλος σου ο πατέρας μας ακόμα ζει. Και αφού έσκυψαν προσκύνησαν. 29 Και σηκώνοντας τα μάτια του, είδε τον Βενιαμίν τον αδελφό του, τον ομομήτριο, και είπε: Αυτός είναι ο αδελφός σας ο νεότερος, για τον οποίο μου είχατε πει; Και είπε: Ο Θεός να σε ελεήσει, παιδί μου. 

30 Και ο Ιωσήφ βιάστηκε να αποσυρθεί επειδή, τον συντάραξαν τα σπλάχνα του για τον αδελφό του και ζητούσε τόπο για να κλάψει και μπαίνοντας στο ταμείο, έκλαψε εκεί. 

31 Έπειτα, αφού ένιψε το πρόσωπό του, βγήκε, και συγκρατώντας τον εαυτό του, είπε: Βάλτε ψωμί. 

32 Και έβαλε χωριστά γι' αυτόν και χωριστά για εκείνους, και για τους Αιγυπτίους, που συνέτρωγαν μαζί του, χωριστά επειδή, οι Αιγύπτιοι δεν μπορούσαν να φάνε ψωμί μαζί με τους Εβραίους, επειδή, αυτό είναι βδέλυγμα στους Αιγυπτίους. 

33 Κάθησαν, λοιπόν, μπροστά του, ο πρωτότοκος σύμφωνα με την πρωτοτοκία του, και ο νεότερος σύμφωνα με τη νεότητά του και θαύμαζαν οι άνθρωποι μεταξύ τους. 

34 Και παίρνοντας από μπροστά του μερίδια έστειλε σ' αυτούς το μερίδιο, όμως, του Βενιαμίν ήταν πενταπλάσια μεγαλύτερο από τον καθένα απ' αυτούς. Και ήπιαν και ευφράνθηκαν μαζί του. 

         ΣΧΟΛΙΑ : 

      «Η δε πείνα εβάρυνεν επί την γην». Η «πείνα» δεν θα σταματήσει, αντίθετα θα γίνεται όλο και χειρότερη. Η κατάσταση θα χειροτερεύει, όλο και πιο πολύ πάνω στον κόσμο, μέχρις ότου ο άσωτος σηκωθεί και πάρει τη μεγάλη απόφαση της επιστροφής. Δεν θα σταματήσει μέχρι τούτα τα αδέλφια να «έλθουν εις εαυτόν και να καταλάβουν τι έπραξαν». Ας προσέξουμε πως ο Θεός αφαιρεί σιγά – σιγά τα στηρίγματά τους μέχρις να στηριχθούν σε Εκείνον. Στην αρχή πρόβαλαν την οικογένειά τους, είμαστε δέκα παιδιά, ενός πατέρα, δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι…. κλπ. Όμως ο Κυβερνήτης αρνήθηκε να τους πιστέψει και είπε ότι θα έπρεπε αυτό να το ερευνήσει. Στηρίζονταν στα χρήματά τους αλλά καθώς επέστρεφαν διαπίστωσαν ότι μέσα στα σακιά με το σιτάρι ήταν και τα χρήματά τους, άρα ούτε τα χρήματα θα μπορούσαν να τους σώσουν από τούτο το σκληρό Κυβερνήτη. Ο Θεός γκρεμίζει κάθε στήριγμα γιατί θέλει να στηριζόμαστε σ’ Αυτόν και μόνον. Και καθώς η πείνα «επεβάρυνεν επί την γην», και καθώς το σιτάρι που είχαν φέρει τελείωσε, είπε ο Ιακώβ προς αυτούς: «Υπάγετε πάλιν, αγοράσατε εις ημάς ολίγας τροφάς». Η πείνα οδήγησε τους υιούς Ισραήλ στην Αίγυπτο για να αγοράσουν σιτάρι. Και παρά το γεγονός ότι αδελφός τους ο Συμεών κρατήθηκε αιχμάλωτος στην Αίγυπτο, οι αδελφοί του δεν θα πήγαιναν εκεί για δεύτερη φορά, αν δεν τους πίεζε η ανάγκη για εξεύρεση τροφής. 

     Ο Ιούδας ανέλαβε να εξηγήσει στον πατέρα του τον Ιακώβ, γιατί θα έπρεπε στο δεύτερο ταξίδι τους να πάρουν μαζί τους και το Βενιαμίν και ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την ασφάλεια του νέου. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο Ρουβήν ο πρωτότοκος έχει χάσει τα πρωτεία, διότι είχε πέσει στη μεγάλη αμαρτία να κοιμηθεί με μια από τις ανεπίσημες γυναίκες του πατέρα του τη Βαλά τη δούλη της Ραχίλ (Γένεση ΜΘ/49: 3-4). Μετά από τις προτροπές και υποσχέσεις του Ιούδα ο Ιακώβ υποχώρησε και δέχθηκε να στείλει τον Βενιαμίν στην Αίγυπτο, απευθύνοντας θερμή προσευχή προς το Θεό γι’ αυτούς. Μετά απ’ αυτά, τα παιδιά του Ιακώβ, αφού πήραν πολλά δώρα και διπλάσιο αργύριο στα χέρια τους, επέστρεψαν στην Αίγυπτο για να συναντήσουν και πάλι τον Κυβερνήτη και να αγοράσουν τροφές. Καθώς τους είδε ο Ιωσήφ, πλημμυρισμένος από αγάπη για τα αδέλφια του έδωσε εντολή να ετοιμάσουν ένα σφαχτό για να φάει μαζί τους. Και φοβήθηκαν οι άνθρωποι! Είναι ο φόβος της ένοχης ψυχής. Είναι η αμαρτία που δεν έχει εξομολογηθεί στο Θεό και βαραίνει τη συνείδηση του ανθρώπου. Η αμαρτία που κλείνει τα μάτια του ανθρώπου και δεν τον αφήνει να δει και να γνωρίσει την αγάπη του Θεού (Ιωάννης Γ/3: 16). 

     Καθώς ο Ιωσήφ παρουσιάζεται μπροστά τους, τους ρωτάει για τον πατέρα τους. Και αυτοί «κύψαντες προσεκύνησαν» (Γένεση ΜΓ/43: 28). Με τι θαυμαστό τρόπο εκπληρώθηκαν τα όνειρα του Ιωσήφ. Με τι θαυμαστό τρόπο θα εκπληρωθεί κάθε τι μέσα στη ζωή μας που ο Θεός έχει σχεδιάσει. Εκείνη τη στιγμή καθώς ο Κυβερνήτης σήκωσε τα μάτια του είδε μπροστά του τον ομομήτριο αδελφό του τον Βενιαμίν. Μια μεγάλη ανθρώπινη στιγμή! Συνταράχτηκαν τα σπλάχνα του και ζήτησε τόπο για να κλάψει. Εκείνη τη στιγμή σίγουρα θα θυμήθηκε τη μητέρα τους τη Ραχήλ, η οποία πέθανε πάνω στη γέννα του Βενιαμίν (Γένεση ΛΕ/35: 16-20). Πάνω στη βαθιά του συγκίνηση έδωσε εντολή να φέρουν πενταπλάσια μερίδα για τον Βενιαμίν. Ο Βενιαμίν είναι το πρότυπο του νέου, του άκακου που αγαπά το Θεό. 

     Στη συνέχεια, μετά από εντολή του ηγεμόνος, γέμισαν τα σακιά με τροφές, έβαλαν τα χρήματα μέσα στα σακιά τους και στο σακί του Βενιαμίν έβαλαν το αργυρό ποτήρι του Ιωσήφ. Ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής. Πριν ακόμα απομακρυνθούν μια μεγάλη έκπληξη τους περίμενε. Ο επιστάτης του Ιωσήφ έτρεξε κοντά τους και με θυμό τους λέει: «Γιατί ανταποδώσατε κακό αντί καλού» και λάβατε το αργυρό ποτήρι με το οποίο ο Κύριος μαντεύει και του είναι πολύτιμο;» Αυτοί καθώς άκουσαν αρνήθηκαν την κατηγορία (Γένεση ΜΔ/44: 7-10). Κατέβασαν τα σακιά τους και μετά από έλεγχο που έγινε, βρέθηκε το ποτήρι στο σάκο του Βενιαμίν. Καθώς γύρισαν πίσω στην πόλη και καθώς αντίκρισαν και πάλι τον Ιωσήφ και προσκύνησαν αυτόν, ήταν ιδιαίτερα επικριτικός. «Τι είναι το πράγμα τούτο το οποίο πράξατε;», ρώτησε ο ηγεμόνας. 

     Η επόμενη στιγμή είναι η πιο συγκινητική, η πιο μεγαλειώδης στην ιστορία του κόσμου. Καθώς είχε αποδειχθεί η ενοχή τους, καθώς δεν χωρούσε καμία αμφιβολία για το κακό που είχαν κάνει, καθώς δεν μπορούσε να σταθεί καμία δικαιολογία, κανένα ελαφρυντικό, καθώς ήταν άξιοι, μετά απ’ αυτά, παραδειγματικής τιμωρίας, τότε πλησίασε τον ηγεμόνα ο Ιούδας και είπε : «Τι να είπωμεν προς τον κύριόν μου, τι να λαλήσωμεν, ή πώς να δικαιωθώμεν» (Γένεση ΜΔ/44: 16). Με τούτα τα λίγα λόγια επικαλέστηκε και αφέθηκε στο ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Αυτός είναι ο άνθρωπος. Έφυγε από το Θεό, αμάρτησε, αποστάτησε, έγινε εχθρός του Θεού, υπηρέτησε την αμαρτία και τον αιώνιο εχθρό της ψυχής, τον διάβολο. Μην προσπαθήσουμε να δικαιολογηθούμε, να ελαφρύνουμε τα σφάλματά μας, να δικαιολογήσουμε τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ενοχή μας. «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμαίους Γ/3: 23). 

     Τι να πει ο άνθρωπος, πώς να δικαιολογηθεί. Δόξα τω Θεώ γιατί υπάρχει το Έλεος το Θεού, το οποίο φανερώθηκε στους ανθρώπους, δια Ιησού Χριστού και το οποίο προσφέρεται δωρεάν σε κάθε ψυχή που θα μετανοήσει. «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού αναγέννησεν ημας εις ελπίδα ζώσαν δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών» (Α΄ Πέτρου Α/1: 3). Ένας αμαρτωλός Τελώνης χτυπάει το στήθος του και γεμάτος μετάνοια ζητάει το Έλεος του Θεού, και κατεβαίνει στο σπίτι του δικαιωμένος. «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκάς ΙΗ/18: 13). Ο Απόστολος Παύλος τονίζει προς τους Εφέσιους χριστιανούς: «… Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις Έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποία ηγάπησεν ημας, και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημας μετά του Χριστού» (Εφεσίους Β/2: 4). Αυτό είναι το Έλεος του Θεού για τον άνθρωπο. Είναι μεγάλο (Αριθμοί ΙΔ/14: 18,19, Ησαΐας ΝΔ/54: 7), είναι πλούσιο, είναι άφθονο, είναι αιώνιο, γεμίζει τη γη (Ψαλμός ΡΙΘ/119: 64). 

      «Τι να είπωμεν προς τον κύριόν μου, τι να λαλήσωμεν, ή πώς να δικαιωθώμεν». Έλεος Κύριε. Μη διστάσεις ψυχή να επικαλεστείς το Έλεος του Θεού στη ζωή σου. Πριν από μερικούς μήνες στον κεντρικό παραλιακό δρόμο της Πάτρας παραβίασα με το αυτοκίνητό μου ένα κόκκινο σηματοδότη. Καθώς με σταμάτησε η Τροχαία διαπιστώθηκε ότι δεν είχα μαζί μου και το ασφάλιστρο του αυτοκινήτου. Τι να πω πώς να δικαιολογηθώ. Παραδέχτηκα την ενοχή μου. 500 € για το ασφάλιστρο και άλλα τόσα πρόστιμο για την παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη μου λέει ο τροχονόμος θα πληρώσεις. Εκείνη την ώρα τον κοιτάζω στα μάτια και του λέω : Έλεος άνθρωπέ μου. Ενώ είχε βγάλει το μπλοκάκι του να με γράψει και είχε γράψει αρκετά από τα στοιχεία μου, γυρίζει ξαφνικά και μου λέει: "Φύγε και να μην σε ξάνα πιάσω". Έφυγα ευχαριστώντας το Θεό, ο οποίος με την επίκληση του Ελέους Του έβαλε στην καρδιά αυτής της ψυχής να με αθωώσει. Τι θαυμαστό που είναι το Έλεος του Θεού. Πού θα βρισκόταν ο καθένας μας τούτη την ώρα, αν δεν υπήρχε ο Έλεος του Θεού να μας σκεπάζει. «Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού» (Θρήνοι Γ/3 : 22). 

     «Τότε ο Ιωσήφ δεν ηδυνήθη να κρατήσει εαυτόν». Αλλά πριν προχωρήσουμε σ’ αυτό το κεφάλαιο, θα πρέπει να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που μπαίνει καθώς παρατηρεί κάποιος τη συμπεριφορά του Ιωσήφ προς τα αδέλφια του: Γιατί ο Ιωσήφ δεν φανερώθηκε από την πρώτη στιγμή στα αδέλφια του; Γιατί προσποιήθηκε και έπαιξε μαζί τους όλο αυτό το παιγνίδι; Τους κατηγόρησε ότι είναι κατάσκοποι, στη συνέχεια κράτησε τον Συμεών, ενώ απέστειλε αυτούς εις τον Πατέρα τους, με την υπόσχεση ότι θα φέρουν τον μικρότερο αδελφό τους στην Αίγυπτο, στη συνέχεια με την τοποθέτηση του αργυρού ποτηριού στο στόμιο του σάκου του νεότερου αδελφού, η ταραχή, ο φόβος που δημιουργήθηκε, όλα αυτά γιατί; Η απάντηση είναι στο βιβλίο «Β΄ Σαμουήλ» ΙΒ/12: 14 διότι «ο Θεός δεν θέλει να απολεσθεί ψυχή, αλλά εφευρίσκει μέσα, ώστε ο εξόριστος να μη μένει εξωσμένος απ’ αυτού». Γιατί έπρεπε να συμβούν όλα αυτά; Στο βιβλίο των «Παροιμιών» (κεφ. ΚΗ/28: 13) αναφέρεται: «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθεί, ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθεί». 

      Ο Θεός επιτρέπει δυσκολίες, προβλήματα μ' ένα και μόνο σκοπό, όχι για να τιμωρήσει, αλλά για να αφύπνιση την ψυχή, να την φέρει «εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17) με σκοπό να εκζήτηση Εκείνον και να μην απολεσθεί, αλλά να σωθεί αιωνίως. Πόσες ψυχές σήμερα μέσα στον κόσμο, πόσοι νέοι μέσα στην αμαρτία, στα ξυλοκέρατα, ανάμεσα στα γουρούνια, μέσα στα ναρκωτικά, την πορνεία, τη διαφθορά, δεν έρχονται «εις εαυτόν». Και ο Θεός περιμένει, κρούει, επιτρέπει γεγονότα (δυσμενή πολλές φορές). Γιατί; Γιατί δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Για να μη χαθεί η ψυχή, αλλά να έρθει σε μετάνοια και σωτηρία.  

     βιβλίο ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ. ΜΕ/45,  εδ. 1 – 20. 

1 Τότε, ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να κρατήσει τον εαυτό του μπροστά σε όλους τους παριστάμενους, που ήσαν μπροστά του και φώναξε: Βγάλτε τους έξω όλους από κοντά μου και δεν έμεινε κανένας μαζί του, καθώς ο Ιωσήφ αναγνωριζόταν στους αδελφούς του 

2 και άφησε μια φωνή με κλαυθμό και άκουσαν οι Αιγύπτιοι και άκουσε και το παλάτι του Φαραώ. 

3 Και ο Ιωσήφ είπε στους αδελφούς του: Εγώ είμαι ο Ιωσήφ ζει ακόμα ο πατέρας μου; Και δεν μπορούσαν οι αδελφοί του να του αποκριθούν, επειδή ταράχθηκαν από την παρουσία του. 

4 Και ο Ιωσήφ είπε στους αδελφούς του: Πλησιάστε σε μένα, παρακαλώ. Και πλησίασαν. Και είπε: Εγώ είμαι ο Ιωσήφ ο αδελφός σας, τον οποίο πουλήσατε στην Αίγυπτο. 

5 Τώρα, λοιπόν, μη λυπάστε ούτε να σας φανεί σκληρό, ότι με πουλήσατε εδώ επειδή, για διατήρηση της ζωής με απέστειλε ο Θεός μπροστά σας. 

6 Δεδομένου ότι, αυτός είναι ο δεύτερος χρόνος της πείνας στη γη και μένουν ακόμα πέντε χρόνια, στα οποία δεν θα υπάρχει ούτε αροτρίαση ούτε θερισμός. 

7 Και ο Θεός με απέστειλε μπροστά σας για να διατηρήσω σε σας διαδοχή στη γη, και να διαφυλάξω τη ζωή σας με μεγάλη λύτρωση. 

8 Τώρα, λοιπόν, δεν με αποστείλατε εσείς εδώ, αλλ' ο Θεός και με έκανε πατέρα στον Φαραώ, και κύριο ολόκληρου του παλατιού του, και άρχοντα ολόκληρης της γης τής Αιγύπτου. 

9 Σπεύδοντας, ανεβείτε στον πατέρα μου, και πείτε του: Έτσι λέει ο γιος σου ο Ιωσήφ ο Θεός με έκανε κύριον ολόκληρης της Αιγύπτου κατέβα σε μένα, μη σταθείς 

10 και θα κατοικήσεις στη γη Γεσέν και θα είσαι κοντά μου, εσύ και οι γιοι σου, και οι γιοι των γιων σου, και τα κοπάδια σου, και οι αγέλες σου, και όλα όσα έχεις 

11 και θα σε τρέφω εκεί (επειδή, μένουν ακόμα πέντε χρόνια πείνας), για να μη έρθεις σε στέρηση, εσύ και η οικογένειά σου, και όλα όσα έχεις. 

12 Και προσέξτε, τα μάτια σας βλέπουν και τα μάτια τού αδελφού μου Βενιαμίν, ότι το στόμα μου μιλάει σε σας 

13 αναγγείλτε, λοιπόν, στον πατέρα μου ολόκληρη τη δόξα μου στην Αίγυπτο, και όλα όσα είδατε, και σπεύδοντας κατεβάστε τον πατέρα μου εδώ. 

14 Και πέφτοντας στον τράχηλο του Βενιαμίν τού αδελφού του, έκλαψε και ο Βενιαμίν έκλαψε στον τράχηλο εκείνου. 

15 Και αφού τους καταφίλησε όλους τους αδελφούς του, έκλαψε επάνω τους και ύστερα οι αδελφοί του μίλησαν μαζί του. 

16 Και ακούστηκε στο παλάτι τού Φαραώ η φήμη, που έλεγε: Ήρθαν οι αδελφοί τού Ιωσήφ και ο Φαραώ χάρηκε, και οι δούλοι του. 

17 Και ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: Πες στους αδελφούς σου, τούτο να κάνετε φορτώστε τα ζώα σας, και πηγαίνετε, ανεβείτε στη Χαναάν 

18 και παίρνοντας τον πατέρα σας, και τις οικογένειές σας, ελάτε σε μένα και θα σας δώσω τα αγαθά τής γης τής Αιγύπτου, και θα φάτε το πάχος τής γης. 

19 Κι εσύ πρόσταξε: Αυτό να κάνετε, πάρτε για τον εαυτό σας άμαξες από τη γη τής Αιγύπτου, για τα παιδιά σας, και για τις γυναίκες σας και αφού σηκώσετε τον πατέρα σας, ελάτε 

20 και μη λυπηθείτε την αποσκευή σας επειδή, τα αγαθά ολόκληρης της γης τής Αιγύπτου θα είναι δικά σας. 

     ΣΧΟΛΙΑ:

    «Τότε ο Ιωσήφ δεν ηδυνήθη να κρατήσει εαυτόν». Είναι το αποκορύφωμα. Είναι το ξέσπασμα της αγάπης του Πατέρα. Είναι η ώρα που εξελίσσεται μια πολύ λεπτή ανθρώπινη σκηνή. Είναι η μεγάλη εκείνη στιγμή που ο Πατέρας αγκαλιάζει τον "άσωτο" υιό του. Η εντολή του Κυβερνήτη είναι αυστηρή: «εκβάλετε πάντας απ’ εμού» και δεν έμεινε κανένας κοντά τους. Ο Ιωσήφ μόνος με τους αδελφούς του. Εάν θέλεις να γνωρίσεις το Χριστό, μείνε μόνος σου «ενώπιος ενωπίω», μόνον τότε θα Τον γνωρίσεις. Αυτή την ώρα σ’ αυτή την κατάσταση «άφησε φωνή μετά κλαυθμού», την οποία την άκουσαν οι Αιγύπτιοι, την άκουσε και όλος ο οίκος του Φαραώ. Φανταστείτε την υπερένταση στην οποία είχε περιέλθει ο Ιωσήφ. Είναι εκείνη η αγωνία, η υπερένταση που αισθάνεται ο Θεός για την κάθε αμαρτωλή ψυχή. Φανταστείτε την αγωνία του Πατέρα για το παιδί του που είχε φύγει μακριά, έχοντας λάβει μαζί του ό,τι του ανήκε από την περιουσία (Λουκάς ΙΕ/15: 11-32). Τα μάτια του Πατέρα ήταν καρφωμένα στο δρόμο της επιστροφής, η αγωνία Του πολύ μεγάλη. Ξαφνικά βλέπει το χαμένο παιδί Του, βλέπει το απολωλός να επιστρέφει. Κορυφαία στιγμή για τον Πατέρα, για τον ουρανό, για την μετανιωμένη ψυχή. Την ώρα που φιλούσε το παιδί του στο βρώμικο από τα γουρούνια τράχηλο, την ώρα της υπέρτατης χαράς δυο τρεμάμενα λόγια ξέφευγαν από το στόμα του πατέρα. «Αυτό το παιδί μου, ήταν χαμένο και ευρέθει». «Ούτω, σας λέγω, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού διά ένα αμαρτωλόν μετανοούντα» (Λουκάς ΙΕ/15: 10). 

     Στο αποκορύφωμα λοιπόν της αγωνίας, μη μπορώντας να κρατηθεί άλλο ο Κυβερνήτης μέσα σε βαθιά συγκίνηση απευθύνεται στα αδέλφια του για να τους πει: «Εγώ είμαι ο Ιωσήφ». Μεγάλη η έκπληξη των αδελφών. Πόσες ψυχές θα εκπλαγούν εκείνη την ημέρα στον ουρανό, γιατί δεν αναγνώρισαν στη ζωή τους τον Αδελφό τους, τον Ιησού Χριστό. Έκπληκτες θα εκλιπαρούν: «Κύριε, πότε σε είδαμε, Κύριε πότε σε γνωρίσαμε….» (Ματθαίος ΚΕ/25: 44). Έκπληξη, αίσθηση ενοχής, φόβος, αγωνία, όλα αυτά τους έκαναν να μείνουν βουβοί.

     «Και δεν ηδύνατο οι αδελφοί αυτού να αποκριθώσι προς αυτόν». 

    Σήμερα πολλοί λένε πολλά. Αν υπάρχει Θεός ή αν δεν υπάρχει, αν ο Χριστός πέθανε ή ναρκώθηκε ή κοιμήθηκε και μύρια άλλα. Εκείνη την ημέρα καθώς θα αντικρίσουν τον Άρχοντα του ουρανού, τον Αναστημένο και δοξασμένο Ιησού Χριστό, δε θα έχουν να πουν ούτε μία λέξη. Πόσο χαρακτηριστική είναι η σκηνή. Όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει το γλέντι. Στην τελευταία του ματιά ο οικοδεσπότης παρατηρεί κάποιον φιλοξενούμενο που δεν έφερε «ένδυμα γάμου». Μια φιλική ερώτηση του έκανε καθώς τον είδε: «Φίλε πως βρέθηκες εσύ. Ο δε απεστωμώθει» (Ματθαίος ΚΒ/22: 12). Εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του θα φραχτεί κάθε στόμα (Ρωμαίους Γ/3: 19). Είμαι ο Ιωσήφ, ο αδελφός σας, τον οποίον πουλήσατε στην Αίγυπτο και με πολύ τρυφερότητα προσθέτει: «Τώρα λοιπόν μη λυπάστε, ούτε να φανεί σε σας σκληρό ότι με πουλήσατε, επειδή για τη διατήρηση της ζωής με έστειλε ο Θεός μπροστά από σας». Το αποκορύφωμα της αγάπης, της ευγένειας, της λεπτότητας, της ανθρωπιάς. 

     Το σημερινό μας μάθημα είναι πολύ απλό. Πίσω απ’ όλα όσα συμβαίνουν μέσα στη ζωή μας είναι ο Θεός και κάθε φορά έρχεται να μετατρέψει το κακό σε αγαθό. Το μίσος των αδελφών, τη διαφθορά της συζύγου του Πεντεφρή, την αγνωμοσύνη του αρχιοινοχόου, το όνειρο του Φαραώ, όλα τούτα που ο εχθρός είχε εφεύρει για να εξοντώσει τον Ιωσήφ, έρχεται ο Θεός και τα μετατρέπει σε μια μεγάλη ευλογία, τόσο για τον Ιωσήφ, όσο και για άλλους ανθρώπους γύρω του. 

    Ψυχή, καθώς ο Χριστός στέκεται μπροστά στην πόρτα της καρδιάς σου και κρούει (Αποκάλυψη Γ/3: 20) και καθώς εσύ ρωτάς ποιος είναι, έρχεται να σου πει σήμερα: "Είμαι ο αδελφός σου, ο Ιησούς που, με τη ζωή σου μέχρι σήμερα με πούλησες, με απέρριψες, με εδίωξες, συκοφάντησες, με σταύρωσες…. Αν η ψυχή θα μετανοήσει, αν καταλάβει τι έκανε, πως φέρθηκε στον αδελφό της, καθώς ο Κύριος τη βλέπει στεναχωρημένη και πικραμένη για ό,τι έκανε, έρχεται αμέσως να την παρηγορήσει και να της πει. «Όμως μη λυπάσαι γι’ αυτό που έκανες». Ξέχασε κάθε τι από το αμαρτωλό παρελθόν σου. Όλα τούτα ο Θεός τα μετέτρεψε σε μια μεγάλη ευλογία για σένα. 

    Και είπε ο Ιωσήφ προς τους αδελφούς του «πλησιάσατε προς εμέ». Η αιώνια πρόσκληση του Χριστού σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου φύλου, φυλής, έθνους, γλώσσας. "Ελάτε σε Μένα, όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). Πλησίασε ψυχή για να Με γνωρίσεις. Πλησίασε Θωμά, Γιώργη, Μαρία.... για να βάλεις το δάκτυλό σου «εις τον τύπον των ήλων» και να μην είσαι πλέον άπιστος, αλλά πιστός (Ιωάννης Κ/20: 27). Πλησίασε και θα λάβεις ανάπαυση, θα λάβεις σωτηρία. Πλησίασε αμαρτωλή ψυχή περιμένει με αγωνία ο Θεός για να σε αγκαλιάσει και να σε φιλήσει στον τράχηλο, για να καθίσει μαζί σου στο μεγάλο τραπέζι της χαράς, στη μεγάλη γιορτή του ουρανού. Ο Θεός με απέστειλε ψυχή μπροστά από σένα για να ετοιμάσω τόπο στον ουρανό και θα έρθω να σε παραλάβω για να είσαι και συ εκεί που είμαι Εγώ (Ιωάννης ΙΔ/14: 3). 

      Είμαι ο αδελφός σας, ο Ιωσήφ, ο πατέρας μου, ζει ακόμα. Η ώρα της δικαίωσης, η εκπλήρωση της υπομονής. Ο Ιακώβ που ο Θεός τον ονόμασε "Ισραήλ" (Γένεση ΛΒ/32: 28), που σημαίνει "ισχύς Θεού". Λίγες και κακές ήταν οι ημέρες της ζωής μου, θα ομολογήσει ο ίδιος μπροστά στον Φαραώ (Γένεση ΜΖ/47: 9). Ο πολύπαθος και πολυμήχανος Ιακώβ βρίσκεται θλιμμένος στη Χαρράν και περιμένει με αγωνία τα παιδιά του να επιστρέψουν σ’ αυτόν. Όμως ο Θεός δε θα αφήσει το δικό Του παιδί μόνιμα στη θλίψη και την αγωνία. Έχει ορίσει χρόνο για όλα αυτά (Αποκάλυψη Β/2: 10). Πολύ σύντομα θα έλθει η ώρα της δικαίωσης, της χαράς, της ευδαιμονίας, για τον πιστό άνθρωπο. Πηγαίνετε στον πατέρα μου και πείτε του ότι ο Θεός με έκανε κύριο σε όλη τη γη της Αιγύπτου, απαγγείλατε σ’ αυτόν όλη τη δόξα μου και όλα όσα είδατε και σπεύστε να καταβιβάσατε τον πατέρα μου εδώ. 

    Τούτη την ώρα της δικαίωσης μην κουραστείς, ψυχή, να την περιμένεις. Θα έλθει τότε που την έχει ορίσει ο Κύριος. Μην την μετρήσεις με το ανθρώπινο ρολόι και κουραστείς, άφησε να την μετρήσει ο Θεός με το δικό Του αλάνθαστο ρολόι, έχοντας πάντοτε υπόψη ότι η ώρα του Κυρίου είναι η καλύτερη και φέρνει πάντοτε ευλογίες. 

      «Και πεσών επί τον τράχηλον Βενιαμίν του αδελφού αυτού, έκλαυσε και ο Βενιαμίν έκλαυσε επί τον τράχηλον εκείνου. Και καταφιλήσας πάντας τους αδελφούς αυτού, έκλαυσεν επ’ αυτούς».     Μέσα στη χαρά αγκαλιάστηκε με τον ομομήτριο αδελφό του το Βενιαμίν, αγκαλιάστηκε και φιλήθηκε και με τα άλλα αδέλφια του. Και με το Συμεών και με το Ρουβήν που του είχαν δέσει τα χέρια και τον περιγελούσαν, καθώς τους παρακαλούσε μέσα από το λάκκο. Ναι, όλους περιμένει ο Κύριος να τους αγκαλιάσει, όλους τους καλεί, όλους τους θέλει, όλους τους περιμένει. "Ο Χριστός ήρθε για να σώσει αμαρτωλούς" (Α΄ Τιμοθέου Α/1: 15). 

    Στις ημέρες μας βλέπουμε ότι ο λαός Ισραήλ μετά από δέκα εννέα αιώνες περιπλανήσεων, διωγμών, στερήσεων (Ιερεμίας ΚΘ/29: 18) έγινε και πάλι κράτος, σύμφωνα με την υπόσχεση που ο Θεός τους είχε δώσει (Ιερεμίας Λ/30: 7, 10), βλέπουμε να καθίσταται "κεφαλή των εθνών και όχι ουρά" (Δευτερονόμιον ΚΗ/28: 13). Πρόκειται να ακολουθήσουν φοβερά γεγονότα καθώς η Ρωσία με άλλα συμμαχικά κράτη, Γερμανία (Γομέρ), Περσία, Αίγυπτο, Αιθιοπία, Λιβύη και άλλα κράτη θα στραφεί κατά του Ισραήλ (Ιεζεκιήλ κεφ. ΛΗ/38). Επίσης θα έρθει η ώρα που θα συμμαχήσει με τον Αντίχριστο, όταν αυτός θα κάνει συνθήκη με πολλούς για μία εβδομάδα (Δανιήλ Θ/9: 27). Όταν όμως αυτός θα ζητήσει να τον προσκυνήσουν, θα καταλάβει το λάθος του. Ο Αντίχριστος θα στραφεί εναντίον του και θα περάσει μέσα από τη μεγαλύτερη θλίψη της ιστορίας του. 

    Αυτή η απρόσμενη συνάντηση που έγινε μεταξύ του Ιωσήφ και των αδελφών του, είναι μια προεικόνιση αυτού που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ του Χριστού και του Ισραήλ. Στην κρισιμότερη ώρα της ιστορίας τους, τον «καιρό της δοκιμασίας του Ιακώβ» (Ιερεμίας Λ/30: 7), ο Εβραϊκός λαός θα ξαναβρεθεί "πρόσωπο με πρόσωπο" με το Μεσσία του, το Μεσσία που κάποτε απέρριψε και θα δει στο σώμα Του τα σημάδια της λόγχης και της φρικτής τους απόρριψης. Θα είναι τότε που θα πενθήσουν και θα ομολογήσουν με μια καρδιά ραγισμένη: «Σταθήκαμε πολύ ένοχοι προς τον αδελφό μας τον Ιησού». Τον παραδώσαμε στους Ρωμαίους για να σταυρωθεί, Τον αρνηθήκαμε μπροστά στον Πιλάτο, ζητήσαμε να ελευθερώσει έναν κακούργο και να σταυρώσει τον Ιησού. Είπαμε το Αίμα Του να είναι πάνω μας πάνω στα παιδιά μας. Θα είναι η ώρα που ο Ιησούς θα αναγνωριστεί από τους αδελφούς Του και θα τους παρηγορήσει στη μεγάλη τους θλίψη λέγοντας: «Είμαι ο Ιησούς ο αδελφός σας, Αυτός που παραδώσατε για να σταυρωθεί και νομίζατε ότι έχω πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, όμως τώρα μη λυπάστε γιατί για τη διατήρηση της ζωής (τόσο των εθνικών όσο και των Ιουδαίων) με έστειλε ο Θεός μπροστά σας». Θα είναι η μεγάλη ώρα κατά την οποία οι Ισραηλίτες «θα αποβλέψουν σε κείνον τον οποίον εξεκέντισαν και θέλουσι πενθήσει δι' αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθεί δι' αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού» και ειλικρινά θα μετανοήσουν (Ζαχαρίας ΙΒ/12: 10). 

    βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ. ΜΣ/46,  εδ. 1 – 7. 

1 ΚΑΙ όταν ο Ισραήλ με όλα τα υπάρχοντά του αναχώρησε, ήρθε στη Βηρ-σαβεέ, και πρόσφερε θυσίες στον Θεό τού πατέρα του, του Ισαάκ. 

2 Και ο Θεός είπε στον Ισραήλ, διαμέσου οράματος της νύχτας, λέγοντας: Ιακώβ, Ιακώβ. Κι εκείνος είπε: Εδώ είμαι. 

3 Και είπε: Εγώ είμαι ο Θεός, ο Θεός τού πατέρα σου μη φοβηθείς να κατέβεις στην Αίγυπτο επειδή, θα σε κάνω εκεί ένα μεγάλο έθνος 

4 εγώ θα κατέβω μαζί σου στην Αίγυπτο, κι εγώ, βέβαια, θα σε ανεβάσω ξανά και ο Ιωσήφ θα βάλει τα χέρια του στα μάτια σου. 

5 Και ο Ιακώβ σηκώθηκε από τη Βηρ-σαβεέ, και οι γιοι τού Ισραήλ έβαλαν τον Ιακώβ, τον πατέρα τους, και τα παιδιά τους, και τις γυναίκες τους, επάνω στις άμαξες, που ο Φαραώ έστειλε για να τον σηκώσουν. 

6 Και παίρνοντας τα κτήνη τους, και τα υπάρχοντά τους, που απέκτησαν στη γη Χαναάν, ήρθαν στην Αίγυπτο, ο Ιακώβ και ολόκληρο το σπέρμα του μαζί του 

7 τους γιους του, και τους γιους των γιων του μαζί του, τις θυγατέρες του, και τις θυγατέρες των γιων του, και ολόκληρο το σπέρμα του το έφερε μαζί του στην Αίγυπτο.

     βιβλίο  ΓΕΝΕΣΗΣ,  κεφ. ΜΣ/46,  εδ. 28 – 34. 

28 ΚΑΙ ο Ιακώβ έστειλε τον Ιούδα μπροστά του στον Ιωσήφ, για να κατέβει πριν απ' αυτόν στη Γεσέν και ήρθαν στη γη Γεσέν. 

29 Και αφού ο Ιωσήφ έζεψε την άμαξά του, ανέβηκε σε συνάντηση του Ισραήλ, του πατέρα του, στη Γεσέν και βλέποντάς τον, έπεσε επάνω στον τράχηλό του και έκλαψε πολλή ώρα επάνω στον τράχηλό του. 

30 Και ο Ισραήλ είπε στον Ιωσήφ: Τώρα, ας πεθάνω, αφού είδα το πρόσωπό σου, επειδή εσύ ζεις ακόμα. 

31 Και ο Ιωσήφ είπε στους αδελφούς του, και στην οικογένεια του πατέρα του: Εγώ θα ανέβω, και θα αναγγείλω στον Φαραώ, και θα του πω: Οι αδελφοί μου, και η οικογένεια του πατέρα μου, που ήσαν στη γη Χαναάν, ήρθαν σε μένα 

32 και οι άνθρωποι είναι ποιμένες, επειδή είναι άνδρες κτηνοτρόφοι και έφεραν τα ποίμνιά τους, και τις αγέλες τους, και όλα όσα έχουν. 

33 Αν, λοιπόν, σας καλέσει ο Φαραώ, και πει: Ποιο είναι το επιτήδευμά σας; 

34 Θα πείτε: Οι δούλοι σου είμαστε άνδρες κτηνοτρόφοι από τα νεανικά μας χρόνια μέχρι τώρα, κι εμείς και οι πατέρες μας για να κατοικήσετε στη γη Γεσέν επειδή, κάθε ποιμένας προβάτων είναι βδέλυγμα στους Αιγυπτίους. 

     ΣΧΟΛΙΑ:

    Εξιστορώντας τη ζωή του Ιωσήφ ζήσαμε πραγματικά καταπληκτικές στιγμές. Πάνω απ’ όλα είδαμε το μυστήριο της πρόνοιας του Θεού. Είδαμε πως ό,τι και αν συμβεί, όσο δύσκολες στιγμές και αν υπάρξουν, στο τέλος ο Θεός θα τα μετατρέψει και θα τα κάνει μια ευλογία για το δικό Του παιδί. Ακόμα και κείνες τις άσεμνες προτάσεις της κυρίας, ακόμα και η λησμονιά του Αρχιοινοχόου; Ναι. Φανταστείτε να τον είχε θυμηθεί αμέσως; Μπορεί τα πράγματα να είχαν πάρει άλλη μορφή και να μην είχε φτάσει ποτέ στο παλάτι ο Ιωσήφ. Ο Θεός είχε σχεδιάσει τα πάντα. Θα πρέπει να δεχόμαστε τα σχέδια του Θεού μέσα στη ζωή μας και να μην προσπαθούμε να τα αλλάξουμε ή να τα τροποποιήσουμε. «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ' αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει». (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Διαπιστώσαμε άλλη μια φορά εκείνο που διά Πνεύματος Αγίου αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους», (κεφ. Η/8, εδ. 28): «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούν εις το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν». 

      Υπήρξε στη ζωή του Ιωσήφ μια περίοδος ταπείνωσης, εξευτελισμού, πλήρους απόρριψης από τους δικούς του. Μια περίοδος που είχε ημερομηνία λήξης καθώς δεν άργησε ο Φαραώ να στείλει να τον φωνάξουν από τη φυλακή για να εξηγήσει εκείνα τα όνειρα. Ακολουθεί η πείνα, η οποία θα γίνει η αιτία να ξανά σμίξουν τα παιδιά του Ιακώβ με τον αδερφό τους τον Ιωσήφ τον οποίο είχαν για πεθαμένο. Θυμηθείτε τις συζητήσεις που κάνανε μπροστά στον Ιωσήφ στην Αίγυπτο. «Ο ένας δεν είναι πιά» και με βεβαιότητα έλεγαν: «Είναι πεθαμένος». Όμως την ώρα που τα αδέλφια του τον νόμιζαν πεθαμένο, ο Ιωσήφ είχε φτάσει στην κορυφή της ανύψωσής του. Ήταν πλέον ο διατηρητής της ζωής. Ήταν ο μόνος δυνάμενος να δώσει «άρτον», δηλαδή ζωή. 

       Αυτό ακριβώς πιστεύουν σήμερα οι Εβραίοι για τον Ιησού. Αλλά θα έρθει η ώρα στον «καιρό της δοκιμασίας του Ιακώβ», που ο Εβραϊκός λαός θα βρεθεί πρόσωπο προς πρόσωπο με το Μεσσία που κάποτε Τον απέρριψε. Θα δει στο σώμα Του τα σημάδια από τη λόγχη, από τα καρφιά. Θα θυμηθεί εκείνη τη μεγάλη απόρριψη και με ραγισμένη καρδιά θα ομολογήσει: «Σταθήκαμε πολύ ένοχοι προς τον αδελφό μας τον Ιησού». Θα είναι η στιγμή που ο ίδιος ο Ιησούς θα γνωριστεί στους αδελφούς Του και θα τους παρηγορήσει λέγοντας: «Είμαι ο Ιησούς ο αδελφός σας, αυτός που παραδώσατε για να σταυρωθεί και που νομίζατε ότι πέθανε από πολύ καιρό. Και τώρα μη λυπάστε και μη κοιτάζετε θλιμμένα, γιατί για τη διατήρηση της ζωής με έστειλε ο Θεός μπροστά από σας». 

     Μετά απ’ αυτά δεν άργησε να έλθει και η ώρα της συνάντησης του Ιωσήφ με τον πατέρα του, τον Ιακώβ. Καθώς τον βλέπει και τον αγκαλιάζει ο Ισραήλ, δύο λόγια ξεφεύγουν από τα χείλη του. «Ας αποθάνω τώρα, αφού είδα το πρόσωπό σου, διότι ακόμα ζεις». Πολυτάραχη η ζωή του Ισραήλ (Ιακώβ). Εξαπάτησε τον αδελφό του τον Ησαύ για να πάρει την ευλογία, με τα πρωτοτόκια (Γένεση ΚΕ/25: 34), έφυγε κυνηγημένος από το σπίτι του. Στο δρόμο της εξορίας του παρουσιάστηκε ο Θεός, ενώ αυτός κοιμόταν και του αποκάλυψε μία σκάλα που είχε ως αρχή της τη γη και έφθανε μέχρι τον ουρανό, πάνω στην οποία ανέβαιναν και κατέβαιναν άγγελοι (Γένεση ΚΗ/28: 12). Η σκάλα προεικόνιζε τον Ιησού Χριστό, ο οποίος με το Έργο της σωτηρίας το οποίο πραγματοποίησε, ένωσε τον αμαρτωλό άνθρωπο με το δίκαιο Θεό. Ο Ίδιος ο Κύριος έγινε η σκάλα (η οδός) που οδηγεί κατευθείαν στον Πατέρα (Ιωάννης ΙΔ/14: 6). Ακολουθεί μια σκληρή ζωή κοντά στο θείο του, τον Λάβαν με σκληρή δουλειά. Εργάστηκε επτά χρόνια για να λάβει ως γυναίκα του τη Ραχήλ, όμως τον εξαπάτησαν και πήρε την αδελφή της τη Λεία, που ήταν μεγαλύτερη. Η αγάπη του όμως για τη Ραχήλ ήταν τόσο μεγάλη που εργάστηκε άλλα επτά χρόνια για να λάβει τελικά και τη Ραχήλ ως γυναίκα του. Κάτω από δύσκολες συνθήκες έφυγε από το θείο του και επέστρεψε πίσω. Εκεί είχε να αντιμετωπίσει τον εξαγριωμένο αδελφό του, τον Ησαύ. Στοιχεία της ζωής του Ιακώβ: Προσευχή, δεινοπαθήματα, αδιάρρηκτη επαφή με το Θεό. Στάθηκε μπροστά στο Φαραώ και «ευλόγησε ο Ιακώβ τον Φαραώ». Είναι φανερό ότι ήταν μεγαλύτερος και από τον μεγαλύτερο άρχοντα της εποχής του, τον Φαραώ. 

    Καθώς πλησιάζουν οι μέρες να φύγει από τη ζωή καλεί τον Ιωσήφ και λέει: «Εάν εύρηκα χάριν έμπροσθέν σου, βάλε παρακαλώ τη χείρα στου υπό τον μηρόν μου και κάμε εις εμέ έλεος και αλήθεια μη με θάψεις παρακαλώ στην Αίγυπτο. Αλλά θέλω κοιμηθεί μετά των πατέρων μου και θέλεις με μετακομίσει εκ της Αιγύπτου και θέλεις με θάψει εν των τάφω αυτών». Είναι η εικόνα του πιστού ανθρώπου, ο οποίος δε θα παραμείνει στο χώμα, αλλά o ίδιος ο Κύριος θα έρθει να τον παραλάβει για να τον μεταφέρει, μετά το θάνατό του στον τόπο της ευλογίας, που Εκείνος έχει ετοιμάσει για όσους έχουν την ελπίδα του σ’ Αυτόν. Την ίδια βεβαιότητα είχε εκφράσει και ο Ιώβ. «Ζεί ο Λυτρωτής μου και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γής και αφού με το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρεί, πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν» (Ιώβ ΙΘ/19: 25–26). Τούτα τα λόγια και ολόκληρο το βιβλίο του Ιώβ αποτελεί έναν ύμνο προς την αθανασία. Ο Δαβίδ λέγει: «Δε θα αφήσει την ψυχήν μου εν τω Άδη να δει διαφθορά, εφανέρωσε εις εμέ την οδόν της ζωής» (Ψαλμός ΙΣΤ/16: 11). Αιώνια ζωή, είναι το δώρο του Θεού σ’ όσους πιστέψουν σ’ Αυτόν και Εκείνον τον οποίον απέστειλε, τον κεχρισμένο Σωτήρα Κύριο Ιησού Χριστό (Ρωμαίους ΣΤ/6: 23). 

     Λίγο αργότερα «έσυρε τους πόδας αυτού επί την κλίνην και εξέπνευσε και προσετέθη στο λαό αυτού». Για την αιώνια ζωή την οποία διά πίστεως κληρονόμησε, έρχεται αργότερα να ομολογήσει ο ίδιος ο Θεός, καθώς ονόμασε τον Εαυτόν Του ως «Θεόν του Ιακώβ», διευκρινίζοντας ότι ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών (Μάρκος ΙΒ/12: 27). --

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 "Παράδειγμα προς αποφυγήν".

Εισαγωγή

Πόσο γνωστή τούτη η δραματική ιστορία του Σαμψών! Πόσα γράφτηκαν, ακούστηκαν, έγιναν μαθήματα! Έξω από κάθε φλύαρη και ίσως κουραστική θεολογική προσέγγιση επιχειρείται να παρουσιαστεί το ιστόρημα μέσα από μια σύγχρονη αντίληψη και πρακτική. Τα σχόλια είναι προσεγμένα, οι συμβουλές διατυπώνονται εύστοχα και πατρικά, οι αναπομπές γραφικές, που έρχονται να δέσουν την παλιά αυτή ιστορία με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Θεωρώ ότι η ιστορική αναδρομή στη ζωή του Σαμψών, με τον τρόπο που παρουσιάζεται μέσα από  την πολύτιμη αυτή εργασία, αποτελεί ένα σημαντικό βοήθημα για τις μέρες μας και κυρίως για τα παιδιά μας που έχουν ανάγκη να γνωρίζουν, ώστε να μπορούν να κάνουν τις σωστές επιλογές στη ζωή τους. –

                         20. 06. 2018

                                                 Σπύρος Ι. Πορτινός

Νομικός

              Βιβλίο "ΚΡΙΤΩΝ".   (Παλαιά Διαθήκη).

             Ο  ΣΑΜΨΩΝ :  "Μια άστοχη ζωή,  μια δύναμη χωρίς σοφία"

       H  μυθολογία  αναφέρει  ότι  ο  Ηρακλής,  όταν    ενηλικιώθηκε,  βρέθηκε κάποτε μπροστά σ’ ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Από τη μια πλευρά ανοιγόταν μπροστά του  ο  δρόμος  της  αρετής  και από την άλλη  ο δρόμος  της κακίας.  Αλήθεια  πόσες φορές τούτη η ιστορία δεν επαναλήφθηκε στη ζωή κάθε  ανθρώπου! Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και του έδωσε σκέψη, νόηση, ελευθερία για να επιλέξει στη ζωή ποιο δρόμο θέλει να βαδίσει, το δρόμο που οδηγεί κοντά Του ή το δρόμο που οδηγεί μακριά απ' Αυτόν. Από τη μία πλευρά είναι ένας φαρδύς, εύκολος δρόμος στον οποίο βαδίζεις άνετα, βαδίζεις γρήγορα, γίνεσαι αποδεκτός από τους άλλους και όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά. Πόσο εύστοχα ο λόγος του Θεού στο βιβλίο των «Παροιμιών» (κεφ. ΙΔ/14: 12) αναφέρει: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον». Πλήθη ανθρώπων συνωστίζονται σε τούτο τον πλατύ και μεγάλο δρόμο (Ματθαίος Ζ/7: 14), αποβλέποντες στο σήμερα, στα εφήμερα, στα προσωρινά.

      Ένας νέος άνθρωπος δεν είχε άλλο όνειρο από το να βαδίσει πάνω σε τούτον το μεγάλο δρόμο. Γι’ αυτό είπε στον πατέρα του: «Δος μοι το επιβάλλον μέρος της περιουσίας» (Λουκάς ΙΕ/15, εδ. 11-32. Πόσο δύσκολη η θέση του Πατέρα, που θέλει πάντα το καλύτερο για το παιδί του! Όμως τίποτα δεν μπορεί να κάνει τον νέο να αλλάξει γνώμη. Σε λίγο, γεμάτος όνειρα για το μέλλον του που προδιαγράφεται λαμπρό, βαδίζει πάνω στο μεγάλο δρόμο που ονειρεύτηκε με γοργά βήματα απομάκρυνσης από το σπίτι του Πατέρα. Ποιος δεν μπορεί να φανταστεί τη χαρά του, να νιώσει τις σκέψεις του μακριά από το άγρυπνο μάτι του πατέρα μου. Επί τέλους νιώθει ελεύθερος. Αλήθεια πόσο παρεξηγημένο είναι στην εποχή μας τούτο το μεγάλο αγαθό, που ο Θεός έδωσε για να απολαμβάνει ο άνθρωπος, η ελευθερία! Πόσοι άνθρωποι είναι σκλάβοι και νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι! Σκλάβοι των παθών, των κακών επιθυμιών, του ποτού, του φαγητού. Θέλουν να απαλλαγούν αλλά δε μπορούν. 

      Οι Φαρισαίοι της εποχής του Χριστού νόμιζαν ότι ήταν ελεύθεροι. Αλλά έρχεται ο Κύριος να τους πει: «είστε δούλοι της αμαρτίας». Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. (εδ.32). Πολλοί άνθρωποι κατά καιρούς ισχυρίστηκαν ότι λένε την αλήθεια, ότι γνωρίζουν την αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός όμως έρχεται να διακηρύξει: "Εγώ είμαι η Αλήθεια" (Ιωάννης ΙΔ/14: 6), γι’ αυτό «εάν ο Υιός σας ελευθερώσει, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθε» (Ιωάννης Η/8: 36). 

      Μεγάλη η χαρά του νέου, καθώς απομακρύνεται ολοένα και πιο πολύ από το σπίτι του πατέρα. Πάντα η προτροπή του εχθρού σε κάθε νέο ήταν και είναι η ίδια: «Φύγε από το σπίτι …… τράβηξε το δικό σου δρόμο, είσαι ελεύθερος, ζήσε την ελευθερία σου, ζήσε τη ζωή σου τώρα που είσαι νέος». Πολλά τα όνειρα, μεγάλες οι ελπίδες. Όμως παρ’ όλα αυτά, δεν πέρασε πολύς καιρός και στη ζωή του νέου τούτου ανθρώπου άρχισαν να συμβαίνουν απρόβλεπτα πράγματα, πράγματα που ποτέ δεν τα είχε σκεφθεί: 

1/ Ζώντας έξω από τη σειρά και τον προγραμματισμό του σπιτιού «διασκόρπισε» την περιουσία του. (Λουκάς ΙΕ/15: 13). 

2/ «Άρχισε να στερείται» (εδ. 14), 

3/ «Επιθυμούσε να γεμίσει το στομάχι του από των ξυλοκεράτων τα οποία έτρωγαν οι χοίροι». 

4/ «Κανένας δεν του έδινε». (εδ. 16), 

5/ «Χάνομαι από την πείνα». (εδ. 17). 

     Τραγωδία! Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κανείς! Πόσα υπόσχεται ο εχθρός της ψυχής, για να παρασύρει τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό! Πολλά υπόσχεται και τίποτα δε δίνει! Όλα αυτά τα δεινά που τον βρήκαν ήταν αποτέλεσμα μιας λανθασμένης επιλογής, η οποία ήταν να εγκαταλείψει ο νέος τούτος το σπίτι του Πατέρα. 

     Είπε ο εχθρός (ο όφις, ο διάβολος) στην Εύα: "αν φάτε απ’ αυτό το δένδρο που σας απαγόρευσε ο Θεός" (δηλ. αν παρακούσετε τον Θεό, δηλ. αν αμαρτήσετε), θα ανοιχτούν τα μάτια σας και θα γίνετε ως Θεοί (Γένεση Γ/3: 4). Και όταν έφαγαν από τον καρπό, ανοίχτηκαν τα μάτια τους και γνώρισαν ότι ήταν γυμνοί (εδ. 7). Αυτός είναι ο πατέρας του ψεύδους (Ιωάννης Η/8: 44), που υπόσχεται τόσα πολλά στη ζωή κάθε ανθρώπου, για να τον παγιδεύσει θανάσιμα. Σε πόσους ανθρώπους δεν υποσχέθηκε ότι θα πετύχουν, ότι θα νικήσουν! Έβαλε στην καρδιά τους εκείνο το οποίο είχε βάλει και στην καρδιά ενός καπετάνιου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο οποίος διακήρυττε: "Μη φοβάσθε, ο Τιτανικός είναι αβύθιστος". Πόσο γνωστή αλλά και πόσο τραγική η ιστορία που ακολούθησε! 

    Κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού. Ο ψαλμωδός λέγει: «Αι χείρες σου με έπλασαν…». (Ψαλμός ΡΙΘ/119, εδάφ. 73). Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Γνωρίζει προσωπικά τον καθένα μας, μας έχει χαράξει στις παλάμες Του (Ησαΐας ΜΘ/49: 16), έχει αριθμήσει τις τρίχες της κεφαλής μας (Ματθαίος Ι/10: 30). Για τον κάθε άνθρωπο που δημιούργησε ο Θεός έχει σχέδια. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να δεχτεί ο άνθρωπος, μέσα στην ελευθερία που ο Θεός του έδωσε, το Θεό στη ζωή του. Μια ολόκληρη ανθρωπότητα, κάθε μέρα που περνάει κάνει και ένα βήμα προς την αυτοκαταστροφή της, γιατί δε δέχτηκε το Θεό. Βαδίζει χωρίς Αυτόν και γι’ αυτό χάνεται. Όμως σε όσους δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό, σε αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν "παιδιά του Θεού" (Ιωάννης Α/1: 12). Άλλο δημιούργημα του Θεού και άλλο παιδί του Θεού. Αυτός δε που είναι παιδί είναι και κληρονόμος (Ρωμαίους Η/8: 17). Μεγαλεία έχει επιφυλάξει ο Θεός για το κάθε δικό Του παιδί. «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν» (Α΄ Κορινθίους Β/2: 9). 

     Είναι μεγάλη υπόθεση να γνωρίζεις προσωπικά τον Θεό. Να μπορείς να πεις μέσα από την καρδιά σου: «ο Θεός μου». Χωρίς το «μου» ο Θεός είναι καλός αλλά όχι δικός μου. Αλήθεια πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη του ανθρώπου για το δρόμο τον οποίο θα επιλέξει στη ζωή του! Όταν είναι παιδί του Θεού, μόνον ο Θεός έχει εξουσία πάνω του (Ψαλμός ΚΓ/23 - Ψαλμός ΞΒ/62). Υπάρχει δύναμη που να μπορεί να αποσπάσει τον πιστό άνθρωπο από την αγκαλιά και την προστασία του Θεού; Ναι υπάρχει και το όνομα αυτής είναι, "αμαρτία", παρακοή από το θέλημα του Θεού (Ησαΐας ΝΘ/59: 2).

    Η παρακοή προσβάλλει τον Θεό στη ζωή μας. Ο διάβολος δια της παρακοής αποκτάει δύναμη και εξουσία επί του ανθρώπου, ενώ οι δυνάμεις του Θεού αρχίζουν να αποδυναμώνονται, με αποτελέσματα που είναι οδυνηρά στη ζωή μας. Συνήθως όλα αρχίζουν με κάποιους μικρούς συμβιβασμούς. Συχνά λέμε: "Ε!! αυτό δεν πειράζει, ας το κάνω στη ζωή μου, είναι μικρή αμαρτία". Όμως δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Υπάρχει αμαρτία. Δεν μπορείς να πεις στο δικαστήριο απαλλάξτε με δεν έριξα μια ατομική βόμβα, για να σκοτώσω κάποιον, έναν τόσο δα μικρό βλήμα των 35 χιλ του έριξα. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τον σκότωσες. Δεν υπάρχει για το Θεό μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Υπάρχει αμαρτία και υπάρχει και ο μισθός της αμαρτίας που είναι: Θάνατος (Ρωμαίους ΣΤ/6 : 23). Πόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος που βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση της υποχώρησης και του συμβιβασμού με την αμαρτία να ξυπνήσει από τον ύπνο «να έλθει εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17) και να καταλάβει πού οδηγείται, πριν είναι πολύ αργά γι’ αυτόν. 

    Πόσοι άνθρωποι στην εποχή μας δεν έρχονται «εις εαυτόν» και απεγνωσμένα προσπαθούν να ικανοποιηθούν στη ζωή τους με τα «ξυλοκέρατα» της αμαρτίας. Πόσοι άνθρωποι γύρω μας δεν αρκούνται στο: "Καλά περνάμε. Έχουμε το σπίτι μας, το αυτοκίνητο, τη δουλειά", όσοι την έχουν. Ναι, αλλά μακριά από το Θεό είσαι νεκρός, «το όνομα έχεις ότι ζεις, αλλά είναι νεκρός» (Αποκάλυψη Γ/3: 1). Είσαι νεκρός πνευματικά, δούλος στα χέρια του αιώνιου εχθρού του διαβόλου, που έχει ένα μόνο στόχο για τον άνθρωπο, να τον απομακρύνει από το Χριστό την πηγή της ζωής και να τον εξοντώσει αιωνίως. Και ενώ ο Θεός έχει μεγάλα σχέδια για τον κάθε άνθρωπο, έρχεται η αμαρτία να τα ακυρώσει όλα και να φέρει «τα πάνω κάτω». Πόσο μεγάλα σχέδια είχε ο Θεός για να εφαρμόσει στη ζωή του Σαμψών! 

    Ο ΣΑΜΨΏΝ ήταν ΚΡΙΤΗΣ του Ισραήλ. Άνδρας άφοβος, τολμηρός, με τεράστια υπερφυσική δύναμη που του είχε δοθεί από το Θεό, για να επιτελέσει το έργο του. Γενικά οι Κριτές ήταν χαρισματικοί άνθρωποι, που ο Θεός έδινε στο λαό Ισραήλ κάθε φορά, για να βγάλει τα λαό μέσα από τα αδιέξοδα, που η αμαρτία τους έριχνε. Ο Σαμψών μόνος τους πολέμησε τους Φιλισταίους, τον πιο εχθρικό λαό και τους αποδεκάτισε. 

      Η ιστορία του αρχίζει όταν άγγελος του Θεού εμφανίστηκε στη στείρα σύζυγο κάποιου Ισραηλίτη ονόματι Μανωέ και την πληροφόρησε ότι θα γεννούσε γιο. «Ξυράφι δεν πρέπει να ανεβεί στο κεφάλι του», της παρήγγειλε «επειδή Ναζηραίος του Θεού θα γίνει το παιδί μόλις βγει από την κοιλιά και αυτός είναι που θα αναλάβει την ηγεσία στη διάσωση του Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων» (Κριτές ΙΓ/13: 2-5) Προτού συλληφθεί ο Σαμψών στην κοιλιά της μητέρας του, ο Θεός του είχε αναθέσει ένα ειδικό έργο. Από τη στιγμή της γέννησής του θα ήταν Ναζηραίος, δηλ. ξεχωρισμένος για ένα ιδιαίτερο είδος ιερής υπηρεσίας. 

     Ο Σαμψών ήταν από τη φυλή Δαν. Το παιδί αυτό “εκ κοιλίας μητρός”, είναι ένας Κριτής (κυβερνήτης) στον Ισραήλ σταλμένος από το Θεό με σκοπό να ελευθερώσει το λαό Του από τους Φιλισταίους, που επί σαράντα ολόκληρα χρόνια τον είχαν εξουθενώσει. Από μικρός που ήταν ο Σαμψών φαινόταν η εύνοια του Θεού στη ζωή του. Ο Θεός τον είχε οπλίσει με τέτοιες δυνάμεις που κανένας δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. 

   Το μεγαλύτερο φόβητρο των Φιλισταίων ήταν ο Σαμψών. Αλήθεια τι μεγάλες πραγματικά δυνάμεις μπορεί να δώσει στο δικό του παιδί ο Θεός! Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά στο παιδί του Θεού! Ο Απ. Παύλος αναφέρει: “Εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών, τις ει καθ’ ημών” (Ρωμαίους Η/8: 31). Τούτος ο άνθρωπος εξωτερικά δεν είχε τίποτα το διαφορετικό από τους άλλους ανθρώπους. Η διαφορά  ήταν ότι μέσα του κατοικούσε το Πνεύμα του Θεού, κάτι που δεν μπορούσε να το διακρίνει το ανθρώπινο μάτι. 

     Στην αρχή της ζωής του όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ο εχθρός άρχισε να χρησιμοποιεί κάποια δέλεαρ, για να τον ρίξει στην αμαρτία και κατά συνέπεια να τον απομακρύνει από τον Άγιο Θεό. Πολλά είναι τα δέλεαρ, πολλοί οι τρόποι που ο εχθρός χρησιμοποιεί. Πόσες φορές δεν ψιθύρισε στα αυτιά όλων μας: “Εσύ τώρα είσαι νέος, πρέπει να κάνεις τη ζωή σου, έχεις καιρό, για να βρεις τι θέλει ο Θεός στη ζωή σου». Γλυκές και ωραίες οι προκλήσεις και οι προσκλήσεις στη ζωή. Έτσι αρχίζουν οι συμβιβασμοί και η πορεία απομάκρυνσης από το θέλημα του Θεού. Ένα σκαλοπάτι σήμερα, ένα αύριο, συμβιβασμοί, υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και το αποτέλεσμα είναι τραγικό.
     Ας ακολουθήσουμε τον άνθρωπο αυτόν στην πορεία της ζωής του, για να δούμε ποιες ήταν οι αιτίες που τον έβγαλαν έξω από τους στόχους του, τον αποδυνάμωσαν και ουσιαστικά τον αχρήστεψαν. Ενώ γνώριζε ότι ήταν όργανο του Θεού για να σώσει το λαό του από τους Φιλισταίους, ενώ έβλεπε τις καθημερινές επεμβάσεις του Θεού στη ζωή του, ενώ γνώριζε το θέλημα του Θεού και ως εκ τούτου θα έπρεπε να ζει σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή, που ήταν Νόμος του Θεού, κάνει την πρώτη επιλογή του, αγνοώντας το θέλημα του Θεού. «Είδον γυναίκα εν Θαμνάθ εκ των θυγατέρων των Φιλισταίων και τώρα λάβετε αυτήν εις εμέ διά γυναίκα» (Κριτές ΙΔ/14: 3). 

     Ίσως κάποιος, που προφανώς δεν κατάλαβε, πει: Ήταν κακό που δημιούργησε μια σχέση με μια γυναίκα; Όχι βέβαια. Τη σχέση άνδρα και γυναίκας ο Θεός την επέτρεψε και την ευλόγησε μέσα στα πλαίσια του γάμου. Η αμαρτία συνίσταται στο γεγονός ότι η σχέση ήταν έξω από το θέλημα του Θεού. Ήταν άνομη, επιπόλαιη, απέβλεπε στη σάρκα μόνον και όχι στην πνευματική ολοκλήρωση. Ήταν αντίθετη με τα σχέδια του Θεού. Ο άνθρωπος αυτός έκανε μία εσφαλμένη επιλογή. Ο πατέρας του τον απέτρεψε, αλλ’ αυτός επέμεινε. Τα κριτήρια επιλογής του Σαμψών τα βλέπουμε στο εδ. 3 κεφ. ΙΔ/14 «Αυτή είναι αρεστή εις τους οφθαλμούς μου». Αλήθεια αυτό θα πρέπει να είναι το κριτήριο; Οι οφθαλμοί και όχι το περιεχόμενο της καρδιάς, όχι το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή μας; Την επιγαμία των υιών Ισραήλ με αλλοεθνείς την είχε απαγορεύσει ρητά ο Θεός. Στο βιβλίου του «Δευτερονομίου» (κεφ. Ζ/7, εδ. 2-4) αναφέρεται: "ουδέ θέλεις συμπεθερεύσει μετ' αυτών. Την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού ουδέ την θυγατέρα αυτού θέλεις λάβει εις τον υιόν σου, διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου απ' εμού και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς και θέλει εξαφθή η οργή του Κυρίου εναντίον σας και πάραυτα θέλει σε εξολοθρεύσει". 

      Μία μέρα, καθώς πήγαινε με τους γονείς του για το σπίτι της μελλοντικής του γυναίκας, στο δρόμο συνάντησε ένα λιοντάρι. Προικισμένος με θάρρος και με δύναμη από το Θεό πάλεψε με το λιοντάρι και το νίκησε. Στους γονείς του δεν είπε τίποτα για το γεγονός αυτό. Κατά την επιστροφή μετά από λίγες μέρες πέρασε από το σημείο που είχε σκοτώσει το λιοντάρι και παρατήρησε ένα παράξενο φαινόμενο. Στο κουφάρι του ζώου είχε εγκατασταθεί ένα σμήνος μελισσών και αφού πήρε μέλι έδωσε και στους γονείς του.  

      Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής ο γαμπρός πήγαινε στο σπίτι της νύφης την έπαιρνε και ο γάμος γινόταν στο σπίτι του άνδρα. Στη γιορτή λοιπόν που έγινε λίγο πριν από το γάμο ο Σαμψών έβαλε στους καλεσμένους ένα αίνιγμα που είχε σχέση με το παραπάνω γεγονός. Είπε λοιπόν σ’ αυτούς: «εκ του τρώγοντος εξήλθε τροφή, και εκ του ισχυρού εξήλθε γλυκύτης» (Κριτές ΙΔ/14: 14). Κανένας δε μπορούσε να λύσει το αίνιγμα, για το οποίο η αμοιβή ήταν τριάντα χιτώνες λινοί και τριάντα στολές φορεμάτων. Μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν το στοίχημα οι Φιλισταίοι απείλησαν τη γυναίκα ότι θα κάψουν αυτήν και τον πατέρα της, αν δεν τους αποκάλυπτε τη λύση. Αυτή φοβούμενη εξανάγκασε το Σαμψών να της το αποκαλύψει το αίνιγμα και στη συνέχεια το μετέφερε στους συμπατριώτες της. Ο Σαμψών έχασε το στοίχημα και για να πληρώσει την οφειλή του σκότωσε στην πόλη Ασκάλωνα τριάντα Φιλισταίους και έδωσε τα ρούχα τους για να πληρώσει την οφειλή του. Τελικά ο γάμος δεν έγινε γιατί ο Σαμψών θύμωσε και επέστρεψε μόνος του στο σπίτι του πατέρα του, η δε γυναίκα δόθηκε σε κάποιον άλλον. 

      Πέρασε λίγος καιρός και ο Σαμψών θυμήθηκε τη γυναίκα και την επισκέφτηκε στο σπίτι της, κατά την περίοδο του θερισμού, πηγαίνοντας ως δώρο και ένα κατσίκι. Ο πατέρας της κοπέλας αρνήθηκε να τον δεχθεί αφού ήδη την είχε παντρέψει με άλλον και του πρότεινε να πάρει γυναίκα του τη μικρότερη αδερφή της, η οποία ήταν και πιο ωραία. Ο Σαμψών εξοργίστηκε και είπε: «τώρα θέλω είσθε αθώος προς τους Φιλισταίους, αν εγώ κακοποιώ αυτούς». Η εκδίκησή του ήταν άμεση. Βγήκε λοιπόν έξω στους αγρούς, έπιασε τριακόσιες αλεπούδες τις έδεσε ανά δύο από τις ουρές τους και ανάμεσα έβαλε αναμμένες λαμπάδες. Καθώς οι αλεπούδες έτρεχαν δεξιά κι αριστερά, έπαιρναν φωτιά τα στάχυα, τα αμπέλια και οι ελαιώνες των Φιλισταίων. Εξοργισμένοι οι Φιλισταίοι πήγαν στην πόλη Θαμνάθ και έκαψαν τη γυναίκα που δεν έδωσαν στο Σαμψών και τον πατέρα της. Εν τω μεταξύ ο Σαμψών συνεχίζει να εκδικείται τους Φιλισταίους με τον πιο σκληρό τρόπο. 

      Μετά από όλα αυτά οι Φιλισταίοι πήγαν στην περιοχή της φυλής του Ιούδα (νότιο βασίλειο) και αξίωσαν απ’ αυτούς, προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν ειρηνικές σχέσεις, να πιάσουν τον Σαμψών και να τους τον παραδώσουν. Οι κάτοικοι συμβιβασμένοι με τους εχθρούς τους, βολεμένοι από φόβο μη χάσουν τα κεκτημένα, δέχονται να συλλάβουν τον Σαμψών και να τον παραδώσουν. Ο λαός πλέον «δεν βοά προς τον Κύριο για να τον ελευθερώσει». Πόσο μεγάλη ηθική κατάπτωση! Δέχτηκε λοιπόν ο άνθρωπος του Θεού να τον δέσουν, αφού του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον σκοτώσουν. Έτσι τον παρέδωσαν στους Φιλισταίους. Μεγάλη χαρά στο στρατόπεδο των Φιλισταίων, αφού είχαν στα χέρια τους το μεγαλύτερο εχθρό τους. Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «και επήλθεν επ’ αυτόν Πνεύμα Κυρίου». Ξαφνικά τα σχοινιά διαλύθηκαν και ο Σαμψών ελευθερώθηκε. Τότε πήρε μια σιαγόνα όνου, που βρήκε μπροστά του και με αυτή σκότωσε χίλιους Φιλισταίους. Μετά από το γεγονός αυτό οι Φιλισταίοι αποσύρθηκαν και ο Σαμψών έκρινε τον Ισραήλ για είκοσι χρόνια. 

     Αναμφισβήτητα ο Σαμψών υπήρξε άνθρωπος που προσπάθησε να βαδίσει και να ισορροπήσει μεταξύ δύο φρονημάτων (Α' Βασιλέων ΙΗ/18: 21). Από τη μία πλευρά ήταν ένας Εβραίος που αγαπούσε με πάθος το λαό του και τον υπηρετούσε με ζήλο. Από την άλλη ξεχνούσε την καταγωγή του και την ειδική του αφιέρωση ως Ναζηραίου από το Θεό και έτρεχε πίσω από τις Φιλισταίες γυναίκες. Αποτέλεσμα ήταν να βρίσκεται συνεχώς μπλεγμένος σε δεσμούς συναισθηματικούς με αλλόθρησκες γυναίκες, που τον έφερναν αντιμέτωπο με την πίστη του, αλλά και με τη μαρτυρία που θα έπρεπε να δίνει ως υπηρέτης του Θεού. Αδιέξοδη και καταστροφική ήταν αυτή η πορεία. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν κατηγορηματικός: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθεί και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμωνά» (Ματθαίος ΣΤ/6: 24). Και κάτι ακόμα. Όταν ο Απ. Παύλος βρισκόταν στην Τρωάδα και μιλούσε για το λόγο του Θεού, ένας νέος που λεγόταν Εύτυχος «καθήμενος επί του παραθύρου, κατεφέρετο εις ύπνον βαθύν, ενώ ο Παύλος διελέγετο εκτεταμένως, και κυριευθείς υπό του ύπνου έπεσε κάτω από του τρίτου πατώματος και εσήκωσαν αυτόν νεκρόν» (Πράξεις Κ/20: 9). Η πτώση όλων αυτών που στέκονται στο «παράθυρο» είναι πάντα προς τα έξω και όχι προς τα μέσα. 

     Στο κεφ. ΙΣΤ/16 του βιβλίου των "ΚΡΙΤΩΝ" διαβάζουμε ότι ο Σαμψών πήγε στη Γάζα, που ήταν πόλη των Φιλισταίων «και είδεν εκεί γυναίκα πόρνην και εισήλθε προς αυτήν». Το γεγονός το πληροφορήθηκαν οι Φιλισταίοι και έκλεισαν την πύλη της πόλεως, για να τον συλλάβουν και να τον σκοτώσουν. Ο Σαμψών το κατάλαβε και τα μεσάνυχτα σηκώθηκε, άρπαξε τα δύο φύλλα της πύλης και τους παραστάτες της, τα έβαλε στους ώμους του και αφού οδοιπόρησε όλη τη νύχτα, έφτασε στην κορυφή του βουνού απέναντι από τη Χεβρώνα, διανύοντας δρόμο πολλών δεκάδων χιλιομέτρων. Ήταν ένα ακόμα κατόρθωμα του φοβερού αυτού ανθρώπου που για άλλη μια φορά έκανε τους Φιλισταίους να τρομάξουν. 

      Ενώ τόσα αρνητικά έχουν συμβεί στη ζωή του Σαμψών, αυτός δε φαίνεται να προβληματίζεται και συνεχίζει την καταστροφική του πορεία. «και μετά ταύτα ηγάπησε γυναίκα τινά εν τη κοιλάδι Σωρήκ, της οποίας το όνομα ήτο ΔΑΛΙΔΑ» (Κριτές ΙΣΤ/16: 4). Πρόκειται για μια μεγάλη αγάπη,  μοιραία γι’ αυτόν. Ο διάβολος ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Ξέρει με πιο τρόπο θ' αποδυναμώσει το παιδί του Θεού. Ξέρει τι είναι εκείνο που μπορεί ν' αφαιρέσει από μέσα του δυνάμεις, προνόμια, εξουσίες που του έχουν δοθεί από το Θεό και να τον κάνει τελείως αδύναμο. Με μέθοδο και στρατηγική ο εχθρός γυρίζει γύρω από τη ζωή του χριστιανού μέχρι που να τον καταφέρει να τον ρίξει στα χέρια μιας "Δαλιδά". Μιας αμαρτίας που τυχαίνει να είναι η "αχίλλειος πτέρνα" της ζωής του. Ξέρει καλά ότι η αμαρτία θα φέρει μέσα στη ζωή μας συμβιβασμούς που θα μας κάνουν να πάψουμε να είμαστε δίκαιοι απέναντί Του. Έτσι θα μπορέσει να μας έχει στο χέρι του και να μας κάνει πλέον ό,τι θέλει.

       Ο Θεός τον περίμενε με πολλή υπομονή, όμως κάποτε και η υπομονή του Θεού στερεύει. Ναι, είναι μια μεγάλη αλήθεια, είναι Θεός της δεύτερης, της τρίτης.... της χιλιοστής ευκαιρίας, όμως «δεν θέλει δικολογεί διαπαντός ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα» (Ψαλμός ΡΓ/103: 9). Κάποτε έρχεται η περίοδος, για να θερίσει ο άνθρωπος ό,τι έσπειρε στη ζωή (Γαλάτας ΣΤ/6: 7). Το να τρέχει πίσω από τις γυναίκες των εχθρών του, λες και δεν υπήρχαν γυναίκες στο λαό του για να επιλέξει, ήταν σίγουρα μια παγίδα από το διάβολο, που σκότισε το μυαλό του και τον έκανε να χάσει κάθε έλεγχο των πράξεών του, με αποτέλεσμα να επιδίδεται σε κάθε είδους ασχήμιες, που ήταν αντίθετες με το θέλημα του Θεού. Βεβαίως συνεχίζει να αναγνωρίζει ότι είναι υπηρέτης τού Θεού, όμως πουθενά σ’ αυτήν την περίοδο δε φαίνεται να προσεύχεται, να επικαλείται το Όνομα του Θεού, για να τον βοηθήσει. Η αμαρτία είχε αλλοιώσει το χαρακτήρα του, είχε ξεχάσει την ταπεινοφροσύνη, φερόταν αλαζονικά και όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να έχει χάσει κάθε ορθή κρίση. Οι αποφάσεις που έπαιρνε  πλέον ήταν από το κακό στο χειρότερο. 

     Για τους Φιλισταίους υπήρχε ένα μεγάλο αναπάντητο ερώτημα. «εις τι ίσταται η δύναμις αυτού η μεγάλη και τίνι τρόπω δυνάμεθα να υπερισχύσωμεν κατ’ αυτού;» (Κριτές ΙΣΤ/16: 5). Πού στηρίζεται η μεγάλη του δύναμη και με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να υπερισχύσουμε εναντίον του; Τώρα πλέον τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται απλά γι’ αυτούς, αφού δίπλα στο Σαμψών βρίσκεται ένας δικός τους άνθρωπος, η ερωτική του σύντροφός που ακούει στο όνομα Δαλιδά. 

    Ο διάβολος ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Ξέρει πώς θα αποδυναμώσει τον άνθρωπο και πώς θα τον απομακρύνει από το Θεό, για να τον κάνει δούλο του και να τον καταστρέψει αιωνίως. Γι' αυτό πολιορκεί πραγματικά τον άνθρωπο και προσπαθεί να τον ρίξει στα χέρια κάποιας «Δαλιδά», που πέρα από τα άλλα, μπορεί να είναι μια κακή επιθυμία, ένα πάθος, μια αδυναμία…… Γνωρίζει ποια είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» του καθενός και σ’ αυτό το σημείο επικεντρώνει όλες του τις δυνάμεις. 

      Ας παρατηρήσουμε πως ενεργεί ο εχθρός μέσω του οργάνου του της Δαλιδά, που ξέρει καλά να ψεύδεται, ν' απατά και να προδίδει. Μεταχειρίζεται με μαεστρία την όποια θηλυκή της ομορφιά εκμεταλλευόμενη την άνομη ηδονή για να πετύχει το σκοπό της. Όταν τον βλέπει να την ξεγελά εκείνη δεν κουράζεται αλλά με αξιοθαύμαστη επιμονή επιδιώκει την επίτευξη του στόχου της μέχρι να τον πραγματοποιήσει. Πολιορκεί συναισθηματικά την ψυχή του δυνατού, αλλά ανόητου και επιπόλαιου Σαμψών, μέχρι που να τον κάνει να αποκάμει. Εκμεταλλεύεται τη δική του αγάπη γι' αυτήν, αφήνοντάς τον να πιστεύει ότι και εκείνη τον αγαπάει. Δεν παύει ούτε στιγμή να υποκρίνεται μπροστά του ενώ στην πραγματικότητα τον θεωρεί εχθρό της και το μόνο που πραγματικά επιδιώκει είναι να τον παραδώσει στα χέρια των εχθρών του. Με πόση μαεστρία ενεργεί ο εχθρός! Μέσα από την κολακεία, την υποκρισία τον προκάλεσε, τον πήρε στο σπίτι της, τον έβαλε στα πόδια της, τον κοίμισε, για να πετύχει το σκοπό της, που ήταν να του πάρει το μυστικό της δύναμής του, να του πάρει την εξουσία που ο Κύριος του είχε δώσει, να του ακυρώσει τα σχέδια που ο Θεός είχε για τη ζωή του. 

      Όμορφα, γλυκά, απαλά του ψιθυρίζει στ’ αυτί. «Πες μου σε παρακαλώ το μυστικό της δύναμής σου. Δεν με αγαπάς;» Κάθε φορά που τον ρωτούσε της απαντούσε με ψέματα. Έλεγε πως αν με δέσουν με σχοινιά θα νικηθώ. Τον έδενε αυτή με σχοινιά καθώς κοιμόταν, κι όταν αυτός ξύπναγε, τα έκοβε. Η Δαλιδά επέμενε. «Και επειδή εστενοχώρει αυτόν καθ' ημέραν με τους λόγους αυτής και εβίαζεν αυτόν, ώστε η ψυχή αυτού απέκαμε μέχρι θανάτου» (Κριτές ΙΣ/16: 16). Κάθε φορά που τον ρωτούσε της έλεγε κάτι άλλο. Όμως στο τέλος με την επιμονή της κατάφερε να του πάρει το μεγάλο μυστικό της ζωής του. «Εφανέρωσε προς αυτήν όλην την καρδίαν αυτού και είπε προς αυτήν, ξυράφιον δεν ανέβη επί την κεφαλήν μου διότι εγώ είμαι Ναζηραίος εις τον Θεόν εκ κοιλίας μητρός μου. Εάν ξυρισθώ, τότε η δύναμίς μου θέλει φύγει απ' εμού, και θέλω αδυνατίσει και κατασταθή ως πάντες οι άνθρωποι» (ΚΡΙΤΑΙ ΙΣ/16: 17). Φανέρωσε ότι η δύναμή του οφείλεται στα μακριά του μαλλιά. Φυσικά εκείνο που έδινε τη δύναμη στο Σαμψών δεν ήταν τα μακριά μαλλιά, αυτό ήταν ένας συμβολισμός, τη δύναμη την έδινε ο Θεός. 

      Όταν το κακό είχε πλέον συντελεστεί και η Δαλιδά κατάλαβε ότι της είχε πει όλη την αλήθεια, με τα ωραία της χάδια τον κοίμισε στα γόνατά της. Αλήθεια πόσο πλάνα είναι η αμαρτία και πώς αποκοιμίζει τον άνθρωπο! «Και απεκοίμησεν αυτόν επί των γονάτων αυτής και εκάλεσεν άνθρωπον και εξύρισε τους επτά πλοκάμους της κεφαλής αυτού και ήρχισε να δαμάζει αυτόν, και η δύναμις αυτού έφυγεν απ' αυτού» (εδ. 19). Λίγο μετά από τη μεγάλη αποκάλυψη που έκανε ο Σαμψών έπεσε σ’ ένα βαθύ ύπνο. Ο πολεμιστής του Θεού, ο άνθρωπος τον οποίο ο Θεός προόριζε για πολύ μεγάλα πράγματα, εκείνος για τον οποίον ο Θεός είχε μεγάλα σχέδια για τη δόξα Του, έγειρε και κοιμήθηκε πάνω σε μια μπαρουταποθήκη. Είναι καλά εδώ, τον συμβούλευσε ο εχθρός, είσαι νέος, ωραίος, ικανοποιείς τη σάρκα σου, τις επιθυμίες σου, τώρα θα τα απολαύσεις όλα. Πόσο γλυκά ακούγονται τούτα τα λόγια, όταν κανείς έχει υποστείλει τη σημαία μέσα του και έχει συμβιβαστεί με τα «ξυλοκέρατα» της αμαρτίας. 

     Ήταν βαθύς ύπνος στα πόδια της αμαρτίας, ήταν καλός ο ύπνος στα ωραία πόδια της Δαλιδά, όμως τι γίνεται με το ξύπνημα; Ξαφνικά μια σκληρή κραυγή ήρθε να τα ανατρέψει όλα. «Οι Φιλισταίοι επί σε Σαμψών». Καθώς ξύπνησε απότομα, νόμισε ότι και πάλι θα ήταν δυνατός, αλλά «δε γνώριζε ότι ο Θεός είχε απομακρυνθεί απ’ αυτόν». (εδ. 20). Τούτη θα έλεγε κανείς ότι είναι η έσχατη τραγωδία στη ζωή ενός ανθρώπου. Να νομίζει ο άνθρωπος ότι είναι τακτοποιημένος με τον Θεό, αλλά να μην είναι και ο Θεός εξαιτίας της ανυπακοής του να έχει απομακρυνθεί από την ζωή του. Πολλές φορές αναφερόμαστε για την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό, με όλες τις συνέπειες και τους κινδύνους που αυτό έχει στη ζωή, όμως υπάρχει και η απομάκρυνση του Θεού από τον άνθρωπο. Στο βιβλίο του "Ιησούς τ. Ναυή" (κεφ. Ζ/7, εδ. 12) αναφέρεται μία σημαντική απόφαση του Θεού: «ουδέ θέλω είσθαι πλέον με σας». Ο Θεός αποσύρεται από τη ζωή μας γιατί δε μπορεί να συνυπάρξει, να συγκατοικήσει, με την αμαρτία μας. Όμως αλίμονο στον άνθρωπο που θα μείνει μόνος στο πεδίο της μάχης, είναι βέβαιο ότι δε θα μπορέσει να σταθεί μπροστά στον εχθρό και τις μεθοδεύσεις του. Όταν ο Θεός απομακρύνεται από τη ζωή μας «παίρνει» μαζί του όλα τα δώρα της παρουσίας Του. Τη σοφία Του, τη δύναμή Του, την προστασία Του, την οδηγία Του και ότι άλλο μας συνοδεύει στη ζωή. Πλέον ο άνθρωπος μένει μόνος, γυμνός, αβοήθητος, αποπροσανατολισμένος, τέλεια αδύναμος στα χέρια του εχθρού, που σκοπό έχει να τον στείλει στην απώλεια και την καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ολίσθημα για έναν άνθρωπο από το να βγει έξω από την περιοχή της Χάριτος και του Ελέους του Θεού. Σίγουρα το τέλος του θα είναι τραγικό. 

      Ο Σαμψών πλέον είχε προδώσει το Θεό, είχε προδώσει το λαό του καθώς και την αποστολή που ο Θεός του είχε αναθέσει και μοιραία προδόθηκε από τη γυναίκα, που ο διάβολος είχε φέρει δίπλα του. Η μεγάλη ευλογία που του είχε δώσει ο Θεός και που ήταν το χάρισμα της υπερφυσικής του δύναμης, είχε φύγει πλέον από πάνω του. Ο Θεός εξαιτίας της αποστασίας του είχε πλέον απομακρυνθεί απ’ αυτόν. Να κάνουμε εδώ και μία αναγκαία διευκρίνιση. Δεν ήταν τα μαλλιά που έδιναν τη δύναμη στο Σαμψών, αλλά η πνευματική σχέση και εξάρτησή του από τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος του Θεού ποδοπάτησε τη Χάρη και την Αγάπη του Θεού για τα σκύβαλα της αμαρτίας, η σχέση του με το Θεό διακόπηκε. Δεν μπορεί ο Θεός να γίνεται συνεργός σε άνομα πράγματα. «ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία» (Α΄ Ιωάννου Α/1: 5). 

     Ας επανέλθουμε. Τι κι αν της δόθηκε ολοκληρωτικά τούτης της γυναίκας, τι κι αν την αγάπησε πραγματικά, τι κι αν απαρνήθηκε τα πάντα γι’ αυτήν, ακόμα και τις υποχρεώσεις του απέναντι στο Θεό, αυτή τίποτα δεν του αναγνώρισε. Γι’ αυτό μην πεις ποτέ στη ζωή: «πόσο καλά φέρθηκα, τι θυσίες έκανα…..!» Η αμαρτία ενεργεί πάντοτε με το δικό της θανάσιμο τρόπο και φέρει πάντα τα ίδια ολέθρια αποτελέσματα. Από δω και στο εξής τα πράγματα ακολουθούν τη δική τους πορεία, που ο άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να ελέγξει. Μπορείς να ανέβεις πάνω στα κεραμίδια και μέσα στην ελευθερία σου μπορείς να αποφασίσεις να πηδήξεις κάτω από τη σκεπή, όμως από την ώρα που θα πηδήξεις δεν είναι στο χέρι σου να καθορίσεις τις εξελίξεις. Θα ισχύσει υποχρεωτικά ο νόμος της βαρύτητας με όλες εκείνες τις συνέπειες, τις οποίες εσύ δεν μπορείς να καθορίσεις πλέον. 

     Αυτός που του έδινε τη δύναμη ήταν ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος από τη στιγμή που ξυρίστηκε «αποχώρησε απ’ αυτόν». Μετά απ’ αυτά οι Φιλισταίοι έπιασαν και έδεσαν το Σαμψών με τόση ευκολία, σαν να έπιαναν ένα μικρό παιδί. Τόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος μακριά από το Θεό. Πού είναι εκείνη η παλιά δόξα, εκείνη η ανδρεία που έκανε έναν ολόκληρο λαό να τρέπεται σε φυγή; Και αφού του έβγαλαν τα μάτια, τον έδεσαν με δύο σιδερένιες αλυσίδες και τον έβαλαν να γυρίζει ένα μύλο που άλεθε σιτάρι. Μπροστά πήγαινε ένα μικρό παιδί και τον οδηγούσε. Κανένας πλέον δεν τον φοβόταν. Τώρα είναι μόνος, είναι τυφλός, αδύναμος, δυστυχισμένος και γυρίζει τις μυλόπετρες κάτω από τις βρισιές και τους χλευασμούς των εχθρών του. Ο εχθρός, όταν φύγουμε από το θέλημα του Θεού, το πρώτο που κάνει είναι να μας "βγάλει" τα μάτια, ώστε να μη μπορούμε να δούμε την αμαρτία. Στη συνέχεια θα μας βάλει να γυρίζουμε κάποιο μύλο, σαν όντα χωρίς προσωπικότητα, χωρίς δύναμη, χωρίς χαρακτηριστικά που θα μας ξεχωρίζουν από τον κόσμο, χωρίς εξουσίες, που ο Θεός δίνει στους δικούς Του ανθρώπους. Να πως αποδυναμώνεται η ζωή τους πιστού ανθρώπου. Να, πως μπορεί ν' αποδυναμωθεί μια ολόκληρη Εκκλησία, εξαιτίας της άρνησης και της παρακοής στο θέλημα του Θεού.

     Οι άστοχες επιλογές του Σαμψών τον οδήγησαν στο δρόμο της καταστροφής. Ο άνθρωπος αυτός είχε ανταλλάξει τη ζωή της χάριτος του Θεού με την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας. Όταν ο Κολόμβος έφτασε στην Αμερική (1492 μ.Χ.) οι Ιθαγενείς έδιναν άφθονα το χρυσό που ήταν μαυρισμένος από το χώμα, για να αγοράσουν πούλιες και χάντρες που έλαμπαν στον ήλιο και σχημάτιζαν τα χρώματα της ίριδας. Ο Σαμψών είχε ανταλλάξει το χρυσό του Θεού με τις πούλιες της αμαρτίας! Σ’ αυτή την κατάσταση τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος εκτός από το να θυμάται «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλές», όπως λέει και ο Εθνικό μας ποιητής;  

     Τυφλός, ανίσχυρος, δυσφημισμένος, παραγκωνισμένος,  περίγελος των εχθρών του κατάντησε ο πρώην γίγαντας Σαμψών. Κανένας δεν τον λογάριαζε και κανένας δεν τον φοβόταν πλέον. Όλοι τον θεωρούσαν ένα τίποτα. Άραγε υπάρχει πιο χαμηλό σκαλοπάτι, για να κατέβει κανείς; Ίσως να υπάρχει, ίσως να μην υπάρχει. Ένα όμως είναι γεγονός, ότι υπάρχει κάτι που ο Θεός περιμένει από την ψυχή, όπου και αν βρεθεί, όπως και αν βρεθεί και αυτό είναι η ειλικρινής μετάνοια και η προσευχή. Ψυχή, όταν στη ζωή μπροστά, πίσω, κάτω, γύρω σου υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια, όταν όλα χάνονται γύρω σου, ποτέ μην ξεχάσεις ότι πάνω σου υπάρχει μια γραμμή επικοινωνίας πάντα ανοικτή, πάντα ελεύθερη, που θα οδηγήσει την κραυγή σου κατ’ ευθείαν στο αυτί του Πατέρα Θεού. 

     Στην πιο δύσκολη ώρα της ζωής του σήκωσε ο Σαμψών τα μάτια στον ουρανό και ψέλλισε τούτα τα συνταρακτικά λόγια: «Και εβόησεν ο Σαμψών προς τον Κύριον και είπε, Δέσποτα Κύριε, ενθυμήθητί με, δέομαι και ενίσχυσόν με, παρακαλώ, μόνον ταύτην την φοράν, Θεέ, διά να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων διά μιας υπέρ των δύο οφθαλμών μου» (εδ. 18). Κανένας δεν μπορεί να κλείσει τούτη τη γραμμή. Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τούτη την επικοινωνία. Τη ζητάει η πονεμένη ψυχή, την περιμένει ο Πανάγαθος Πατέρας, που είναι Θεός «ακούων προσευχήν» (Ψαλμός ΞΕ/65: 2), που είναι γεμάτος από Έλεος και συγχώρεση, για τον κάθε έναν που ειλικρινά θα μετανοήσει (Λουκάς Ε/5: 32 – Πράξεις Ε/5: 31 – Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). 

    Πατέρα, είπε ο υιός που επέστρεψε (ο λεγόμενος άσωτος), «δεν είμαι άξιος να γίνω υιός σου, έσφαλα, αμάρτησα…… Κάνε με έναν από τους υπηρέτες σου» (Λουκάς ΙΕ/15: 21). Τι λες, ψυχή; Εσύ που ειλικρινά μετάνιωσες, που αναγνώρισες την αμαρτία σου, που καταδίκασες το αμαρτωλό παρελθόν σου, ο Θεός για σένα έχει μεγάλα και θαυμαστά σχέδια. Ας ακούσουμε τον Πατέρα να μιλάει: Φέρτε τη στολή την πρώτη (δηλ. την προηγούμενη, αυτή που φορούσε πριν φύγει – αποκαθιστά πλήρως τον άνθρωπο), φέρτε δακτυλίδιον, (βασιλική εξουσία), σφάξατε το μόσχον το σιτευτόν και εφρένεσθε, γιατί ο υιός μου ούτος «χαμένος ήταν και ευρέθη». Άλλωστε γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, για να βρει και να σώσει το χαμένο, το απολωλός πρόβατο (Λουκάς ΙΘ/19: 10), τον κάθε αμαρτωλό, τον κάθε χαμένο, εμένα και σένα. Ήρθε να πληρώσει με το ίδιο του το Αίμα για τις αμαρτίες μας και να μας σώσει αιωνίως (Α΄ Ιωάννου Ε/5: 20). Η τραγική συνέχεια: 

29 Και ενηγκαλίσθη ο Σαμψών τους δύο μέσους στύλους, επί των οποίων ίστατο ο οίκος, και επεστηρίχθη επ' αυτούς, τον ένα με την δεξιάν αυτού και τον άλλον με την αριστεράν αυτού. 

30 Και είπεν ο Σαμψών, Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των Φιλισταίων. Και εκάμφθη με δύναμιν και ο οίκος έπεσεν επί τους άρχοντας και επί πάντα τον λαόν τον εν αυτώ. Οι δε αποθανόντες, τους οποίους εθανάτωσεν εν τω θανάτω αυτού, ήσαν περισσότεροι παρά όσους εθανάτωσεν εν τη ζωή αυτού. 

       Όταν είπε τούτα τα λόγια με όλη τη δύναμη της ψυχής του, με όλη την ειλικρίνεια της καρδιάς του,  ο Κύριος του εμπιστεύθηκε και πάλι τη δύναμή Του και τον έκανε πιο δυνατό και πιο ατρόμητο, ακόμα και για την ίδια του τη ζωή. Είχε ένα μυστικό στη ζωή του ο Σαμψών και αυτό ήταν η δύναμη του Κυρίου που κατοικούσε μέσα του. Όταν έχασε αυτή τη δύναμη του Θεού τα έχασε όλα. Όταν μετανοιωμένος ξανά ζήτησε ν' αποκτήσει και πάλι αυτή τη δύναμη τ' απόκτησε και πάλι όλα. Ο γίγαντας ξαφνικά ξύπνησε, ορθώθηκε και έκανε και πάλι κατορθώματα. 

      Ποια είναι τα μηνύματα που έχει να μας δώσει τούτη η τραγική ιστορία; 

     1/ Μην παίζεις με την αμαρτία, γιατί είναι δυναμίτης στα θεμέλια της ζωής σου. Μην παίζεις με το Θεό, γιατί ο Θεός δεν εμπαίζεται, είναι «πυρ καταναλήσκον» (Εβραίους ΙΒ/12: 29 και βεβαίως «ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 7). Αυτός είναι απαράβατος νόμος τόσο στη φυσική, όσο και στην πνευματική ζωή. 

     2/ Είναι ώρα να “εγερθώμεν εκ του ύπνου” (Ρωμαίους ΙΓ/13: 11). Ας προσέξουμε την απρόσεκτη ζωή μας, τη ζωή των συμβιβασμών στα πνευματικά πράγματα και με τη δύναμη Εκείνου ας σταθούμε όπως Αυτός μας θέλει. Εάν θεωρούμε τους εαυτούς μας αποδυναμωμένους, ας στραφούμε στον Κύριο των δυνάμεων, όχι στους ανθρώπους που πήγαν οι «μωρές παρθένες» (Ματθαίος ΚΕ/25: 9) και ας ζητήσουμε από Εκείνον να μας δυναμώσει, να μας ενισχύσει, να μας διδάξει, να μας αποκαλύψει, να μας οδηγήσει. 

   Λένε για το Μπετόβεν ότι διεύθυνε την 9η συμφωνία, ένα από τα μεγαλύτερα κλασικά αριστουργήματα όλων των εποχών, ενώ τον είχε εγκαταλείψει τελείως η ακοή του. Πώς γινόταν και ο μεγάλος αυτός μουσικός δεν έπεσε σε λάθη; Πίσω απ’ αυτόν βρισκόταν κάποιος άλλος που τον οδηγούσε κρυφά και διακριτικά. Αυτό το ρόλο θέλει να παίξει ο Θεός στη ζωή μας. Τούτο το ρόλο προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτρέψει ο Διάβολος και έρχεται να ψιθυρίσει : Όχι, φύγε, μείνε μακριά, θα σου κλέψει την ελευθερία, θα γίνεις περίγελος, θα υποστείς επιπτώσεις στη δουλειά σου, στην οικογένειά σου, δε θα έχεις την αποδοχή των άλλων, θα γελάνε με σένα, θα στερηθείς τη ζωή σου, θα σε εχθρεύονται …. και τόσα άλλα ανυπόστατα ψευδή. Ο Κύριος που είναι ο αρχηγός της ζωής είναι έτοιμος να κάνει θαυμάσια και στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που θα παραδοθεί σ’ αυτόν και θα Τον επικαλεστεί ειλικρινά, «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23). 

        Ο Θεός έχει δώσει δύναμη και εξουσία στην Εκκλησία Του. Όταν οι δυνάμεις αυτές δε φαίνονται  δεν φταίει ο Θεός, φταίει η απρόσεκτη, ακατάστατη, ανυπάκουη, γεμάτη συμβιβασμούς, ζωής μας. Ας αντιληφθούμε, "εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν" (Ρωμαίους ΙΓ/13: 11). Ας διεκδικήσουμε με δύναμη Πνεύματος Αγίου τα δικαιώματα και τις εξουσίες που μας έχει δώσει ο Κύριος. Εάν μετανοήσουμε και ειλικρινά το ζητήσουμε ο Κύριος θα μας τις δώσει και πάλι και θα μας καταστήσει δυνατούς και ανίκητους. Η ιστορία του Σαμψών μας βεβαιώνει γι' αυτό. ---

        Υστ/φο. 

       1.Διακατεχόμενος από την επιθυμία του Θεού, «ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και να έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας» (Α΄ Τιμοθέου Β/2 : 4), αφιερώνω αυτή τη μελέτη στα παιδιά μου, στα παιδιά των αδελφών και σ' όλα τα παιδιά του κόσμου. --- 

       2. Ακολουθεί το κείμενο των κεφαλαίων ΙΓ, ΙΔ, ΙΕ, ΙΣΤ από το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «ΚΡΙΤΑΙ», σε μετάφραση.

 Κεφάλαιο ΙΓ/13. 

1 ΚΑΙ οι γιοι Ισραήλ έπραξαν ξανά πονηρά μπροστά στον Κύριο· και ο Κύριος τους παρέδωσε στο χέρι των Φιλισταίων 40 χρόνια.

2 Και υπήρχε ένας άνθρωπος από τη Σαραά, από τη συγγένεια του Δαν, και το όνομά του ήταν Μανωέ· και η γυναίκα του ήταν στείρα, και δεν γεννούσε.

3 Και στη γυναίκα φάνηκε ένας άγγελος του Κυρίου, και της είπε: Δες, τώρα είσαι στείρα, και δεν γεννάς· εντούτοις, θα συλλάβεις, και θα γεννήσεις γιο·

4 και τώρα, λοιπόν, πρόσεχε μη πιεις κρασί ή σίκερα, και μη φας οτιδήποτε ακάθαρτο·

5 επειδή, να, θα συλλάβεις και θα γεννήσεις γιο· και ξυράφι δεν θα ανέβει επάνω στο κεφάλι του, επειδή το παιδί θα είναι Ναζηραίος στον Θεό από την κοιλιά τής μητέρας του· κι αυτός θα αρχίσει να ελευθερώνει τον Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων.

6 Και η γυναίκα πήγε και είπε στον άνδρα της, λέγοντας: Ένας άνθρωπος του Θεού ήρθε σε μένα, και η μορφή του ήταν σαν μορφή αγγέλου Θεού, υπερβολικά φοβερή· αλλά, δεν τον ρώτησα από πού είναι ούτε μου φανέρωσε το όνομά του·

7 και μου είπε: Δες, θα συλλάβεις, και θα γεννήσεις γιο· τώρα, λοιπόν, μη πιεις κρασί ούτε σίκερα και ούτε να φας οτιδήποτε ακάθαρτο· επειδή, το παιδί θα είναι Ναζηραίος στον Θεό, από την κοιλιά τής μητέρας του μέχρι την ημέρα του θανάτου του.

8 Τότε, ο Μανωέ προσευχήθηκε στον Κύριο, και είπε: Παρακαλώ, Κύριέ μου, ο άνθρωπος του Θεού, που έστειλες, ας ξανάρθει σε μας, και ας μας διδάξει τι να κάνουμε στο παιδί, που πρόκειται να γεννηθεί.

9 Και ο Θεός εισάκουσε τη φωνή του Μανωέ· και ο άγγελος του Θεού ήρθε ξανά στη γυναίκα, ενώ αυτή καθόταν στο χωράφι· και ο Μανωέ, ο άνδρας της, δεν ήταν μαζί της.

10 Και η γυναίκα έτρεξε με βιασύνη, και ανήγγειλε στον άνδρα της, λέγοντάς του: Δες, φάνηκε σε μένα ο άνθρωπος, που είχε έρθει σε μένα εκείνη την ημέρα.

11 Και ο Μανωέ σηκώθηκε και ακολούθησε τη γυναίκα του, και ήρθε στον άνθρωπο, και του είπε: Εσύ είσαι ο άνθρωπος που μίλησες προς τη γυναίκα; Κι εκείνος είπε: Εγώ.

12 Και ο Μανωέ είπε: Τώρα, ο λόγος σου ας πραγματοποιηθεί· τι πρέπει να κάνουμε στο παιδί, και τι να γίνει σ' αυτό;

13 Και ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Μανωέ: Από όλα όσα είπα στη γυναίκα, ας φυλαχθεί·

14 από κάθε τι που βγαίνει από αμπέλι, ας μη φάει, και κρασί και σίκερα ας μη πιει· και ας μη φάει οτιδήποτε ακάθαρτο· όλα όσα παρήγγειλα σ' αυτή, ας τα φυλάξει.

15 Και ο Μανωέ είπε στον άγγελο του Κυρίου: Να σε κρατήσουμε, παρακαλώ, και να σου ετοιμάσουμε ένα κατσικάκι;

16 Και ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Μανωέ: Και αν με κρατήσεις, δεν θα φάω από το ψωμί σου· και αν κάνεις ολοκαύτωμα, στον Κύριο να το προσφέρεις· (επειδή, ο Μανωέ δεν γνώρισε ότι ήταν άγγελος του Κυρίου).

17 Και ο Μανωέ είπε στον άγγελο του Κυρίου: Τι είναι το όνομά σου, για να σε δοξάσουμε, όταν εκπληρωθεί ο λόγος σου;

18 Και ο άγγελος του Κυρίου τού είπε: Γιατί ρωτάς για το όνομά μου; Επειδή, είναι θαυμαστό.

19 Τότε, ο Μανωέ πήρε ένα κατσικάκι και την προσφορά από άλφιτα, και πρόσφερε στον Κύριο επάνω στην πέτρα· και θαυματούργησε· και ο Μανωέ και η γυναίκα του έβλεπαν.

20 Επειδή, ενώ η φλόγα ανέβαινε επάνω από το θυσιαστήριο προς τον ουρανό, ανέβηκε και ο άγγελος του Κυρίου μέσα στη φλόγα τού θυσιαστηρίου· και ο Μανωέ και η γυναίκα του έβλεπαν· και έπεσαν μπρούμυτα επάνω στη γη.

21 Και ο άγγελος του Κυρίου δεν φάνηκε πλέον στον Μανωέ και στη γυναίκα του.

Τότε, ο Μανωέ γνώρισε ότι ήταν άγγελος του Κυρίου.

22 Και ο Μανωέ είπε στη γυναίκα του: Σίγουρα θα πεθάνουμε, επειδή είδαμε τον Θεό.

23 Αλλ' η γυναίκα του είπε σ' αυτόν: Αν ο Κύριος ήθελε να μας θανατώσει, δεν θα δεχόταν ολοκαύτωμα και προσφορά από το χέρι μας ούτε θα μας έδειχνε όλα αυτά ούτε θα μας έφερνε την αγγελία για τέτοια πράγματα σε τέτοιον καιρό.

24 Και η γυναίκα γέννησε γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Σαμψών· και το παιδί αυξήθηκε, και ο Κύριος το ευλόγησε.

25 Και Πνεύμα Κυρίου άρχισε να το διεγείρει στο στρατόπεδο του Δαν, ανάμεσα στη Σαραά και την Εσθαόλ.

 Κεφάλαιο ΙΔ/14. 

1 Και ο Σαμψών κατέβηκε στη Θαμνάθ, και είδε στη Θαμνάθ μια γυναίκα από τις θυγατέρες των Φιλισταίων.

2 Και ανέβηκε, και ανήγγειλε στον πατέρα του και στη μητέρα του, λέγοντας: Είδα μια γυναίκα στη Θαμνάθ από τις θυγατέρες των Φιλισταίων· και, τώρα, πάρτε την σε μένα για γυναίκα.

3 Και ο πατέρας του και η μητέρα του είπαν σ' αυτόν: Μήπως δεν υπάρχει ανάμεσα στις θυγατέρες των αδελφών σου, κι ανάμεσα σε ολόκληρο τον λαό μου, γυναίκα, κι εσύ πηγαίνεις να πάρεις γυναίκα από τους απερίτμητους Φιλισταίους;

Ο Σαμψών, όμως, είπε στον πατέρα του: Αυτή να μου πάρεις· επειδή, αυτή είναι αρεστή στα μάτια μου.

4 Ο πατέρας του, όμως, και η μητέρα του δεν γνώρισαν ότι τούτο ήταν από τον Κύριο, ότι αυτός ζητούσε αφορμή ενάντια στους Φιλισταίους· επειδή, εκείνο τον καιρό, οι Φιλισταίοι δέσποζαν επάνω στον Ισραήλ.

5 Τότε, κατέβηκε ο Σαμψών μαζί με τον πατέρα του και μαζί με τη μητέρα του, στη Θαμνάθ, και ήρθαν μέχρι τα αμπέλια τής Θαμνάθ· και να, τον συνάντησε ένα νεαρό ωρυόμενο λιοντάρι.

6 Και ήρθε επάνω του το Πνεύμα τού Κυρίου, και το διασπάραξε σαν να διασπάραττε ένα κατσικάκι, χωρίς νάχει τίποτε στα χέρια του, αλλά δεν ανήγγειλε στον πατέρα του ή στη μητέρα του τι είχε κάνει.

7 Και κατέβηκε, και μίλησε στη γυναίκα· και άρεσε στα μάτια τού Σαμψών.

8 Και επέστρεψε ύστερα από ημέρες για να την πάρει· και ξέκλινε από τον δρόμο για να δει το πτώμα τού λιονταριού· και να, ένα σμήνος από μέλισσες ήταν στο πτώμα τού λιονταριού, και μέλι.

9 Και πήρε απ' αυτό στα χέρια του, και προχωρούσε τρώγοντας, και ήρθε στον πατέρα του και στη μητέρα του, και τους έδωσε, και έφαγαν· όμως, δεν τους είπε ότι είχε πάρει το μέλι από το πτώμα τού λιονταριού.

10 Και ο πατέρας του κατέβηκε στη γυναίκα· και έκανε εκεί ο Σαμψών συμπόσιο· επειδή, έτσι συνήθιζαν οι νέοι.

11 Και όταν τον είδαν, πήραν 30 συντρόφους για να είναι μαζί του.

12 Και ο Σαμψών τούς είπε: Τώρα, θα σας βάλω ένα αίνιγμα· αν μπορέσετε να μου το λύσετε στις επτά ημέρες τού συμποσίου, και να το βρείτε, τότε, εγώ θα σας δώσω 30 λινούς χιτώνες και 30 στολές φορεμάτων·

13 αλλά, αν δεν μπορέσετε να μου το λύσετε, τότε εσείς θα μου δώσετε 30 λινούς χιτώνες και 30 στολές φορεμάτων. Και εκείνοι τού είπαν: Βάλε το αίνιγμά σου, για να το ακούσουμε.

14 Και τους είπε: Από εκείνον που τρώει βγήκε τροφή, και από τον ισχυρό βγήκε γλυκύτητα. Κι αυτοί δεν μπορούσαν να λύσουν το αίνιγμα για τρεις ημέρες.

15 Κα την έβδομη ημέρα, είπαν στη γυναίκα τού Σαμψών: Κολάκευσε τον άνδρα σου, και ας μας φανερώσει το αίνιγμα, για να μη κατακάψουμε εσένα και το σπίτι τού πατέρα σου με φωτιά· για να μας ξεγυμνώσετε μας προσκαλέσατε; Έτσι δεν είναι;

16 Και η γυναίκα τού Σαμψών έκλαψε μπροστά του, και είπε: Σίγουρα, με μισείς, και δεν με αγαπάς· έβαλες αίνιγμα στους γιους τού λαού μου, και σε μένα δεν το φανέρωσες.

Κι εκείνος τής είπε: Δες, στον πατέρα μου και στη μητέρα μου δεν το φανέρωσα, και θα το φανερώσω σε σένα;

17 Αλλ' αυτή έκλαιγε μπροστά του και τις επτά ημέρες, κατά τις οποίες ήταν το συμπόσιό τους· την έβδομη ημέρα, όμως, της το φανέρωσε, επειδή τον παρενόχλησε· κι εκείνη φανέρωσε το αίνιγμα στους γιους τού λαού της.

18 Τότε, οι άνδρες τής πόλης τού είπαν την έβδομη ημέρα, πριν δύσει ο ήλιος: Τι πιο γλυκό από το μέλι; Και τι πιο ισχυρό από το λιοντάρι;

Κι εκείνος τούς είπε: Αν δεν αροτριάζατε με τη δάμαλή μου, δεν θα βρίσκατε το αίνιγμά μου.

19 Και ήρθε επάνω του Πνεύμα τού Κυρίου· και κατέβηκε στην Ασκάλωνα, και φόνευσε απ' αυτούς 30 άνδρες, και πήρε τα ιμάτιά τους, και έδωσε τις στολές σ' εκείνους που εξήγησαν το αίνιγμα. Και ο θυμός του εξάφθηκε, και ανέβηκε στο σπίτι τού πατέρα του.

20 Και η γυναίκα τού Σαμψών δόθηκε στον σύντροφό του, που είχε φίλο του.

 Κεφάλαιο ΙΕ/15. 

 1 Και ύστερα από λίγο καιρό, στις ημέρες τού θερισμού τού σιταριού, ο Σαμψών επισκέφθηκε τη γυναίκα του, φέρνοντας ένα κατσικάκι· και είπε: Θα μπω μέσα στη γυναίκα μου στον κοιτώνα. Αλλ' ο πατέρας της δεν τον άφησε να μπει μέσα.

2 Και ο πατέρας της είπε: Είπα στον εαυτό μου, ότι τη μίσησες ολοκληρωτικά· γι'αυτό, την έδωσα στον σύντροφό σου· η μικρότερη αδελφή της δεν είναι ωραιότερη απ' αυτή; Πάρε, λοιπόν, αυτήν αντί για εκείνη.

3 Και ο Σαμψών είπε γι' αυτά: Τώρα, θα είμαι αθώος απέναντι στους Φιλισταίους, αν εγώ τους κακοποιώ.

4 Και ο Σαμψών πήγε και έπιασε 300 αλεπούδες, και πήρε δαυλούς, και έστρεψε ουρά με ουρά, και έβαλε έναν δαυλό ανάμεσα στις δύο ουρές στο μέσον.

5 Και αφού άναψε τους δαυλούς, τις απέλυσε στα σπαρτά των Φιλισταίων, και έκαψε τις θημωνιές, μέχρι και τα αθέριστα στάχυα, μέχρι και τα αμπέλια και τα ελιόδεντρα.

6 Τότε, οι Φιλισταίοι είπαν: Ποιος το έκανε αυτό; Και αποκρίθηκαν: Ο Σαμψών, ο γαμπρός τού Θαμναθαίου· επειδή, πήρε τη γυναίκα του και την έδωσε στον σύντροφό του. Και ανέβηκαν οι Φιλισταίοι, και έκαψαν αυτήν και τον πατέρα της με φωτιά.

7 Και ο Σαμψών τούς είπε: Αν και εσείς το κάνατε αυτό, εγώ όμως θα εκδικηθώ εναντίον σας, και ύστερα θα σταματήσω.

8 Και τους χτύπησε κνήμη και μηρό σε μεγάλη σφαγή· και κατέβηκε και κάθησε στο χάσμα τής πέτρας Ητάμ.

9 Και οι Φιλισταίοι ανέβηκαν, και στρατοπέδευσαν στη γη τού Ιούδα, και διαχύθηκαν στη Λεχί.

10 Και οι άνδρες τού Ιούδα είπαν: Γιατί ανεβήκατε εναντίον μας; Κι εκείνοι αποκρίθηκαν: Ανεβήκαμε για να δέσουμε τον Σαμψών, να κάνουμε σ' αυτόν όπως έκανε σε μας.

11 Και κατέβηκαν 3.000 άνδρες από τον Ιούδα στο χάσμα τής πέτρας Ητάμ, και είπαν στον Σαμψών: Δεν ξέρεις ότι οι Φιλισταίοι εξουσιάζουν επάνω μας; Τι είναι, λοιπόν, αυτό που έκανες σε μας; Κι εκείνος είπε: Όπως έκαναν σε μένα, έτσι έκανα κι εγώ σ' αυτούς.

12 Και του είπαν: Κατεβήκαμε για να σε δέσουμε, για να σε παραδώσουμε στο χέρι των Φιλισταίων. Και τους είπε ο Σαμψών: Ορκιστείτε σε μένα ότι εσείς δεν θα πέσετε εναντίον μου.

13 Και του είπαν, λέγοντας: Όχι· αλλά, θα σε δέσουμε δυνατά, και θα σε παραδώσουμε στο χέρι τους· όμως, σίγουρα, δεν θα σε θανατώσουμε. Τον έδεσαν, λοιπόν, με δύο καινούργια σχοινιά, και τον ανέβασαν από την πέτρα.

14 Και όταν ήρθε στη Λεχί, οι Φιλισταίοι έτρεξαν αλαλάζοντας σε συνάντησή του. Και ήρθε επάνω του Πνεύμα τού Κυρίου· και τα σχοινιά, που ήσαν στους βραχίονές του, έγιναν σαν λινάρι που ανάβει στη φωτιά, και τα δεσμά του έπεσαν από τα χέρια του σπασμένα.

15 Και βρήκε ένα νωπό σαγόνι γαϊδουριού, κι απλώνοντας το χέρι του, το πήρε, και φόνευσε μ' αυτό 1.000 άνδρες.

16 Και ο Σαμψών είπε: Με σαγόνι γαϊδουριού έκανα σωρούς-σωρούς, με σαγόνι γαϊδουριού φόνευσα 1.000 άνδρες.

17 Και αφού σταμάτησε να μιλάει, έρριξε το σαγόνι από το χέρι του· και ονόμασε εκείνο τον τόπο: Ραμάθ-λεχί.

18 Και αφού δίψασε πάρα πολύ, βόησε στον Κύριο, και είπε: Εσύ έδωσες διαμέσου του δούλου σου αυτή τη μεγάλη σωτηρία· και, τώρα, να πεθάνω από τη δίψα, και να πέσω στο χέρι των απερίτμητων;

19 Και ο Θεός έσχισε το κοίλωμα που ήταν στη Λεχί, και απ' αυτό βγήκε νερό· και αφού ήπιε, ανέλαβε το πνεύμα του, και αναζωογονήθηκε· γι' αυτό, αποκάλεσε το όνομά του: Εν-ακκορέ, που είναι στη Λεχί μέχρι αυτή την ημέρα.

20 Κι αυτός έκρινε τον Ισραήλ στις ημέρες των Φιλισταίων για 20 χρόνια.

 Κεφάλαιο ΙΣ/16. 

  1 ΚΑΙ ο Σαμψών πήγε στη Γάζα, και εκεί είδε μια γυναίκα πόρνη, και μπήκε μέσα σ' αυτή.

2 Και ανήγγειλαν στους Γαζαίους, λέγοντας: Ο Σαμψών ήρθε εδώ. Κι αυτοί, αφού τον περικύκλωσαν, τον παραφύλαγαν όλη τη νύχτα στην πύλη τής πόλης· και έμεναν ήσυχοι όλη τη νύχτα, λέγοντας: Ας περιμένουμε μέχρι την αυγή τού πρωινού, και θα τον φονεύσουμε.

3 Ο Σαμψών, όμως, κοιμήθηκε μέχρι τα μεσάνυχτα· και γύρω στα μεσάνυχτα, αφού σηκώθηκε, έπιασε τις θύρες τής πύλης τής πόλης, και τους δύο παραστάτες, και αφού τις απέσπασε μαζί με τον μοχλό, τις έβαλε επάνω στους ώμους του, και τις ανέβασε επάνω στην κορυφή τού βουνού, που είναι απέναντι από τη Χεβρών.

4 Και ύστερα απ' αυτά αγάπησε κάποια γυναίκα στην κοιλάδα Σωρήκ, που το όνομά της ήταν Δαλιδά.

5 Και ανέβηκαν σ' αυτήν οι άρχοντες των Φιλισταίων, και της είπαν: Κολάκευσέ τον, και δες σε τι στηρίζεται η μεγάλη του δύναμη, και με ποιον τρόπο μπορούμε να υπερισχύσουμε εναντίον του, ώστε να τον δέσουμε, για να τον δαμάσουμε· κι εμείς, ο καθένας μας, θα σου δώσουμε 1.100 αργύρια.

6 Και η Δαλιδά είπε στον Σαμψών: Φανέρωσέ μου, παρακαλώ, σε τι στηρίζεται η δύναμή σου η μεγάλη, και με τι θα σε έδεναν για να δαμαστείς.

7 Και ο Σαμψών τής είπε: Αν με δέσουν με επτά υγρές χορδές, που δεν ξεράθηκαν, τότε θα αδυνατήσω, και θα είμαι σαν ένας από τους άλλους ανθρώπους.

8 Τότε, οι άρχοντες των Φιλισταίων τής έφεραν επτά υγρές χορδές, που δεν είχαν ξεραθεί, και τον έδεσε μ' αυτές.

9 (Ενέδρευαν μάλιστα άνθρωποι, που κάθονταν μαζί της στον κοιτώνα). Και είπε σ' αυτόν: Οι Φιλισταίοι επάνω σου, Σαμψών. Κι εκείνος έκοψε τις χορδές, σαν να κοβόταν ένα νήμα από στουπί, όταν μυριστεί τη φωτιά. Και δεν έγινε γνωστή η δύναμή του.

10 Και η Δαλιδά είπε στον Σαμψών: Δες, με γέλασες, και μου είπες ψέματα· πες μου, λοιπόν, παρακαλώ, με τι θα σε έδεναν.

11 Και της είπε: Αν με δέσουν δυνατά με καινούργια σχοινιά, με τα οποία δεν έχει γίνει εργασία, τότε θα αδυνατήσω, και θα είμαι σαν ένας από τους άλλους ανθρώπους.

12 Πήρε, λοιπόν, η Δαλιδά καινούργια σχοινιά, και τον έδεσε μ' αυτά, και του είπε: Οι Φιλισταίοι επάνω σου, Σαμψών. (Ενέδρευαν μάλιστα άνθρωποι, που κάθονταν στον κοιτώνα). Και τα έκοψε από τους βραχίονές του σαν νήμα.

13 Και η Δαλιδά είπε στον Σαμψών: Μέχρι τώρα με γέλασες, και μου είπες ψέματα· πες μου, με τι θα σε έδεναν. Και της είπε: Αν πλέξεις τους επτά πλοκάμους του κεφαλιού μου και τους δέσεις γερά με ύφασμα.

14 Κι αυτή τούς έδεσε στερεά σε πάσσαλο· και του είπε: Οι Φιλισταίοι επάνω σου, Σαμψών. Και ξύπνησε από τον ύπνο του, και απέσπασε τον πάσσαλο, τον κόμπο και το ύφασμα.

15 Τότε, του είπε: Πώς λες: Σε αγαπάω, ενώ η καρδιά σου δεν είναι μαζί μου; Εσύ με γέλασες, αυτή ήταν η τρίτη φορά, και δεν μου φανέρωσες σε τι στηρίζεται η δύναμή σου η μεγάλη.

16 Και επειδή, καθημερινά, τον στενοχωρούσε με τα λόγια της, και τον βίαζε, ώστε η ψυχή του απέκαμε μέχρι θανάτου,

17 της φανέρωσε όλη την καρδιά του, και της είπε: Ξυράφι δεν ανέβηκε επάνω στο κεφάλι μου· επειδή, εγώ είμαι Ναζηραίος στον Θεό από την κοιλιά τής μητέρας μου. Αν ξυριστώ, τότε η δύναμή μου θα φύγει από μένα, και θα αδυνατήσω, και θα γίνω όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι.

18 Και βλέποντας η Δαλιδά, ότι της φανέρωσε όλη του την καρδιά, έστειλε και κάλεσε τους άρχοντες των Φιλισταίων, λέγοντας: Ανεβείτε αυτή τη φορά· επειδή, μου φανέρωσε όλη την καρδιά του. Τότε, ανέβηκαν σ' αυτήν οι άρχοντες των Φιλισταίων, φέρνοντας και το ασήμι στα χέρια τους.

19 Και τον αποκοίμισε επάνω στα γόνατά της· και κάλεσε έναν άνθρωπο, και ξύρισε τους επτά πλοκάμους τού κεφαλιού του· και άρχισε να τον δαμάζει, και η δύναμή του έφυγε απ' αυτόν.

20 Κι αυτή είπε: Οι Φιλισταίοι επάνω σου, Σαμψών. Κι αυτός ξύπνησε από τον ύπνο του, και είπε: Θα βγω όπως και άλλοτε, και θα εκτιναχθώ. Αλλ' αυτός δεν γνώρισε ότι ο Κύριος είχε απομακρυνθεί απ' αυτόν.

21 Και τον έπιασαν οι Φιλισταίοι, και του έβγαλαν τα μάτια, και τον κατέβασαν στη Γάζα, και τον έδεσαν με δύο χάλκινες αλυσίδες· και άλεθε στον οίκο τής φυλακής.

22 Και οι τρίχες τού κεφαλιού του άρχισαν να βγαίνουν και πάλι, αφότου ξυρίστηκε.

23 Και οι άρχοντες των Φιλισταίων συγκεντρώθηκαν, για να προσφέρουν μια μεγάλη θυσία στον Δαγών, τον θεό τους, και να ευφρανθούν· επειδή, είπαν: Ο θεός μας παρέδωσε στο χέρι μας τον Σαμψών, τον εχθρό μας.

24 Και όταν ο λαός τον είδε, δόξασαν τον θεό τους, λέγοντας: Ο θεός μας παρέδωσε στο χέρι μας τον εχθρό μας, και τον εξολοθρευτή τής γης μας, κι εκείνον που φόνευσε πολλούς από μας.

25 Και όταν ευθύμησε η καρδιά τους, είπαν: Καλέστε τον Σαμψών, για να μας παίξει. Και κάλεσαν τον Σαμψών από τον οίκο τής φυλακής, και έπαιξε μπροστά τους· και τον έστησαν ανάμεσα στους στύλους.

26 Και ο Σαμψών είπε στο παιδί, που τον κρατούσε από το χέρι: Άφησέ με να ψηλαφήσω τους στύλους, επάνω στους οποίους στηρίζεται ο οίκος, για να στηριχθώ επάνω τους.

27 Και ο οίκος ήταν γεμάτος από άνδρες και γυναίκες· και ήσαν εκεί όλοι οι άρχοντες των Φιλισταίων· και επάνω στην ταράτσα ήσαν 3.000 περίπου άνδρες και γυναίκες, που έβλεπαν τον Σαμψών να παίζει.

28 Και ο Σαμψών βόησε στον Κύριο, και είπε: Δέσποτα Κύριε, θυμήσου με, παρακαλώ· και ενίσχυσέ με, παρακαλώ, μόνον αυτή τη φορά, Θεέ, για να εκδικηθώ ενάντια στους Φιλισταίους μια κι έξω, για τα δυο μάτια μου.

29 Και ο Σαμψών αγκάλιασε τους δύο μεσαίους στύλους, επάνω στους οποίους στηριζόταν ο οίκος, και στηρίχθηκε επάνω σ' αυτούς, τον έναν με το δεξί του χέρι, και τον άλλον με το αριστερό του.

30 Και ο Σαμψών είπε: Ας πεθάνει η ψυχή μου μαζί με τους Φιλισταίους. Και έσκυψε με δύναμη· και ο οίκος έπεσε επάνω στους άρχοντες, και σε ολόκληρο τον λαό, που ήταν σ' αυτόν. Κι αυτοί που πέθαναν, που τους θανάτωσε με τον θάνατό του, ήσαν περισσότεροι από όσους είχε θανατώσει στη ζωή του.

31 Τότε, κατέβηκαν οι αδελφοί του, και ολόκληρη η οικογένεια του πατέρα του, και τον σήκωσαν· και τον ανέβασαν και τον έθαψαν ανάμεσα στη Σαραά και την Εσθαόλ, στον τάφο τού Μανωέ, του πατέρα του. Κι αυτός έκρινε τον Ισραήλ για 20 χρόνια.---