Θεέ μου,
γιατί στέκεσαι μακριά από την θλίψη μου ;
γιατί μ' εγκατέλειψες ;
γιατί δεν ακροάζεσαι τούς στεναγμούς μου ;
Κράζω ολημερίς κι ολονυχτίς σε Σένα
και δε σιωπώ,
και Συ δεν αποκρίνεσαι !
Δύναμη πια δεν έχω να κράξω προς Σε,
ατόνησα....
Θεέ μου,
με καταβύθισες στα βάθη τού λάκκου,
στο βαθύ σκοτάδι και φως δεν θωρώ.
Ο φοβερός θυμός Σου όλος επάνω μου έπεσε !
Πάντα τα κύματά Σου,
και όλες οι τρικυμίες Σου από πάνω μου πέρασαν,
με κτύπησαν, χωρίς έλεος,
στ' άγρια βράχια,
πληγώθηκα,
κι ο πόνος αβάσταχτος,
και βάλσαμο στις πληγές μου δεν στάλαξε !
Θεέ μου,
όλα τα βέλη Σου, τα πυρωμένα
στη φωτιά τής οργής Σου,
στην καρδιά μου μπήχτηκαν,
κι απ' τις πληγές της στάζει αίμα
στην ξεραμένη γη !
Θεέ μου,
πάντες με μυκτηρίζουν
καθώς με βλέπουν πληγωμένο,
εγκαταλειμμένο,
χωρίς φίλο πλάι μου !
Μ' αντιμετωπίζουν ως όνειδος
και εξουθένημα.
Στέκονται ολόγυρά μου
σαν λέοντες βρυχώμενοι,
έτοιμοι να μ' αρπάξουν,
να με κατασπαράξουν !
Θεέ μου,
ελευθέρωσέ με
σπεύσε σε σωτηρία μου,
μη κρύψεις το Πρόσωπό Σου απ'εμέ,
Σε προσμένω,
Σε Σένα προβλέπω,
Είσαι η μόνη μου ελπίδα !
Αλέξης Π. Καρέλης
(Μ. Πέμπτη 28 Απριλίου 2016 )
Σημείωση : Εμπνευσμένο από τα προφητικά λόγια των Ψαλμών 22 - 38 - 42 - 69 - 88.
