Η ΑΒΙΓΑΙΑ.
βιβλίο "Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ", κεφ. ΚΕ/25, εδ. 1 - 42.
1 ΚΑΙ ο Σαμουήλ πέθανε και ολόκληρος ο Ισραήλ συγκεντρώθηκαν, και τον έκλαψαν, και τον ενταφίασαν στο σπίτι του στη Ραμά. Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και κατέβηκε στην έρημο Φαράν.
2 Υπήρχε δε στη Μαών ένας άνθρωπος, του οποίου τα κτήματα ήσαν στον Κάρμηλο, και ο άνθρωπος αυτός ήταν υπερβολικά πλούσιος, και είχε 3.000 πρόβατα, και 1.000 γίδες και κούρευε τα πρόβατά του στον Κάρμηλο.
3 Και το όνομα του ανθρώπου ήταν Νάβαλ το δε όνομα της γυναίκας του ήταν Αβιγαία και η μεν γυναίκα του ήταν καλή σε σύνεση, και ωραία στην όψη ο άνθρωπος, όμως, αυτός ήταν σκληρός, και κακός στις πράξεις του καταγόταν δε από τη γενεά τού Χάλεβ.
4 Και ο Δαβίδ στην έρημο άκουσε, ότι ο Νάβαλ κούρευε τα πρόβατά του.
5 Και έστειλε ο Δαβίδ δέκα νέους, και είπε ο Δαβίδ στους νέους: Ανεβείτε στον Κάρμηλο, και πηγαίνετε στον Νάβαλ, και χαιρετήστε τον εξ ονόματός μου
6 και πείτε του: Πολύχρονος να είσαι! Ειρήνη και σε σένα, ειρήνη και στο σπίτι σου, ειρήνη και σε όλα όσα έχεις!
7 Και, τώρα, άκουσα ότι έχεις κουρευτές δες, τους ποιμένες σου, που ήσαν μαζί μας, δεν τους βλάψαμε ούτε χάθηκε σ' αυτούς κάτι, όλο τον καιρό που ήσαν στον Κάρμηλο
8 ρώτησε τους νέους σου, και θα σου πουν. Αας βρουν, λοιπόν, χάρη στα μάτια σου αυτοί οι νέοι επειδή, σε καλή ημέρα ήρθαμε δώσε, παρακαλούμε, στους δούλους σου ό,τι έρθει στο χέρι σου, και στον γιο σου τον Δαβίδ.
9 Και καθώς οι νέοι τού Δαβίδ ήρθαν, μίλησαν στον Νάβαλ, σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, στο όνομα του Δαβίδ, και σταμάτησαν.
10 Αλλ' ο Νάβαλ απάντησε στους δούλους τού Δαβίδ, και είπε: Τι είναι ο Δαβίδ; Και ποιος είναι ο γιος του Ιεσσαί; Πολλοί δούλοι είναι σήμερα, που αποσκιρτούν κάθε ένας από τον κύριό του
11 Θα πάρω, λοιπόν, το ψωμί μου, και το νερό μου, και το σφαχτό μου, που έσφαξα για τους κουρευτές μου, και θα τα δώσω σε ανθρώπους που δεν ξέρω από πού είναι;
12 Και οι νέοι τού Δαβίδ στράφηκαν στον δρόμο τους, και αναχώρησαν, και καθώς ήρθαν ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα αυτά τα λόγια.
13 Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες του: Ζωστείτε κάθε ένας τη ρομφαία του και ο Δαβίδ παρόμοια ζώστηκε τη δική του ρομφαία κι ανέβηκαν πίσω από τον Δαβίδ περίπου 400 άνδρες 200, όμως, έμειναν κοντά στην αποσκευή.
14 Ένας από τους νέους, όμως, ανήγγειλε στην Αβιγαία, τη γυναίκα τού Νάβαλ, λέγοντας: Δες, ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές από την έρημο για να χαιρετήσουν τον κύριό μας, κι εκείνος τους έδιωξε
15 οι άνδρες, όμως, στάθηκαν σε μας πολύ καλοί, και δεν υποστήκαμε βλάβη ούτε χάσαμε κανένα ζώο, όσον καιρό συναναστραφήκαμε μαζί τους, όταν ήμασταν στα χωράφια
16 ήσαν σαν ένα τείχος γύρω μας, και νύχτα και ημέρα, όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί τους βόσκοντας τα πρόβατα
17 Τώρα, λοιπόν, γνώρισε και δες τι θα κάνεις εσύ επειδή, αποφασίστηκε κακό ενάντια στον κύριό μας, και ενάντια σε ολόκληρο το σπίτι του μια που είναι άνθρωπος δύστροπος, ώστε κανένας δεν μπορεί να του μιλήσει.
18 Τότε, η Αβιγαία βιάστηκε, και πήρε 200 ψωμιά, και δύο αγγεία κρασί, και πέντε ετοιμασμένα πρόβατα, και πέντε μέτρα φρυγανισμένο σιτάρι, και 100 δέσμες σταφίδες, και 200 πίττες από σύκα, και τα έβαλε επάνω σε γαϊδούρια.
19 Και είπε στους νέους της: Προπορεύεστε μπροστά μου δέστε, εγώ έρχομαι έπειτα από σας. Στον Νάβαλ, όμως, τον άνδρα της, δεν το φανέρωσε.
20 Και καθώς αυτή, καθισμένη επάνω σε ένα γαϊδούρι, κατέβαινε κάτω από τη σκέπη τού βουνού, να, ο Δαβίδ και οι άνδρες του κατέβαιναν προς αυτήν και τους συνάντησε.
21 Και ο Δαβίδ είχε πει: Στ' αλήθεια, μάταια φύλαξα όλα όσα αυτός είχε στην έρημο, και δεν χάθηκε τίποτε από όλα τα αποκτήματά του και μου ανταπέδωσε κακό αντί για καλό
22 έτσι να κάνει ο Θεός στους εχθρούς του Δαβίδ, και έτσι να προσθέσει, αν μέχρι το πρωί αφήσω αρσενικό από όλα τα πράγματά του.
23 Και καθώς η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, βιάστηκε, και κατέβηκε από το γαϊδούρι, και έπεσε μπροστά στον Δαβίδ μπρούμυτα, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος.
24 Και έπεσε στα πόδια του, και είπε: Επάνω μου, επάνω μου, κύριέ μου, ας είναι αυτή η αδικία και ας μιλήσει, παρακαλώ, η δούλη σου στα αυτιά σου, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου.
25 Ας μη δώσει καμιά προσοχή, παρακαλώ, ο κύριός μου σε τούτον τον δύστροπο άνθρωπο, τον Νάβαλ επειδή, σύμφωνα με το όνομά του, τέτοιος είναι Νάβαλ είναι το όνομά του, και αφροσύνη είναι μαζί του εγώ, όμως, η δούλη σου δεν είδα τους νέους τού κυρίου μου, που είχες στείλει.
26 Τώρα, λοιπόν, κύριέ μου, ζει ο Κύριος και ζει η ψυχή σου, ο Κύριος βέβαια σε κράτησε από το να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με το χέρι σου τώρα, μάλιστα, οι εχθροί σου, κι εκείνοι που ζητούν κακό στον κύριό μου, ας είναι όπως ο Νάβαλ!
27 Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου.
28 Συγχώρησε, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου επειδή, ο Κύριος θα κάνει στον κύριό μου κατοικία ασφαλή, για τον λόγο ότι, ο κύριός μου μάχεται τις μάχες τού Κυρίου, και σε σένα κακία δεν βρέθηκε ποτέ.
29 Αν και σηκώθηκε άνθρωπος που σε καταδιώκει, και ζητάει την ψυχή σου, η ψυχή όμως του κυρίου μου θα είναι δεμένη στον δεσμό τής ζωής κοντά στον Κύριο τον Θεό σου τις δε ψυχές των εχθρών σου, αυτές θα τις εκσφενδονίσει μέσα από τη σφενδόνη.
30 Και όταν ο Κύριος κάνει στον κύριό μου σύμφωνα με όλα τα αγαθά που μίλησε για σένα, και σε κάνει κυβερνήτη επάνω στον Ισραήλ,
31 δεν θα είναι αυτό σκάνδαλο σε σένα ούτε πρόσκομμα καρδιάς στον κύριό μου ή ότι έχυσες αναίτιο αίμα ή ότι ο κύριός μου εκδίκησε τον εαυτό του όμως, όταν ο Κύριος αγαθοποιήσει τον κύριό μου, τότε θυμήσου τη δούλη σου.
32 Και ο Δαβίδ είπε στην Αβιγαία: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου
33 και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου
34 επειδή, στ' αλήθεια, ζει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που με εμπόδισε από το να κακοποιήσω, αν δεν έσπευδες νάρθεις σε συνάντησή μου, δεν θάμενε στον Νάβαλ μέχρι την αυγή αρσενικός άνθρωπος. 35 Και ο Δαβίδ πήρε από το χέρι της τα όσα τού έφερε και της είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου με ειρήνη δες, εισάκουσα τη φωνή σου, και τίμησα το πρόσωπό σου.
36 Και η Αβιγαία ήρθε στον Νάβαλ και να, είχε στο σπίτι του συμπόσιο, σαν συμπόσιο βασιλιά και η καρδιά τού Νάβαλ ήταν μέσα του εύθυμη, και ήταν υπερβολικά μεθυσμένος γι' αυτό δεν του ανήγγειλε τίποτε, μικρό ή μεγάλο, μέχρι την αυγή.
37 Το πρωί, όμως, αφού ο Νάβαλ είχε ξεμεθύσει, η γυναίκα του φανέρωσε σ' αυτόν αυτά τα πράγματα και η καρδιά του νεκρώθηκε μέσα του, και έγινε σαν πέτρα.
38 και ύστερα από δέκα ημέρες, ο Κύριος χτύπησε τον Νάβαλ, και πέθανε.
39 Και όταν ο Δαβίδ άκουσε ότι ο Νάβαλ πέθανε, είπε: Ευλογητός ο Κύριος, που έκρινε την κρίση μου για τον ονειδισμό μου, που έγινε από τον Νάβαλ, και εμπόδισε τον δούλο του από κακό και την κακία τού Νάβαλ ο Κύριος έστρεψε επάνω στο κεφάλι του! Και ο Δαβίδ έστειλε και μίλησε στην Αβιγαία, για να την πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του.
40 Και καθώς οι δούλοι τού Δαβίδ ήρθαν στην Αβιγαία, στον Κάρμηλο, της μίλησαν, λέγοντας: Ο Δαβίδ μάς έστειλε σε σένα, για να σε πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του.
41 Και σηκώθηκε, και προσκύνησε μπρούμυτα μέχρι το έδαφος, και είπε: Δες, ας είναι η δούλη σου υπηρέτρια για να πλένει τα πόδια των δούλων τού Κυρίου μου.
42 Και η Αβιγαία έσπευσε, και σηκώθηκε, και ανέβηκε σε ένα γαϊδούρι, με πέντε κορίτσια της, που ακολουθούσαν από πίσω της και πήγε πίσω από τους απεσταλμένους τού Δαβίδ, και έγινε γυναίκα του.
2 Υπήρχε δε στη Μαών ένας άνθρωπος, του οποίου τα κτήματα ήσαν στον Κάρμηλο, και ο άνθρωπος αυτός ήταν υπερβολικά πλούσιος, και είχε 3.000 πρόβατα, και 1.000 γίδες και κούρευε τα πρόβατά του στον Κάρμηλο.
3 Και το όνομα του ανθρώπου ήταν Νάβαλ το δε όνομα της γυναίκας του ήταν Αβιγαία και η μεν γυναίκα του ήταν καλή σε σύνεση, και ωραία στην όψη ο άνθρωπος, όμως, αυτός ήταν σκληρός, και κακός στις πράξεις του καταγόταν δε από τη γενεά τού Χάλεβ.
4 Και ο Δαβίδ στην έρημο άκουσε, ότι ο Νάβαλ κούρευε τα πρόβατά του.
5 Και έστειλε ο Δαβίδ δέκα νέους, και είπε ο Δαβίδ στους νέους: Ανεβείτε στον Κάρμηλο, και πηγαίνετε στον Νάβαλ, και χαιρετήστε τον εξ ονόματός μου
6 και πείτε του: Πολύχρονος να είσαι! Ειρήνη και σε σένα, ειρήνη και στο σπίτι σου, ειρήνη και σε όλα όσα έχεις!
7 Και, τώρα, άκουσα ότι έχεις κουρευτές δες, τους ποιμένες σου, που ήσαν μαζί μας, δεν τους βλάψαμε ούτε χάθηκε σ' αυτούς κάτι, όλο τον καιρό που ήσαν στον Κάρμηλο
8 ρώτησε τους νέους σου, και θα σου πουν. Αας βρουν, λοιπόν, χάρη στα μάτια σου αυτοί οι νέοι επειδή, σε καλή ημέρα ήρθαμε δώσε, παρακαλούμε, στους δούλους σου ό,τι έρθει στο χέρι σου, και στον γιο σου τον Δαβίδ.
9 Και καθώς οι νέοι τού Δαβίδ ήρθαν, μίλησαν στον Νάβαλ, σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, στο όνομα του Δαβίδ, και σταμάτησαν.
10 Αλλ' ο Νάβαλ απάντησε στους δούλους τού Δαβίδ, και είπε: Τι είναι ο Δαβίδ; Και ποιος είναι ο γιος του Ιεσσαί; Πολλοί δούλοι είναι σήμερα, που αποσκιρτούν κάθε ένας από τον κύριό του
11 Θα πάρω, λοιπόν, το ψωμί μου, και το νερό μου, και το σφαχτό μου, που έσφαξα για τους κουρευτές μου, και θα τα δώσω σε ανθρώπους που δεν ξέρω από πού είναι;
12 Και οι νέοι τού Δαβίδ στράφηκαν στον δρόμο τους, και αναχώρησαν, και καθώς ήρθαν ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα αυτά τα λόγια.
13 Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες του: Ζωστείτε κάθε ένας τη ρομφαία του και ο Δαβίδ παρόμοια ζώστηκε τη δική του ρομφαία κι ανέβηκαν πίσω από τον Δαβίδ περίπου 400 άνδρες 200, όμως, έμειναν κοντά στην αποσκευή.
14 Ένας από τους νέους, όμως, ανήγγειλε στην Αβιγαία, τη γυναίκα τού Νάβαλ, λέγοντας: Δες, ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές από την έρημο για να χαιρετήσουν τον κύριό μας, κι εκείνος τους έδιωξε
15 οι άνδρες, όμως, στάθηκαν σε μας πολύ καλοί, και δεν υποστήκαμε βλάβη ούτε χάσαμε κανένα ζώο, όσον καιρό συναναστραφήκαμε μαζί τους, όταν ήμασταν στα χωράφια
16 ήσαν σαν ένα τείχος γύρω μας, και νύχτα και ημέρα, όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί τους βόσκοντας τα πρόβατα
17 Τώρα, λοιπόν, γνώρισε και δες τι θα κάνεις εσύ επειδή, αποφασίστηκε κακό ενάντια στον κύριό μας, και ενάντια σε ολόκληρο το σπίτι του μια που είναι άνθρωπος δύστροπος, ώστε κανένας δεν μπορεί να του μιλήσει.
18 Τότε, η Αβιγαία βιάστηκε, και πήρε 200 ψωμιά, και δύο αγγεία κρασί, και πέντε ετοιμασμένα πρόβατα, και πέντε μέτρα φρυγανισμένο σιτάρι, και 100 δέσμες σταφίδες, και 200 πίττες από σύκα, και τα έβαλε επάνω σε γαϊδούρια.
19 Και είπε στους νέους της: Προπορεύεστε μπροστά μου δέστε, εγώ έρχομαι έπειτα από σας. Στον Νάβαλ, όμως, τον άνδρα της, δεν το φανέρωσε.
20 Και καθώς αυτή, καθισμένη επάνω σε ένα γαϊδούρι, κατέβαινε κάτω από τη σκέπη τού βουνού, να, ο Δαβίδ και οι άνδρες του κατέβαιναν προς αυτήν και τους συνάντησε.
21 Και ο Δαβίδ είχε πει: Στ' αλήθεια, μάταια φύλαξα όλα όσα αυτός είχε στην έρημο, και δεν χάθηκε τίποτε από όλα τα αποκτήματά του και μου ανταπέδωσε κακό αντί για καλό
22 έτσι να κάνει ο Θεός στους εχθρούς του Δαβίδ, και έτσι να προσθέσει, αν μέχρι το πρωί αφήσω αρσενικό από όλα τα πράγματά του.
23 Και καθώς η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, βιάστηκε, και κατέβηκε από το γαϊδούρι, και έπεσε μπροστά στον Δαβίδ μπρούμυτα, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος.
24 Και έπεσε στα πόδια του, και είπε: Επάνω μου, επάνω μου, κύριέ μου, ας είναι αυτή η αδικία και ας μιλήσει, παρακαλώ, η δούλη σου στα αυτιά σου, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου.
25 Ας μη δώσει καμιά προσοχή, παρακαλώ, ο κύριός μου σε τούτον τον δύστροπο άνθρωπο, τον Νάβαλ επειδή, σύμφωνα με το όνομά του, τέτοιος είναι Νάβαλ είναι το όνομά του, και αφροσύνη είναι μαζί του εγώ, όμως, η δούλη σου δεν είδα τους νέους τού κυρίου μου, που είχες στείλει.
26 Τώρα, λοιπόν, κύριέ μου, ζει ο Κύριος και ζει η ψυχή σου, ο Κύριος βέβαια σε κράτησε από το να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με το χέρι σου τώρα, μάλιστα, οι εχθροί σου, κι εκείνοι που ζητούν κακό στον κύριό μου, ας είναι όπως ο Νάβαλ!
27 Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου.
28 Συγχώρησε, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου επειδή, ο Κύριος θα κάνει στον κύριό μου κατοικία ασφαλή, για τον λόγο ότι, ο κύριός μου μάχεται τις μάχες τού Κυρίου, και σε σένα κακία δεν βρέθηκε ποτέ.
29 Αν και σηκώθηκε άνθρωπος που σε καταδιώκει, και ζητάει την ψυχή σου, η ψυχή όμως του κυρίου μου θα είναι δεμένη στον δεσμό τής ζωής κοντά στον Κύριο τον Θεό σου τις δε ψυχές των εχθρών σου, αυτές θα τις εκσφενδονίσει μέσα από τη σφενδόνη.
30 Και όταν ο Κύριος κάνει στον κύριό μου σύμφωνα με όλα τα αγαθά που μίλησε για σένα, και σε κάνει κυβερνήτη επάνω στον Ισραήλ,
31 δεν θα είναι αυτό σκάνδαλο σε σένα ούτε πρόσκομμα καρδιάς στον κύριό μου ή ότι έχυσες αναίτιο αίμα ή ότι ο κύριός μου εκδίκησε τον εαυτό του όμως, όταν ο Κύριος αγαθοποιήσει τον κύριό μου, τότε θυμήσου τη δούλη σου.
32 Και ο Δαβίδ είπε στην Αβιγαία: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου
33 και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου
34 επειδή, στ' αλήθεια, ζει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που με εμπόδισε από το να κακοποιήσω, αν δεν έσπευδες νάρθεις σε συνάντησή μου, δεν θάμενε στον Νάβαλ μέχρι την αυγή αρσενικός άνθρωπος. 35 Και ο Δαβίδ πήρε από το χέρι της τα όσα τού έφερε και της είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου με ειρήνη δες, εισάκουσα τη φωνή σου, και τίμησα το πρόσωπό σου.
36 Και η Αβιγαία ήρθε στον Νάβαλ και να, είχε στο σπίτι του συμπόσιο, σαν συμπόσιο βασιλιά και η καρδιά τού Νάβαλ ήταν μέσα του εύθυμη, και ήταν υπερβολικά μεθυσμένος γι' αυτό δεν του ανήγγειλε τίποτε, μικρό ή μεγάλο, μέχρι την αυγή.
37 Το πρωί, όμως, αφού ο Νάβαλ είχε ξεμεθύσει, η γυναίκα του φανέρωσε σ' αυτόν αυτά τα πράγματα και η καρδιά του νεκρώθηκε μέσα του, και έγινε σαν πέτρα.
38 και ύστερα από δέκα ημέρες, ο Κύριος χτύπησε τον Νάβαλ, και πέθανε.
39 Και όταν ο Δαβίδ άκουσε ότι ο Νάβαλ πέθανε, είπε: Ευλογητός ο Κύριος, που έκρινε την κρίση μου για τον ονειδισμό μου, που έγινε από τον Νάβαλ, και εμπόδισε τον δούλο του από κακό και την κακία τού Νάβαλ ο Κύριος έστρεψε επάνω στο κεφάλι του! Και ο Δαβίδ έστειλε και μίλησε στην Αβιγαία, για να την πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του.
40 Και καθώς οι δούλοι τού Δαβίδ ήρθαν στην Αβιγαία, στον Κάρμηλο, της μίλησαν, λέγοντας: Ο Δαβίδ μάς έστειλε σε σένα, για να σε πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του.
41 Και σηκώθηκε, και προσκύνησε μπρούμυτα μέχρι το έδαφος, και είπε: Δες, ας είναι η δούλη σου υπηρέτρια για να πλένει τα πόδια των δούλων τού Κυρίου μου.
42 Και η Αβιγαία έσπευσε, και σηκώθηκε, και ανέβηκε σε ένα γαϊδούρι, με πέντε κορίτσια της, που ακολουθούσαν από πίσω της και πήγε πίσω από τους απεσταλμένους τού Δαβίδ, και έγινε γυναίκα του.
ΣΧΟΛΙΑ :
Ο θάνατος του προφήτη Σαμουήλ έβαλε τέλος στην περίοδο των Κριτών, η οποία κάλυψε ένα χρονικό διάστημα 300 χρόνων, από το 1.400 π.Χ. έως το 1.100 π.Χ. Το έθνος είχε γίνει πλέον μοναρχία. Οι απόγονοι του Δαβίδ θα ήταν για πάντα πια στον θρόνο του Ισραήλ. Απ’ αυτούς θα προερχόταν ο Χριστός, που θα αποτελούσε τη μεγάλη εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού. Ο βαθύς σεβασμός που έτρεφαν όλοι για το Σαμουήλ φαίνεται στο θρήνο που έκανε ολόκληρο το έθνος, όταν εκείνος πέθανε.
Μετά το θάνατο του προφήτη ο Δαβίδ κατέβηκε στην έρημο Φαράν, στο νότιο τμήμα του βασιλείου του Ιούδα, για να βρεθεί προφανώς όσο μακρύτερα γινόταν από το βασιλιά Σαούλ και τα φονικά σχέδια που είχε εναντίον του. Βρισκόμαστε στην εποχή που το πάθος, το μίσος του βασιλιά Σαούλ κατά του Δαβίδ έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Ξεφεύγοντας από το Σαούλ ο Δαβίδ έρχεται και στον Αρχιερέα Αχιμέλεχ, στον οποίο ο Δαβίδ είπε ψέματα ότι βρισκόταν σε μυστική αποστολή για λογαριασμό του βασιλιά. Κατόπιν του ζήτησε λίγα καρβέλια ψωμί. Το μόνο που υπήρχε όμως ήταν αγιασμένο ψωμί που το χρησιμοποιούσαν για τη λατρεία στο ναό (Λευιτικον ΚΔ/24: 5-9). Ο ιερέας του το έδωσε με την προϋπόθεση ότι οι άντρες του είχαν φυλαχτεί καθαροί, τουλάχιστον από γυναίκα, τις τελευταίες μέρες. Ο Δαβίδ του απάντησε ότι οι άνδρες ήταν καθαροί. Έτσι δόθηκαν στο Δαβίδ οι "άρτοι της προθέσεως" από το θυσιαστήριο. Πολύ αργότερα ο Κύριος Ιησούς Χριστός ενέκρινε τούτη την πράξη του ιερέα. "Οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον προς αυτόν· Ιδού, οι μαθηταί σου πράττουσιν ό,τι δεν συγχωρείται να πράττηται το σάββατον. Ο δε είπε προς αυτούς· Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ' αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους;" (Ματθαίος ΙΒ/12: 2-4).
Από εκεί ο Δαβίδ διέφυγε στο στρατόπεδο των Φιλισταίων, προσποιούμενος μάλιστα τον τρελό μπροστά στο βασιλιά της Γαθ, τον Αγχούς (Α' Σαμουήλ ΚΑ/21: 14). Στη συνέχεια πέρασε και από άλλες περιοχές μαζί με 600 οπαδούς που τον ακολούθησαν περιπλανιόταν στα βουνά. Η Κάρμηλος, που αναφέρεται στο εδ. 2, δεν είναι το όρος Κάρμηλος, εκεί που ο Προφήτης Ηλίας προσευχήθηκε μπροστά στους ιερείς του Βάαλ και έπεσε φωτιά από το Θεό και κατέκαψε το θυσιαστήριό του, με το μοσχάρι που είχε θέσει πάνω σ’ αυτό, για να δείξει τη δύναμη του Θεού. (Α' Βασιλεών ΙΗ/18: 38), αλλά βρίσκεται στα βόρεια, κοντά στην πόλη Μαών.
Εκεί είχε πάει ένας πολύ πλούσιος κτηνοτρόφος της περιοχής, που ονομαζόταν Νάβαλ, για να κουρέψει τα πρόβατά του. Ο Δαβίδ έστειλε 10 στρατιώτες για να του ζητήσουν τρόφιμα για τους άντρες του. Ήταν συνήθεια της εποχής αυτοί που περιπλανιόνταν στα βουνά, να ζητούν κάποιο δώρο από τους κτηνοτρόφους της περιοχής, για να μπορέσουν να ζήσουν, ως αντάλλαγμα για την προστασία που παρείχαν στα κοπάδια τους. Ο Νάβαλ είχε 3.000 πρόβατα και 1.000 κατσίκια. Εκείνη την εποχή το κούρεμα των προβάτων ήταν ένα σημαντικό γεγονός και κάθε βράδυ τσοπάνηδες και κουρευτές γλεντοκοπούσαν. Ο Νάβαλ μπορεί να ήταν πλούσιος, αλλά ήταν και πολύ δύστροπος, τσιγκούνης, εγωιστής. Όταν έφτασαν οι σύντροφοι του Δαβίδ, συνάντησαν το Νάβαλ και του ζήτησαν να τους δώσει κάποιες προμήθειες. Η απάντηση του Νάβαλ γεμάτη με εγωισμό και βαρβαρότητα ήταν κατηγορηματική και ταυτόχρονα προσβλητική για το Δαβίδ και τους συντρόφους τους. "Τι είναι αυτά που μου ζητάτε, τους απάντησε! Να πάρω εγώ το ψωμί μου και το νερό μου (σπάνιο είδος για τα μέρη εκείνα) και τα σφαχτά μου, που έχω ετοιμάσει για τους κουρευτές μου, για τη μεγάλη γιορτή του κουρέματος και να τα δώσω στους αντάρτες του Δαβίδ; Και ποιος είναι αυτός ο Δαβίδ; Το βρήκαμε τώρα να ξεσηκώνονται οι δούλοι και να βαράνε τα αφεντικά τους και τους έδιωξε".
Οι σύντροφοι του Δαβίδ γύρισαν πίσω άπρακτοι, ντροπιασμένοι και όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε τα γεγονότα, αγανάκτησε εξαιτίας του καλού που είχε κάνει στο Νάβαλ, που είχε προστατεύσει τα ποίμνιά του και της προσβλητικής συμπεριφοράς την οποία εκείνος επέδειξε. Έτσι ετοίμασε μια ομάδα από ανθρώπους του, για να κατέβει στους καταυλισμούς του Νάβαλ και να τα κάνει όλα στάχτη. Κάποιος από τους βοσκούς του Νάβαλ όμως πήγε και ενημέρωσε τη γυναίκα του, την Αβιγαία. Ήταν μια πλούσια, όμορφη γυναίκα και από ό,τι φαίνεται από την ιστορία μας και με πολύ και διορατικό μυαλό.
Όταν λοιπόν η γυναίκα αυτή πληροφορήθηκε τα γεγονότα, σκέφτηκε γρήγορα, σωστά και ψύχραιμα. Χωρίς καν να πει τίποτα στον άντρα της ετοίμασε 200 καρβέλια αχνιστό ψωμί, 2 μεγάλα ασκιά κρασί, 5 πρόβατα γδαρμένα, καθαρισμένα και καλοψημένα, 20 κιλά σιτάρι, 100 μπάλες ξερές σταφίδες και 200 τσαπέλες ξερά σύκα. Όλα αυτά τα φόρτωσε σε γαϊδούρια και ξεκίνησε με μια ομάδα βοσκών να συναντήσει το Δαβίδ, ο οποίος ερχόταν μανιασμένος, για να πάρει εκδίκηση.
Μόλις έφτασε στο Δαβίδ, έπεσε στα πόδια του, τον παρακάλεσε και ανέλαβε η ίδια όλες τις ευθύνες για την επιπόλαια συμπεριφορά του άντρα της. «Μην τον παρεξηγείς αφέντη μου», Νάβαλ τον λένε και Νάβαλ (άφρων) είναι. Του εξήγησε ότι εκείνη δεν ήξερε τίποτα για όλα όσα συνέβησαν. Ζητούσε να τη συγχωρήσει και θύμισε στο Δαβίδ ότι ο Κύριος θέλει να τον εμποδίσει από το να κάνει φόνους και ότι ο Θεός ήταν Εκείνος που θα τιμωρούσε τους εχθρούς του Δαβίδ. Η γυναίκα αυτή είχε την πνευματική διορατικότητα να διακρίνει ότι ο Δαβίδ ήταν ο εκλεκτός του Θεού και τον επαίνεσε ειλικρινά, γιατί πολεμούσε γι’ Αυτόν. Με θάρρος και παρρησία λοιπόν είπε στο Δαβίδ ότι θα ήταν πολύ καλύτερα, όταν θα γίνει βασιλιάς του Ισραήλ, να μην έχει στη συνείδησή του το αίμα των ανθρώπων του Νάβαλ, να μην έχει στη συνείδησή του, ότι αυτός πήρε εκδίκηση για τον εαυτόν του και δεν άφησε τους εχθρούς του στην κρίση και την εκδίκηση του Θεού! Εσύ, κύριε, δέξου τα δώρα μου και μη μας καταστρέψεις. Εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού μας. Ο Κύριος θα κάνει εκδίκηση για σένα, θα εξοντώσει τους εχθρούς σου και θα σε κάνει βασιλεία.
Ο Δαβίδ, που δεν ήταν κακός άνθρωπος, εντυπωσιάστηκε από την έξυπνη και διπλωματική συμπεριφορά της και αφού την άκουσε με πολλή προσοχή, την ευχαρίστησε που τον εμπόδισε να καταστρέψει τον Νάβαλ. Έτσι ο Δαβίδ άφησε τον άφρονα Νάβαλ στα χέρια του Κυρίου, δέχτηκε τα δώρα της γυναίκας και το μεγάλο κακό που θα ερχόταν σταμάτησε εκεί.
Θα πρέπει να ευγνωμονούμε το Θεό, που βρήκε τρόπους και έστειλε τους σωστούς ανθρώπους στη ζωή μας, για να μας υποδείξουν το θέλημά Του, να μας κατευθύνουν, να μας βοηθήσουν, ώστε να καταλάβουμε τα μυστήρια του Θεού που ήταν κρυμμένα (Ματθαίος ΙΓ/13: 35), εκείνα τα οποία δε γνωρίζουν σοφοί και δυνατοί του αιώνος τούτου, τα οποία ο Θεός αποκάλυψε στα "μικρά και τα εξουθενωμένα" (Α' Κορινθίους Α/1: 28).
Αλήθεια τι στάση ήταν αυτή που κράτησε αυτή η γυναικά! Με φόβο Θεού, με λογική και σύνεση εργάστηκε για την ειρήνη. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθαίος Ε/5: 9) τέτοια παραδείγματα ασφαλώς θα είχε στο μυαλό του. Η γυναίκα αυτή εργάστηκε με σύνεση με πνευματική ωριμότητα, εργάστηκε για την ειρήνη, ενάντια στο κακό και ακύρωσε όλα τα σχέδια του ανθρωποκτόνου άρχοντα, του εχθρού της ψυχής.
Ειλικρινά πόσες φορές, σαν πιστοί του Θεού, σταθήκαμε με τόση σύνεση και πνευματική ωριμότητα μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στην κοινωνία, για να δούνε οι άνθρωποι τα ειρηνοποιά μας σχέδια, για να ξεχωρίσουμε από το πνεύμα και τους ανθρώπους της εποχής μας, που είναι: Πόλεμοι, μάχες, αίμα. Έτι θα εκτιμήσουν οι άνθρωποι τα έργα μας και καθώς θα μας υποδεικνύουν, για τα ειρηνοποιά μας έργα και τη σύνεση μας, εμείς να δείχνουμε Εκείνον και να λέμε ότι ο Θεός είναι η ειρήνη μας.
Πόσες φορές με την απερίσκεπτη τακτική μας εμποδίσαμε ανθρώπους από το να έρθουν πιο κοντά και να γνωρίσουν τον «άρχοντα της ειρήνης»; (Ησαΐας Θ/9: 6). Το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπος (Πράξεις Δ/4: 12), τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό. Να γνωρίσουν εκείνον που προσφέρει άφθονη ειρήνη, όχι όπως η ειρήνη των ανθρώπων που στην ουσία είναι ταραχή και πόλεμος, αλλά την ειρήνη τη δική Του (Ιωάννης ΙΔ/14: 27). Πόσες φορές σε κάτι που έπραξε ο συνάνθρωπός μας δε σκεφτήκαμε να ενεργήσουμε Βιβλικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να δώσουμε έτσι τη σωστή μαρτυρία για τη δόξα Εκείνου.
Αντίθετα φανήκαμε ταχείς προς το κακό, προς εκείνο που ήταν αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Η γυναίκα αυτή ήταν παιδί του Θεού. Το συμπεραίνουμε από τη στάση που τήρησε. Ενώ θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της και να τον επαινέσει για τη στάση που κράτησε, κάτι το οποίο πολλές φορές εμείς συμβιβασμένοι με το "πνεύμα" του κόσμου έχουμε κάνει στη ζωή μας, έκανε κάτι άλλο. Εργάστηκε για την ειρήνη, για το καλό, εφάρμοσε στη ζωή της πρακτικά το Λόγο και το Πνεύμα του Θεού. Να από που συμπεραίνουμε ότι ήταν παιδί του θεού, ένας ώριμος πνευματικός άνθρωπος.
Αλήθεια πόσες φορές οι άνθρωποι γύρω μας οδηγήθηκαν σε παρόμοια συμπεράσματα για τη δική μας ζωή. Όταν η Αβιγαία αργά το βραδύ γύρισε στον καταυλισμό, βρήκε τον άντρα της να τρώει και να πίνει ευρισκόμενος εκτός εαυτού ατο μεθύσι. Τι να του πει εκείνη την ώρα τον άφησε και πήγε για ύπνο. Πόσο συνετή στάθηκε και αυτή την ώρα! Την άλλη μέρα του διηγήθηκε τα καθέκαστα και πώς τον είχε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο. Εκείνος, ακόμα και εκείνη τη στιγμή, έγινε "θηρίο". Αλήθεια πόσο δύσκολα ταπεινώνεται ο ασεβής άνθρωπος. Μετά από δέκα μέρες του ήρθε αποπληξία και πέθανε, αφήνοντας πίσω του όλο τον πλούτο, που με τόσο εγωισμό είχε μαζέψει για τον εαυτόν του.
Όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε το θάνατό του, έστειλε μηνυτές και ζήτησε από την Αβιγαία να γίνει γυναίκα του. Μια τέτοια στάση ο Κύριος δε θα τη λησμονήσει. Την ψυχή που θα εργαστεί για την ειρήνη σε τούτη τη ζωή, την ειρήνη στον συνάνθρωπο, στην οικογένεια, στο περιβάλλον, αυτή την ψυχή δε θα τη λησμονήσει ο Κύριος, αλλά μια μέρα θα την καλέσει κοντά του. Εκεί είναι η θέση της «μακάριοι οι ειρηνοποιοί υιοί θεού κληθήσονται». Δηλαδή θα πάρουν τιμητική θέση δίπλα στο Θεό και θα ονομαστούν παιδιά Του, άνθρωποι που έχουν τη φύση του Θεού. Ω! τι δόξα, τι τιμή, για την Αβιγαία, αλλά και για τον καθένα από μας που θα περπατήσει με τον ίδιο τρόπο!
Πολλές φορές βλέπουμε μια διαμάχη, μία διάφορα μεταξύ συνανθρώπων μας. Ας είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε για να αποκατασταθεί η σχέση τους και να επικρατήσει ειρήνη μεταξύ τους. Μπορεί κάποιος να μας έβλαψε σε κάτι τότε ας σκεφτούμε ότι ο συμβιβασμός δεν είναι πάντα κακός, αντίθετα πολλές φορές είναι η μόνη σωστή λύση. Μόνον οι λύσεις που είναι σύμφωνες με το πνεύμα του θεού οδηγούν στην ειρήνη, αλλά χρειάζεται να υπάρχει μέσα μας διάθεση για ειρήνη, πνεύμα Θεού θα το λέγαμε, να υπάρχει πολλή προσευχή, ώστε να μπορεί ο Κύριος να μας χρησιμοποιήσει στο δύσκολο ρόλο του ειρηνοποιού. Τότε δε θα είμαστε απλά κερδισμένοι, αλλά θα είμαστε «μακάριοι» και η θέση μας θα είναι δίπλα σε Εκείνον, δίπλα στον πλάστη και δημιουργό μας.
Από την ιστορία αυτή δύο πολύτιμα συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε:
1/ Όποιος υψώνει τον εαυτόν του, θα ταπεινωθεί. (τον Νάβαλ τον θανάτωσε ο Θεός). Εκείνη που ταπείνωσε τον εαυτόν της, υψώθηκε και έγινε γυναίκα του βασιλιά (Λουκάς ΙΔ/14: 11}.
2/ Η υπόθεση του Κυρίου, η υπόθεση της ειρήνης στο περιβάλλον μας ας είναι πάνω απ’ όλα. Πουθενά ο Λόγος του Θεού δεν κατακρίνει την Αβιγαία ότι έκανε κάποιο λάθος, ότι παραβίασε τη σειρά που ο Κύριος είχε ορίσει ή ότι σφετερίστηκε τη θέση την οποία είχε. Αντίθετα με τη σωστή και ώριμη στάση της έσωσε έναν άνθρωπο και την οικογένειά του από την καταστροφή (Νάβαλ) και διαφύλαξε έναν άνθρωπο του Θεού από την εκτέλεση μιας απόφασης, την οποία είχε λάβει κάτω από συνθήκες θυμού και αγανάκτησης.
Η Αβιγαία εργάστηκε για την ειρήνη και μέσα στην ιστορία αποτέλεσε ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. ---
