29 Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι' εν ασσάριον; και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην άνευ του θελήματος του Πατρός σας.
30 Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι.
31 Μη φοβηθήτε λοιπόν πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις.
Ευαγγέλιον «κατά Λουκάν», κεφ. ΙΒ/12, εδ. 6,7.
6 Δεν πωλούνται πέντε στρουθία διά δύο ασσάρια και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού
7 αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν από πολλών στρουθίων διαφέρετε.
ΣΧΟΛΙΑ:
Ο Θεός, καθώς γνωρίζει τα πάντα μέσα στη ζωή μας, μας μιλάει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, θέλοντας να μας διδάξει, να μας νουθετήσει, να μας αποκαλύψει την αγάπη Του, τη σωτηρία Του, την «αιώνια ζωή» (Α’ Ιωάννου Β/2: 25). Ο πολύπαθος «Ιώβ» (ΛΓ/33: 14) αναφέρει: «ο Θεός λαλεί άπαξ και δις, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει». Ο Θεός μας μιλάει μέσα από τη δημιουργία Του, τις καθημερινές επεμβάσεις Του, μέσα από μεγάλα αλλά και από πράγματα που στο δικό μας πεπερασμένο μυαλό φαίνονται μικρά και ασήμαντα, όμως για το Θεό τίποτα δεν είναι μικρό και ασήμαντο, το κάθε τι έχει την ιδιαίτερη σημασία του.
Μας μιλάει ο Θεός «πολλάκις και πολυτρόπως» (Εβραίους Α/1: 1), γιατί ενδιαφέρεται για μας, θέλει όλοι οι άνθρωποι να έρθουν σε μετάνοια και να σωθούν αιωνίως (Β’ Πέτρου Δ/4: 3). Πολλές φορές ο Κύριος διαβεβαίωσε όλους όσους Τον εμπιστεύονται, για το ενδιαφέρον Του καθώς και για τη μεγάλη αξία που έχουν στα μάτια Του. Σε μία περίπτωση ο Κύριος είχε πει στους μαθητές Του: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών» (Ματθαίος Σ/6: 26). Και σε μία άλλη περίπτωση τους είπε: «Υπάρχει άραγε κανένας ανάμεσά σας, που, αν έχει ένα μοναδικό πρόβατο κι αυτό πέσει σε λάκκο το Σάββατο, δε θα το πιάσει να το σηκώσει; Κι αλήθεια, τι σύγκριση μπορεί να γίνει μεταξύ ανθρώπου και προβάτου; Επομένως, επιτρέπεται να κάνει κανείς το καλό την ημέρα του Σαββάτου» (Ματθαίος ΙΒ/12: 12).
Ο Κύριος, θέλοντας να δείξει παραστατικά στους μαθητές Του τη μεγάλη και ξεχωριστή αξία που είχε ο κάθε ένας ατομικά για το Θεό καθώς και για τη μέριμνα την οποία ο Θεός λαμβάνει για κάθε δικό Του παιδί, είπε το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Δεν πουλιούνται δύο σπουργίτια αντί ενός νομίσματος μικρής αξίας; Και όμως, ούτε ένα από αυτά δεν θα πέσει στο έδαφος χωρίς να το γνωρίζει ο Πατέρας σας. Αλλά όσο για εσάς, ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σας είναι όλες αριθμημένες. Μη φοβάστε λοιπόν: Εσείς αξίζετε πολύ περισσότερο από πολλά σπουργίτια» (Ματθαίος Ι/10: 29-31). Αλήθεια πόσο σημαντικά και παρήγορα είναι τούτα τα λόγια! Επίσης σύμφωνα με το Ευαγγέλιο «κατά Λουκάν» (κεφ. ΙΒ/12: 6,7) ο Κύριος τους είπε: «Δεν πουλιούνται πέντε σπουργίτια για δύο νομίσματα μικρής αξίας; Εντούτοις, ούτε ένα από αυτά δεν είναι ξεχασμένο ενώπιον του Θεού. . . . Μη φοβάστε, εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια». Αυτό το απλό αλλά δυναμικό παράδειγμα μας διδάσκει πώς μας βλέπει ο Θεός και πόσο προστατευτικός είναι για το κάθε δικό Του παιδί.
Στις ημέρες του Κυρίου τα σπουργιτάκια τα χρησιμοποιούσαν για τροφή και επειδή αυτά ήταν άφθονα, είχαν πολύ μικρή αξία στην αγορά. Θεωρούνταν ενοχλητικά λόγω των ζημιών που προκαλούσαν στις καλλιέργειες και με κάθε τρόπο τα κυνηγούσαν. Έτσι λοιπόν ήταν άφθονα στην αγορά και μπορούσε κανείς να αγοράσει δύο απ’ αυτά έναντι του ευτελούς ποσού ενός ασσαρίου (το μικρότερο Ρωμαϊκό χάλκινο νόμισμα). Αυτά τα μικροσκοπικά πουλάκια συνήθως τα μαδούσαν, τα περνούσαν σε μικρές ξύλινες σούβλες και τα έψηναν, όπως ψήνουμε τα σουβλάκια.
Στην αγορά λοιπόν δύο στρουθία (μικρά σπουργιτάκια) επωλούντο για ένα ασσάριο (λιγότερο από τέσσερα λεπτά του ευρώ σε σημερινές τιμές), ενώ πέντε απ’ αυτά επωλούντο για δύο ασσάρια. Κανονικά θα έπρεπε όχι πέντε, αλλά τέσσερα σπουργιτάκια να πωλούνται για δύο ασσάρια. Η διαφορά μας αποκαλύπτει πόσο φθηνό εμπόρευμα ήταν τα σπουργιτάκια, ώστε εκείνος που αγόραζε κάτι περισσότερο έπαιρνε και ένα δωρεάν. Φθηνό, ασήμαντο, ταπεινό πουλάκι, μηδαμινής αξίας κι όμως ούτε ένα απ’ αυτά, ούτε εκείνο που προσφερόταν δωρεάν δεν το ξεχνούσε ο Θεός (εδ. 6). Μπορεί να μην είχε αξία στα μάτια των ανθρώπων και να προσφερόταν δωρεάν το μικρό σπουργιτάκι, όμως δεν ήταν άνευ αξίας και στα μάτια του Θεού.
Με τον παραλληλισμό που κάνει ο Κύριος με τα σπουργιτάκια θέλει να δείξει στους μαθητές Του ότι αυτό που πολλές φορές φαίνεται ότι είναι "άνευ αξίας" στα μάτια των ανθρώπων είναι σημαντικό και πολύτιμο για το Θεό. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια ο Κύριο θέλοντας να την τονίσει ακόμα πιο πολύ είπε ότι ένα από αυτά τα ασήμαντα πουλάκια δε θα μπορούσε «να πέσει στο έδαφος» χωρίς να το επιτρέψει ο Θεός. Αν ο Θεός παρατηρεί την πτώση ενός «στρουθίου», πόσο μεγαλύτερη συμπάθεια και παρατηρητικότητα θα πρέπει να έχει για τους ανθρώπους, τους οποίους «έπλασε κατά την εικόνα Αυτού» (Γένεση Α/1: 26) και οι οποίοι Τον εμπιστεύονται και ομολογούν τ’ Όνομά Του.
Το δίδαγμα είναι σαφές. "Αν ο Θεός φροντίζει για εκείνο το μικρό, το ασήμαντο, το δωρεάν σπουργιτάκι, πόσο περισσότερο θα τον απασχολούν όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή του δικού Του παιδιού". Για το Θεό κανένας πιστός άνθρωπος δεν είναι χαμένος μέσα στο πλήθος. Ο καθένας έχει τόσο μεγάλη αξία ενώπιον του Θεού, ώστε ο Θεός να παρατηρεί ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια μέσα στη ζωή του. Πόσο παραστατικά τούτα τα λόγια εκφράζουν την αγάπη, την παρατηρητικότητα, τη συμπόνια και το ενδιαφέρον του Θεού για τον πιστό άνθρωπο. Στις σκοτεινές μέρες που ζούμε τούτα τα λόγια αποτελούν βάλσαμο στην καρδιά μας, μας ενισχύουν, μας ελευθερώνουν από τους φόβους μας, μας δίνουν ελπίδα, μας στηρίζουν και μας παρηγορούν.
Αυτή τη μεγάλη αλήθεια έρχεται ο εχθρός της ψυχής να την αλλάξει, προσπαθώντας στην παραμικρή δυσκολία της ζωής μας να βάλει μέσα μας αρνητικά αισθήματα και να μας πείσει ότι είμαστε ανάξιοι και ότι ο Θεός δε μας προσέχει, δε νοιάζεται και δεν ασχολείται μαζί μας. Με τις απατηλές μεθόδους του ο διάβολος πολλές φορές μας εξαπατά, καθώς έρχεται να βάλει μέσα μας αισθήματα απαξίωσης, ενοχής και αναξιότητας. Ο εχθρός είναι "πλάνος" (Β’ Ιωάννου Α/1: 7) και "πατέρας του ψεύδους" (Ιωάννης Η/8: 44) και ο στόχος του είναι πάντοτε να κάνει την πιστό άνθρωπο να αμφιβάλει για το ενδιαφέρον και την αγάπη του Θεού. Ας έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Αγάπη και την Πρόνοια του Θεού και ας μην απιστούμε, καθώς παρατηρούμε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ο «Ιώβ» (Λ/30: 20,21) ζώντας μέσα στην απόλυτη θλίψη εξαιτίας όλων των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή του κάποια στιγμή νομίζει ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν και μέσα από τον πόνο του αναφωνεί: «Κράζω προς σε, και δεν μοι αποκρίνεσαι ίσταμαι, και με παραβλέπεις. Έγινες ανελεήμων προς εμέ διά της κραταιάς χειρός σου με μαστιγώνεις» και συνεχίζει: «Διά τι κρύπτεις το πρόσωπόν σου και με θεωρείς ως εχθρόν σου;» (Ιώβ ΙΓ/13: 24). Δε μπορεί να δώσει μία εξήγηση γι’ αυτά τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή του, δε γνωρίζει ότι ο σατανάς είναι η αιτία των δοκιμασιών του, όμως δε χάνει την πίστη του και συνεχίζει να εμπιστεύεται το Θεό. Τα λόγια του είναι χαρακτηριστικά της πίστης του: «Και αν με θανατώνει, εγώ θα ελπίζω σ' αυτόν» (Ιώβ ΙΓ/13: 15).
Ας δούμε τι συνέβη και στη ζωή του Απ. Παύλου. «.. μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος Σατάν διά να με ραπίζη, διά να μη υπεραίρωμαι. Περί τούτου τρις παρεκάλεσα τον Κύριον διά να απομακρυνθή απ' εμού και μοι είπεν· Αρκεί εις σε η χάρις μου διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία» (Β’ Κορινθίους ΙΒ/12: 7-9). Τον είχε εγκαταλείψει ο Θεός τον Απ. Παύλο; Ασφαλώς όχι. Αντίθετα τον είχε επιλέξει «εκ κοιλίας μητρός» (Γαλάτας Α/1: 15) για να διακονεί το Λόγο Του και να κηρύττει τη σωτηρία Του.
Ο Δαβίδ περνάει μέσα από ανυπέρβλητες δοκιμασίες, είχε όμως απόλυτη πεποίθηση ότι ο Θεός τον παρακολουθεί και ότι έχει στραμμένα τα μάτια Του επάνω του. Κυνηγημένος, πεινασμένος, διωγμένος, προσπαθούσε να ξεφύγει από το Βασιλιά Σαούλ που διακατεχόταν από φονικό μίσος εναντίο Του. Φυγάς έφτασε στην πόλη Γαθ στην οποία παρ’ ολίγον να συλληφθεί, όταν αναγνωρίστηκε από τους Φιλισταίους (Α’ Σαμουήλ ΚΑ/21: 10-15). Είχε ο Θεός εγκαταλείψει το Δαβίδ; Ασφαλώς όχι. Ο Κύριος σε τέτοιες περιόδους δυσχερών καταστάσεων στη ζωή μας είναι κοντά μας, έτοιμος να ενεργήσει όπου χρειαστεί ενθυμούμενος πάντοτε την υπόσχεσή Του ότι δε θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω από τη δύναμή μας (Α’ Κορινθίους Ι/10: 13).
Επίσης ο πατριάρχης Ιακώβ, ο προφήτης Ηλίας και πολλοί άλλοι πιστοί άνθρωποι έζησαν δύσκολες καταστάσεις, ένιωσαν φόβους, γνώρισαν κινδύνους, υπέστησαν διωγμούς, βασανιστήρια αλλά δεν λιποψύχησαν ούτε οπισθοχώρησαν. Ο Λόγος του Θεού μας πληροφορεί: «και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή» (Β’ Τιμοθέου Γ/3: 12). Μέσα στις καθημερινές δυσκολίες και στους επαναλαμβανόμενους "ψίθυρους" του εχθρού, ας θυμόμαστε τις υποσχέσεις του Κυρίου, που είναι πάντα αληθινές και θα εκπληρωθούν με απόλυτη ακρίβεια. Η υπόσχεσή Του σε κάθε δικό Του παιδί είναι: «Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Γένεση ΚΗ/28: 15). «Εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). Διερωτάται ο Θεός διά του πρ. «Ησαΐα» ( ΜΘ/49: 15) «Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μη ελεήση το τέκνον της κοιλίας αυτής; αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει».
Ο Θεός γνωρίζει και τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Γνωρίζει την καρδιά μας, τις σκέψεις μας, πριν εμείς ακόμα τις εκφράσουμε. Ο Δαβίδ στον «Ψαλμό» (ΡΛΘ/139: 2-10) αναφέρει:
1 Κύριε, εδοκίμασάς με και με εγνώρισας.
2 Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν
3 Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις.
4 Διότι και πριν έλθη ο λόγος εις την γλώσσαν μου, ιδού, Κύριε, γνωρίζεις το παν.
5 Με περικυκλόνεις όπισθεν και έμπροσθεν, και έθεσας επ' εμέ την χείρα σου.
6 Η γνώσις αύτη είναι υπερθαύμαστος εις εμέ· είναι υψηλή δεν δύναμαι να φθάσω εις αυτήν.
7 Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω;
8 Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην, ιδού, συ.
9 Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης,
10 και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί.
Ο Θεός μας γνωρίζει καλύτερα απ’ ό,τι εμείς γνωρίζουμε τον εαυτόν μας. Ο Λόγος του Θεού μας φανερώνει ότι «ο Θεός είναι μεγαλύτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα» (Α’ Ιωάννου Γ/3: 20). Έτσι ο Θεός μάς βλέπει με τρόπο που μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός από τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. Ας μείνουμε στην αγάπη Του και ας επικαλούμαστε κάθε στιγμή το Έλεός Του στη ζωή μας και ας ενεργούμε σύμφωνα με την εντολή του Απ. Πέτρου: «πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ' αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών» (Α’ Πέτρου Ε/5: 7).
Ο Λόγος του Θεού μας πληροφορεί: «εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί» (Β’ Τιμοθέου Γ/3: 1), το μήνυμα όμως του ουρανού σε κάθε πιστό άνθρωπο είναι ξεκάθαρο: «Μη φοβάστε». Ο Θεός ενδιαφέρεται για κάθε δικό Του παιδί και το παρακολουθεί στοργικά, με αγάπη, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι έτοιμος να επέμβει κάθε στιγμή στη ζωή του, για να το προστατεύσει από τις μεθοδίες του εχθρού. Και στις πιο δύσκολες καταστάσεις να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός μας παρατηρεί και νοιάζεται για μας. Ο Δαβίδ αναφέρει: «Έκραξαν οι δίκαιοι, και ο Κύριος εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ελευθέρωσεν αυτούς. Ο Κύριος είναι πλησίον των συντετριμμένων την καρδίαν, και σώζει τους ταπεινούς το πνεύμα. Πολλαί αι θλίψεις του δικαίου, αλλ' εκ πασών τούτων θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος» (Ψαλμός ΛΔ/34: 17-19).
Πολλοί απιστούν και λέγουν: «Γιατί ο Θεός δεν επεμβαίνει να σταματήσει τους πολέμους, γιατί δεν εξαλείφει την πείνα, την ασθένεια, τη θλίψη, τον πόνο κ.ά.». Όλα αυτά δεν προέρχονται από το Θεό, γιατί «ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει» (Ιακώβου Α/1: 13), αλλά αυτά τα δεινά είναι επακόλουθα της αμαρτίας και της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό, της άρνησής του διαχρονικά να υποταχθεί στον Πλάστη και Δημιουργό του.
Ας έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός μας επιβλέπει «βλέπει τους δρόμους μας και μετράει τα βήματά μας» (Ιώβ ΛΑ/31: 4). «κρατάει το δεξί μας χέρι, λέγοντας: Μη φοβάσαι εγώ θα σε βοηθήσω» (Ησαΐας ΜΑ/41: 13). «Αριθμεί τις τρίχες της κεφαλής μας». «Μας γνωρίζει με τ’ όνομά μας» (Ιωάννης Ι/10: 3). Η εμπιστοσύνη μας στις αιώνιες υποσχέσεις Του είναι παρηγοριά, δύναμη και ενθάρρυνση στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Ας μην ξεχνάμε ποτέ τα στερνά λόγια του «Ιησού τ. Ναυή» (ΚΓ/23: 14) προς το λαό Ισραήλ: «Και δέστε, σήμερα εγώ βαδίζω τον δρόμο όλης τής γης, κι εσείς γνωρίζετε με ολόκληρη την καρδιά σας, και με ολόκληρη την ψυχή σας, ότι δεν ματαιώθηκε ούτε ένα από όλα τα αγαθά λόγια, που ο Κύριος ο Θεός σας μίλησε για σας, όλα πραγματοποιήθηκαν σε σας, ούτε ένα απ' αυτά δεν ματαιώθηκε».
Ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει: «όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών» (Ρωμαίους ΙΕ/15: 4). ---
