"Η ευλογία της υπακοής, οι συνέπειες της παρακοής".
Η Νινευή ήταν η πρωτεύουσα της Ασσυρίας, η οποία έλαβε τ' όνομά της από τον Ασσούρ, γιο του Σημ (Γένεση Ι/10: 11 & Ι/10: 22) και βρισκόταν κοντά στη σημερινή πόλη Μοσούλη. Η πόλη από άκρου εις άκρον ήταν 45 χιλιόμετρα περίπου και για να τη διαβεί κάποιος ήθελες τρεις μέρες (Ιωνάς Γ/3: 3).
Η Αυτοκρατορία της Ασσυρίας, που διήρκεσε από το 900 – 650 π.Χ, υπήρξε μια υπερδύναμη της εποχής με μεγάλη επιρροή στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Όλοι οι λαοί ήταν τρομαγμένοι από την τεράστια πολεμική μηχανή και πολλές χώρες είχαν υποταχθεί, ενώ πολλές άλλες ζούσαν με το μόνιμο φόβο της κατάκτησής τους. Ένα από τα κράτη που ζούσαν με το φόβο αυτό ήταν και το Ισραήλ. Ο Ιωνάς σαν Εβραίος και καλός πατριώτης φοβόταν κι αυτός και μισούσε τους Ασσύριους.
Το βιβλίο που αναφέρεται στην ιστορία του Προφήτη Ιωνά είναι ένα πολύτιμο βιβλίο, καθώς δείχνει καθαρά δύο πράγματα:
1/ Τον αγώνα του ανθρώπου να ξεφύγει από το Θεό.
2/ Τον αγώνα του Θεού και τους τρόπους, για να φέρει τον άνθρωπο κοντά Του με σκοπό να τον σώσει αιώνια (Α΄ Ιωάννου Β/2: 25).
Η υπόθεση του βιβλίου αμφισβητήθηκε από πολλούς και είχε χαρακτηριστεί ως παραβολή, ως μυθιστόρημα, ως μύθευμα. Είναι πράγματι δύσκολο η ανθρώπινη λογική να καταλάβει πως ένα κήτος κατάπιε έναν άνθρωπο και τον ξέβρασε στη στεριά, αλλά και πώς μια κολοκυθιά μεγάλωσε τόσο γρήγορα (Ιωνάς Δ/4: 6-7) και πολλά άλλα που αναφέρονται.
Όλες αυτές τις αμφιβολίες και αμφισβητήσεις ήρθε και τις διέλυσε ο Ιησούς Χριστός δείχνοντας έτσι ότι το βιβλίο του Ιωνά είναι αυθεντικό. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει σχετικά: Πήγαν κάποιοι από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους και Του είπαν: "Διδάσκαλε, καλά είναι αυτά που μας λες, όμως θέλουμε να δούμε από σένα ένα σημείο". Και τότε ο Κύριος τους απάντησε : «Γενεά πονηρή και μοιχαλίδα, ζητάει σημείο, αλλά σημείο δεν θα της δοθεί, παρά μονάχα το σημείο του Προφήτη Ιωνά. Επειδή όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι και ο Υιός του ανθρώπου στην καρδιά της γης, τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Άνδρες Νινευίτες θα αναστηθούν στην κρίση μαζί με αυτή τη γενεά και θα την κατακρίνουν, επειδή μετανόησαν στο κήρυγμα του Ιωνά και δέστε, εδώ είναι κάτι περισσότερο από τον Ιωνά» (Ματθαίος ΙΒ/12: 38-41). Συνεπώς ο Χριστός επιβεβαιώνει κατά τον καλύτερο τρόπο ότι η ιστορία του Ιωνά είναι μια αληθινή ιστορία, η οποία προεικόνιζε την τριήμερη ταφή και ανάστασή Του από τους νεκρούς.
Για τον Ιωνά έχουμε μια ακόμα αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη (βιβλίο "Β΄ Βασιλέων", ΙΔ/14: 25). Από τα στοιχεία αυτά μαθαίνουμε ότι ο Ιωνάς έζησε και διακόνησε ως προφήτης ανάμεσα στα έτη 800 έως 750 π.Χ. όταν βασιλιάς στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ ήταν ο Ιεροβοάμ Β'.
Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού. Και έγινε λόγος του Κυρίου στον Ιωνά, και του είπε : «Σήκω και πήγαινε στη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, και κήρυξε εναντίον της, επειδή η ασέβειά τους ανέβηκε μπροστά μου».
Και ο Ιωνάς, ο οποίος ήταν άνθρωπος πιστός, Προφήτης του Θεού, αντί να σηκωθεί και με χαρά να εκτελέσει το θέλημα του Θεού, την αποστολή, την οποία του ανέθεσε ο Θεός, τον βλέπουμε να παρακούει το θέλημα του Θεού και αντί να πάει στη Νινευή, που ήταν η εντολή του Θεού, να κατεβαίνει στο λιμάνι της Ιόππης και εκεί να προσπαθεί να βρει ένα καράβι για να φύγει, όσο πιο μακριά γίνεται από τη χώρα του Ισραήλ και βεβαίως να φύγει και από το Θεό του Ισραήλ. Τρέχει, ρωτάει δεξιά – αριστερά στην προκυμαία και σε λίγο βρίσκει ένα καράβι που θα πήγαινε στην πόλη Θαρσείς της Ισπανίας.
Ας είμαστε προσεκτικοί, όταν βρισκόμαστε στην "προκυμαία" κάποιου προβλήματος, μην βιαστούμε να μπαρκάρουμε στο πρώτο "καράβι" που υπόσχεται ότι θα μας οδηγήσει μακριά από το πρόβλημά μας. Είναι γεγονός ότι πολλά καράβια θα συναντήσουμε, σε κάθε λιμάνι και σε κάθε σταθμό της ζωής μας, όμως θα πρέπει να προσέξουμε ποιο θα πάρουμε και σε ποιο θα επιβιβαστούμε, γιατί κάποια απ’ αυτά έχουν ναυλωθεί από τον εχθρό μ' έναν και μόνο σκοπό, να μας παρασύρουν και να μας οδηγήσουν έξω και μακριά από το θέλημα του Θεού.
Ο Ιωνάς συνεχίζοντας την «τρελή του πορεία» όπως θα λέγαμε, αφού πλήρωσε τα ναύλα, επιβιβάστηκε σ’ αυτό το καράβι. Ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας ότι στο πλοίο της παρακοής το παιδί του Θεού θα πληρώσει πολύ ακριβά ναύλα. Θα υπάρξουν πολύ βαριές επιπτώσεις μέσα στη ζωή του. Επιβιβάζεται λοιπόν και μετά από λίγο το πλοίο ξεκίνησε για τον προορισμό του. Α! ωραία, θα έλεγε ο Ιωνάς, επί τέλους φεύγω μακριά, ευκαιρία να γνωρίσω και άλλους τόπους, αφού θα πάω στην άλλη άκρη της γης. Πού να με βρει εκεί ο Θεός! Μ' αυτές τις σκέψεις και επειδή ήταν πολύ κουρασμένος, κατέβηκε κάτω στο αμπάρι και έπεσε να κοιμηθεί.
Είναι νόμος, εφ’ όσον ο άνθρωπος βρεθεί μακριά από το Θεό, έξω από θέλημά Του, ο εχθρός για να τον κρατήσει σ’ αυτή την κατάσταση, θα τον ρίξει σε ύπνο πνευματικό. Κάτω στο αμπάρι του πλοίου ο Ιωνάς «εκοιμάτο βαθέως». Στην εποχή του Νώε "κοιμόταν" ο κόσμος και δεν άκουγε τον άνθρωπο του Θεού που συνεχώς επαναλάμβανε ότι έρχεται κατακλυσμός. Κοιμούνταν οι Σοδομίτες και οι Γομορίτες και αγνοούσαν τα λόγια του Λωτ, που έλεγε ότι ο Θεός θα καταστρέψει την περιοχή. Όταν ξύπνησαν, ήταν πολύ αργά. "Κοιμάται" και ο κόσμος στις ημέρες μας και δε βλέπει το τέλος που έρχεται, τον Αντίχριστο που πλησιάζει να αποκαλυφθεί, τα σημεία των καιρών που βοούν για τον ερχομό του Κυρίου.
Γιατί φεύγει ο Ιωνάς, τόσο μακριά, τι είναι εκείνο που τόσο πολύ τον κάνει να απομακρύνεται και μάλιστα με τόση σπουδή, από το θέλημα Του Θεού; Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα γεγονότα είναι ανάγκη να εξετάσουμε την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Η Ασσυριακή αυτοκρατορία που ήταν κυρίαρχη της περιοχής, είχε ένα μεγάλο και καλά οργανωμένο στρατό, ο οποίος, απ' όπου περνούσε, άφηνε χαλάσματα, ερείπια και καταστροφές. Φόβος και τρόμος είχε καταλάβει όλους του λαούς της περιοχής. Ο λαός Ισραήλ είχε νιώσει "στο πετσί του" τη δύναμη αυτής της αυτοκρατορίας, καθώς για περίπου εκατό χρόνια πλήρωνε φόρο υποτέλειας. Ο Ιωνάς έβλεπε τα χειρότερα να είναι ακόμα μπροστά, καθώς σε λίγο χρόνο η Ασσυρία θα ερχόταν να υποτάξει και τον Ισραήλ. Σαν καλός πατριώτης ο Ιωνάς ανθρωπίνως είχε κάθε λόγο να φοβάται την Ασσυρία και να τη μισεί.
Διακατεχόμενος από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα λαμβάνει μία εντολή από το Θεό: «Σήκω και πήγαινε …». Τι παράξενη εντολή ήταν αυτή; Να πάει πού; Να πάει στην πρωτεύουσα της Ασσυρίας και να διακηρύξει προς τους κατοίκους της ότι αν δε μετανοούσαν, ο Θεός θα κατέστρεφε την πόλη τους; Μα περισσότερο από κάθε τι άλλο, ο Ιωνάς ποθούσε να καταστραφεί η Νινευή και κοντά σ’ αυτήν ολόκληρη η Ασσυρία και να μη μείνει τίποτα. Έτσι λοιπόν αντί στις επιλογές του να βάλει πρώτο το θέλημα του Θεού, ο Ιωνάς έβαλε πρώτη την φιλοπατρία του. Όχι είπε δεν θα πάω, δεν θα γίνω εγώ προδότης της πατρίδας μου. Κι αν πάω και πετύχει ο σκοπός του Θεού και μετανοήσουν και δεν τους καταστρέψει, πάει η πατρίδα μου. Την επιτυχία του θελήματος του Θεού φοβάται ο Ιωνάς και γι’ αυτό φεύγει μακριά.
Τι μεγάλο μπέρδεμα να συνδέει ο άνθρωπος του Θεού τα «άνω» (Κολοσσαείς Γ/3: 1) τα ουράνια, τα πράγματα του Θεού, με τα γήινα, τα ανθρώπινα. Σκέφτηκε ο Ιωνάς ότι αν ο Θεός έστρεψε το Έλεός Του προς την Ασσυρία, τότε η πατρίδα του είναι ολοκληρωτικά χαμένη και αποφάσισε ο ίδιος να αναλάβει την προστασία της πατρίδας του, παρακούοντας το θέλημα του Θεού!!! Έτσι λοιπόν από αγάπη για την πατρίδα αποφάσισε ο Ιωνάς να θυσιάσει τη σχέση του με το Θεό και τη θέση του σαν προφήτης. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες πήρε το δρόμο για το λιμάνι της Ιόπης.
Δεν μπορούμε με τη δική μας λογική, με το πεπερασμένο μυαλό μας, να εξετάζουμε τα πράγματα του Θεού. Σύμφωνα με τον Χάλεϋ, συγγραφέα της Βιβλικής Εγκυκλοπαίδειας, η αποστολή του Ιωνά στη Νινευή είχε σκοπό να αναβάλει την αιχμαλωσία του Ισραήλ, γιατί η ακόρεστη επιθυμία νέων κατακτήσεων ήταν ένα από τα πράγματα που μετανόησαν οι Νινευίτες. Βλέπουμε έτσι πόσο λανθασμένα ο Ιωνάς αντιμετώπισε τα πράγματα, στηριζόμενος στη δική του λογική. Η άρνησή του να πάει και να κηρύξει στους Νινευίτες θα έφερνε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα τα οποία αυτός νόμιζε. Με την εντολή την οποία έδωσε ο Κύριος ήθελε να δείξει στο λαό Ισραήλ ότι ενδιαφέρεται όχι μόνον για τον Ισραήλ, αλλά και για τα άλλα έθνη. Γιατί είναι και παραμένει Θεός, που θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). Εξ’ άλλου η Ιόπη, απ’ όπου ο Ιωνάς μπήκε στο πλοίο, για να αποφύγει να κηρύξει σ' ένα ξένο και εχθρικό έθνος, ήταν ακριβώς ο τόπος που 800 χρόνια αργότερα διάλεξε ο Θεός για να πει στον Απ. Πέτρο να δεχθεί και αλλοεθνείς (Πράξεις Α/1: 10 - 17).
Η υποχρέωση του Χριστιανού είναι να συμμορφώνεται με το θέλημα του Θεού, όποιο και αν είναι αυτό. Εδώ όμως ο Ιωνάς αρνείται να συμμορφωθεί. Έχει συστήσει δική του δικαιοσύνη και παραβλέπει το θέλημα του Θεού. Η άρνηση υποταγής του, το πείσμα του, ο εγωισμός του τον οδηγούν αντίθετα στο θέλημα του Θεού. Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου μακριά από το Θεό. Δικά μας σχέδια, δικές μας αξιολογήσεις, δική μας ηθική, δικά μας μέτρα και σταθμά. Ο Λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει ότι «το πείσμα είναι καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρία» (Α΄ Σαμουήλ ΙΕ/15: 23).
Σκέφτεται ο Ιωνάς: "να πάω στην πρωτεύουσα της Ασσυρίας και να διακηρύξω στους κατοίκους της ότι αν δε μετανοήσουν, ο Θεός θα καταστρέψει την πόλη τους". Μα να καταστραφεί η Νινευή ήθελε ο Ιωνάς και τίποτα άλλο στον κόσμο. Μακάρι να καταστραφεί η Νινευή, για να γλυτώσουν οι λαοί, που τους είχαν υποδουλώσει και να γλυτώσουν και όλοι εκείνοι που επρόκειτο να υποδουλωθούν.
Μεγάλο το δίλημμα του Ιωνά. Από τη μία θέλει να καταστραφεί η Νινευή, για να γλυτώσει ο λαός Ισραήλ και από την άλλη θέλει να υπακούσει στο θέλημα του Θεού, αλλά αγαπάει και την πατρίδα του, άραγε τι πρέπει να κάνει απ' όλα αυτά.
Σκέπτεται ότι, αν σωθεί η Νινευή, θα καταστραφεί ο Ισραήλ. Αν καταστραφεί η Νινευή, θα γλυτώσει ο Ισραήλ.
Μέχρι εκείνη την ώρα ο Ιωνάς ήταν πιστός προφήτης του Θεού, όμως τώρα ζυγίζει τα πράγματα και παίρνει μια μεγάλη απόφαση: Όχι. Δε θα πάω. Δε θα υπακούσω στο Θεό. Αν θέλει ο Θεός να σώσει τη Νινευή, ας βρεις κάποιον άλλο να την ειδοποιήσει, εγώ προδότης της πατρίδας μου δεν γίνομαι. Έτσι από αγάπη προς την πατρίδα του ο Ιωνάς αποφάσισε να διαρρήξει τη σχέση του με το Θεό. Σηκώθηκε λοιπόν να φύγει και κατέβηκε στην Ιόππη. Ο Θεός κάνει τη μεγάλη τιμή στον Ιωνά να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα κήρυττε σ' ένα λαό έξω από τον Ισραήλ. Ποτέ μέχρι τότε ο Θεός δεν είχε στείλει προφήτη του στα Έθνη, τούτη τη μεγάλη τιμή την είχε φυλάξει για τον Ιωνά.
Εδώ ο Ιωνάς έκανε ένα μεγάλο λάθος. Έμπλεξε τα αιώνια πράγματα του Θεού, με τα γήινα, τα προσωρινά, τα εφήμερα. Μα είσαι προφήτης, γνωρίζεις τις υποσχέσεις του Θεού στο λαό Ισραήλ, είναι δυνατόν μέσα από την παρακοή στο θέλημα Του Θεού να βγει κάτι καλό για σένα, για τους δικούς σου, για την πατρίδα σου. Κάθε τι καλό θα έρθει μόνον μέσα από την υπακοή. Η υπακοή στο θέλημα του Θεού θα πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα. Ο Σαμουήλ ο προφήτης του Θεού λέει προς τον Βασιλιά Σαούλ, «η υπακοή είναι καλύτερη από τη θυσία» (Α΄ Σαμουήλ ΙΕ/15: 22). Είναι θέμα του Θεού πώς να ενεργήσει και τι να κάνει. Κανείς δεν γνωρίζει τα σχέδιά Του. Οι δρόμοι Του είναι τελείως διαφορετικοί από τους δρόμους των ανθρώπων (Ησαΐας ΝΕ/55: 8). Τα μέτρα Του είναι τελείως διαφορετικά από τα μέτρα των ανθρώπων.
Ο Θεός καλεί τον προφήτη Του και εκείνος φεύγει μακριά.
Ο Θεός και σήμερα καλεί τον άνθρωπο (Ματθαίος ΙΑ/11: 28) να πάει κοντά Του, για να τον γνωρίσει, να του χαρίσει τη σωτηρία του και ο άνθρωπος φεύγει μακριά με ανθρώπινες σκέψεις και με ανθρώπινα κριτήρια. Ο εχθρός του ψιθυρίζει: "Φύγε θα χάσεις την ελευθερία σου, φύγε θα σε πούνε οι άλλοι προδότη, θα σε φωνάζουν αιρετικό, θα σε κάνουν αποσυνάγωγο ...... φύγε μακριά". Και έτσι ο άνθρωπος φεύγει μακριά από το Θεό.
Ο Χριστός καλεί και σήμερα τον κάθε Θωμά, τον κάθε άνθρωπο και του λέει: «Έλα να με γνωρίσεις. Έλα να βάλεις το δάκτυλό σου στον τύπο των ίλων και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός" (Ιωάννης Κ/20: 27). Το αποτέλεσμα των άστοχων επιλογών του και της απομάκρυνσής του ανθρώπου από το Θεό είναι γνωστό. Ο Λόγος του Θεού μας το λέει πολύ παραστατικά. «Ένας άνθρωπος κατέβαινε από Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και εις ληστάς περιέπεσεν….» (Λουκάς Ι/10: 30). Μακριά από το Θεό είναι οι ληστές και οι λήσταρχοι, είναι ο εχθρός της ψυχής, ο ανθρωποκτόνος διάβολος (Ιωάννης Η/8: 44).
Αλήθεια πόσο στενά βλέπουμε τα πράγματα και τα σχέδια του Θεού! Να ζητήσουμε από το Θεό να πλατύνει τους ορίζοντές μας, ώστε να μην περιορίζουμε την αγάπη μας σ’ αυτούς που είναι δικοί μας, που μας είναι συμπαθείς κλπ, αλλά να ανοίξουμε την καρδιά μας προς όλους, καθώς ο Θεός θέλει «πάντες να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια». (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). Ένα ερώτημα είχε θέσει ο Κύριος προς τους μαθητές Του. "Εάν αγαπάτε μόνο τους δικούς σας και δεν ενδιαφερόσαστε για τους άλλους, τι διαφέρετε από τους Φαρισαίους και αυτοί το ίδιο έκαναν" (Λουκάς Σ/6: 32).
Πόσο "απατηλή και σφόδρα διεφθαρμένη είναι η καρδιά του ανθρώπου"! (Ιερεμίας ΙΖ/17: 9). Γνώριζε ο Ιωνάς βέβαια ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, αλλά ίσως σκέφτηκε ότι το λόγο Του ο Θεός τον αποκαλύπτει μόνον μέσα στα όρια του Ισραήλ. Έξω από τον Ισραήλ θα βρω άσυλο και θα ξεφύγω από το Θεό. Έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος, όμως ο Θεός σκέφτεται τελείως διαφορετικά.
Ο προφήτης "Ναούμ", στο κεφ. Γ/3 και εδάφ. 1-4, αναφέρει τα εξής σχετικά με το πνεύμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή στη Νινευή:
1 Ουαί εις την πόλιν των αιμάτων όλη είναι πλήρης ψεύδους και αρπαγής, το θήραμα δεν απολείπει.
2 Φωνή μαστίγων ακούγεται και φωνή θορύβου τροχών και ίππων ορμώντων και αρμάτων αναπηδώντων,
3 ιππέως αναβαίνοντος και ρομφαίας στιλβούσης και λόγχης εξαστραπτούσης, και πλήθος τραυματιζομένων και μέγας αριθμός πτωμάτων, και δεν είναι τέλος των πτωμάτων προσκόπτουσιν εις τα πτώματα αυτών
4 από του πλήθους των πορνειών της θελκτικής πόρνης, της εμπείρου εις γοητείας, ήτις πωλεί έθνη δια των πορνειών αυτής και φυλάς δια των γοητειών αυτής.
Τι παράδοξα πράγματα! Θέλει ο Θεός να σώσει αυτούς τους ανθρώπους! Ναι, για τέτοιους ανθρώπους πέθανε ο Χριστός, τέτοιοι είμαστε και εμείς, πριν γνωρίσουμε το Χριστό και ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους ζούμε καθημερινά. Ο τόπος μας τέτοιους ανθρώπους έχει που ζουν μέσα στην αμαρτία και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πνευματικά το δεξί τους από το αριστερό τους χέρι. Απόλυτο πνευματικό σκοτάδι παντού. Δεν ξέρουν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, όμως ο Θεός τους αγαπάει, ο Θεός τους υπομένει και τους περιμένει. Η καρδιά του Θεού πονάει για το χωριό μας, την πόλη μας, την πολύπαθη πατρίδα μας και εμείς κοιτάμε προς άλλη κατεύθυνση.
Ο Θεός και σήμερα στον καθένα μας ψιθυρίζει : «Σήκω και πήγαινε…….», όμως εμείς προσποιούμαστε ότι δεν ακούμε και φεύγουμε προς σε άλλους δρόμους.
Ο Χριστός έρχεται και θα κρίνει τους ανθρώπους. Στον καθένα από μας σήμερα λέει: «Σήκω και πήγαινε…» θέλω να σε χρησιμοποιήσω για τα σχέδιά Μου. Θέλω να σε χρησιμοποιήσω, για να σώσω κι άλλες ψυχές. Μην πας αλλού, μην προσπαθείς να φύγεις μακριά Μου, σε θέλω συνεργάτη στα σχέδιά Μου. «Στάσου πιστός στα ολίγα και εγώ σου υπόσχομαι ότι σε πολλά θέλω σε καταστήσει» (Ματθαίος ΚΕ/25: 21 - 23). Η κραυγή του Θεού ακούγεται και σήμερα, "μη φεύγεις, ψυχή, μακριά Μου".
Ο κόσμος μέσα στην άγνοιά του χάνεται και εμείς υποχωρούμε και αφήνουμε τη λαμπάδα μας να σβήσει. Δε ζητάμε λάδι και δύναμη από τον «δυνάμενο» (Ιακώβου Δ/4: 12) να σώσει. Στεκόμαστε όχι όπως ο Θεός θέλει, αλλά όπως ο εχθρός θέλει. Τον εχθρό δεν τον ενδιαφέρει σε ποια εκκλησία πάμε ή τι κήρυγμα ακούμε, ένα μόνον τον ενδιαφέρει, να μη δώσουμε στην πόλη μας, στους συνανθρώπους μας, στην οικογένειά μας, το μήνυμα της σωτηρίας του Θεού, δια Ιησού Χριστού (Α΄ Θεσσαλονικείς Ε/5: 9). Τον ενδιαφέρει να μη λέμε στους ανθρώπους πως ο Θεός τους αγαπάει, πως θέλει όλοι να μετανοήσουν και να σωθούν (Α΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 16). Να μη γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι και σήμερα ο Χριστός σώζει αμαρτωλούς. Γι’ αυτό πέθανε πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Αλήθεια πόσο καλά τα καταφέρνει ο εχθρός, πόσο πανούργος είναι!
Πολύ σύντομα σύμφωνα με τα σημεία των καιρών ο Χριστός θα ξανάρθει. Μετανόησε τώρα, ψυχή, γιατί όταν έρθει, δε θα μπορείς να το κάνεις, η πόρτα της χάριτος θα έχει κλείσει. Τότε θα είναι πολύ αργά. Η υπόθεση του Θεού είναι κατεπείγουσα λίγο πριν κλείσει η αυλαία, μου ζητάει να κηρύξω στους γύρω μου «μετάνοια και πίστη» πρώτα και πάνω απ’ όλα με τη ζωή μου και ύστερα με τα λόγια μου. Το ερώτημα είναι αν θα υπακούσω ή θα γίνω δραπέτης. Ο Θεός θέλει να μείνω και να γίνω συνεργάτης Του, όμως μέσα στην ελευθερία, που Εκείνος μου έχει δώσει, μπορώ αν το αποφασίσω, να φύγω αν το θελήσω. Βέβαια ό,τι και αν επιλέξω, αναπόφευκτα θα υποστώ τις συνέπειες.
Ας προσέξουμε γιατί τούτες τις συνέπειες δε θα τις υποστούμε μόνοι μας, μαζί με μας θα τις υποστούν και πολλοί άλλοι. Πόσοι άνθρωποι κινδύνευσαν να πνιγούν εξαιτίας της ανυπακοής του Ιωνά! Ένας παράκουσε, πολλοί κινδύνευσαν. Αλλά και πόσοι άνθρωποι σώθηκαν από πνιγμό εξαιτίας της υπακοής του Απ. Παύλου στο Θεό (Πράξεις ΚΖ/27: 24). Τις ευλογίες που θα λάβουμε, αν υπακούσουμε, θα τις απολαύσουν πολλοί άλλοι μαζί μας. Επίσης και τις συνέπειες της αμαρτίας μας πολλοί από το περιβάλλον μας θα τις θερίσουν.
Καθώς εκείνο το καράβι σήκωνε την άγκυρα να φύγει από την Ιόππη κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως εξαιτίας ενός ανθρώπου θα πέρναγαν όλοι μαζί μια τόσο μεγάλη περιπέτεια.
Καθώς ξεκινάει ο πλοίο, σίγουρος, χαρούμενος ο Ιωνάς πέφτει να κοιμηθεί, για να ξεκουραστεί. Έχει κάνει τα σχέδιά του και είναι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Όμως ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι, όταν οι άνθρωποι θα πούν: «επί τέλους, ειρήνη και ασφάλεια, τότε θα έρθει ο όλεθρος» (Α΄ Θεσσαλονικείς Ε/5: 3).
Ξαφνικά, τελείως αναπάντεχα «Καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε....» (Λουκάς ΙΒ/12: 40) και ενώ όλα πήγαιναν καλά χωρίς κανείς να το περιμένει, χωρίς κανείς να το έχει υπολογίσει, ξέσπασε «κλύδων μέγας», μια μεγάλη ανεμοθύελλα και το πλοίο κινδύνευε να συντριφτεί. Αιτία όλων των δεινών ήταν ο Ιωνάς. Το πλοίο κινδυνεύει να βουλιάξει και όλοι οι επιβαίνοντες να πνιγούν, συμβαίνει κάτι τρομερό. Αντί ο Ιωνάς ως πιστός άνθρωπος να γίνει ευλογία και για τους άλλους γύρω του, έγινε αιτία μεγάλης συμφοράς. Αντί να ισχύσει εκείνο που είχε πει ο Χριστός στους μαθητές του: να «λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω» (Φιλλιπησίους Β/2: 15), ο κόσμος να διερωτάται για σένα και για μένα: "Τι να τον κάνουμε, πώς να γλυτώσουμε απ’ αυτόν, για να έρθει ησυχία και ειρήνη ανάμεσά μας". Το περιβάλλον μας δηλαδή να υποφέρει και να σκανδαλίζεται εξαιτίας της ζωής μας και συμπεριφοράς μας!
Από το Θεό δεν μπορεί να ξεφύγει ο άνθρωπος, όσο και αν προσπαθήσει. Αυτός ο φοβερός άνεμος δεν είναι τίποτα άλλο από την κρίση του Θεού και έρχεται μέσα στη ζωή μας με σκοπό:
1/ Να φανερώσει το όνομά Του, τη Δύναμή Του και να φέρει τον άνθρωπο «εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17). Στο εδάφιο 14 διαβάζουμε ότι στο τέλος όλοι εκείνοι που λάτρευαν το δικό τους Θεό επικαλέστηκαν τον αληθινό Θεό.
2/ Να φανερώσει άλλη μια φορά την υπέρτατη αλήθεια πως «ότι αν σπείρει το άνθρωπος τούτο και θα θερίσει» (Γαλάτες Σ/6: 7).
Ο Ιωνάς έσπειρε απιστία και τώρα θερίζει τα αποτελέσματα στη ζωή του.
Τη δύσκολη ώρα που όλοι προσεύχονταν και ήταν τρομαγμένοι και απελπισμένοι, ο Ιωνάς κοιμόταν. Και πλησίασε προς αυτόν ο πλοίαρχος και του είπε: Κοιμάσαι; Σήκω και επικαλέσου το Θεό σου, ίσως ο Θεός μας ενθυμηθεί και δε χαθούμε. Στην κυριολεξία είχε χάσει τελείως την επαφή του με το Θεό. Σε όλο το ταξίδι ούτε μια φορά δεν τον ακούμε να προσεύχεται. Κάποια στιγμή και ενώ όλο το πλοίο είχε μεταβληθεί σε τόπο προσευχής καθώς όλοι προσεύχονταν στους δικούς τους ψεύτικους Θεούς, όλοι εκτός από τον προφήτη του Θεού. Οι άλλοι δεν ήξεραν που και πώς να προσευχηθούν, δε γνώριζαν τον αληθινό Θεό και παρ’ όλα αυτά όλοι βρίσκονταν στα γόνατα. Ο μόνος που δεν προσευχόταν ήταν εκείνος που γνώριζε πού και πώς να προσευχηθεί. Ήξερε να προσευχηθεί, αλλά δεν μπορούσε να προσευχηθεί. Η απείθεια στον Θεό, η παρακοή στο θέλημά Του του είχε αφαιρέσει κάθε δυνατότητα προσευχής και επικοινωνίας μαζί Του. Να γιατί είναι πολύ ακριβά τα ναύλα στο ταξίδι της παρακοής.
Απέναντι στα πράγματα του Θεού, δεν μπορεί κανένας να μείνει αμέτοχος. Ξαφνικά ξύπνησε ο Ιωνάς και έρχεται η ώρα της απολογίας του: «Εγώ είμαι Εβραίος και σέβομαι τον Κύριο τον Θεό του ουρανού, που δημιούργησε τη θάλασσα και την ξηρά». Συνεπώς ξέρει πολύ καλά ποιος είναι ο Θεός και παρ’ όλα αυτά προσπαθεί να ξεφύγει. Ξέρει ότι είναι Θεός αγάπης, συγχώρεσης και το μόνο που φοβάται είναι μήπως μετανιώσουν οι Νηνευίτες και δεν τους καταστρέψει ο Θεός.
Με εξαιρετική απλότητα το κείμενο μας λέει: "Και ο Κύριος διέταξε ένα μεγάλο κήτος να καταπιεί τον Ιωνά. Και ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά τού κήτους, τρεις ημέρες και τρεις νύχτες" (Ιωνάς Β/2: 1). Μέσα εκεί λοιπόν, σε αυτό το παράξενο δωμάτιο προσευχής, ο Ιωνάς αναγκάστηκε να βρει το χρόνο να σκεφτεί, να κάτσει, να αναλογιστεί τι είχε συμβεί και έτσι αρχίζει να βρίσκει τον εαυτό του. Όταν ο Ιωνάς γυρνούσε την πλάτη του στο Θεό, δε συνειδητοποιούσε ότι οι επιλογές του θα τον έφερναν σε τόσο σοβαρές και ακραίες καταστάσεις. Πίστεψε πως ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει, όμως ο Θεός, δεν τον είχε αφήσει.
Το τι συνέβη μέσα του θα το μάθουμε διαβάζοντας την προσευχή του. Θα δούμε πως, καθώς ο Θεός τον έφερε στο μεγαλύτερο βάθος που θα μπορούσε να βρεθεί, εκεί μέσα τον συνάντησε το Έλεός Του. Ανακάλυψε πως, παρόλο που ο ίδιος εγκατέλειψε το Θεό, ο Θεός δεν τον είχε εγκαταλείψει. Aς δούμε λοιπόν τι είπε αυτός ο άνθρωπος, αλλά κυρίως το «πώς» το είπε. Τα ίδια χαρακτηριστικά θα πρέπει να υπάρχουν και στις δικές μας προσευχές και ιδιαίτερα, όταν βρισκόμαστε μπλεγμένοι εξαιτίας της αμαρτίας μας και έχουμε ανάγκη μετάνοιας και συμφιλίωσης με το Θεό.
Τα λόγια της προσευχής του ήταν :
2 Εβόησα εν τη θλίψει μου προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου, εκ κοιλίας άδου εβόησα και ήκουσας της φωνής μου.
3 Διότι με έρριψας εις τα βάθη, εις την καρδίαν της θαλάσσης, και ρεύματα με περιεκύκλωσαν πάσαι αι τρικυμίαι σου και τα κύματά σου διήλθον επάνωθέν μου.
4 Και εγώ είπα, Απερρίφθην απ' έμπροσθεν των οφθαλμών σου όμως θέλω επιβλέψει πάλιν εις τον ναόν τον άγιόν σου.
5 Τα ύδατα με περιεκύκλωσαν έως της ψυχής, η άβυσσος με περιέκλεισε, τα φύκια περιετυλίχθησαν περί την κεφαλήν μου.
6 Κατέβην εις τα έσχατα των ορέων οι μοχλοί της γης είναι επάνωθέν μου διαπαντός αλλ' ανέβη η ζωή μου από της φθοράς, Κύριε Θεέ μου
7 Ενώ ήτο εκλείπουσα εν εμοί η ψυχή μου, ενεθυμήθην τον Κύριον και η προσευχή μου εισήλθε προς σε, εις τον ναόν τον άγιόν σου.
8 Οι φυλάττοντες ματαιότητας ψεύδους εγκαταλείπουσι το έλεος αυτών.
9 Αλλ' εγώ θέλω θυσιάσει προς σε μετά φωνής αινέσεως θέλω αποδώσει όσα ηυχήθην η σωτηρία είναι παρά του Κυρίου.
10 Και προσέταξεν ο Κύριος το κήτος και εξήμεσε τον Ιωνάν επί την ξηράν (Ιωνάς Β/2: 2-10).
Τούτη η μεγαλειώδης προσευχή του Ιωνά είχε τα εξής χαρακτηριστικά:
1/ Ήταν ειλικρινής. Πολλές φορές δεν είμαστε ειλικρινείς στις προσευχές μας. Πλησιάζουμε το Θεό ηθελημένα αγνοώντας κάποια ή κάποιες αμαρτίες που μας βαρύνουν, παραβλέποντας καταστάσεις μέσα στη ζωή μας που δεν είναι σύμφωνες με το θέλημά Του. Είναι σημαντικό να βλέπουμε τις περιστάσεις στη ζωή μας όπως είναι και να μην τις ωραιοποιούμε. Ο Ιωνάς παραδέχτηκε κάτι σημαντικό, πως την κατάσταση στην οποία βρέθηκε, ο Θεός την επέτρεψε: «μ' έριξες στα βάθη, στην καρδιά τής θάλασσας, όλες οι τρικυμίες σου και τα κύματά σου πέρασαν από πάνω μου». Την τρικυμία ο Θεός την προκάλεσε, για να του "ανοίξει τα μάτια", για να καταλάβει πόσο λανθασμένες ήταν οι επιλογές του. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως η παιδεία Του είναι πάντοτε για το καλό μας. Η παρουσία Του είναι παρηγοριά, ακόμη κι όταν τιμωρεί, γιατί το Έλεός Του ακόμη και μέσα στη δοκιμασία μας βρίσκει.
2/ Η ομολογία του. Αυτό είναι ένα δεύτερο βήμα, που ακολουθεί την ειλικρίνεια. Ξέρετε είναι δυνατόν να αναγνωρίζουμε τη δυσκολία που έχουμε περιέλθει, να καταλαβαίνουμε πως ο Θεός μας έχει φέρει εκεί και να είμαστε θυμωμένοι με το Θεό. Και ενώ κάνουμε την αμαρτία, ρίχνουμε τα βάρη στο Θεό για τις συνέπειές της. Στο βιβλίο των "Παροιμιών" (κεφ. ΙΘ/19, εδ 3), αναφέρεται: «Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει τον δρόμο του και η καρδιά του αγανακτεί ενάντια στον Κύριο». Η δική μας ανοησία μας οδηγεί σε κακές επιλογές, όμως μετά αγανακτούμε με το Θεό και λέμε: «γιατί Θεέ». Είναι ο Θεός κακός γι' αυτά που μας συμβαίνουν;
O Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει στην επιστολή του "Ιακώβου" (Α/1: 13). "Κανένας, όταν πειράζεται, ας μη λέει ότι από τον Θεό πειράζομαι, επειδή ο Θεός είναι απείραστος κακών, κι Αυτός δεν πειράζει κανέναν». Αυτό σημαίνει ότι η απόλυτα Άγια φύση του Θεού δεν Του επιτρέπει να μπει στον πειρασμό, για να μας βλάψει. Είναι φανερό ότι δεν ευθύνεται ο Θεός για την κατάστασή μας αλλά ούτε κι ο διάβολος. Φταίμε αποκλειστικά εμείς! "Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται" (Ιακώβου Α/1: 14). Συνεπώς το πρόβλημα είναι μέσα μας. Οι επιθυμίες μας μας έλκουν, μας δελεάζουν και μας οδηγούν σ' αυτό που ο Θεός δε θέλει. Αυτό σημαίνει πως η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας. Όταν κάνουμε μια αμαρτία, φταίμε εμείς. Παρασυρόμαστε και δελεαζόμαστε από την επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία του βίου, τα οποία δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου. (Α’ Ιωάννου Β/2: 16).
3/ Η ευχαριστία. Για ποιο λόγο θα μπορούσε ο Ιωνάς μέσα στη θάλασσα και μέσα στην κοιλιά ενός κήτους να ευχαριστεί; Αν η σκέψη μας πηγαίνει μόνο στην απελευθέρωση από τα φυσικά δεινά, από τη φυλακή που ήταν μέσα, τότε όντως δεν υπάρχει απάντηση. Η στάση του μας μπερδεύει. Αν όμως σκεφτούμε το θέμα από πνευματικής άποψης, η απάντηση είναι εύκολη. Πράγματι ο Ιωνάς δεν είχε ελπίδα να βγει από εκεί μέσα. Εκεί όμως ξανασυνάντησε το Θεό και τη χάρη Του. Και αυτό τον έκανε να είναι ευγνώμων. «Εγώ, όμως, θα θυσιάσω σε σένα με φωνή αίνεσης, θα αποδώσω όσα ευχήθηκα, η σωτηρία προέρχεται από τον Κύριο» (εδ. 10). Ήταν ευγνώμων, γιατί ο Θεός τον έφερε στον εαυτό του. Ήταν ευγνώμων για την Χάρη και το Έλεος του Θεού, που τον ξανασυνάντησε έστω και με αυτόν τον οδυνηρό τρόπο.
Ο Ιωνάς διαπιστώνει πως, παρόλο που ο ίδιος γύρισε την πλάτη του στο Θεό και άξιζε να πεθάνει εκεί μέσα, την τελευταία στιγμή ο Δίκαιος Θεός δε σταμάτησε να προσφέρει τη χάρη Του. «Μέσα στη θλίψη μου βόησα στον Κύριο και με εισάκουσε από την κοιλιά τού άδη βόησα και άκουσες τη φωνή μου… (εδ. 3).
Δεν παύει συνεχώς να αναφέρει πως ο Θεός τον άκουσε! Έκραξε στο Θεό, ο Θεός του απάντησε και γι' αυτό είναι ευγνώμων. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Απ. Παύλου; «Αν απιστούμε, εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί τον εαυτό του δεν μπορεί» (Β’ Τιμοθέου Β:13). Ο Θεός πάντα θα ανταποκριθεί, φτάνει να Τον εκζητήσουμε με ειλικρίνεια, να στεκόμαστε γνήσια, καθαρά, αληθινά μπροστά Του. Γράφει στον Ψαλμό Λ/30: 5, «Επειδή, η οργή του διαρκεί μονάχα μία στιγμή ζωή, όμως, είναι στην ευμένειά του, την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση». Αυτό το ένοιωσε ο Ιωνάς, το κατάλαβε, το έζησε, γι' αυτό και ευχαρίστησε το Θεό.
4/ Η υπόσχεση που δίνει στο Θεό. Τώρα πλέον είναι έτοιμος να κάνει αυτό που του ζητάει ο Θεός. Νωρίτερα με τη στάση του είχε πει: «Είμαι Εβραίος και δεν θέλω να πάω να κηρύξω στους ειδωλολάτρες». Τώρα είναι και αυτός άνθρωπος που έχει νιώσει το Έλεος του Θεού στη ζωή του και δε θα κάνει πλέον τα ίδια λάθη. Μετά απ' όλα αυτά ο Ιωνάς πλησιάζει το Θεό όχι από θέση ισχύος πια, όχι ως Ιουδαίος που πίστευε πως έχει ιδιαίτερα προνόμια από το Θεό, αλλά σαν όλους τους άλλους, που χρειάζονται τη χάρη του Θεού.
Τα λόγια του Χριστού, με τα οποία τελείωσε την παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου εφαρμόζονται και στον Ιωνά και στον καθένα από εμάς. «Όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί» (Λουκάς ΙΗ/18:14β).
Ο Ιωνάς ύψωσε τον εαυτό του, και κατέληξε στην κοιλιά ενός κήτους. Όταν ταπείνωσε τον εαυτό του, ο Θεός τον ύψωσε.
Αναφέρεται με εξαιρετική απλότητα στο κείμενο: Και ο Κύριος πρόσταξε το κήτος και αυτό "ξέρασε" τον Ιωνά επάνω στην ξηρά (Ιωνάς Β/2: 11). Ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, όπως βρέθηκε ο Ιωνάς, όμως ας μην ξεχνάμε ποτέ τα τέσσερα χαρακτηριστικά της προσεχής του:
(1) Ειλικρίνεια. Δηλαδή να αναγνωρίσουμε την κατάστασή μας χωρίς να την ωραιοποιούμε, χωρίς να εθελοτυφλούμε.
(2) Ομολογία. Να παραδεχτούμε πως βρεθήκαμε εκεί, επειδή ο Θεός μας έφερε εκεί και αυτό οφείλεται στην αμαρτία μας.
(3) Ευχαριστία. Να ευχαριστήσουμε το Θεό, γιατί σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθούμε, μας ακούει και κάνει ότι είναι δυνατόν, για να μας ξαναφέρνει κοντά Του και αυτό είναι το πλέον σημαντικό.
(4) Υπακοή άνευ όρων, αντιρρήσεων και αμφιβολιών. Πρόκειται για πλήρη παράδοση στο Θεό. Ένας ύμνος λέει: «όπου Αυτός με οδηγήσει, θα υπάγω ασφαλώς…".
Αυτή η ιστορία πέρα από τα παραπάνω μας αποκαλύπτει και κάποιες μεγάλες αλήθειες σχετικά με τον Πατέρα Θεό.
1) Ο Θεός απαντά στις προσευχές των δικών Του, όταν θλίβονται! Ευτυχώς που ο Θεός είναι πιστός, γιατί αν εξαρτιόταν η έκβαση των πραγμάτων από τη δική μας πιστότητα, τίποτα δε θα γινόταν. Τι συγκλονιστικά λόγια: «Μέσα στη θλίψη μου βόησα στον Κύριο και με εισάκουσε». Ας κρατήσουμε όλοι μας στη μνήμη μας τούτες τις φράσεις, γιατί θα μας χρειαστούν. Οποτεδήποτε βρεθούμε σε θλίψη και κράξουμε στο Θεό, Αυτός θα μας ακούσει και θα μας απαντήσει και όχι μόνον θα μας απαντήσει αλλά θα κάνει και ό,τι είναι δυνατόν, για να μας επαναφέρει κοντά Του. Μη διστάζεις, ψυχή, ζήτησέ Τον, μίλησε του ησύχασε και περίμενε την απάντησή Του. Μην προσπαθούμε να Τον ξεγελάσουμε «Μη πλανιέστε ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Γαλάτες Σ/6: 7). Ο Θεός δε θα διστάσει, επειδή είμαστε παιδιά Του να επιτρέψει να παιδευτούμε στη ζωή μας, αν δεν Τον υπακούμε και αυτό θα συμβεί επειδή μας αγαπάει. Η παιδεία του Θεού στη ζωή μας μπορεί κάποιες φορές να είναι επώδυνη, αλλά στο τέλος θα γίνει ευλογία. Στην "προς Εβραίους" επιστολή διαβάζουμε: «Γιε μου, μη καταφρονείς την παιδεία τού Κυρίου, ούτε να αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι απ' αυτόν. Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία και μαστιγώνει κάθε γιο τον οποίο παραδέχεται» (Εβραίους ΙΒ/12: 5-6). Και πιο κάτω συμπληρώνει: «Κάθε παιδεία, βέβαια, για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, έπειτα όμως, σ' αυτούς, που διαμέσου αυτής γυμνάστηκαν, αποδίδει ειρηνικό καρπό δικαιοσύνης» (Εβραίους ΙΒ/12: 11).
Γιατί το κάνει ο Θεός; Στην «προς Εβραίους» επιστολή μας δίδεται η απάντηση: «Επειδή, εκείνοι (οι φυσικοί γονείς) μεν για λίγο καιρό μας παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά τους ο Θεός, όμως, για το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς Του». (Εβραίους ΙΒ/12: 10).
Ο Θεός να μας ανοίγει τα μάτια, ώστε να βλέπουμε και να καταλαβαίνουμε πως κάθε Του θέλημα μέσα στη ζωή μας είναι για το καλό μας, είναι για το συμφέρον μας. Εμείς δεν ξέρουμε ποιο είναι το καλό μας, νομίζουμε ότι ξέρουμε, αλλά δεν ξέρουμε, γι' αυτό και πάμε μια στον κόσμο, μια στο Θεό.
Ο στόχος του Θεού είναι να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητας Του. Γι' αυτό και μας δίνει την παιδεία Του. Δεν ξέρω αν νιώθεις, όταν βρίσκεσαι μέσα στην κοιλιά ενός ψαριού. Αν βρίσκεσαι εκεί, στάσου με ειλικρίνεια στο Θεό μπροστά και φώναξέ Του και θα σε ακούσει και θα σε σώσει. Ίσως να βρίσκεσαι στο πιο παράξενο δωμάτιο προσευχής. Ο Θεός σε ακούει και θέλει να σε κάνει σαν τον Υιό του, τον Ιησού Χριστό (Γαλάτες Δ/4: 19).
Μίλησε στο Θεό και είναι βέβαιο ότι Αυτός θα σου απαντήσει με τον καλύτερο τρόπο στην πλέον κατάλληλη ώρα.
Τι άλλο να πούμε για την άρνηση του ανθρώπου να συμμορφωθεί με το θέλημα του Θεού, ας θυμηθούμε την ιστορία ενός άλλου δικού Του παιδιού. Ο Σαμψών, εξαιτίας της παρακοής του στο θέλημα του Θεού, ευρίσκεται μέσα στο ναό του Δαγών, τυφλός και δεμένος, λοιδορείται, εξευτελίζεται από τους εχθρούς του Θεού. Μια προσευχή μετάνοιας και συντριβής έρχεται να τα αλλάξει όλα. «Και εβόησε ο Σαμψών προς τον Κύριο και είπε: Δέσποτα Κύριε θυμίσουμε και ενίσχυσέμαι…..», και ο Θεός τον άκουσε, τον ενίσχυσε και εκδικήθηκε για το κακό που του είχαν κάνει.
Το β΄ κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από μια προεικόνιση του έργου του Χριστού. Ο Θεός πραγματοποιεί μια νέα συνθήκη με τον άνθρωπο, με βάση το αίμα της θυσίας του Χριστού (προς Εβραίους Η/8: 6-13 & Θ/9: 15-17). Έξω από την συνθήκη αυτή δεν υπάρχει σωτηρία (πράξεις Δ/4: 12) & (Εβραίους Θ/9: 12).
Μόνο με την αποδοχή και την πίστη στο Έργο του Χριστού, που πέθανε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας, ο άνθρωπος δικαιώνεται απέναντι του Θεού. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους», (κεφ. Ε/5, εδάφ. 9), αναφέρει : «….. αφού δικαιωθήκαμε, δια του αίματος αυτού, θέλομεν σωθεί από της οργής αυτού».
Και σήκωσαν τον Ιωνά και τον έριξαν στην θάλασσα, και η θάλασσα "εστάθη από του θυμού αυτής".
Για να μην πνιγούμε εμείς μέσα στην απέραντη θάλασσα της αμαρτίας, έπεσε ο Χριστός για μας. Να πως έρχεται η ειρήνη στην καρδιά του πιστού ανθρώπου. Πέθανε ο Άγιος, ο Δίκαιος, στη θέση του καθενός από μας, για να μην πεθάνουμε εμείς, αλλά να έχουμε δια του αίματος Αυτού αιώνια ζωή (Ρωμαίους Σ/6: 23).
Ο Θεός ακούει την προσευχή του Ιωνά και τον σώζει. Και καθώς ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αφού θέλει πάντες να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια, ακούει και σήμερα τη φωνή κάθε ανθρώπου, που συναισθανόμενος την ενοχή και την αμαρτία του, ξυπνάει από τον "ύπνο" στον οποίον ο εχθρός τον έχει ρίξει και αντιλαμβάνεται ότι χάνεται αιώνια μέσα στη θάλασσα της αμαρτίας.
Πώς θα αντιμετωπίζαμε εμείς έναν υπηρέτη, ο οποίος να γνωρίζει ότι έχουμε εξουσία επάνω του και παρ’ όλα αυτά γυρίζει την πλάτη του και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του ζητάμε και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που να προτιμά να πεθάνει, παρά να υπακούσει; Θυμάστε, όταν τον ρώτησαν οι ναύτες του πλοίου τι να κάνουν, δεν τους πρότεινε να γυρίσουν πίσω, αλλά να τον ρίξουν στη θάλασσα. Είμαι βέβαιος ότι αν μετανοούσε, θα του λέγαμε: "Ωραία σε συγχωρώ αλλά δεν μου κάνεις, δεν μπορώ να σου έχω καμία εμπιστοσύνη πλέον".
Όμως ο Θεός δεν εργάζεται με αυτόν τον τρόπο. Διαβάζουμε ότι ο Θεός για δεύτερη φορά επισκέπτεται τον Ιωνά και τον στέλνει στη Νινευή. Αυτή είναι η τακτική του Θεού. Για εκείνον που συνειδητά έκλεισε τα αυτιά του και έκανε το αντίθετο από εκείνο που ο Θεός ήθελε συγκαταβαίνει και τον επισκέπτεται για δεύτερη φορά. Με άλλα λόγια του δίνει μια ακόμα ευκαιρία. Το ίδιο έκανε και με το Μωυσή, ο οποίος, αφού σκότωσε τον Αιγύπτιο, εξαφανίστηκε, όμως ο Θεός μετά από χρόνια τον βρήκε στην "καιόμενη βάτο" και του επανέλαβε την αποστολή του, που ήταν να βγάλει το λαό από την δουλεία της Αιγύπτου (Έξοδος Γ/3: 10). Το ίδιο έκανε και με τον Πέτρο. Σκληρός εγωιστής ο Πέτρος, «Κύριε αν όλοι σε εγκαταλείψουν, εγώ ποτέ». Λίγη ώρα μετά τον αρνήθηκε τρεις φορές. Τι έκανε ο Θεός; τον αρνήθηκε τον Πέτρο; Όχι.
Κάποιος παρατηρώντας τη στάση του Θεού με πολλούς ήρωες της Αγίας Γραφής και με τον Ιωνά, κάνει λόγο για έναν Θεό δεύτερης ευκαιρίας. Όμως σαν Χριστιανοί, αν αυτό το σκεφτούμε καλά και θυμηθούμε τις επεμβάσεις Του μέσα στη ζωή μας, μπορούμε να μιλάμε για το Θεό της χιλιοστής και πλέον ευκαιρίας.
Να δούμε πόσες φορές απιστήσαμε και πόσες φορές ο Θεός μας έφερε και πάλι κοντά Του και μας ξαναζήτησε να τον υπηρετήσουμε. Ο Παύλος αναφέρει προς τον Τιμόθεο: «Αν απιστούμε, εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί τον εαυτόν Του, δεν μπορεί» (Α΄ Τιμοθέου Β/2: 13). Ό,τι είμαστε δεν οφείλεται στη δική μας πιστότητα, αλλά στην πιστότητα του Θεού.
Ο Θεός προς τον Ιωνά και προς κάθε δικό Του παιδί λέει: «κήρυξε το μήνυμα, που εγώ σου ανέθεσα να πεις» (Ιωνάς Γ/3: 2). Όχι ό,τι θες εσύ, όχι ό,τι νομίζεις εσύ καλό, αλλά ό,τι Εγώ λέω. Ο Θεός μας καλεί να πούμε εκείνο που Αυτός λέει μέσα από τον αιώνιο και αψεδή λόγο Του. Κι όμως πόση φιλολογία και πόση φιλοσοφία δεν πρόσθεσαν οι άνθρωποι στα απλά λόγια του Θεού!
Στην επιστολή "Α΄ Κορινθίους" διαβάζουμε ότι «ο Θεός ευδόκησε, διαμέσου της μωρίας του κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν». Το κήρυγμα του σταυρού μιλάει από μόνο του, δεν χρειάζεται την ανθρώπινη σοφία. "Οι Ιουδαίοι ζητούν σημεία, οι Έλληνες ζητούν σοφία (φιλοσοφία), όμως εμείς κηρύττουμε Χριστό εσταυρωμένο, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία, για τους σεσωσμένους όμως δύναμη και Θεού σοφία" (Α΄ Κορινθίους Α/1: 21-24).
Τούτη τη φορά ο Ιωνάς ξεκινάει και πάει στη Νινευή. Αλήθεια θα έπρεπε να συμβούν όλα όσα συνέβησαν, για να συμμορφωθεί ο Ιωνάς με το θέλημα του Θεού; Διερχόμενος την πόλη κηρύττει εκείνο το οποίο ο Θεός του είχε πει. «Ετι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφεί». Καθώς ο Ιωνάς επαναλαμβάνει τούτα τα λίγα απλά και ξεκάθαρα λόγια, συμβαίνει κάτι συγκλονιστικό. Πρώτος ο βασιλιάς αντιλαμβάνεται την ανάγκη της μετάνοιας συμπαρασύροντας μαζί του και ολόκληρο το έθνος. Συνειδητοποιεί τόσο βαθιά την ανάγκη της μετάνοιας, ώστε ο ίδιος βγάζει τη βασιλική στολή του, σκεπάστηκε με σάκο (κουρέλια) και κάθισε πάνω σε σποδό (στάχτη), σε μια υπέρτατη ένδειξη πένθους. Είναι τέτοια η συνειδητοποίηση της μετάνοιας, ώστε ανακοινώνει ένα ψήφισμα πρωτάκουστο: «Άνθρωποι, κτήνη, πρόβατα, βόες θα σκεπαστούν με σάκους και θα φωνάξουν δυνατά στο Θεό».
Μπροστά σε τούτη τη μοναδική μετάνοια, τη μοναδική συντριβή ενός ολόκληρου λαού, έρχεται ο Θεός, για να επαναλάβει τον εαυτόν Του. Ξεχύνει το Έλεός του και τους χαρίζει συγχώρεση. Συντριπτικό το εδαφ. 10 του Γ΄ κεφαλαίου. «και είδε ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από την οδόν αυτών την πονηρά και μεταμελήθει ο Θεός περί του κακού το οποίο είπε να κάνει σ’ αυτούς και δεν έκανε αυτό». Τα αποτελέσματα της μετάνοιας του ανθρώπου μπορούν να αλλάξουν ακόμα και την απόφαση του Θεού. «Επίστεψαν»…. «επέστρεψαν»….. και ο Θεός «μετεμελήθει».
Μεταμελήθηκε ο Κύριος, άλλαξε γνώμη ο Θεός. Τι σημαίνει αυτό, πώς εξηγείται; Την απάντηση τη δίνει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή, "προς Ρωμαίους" (κεφ. ΙΑ/11, εδάφ. 33-34). «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσο ανεξερεύνητοι είναι οι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι οι οδοί αυτού. Διότι τις γνώρισε το νου του Κυρίου ή τις έγινε σύμβουλος αυτού».
Μεταμελήθηκε ο Θεός, άλλαξε γνώμη ο Θεός, γιατί άλλαξαν οι συνθήκες. Είναι έτοιμος να δεχτεί το μετανοημένο, είναι έτοιμος να συγχωρήσει τον αμαρτωλό. Εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια ο προφήτης Ιωήλ διακηρύττει: «διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας, διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν. Τις οίδεν, αν θέλη επιστρέψει και μεταμεληθή και αφήσει ευλογίαν κατόπιν αυτού, προσφοράν και σπονδήν εις Κύριον τον Θεόν υμών; (Ιωήλ Β/2: 13-14).
Ο Θεός δεν αρέσκεται στην τιμωρία του ανθρώπου. Περιμένει τον άνθρωπο να μετανοήσει και να ζητήσει συγνώμη από το Θεό. «Ο Θεός δεν θέλει να χαθεί καμία ψυχή, αλλά εφευρίσκει μέσα και τρόπους, ώστε ο εξόριστος να μη μένει στην εξορία μακριά απ’ αυτόν» (Β΄ Σαμουηλ ΙΔ/14: 14β). Μέσα από τον προφήτη Ιεζεκιήλ ο Θεός διακηρύττει: «Ζω εγώ, λέει ο Κύριος ο Θεός, δεν θέλω το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από το δρόμο του και να ζει. Επιστρέψτε, επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμου, γιατί να πεθάνετε;» (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Στο βιβλίο του Ιερεμία διαβάζουμε: «Εν τη στιγμή, καθ' ην ήθελον λαλήσει κατά έθνους ή κατά βασιλείας, διά να εκριζώσω και να κατασκάψω και να καταστρέψω, εάν το έθνος εκείνο, κατά του οποίου ελάλησα, επιστρέψη από της κακίας αυτού, θέλω μετανοήσει περί του κακού, το οποίον εβουλεύθην να κάμω εις αυτό» (Ιερεμίας ΙΗ/18: 8).
Μακάρι αυτό να συνέβαινε και στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η δύναμη της μετάνοιας και της προσευχής, μπορεί ακόμα και τα σχέδια του Θεού να ανατρέψει. Παρατηρώντας την πατρίδα μας να διασύρεται από εχθρούς και «φίλους» στις ημέρες μας καθώς και τη γενική απαισιοδοξία που είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων της κατοίκων, σκέπτομαι ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ελπίδα γιατί "ζει Κύριος". Η κρίση που μας περιβάλει είναι πάνω απ’ όλα ηθική. Αν κάποιος ρωτούσε τον Κύριο: "Γιατί, Κύριε, ένα έθνος με τόση προσφορά, με τόση ιστορία, να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Ένα έθνος του οποίου έκανες την τιμή ο Λόγος Σου ο Άγιος, η Καινή Διαθήκη να γραφεί στη γλώσσα του;" Είναι σίγουρο ότι η απάντηση του Κυρίου θα ήταν η ίδια, εκείνη η παλιά: «Εμέ εγκατέλειπον την πηγή των ζώντων υδάτων» (Ιερεμίας Β/2: 13). Είμαι βέβαιος ότι η απάντηση θα ήταν: «Λαέ μου, τυφλοί ποιμένες σε οδηγούν και λανθάνουν την οδό των βημάτων σου» (Ησαΐας Γ/3: 12).
Η Νινευή σώθηκε, γιατί μετανόησε από το κήρυγμα ενός ανθρώπου. Ο άνθρωπος έκανε δηλαδή τούτο το μεγάλο έργο της μεταστροφής; Όχι. Το έργο της μεταστροφής το έκανε η Χάρη και το Έλεος του Θεού. Το έκανε η αγάπη του Θεού, ο οποίος δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, ενός Θεού που θέλει «πάντες να σωθούν και να έρθουν σε μετάνοια» (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9).
Ο άνθρωπος για μια ακόμα φορά δε στάθηκε, όπως ο Θεός τον ήθελε. Ανυπάκουος ο Ιωνάς στο Θεό, ανυπάκουος ο άνθρωπος και στις ημέρες μας. Κάνει δικές του επιλογές, ακολουθεί δικούς του δρόμους μακριά απ’ Αυτόν και τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά.
Το 4ο κεφάλαιο αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Εδώ βλέπουμε μια συμπεριφορά που πολύ δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε. Ο Ιωνάς έχει κηρύξει μετάνοια. Ο λαός με επικεφαλής το Βασιλιά έχει μετανοήσει. Ο Θεός δεν επέτρεψε να γίνει κακό. Όμως ο Ιωνάς, αντί να χαρεί για όλα αυτά, στεναχωριέται και αγανακτεί, γιατί ο Θεός δεν τιμώρησε τους Νινευίτες, αλλά έδειξε συγχώρεση και Έλεος. Και έρχεται ο Θεός να πει : «είναι καλό να αγανακτείς Ιωνά;» (εδ. 4).
Ο Ιωνάς μέσα στην αγανάκτησή του βγαίνει έξω από την πόλη και φτιάχνει μια καλύβα για να μείνει. Εδώ ο Θεός γράφει τον επίλογο. Χρησιμοποιεί μια κολοκυθιά, η οποία μεγαλώνει γρήγορα και δημιουργεί σκιά στην καλύβα του Ιωνά. Ο Ιωνάς χαίρεται και ανακουφίζεται κάτω από τον ίσκιο της, όμως μετά από λίγο ξεράθηκε η κολοκυθιά. Στενοχωρήθηκε και αγανάκτησε ο Ιωνάς τόσο πολύ που ζήτησε από το Θεό να πεθάνει. Και τότε ο Θεός του θυμίζει και πάλι το Έλεός Του. Εσύ, άνθρωπε, απόλαυσες τη σκιά της κολοκυθιάς χωρίς να κουνήσεις το μικρό δαχτυλάκι και λυπήθηκες για την απόσυρσης της, "Εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά; "(εδ. 11).. Λυπάται ο Θεός για όλους εκείνους που χάνονται εξαιτίας της αμαρτίας.
Αλήθεια πόσο λανθασμένες επιλογές μπορεί να κάνει ο άνθρωπος παρακούοντας το θέλημα του Θεού ή εκτελώντας αυτό ως αγγαρεία! Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι είναι «επικατάρατος ο άνθρωπος εκείνος που εκτελεί το θέλημα του Θεού πλημμελώς» (Ιερεμίας ΜΗ/48: 10). Ο πιστός άνθρωπος θα πρέπει να ταυτίζεται με το θέλημα του Θεού. Γιατί θα πρέπει τελικά να υπακούμε, αφού πρώτα έχουμε περάσει μέσα από τόσες περιπέτειες και τόσους κινδύνους;
Το μήνυμα τούτης της ιστορίας είναι ένα και μοναδικό. Η χάρη του Θεού είναι δωρεάν και η συγχώρηση άφθονη για κάθε αμαρτωλό που μετανοεί. Η μεταστροφή των κατοίκων της Νινευή μας δείχνει τι είναι απαραίτητο, για να έρθει ευλογία στον τόπο μας, στη ζωή μας. Χρειάζεται κήρυγμα το οποίο θα γίνει πρώτα με τη ζωή μας και μετά με τα λόγια μας. Χρειάζεται να λέμε ακριβώς εκείνα τα οποία ο Θεός μας εμπιστεύτηκε μέσα από το Λόγο Του, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Επιβάλλεται να ακουστεί το Λόγος του Θεού. "Αν δεν ακούσει κάποιος, πως θα πιστέψει; Η πίστη είναι δια μέσω της ακοής, η δε ακοή δια μέσω του λόγου του Θεού" (Ρωμαίους Ι/10: 17).
Οι άνδρες της Νινευή, αφού άκουσαν, πίστεψαν στο Θεό που ενήργησε σύμφωνα με την πίστη τους. Διαβάζουμε: "κήρυξαν νηστεία, ντύθηκαν με σάκο, ο βασιλιάς κάθισε πάνω στη στάχτη". Όλα τούτα είναι σύμβολα μετάνοιας και πένθους. Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική μετάνοια και πίστη, αν δεν υπάρξουν πράξεις που να την αποδεικνύουν. Ο Άβελ πίστεψε στο Θεό και προσέφερε καλύτερη θυσία (Εβραίους ΙΑ/11: 4). Ο Ενώχ ευαρέστησε το Θεό περπατώντας, όπως ο Θεός ήθελε. (Γένεση Ε/5: 24). Ο Νώε ήταν δίκαιος και πιστός και έφτιαξε ένα καράβι στο βουνό. Ο Αβραάμ προσέφερε το γιο του τον Ισαάκ. Ο Μωυσής Με πίστη "αφού μεγάλωσε, αρνήθηκε να λέγεται γιος τής θυγατέρας τού Φαραώ, προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας, κρίνοντας τον ονειδισμό χάρη τού Χριστού, μεγαλύτερον πλούτο παρά τούς θησαυρούς τής Αιγύπτου, επειδή, απέβλεπε στη μισθαποδοσία" (προς Εβραίους ΙΑ/11: 24 - 26). Η πίστη μας θα φανεί μέσα από τα έργα μας. Γι’ αυτό και ο Απ. Ιάκωβος διακηρύττει: «Πίστη άνευ έργων, είναι νεκρά» (Ιακώβου Β/2: 26).
Οι Νινευίτες πίστεψαν και προχώρησαν σε συγκεκριμένες πράξεις, που αποδείκνυαν την πίστη τους. Σταμάτησαν να αμαρτάνουν, ταπεινώθηκαν σε τέτοιο σημείο, ώστε άνθρωπος και κτήνος να σκεπαστούν με σάκους, και να φωνάζουν στο Θεό δυνατά. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «και ας επιστρέψει καθένας από τον πονηρό του δρόμο και από την αδικία, που είναι στα χέρια τους» (Ιωνάς Γ/3: 8). Ήταν άνθρωποι άδικοι, πονηροί. Η εκμετάλλευση, η βία, η νοθεία ήταν σε ακμή.
Η μετάνοια και η πίστη πάνε μαζί. Το κήρυγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήταν: «μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» (Μάρκος Α/1: 15).
Μετάνοια πάνω απ' όλα σημαίνει αλλαγή συμπεριφοράς. Ο Ζακχαίος, όταν μετάνιωσε, άλλαξε συμπεριφορά, η Σαμαρείτισσα έκανε το ίδιο. Στο βιβλίο των "Παροιμιών" (ΚΗ/28: 13), αναφέρεται: «Αυτός που κρύβει τις αμαρτίες του, δεν θα ευοδωθεί, αλλ’ αυτός που τις εξομολογείται και τις εγκαταλείπει, θα ελεηθεί».
Συμπέρασμα :
1/ κήρυγμα με πιστότητα.
2/ ακοή του κηρύγματος με πίστη.
3/ μετάνοια ειλικρινής.
4/ πράξεις σύμφωνα με την πίστη μας.
Ας είμαστε ειλικρινείς ενώπιον του Θεού. Κοντά Του υπάρχει πάντοτε ευλογία. Αυτή την ευλογία περιέγραψε ο Θεός στη Σαμαρίτισσα, όταν της είπε: «Καθένας που πίνει από τούτο το νερό θα διψάσει και πάλι». Το νερό του κόσμου κρατάει πολύ λίγο, όποιος όμως πιει από το νερό, που εγώ θα του δώσω, δε θα διψάσει στον αιώνα, αλλά το νερό που θα δώσω σ’ αυτόν θα γίνει μέσα του πηγή νερού που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή (Ιωάννης Δ/4: 13-14).---
Βιβλίο ΙΩΝΑ σε μετάφραση (Παλαιά Διαθήκη).
Κεφάλαιο Α.
1 ΚΑΙ έγινε λόγος τού Κυρίου στον Ιωνά, τον γιο τού Αμαθί, λέγοντας:
2 Σήκω, πήγαινε στη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, και κήρυξε εναντίον της επειδή, η ασέβειά τους ανέβηκε μπροστά μου.
3 Και ο Ιωνάς σηκώθηκε για να φύγει από το πρόσωπο του Κυρίου, προς τη Θαρσείς, και κατέβηκε στην Ιόππη και βρήκε ένα πλοίο, που πήγαινε στη Θαρσείς, και έδωσε τον ναύλο του, κι ανέβηκε σ' αυτό, για να πάει μαζί τους στη Θαρσείς, για να φύγει από το πρόσωπο του Κυρίου.
4 Ο Κύριος, όμως, σήκωσε δυνατόν άνεμο επάνω στη θάλασσα, και έγινε μεγάλη φουρτούνα μέσα στη θάλασσα, και το πλοίο κινδύνευε να συντριφτεί.
5 Και οι ναύτες φοβήθηκαν, και αναβόησαν κάθε ένας στον θεό του, και πέταξαν μέσα στη θάλασσα τα σκεύη που ήσαν στο πλοίο, για να ελαφρωθεί απ' αυτά ο Ιωνάς, όμως, κατέβηκε στο κοίλωμα του πλοίου, και πλάγιασε, και κοιμόταν βαθιά.
6 Και ο πλοίαρχος πλησίασε σ' αυτόν, και του είπε: Τι κοιμάσαι, εσύ; Σήκω, επικαλέσου τον Θεό σου, ίσως μας θυμηθεί ο Θεός, και δεν χαθούμε.
7 Και είπαν κάθε ένας στον διπλανό του: Ελάτε να ρίξουμε κλήρους, για να γνωρίσουμε εξαιτίας τίνος ήρθε αυτό το κακό επάνω μας. Και έρριξαν κλήρους, και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά.
8 Τότε, του είπαν: Πες μας, τώρα, εξαιτίας τίνος πράγματος ήρθε αυτό το κακό επάνω μας; Τι είναι το έργο σου; Από πού έρχεσαι; Ποιος είναι ο τόπος σου; Και από ποιον λαό είσαι;
9 Και εκείνος τούς είπε: Εγώ είμαι Εβραίος και σέβομαι τον Κύριο τον Θεό τού ουρανού, που δημιούργησε τη θάλασσα και την ξηρά.
10 Τότε, οι άνθρωποι φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο, και του είπαν: Τι είναι αυτό που έκανες; Επειδή, οι άνθρωποι γνώρισαν, ότι έφευγε από το πρόσωπο του Κυρίου, δεδομένου ότι, τους το είχε αναγγείλει.
11 Και του είπαν: Τι να σε κάνουμε, ώστε να ησυχάσει η θάλασσα μαζί μας; Επειδή, η θάλασσα κλυδωνιζόταν όλο και περισσότερο.
12 Και τους είπε: Σηκώστε με, και ρίξτε με μέσα στη θάλασσα, και η θάλασσα θα ησυχάσει μαζί σας επειδή, εγώ γνωρίζω ότι εξαιτίας μου έγινε αυτή η μεγάλη φουρτούνα επάνω σας.
13 Οι άνθρωποι, όμως, κωπηλατούσαν δυνατά για να επιστρέψουν στην ξηρά, αλλά δεν μπορούσαν επειδή, η θάλασσα κλυδωνιζόταν όλο και περισσότερο εναντίον τους.
14 Γι' αυτό, αναβόησαν στον Κύριο, και είπαν: Παρακαλούμε, Κύριε, παρακαλούμε, ας μη χαθούμε για τη ζωή αυτού τού ανθρώπου, και μη επιβάλεις επάνω μας αθώο αίμα επειδή, εσύ, Κύριε, έκανες όπως ήθελες.
15 Και σήκωσαν τον Ιωνά, και τον έρριξαν μέσα στη θάλασσα και η θάλασσα στάθηκε από τον θυμό της.
16 Τότε, οι άνθρωποι φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο, και πρόσφεραν θυσία στον Κύριο, και έκαναν ευχές.
17 ΚΑΙ ο Κύριος διέταξε ένα μεγάλο κήτος να καταπιεί τον Ιωνά. Και ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά τού κήτους τρεις ημέρες και τρεις νύχτες.
Κεφάλαιο Β.
1 Και ο Ιωνάς προσευχήθηκε στον Κύριο τον Θεό του από την κοιλιά τού κήτους, και είπε:
2 Μέσα στη θλίψη μου βόησα στον Κύριο, και με εισάκουσε από την κοιλιά τού άδη βόησα, και άκουσες τη φωνή μου.
3 Επειδή, με έρριξες στα βάθη, στην καρδιά τής θάλασσας, και ρεύματα με περικύκλωσαν όλες οι τρικυμίες σου και τα κύματά σου πέρασαν από πάνω μου.
4 Κι εγώ είπα: Απορρίφθηκα μπροστά από τα μάτια σου όμως, θα επιβλέψω ξανά στον άγιο ναό σου.
5 Τα νερά με περικύκλωσαν μέχρι την ψυχή, η άβυσσος με έκλεισε ολόγυρα, τα φύκια τυλίχθηκαν γύρω από το κεφάλι μου.
6 Κατέβηκα στα τελευταία μέρη των βουνών οι μοχλοί τής γης είναι για πάντα από πάνω μου αλλ' η ζωή μου ανέβηκε από τη φθορά, Κύριε Θεέ μου.
7 Ενώ η ψυχή λιποθυμούσε μέσα μου, θυμήθηκα τον Κύριο και η προσευχή μου πέρασε μέσα προς εσένα, στον ναό σου τον άγιο.
8 Αυτοί που τηρούν τις ματαιότητες του ψέματος, εγκαταλείπουν το έλεός τους.
9 Εγώ, όμως, θα θυσιάσω σε σένα με φωνή αίνεσης θα αποδώσω όσα ευχήθηκα η σωτηρία προέρχεται από τον Κύριο.
10 Και ο Κύριος πρόσταξε το κήτος, και ξέρασε τον Ιωνά επάνω στην ξηρά.
Κεφάλαιο Γ.
1 ΚΑΙ έγινε λόγος τού Κυρίου στον Ιωνά για δεύτερη φορά, λέγοντας:
2 Σήκω, πήγαινε στη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, και κήρυξε σ' αυτή το κήρυγμα, που εγώ μιλάω σε σένα.
3 Και ο Ιωνάς σηκώθηκε, και πήγε στη Νινευή, σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου. Η Νινευή ήταν μια υπερβολικά μεγάλη πόλη, έκτασης δρόμου τριών ημερών.
4 Και ο Ιωνάς άρχισε να περνάει μέσα από την πόλη δρόμον μιας ημέρας, και κήρυξε, και είπε: Ακόμα 40 ημέρες, και η Νινευή θα καταστραφεί.
5 Και οι άνδρες τής Νινευή πίστεψαν στον Θεό, και κήρυξαν νηστεία, και ντύθηκαν σάκους, από τον πιο μεγάλο ανάμεσά τους μέχρι τον πιο μικρό απ' αυτούς
6 επειδή, ο λόγος είχε φτάσει στον βασιλιά τής Νινευή, και σηκώθηκε από τον θρόνο του, και έβγαλε από πάνω του τη στολή του, και σκεπάστηκε με σάκο, και κάθησε επάνω σε στάχτη.
7 Και διακηρύχθηκε και γνωστοποιήθηκε στη Νινευή, με ψήφισμα του βασιλιά και των μεγιστάνων του, και ειπώθηκε: Οι άνθρωποι και τα κτήνη, τα βόδια και τα πρόβατα, να μη γευτούν τίποτε ούτε να βοσκήσουν ούτε να πιουν νερό
8 αλλά, άνθρωπος και κτήνος να σκεπαστούν με σάκους, και να φωνάξουν στον Θεό δυνατά και ας επιστρέψουν κάθε ένας από τον πονηρό του δρόμο, και από την αδικία που είναι στα χέρια τους.
9 Ποιος ξέρει αν ο Θεός επιστρέψει και μεταμεληθεί, και επιστρέψει από την οργή τού θυμού του, και δεν χαθούμε;
10 Και ο Θεός είδε τα έργα τους, ότι απέστρεψαν από τον πονηρό τους δρόμο και ο Θεός μεταμελήθηκε για το κακό, που είχε πει να κάνει σ' αυτούς και δεν το έκανε.
Κεφάλαιο Δ.
1 Και ο Ιωνάς λυπήθηκε με μεγάλη λύπη, και αγανάκτησε.
2 Και προσευχήθηκε στον Κύριο, και είπε: Ω, Κύριε, αυτός δεν ήταν ο λόγος μου, ενώ ήμουν ακόμα στην πατρίδα μου; Γι' αυτό, πρόλαβα να φύγω στη Θαρσείς επειδή, γνώριζα ότι εσύ είσαι Θεός ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και μετανοείς για το κακό.
3 Και, τώρα, Κύριε, πάρε, σε παρακαλώ, από μένα την ψυχή μου επειδή, είναι καλύτερο σε μένα να πεθάνω, παρά να ζω.
4 Και ο Κύριος είπε: Είναι καλό να αγανακτείς;
5 Και ο Ιωνάς βγήκε από την πόλη, και κάθησε προς το ανατολικό μέρος τής πόλης, και εκεί έκανε για τον εαυτό του μια καλύβα, και καθόταν κάτω από τη σκιά της, μέχρις ότου δει τι επρόκειτο να γίνει στην πόλη.
6 Και ο Κύριος ο Θεός διέταξε μια κολοκυθιά, και έκανε να ανέβει επάνω από τον Ιωνά, για να είναι σκιά επάνω από το κεφάλι του, για να τον ανακουφίσει από τη θλίψη του. Και ο Ιωνάς χάρηκε για την κολοκυθιά με μεγάλη χαρά.
7 Και ο Θεός διέταξε ένα σκουλήκι, όταν χάραξε η αυγή τής επόμενης ημέρας και χτύπησε την κολοκυθιά, και ξεράθηκε.
8 Και καθώς ανέτειλε ο ήλιος, διέταξε ο Θεός έναν καυστικό ανατολικό άνεμο και ο ήλιος χτύπησε το κεφάλι τού Ιωνά, ώστε λιγοψύχησε και ζήτησε μέσα στην ψυχή του να πεθάνει και είπε: Είναι καλύτερο σε μένα να πεθάνω, παρά να ζω.
9 Και ο Θεός είπε στον Ιωνά: Είναι καλό να αγανακτείς για την κολοκυθιά; Και είπε: Είναι καλό να αγανακτώ μέχρι θανάτου.
10 Και ο Κύριος είπε: Εσύ λυπήθηκες για την κολοκυθιά, για την οποία δεν κοπίασες, αλλ' ούτε την έκανες να αυξηθεί, η οποία γεννήθηκε μέσα σε μια νύχτα, και μέσα σε μια νύχτα χάθηκε.
11 Κι εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ για τη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, στην οποία υπάρχουν περισσότερες από 12 μυριάδες ανθρώπων, που δεν διακρίνουν το δεξί τους από το αριστερό τους χέρι, και πολλά κτήνη; .---
