ΨΑΛΜΟΣ ΙΑ.

ΨΑΛΜΟΣ ΙΑ/11.

1 Επί τον Κύριον πέποιθα πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;

2 Διότι, ιδού, οι ασεβείς ενέτειναν τόξον, ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, διά να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν.

3 Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;

4 Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι, τους υιούς των ανθρώπων.

5 Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιον τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού.

6 Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας πυρ και θείον και ανεμοζάλη είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών.

7 Διότι δίκαιος ων ο Κύριος, αγαπά δικαιοσύνην το πρόσωπον αυτού βλέπει ευθύτητα.

Μετάφραση.

1 Στον Κύριο εμπιστεύθηκα πώς λέτε στην ψυχή μου: Φεύγε στο βουνό σας σαν πουλί;

2 Επειδή, δέστε, οι ασεβείς ετοίμασαν τόξο, στερέωσαν τα βέλη τους επάνω στη χορδή, ώστε μέσα σε σκοτάδι να τοξεύσουν τους ευθείς στην καρδιά.

3 Όταν τα θεμέλια καταστραφούν, τι μπορεί να κάνει ο δίκαιος;

4 Ο Κύριος βρίσκεται μέσα στον άγιο ναό του ο Κύριος έχει τον θρόνο του στον ουρανό. Τα μάτια του βλέπουν, τα βλέφαρά του εξετάζουν τους γιους των ανθρώπων.

5 Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιο τον ασεβή, όμως, κι εκείνον που αγαπάει την αδικία, τον μισεί η ψυχή του.

6 Θα βρέξει επάνω στους ασεβείς παγίδες φωτιά, και θειάφι και ανεμοζάλη είναι η μερίδα τού ποτηριού τους.

7 Επειδή, ο Κύριος, είναι δίκαιος, αγαπάει δικαιοσύνη το πρόσωπό του παρατηρεί ευθύτητα.  

           ΣΧΟΛΙΑ.

       «επί τον Κύριο πέποιθα». Όλοι κάπου στηρίζονται. Όλοι σε κάτι έχουν την εμπιστοσύνη τους, Στα παιδιά τους, στη δουλειά τους, στα εισοδήματά τους. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος κάπου να στηριχθεί, γιατί είναι αδύναμος και ας μην το ομολογεί. Νιώθει πάντοτε την ανάγκη να ακουμπήσει κάπου για την αντιμετώπιση κινδύνων ή αναγκών που θα του παρουσιαστούν. Όμως πάντοτε βγαίνει μετανιωμένος, προδομένος, εγκαταλελειμμένος.

      Ήλπισε ο άνθρωπος σε συστήματα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, τα οποία όμως δεν απέδωσαν και εκ των πραγμάτων τον διέψευσαν. Εμπιστεύτηκε «χαρισματικές» προσωπικότητες και το αποτέλεσμα το βλέπουμε γύρω μας, καθώς όλα καταρρέουν. Σήμερα μετά από τους τόσους αγώνες και πολιτισμό 6.000 χρόνων ο άνθρωπος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ζει μέσα στην αβεβαιότητα, ζει με το φόβο  για το τι θα του συμβεί την επόμενη στιγμή της ζωής του.

      Η μεγάλη απορία του ψαλμωδού, Δαβίδ είναι. «Γιατί εφρύαξαν τα έθνη. Γιατί οι λαοί εμελέτησαν μάταια» (ψαλμός Β/2: 1), γιατί μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια πολιτισμού ο άνθρωπος αντί να πάει μπροστά, πάει πίσω; Η απάντηση είναι μία. Γιατί ο άνθρωπος δεν θέτει την εμπιστοσύνη του στο Θεό του, στο Δημιουργό του. Ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται το Θεό. Η απάντηση δίνεται και δια του προφήτου "Ιερεμία" στο κεφάλαιο Β και εδάφ. 13. «Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό».

      Ο Δαυίδ ζει μια ζωή κατατρεγμένος, κυνηγημένος, πονεμένος και ζητάει καταφύγιο στο Θεό. Για φανταστείτε να στραφεί εναντίον σου το παιδί σου! Να ετοιμάζεσαι για πόλεμο και να ξέρεις ότι αντίπαλο θα έχεις το παιδί σου. Αυτό ήταν το σχολείο του Θεού, αν και πολλά από αυτά τα οποία υπέστη ήταν αποτέλεσμα αμαρτιών (άστοχων επιλογών) μέσα στη ζωή του.

      Διακηρύττει με θάρρος και παρρησία ότι ο Θεός είναι το ασφαλές στήριγμά του. Δε θα τον προδώσει ποτέ, δε θα αθετήσει ποτέ, δε θα μετανιώσει ποτέ. «Πάς άνθρωπος είναι ψεύτης, μόνον ο Θεός είναι αληθής» (Ρωμαίους Γ/3: 4). Ο Κύριος δεν αθετεί, δεν υποχωρεί. Εκφράζει μια βαθιά και ασάλευτη πεποίθηση στον Κύριο. Γνωρίζει σε ποιον έχει πιστέψει. (Β' Τιμοθέου Α/1: 12). Γνωρίζει τη δύναμη του Θεού. Γνωρίζει ότι "ούτε ένα στρουθίον από τον ουρανό, δεν θα πέσει, εάν δεν δώσει εντολή ο Κύριος" (Ματθαίος Ι/10: 29).

      Αναμφισβήτητα η κατάσταση είναι δύσκολη σε παγκόσμιο επίπεδο και κάθε μέρα που θα περνάει θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς η αμαρτία θεριεύει. Καθημερινά γίνονται γύρω μας πράγματα με τέτοιους ρυθμούς, που σε καμία άλλη εποχή δεν έχουν γίνει. Είναι το κορύφωμα της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό. Είναι το αποκορύφωμα της επιλογής : «δεν θέλωμεν ούτος βασιλεύσει εφ’ ημών» (Λουκάς ΙΘ/19: 14). Τι ωραίο να μπορείς να μείνεις ήσυχος μέσα στην "τρικυμία", που, αντί να κοπάσει, όλο και πιο πολύ θεριεύει, επαναλαμβάνοντας τούτα τα λόγια του ψαλμωδού : «επί τον Κύριο πέποιθα». «Κύριε, είπε ο Πέτρος : «που να πάμε (που να ελπίσουμε) και από το πρόσωπό σου, που να καταφύγουμε, έχεις λόγους ζωής αιωνίου» (Iωάννης Σ/6: 68).

     Μια μάνα είχε ένα γιο που ήταν ναυτικός και έλειπε πολλά χρόνια. Μια μέρα της ήρθε ένα τρομερό μαντάτο. Ο γιος της πνίγηκε, καθώς το πλοίο που δούλευε βούλιαξε και μόνον δέκα άτομα μπόρεσαν να σωθούν. Η γυναίκα σε τούτο το νέο λύγισε, σαν να την χτύπησε κεραυνός. Σε λίγο καθώς σηκώθηκε διάβασε το αγαπημένο της εδάφιο: «επί τον Κύριον πέποιθα». Στον Κύριο έθεσε την εμπιστοσύνη της. Τι είναι αδύνατον εις τον Κύριο; (Λουκάς Α/1: 37).  Είπε στον αγγελιοφόρο ότι είναι βέβαιη πως ο Κύριος τον βρήκε κάτω από τα κύματα και τον έσωσε. Καθώς η γυναίκα αυτή, έμενε μόνη και εμπιστευόταν τον Κύριο, μετά από έξι μήνες έλαβε ένα γράμμα που έγραφε: "Αγαπητή μητέρα, έρχομαι σε λίγες μέρες, ο Θεός μου έσωσε το σώμα και την ψυχή. Ο αγαπημένος σου γιος Τζίμης". Λίγες μέρες μετά επέστρεψε ο γιος. "Μάνα ο Θεός με συνάντησε κάτω από τα κύματα και με έσωσε" (ιστορία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Λόγοι ζωής» το έτος 1957).

      Επίκαιρο αλλά και διαχρονικό το ερώτημα: "Τι είναι αδύνατον εις τον Κύριον". Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει : «έλπιζε επ’ Αυτόν, εν παντί καιρώ» (ψαλμός ΞΒ/62: 8). Επίσης μας προτρέπει: "Ζητείτε τον Κύριο ενόσω είναι πλησίον". Ας εγκαταλείπει ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τα βουλάς αυτού και ας επιστρέψει προς τον Κύριον και θέλει ελεήσει αυτόν και προς τον Θεόν ημών, διότι Αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως» (Ησαϊας ΝΕ/55: 6,7). Στον Ψαλμό 91: 1,2 αναφέρεται: «ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει, θέλω λέγει προς τον Κύριον, Σύ είσαι καταφυγή μου και φρούριό μου, επ’ Αυτόν θέλω ελπίζει». Εδ. 1 (β). 

      «..πως λέγετε εις την ψυχήν μου, φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν». Αυτή ήταν η εισήγηση του εχθρού προς το Δαυίδ. "Φύγε, εγκατάλειψε τη διακονία, απαρνήσου τη Θεία κλήση, μην ασχολείσαι με αυτά, πήγαινε κάπου που δεν πρόκειται να σε βρουν ποτέ. Μην ασχολείσαι, πάντα εναντίον σου θα λένε, πάντα εναντίον σου θα στρέφονται". Πρόκειται για εισηγήσεις στις οποίες ο εχθρός μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα πλέον στενά συγγενικά πρόσωπα. Θυμηθείτε ποία ήταν η εισήγηση της Κυρίας Ιώβ, προς τον άνδρα της: «Τότε, η γυναίκα του είπε σ' αυτόν: Ακόμα κρατάς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησε τον Θεό, και πέθανε» (Ιώβ Β/2: 9). Ποτέ δε θα λείψουν αυτές οι εισηγήσεις. Θα τις μεταφέρουν πάντοτε «άθλιοι παρηγορητές» (Ιώβ ΙΣ/16: 2). Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Ιωβ, που πήγαν οι «φίλοι» του να τον παρηγορήσουν. Χρησιμοποιώντας ξεκομμένα εδάφια από το λόγο του Θεού, ερμηνεύοντάς τα όπως αυτοί ήθελαν, προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ο Ιωβ είχε πράξει μεγάλες αμαρτίες και γι’ αυτό έφθασε εκεί που έφτασε.

       Στην ουσία είναι όργανα του εχθρού, που θέλει να ζήσουμε συμβιβασμένα, μακριά από το Θεό. Τέτοιες εισηγήσεις έρχεται να κάνει και η σάρκα στον άνθρωπο μέσα από σκέψεις, κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο, να τα εγκαταλείψει, να ξεκουραστεί και αυτός λίγο (εδ. 2), Στη συνέχεια ο Δαυίδ, πιθανόν με την ανάμνηση εκείνης της αναίτιας δολοφονικής επίθεσης του Σαούλ εναντίον του, όταν, ενώ αυτός, για να ευχαριστήσει το βασιλιά Σαούλ, «έπαιζεν το όργανο δια της χειρός αυτού», αυτός κυριευμένος από ζηλοφθονία εξαιτίας των πρόσφατων επιτυχιών του Δαυίδ κατά των Φιλισταίων εκτόξευσε ένα δόρυ για να τον σκοτώσει. Όμως ο Δαυίδ εξέκλεινε και το δόρυ χτύπησε στον τοίχο. (Α' Σαμουήλ ΙΗ/18: 11). Στο πρόσωπο του Σαούλ ο Δαβίδ βλέπει το μίσος των εχθρών του. Βλέπει το μίσος του εχθρού (διαβόλου), ο οποίος γνωρίζει τα σχέδια του Θεού μέσα από το Δαυίδ και προσπαθεί να τα ακυρώσει. Προσπαθεί να ακυρώσει ή να εκτρέψει τα γεγονότα, για να μη φτάσουμε ποτέ στην εκπλήρωση της μεγάλης υπόσχεσης του Θεού. Για να μην έρθει ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής, ο «Σιλώ», «ο Λέων εκ της φυλής του Ιούδα» (Γένεση ΜΘ/49: 9), εκείνος που ήταν προορισμένος, για να του συντρίψει την κεφαλή. (Γένεση Γ/3: 15).

       «Οι ασεβεις ενέτειναν τόξον, ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, δια να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν». Από του αίματος του δικαίου Αβελ (Γένεση Δ/4: 8) και μέχρι να έρθει ο Κύριος, μέχρι να ακουστεί στον ουρανό: «που θάνατε το κέντρο σου, που Άδη η νίκη σου», (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 55), δε θα παύσει ποτέ ο άδικος να κυνηγάει το δίκαιο. Ο αγώνας είναι συνεχής και ανελέητος. Παντού και πάντοτε ο άδικος Κάιν θα κυνηγάει τον δίκαιο Άβελ, όχι για να τον πιάσει και να συνδιαλλαχτεί μαζί του, για να λύσουν τις διαφορές τους, αλλά για να τον εξοντώσει.

       Είναι το σκοτάδι που φθονεί το φως. Είναι η ακαθαρσία που δεν μπορεί δίπλα της ν ’ανεχθεί την καθαρότητα . Είναι ο Άδης, που με πείσμα ζητεί να καταπιεί, αν μπορούσε τον Ουρανό. Και ο αγώνας αυτός θα ήταν άνισος, θα κατέληγε σε θρίαμβο του κακού, αν ο Κύριος δεν ήταν σύμμαχος όλων εκείνων που αποφασίζουν σ’ αυτήν τη ζωή να ακολουθήσουν και να υπηρετήσουν το φως με κάθε θυσία. Αν δεν υπήρχε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο νικητής του Άδη και του θανάτου, ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός, το αιώνιο φρούριο, τα ασάλευτο καταφύγιο, τότε ολόκληρη τη ζωή μας θα την χαρακτήριζαν τα λόγια του Πέτρου. «Κύριε, δι όλης της νυκτός κοπιάσαντες, ουδέν πιάσαμε» (Λουκάς Ε/5: 5). Ολόκληρη η ζωή θα ήταν πόνος, κόπος, αγώνας σκληρός, και το αποτέλεσμα «ουδέν». Ο Κύριος όμως έχει το θρόνο Του στον ουρανό.

       Έτσι το κακό δε μπορεί να θριαμβεύσει και η αδικία, αν και απλώνει και επιβάλλεται, δεν μπορεί να καταβάλει τις καρδιές εκείνων που ανήκουν σ’ Αυτόν. Εδ. 3. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάτω από τις ωραίες και γλυκές εισηγήσεις του εχθρού προς το Δαβίδ, να φύγει εις το όρος, να σώσει τον εαυτόν του, ο ψαλμωδός διερωτάται: «Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;». Πόσο επίκαιρο είναι αυτό στις ημέρες μας! Όταν τα θεμέλια της Κοινωνίας υπονομεύονται, όταν οι άνθρωποι βλέπουν, όλους αυτούς που τους Κυβερνούν να είναι βουτηγμένοι μέσα στο ψέμα, την υποκρισία, την κλεψιά, την απάτη, το κακό, την αμαρτία, όταν οι άνθρωποι βλέπουν, εκείνους που διακηρύττουν ότι είναι πνευματικοί ηγέτες, που στην ουσία είναι πολιτικο - θρησκευτικοί ηγέτες, που κόπτονται ότι είναι αντιπρόσωποι Εκείνου επί της γης, να είναι βουτηγμένοι μέσα στην αμαρτία. Να είναι αναμεμιγμένοι στην πολιτική, στην νομιμοποίηση του παράνομου χρήματος, όταν δεν υπάρχουν πλέον πνευματικοί ηγέτες, ή υπάρχουν αλλά είναι συμβιβασμένοι με το σύστημα και δεν ορθώνουν το ανάστημά τους να πουν: "που πάμε, δεν πάει άλλο". Τότε ο απλός άνθρωπος, ο δίκαιος, βλέπει τον εαυτόν του να βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία και διερωτάται τι μπορώ να κάνω  εγώ;  

       Όμως και αυτό δεν είναι αλήθεια. Και αυτό αποτελεί εισήγηση του εχθρού. Ο Θεός μπορεί να ενεργήσει, ακόμα αν χρειαστεί και με ένα άνθρωπο, για να διακηρύξει και να επιβάλει το θέλημά Του. Ένας άνθρωπος, όμως παραχωμένος ολοκληρωτικά στα χέρια του Θεού, όπως ήταν ο Απ. Παύλος. Μέσω του κηρύγματος του Απ. Παύλου ο Θεός άλλαξε τον κόσμο. Ένας άνθρωπος ήταν και ο προφήτης Ηλίας που με την προσευχή του σταμάτησε τον ουρανό και δεν έβρεχε για 3,5 χρόνια. (Α' Βασιλέων ΙΖ/17: 1). Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση εκείνη η απορία του Βασιλιά Αχαάβ, καθώς αντίκρισε μπροστά του ένα κοντό και δασύτριχο ανθρωπάκι με μια δερμάτινη ζώνη στη μέση (Β' Βασιλέων Α/1: 8). Ήταν ο προφήτης Ηλίας και η ερώτηση του Βασιλιά ήταν: «Εσύ είσαι ο ταράττων τον Ισραήλ;» (Α' Βασιλέων ΙΗ/18: 17). Ως άνθρωπος απέβλεπε στο φαινόμενο, ο Θεός όμως αποβλέπει στην καρδία (Α' Σαμουήλ ΙΣ/16: 7). Τόσοι δυνατοί, τόσοι στρατοί άρτια εξοπλισμένοι, τόσοι Αυτοκράτορες δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα, δεν μπόρεσαν να ακυρώσουν τα σχέδια του Θεού. Αυτοί σήμερα δεν υπάρχουν, όμως ο Λόγος του Θεού  υπάρχει και καθημερινά χιλιάδες ψυχές ακούν για τη σωτήρια χάρη του Θεού (Εφεσίους Β/2: 8).

       Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που έχει απλωθεί γύρω μας και όλο και πιο πολύ βαθαίνει, ο δίκαιος τι μπορεί να κάνει; Ένα χρειάζεται να κάνει: Να στραφεί προς τον Κύριο των δυνάμεων και να μείνει εν Χριστώ (Κολοσσαείς Β/2: 10). Νικητής είναι ο Κύριος. Βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα, «ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού». Δεν πρόκειται ασφαλώς για το ναό του Σολομώντα (άλλωστε ακόμα δεν είχε οικοδομηθεί), ή για οποιοδήποτε άλλο χειροποίητο ναό. Πού είναι ο θρόνος του Θεού; Είναι «εν υψηλοίς και εν Αγίω τόπω». Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος είναι δυνατός, κραταιός, μεγαλύτερος από οποιοδήποτε εχθρό, πάνω από όλους και από όλα, είναι ο Κύριος, "αλλά κατοικεί και μετά του ταπεινού και συντετριμμένου τη καρδία" (Ησαΐας ΝΖ57: 15). Κατοικεί και ανάμεσα στο λαό Του ο Κύριος. «οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων». Τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί από τα μάτια του Κυρίου. Εκείνη την ημέρα ο άνθρωπος θα δώσει λογαριασμό για ό,τι έπραξε.

        Αρνιόταν η Αστυνομία ότι είχε κτυπήσει εκείνον το φοιτητή από την Κύπρο σε κάποια επεισόδια που έγιναν στη Θεσσαλονίκη πριν από μερικά χρόνια. Πήγε να φύγει, είπαν, και έπεσε πάνω σε μια ζαρντινιέρα με λουλούδια και χτύπησε. Όμως από κάποιους δημοσιογράφους παρουσιάστηκε ένα video που έδειχνε καθαρά πόσο βάναυσα και από κακή πρόθεση τον κακοποίησαν οι Αστυνομικοί και τότε αναδιπλώθηκαν, ζήτησαν συγνώμη. Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, διότι υπήρχε το video, το οποίο ήταν αψευδής μάρτυρας. Αν οι άνθρωποι μπορούν να τραβούν video, πόσο μάλλον ο Θεός, «οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων». Ο Κύριος γνωρίζει τα πάντα. Εκείνη την ημέρα το video της ζωής μας θα μας κρίνει. Ο ψαλμωδός αναφέρει: «για να δικαιωθείς στα λόγια σου, και να είσαι άμεμπτος στις κρίσεις σου» (Ψαλμός ΝΑ/51).

      Ο Θεός είναι Θεός αγάπης, Θεός ελέους, "δεν θέλει το θάνατο του ασεβούς, εφευρίσκει τρόπους για να μην μείνει μακριά ο ασεβής, αλλά να έρθει κοντά Του και να σωθεί αιωνίως" (Β' Σαμουήλ ΙΔ14: 14), όμως είναι και Θεός ΔΙΚΑΙΟΣ και χάριν της δικαιοσύνης εκείνη την ημέρα θα είναι δίκαιος Κριτής. Ένας φίλος μου είπε: "Θα ζητήσω από την Εφορία να κάνω περαίωση, να κλείσω τα βιβλία του καταστήματός μου, να πληρώσω ό,τι μου αναλογεί για τα προηγούμενα χρόνια και πλέον δε θα έχω καμία εκκρεμότητα". Σκέφτηκα ότι αυτό κάνει και ο Θεός ανάμεσα στους αιώνες, αλλά και σήμερα. Καλεί τον κάθε άνθρωπο να κάνει περαίωση και να κλείσει τις εκρεμμότητες που έχει μαζί Του. Η πολιτεία το κάνει, γιατί θέλει να εισπράξει χρήματα. Ο Θεός το κάνει γιατί δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11).

        Στέλνει προσκλήσεις ο Θεός στον καθένα και λέει: «Ελάτε τώρα, και ας διαδικαστούμε, λέει ο Κύριος, αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν χιόνι, αν είναι ερυθρές σαν κόκκινο, θα γίνουν σαν άσπρο μαλλί, αν μόνον θέλετε με υπακούσει» (Ησαΐας Α/1: 18). Είσαι στο «κόκκινο» λέει ο Θεός, όμως έλα τώρα, που είναι καιρός ευπρόσδεκτος, που είναι καιρός σωτηρίας (Β' Κορινθίους  Σ/6: 2), να διαδικαστούμε.

         Αν μετανοήσεις για την αμαρτωλή ζωή σου, Εγώ θα διαγράψω τα χρέη σου, λέει ο Θεός (Μιχαίας Ζ/7: 19). Δεν χαρίζονται, γιατί κανένας δανειστής δε χαρίζει, αλλά γι’ αυτά έχει πληρώσει ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Δεν πλήρωσε με αργύριο ή χρυσίον, αλλά με το ίδιο Του το αίμα (Εβραίους Θ/9: 12). Πιστεύεις τούτο; Εάν "ναι", πήγαινε στο Θεό για «περαίωση». Θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες σου και θα βάλει μέσα σου νέα καρδιά. Ο Θεός έρχεται και βρίσκει τον αμαρτωλό άνθρωπο μέσα στην αμαρτία του, εκεί που είναι πεσμένος μέσα στο βούρκο, δίπλα στα γουρούνια και στα ξυλοκέρατα, πεινασμένος και απελπισμένος και θέλει να του προσφέρει τη δική Του «λευκή στολή».

       Δέστε με τι αγάπη άνοιξε την αγκαλιά του ο Πατέρας του λεγόμενου «άσωτου» υιού (Λουκάς ΙΕ/15: 11–32). Τον έπλυνε, τον καθάρισε, του φόρεσε την καλύτερη στολή, έβαλε δαχτυλίδι στο χέρι του, δείγμα εξουσίας και πρόσβασης στους θησαυρούς του πατέρα και τον κάθισε στο τραπέζι Του με τα καλύτερα εδέσματα, για να γιορτάσει το γυρισμό του. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Αυτή είναι η «περαίωση» του Θεού. Αυτή είναι η πλήρης τακτοποίηση του αμαρτωλού. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, για να μην πεθάνει μέσα στην αμαρτία του ο άνθρωπος, αλλά να ζήσει αιώνια κοντά στο Θεό. "Τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, είναι καιρός σωτηρίας".

       Ο Κύριος που βλέπει τα πάντα, περιμένει κάποια ψυχή να μετανοήσει. Περιμένει κάποια ψυχή «εν πνεύματι και αληθεία» να Τον επικαλεστεί (Ιωάννης Δ/4: 24) και ο Κύριος, που είναι «ο Κύριος των δυνάμεων» είναι έτοιμος να σταθεί κοντά του. Να βαδίσει μαζί του μέσα στην έρημο της ζωής. Είναι έτοιμος το «κόκκινο» να το κάνει άσπρο σαν χιόνι, το πορφυρούν να το κάνει όπως το άσπρο μαλλί. Να γιατί ο άνθρωπος που δε θα έχει κάνει «περαίωση» με το Θεό, θα είναι αναπολόγητος εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους Επιστολή κράζει και μας καλεί ιδιαίτερα να προσέξουμε. «Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία»; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν» (Εβραίους Β/2: 2,3).

       Οι οφθαλμοί του Κυρίου βλέπουν τα πάντα. Ανόητοι είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν τάχα να κρυφτούν και να κάνουν πράξεις, που ποτέ τους δε θα έρθουν στο φως και δε θα ελεγχθούν. Εκείνος που έπλασε το μάτι είναι δυνατόν να μη βλέπει; Εκείνος ο οποίος έχει το θρόνο Του στον Ουρανό είναι δυνατόν να μην παρατηρήσει όσα γίνονται στη γη;. Κάποτε ένας πατέρας μέθυσος και κλέφτης πήρε το μικρό του παιδί, να τον βοηθήσει στη βραδινή του εξόρμηση . «Κάθισε εδώ» του είπε «και εγώ θα μπω σε εκείνο το σπίτι. Μόλις δεις κάποιον να κοιτάζει προς τα δω, σφύριξέ μου συνθηματικά να βγω. Πέρασε λίγη ώρα και σε μια στιγμή το παιδί άρχισε να σφυρίζει δυνατά και επίμονα. Ο πατέρας βγήκε κατατρομαγμένος και ρώτησε εάν είχε δει κανέναν άνθρωπο. «Όχι», απάντησε με απλότητα το παιδί, «αλλά, πατέρα, στο Κυριακό Σχολείο την περασμένη Κυριακή η δασκάλα μας είπε ότι ο Θεός βλέπει, όπου και να κρυφτούμε, ό,τι και να κάνουμε». Ήταν ένας καλός έλεγχος για τον πατέρα, που ντροπιασμένος έπιασε το παιδί από το χέρι και πήρε το δρόμο του γυρισμού .

        Ο Θεός αλήθεια βλέπει . Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τη ματιά Του. Κανείς δε θα μπορέσει να αποφύγει την κρίση Του. Ο Κύριος είναι δίκαιος και αγαπά δικαιοσύνη. Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για το χαρακτήρα του Θεού. Ανάμεσα στους πολλούς δεν έλειψαν και εκείνοι που, πιστεύοντας ότι τιμούν τον Θεό, είπαν ότι ο Θεός είναι αγάπη και μόνον αγάπη, ότι Αυτός όλους τους αγαπά και όλους αδιάκριτα τους συγχωράει και θα τους σώσει . Όμως η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Θεός είναι Θεός Δίκαιος και αγαπάει δικαιοσύνη. Αυτός επιβραβεύει το αγαθό και τιμωρεί το πονηρό. Η αγιότητά Του δεν μπορεί να συγκατοικήσει με την ανθρώπινη αμαρτία. Γι ’ αυτό και πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά έγινε το αιματηρό εκείνο δράμα της θυσίας του Υιού του Θεού . Ήταν ο αναμάρτητος που έγινε αμαρτία, για να γίνουμε εμείς οι αμαρτωλοί, δίκαιοι και να μπορέσουμε έτσι να επικοινωνήσουμε με τον δίκαιο Θεό, διότι ο Θεός είναι Θεός αγάπης και δικαιοσύνης . Εδ. 5. 

      «Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιο». Τον περνά μέσα από το σχολείο το δικό Του. Τον περνά μέσα από θλίψεις και δύσκολες καταστάσεις, σε δοκιμασίες, όπως ακριβώς οι άνθρωποι δοκιμάζουν (επεξεργάζονται) το χώμα, για να βγάλουν μέσα από αυτό το χρυσάφι. Το περνάνε μέσα από φωτιά. Εκεί μένει ό,τι είναι καθαρό, ό,τι είναι πολύτιμο και όλα τ' άλλα φεύγουν, καίγονται, εξαφανίζονται. Στόχος του Θεού είναι να «καθαρίσει» και να χαλυβδώσει το χαρακτήρα του ανθρώπου, για να μπορέσει έτσι να ανταποκριθεί στην Άγια κλήση του. Τι κυβερνήτης θα ήταν ο Ιωσήφ, αν ο Θεός δεν τον είχε περάσει μέσα από τη δική Του παιδεία. Ενώ ο Κύριος για τους δικούς του λόγους επιτρέπει ο δίκαιος να περνά μέσα από δοκιμασία, χωρίς όμως ποτέ να απομακρυνθεί απ’ αυτόν», όμως «… τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικία, μισεί η ψυχή Αυτού».  Φοβερές θα είναι οι συνέπειες για όλους εκείνους  που θα παραμείνουν πεισματικά στην απόρριψη του Έργου της Χάριτος του Θεού.

        Όλος αυτός ο πόνος, η θλίψη, οι πόλεμοι, η ανέχεια, η ηθική κατάπτωση, η αγωνία, το αίμα που χύθηκε, ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της εναντίωσης του ανθρώπου προς το Θεό. Είναι τα αποτελέσματα τους ανθρώπινου πολιτισμού χωρίς το Θεό. «Επειδή απεδωκίμασαν του να έχουσι γνώσην περί Θεού, παρέδωκεν ο Θεός αυτούς εις αδόκιμον νουν» (Ρωμαίους Α/1: 28). Χωρίς δύναμη ο άνθρωπος, χωρίς λογική, αυτή είναι η κατάστασή του μακριά από το Θεό. Το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό. Δεν μπορεί να αντισταθεί και πέφτει μέσα στις παγίδες που ο εχθρός του στήνει για να τον εξοντώσει, να τον εξευτελίσει, για τον δέσει πραγματικά και να τον σύρει, όπως παλιά έσερνε ο γύφτος την αρκούδα. Αυτός είναι ο άνθρωπος στα χέρια του εχθρού. Ένα συντετριμμένο καλάμι, ένα άβουλο πλάσμα. Όλοι γνωρίζουν τις φοβερές συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών. Όμως ο αριθμός των χρηστών καθημερινά μεγαλώνει. Από μικρά παιδάκια μέχρι μεγάλους ο εχθρός τους σπρώχνει εκεί για να τους εξουθενώσει. Τι τρομακτικές διαστάσεις έχει λάβει η πορνεία στις μέρες μας, κατάντησε σύγχρονη μορφή δουλείας. Η γυναίκα πουλιέται και αγοράζεται. Αυτό πάντα, θα πει κάποιος, γινόταν. Ναι, αλλά σήμερα έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας βιομηχανίας. Τα μεγαλύτερα κέρδη στον κόσμο προέρχονται : 1/ Από τα όπλα, 2/ από τα ναρκωτικά, 3/ από την πορνεία. «… θέλει βρέξει επί τους ασεβής παγίδας….. ανεμοζάλη…». (Ψαλμός ΙΑ/11: 6). Ακόμα και η υπέρτατη αξία, που είναι ανθρώπινη ζωή, μακριά από το Θεό δεν έχει καμία αξία. Περισσότεροι άνθρωποι σφάζονται καθημερινά στο Ιρακ, στη Συρία, στη μέση Ανατολή, από τα μοσχάρια.

      Μια φωτιά με «πυρ και θείον» κατακαίει γύρω μας τα πάντα, εκμηδενίζει, αφανίζει αρχές, θεσμούς, μέσα σε μια εγωιστική ανθρώπινη έξαρση που πλημμυρίζει τα πάντα. Γιατί όλα αυτά; Γιατί τόσο μεγάλο κακό γύρω μας; Ο ψαλμωδός έρχεται να δώσει την εξήγηση: «Είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών». Είναι η εκπλήρωση του Θείου νόμου, ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει. (Γαλάτας Σ/6: 7). Είναι οι συνέπειες των επιλογών του ανθρώπου. (εδ. 7). Συμπέρασμα: Ύστερα από όλη αυτή την ταλαιπωρία, τους πόνους, την ταραχή στη ζωή του, ο ψαλμωδός τελειώνει με τον ίδιο τρόπο που άρχισε. «δίκαιος ων ο Κύριος».

       Η πρώτη γραμμή του ψαλμού δείχνει πού στηρίζεται η ασφάλεια του πιστού ανθρώπου: «επί τον Κύριο πέποιθα». Η τελευταία γραμμή έρχεται να μας υπενθυμίσει πού θα πρέπει να αποβλέπει ο άνθρωπος, που θα πρέπει να έχει στραμμένη την καρδιά του. «το πρόσωπον Αυτού βλέπει ευθύτητα». (Ψαλμός ΙΑ/11: 7). Υπάρχει ελπίδα. Μέσα στην ανθρώπινη κατάπτωση που καθημερινά βλέπουμε γύρω μας, την ολοκληρωτική ανθρώπινη εξαχρείωση, στέκεται το Ευλογημένο Πρόσωπο και Έργο του Υιού του Θεού, ο οποίος μέσα από «εκείνα τα οποία έπαθε» (Εβραίους Β/2: 18), μέσα από τη θυσία του και την Ανάστασή του από τους νεκρούς έγινε σε μας ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας. «ο οποίος εγεννήθη σοφία ημίν από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις». (Κορινθίους Α΄ Α/1: 30).

       Υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει διέξοδος, φτάνει ο άνθρωπος να κάνει τη μία, τη σωστή επιλογή μέσα στη ζωή του, που δεν είναι άλλη από τον Αναστημένο, δοξασμένο, και πάλιν ερχόμενο Ιησούς Χριστός. Όλοι εκείνοι που Τον έχουν γνωρίσει ας σηκώσουν τα κεφάλια, μην πτοούμεθα, ο Κύριος έρχεται και καθώς έρχεται, φέρει μαζί του και τον μισθό για τον καθένα μας. Γιατί μην ξεχνάμε κάτι που πολύ καλά γνώριζε ο Μωυσής, ότι ο Θεός είναι μισθαποδότης (Εβραίους ΙΑ/11: 6 & 26). Τίποτα δε χάθηκε. Εκείνοι που θα χαθούν θα είναι όλοι εκείνοι που δεν Τον αναγνώρισαν, που στάθηκαν απέναντί Του, που περιφρόνησαν ένα τόσο μεγάλο έργο σωτηρίας.

       Τι ωραίο, τι αισιόδοξο, τι νικηφόρο μήνυμα. Να περιμένει ο άνθρωπος το Χριστό. Να κράζει «ναι έρχου Κύριε». (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). Όταν η Εκκλησία του Χριστού θα πει τούτες τις λέξεις, μέσα από την καρδιά της, τότε θα έρθει ο Κύριος. Έρχεται για «να κάνει τα πάντα νέα». "Θα εξαλείψει παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών" (Αποκάλυψη Ζ/7: 17). Δεν θα υπάρχει ο πόνος, η θλίψη, η αγωνία. Θα υπάρξει αιώνια χαρά και δοξολογία προς τον Θεό. ---

 

H ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το σημερινό άρθρο επιγράφεται : «Η προδοσία της Ευρώπης». Μια Ευρώπη, που με την πορεία της, μας αφήνει άναυδους και που καθημερινά γεμίζει τις καρδιές μας από φόβο, από οργή και από αγανάκτηση.

 Πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας και όχι μόνον, είναι προβληματισμένοι, απογοητευμένοι, οργισμένοι αλλά  αισθάνονται και βαθιά προδομένοι από μια Ευρώπη, που δεν φαίνεται να έχει κάτι κοινό με την Ευρώπη των μεγάλων οραμάτων, των υψηλών σχεδιασμών και στόχων των προηγούμενων δεκαετιών και ιδιαιτέρως της δεκαετίας 70 & 80. Στις ημέρες μας ο Ευρωπαϊσμός, έδωσε τη θέση του στον ευρωσκεπτικισμό και στον αντι – ευρωπαϊσμό, όχι μόνον στην Ελλάδα, που περνά τόσο δύσκολα, αλλά και πολλούς άλλους στην υπόλοιπη Ευρώπη.

            Το ερώτημα που ορθώνεται είναι : Γιατί; Γιατί φτάσαμε στο σημείο ώστε η Ευρώπη σήμερα, αντί να μας ενθουσιάζει και να μας εμπνέει, αντί να μας κάνει να αισθανόμαστε δυνατοί και ασφαλείς, μας απογοητεύει και μάλιστα τόσο πολύ; Γιατί, αντί να μας ελκύει, μας απωθεί; Αντί να μας ενώνει, μας ωθεί ξανά πίσω στα εθνικά μας σύνορα, που θα έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση των εθνικισμών, οι οποίοι τόσα δεινά επισωρεύσαν, κατά το παρελθόν. Για παράδειγμα ενώ με την συνθήκη Σέγκεν είχαμε καταργήσει τα εθνικά σύνορα και είχαμε πανηγυρίσει γι’ αυτό, σήμερα παρατηρούμε ένα πισωγύρισμα με πρώτη τη Δανία, η οποία εδώ και ένα χρόνο έχει στήσει και πάλι τελωνειακούς ελέγχους στα χερσαία σύνορα με τη Γερμανία.

            Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, θεωρώ ότι είναι αναγκαία μια αναδρομή, στον χρόνο, αλλά και την αναγκαιότητα που επέβαλε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και τους στόχους τους οποίους είχε αρχικά θέσει αυτός ο οργανισμός.

            Η γενέθλιος ημέρα της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ημέρα που δημιουργήθηκε είναι η 9^η Μαϊου 1950. Την ημέρα αυτή ο Γάλος υπουργός εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής  κυβέρνησης, Ρομπέρ Σουμάν, δημοσίευσε την παγκοσμίως γνωστή διακήρυξή του, με την επωνυμία «Σχέδιο Σουμάν», με την οποία η νικήτρια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου Γαλλία, πρότεινε στην ηττημένη Γερμανία να αναλάβουν τον  από κοινού έλεγχο της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, που ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία.

            Στόχος ήταν να καθιερωθεί η συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών  και η αποφυγή λαθών και ανταγωνισμών του παρελθόντος, που οδήγησαν σε δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους, μέσα σε χρονικό διάστημα 20 χρόνων, που παρέσυραν στον πόλεμο και στον όλεθρο, όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Πως θα μπορούσε να μην ξαναγίνει πόλεμος, πως θα μπορούσε να παγιωθεί  η ειρήνη.  Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνον με τη δημιουργία ενός υπερεθνικού ευρωπαϊκού οργάνου, που θα διαχειρίζονταν κεντρικά την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.

Ο άνθρακας και ο χάλυβας ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί ένας νέος πόλεμος, ήταν ο έλεγχος της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα.

            Τούτη τη μεγάλη ιδέα πρώτος συνέλαβε ο μεγάλος οραματιστής και πολιτικός Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής κυβέρνησης της Γαλλίας, ο οποίος και  αγωνίστηκε με ζήλο και αφοσίωση για την υλοποίησή της.

Ο Σουμάν ανέπτυξε τις ευρωπαϊκές ιδέες του, την εποχή της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών. (1948 – 1952). Ήταν πεπεισμένος για την ανάγκη της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης και οι απόψεις του βρήκαν σύμφωνο τον ομοϊδεάτη του χριστιανοδημοκράτη, πρώτο καγκελάριο, μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, της τότε Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ.

Οι παραπάνω απόψεις  βρήκαν την πρακτική έκφρασή τους στο λεγόμενο «Σχέδιο Σουμάν» της 9ης Μαΐου 1950, όπου προτείνονταν η συνένωση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας, με δυνατότητα συμμετοχής και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ο Αντενάουερ δέχθηκε ευχαρίστως την πρόταση του Σουμάν και τις λεπτομέρειες του σχεδίου επεξεργάστηκε ο οικονομολόγος Ζαν Μονέ, στενός συνεργάτης του Σουμάν και επίσης αφοσιωμένος ευρωπαϊστής.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία, το 1952, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, στην οποία, εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία, εντάχθηκαν επίσης η Ιταλία και οι χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Πρώτος πρόεδρος της EKAX τοποθετήθηκε ο οικονομολόγος, χριστιανός, Ζαν Μονέ.

Τον Ιούνιο του 1955 συναντήθηκαν στη Μεσσήνη της Ιταλίας οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών της EKAX και ζήτησαν από τον βέλγο  υπουργό Πολ-Ανρί Σπάακ, να εξετάσει τη δυνατότητα επέκτασης της υφιστάμενης κοινότητας σε οικονομική ένωση βασισμένη στο ελεύθερο εμπόριο, στην κοινή κοινωνική και χρηματοδοτική πολιτική, στην κατάργηση των εμπορικών περιορισμών και στην ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων και της εργασίας. Οι προτάσεις του Σπάακ απετέλεσαν τη βάση της Συνθήκης της Ρώμης του 1957, με την οποία τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Ο Σουμάν δεν έπαιξε άμεσα ρόλο στην επεξεργασία της Συνθήκης της Ρώμης και δεν υπάρχει εκεί η υπογραφή του. Είναι γεγονός όμως ότι η EKAX, το πνευματικό του τέκνο, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου θεσμού προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Είναι γεγονός ότι είχε θέσει τα θεμέλια για μια Ευρώπη της συμφιλίωση, της ενότητας,  της ισχύος. Μια Ευρώπη στην οποία, ποτέ πλέον δεν θα επικρατούσε και πάλι ο πόλεμος. Μια Ευρώπη που θα στηρίζονταν σε δύο ασάλευτους πυλώνες, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της.   

Το πώς σκεπτόταν ο Σουμάν αναφορικά με αυτή τη διαδικασία εκτίθεται καθαρά στο ακόλουθο απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του: «Οι Ευρωπαίοι θα σωθούν αν έχουν συνείδηση της αλληλεγγύης τους απέναντι στον κοινό κίνδυνο... Οι τωρινοί φόβοι θα είναι η άμεση αιτία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά δεν θα είναι ο λόγος ύπαρξής της. Ανάλογα με τις περιστάσεις που θα περιβάλλουν τη δημιουργία της, η Ευρώπη θα είναι λιγότερο ή περισσότερο πλήρης. Άραγε θα είναι ποτέ πλήρης; Αυτό κανένας δεν μπορεί να το πει. Αλλά δεν είναι λόγος για να καθυστερήσει η προσπάθεια για την επίτευξη της ενοποίησης. H δράση είναι καλύτερη από την παραίτηση και η επιθυμία για τελειότητα είναι φτωχή δικαιολογία για την αδράνεια. Αυτή η ιδέα μιας συμφιλιωμένης, ενωμένης και ισχυρής Ευρώπης, ας γίνει τώρα το σύνθημα της νέας γενιάς, η οποία θα επιθυμεί να υπηρετήσει μιαν ανθρώπινη φυλή, που θα έχει τελικά αποτινάξει τα δεσμά του μίσους και του φόβου και που  θα μάθει, ύστερα από συρράξεις που φαίνονταν ατελείωτες, τι σημαίνει συνεργασία, τι σημαίνει χριστιανική αδελφοσύνη». Μια άλλη πλευρά της ενοποίησης της Ευρώπης την οποία υποστήριξε ο Σουμάν ήταν η δημιουργία κοινού αμυντικού συστήματος, δηλαδή ευρωπαϊκού στρατού. Αλλά η απόπειρα για την ίδρυση Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας προσέκρουσε στη γαλλική αντίδραση και ναυάγησε, πράγμα που οδήγησε και στην πτώση του Σουμάν.

Αποχωρώντας από την εσωτερική πολιτική σκηνή της Γαλλίας ο Σουμάν είχε θέσει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά άφηνε τη χώρα του στα πρόθυρα σοβαρών κρίσεων, του πολέμου της Ινδοκίνας και του προβλήματος της Αλγερίας.

Το 1958 ο Σουμάν (1886 – 1963), εκλέχθηκε πρόεδρος του κοινοτικού οργάνου, που σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου παρέμεινε μέλος, ως λίγο πριν από τον θάνατό του. 

Σύμφωνα με τον καγκελάριο Κόραντ Αντενάουερ, η ΕΚΑΧ θα προσέφερε στη Γερμανία την ευκαιρία πολιτικής αποκατάστασης της χώρα και μία μοναδική ευκαιρία προσέγγισης με τη Γαλλία, αλλά και τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Ο ίδιος είχε δηλώσει, «εκτιμώ και πιστεύω ότι τα εθνικά κοινοβούλια των έξι Ευρωπαϊκών χωρών, που συμμετέχουν στην ΕΚΑΧ συνειδητοποιούν  ότι ο πολιτικός  στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις».

Τα αίτια της κρίσης.

Φέτος με την ευκαιρία της «Ημέρας της Ευρώπης» πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (9-5-2012), ο   ομιλητής ο Μανουέλ Μπαρόζο, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής, τόνισε μεταξύ άλλων, τη σημασία που έχουν οι αξίες της χριστιανικής παράδοσης για την  Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σημερινή κρίση, επισήμανε ο ομιλητής, οφείλεται στην προτεραιότητα που δόθηκε στο οικονομικό κέρδος και την κατανάλωση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ηθικό πρότυπο της εργασίας. Το αποτέλεσμα της κρίσης αυτής είναι η αβεβαιότητα, η αστάθεια και ο φόβος.

 Τόσο ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, όσο και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ αναγνώρισαν  ότι στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης :

·                     Εγκαταλειφθήκαν οι αξίες που έμπνευσαν τους δημιουργούς και οραματιστές της Ε. Ε. Αξίες όπως, οι χριστιανικές αξίες,  η ειρήνη στην Ευρώπη, η ενότητα, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών της Ευρώπης, που είχαν οδηγηθεί στην καταστροφή, εξαιτίας των δύο παγκοσμίων πολέμων, που είχαν προηγηθεί, καθώς και η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που τόσο είχαν καταπατηθεί, κατά τη διάρκεια  των πολέμων.

·                     Όλες οι παραπάνω αξίες εγκαταλείφθηκαν και τη θέση τους πήρε η οικονομία, το κέρδος, που πολλές φορές μετατράπηκε σε «υπερκέρδος - τοκογλυφία», σε υπερκατανάλωση.  Άλλωστε λίγα χρόνια μετά, με την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης (25.03.1957), η ΕΚΑΧ μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

            Εδώ βλέπουμε μία εκτροπή από τους αρχικούς στόχους των οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βεβαίως και η οικονομία ήταν μέσα στους στόχους τους, όμως αυτή δεν αποτελούσε  τον κύριο σκοπό, αλλά το μέσο λειτουργίας.

Βλέπουμε με την πάροδο του χρόνου να δημιουργείται μία  αλλαγή στους αρχικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μεγάλες χριστιανικές και ηθικές αξίες, με τις οποίες ξεκίνησε η λειτουργία της ΕΚΑΧ, οι μεγάλοι οραματισμοί της συνεργασίας, αλληλεγγύης, υπευθυνότητας, θάρρους, της αλήθειας και της πίστης στο κοινό όραμα της συνεργασίας της Ευρώπης, δίνουν τη θέση τους στις αξίες και τους στόχους της οικονομικής αγοράς. Σιγά – σιγά οι  αρχικοί μεγάλοι στόχοι παραμερίζονται και τη θέση τους λαμβάνουν το οικονομικό κέρδος (με κάθε μέσο και κάθε τρόπο) και η κατανάλωση, χωρίς όρια, που ξεπερνούσε τις ανάγκες, την ίδια την παραγωγή, την οποία για να επιτύχουν τα κράτη κατέφευγαν σε υπερδανεισμό. Αυτή η εκτροπή και η αδιέξοδη πορεία, οδήγησε στην αβεβαιότητα, την αστάθεια, το φόβο, που καλλιέργησαν και καλλιεργούν με πολλούς τρόπους. Όλα αυτά οδήγησαν στη σημερινή κρίση, που  όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, είναι πρωτίστως ηθική και κατ’ επέκτασιν οικονομική. Ενώ ο ίδιος ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ είχε υποστηρίξει κατά τη δημιουργία της ΕΚΑΧ ότι «…. Ο πολιτικός στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία  της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις….», επίσης «…είμαστε γεμάτοι από την επιθυμία να χτίσουμε ένα νέο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πάνω σε χριστιανικά θεμέλια», βλέπουμε στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αλλάζουν οι στόχοι.

            Στα 60 χρόνια που πέρασαν η Ευρώπη γνώρισε τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της, προόδευσε, καταργήθηκαν τα σύνορά της, άνθρωποι μετακινούνται ελεύθερα και αγαθά διακινούνται με πολύ μεγάλη ευκολία.

            Ωστόσο, μαζί με αυτές τις αλλαγές επήλθε και μία βασική αλλαγή που έρχεται σε αντίθεση με το όραμα των ιδρυτών της. Αντί να επικρατήσουν οι μεγάλες χριστιανικές αρχές, τα μεγάλα ανθρώπινα ιδεώδη, επικράτησε η κοσμικότητα, ο υλισμός, ο αθεϊσμός., ο εγωκεντρισμός. Κάθε χριστιανική αξία απαξιώθηκε, παραμελήθηκε και παραμερίστηκε. Αποκορύφωμα αυτής της αλλαγής ήταν όταν ο προεδρεύων της συντακτικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Συντάγματος Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, πριν από μερικά χρόνια, απαγόρευσε να αναφέρεται η προσφορά της Χριστιανικής πίστης στη δημιουργία της Ευρώπης, στο προοίμιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.

            Θα μπορούσαμε να πούμε ότι την Ευρώπη την πρόδωσαν εκείνοι που ακολούθησαν. Την πρόδωσαν οι επόμενες γενιές των Ευρωπαίων, που εγκατέλειψαν το Χριστιανισμό και τις διαχρονικές αξίες του, ο οποίος υπήρξε η αρχική πνευματική βάση, το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφού εγκατέλειψαν τις μεγάλες αξίες τις αντικατέστησαν με την εκκοσμίκευση, τον υλισμό και όλα τα παράγωγα αυτού. Εκμετάλλευση, κερδοσκοπία και μία συνεχή τάση για όλο και περισσότερες οικονομικές και υλικές αξίες, οι οποίες κυριαρχούν στις διαδικασίες και λήψεις αποφάσεων. Μάλιστα οι τελευταία ταχύτητα των εξελίξεων αυξάνει τον κίνδυνο και για μη δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη των  αποφάσεων, που θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάχρηση εξουσίας, εις βάρος των πολιτών.

            Πως λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, των μεγάλων οραμάτων και οραματισμών, θα το δούμε μέσα από μία συνέντευξη που έδωσε ο μεγάλος ακτιβιστής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένας από τους μεγαλύτερους γλωσσολόγους, όλων των εποχών, ο Αμερικανός συγγραφέας Νόαμ Τόμσκι.

Σε σχετικές ερωτήσεις που του έγιναν από δημοσιογράφο, απάντησε ως εξής :

....... Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
…..Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα «“στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα «Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Όπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
 …..Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά.

…… Ποιος είναι ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης; O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».

……«Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Έτσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό; «Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό, όσο προχωρούν τα μέτρα, θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
……Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας; «Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
…….Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος : «Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»
……Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς : «Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο.

……Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας; «Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά». Όμως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.

            Αναφερθήκαμε στο πως ξεκίνησε η Ευρώπη, πόσο μακριά έφυγε στην πορεία από τις αρχικές ιδέες και τους αρχικούς της στόχου, καθώς και πως διαμορφώθηκε στις ημέρες μας. Το μεγάλο ερώτημα που ορθώνεται, μετά από όλα αυτά,  είναι που θα καταλήξει. Εάν η Ευρώπη συνεχίσει της κατηφορική της πορεία, συνεχίσει  την απομάκρυνσή της από τον ζωντανό και αληθινό Θεό της Βίβλου, συνεχίσει  να λειτουργεί με τους ίδιους ληστρικούς μηχανισμούς, πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε ένα «θηρίο», που θα κατασπαράξει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

            Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, Κεφάλαιο ΙΓ 1 αναφέρεται : «και εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης· και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας». Ενώ στο κεφάλαιο ΙΖ 12-13, αναφέρεται : «και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μιαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι  μιαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει  εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών».

            Πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση, μετά από όλα αυτά; Πως θα ζουν οι άνθρωποι; Το ιερό βιβλίο της αποκάλυψης μας αναφέρει: «Και έκανε όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, να πάρουν χάραγμα επάνω στο δεξί τους χέρι ή επάνω στα μέτωπά τους και να μη μπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά μονάχα αυτός που έχει το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό τού ονόματός του. Εδώ είναι η σοφία· όποιος έχει τον νου, ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου· επειδή, είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός του είναι χξς ή 666». (Αποκάλυψη ΙΓ : 16,17,18).

            Αυτή θα είναι η πορεία της Ευρώπης αν δεν επιστρέψει στις «ρίζες» της. Θα παραδοθεί στα χέρια του «θηρίου» (Αντίχριστου), για να γνωρίσει, μαζί με αυτή και ολόκληρος ο κόσμος, τις πιο σκοτεινές ημέρες της ιστορίας του.  Για κείνες τις ημέρες έχει πει ο Κύριος. «Επειδή, εκείνες οι ημέρες θα είναι τέτοια θλίψη, που δεν έχει γίνει από την αρχή τής κτίσης, την οποία ο Θεός έκτισε, μέχρι αυτή την ώρα, ούτε πρόκειται να γίνει». (Μάρκος ΙΓ : 19).

            Κλείνοντας θα έλεγα ότι η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος, από ένα πράγμα έχουν ανάγκη, για να αλλάξει η πορεία, για να επανέλθει η χαρά και η προοπτική. Την παρουσία του Ζωντανού Θεού. Να γνωρίσει ξανά η Ευρώπη τη δύναμη και την παρουσία του Θεού. Ο λαός μας, του οποίου ο Θεός έκανε τη μεγάλη τιμή, να γραφεί ο Λόγος Του, η Αγία Γραφή στην γλώσσα μας, δεν διαβάζει το Λόγο του Θεού, δεν τον γνωρίζει και κανένα θρησκευτικό σύστημα δεν τον προτρέπει γι’ αυτό. Μόνον η επίγνωση του Θεού, η μεταμέλειά μας, η επίκληση του Προσώπου Του, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όταν όλοι εμείς ομολογήσουμε : Αμαρτήσαμε, αποστατήσαμε, αποτύχαμε….  Τότε θα έρθει η ώρα του Κυρίου και είναι βέβαιο τότε ότι και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, θα επαναληφθεί το ιστορικό προηγούμενο της Νινευή. Πόσο χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που αναφέρονται στο βιβλίο του Ιωνά (Παλαιά Διαθήκη), για την μετάνοια των κατοίκων της Νινευή  και πως ο Θεός της Αγάπης και του Ελέους, ενήργησε:   «Και ο Θεός είδε τα έργα τους, ότι επέστρεψαν από τον πονηρό τους δρόμο· και ο Θεός μεταμελήθηκε για το κακό, που είχε πει να κάνει σ' αυτούς· και δεν το έκανε»……..