H ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το σημερινό άρθρο επιγράφεται : «Η προδοσία της Ευρώπης». Μια Ευρώπη, που με την πορεία της, μας αφήνει άναυδους και που καθημερινά γεμίζει τις καρδιές μας από φόβο, από οργή και από αγανάκτηση.

 Πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας και όχι μόνον, είναι προβληματισμένοι, απογοητευμένοι, οργισμένοι αλλά  αισθάνονται και βαθιά προδομένοι από μια Ευρώπη, που δεν φαίνεται να έχει κάτι κοινό με την Ευρώπη των μεγάλων οραμάτων, των υψηλών σχεδιασμών και στόχων των προηγούμενων δεκαετιών και ιδιαιτέρως της δεκαετίας 70 & 80. Στις ημέρες μας ο Ευρωπαϊσμός, έδωσε τη θέση του στον ευρωσκεπτικισμό και στον αντι – ευρωπαϊσμό, όχι μόνον στην Ελλάδα, που περνά τόσο δύσκολα, αλλά και πολλούς άλλους στην υπόλοιπη Ευρώπη.

            Το ερώτημα που ορθώνεται είναι : Γιατί; Γιατί φτάσαμε στο σημείο ώστε η Ευρώπη σήμερα, αντί να μας ενθουσιάζει και να μας εμπνέει, αντί να μας κάνει να αισθανόμαστε δυνατοί και ασφαλείς, μας απογοητεύει και μάλιστα τόσο πολύ; Γιατί, αντί να μας ελκύει, μας απωθεί; Αντί να μας ενώνει, μας ωθεί ξανά πίσω στα εθνικά μας σύνορα, που θα έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση των εθνικισμών, οι οποίοι τόσα δεινά επισωρεύσαν, κατά το παρελθόν. Για παράδειγμα ενώ με την συνθήκη Σέγκεν είχαμε καταργήσει τα εθνικά σύνορα και είχαμε πανηγυρίσει γι’ αυτό, σήμερα παρατηρούμε ένα πισωγύρισμα με πρώτη τη Δανία, η οποία εδώ και ένα χρόνο έχει στήσει και πάλι τελωνειακούς ελέγχους στα χερσαία σύνορα με τη Γερμανία.

            Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, θεωρώ ότι είναι αναγκαία μια αναδρομή, στον χρόνο, αλλά και την αναγκαιότητα που επέβαλε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και τους στόχους τους οποίους είχε αρχικά θέσει αυτός ο οργανισμός.

            Η γενέθλιος ημέρα της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ημέρα που δημιουργήθηκε είναι η 9^η Μαϊου 1950. Την ημέρα αυτή ο Γάλος υπουργός εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής  κυβέρνησης, Ρομπέρ Σουμάν, δημοσίευσε την παγκοσμίως γνωστή διακήρυξή του, με την επωνυμία «Σχέδιο Σουμάν», με την οποία η νικήτρια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου Γαλλία, πρότεινε στην ηττημένη Γερμανία να αναλάβουν τον  από κοινού έλεγχο της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, που ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία.

            Στόχος ήταν να καθιερωθεί η συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών  και η αποφυγή λαθών και ανταγωνισμών του παρελθόντος, που οδήγησαν σε δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους, μέσα σε χρονικό διάστημα 20 χρόνων, που παρέσυραν στον πόλεμο και στον όλεθρο, όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Πως θα μπορούσε να μην ξαναγίνει πόλεμος, πως θα μπορούσε να παγιωθεί  η ειρήνη.  Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνον με τη δημιουργία ενός υπερεθνικού ευρωπαϊκού οργάνου, που θα διαχειρίζονταν κεντρικά την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.

Ο άνθρακας και ο χάλυβας ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί ένας νέος πόλεμος, ήταν ο έλεγχος της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα.

            Τούτη τη μεγάλη ιδέα πρώτος συνέλαβε ο μεγάλος οραματιστής και πολιτικός Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής κυβέρνησης της Γαλλίας, ο οποίος και  αγωνίστηκε με ζήλο και αφοσίωση για την υλοποίησή της.

Ο Σουμάν ανέπτυξε τις ευρωπαϊκές ιδέες του, την εποχή της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών. (1948 – 1952). Ήταν πεπεισμένος για την ανάγκη της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης και οι απόψεις του βρήκαν σύμφωνο τον ομοϊδεάτη του χριστιανοδημοκράτη, πρώτο καγκελάριο, μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, της τότε Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ.

Οι παραπάνω απόψεις  βρήκαν την πρακτική έκφρασή τους στο λεγόμενο «Σχέδιο Σουμάν» της 9ης Μαΐου 1950, όπου προτείνονταν η συνένωση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας, με δυνατότητα συμμετοχής και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ο Αντενάουερ δέχθηκε ευχαρίστως την πρόταση του Σουμάν και τις λεπτομέρειες του σχεδίου επεξεργάστηκε ο οικονομολόγος Ζαν Μονέ, στενός συνεργάτης του Σουμάν και επίσης αφοσιωμένος ευρωπαϊστής.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία, το 1952, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, στην οποία, εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία, εντάχθηκαν επίσης η Ιταλία και οι χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Πρώτος πρόεδρος της EKAX τοποθετήθηκε ο οικονομολόγος, χριστιανός, Ζαν Μονέ.

Τον Ιούνιο του 1955 συναντήθηκαν στη Μεσσήνη της Ιταλίας οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών της EKAX και ζήτησαν από τον βέλγο  υπουργό Πολ-Ανρί Σπάακ, να εξετάσει τη δυνατότητα επέκτασης της υφιστάμενης κοινότητας σε οικονομική ένωση βασισμένη στο ελεύθερο εμπόριο, στην κοινή κοινωνική και χρηματοδοτική πολιτική, στην κατάργηση των εμπορικών περιορισμών και στην ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων και της εργασίας. Οι προτάσεις του Σπάακ απετέλεσαν τη βάση της Συνθήκης της Ρώμης του 1957, με την οποία τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Ο Σουμάν δεν έπαιξε άμεσα ρόλο στην επεξεργασία της Συνθήκης της Ρώμης και δεν υπάρχει εκεί η υπογραφή του. Είναι γεγονός όμως ότι η EKAX, το πνευματικό του τέκνο, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου θεσμού προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Είναι γεγονός ότι είχε θέσει τα θεμέλια για μια Ευρώπη της συμφιλίωση, της ενότητας,  της ισχύος. Μια Ευρώπη στην οποία, ποτέ πλέον δεν θα επικρατούσε και πάλι ο πόλεμος. Μια Ευρώπη που θα στηρίζονταν σε δύο ασάλευτους πυλώνες, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της.   

Το πώς σκεπτόταν ο Σουμάν αναφορικά με αυτή τη διαδικασία εκτίθεται καθαρά στο ακόλουθο απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του: «Οι Ευρωπαίοι θα σωθούν αν έχουν συνείδηση της αλληλεγγύης τους απέναντι στον κοινό κίνδυνο... Οι τωρινοί φόβοι θα είναι η άμεση αιτία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά δεν θα είναι ο λόγος ύπαρξής της. Ανάλογα με τις περιστάσεις που θα περιβάλλουν τη δημιουργία της, η Ευρώπη θα είναι λιγότερο ή περισσότερο πλήρης. Άραγε θα είναι ποτέ πλήρης; Αυτό κανένας δεν μπορεί να το πει. Αλλά δεν είναι λόγος για να καθυστερήσει η προσπάθεια για την επίτευξη της ενοποίησης. H δράση είναι καλύτερη από την παραίτηση και η επιθυμία για τελειότητα είναι φτωχή δικαιολογία για την αδράνεια. Αυτή η ιδέα μιας συμφιλιωμένης, ενωμένης και ισχυρής Ευρώπης, ας γίνει τώρα το σύνθημα της νέας γενιάς, η οποία θα επιθυμεί να υπηρετήσει μιαν ανθρώπινη φυλή, που θα έχει τελικά αποτινάξει τα δεσμά του μίσους και του φόβου και που  θα μάθει, ύστερα από συρράξεις που φαίνονταν ατελείωτες, τι σημαίνει συνεργασία, τι σημαίνει χριστιανική αδελφοσύνη». Μια άλλη πλευρά της ενοποίησης της Ευρώπης την οποία υποστήριξε ο Σουμάν ήταν η δημιουργία κοινού αμυντικού συστήματος, δηλαδή ευρωπαϊκού στρατού. Αλλά η απόπειρα για την ίδρυση Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας προσέκρουσε στη γαλλική αντίδραση και ναυάγησε, πράγμα που οδήγησε και στην πτώση του Σουμάν.

Αποχωρώντας από την εσωτερική πολιτική σκηνή της Γαλλίας ο Σουμάν είχε θέσει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά άφηνε τη χώρα του στα πρόθυρα σοβαρών κρίσεων, του πολέμου της Ινδοκίνας και του προβλήματος της Αλγερίας.

Το 1958 ο Σουμάν (1886 – 1963), εκλέχθηκε πρόεδρος του κοινοτικού οργάνου, που σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου παρέμεινε μέλος, ως λίγο πριν από τον θάνατό του. 

Σύμφωνα με τον καγκελάριο Κόραντ Αντενάουερ, η ΕΚΑΧ θα προσέφερε στη Γερμανία την ευκαιρία πολιτικής αποκατάστασης της χώρα και μία μοναδική ευκαιρία προσέγγισης με τη Γαλλία, αλλά και τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Ο ίδιος είχε δηλώσει, «εκτιμώ και πιστεύω ότι τα εθνικά κοινοβούλια των έξι Ευρωπαϊκών χωρών, που συμμετέχουν στην ΕΚΑΧ συνειδητοποιούν  ότι ο πολιτικός  στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις».

Τα αίτια της κρίσης.

Φέτος με την ευκαιρία της «Ημέρας της Ευρώπης» πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (9-5-2012), ο   ομιλητής ο Μανουέλ Μπαρόζο, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής, τόνισε μεταξύ άλλων, τη σημασία που έχουν οι αξίες της χριστιανικής παράδοσης για την  Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σημερινή κρίση, επισήμανε ο ομιλητής, οφείλεται στην προτεραιότητα που δόθηκε στο οικονομικό κέρδος και την κατανάλωση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ηθικό πρότυπο της εργασίας. Το αποτέλεσμα της κρίσης αυτής είναι η αβεβαιότητα, η αστάθεια και ο φόβος.

 Τόσο ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, όσο και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ αναγνώρισαν  ότι στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης :

·                     Εγκαταλειφθήκαν οι αξίες που έμπνευσαν τους δημιουργούς και οραματιστές της Ε. Ε. Αξίες όπως, οι χριστιανικές αξίες,  η ειρήνη στην Ευρώπη, η ενότητα, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών της Ευρώπης, που είχαν οδηγηθεί στην καταστροφή, εξαιτίας των δύο παγκοσμίων πολέμων, που είχαν προηγηθεί, καθώς και η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που τόσο είχαν καταπατηθεί, κατά τη διάρκεια  των πολέμων.

·                     Όλες οι παραπάνω αξίες εγκαταλείφθηκαν και τη θέση τους πήρε η οικονομία, το κέρδος, που πολλές φορές μετατράπηκε σε «υπερκέρδος - τοκογλυφία», σε υπερκατανάλωση.  Άλλωστε λίγα χρόνια μετά, με την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης (25.03.1957), η ΕΚΑΧ μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

            Εδώ βλέπουμε μία εκτροπή από τους αρχικούς στόχους των οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βεβαίως και η οικονομία ήταν μέσα στους στόχους τους, όμως αυτή δεν αποτελούσε  τον κύριο σκοπό, αλλά το μέσο λειτουργίας.

Βλέπουμε με την πάροδο του χρόνου να δημιουργείται μία  αλλαγή στους αρχικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μεγάλες χριστιανικές και ηθικές αξίες, με τις οποίες ξεκίνησε η λειτουργία της ΕΚΑΧ, οι μεγάλοι οραματισμοί της συνεργασίας, αλληλεγγύης, υπευθυνότητας, θάρρους, της αλήθειας και της πίστης στο κοινό όραμα της συνεργασίας της Ευρώπης, δίνουν τη θέση τους στις αξίες και τους στόχους της οικονομικής αγοράς. Σιγά – σιγά οι  αρχικοί μεγάλοι στόχοι παραμερίζονται και τη θέση τους λαμβάνουν το οικονομικό κέρδος (με κάθε μέσο και κάθε τρόπο) και η κατανάλωση, χωρίς όρια, που ξεπερνούσε τις ανάγκες, την ίδια την παραγωγή, την οποία για να επιτύχουν τα κράτη κατέφευγαν σε υπερδανεισμό. Αυτή η εκτροπή και η αδιέξοδη πορεία, οδήγησε στην αβεβαιότητα, την αστάθεια, το φόβο, που καλλιέργησαν και καλλιεργούν με πολλούς τρόπους. Όλα αυτά οδήγησαν στη σημερινή κρίση, που  όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, είναι πρωτίστως ηθική και κατ’ επέκτασιν οικονομική. Ενώ ο ίδιος ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ είχε υποστηρίξει κατά τη δημιουργία της ΕΚΑΧ ότι «…. Ο πολιτικός στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία  της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις….», επίσης «…είμαστε γεμάτοι από την επιθυμία να χτίσουμε ένα νέο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πάνω σε χριστιανικά θεμέλια», βλέπουμε στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αλλάζουν οι στόχοι.

            Στα 60 χρόνια που πέρασαν η Ευρώπη γνώρισε τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της, προόδευσε, καταργήθηκαν τα σύνορά της, άνθρωποι μετακινούνται ελεύθερα και αγαθά διακινούνται με πολύ μεγάλη ευκολία.

            Ωστόσο, μαζί με αυτές τις αλλαγές επήλθε και μία βασική αλλαγή που έρχεται σε αντίθεση με το όραμα των ιδρυτών της. Αντί να επικρατήσουν οι μεγάλες χριστιανικές αρχές, τα μεγάλα ανθρώπινα ιδεώδη, επικράτησε η κοσμικότητα, ο υλισμός, ο αθεϊσμός., ο εγωκεντρισμός. Κάθε χριστιανική αξία απαξιώθηκε, παραμελήθηκε και παραμερίστηκε. Αποκορύφωμα αυτής της αλλαγής ήταν όταν ο προεδρεύων της συντακτικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Συντάγματος Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, πριν από μερικά χρόνια, απαγόρευσε να αναφέρεται η προσφορά της Χριστιανικής πίστης στη δημιουργία της Ευρώπης, στο προοίμιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.

            Θα μπορούσαμε να πούμε ότι την Ευρώπη την πρόδωσαν εκείνοι που ακολούθησαν. Την πρόδωσαν οι επόμενες γενιές των Ευρωπαίων, που εγκατέλειψαν το Χριστιανισμό και τις διαχρονικές αξίες του, ο οποίος υπήρξε η αρχική πνευματική βάση, το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφού εγκατέλειψαν τις μεγάλες αξίες τις αντικατέστησαν με την εκκοσμίκευση, τον υλισμό και όλα τα παράγωγα αυτού. Εκμετάλλευση, κερδοσκοπία και μία συνεχή τάση για όλο και περισσότερες οικονομικές και υλικές αξίες, οι οποίες κυριαρχούν στις διαδικασίες και λήψεις αποφάσεων. Μάλιστα οι τελευταία ταχύτητα των εξελίξεων αυξάνει τον κίνδυνο και για μη δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη των  αποφάσεων, που θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάχρηση εξουσίας, εις βάρος των πολιτών.

            Πως λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, των μεγάλων οραμάτων και οραματισμών, θα το δούμε μέσα από μία συνέντευξη που έδωσε ο μεγάλος ακτιβιστής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένας από τους μεγαλύτερους γλωσσολόγους, όλων των εποχών, ο Αμερικανός συγγραφέας Νόαμ Τόμσκι.

Σε σχετικές ερωτήσεις που του έγιναν από δημοσιογράφο, απάντησε ως εξής :

....... Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
…..Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα «“στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα «Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Όπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
 …..Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά.

…… Ποιος είναι ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης; O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».

……«Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Έτσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό; «Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό, όσο προχωρούν τα μέτρα, θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
……Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας; «Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
…….Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος : «Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»
……Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς : «Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο.

……Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας; «Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά». Όμως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.

            Αναφερθήκαμε στο πως ξεκίνησε η Ευρώπη, πόσο μακριά έφυγε στην πορεία από τις αρχικές ιδέες και τους αρχικούς της στόχου, καθώς και πως διαμορφώθηκε στις ημέρες μας. Το μεγάλο ερώτημα που ορθώνεται, μετά από όλα αυτά,  είναι που θα καταλήξει. Εάν η Ευρώπη συνεχίσει της κατηφορική της πορεία, συνεχίσει  την απομάκρυνσή της από τον ζωντανό και αληθινό Θεό της Βίβλου, συνεχίσει  να λειτουργεί με τους ίδιους ληστρικούς μηχανισμούς, πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε ένα «θηρίο», που θα κατασπαράξει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

            Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, Κεφάλαιο ΙΓ 1 αναφέρεται : «και εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης· και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας». Ενώ στο κεφάλαιο ΙΖ 12-13, αναφέρεται : «και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μιαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι  μιαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει  εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών».

            Πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση, μετά από όλα αυτά; Πως θα ζουν οι άνθρωποι; Το ιερό βιβλίο της αποκάλυψης μας αναφέρει: «Και έκανε όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, να πάρουν χάραγμα επάνω στο δεξί τους χέρι ή επάνω στα μέτωπά τους και να μη μπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά μονάχα αυτός που έχει το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό τού ονόματός του. Εδώ είναι η σοφία· όποιος έχει τον νου, ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου· επειδή, είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός του είναι χξς ή 666». (Αποκάλυψη ΙΓ : 16,17,18).

            Αυτή θα είναι η πορεία της Ευρώπης αν δεν επιστρέψει στις «ρίζες» της. Θα παραδοθεί στα χέρια του «θηρίου» (Αντίχριστου), για να γνωρίσει, μαζί με αυτή και ολόκληρος ο κόσμος, τις πιο σκοτεινές ημέρες της ιστορίας του.  Για κείνες τις ημέρες έχει πει ο Κύριος. «Επειδή, εκείνες οι ημέρες θα είναι τέτοια θλίψη, που δεν έχει γίνει από την αρχή τής κτίσης, την οποία ο Θεός έκτισε, μέχρι αυτή την ώρα, ούτε πρόκειται να γίνει». (Μάρκος ΙΓ : 19).

            Κλείνοντας θα έλεγα ότι η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος, από ένα πράγμα έχουν ανάγκη, για να αλλάξει η πορεία, για να επανέλθει η χαρά και η προοπτική. Την παρουσία του Ζωντανού Θεού. Να γνωρίσει ξανά η Ευρώπη τη δύναμη και την παρουσία του Θεού. Ο λαός μας, του οποίου ο Θεός έκανε τη μεγάλη τιμή, να γραφεί ο Λόγος Του, η Αγία Γραφή στην γλώσσα μας, δεν διαβάζει το Λόγο του Θεού, δεν τον γνωρίζει και κανένα θρησκευτικό σύστημα δεν τον προτρέπει γι’ αυτό. Μόνον η επίγνωση του Θεού, η μεταμέλειά μας, η επίκληση του Προσώπου Του, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όταν όλοι εμείς ομολογήσουμε : Αμαρτήσαμε, αποστατήσαμε, αποτύχαμε….  Τότε θα έρθει η ώρα του Κυρίου και είναι βέβαιο τότε ότι και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, θα επαναληφθεί το ιστορικό προηγούμενο της Νινευή. Πόσο χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που αναφέρονται στο βιβλίο του Ιωνά (Παλαιά Διαθήκη), για την μετάνοια των κατοίκων της Νινευή  και πως ο Θεός της Αγάπης και του Ελέους, ενήργησε:   «Και ο Θεός είδε τα έργα τους, ότι επέστρεψαν από τον πονηρό τους δρόμο· και ο Θεός μεταμελήθηκε για το κακό, που είχε πει να κάνει σ' αυτούς· και δεν το έκανε»……..