"Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ", κεφ. ΙΗ/18, εδ. 1 - 8. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΖΕΚΙΑΣ

βιβλίο "Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ", κεφ.  ΙΗ/18, εδ. 1 - 8.        (Παλαιά Διαθήκη)

1 ΚΑΙ στον τρίτο χρόνο τού Ωσηέ, γιου τού Ηλά, του βασιλιά τού Ισραήλ, βασίλευσε ο Εζεκίας, ο γιος τού Άχαζ, του βασιλιά τού Ιούδα. 
2 Όταν βασίλευσε, ήταν ηλικίας 25 χρόνων και βασίλευσε 29 χρόνια στην Ιερουσαλήμ. Και το όνομα της μητέρας του ήταν Αβί, θυγατέρα τού Ζαχαρία. 
3 Και έκανε το ευθύ μπροστά στον Κύριο, σύμφωνα με όλα όσα έκανε ο Δαβίδ ο πατέρας του. 
4 Αυτός αφαίρεσε τους ψηλούς τόπους, και κατέσπασε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση και κατασύντριψε το χάλκινο φίδι, που ο Μωυσής είχε κάνει επειδή, μέχρι τις ημέρες εκείνες οι γιοι Ισραήλ θυμίαζαν σ' αυτό και το αποκάλεσε Νεουσθάν. 
5 Είχε ελπίσει επάνω στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ και ύστερα απ' αυτόν, δεν στάθηκε όμοιός του ανάμεσα σε όλους τους βασιλιάδες τού Ιούδα, αλλ' ούτε πριν απ' αυτόν 
6 επειδή, είχε προσκολληθεί στον Κύριο δεν απομακρύνθηκε από του να τον ακολουθεί, αλλά τήρησε τις εντολές του, που ο Κύριος είχε προστάξει στον Μωυσή. 
7 Και ο Κύριος ήταν μαζί του όπου έβγαινε, κατευοδωνόταν και αποστάτησε ενάντια στον βασιλιά τής Ασσυρίας, και δεν τον δούλεψε. 
8 Αυτός πάταξε τους Φιλισταίους, μέχρι τη Γάζα και τα σύνορά της, από πύργο φυλάκων μέχρι οχυρή πόλη.

          ΣΧΟΛΙΑ :

      Υπάρχουν πουλιά που γεννάνε τα αυγά τους σε ξένες φωλιές, όπως ο κούκος κ.α. Τα άλλα πουλιά μαζί με τα δικά τους κλωσάνε και το ξένα Μια φορά σε ένα κοτέτσι μια κότα έκλωθε κάποια αυγά. Όταν ήρθε η ώρα και βγήκαν τα πουλιά, δύο από αυτά ήταν διαφορετικά από τα άλλα. Καθώς μεγάλωναν σιγά – σιγά, η διαφορά φαινόταν όλο και πιο πολύ. Αυτά τα πουλιά ξεχώριζαν, ήταν άσχημα, είχαν πιο μεγάλα πόδια, διαφορετικά φτερά, άλλη συμπεριφορά. Τα άλλα τα κορόιδευαν. Φαινόνταν τούτα τα πουλιά να μην τα χωράει το κοτέτσι. Πολλές φορές κοίταζαν προς τα πάνω, έκαναν προσπάθεια να πετάξουν. Καθώς είχαν μεγαλώσει αρκετά, μια μέρα, όπως έτρωγαν μέσα στο κοτέτσι, ακούστηκε πολύ ψηλά στον ουρανό μια κραυγή, ένα κρώξιμο. Καθώς τα "παράξενα" τούτα πουλιά το άκουσαν, άφησαν το φαγητό, σήκωσαν τα κεφάλια τους ψιλά έχοντας μια έντονη ανησυχία. Ακολούθησε ηρεμία και μετά από λίγο η κραυγή αυτή ξανακούστηκε. Τότε τα δύο πουλιά πήραν όση φορά μπορούσαν, πέταξαν ψιλά και χάθηκαν προς τον ουρανό. Τα άλλα κοτόπουλα που έμειναν πίσω  αναρωτιόνταν γιατί  έφυγαν, που πήγαν, θα χαθούν! Πώς άφησαν τη σιγουριά του κοτετσιού, την ασφάλεια, την τροφή... Κανένα δεν μπορούσε να καταλάβει τι έγινε και πώς έγινε. Όμως τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα; Τούτα τα δύο πουλιά δεν ήτανε κοτόπουλα, ήταν αετόπουλα. Καθώς άκουσαν την κραυγή ενός αετού που περνούσε από ψηλά, κατάλαβαν ποια ήταν, κατάλαβαν για πού προορίζονταν, κατάλαβαν ότι ήταν αετόπουλα, κατάλαβαν ότι δεν ήταν για το κοτέτσι, αλλά ήταν για μεγάλα ύψη, εκεί όπου ελεύθερα πετούν οι αϊτοί. Ήταν αετόπουλα…... δεν ήτανε κοτόπουλα......

    Τούτος ο άνθρωπος για τον οποίο διαβάσαμε, που το όνομά του ήταν ΕΖΕΚΙΑΣ, ήταν πνευματικά ένα αετόπουλο. Ήταν γιος του Άχαζ και  βασίλευσε στο βασίλειο του Ιούδα από το 716 έως το 687 πΧ συνολικά βασίλευσε 29 χρόνια και όταν ανέλαβε τη Βασιλεία ήταν 25 ετών.

    Ο λόγος του Θεού μας λέει σχετικά με τον Εζεκία: «δεν στάθηκε όμοιός του κανένας έπειτα απ’ αυτόν, ούτε πριν απ’ αυτόν» (ΙΗ/18: 5). Καθώς παρατηρεί κανείς τη ζωή του, εύλογα γεννάται το ερώτημα. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του; Όταν ήρθε στην εξουσία ο Εζεκίας το νότιο βασίλειο του Ιούδα ήταν ουσιαστικά υποτελής των Ασσυρίων. Η βασιλεία του έφερε μεγάλη αναμόρφωση. Ηγήθηκε μιας σταυροφορίας ενάντια σε κάθε μορφή ειδωλολατρίας, καταστρέφοντας ακόμα και τους "ιερούς τόπους" και το χάλκινο φίδι, που είχε υψώσει ο Μωυσής μέσα στην έρημο, μετά από υπόδειξη του Θεού, για τη θεραπεία του λαού από τα δαγκώματα των φιδιών. Το γεγονός αναφέρεται στο βιβλίο των "Αριθμών" (κεφ. ΚΑ/21). Το χάλκινο αυτό φίδι το είχαν κάνει είδωλο οι Ισραηλίτες και θυμιάτιζαν σ' αυτό και το προσκυνούσαν. Μάλιστα το είχαν ονομάσει «Νεχουσθάν», που σημαίνει στην κυριολεξία «χάλκινο είδωλο φιδιού».

    Ο Εζεκίας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους βασιλιάδες στο βασίλειο του Ιούδα και το στήριγμά του ήταν ένα και μοναδικό, η πίστη του στο Θεό. Μελετώντας τη ζωή του όπως μας την περιγράφει ο Λόγος του Θεού, παρατηρούμε ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του.

 1/ «Έλπισε επί τον Κύριον» ( Βασιλέων Β΄ ΙΗ : 5).

 Δεν  είχε την ελπίδα του στον ισχυρό στρατό, δεν ήλπιζε σε ανθρώπινα συστήματα, στην ανθρώπινη ευφυΐα. Είναι νωπά στη μνήμη όλων μας τα συνθήματα: Ο σοσιαλισμός ή ο Κομουνισμός ή ο Φιλελευθερισμός θα φέρουν την ισότητα, την ευημερία, την ειρήνη των λαών. Δεν μπόρεσαν τίποτα απ’ όλα αυτά να επιφέρουν τα ανθρώπινα συστήματα, αντίθετα κατέρρευσαν από μόνα τους. Τούτος ο άνθρωπος ο Εζεκίας, δεν ήλπισε σε ανθρώπους, μορφωμένους, οικονομικά ισχυρούς ή άλλους. Η Ελπίδα του ήταν ο Θεός. Στον ψαλμό ΡΚΑ/121: 2 αναφέρεται. «Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη πόθεν θέλει έλθει η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην». Αλήθεια, πόσο βαθιά είχε πιάσει το νόημα. Ο λόγος τους Θεού μας λέει ότι είναι «επικατάρατος όστις ελπίζει επί άνθρωπον» (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Ο Εζεκίας όλες του τις ελπίδες τις ακούμπησε στον Κύριο. «Όποιος ελπίσει επ’ Αυτόν δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα» (Ησαΐας ΚΗ/28: 16). Είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος να απελευθερωθεί από κάθε τι γήινο και ανθρώπινο και να αποθέσει την ελπίδα του στο ζωντανό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό του ουρανού. Τούτο είναι προϋπόθεση για την επιτυχία μας. Πόσες αποτυχίες αλήθεια γνωρίσαμε όλοι τον «καιρόν της αγνοίας» καθώς δε γνωρίζαμε τον Κύριο και προσπαθούσαμε να στηριχθούμε σε άλλα πράγματα. Ευχαριστούμε το Θεό, γιατί μια μέρα άνοιξε τα μάτια μας και πουλήσαμε όλους τους "μαργαρίτες" που είχαμε μαζέψει στη ζωή μας, για να αγοράσουμε τον έναν το μεγάλο, τον ανεκτίμητο, τον λαμπρό "μαργαρίτη", τον Ιησού Χριστό. (Ματθαίος ΙΓ/13: 46).

 2/ «Προσεκολλήθη εις τον Κύριον» (εδ. 6).

 Καθώς «έλπισε επί τον Κύριον», προσεκολλήθη εις τον Κύριον. Εδώ πλέον μιλάμε για μια άλλη σχέση, για μια σχέση ζωής. Πώς κολλάει το χταπόδι ή η βδέλλα πάνω στο βράχο, έτσι προσκολλήθηκε και ο Εζεκίας πάνω στον Κύριο. Παραχωρήθηκε στον Κύριο τελείως. Έδωσε την πρωτοπορία μέσα στη ζωή του στον Κύριο. Ο Κύριος να οδηγεί, να νουθετεί, να διδάσκει, να αποκαλύπτει, να διατάζει. Τα πάντα στον Κύριο. Καμιά σκιά, τίποτε δεν κράτησε για τον εαυτόν του ο Εζεκίας. Τι ωραίο τούτο το βήμα! Έχεις, ψυχή, προσκολληθεί στον Κύριο; Έχεις αφήσει τα πάντα στα χέρια του Κυρίου; Εάν ναι η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη, εάν όχι η αποτυχία είναι σίγουρη, γιατί τίποτα γήινο, τίποτα ανθρώπινο δε θα ευοδωθεί.

3/ «Δεν απεμακρύνθη απ’ όπισθεν αυτού». (εδάφ. 6).

 Τα δύο τελευταία εδάφια είναι σε απόλυτη σχέση και εξάρτηση μεταξύ τους. Ο Κύριος μας θέλει «προσκολλημένους» και «σταθερούς». Πόσο ασταθής είναι ο άνθρωπος! Ολόκληρη η ιστορία λαών, αλλά και ανθρώπων αποτυπώνεται σε σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις τους με το Θεό. Ο Κύριος μας θέλει σταθερούς, όχι σαν το κύμα της θάλασσας που πάει πότε μπροστά και πότε πίσω (Εφεσίους Δ/4: 14). Όχι τι μία είμαι του Κυρίου και την άλλη δεν είμαι. Μήπως πρέπει να προετοιμαστώ ακόμα, για να πάω στον Κύριο; Μεγάλα παιγνίδια έπαιξε ο εχθρός της ψυχής με τούτα τα διλήμματα. Ο Κύριος και σήμερα καλεί την κάθε ψυχή να έλθει κοντά Του και να προσκολληθεί σ’ Αυτόν. Όπως είσαι, μην αναβάλεις, γιατί "σήμερα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, σήμερα είναι καιρός σωτηρίας" (Β' Κορινθίους Σ/6: 2). Ο Κύριος περιμένει τον καθένα να πάει κοντά Του, όπως είναι. Φανταστείτε τον "άσωτο" να περίμενε να καθαριστεί από τις βρομιές των γουρουνιών και να έλθει στον Πατέρα του. Ποτέ δε θα καθαριζόταν, ποτέ δεν θα ερχόταν στον Κύριο και ποτέ δε θα σωζόταν. Στην κατάσταση που ήταν ο Πατέρας τον πλησίασε και τον κατεφίλησε στο βρώμικο τράχηλο (Λουκάς ΙΕ/15: 20). Αυτή είναι η αγάπη του Πατέρα. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού για τον κάθε χαμένο, για τον κάθε αμαρτωλό άνθρωπο που ειλικρινά θα μετανοήσει για τη ζωή του. Πολέμησε με μεγάλους εχθρούς ο Εζεκίας, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στην πορεία της ζωής του, όμως δεν απομακρύνθηκε από τον Κύριο. Διακρινόταν για μια ζωή συνέπειας, συνέχειας και συμπόρευσης με τον Κύριο. Μαζί με τον προκάτοχό του τον Δαβίδ ήταν έτοιμος να ψάλλει: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου» (Ψαλμός ΚΓ/23: 1).

4/ «Εφύλαξε τας εντολάς Του». (εδ. 6).
    Φύλαξε τις εντολές του Θεού, όπως ο Θεός τις είχε δώσει στο Μωυσή. Πόσο πιο πολύ εμείς σήμερα θα πρέπει να φυλάμε τις εντολές του Θεού, όπως αυτές αναφέρονται μέσα στο γραπτό Λόγο του. Στην επιστολή "Α΄ Ιωάννου", εδαφ. 2,3 αναφέρεται: «Εκ τούτου γνωρίζομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν». Διότι «αυτή είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τα εντολάς αυτού και αι εντολαί αυτόύ βαρεία δεν είναι» (Α' Ιωάννου Ε/5: 3). Οι εντολές του Θεού για τον άνθρωπο του κόσμου είναι ανυπέρβλητες. Όμως για το παιδί του Θεού δεν είναι βαριές. Το μεγάλο βάρος το σηκώνει ο Κύριος, που ακολουθεί πάντοτε το δικό Του παιδί. Όμως υπάρχει και εδώ μια προϋπόθεση, για να φυλάξει κανείς τις εντολές τους Θεού, θα πρέπει να τις γνωρίζει. Και για να τις γνωρίζει θα πρέπει αδιάκοπα να μελετά το λόγο του Θεού. Η μεγαλύτερη ασφάλεια στην πνευματική μας ζωή είναι η καθημερινή μελέτη του λόγου του Θεού. Η «μάχαιρα του πνεύματος» (Εφεσίους Σ : 17) με την οποία καλούμεθα να αγωνιστούμε μέσα σ’ έναν κόσμο που αρνείται το Θεό, θα πρέπει κάθε στιγμή να είναι "τροχισμένη" με τη μελέτη, για να μπορεί να φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

5/ «Εκαμε το ευθές ενώπιον του Κυρίου» (εδ. 3).

Εδώ είμαστε ακριβώς στην καρδιά του μυστικού της επιτυχίας του Εζεκία. Ο δρόμος και η πορεία του προς το Θεό ήταν ένα ίσο μονοπάτι. Όχι σήμερα εδώ, αύριο αλλού, όχι αλλαγή πορείας, όχι σήμερα ναι αύριο όχι. Τούτη την ευθεία πορεία μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος γνωρίζει και ο Θεός. Δεν μπορούν πολλές φορές οι άλλοι άνθρωποι να αντιληφθούν την πορεία του συνανθρώπου τους απέναντι στον Κύριο. Στην επιστολή "Β΄ Πέτρου" (Β/2: 15), ο Κύριος προειδοποιεί: «Αφήσαντες την ευθείαν οδόν και ακολούθησαν την οδόν του Βαλαάμ όστις ηγάπησεν τον μισθόν της αδικίας». Είναι ένα φοβερό πνευματικό κατάντημα τούτο. Ο Κύριος που "ερευνά νεφρούς και καρδίας" (Ιερεμίας ΙΑ/11: 20) γνωρίζει κάθε στιγμή σε τι κατάσταση βρίσκεται η καρδιά του κάθε ανθρώπου, από την οποία καρδιά πηγάζουν τα πάντα, εκείνα που οδηγούν σε ευλογία και εκείνα που οδηγούν σε κατάρα. Ας είναι ευθεία η σχέση μας με το Θεό, για να δούμε ευλογίες, για να δούμε θαυμαστά αποτελέσματα.

    Τούτος ο άνθρωπος δεν έμεινε σ’ αυτά μόνον. «αφήρεσε…. κατέθραυσε….. κατέκοψε». Εδώ βλέπουμε ένα δυναμικό επαναστάτη που αγωνίζεται για τη δόξα του Θεού. Παραμένει ασυμβίβαστος και ενεργεί με αποκλειστικό γνώμονα το θέλημα του Θεού και τη Σωτηρία του λαού του, ο οποίος βρισκόταν σε πλάνη και είχε απομακρυνθεί από το ζωντανό και αληθινό Θεό. Ένας λαός που είχε ξεχάσει τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού και είχε ξεπέσει στη λατρεία των ειδώλων. Πόση ανάγκη είχε ο λαός τούτος την ασυμβίβαστη στάση του Εζεκία! Πόση ανάγκη το έχουν και στη δική μας περίπτωση οι άνθρωποι που μας περιβάλουν, καθώς βρίσκονται στην ίδια πνευματική κατάσταση. Η σιωπή σε κρίσιμες στιγμές ονομάζεται συμβιβασμός, ονομάζεται υποχώρηση, πολλές φορές ταύτιση. Όλα τούτα είναι πραγματικά ένας γόρδιος δεσμός που μόνον η προσευχή μπορεί να οπλίσει χέρι του πιστού ανθρώπου και με μίας να κόψει τους δεσμούς, αυτούς με τους οποίους ο εχθρός έχει δέσει τον κόσμο όλον. Αφαίρεσε..., κατέθραυσε...., κατέκοψε.....

6/ «Ανοιξε τις θύρες του Οίκου του Κυρίου». (ΚΘ/29: 3).

     Τι ωραίο είναι τούτο. Να ανοίγουμε "πόρτες" στην πνευματική μας ζωή για τη σωτηρία και άλλων πολυτίμων ψυχών και να μην κλείνουμε το δρόμο σε όλους όσους θέλουν να εισέλθουν. Είχε πραγματικά εγκαταλειφθεί ο Θεός από το λαό Του. Ο 25χρονος Εζεκίας με τη βοήθεια του Θεού δε συμβιβάζεται και δεν υποχωρεί  σε τίποτα. Σπρώχνει, διαβαίνει, ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του Ναού, ξεκινώντας μια καινούργια πορεία μέσα από την οποία θα ευλογηθεί ολόκληρος ο λαός του Θεού, καθώς κάτω από το σφυροκόπημα του ελέγχου του Εζεκία, θα μετανοήσει και θα εκζητήσει τον Κύριο. Τι θαυμαστά αποτελέσματα μπορεί να φέρει και στους γύρω μας η άκαμπτη και ασυμβίβαστη στάση μας για τα πράγματα του Θεού! Τελειώνοντας θα επαναλαμβάναμε μια φράση που ο Κύριος είχε πεί στη Σαμαρείτισα: «Τοιούτους εκζητεί ο Κύριος» (Ιωάννης Δ/4: 23). Τέτοιους ανθρώπους σαν τον Εζεκία έχει ανάγκη ο Κύριος για το Έργο Του. Τέτοιους επιζητεί να βρει και σήμερα μέσα στην εκκλησία του. «Ήτο μετ’ αυτού και κατευοδούτο όπου εξήρχετο». (εδ. 7). Τι καταξίωση τούτη από έναν Κύριο, ο οποίος είναι μισθαποδότης! (Εβραίους ΙΑ/11: 6). Έρχεται και μαζί του φέρνει το μισθό για τον καθένα από μας. Εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του θα αντιλαλήσουν τα ουράνια από το κάλεσμα του Κυρίου: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματθαίος ΚΕ/25: 23). ---

*** Σχετική δημοσίευση για το Βασιλιά του Ισραήλ Εζεκία έχει γίνει στο blog   στις 7-8-17 & στις 26-12-19.-