Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ: Ένα λαμπρό ξεκίνημα - ένα άδοξο τέλος.

       Βιβλίον "Β'  ΧΡΟΝΙΚΩΝ,  κεφ. ΙΔ/14 .

1 ΚΑΙ ο Αβιά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του, και τον έθαψαν στην πόλη τού Δαβίδ και αντ' αυτού βασίλευσε ο Ασά, ο γιος του. Στις ημέρες του η γη ησύχασε δέκα χρόνια. 
2 Και ο Ασά έκανε το καλό και το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του 
3 επειδή, αφαίρεσε τα θυσιαστήρια των ξένων θεών, και τους ψηλούς τόπους, και κατασύντριψε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση 
4 και είπε στον Ιούδα να εκζητούν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, και να εκτελούν τους νόμους και τις εντολές. 
5 Ακόμα, αφαίρεσε τους ψηλούς τόπους, και τα είδωλα από όλες τις πόλεις τού Ιούδα και το βασίλειο ησύχασε μπροστά του. 
6 Και οικοδόμησε οχυρές πόλεις στη γη τού Ιούδα επειδή η γη είχε ησυχάσει, και δεν υπήρχε σ' αυτόν πόλεμος στα χρόνια εκείνα, για τον λόγο ότι ο Κύριος του είχε δώσει ανάπαυση. 
7 Γι' αυτό, είπε στον Ιούδα: Ας οικοδομήσουμε αυτές τις πόλεις, και ας κάνουμε γύρω τους τείχη, και πύργους, πύλες, και μοχλούς, εφόσον είμαστε κύριοι της γης, επειδή εκζητήσαμε τον Κύριο τον Θεό μας τον εκζητήσαμε, και μας έδωσε ολόγυρα ανάπαυση. Και οικοδόμησαν και ευοδώθηκαν. 
8 Ο Ασά, μάλιστα, είχε στρατό από τον Ιούδα 300.000, που έφερναν επιμήκεις ασπίδες και λόγχες και από τον Βενιαμίν, 280.000, ασπιδοφόρους και τοξότες όλοι αυτοί ήσαν ισχυροί με δύναμη. 
9 Και εναντίον τους βγήκε ο Αιθίοπας, ο Ζερά, με 1.000.000 στρατό, και με 300 άμαξες, και ήρθε μέχρι τη Μαρησά. 
10 Και ο Ασά βγήκε εναντίον του, και παρατάχθηκαν σε μάχη στη φάραγγα Σεφαθά, κοντά στη Μαρησά. 
11 Και ο Ασά βόησε στον Κύριο τον Θεό του, και είπε: Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησέ μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον σου. 
12 Και ο Κύριος πάταξε τους Αιθίοπες μπροστά στον Ασά, και μπροστά στον Ιούδa και οι Αιθίοπες έφυγαν. 
13 Και ο Ασά και ο λαός μαζί του τους καταδίωξαν μέχρι τα Γέραρα και έπεσαν από τους Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε δεν μπορούσαν πλέον να συνέλθουν επειδή, συντρίφτηκαν μπροστά στον Κύριο, και μπροστά στον στρατό του και πήραν λάφυρα πολλά, σε υπερβολικό βαθμό. 
14 Και πάταξαν τις πόλεις ολόγυρα από τα Γέραρα επειδή, ο φόβος τού Κυρίου έπεσε επάνω τους και λαφυραγώγησαν όλες τις πόλεις επειδή, μέσα σ' αυτές υπήρχαν πολλά λάφυρα. 
15 Ακόμα, πάταξαν και τις επαύλεις των ποιμνίων, και πήραν πολλά πρόβατα και καμήλες, και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ.

       Βιβλίον  "ΧΡΟΝΙΚΩΝ Β΄",  κεφ. ΙΕ/15,
1 ΤΟΤΕ, ήρθε το Πνεύμα τού Θεού επάνω στον Αζαρία, τον γιο τού Ωδήδ 
2 και βγήκε σε συνάντηση του Ασά, και του είπε: Ακούστε με, Ασά, και ολόκληρος ο Ιούδας και ο Βενιαμίν: Ο Κύριος είναι με σας, όταν εσείς είστε μ' αυτόν και αν τον εκζητάτε, θα βρεθεί σε σας αν, όμως, τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει 
3 πολύ καιρό μεν ο Ισραήλ στάθηκε χωρίς τον αληθινό Θεό, και χωρίς ιερέα που να διδάσκει, και χωρίς νόμο 
4 όταν, όμως, στη στενοχώρια τους γύρισαν στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, και τον εκζήτησαν, βρέθηκε σ' αυτούς 
5 και στους καιρούς εκείνους δεν υπήρχε ειρήνη στον εξερχόμενο, και στον εισερχόμενο, αλλ' υπήρχαν μεγάλες ταραχές επάνω σε όλους τους κατοίκους των τόπων 
6 και φθειρόταν έθνος από έθνος, και πόλη από πόλη επειδή, ο Θεός τούς κατέθλιβε με κάθε στενοχώρια 
7 εσείς, όμως, ενδυναμώνεστε, και ας μη είναι χαλαρωμένα τα χέρια σας επειδή, στο έργο σας θα υπάρξει μισθός. 
8 Και όταν ο Ασά άκουσε αυτά τα λόγια, και την προφητεία τού προφήτη Ωδήδ, ενδυναμώθηκε, και απέβαλε τα βδελύγματα από ολόκληρη τη γη τού Ιούδα και του Βενιαμίν, και από τις πόλεις που πήρε από το βουνό Εφραϊμ, και ανανέωσε το θυσιαστήριο του Κυρίου, που ήταν μπροστά στον πρόναο του Κυρίου. 
9 Και συγκέντρωσε ολόκληρο τον Ιούδα και τον Βενιαμίν, και εκείνους που παροικούσαν κοντά τους, από τον Εφραϊμ και τον Μανασσή, και από τον Συμεών επειδή, πολλοί από τον Ισραήλ προσχώρησαν σ' αυτόν, βλέποντας ότι ο Κύριος ο Θεός του ήταν μαζί του. 
10 Και συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ, κατά τον τρίτο μήνα, του 15ου χρόνου τής βασιλείας τού Ασά. 
11 Και πρόσφεραν στον Κύριο θυσίες, εκείνη την ημέρα, από τα λάφυρα που έφεραν, 700 βόδια, και 7.000 πρόβατα. 
12 Και μπήκαν σε συνθήκη να εκζητήσουν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, από ολόκληρη την καρδιά τους και από ολόκληρη την ψυχή τους 
13 και κάθε ένας που δεν θα εκζητήσει τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, να θανατώνεται, από μικρόν μέχρι μεγάλον, από άνδρα μέχρι γυναίκα. 
14 Και ορκίστηκαν στον Κύριο, με δυνατή φωνή, και με αλαλαγμό, και με σάλπιγγα, και με κεράτινες σάλπιγγες. 
15 Και ολόκληρος ο Ιούδας ευφράνθηκε στον όρκο επειδή, ορκίστηκαν από ολόκληρη την καρδιά τους, και τον εκζήτησαν με ολόκληρη τη θέλησή τους και βρέθηκε σ' αυτούς και ο Κύριος τους έδωσε ανάπαυση ολόγυρα. 
16 Ακόμα και τη Μααχά, τη μητέρα τού βασιλιά Ασά, την απέβαλε από το να είναι βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο στο άλσος και ο Ασά κατέκοψε το είδωλό της, και το σύντριψε και το έκαψε στον χείμαρρο των Κέδρων. 
17 Όμως, οι ψηλοί τόποι δεν αφαιρέθηκαν από τον Ισραήλ εντούτοις, η καρδιά τού Ασά ήταν τέλεια όλες τις ημέρες του. 
18 Και έφερε στον οίκο τού Θεού τα αφιερώματα του πατέρα του, και τα δικά του αφιερώματα, ασήμι, χρυσάφι, και σκεύη. 
19 Και δεν έγινε πόλεμος μέχρι τον 35ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά.

       ΣΧΟΛΙΑ:
      Ο Ασά βασίλευσε  στο νότιο βασίλειο του Ισραήλ, στο βασίλειο του Ιούδα, 40  ολόκληρα χρόνια (917 – 877). Αρχικά βλέπουμε να έχει ένα λαμπρό πνευματικό ξεκίνημα, βλέπουμε να είναι ευσεβής, να έχει φόβο Θεού,  «να στηρίζεται επί τον Κύριον»,  να υπηρετεί τον Κύριο με ζήλο, να  έχει θάρρος και αυτοπεποίθηση. Η θερμή πίστη του τον οδηγεί  σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις.  Κατήργησε τα ξένα θυσιαστήρια, γκρέμισε τους ξένους θεούς, κατέστρεψε τους υψηλούς τόπους, τα αγάλματα, κατέκοψε τα άλση, απομάκρυνε όλους αυτούς τους Σοδομίτες. Ακόμα  δε δίστασε και τη μητέρα του να αποβάλει από βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο.  Επίσης οργάνωσε  έναν άριστο στρατό   580.000 ανδρών και οχύρωσε τις πόλεις του βασιλείου του από επιθέσεις ξένων ειδωλολατρικών λαών.
    Ο Ασά μέσα από το μεγάλο ζήλο του για τα πράγματα του Θεού επέφερε μια πνευματική αναζωπύρωση στο βασίλειο του Ιούδα (νότιο βασίλειο), και πρόσταξε το λαό του να κάνουν το θέλημα του Κυρίου, του Θεού των προγόνων τους και να εφαρμόζουν το Νόμο και τις εντολές του. Επωφελούμενος την ειρήνη και την ανάπαυση που τους χάρισε ο Κύριος, προέβη σε πολλά ειρηνικά έργα: «Είπε στο λαό του Ιούδα: Ας κάνουμε επισκευές σ’ αυτές τις πόλεις και ας κτίσουμε γύρω τους τείχη και πύργους με πόρτες και αμπάρες. Τώρα πια εμείς είμαστε κύριοι της χώρας, γιατί κάναμε το θέλημα του Κυρίου του Θεού μας κι Εκείνος μας εξασφάλισε ησυχία από παντού». Το γεγονός ότι βαδίζουμε αρμονικά με τον Κύριο δε σημαίνει ότι θα πάνε όλα καλά στη ζωή μας και δε θ’ αντιμετωπίσουμε προβλήματα. Και πράγματι δεν άργησε να έρθει η δοκιμασία.
       Ενώ για δέκα σχεδόν χρόνια είχε υπάρξει ειρήνη με τους γύρω λαούς, ξαφνικά έφτασαν πολύ άσχημα νέα. Στρατός Αιγυπτιακός με αρχηγό τον Ζερά αποτελούμενος από 1.000.000 στρατιωτών είχε εισβάλει από το νότιο τμήμα του βασιλείου και απείχε 100 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ.
    Ο βασιλιάς Ασά, ο πιστός αυτός άνθρωπος του Θεού, μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, πριν κάνει ο,τιδήποτε, για να αντιμετωπίσει τον εχθρό, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και ζήτησε βοήθεια από το Θεό. Λίγα λόγια είπε, αλλά με πολύ μεγάλο νόημα, που έδειχναν το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο. Είπε λοιπόν προσευχόμενος προς το Θεό: «Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησε μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά Σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας, ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου» (Β' Χρονικών ΙΔ/14: 11).
    Με την προσευχή αυτή ο Ασά δέχεται την παντοδυναμία του Θεού. Δέχεται ότι ο Θεός μπορεί να βοηθήσει, αυτούς που έχουν πολύ δύναμη, αλλά και αυτούς που δεν έχουν δύναμη. Άλλωστε «τι είναι αδύνατον εις τον Κύριο;» (Λουκάς Α/1: 37). Έτσι λοιπόν ζητάει από το Θεό να τον βοηθήσει. Δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά στηρίζεται αποκλειστικά στον Κύριο. Μπροστά σε μια τέτοια πίστη, μπροστά σε μια τόσο θερμή προσευχή, από την ώρα που ανέθεσε το πρόβλημά του στον Κύριο, η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει ότι "ο Κύριος είναι βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι" (Ψαλμός ΜΣ/46: 1). Είναι Θεός ακούων προσευχήν (Ψαλμός ΞΕ/65: 2).
    Ο Θεός έβαλε πνεύμα πανικού στους εχθρούς τους και οι Αιθίοπες ετράπησαν σε φυγή. Τη μάχη την έδωσε ο Θεός για το λαό Του και τα στρατεύματα του εχθρού κατασυντρίφτηκαν. Μια τέτοια προσευχή είναι πρόκληση για το Θεό. «Ας μην υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου». Δε λέει εναντίον μας, γιατί έχει κάνει το πρόβλημά του πρόβλημα του Θεού. Η απάντηση του Θεού στην προσευχή του Ασά ήταν άμεση. Ο στρατός του Ασά τους κατεδίωξε μέχρι τα Γέραρα και σκοτώθηκαν Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε ήταν αδύνατο πια οι υπόλοιποι να ανασυγκροτηθούν. Αυτή η μεγάλη στρατιωτική δύναμη είχε συντριφτεί από τον Κύριο. Χτύπησαν όλες τις πόλεις γύρω από τα Γέραρα, γιατί ο τρόμος του Κυρίου είχε πέσει βαρύς επάνω τους. Ο στρατός του Ιούδα τις λεηλάτησε όλες, γιατί υπήρχαν πολλά λάφυρα σ’ αυτές. Αυτά είναι τα αποτελέσματα στη ζωή για εκείνη την ψυχή που εμπιστεύεται τον Κύριο. 
    Στην ψυχή που παίρνει το πρόβλημά της και το φέρνει μπροστά στο Θεό, με προσευχή, με πίστη, με απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον. Πόσο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός άλλου βασιλιά του Εζεκία. Όταν έλαβε μια απειλητική επιστολή από τον Ραβ-σάκη, στρατηγό του βασιλιά της Ασσυρίας,  ο Εζεκίας, έφερε την επιστολή μπροστά στον Κύριο (Β' Βασιλέων  ΙΘ/19: 14). Την έφερε για να την διαβάσει ο Κύριος και να αποφασίσει Αυτός τι να κάνει, γιατί ο Εζεκίας ήταν ανήμπορος.
    Ψυχή, φέρε το πρόβλημά σου στον Κύριο να το διαβάσει και "έλπιζε επ’ Αυτόν και Αυτός θέλει ενεργήσει" (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Τη θριαμβευτική αυτή νίκη έρχεται να ερμηνεύσει ο προφήτης Ανανί δια του πνεύματος του Θεού στον Ασά με τα εξής λόγια : «Οι Αιθίοπες και οι Λύβιοι δεν ήταν στράτευμα μέγα, μετά πολυάριθμων αμαξών και ίππων; Επειδή όμως επιστηρίχθης εις τον Κύριον, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα στου» (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 8).
    Απ’ όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι από την ώρα που θα αναθέσουμε κάποια υπόθεσή μας στο Θεό, δε σημαίνει ότι από εκείνη τη στιγμή "θα σταυρώσουμε τα χέρια" και θα περιμένουμε. Όχι αντίθετα θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που θα έχουμε στη διάθεσή μας και ο Θεός θα τα ευλογήσει και θα μας δώσει τη νίκη, αν αυτή βέβαια είναι σύμφωνη με το θέλημά Του και είναι για την οικοδομή μας. Όταν ο Ασά πληροφορήθηκε την επίθεση του εχθρού δεν είπε: Αφού θα στηρίζομαι στον Κύριο, επομένως δεν χρειάζεται να παρατάξω το στράτευμά μου απέναντι στον εχθρό. Σε κάθε περίπτωση εμείς πάντοτε θα κάνουμε εκείνο που μπορούμε να κάνουμε και ο Θεός θα το ευλογήσει και θα κάνει όλα εκείνα που είναι πέρα από τις δικές μας δυνάμεις.
     Άραγε τι ακριβώς σημαίνει: «Επιστηρίζομαι επί τον Κύριον». Σημαίνει μήπως ότι στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, αλλά και στη δύναμη του Θεού; Ασφαλώς όχι. Ο άνθρωπος του Θεού, ο Ασά, με την προσευχή που έκανε δείχνει καθαρά ότι δε στηρίζεται στη δύναμη του στρατού του, αντίθετα θεωρεί ότι ο στρατός δεν είναι απαραίτητος παράγοντας για τη νίκη, διότι λέει ότι ο Θεός δύναται να βοηθήσει και αυτούς που δεν έχουν καμία δύναμη. Ο Θεός είναι έτοιμος να επέμβει και να δώσει θαυμαστή και ασύλληπτη λύση σε ένα πρόβλημά μας, είτε εμείς διαθέτουμε κάποιες δυνάμεις, για να το αντιμετωπίσουμε, είτε δε διαθέτουμε.
    Στη μάχη που αναφέρουμε ο Ασά παραμέρισε τις δικές του δυνάμεις, τις θεώρησε, ως μηδαμινές και ζήτησε και στηρίχτηκε στο Θεό, που αποτελεί τη μόνη ασφαλή λύση. Μετά από αυτή τη ζωντανή επέμβαση του Θεού η μάχη κερδίστηκε. Η ειρήνη επανήλθε και πάλι στο βασίλειο του Ιούδα. Ο Ασά εισήλθε σε συνθήκη με τον Κύριο, αυτός και ο λαός του ύστερα από την προτροπή ενός προφήτη του Θεού, του Αζαρία, που είπε : Άκουσέ με Ασά, του είπε εσύ και όλος ο λαός των φυλών Ιούδα και Βενιαμίν. Ο Κύριος είναι μαζί σας, όταν κι εσείς είστε μαζί του. Αν τον αναζητάτε θα τον βρίσκετε, αν όμως τον εγκαταλείψετε θα σας εγκαταλείψει. (ΙΕ/15 :2). Συμφώνησαν να λατρεύουν τον Κύριο, το Θεό των προγόνων τους, με όλη την καρδιά και την ψυχή τους. Οποιοσδήποτε, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, που δεν θα λάτρευε τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ, θα θανατωνόταν. Ορκίστηκαν κιόλας στον Κύριο με δυνατές φωνές, με κραυγές και σάλπιγγες και με κέρατα κριαριών. Όλος ο λαός του Ιούδα χαίρονταν για τον όρκο τους αυτό, που τον είχαν δώσει μ’ όλη τους την καρδιά (Β' Χρονικών  ΙΕ/15: 12-15).
    Μέχρις του σημείου αυτού ο Ασά βαθμολογείται με "άριστα"! Ενεργεί σαν ένας πιστός βασιλιάς, σαν ένας άνθρωπος που έχει βαθιά και ακλόνητη πίστη στο Θεό.

    Όμως καθώς τα χρόνια περνούν, παρατηρώντας κανείς την πνευματική πορεία του ανθρώπου αυτού, με το τόσο λαμπρό και εντυπωσιακό ξεκίνημα, θα λέγαμε ότι η σχέση του με το Θεό ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία. Αντί να γίνεται όλο και πιο "θερμός", γίνεται πιο "χαλαρός" με τα πράγματα του Θεού. Αντί να γίνεται «έτι άγιος» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11), θα δούμε παρακάτω ότι ζει μια συμβιβασμένη ζωή αρκετά μακριά από το θέλημα του Θεού, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι μέσα στο θέλημα του Θεού. Είναι αυτή μια αρνητική κατάσταση, που πολλές φορές συναντάται μέσα στην πνευματική ζωή χριστιανών ανθρώπων. Ενώ ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό, με πολλή όρεξη την πνευματική τους πορεία, στη συνέχεια γίνονται χαλαροί, ενώ ταυτόχρονα νομίζουν ότι ο Θεός ευαρεστείται στην στάση τους αυτή και ότι είναι σωστοί απέναντι στα πράγματα του Θεού. Πολλές φορές μάλιστα νομίζουν ότι ο Θεός είναι μαζί τους, όπως ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση του Σαμψών, ο οποίος δε γνώριζε ότι ο Θεός εξαιτίας της άστατης ζωής του και της κακής συμπεριφοράς του είχε απομακρυνθεί από κοντά του (Κριτές ΙΣ/16: 20).

    Ας μελετήσουμε το επόμενο κεφάλαιο 
    βιβλίο. Β' Χρονικών , κεφ. ΙΣ/16.
   
1 Στον 36ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά, ο Βαασά, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, ανέβηκε ενάντια στον Ιούδα, και οικοδόμησε τη Ραμά, για να μη αφήνει κανέναν να βγαίνει ούτε να μπαίνει προς τον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα. 
2 Τότε, ο Ασά έβγαλε το ασήμι και το χρυσάφι από τους θησαυρούς τού οίκου τού Κυρίου, και του παλατιού τού βασιλιά, και τα έστειλε στον Βεν-αδάδ, τον βασιλιά τής Συρίας, που κατοικούσε στη Δαμασκό, λέγοντας: 
3 Ας γίνει συνθήκη ανάμεσα σε μένα και σε σένα, όπως υπήρχε και ανάμεσα στον πατέρα μου και τον πατέρα σου δες, σου έστειλα ασήμι και χρυσάφι πήγαινε, διάλυσε τη συνθήκη σου, που έχεις με τον Βαασά, τον βασιλιά τού Ισραήλ, για να αναχωρήσει από μένα. 
4 Και ο Βεν-αδάδ εισάκουσε τον βασιλιά Ασά, και έστειλε τους αρχηγούς των δυνάμεών του ενάντια στις πόλεις τού Ισραήλ και πάταξαν την Ιιών, και τη Δαν, και την Αβέλ-μαϊμ, και όλες τις αποθήκες των πόλεων του Νεφθαλί. 
5 Και καθώς ο Βαασά το άκουσε, σταμάτησε να οικοδομεί τη Ραμά, και εγκατέλειψε το έργο του. 
6 Και ο βασιλιάς Ασά παρέλαβε ολόκληρο τον Ιούδα, και σήκωσαν τις πέτρες τής Ραμά, και τα ξύλα της, με τα οποία οικοδομούσε ο Βαασά και μ' αυτά οικοδόμησε τη Γαβαά και τη Μισπά. 
7 Και κατά τον καιρό εκείνο, ο Ανανί, ο βλέπων, ήρθε στον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα, και του είπε: Επειδή, στηρίχθηκες επάνω στον βασιλιά τής Συρίας, και δεν στηρίχθηκες επάνω στον Κύριο τον Θεό σου, γι' αυτό ο στρατός τού βασιλιά τής Συρίας ξέφυγε από το χέρι σο 
8 οι Αιθίοπες και οι Λίβυοι δεν ήσαν μεγάλος στρατός, με πολυάριθμες άμαξες και καβαλάρηδες; Επειδή, όμως, στηρίχθηκες στον Κύριο, τους παρέδωσε στο χέρι σου 
9 δεδομένου ότι, τα μάτια τού Κυρίου περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, για να φανεί δυνατός σε όσους έχουν την καρδιά τους τέλεια προς αυτόν σε τούτο έπραξες με αφροσύνη γι' αυτό, στο εξής θα έχεις πολέμους. 
10 Και ο Ασά οργίστηκε ενάντια στον βλέποντα, και τον έβαλε σε φυλακή επειδή, για το πράγμα αυτό αγανάκτησε εναντίον του. Και ο Ασά κατέθλιψε μερικούς από τον λαό κατά τον καιρό εκείνο. 
11 Και δέστε, οι πράξεις τού Ασά, οι πρώτες και οι τελευταίες, δέστε, είναι γραμμένες στο βιβλίο των βασιλιάδων τού Ιούδα και του Ισραήλ. 
12 Και ο Ασά αρρώστησε στα πόδια του στον 39ο χρόνο τής βασιλείας του, μέχρις ότου η αρρώστια του έγινε πολύ μεγάλη όμως, ούτε στην αρρώστια του εκζήτησε τον Κύριο, αλλά τους γιατρούς. 
13 Και ο Ασά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του και πέθανε τον 41ο χρόνο τής βασιλείας του. 
14 Και τον έθαψαν στον τάφο του, που είχε σκάψει για τον εαυτό του στην πόλη τού Δαβίδ, και τον έβαλαν επάνω σε κρεβάτι γεμάτο από ευωδία και διάφορα μυρεψικά αρώματα και του έκαναν μια υπερβολικά μεγάλη καύση.

      ΣΧΟΛΙΑ :
    Ο Θεός είχε ήδη δώσει εντολή όλοι οι Ισραηλίτες να τελούν τις εθνικές τους γιορτές στις ίδιες ημερομηνίες και στον ίδιο τόπο την Ιερουσαλήμ. Να είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού. Ένας όμως βασιλιάς του βόρειου βασιλείου ήθελε να αποκόψει τους υπηκόους του από το να μεταβαίνουν στην Ιερουσαλήμ, η οποία ανήκε στο νότιο βασίλειο. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «το τριακοστό έκτο έτος της βασιλείας του Ασά, ο Βασά, βασιλιάς του Ισραήλ (βόρειο βασίλειο) πήγε να πολεμήσει τον Ιούδα και οχύρωσε τη Ραμά, για να εμποδίσει το βασιλιά Ασά και τους κατοίκους του Ιούδα να κυκλοφορούν ελεύθερα από την πλευρά αυτή» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 1).
    Πάλι μια νέα μάχη αρχίζει, ένας νέος κίνδυνος, αυτή τη φορά από το βασίλειο του Ισραήλ, η οποία συνέβη 20 χρόνια μετά. Ένας κίνδυνος πολύ κατώτερος από τον προηγούμενο. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση ο Ασά, αντί να έρθει ενώπιον του Θεού, όπως είχε κάνει προηγουμένως, αγνοεί το Θεό και προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά του με ανθρώπινα μέσα.
    Για το σκοπό αυτό σπεύδει να βρει το βασιλιά της Συρίας, το Βεναδάδ και με διπλωματικό τρόπο κατόρθωσε μυστικά να τον εξαγοράσει με χρήματα, έτσι ώστε να διακόψει τη συμφωνία φιλίας που είχε συνάψει και να τον στρέψει εναντίον των αδελφών του, εναντίον του Βαασά βασιλιά του βόρειου Ισραήλ και να σταματήσει την οικοδόμηση της Ραμά. Αυτό και έγινε. Ο λαός του Θεού είχε χωριστεί εξαιτίας της αμαρτίας του Σολομώντος σε δύο κρατίδια (Α'  Βασιλέων ΙΑ/11: 9-13). Στο βόρειο βασίλειο με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια όπου κατοικούσαν οι 10 φυλές και στο νότιο βασίλειο, στο οποίο κατοικούσαν δύο φυλές του Ιούδα και Βενιαμίν, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Στην κατάσταση αυτή έφτασαν να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου και με άνομα μέσα να προσπαθεί ο καθένας από τους δύο να προσεταιριστεί τις δυνάμεις στρατευμάτων που δε γνώρισαν τον Θεό, που είναι Σύριοι, που στρέφονται εναντίον του αληθινού Θεού και μέσα σε όλα αυτά να αγνοείται παντελώς ο Θεός και το θέλημά Του.
     Κατάντησαν να συμπεριφέρεται ο λαός του Θεού ως να μην υπάρχει ο ζωντανός Θεός, ο οποίος «δια κραταιάς χειρός» (Έξοδος ΙΓ/13: 3), τον είχε βγάλει μέσα από την σκλαβιά της Αιγύπτου. Δε νομίζω να υπάρχει κατώτερο σκαλοπάτι ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης, για να κατέβει παρακάτω ο λαός του Θεού, μια εκκλησία, ένας πιστός άνθρωπος.

   Τις ενέργειες αυτές του Ασά, παρά το γεγονός ότι είχαν ασφαλή έκβαση, ο Θεός δια του προφήτη Του Ανανί τις χαρακτήρισε αφροσύνη και του φανέρωσε ότι με τον τρόπο που ενήργησε, στηριζόμενος σε ανθρώπινα μέσα και όχι στο Θεό, όπως είχε κάνε με την περίπτωση των Αιθιόπων και των Λίβυων 20 χρόνια πριν, του προξένησαν διπλή ζημιά :
1/ Ο Θεός είχε στα σχέδιά του να παραδώσει στα χέρια του ολόκληρο το στράτευμα του Σύρου βασιλιά, που ήταν σύμμαχος με το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ.
2/ Τις σχέσεις του με τον Βαασά, βασιλιά του Ισραήλ, θα τις μετέτρεπε σε ειρηνικές, ενώ τώρα θα έχει συνεχώς πολέμους μαζί του.
    Τι έπρεπε να κάνει ο Ασά και κατ’ επέκτασιν ο κάθε πιστός άνθρωπος και δεν το έκανε;
1/ Δεν έπρεπε να τρομοκρατηθεί από τη συμμαχία του βορείου βασιλείου του Ισραήλ με τη Συρία, αλλά να κρατήσει την πρώτη πίστη του και να εμπιστευτεί το Θεό. Σε Αυτόν που μπορεί να βοηθήσει εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη.
2/ Να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις που είχε στη διάθεσή του, αφού πρώτα θα είχε στηριχθεί στον Κύριο, ο οποίος θα τις ευλογούσε.
3/ Με μια επίσημη προσευχή καρδιά να επικαλεστεί το όνομα του ζωντανού, του αληθινού, του αιώνιου, του μοναδικού Θεού και να αναθέσει σ’ Αυτόν το πρόβλημά του. 
     Όλα αυτά δεν τα έκανε ο Ασά, γιατί είχε "ξεχάσει" το Θεό στη ζωή του. Αγνόησε το Θεό, εξαγόρασε τον ειδωλολάτρη βασιλιά της Συρίας, δίνοντας μάλιστα από τις εισφορές που οι πιστοί έδιναν στο ναό του Σολομώντα. Να πώς εμποδίζουμε το Θεό στη ζωή μας να επέμβει.
     Ο Ασά νίκησε σ’ αυτή την περίπτωση, αλλά μόνον φαινομενικά, στην πραγματικότητα ζημιώθηκε με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ο Θεός είχε τη δική Του λύση και είναι βέβαιο ότι θα συνέβαινε και πάλι αυτό που είχε συμβεί την προηγούμενη φορά, εάν θα είχε στηριχτεί σ’ Αυτόν. Άλλωστε «οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουν όλη τη γη, για να δειχθεί δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς Αυτόν». (Β' Xρονικών  ΙΣ/16: 9). Η κρίση του Θεού ήταν: «… έπραξες απερίσκεπτα, γι’ αυτό από δω και πέρα θα έχεις πολέμους» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 7-9).     
     Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Ασά, αντί να ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού, οργίστηκε ενάντια στον προφήτη του Θεού, τον έστειλε στη φυλακή και έθλιψε και μερικούς που ήταν μαζί με τον προφήτη (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 10). Και τώρα αρχίζει η παιδεία του Θεού επάνω στον Ασά. Επιτρέπει ο Θεός να τον πιάσει μια αρρώστια στα πόδια του, που με τον καιρό έγινε πολύ επώδυνη, προφανώς για να τον αφυπνίσει πνευματικά. «Όταν μας τιμωρεί μας σωφρονίζει ο Κύριος, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί τον κόσμο» (Α΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 29-32). Όμως ο Ασά, παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, αντί να προβληματιστεί, έγινε πιο σκληρός απέναντι στο Θεό, δε μετανόησε, δεν κατέφυγε στον Κύριο, ούτε τούτη τη δύσκολη ώρα. 
    Μέχρι την τελευταία ώρα της ζωής του εμπιστεύτηκε την επιστήμη, τους γιατρούς, αγνόησε παντελώς τον Κύριο και το αποτέλεσμα; Πέθανε άδοξα μέσα σε φρικτούς πόνους, χωρίς να μετανοήσει, χωρίς να επικαλεστεί το έλεος και την αγάπη του Θεού, ο οποίος τόσο δυνατός είχε φανεί μέσα στη ζωή του και μέσα στη ζωή του λαού του.

    Ο Ασά, ένας βασιλιάς, ένας άνθρωπος που ξεκίνησε υπέροχα, προχώρησε λαμπρά, συνέχισε όμως σαρκικά, επιπόλαια και νίκησε μεν, αλλά στην ουσία νικήθηκε. Μάλιστα δε όταν δέχτηκε τον έλεγχο του Θεού, απέρριψε την παιδεία του Κυρίου (Παροιμίες Γ/3: 11), με ολέθριες συνέπειες γι' αυτόν.
    Ο Λόγος του Θεού πάντως μας συμβουλεύει: «όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων» (Α' Κορινθίους  Ι/10: 11) και επίσης μας υπενθυμίζει:
   -- «εκείνος  που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους, αυτός θα σωθεί» (Ματθαίος ΚΔ/24: 13),
 -- «επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης» (Εβραίους Γ/3: 14). ---

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου