ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ

ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ.

Επιστολή "Β΄ ΤΙΜΟΘΕΟΥ",  κεφ. Α/1,  εδ. 16 - 18.

16 Είθε ο Κύριος να δώση έλεος εις τον οίκον του Ονησιφόρου, διότι πολλάκις με παρηγόρησε και δεν επησχύνθη την άλυσίν μου,
17 αλλ' ότε ήλθεν εις την Ρώμην, με εζήτησε μετά σπουδής πολλής και με εύρεν·
18 είθε ο Κύριος να δώση εις αυτόν να εύρη έλεος παρά Κυρίου εν εκείνη τη ημέρα· και όσας διακονίας έκαμεν εν Εφέσω, συ εξεύρεις καλήτερα.

     ΣΧΟΛΙΑ:

     Μιας και δεν αναφέρεται αυτό το όνομα σε άλλες επιστολές του Παύλου και πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε γι’ αυτόν τον άνθρωπο, θα έλεγε κανείς, επιπόλαια, ότι ίσως να είναι ένας από τους άσημους φίλους του Παύλου. Ονησιφόρος σημαίνει : «Εκείνος που προσκομίζει κέρδος». Και πράγματι μόνον κέρδος θα μπορούσε να προσκομίσει εκείνος ο οποίος θα σχετιζόταν μαζί του. Ο Ονησιφόρος ήταν μέλος της Χριστιανικής Εκκλησίας που υπήρχε στην Έφεσο. Είναι βέβαιο ότι εκείνη την ημέρα που θα ανοιχθούν κάποια βιβλία στον ουρανό (Αποκάλυψη Κ/20: 12) θα υπάρχει μέσα σ' αυτά γραμμένο το όνομα: Ονησιφόρος.

       Η αντίληψη του Ονησιφόρου για την χριστιανική ζωή ήταν ότι  αυτή θα πρέπει να εκδηλώνεται με πράξεις και όχι με απλά λόγια. Ο Απ. Παύλος γράφει προς τον Τιμόθεο κάτι χαρακτηριστικό για αυτόν τον άνθρωπο: «Και όσες διανονίες έκανε στην Έφεσο συ τις γνωρίζεις καλύτερα». Ο Ονησιφόρος ήταν ένας διάκονος, ήταν ένα υπηρέτης, ήταν ένας άνθρωπος προσφοράς, υπηρεσίας στο συνάνθρωπό του . Δεν ήταν Χριστιανός των ωραίων λόγων, των ωραίων κηρυγμάτων, δεν ήταν Χριστιανός στη θεωρία, αλλά στην πράξη. Τι ακριβώς διακονίες έκανε στην Έφεσο δε γνωρίζουμε, εκείνη την ημέρα, που ο καθένας θα κληθεί να δώσει λόγο για το πώς διαχειρίστηκε τα "τάλαντα", που ο Θεός του είχε εμπιστευθεί (Ματθαίος ΚΕ/25: 28) θα γνωρίσουμε, μία προς μία, όλες τις υπηρεσίες του Ονησιφόρου. Την ημέρα που όλα θα έρθουν στο φως θα δούμε ότι και οι πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής του Ονησιφόρου έδειχναν ότι είναι Χριστιανός.

     Του Ονησιφόρου τα καλά έργα και η συνεπής χριστιανική ζωή ήταν ένα συνεχές κήρυγμα για τους κατοίκους της Εφέσου. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε πεί: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθαίους Ε/5: 16). Πόσο έχουμε ανάγκη από μια τέτοια ζωή, συνέπειας και συνέχειας για τη δόξα Εκείνου! "Εσείς είστε το φως του κόσμου", είχε πει ο Κύριος. Αλήθεια πόσο ανάγκη έχει τούτος ο κόσμος από το φως το αληθινό, καθώς τον περιτριγυρίζουν τα ψεύτικα φώτα που καθημερινά τον βυθίζουν, όλο και πιο πολύ στο σκοτάδι. Πόσο έχει ανάγκη ο κόσμος μας από Ονησιφόρους. "Σεις είστε το αλάτι της γης" (Ματθαίος Ε/5: 13). Εάν το αλάτι δεν μπορεί να δώσει εκείνη τη χαρακτηριστική όμορφη γεύση του, τότε δεν μένει παρά να πεταχτεί και να καταπατείται στη γη (Ματθαίος Ε/5: 13). Τότε δε μένει τίποτα. Μπορεί εξωτερικά βλέποντάς το κάποιος να πει ότι αυτό είναι αλάτι, όμως από τη στιγμή που έχασε τη γεύση του δεν είναι πλέον χρήσιμο ούτε για τη γη ούτε για την κοπριά (Λουκάς ΙΔ/14: 35).

     Ο Κύριος στην επίγεια διακονία του ήταν σαφής: «δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών, πας ο λέγων προς Εμέ, Κυριε, Κύριε, αλλά ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθαίος Ζ/7: 21). Αυτό είναι το μέτρο με το οποίο θα πρέπει να μετράμε καθημερινά τη χριστιανική μας ζωή. Τούτο το μέτρο θα ξεχωρίσει τον πραγματικό χριστιανό από τον κατ’ όνομα χριστιανό.

     Συνεπώς το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να προσέξουμε στη ζωή του Ονησιφόρου είναι ότι ήταν πρακτικός χριστιανός. Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκε, στην Έφεσο όπου βρισκόταν, ότι ο δάσκαλός του, ο άνθρωπος που τον είχε οδηγήσει στα πόδια του Χριστού, ο Απόστολος Παύλος, βρίσκεται για δεύτερη φορά στη φυλακή της Ρώμης. Τούτη τη φορά έχει φυλακιστεί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Είχε κατηγορηθεί ψευδώς από το Αυτοκράτορα Νέρωνα ότι ως αρχηγός των χριστιανών είχε σχεδιάσει και εκτελέσει τη μεγάλη εκείνη πυρκαγιά που έκαψε τη Ρώμη το 66 μ.Χ. και την οποία την είχε βάλει ο ίδιος ο Νέρωνας.

    Ήταν οι τελευταίες ημέρες του Απ. Παύλου σ’ αυτήν την αφιλόξενη γη. Εκείνου που χαρακτηρίστηκε «πρώτος μετά τον Έναν». Είναι εκείνος που έδειξε πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Θεού, αφού ο Θεός μπορεί μ' έναν πραγματικά πιστό άνθρωπο να αλλάξει την ιστορία ολόκληρη. Σε λίγες μέρες θα έβγαινε από τη φυλακή για να οδηγηθεί στην εκτέλεση και από κει κατευθείαν στον ουρανό, στην αιώνια πατρίδα του.

      Καθώς θα έβγαινε από το κελί, μια πόρτα θα έκλεινε πίσω του, όμως μια άλλη πόρτα θα άνοιγε στον ουρανό για να τον δεχθεί.  Ας φανταστούμε τη σκηνή. Μια πόρτα ν' ανοίγει στον ουρανό και μπροστά στην πόρτα ο ίδιος ο Κύριος έτοιμος να τον προϋπαντήσει. Ο Παύλος Μου, ο δούλος Μου, ο εργάτης Μου. "Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου" (Ματθαίος ΚΕ/25: 21). Όμως ο Παύλος είναι ακόμα στη φυλακή της Ρώμης, μόνος, με βαριές αλυσίδες και με ακόμα πιο βαριές κατηγορίες. Κανένας δεν ήταν δίπλα του. Μέσα στη μοναξιά του εκφράζει το παράπονό του: «πάντες με απεστράφησαν……» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 15). Είναι μόνος στα μπουντρούμια της Ρώμης ο μεγάλος Απόστολος των Εθνών. Μόνος αποκλείεται να ήταν, πολύ κοντά του θα ήταν και ο εχθρός ο οποίος θα του ψιθύριζε στο αυτί. "Παύλο, έχασες. Παύλο, ηττήθηκες"! Που είναι ο Θεός σου να σου συμπαρασταθεί, να σε ελευθερώσει, να συντρίψει τις αλυσίδες σου; Πόσο αποτυχημένος και απερριμένος είσαι Παύλο! Πόσες φορές δεν έρχεται μέσα στη ζωή σε δύσκολες ώρες, να ψιθυρίσει τα ίδια λόγια σε κάθε παιδί του Θεού. Πού είναι ο Θεός; δε σε βλέπει; δε σε ακούει; Πόσο πιο πικρή γίνεται η μοναξιά κάτω από τούτους τους ψιθύρους; 

      Τούτο το δυσάρεστο γεγονός της φυλάκισης του Παύλου το πληροφορήθηκε η Εκκλησία της Εφέσου. Μεγάλη η θλίψη μεταξύ των Χριστιανών. Πολλοί θα έκλαψαν, άλλοι θα στεναχωρήθηκαν, ένας όμως απ’ αυτούς, που άκουγε στο όνομα Ονησιφόρος, δεν έμεινε μόνον εκεί, κατέβηκε στο λιμάνι και πήρε το πρώτο πλοίο. Σήμερα λέμε Έφεσος - Ρώμη, δύο ώρες με το αεροπλάνο, δέκα ώρες με το καράβι, όπου υπάρχει καμπίνα, φαγητό, διασκέδαση κλπ. Τότε για να πάει κανείς από την Έφεσο στη Ρώμη ήταν κάτι πολύ μεγάλο και πολύ επικίνδυνο. Σε σαπιοκάραβα της εποχής έμπαινες και δεν ήξερες πότε θα φτάσεις και αν θα φτάσεις (υπήρχε και ο κίνδυνος των πειρατών). Σίγουρα τούτο ο Ονησιφόρος θα τα σκέφτηκε όλα, όμως αψήφησε όλους τους  κινδύνους προκειμένου να βρεθεί κοντά στην ανάγκη του αδελφού του.

      Τι ωραία εικόνα είναι τούτη! Ο Ονησιφόρος ταξιδεύει με προορισμό τη Ρώμη μέσα σε ένα καράβι. Το κάνει γιατί είναι πρακτικός Χριστιανός, το κάνει από αγάπη για το Θεός και για εκείνον που τον οδήγησε από το σκοτάδι στο φως, από την αιώνια απώλεια στην αιώνια ζωή. Το κάνει για την ανάγκη του αδελφού, το κάνει για τον Κύριο. Και γνωρίζει καλά ότι ο Κύριος θα είναι μαζί του, θα κατευνάσει τους αέρηδες, θα σταματήσει τις φουρτούνες και θα τον οδηγήσει με ασφάλεια κοντά στον αδελφό του.

Μετά από αρκετές εβδομάδες ο Ονησιφόρος βρίσκεται στη Ρώμη. Εκεί πηγαίνει από φυλακή σε φυλακή, ίσως ημέρες, ίσως εβδομάδες, πάντως «μετά σπουδής πολλής» ρωτάει πού βρίσκεται ο Παύλος ο Χριστιανός. Ξέρετε πόσο σοβαρό ήταν και πόσο επικίνδυνο να βρεθείς μπροστά σε Ρωμαίους αξιωματούχους και να πεις: "θέλω να δω τον Παύλο, το Χριστιανό". Κανείς δεν τολμούσε να το πει, γιατί θα είχε την ίδια τύχη. Από φυλακή σε φυλακή και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, και ξαφνικά στα κάγκελα μιας φυλακής, μετά από πολλή σπουδή, συναντάει τον Παύλο. Βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο ο δάσκαλος και ο μαθητής. Όταν ο Παύλος έγραφε προς τους Κορινθίους: «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», είμαι βέβαιος ότι είχε υπόψη του ανθρώπους όπως ο Ονησιφόρος. Αυτή είναι η Χριστιανική αγάπη και με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνεται.

      Αλήθεια, πόσες φορές μέσα στη ζωή δεν υπήρξαμε Ονησιφόροι! Πόσες φορές, αν και διαθέτουμε όλα τα μέσα, δε σπεύσαμε στην ανάγκη του αδελφού. Δε σταθήκαμε δίπλα του, δεν κλάψαμε στο πλευρό του, δε προσευχηθήκαμε μαζί. Πόσες φορές δε σηκώσαμε ένα τηλέφωνο για να μιλήσουμε μαζί του, πόσες φορές δε σταθήκαμε «κερδοφόροι» για το Χριστό, για την υπόθεση του Ευαγγελίου. Η αγάπη για τον αδελφό εκφράζεται όχι με λόγια, αλλά με θυσίες. Ξέρεις Τιμόθεε, ότι με εγκατέλειψαν όλοι. Ο Ονησιφόρος όμως «πολλάκις με παρηγόρησε και δεν επησχύνθη (ντράπηκε) την άλυσίν μου».  

     Ο Παύλος ήταν μια πολύ ευαίσθητη ψυχή που είχε συμπαρασταθεί και είχε φανεί χρήσιμος στην ανάγκη πολλών ανθρώπων. Είχε δώσει φιλία, είχε δώσει αγάπη πέρα και έξω από κάθε ανθρώπινο μέτρο. Τώρα είναι μόνος και μελλοθάνατος. Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος πόσο του είχε στοιχίσει τούτη η μοναξιά. «όλοι με εγκατέλειψαν, κανένας δε μου παραστάθηκε», τι τραγικό αλήθεια! Και μέσα σ’ αυτήν τη μοναξιά, μέσα σ’ αυτές τις σκέψεις ξαφνικά άνοιξε η πόρτα. Ο Απόστολος θα σκέφτηκε: "ήρθε η ώρα της εκτέλεσής μου", σήκωσε το κεφάλι του και αντίκρισε τον Ονησιφόρο, αντίκρισε τον αδελφό του, αντίκρισε το πνευματικό του παιδί. Επί τέλους ο Ονησιφόρος τον βρήκε. Τον είχε ζητήσει «μετά σπουδής πολλής» και τον βρήκε. Αυτός ο αδελφός δεν «ντράπηκε την αλυσίδα του Παύλου». Έψαξε και τον βρήκε. Τι μεγάλη στιγμή ήταν τούτη και για τον Παύλο και για τον Ονησιφόρο! Καθώς θα συναντώνται στον ουρανό, πόσα θα έχουν να πουν για εκείνη την ώρα της συνάντησής τους.

     Να επισκεφθείς έναν αδελφό σε μια δύσκολη ώρα, να σταθείς κοντά του. Να σου πει: "σ’ ευχαριστώ, το είχα ανάγκη, με στήριξες, με ανακούφισες, μου έδωσες ελπίδα, μου έδωσες δύναμη, σ’ ευχαριστώ". Αν αδελφοί για ένα «ποτήριον ψυχρού ύδατος» (Μάρκος Θ/9: 41) ο Κύριος θα κάνει ανταπόδοση στον ουρανό, φανταστείτε για μια τέτοια ακραία πράξη αγάπης, πόσο ακριβά θα πληρώσει ο Θεός εκείνη την ημέρα.

     Ας σκεφτούμε τι ειρωνεία υπέστη ο Ονησιφόρος καθώς έψαχνε να βρει τον Παύλο. Όμως μετά από πολλή σπουδή τον βρήκε. Τον έπιασε, τον έσφιξε στην αγκαλιά του, έκλαψε μαζί του, στάθηκε δίπλα του. Τι μεγάλη υπηρεσία είναι τούτη. Να σε σφίξει ο αδελφός στην αγκαλιά του και να σου πει: "σε είχα ανάγκη, σε ήθελα, σε περίμενα". Αλλά και τη μεγάλη ντροπή να σκεφθεί ο αδελφός : "Δεν ήλθες, σε είχα ανάγκη, σε ήθελα, σε περίμενα".

     Είθε ο Θεός να βάλει στην καρδιά του καθενός μας απόψε να γίνει ένας Ονησιφόρος στη ζωή των άλλων ανθρώπων. Να φέρνουμε κέρδος, όχι ζημιά, με τη φιλία μας, με την αγάπη μας, με τη συμπεριφορά μας. Είθε με τη χάρη Εκείνου να γίνουμε όλοι Ονησιφόροι για το Χριστό, για τη σωτηρία αθανάτων ψυχών. ---