35 Ας είναι αι οσφύες σας περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι
36 και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθει και κρούση.
37 Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει περιζωσθή και καθίσει αυτούς εις την τράπεζαν, και ελθών εις το μέσον θέλει υπηρετήσει αυτούς.
38 Και εάν έλθει εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθει και εύρη ούτω, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι.
39 Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης ποίαν ώραν ο κλέπτης έρχεται, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή ο οίκος αυτού.
40 Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.
ΣΧΟΛΙΑ:
Ο Ιησούς, λίγο πριν καθιερώσει το «Δείπνο του Κυρίου», ανέφερε στους μαθητές Του ότι θα έπρεπε να «υπάγει». Τα λόγια Του ήταν: «Έτι ολίγον καιρόν είμαι μεθ' υμών, και υπάγω προς τον πέμψαντά με» (Ιωάννης Ζ/7: 33 & ΙΓ/13: 33). Εννοούσε φυσικά ότι μετά τον σωματικό Του θάνατο, που θα γευόταν λίγο αργότερα την ίδια μέρα, καθώς και την ένδοξη Ανάστασή Του από τους νεκρούς που ακολούθησε, θα πήγαινε στον ουρανό κοντά στον Πατέρα Του. Ο Πέτρος ακούγοντας τα λόγια του Κυρίου εκφράζει τη βεβαιότητα ότι, όπου κι αν υπάγει ο Κύριος, αυτός θα Τον ακολουθήσει. «Απεκρίθη εις αυτόν ο Ιησούς. Όπου υπάγω, δεν δύνασαι τώρα να με ακολουθήσης, ύστερον όμως θέλεις με ακολουθήσει» (εδ. 36). Τότε ο Κύριος έδωσε μία υπόσχεση στους μαθητές που ήταν παρόντες και η οποία αφορά διαχρονικά όλους εκείνους που θα Τον ακολουθούσαν ανά τους αιώνες: «Ας μη ταράττηται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη, ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Ιωάννης ΙΔ/14: 1-3).
Οι υποσχέσεις του Κυρίου προς τους απανταχού μαθητές Του είναι ότι θα έρθει και πάλι και όταν θα έρθει, οι δικοί Του θα Τον δουν, καθώς θα τους παραλάβει και θα τους οδηγήσει σ’ έναν προετοιμασμένο απ’ Αυτόν τόπο. Με τα λόγια αυτά ο Κύριος εξηγεί ότι μετά το θάνατό Του και την Ανάστασή Του από τους νεκρούς θα πήγαινε κοντά στον Πατέρα Του στον ουρανό και υποσχέθηκε ότι γι’ αυτούς που πιστεύουν στο Θεό και σε όλα εκείνα τα οποία διακήρυξε θα ετοίμαζε «τόπο» στον ουρανό, για να είναι και αυτοί, όπου είναι Αυτός (Εφεσίους Α/1: 20, -- Α΄ Πέτρου Α/1: 4 & Γ/3: 21,22). Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (Θ/9: 12) αναφέρει σχετικά με την εξιλαστική θυσία του Κυρίου Ιησούς Χριστού: «ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν».
Από εδώ και στο εξής μια καινούργια σελίδα άνοιξε για τους πιστούς του Χριστού, για την οποία ο Απ. Παύλος αναφέρει στην επιστολή «προς Φιλιππησίους» (Γ/3: 20): «το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν». Σε πάρα πολλά σημεία ο αιώνιος Λόγος του Θεού αναφέρεται στον Ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όταν ήρθε η στιγμή o Κύριος να αναληφθεί στους ουρανούς έδωσε και πάλι μία υπόσχεση επιστροφής Του στους μαθητές Του, για να τους στηρίξει και να τους παρηγορήσει. Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού δύο άνδρες που φορούσαν λευκά ιμάτια είπαν στους έκθαμβους μαθητές Του: «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξεις Α/1: 11). Ο ίδιος ο Κύριος «ούτος ο Ιησούς», όχι κάποιος Άγγελος ή Αρχάγγελος θα ξανάρθει σύμφωνα με την υπόσχεσή Του. Εδώ διευκρινίζουμε ότι δε γίνεται λόγος για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού (Ματθαίος ΚΔ/24: 30), αλλά για την αρπαγή της Εκκλησίας (Α’ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18).
Ο Κύριος επανειλημμένα προέτρεψε τους μαθητές Του να «αγρυπνούν», να παρατηρούν τα «σημεία των καιρών», να είναι έτοιμοι για την επιστροφή Του και να Τον περιμένουν με πίστη και υπομονή. Η συμβουλή Του ήταν: «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριος υμών» (Ματθαίος ΚΔ/24: 42). «Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου» (Ματθαίος ΚΔ/24: 44). «Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός» (Μάρκος ΙΓ/13: 33). Ο Κύριος θα έρθει, για να παραλάβει μία Εκκλησία που θα είναι «έτοιμη», θα Τον περιμένει και με όλη της την καρδιά της θα κράζει: «Ναι έρχου Κύριε» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). Ο αιώνιος Λόγος του Θεού αναφέρει: «ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώσει τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Εβραίους Θ/9: 28).
Τούτη τη μεγάλη υπόσχεση του ερχομού του Κυρίου, όπως αυτή αναφέρεται στην επιστολή του Απ. Παύλου «προς Θεσσαλονικείς» (Δ/4: 13-18) καθώς και στην επιστολή «Α’ Κορινθίους» (ΙΕ/15: 51,52), ο διάβολος με διάφορους τρόπους την πολέμησε. Έτσι ενέσπειρε αμφιβολία στις καρδιές των ανθρώπων σχετικά με τον Ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού, μέσα από διδασκαλίες ανθρώπων, που στην ουσία ήταν «εμπαίκτες και οι οποίοι περιπατούσαν κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες. Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ' ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως» (Β’ Πέτρου Γ/3: 3,4). Με κάθε τρόπο ο εχθρός προσπαθεί ν’ απογοητεύσει τους πιστούς ανθρώπους και να τους παραπλανήσει, ως προς τον Ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού, έτσι ώστε να βρεθούν απροετοίμαστοι κατά τον Ερχομό Του, όπως απροετοίμαστες υπήρξαν και οι πέντε "μωρές παρθένες" με αποτέλεσμα να βρεθούν μπροστά σε μία κλειστή, αδιέξοδη πόρτα (Ματθαίος ΚΕ/25: 1-13).
Η προετοιμασία των πιστών ανθρώπων για τη μεγάλη συνάντηση με τον Ερχόμενο Κύριο είναι πρωταρχικής σημασίας για την πνευματική μας ζωή. Τα «σημεία των καιρών» μαρτυρούν για τον Ερχομό του Κυρίου. Πόλεμοι, αλληλοεξοντώσεις, ταραχές, αρρώστιες, επιδημίες, πείνες, μόλυνση του αέρα, της θάλασσας, του εδάφους, αδικία, ανομία, κάθε μορφής αμαρτία μαρτυρούν ότι έφτασε η ώρα "ο ιδιοκτήτης να επέμβει στην ιδιοκτησία Του", «ο Κύριος του αμπελώνος θα επιστρέψει στον αμπελώνα του» (Ματθαίος ΚΑ/21: 40). Ο Απόστολος Πέτρος υποβάλει ένα ερώτημα: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είστε εσείς εις πολίτευμα άγιον και ευσέβεια, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσία της ημέρας του Θεού…» (Β΄ Πέτρου Γ/3: 11).
Όταν ο Λόγος του Θεού αναφέρεται σε προετοιμασία των πιστών, για να συναντήσουν τον Κύριο, τι ακριβώς εννοεί; Η προετοιμασία του ανθρώπου περνάει μέσα από δύο φράσεις του Ευαγγελίου: «…..μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο» (Μάρκος Α/1: 15). Δύο πράγματα θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος. Να μετανοήσει για το αμαρτωλό παρελθόν του (Πράξεις Γ/3: 19) και να πιστέψει στις αλήθειες του Ευαγγελίου, στις οποίες γίνεται λόγος για τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου, που προσφέρεται από το Θεό δωρεάν διά Ιησού Χριστού (Εφεσίους Β/2: 8). Ο Απ. Πέτρος μας προτρέπει: «Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντας, σπουδάσατε να ευρεθείτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη» (Β΄ Πέτρου Γ/3: 14).
Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξεις Ι/10: 34) και για το λόγο αυτό «θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και να έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας» (Α’ Τιμοθέου Β/2: 4). Η αγκαλιά του Θεού είναι για όλους, σε όλους δίνει τη δυνατότητα να σωθούν δια Ιησού Χριστού και να αποκτήσουν αιώνια ζωή (Α’ Ιωάννου Β/2: 25). Μέσα στην αγάπη και το Έλεός Του ο Θεός είναι έτοιμος να σώσει κάθε άνθρωπο που «εν αληθεία» θα επικαλεστεί το Όνομά Του. Ο Απ. Παύλος αναφέρει προς τους Χριστιανούς της Ρώμης: «καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί» (Ρωμαίους Ι/10: 13).
Τις «έσχατες ημέρες» σύμφωνα με το Λόγο του Θεού θα έρθουν «καιροί κακοί» (Β’ Τιμοθέου Γ/3: 1). Όλοι οι άνθρωποι κάτω από την πίεση και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίζουν θα κουραστούν, θα απελπιστούν, θα αποκάμνουν. Καθώς θα ζούνε μέσα σε πρωτόγνωρες δυσκολίες, θα ατονήσουν, θα χάσουν τις δυνάμεις τους, θα απογοητευτούν, εκτός από μία κατηγορία ανθρώπων τους οποίους ο Λόγος του Θεού τους χαρακτηρίζει ως «οι προσμένοντες τον Κύριον». Γι’ αυτούς ο πρ. «Ησαΐας» (Μ/40: 28-31), αναφέρει: «Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονημένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν, αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει». «οι προσμένοντες τον Κύριο» όχι μόνον δε θα κουραστούν, δε θα απελπιστούν, δε θα ατονήσουν, αλλά θα ενισχυθούν και θα ανανεώσουν τις δυνάμεις τους. Μέσα στις καθημερινές δυσκολίες, εκεί που όλα θα φαίνονται χαμένα, τελειωμένα και αδύνατα, εκεί ο Θεός θα φανερώσει την αστείρευτη δύναμή Του.
«Οι προσμένοντες». Πρόκειται για μία κατηγορία ανθρώπων που εγκατέλειψε κάθε δική τους ανθρώπινη προσπάθεια και στράφηκαν καρτερικά και ολοκληρωτικά προς το Θεό με απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτοί, και μόνον αυτοί, θα απολαύσουν στη ζωή τους ένα θαύμα καθώς ο Θεός θα τους ενισχύει και θα ανανεώνει καθημερινά τις δυνάμεις τους. Σ’ αυτή την «ελίτ» της Εκκλησίας ο Κύριος θα δώσει τη δύναμη να πετάει ψηλότερα, πάνω απ’ τα προβλήματα και τις δυσκολίες, να τρέχει γρηγορότερα, να βαδίζει μακρύτερα και μέσα απ’ όλα τα δεινά που θα αντιμετωπίζουν, όχι μόνον να μην κάμπτονται, αλλά να υπερνικούν με τη δύναμη της αγάπης του Θεού (Ρωμαίους Η/8: 37). Ο Κύριος παρά τις αντιξοότητες και τις σκληρές δοκιμασίες που θα αντιμετωπίζουν, όπως και οι άλλοι άνθρωποι γύρω τους, θα τους δώσει ανεξάντλητες δυνάμεις για να συνεχίσουν με επιτυχία και να έχουν μία ζωντανή νικηφόρα καθημερινή πορεία. Θα είναι μία πορεία που δεν θα τους είναι άγνωστη, που θα ξεκινάει από αυτή τη ζωή, για να καταλήξει στον ουρανό, στην αγκαλιά του Πατέρα.
«θέλουσι αναβή με πτέρυγας ως αετοί». Σ’ αυτούς που παραμένουν πνευματικά «ξάγρυπνοι» και Τον περιμένουν ο Κύριος έχει υποσχεθεί ότι θα τους χορηγήσει φτερούγες όπως του αετού, ώστε να μπορούν να υψωθούν πάνω από τις περιστάσεις και τα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Όσο πιο ψηλά υψώνεται ο άνθρωπος, όσο πιο πολύ πλησιάζει τον ουρανό, τόσο πιο μικρά και πιο επουσιώδη του φαίνονται τα καθημερινά προβλήματα, που προσπαθούν να τον τρομάξουν και να του κλέψουν την καθημερινή χαρά. Το σύνθημα του ουρανού είναι: «Ελπίζετε επ' Aυτόν εν παντί καιρώ…» (ψαλμός ΞΒ/62: 8). «Καθ' ην ημέραν φοβηθώ, επί σε θέλω ελπίζει» (Ψαλμός ΝΣ/56: 3). Και ο ψαλμωδός συνεχίζει: «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ' αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (Ψαλμός ΛΖ/37: 5).
Όταν υπάρχουν αδιέξοδα, δυσκολίες, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και καμία λύση δε φαίνεται στον ορίζοντα, τότε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ας θυμόμαστε και ας ελπίζουμε στη δύναμη του Θεού, στις θαυμαστές Του επεμβάσεις. Ψυχή, βρίσκεσαι μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα; (Έξοδος ΙΔ/14: 21-23). Μπροστά στο αξεπέραστο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις, ύψωσε τη «ράβδο του Θεού» που είναι ο αιώνιος και αψευδής Λόγος Του και προχώρα μπροστά. Ο Κύριος έχει ετοιμάσει οδόν για σε.
Μπροστά στην παντοδυναμία του Θεού δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο Κύριος διαχρονικά λέγει προς τους δικούς Του: «αληθώς σας λέγω, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς» (Ματθαίος ΙΖ/17: 20). Ας μάθουμε να μην αποβλέπουμε στο μέγεθος του προβλήματος, αλλά στη δύναμη του Θεού που είναι πάνω από τη δύναμη κάθε προβλήματος. Να αποβλέπουμε «εις δε τον δυνάμενον υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν» (Εφεσίους Γ/3: 20).
«θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσι αποκάμει» - «θέλουσι περιπατήσει και δε θέλουσιν ατονήσει».
Οι εικόνες αυτές αποκαλύπτουν παραστατικά πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Θεού και πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσει κάποιο άτομο που εμπιστεύεται το Θεό στη ζωή του. Μέσα στον κόσμο ζει ο Χριστιανός και αντιμετωπίζει και αυτός τα ίδια δυσεπίλυτα προβλήματα με τους άλλους ανθρώπους. Και ενώ οι άνθρωποι παλεύοντας μόνοι τους, στηριζόμενοι «εις αμάξας και ίππους» (Ψαλμός Κ/20: 7α) θα αποκάμνουν, θα εξαντλούνται κάτω από το βάρος των καθημερινών αδιέξοδων καταστάσεων και «θα αποψυχούν εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην» (Λουκάς ΚΑ/21: 26). Ο πιστός άνθρωπος δεν θα αγωνίζεται μόνος «αλλ' ημείς εις το όνομα Κυρίου του Θεού ημών θέλομεν καυχάσθαι» (Ψαλμός Κ/20: 7β). Ο πιστός άνθρωπος έχει Κύριο, έχει Πατέρα, που ακούει προσευχές (Ψαλμός ΞΕ/65: 2), που επιβλέπει τα πάντα και με τις αστείρευτες δυνάμεις Του είναι έτοιμος να ενισχύσει και να δυναμώσει τον κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει ειλικρινά σ’ Αυτόν. Ο νέος της παραβολής, καθώς «ήρθε εις εαυτόν», πήρε μία συγκλονιστική απόφαση: «θα υπάγω εις τον Πατέρα μου» (Λουκάς ΙΕ/15: 18). Ψυχή, μην το ξεχάσεις, μην το αγνοήσεις, μην το προσπεράσεις….. υπάρχει Πατέρας που σε περιμένει να επιστρέψεις κοντά Του και μάλιστα αγωνιά για σένα. Λίγο πριν οι εγκληματίες ρίξουν βαριά τραυματισμένη την Ελένη Τοπαλούδη στη θάλασσα, για να εξαφανίσουν τα ίχνη της, τους είπε: «… θα σας βρει ο πατέρα μου». Ψυχή, μια μέρα θα σε βρει ο Πατέρας Θεός και θα σταθείς μπροστά Του. «οι μέν εις ανάστασιν ζωής, οι δε εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάννης Ε/5: 29).
Η δύναμη που βάζει ο Θεός μέσα στη ζωή του πιστού ανθρώπου τον κάνει ικανό να ξεπερνάει τις δυσκολίες, τα διάφορα προβλήματα και να βγαίνει νικητής «ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος αλλά διά του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Ζαχαρίας Δ/4: 6). Στον «Ψαλμό» (99, εδ. 6) αναφέρεται: «Μωυσής και Ααρών μεταξύ των ιερέων αυτού, και Σαμουήλ μεταξύ των επικαλουμένων το όνομα αυτού, επεκαλούντο τον Κύριον, και αυτός εισήκουεν αυτών». Ο άνθρωπος θα πρέπει να εμπιστεύεται το Θεό και να αποβλέπει σ’ Εκείνον για βοήθεια.
Ο Απ. Παύλος, ο οποίος υπέστη μεγάλους διωγμούς και ανυπέρβλητες δυσκολίες στη ζωή του, καταλήγει σ’ ένα θριαμβικό συμπέρασμα το οποίο μεταφέρει στους πιστούς της Εκκλησίας των Φιλίππων: «τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού» (Φιλιππησίους Δ/4: 13). "Παύλε, είσαι στη φυλακή, δεν έχεις ένα επανωφόρι να βάλεις πάνω σου (Β’ Τιμοθέου Δ/4: 13), είσαι βαριά τραυματισμένος και πονεμένος" και αξίζει εδώ να κάνουμε μία παρένθεση και να διαβάσουμε τα λόγια του:
24 Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν,
25 τρίς ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρίς εναυάγησα, εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον.
26 εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις.
27 εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι (Β’ Κορινθίους ΙΑ/11: 24-27).
Αφού και η υγεία σου δεν είναι καθόλου καλή (Β’ Κορινθίους ΙΒ/12: 7) πώς αισθάνεσαι τόσο δυνατός και ικανός να κάνεις τα πάντα; Η απάντηση είναι: «διά του ενδυναμούντος με Χριστού». Ο Ψαλμωδός αναφέρει: Ο Θεός είναι «καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι» (Ψαλμός ΜΑ/41: 1). Ο Θεός δυναμώνει τα παιδιά Του στον αγώνα της πίστης που καθημερινά δίνουν έτσι, ώστε να βγαίνουν πάνω από νικητές. «Ο Κύριος είναι δύναμις του λαού αυτού αυτός είναι και υπεράσπισις της σωτηρίας του κεχρισμένου αυτού» (ψαλμός ΚΗ/28: 8). Και πάλι ο Απ. Παύλος στηριζόμενος στη δύναμη του Πνεύματος του Θεού, αναφέρει προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας, υπέρ του Χριστού διότι όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός» (Β’ Κορινθίους ΙΒ/12: 10)
Σε κάθε περίπτωση ο λυτρωμένος λαός του Θεού με το αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, καλείται να στηρίζεται στις αστείρευτες δυνάμεις του Θεού και να προσεύχεται με πίστη και ελπίδα ότι ο Θεός θα δώσει απάντηση στα αίτηματά του. Ο Απ. Παύλος επικαλούμενος το Λόγο του Θεού αναφέρει προς Χριστιανούς της Ρώμης «Πας ο πιστεύων επ' αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή» (Ρωμαίους Ι/10: 11). Ο Κύριος είναι η δύναμη του λαού Του, γιατί μόνον Αυτός έχει τη σοφία και τη δύναμη να κάνει το λαό Του να μην αποκάμει.
Ο Χάλεβ, ο υιός του Ιεφονή σε ηλικία 85 ετών δεν είχε ατονήσει, δεν είχε αποκάμει στη ζωή του, οι δυνάμεις του δεν τον είχαν εγκαταλείψει παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, αισθανόταν ισχυρός, όπως όταν ήταν νέος «όπως ήταν τότε η δύναμή μου, για πόλεμο, και για να βγαίνω και να μπαίνω» (Ιησούς τ. Ναυή ΙΔ/14: 11) και συμπληρώνει ο Λόγος του Θεού: «Γι' αυτό, η Χεβρών αποκαταστάθηκε ως κληρονομιά τού Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή, του Κενεζαίου, μέχρι σήμερα, επειδή ακολούθησε τον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, ολοκληρωτικά» (Ι. τ. Ν. ΙΔ/14: 14). Έμεινε πιστός στο Θεό και ο Θεός τον έκανε να αισθάνεται δυνατός μέχρι τα βαθιά γεράματά του. Ο Κύριος δυναμώνει πάντοτε τα παιδιά Του στον αγώνα της πίστης που δίνουν.
Στο βιβλίο των «Παροιμιών» (ΙΖ/18: 10) αναφέρεται: «Το όνομα του Κυρίου είναι πύργος οχυρός ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία». Μπορεί πολλές φορές μπροστά στα προβλήματα να φαινόμαστε μικροί, αδύναμοι και ασήμαντοι, όμως η εμπιστοσύνη μας στο Θεό θα μας αναζωογονήσει, η δύναμη της πίστης μας θα μας προστατεύσει και θα μας δυναμώσει, ώστε να «υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς» (Ρωμαίους Η/8: 37). Ο Ψαλμωδός μας προτρέπει: «Πρόσμενε τον Κύριον ανδρίζου, και ας κραταιωθή η καρδία σου και πρόσμενε τον Κύριον» (Ψαλμός ΚΖ/27: 14). «διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Πέτρου Α/1: 13).
Ας είμαστε έτοιμοι και ας Τον περιμένουμε. Ο Κύριος έρχεται, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, για να παραλάβει «….τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Εβραίους Θ/9: 28). ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου