Πρόλογος.
Ποιος είναι ο Ασάφ στον οποίο αποδίδεται η συγγραφή των ψαλμών 49 & 72-82; Πρόκειται για απόγονο του πατριάρχη Λευί, από τη γενιά του Γηρσώμ, που ήταν ο πρωτότοκος γιός του Μωυσή και της Σεπφώρας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ (1077 – 1038 π.Χ) ο Ασάφ διορίστηκε αρχιυμνωδός και κυμβαλιστής στη συνοδεία που αναβίβασε την Κιβωτό από το σπίτι του Ωβήδ-εδώμ στην πόλη του Δαβίδ (Α’ χρονικών ΙΕ/15: 17 & ΙΘ/19: 25-29). Έκτοτε ο Ασάφ μαζί με άλλους υπηρετούσε μπροστά στη σκηνή του μαρτυρίου διευθύνοντας τη μουσική και την υμνωδία (Α’ Χρονικών Σ/6: 39).
Οι γιοι του Ασάφ συνέχισαν να αποτελούν ξεχωριστή ομάδα στις ορχήστρες και στις χορωδίες και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο κατά την εγκαινίαση του Ναού, καθώς και κατά το ανέβασμα της Κιβωτού του Κυρίου από τη Σιών στον τόπο του Ναού (Β’ Χρονικών Ε/5: 12).
Ο Ασάφ έγραψε τούτο τον ψαλμό, καθώς βρέθηκε σε μεγάλη αμηχανία και αντιμετώπισε έναν σοβαρό προβληματισμό, όταν σύγκρινε τη ζωή του με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, με τη ευημερούσα ζωή των πονηρών ανθρώπων. Παρατηρούσε ότι οι ασεβείς που ήταν υπερόπτες και βίαιοι φαινόταν να γλυτώνουν από τις συνέπειες της αμαρτωλής ζωής τους. Έφτασε μάλιστα να εκφράσεις τις αμφιβολίες του αν άξιζε ν’ ακολουθεί κανείς μία ορθή πορεία στη ζωή, σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.
ΣΧΟΛΙΑ:
1 Αγαθός τωόντι είναι ο Θεός εις τον Ισραήλ, εις τους καθαρούς την καρδίαν.
Πόσο καλός είναι ο Θεός και με πόση αγάπη ευεργετεί το λαό Ισραήλ και μάλιστα όλους εκείνους που έχουν καρδιά καθαρή, ευθεία, ειλικρινή ενώπιόν Του. Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, ας είμαστε προσεκτικοί. «Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι από του Θεού πειράζομαι διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει» (Ιακώβου Α/1: 13).
2 Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν παρ' ολίγον ολίσθησαν τα βήματά μου
Εμένα τα πόδια μου κλονίστηκαν και κάποια στιγμή άρχισα να αμφιβάλω γι’ αυτά που πίστευα. Η πίστη μου στο Θεό κλονίστηκε και οι δρόμοι της ζωής μου παρ’ ολίγον να είχαν εκλίνει από την «οδόν του Κυρίου». Ο Ασάφ «παρ’ ολίγον ολίσθησε», δεν έπεσε όμως, δεν απομακρύνθηκε από τον Κύριο.
3 Διότι ζήλευσα τους μωρούς, βλέπων την ευτυχίαν των ασεβών.
Τι ήταν αυτό που έκανε τον Ασάφ να κλονιστούν τα πόδια του, να χάσει την ισορροπία του; Παρατήρησε την φαινομενική «ευημερία» και «ευτυχία» των ασεβών ανθρώπων και βλέποντας αυτά τον κατέβαλε ζηλοφθονία, καθώς έβλεπε ότι άνθρωποι ασυνείδητοι, στηριζόμενοι στο ψέμα και σε κάθε μορφή αδικίας, ευημερούσαν, προκαλούσαν και καυχιόνταν για τον πλούτο, που είχαν συσσωρεύσει με άδικους τρόπους. Παρά την άνομη ζωή τους οι άνθρωποι αυτοί φαινόταν να ευημερούν, όλα να τους πηγαίνουν καλά και ν’ απολαμβάνουν τα αγαθά τους χωρίς να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα. Η ζωή τους κύλαγε ήρεμα και φαινόταν να ζουν με «ειρήνη και ασφάλεια». Με αυτές τις παραπλανητικές σκέψεις προσπαθεί ο εχθρός ν’ αμφισβητήσει μέσα μας την αγαθότητα και την δικαιοκρισία του Θεού. Ας είμαστε προσεκτικοί, γιατί τούτος ο τρόπος σκέψης αποτελεί το πρώτο βήμα σ’ έναν μεγάλο και ολισθηρό κατήφορο. Η «ευτυχία των ασεβών» δεν είναι κάτι για να το ζηλέψει ο πιστός άνθρωπος, αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να το αποφύγει στη ζωή του.
4 Επειδή δεν είναι λύπαι εις τον θάνατον αυτών, αλλ' η δύναμις αυτών είναι στερεά.
Έβλεπα τους ασεβείς να μην δοκιμάζονται από λύπες, να μην υπάρχει μακρά αγωνία και βάσανος κατά τον θάνατό τους και να μη διαρκεί επί πολύ η τυχόν μαστίζουσα αυτούς θλίψη, ενώ το σώμα τους ήταν όλο υγεία κι ευεξία.
5 Δεν είναι εν κόποις, ως οι άλλοι άνθρωποι ουδέ μαστιγώνονται μετά των λοιπών ανθρώπων.
Αυτοί δεν κοπιάζουν, δεν μοχθούν όπως οι άλλοι άνθρωποι, για την απόκτηση των αναγκαίων αγαθών της ζωής και γενικά παρατήρησα ότι δεν καταθλίβονται και δεν ταλαιπωρούνται, όπως οι άλλοι άνθρωποι..
6 διά τούτο περικυκλώνει αυτούς η υπερηφάνεια ως περιδέραιο, η αδικία σκεπάζει αυτούς ως ιμάτιον
Η αλαζονεία τους ήταν σαν στολίδι γι’ αυτούς, τους έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου ο εγωϊσμός και η υπερηφάνεια. Γύρω από το λαιμό τους σαν περιδέραιο φορούν την έπαρσή τους και σαν χιτώνας τούς σκεπάζει η αδικία. Μ’ έναν τρόπον επιδεικτικό φέρονται άδικα προς τους συνανθρώπους τους και συνεχίζουν με κάθε τρόπο να είναι ασεβείς και προκλητικοί προς το Θεό. Τόσο πολλές ήταν οι αδικίες τους, που «εσκέπαζαν αυτούς, ως ιμάτιον».
7 Οι οφθαλμοί αυτών εξέχουσιν εκ του πάχους εξεπέρασαν τας επιθυμίας της καρδίας αυτών.
Τα μάτια τους δεν ήταν βαθουλωμένα από έλλειψη τροφής, αλλά εξείχαν από το πάχος αυτών. Απ' την αναισθησία τους πηγάζει η κακία τους και φαίνονται οι αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς τους. Η αδικία τους εξέρχεται πλούσια και μεστωμένη από τα μάτια τους και η διεφθαρμένη τους καρδιά ξεπερνά κάθε όριο πονηρών επιθυμιών. Κάθε στιγμή σκέπτονται πονηρά και ενεργούν άδικα.
8 Εμπαίζουσι και λαλούσιν εν πονηρία καταδυναστείαν λαλούσιν υπερηφάνως.
Σκέπτονται και αποφασίζουν να λειτουργήσουν πονηρά εναντίον των άλλων ανθρώπων, ενώ διαλαλούν χωρίς καμία ντροπή και μεγαλοφώνως τα κακουργήματά τους. Ειρωνεύονται τους άλλους, εγκωμιάζουν το κακό με αναίδεια και μιλάνε απειλητικά, από θέση ισχύος.
9 Θέτουσιν εις τον ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διατρέχει την γην.
Η γλώσσα τους αφέθηκε αχαλίνωτη. Τα λόγια τους φθάνουν μέχρι τον ουρανό, για να βλασφημήσουν το Θεό και αμέσως μετά η γλώσσα τους περνάει πάνω από τη γη, για να εξαπολύσουν συκοφαντίες και βρισιές εναντίον των συνανθρώπων τους.
10 Διά τούτο θέλει στραφεί ενταύθα ο λαός αυτού και ύδατα ποτηρίου πλήρους εκθλίβονται δι' αυτούς.
Ο λαός θεωρεί ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι σπουδαίοι και τους δείχνουν μεγάλο σεβασμό. Τις ασεβείς πράξεις τους πολλές φορές οι άνθρωποι τις εγκρίνουν παρασυρόμενοι από τη φαινομενική ευτυχία τους. Οι ίδιοι θεωρούν ότι ακολουθώντας τους θα έρθουν ημέρες ευτυχίας. Έτσι κάνουν τους ανθρώπους να απομακρύνεται από το Θεό και να προσκολλώνται σ’ αυτούς.
11 Και λέγουσι, Πως γνωρίζει ταύτα ο Θεός; και υπάρχει γνώσις εν τω Υψίστω;
Πολλοί άνθρωποι αποβλέποντας στη φαινομενική ευδαιμονία των ασεβών σκανδαλίζονται και διερωτώνται: «άραγε αν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει γνωρίζει τα έργα τους, όλα αυτά τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν πάνω στη γη;» Οι ασεβείς, επειδή αμφιβάλουν για τη δύναμη του Θεού, νιώθουν ασφαλείς και συνεχίζουν αμέριμνοι ν’ αυξάνουν τον πλούτο τους, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του άφρονος «δεν υπάρχει Θεός» (ψαλμός ΙΔ/14: 1) και ξεχνώντας τα λόγια του ψαλμωδού που χαρακτηρίζουν την πραγματική εικόνα του ανθρώπου: «ο άνθρωπος είναι ως τοίχος κεκλιμένος και φραγμός ετοιμόρροπος» (Ψαλμός ΞΒ/62: 3).
12 Ιδού, ούτοι είναι ασεβείς και ευτυχούσι διαπαντός αυξάνουσι τα πλούτη αυτών.
Σκέπτομαι, αναφέρει ο Ασάφ, ότι αυτοί οι άνθρωποι, παρ’ ότι είναι αμαρτωλοί, ζουν μέσα στη χαρά και την ευτυχία. Απέκτησαν μεγάλο πλούτο, ο οποίος συνεχώς αυξάνεται στα χέρια των. Ζουν αμέριμνοι μέσα στην πολυτέλειά τους, ενώ συνεχίζουν να είναι άδικοι.
13 Άρα, ματαίως εκκαθάρισα την καρδίαν μου και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου.
Επομένως, λέγει ο ψαλμωδός, μάταια καθάρισα την καρδιά μου και ένιψα τα χέρια μου με αθωότητα. Ας είμαστε προσεκτικοί, γιατί τέτοιες σκέψεις δεν αρμόζουν σε πιστό άνθρωπο. Ο εχθρός προσπαθεί με αρνητικά συναισθήματα να μας αποθαρρύνει με σκοπό να μας νικήσει και να μας απομακρύνει από το θέλημα του Θεού.
Επηρεασμένος απ’ όλα αυτά που είδαν τα μάτια μου, λέει ο Ασάφ, παρασύρθηκα για λίγο από τις σκέψεις μου και είπα στον εαυτόν μου. «Άραγε τι με ωφέλησε που ζω σύμφωνα με το νόμο του Θεού, με τιμιότητα και αξιοπρέπεια;» Εγώ προσευχόμουν, μελετούσα το Λόγο του Θεού, προσέφερα, έδινα τη μαρτυρία μου στους ανθρώπους και το μόνο που κέρδισα ήταν δεινοπαθήματα, ανέχεια και σκληρές δοκιμασίες. Καθώς παρατηρώ όλα αυτά, διερωτώμαι αν αξίζει να ζει κανείς τη ζωή της πίστης; Άραγε μάταια διατηρώ τη ζωή μου καθαρή και ζω με ειλικρίνεια και αθωότητα;
14 Διότι εμαστιγώθην όλην την ημέραν και ετιμωρήθην πάσαν αυγήν.
Δοκιμάστηκα όλη την ημέρα από διάφορες θλίψεις και δυσκολίες, κάθε πρωί ελέγχω τον εαυτόν μου μήπως έχω υποπέσει σε κάποιο λάθος προσπαθώντας ν’ αποφύγω και άλλες πτώσεις μου. Ας μην ξεχνάμε ότι στις δύσκολες περιστάσεις χρειάζεται η πίστη μας. Ο εχθρός ισχυρίζεται ότι εκείνοι που υπηρετούν το Θεό ενεργούν με ιδιοτέλεια. Ας θυμηθούμε τι είπε στο Θεό για τον πολύπαθο Ιώβ Και ο σατανάς απάντησε στον Κύριο, και είπε: «Δέρμα για δέρμα, και όλα όσα έχει ο άνθρωπος θα τα δώσει για τη ζωή του εντούτοις, άπλωσε το χέρι σου, και άγγιξε τα κόκαλά του, και τη σάρκα του, για να δεις αν δεν σε βλασφημήσει κατά πρόσωπο» (Ιώβ Β/2: 4,5). Ζώντας μέσα σ’ έναν άδικο κόσμο θα αποδείξουμε ποιο πραγματικά είναι το κίνητρο της καρδιάς μας.
15 Αν είπω, Θέλω ομιλεί ούτως ιδού, εξυβρίζω εις την γενεάν των υιών σου.
Ο Ασάφ κατανόησε ότι ήταν λάθος του να καταλήξει σ’ ένα τέτοιο αυθαίρετο συμπέρασμα και αναγνώρισε ότι αν θεωρούσε την «κατά Θεόν ζωήν» μάταιη, αυτό πραγματικά θα σήμαινε ότι είναι άπιστος και ασφαλώς θα σκανδάλιζε τους πιστούς ανθρώπους. Όλες αυτές τις αμφιβολίες του και τους δισταγμούς του δεν τις μετέφερε σε άλλους πιστούς ανθρώπους, γιατί δεν ήθελε να σκανδαλίσει κάποιους απ’ αυτούς και να υπονομεύσει την πίστη τους. Αν έλεγα ότι θα διηγηθώ αυτούς τους δισταγμού μου, που είναι αποτέλεσμα της ολογοπιστίας μου, στη γενιά των υιών Σου, τότε θα ήμουν ασύνετος και αποστάτης.
16 Και εστοχάσθην να εννοήσω τούτο, πλην μ' εφάνη δύσκολον
Προσπάθησα να καταλάβω πώς συμβιβάζεται οι ασεβείς, μέσα από τις άδικες και άνομες πράξεις τους να ευημερούν σ’ αυτή τη ζωή και ο δίκαιος, που ζει σύμφωνα με το Νόμο του Θεού, να υποφέρει! Αυτό δε μπόρεσα να το καταλάβω, φαινόταν στα μάτια μου πολύ δύσκολο και δε μπορούσα να το αντιληφθώ.
17 εωσού εισελθών εις το αγιαστήριον του Θεού, ενόησα τα τέλη αυτών.
Ο Ψαλμωδός προκειμένου να ερευνήσει περαιτέρω το θέμα «μπήκε» πνευματικά στο αγιαστήριο του Θεού. Ήρθε στην παρουσία του Θεού και εκεί μπόρεσε να κατανοήσει ακριβώς τι επιφυλάσσετε για τους ασεβείς ανθρώπους. Αναφέρει σχετικά: «Όλες αυτές οι αμφιβολίες με διακατείχαν μέχρι που μπήκα στο άγιο του Θεού και εκεί φωτιστείς κατανόησα ποιο θα είν' το τέλος των αμαρτωλών ανθρώπων». Με άλλα λόγια αναφέρει: «Ήρθα με πίστη μπροστά στην παρουσία του Θεού και εκεί κατάλαβα τι θα συμβεί σε αυτούς όταν φύγουν από την προσωρινή αυτή ζωή και πάνε στην άλλη ζωή». Και όσο σκεπτόμουν τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου, άρχισαν τα πράγματα να ξεκαθαρίζουν μέσα μου.
18 Συ βεβαίως έθεσας αυτούς εις τόπους ολισθηρούς έρριψας αυτούς εις κρημνόν.
Η φαινομενική «ευημερία» των ασεβών είναι προσωρινή. Επειδή όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από φθαρτά αποκτήματα, στέκουν σε «τόπους ολισθηρούς». Όταν τους εύρει ο θάνατος, όλα αυτά που με τόσο άσχημο τρόπο απέκτησαν, δε θα έχουν καμία αξία και σε τίποτα δε θα μπορούν να τους βοηθήσουν.
Αυτό ήταν εκείνο το οποίο κατάλαβε ο Ασάφ. Μπορεί τώρα να ευημερούν οι ασεβείς γιατί ο Θεός παρατείνει το Έλεός Του και την αγάπη Του και «ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος Ε/΄5: 45), όμως είναι φανερό ότι βαδίζουν πάνω σε ολισθηρό έδαφος. Αργά ή γρήγορα θα πέσουν, θα ταπεινωθούν, θα συντριφθεί η υπερηφάνεια της καρδιάς τους και η ζωή τους θα μετατραπεί σε ερείπια.
Δεν κλείνει ο Θεός τα μάτια Του σε όλα αυτά τα άδικα που συμβαίνουν γύρω μας από αρνητές και πονηρούς ανθρώπους. Ο αιώνιος Λόγος Του μας προειδοποιεί: «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον. Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ» (Γαλάτας Σ/6: 7-9). Η δικαιοσύνη του Θεού θα είναι ο τελικός νικητής τούτης της ζωής.
19 Πώς διά μιας κατήντησαν εις ερήμωσιν. Ηφανίσθησαν, απωλέσθησαν υπό αιφνιδίου ολέθρου.
Πώς ξαφνικά όλοι αυτοί ερημώθηκαν, εξαφανίσθηκαν, χάθηκαν, πώς έγιναν σε μια στιγμή συντρίμμια! Όχι μόνον χάθηκαν αλλά και είχαν τέλος τρομερό. Μπορεί στις ημέρες μας να βασιλεύει η αδικία, η ανομία, η καταδυνάστευση, η κατάφορη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όμως δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άνομοι δε θα ξεφύγουν από την κρίση του Θεού (Ρωμαίους Θ/9: 14-24).
20 Ως όνειρον εξεγειρομένου Κύριε, όταν εγερθής, θέλεις αφανίσει την εικόνα αυτών.
Η ευημερία των ασεβών είναι σαν ένα όνειρο που περνά γρήγορα. Όπως διαλύεται και χάνεται το όνειρο, όταν ξυπνάει ο άνθρωπος και σηκώνεται από το κρεβάτι του, έτσι και εσύ, Κύριε, θα εκμηδενίσεις την πρόσκαιρη λαμπρή εμφάνιση των αμαρτωλών ανθρώπων.
21 Ούτως εκαίετο η καρδία μου, και τα νεφρά μου εβασανίζοντο
Τώρα διαπιστώνω ότι όλα όσα με έκαναν να ζηλέψω δεν ήταν παρά σκιές. Ήταν ανοησία μου που ζήλευα και που μ’ ενοχλούσε η φαινομενική δόξα των ασεβών. Τα νεφρά μου και ολόκληρος ο εσωτερικός μου κόσμος είχαν αναστατωθεί, βασανιζόμουν και είχα αλλάξει όψη.
22 και εγώ ήμην ανόητος και δεν εγνώριζον κτήνος ήμην ενώπιόν σου.
Φορτωμένος με όλες αυτές τις σκέψεις έγινα ανόητος και δε μπορούσα να καταλάβω και στεκόμουν μπροστά σου σαν το ζώο που δεν έχει λογική και δε μπορεί να εννοήσει. Ας μην αντιδρούμε βασιζόμενοι στα δικά μας αισθήματα και στην ανοχή του Θεού, γιατί τότε θα ενεργούμε όπως τα άλογα ζώα.
23 Εγώ όμως είμαι πάντοτε μετά σού συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός.
Πέρα από τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε θα πρέπει με κάθε τρόπο να διαφυλάξουμε την αγαθή και ειλικρινή σχέση μας με το Θεό. Αυτός μια μέρα θα μας εξυψώσει στην παρουσία Του, αλλά και σε τούτη τη ζωή μας έχει υποσχεθεί ότι «δε θα μας αφήσει ουδέ θα μας εγκαταλείψει» (Εβραίους ΙΓ/13: 5). Θα σταθεί κοντά μας κρατώντας μας από το χέρι, για να μην προσκόψουμε. Ως πιστοί άνθρωποι θα πρέπει να είμαστε πάντοτε με τον Κύριο, που μας κρατάει, για να μην πέσουμε, που μας οδηγεί, μας νουθετεί, μας διδάσκει και μας παρέχει ό,τι έχουμε ανάγκη, για να ζήσουμε. Μένοντας στο θέλημα του Θεού μπορούμε να νιώσουμε τη στοργική Του αγάπη.
24 Διά της συμβουλής σου θέλεις με οδηγήσει και μετά ταύτα θέλεις με προσλάβει εν δόξει.
Η συμβουλή, η νουθεσία του Θεού είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει σε μια σίγουρη και ασφαλή πορεία, σε μία αδιατάρακτη σχέση μαζί Του. Η παρηγοριά μας και η καταφυγή μας στις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε θα πρέπει να είναι ο Κύριος. Αναφέρει ο ψαλμωδός: «Εσύ με την αγαθή και παντοδύναμη βουλή σου, με οδήγησες σε τούτη τη ζωή και με δόξα θα με παραλάβεις στην άλλη ζωή».
25 Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε.
Ποιον άλλον να ζητήσω, πού αλλού να προσκολληθώ; Ικανοποιούμαι που έχω Εσένα στον ουρανό, αυτό με καθιστά αφάνταστα πλούσιο και επαρκή. Τώρα δεν ποθώ τίποτα πάνω στη γη εκτός από Εσένα. Ας κατέχουν οι ασεβείς όλα τα πλούτη. Για εμένα, Εσύ Κύριε, είσαι η μερίδα μου και αυτή είναι η ικανοποίησή μου. Γιατί τι άλλο άξιο προσοχής και αγάπης υπάρχει στον ουρανό εκτός από Εσένα; Τι άλλο θα μπορούσα να ποθήσω;
26 Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου αλλ' ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου και η μερίς μου εις τον αιώνα.
Η σάρκα μου εξαντλήθηκε, το ίδιο και η καρδιά μου κουράστηκε από τις ταλαιπωρίες μου, όμως ο Θεός είναι και παραμένει ο μοναδικός πόθος της καρδιά μου, βράχος μου και μερίδα μου εις τον αιώνα θα είναι ο Θεός και αιώνια κληρονομιά μου.
27 Διότι, ιδού, όσοι απομακρύνονται από σου, θέλουσιν απολεσθή συ εξωλόθρευσας πάντας τους εκκλίνοντας από σου.
Όλοι όσοι απομακρύνονται από τον Αληθινό Θεό και λατρεύουν ψεύτικους θεούς, θα καταστραφούν, θα εξοντωθούν. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού.
28 Αλλά δι' εμέ, το να προσκολλώμαι εις τον Θεόν είναι το αγαθόν μου έθεσα την ελπίδα μου επί Κύριον τον Θεόν, διά να κηρύττω πάντα τα έργα σου.
Όμως εγώ θα είμαι πάντοτε κοντά Σου. Για μένα το μεγαλύτερο αγαθό που υπάρχει σ’ αυτήν τη ζωή είναι να προσκολλώμαι στο Θεό. Εκεί βρίσκω την ευτυχία μου. Ευφραίνομαι στο να αποθέτω την ελπίδα μου στον Κύριο, να κηρύττω και να εξιστορώ τα θαυμάσια έργα Του, σε όλους όσους θέλουν ν’ ακούσουν.
Επίλογος.
--Στον ψαλμό που διαβάσαμε φαίνεται ο Ασάφ να περνάει μέσα από μια δύσκολη περίοδο στη ζωή του. Καθημερινά περιβάλλεται και συναλλάσσεται με ανθρώπους που παραβιάζουν τους νόμους του Θεού και οι οποίοι όχι μόνον φαίνεται να μένουν ατιμώρητοι, αλλά και ευημερούν στη ζωή τους και όλα τους πάνε καλά. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες αναρωτιέται αν αξίζει κανείς να προσπαθεί να ευαρεστεί το Θεό. Καθώς παρατηρεί όλα αυτά, χωρίς να μπορεί να τα εξηγήσει, μία επιπόλαιη και πολύ επικίνδυνη σκέψη έρχεται στο μυαλό του: «Ασφαλώς, μάταια καθάρισα την καρδιά μου και έπλυνα τα χέρια μου με αθωότητα».
-- Καθώς το θέμα αυτό απασχολεί τον Ασάφ και το εξετάζει σε βάθος, έρχεται κάποια στιγμή και αλλάζει γνώμη. Αντιλαμβάνεται ότι οποιαδήποτε απόλαυση και αν νιώθουν οι πονηροί άνθρωποι, αυτή είναι προσωρινή και εφήμερη. Έτσι λοιπόν καταλήγει στο σωστό συμπέρασμα και λέγει προς το Θεό: «Εκτός από εσένα δεν έχω άλλη ευχαρίστηση στη γη».
Αν, ψυχή, κάποιες στιγμές στη ζωή σου αμφιβάλεις και εσύ για το αν αξίζει να ζεις σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, κάνε ό,τι έκανε και ο Ασάφ, κοίταξε κάτω από την επιφάνεια, παρατήρησε πίσω από τη βιτρίνα, δες πέρα από την προσωρινότητα τούτης της ζωής. Όλοι αυτοί που περιφρονούν τους νόμους του Θεού διέπονται από ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει ειρήνη στη ζωή τους. «Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς, λέγει Κύριος» (Ησαΐας ΜΗ/48: 22). Καθώς τους παρατηρεί ν’ απολαμβάνουν την πρόσκαιρη ζωή τους, ένας λόγος έρχεται στο στόμα του και στην καρδιά του: «Το να πλησιάζω τον Θεό είναι καλό για εμένα».
--Η αδικία, που σε κάθε βήμα της ζωής μας παρατηρούμε, είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας και της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό. Ο προφήτης «Αβακούμ» (Α/1: 3,4), αναφέρει: «Διά τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν. Διά τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, διά τούτο εξέρχεται κρίσις διεστραμμένη».
--Πώς εμείς σήμερα μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ όσα έγραψε ο ψαλμωδός μέσα από την προσωπική του εμπειρία; Καθώς ζούμε μέσα στην αδικία, το ψέμα και την παραπληροφόρηση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εμπιστευθούμε απόλυτα τον Κύριο και να «πραγματευτούμε» (Λουκάς ΙΘ/19: 13) με τους συνανθρώπους μας το Λόγο Του, μέσα από τα έργα και τα λόγια μας. Ο Θεός «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν» (Εβραίους ΙΑ/11: 6) και επίσης «ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να λησμονήσει το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες» (Εβραίους Σ/6: 10).
--Ας μην μας παρασύρει η φαινομενική επιτυχία των ασεβών ανθρώπων και ας μην υιοθετούμε εσφαλμένους τρόπους σκέψης, γιατί καταλήγουμε να βρεθούμε στην ίδια κατάσταση με τους ανόμους. Σκεπτόμενοι με τον τρόπο που σκέπτονται οι ασεβείς άνθρωποι, στην πραγματικότητα καταλήγουμε και εμείς στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι: «ο Θεός δε γνωρίζει αυτά που γίνονται και ως εκ τούτου δε θα ενεργήσει κατά της ανομίας».
-- Τι πρέπει να κάνουμε; Πώς μπορούμε να σταθούμε και να νικήσουμε μέσα στην ανομία που μας περιβάλει; Πως μπορούμε ν’ αποφύγουμε τους «ολισθηρούς δρόμους» της αμαρτίας; Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε ενθυμούμενοι και εφαρμόζοντας πάντοτε τα λόγια του Ασάφ: «όσο αφορά εμένα, το να προσκολλώμαι στον Θεό είναι το αγαθό μου έθεσα την ελπίδα μου επάνω σε σένα, τον Κύριο τον Θεό, για να κηρύττω όλα τα έργα σου» (εδ. 28). ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου