Βιβλίο «Ιησού του Ναυή», κεφ. Ζ/7.
Μετά το τέλος της 40χρονης περιπλάνησης στην έρημο ο λαός Ισραήλ έφτασε στις πεδιάδες του Μωάβ. Ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος Νεβώ και από εκεί περιέβλεψε ολόκληρη τη γη που ο Θεός είχε υποσχεθεί ότι θα παραδώσει στη λαό Ισραήλ, μια πλούσια γη στην οποία έρρεε «μέλι και γάλα» (Έξοδος Γ/3: 8). Λίγο μετά ο Μωυσής πέθανε χωρίς να έχει κατορθώσει να φέρει τους Ισραηλίτες στη Γη της Επαγγελίας. Τον διαδέχτηκε ο Ιησούς, ο γιός του Ναυή (Έξοδος ΛΓ/33: 11 – Δευτερονόμιο ΛΔ/34: 9 – Ι. τ. Ναυή Α/1: 1,2), ο οποίος αναφέρεται ως ο "θεράπων" του Μωυσή (Έξοδος ΚΔ/24: 13). Ο νέος αρχηγός ανέλαβε να οδηγήσει το λαό στη γη των υποσχέσεων του Θεού. Τα αναφερόμενα γεγονότα συμβαίνουν 1.400 χρόνια π.Χ., 3.400 χρόνια από σήμερα.
Καθώς ο λαός προχωρούσε, μπροστά πήγαιναν πάντοτε οι ιερείς κρατώντας την Ιερή Κιβωτό με τις πέτρινες πλάκες που είχαν τις «δέκα εντολές» τις οποίες για δεύτερη φορά είχε δώσει ο Θεός στον Μωυσή. Αργότερα προστέθηκε και μία χρυσή στάμνα με "μάννα" (Έξοδος ΙΣ/16: 33-35), καθώς και η ράβδος του Ααρών, η βλαστήσασα (Εβραίους Θ/9: 4 & βιβλ. Αριθμών ΙΖ/17: 10). Όλα αυτά υπενθύμιζαν στους Ισραηλίτες τη διαθήκη (συμφωνία) που είχε κάνει μαζί τους ο Θεός στο όρος Σινά.
Οι Ισραηλίτες έφτασαν στο ποταμό Ιορδάνη και με τη βοήθεια του Θεού όλος ο λαός πέρασε χωρίς να βραχεί κανένας, γιατί και εδώ, όπως είχε συμβεί και στην Ερυθρά θάλασσα, τα νερά χωρίστηκαν στα δύο και άνοιξαν δρόμο για να περάσει ο λαός (Ι. τ. Ναυή Γ/3: 13 & Δ/4: 7). Μετά τη διέλευση του Ιορδάνη ποταμού οι Ισραηλίτες χρειάστηκε να πολεμήσουν με διάφορους λαούς, που στάθηκαν εμπόδιο στο δρόμο τους. Οι λαοί αυτοί είχαν ικανούς πολεμιστές και οι πόλεις τους ήταν καλά οχυρωμένες όμως, με τη βοήθεια του Θεού κατάφεραν να τους νικήσουν.
Η πρώτη πόλη που πολιόρκησαν με την είσοδό τους στη γη Χαναάν ήταν η Ιεριχώ, η οποία ονομαζόταν «η πόλη των φοινίκων» (Β’ Χρονικών ΚΗ/28: 15), μία πολύ καλά οχυρωμένη πόλη που βρισκόταν στην περιοχή της Δυτ. Όχθης του Ιορδάνη ποταμού. Ο Ι. τ. Ναυή έστειλε δύο κατασκόπους στην Ιεριχώ, τους οποίους έκρυψε η Ραάβ, η πόρνη, με αποτέλεσμα να μη συλληφθούν και να διαφύγουν (Ι. τ. Ναυή Β/2: 7). Οι κάτοικοι της Ιεριχούς, φοβισμένοι από τις μεγάλες επιτυχίες του λαού Ισραήλ, φύλαγαν τα τείχη της κλειστά και αμπαρωμένα, για να μην μπορέσουν να μπουν μέσα σ’ αυτή οι Ισραηλίτες και την καταλάβουν. Κανένας δεν έβγαινε, ούτε έμπαινε στην πόλη.
Στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com έχει δημοσιευθεί στις 08-09-2016 μελέτη με τίτλο: «Η κατάληψη της Ιεριχούς».
Η κατάληψη από το λαό Ισραήλ της μεγάλης και οχυρωμένης πόλης της Ιεριχούς έχει πλέον πραγματοποιηθεί. Πρόκειται για μια συντριπτική νίκη του λαού Ισραήλ, η οποία επιτεύχθηκε χωρίς πόλεμο και χωρίς ούτε έναν νεκρό από την πλευρά των Ισραηλιτών (Ι. τ. Ναυή Σ/6: 20,21). «Ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος αλλά διά του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Ζαχαρίας Δ/4: 6). Σχετικά με τη μεγάλη αυτή επιτυχία ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (ΙΑ/11: 30) αναφέρει: «Διά πίστεως έπεσον τα τείχη της Ιεριχώ, αφού εκυκλώθησαν επί επτά ημέρας». Με τον ίδιο τρόπο θα πέσει και κάθε τοίχος και θα λυθεί κάθε πρόβλημα μέσα στη ζωή μας, όσο μεγάλο, όσο σοβαρό και αν φαίνεται στα μάτια μας. Ήταν μια μεγάλη νίκη, η οποία επιτεύχθηκε "όχι με αμάξας και ίππους" (Ψαλμός Κ/20: 7), αλλά αποκλειστικά με την πίστη στο Θεό. Η πίστη μας στο ζωντανό, τον αληθινό, τον μοναδικό, τον αιώνιο Θεό είναι το βασικότερο θεμέλιο στην πνευματική μας ζωή και είναι αυτή που θα μας οδηγήσει από νίκη σε νίκη.
Μετά από τη μεγάλη αυτή επιτυχία ο Ιησούς τ. Ναυή με το στρατό του προχώρησαν και έφτασαν απέναντι από την πόλη Γαί, μια πόλη που ήταν πολύ μικρότερη από την Ιεριχώ. Και πάλι στάλθηκαν άνθρωποι, για να κατασκοπεύσουν τη γη οι οποίοι, όταν επέστρεψαν, ανέφεραν ότι η άμυνα της πόλης ήταν ασήμαντη και ότι δε θα χρειαστεί να σταλούν περισσότεροι από δύο, τρεις χιλιάδες άντρες, για να την πολιορκήσουν και να την καταλάβουν (Ι. τ. Ναυή Ζ/7: 2,3).
Το στράτευμα παρατάχτηκε έτοιμο, για να δώσει τη μάχη που φαίνεται να είναι μικρή και σύντομη, θεωρώντας ότι έχει εξασφαλιστεί άλλη μια μεγάλη επιτυχία. Παρά τις προβλέψεις που υπήρχαν στη μάχη αυτή ο στρατός του Ισραήλ υπέστη μία τραγική, οδυνηρή, ταπεινωτική ήττα (Ι. τ. Ναυή Ζ/7: 8). Πολλές φορές αυτό συμβαίνει, καθώς μετά από μία επιτυχία συνήθως αισθανόμενοι ικανοί, δυνατοί, υποτιμούμε τον κίνδυνο, χαρακτηρίζουμε κάτι μικρό ή ασήμαντο, ενθουσιαζόμαστε και πιστεύουμε ότι τίποτα δε θα σταματήσει τις επιτυχίες μας.
Ο Ι. τ. Ναυή, όταν πληροφορήθηκε την ήττα του λαού, ήρθε μπροστά στο Θεό με προσευχή και με το πρόσωπό του ακουμπισμένο στη γη. «Ω, Κύριε Θεέ», φώναξε «γιατί μας βοήθησες να περάσουμε τον Ιορδάνη μόνο για να μας καταστρέψεις; Οι λαοί αυτής της γης θα μάθουν την ήττα μας, θα μας επιτεθούν και θα μας εξοντώσουν και τότε Κύριε, το Μεγάλο Όνομά Σου δεν θ’ ακούγεται πλέον» (Ι. τ. Ναυή Ζ/7: 6-9).
Ο Θεός απάντησε αμέσως στον Ι. τ. Ναυή. «Σήκω επάνω», του είπε. «Γιατί έπεσες έτσι με το πρόσωπό σου στη γη; Αμάρτησε ο Ισραήλ και δεν υπάκουσε στην εντολή μου. Πήραν κάποια πράγματα μέσα από την Ιεριχώ τα οποία δεν θα έπρεπε να λάβουν. Πλέον δεν είμαι μαζί σας αν δεν εξαφανίσετε αυτό το ανάθεμα από ανάμεσά σας….» (εδ. 12). Εκείνο που φέρνει την ήττα στη ζωή του Χριστιανού και διώχνει τη χαρά και την ειρήνη από την καρδιά του, είναι η ανυπακοή στο θέλημα του Θεού.
«Αμάρτησε ο Ισραήλ». Αυτό ήταν το μυστικό της ήττας. Η αμαρτία είναι ικανή να μπλέξει μέσα στα πλοκάμια της ολόκληρο τον λαό και να διαρίξει τη σχέση του με τον Θεό. Εξαιτίας της παράβασης ενός ανθρώπου ολόκληρος ο λαός ήταν υπόλογος μπροστά στο Θεό. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σε κάθε πτώση, σε κάθε ήττα η αιτία θα είναι μία λέξη «αμαρτία». Η εντολή που είχαν λάβει οι Ισραηλίτες από το Θεό ήταν να μη λάβουν λάφυρα από την Ιεριχώ «άπαν δε το αργύριον και το χρυσίον και τα σκεύη τα χάλκινα και τα σιδηρά είναι αφιερωμένα εις τον Κύριον εις το θησαυροφυλάκιον του Κυρίου θέλουσιν εισαχθή» (Ι. τ. Ναυή Σ/6: 19). Ό,τι άλλο βρισκόταν μέσα σ’ αυτήν την πόλη θα έπρεπε να καταστραφεί. Ο Θεός είχε δώσει αυτή την εντολή, αφενός για να δείξει ότι η χώρα στην οποία έμπαιναν ήταν δική Του και ως εκ τούτου σ' Αυτόν ανήκαν όλα και αφετέρου γιατί ήθελε ο λαός Του να διαφέρει από τους άλλους γύρω ειδωλολατρικούς λαούς και να μην είναι πλεονέκτες.
Η συντριπτική ήττα λοιπόν του λαού οφειλόταν σε κάποια αμαρτία που υπήρχε μέσα στο στρατόπεδο. Ο Θεός δε μπορεί να συνυπάρχει με την αμαρτία, διότι είναι Άγιος (Λευιτικό ΙΑ/11: 44). Επίσης δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από Άγιος είναι Δίκαιος και δε μπορεί να καταλύσει τη Δικαιοσύνη Του, αφήνοντας την αμαρτία ατιμώρητη.
Την επόμενη ημέρα όλος ο λαός Ισραήλ παρουσιάστηκε μπροστά στον Ι. τ. Ναυή ανά φυλή. Από τις δώδεκα φυλές ο Θεός επέλεξε τη φυλή του Ιούδα στην οποία ανήκε ο ένοχος. Η φυλή του Ιούδα παρουσιάστηκε μπροστά στον Ι. τ. Ναυή κατά οικογένειες. Από αυτές επιλέχτηκε η οικογένεια των Ζαραϊτών και απ’ αυτήν πιάστηκε ο Άχαν. Αυτός ήταν ο ένοχος. Ο Ι. τ. Ναυή του είπε: «Παιδί μου, δώσε δόξα στο Θεό του Ισραήλ. Πες μου τι έκανες και μην το κρύψεις από μένα» (εδ. 19).
«παιδί μου». Με πόνο, με θλίψη αποχαιρετάει ο Θεός καθέναν που αστοχεί, που φεύγει από κοντά Του, για να τραβήξει το δικό του δρόμο. Καθώς ο Ιούδας, ο Ισκαριώτης, με φίλημα προδίδει τον Ιησού, ο Κύριος τον αποκαλεί φίλο Του και με μεγάλη θλίψη του λέει: «Φίλε γιατί ήρθες» (Ματθαίος ΚΣ/26: 50). Αυτή είναι η αγάπη του Θεού και για τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο.
Η απάντηση του Άχαν στον Ι. τ. Ναυή ήταν: «Αμάρτησα εις τον Κύριον». Αυτό έκανα: «βλέποντας ανάμεσα στα λάφυρα μια καλή Βαβυλωνιακή στολή, και 200 σίκλους ασήμι, και μία ράβδο χρυσάφι βάρους 50 σίκλων, τα επιθύμησα, και τα πήρα και δες, είναι κρυμμένα στη γη, στο μέσον τής σκηνής μου, και το ασήμι κάτω απ' αυτά» (εδ. 21). Ο στρατιώτης λοιπόν του λαού του Θεού που ονομαζόταν Άχαν, και ήταν γιός του Χαρμί, που πολεμούσε για την κατάληψη της «γης της Επαγγελίας», την οποία είχε υποσχεθεί ο Θεός ότι θα την παραδώσει στο λαό Ισραήλ (Έξοδος Γ/3: 8), είχε παρακούσει την εντολή του Θεού, είχε αμαρτήσει.
Η «γη της Επαγγελίας» ήταν πολύ εύφορη και κατοικείτο από τους Χετταίους, τους Γεργεσαίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους, και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλύτερα και δυνατότερα από τον Ισραήλ (Δευτερονόμιο Ζ/7: 1). Οι λαοί αυτοί λάτρευαν τα είδωλα και ζούσαν μέσα στην πλήρη ανηθικότητα και την αμαρτία. Ο Άχαν παρακούοντας την ρητή εντολή του Κυρίου είχε αρπάξει κάποια λάφυρα και τα είχε κρύψει στη σκηνή του. Ο λαός Ισραήλ φεύγει ηττημένος μπροστά από τους εχθρούς του (Ζ/7: 8). Θα πρέπει να προσέξουμε το γεγονός ότι δεν είχαν γίνει δυνατότεροι οι Χαναναίοι, αλλά ο λαός Ισραήλ είχε γίνει ασθενέστερος εξαιτίας της αμαρτίας που είχε εισχωρήσει στο στρατόπεδο.
Μετά απ’ αυτά ο Ι. τ. Ναυή έστειλε κάποιους αγγελιοφόρους στη σκηνή του Άχαν, για να διαπιστώσουν αν ο Άχαν είχε πει την αλήθεια. Μόλις μπήκαν μέσα, είδαν ένα σημείο που είχε πρόσφατα σκαφτεί. Πολύ γρήγορα ανακάλυψαν τη στολή, το ασήμι και το χρυσάφι. Στο βιβλίο των «Αριθμών» (ΛΒ/32: 23) ο Κύριος επισημαίνει: «να είστε βέβαιοι ότι η αμαρτία σας θα σας βρει». Έτσι ακριβώς συνέβησαν τα πράγματα. Οι άνδρες έφεραν τα πράγματα που βρήκαν μέσα στη σκηνή στον Ι. τ. Ναυή και μπροστά σε όλο το λαό τα παρουσίασαν ενώπιον του Κυρίου.
Όταν ο Ι. τ. Ναυή βεβαιώθηκε ότι ο Άχαν ήταν ο ένοχος που προκάλεσε την ήττα των Ισραηλιτών στην πόλη Γαί, αυτός και ο λαός τον οδήγησαν σε μία κοιλάδα που βρισκόταν εκεί κοντά. Φανταστείτε τούτη την κρίσιμη ώρα ο Ι. τ. Ναυή ν’ αρχίσει να σκέπτεται συναισθηματικά. «Άνθρωπος είναι, έκανε ένα λάθος, δικός μας είναι, να μην τον τιμωρήσουμε σκληρά, έπειτα είναι και τα παιδιά, τι θα πουν και οι άλλοι από μια τέτοια σκληρή στάση κλπ». Αν με αυτό τον τρόπο ενεργούσε τότε η αμαρτία θα έμενε ατιμώρητη και ολόκληρος ο λαός θα χανόταν. Πολλές φορές επανέλαβε αυτό το λάθος η Εκκλησία μέσα στην ιστορική της διαδρομή, με τραγικά αποτελέσματα. Οι Ισραηλίτες λοιπόν υπό την καθοδήγηση του Ι. τ. Ναυή πήραν τον Άχαν, την οικογένειά του, όλα όσα είχε κλέψει, τα βόδια του, τα γαϊδούρια του, τα πρόβατά του και τη σκηνή του και όλα όσα είχε και τους έφεραν στην κοιλάδα Αχώρ (εδ. 24).
Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί τούτη την τραγική σκηνή; Ο υπόδικος ο Άχαν να βρίσκεται μπροστά σε όλο το λαό με μια πολύ βαριά κατηγορία; Άραγε τούτη την κρίσιμη ώρα υπάρχει κάτι που να μπορεί ν' αναβάλει την εκτέλεση της ποινής, υπάρχει τρόπος σωτηρίας τούτη την ύστατη, την τραγική ώρα; Η απάντηση είναι: ΝΑΙ, μέσα στο Λόγο του Θεού ονομάζεται: "Μετάνοια" (Πράξεις Β/2: 38 & Γ/3: 19). Ας θυμηθούμε τη μετάνοια του ληστή πάνω στο σταυρό (Λουκάς ΚΓ/23: 41), το Δαβίδ, όταν κατάλαβε την αμαρτία του (Ψαλμός ΝΑ/51), τους κατοίκους της Νηνευή (βιβλίο Ιωνά Γ/3: 5) και πολλές άλλες περιπτώσεις. Στην περίπτωση του Άχαν όμως δε βλέπουμε καμία μετάνοια. Όταν μαθεύτηκαν τα κακά νέα, δεν ελέγχθηκε καθόλου. Μπροστά στον ιερέα και πάλι τον βλέπουμε να στέκεται αδιάφορος. Ακόμα και όταν βρέθηκε μπροστά στον Ι. τ. Ναυή, δε φαίνεται να μετανοεί. Μόνον όταν το χέρι του Θεού τον αποκάλυψε, τότε φανέρωσε την αμαρτία του, όμως τότε ήταν πολύ αργά. Όταν άρχισε ο κατακλυσμός, οι άνθρωποι θέλησαν να μπουν στην κιβωτό του Νώε για να σωθούν, όμως ο Θεός είχε κλείσει την πόρτα και ήταν αδύνατον να μπουν (Γένεση Ζ/7: 16). Ήταν πλέον πολύ αργά.
Ο Ι. τ. Ναυή στράφηκε στον Άχαν και του είπε: «Γιατί μας κατατάραξες; Ο Κύριος θα σε καταταράξει αυτή την ημέρα. Και ολόκληρος ο Ισραήλ τον λιθοβόλησε με πέτρες, και τους κατέκαψαν με φωτιά, και τους λιθοβόλησαν με πέτρες» (εδ. 25). Αφού πέθαναν, οι Ισραηλίτες έκαψαν τα πάντα και μάζεψαν ένα σωρό από πέτρες πάνω από τις στάχτες, που μένει μέχρι σήμερα (εδ. 26). Η σωρός από τις πέτρες θα μας θυμίζει διαχρονικά την ανυπακοή του Άχαν, αλλά και την Αγιότητα του Θεού. Μετά απ’ αυτά ο Θεός ευλόγησε και πάλι το λαό Του. Ο Ι. τ. Ναυή έστειλε και πάλι άντρες εναντίον της Γαί και αυτή τη φορά πέτυχαν μια πολύ μεγάλη νίκη.
Ο Άχαν αποδείχτηκε ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα του λαού Ισραήλ. Η Εκκλησία είναι σαν μία αλυσίδα η οποία είναι τόσο γερή και ανθεκτική, όσο γερός και ανθεκτικός είναι ο κάθε κρίκος της. Όταν ένας κρίκος από τους δεκάδες ή εκατοντάδες δεν είναι γερός, ολόκληρη η αλυσίδα δεν μπορεί να είναι ανθεκτική. Ο Απ. Παύλος αναφέρει προς την Εκκλησία της Κορίνθου: «Είτε ένα μέλος πάσχει, όλα τα μέλη συμπάσχουν είτε ένα μέλος τιμάται, όλα τα μέλη χαίρονται μαζί» (Α’ Κορινθίους ΙΒ/12: 26).
Η ανυπακοή του Άχαν είχε καταλυτικές συνέπειες τόσο για την οικογένειά του, όσο και για ολόκληρο το λαό. Αλήθεια έχει φανταστεί κανείς πόσους μπορεί να «πνίξει» μια «Βαβυλωνιακή στολή;» Η ανυπακοή στο Θεό μπορεί να έχει επιπτώσεις, όχι μόνον στην οικογένεια, αλλά και σε ολόκληρη των Εκκλησία. Η ζωή μας, οι καθημερινές μας πράξεις, έχουν συνέπειες, όχι μόνον σε μας αλλά και σε όλους εκείνους που μας περιβάλουν. Η ευλογία του Θεού στη ζωή μας συνδέεται με την υπακοή μας στο θέλημά Του και γι’ αυτό είναι απαραίτητη για την πνευματική μας πρόοδο και ευημερία. Για το Θεό «η υπακοή στο θέλημά Του είναι καλύτερη από κάθε θυσία» (Α’ Σαμουήλ ΙΕ/15: 22).
Ο άνθρωπος αυτός (Άχαν) είχε πολύ μεγάλες εμπειρίες με τον Κύριο, καθώς είχε ζήσει τις θαυμάσιες επεμβάσεις της πρόνοιας του Θεού για την προστασία του λαού Του, κατά τις διαβάσεις της ερήμου και μέχρι εκείνη την ώρα, που ο λαός βρέθηκε «προ των πυλών» της γης των υποσχέσεων του Θεού. Πριν από λίγο είχε δει μια από τις μεγαλύτερες επεμβάσεις του Θεού να γκρεμίζονται τα τείχη της Ιεριχούς, χωρίς όπλα, χωρίς μάχη, αποκλειστικά και μόνον με τη δύναμη του Θεού. Παρ’ όλα αυτά και παρά τις μεγάλες εμπειρίες του έπεσε, αμάρτησε, αγνόησε το Θεό, παράκουσε την εντολή Του και προσπάθησε να κρύψει την αμαρτία του.
Τα βήματα της πτώσης του Άχαν έχουν ως εξής:
1/ Είδε. Στο βιβλίο των «Παροιμιών» (ΚΖ/27: 20) αναφέρεται: «Ο Άδης και η απώλεια δεν χορταίνουν και τα μάτια τού ανθρώπου δεν χορταίνουν». Ο «Εκκλησιαστής» (Α/1: 8) συμπληρώνει: «Το μάτι δεν χορταίνει βλέποντας, και το αυτί δεν γεμίζει ακούγοντας». Ο Άχαν είδε μία Βαβυλωνιακή στολή που φάνηκε ωραία στα μάτια του, είδε και μια ράβδο χρυσού, είδε και μερικά αργυρά νομίσματα. Ο Λόγος του Θεού μας διευκρινίζει: «η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου» (Α’ Ιωάννου Β/2: 16).
2/ Επιθύμησε. Αφού τα είδε, τα πόθησε και θέλησε να τα κάνει δικά του. Έτσι έγινε δούλος της αμαρτίας (Ιωάννης Η/8: 34). Τι πολύτιμο μάθημα και τούτο για τον καθένα μας! Αλήθεια πόσες φορές δεν ποθήσαμε πράγματα έξω από το θέλημα του Θεού, εντυπωσιακές «Βαβυλωνιακές στολές» του κόσμου, με όλη αυτή τη γύμνια που επικρατεί γύρω μας και τα οποία πολλές φορές τα φέρνουμε και μέσα στην Εκκλησία!
3/ Έλαβε. «Έπειτα, η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο» (Ιακώβου Α/1: 15). Αυτά που είδε και που επιθύμησε τα έλαβε και τα έφερε μέσα στο στρατόπεδο.
4/ Έκρυψε. Καθώς τα έφερε στο στρατόπεδο, τα έκρυψε. Ο Άχαν γνώριζε πολύ καλά ότι η πράξη του αυτή ήταν αντίθετη με το θέλημα του Θεού, υπολόγιζε όμως στο ότι κανένας δε γνώριζε τι είχε κάνει και ως εκ τούτου δεν θα αποκαλυπτόταν. Ξέχασε ότι το μάτι του Θεού τα βλέπει όλα όσα συμβαίνουν μέσα στη ζωή μας. Σε καμία περίπτωση η αμαρτία δε μπορεί να μείνει κρυφή, τη γνωρίζει ο καθένας που αμαρτάνει, αλλά τη γνωρίζει και ο Θεός. «Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;» (Ψαλμός 94: 9).
Ο δρόμος της αμαρτίας είναι ο ίδιος από καταβολής κόσμου. Μεταξύ της αμαρτίας του Άχαν και της αμαρτίας των πρωτοπλάστων υπάρχει πολύ μεγάλη ομοιότητα. Όπως ενήργησε ο Άχαν κατά τον ίδιο τρόπο ενήργησαν και οι πρωτόπλαστοι: "Είδαν, επιθύμησαν, έλαβαν, έφαγαν" και τα αποτελέσματα υπήρξαν τραγικά στη ζωή τους και στη ζωή των απογόνων τους (Γένεση Γ/3: 6). Πάντα με τον ίδιο τρόπο ενεργεί ο εχθρός, τις ίδιες ακριβώς μεθόδους χρησιμοποιεί, για να ξεγελάσει τον άνθρωπο. Πολλές φορές χάνουμε τις μάχες και αφήνουμε το κακό να μπει στη ζωή μας γιατί δεν προσέχουμε τα μάτια μας, δεν ελέγχουμε την καρδιά μας και κυρίως δεν ελέγχουμε τι βλέπουμε και τι επιθυμούμε. Η ιστορία του Άχαν έρχεται να μας θυμίσει τα λόγια της επιστολής του «Ιακώβου» (Α/1: 14,15). «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον». Ο Άχαν με το να πάρει κάτι που ήταν απαγορευμένο έγινε ο ίδιος επικατάρατος (Δευτερονόμιο Ζ/7: 26).
Εάν κάτι βαρύνει τη συνείδησή μας, αν κρύβουμε κάποια αμαρτία στη ζωή μας νομίζοντας ότι ποτέ δε θα αποκαλυφθεί, είναι φανερό ότι εξαπατούμε τον εαυτόν μας. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να επανορθώσουμε και σε καμία περίπτωση δε θα προσπαθήσουμε να το κρύψουμε από το Θεό. Ο Λόγος του Θεού πάνω στο θέμα αυτό μας πληροφορεί: «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθή ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή» (Παροιμίες ΚΗ/28: 13). Ο δε Δαβίδ αναφέρει: «Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα προς σε, και την ανομίαν μου δεν έκρυψα είπα, Εις τον Κύριον θέλω εξομολογηθή τας παραβάσεις μου και συ συνεχώρησας την ανομίαν της αμαρτίας μου» (Ψαλμός ΛΒ/32: 5).
Φαίνεται πολύ σκληρό ότι ολόκληρη η οικογένεια του Άχαν είχε την ίδια τύχη μ’ αυτόν. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η αμαρτία είναι πολύ σοβαρό ζήτημα. Οι επιπτώσεις της παρακοής μας στο θέλημα του Θεού μπορεί να είναι πολύ μεγάλες και πολύ πιο ευρείς απ' ότι πολλές φορές υποπτευόμαστε. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η καρδιά μας θα πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητη στο ζήτημα της αμαρτίας. Η πίστη της Ραάβ έσωσε ολόκληρη την οικογένειά της (Εβραίους ΙΑ/11: 31 & Ι. τ. Ναυή Σ/6: 25), η αμαρτία όμως του Άχαν καταδίκασε την οικογένειά του, η οποία ενδεχομένως και να είχε γνώση του θέματος και να το είχε αποσιωπήσει. Θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα το γεγονός ότι, ενώ ένας μόνον άνδρας είχε διαπράξει αδικία, ολόκληρος ο λαός ήταν ένοχος (εδ. 11) και τριάντα έξι άνδρες πέθαναν (εδ. 5) εξαιτίας αυτής της ήττας.
Ας παρατηρήσουμε λίγο περισσότερο τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου. Ο Άχαν ανήκει στο λαό του Θεού, όμως μέσα από το στρατόπεδο του εχθρού ποθεί και απλώνει το χέρι, του για να λάβει κάτι. Αδιανόητο! Δε μπορείς ν’ ανήκεις στο στρατόπεδο του Θεού και να έχεις σχέσεις και με το στρατόπεδο του εχθρού. Ο Άχαν ήταν μια καρδιά μοιρασμένη ανάμεσα «σε δύο Κυρίους» (Ματθαίος Σ/6: 24 & Λουκάς ΙΣ/16: 13). Κανένας δε μπορεί να γνωρίζει πόσες φορές στην ιστορία της Εκκλησίας επαναλήφθηκε η περιπέτεια της Γαί. Πόσες μάχες έχασε η Εκκλησία, πόσες φορές εμποδίστηκε το έργο της εξαιτίας της αμαρτίας ενός μέλους της.
Το μάθημα που ήθελε να διδάξει ο Θεός στο λαό Του είναι σαφές: «Η αμαρτία μολύνει ολόκληρο το στρατόπεδο και θα πρέπει να ξεριζώνεται ολοκληρωτικά, όπου και όπως αν εμφανίζεται». Ο Θεός είναι Άγιος και το ίδιο θα πρέπει και οι δικοί Του να είναι Άγιοι. Ο Ιησούς Χριστός πάνω στο σταυρό πήρε πάνω Του την αμαρτία μας και τιμωρήθηκε Αυτός για μας που είχαμε αμαρτήσει. Όσοι δεν Τον δέχονται ως το μόνον Λυτρωτή και Σωτήρα θα ζήσουν αιώνια μακριά απ’ Αυτόν. «Όποιος πιστεύει σ' αυτόν, δεν κρίνεται όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού» (Ιωάννης Γ/3: 18). Η εντολή του Θεού είναι: «καθώς εκείνος που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή» (Α’ Πέτρου Α/1: 15). Ας είμαστε προσεκτικοί, γιατί κανένας δε θα μπορεί να πει ότι ο Θεός δε μας είχε προειδοποιήσει.
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΓΑΙ.
Βιβλίο «Ιησού του Ναυή», κεφ. Η/8, εδ. 1 – 29.
Ο Ι. τ. Ναυή κατέλαβε τη Γαί στη δεύτερη προσπάθεια με τη μέθοδο της ενέδρας. Το γενικό σχέδιο φαίνεται να είχε ως εξής: Μία ομάδα Ισραηλιτών πήγε νύχτα πέρα από τη Γαί και κρύφτηκε στα δυτικά της πόλης. Μόλις ο βασιλιάς της Γαί είδε τους Ισραηλίτες έσπευσε με όλο το στρατό του να βγει από την πόλη για να τους πολεμήσει στην κοιλάδα του Ιορδάνη. Ο Ιησούς και οι Ισραηλίτες προσποιήθηκαν ότι νικήθηκαν και τράπηκαν δήθεν σε φυγή προς την έρημο. Τότε όλος ο πληθυσμός της πόλης διατάχτηκαν να βγουν και να καταδιώξουν τους Ισραηλίτες. Έτσι απομακρύνθηκαν από την πόλη και την άφησαν ανυπεράσπιστη.
Τότε οι στρατιώτες της ενέδρας έτρεξαν γρήγορα μέσα στην πόλη και την κατέλαβαν, κι αμέσως της έβαλαν φωτιά. Όταν οι άντρες της Γαί κοίταξαν πίσω τους και είδαν τον καπνό ν' ανεβαίνει από την πόλη προς τον ουρανό, κατάλαβαν πως έχασαν τη μάχη. Όταν ο Ιησούς του Ναυή και ο στρατός του είδαν ότι οι άντρες της ενέδρας είχαν κυριέψει την πόλη, και είδαν και τον καπνό που ανέβαινε απ' αυτήν, γύρισαν και χτύπησαν τους άντρες της Γαί. Οι Ισραηλίτες από την πόλη βγήκαν κι αυτοί στην καταδίωξη, κι έτσι οι άντρες της Γαί βρέθηκαν περικυκλωμένοι απ' όλες τις μεριές. Οι Ισραηλίτες τους νίκησαν και θανάτωσαν όλους τους κατοίκους της Γαί. Μετά πυρπόλησαν τη Γαί και τη μετέβαλαν σε σωρό ερειπίων.
Στους Ισραηλίτες επιτράπηκε να πάρουν για τον εαυτόν τους μόνο τα κτήνη και τα λάφυρα απ’ αυτή τη συγκεκριμένη μάχη. Αν ο Άχαν περίμενε, θα είχε πάρει αυτά που του αναλογούσαν, χωρίς να χάσει τη ζωή του! Σύμφωνα με την Βιβλική καταγραφή στην πρώτη μάχη ο Ισραήλ έχασε τριάντα έξι άντρες, ενώ στη δεύτερη δεν έχασε κανέναν.
Έχοντας πλέον καθαριστεί από τη βεβήλωση ο λαός ήταν και πάλι ασφαλής. Νίκη στη χριστιανική ζωή δεν επιτυγχάνεται με την απουσία μάχης, αλλά με την παρουσία και την προστασία του Άγιου Θεού στη διάρκεια της μάχης. ---
Ακολουθεί η Βιβλική αναφορά των γεγονότων:
1/ Βιβλίο «Ιησού του Ναυή», κεφ. Ζ/7.
1 ΟΜΩΣ, οι γιοι Ισραήλ έκαναν παράβαση στο ανάθεμα· επειδή, ο Αχάν, ο γιος τού Χαρμί, γιου τού Ζαβδί, γιου τού Ζερά, από τη φυλή τού Ιούδα, πήρε από το ανάθεμα· και η οργή τού Κυρίου άναψε ενάντια στους γιους Ισραήλ.
2 Και ο Ιησούς έστειλε ανθρώπους από την Ιεριχώ στη Γαι, που ήταν κοντά στη Βαιθ-αυέν, προς το ανατολικό μέρος τής Βαιθήλ· και τους είπε, λέγοντας: Ανεβείτε, και κατασκοπεύστε τη γη. Και οι άνθρωποι ανέβηκαν και κατασκόπευσαν τη Γαι.
3 Και όταν γύρισαν στον Ιησού του είπαν: Ας μη ανέβει ολόκληρος ο λαός, αλλά μέχρι δύο ή τρεις χιλιάδες άνδρες ας ανέβουν, και ας πατάξουν τη Γαι· μη βάλεις ολόκληρο τον λαό σε κόπο φέρνοντάς τον μέχρις εκεί· επειδή, είναι λίγοι.
4 Και ανέβηκαν εκεί από τον λαό μέχρι 3.000 άνδρες· και έφυγαν από το πρόσωπο των ανδρών τής Γαι.
5 Και οι άνδρες τής Γαι πάταξαν απ' αυτούς μέχρι 36 από τους άνδρες· και τους καταδίωξαν μπροστά από την πύλη μέχρι τη Σιβαρείμ, και τους πάταξαν στο κατωφερές μέρος· για το οποίο οι καρδιές τού λαού διαλύθηκαν, και έγιναν σαν νερό.
6 Και ο Ιησούς ξέσχισε τα ιμάτιά του, και έπεσε καταγής επάνω στο πρόσωπό του, μπροστά στην κιβωτό τού Κυρίου μέχρι την εσπέρα, αυτός και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, και έβαλαν χώμα επάνω στα κεφάλια τους.
7 Και ο Ιησούς είπε: Α! Κυρίαρχε Κύριε, γιατί διαπέρασες αυτόν τον λαό διαμέσου του Ιορδάνη, για να μας παραδώσεις στα χέρια των Αμορραίων, ώστε να μας αφανίσουν; Είθε να ήμασταν ευχαριστημένοι, καθώς καθόμασταν πέρα από τον Ιορδάνη!
8 Ω! Κύριε, τι να πω, αφού ο Ισραήλ έστρεψε τα νώτα μπροστά στους εχθρούς του;
9 Κι ακούγοντας οι Χαναναίοι και όλοι οι κάτοικοι της γης, θα μας περικυκλώσουν, και θα εξαλείψουν το όνομά μας από τη γη· και τι θα κάνεις για το μεγάλο σου όνομα;
10 Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: Σήκω· γιατί έπεσες έτσι επάνω στο πρόσωπό σου;
11 Ο Ισραήλ αμάρτησε, και μάλιστα παρέβηκαν τη διαθήκη μου, που τους πρόσταξα· και επιπλέον, πήραν από το ανάθεμα, και επιπλέον έκλεψαν, και επιπλέον είπαν ψέματα, και επιπλέον το έβαλαν στα σκεύη τους·
12 γι' αυτό, δεν θα μπορέσουν οι γιοι Ισραήλ να σταθούν μπροστά από τους εχθρούς τους, αλλά θα στρέψουν τα νώτα μπροστά στους εχθρούς τους, επειδή έγιναν ανάθεμα· ούτε θα είμαι πλέον μαζί σας, αν δεν εξαλείψετε το ανάθεμα από ανάμεσά σας·
13 καθώς θα σηκωθείς, αγίασε τον λαό, και πες: Αγιαστείτε για την αυριανή ημέρα· επειδή, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ· Υπάρχει ανάθεμα ανάμεσά σου, Ισραήλ· δεν μπορείς να σταθείς μπροστά από τους εχθρούς σου, μέχρις ότου αφαιρέσετε το ανάθεμα από ανάμεσά σας·
14 προσέλθετε, λοιπόν, το πρωί σύμφωνα με τις φυλές σας· και η φυλή, την οποία ο Κύριος θα πιάσει, θα προσέλθει κατά συγγένειες· και η συγγένεια, την οποία ο Κύριος θα πιάσει, θα προσέλθει κατά οικογένειες· και η οικογένεια, την οποία ο Κύριος θα πιάσει θα προσέλθει κατά άνδρες·
15 και όποιος πιαστεί, που έχει το ανάθεμα, θα κατακαεί με φωτιά, αυτός και όλα όσα έχει· επειδή, παρέβηκε τη διαθήκη τού Κυρίου, και επειδή έπραξε ανομία στον Ισραήλ.
16 Και ο Ιησούς, αφού σηκώθηκε το πρωί, έφερε τον Ισραήλ σύμφωνα με τις φυλές τους· και πιάστηκε η φυλή τού Ιούδα·
17 και έφερε τις συγγένειες του Ιούδα, και πιάστηκε η συγγένεια των Ζαραϊτών· και έφερε τη συγγένεια των Ζαραϊτών κατά άνδρες, και πιάστηκε ο Ζαβδί·
18 και έφερε την οικογένειά του κατά άνδρες, και πιάστηκε ο Αχάν, ο γιος τού Χαρμί, γιου τού Ζαβδί, γιου τού Ζερά, από τη φυλή τού Ιούδα.
19 Και ο Ιησούς είπε στον Αχάν: Παιδί μου, δώσε τώρα δόξα στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, και εξομολογήσου σ' αυτόν, και πες μου τώρα τι έπραξες· μη το κρύψεις από μένα.
20 Και ο Αχάν αποκρίθηκε στον Ιησού, και είπε: Αληθινά, εγώ αμάρτησα στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, και έπραξα έτσι κι έτσι·
21 βλέποντας ανάμεσα στα λάφυρα μια καλή Βαβυλωνιακή στολή, και 200 σίκλους ασήμι, και μία ράβδο χρυσάφι βάρους 50 σίκλων, τα επιθύμησα, και τα πήρα· και δες, είναι κρυμμένα στη γη, στο μέσον τής σκηνής μου, και το ασήμι κάτω απ' αυτά.
22 Και ο Ιησούς έστειλε ανθρώπους· και έτρεξαν στη σκηνή, και πραγματικά, ήσαν κρυμμένα στη σκηνή του, και το ασήμι κάτω απ' αυτά.
23 Και τα πήραν από το μέσον τής σκηνής, και τα έφεραν στον Ιησού, και σε όλους τούς γιους Ισραήλ, και τα έβαλαν μπροστά στον Κύριο.
24 Τότε, ο Ιησούς, και ολόκληρος ο Ισραήλ μαζί του, έπιασαν τον Αχάν, τον γιο τού Ζερά, και το ασήμι, και τη στολή, και τη ράβδο από το χρυσάφι, και τους γιους του, και τις θυγατέρες του, και τα βόδια του, και τα γαϊδούρια του, και τα πρόβατά του, και τη σκηνή του, και όλα όσα είχε, και τους έφεραν στην κοιλάδα Αχώρ.
25 Και ο Ιησούς είπε: Γιατί μας κατατάραξες; Ο Κύριος θα σε καταταράξει αυτή την ημέρα. Και ολόκληρος ο Ισραήλ τον λιθοβόλησε με πέτρες, και τους κατέκαψαν με φωτιά, και τους λιθοβόλησαν με πέτρες.
26 Και έστησαν επάνω του έναν μεγάλο σωρό από πέτρες, που μένει μέχρι σήμερα· έτσι ο Κύριος έπαυσε από την έξαψη του θυμού του· γι' αυτό, το όνομα εκείνου του τόπου αποκαλείται, Κοιλάδα Αχώρ μέχρι αυτή την ημέρα.
2/ Βιβλίο «Ιησού του Ναυή», κεφ. Η/8, εδ. 1 – 29.
1 Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: Μη φοβηθείς ούτε να δειλιάσεις· πάρε μαζί σου όλους τους άνδρες τού πολέμου, και αφού σηκωθείς, ανέβα στη Γαι· να, εγώ παρέδωσα στο χέρι σου τον βασιλιά τής Γαι, και τον λαό του, και την πόλη του, και τη γη του·
2 και θα κάνεις στη Γαι, και στον βασιλιά της, όπως έκανες στην Ιεριχώ και στον βασιλιά της· μόνον τα λάφυρά της, και τα κτήνη της θα λαφυραγωγήσετε για τους εαυτούς σας· στήσε ενέδρα ενάντια στην πόλη, από πίσω της.
3 Και ο Ιησούς σηκώθηκε, και ολόκληρος ο λαός ο πολεμιστής, για να ανέβουν στη Γαι· και ο Ιησούς διάλεξε 30.000 άνδρες δυνατούς πολεμιστές, και τους έστειλε τη νύχτα,
4 και τους πρόσταξε, λέγοντας: Προσέξτε, εσείς θα ενεδρεύετε ενάντια στην πόλη, από πίσω της· μη απομακρυνθείτε πολύ από την πόλη, και να είστε όλοι έτοιμοι·
5 κι εγώ, και ολόκληρος ο λαός, που είναι μαζί μου, θα πλησιάσουμε στην πόλη· και όταν βγουν εναντίον μας, όπως πρώτα, τότε εμείς θα φύγουμε από μπροστά τους·
6 και θα βγουν πίσω από μας, μέχρις ότου τους απομακρύνουμε από την πόλη, επειδή θα πουν: Αυτοί φεύγουν από μπροστά μας, όπως πρώτα· κι εμείς θα φύγουμε από μπροστά τους·
7 τότε, εσείς, αφού σηκωθείτε από την ενέδρα, θα κυριεύσετε την πόλη· επειδή, ο Κύριος ο Θεός σας θα την παραδώσει στο χέρι σας·
8 και αφού κυριεύσετε την πόλη, θα κάψετε την πόλη με φωτιά· σύμφωνα με την προσταγή τού Κυρίου θα κάνετε· δέστε, σας έδωσα προσταγή.
9 Ο Ιησούς, λοιπόν, τους έστειλε, και πήγαν σε ενέδρα, και κάθησαν ανάμεσα στη Βαιθήλ και τη Γαι, προς το δυτικό μέρος τής Γαι· και ο Ιησούς έμεινε εκείνη τη νύχτα ανάμεσα στον λαό.
10 Και αφού ο Ιησούς σηκώθηκε το πρωί, επισκέφθηκε τον λαό, και ανέβηκε αυτός και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, μπροστά από τον λαό προς τη Γαι.
11 Και όλος ο πολεμιστής λαός, που ήταν μαζί του, ανέβηκε, και πλησίασε, και ήρθε απέναντι από την πόλη, και στρατοπέδευσε προς το βόρειο μέρος τής Γαι· και ήταν μια κοιλάδα ανάμεσα σ' αυτούς και στη Γαι.
12 Και παίρνοντας μέχρι 5.000 άνδρες, τους έβαλε σε ενέδρα ανάμεσα στη Βαιθήλ και στη Γαι, προς το δυτικό μέρος της πόλης.
13 Και αφού παρέταξαν τον λαό, ολόκληρο το στράτευμα, που ήταν στα βόρεια της πόλης, και την ενέδρα του, στα δυτικά τής πόλης, ο Ιησούς πήγε εκείνη τη νύχτα στο μέσον τής κοιλάδας.
14 Και καθώς είδε ο βασιλιάς τής Γαι, αυτός και ολόκληρος ο λαός του, οι άνδρες τής πόλης, έσπευσαν και σηκώθηκαν πρωί, και βγήκαν σε συνάντηση του Ισραήλ σε μάχη, σε ορισμένη ώρα, στην πεδιάδα· αυτός, όμως, δεν ήξερε ότι ήταν ενέδρα εναντίον του πίσω από την πόλη.
15 Και ο Ιησούς και ολόκληρος ο Ισραήλ προσποιήθηκαν ότι κατατροπώθηκαν μπροστά τους, και έφευγαν από τον δρόμο τής ερήμου.
16 Και συγκάλεσαν ολόκληρο τον λαό, που ήταν στη Γαι, για να τους καταδιώξουν· και καταδίωξαν τον Ιησού, και απομακρύνθηκαν από την πόλη.
17 Και δεν απέμεινε άνθρωπος στη Γαι και στη Βαιθήλ, που δεν βγήκε πίσω από τον Ισραήλ· και άφησαν την πόλη ανοιχτή, και καταδίωκαν τον Ισραήλ.
18 Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: Έκτειν τη λόγχη, που είναι στο χέρι σου, προς τη Γαι· επειδή, θα την παραδώσω στο χέρι σου. Και ο Ιησούς εξέτεινε τη λόγχη, που ήταν στο χέρι του, προς την πόλη.
19 Και η ενέδρα σηκώθηκε από τη θέση της με βιασύνη, και όρμησαν αμέσως, όταν εξέτεινε το χέρι του· και μπήκαν στην πόλη, και την κυρίευσαν, και σπεύδοντας έκαψαν την πόλη με φωτιά.
20 Και όταν οι άνδρες τής Γαι γύρισαν να δουν προς τα πίσω, είδαν, και να, ο καπνός τής πόλης ανέβαινε στον ουρανό, και δεν μπορούσαν να φύγουν εδώ κι εκεί· επειδή, ο λαός που έφευγε προς την έρημο στράφηκαν προς τα πίσω ενάντια σ' αυτούς που τους καταδίωκαν.
21 Και ο Ιησούς και ολόκληρος ο Ισραήλ, αφού είδαν ότι η ενέδρα είχε κυριεύσει την πόλη, και ότι ανέβαινε ο καπνός τής πόλης, στράφηκαν προς τα πίσω, και πάταξαν τους άνδρες της Γαι.
22 Και οι άλλοι βγήκαν από την πόλη εναντίον τους, ώστε ήσαν στο μέσον τού Ισραήλ, από εδώ και από εκεί· και τους πάταξαν, ώστε δεν άφησαν κανέναν απ' αυτούς, που να εναπέμεινε ή να διέφυγε.
23 Και τον βασιλιά τής Γαι τον έπιασαν ζωντανό, και τον έφεραν στον Ιησού.
24 Και αφού ο Ισραήλ τελείωσε να φονεύει όλους τους κατοίκους τής Γαι στην πεδιάδα μέσα στην έρημο, όπου τους καταδίωκαν, και έπεσαν όλοι με μάχαιρα, μέχρις ότου εξολοθρεύθηκαν, ολόκληρος ο Ισραήλ επέστρεψε στη Γαι, και την πάταξαν με μάχαιρα.
25 Και όλοι αυτοί που έπεσαν εκείνη την ημέρα, και άνδρες και γυναίκες, ήσαν 12.000, όλοι οι άνθρωποι της Γαι.
26 Και ο Ιησούς δεν έσυρε προς τα πίσω το χέρι του, που είχε απλώσει με τη λόγχη, μέχρις ότου εξολόθρευσε όλους τους κατοίκους τής Γαι.
27 Μόνον τα κτήνη, και τα λάφυρα της πόλης εκείνης, λαφυραγώγησε ο Ισραήλ για τον εαυτό του, σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου, που είχε προστάξει στον Ιησού.
28 Και ο Ιησούς κατέκαψε τη Γαι, και την έκανε έναν σωρό, παντοτινά ακατοίκητο, μέχρι αυτή την ημέρα.
29 Και τον βασιλιά τής Γαι τον κρέμασε επάνω σε ένα ξύλο μέχρι την εσπέρα· και καθώς ο ήλιος έδυσε, ο Ιησούς πρόσταξε και κατέβασαν το πτώμα του από το ξύλο, και το έρριξαν στην είσοδο της πύλης τής πόλης, και ύψωσαν επάνω του έναν μεγάλο σωρό από πέτρες, που μένει μέχρι σήμερα. ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου