ΑΧΑΑΒ - ΙΩΣΑΦΑΤ

βιβλίο "Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ",  κεφ. ΙΖ/17,   εδ. 1 – 6.

1 ΚΑΙ αντ' αυτού βασίλευσε ο Ιωσαφάτ, ο γιος του, και ενδυναμώθηκε ενάντια στον Ισραήλ.

2 Και έβαλε δυνάμεις σε όλες τις οχυρές πόλεις τού Ιούδα, και εγκατέστησε φρουρές στη γη τού Ιούδα, και στις πόλεις τού Εφραϊμ, που είχε κυριεύσει ο Ασά ο πατέρας του.

3 Και ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσαφάτ, επειδή περπάτησε στους δρόμους τού Δαβίδ τού πατέρα του, τους πρώτους δρόμους, και δεν εκζήτησε τους Βααλείμ

4 αλλ' εκζήτησε τον Θεό τού πατέρα του, και περπάτησε στις εντολές του, και όχι σύμφωνα με τα έργα τού Ισραήλ.

5 Γι' αυτό, ο Κύριος στερέωσε στο χέρι του τη βασιλεία και ολόκληρος ο Ιούδας έδωσε στον Ιωσαφάτ δώρα και απέκτησε πλούτο και πολλή δόξα.

6 Και η καρδιά του υψώθηκε στους δρόμους τού Κυρίου κι ακόμα, αφαίρεσε από τον Ιούδα τους ψηλούς τόπους και τα άλση.

βιβλίο "Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ",  κεφ. ΙΗ/18 , εδ. 1 – 33.

1 ΚΑΙ ο Ιωσαφάτ είχε πλούτο και πολλή δόξα και συμπεθέρεψε με τον Αχαάβ.

2 Και μετά από χρόνια κατέβηκε στον Αχαάβ στη Σαμάρεια. Και ο Αχαάβ έσφαξε πρόβατα και βόδια σε αφθονία γι' αυτόν, και για τον λαό που ήταν μαζί του, και τον έπεισε να ανέβει μαζί του στη Ραμώθ-γαλαάδ.

3 Και ο Αχαάβ, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, είπε στον Ιωσαφάτ, τον βασιλιά τού Ιούδα: Έρχεσαι μαζί μου στη Ραμώθ-γαλαάδ; Κι εκείνος του απάντησε: Εγώ είμαι όπως εσύ, και ο λαός μου όπως ο λαός σου και στον πόλεμο θα είμαστε μαζί σου.

4 Και ο Ιωσαφάτ είπε στον βασιλιά του Ισραήλ: Ρώτησε σήμερα, παρακαλώ, τον λόγο τού Κυρίου.

5 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ συγκέντρωσε τους προφήτες, 400 άνδρες, και τους είπε: Να πάμε στη Ραμώθ-γαλαάδ, για να πολεμήσουμε; Ή, να απέχω; Κι εκείνοι είπαν: Ανέβα, και ο Θεός θα την παραδώσει στο χέρι τού βασιλιά.

6 Και ο Ιωσαφάτ είπε: Δεν υπάρχει εδώ ακόμα ένας προφήτης τού Κυρίου, για να τον ρωτήσουμε διαμέσου αυτού;

7 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Υπάρχει ακόμα ένας άνθρωπος, διαμέσου τού οποίου μπορούμε να ρωτήσουμε τον Κύριο όμως, εγώ τον μισώ επειδή, δεν προφητεύει κάτι καλό για μένα, αλλά πάντοτε κακό είναι ο Μιχαϊας, ο γιος τού Ιεμλά. Και ο Ιωσαφάτ είπε: Ας μη μιλάει έτσι ο βασιλιάς.

8 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ κάλεσε έναν ευνούχο, και είπε: Βιάσου να φέρεις τον Μιχαϊα, τον γιο τού Ιεμλά.

9 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ και ο Ιωσαφάτ, ο βασιλιάς τού Ιούδα, κάθονταν, κάθε ένας επάνω στον θρόνο του, ντυμένοι με στολές, και κάθονταν σε έναν ανοιχτό τόπο προς την είσοδο της πύλης τής Σαμάρειας και όλοι οι προφήτες προφήτευαν μπροστά τους.

10 Και ο Σεδεκίας, ο γιος τού Χαναανά, είχε κάνει για τον εαυτό του σιδερένια κέρατα, και είπε: Έτσι λέει ο Κύριος: Μ' αυτά θα κερατίσεις τούς Συρίους, μέχρις ότου τους συντελέσεις.

11 Και όλοι οι προφήτες προφήτευαν το ίδιο, λέγοντας: Ανέβα στη Ραμώθ-γαλαάδ, και ευοδώσου επειδή, ο Κύριος θα την παραδώσει στο χέρι τού βασιλιά.

12 Και ο μηνυτής, που πήγε να καλέσει τον Μιχαϊα, του είπε, λέγοντας: Δες, τα λόγια των προφητών με ένα στόμα φανερώνουν καλό για τον βασιλιά ο λόγος σου, λοιπόν, ας είναι, παρακαλώ, όπως ενός από εκείνους, και να μιλήσεις το καλό.

13 Και ο Μιχαϊας είπε: Ζει ο Κύριος, ό,τι μου πει ο Θεός, αυτό θα μιλήσω.

14 Ήρθε, λοιπόν, στον βασιλιά, και του είπε ο βασιλιάς: Μιχαϊα, να πάμε στη Ραμώθ-γαλαάδ για να πολεμήσουμε; Ή, να απέχω; Κι εκείνος είπε: Ανεβείτε και ευοδώνεστε, επειδή θα παραδοθούν στο χέρι σας.

15 Και του είπε ο βασιλιάς: Μέχρι πόσες φορές θα σε ορκίζω, να μη μου λες παρά την αλήθεια στο όνομα του Κυρίου;

16 Κι εκείνος είπε: Είδα ολόκληρο τον Ισραήλ διασπαρμένον επάνω στα βουνά, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα και ο Κύριος είπε: Αυτοί δεν έχουν κύριο ας γυρίσει κάθε ένας στο σπίτι του με ειρήνη.

17 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Δεν σου είπα ότι δεν θα προφητεύσει καλό για μένα, αλλά κακό;

18 Και ο Μιχαϊας είπε: Ακούστε, λοιπόν, τον λόγο τού Κυρίου: Είδα τον Κύριο να κάθεται επάνω στον θρόνο του, και ολόκληρη τη στρατιά τού ουρανού να στέκεται από τα δεξιά του και από τα αριστερά του.

19 Και ο Κύριος είπε: Ποιος θα εξαπατήσει τον Αχαάβ, τον βασιλιά τού Ισραήλ, ώστε να ανέβει και να πέσει στη Ραμώθ-γαλαάδ; Και ο μεν ένας μίλησε λέγοντας έτσι, ο δε άλλος λέγοντας έτσι.

20 Τότε, βγήκε το πνεύμα, και στάθηκε μπροστά στον Κύριο, και είπε: Εγώ θα τον εξαπατήσω. Και ο Κύριος του είπε: Με ποιον τρόπο;

21 Και είπε: Θα βγω, και θα είμαι πνεύμα ψέματος στο στόμα όλων των προφητών του. Και ο Κύριος είπε: Θα εξαπατήσεις, και μάλιστα θα κατορθώσεις βγες, και κάνε έτσι.

22 Τώρα, λοιπόν, δες, ο Κύριος έβαλε πνεύμα ψέματος στο στόμα αυτών των προφητών σου, και ο Κύριος μίλησε για σένα κακό.

23 Τότε, αφού πλησίασε ο Σεδεκίας, ο γιος τού Χαναανά, χαστούκισε τον Μιχαϊα επάνω στο σαγόνι, και είπε: Από ποιον δρόμο πέρασε το πνεύμα τού Κυρίου από μένα, για να μιλήσει σε σένα;

24 Και ο Μιχαϊας είπε: Πρόσεξε, θα δεις, κατά την ημέρα που θα μπαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να κρυφτείς.

25 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε: Πιάστε τον Μιχαϊα, και ξαναφέρτε τον στον Αμών, τον άρχοντα της πόλης, και στον Ιωάς, τον γιο τού βασιλιά,

26 και πείτε: Έτσι λέει ο βασιλιάς: Βάλτε τον στη φυλακή, και να τον τρέφετε με ψωμί θλίψης και με νερό θλίψης, μέχρις ότου επιστρέψω με ειρήνη.

27 Και ο Μιχαϊας είπε: Αν πραγματικά επιστρέψεις με ειρήνη, ο Κύριος δεν μίλησε με μένα. Και είπε: Ακούστε το εσείς, όλοι οι λαοί.

28 Και ανέβηκε ο βασιλιάς τού Ισραήλ, και ο βασιλιάς τού Ιούδα, ο Ιωσαφάτ, στη Ραμώθ-γαλαάδ.

29 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Εγώ θα μετασχηματιστώ, και θα μπω στη μάχη εσύ, όμως, ντύσου τη στολή σου. Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ μετασχηματίστηκε, και μπήκαν στη μάχη.

30 Και ο βασιλιάς τής Συρίας είχε προστάξει τους άρχοντες των αμαξών του, λέγοντας: Μη πολεμάτε ούτε μικρόν ούτε μεγάλον, αλλά μονάχα τον βασιλιά τού Ισραήλ.

31 Και καθώς οι άρχοντες των αμαξών είδαν τον Ιωσαφάτ, τότε αυτοί είπαν: Αυτός είναι ο βασιλιάς τού Ισραήλ και τον περικύκλωσαν για να τον πολεμήσουν αλλ' ο Ιωσαφάτ αναβόησε, και τον βοήθησε ο Κύριος και ο Θεός τούς απέστρεψε απ' αυτόν.

32 Και βλέποντας οι άρχοντες των αμαξών ότι δεν ήταν ο βασιλιάς τού Ισραήλ, γύρισαν από την καταδίωξή του.

33 Και κάποιος άνθρωπος, τοξεύοντας άσκοπα, χτύπησε τον βασιλιά τού Ισραήλ ανάμεσα στις αρθρώσεις τού θώρακα κι εκείνος είπε στον ηνίοχο: Στρέψε το χέρι σου, και βγάλε με από τον στρατό, επειδή πληγώθηκα.

34 Και η μάχη μεγάλωσε κατά την ημέρα εκείνη και ο βασιλιάς τού Ισραήλ στεκόταν επάνω στην άμαξα κατάντικρυ στους Συρίους μέχρι την εσπέρα και γύρω στη δύση τού ήλιου πέθανε.

         ΣΧΟΛΙΑ :

      Ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης είναι οι γεροντικοί έρωτες του Βασιλιά του Ισραήλ, Σολόμωντα (Α΄ Βασιλέων ΙΑ/11: 1- 9) . Αποτέλεσμα αυτών, ως τιμωρία από το Θεό, έγινε ο χωρισμός του Βασιλείου του Ισραήλ, (Α΄ Βασιλέων ΙΑ/11: 11), το οποίο είχε ζήσει ενιαίο επί 120 χρόνια. (40 χρόνια με βασιλιά τον Σαούλ, 40 με βασιλιά το Δαυίδ, και 40 με βασιλιά το Σολόμωντα).

      Οι 10 από τις 12 φυλές αποσκίρτησαν και δημιούργησαν το βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια, το οποίο διατηρήθηκε για 200 χρόνια περίπου. Το έτος 721 πΧ κατελήφθη από του Ασσύριους.

       Οι δύο φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν και ορισμένοι Λευίτες δημιούργησαν στο νότιο τμήμα το βασίλειο του Ιούδα με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, το οποίο διατηρήθηκε επί 300 χρόνια περίπου και κατελήφθη από τους Βαβυλώνιους το έτος 600 π.Χ.

       Στο νότιο Βασίλειο επί 25 έτη (874 – 850) βασίλεψε ο Ιωσαφάτ, ο οποίος ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών. Σχετικά με τη βασιλεία του, μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού ότι στάθηκε σωστός και ακέραιος ενώπιον του Θεού και περπάτησε στους δρόμους του Δαυίδ (Β΄χρονικών ΙΖ/17: 1– 9).

       Την ίδια εποχή στο βόρειο βασίλειο, βασιλιάς ήταν συνολικά 22 χρόνια, ο Αχαάβ (875 – 854) ο πλέον ασεβής Βασιλιάς που βασίλεψε ποτέ στον Ισραήλ. Είχε γυναίκα την Ιεζάβελ, κόρη του Βασιλέα των Σιδωνίων, μία πραγματικά διαβολική γυναίκα. Από τη μία λοιπόν μεριά ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος που ακολουθούσε τον Κύριο, μισούσε τα άλση και τους ειδωλολατρικούς Θεούς και από την άλλη ένας ακραία ασεβής άνθρωπος. Τούτοι οι δύο άνθρωποι, που δεν φαίνεται να έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους, για λόγους διπλωματικούς και για να εξασφαλίσουν συμμαχία μεταξύ τους, συμπεθέρεψαν και έδωσε ο Ιωσαφάτ τον γιο του για σύζυγο στην κόρη του Αχαάβ και της Ιεζάβελ.

       Ο Αχαάβ, για να τιμήσει το συμπέθερό του τον Ιωσαφάτ και για να εμπεδώσει τη συνεργασία μεταξύ τους, οργάνωσε το έτος 897 π.Χ. στην Σαμάρεια ένα μεγάλο συμπόσιο, μια μεγάλη γιορτή και έσφαξε ο Αχαάβ πρόβατα και βόδια εν αφθονία για τον Ιωσαφάτ και την ακολουθία του.

       Σιγά – σιγά άναψε το γλέντι, πολλά τα φαγητά, άφθονο το κρασί, οι μουσικές και πάνω στο κέφι ο Αχαάβ θυμάται, ότι, για να ολοκληρώσει την επικράτειά του, θα πρέπει να αποσπάσει από τους Σύρους ένα μικρό κομμάτι γης, που του είχαν αρπάξει πριν από μερικά χρόνια. Μέσα στην κατάσταση της ευθυμίας, με τη συζήτηση έπεισε τον Ιωσαφάτ να εκστρατεύσουν μαζί εναντίον των Σύρων, με σκοπό να αποσπάσουν απ’ αυτούς το συνοριακό φρούριο Ραμώθ Γαλαάδ. Το αποτέλεσμα: «και κατέπεισεν αυτόν να συναβή εις Ραμώθ – Γααλάδ». Η απάντηση του Ιωσαφάτ, ανθρώπου του Θεού, προς τον Αχαάβ, άσπονδο εχθρό του Θεού, ήταν συντριπτική. «Εγώ είμαι καθώς εσύ και ο λαός μου καθώς ο λαός σου και θα έρθουμε μαζί σου στον πόλεμο».

       Όταν έδωσε αυτήν την υπόσχεση ο Ιωσαφάτ και είπε όλα αυτά τα ωραία λόγια, κάποια στιγμή θυμήθηκε και τον Κύριο. Πόσες φορές δεν έχει συμβεί μέσα στη ζωή μας! Παίρνουμε τις αποφάσεις μας, καταστρώνουμε τα σχέδιά μας και αφού τα έχουμε όλα έτοιμα, λέμε: "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις αυτά, που εμείς αποφασίσαμε, χωρίς Εσένα". Όταν λοιπόν σκέφτηκε το Θεό, είπε στον Αχαάβ: «Ρώτησε σήμερα σε παρακαλώ το λόγο του Κυρίου». Αφού πρώτα αποφάσισε, αφού δεσμεύτηκε με το λόγο του, θυμήθηκε να ρωτήσει και τον Κύριο.

      Η σειρά στα πράγματα του Θεού δεν είναι αυτή. Ως πιστοί άνθρωποι θα πρέπει πρώτα να ρωτάμε τον Κύριο. Ο Προφήτης Ησαΐας χαρακτηρίζει τον Κύριο «θαυμαστό σύμβουλο» (Ησαΐας Θ/9: 6). Πρέπει, για το κάθε πρόβλημα μέσα στη ζωή μας, μικρό ή μεγάλο, πρώτα να ρωτάμε τον Κύριο. Πώς θα ρωτάμε τον Κύριο; Με προσευχή και ερευνώντας τον Λόγο του Θεού, για να βλέπουμε τι μας συμβουλεύει μέσα απ’ αυτόν ο Κύριος. Ο λόγος του Θεού είναι δύναμη για τον καθένα που πιστεύει (Ρωμαίους Α/1: 16) και έχει οδηγίες και λύσεις, για όλα τα θέματα της ζωής μας. Μέσα από το λόγο του Θεού θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε και πως να ενεργήσουμε.

       Όλοι οι μεγάλοι της πίστεως κατά τον ίδιο τρόπο ενεργούσαν στη ζωή τους. Σε κάποια περίπτωση ο Δαβίδ βλέποντας τα εχθρικά στρατεύματα να έρχονται εναντίον του ρώτησε τον Κύριο: "Κύριε να επιτεθώ;" "Όχι" είπεν ο Κύριος και φρόντισε Αυτός πλέον για την έκβαση της μάχης (Α΄ Χρονικών ΙΔ/14: 14).  

       Ο Σαμψών, προορισμένος από το Θεό ως Κριτής στον Ισραήλ, έπαιρνε αποφάσεις στη ζωή του χωρίς να ρωτάει το Θεό. Κάποια στιγμή είδε μία γυναίκα από τις γυναίκες των Φιλισταίων που του άρεσε στους οφθαλμούς και αποφάσισε να την πάρει για γυναίκα του, αγνοώντας παντελώς την εντολή του Θεού ο οποίος είχε πει στους Ισραηλίτες να μη συμπεθερεύουν με τους Φιλισταίους. Το αποτέλεσμα; Τραγωδία! ("Κριταί", κεφ. ΙΣ/16).

       Πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει πριν αποφασίσουμε, να ερευνούμε τι λέει ο λόγος του Θεού για το αίτημά μας. Εάν από την έρευνά μας υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει ο πιστός άνθρωπος να προσεύχεται για να δημιουργηθούν και οι κατάλληλες περιστάσεις και προϋποθέσεις. Θα πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη ώρα την οποία θα μας υποδείξει ο Κύριος, κάνοντας χρήση πάντοτε αγίων μέσων, όχι ψέματα, κολακείες, δωροδοκίες κλπ.

      Μόνον κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις ό,τι συμβεί στη ζωή μας θα είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Και μέσα από τα γεγονότα της ζωής μας θα βγαίνει ευλογία για μας και για τους γύρω μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση ανυπολόγιστες και καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες για μας.

      Και αφού  ο Ιωσαφάτ είπε αυτά τα λόγια, αποφάσισε ο Αχαάβ, ο ασεβής αυτός βασιλιάς να ρωτήσει τον Κύριο. Για το σκοπό αυτό κάλεσε αμέσως 400 ειδωλολάτρες προφήτες, οι οποίοι, αφού επικοινώνησαν με το Θεό τους (το διάβολο), θέλοντας περισσότερο να τον κολακεύσουν και να φανούν αρεστοί στο Βασιλιά, τον προέτρεψαν ομόφωνα: «Ανέβα στη Ραμώθ – Γαλαάδ και θα ευοδωθεί η προσπάθειά σου, διότι ο Κύριος θα παραδώσει αυτή την περιοχή στα χέρια σου».

     Τον ευσεβή άνθρωπο πάντα τον ελέγχει το Πνεύμα το Άγιο και μέσα από τον έλεγχο αυτόν ο Ιωσαφάτ κατάλαβε το αυτονόητο, ότι τούτοι οι άνθρωποι ήταν "άλλου πνεύματος" και έτσι δεν έδωσε καμία εμπιστοσύνη στα λόγια τους. Για το λόγο αυτό με πολλή λεπτότητα ζήτησε να μιλήσει για το θέμα κάποιος γνήσιος προφήτης του Θεού. Η ερώτησή του προς τον Αχαάβ ήταν : «Δεν υπάρχει εδώ κανένας προφήτης του Θεού για να ρωτήσουμε δι’ αυτού τον Κύριο;». "Ναι", ήταν η απάντηση του Αχαάβ, υπάρχει κάποιος προφήτης εδώ, δια του οποίου μπορούμε να ρωτήσουμε τον Κύριο, όμως εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον μισώ, γιατί δεν προφητεύει ποτέ καλό για μένα, αλλά πάντοτε προφητεύει κακά πράγματα, είναι ο Μιχαίας ο γιος του Ιεμλά». (Β΄ Χρονικών ΚΔ/24: 7).

      Έρχεται λοιπόν ο πιστός, ο γνήσιος προφήτης του Θεού, και βρίσκει τον Αχαάβ και τον Ιωσαφάτ να είναι περιτριγυρισμένοι από τους κόλακες και τους ψευδοπροφήτες και τον Ιωσαφάτ να είναι αναστατωμένος απ’ όλα αυτά. Ένας μάλιστα από τους ψευδοπροφήτες, ονόματι Σεδεκίας, είχε φορέσει και κάτι σιδερένια κέρατα και έλεγε στον Αχαάβ: "Να έτσι θα κεντρίσεις τους Σύρους, ώσπου να τους τελειώσεις όλους". Αλίμονο σε κείνους, λέει ο Κύριος, που δε λαμβάνουν βουλή από Μένα (Ησαΐας  Λ/30: 1).

     Η απάντηση του Προφήτη του Θεού μετά από ένα λογοπαίγνιο ήταν: "Ο Θεός σε παρέδωσε, Αχαάβ, σε πνεύμα παραπλανήσεως, για να αποτύχεις, να τιμωρηθείς και να θανατωθείς" Κοιτάξτε πού έμπλεξε, πώς έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει, ο πιστός άνθρωπος ο Ιωσαφάτ. Είχε υποσχεθεί να συμμετέχει σε μια στρατιωτική επιχείρηση, την οποία ο Θεός φανέρωσε ότι την είχε καταδικάσει. Δε θα είχε βρεθεί σ’ αυτήν τη θέση, αν πρώτα είχε ρωτήσει το Θεό και μετά απαντούσε στον ασεβή αυτό Βασιλιά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Είναι λανθασμένες οι μέχρι τώρα ενέργειές του, όμως ακόμα έχει περιθώριο να αναγνωρίσει το λάθος του, να ταπεινωθεί και ενεργήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όμως δεν πήρε τούτη την απόφαση, όσο ήταν "καιρός ευπρόσδεκτος" (Β' Κορινθίους Σ/6: 2). Από έναν εγωισμό, από μια κακώς εννοούμενη αξιοπρέπεια, λόγω του βασιλικού κύρους, δε μετανόησε.

      Δύο εντολές του Θεού παρέβη τούτος ο πιστός άνθρωπος.

1/ «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαισύνη με την ανομίαν, τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος, τίνα δεν συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ, ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπστον. Τίνα δεν συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 14 – 16).

2/ Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών (των ασεβών) και αποχωρισθείτε, λέγει Κύριος και Εγώ (ο Θεός) θα σας δεχθώ (Β' Κορινθίους Σ/6: 17).

       Παρά την οδηγία του Θεού ο πιστός άνθρωπος ξεκινάει μαζί με τον άπιστο την εκστρατεία. Φτάνουν στο συνοριακό φρούριο Ραμώθ – Γαλαάδ και αρχίζει η μάχη. Οι Σύροι είχαν δώσει εντολή, ώστε όλο το ενδιαφέρον του στρατού να στραφεί προς το Βασιλιά τον Αχαάβ. Ο Ιωσαφάτ φορούσε τη βασιλική του στολή και ενώ ήταν καθισμένος πάνω στο άρμα του και παρατηρούσε τη μάχη, αντελήφθη ότι ήταν περικυκλωμένος από τους Σύρους, οι οποίοι με μανία άρχισαν να βάλουν εναντίον του, νομίζοντας ότι ήταν ο Αχαάβ. Σε εκείνη την κρίσιμη ώρα, σε κείνη την ώρα που όλα τελείωναν ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει: "ο Ιωσαφατ ανεβόησε προς τον Κύριο και εβοήθησεν αυτόν ο Κύριος και απέστρεψε αυτούς ο Θεός, απ’ αυτόν".

       Ναι. Αυτός είναι ο Θεός, έτοιμος να ακούσει τη φωνή του απελπισμένου, του ταλαιπωρημένου, του αμαρτωλού που μετανιώνει, έτοιμος να ακούσει και τη δική σου φωνή, όπου κι αν βρίσκεσαι, όπως και αν βρίσκεσαι.

       Μη σκεφτείς ποτέ να γίνεις πρώτα καλός και ύστερα να επικαλεστείς το Θεό. Δε θα γίνεις ποτέ. Είναι ο ίδιος Πατέρας που αγκάλιασε τον "άσωτο" γιο, που είσαι εσύ και εγώ και καταφίλησε αυτόν στο βρώμικο από τα γουρούνια τράχηλό του (Λουκάς ΙΕ/15: 20).

       Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η σωτηρία δε χάνεται για τον πιστό άνθρωπο. Ένα είναι γεγονός ότι η αγάπη του Θεού δε μειώνεται για το δικό Του παιδί. Γι’ αυτό επεμβαίνει ο Κύριος, Ένας αόρατος βραχίονας ανυπολόγιστης δύναμης είναι έτοιμος για να ενεργήσει στην παραμικρή μετάνοια, στην κάθε ειλικρινή επίκληση του Αγίου ονόματος του Θεού.

-- Κύριε, πώς άκουσες εκείνη την προσευχή που βγήκε μέσα από την κοιλιά ενός κήτους που ήταν στα βάθη της θάλασσας; (Ιωνάς, κεφ. Β΄).

-- Πώς άκουσες, Κύριε, εκείνη την προσευχή που έγινε κάτω από τις κραυγές και τις βρισιές 3.000 ατόμων στο Ναό του Δαγών; «Και εβόησεν ο Σαμψών προς τον Κύριον και είπε: Δέσποτα Κύριε, ενθυμήθητί με, δέομαι και ενίσχυσόν με, παρακαλώ, μόνον ταύτην την φοράν, Θεέ, διά να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων διά μιας, υπέρ των δύο οφθαλμών μου" (Κριταί ΙΣ/16: 28).

     Ναι, ακούει ο Κύριος, διότι δε βάρυνε το αυτί Του, δε μίκρυνε ο βραχίονας Του (Ησαΐας ΝΘ/59: 1). Το βλέμμα του είναι στραμμένο πάνω στα δικά Του παιδιά και είναι έτοιμος να ακούσει, έτοιμος να ενεργήσει. Πόσο χαρακτηριστικά, πόσο παρήγορα, τούτα τα λόγια: «Ανεβόησε προς τον Κύριο και εβοήθησεν αυτόν ο Κύριος και απέστρεψε αυτούς ο Θεός, απ’ αυτόν». Δόξα στο Θεό που δεν αλλάζει, αλλά είναι πάντα ο ίδιος, που θέλει όλοι οι άνθρωποι να έρθουν σε μετάνοια, για να σωθούν αιωνίως. (Β' Πέτρου Γ/3: 9).

     Λάθος επιλογές με συντριπτικά τα αποτελέσματα. "μην πλανάσθε, λέγει Κύριος, διότι ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θα θερίσει" (Γαλάτας Σ/6: 7). Ο Δαβίδ στον Ψαλμό ΚΣ/26, εδ. 4-6, αναφέρει: "Δεν εκάθησα μετά ανθρώπων ματαίων και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει. Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει. Θέλω νίψει εν αθωότητι τας χείρας μου και θέλω περικυκλώσει το θυσιαστήριόν σου, Κύριε"

       Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του Ιωσαφάτ, του πιστού αυτού ανθρώπου, αν δεν παρέκκλινε από το λόγο του Θεού! Τον έσωσε μια κραυγή μετάνοιας, μία κραυγή αγωνίας, η οποία ήρθε να κινήσει τον αιώνιο βραχίονα και να κάνει σωτηρία. Σώθηκε, γιατί επικαλέστηκε τον δυνάμενο (Ιούδας Α/1: 24), το Θεό της Αγάπης, τον αληθινό και ζωντανό Θεό, το μόνον δυνάμενο να ενεργήσει «υπέρ εκ περισσού» και να κάνει πάνω από εκείνα τα οποία ζητούμε ή νοούμε. (Εφεσίους Γ/3: 20).

     Ο άλλος ο ασεβής βασιλιάς ο Αχαάβ τι απέγινε; Νομίζοντας ότι θα ξεφύγει τον θάνατο, που είχε πει ο Μιχαίας, έβγαλε τη βασιλική στολή, φόρεσε ρούχα στρατιωτών και μπήκε ανάμεσα στους στρατιώτες, ώστε να μη διακρίνεται, πιστεύοντας έτσι ότι θα μείνει απαρατήρητος.

      Όμως ο αμετανόητος, αμαρτωλός, τραβάει πάνω του την κρίση του Θεού, όπως τα ψιλά δένδρα τραβάνε τους κεραυνούς. Μόνος τρόπος σωτηρίας είναι η μετάνοια, η βοή, η κραυγή εκ καρδίας, προς τον Κύριο. Αυτή η κραυγή στη ζωή του Αχαάβ δεν υπήρξε.

      Καθώς γινόταν η μάχη, ένας Σύρος στρατιώτης έριξε με το τόξο του ένα βέλος πάνω στο στρατό του Ισραήλ χωρίς να σκοπεύει και το βέλος αυτό βρήκε τον Αχαάβ στο θώρακα και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Λίγο μετά, κατά το ηλιοβασίλεμα, πέθανε (Β΄ Χρονικών ΙΗ/18: 33 – 34).

    Έτσι οι «ενωμένοι στρατοί» ηττήθηκαν σύμφωνα με εκείνα τα οποία είχε προφητεύσει ο προφήτης του Θεού Μιχαίας. Ο Ιωσαφατ επέστρεψε ντροπιασμένος στην Ιερουσαλήμ, όπου εκεί ο Θεός δια στόματος του Ιηού του έδωκε μια δριμύτατη επίπληξη. Τι έκανες του είπε ο Θεός: «Βοηθάς τον ασεβή και αγαπάς αυτούς που μισούν τον Κύριο; Γι' αυτό, οργή από τον Κύριο είναι επάνω σου, εντούτοις, βρέθηκαν σε σένα καλά πράγματα, επειδή αφαίρεσες τα άλση από τη γη και κατεύθυνες την καρδιά σου στο να εκζητάς τον Κύριο». (Β΄ Χρονικών ΙΘ/19: 2,3).

       Συμπεράσματα που μπορούν να βγούν για όλους εμάς, για τη δική μας πνευματική ζωή από τούτη την επιχείρηση: «Αχαάβ - Ιωσαφατ Α.Ε.»

1/  Ήταν μεγάλο το λάθος του Ιωσαφάτ το να αποκτήσει φιλία και να παρέχει βοήθεια σ' έναν άνθρωπο ασεβή που μισούσε το Θεό. Γι' αυτό, όταν πρόκειται να εκλέξουμε φίλους ή συνεργάτες ας έχουμε στο νου μας τα λόγια του Προφήτη: "Τους μισούντας τον Θεόν αγαπάς; 

2/ Η συνταύτιση με ασεβείς ανθρώπους και η από κοινού επιδίωξη των στόχων αυτών, θα μας οδηγήσει στην απομάκρυνση από το θέλημα του Θεού και θα επιφέρει απρόβλεπτες συνέπειες αλλά και φοβερές περιπέτειες στη ζωή μας." Ο λόγος του Θεού  μας συμβουλεύει: "Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός, ο δε σύντροφος αφρόνων θέλει απολεσθή" (Παροιμίαι ΙΓ/13: 20).   

3/ Όποιος επικαλεστεί, με μετάνοια και συντριβή, το όνομα του Κυρίου θα σωθεί (Ρωμαίους Ι/10: 13).

4/ Ο αμετανόητος και ασεβής δε θα ξεφύγει. Η αμαρτία του θα τον βρει. «Οι ίδιες του οι ανομίες θα συλλάβουν τον ασεβή, και με τα σχοινιά τής αμαρτίας του θα σφίγγεται». (Παροιμίες Ε/5: 22).---