ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ.
H δοξολογία είναι κάτι το οποίο οφείλουμε προς τον Κύριο για όλες τις ευεργεσίες Αυτού μέσα στη ζωή μας και είναι κάτι το οποίο το θέλει ο Κύριος, το περιμένει από τα δικά Του παιδιά και θα λέγαμε ότι όλο και λιγότερο το βρίσκει. Γίνεται λόγος για δοξολογία που θα βγαίνει μέσα από την καρδιά του πιστού ανθρώπου και όχι δοξολογία χειλέων (Ματθαίος ΙΕ/15: 8 & Μάρκος Ζ/7: 7).
Η δοξολογία είναι βασική υποχρέωση του ανθρώπου προς το Θεό. Τον Θεό της Σωτηρίας μου, λέγει ο Δαβίδ (Ψαλμός ΚΕ/25: 5). "Απόδοτε εις τον Κύριον πατριαί των λαών, απόδοτε εις τον Κύριον δόξαν και κράτος. Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού" (Α΄ Χρονικών ΙΣ/16: 28). "Οι φοβούμενοι τον Κύριον, αινείτε αυτόν, άπαν το σπέρμα Ιακώβ, δοξάσατε αυτόν και φοβήθητε αυτόν, άπαν το σπέρμα Ισραήλ" (Ψαλμός ΚΒ/22: 23). "Ας δώσωσι δόξαν εις τον Κύριον, και ας αναγγείλωσι την αίνεσιν αυτού εν ταις νήσοις" (Ησαΐας ΜΒ/42: 12). "Διότι αγοραστήκατε διά τιμής, δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού" (Α΄ Κορινθίους Σ/6: 20).
Είναι επιβεβλημένη η δοξολογία και ευχαριστία για όλα όσα έχει κάνει ο Θεός μέσα στη ζωή μας. Ο καθένας από μας μπορεί να επαναλάβει τα λόγια του Δαυίδ: "Πολλά έκαμες συ, Κύριε ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου και τους περί ημών διαλογισμούς σου, δεν είναι δυνατόν να εκθέσει τις εις σε, εάν ήθελον να απαγγέλλω και να ομιλώ περί αυτών, υπερβαίνουσι πάντα αριθμόν" (Ψαλμός Μ/40: 5). "Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής, χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου" (Ψαλμός ΙΣ/16: 11).
Πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε το Θεό για την Αγιότητά Του, για το Έλεος που καθημερινά δείχνει μέσα στη ζωή μας. "Είναι έλεος του Κυρίου ότι, δεν συντελεστήκαμε, επειδή δεν έλειψαν οι οικτιρμοί Του. Ανανεώνονται κατά τα πρωινά, μεγάλη είναι η πιστότητά σου" (Θρήνοι Γ/3: 22). "Επειδή, Αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα; (Ρωμαίους Η/8: 32).
Πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε το Θεό, γιατί μαζί με τον Ψαλμωδό ο καθένας από μας μπορεί να ομολογήσει: "με ανέβασε από λάκκο ταλαιπωρίας και από βορβορώδη λάσπη, και έστησε τα πόδια μου επάνω σε πέτρα, στερέωσε τα βήματά μου και έβαλε στο στόμα μου καινούργιο τραγούδι, ύμνο στον Θεό μας" (Ψαλμός Μ/40: 2).
Πρέπει να δοξολογούμε το Θεό για το δώρο του, που είναι "αιώνια ζωή". "Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος, το χάρισμα, όμως του Θεού αιώνια ζωή, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας" (Ρωμαίους Σ/6: 23).
Είναι αμαρτία το να αμελεί ο πιστός άνθρωπος να δοξάζει και να ευχαριστεί το Θεό. Ας θυμηθούμε εκείνον τον τραγικό βασιλιά το Βαλτάσαρ. Μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού στο βιβλίο του "Δανιήλ" (κεφ. Ε/5: 22-30).
22 Κι εσύ, ο γιος του, (του Ναυουχοδονόσορα), ο Βαλτάσαρ, δεν ταπείνωσες την καρδιά σου, ενώ τα γνώριζες όλα αυτά
23 αλλά, υψώθηκες ενάντια στον Κύριο του ουρανού και τα σκεύη τού οίκου Του έφεραν μπροστά σου, και πίνατε κρασί απ' αυτά, κι εσύ και οι μεγιστάνες σου, οι γυναίκες σου, και οι παλλακές σου· και δοξολόγησες τους θεούς τούς ασημένιους, και τους χρυσούς, τους χάλκινους, και τους σιδερένιους, τους ξύλινους και τους πέτρινους, που δεν βλέπουν ούτε ακούν ούτε καταλαβαίνουν· και τον Θεό, στου οποίου το χέρι είναι η πνοή σου, και στην εξουσία του όλοι οι δρόμοι σου, δεν δόξασες.
24 Γι' αυτό, στάλθηκε από μπροστά του η παλάμη τού χεριού, και εγχαράχθηκε αυτή η γραφή.
25 Και τούτη είναι η γραφή που εγχαράχθηκε: Μ ε ν έ, Μ ε ν έ, Θ ε κ έ λ, Ο υ φ α ρ σ ί ν.
26 Αυτή είναι η ερμηνεία του πράγματος: Μ ε ν έ, ο Θεός μέτρησε τη βασιλεία σου, και την τελείωσε.
27 Θ ε κ έ λ, ζυγίστηκες στην πλάστιγγα, και βρέθηκες ελλιπής.
28 Φ ε ρ έ ς, διαιρέθηκε η βασιλεία σου, και δόθηκε στους Μήδους και Πέρσες.
29 Τότε, ο Βαλτάσαρ πρόσταξε, και έντυσαν τον Δανιήλ την πορφύρα, και περιέβαλαν τη χρυσή αλυσίδα γύρω από τον λαιμό του, για να είναι ο τρίτος άρχοντας του βασιλείου.
30 Την ίδια εκείνη νύχτα ο Βαλτάσαρ, ο βασιλιάς των Χαλδαίων φονεύθηκε.
Η δοξολογία είναι βασική υποχρέωση του ανθρώπου προς το Θεό. Τον Θεό της Σωτηρίας μου, λέγει ο Δαβίδ (Ψαλμός ΚΕ/25: 5). "Απόδοτε εις τον Κύριον πατριαί των λαών, απόδοτε εις τον Κύριον δόξαν και κράτος. Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού" (Α΄ Χρονικών ΙΣ/16: 28). "Οι φοβούμενοι τον Κύριον, αινείτε αυτόν, άπαν το σπέρμα Ιακώβ, δοξάσατε αυτόν και φοβήθητε αυτόν, άπαν το σπέρμα Ισραήλ" (Ψαλμός ΚΒ/22: 23). "Ας δώσωσι δόξαν εις τον Κύριον, και ας αναγγείλωσι την αίνεσιν αυτού εν ταις νήσοις" (Ησαΐας ΜΒ/42: 12). "Διότι αγοραστήκατε διά τιμής, δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού" (Α΄ Κορινθίους Σ/6: 20).
Είναι επιβεβλημένη η δοξολογία και ευχαριστία για όλα όσα έχει κάνει ο Θεός μέσα στη ζωή μας. Ο καθένας από μας μπορεί να επαναλάβει τα λόγια του Δαυίδ: "Πολλά έκαμες συ, Κύριε ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου και τους περί ημών διαλογισμούς σου, δεν είναι δυνατόν να εκθέσει τις εις σε, εάν ήθελον να απαγγέλλω και να ομιλώ περί αυτών, υπερβαίνουσι πάντα αριθμόν" (Ψαλμός Μ/40: 5). "Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής, χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου" (Ψαλμός ΙΣ/16: 11).
Πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε το Θεό για την Αγιότητά Του, για το Έλεος που καθημερινά δείχνει μέσα στη ζωή μας. "Είναι έλεος του Κυρίου ότι, δεν συντελεστήκαμε, επειδή δεν έλειψαν οι οικτιρμοί Του. Ανανεώνονται κατά τα πρωινά, μεγάλη είναι η πιστότητά σου" (Θρήνοι Γ/3: 22). "Επειδή, Αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα; (Ρωμαίους Η/8: 32).
Πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε το Θεό, γιατί μαζί με τον Ψαλμωδό ο καθένας από μας μπορεί να ομολογήσει: "με ανέβασε από λάκκο ταλαιπωρίας και από βορβορώδη λάσπη, και έστησε τα πόδια μου επάνω σε πέτρα, στερέωσε τα βήματά μου και έβαλε στο στόμα μου καινούργιο τραγούδι, ύμνο στον Θεό μας" (Ψαλμός Μ/40: 2).
Πρέπει να δοξολογούμε το Θεό για το δώρο του, που είναι "αιώνια ζωή". "Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος, το χάρισμα, όμως του Θεού αιώνια ζωή, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας" (Ρωμαίους Σ/6: 23).
Είναι αμαρτία το να αμελεί ο πιστός άνθρωπος να δοξάζει και να ευχαριστεί το Θεό. Ας θυμηθούμε εκείνον τον τραγικό βασιλιά το Βαλτάσαρ. Μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού στο βιβλίο του "Δανιήλ" (κεφ. Ε/5: 22-30).
22 Κι εσύ, ο γιος του, (του Ναυουχοδονόσορα), ο Βαλτάσαρ, δεν ταπείνωσες την καρδιά σου, ενώ τα γνώριζες όλα αυτά
23 αλλά, υψώθηκες ενάντια στον Κύριο του ουρανού και τα σκεύη τού οίκου Του έφεραν μπροστά σου, και πίνατε κρασί απ' αυτά, κι εσύ και οι μεγιστάνες σου, οι γυναίκες σου, και οι παλλακές σου· και δοξολόγησες τους θεούς τούς ασημένιους, και τους χρυσούς, τους χάλκινους, και τους σιδερένιους, τους ξύλινους και τους πέτρινους, που δεν βλέπουν ούτε ακούν ούτε καταλαβαίνουν· και τον Θεό, στου οποίου το χέρι είναι η πνοή σου, και στην εξουσία του όλοι οι δρόμοι σου, δεν δόξασες.
24 Γι' αυτό, στάλθηκε από μπροστά του η παλάμη τού χεριού, και εγχαράχθηκε αυτή η γραφή.
25 Και τούτη είναι η γραφή που εγχαράχθηκε: Μ ε ν έ, Μ ε ν έ, Θ ε κ έ λ, Ο υ φ α ρ σ ί ν.
26 Αυτή είναι η ερμηνεία του πράγματος: Μ ε ν έ, ο Θεός μέτρησε τη βασιλεία σου, και την τελείωσε.
27 Θ ε κ έ λ, ζυγίστηκες στην πλάστιγγα, και βρέθηκες ελλιπής.
28 Φ ε ρ έ ς, διαιρέθηκε η βασιλεία σου, και δόθηκε στους Μήδους και Πέρσες.
29 Τότε, ο Βαλτάσαρ πρόσταξε, και έντυσαν τον Δανιήλ την πορφύρα, και περιέβαλαν τη χρυσή αλυσίδα γύρω από τον λαιμό του, για να είναι ο τρίτος άρχοντας του βασιλείου.
30 Την ίδια εκείνη νύχτα ο Βαλτάσαρ, ο βασιλιάς των Χαλδαίων φονεύθηκε.
Το ημερολόγιο έγραφε 5 Οκτωβρίου 539 π.Χ. (Γρηγοριανό).
Οφείλουμε την ευγνωμοσύνη και την δοξολογία μας στον Κύριο. Οι συνέπειες από την παραμέληση της ευχαριστίας και δοξολογίας στον Θεό, θα έχουν τραγικές συνέπειες μέσα στη ζωή μας. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει στην επιστολή "προς Ρωμαίους" (κεφ. Α/1, εδάφ. 21-32).
21 Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν, αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους.
22 Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί.
23 Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών.
24 Γι' αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους.
25 Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν.
26 Γι' αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι γυναίκες τους αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη·
27 παρόμοια δε και οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση τής γυναίκας, άναψαν μέσα τους από την επιθυμία τους ο ένας προς τον άλλον, κάνοντας την ασχημοσύνη, αρσενικοί σε αρσενικούς, και απολαμβάνοντας στον εαυτό τους την πρέπουσα αντιμισθία τής πλάνης τους.
28 Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει·
29 επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια·
30 ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς,
31 χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες·
32 οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν.
Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι η καρδιά του ανθρώπου δε γεμίζει με τίποτα. Καθημερινά ο άνθρωπος γκρεμίζει τις "αποθήκες" του και κτίζει νέες, μετά από λίγο καιρό οι νέες φαίνονται μικρές, γκρεμίζει και αυτές, για να ξαναχτίσει καινούργιες. Ποτέ δε γεμίζει η καρδιά του ανθρώπου, ακόμα κι αν αποκτήσει όλα τα πλούτη του κόσμου. Πόσοι πάμπλουτοι άνθρωποι έζησαν φτωχά και έφυγαν φτωχοί χωρίς ελπίδα.
Ένας μόνον τρόπος υπάρχει, για να γεμίσει η ανθρώπινη καρδιά και αυτός είναι να σηκώσει ο άνθρωπος τα χέρια προς τον ουρανό και με καθαρή καρδιά να πει: "Σ' ευχαριστώ Κύριε". Μπορεί να είναι μέσα σε φτώχεια, μέσα σε πλούτη, στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, σ' ένα γηροκομείο, στην πιο δύσκολη κατάσταση της ζωής του, όμως ο Θεός είναι έτοιμος να τον ακούσει, γιατί είναι "Θεός ακούων προσευχήν" (Ψαλμός ΞΕ/65: 2). Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Θεός άκουσε την προσευχή του Ιωνά, ενώ αυτός βρισκότανε μέσα στη θάλασσα και μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιωνάς κεφ. Β/2).
"Σ' ευχαριστώ Κύριε". Τούτες οι λέξεις αρκούν, για να γεμίσει η καρδιά του ανθρώπου. Τούτες τις δυο λέξεις περιμένει να ακούσει ο Κύριος από τον κάθε άνθρωπο και τίποτα άλλο. Δεν έχει ανάγκη από προσφορές, χρήματα, υλικά αγαθά, ο Κύριος.
Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι καθώς ο Κύριος έμπαινε σε μία κώμη συνάντησε 10 λεπρούς. (Λουκάς ΙΖ/17: 12 - 17).
12 Και ενώ εισήρχετο εις τινά κώμην, απήντησαν αυτόν δέκα άνθρωποι λεπροί, οίτινες εστάθησαν μακρόθεν,
13 και αυτοί ύψωσαν φωνήν, λέγοντες· Ιησού, Επιστάτα, ελέησον ημάς.
14 Και ιδών είπε προς αυτούς Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Και ενώ, επορεύοντο, εκαθαρίσθησαν.
15 Εις δε εξ αυτών, ιδών ότι ιατρεύθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν,
16 και έπεσε κατά πρόσωπον εις τους πόδας αυτού, ευχαριστών αυτόν· και αυτός ήτο Σαμαρείτης.
17 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε· Δεν εκαθαρίσθησαν οι δέκα; οι δε εννέα που είναι;
Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι καθώς ο Κύριος έμπαινε σε μία κώμη συνάντησε 10 λεπρούς. (Λουκάς ΙΖ/17: 12 - 17).
12 Και ενώ εισήρχετο εις τινά κώμην, απήντησαν αυτόν δέκα άνθρωποι λεπροί, οίτινες εστάθησαν μακρόθεν,
13 και αυτοί ύψωσαν φωνήν, λέγοντες· Ιησού, Επιστάτα, ελέησον ημάς.
14 Και ιδών είπε προς αυτούς Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Και ενώ, επορεύοντο, εκαθαρίσθησαν.
15 Εις δε εξ αυτών, ιδών ότι ιατρεύθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν,
16 και έπεσε κατά πρόσωπον εις τους πόδας αυτού, ευχαριστών αυτόν· και αυτός ήτο Σαμαρείτης.
17 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε· Δεν εκαθαρίσθησαν οι δέκα; οι δε εννέα που είναι;
Ένας αλλογενής, ένας Σαμαρείτης, ένας άνθρωπος έξω από το λαό του Θεού γύρισε πίσω, κοίταξε το Χριστό και του είπε : "Σ' ευχαριστώ Κύριε". Το ήθελε, το περίμενε ο Κύριος και είναι εύλογο το παράπονό Του: "Οι άλλοι εννέα πού είναι;"
Πολλαπλό το όφελος του ανθρώπου, που έχει μάθει στη ζωή του να δοξολογεί το Θεό. Η δοξολογία, ο αίνος, η τιμή προς το Θεό είναι παράγοντες σωτηρίας, απελευθέρωσης από τα δεσμά του εχθρού. Είναι δεμένος ο άνθρωπος μέσα από την άγνοια, τις προκαταλήψεις, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τα ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα και πολλά άλλα. Όμως ο Δαυίδ που είχε εμπειρία με τον Κύριο έρχεται να πει στον Ψαλμό ΡΙΣ/116: "Σύ Κύριε έλυσες τα δεσμά μου". Η δοξολογία στον Κύριο, είναι παράγοντας νίκης. Ψαλμός ΙΕ/15: 3 "θέλω επικαλεστεί τον αξιυμνητο Κύριο και από τους εχθρούς μου θέλω σωθεί".
Πολλαπλό το όφελος του ανθρώπου, που έχει μάθει στη ζωή του να δοξολογεί το Θεό. Η δοξολογία, ο αίνος, η τιμή προς το Θεό είναι παράγοντες σωτηρίας, απελευθέρωσης από τα δεσμά του εχθρού. Είναι δεμένος ο άνθρωπος μέσα από την άγνοια, τις προκαταλήψεις, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τα ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα και πολλά άλλα. Όμως ο Δαυίδ που είχε εμπειρία με τον Κύριο έρχεται να πει στον Ψαλμό ΡΙΣ/116: "Σύ Κύριε έλυσες τα δεσμά μου". Η δοξολογία στον Κύριο, είναι παράγοντας νίκης. Ψαλμός ΙΕ/15: 3 "θέλω επικαλεστεί τον αξιυμνητο Κύριο και από τους εχθρούς μου θέλω σωθεί".
Βιβλίο "Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ", κεφ. Κ/20, εδ. 1 - 29.
1 ΚΑΙ ύστερα απ' αυτά, ήρθαν ενάντια στον Ιωσαφάτ οι γιοι τού Μωάβ, και οι γιοι τού Αμμών, και μαζί τους και άλλοι, εκτός από τους Αμμωνίτες, για να τον πολεμήσουν.
2 Και ήρθαν και ανήγγειλαν στον Ιωσαφάτ, λέγοντας: Ένα μεγάλο πλήθος έρχεται εναντίον σου, από την πέρα περιοχή τής θάλασσας, από τη Συρία και δες, είναι στην Ασασών-θαμάρ, που είναι η Εν-γαδδί.
3 Και ο Ιωσαφάτ φοβήθηκε, και δόθηκε στο να εκζητάει τον Κύριο, και κήρυξε νηστεία σε ολόκληρο τον Ιούδα.
4 Και οι άνδρες τού Ιούδα συγκεντρώθηκαν, για να ζητήσουν βοήθεια από τον Κύριο· από όλες, ακόμα, τις πόλεις τού Ιούδα ήρθαν να ζητήσουν τον Κύριο.
5 Και ο Ιωσαφάτ στάθηκε στη συγκέντρωση του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και στον οίκο τού Κυρίου, προς το πρόσωπο της νέας αυλής,
6 και είπε: Κύριε, Θεέ των πατέρων μας, δεν είσαι εσύ ο Θεός που είσαι στον ουρανό; Και δεν είσαι εσύ που είσαι κυρίαρχος επάνω σε όλα τα βασίλεια των εθνών, και στο χέρι σου δεν είναι η δύναμη και η ισχύ, και κανένας δεν μπορεί να σου αντισταθεί;
7 Δεν είσαι εσύ ο Θεός μας, αυτός που εκδίωξες τους κατοίκους αυτής τής γης μπροστά από τον λαό σου τον Ισραήλ, και την έδωσες στο σπέρμα τού Αβραάμ τού αγαπητού σου στον αιώνα;
8 Και σ' αυτή κατοίκησαν, και οικοδόμησαν σε σένα αγιαστήριο για το όνομά σου, λέγοντας:
9 Αν - όταν έρθει επάνω μας κακό, ρομφαία, κρίση ή θανατικό ή πείνα - σταθούμε μπροστά απ' αυτό τον οίκο, και μπροστά σου (επειδή, το όνομά σου βρίσκεται σ' αυτόν τον οίκο), και βοήσουμε σε σένα στη θλίψη μας, τότε θα ακούσεις, και θα σώσεις.
10 Και τώρα, δες, οι γιοι τού Αμμών, και του Μωάβ, και εκείνοι από το βουνό τού Σηείρ, στους οποίους δεν άφησες τον Ισραήλ να πάει, όταν έρχονταν από την Αίγυπτο, αλλά ξέκλιναν απ' αυτούς, και δεν τους εξολόθρευσαν,
11 και δες, πώς μας ανταμείβουν, ερχόμενοι να μας βγάλουν από την κληρονομιά σου, που μας έδωσες να κληρονομήσουμε.
12 Θεέ μας, δεν θα τους κρίνεις; Επειδή, δεν υπάρχει σ' εμάς δύναμη για να αντισταθούμε σ' αυτό το μεγάλο πλήθος που έρχεται εναντίον μας, και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε αλλ' επάνω σε σένα είναι τα μάτια μας.
13 Και ολόκληρος ο Ιούδας στεκόταν μπροστά στον Κύριο, με τα βρέφη τους, τις γυναίκες τους, και τους γιους τους.
14 Τότε, ήρθε το Πνεύμα τού Κυρίου επάνω στον Ιααζιήλ, τον γιο τού Ζαχαρία, γιου τού Βεναϊα, γιου τού Ιεϊήλ, γιου τού Ματθανία τού Λευίτη, από τους γιους τού Ασάφ, στο μέσον τής συγκέντρωσης·
15 και είπε: Ακούστε, ολόκληρος ο Ιούδας, και εκείνοι που κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ, και εσύ, βασιλιά Ιωσαφάτ: Έτσι λέει σε σας ο Κύριος: Μη φοβάστε ούτε να τρομάζετε από το πρόσωπο αυτού τού μεγάλου πλήθους· επειδή, η μάχη δεν είναι δική σας, αλλά του Θεού·
16 κατεβείτε αύριο εναντίον τους· δέστε, ανεβαίνουν από την ανάβαση Σις· και θα τους βρείτε στην άκρη τού χειμάρρου, μπροστά στην έρημο Ιερουήλ·
17 σ' αυτή τη μάχη δεν θα πολεμήσετε εσείς· παρουσιαστείτε, σταθείτε, και δείτε τη σωτηρία τού Κυρίου μαζί σας, ω, Ιούδα και Ιερουσαλήμ· μη φοβάστε ούτε να τρομάξετε· αύριο να βγείτε εναντίον τους· και μαζί σας ο Κύριος.
18 Και ο Ιωσαφάτ έσκυψε με το πρόσωπό του στη γη· και ολόκληρος ο Ιούδας και όσοι κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, έπεσαν μπροστά στον Κύριο, προσκυνώντας τον Κύριο.
19 Και σηκώθηκαν οι Λευίτες, από τους γιους των Κααθιτών, και από τους γιους των Κοριτών, για να υμνήσουν τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, με υψωμένη φωνή, σε υπερβολικά βαθμό.
20 Και αφού σηκώθηκαν το πρωί, βγήκαν προς την έρημο Θεκουέ· και όταν βγήκαν, ο Ιωσαφάτ στάθηκε, και είπε: Ακούστε με, Ιούδα, και όσοι κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ: Πιστέψτε στον Κύριο τον Θεό μας, και θα στερεωθείτε· πιστέψτε στους προφήτες του, και θα ευοδωθείτε.
21 Και αφού συμβουλεύθηκε μαζί με τον λαό, διέταξε τους ψαλτωδούς να ψάλλουν στον Κύριο, και να υμνούν τη μεγαλοπρέπεια της αγιότητάς του, βγαίνοντας μπροστά από τον στρατό, και να λένε: Δοξολογείτε τον Κύριο, επειδή το έλεός Του μένει στον αιώνα.
22 Και όταν άρχισαν να ψάλλουν και να υμνούν, ο Κύριος έστησε ενέδρες εναντίον των γιων τού Αμμών, του Μωάβ, και εκείνων από το βουνό τού Σηείρ, που ήρθαν εναντίον τού Ιούδα· και χτυπήθηκαν.
23 Επειδή, σηκώθηκαν οι γιοι τού Αμμών και του Μωάβ εναντίον των κατοίκων τού βουνού τού Σηείρ, για να τους εξολοθρεύσουν και να τους εξαλείψουν· και αφού συντέλεσαν τους κατοίκους τού Σηείρ, βοήθησαν ο ένας τον άλλον για να εξολοθρευτούν.
24 Και καθώς ο Ιούδας ήρθε στη σκοπιά τής ερήμου, σήκωσε τα μάτια του προς το πλήθος, και να, ήσαν νεκρά σώματα πεσμένα καταγής, και δεν διασώθηκε κανένας.
25 Και όταν ο Ιωσαφάτ και ο λαός του ήρθαν για να τους λαφυραγωγήσουν, ανάμεσα στα νεκρά σώματά τους βρήκαν και πλούτη σε αφθονία, και πολύτιμη αποσκευή, και πήραν για τον εαυτό τους τόσα πολλά, ώστε δεν μπορούσαν να τα μεταφέρουν· και στάθηκαν τρεις ημέρες λαφυραγωγώντας, επειδή τα λάφυρα ήσαν πολλά.
26 Και την τέταρτη ημέρα συγκεντρώθηκαν στην κοιλάδα της Ευλογίας· επειδή, εκεί ευλόγησαν τον Κύριο· γι' αυτό, το όνομα εκείνου του τόπου ονομάστηκε Κοιλάδα Ευλογίας, μέχρι τη σημερινή ημέρα.
27 Τότε, όλοι οι άνδρες τού Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και επικεφαλής τους ο Ιωσαφάτ, κίνησαν για να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ με ευφροσύνη· επειδή, ο Κύριος τους εύφρανε από τους εχθρούς τους.
28 Και ήρθαν στην Ιερουσαλήμ με ψαλτήρια και κιθάρες και σάλπιγγες, στον οίκο τού Κυρίου.
29 Και φόβος Θεού έπεσε επάνω σε όλα τα βασίλεια εκείνων των τόπων, όταν άκουσαν ότι ο Κύριος πολέμησε εναντίον των εχθρών τού Ισραήλ.
1 ΚΑΙ ύστερα απ' αυτά, ήρθαν ενάντια στον Ιωσαφάτ οι γιοι τού Μωάβ, και οι γιοι τού Αμμών, και μαζί τους και άλλοι, εκτός από τους Αμμωνίτες, για να τον πολεμήσουν.
2 Και ήρθαν και ανήγγειλαν στον Ιωσαφάτ, λέγοντας: Ένα μεγάλο πλήθος έρχεται εναντίον σου, από την πέρα περιοχή τής θάλασσας, από τη Συρία και δες, είναι στην Ασασών-θαμάρ, που είναι η Εν-γαδδί.
3 Και ο Ιωσαφάτ φοβήθηκε, και δόθηκε στο να εκζητάει τον Κύριο, και κήρυξε νηστεία σε ολόκληρο τον Ιούδα.
4 Και οι άνδρες τού Ιούδα συγκεντρώθηκαν, για να ζητήσουν βοήθεια από τον Κύριο· από όλες, ακόμα, τις πόλεις τού Ιούδα ήρθαν να ζητήσουν τον Κύριο.
5 Και ο Ιωσαφάτ στάθηκε στη συγκέντρωση του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και στον οίκο τού Κυρίου, προς το πρόσωπο της νέας αυλής,
6 και είπε: Κύριε, Θεέ των πατέρων μας, δεν είσαι εσύ ο Θεός που είσαι στον ουρανό; Και δεν είσαι εσύ που είσαι κυρίαρχος επάνω σε όλα τα βασίλεια των εθνών, και στο χέρι σου δεν είναι η δύναμη και η ισχύ, και κανένας δεν μπορεί να σου αντισταθεί;
7 Δεν είσαι εσύ ο Θεός μας, αυτός που εκδίωξες τους κατοίκους αυτής τής γης μπροστά από τον λαό σου τον Ισραήλ, και την έδωσες στο σπέρμα τού Αβραάμ τού αγαπητού σου στον αιώνα;
8 Και σ' αυτή κατοίκησαν, και οικοδόμησαν σε σένα αγιαστήριο για το όνομά σου, λέγοντας:
9 Αν - όταν έρθει επάνω μας κακό, ρομφαία, κρίση ή θανατικό ή πείνα - σταθούμε μπροστά απ' αυτό τον οίκο, και μπροστά σου (επειδή, το όνομά σου βρίσκεται σ' αυτόν τον οίκο), και βοήσουμε σε σένα στη θλίψη μας, τότε θα ακούσεις, και θα σώσεις.
10 Και τώρα, δες, οι γιοι τού Αμμών, και του Μωάβ, και εκείνοι από το βουνό τού Σηείρ, στους οποίους δεν άφησες τον Ισραήλ να πάει, όταν έρχονταν από την Αίγυπτο, αλλά ξέκλιναν απ' αυτούς, και δεν τους εξολόθρευσαν,
11 και δες, πώς μας ανταμείβουν, ερχόμενοι να μας βγάλουν από την κληρονομιά σου, που μας έδωσες να κληρονομήσουμε.
12 Θεέ μας, δεν θα τους κρίνεις; Επειδή, δεν υπάρχει σ' εμάς δύναμη για να αντισταθούμε σ' αυτό το μεγάλο πλήθος που έρχεται εναντίον μας, και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε αλλ' επάνω σε σένα είναι τα μάτια μας.
13 Και ολόκληρος ο Ιούδας στεκόταν μπροστά στον Κύριο, με τα βρέφη τους, τις γυναίκες τους, και τους γιους τους.
14 Τότε, ήρθε το Πνεύμα τού Κυρίου επάνω στον Ιααζιήλ, τον γιο τού Ζαχαρία, γιου τού Βεναϊα, γιου τού Ιεϊήλ, γιου τού Ματθανία τού Λευίτη, από τους γιους τού Ασάφ, στο μέσον τής συγκέντρωσης·
15 και είπε: Ακούστε, ολόκληρος ο Ιούδας, και εκείνοι που κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ, και εσύ, βασιλιά Ιωσαφάτ: Έτσι λέει σε σας ο Κύριος: Μη φοβάστε ούτε να τρομάζετε από το πρόσωπο αυτού τού μεγάλου πλήθους· επειδή, η μάχη δεν είναι δική σας, αλλά του Θεού·
16 κατεβείτε αύριο εναντίον τους· δέστε, ανεβαίνουν από την ανάβαση Σις· και θα τους βρείτε στην άκρη τού χειμάρρου, μπροστά στην έρημο Ιερουήλ·
17 σ' αυτή τη μάχη δεν θα πολεμήσετε εσείς· παρουσιαστείτε, σταθείτε, και δείτε τη σωτηρία τού Κυρίου μαζί σας, ω, Ιούδα και Ιερουσαλήμ· μη φοβάστε ούτε να τρομάξετε· αύριο να βγείτε εναντίον τους· και μαζί σας ο Κύριος.
18 Και ο Ιωσαφάτ έσκυψε με το πρόσωπό του στη γη· και ολόκληρος ο Ιούδας και όσοι κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, έπεσαν μπροστά στον Κύριο, προσκυνώντας τον Κύριο.
19 Και σηκώθηκαν οι Λευίτες, από τους γιους των Κααθιτών, και από τους γιους των Κοριτών, για να υμνήσουν τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, με υψωμένη φωνή, σε υπερβολικά βαθμό.
20 Και αφού σηκώθηκαν το πρωί, βγήκαν προς την έρημο Θεκουέ· και όταν βγήκαν, ο Ιωσαφάτ στάθηκε, και είπε: Ακούστε με, Ιούδα, και όσοι κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ: Πιστέψτε στον Κύριο τον Θεό μας, και θα στερεωθείτε· πιστέψτε στους προφήτες του, και θα ευοδωθείτε.
21 Και αφού συμβουλεύθηκε μαζί με τον λαό, διέταξε τους ψαλτωδούς να ψάλλουν στον Κύριο, και να υμνούν τη μεγαλοπρέπεια της αγιότητάς του, βγαίνοντας μπροστά από τον στρατό, και να λένε: Δοξολογείτε τον Κύριο, επειδή το έλεός Του μένει στον αιώνα.
22 Και όταν άρχισαν να ψάλλουν και να υμνούν, ο Κύριος έστησε ενέδρες εναντίον των γιων τού Αμμών, του Μωάβ, και εκείνων από το βουνό τού Σηείρ, που ήρθαν εναντίον τού Ιούδα· και χτυπήθηκαν.
23 Επειδή, σηκώθηκαν οι γιοι τού Αμμών και του Μωάβ εναντίον των κατοίκων τού βουνού τού Σηείρ, για να τους εξολοθρεύσουν και να τους εξαλείψουν· και αφού συντέλεσαν τους κατοίκους τού Σηείρ, βοήθησαν ο ένας τον άλλον για να εξολοθρευτούν.
24 Και καθώς ο Ιούδας ήρθε στη σκοπιά τής ερήμου, σήκωσε τα μάτια του προς το πλήθος, και να, ήσαν νεκρά σώματα πεσμένα καταγής, και δεν διασώθηκε κανένας.
25 Και όταν ο Ιωσαφάτ και ο λαός του ήρθαν για να τους λαφυραγωγήσουν, ανάμεσα στα νεκρά σώματά τους βρήκαν και πλούτη σε αφθονία, και πολύτιμη αποσκευή, και πήραν για τον εαυτό τους τόσα πολλά, ώστε δεν μπορούσαν να τα μεταφέρουν· και στάθηκαν τρεις ημέρες λαφυραγωγώντας, επειδή τα λάφυρα ήσαν πολλά.
26 Και την τέταρτη ημέρα συγκεντρώθηκαν στην κοιλάδα της Ευλογίας· επειδή, εκεί ευλόγησαν τον Κύριο· γι' αυτό, το όνομα εκείνου του τόπου ονομάστηκε Κοιλάδα Ευλογίας, μέχρι τη σημερινή ημέρα.
27 Τότε, όλοι οι άνδρες τού Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και επικεφαλής τους ο Ιωσαφάτ, κίνησαν για να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ με ευφροσύνη· επειδή, ο Κύριος τους εύφρανε από τους εχθρούς τους.
28 Και ήρθαν στην Ιερουσαλήμ με ψαλτήρια και κιθάρες και σάλπιγγες, στον οίκο τού Κυρίου.
29 Και φόβος Θεού έπεσε επάνω σε όλα τα βασίλεια εκείνων των τόπων, όταν άκουσαν ότι ο Κύριος πολέμησε εναντίον των εχθρών τού Ισραήλ.
Ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε κανένας ήρθαν και ενημέρωσαν το Βασιλιά του Ισραήλ, τον Ιωσαφάτ (άνθρωπος πιστός στο Θεό, αναφέρεται στο βιβλίο "Α΄ Βασιλέων" (ΚΒ/22: 43). "Βασιλιά, μέγα πλήθος έρχεται εναντίον σου, πέρα από τη θάλασσα, από τη Συρία και ήδη βρίσκονται πολύ κοντά μας". Πρόκειται για ένα μεγάλο στράτευμα από Μωαβίτες, Αμμωνίτες, και άλλους εχθρούς του Ισραήλ. (πολλές φορές ο εχθρός τα μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα, για να μας πανικοβάλει).
"Ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένει κανένας" έρχεται μια είδηση: "έχεις μια ανίατη ασθένεια, κάτι κακό για το παιδί σου, για τον άντρα σου. Ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενες βρίσκεσαι έξω από την πόρτα του χειρουργείου. Πόσο μεγάλο το πρόβλημα, που ξαφνικά ορθώνεται μπροστά σου"! Πόσα τέτοια συμβαίνουν καθημερινά. Όλα συνέβησαν ξαφνικά, εκεί που κανένας δεν τα περίμενε.
Καθώς άκουσε όλα αυτά ο βασιλιάς, "φοβήθηκε". Θα πει κάποιος: "γιατί φοβήθηκε;" Ξέχασε ως πιστός άνθρωπος τη δύναμη του Θεού, τις θαυμαστές επεμβάσεις Του; Γι' αυτές τις δύσκολες ώρες ο Δαβίδ αναφέρει: "Αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα" (Ψαλμός ΡΓ/103: 14). Ξέρει ο Θεός τις αδυναμίες μου, θυμάται ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα. Ο πολύπαθος "Ιώβ" καθώς έχασε τα παιδιά του, την περιουσία του, την υγεία του, ένα λόγο εμπιστοσύνης έχει να πει στο Θεό: "Και αν με θανατώνει, εγώ θα ελπίζω σ' Αυτόν" (Ιώβ ΙΓ/13: 15).
Ο λόγος του Θεού αναφέρει ότι φόβος δε συμβαδίζει με την πίστη, όμως μη μείνουμε σ' αυτή τη φράση. "Και εφοβήθη ο Ιωσαφάτ, και εδόθη εις το να εκζητεί τον Κύριον, και εκύρηξε νηστεία δια παντός του Ιούδα". Φοβήθηκε, όμως τούτος ο φόβος δεν τον έφερε σε απελπισία, αλλά τον έφερε ακόμα πιο κοντά στο Θεό. Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο πιστός άνθρωπος το έφερε μπροστά στο Θεό με μια ειλικρινή προσευχή, με συντριβή, με ταπείνωση, με εκζήτηση του ελέους και της αγάπης του Θεού. Πόσοι άνθρωποι καθημερινά, αγνοούν το Θεό και προσπαθούν να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις και βουλιάζουν και χάνονται αιωνίως, γιατί δεν εμπιστεύτηκαν τον Κύριο.
Τούτος όμως ο Βασιλιάς έρχεται ενώπιον του Κυρίου, για να πει με πίστη, με αγάπη, με εμπιστοσύνη: "Κύριε συ είσαι ο Θεός του ουρανού, στο χέρι σου είναι η δύναμη. Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί σε σένα. Βοήθησέ με Κύριε τούτη την ώρα".
Η καρδιά που θα πάρει μια τέτοια θέση και στάση απέναντι στο Θεό, δεν θα νικηθεί ποτέ, όσο μεγάλο και αν είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Πριν από τη μάχη, ο Βασιλιάς έδωσε μια "πνευματική μάχη" και την κέρδισε. Η άλλη μάχη η εξωτερική, που θα ακολουθούσε, θα κερδιζόταν κι αυτή, γιατί ήταν συνέχεια της προηγούμενης. Τη μάχη ο Κύριος δεν την έδωσε πάνω στο σταυρό, την έδωσε στον κήπο της Γεσθημανή, όταν δέχθηκε : "όχι το δικό μου Πατέρα, αλλά το δικό σου να γίνει". Οι μάχες κερδίζονται στη προσευχή, κερδίζονται στα γόνατα. Αυτή είναι η μάχη της προσευχής, αυτή είναι η δύναμη της προσευχής.
Πολλές φορές λέμε: "ξέρεις αυτός ο άνθρωπος δεν έμαθε γράμματα, του συνέβη και το ατύχημα και είναι στο αναπηρικό καροτσάκι, δεν ακούει καλά, δεν μπορεί να μιλήσει". Ξέρετε πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει αυτός ο άνθρωπος; Μπορεί να προσεύχεται για τους άλλους. Μεγάλη, τεράστια, υπηρεσία τούτη. Μπορεί να προσεύχεται γι' αυτούς που κηρύττουν το Λόγο του Θεού στην Κίνα, στο Σουδάν, στους Μάο - Μάο, στις πόρνες που βρίσκονται σε οίκους ανοχής και τις επισκέπτονται κάποιες αδελφές και τους μιλάνε για την αγάπη του Θεού. Κι αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει τόσα πολλά, φανταστείτε όλοι εμείς, που ο Θεός δε μας στέρησε τίποτα και μας προσέφερε τα πάντα, τόσο πλούσια, τι περισσότερο μπορούμε να προσφέρουμε. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή "προς Κολοσσαείς" (κεφ. Δ/4, εδ.12,13) αναφέρει: "Σας ασπάζεται ο Επαφράς, όστις είναι από σας, ο δούλος του Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος δια σας εν ταις προσευχαίς, δια να σταθήτε τέλειοι και πλήρεις εις παν θέλημα του Θεού". Ο Επαφράς αγωνιζόταν στην προσευχή για τους αδελφούς του.
Η καρδιά που θα πάρει μια τέτοια θέση και στάση απέναντι στο Θεό, δεν θα νικηθεί ποτέ, όσο μεγάλο και αν είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Πριν από τη μάχη, ο Βασιλιάς έδωσε μια "πνευματική μάχη" και την κέρδισε. Η άλλη μάχη η εξωτερική, που θα ακολουθούσε, θα κερδιζόταν κι αυτή, γιατί ήταν συνέχεια της προηγούμενης. Τη μάχη ο Κύριος δεν την έδωσε πάνω στο σταυρό, την έδωσε στον κήπο της Γεσθημανή, όταν δέχθηκε : "όχι το δικό μου Πατέρα, αλλά το δικό σου να γίνει". Οι μάχες κερδίζονται στη προσευχή, κερδίζονται στα γόνατα. Αυτή είναι η μάχη της προσευχής, αυτή είναι η δύναμη της προσευχής.
Πολλές φορές λέμε: "ξέρεις αυτός ο άνθρωπος δεν έμαθε γράμματα, του συνέβη και το ατύχημα και είναι στο αναπηρικό καροτσάκι, δεν ακούει καλά, δεν μπορεί να μιλήσει". Ξέρετε πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει αυτός ο άνθρωπος; Μπορεί να προσεύχεται για τους άλλους. Μεγάλη, τεράστια, υπηρεσία τούτη. Μπορεί να προσεύχεται γι' αυτούς που κηρύττουν το Λόγο του Θεού στην Κίνα, στο Σουδάν, στους Μάο - Μάο, στις πόρνες που βρίσκονται σε οίκους ανοχής και τις επισκέπτονται κάποιες αδελφές και τους μιλάνε για την αγάπη του Θεού. Κι αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει τόσα πολλά, φανταστείτε όλοι εμείς, που ο Θεός δε μας στέρησε τίποτα και μας προσέφερε τα πάντα, τόσο πλούσια, τι περισσότερο μπορούμε να προσφέρουμε. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή "προς Κολοσσαείς" (κεφ. Δ/4, εδ.12,13) αναφέρει: "Σας ασπάζεται ο Επαφράς, όστις είναι από σας, ο δούλος του Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος δια σας εν ταις προσευχαίς, δια να σταθήτε τέλειοι και πλήρεις εις παν θέλημα του Θεού". Ο Επαφράς αγωνιζόταν στην προσευχή για τους αδελφούς του.
Εδώ παρατηρούμε ότι ο Βασιλιάς στρέφεται προς το Θεό, ομολογεί τη δύναμή Του, κηρύττει νηστεία και ζητά από το λαό να κάνει το ίδιο. Αυτή είναι η σωστή θέση. Αυτή είναι η θέση του ανθρώπου που αγαπάει τον Κύριο. Και η απάντηση του Κυρίου δεν αργεί να έρθει. "Μη φοβάστε, ούτε να τρομοκρατήστε από το πρόσωπο αυτού του μεγάλου πλήθους, επειδή η μάχη δεν είναι δική σας, αλλά του Θεού" (Β' Χρονικών Κ/20: 15).
Μετά από αυτήν τη θαυμαστή αποκάλυψη, μετά από αυτήν τη μεγάλη πνευματική νίκη, τέτοια ήταν η σιγουριά του Βασιλιά, ώστε τοποθέτησε στην πρώτη γραμμή, εκεί που θα έπρεπε να πάνε οι πιο δυνατοί, οι πιο έμπειροι, οι πιο οπλισμένοι στρατιώτες, τοποθέτησε ψαλμωδούς, για να ψάλουν στον Κύριο και να λέγουν: "Δοξολογείτε τον Κύριο, διότι το έλεος αυτού μένεις εις τον αιώνα".
Και όταν άρχισαν να ψάλουν και να υμνούν το Θεό, ο Κύριος έστησε ενέδρα εναντίον των υιών Αμμών, Μωάβ και των άλλων συμμάχων τους και κτυπήθηκαν μεταξύ τους, αλληλοεξοντώθηκαν και δεν έμεινε ούτε ένας απ' αυτούς (εδ. 24).
"Θέλω επικαλεστεί τον αξιύμνητο Κύριο και εκ των εχθρών μου θέλω σωθεί" (Πράξεις Β/2: 21).
Σπουδαία η δοξολογία, η υμνωδία, στην πνευματική μας ζωή. Αποτελεί τη μόνη εγγύηση για μια σίγουρη πνευματική νίκη. Κι όπου νικάμε πνευματικά, όλα τ' άλλα είναι στα χέρια του Κυρίου. Τίποτα δεν εξαρτάται από τη μικρή ή μεγάλη μας δύναμη. Τα πάντα εξαρτώνται από την προσευχή και την ευχαριστία που θα δοξάζει τον Κύριο, επειδή η μάχη δεν είναι δική μας , αλλά του Θεού. Αυτός είναι "ο δυνάμενος να σώσει και να απολέσει" (Ιακώβου Δ/4: 12). ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου