ΞΕΝΟΣ, ΠΑΡΟΙΚΟΣ.ψαλμός ΡΙΘ

      ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΘ / 119, εδάφ. 19.

      "Πάροικος είμαι εγώ στη γη, μη κρύψεις από μένα τα προστάγματά σου".

   Πάροικος. Σημαίνει άτομο που κατοικεί προσωρινά σε ξένη χώρα, χωρίς να έχει πολιτικά δικαιώματα. Στη δεκαετία του 1950 & του 1960 κατά τη διάρκεια της β’ βιομηχανικής επανάστασης, πολλά δυτικά κράτη ζητούσαν εργατικά χέρια. Πολλοί συμπατριώτες μας τότε έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία στην Αυστραλία και αλλού. Εκεί εργάσθηκαν, έριξαν ρίζες, απόκτησαν περιουσίες, όμως ποτέ δεν ξέχασαν ότι σε κείνον τον τόπο ήταν ξένοι, ήσαν προσωρινοί.

      Είχαν έλθει για κάποιο σκοπό. Άλλη ήταν η πατρίδα τους. Και μόλις κανένας απ’ αυτούς έφτανε στη σύνταξη, άλλη φροντίδα δεν είχε παρά να γυρίσει στην Πατρίδα του. Την πατρίδα του ζήταγε, τον τόπο του επιθυμούσε. Στο εδάφιο 19 ο ψαλμωδός σκεπτόμενος τη θέση του μέσα σε τούτον τον κόσμο, κάνει μία διαπίστωση: «Πάροικος είμαι εγώ στη γη». Για τον ποιητή ολόκληρη η γη είναι ξενιτιά γι’ αυτόν, είναι προσωρινή κατοικία. Τούτα τα λόγια έρχεται να επιβεβαιώσει στην Καινή Διαθήκη και ο Απ. Παύλος καθώς γράφει προς τους Φιλιππησίους Χριστιανούς : «Διότι το πολίτευμά μας είναι στον ουρανό, απ’ όπου προσμένουμε Σωτήρα τον Κύριο Ιησού Χριστό» (Φιλιππησίους Γ/3: 20). 

     Ο Χριστιανός είναι πάροικος, Είναι ο ξενιτεμένος του ουρανού. Αυτή είναι η πατρίδα του, ο ουρανός. Ζει σ’ αυτή τη ζωή, περπατάει πάνω σ' αυτή τη γη, αλλά οι στόχοι του είναι για την άλλη, την πραγματική του Πατρίδα. Πόσες φορές μας τράβηξε, μας απέσπασε όλο το ενδιαφέρον τούτη η προσωρινή πατρίδα! Πόσες φορές ασχολούμενοι με τα πράγματα του κόσμου τούτου, ξεχάσαμε ότι είμαστε "ξένοι", ξεχάσαμε ότι είμαστε ξενιτεμένοι του ουρανού. 

      Ο πάροικος έχει το δικό του τρόπο ζωής. Είναι επισκέπτης, σε λίγο θα φύγει. Η μεγάλη φροντίδα που τον απασχολεί είναι να ετοιμάσει το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα του. Επίσης ο ξένος και πάροικος έχει τη δική του προφορά. Δεν μιλάει όπως οι ντόπιοι, όπως μιλούν εκείνοι που έχουν ρίξει τις ρίζες τους στη γη και πιστεύουν ότι αιώνια θα είναι πάνω σ’ αυτήν. Δεν μιλά όπως μιλούν «…..οι λοιποί, οι μη έχοντες ελπίδα…..» (Α’ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13). 

      Ο Χριστιανός έχει τη δική του προφορά, η οποία θα πρέπει να είναι τελείως διαφορετική από την προφορά του κόσμου. Τι τραγωδία πραγματικά, να μην σε καταλάβουν οι ντόπιοι ότι εσύ είσαι ξένος! Ο πάροικος στην ξένη γη που βρίσκεται λαχταράει να συναντήσει έναν δικό του, έναν πατριώτη του. Προχωράει στο δρόμο, ακούει μύριες φωνές και ξαφνικά ακούει και μια φωνή από την πατρίδα του. Την αναγνωρίζει αμέσως, αγάλλεται η καρδιά του, ψάχνει να βρει ποιος μίλησε. Τον βρίσκει, τον αγκαλιάζει, τον φιλάει. Τι κάνεις, πες μου για την Πατρίδα. 

      Πόσο ταιριάζει τούτο στο χριστιανό άνθρωπο. Μέσα στην έρημο τούτης της ζωής, που όλοι μιλάνε για χρηματιστήρια, ποδόσφαιρο, παράγκες και απάτες, ακούς μια ψυχή να μιλάει για το Χριστό. Πήγαινε κοντά, αγκάλιασέ τον. Είναι πατριώτης σου, θα ζήσεις μαζί στον ουρανό. Στο βιβλίο του προφήτη "Μαλαχία", το οποίο γράφτηκε σε δύσκολες εποχές, εποχές αμαρτίας, αθεΐας, αποστασία, σαν αυτές που ζούμε σήμερα, αναφέρεται κάτι χαρακτηριστικό: «Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριο ελάλουν προς αλλήλους και ο Κύριος προσείχε και ήκουε». (Μαλαχίας Γ/3: 16). Πήγαιναν έβρισκαν ο ένας τον άλλο και μίλαγαν και έπαιρναν θάρρος και δύναμη για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και να σταθούν, όπως ο Θεός τους ήθελε. 

     Μεγάλο κεφάλαιο η χριστιανική συντροφιά. Δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτή. Δεν μπορείς να σταθείς, χωρίς αυτή, στην "ξένη χώρα" που βρίσκεσαι. Δύο απαραίτητα στοιχεία θα πρέπει να έχει η χριστιανική ζωή για να είναι νικηφόρα στην ξενιτιά: 

1/ Συντροφιά με τους πατριώτες, με τους πιστούς, μ’ αυτούς που θα ζήσεις αιώνια στον ουρανό. (Α’ Ιωάννου Β/2: 25). 

2/ Νοσταλγία και προετοιμασία για την Πατρίδα. Την ουράνια πατρίδα. Την πόλη που ο Κύριος έχει προετοιμάσει. (προς Εβραίους ΙΑ/11: 10). 

    Δεν ανήκουμε στη γη αυτή που ζούμε. Ανήκουμε στον ουρανό, απ’ όπου θα έλθει να μας παραλάβει ο ίδιος Κύριος του ουρανού (Ιωάννης ΙΔ/14: 2), ο άρχοντας της ειρήνης (Ησαΐας Θ/9: 6). Ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Στην ξένη πατρίδα που βρισκόμαστε, ας είμαστε έτοιμοι; Η εντολή του Κυρίου προς τους Ισραηλίτες το τελευταίο εκείνο βράδυ πριν από την έξοδο ήταν : «Και ούτω θέλετε φάγει αυτό (το αρνί). Εζωσμένοι τας οσφύας σας, έχοντες τα υποδήματά σας είς τους πόδας σας και την ράβδον σας είς την χείρα σας και θέλετε φάγει αυτόι μετά σπουδής, είναι πάσχα του Κυρίου». (Έξοδος ΙΒ/12: 11). 

      Σ’ αυτή τη γη είμαστε ξένοι και πάροικοι. Η έξοδός προς την αιώνια πατρίδα μας πλησιάζει. Είθε ο Κύριος να το βάλει βαθιά μέσα στην καρδιά μας, για να μην ξεχνάμε ποτέ πως πρέπει να στεκόμαστε, που πρέπει να αποβλέπουμε. Πως πρέπει να μιλάμε, πως πρέπει να περπατάμε και τι θα πρέπει να ψιθυρίζουν τα χείλη μας: «Ναι έρχου Κύριε» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). ---