ΕΠΑΦΡΑΣ.

     Επιστολή "προς KOΛΟΣΣΑΕΙΣ", κεφ. Δ/4,  εδάφ.  12, 13.

 12. Σας χαιρετάει ο Επαφράς, ο οποίος είναι από σας, ο δούλος τού Χριστού, που πάντοτε αγωνίζεται για σας στις προσευχές, για να σταθείτε τέλειοι και πλήρεις σε κάθε θέλημα του Θεού.
13. Επειδή, δίνω μαρτυρία γι' αυτόν ότι, έχει πολύ ζήλο για σας, και για όσους είναι στη Λαοδίκεια, και για όσους είναι στην Ιεράπολη.

      ΣΧΟΛΙΑ :

     Καθώς ο Απ. Παύλος κλείνει την επιστολή του προς τους Χριστιανούς των Κολοσσών, ο Επαφράς του θυμίζει να στείλει τους προσωπικούς του χαιρετισμούς στους αγαπητούς αδελφούς, που βρίσκονται στις Κολοσσές. Ο Επαφράς, γεννημένος στις Κολοσσές, θυμόταν συνέχεια τους πιστούς στις προσευχές του, ζητώντας από τον Κύριο να τους κάνει να είναι τέλειοι και να εκπληρώνουν σε όλες τις δραστηριότητές τους το θέλημα του Θεού.

     Ο Παύλος βεβαιώνει ότι ο Εφαφράς αγωνιούσε στην προσευχή. Είχε πολύ μεγάλο ζήλο για την πνευματική προκοπή των αδελφών του, όχι μόνο για κείνους που ζούσαν στις Κολοσσές, αλλά και για τους χριστιανούς της Λαοδίκειας και της Ιεράπολης….. Ο Επαφράς ενδιαφερόταν προσωπικά για το λαό του Θεού, ενδιαφερόταν προσωπικά για την Εκκλησία. Είναι βέβαιο ότι είχε ένα μακρύ κατάλογο προσευχής και έφερνε τους αδελφούς του ενώπιον του Θεού με προσευχή. Μοχθούσε στην προσευχή. Είναι γεμάτες οι εκκλησίες μας από κήρυκες, από ωραία μεγάλα λόγια, από ιεροκήρυκες, από ανθρώπους που τρέχουν να ευαγγελίσουν, να δώσουν φυλλάδια, να οργανώσουν εκδηλώσεις, εράνους κλπ. Γι’ αυτό θα πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό, όλα τούτα είναι αναγκαία και θα πρέπει να γίνονται. Όμως πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη, και εδώ υστερούμε πολύ, από ανθρώπους προσευχής.

    Όλα τα έχουμε ανάγκη σαν εκκλησία, αλλά πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από το έργο της προσευχής. Τι μπορεί να κάνει ένας ιεροκήρυκας ή  ένας καλός συγγραφέας χωρίς προσευχή;; Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους προσευχής, όπως ήταν ο Επαφράς. Μας εντυπωσιάζουν τα μεγάλα χαρίσματα, αλλά ξεχνάμε ότι οι μάχες κερδίζονται στην ταπεινή προσευχή. Έκλεινε την πόρτα, έπεφτε στα γόνατα και προσευχόταν ο Επαφράς για τους αδελφούς του.

     Δε προσευχόταν και αράδιαζε έναν κατάλογο στο Θεό: "Κύριε δώσε μου αυτό, εκείνο, το άλλο, τα παιδιά μου, τη δουλειά μου, την υγεία μου". Ζητούσε από τον Κύριο να βοηθήσει τους αδελφούς του, να σταθούν τέλειοι σε κάθε θέλημα του Θεού. Θεωρώ ότι το σοβαρότερο και υψηλότερο χάρισμα είναι το χάρισμα της προσευχής για τα αδέλφια μας. Δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις, δεν απαιτεί ιδιαίτερες διανοητικές ικανότητες. Ο καθένας μπορεί να ασχοληθεί με αυτό το έργο. Ένας πιστός μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να κηρύττει, να διδάσκει, να ταξιδεύει, όμως κάθε πιστός έχει τη δυνατότητα να προσεύχεται.

     Πολλές φορές προσευχόμαστε γρήγορα και επαναλαμβάνουμε τα ίδια λόγια που έχουμε αποτυπώσει στο νου μας. Ο Επαφράς δεν προσευχόταν έτσι. Ήταν οπαδός της θερμής, της αγωνιστικής, της επίμονης, της ειλικρινούς προσευχής. Είναι αυτή η προσευχή, που βγαίνει μέσα από την καρδιά του ανθρώπου, που σχίζει τον ουρανό και φτάνει κατ’ ευθείαν στα αυτιά του Κυρίου. Είναι η προσευχή, που η δύναμή της είναι τόσο μεγάλη, ώστε μπορεί να κινήσει το χέρι του Κυρίου. Να αλλάξει τη γνώμη του Θεού και να κάνει τον Κύριο να ενεργήσει να ενεργήσει, σύμφωνα με το αίτημα του πιστού ανθρώπου.

    Έχουμε ανάγκη από πιστούς ανθρώπους, που θα έχουν ένα πραγματικό, ειλικρινές πνεύμα προσευχής. Να πάρει τα προβλήματα των αδελφών, των εκκλησιών και να τα φέρει με προσευχή μπροστά στο θρόνο της χάριτος του Θεού. Τούτη η μεγάλη υπηρεσία της προσευχής δεν έχει ώρες, δεν έχει μέρες, δεν έχει τρόπους. Απευθύνεται σε έναν Θεό, ο οποίος περιμένει να ακούσει τη φωνή των δικών του παιδιών, έναν Θεό που είναι έτοιμος να ακούσει και είναι έτοιμος και να απαντήσει στη φωνή των δικών Του παιδιών. (Ψαλμός ΞΕ/65, εδάφ. 2). Αυτό άλλωστε είναι το νόημα του: «αιτείται..., ζητείτε...., κρούετε....», (Λουκάς ΙΑ/11: 9) «παν ότι προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε» (Μάρκος ΙΑ/11: 24), «εάν κάποιος είναι ελλιπής σοφίας, ας ζητεί από το Θεό». (επιστολή Ιακώβου Α/1: 5).

      Τι πρέπει να ζητάμε από το Θεό; Ο Κύριος μας προτρέπει : «Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού» (Κολοσσαείς Γ/3: 1). Επίσης: «ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη Του και όλα αυτά θα σας προστεθούν» (Ματθαίος Σ/6: 33). Στην προσευχή μας θα ζητάμε "τα άνω", έχοντας πάντοτε τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος θα μας προσφέρει και ό,τι έχουμε ανάγκη από "τα κάτω". Τούτα τα λόγια δεν απευθύνονται μόνον σε ποιμένες, σε διδασκάλους, σε κήρυκες, απευθύνονται ανεξαιρέτως σε όλα τα παιδιά του Θεού. Το πιο αδύναμο παιδί του Θεού μπορεί να προσεύχεται και να παίρνει απαντήσεις και να στέλνει ευχαριστίες στο Θεό.

     Ο Επαφράς ενδιαφερόταν πάρα πολύ για τους χριστιανούς, που ήταν στις Κολοσσαίς, στη Λαοδίκεια, στην Ιεράπολη.... Το ενδιαφέρον του για τους αδελφούς τον έκανε να προσεύχεται και η προσευχή τον έκανε να έχει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους αδελφούς του. Όσο περισσότερο ενδιαφερόμαστε για κάποιον, τόσο περισσότερο προσευχόμαστε.

    Ο Επαφράς, «δούλος του Κυρίου», προσέφερε τη μεγαλύτερη υπηρεσία στο λαό του Θεού. Προσευχόταν γι’ αυτούς. Τι θαυμαστό! «Τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τα ισχυρά (Α’ Κορινθίους Α/1: 27). Είναι εντυπωσιακό ότι τα "μικρά και τα εξουθενωμένα" του κόσμου τούτου μπορούν να στέκονται με την προσευχή μπροστά στο θρόνο του Πατέρα Θεού. Τι ευλογημένο αίτημα: "Κύριε, βοήθησε τους  αδελφούς μου να σταθούν τέλειοι και πλήρεις, στο θέλημά σου".

    Αυτό θέλει ο Κύριος, αυτό εννοεί, όταν λέει: "Τα άνω ζητείτε" και όλα τα άλλα θα προστεθούν σε σας. Τούτη την υπηρεσία του Επαφρά ας την προσέξουμε ιδιαίτερα. Η ζωή του και η συμπεριφορά του θα πρέπει είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.

    Προσευχόταν για τους αδελφούς του. Ακολουθούσε τον παντού και πάντοτε διωκόμενο Απόστολο Παύλο και του προσέφερε τις υπηρεσίες του με θέρμη, με ζήλο, με πολλή προσευχή.

   Είθε ο Κύριος να χαρίσει πνεύμα θερμής προσευχής σε όλους μας και είθε όλοι μας προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πλέον αδάπανη υπηρεσία, που μπορεί ο καθένας να προσφέρει στον αδελφό του.

   Επαφράς, η εκκλησιαστική ιστορία έγραψε γι΄ αυτόν: πάντοτε, (δηλ. κάτω από όλες τις συνθήκες, ανελλιπώς), αγωνιζόταν στις προσευχές, για να μπορέσουν οι άνθρωποι του Θεού, να σταθούν στη ζωή τους τέλειοι και πλήρεις ικανοποιώντας κάθε θέλημα του Θεού.

    Είθε το παράδειγμά του, η ζωή του, να προβληματίσει όλους μας.  ---