Ο ΖΑΚΧΑΙΟΣ.

     "Πλούσιος ... εζήτει...".  Αυτό είναι το πνευματικό πορτραίτο του Ζακχαίου. Ενώ κατείχε όλα τα υλικά αγαθά και σε μεγάλη επάρκεια, η καρδιά του δεν ήταν ικανοποιημένη.

         Ευαγγέλιο κατά "Λουκάν», κεφ. ΙΘ/19, εδάφ. 1 – 10.

1 Και εισελθών διήρχετο την Ιεριχώ
2 και ιδού, άνθρωπος ονομαζόμενος Ζακχαίος, όστις ήτο αρχιτελώνης, και ούτος ήτο πλούσιος,
3 και εζήτει να ίδη τον Ιησούν τις είναι, και δεν ηδύνατο διά τον όχλον, διότι ήτο μικρός το ανάστημα.
4 και δραμών εμπρός ανέβη επί συκομορέαν διά να ίδη αυτόν, επειδή δι' εκείνης της οδού έμελλε να περάση.
5 Και ως ήλθεν εις τον τόπον ο Ιησούς, αναβλέψας είδεν αυτόν και είπε προς αυτόν Ζακχαίε, κατάβα ταχέως διότι σήμερον πρέπει να μείνω εν τω οίκω σου.
6 Και κατέβη ταχέως και υπεδέχθη αυτόν μετά χαράς.
7 Και ιδόντες άπαντες εγόγγυζον, λέγοντες ότι εις αμαρτωλόν άνθρωπον εισήλθε να καταλύση.
8 Σταθείς δε ο Ζακχαίος, είπε προς τον Κύριον Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εις τους πτωχούς, και εάν εσυκοφάντησά τινά εις τι, αποδίδω τετραπλούν.
9 Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς ότι, Σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι.
10 Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήση και να σώση το απολωλός.

(μετάφραση Ν. Βάμβα).

       ΣΧΟΛΙΑ :

     Βρισκόμαστε στο τελευταίο ταξίδι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Ο Κύριός μας «διήρχετο ευργετών και θεραπεύων» (Πράξεις Ι/10: 38). Στο πέρασμά Του φώτιζε, δρόσιζε, χόρταινε, θεράπευε, έσωζε. Αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ο μαθητής της αγάπης, ο "Ιωάννης" στο πρώτο κεφάλαιο της πρώτης του επιστολής και στο εδάφ. 17 αναφέρει: «ήλθε γεμάτος χάρη και αλήθεια». Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄ Κορινθίους" (Η/8: 9) αναφέρει: «διότι εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ων επτώχευσε διά σας, διά να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου». Ήρθε για να έχουμε ζωή και να την έχουμε άφθονη (Ιωάννης Ι/10: 10).

       Διέσχιζε λοιπόν ο Ιησούς την Ιεριχώ, πόλη εμπορική και σταθμός διαμετακομίσεως μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το όνομα Ιεριχώ σημαίνει στα Εβραϊκά «Ευωδία». Πέρα από κέντρο εμπορικό είχε και πολλούς φοίνικες, αρωματικά φυτά και άφθονο βάλσαμο, που ήταν ένα φυτό με πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες (Ιερεμίας Η/8: 22). Στην εποχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οι Ρωμαίοι είχαν ορίσει την Ιεριχώ ως έδρα οικονομικής περιφέρειας και είχαν εγκαταστήσει ειδική φορολογική υπηρεσία. Ο Κύριος προχωρούσε ακολουθούμενος από πλήθη λαού. Ο αιώνιος και αψευδής Λόγος του Θεού μας πληροφορεί:

      «Και εισελθών διήρχετο την Ιεριχώ και ιδού, άνθρωπος ονομαζόμενος Ζακχαίος, όστις ήτο αρχιτελώνης και ούτος ήτο πλούσιος».

        Η λέξη «Ζακχαίος» στα εβραϊκά σημαίνει «αγνός» και τούτη η φράση μόνον ειρωνικά θα μπορούσε να ειπωθεί γι' αυτόν τον άνθρωπο. Ο λόγος του Θεού τον χαρακτηρίζει ως "αρχιτελώνη" και αυτό, γιατί, όπως φαίνεται, δεν είχε αρμοδιότητα μόνον στην Ιεριχώ, αλλά ήταν επικεφαλής των Τελωνών σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Αυτό με τη σειρά του έρχεται να δείξει έναν άνθρωπο ευφυέστατο, μορφωμένο, καταρτισμένο γύρω από τα λογιστικά και οικονομικά θέματα. 

      Οι Ιουδαίοι μισούσαν πάρα πολύ τους Τελώνες, καθώς τους θεωρούσαν βλάσφημους και χωρίς καμία εθνική ή θρησκευτική συνείδηση, αφού συνεργάζονταν με τους Ρωμαίους κατακτητές, προκειμένου να αποκομίζουν υπέρογκα κέρδη. Θεωρούσαν ότι με τη συνεργασία τους αυτή έδειχναν ν' αναγνωρίζουν ως κυρίαρχους της Παλαιστίνης του Ρωμαίους κατακτητές και όχι το Θεό, όπως δίδασκε ο Μωσαϊκός Νόμος. Η απόδοση φόρου για τους Ιουδαίους ήταν μία πράξη, που εκτός των άλλων ξεκαθάριζε και το ζήτημα της κυριαρχίας της άγιας γης. Πέρα από τους Ρωμαίους οι Τελώνες για να αποκομίσουν οφέλη συνεργάζονταν και με  Εθνικούς, κυρίως ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους.

      Η είσπραξη των φόρων γινόταν εξαναγκαστικά και πολλές φορές και με τη συνδρομή των δυνάμεων καταστολής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Άλλοι λόγοι που δεν τους συμπαθούσαν ήταν ότι  εργάζονταν ακόμα και την ημέρα του Σαββάτου και την ημέρα της μεγάλης εορτής του "Εξιλασμού", η οποία ήταν ημέρα νηστείας και κατά την οποία απαγορευόταν κάθε εργασία (Λευιτικό ΚΓ/23: 27). Ήταν πολύ σκληροί άνθρωποι και για να εξασφαλίσουν τα ποσοστά τους, γινόταν άδικοι και εισέπρατταν πολύ περισσότερα χρήματα από εκείνα που έπρεπε να εισπράξουν. Γενικά οι Ιουδαίοι απέφευγαν τη συναναστροφή μαζί τους και τους έβαζαν στην ίδια κατηγορία με τις πόρνες (Ματθαίος ΙΗ/18: 17). Οι νομοδιδάσκαλοι τους είχαν ως παραδείγματα προς αποφυγήν, καθώς θεωρούνταν άτομα χωρίς καμία κοινωνική και θρησκευτική υπόληψη.

        Ήταν αδιανόητο να κάθεται ή να τρώει κάποιος μαζί τους στο ίδιο τραπέζι  ή ακόμα και να τους επισκέπτεται στο σπίτι τους. Το να απατήσει κανείς έναν Τελώνη δεν θεωρείτο αμάρτημα μεταξύ των Ιουδαίων. Το Ταλμούδ  (Ιουδαϊκός θρησκευτικός νόμος) τους κατέτασσε στην ίδια κατηγορία με τους φονιάδες και τους ληστές. Τα χρήματά τους, επειδή ήταν αποκτημένα με βία και απάτη, τα θεωρούσαν απαράδεκτα ακόμα και για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Οι Φαρισαίοι, καθώς έβλεπαν τον Κύριο να μιλάει και να τρώει με Τελώνες, αντιδρούσαν: "Και εγόγγυζον οι γραμματείς αυτών και οι Φαρισαίοι προς τους μαθητάς αυτού, λέγοντες· Διά τι μετά τελωνών και αμαρτωλών τρώγετε και πίνετε;" (Λουκάς Ε/5: 30), ενώ θέλοντας να υποτιμήσουν και να κατηγορήσουν τον Κύριο Τον αποκαλούσαν "φίλο των τελωνών και αμαρτωλών" (Ματθαίος ΙΑ/11: 19  &  Λουκάς Ζ/7: 34). 

       Ένας τέτοιος άνθρωπος και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό ήταν και ο Ζακχαίος. Ο άνθρωπος αυτός άκουσε ότι θα περνούσε από την Ιεριχώ ο Χριστός. Τούτο το γεγονός δεν τον άφησε αδιάφορο, αλλά το θεώρησε ως μία μεγάλη ευκαιρία, για να Τον συναντήσει και να Τον γνωρίσει προσωπικά. Πόσο περιγραφικός είναι ο Λόγος του Θεού!

      «και εζήτει να ίδη τον Ιησούν τις είναι, και δεν ηδύνατο διά τον όχλον, διότι ήτο μικρός το ανάστημα και δραμών εμπρός ανέβη επί συκομορέαν διά να ίδη αυτόν, επειδή δι' εκείνης της οδού έμελλε να περάση».

       Άκουσε για το Χριστό, αυτό είναι το πρώτο βήμα σωτηρίας και ζήτησε να γνωρίσει Αυτόν, αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι ανάμεσα στην ιστορία δεν τόλμησαν και δεν τολμούν και σήμερα να κάνουν τούτο το δεύτερο βήμα μέσα στη ζωή τους! Δεν τους επιτρέπει η κοινωνική τους θέση, η οικογένειά τους, οι ασχολίες τους, το περιβάλλον τους. Πόσοι άνθρωποι δεν το τολμούν «δια τον φόβον των Ιουδαίων» (Ιωάννης Ζ/7: 13), για να μη γίνουν αποσυνάγωγοι (Ιωάννης ΙΒ/12: 42).

     Ο Ζακχαίος ζήτησε να γνωρίσει τον Ιησού Χριστό. Δεν το κάνει από μια απλή περιέργεια, αλλά από μία βαθύτερη, πιεστική ανάγκη της ψυχής του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Ματθαίος Ζ/7: 8). Σ' αυτόν που μέσα από την καρδιά του θα ζητήσει τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό του Σωτήρα και Λυτρωτή, δεχόμενος να καταβάλει στη ζωή του οποιοδήποτε κόστος γι’ Αυτόν, είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς Χριστός θα του "ανοίξει" τα πνευματικά του μάτια και θα γνωρίσει τον μοναδικό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό, ένα Θεό για τον οποίο ο προφήτης "Ησαΐας" (750 π.Χ) δίνει τον εξής χαρακτηρισμό. «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Αγιος Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν και του ταπεινού το πνεύμα, διά να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων» (Ησαΐας ΝΖ/57: 15). Ναι, είναι διπλοκάτοικος ο Θεός, κατοικεί "εν υψηλοίς και εν Αγίω τόπω", αλλά κατοικεί και μέσα στου ταπεινού και του συντετριμμένου την καρδιά.

      Ο Κύριος πέρασε από το μέρος που ζούσε ο Ζακχαίος. Ο ίδιος Κύριος περνάει καθημερινά μπροστά από την πόρτα της καρδιάς κάθε ανθρώπου. Χτυπάει ευγενικά και περιμένει από την ψυχή να Του ανοίξει (Αποκάλυψη Γ/3: 20). Δεν παραβιάζει την πόρτα, δεν παραβιάζει τη συνείδηση κανενός, την ελευθερία που Εκείνος του έδωσε, αλλά περιμένει από την ψυχή να Του ανοίξει. Όπως δείχνουν και πολλές εικόνες, η πόρτα εξωτερικά δεν έχει "πόμολο" κι έτσι, αν εσύ δεν ανοίξεις, ο Κύριος δεν μπορεί να μπει στην καρδιά σου. Ο Ζακχαίος τα προσπερνάει όλα και με επιμονή ζητάει να δει το Χριστό.

     Από τη στιγμή που έλαβε αυτήν την ευλογημένη απόφαση ένα αδιαπέραστο "τοίχος" από προβλήματα και δυσκολίες υψώθηκε μπροστά του. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Κύριος των δυνάμεων είναι έτοιμος να παραμερίσει κάθε εμπόδιο και μέσα από πολλούς τρόπους και δρόμους να οδηγήσει μια ψυχή κοντά Του. Ο Ζακχαίος δεν έχασε την ευκαιρία. Τρέχει, προσπερνάει τον όχλο, αδιαφορεί για τη γνώμη και για τις κρίσεις της ανθρώπινης μάζας και με παιδική αφέλεια σκαρφαλώνει πάνω σε μια συκομουριά, που ήταν δίπλα στο δρόμο από τον οποίο σε λίγο θα περνούσε ο Χριστός. Ο Λόγος του Θεού μας δίνει την πληροφορία ότι ήταν κοντός στο ανάστημα.

      Θα το επαναλάβω φορτικά ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο που υπάρχει, για να γνωρίσει μια ψυχή το Θεό, είναι το "πλήθος", είναι ο κόσμος, που μέσα από τις ανθρώπινες θεωρίες του, μέσα στα ανθρώπινα σαθρά θρησκευτικά συστήματα, την άγνοιά του, τα μικροσυμφέροντά του, βρίσκεται εγκλωβισμένος και προσπαθεί να απωθήσει και να αποτρέψει την προσωπική του γνωριμία με Εκείνον, που είναι ο μοναδικό Σωτήρας για τον αμαρτωλό άνθρωπο (Πράξεις Δ/4: 12).

      Ας θυμηθούμε την ιστορία εκείνων των τεσσάρων ανθρώπων που πάνω σε ένα κρεβάτι μετέφεραν έναν παραλυτικό, για να τον θεραπεύσει ο Κύριος. «και μη δυνάμενοι να πλησιάσωσιν εις αυτόν εξαιτίας του όχλου, εχάλασαν την στέγην όπου ήτο, και διατρυπήσαντες καταβιβάζουσι τον κράββατον, εφ' ου κατέκειτο ο παραλυτικός» (Μάρκος Β/2: 1-12). Δε μπορούσαν να πλησιάσουν το Χριστό  εξαιτίας του μεγάλου πλήθους. Το πλήθος θα είναι πάντα μια δύναμη που θα απωθεί τον άνθρωπο, για να συναντήσει το Χριστό. Όλοι μπροστά στο πλήθος είμαστε μικροί, κοντοί και αδύναμοι και μόνον η δύναμη του Κυρίου μπορεί να ανατρέψει τα εμπόδια και να μας φέρει κοντά Του.

      Ας θυμηθούμε και το περιστατικό με τον τυφλό Βαρτίμαιο, όταν άκουσε ότι περνάει ο Χριστός. «Και ακούσας ότι είναι Ιησούς ο Ναζωραίος, ήρχισε να κράζη και να λέγη, Υιέ του Δαβίδ Ιησού, ελέησόν με. Και επέπληττον αυτόν πολλοί διά να σιωπήση, αλλ' εκείνος πολλώ μάλλον έκραζεν» (Μάρκος Ι/10: 46). Και εδώ το πλήθος γίνεται ένα εμπόδιο και άρχισε να τον επιπλήττει. "Μη φωνάζεις, σιώπα, μην καλείς το Χριστό στη ζωή σου .......". Αυτός όμως αγνόησε το πλήθος και φώναζε πολύ περισσότερο  και καλούσε το Χριστό να τον ελεήσει.

      Ποτέ δε θα πάψει ο κόσμος μέσα από τα θρησκευτικά του συστήματα να μιλάει για το Χριστό. Ο λόγος τους θα διακρίνεται από μια «μορφήν ευσεβείας, που όμως θα αρνήται τη δύναμη αυτής» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 5). Ο ψαλμωδός αναφέρει: "....διά το μέγεθος της δυνάμεώς σου, υποκρίνονται υποταγήν εις σε οι εχθροί σου" (Ψαλμός ΞΣ/66: 3). Όμως τίποτα απ' όλα αυτά δε βοηθάει, εάν η ψυχή δε γνωρίσει προσωπικά το Χριστό και δεν πιστέψει μέσα από την καρδιά της στο Σωτήριο και Λυτρωτικό Έργο, που από αγάπη ο Θεός έκανε δια Ιησού Χριστού στο Γολγοθά, για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου (Ιωάννης Γ/3: 16). 

      Για να δει λοιπόν ο Ζακχαίος τον Κύριο ανέβηκε πάνω σε μια συκομουριά. Ας φανταστούμε για λίγο τη σκηνή. Ένας πλούσιος, ένας επιφανής, ένας μορφωμένος, δε ντρέπεται να ανέβει πάνω σε μία συκομουριά, για να δει τον Κύριο. Οι άνθρωποι από κάτω γελάνε μ' αυτόν, τον κοροϊδεύουν, αυτός όμως τους αγνοεί, γιατί έχει στόχο και πόθο στη ζωή του και προσπαθεί να κρατηθεί πάνω στο δένδρο, όσο γίνεται καλύτερα. Ο Απ. Παύλος απευθυνόμενος στους Χριστιανούς της Κορίνθου αναφέρει: "εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον" (Α' Κορινθίους Δ/4: 9). 

       Μακάρια η ψυχή εκείνη που σηκώθηκε πάνω από το πλήθος, πάνω από τον κόσμο, πάνω απ' όλα τα εμπόδια και έβαλε στόχο της ζωής της να συναντήσει το μόνο Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο, τον Ιησού Χριστό. Ο Κύριος την ψυχή που θα ζητήσει ειλικρινά να Τον γνωρίσει  δε θα την αγνοήσει, δε θα την εγκαταλείψει (Ιησούς τ. Ναυή Α/1: 5). Είναι έτοιμος να αφήσει το "σύμμικτον πλήθος" (Αριθμοί ΙΑ/11: 4) και να σταθεί μπροστά της. Ο Ζακχαίος ήταν πολύ πλούσιος. Διέθετε δισεκατομμύρια θα λέγαμε στην εποχή μας, ζούσε μια άνετη ζωή, είχε τα πάντα από υλικά αγαθά. Αλήθεια πόσοι πάμπλουτοι αισθάνονται πολύ φτωχοί, χωρίς το Θεό μέσα τους, αλλά και πόσοι φτωχοί αισθάνονται πάμπλουτοι, γιατί μια ευλογημένη ημέρα γνώρισαν στη ζωή τους Εκείνον που είναι η "Ζωή" και η "Αλήθεια", η μόνη "Οδός" που οδηγεί κατευθείαν προς τον Πατέρα Θεό (Ιωάννης ΙΔ/14: 6). Ο Κύριος ήταν απόλυτα διευκρινιστικός, όταν θέλησε ο εχθρός να τον πειράξει: «Είναι γεγραμμένον, με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού» (Ματθαίος Δ/4: 4). Ο μεγάλος φυσικομαθηματικός Πασκάλ έλεγε: "η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα άπειρο και μόνον με ένα άλλο άπειρο που είναι ο Θεός, μπορεί να γεμίσει". Τίποτα γήινο, τίποτα ανθρώπινο δε μπορεί να γεμίσει την καρδιά του ανθρώπου. Όσες "αποθήκες" και αν φτιάξει ο άνθρωπος σ' αυτή τη ζωή, πάντα μικρές, πάντα ανεπαρκείς θα του φαίνονται (Λουκάς ΙΒ/12: 18), πάντα ανικανοποίητο θα τον αφήνουν.

     Ήταν πλούσιος αλλά μέσα του αισθανόταν φτωχός, έβλεπε να υπάρχει ένα μεγάλο "κενό" και ήταν αυτό ήταν που ώθησε το Ζακχαίο να γνωρίσει προσωπικά το Χριστό. Μέσα του ξύπνησε κάτι "κοιμισμένο" για πολλά χρόνια. Μέσα στην καρδιά του ανθρώπου υπάρχει πάντα η αναζήτηση του Θεού, όμως έρχεται ο εχθρός με τις διάφορες ανθρώπινες θεωρίες και φιλοσοφίες, τ' ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα και προσπαθεί να τον πλανήσει και να τον παραπλανήσει με απώτερο σκοπό να μη γνωρίσει Αυτόν.

      Και ενώ ο Θεός από αγάπη θέλει να σώσει τον άνθρωπο, «δεν θέλει να απολεσθή ψυχή, αλλ' εφευρίσκει μέσα, ώστε ο εξόριστος να μη μένη εξωσμένος απ' αυτού» (Α΄ Σαμουήλ ΙΔ/14: 14) τα ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα βαδίζοντας πάνω στην «οδόν του Κάϊν», (επιστολή Ιούδα Α/1: 11) παρουσιάζουν το Θεό απόμακρο, εχθρικό, αδιάφορο, εκδικητικό, σκεπασμένο μέσα σε σύννεφα τυπικισμού, εθίμων και άλλων ανθρώπινων συνηθειών. Λίγοι είναι εκείνοι που κατορθώνουν να βγούνε μέσα από τα πυκνά αυτά σύννεφα, να γνωρίσουν το Λόγο του Θεού και να ελευθερωθούν απ' όλα αυτά  που τους δένουν και τους κρατούν μακριά Του (Ιωάννης Η/8: 32).

     Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει σχετικά με την επίσκεψη του Κυρίου μας στη Ιεριχώ: 

   «Και ως ήλθεν ο Ιησούς επί τον τόπον, αναβλέψας, είδεν αυτόν και είπε προς αυτόν Ζακχαίε, κατέβα ταχέως, διότι σήμερα πρέπει να μείνω εν τω οίκω σου και κατέβη ταχέως και υπεδέχθει Αυτόν μετά χαράς». 

   Τίποτα δεν είναι κρυφό στα μάτια του Κυρίου. Το άγρυπνο μάτι Του βλέπει τα πάντα. Καθώς βλέπει την ειλικρινή εκζήτηση της καρδιάς αυτού του ανθρώπου, σταματάει κάτω από το δένδρο και σπεύδει πρώτος να του μιλήσει. Εκείνος νόμιζε ότι αυτός ήθελε να δει τον Ιησού (εδ. 2) να όμως που ο Ιησούς ήθελε να δει τον Ζακχαίο! Δεν ήταν δυνατόν να σωθεί ο Ζακχαίος με μία ψυχρή καταδίκη από τον Κύριο ή με διάφορα επικριτικά λόγια: "Αυτός είσαι, αυτά έκανες, κλέφτη, εκβιαστή, που αγνόησες το Νόμο στη ζωή σου, που δε γύρισες ποτέ να κοιτάξεις τον πλησίον σου, που σκεπτόσουν μόνον τον εαυτόν σου και άλλα", συνήθειες που πολλές φορές συναντάμε στους ανθρώπους. Ο μόνος τρόπος σωτηρίας του Ζακχαίου ήταν να του προσφέρει ο Κύριος αγάπη, να δείξει ενδιαφέρον γι' αυτόν και να τον καλέσει κοντά Του. Άλλωστε γι' αυτό ο Κύριος είχε έρθει εκείνη την ημέρα στην Ιεριχώ, γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, για να ψάξει και να βρει κάθε καρδιά που Τον ζητάει ειλικρινά, να την πλησιάσει με στοργή και αγάπη, με έλεος, να της μιλήσει, να μπει στο σπίτι της, να μοιραστεί τα προβλήματά της και στο τέλος να τη σώσει αιώνια (Ιωάννης Γ/3: 15). Γι’ αυτό άφησε τη δόξα που είχε στον ουρανό, «εκκένωσε εαυτόν και έλαβε δούλου μορφή» (Φιλιππησίους Β/2: 7), ήρθε ανάμεσά μας πράος και ταπεινός (Ματθαίος ΙΑ/11: 29). Ήρθε, για να πλησιάσει τον κάθε άνθρωπο, να του μιλήσει, να του αποκαλύψει ότι είναι αμαρτωλός και ότι, αν μείνει σ’ αυτήν την κατάσταση, θα πεθάνει αιωνίως, γιατί «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους Σ/6: 23). Ήρθε, για να πεθάνει πάνω στο σταυρό και να πληρώσει για τις δικές μας αμαρτίες, να αποκαλύψει στον άνθρωπο ότι Αυτός είναι «η ζωή και ανάσταση», ότι αυτός είναι ο μόνος Σωτήρας, Λυτρωτής, Κύριος, για τον αμαρτωλό άνθρωπο.

     Η ματιά του Ιησού προς τον Ζακχαίο, η προσφώνησή του με το όνομά του,  καθώς και η πρόσκλησή του να Τον φιλοξενήσει έδωσαν στο Ζακχαίο πολύ μεγάλη χαρά. Η βιασύνη του Κυρίου, «κατέβα γρήγορα», έδειξε την επιθυμία και την αποφασιστικότητά του να μείνει μαζί με την ψυχή εκείνη, που όλοι οι άλλοι περιφρονούσαν, κατηγορούσαν και απεχθάνονταν. Ο Ιησούς Χριστός και σήμερα, καθώς βλέπει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος, χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς καμία ελπίδα, παίρνει πρώτος την πρωτοβουλία και καλεί μέσα από τον αιώνιο και αψευδή Λόγο Του τον κάθε άνθρωπος, με τα λόγια :

  -- "Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει" (Ματθαίος ΙΑ/11: 28).

   -- "Σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας" (Εβραίους Δ/4: 7).

     Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι μια φιλοσοφική θεωρία, είναι ένα Πρόσωπο όλο αγάπη για τον αμαρτωλό άνθρωπο. Μισεί θανάσιμα την αμαρτία, αλλά αγαπάει τον αμαρτωλό και περιμένει απ’ αυτόν «να έλθει εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17), να μετανοήσει και είναι έτοιμος να του χαρίσει το φως, την αλήθεια, την αιώνια αποκατάστασή του, τη Θεία λύτρωση. Αυτό το Θείο μεγαλείο πραγματικά δεν το χωράει το πεπερασμένο μυαλό του ανθρώπου. Γι’ αυτό, όταν οι άνθρωποι άκουσαν τον Κύριο να εκφράζει την επιθυμία να μπει στο σπίτι του  Ζακχαίου, του τόσο αμαρτωλού αρχιτελώνη, άρχισαν να απορούν και να εξίστανται. Αδιανόητο..., πώς είναι δυνατόν..., Αυτός που λέει ότι είναι Άγιος, Δίκαιος, Αναμάρτητος, Υιός του Θεού του ζώντος, να καταδέχεται να μιλήσει και πολύ περισσότερο να μπει στο σπίτι ενός τόσο άδικου και αμαρτωλού ανθρώπου, πώς είναι δυνατόν..... διαλογίζονταν; «Και ιδόντες άπαντες εγόγγυζον, λέγοντες ότι εις αμαρτωλόν άνθρωπον εισήλθε να καταλύση».

      Πόση άγνοια έχει ο κόσμος για τη Θεϊκή αγάπη! Ο ίδιος ο Θεός αναφέρει: «δεν είναι οι βουλές μου καθώς οι βουλές σας, ούτε οι οδοί μου καθώς αι οδοί σας, αλλά όσο απέχει ο ουρανός από τη γη , τόσο ανώτερες είναι οι βουλές μου από τις βουλές σας» (Ησαΐας ΝΕ/55: 8). Επίσης δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Και ενώ γύρω τους μια ψυχή είχε λάβει την αιώνια σωτηρία από τον Κύριο, αυτοί γόγγυζαν, δυσανασχετούσαν, έτριζαν τα δόντια τους και υπόσχονταν εκδίκηση.  

     «Σταθείς δε ο Ζακχαίος είπε προς τον Κύριο: «ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου δίδω εις τους πτωχούς και εάν εσυκοφάντισα τινά εις τι αποδίδω τετραπλούν». Εκπληκτική η ανταπόκριση του Ζακχαίου. Η  αγάπη του Χριστού που άγγιξε τα βάθη της καρδιά του, του επέτρεψε να δει πόσο άδικος και αμαρτωλός ήταν. Καθώς συνάντησε το Χριστό, γνώρισε Αυτόν, σώθηκε και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα στην πράξη. Τούτη η λέξη «σταθείς» είναι μια πολύ μεγάλη φωτογραφία. Αχ να μπορούσε να την αποδώσει κάποιος ζωγράφος, αλλά πιστεύω ότι δε γίνεται ανθρωπίνως να αποδοθεί μια τόσο μεγαλειώδης στιγμή. Είναι η ώρα που μιλάει η ψυχή ξεχειλισμένη από αγάπη και ευγνωμοσύνη για το Σωτήρα της.

     Ας τη μελετήσουμε καλύτερα. Σηκώθηκε όρθιος ο Ζακχαίος, για να δώσει επισημότητα, και λέει στον Κύριο :

    Τα μισά από τα υπάρχοντά μου δίδω στους πτωχούς και από το άλλο μισό που μου μένει, όσους αδίκησα θα τους αποζημιώσω με τετραπλάσιο ποσό.

    Τούτες οι φράσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "ο ύμνος της μετάνοιας". Το χρήμα ήταν τόσο πολύ στη ζωή του Ζακχαίου, ώστε να μπορεί άνετα να χαρίσει το μισό απ' αυτό και το υπόλοιπο να επαρκεί για μια τετραπλή ανταπόδοση προς όλους εκείνους που είχαν αδικηθεί. Πριν ανοίξει το χέρι για να προσφέρει ο Ζακχαίος, είχε ανοίξει η καρδιά του. Ο Χριστός είχε κάνει ένα ακόμα θαύμα. Η χειρονομία προσφοράς που κάνει γίνεται αυθόρμητα από μια λυτρωμένη ψυχή, χωρίς να το ζητήσει ο Κύριος. Ο Κύριος είχε πει: «Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον έμπορον ζητούντα καλούς μαργαρίτας, όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν» (Ματθαίος ΙΓ/13: 46).

     Όταν ο Ζακχαίος με τους πολλούς θησαυρούς και τα αμύθητα πλούτη κατάλαβε ότι είχε αποκτήσει το θησαυρό της Θείας Αγάπης, της Θείας Συγχώρεσης, της Θείας Σωτηρίας. Όταν κατάλαβε ότι υπάρχει ένας άλλος θησαυρός πέρα από τον υλικό πλούτο, που είναι η επίγνωση του Προσώπου και του Έργου του Κυρίου Ιησού Χριστού, που μπορούν να του χαρίσουν μια ολόκληρη αιωνιότητα, τότε τα χάρισε όλα. Τα θεώρησε όλα "σκύβαλα" (Φιλιππησίους Γ/3: 8). Πήρε το βλέμμα του απ’ αυτά και το προσκόλλησε πάνω στον "ακριβό μαργαρίτη", τον Ιησού Χριστό (Ματθαίος ΙΓ/13: 46).

      9 Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς ότι, Σήμερον έγινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι.

       10 Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήσει και να σώσει το απολωλός.

    Τούτη τη σωτηρία την απόλαυσε ο Ζακχαίος, γιατί μέσα στη ζωή του έκανε μια συνειδητή επιλογή, "ζήτησε ειλικρινά και επιδίωξε να γνωρίσει το Χριστό". Ω! τι ευλογημένη απόφαση! Αλήθεια πόσο λίγο στις ημέρες μας οι άνθρωποι ζητούν να γνωρίσουν το Σωτήρα Χριστό, να ανταποκριθούν στις συνεχείς προσκλήσεις Του, που καθημερινά στέλνει σε κάθε ψυχή μέσω του αιώνιου Λόγου Του: «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). Οι άνθρωποι συνήθως Τον απορρίπτουν και παραμένουν παγερά αδιάφοροι. Κάποιοι άλλοι επαναλαμβάνουν τα λόγια των Αθηναίων προς τον Απ. Παύλο, όταν αυτός τους μίλησε στον Άρειο Πάγο για την ανάσταση των νεκρών. "Μόλις άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι μεν χλεύαζαν, άλλοι δε είπαν: Για το θέμα αυτό, θα σε ακούσουμε ξανά" (Πράξεις ΙΖ/17: 32). Αυτή η αναβολή, αυτό το "ξανά" δεν ήρθε ποτέ στη ζωή τους. 

      Ανάμεσα σ' αυτούς που ακούν καθημερινά για το Χριστό υπάρχει και ένα "μικρό ποίμνιο" που Τον πιστεύει και υπακούει σ' Αυτόν. Ο Κύριος απευθύνεται σ' αυτούς με τα λόγια: "Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον  διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν" (Λουκάς ΙΒ/12: 32). Απευθύνεται σ' αυτούς διαβεβαιώνοντάς τους: «Όσοι όμως εγνώρισαν Αυτόν, εις αυτούς έδωκε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού» (Ιωάννης Α/1: 12).  Γι' αυτούς άνοιξε τους ουρανούς, ώστε "να βλέπουν τη δόξα του Θεού και τον Ιησούν ιστάμενο εκ δεξιών του Πατρός", όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος (Πράξεις Ζ/7: 55).

 

          Επίλογος.

     Το αποτέλεσμα της μεγάλης συνάντησης του Ζακχαίου με τον Ιησού Χριστό υπήρξε θριαμβευτικό. Η λέξη «Σωτηρία» τα λέει όλα. Ο Ζακχαίος θα παραμείνει μέσα στην ιστορία, ένας πελώριος φάρος, που θα διαλαλεί την απλότητα της σωτηρίας τους ανθρώπου, διά Ιησού Χριστού. Η μεγάλη μόρφωσή του δεν στάθηκε ικανή ν' αλλάξει το χαρακτήρα του. Η υψηλή κοινωνική του θέση δεν τον βοήθησε. Το χρήμα που υπήρχε τόσο άφθονο μέσα στη ζωή του, δε μπόρεσε να καλύψει το "κενό" που υπήρχε μέσα στην καρδιά του. Διερωτάται κανείς, ποια φιλοσοφία, τι είδους μόρφωση, ποια καλλιέργεια, ποια θρησκεία ή έστω ποιες φυλακές ή ποια αναμορφωτήρια, θα μπορούσαν ν' αλλάξουν τόσο ριζικά, την καρδιά αυτού του σκληροτράχηλου ανθρώπου; Ας προσέξουμε γιατί κάθε μέσο, έξω από το Χριστό είναι αυταπάτη, είναι μια ανώφελη, αναποτελεσματική και επικίνδυνη προσπάθεια. 

     Η σωτηρία την οποία έλαβε ο Ζακχαίος αποδεικνύει, για άλλη μία φορά, πόσο βαθιά αλλαγή μπορεί να φέρει ο Χριστός στην καρδιά του ανθρώπου, αν ο άνθρωπος Τον δεχτεί στη ζωή του. Πώς άλλαξαν όλα μέσα στη ζωή του Ζακχαίου, χωρίς αυτός να κάνει τίποτα απολύτως; Όλα ήταν ετοιμασμένα από τον Κύριο. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή "προς Εφεσίους" (κεφ. Β/2, εδ. 8), αναφέρει: «Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου τής πίστης κι αυτό δεν είναι από σας είναι δώρο τού Θεού, όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος».

      Μετά απ’ όλα αυτά ας εξετάσουμε τον εαυτόν μας. Έχει γίνει άραγε Σωτηρία και στη δική μας ζωή; Έχουμε ειλικρινά εκζητήσει στη ζωή μας Εκείνον, που είναι ο μόνος Σωτήρας, Λυτρωτής και Κύριος (Πράξεις Δ/4: 12) ή μήπως έχουμε προσκολλήσει τις καρδιές μας σε άλλα εφήμερα πράγματα "του κόσμου τούτου" που σκοπό έχουν να μας πλανήσουν και να μας παραπλανήσουν, ώστε να μην συναντήσουμε και να μη γνωρίσουμε ποτέ στη  ζωή μας τον Κύριο; ---