Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩN", κεφ. ΙΓ/13 & ΙΔ/14. (ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ)
Βιβλίο "ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΊ", κεφ. ΙΔ/14 & ΙΕ/15.
Μια μοναδική ιστορία θα μελετήσουμε μέσα από την "Παλαιά Διαθήκη" που έχει σχέση με την απιστία, με την έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη και το Πρόσωπο του Θεού. Βρισκόμαστε στο δέκατο πέμπτο αιώνα (1490) π.Χ. O λαός Ισραήλ ύστερα από πολλές περιπέτειες και πολλούς κινδύνους μέσα στην έρημο, από τους οποίους το "κραταιό" χέρι του Θεού τον ελευθέρωσε, έφτασε στην πόλη Κάδης. Έφτασε πλέον σε απόσταση αναπνοής από τη χώρα την οποία ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ ότι θα παραδώσει ως κληρονομιά στο σπέρμα του (Γένεση ΙΕ/15: 18-21). Ένα μόνο ποτάμι τους χώριζε από τη γη την αγαθή, γη ποταμών υδάτων, πηγών, που ανάβλυζαν μέσα από κοιλάδες και από βουνά, γη ρέουσα γάλα και μέλι (Έξοδος Γ/3: 17). Τίποτα άλλο δε χρειαζόταν πλέον από το να επιτεθούν και να καταλάβουν τη χώρα, υπακούοντας πλήρως στις οδηγίες του Θεού.
Το δύσκολο παρελθόν φαίνεται να έχει πλέον περάσει. Σκλαβιά, Αίγυπτος, Φαραώ, έρημος, Αμαλικήτες, Φιλισταίοι, φίδια στην έρημο, μάχες επί μαχών, όλα αυτά πλέον έφτασαν στο τέλος. Βεβαίως όλα τούτα δεν ήταν παρά ένα «σχολείο», απ’ όπου ο Θεός θέλησε να περάσει το λαό Του, για να τους "εκπαιδεύσει" και να τους κάνει άξιους πολίτες εκείνης της ποθητής χώρας. Ας θυμηθούμε τα λόγια του "Δευτερονομίου", (κεφ. Η/8, εδ. 2): "Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ώδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, διά να σε ταπεινώση, να σε δοκιμάση, διά να γνωρίση τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί".
Μετά απ' όλα αυτά ο Μύωσής έρχεται μπροστά στο λαό και τους λέει τα εξής λόγια: «ιδού, Κύριος ο Θεός σου παρέδωκε την γην έμπροσθέν σου ανάβα, κυρίευσον, καθώς ελάλησε προς σε Κύριος ο Θεός των πατέρων σου, μη φοβηθής μηδέ δειλιάσης» (Δευτερονόμιον Α/1: 21).
Η διαταγή είναι σαφής. Φθάσαμε. Κύριος ο Θεός σου παρέδωσε τη γη που είναι μπροστά σου, δεν μένει τίποτα άλλο παρά να προχωρήσεις και να την κατακτήσεις. Μη φοβηθείς, ούτε να δειλιάσεις.
Παρά τις τόσες και τόσες θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού πάνω και γύρω από το λαό Ισραήλ, ο λαός διατηρεί μέσα στην καρδιά του το δηλητήριο της απιστίας, της έλλειψης εμπιστοσύνης στο Θεό. Δε θέλησαν να στηριχτούν πάνω στα λόγια του Θεού, που πάντοτε είναι «ναι» και «αμήν» και να προχωρήσουν, για να καταλάβουν τη γη.
Κατά βάθος μέσα στην καρδιά τους δεν είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό παρά τις θαυμαστές επεμβάσεις Του που είχαν δει στη ζωή τους. Μην σπεύσουμε να κατηγορήσουμε το λαό τούτο για ο,τιδήποτε, γιατί και εμείς πάρα πολλές φορές διστάζουμε να εμπιστευτούμε το Θεό, να στηριχτούμε στη δύναμή Του και να προχωρήσουμε σύμφωνα με τον αιώνιο Λόγο Του.
Αλήθεια τι τραγικό, όταν δε μας αρκεί ο Λόγος του Θεού που είναι «ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας» (Εβραίους Δ/4: 12).
Τι τραγικό όταν δεν αρκούν τα λόγια: «ιδού, Κύριος ο Θεός σου παρέδωκε την γην έμπροσθέν σου ανάβα, κυρίευσον».
Όταν επικρατεί η απιστία, τότε προκρίνονται άλλες λύσεις ανθρώπινες, έξω από τα σχέδια του Θεού με αποτελέσματα πάντα αρνητικά και πολλές φορές ολέθρια. Διστάζει ο λαός να προχωρήσει, αντιπαρέρχεται την εντολή του Θεού και προτείνει τη δική του λύση η οποία είναι η εξής: "Πριν προχωρήσουμε και αναβούμε, να στείλουμε κατασκόπους να περιτριγυρίσουν τη γη και αφού παρατηρήσουν την όλη κατάσταση στην περιοχή, να μας αναφέρουν τι συμβαίνει εκεί για να δούμε τι θα κάνουμε".
Όταν ο άνθρωπος στις σαφείς διακηρύξεις του Θεού αρχίζει να βάζει ερωτηματικά, τότε αρχίζει να απομακρύνεται από το Θεό με συνέπεια σιγά - σιγά να βουλιάζει. Ο Θεός βλέπει την χαμηλή ηθική και πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός και μη θέλοντας να παραβιάσει την ελεύθερη βούλησή τους, ανέχεται την επιθυμία τους να σταλούν οι κατάσκοποι, για να κατασκοπεύσουν τη γη.
Κάποτε ο λαός ζήτησε να αποκτήσει Βασιλιά με τη δικαιολογία: «διά να ήμεθα και ημείς ως πάντα τα έθνη και να κρίνει ημάς ο βασιλεύς ημών και να εξέρχεται έμπροσθεν ημών και να μάχεται τας μάχας ημών». (Α΄ Σαμουήλ, κεφ. Η/8). Είχαν απορρίψει μέσα στην καρδιά τους το Θεό σαν Βασιλιά και ζητούσαν ανθρώπους βασιλείς. Η απάντηση του Θεού προς τον προφήτη Σαμουήλ ήταν: «Και είπεν ο Κύριος προς τον Σαμουήλ, Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σέ διότι δεν απέβαλον σε, αλλ' εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ' αυτούς" (Α' Σαμουήλ Η/8: 7). Ένας νέος άνθρωπος ζητάει από τον πατέρα του να του δώσει την περιουσία που του ανήκει, για να φύγει μακριά και να ζήσει ασώτως. Σίγουρα θλίβεται ο πατέρας, δε συμφωνεί με την επιλογή του παιδιού του, όμως δε μπορεί να κάνει διαφορετικά (Λουκάς ΙΕ/15: 11 -32).
Δεν παραβιάζει ο Θεός την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου, όμως για κάθε επιλογή υπάρχουν αναπόφευκτα και οι ανάλογες συνέπειες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή και του είπε: "Στείλε τον αρχηγό από κάθε φυλή, για να κατασκοπεύσουν τη γη την οποία σας χαρίζω". Η αποστολή ήταν συνολικά δώδεκα άνδρες, οι οποίοι ξεκίνησαν, μπήκαν μέσα στη γη επί 40 ημέρες κατασκόπευαν τη γη. Ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι, αφού θα έβλεπαν ό,τι μπορούσαν να δουν με τα μάτια τους, θα επέστρεφαν πίσω φέρνοντας στο Μωυσή και στο λαό μία έκθεση, μία αναφορά, για όλα όσα είδαν.
Όταν επέστρεψαν, ενώ όλοι είχαν δει τα ίδια πράγματα, έφεραν δύο τελείως διαφορετικές αναφορές. Η μία αναφορά ανήκε στην πλειοψηφία, αφού με αυτή συμφώνησαν οι δέκα από τους κατασκόπους. Η άλλη αναφορά ανήκε στην μειοψηφία, αφού μ’ αυτή συμφώνησαν μόνο δύο.
Ας διαβάσουμε με προσοχή τούτες τις δύο εκθέσεις. Μειοψηφία και πλειοψηφία έχουν δει τα ίδια ακριβώς πράγματα. Πόσο έντονα μου θυμίζει τούτο την παραβολή των "δέκα παρθένων". Μωρές και φρόνιμες είναι μαζί, πιστεύουν τα ίδια πράγματα, ψάλουν τους ίδιους ύμνους, περιμένουν τον ίδιο νυμφίο, όμως, όταν εκείνος έρχεται, τις μισές απ’ αυτές αναγνωρίζει, τις άλλες μισές δεν τις αναγνωρίζει (Ματθαίος ΚΕ/25: 1-13). Τα ίδια πράγματα βλέπει ένας πνευματικός άνθρωπος με έναν σαρκικό. Όμως πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται στο μυαλό και στην καρδιά του καθενός από τους δύο!
-- Η πρώτη έκθεση της πλειοψηφίας αναφέρει: Οι δέκα κατάσκοποι επιστρέφουν έκθαμβοι, πανικόβλητοι, εντελώς απελπισμένοι και φοβισμένοι και αναφέρουν στο Μωυσή: "Ναι είχε δίκιο ο Κύριος, η γη είναι έτσι όπως μας την υποσχέθηκε, γη ρέουσα μέλι και γάλα" (Έξοδος Γ/3: 17), αλλά όμως ο λαός που κατοικεί σ’ αυτήν είναι δυνατός, οι πόλεις είναι περιτειχισμένες και μεγάλες σφόδρα. Είδαμε εκεί και τους "υιούς Ανάκ" (Αριθμοί ΙΓ/13: 33), κάτι υπερμεγέθεις άνδρες που ήταν γίγαντες. Εμείς μπροστά τους είμαστε σαν ακρίδες". Μετά απ' αυτήν την έκθεση επικράτησε ανάμεσα στο λαό μεγάλη θλίψη, φόβος, πανικός και απελπισία. Πολύ γρήγορα κατέληξαν το συμπέρασμα: "Αδύνατον να επιτεθούμε στο λαό αυτό, διότι είναι πολύ πιο δυνατοί από μας" (Αριθμοί ΙΓ/13: 31).
Οι άνθρωποι αυτοί κοίταξαν προς λάθος κατεύθυνση. Κοίταξαν τις ακρίδες, τους γίγαντες και τις οχυρωμένες πόλεις, αντί να προσηλώσουν τα μάτια τους σ' Εκείνον, μπροστά στον Οποίο ούτε των γιγάντων η δύναμη, ούτε των ακρίδων η αδυναμία είναι τίποτα. Εκείνη τη χώρα τους την είχε υποσχεθεί ο Θεός και αν Τον εμπιστεύονταν, Εκείνος μπορούσε να εκτελέσει την υπόσχεσή Του και να τους την παραδώσει.
Μέσα στην απιστία του ο λαός, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, άρχισε να φωνάζει και να κλαίει όλη τη νύχτα. Όλοι ξέσπασαν εναντίον του Μωυσή και κατά του Κυρίου. "Καλύτερα να πεθαίναμε στην Αίγυπτο ή στην έρημο. Γιατί μας έφερε εδώ ο Θεός για να μας σκοτώσουν και να αρπάξουν τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Είναι καλύτερα να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο" (Αριθμοί ΙΔ/14: 2-4). Κυριάρχησε η ανθρώπινη αντιλογία, η εναντίωση, η αποστασία από τον αληθινό Θεό. Κάτω από την επήρεια του πανικού εξαιτίας της απιστίας που τους είχε καταλάβει, μία και μόνη ολέθρια συμβουλή μπόρεσαν να δώσουν τούτοι οι άνθρωποι στο λαό: "Ας πάμε πίσω στην Αίγυπτο" (Αριθμοί ΙΔ/14: 3).
Τι ντροπή, τι απαξίωση, τι κατάπτωση, τι εξευτελισμός! Σ' αυτό το έσχατο κατάντημα δε θα έφταναν ποτέ, αν δεν είχαν πάρει τα μάτια τους από την αγάπη και τη δύναμη του αληθινού Θεού και δεν είχαν ξεχάσει τις θαυμαστές επεμβάσεις Του. Δεν εμπιστεύτηκαν τον Θεό και έτσι έχασαν το "μέλι και το γάλα" της όμορφης εκείνης χώρας και ξαναγύρισαν στην ξεραΐλα της ερήμου. Αναφέρει ο συγγραφέας της επιστολής "προς Εβραίους" (Γ/3: 17)."Σε ποιους, όμως, παροργίστηκε για 40 χρόνια; Όχι σ' αυτούς που αμάρτησαν, των οποίων τα κόκαλα έπεσαν μέσα στην έρημο;".
-- Στη δεύτερη έκθεση της μειοψηφίας θα μπορούσε να μπει ως επικεφαλίδα: "Ο Κύριος είναι μεθ' ημών, μη φοβείσθε αυτούς" (εδ. 9). Στη συνέχεια εκθέτουν και αυτοί με τη σειρά τους τα γεγονότα: "Πράγματι, εκεί που πήγαμε υπήρχαν γίγαντες και τους είδαμε με τα μάτια μας, αλλά αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, θα μας φέρει σ’ αυτή τη γη. Γι’ αυτό "ας αναβώμεν ευθύς", είπε ο Χάλεβ, ο ένας από τους δύο, "και ας εξουσιάσουμε τη Χαναάν, διότι δυνάμεθα να κυριεύσομεν αυτήν». Οι δύο άνδρες κατάσκοποι της μειοψηφίας προτρέπουν το λαό να μην αποστατεί από τον Κύριο και να μη φοβάται τ ο λαό που κατοικούσε στη γη που τους έχει υποσχεθεί ο Κύριος, διότι ο λαός που κατοικεί εκεί είναι "ψωμί" για μας. Οι άνθρωποι αυτοί δε φοβήθηκαν ν' αντιμετωπίσουν τη συντριπτική αντίθετη πλειοψηφία, δε δείλιασαν ν' αντιταχτούν σ' ένα εχθρικό περιβάλλον. Σε θέματα ηθικών αρχών δε θα πρέπει και εμείς να δειλιάζουμε μπροστά στην οποιαδήποτε πλειοψηφία. Στα πνευματικά πράγματα δε θα πρέπει να μας απασχολούν οι αριθμοί ή τα ποσοστά. Στα πνευματικά πράγματα ένας μαζί με το Θεό αποτελεί πλειοψηφία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της σθεναρής τους στάσης; Οι δύο της μειοψηφίας, χάρη στην πίστη τους στις υποσχέσεις του Θεού, μπήκαν στη γη Χαναάν, οι υπόλοιποι δέκα, χάρη στην απιστία τους, τα κόκκαλά τους έπεσαν στην έρημο.
Δύο διαφορετικές εκθέσεις. Η πρώτη είναι γεμάτη γίγαντες απιστίας, η δεύτερη είναι γεμάτη με το θέλημα του Θεού. Οι πρώτοι απέβλεπαν στο "φαινόμενο" (Β΄ Κορινθίους Δ/4: 18), έβλεπαν τα κτίσματα και όχι τον Κτίσαντα, που είναι πάνω από τα κτίσματα (Ρωμαίους Α/1: 25). Ας είμαστε προσεκτικοί γιατί η απιστία μεγαλώνει τα εμπόδια μέσα στη ζωή μας, ενώ η πίστη τα μικραίνει. Κοίταξαν και ξανακοίταξαν τους ανθρώπους της περιοχής, τους πήραν μέτρα και καθώς γύρισαν πίσω, ένα είχαν να πουν φοβισμένοι ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν στη γη είχαν ύψος τρία μέτρα.
Την μειοψηφία αποτελούσαν δύο "ήρωες της πίστεως": Ο Χάλεβ, ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος και ο Ιησούς, ο γιός του Ναυή. Αυτοί, καθώς βρέθηκαν μέσα στη χώρα, έκλεισαν τα σαρκικά τους μάτια και άνοιξαν την καρδιά τους, για να γεμίσει με τη συναίσθηση της παρουσίας του Θεού. Και αυτό ήταν το μήνυμα που έφεραν στο λαό τους, η παρουσία του Θεού. Ο Απόστολος Πέτρος αναφέρει: «Εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών τις ή καθ’ ημών» (Ρωμαίους Η/8: 31). Ποιος "γίγαντας" μπορεί να σταθεί μπροστά στην παρουσία του ζωντανού, του αληθινού Θεού, ποιος "γίγαντας" μπορεί να κάνει το λαό του Θεού να δειλιάσει; Ο Απ. Παύλος γράφοντας προς τους Χριστιανούς της Ρώμης διερωτάται: "Εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ' ημών;" (Ρωμαίους Η/8: 31).
Παντού και πάντοτε η γλώσσα της πίστης είναι αντίθετη με τη γλώσσα της απιστίας. Τα μάτια του πιστού προσηλώνονται στο Θεό με αποτέλεσμα οι δυσκολίες, όσο μεγάλες και αν είναι, να μικραίνουν, να παραβλέπονται. Αντίθετα τα μάτια του άπιστου θολώνουν από τα εξωτερικά φαινόμενα, τα οποία ο εχθρός διογκώνει υπέρμετρα, ώστε να προσκολλάται στις δυσκολίες και να μη μπορεί να διακρίνει το Θεό.
Είδαν τα ίδια πράγματα, όμως πόσο διαφορετικά ερμήνευσαν αυτά που είδαν!
Αυτή είναι η διαφορά του πιστού από τον άπιστο. Άλλη διαφορά δεν υπάρχει. Και οι δύο είναι μέσα στον κόσμο, και οι δύο περνάνε μέσα από τις ίδιες ταλαιπωρίες, από τα ίδια προβλήματα και όλοι τις ίδιες δύσκολες καταστάσεις αντιμετωπίζουν καθημερινά, όμως πόσο διαφορετικά φαίνονται όλα τούτα στα μάτια τους! Πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται στην ψυχή τους και στο μυαλό τους!
Μέσα από τον ίδιο κόσμο περνάει ο Χριστιανός. Αυτόν τον κόσμο της ύλης τον βλέπει σαν ένα προσωρινό κατάλυμα, γιατί ξέρει ότι είναι «ξένος και πάροικος» (ψαλμός ΛΘ/39 :12) σε τούτη τη γη. Ξέρει ότι τίποτα δεν είναι περιορισμένο μπροστά στην απεραντοσύνη του Θεού, ότι υπάρχει άλλη γη, άλλη πόλη, άλλη χώρα γι’ αυτόν, γνωρίζει ότι «τεχνίτης και δημιουργός αυτής της χώρας είναι ο ίδιος ο Θεός» (Εβραίους ΙΑ/11: 10). Αυτό αρκεί, για να γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτήν την πόλη. Εδώ ζει και αγωνίζεται όχι για να απολαύσει, αλλά για να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα για τη χώρα εκείνη της μόνιμης κατοικίας.
Οι δύο ομάδες χαρακτήρισαν διαφορετικά τα πράγματα, γιατί ήταν διαφορετική η σχέση τους με το Θεό. Οι πρώτοι, "άδειοι" από την παρουσία του Θεού έβλεπαν μόνον γίγαντες. Οι δεύτεροι, γεμάτοι από την παρουσία του Θεού, δεν απέβλεψαν τους γίγαντες.
Αλήθεια πόσο αφορά όλους μας τούτη η ιστορία! Όλοι περνάμε μέσα από έναν κόσμο που ζει μέσα στην αμαρτία. Γύρω μας βλέπουμε τα ίδια πράγματα, όμως το θέμα είναι πού πέφτουν τα μάτια μας, τι συγκρατούν, τι παρατηρούν.
Εάν ο Θεός είναι "έξω μου", μοιραία θα κοιτάζω κάτω τα γήινα, τα προσωρινά και θα με τρομάζουν τα προβλήματα της ζωής που πολλές φορές είναι μεγαλύτερα και από τους μεγαλύτερους "γίγαντες".
Εάν ο Θεός είναι "μέσα μου", θα κοιτάζω σ' Εκείνον, θα αποβλέπω "εις τα άνω" (Κολοσσαείς Γ/3: 1), που είναι για τη δόξα Εκείνου και όσο Εκείνος θα μεγαλώνει μέσα στη ζωή μου, τόσο πιο μικροί και πιο ασήμαντοι θα γίνονται οι υπερμεγέθεις "γίγαντες" του κόσμου τούτου, που είναι τα μεγάλα, τα καθημερινά προβλήματα της ζωής.
Ο Χάλεβ, ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος, ήταν μια ψυχή γεμάτη από την παρουσία του Θεού. Ήταν ένας "γίγαντας" πίστεως, αλλά ήταν και ένας άνθρωπος, όπως και ο Προφήτης Ηλίας, «ομοιοπαθείς με ημάς» (Επιστ. Ιακώβου Ε/5 εδ 17). Πού οφείλεται η επιτυχία αυτού του ανθρώπου ήρθε ο Θεός να το αποκαλύψει: «Ο Χάλεβ, ο δούλος μου, με ακολούθησε εντελώς» (Αριθμοί ΛΒ/32: 12) είπε ο Κύριος. Ο άνθρωπος αυτός δε δίστασε, δεν αμφισβήτησε τη δύναμη του Θεού, αλλά ταυτίστηκε μαζί Του και με το θέλημά Του. Πόσες ψυχές εκείνη την ημέρα θα ακούσουν από το στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια! Αυτή η ψυχή με ακολούθησε εντελώς. «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ. Σε λίγα στάθηκες πιστός, σε πολλά θέλω σε καταστήσει» (Ματθαίος ΚΕ/25: 23).
Ο Χάλεβ δεν ήταν Εβραίος, ήταν Κενεζαίος, (βλ. υστερ/φο), ήταν από άλλη φυλή. Ήταν ξένος προς τις διαθήκες και τις επαγγελίες του Θεού προς τον Ισραήλ (Εφεσίους Β/2: 12). Όμως όταν τα παιδιά της επαγγελίας επαναστάτησαν εναντίον του Κυρίου, αυτός στάθηκε πιστός μέχρι το τέλος. (Εβραίους Γ/3: 14).
Ήταν άνθρωπος δυνατός με ισχυρή προσωπικότητα και προέβαλε μέσα στη ζωή του το θέλημα του Θεού. Είναι γεγονός ότι είναι δύσκολο να πας κόντρα στην πλειοψηφία. Η πλειοψηφία μπορεί να σε λιθοβολήσει, να σε απομονώσει, να σε απορρίψει. Αυτός ο άνθρωπος όμως με τη δύναμη του Θεού δεν υποχώρησε, δε συμβιβάστηκε. Διακήρυξε εκείνο που έβγαινε μέσα από την καρδιά του και το οποίο ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού.
Έχει δύναμη η πλειοψηφία και είναι ελκυστική. Έχει δάφνες που όμως είναι προσωρινές και εφήμερες.
Είπε κάποιος ότι η κοινωνία είναι σαν την πυραμίδα. Κατά το ίδιο τρόπο και η πνευματική ζωή θα λέγαμε ότι μοιάζει με μια πυραμίδα. Κάτω στη βάση είναι οι πολλοί. Κάποιοι απ’ αυτούς θα σωθούν χωρίς κανένα στεφάνι ή έπαινο «ως διά πυρός» (Α΄ Κορινθίους Γ/3: 15). Όσο προχωράμε πιο πάνω στην πυραμίδα, στενεύουν τα πράγματα, γίνονται λιγότεροι, στην κορυφή είναι λίγοι, είναι οι εκλεκτοί. Είναι εκείνοι που άφησαν τα πάντα και πίστεψαν στις υποσχέσεις του Θεού. Είναι οι άνδρες και οι γυναίκες της πίστεως που περιγράφονται στην επιστολή "προς Εβραίους" (κεφ. ΙΑ/11). Αναμφισβήτητα στην κορυφή τούτης της νοητής πυραμίδας βρίσκεται ο Χάλεβ. Και ενώ οι κάτω προσπαθούν να μετρήσουν το ύψος των γιγάντων, ο Χάλεβ από την κορυφή της πυραμίδας βλέπει μόνον τη δύναμη του Θεού και διακηρύσσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του σ’ Αυτόν.
Ήταν τέτοια η δύναμη που είχε βάλει ο Κύριος μέσα του λόγω της σταθερής πίστεώς του, που ακόμα και όταν έφτασε 85 ετών μετά από σαράντα ολόκληρα χρόνια παραμονής στη γη της επαγγελίας, είχε άσπρα μαλλιά και κάθε δικαίωμα πλέον να πει: "Εγώ αρκετά, θα μείνω παραπίσω, ας πρωτοστατήσουν οι νεότεροι πλέον, καιρός να ξεκουραστώ λίγο". Όμως όχι μόνον δεν το κάνει, αλλά ζητάει από τον Ιησού του Ναυή να του αναθέσει να ηγηθεί εκστρατείας για την κατάληψη της πόλης Χεβρών (Ιησούς Ναυή ΙΔ/14: 7-14). Ήταν ακριβώς εκείνη η πόλη που κατοικούσαν οι γίγαντες. Τώρα ο άνθρωπος του Θεού θα είχε όλη την ευκαιρία, όταν ο Θεός θα τους παρέδιδε στα χέρια του, να τους δει καλύτερα και να μετρήσει το ύψος τους, για να δει αν πραγματικά οι δέκα συνάδελφοί του έλεγαν τότε την αλήθεια.
Γίγαντας ήταν ο Χάλεβ ακόμα και στα 85 του χρόνια. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού : «Η νεότης σου θα ανανεούται ως του αετού» (Ψαλμός ΡΓ/103: 5).
«Ο δούλος μου ο Χάλεβ, με ακολούθησε εντελώς». Αυτό είναι το μοναδικό μυστικό που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια μεγάλη, πλούσια και ευλογημένη πνευματική ζωή. Και όσο πιο πολύ μεγαλώνει ο Θεός μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, τόσο πιο πολύ μικραίνουν οι «γίγαντες» αυτού του κόσμου.
Ποιες ήταν οι συνέπειες της απιστίας; Τι απέγινε με τους δέκα κατασκόπους που δεν εμπιστεύτηκαν το Θεό; Τι έγινε με το λαό που επαναστάτησε εναντίον του Κυρίου και περιφρόνησε και λησμόνησε τις ευεργεσίες και τις θαυμαστές επεμβάσεις Του μέσα στην πορεία της ζωής του; Έγινε «κατά την απιστίαν αυτών».
Οι δέκα κατάσκοποι έπεσαν νεκροί μπροστά στο λαό και τιμωρήθηκαν για την απιστία τους. Ο λαός από είκοσι χρονών και άνω δεν μπήκε στη Χαναάν, εκτός από τους δύο πιστούς κατασκόπους. Περιπλανήθηκε ο λαός μέσα στην έρημο, όπου πέθαναν όλοι χωρίς να μπουν μέσα στη γη των υποσχέσεων του Θεού. Ο Θεός επέτρεψε να συμβεί στη ζωή τους εκείνο το οποίο πίστεψαν ότι θα πάθουν. Τα λόγια Του ήταν κατηγορηματικά:
22 Επειδή πάντες οι άνδρες, οι ιδόντες την δόξαν μου και τα σημεία μου τα οποία έκαμον εν τη Αιγύπτω και εν τη ερήμω, με παρώργισαν ήδη δεκάκις και δεν υπήκουσαν εις την φωνήν μου.
23 βεβαίως δεν θέλουσιν ιδεί την γην, την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας αυτών, ουδείς εκ των παροργισάντων με θέλει ιδεί αυτήν» (Αριθμοί ΙΔ/14: 22, 23).
Ο ψαλμωδός συμπληρώνει:
10 Τεσσαράκοντα έτη δυσηρεστήθην με την γενεάν εκείνην, και είπα, ούτος είναι λαός πεπλανημένος την καρδίαν, και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου.
11 Διά τούτο ώμοσα εν τη οργή μου, ότι εις την ανάπαυσίν μου δεν θέλουσιν εισέλθει (Ψαλμός 95: 10-11).
Ο Θεός που ενεργεί «κατά την πίστην μας», ενεργεί και «κατά την απιστίαν μας».
"Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν" (Α' Κορινθίους Ι/10: 6). Ας προσέξουμε να είμαστε άνθρωποι πίστεως στο Θεό. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Εβραίους» (κεφ. Ι/10, εδ. 38), αναφέρει: «ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν τις συρθεί οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν».
Είθε ο Κύριος να μας ενισχύσει στην πίστη, διότι "χωρίς πίστη είναι αδύνατον κάποιος να Τον ευαρεστήσει επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν" (Εβραίους ΙΑ/11: 6). Μέσα από την πίστη μας ο Θεός να χαρίσει στον καθένα μας, μια νικηφόρα πνευματική ζωή για τη δόξα Του. Ο Απ. Παύλος εξηγεί στην Εκκλησία της Κορίνθου: «όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11).
Αγαπητοί, ο Θεός μέσα από κινδύνους και δοκιμασίες μας έχει φέρει στα πρόθυρα μιας μεγάλης αιώνιας ευλογίας. Τα βήματά Του ακούγονται, καθώς έρχεται, για να παραλάβει την Εκκλησία Του (Α' Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). Ένα βήμα ακόμα και η ευλογία Του θα γίνει δική μας. Ας προσέξουμε τούτες τις κρίσιμες ώρες να μην ολιγοπιστούμε, να μην προσκολλάμε τα μάτια μας και τη σκέψη μας στον κόσμο, καθώς και τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, αλλά να προσκολλόμαστε στον Ερχόμενο Κύριο Ιησού Χριστό και μέσα από την καρδιά μας να κράζουμε: "Ναι έρχου Κύριε". "Λέγει ο μαρτυρών ταύτα· Ναι, έρχομαι ταχέως. Αμήν, ναι, έρχου, Κύριε Ιησού" (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). Ο μαθητής της αγάπης μας προειδοποιεί: "Να προσέχετε τους εαυτούς σας, ώστε να μη χάσουμε εκείνα για τα οποία εργαστήκαμε, αλλά να πάρουμε πλήρη το μισθό μας" (Β' Ιωάννου Α/1: 8). ---
Υστερ/φο.
Κενεζαίος. Οι Κενεζαίοι ήταν ένας αρχαιότατος νομαδικός λαός στην περιοχή της Συρίας, ο οποίος εγκαταστάθηκε μόνιμα στην αρχαία Παλαιστίνη πριν από την εγκατάσταση εκεί του Αβραάμ. Οι απόγονοί του καθοδηγούμενοι από το Θεό έμελλε να υποτάξουν και αυτόν το λαό μεταξύ των άλλων εισβάλλοντας στα εδάφη τους (Γένεση ΙΕ/15: 18, 19). Οι Κενεζαίοι φέρονταν να είχαν φυλετική συγγένεια με τους Κεναίους. Προφανώς οι Κενεζαίοι εισχώρησαν στην περιοχή από τα ΝΑ, καταλαμβάνοντας ένα μέρος αυτής, που αποτέλεσε το νότιο τμήμα του Ιούδα και το έκαναν αυτό προτού οι Ισραηλίτες κατακτήσουν την υποσχόμενη από το Θεό Γη. ---
*** Υ/Γ: Σχετική μελέτη έχει δημοσιευτεί στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com στις 09-10-2012.
Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩN", κεφ. ΙΓ/13.
1 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν λέγων,
2 Απόστειλον άνδρας διά να κατασκοπεύσωσι την γην Χαναάν, την οποίαν εγώ δίδω εις τους υιούς Ισραήλ· από πάσης φυλής των πατέρων αυτών θέλετε αποστείλει ανά ένα άνδρα, έκαστον εξ αυτών αρχηγόν.
3 Και απέστειλεν αυτούς ο Μωϋσής διά προσταγής του Κυρίου εκ της ερήμου Φαράν. Πάντες οι άνδρες ούτοι ήσαν αρχηγοί των υιών Ισραήλ.
4 Και ταύτα ήσαν τα ονόματα αυτών· εκ της φυλής Ρουβήν, Σαμμουά ο υιός του Σακχούρ·
5 εκ της φυλής Συμεών, Σαφάτ ο υιός του Χορρί·
6 εκ της φυλής Ιούδα, Χάλεβ ο υιός του Ιεφοννή·
7 εκ της φυλής Ισσάχαρ, Ιγάλ ο υιός του Ιωσήφ·
8 εκ της φυλής Εφραΐμ, Αυσή ο υιός του Ναυή·
9 εκ της φυλής Βενιαμίν, Φαλτί ο υιός του Ραφού·
10 εκ της φυλής Ζαβουλών, Γαδιήλ ο υιός του Σουδί·
11 εκ της φυλής Ιωσήφ, εκ της φυλής Μανασσή, Γαδδί ο υιός του Σουσί·
12 εκ της φυλής Δαν, Αμμιήλ ο υιός του Γεμαλί·
13 εκ της φυλής Ασήρ, Σεθούρ ο υιός του Μιχαήλ·
14 εκ της φυλής Νεφθαλί, Νααβί ο υιός του Βαυσί·
15 εκ της φυλής Γαδ, Γεουήλ ο υιός του Μαχί.
16 Ταύτα είναι τα ονόματα των ανδρών, τους οποίους απέστειλεν ο Μωϋσής διά να κατασκοπεύσωσι την γήν· και επωνόμασεν ο Μωϋσής τον Αυσή, τον υιόν του Ναυή, Ιησούν.
17 Και απέστειλεν αυτούς ο Μωϋσής διά να κατασκοπεύσωσι την γην Χαναάν· και είπε προς αυτούς, Ανάβητε από του μέρους τούτου της μεσημβρίας και θέλετε αναβή εις το όρος·
18 και θεωρήσατε την γην, οποία είναι, και τον λαόν τον κατοικούντα εν αυτή, εάν ήναι δυνατός ή αδύνατος, ολίγοι ή πολλοί·
19 και οποία είναι η γη εν ή ούτοι κατοικούσι, καλή ήναι ή κακή· και οποίαι είναι αι πόλεις, τας οποίας ούτοι κατοικούσιν, ατείχιστοι ή περιτετειχισμέναι·
20 και οποία είναι η γη, παχεία ήναι ή λεπτή, εάν υπάρχωσιν εν αυτή δένδρα ή ουχί· και ανδρίζεσθε και φέρετε από των καρπών της γης. Αι δε ημέραι ήσαν αι ημέραι των πρώτων σταφυλών.
21 Και αναβάντες κατεσκόπευσαν την γην από της ερήμου Σιν έως Ρεώβ, κατά την είσοδον Αιμάθ.
22 Και ανέβησαν κατά το μεσημβρινόν, και ήλθον έως Χεβρών, όπου ήσαν Αχιμάν, Σεσαΐ και Θαλμαΐ, οι υιοί του Ανάκ. Η δε Χεβρών εκτίσθη επτά έτη προ της Τάνεως της Αιγύπτου.
23 Και ήλθον μέχρι της φάραγγος Εσχώλ, και έκοψαν εκείθεν κλήμα αμπέλου μετά ενός βότρυος σταφυλής, και εβάσταζον αυτό δύο επί ξύλου· έφεραν και ρόδια και σύκα.
24 Ο τόπος εκείνος ωνομάσθη φάραγξ Εσχώλ· διά τον βότρυν τον οποίον έκοψαν εκείθεν οι υιοί Ισραήλ.
25 Και επέστρεψαν, αφού κατεσκόπευσαν την γην, μετά τεσσαράκοντα ημέρας.
26 Και πορευθέντες ήλθον προς τον Μωϋσήν, και προς τον Ααρών, και προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ, εκ τη ερήμω Φαράν, εις Κάδης· και έφεραν απόκρισιν προς αυτούς, και προς πάσαν την συναγωγήν, και έδειξαν εις αυτούς τον καρπόν της γης.
27 Και απήγγειλαν προς αυτόν, και είπον, Ήλθομεν εις την γην, εις την οποίαν απέστειλας εμάς, και είναι τωόντι γη ρέουσα γάλα και μέλι και ιδού, ο καρπός αυτής·
28 ο λαός όμως, ο κατοικών εν τη γη, είναι δυνατός, και αι πόλεις περιτετειχισμέναι, μεγάλαι σφόδρα· προς τούτοις, είδομεν εκεί και τους υιούς του Ανάκ·
29 οι Αμαληκίται κατοικούσιν εν τη γη της μεσημβρίας· και οι Χετταίοι, και οι Ιεβουσαίοι, και οι Αμορραίοι, κατοικούσιν επί τα όρη· και οι Χαναναίοι κατοικούσι παρά την θάλασσαν και τας όχθας του Ιορδάνου.
30 Και ο Χάλεβ κατεσίγασε τον λαόν έμπροσθεν του Μωϋσέως, και είπεν, Ας αναβώμεν ευθύς, και ας εξουσιάσωμεν αυτήν· διότι δυνάμεθα να κυριεύσωμεν αυτήν.
31 Οι άνθρωποι όμως, οι συναναβάντες μετ' αυτού, είπαν, Δεν δυνάμεθα να αναβώμεν επί τον λαόν τούτον, διότι είναι δυνατώτεροι ημών.
32 Και δυσφήμησαν την γην, την οποίαν κατεσκόπευσαν, προς τους υιούς Ισραήλ, λέγοντες, Η γη, την οποίαν διεπεράσαμεν διά να κατασκοπεύσωμεν αυτήν, είναι γη κατατρώγουσα τους κατοίκους αυτής· και πας ο λαός, τον οποίον είδομεν εν αυτή είναι άνδρες υπερμεγέθεις·
33 και είδομεν εκεί τους γίγαντας, τους υιούς Ανάκ, του εκ των γιγάντων· και εβλέπομεν εαυτούς ως ακρίδας και τοιούτους έβλεπον ημάς αυτοί.
Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩN", κεφ. ΙΔ/14.
1 Και πάσα η συναγωγή υψώσασα την φωνήν αυτής εβόησε· και έκλαυσεν ο λαός την νύκτα εκείνην.
2 Και πάντες οι υιοί Ισραήλ εγόγγυζον κατά του Μωϋσέως και του Ααρών, και είπε προς αυτούς πάσα η συναγωγή, Είθε να απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου· ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν·
3 και διά τι μας έφερεν ο Κύριος εις την γην ταύτην να πέσωμεν διά μαχαίρας, να γείνωσι διαρπαγή αι γυναίκες και τα τέκνα ημών; δεν ήτο καλήτερον εις ημάς να επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον;
4 Και έλεγεν ο εις προς τον άλλον, Ας κάμωμεν αρχηγόν και ας επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον.
5 Τότε έπεσεν ο Μωϋσής και ο Ααρών κατά πρόσωπον αυτών ενώπιον όλου του πλήθους της συναγωγής των υιών Ισραήλ.
6 Και Ιησούς ο υιός του Ναυή και Χάλεβ ο υιός του Ιεφοννή, εκ των κατασκοπευσάντων την γην, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών·
7 και είπον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ λέγοντες, Η γη, την οποίαν διεπεράσαμεν διά να κατασκοπεύσωμεν αυτήν, είναι γη αγαθή σφόδρα σφόδρα·
8 εάν ο Κύριος ευαρεστήται εις ημάς, τότε θέλει φέρει εμάς εις την γην ταύτην και θέλει δώσει αυτήν εις ημάς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι·
9 μόνον μη αποστατείτε κατά του Κυρίου μηδέ φοβείσθε τον λαόν της γής· διότι αυτοί είναι ψωμίον δι' ημάς· η σκέπη αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Κύριος είναι μεθ' ημών· μη φοβείσθε αυτούς.
10 Και είπε πάσα η συναγωγή να λιθοβολήσωσιν αυτούς με λίθους· Και η δόξα του Κυρίου επεφάνη επί τη σκηνή του μαρτυρίου εις πάντας τους υιούς Ισραήλ.
11 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Έως πότε θέλει με παροργίζει ο λαός ούτος; και έως πότε δεν θέλουσι πιστεύει εις εμέ, μετά πάντα τα σημεία τα οποία έκαμα εν μέσω αυτών;
12 θέλω πατάξει αυτούς με θανατικόν και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και σε θέλω κάμει εις έθνος μεγαλήτερον και δυνατώτερον αυτών.
13 Και είπεν ο Μωϋσής προς τον Κύριον, Τότε η Αίγυπτος θέλει ακούσει διότι συ ανεβίβασας τον λαόν τούτον εν τη δυνάμει σου εκ μέσου αυτών·
14 και θέλουσιν ειπεί τούτο προς τους κατοίκους της γης ταύτης· οίτινες ήκουσαν ότι συ, Κύριε, είσαι εν μέσω του λαού τούτου, ότι συ, Κύριε, φαίνεσαι πρόσωπον προς πρόσωπον, και η νεφέλη σου ίσταται επ' αυτούς, και συ προπορεύεσαι αυτών την ημέραν εν στύλω νεφέλης, την δε νύκτα εν στύλω πυρός.
15 Εάν λοιπόν θανατώσης τον λαόν τούτον ως ένα άνθρωπον, τότε τα έθνη, τα οποία ήκουσαν το όνομά σου, θέλουσιν ειπεί λέγοντες,
16 Επειδή δεν ηδύνατο ο Κύριος να φέρη τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσε προς αυτούς, διά τούτο κατέστρεψεν αυτούς εν τη ερήμω.
17 Και τώρα, δέομαί σου, ας μεγαλυνθή η δύναμις του Κυρίου μου καθ' ον τρόπον είπας λέγων,
18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.
19 Συγχώρησον, δέομαι, την ανομίαν του λαού τούτου κατά το μέγα έλεός σου και καθώς συνεχώρησας τον λαόν τούτον από της Αιγύπτου μέχρι του νυν.
20 Και είπε Κύριος, Συνεχώρησα αυτούς κατά τον λόγον σου·
21 αλλά ζω εγώ, και θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Κυρίου.
22 Επειδή πάντες οι άνδρες, οι ιδόντες την δόξαν μου και τα σημείά μου, τα οποία έκαμον εν τη Αιγύπτω και εν τη ερήμω, με παρώργισαν ήδη δεκάκις και δεν υπήκουσαν εις την φωνήν μου,
23 βεβαίως δεν θέλουσιν ιδεί την γην, την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας αυτών· ουδείς εκ των παροργισάντων με θέλει ιδεί αυτήν.
24 Τον δε δούλον μου Χάλεβ, επειδή έχει εν εαυτώ άλλο πνεύμα και με ηκολούθησεν εντελώς, τούτον θέλω φέρει εις την γην εις την οποίαν εισήλθε, και το σπέρμα αυτού θέλει κληρονομήσει αυτήν.
25 Οι δε Αμαληκίται και οι Χαναναίοι κατοικούσιν εν τη κοιλάδι. Αύριον στρέψατε και υπάγετε εις την έρημον κατά την οδόν της Ερυθράς θαλάσσης.
26 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν και προς τον Ααρών λέγων,
27 Έως πότε θέλω υποφέρει την συναγωγήν ταύτην την πονηράν, όσα αυτοί γογγύζουσιν εναντίον μου; ήκουσα τους γογγυσμούς των υιών Ισραήλ, τους οποίους γογγύζουσιν εναντίον μου.
28 Ειπέ προς αυτούς, Ζω εγώ, λέγει ο Κύριος, καθώς σεις ελαλήσατε εις τα ώτα μου, ούτω βεβαίως θέλω κάμει εις εσάς·
29 τα πτώματά σας θέλουσι πέσει εν τη ερήμω ταύτη· και πάντες οι απηριθμημένοι από σας καθ' όλον τον αριθμόν σας, από είκοσι ετών και επάνω, όσοι εγόγγυσαν εναντίον μου,
30 βεβαίως δεν θέλετε εισέλθει σεις εις την γην, περί της οποίας ώμοσα να σας κατοικίσω εν αυτή, εκτός του Χάλεβ υιού του Ιεφοννή και του Ιησού υιού του Ναυή·
31 αλλά τα παιδία σας, τα οποία είπετε ότι θέλουσι γίνει εις διαρπαγήν, ταύτα θέλω εισαγάγει, και θέλουσι γνωρίσει την γην την οποίαν σεις κατεφρονήσατε·
32 τα δε πτώματα υμών θέλουσι πέσει εν τη ερήμω ταύτη·
33 και τα τέκνα σας θέλουσι περιπλανάσθαι εν τη ερήμω τεσσαράκοντα έτη και θέλουσι φέρει εαυτά την ποινήν της πορνείας σας, εωσού διαφθαρώσι τα πτώματά σας εν τη ερήμω·
34 κατά τον αριθμόν των ημερών εις τας οποίας κατεσκοπεύσατε την γην, ημέρας τεσσαράκοντα, εκάστης ημέρας λογιζομένης δι' εν έτος, τεσσαράκοντα έτη θέλετε φέρει εφ' εαυτούς τας ανομίας σας, και θέλετε γνωρίσει την εγκατάλειψίν μου.
35 Εγώ ο Κύριος ελάλησα· βεβαίως θέλω κάμει τούτο εις πάσαν την συναγωγήν την πονηράν ταύτην, την επισυνηγμένην επ' εμέ· εν τη ερήμω ταύτη θέλουσιν εξολοθρευθή και εκεί θέλουσιν αποθάνει.
36 Και οι άνθρωποι, τους οποίους απέστειλεν ο Μωϋσής διά να κατασκοπεύσωσι την γην, οίτινες επιστρέψαντες έκαμον πάσαν την συναγωγήν να γογγύση εναντίον αυτού, δυσφημούντες την γην,
37 και οι άνθρωποι εκείνοι, οίτινες εδυσφήμησαν την γην, απέθανον εν τη πληγή ενώπιον του Κυρίου.
38 Ιησούς δε ο υιός του Ναυή και Χάλεβ ο υιός του Ιεφοννή έζησαν, εκ των ανθρώπων εκείνων οίτινες υπήγαν να κατασκοπεύσωσι την γην.
39 Και ελάλησεν ο Μωϋσής τους λόγους τούτους προς πάντας τους υιούς Ισραήλ· και επένθησεν ο λαός σφόδρα.
40 Και σηκωθέντες ενωρίς το πρωΐ, ανέβησαν εις την κορυφήν του όρους, λέγοντες, Ιδού, ημείς, και θέλομεν αναβή εις τον τόπον τον οποίον μας υπεσχέθη ο Κύριος· διότι ημαρτήσαμεν.
41 Και είπεν ο Μωϋσής, Διά τι σεις παραβαίνετε την προσταγήν του Κυρίου; τούτο βεβαίως δεν θέλει ευοδοθή·
42 μη αναβαίνετε· διότι δεν είναι ο Κύριος μεθ' υμών· διά να μη κτυπηθήτε έμπροσθεν των εχθρών σας·
43 διότι οι Αμαληκίται και οι Χαναναίοι είναι εκεί έμπροσθέν σας και θέλετε πέσει εν μαχαίρα· επειδή εξεκλίνατε από του Κυρίου, διά τούτο ο Κύριος δεν θέλει είσθαι μεθ' υμών.
44 Αλλ' αυτοί απετόλμησαν να αναβώσιν εις την κορυφήν του όρους· η κιβωτός όμως της διαθήκης του Κυρίου και ο Μωϋσής δεν εκινήθησαν εκ μέσου του στρατοπέδου.
45 Τότε οι Αμαληκίται και οι Χαναναίοι οι κατοικούντες εν τω όρει εκείνω, κατέβησαν και επάταξαν αυτούς και κατεδίωξαν αυτούς έως Ορ
Βιβλίο "Ιησού του Ναυή", κεφ. ΙΔ/14.
1 Και ούτοι είναι οι τόποι, τους οποίους οι υιοί Ισραήλ εκληρονόμησαν εν τη γη Χαναάν, τους οποίους εκληροδότησαν εις αυτούς Ελεάζαρ ο ιερεύς και Ιησούς ο υιός του Ναυή και οι αρχηγοί των πατριών των φυλών των υιών Ισραήλ.
2 Διά κλήρου έγεινεν η κληρονομία των εννέα τούτων φυλών και της ημισείας φυλής, καθώς προσέταξεν ο Κύριος διά του Μωϋσέως.
3 Διότι ο Μωϋσής είχε δώσει την κληρονομίαν των δύο φυλών και της ημισείας φυλής από του πέραν του Ιορδάνου· εις τους Λευΐτας όμως δεν έδωκε κληρονομίαν μεταξύ αυτών.
4 Διότι οι υιοί Ιωσήφ ήσαν δύο φυλαί, του Μανασσή και του Εφραΐμ· και δεν έδωκαν εις τους Λευΐτας μερίδιον εν τη γη ειμή πόλεις διά να κατοικώσι, μετά των προαστείων αυτών, διά τα κτήνη αυτών και διά την περιουσίαν αυτών.
5 Καθώς προσέταξε Κύριος εις τον Μωϋσήν, ούτως έκαμον οι υιοί Ισραήλ, και διεμοίρασαν την γην.
6 Και προσήλθον οι υιοί Ιούδα προς τον Ιησούν εις Γάλγαλα, και είπε προς αυτόν Χάλεβ ο υιός του Ιεφοννή ο Κενεζαίος, Συ εξεύρεις τον λόγον τον οποίον ελάλησεν ο Κύριος προς τον Μωϋσήν, τον άνθρωπον του Θεού, περί εμού και σου εν Κάδης-βαρνή·
7 ήμην τεσσαράκοντα ετών ηλικίας, ότε με απέστειλεν ο Μωϋσής ο δούλος του Κυρίου από Κάδης-βαρνή διά να κατασκοπεύσω την γήν· και απήγγειλα προς αυτόν λόγον, όστις ήτο εν τη καρδία μου·
8 οι αδελφοί μου όμως, οι συναναβάντες μετ' εμού, ενέκρωσαν την καρδίαν του λαού· αλλ' εγώ ηκολούθησα εντελώς Κύριον τον Θεόν μου·
9 και ώμοσεν ο Μωϋσής την ημέραν εκείνην λέγων, Εξάπαντος η γη, την οποίαν επάτησαν οι πόδες σου, θέλει είσθαι κληρονομία ιδική σου και των υιών σου διαπαντός· διότι εντελώς ηκολούθησας Κύριον τον Θεόν μου·
10 και τώρα, ιδού, ο Κύριος με εφύλαξε ζώντα, καθώς είπε, τα τεσσαράκοντα πέντε ταύτα έτη, αφ' ης ημέρας ελάλησεν ο Κύριος τον λόγον τούτον προς τον Μωϋσήν, ότε ο Ισραήλ επορεύετο εν τη ερήμω· και τώρα, ιδού, εγώ είμαι σήμερον ογδοήκοντα πέντε ετών ηλικίας·
11 έτι και την σήμερον είμαι δυνατός, καθώς την ημέραν ότε με απέστειλεν ο Μωϋσής· ως ήτο τότε η δύναμίς μου διά πόλεμον και διά να εξέρχωμαι και διά να εισέρχωμαι·
12 τώρα λοιπόν δος μοι το όρος τούτο, περί του οποίου ελάλησεν ο Κύριος την ημέραν εκείνην· διότι συ ήκουσας την ημέραν εκείνην, ότι είναι εκεί Ανακείμ και πόλεις μεγάλαι ωχυρωμέναι· εάν ο Κύριος ήναι μετ' εμού, εγώ θέλω δυνηθή να εκδιώξω αυτούς, καθώς είπεν ο Κύριος.
13 Και ευλόγησεν αυτόν ο Ιησούς και έδωκεν εις τον Χάλεβ τον υιόν του Ιεφοννή την Χεβρών εις κληρονομίαν.
14 Διά τούτο η Χεβρών αποκατέστη κληρονομία του Χάλεβ υιού του Ιεφοννή του Κενεζαίου έως της σήμερον, διότι εντελώς ηκολούθησε Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ.
15 το δε όνομα της Χεβρών πρότερον ήτο Κιριάθ-αρβά· ήτο δε ο Αρβά άνθρωπος μέγας μεταξύ των Ανακείμ. Και η γη ησύχασεν από του πολέμου.
Βιβλίο "Ιησού του Ναυή", κεφ. ΙΕ/15, εδ. 1-21
1 Ο δε κλήρος της φυλής των υιών Ιούδα κατά τας συγγενείας αυτών ήτο εις τα όρια της Ιδουμαίας· η έρημος Σιν η προς νότον ήτο το άκρον το μεσημβρινόν.
2 Και τα μεσημβρινά αυτών όρια ήσαν από των παραλίων της αλμυράς θαλάσσης, από του κόλπου του βλέποντος προς μεσημβρίαν·
3 και εξετείνοντο προς το μεσημβρινόν μέρος εις την ανάβασιν Ακραββίμ, και διέβαινον εις Σιν και ανέβαινον από μεσημβρίας εις Κάδης-βαρνή, και διέβαινον την Εσρών και ανέβαινον εις Αδδάρ και έστρεφον προς Καρκαά·
4 και διέβαινον εις Ασμών και εξήρχοντο έως του χειμάρρου της Αιγύπτου, και ετελείονον τα όρια εις την θάλασσαν· ταύτα θέλουσιν είσθαι τα μεσημβρινά όριά σας.
5 Το δε ανατολικόν όριον ήτο η θάλασσα η αλμυρά, έως άκρου του Ιορδάνου. Και το όριον κατά το βόρειον μέρος ήρχετο από του κόλπου της θαλάσσης κατά το άκρον του Ιορδάνου·
6 και ανέβαινε το όριον έως Βαιθ-ογλά, και διέβαινεν από βορρά της Βαιθ-αραβά· και ανέβαινε το όριον έως του λίθου του Βοάν υιού του Ρουβήν·
7 και ανέβαινε το όριον προς Δεβείρ από της κοιλάδος Αχώρ, και εξετείνετο προς βορράν βλέπον εις Γάλγαλα, την κατέναντι της αναβάσεως Αδουμμίμ, ήτις είναι προς το μεσημβρινόν του ποταμού· έπειτα διέβαινε το όριον επί τα ύδατα του Εν-σεμές, και εξήρχετο εις Εν-ρωγήλ·
8 και ανέβαινε το όριον διά της φάραγγος του υιού του Εννόμ κατά το μεσημβρινόν πλάγιον της Ιεβούς· αύτη είναι η Ιερουσαλήμ· και ανέβαινε το όριον εις την κορυφήν του όρους, του κατέναντι της φάραγγος Εννόμ προς δυσμάς, ήτις είναι εις το τέλος της κοιλάδος των Ραφαείμ προς βορράν·
9 και διέβαινε το όριον από της κορυφής του όρους έως της πηγής των υδάτων Νεφθωά, και εξήρχετο εις τας κωμοπόλεις του όρους Εφρών· και διευθύνετο το όριον εις Βααλά, ήτις είναι η Κιριάθ-ιαρείμ·
10 και έστρεφε το όριον από Βααλά προς δυσμάς εις το όρος Σηείρ, και διέβαινεν εις το πλάγιον του όρους Ιαρείμ, όπου είναι η Χασαλών, προς βορράν· και κατέβαινεν εις την Βαιθ-σεμές και διέβαινεν εις Θαμνά·
11 έπειτα εξήρχετο το όριον εις το πλάγιον της Ακκαρών προς βορράν· και διευθύνετο το όριον εις Σικρών, και διέβαινεν εις το όρος της Βααλά, και εξήρχετο εις Ιαβνήλ, και έκαμνε το όριον διέξοδον εις την θάλασσαν.
12 Και το όριον το δυτικόν ήτο η θάλασσα η μεγάλη και τα παράλια. Ταύτα είναι τα όρια των υιών Ιούδα κύκλω, κατά τας συγγενείας αυτών.
13 Και εις τον Χάλεβ τον υιόν του Ιεφοννή έδωκε μερίδιον μεταξύ των υιών Ιούδα, κατά την προσταγήν του Κυρίου την προς τον Ιησούν, την πόλιν του Αρβά πατρός του Ανάκ, ήτις είναι η Χεβρών.
14 Και εξεδίωξεν εκείθεν ο Χάλεβ τους τρεις υιούς του Ανάκ, τον Σεσαΐ και τον Αχιμάν και τον Θαλμαΐ, τους υιούς του Ανάκ.
15 Και εκείθεν ανέβη επί τους κατοίκους της Δεβείρ· το δε όνομα της Δεβείρ πρότερον ήτο Κιριάθ-σεφέρ.
16 Και είπεν ο Χάλεβ, Όστις πατάξη την Κιριάθ-σεφέρ και κυριεύση αυτήν, θέλω δώσει εις τούτον Αχσάν την θυγατέρα μου εις γυναίκα.
17 Και εκυρίευσεν αυτήν Γοθονιήλ ο υιός του Κενέζ αδελφός του Χάλεβ· και έδωκεν εις αυτόν Αχσάν την θυγατέρα αυτού εις γυναίκα.
18 Και αυτή, ότε απήρχετο, παρεκίνησεν αυτόν να ζητήση παρά του πατρός αυτής αγρόν· και κατέβη από του όνου, και είπε προς αυτήν ο Χάλεβ, Τι θέλεις;
19 Η δε είπε, Δος μοι ευλογίαν· επειδή έδωκας εις εμέ γην μεσημβρινήν, δος μοι και πηγάς υδάτων. Και έδωκεν εις αυτήν τας άνω πηγάς και τας κάτω πηγάς.
20 Αύτη είναι η κληρονομία της φυλής των υιών Ιούδα κατά τας συγγενείας αυτών.
21 Και ήσαν αι έσχαται πόλεις της φυλής των υιών Ιούδα προς τα όρια της Εδώμ προς μεσημβρίαν, Καβσεήλ, και Εδέρ, και Ιαγούρ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου