Φίλες & Φίλοι,
Σε λίγες ώρες «πάει ο παλιός ο χρόνος» και με τη βοήθεια του Θεού μπαίνουμε σ’ ένα νέο, «καινούργιο χρόνο». Τούτες τις ώρες διάφορες σκέψεις περνούν από το νου μας. Τι «άραγε να επιφυλάσσει ο καινούργιος χρόνος για τον καθένα μας;» καθώς ζούμε μέσα σ’ έναν κόσμο βίαιο, φευγαλέο και ασταθή; Πολλά είναι τα ερωτηματικά, καθώς και οι φόβοι που έρχονται να μας καταλάβουν, καθώς ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι στους έσχατους καιρούς «οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην» (Λουκάς ΚΑ/21: 26).
Που να βρει γαλήνη ο άνθρωπος μέσα σ’ έναν κόσμο φθοράς, φθόνου, πόνου, πολέμου, κακίας, θανάτου; Άραγε υπάρχει ελπίδα; Η ελπίδα του πιστού ανθρώπου είναι ο Κύριος. Ο Δαβίδ αναφέρει: «Ζει ο Κύριος, που λύτρωσε την ψυχή μου από κάθε στενοχώρια» (Α’ Βασιλέων Α/1: 29). Η ζωντανή υπόσχεσή Του σε κάθε δικό Του παιδί είναι: «ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20).
Σε όλα τα μέρη του κόσμου η αρχή ενός έτους θεωρείται μια καινούργια αρχή, μία ακόμα ευκαιρία και ένα νέο ξεκίνημα. Γι’ αυτό συνοδεύεται και από ευχές, δώρα, από χαρούμενες εκπομπές, ξεφαντώματα κλπ.
Η αρχή όμως ενός νέου χρόνου είναι και μια θαυμαστή ευκαιρία για απολογισμό των πεπραγμένων μας για τη χρονιά που πέρασε. Πολλοί οι στόχοι που είχαμε θέσει στο παρελθόν, όμως πολλές φορές τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά. Οι αιτίες των αποτυχιών μας ήταν πολλές.
---Παρά το γεγονός ότι η χρονιά είναι νέα εμείς παραμένουμε «παλιοί», σκεπτόμαστε και ενεργούμε με τον παλιό προσφιλή σε μας τρόπο με αποτέλεσμα καμία αλλαγή να μη μπορεί να επιτευχθεί.
---Δεν τα καταφέραμε γιατί εγκαταλείψαμε κάθε προσπάθεια πολύ γρήγορα. Τα λόγια του συγγραφέα της επιστολής «προς Εβραίους» (ΙΒ/12: 4) «Δεν αντισταθήκατε μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι ενάντια στην αμαρτία», έρχονται να μας θυμίσουν ότι τα πνευματικά μας αντανακλαστικά είναι εξασθενημένα.
---Δεν τα καταφέραμε γιατί δεν πιστέψαμε σ’ αυτή την αλλαγή. Στη σχέση μας με το Θεό αντιμετωπίσαμε τα πράγματα με ελαφρότητα και αναβλητικότητα.
---Προσπαθήσαμε μόνοι μας και αγνοήσαμε την παρουσία και τη δύναμη του προσωπικoύ μας συμβούλου, του «θαυμαστού συμβούλου» (Ησαΐας Θ/9: 6) που από αγάπη μας έχει προσφέρει ο ουράνιος Πατέρας μας.
Αυτά όσον αφορά το παρελθόν. Στο μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας με τον ερχομό του «νέου χρόνου» σημασία έχει πώς πρέπει να σταθούμε, ποιες προτεραιότητες πρέπει να βάλουμε, ώστε να μην έχουμε τα ίδια πενιχρά αποτελέσματα, για να μην μείνουμε για άλλη μία φορά στα λόγια.
Ο Απ. Παύλος μέσα από τις φυλακές της Ρώμης με τη γραφίδα του απευθυνόμενος προς του Χριστιανούς της πόλεως των «Κολοσσών» αναφέρει πώς πρέπει να σταθούμε, τι πρέπει να επιδιώξουμε, τι πρέπει να ζητάμε καθώς και ποια θα πρέπει να είναι η άμεση προτεραιότητά μας κατά το νέο χρόνο που έρχεται.
«προς Κολοσσαείς» (κεφ. Γ/3, εδ. 1 – 2).
1 Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού,
2 τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης.
Με τα λόγια αυτά ο Απ. Παύλος δίνει το σωστό προσανατολισμό και καθορίζει το περιεχόμενο της πνευματικής ζωής του Χριστιανού ανθρώπου. Στη φράση «τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης» εμπεριέχεται ολόκληρο το περιεχόμενο της σχέσης μας με το Θεό. Για να μπορέσουμε να ζητάμε τα «άνω», θα πρέπει να «φρονούμε τα άνω», δηλ. να αγαπάμε, να επιδιώκουμε, να επιθυμούμε τα «άνω», δηλαδή τα αιώνια, αυτά που μένουν, εκείνα που μετράνε, τη Βασίλεια και τη Δικαιοσύνη Του. Ο Λόγος του Θεού μας εφιστά ιδιαίτερα την προσοχή στο γεγονός ότι δεν μπορούμε να ζούμε όπως εμείς θέλουμε από τη στιγμή που δεχτήκαμε να φέρουμε το Όνομα του Χριστού, αντίθετα θα πρέπει να πλησιάζουμε περισσότερο τον Θεό σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, έτσι ώστε καθημερινά να βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά, σε συνεχή κοινωνία μαζί Του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο από το να συνταυτίζεται κάποιος με το Χριστό, να ζει δηλαδή ενωμένος άρρηκτα με τον Κύριο.
Κάποτε όλοι μας ζούσαμε χωρίς το Χριστό και ως εκ τούτου είμαστε «απηλλοτριωμένοι από της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού. Τώρα όμως διά του Ιησού Χριστού σεις οι ποτέ όντες μακράν εγείνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού» (Εφεσίους Β/2: 12-13). Καθώς όμως γνωρίσαμε το Χριστό στη ζωή μας, θα πρέπει να υπάρχει μια αλλαγή πορείας. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε να βαδίζουμε στους παλιούς δρόμους, της άγνοιας και της αμαρτίας ή στο κυνήγι των ματαιοτήτων μας.
Γενικά το φρόνημα, οι σκέψεις, η διάθεση των χριστιανών οφείλουν να είναι στραμμένα και προσανατολισμένα προς τον ουρανό, εκεί είναι η πηγή της αγάπης, εκεί βρίσκεται ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός, τον οποίο περιμένουμε να έρθει από τον ουρανό «και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερώνει ημάς από της μελλούσης οργής» (Α’ Θεσσαλονικείς Α/1: 10). Καθώς βαδίζουμε στη γη, στον ουρανό θα πρέπει να αποβλέπουμε και να περιμένουμε με ειλικρινή πόθο τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος θα έρθει, για να παραλάβει όλους εκείνους που Τον περιμένουν, για να τους ελευθερώσει από τη μέλλουσα οργή, η οποία πρόκειται να έρθει πάνω στον κόσμο της αποστασίας.
Όπως γνωρίζουμε, η καινούργια ζωή του Χριστιανού αρχίζει με την «αναγέννησή» του (Ιωάννης Γ/3: 3). Πώς θα πρέπει να στέκεται και πώς να βαδίζει ο Χριστιανός στην καινούργια χριστιανική ζωή μας το αναφέρει ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Κολοσσαείς» (κεφ. Γ/3: 5-11).
5 Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρία,
6 διά τα οποία έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας,
7 εις τα οποία και σεις περιεπατήσατέ ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς
8 τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας
9 μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού
10 και ενεδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν,
11 όπου δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός.
Στη νέα κατάσταση που βρίσκεται πλέον ο άνθρωπος μετά την αναγέννησή του εν Χριστώ Ιησού οφείλει να νεκρώνει όλες εκείνες τις επιθυμίες που φανερώνουν τον «παλαιό άνθρωπο» της αμαρτίας (ο οποίος συνυπάρχει με το «νέο άνθρωπο» τον χτισθέντα κατά Θεόν), όπως είναι η πορνεία, η ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία καθώς και την πλεονεξία, την οποία ο λόγος του Θεού την ταυτίζει με την ειδωλολατρία (Κολοσσαείς Γ/3: 5), που είναι η πηγή πολλών κακών μέσα στη ζωή μας, αφού προσκολλάει την καρδιά του ανθρώπου στα γήινα, τα εφήμερα και την απομακρύνει από το Θεό.
Δεν μπορεί ο αναγεννημένος άνθρωπος να υποδουλώνεται στην αμαρτία, ενώ ομολογεί ότι είναι ελεύθερος εν Χριστώ.
Αντίθετα με όλα αυτά θα πρέπει να προσαρμόζει τα «θέλω» του σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο οποίος τον ελευθέρωσε εν Χριστώ. Ίσως πει κάποιος η αμαρτία έχει δύναμη και πώς να την αποφύγει ο άνθρωπος; Η λύση για την αποποίηση, για την άρνηση της αμαρτίας δίνεται μέσα από τη φράση «νεκρώσατε», η οποία εμπεριέχει την ενεργό συμμετοχή μας. Αφού ο Χριστός νίκησε πάνω στο σταυρό τις ενωμένες δυνάμεις του κακού και της αμαρτίας προσφέρει τώρα αυτή τη θριαμβευτική νίκη Του σε κάθε άνθρωπο που είναι ενωμένος μαζί Του δια της πίστεως, σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να ζει σύμφωνα με το θέλημά Του.
Ο Απ. Παύλος μας επισημαίνει ότι οι αμαρτωλές ενέργειες μέσα στη ζωή μας επιφέρουν την «οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (εδ. 6), δηλαδή όλοι όσοι εξακολουθούν συνειδητά να μην υπακούουν και να μην τηρούν το νόμο του Θεού μέσα στη ζωή τους θα υποστούν τις συνέπειες, όχι την τιμωρία του Θεού, γιατί ο Θεός «είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει» (Ιακώβου Α/1: 13), αλλά λειτουργεί με βάση τη δικαιοσύνης Του. Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (Β/2: 2,3) υποβάλει ένα ερώτημα: «Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν». Σε πολλά σημεία ο Λόγος του Θεού επισημαίνει την υποχρέωση του πιστού ανθρώπου για μια σταθερή πνευματική σχέση με το Θεό, για έναν συνεχή αγώνα κατά της αμαρτίας.
Στην επιστολή «προς Ρωμαίους» (Σ/6: 12-13) αναφέρεται: «Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν, μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν, αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν». Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να μην επιτρέπουμε στην αμαρτία να κυριαρχεί μέσα στο σώμα μας και να μην προσφέρουμε τα μέλη του σώματός μας όργανα κακίας, αδικίας και παράβασης του θελήματος του Θεού, αλλά ως ζωντανοί πλέον δια Ιησού Χριστού να παριστάνουμε τα μέλη μας όργανα δικαιοσύνης στο Θεό.
Στην επιστολή «προς Γαλάτας» (Ε/5: 16) αναφέρεται: «Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληρεί την επιθυμίαν της σαρκός». Η ζωή του πιστού ανθρώπου καθώς και η πνευματική, εσωτερική του σχέση με το Θεό θα πρέπει να καθορίζεται από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Πρακτικά αυτό γίνεται μόνον, αν μένουμε προσκολλημένοι και σε πλήρη κοινωνία με τον αναστημένο και δοξασμένο Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει: «να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας» (Εφεσίους» Δ/4: 22–24)
Από την ώρα που ο άνθρωπος θα πιστέψει στο Χριστό καλείται να «απεκδυθεί» για να «ενδυθεί». Να απεκδυθεί, να αποβάλει από μέσα του τον παλιό σαρκικό άνθρωπο με όλες εκείνες τις αμαρτωλές επιθυμίες του και να ενδυθεί «τον νέον κατά Χριστόν άνθρωπον» ανανεώνοντας συνεχώς το πνεύμα του και ταυτίζοντάς το με το θέλημα του Θεού. Ποια ακριβώς θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του αναγεννημένου εν Χριστώ Ιησού ανθρώπου μας τη δίνει χαρακτηριστικά ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Κολοσσαείς» (κεφ. Γ/3, εδ 12-17):
12 Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,
Ο Απ. Παύλος προσφωνεί τους Χριστιανούς που ζουν στην πόλη των Κολοσσών ως «εκλεκτούς του Θεού». Τους έχει εκλέξει ο Θεός διαβλέποντας την πίστη τους, την αγάπη και την υπακοής τους σ’ Αυτόν. Και συνεχίζει να τους χαρακτηρίζει «αγίους και αγαπημένους». Άγιος σημαίνει: Ξεχωρισμένος από τον κόσμο και προορισμένος για το Θεό.
13 υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τίνος καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς
Να ανέχεστε με υπομονή ο ένας τον άλλον και να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο κάθε φορά που δημιουργούνται παράπονα ανάμεσά σας. Πρότυπό μας και εδώ θα πρέπει να είναι ο Χριστός που μας συγχώρησε τις αμαρτίες μας. Θα πρέπει και εμείς να ενεργούμε κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο Κύριος "μας συγχώρησε αφθόνως" (Ησαΐας ΝΕ/55: 7), κατά χάριν (Εφεσίους Β/2: 8) και έτσι θα πρέπει να συγχωρούμε και εμείς. Μας συγχώρησε και δεν πρόκειται ποτέ πλέον στο μέλλον να θυμηθεί τις αμαρτίες μας (Εβραίους Ι/10: 17).
14 και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.
Η αγάπη θα πρέπει να είναι όπως το εξωτερικό μας ρούχο που καλύπτει όλο το σώμα μας. Ο Απ. Παύλος τονίζει ιδιαιτέρως πως ό,τι κάνουμε προς τους συνανθρώπους μας θα πρέπει να το κάνουμε μ’ ένα αληθινό πνεύμα αγάπης.
15 Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα και γίνεσθε ευγνώμονες.
Η ειρήνη του Θεού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με ειρήνη στην οποία αναφέρονται οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι λένε ειρήνη και εννοούν πόλεμο, δημιουργούν πολέμους και άλλες καταστροφές με χιλιάδες αθώα θύματα, ισχυριζόμενοι ότι σκοπός τους είναι να φέρουν την ειρήνη. Η ειρήνη του πιστού ανθρώπου είναι ο Χριστός. Ο πρ. "Ησαΐας" Τον αποκαλεί ως τον «άρχοντα της ειρήνης», ενώ στο κεφ. ΝΓ/53, εδ. 5 αναφέρει: «Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν».
16 Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως μετά πάσης σοφίας διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Κύριον.
Ο Λόγος του Χριστού με όλο τον ανεξιχνίαστο πλούτο του, ας μένει μόνιμα ανάμεσά μας, δηλαδή να γεμίζουμε με το Λόγο του Θεού, ώστε να ζούμε «κατά Χριστόν» και να μπορούμε να διδάσκουμε και να συμβουλεύουμε σωστά και τους άλλους. Να θυμόμαστε πάντοτε τα λόγια που είπε ο Θεός στον «Ιησού τ. Ναυή» (Α/1: 8): «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως». Ο Λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, πρέπει να κατέχει την πρώτη θέση μέσα στην καρδιά και τη ζωή του Χριστιανού ανθρώπου.
Ο Λόγος του Θεού μας επισημαίνει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στη ζωή μας. Κύριο όπλο του εχθρού, για να μας απομακρύνει από το Λόγο του Θεού είναι "οι καθημερινές μέριμνες, αλλά και οι διάφορες ανθρώπινες επιθυμίες" (Λουκάς ΚΑ/21: 34). Ο Ευαγγελιστής «Μάρκος» (Δ/4: 19), αναφέρει: «αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισερχόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και γίνεται άκαρπος». Πρόκειται για μια μεγάλη παγίδα. Όταν η καρδιά μας δίνει προτεραιότητα σε κοσμικές μέριμνες, τότε τα πράγματα του Θεού απωθούνται, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, συπνίγονται με τραγικές συνέπειες μέσα στη ζωή μας.
Η πιο τραγική εμπειρία στη ζωή ενός Χριστιανού είναι να συμβεί αυτό που συνέβη στη ζωή του άτακτου και ανυπάκουου Σαμψών. «Κριταί» (κεφ. ΙΣ/16, εδ. 20) «Και αυτή είπεν, Οι Φιλισταίοι επί σε, Σαμψών. Και αυτός εξύπνησεν εκ του ύπνου αυτού και είπε, Θέλω εξέλθει καθώς άλλοτε και θέλω εκτιναχθή. Αλλ' αυτός δεν εγνώρισεν ότι ο Κύριος είχεν απομακρυνθή απ' αυτού». Η έσχατη τραγωδία, που δε μπορούν να τη χαρακτηρίσουν ανθρώπινα λόγια. Νόμιζε ότι ο Θεός θα ήταν μαζί του…. δεν είχε καταλάβει ότι με την άστατη ζωή του είχε απομακρύνει τον Κύριο.
Επίσης ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να ψάλλουμε μ’ ευγνωμοσύνη στον Κύριο απ’ την καρδιά μας ψαλμούς, ύμνους και άσματα, με ωδές πνευματικές, που μας εμπνέει το Άγιο Πνεύμα (Εφεσίους Ε/5: 19). Οι ψαλμοί, όπως αναφέρονται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, είναι θεόπνευστοι. Έχουν γραφεί με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Οι ύμνοι είναι γραμμένοι συνήθως από ανθρώπους με μεγάλη πίστη και μεγάλη πνευματική πείρα.
17 Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα.
Αυτό το εδάφιο θα έλεγα ότι είναι από τα πλέον πολύτιμα και πλέον αναγκαία μέσα στο λόγο του Θεού. «παν ό,τι πράττητε» μικρό ή μεγάλο, με λόγια ή με έργα, ακόμα και με τη σκέψη μας, θα πρέπει κάθε φορά να ενεργούμε στο Όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και έτσι να ευχαριστούμε διά του Ιησού Χριστού τον Θεό μας και Πατέρα μας.
Στα εδάφια αυτά περιγράφεται πολύ χαρακτηριστικά ολόκληρη η συμπεριφορά του αναγεννημένου χριστιανού. ‘Έχοντας «ενδυθεί» το Χριστό και έχοντας αποβάλει τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας, θα πρέπει η ζωή μας να διακρίνεται από «σπλάχνα οικτιρμών, Χρηστότητα, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία» (Κολοσσαείς Γ/3: 12). Τούτα τα λόγια χαρακτηρίζουν ακριβώς το Πρόσωπο του Χριστού και τη διακονία Του. Γι’ αυτό ο Χριστός θα πρέπει κάθε στιγμή να αποτελεί το πρότυπο της πνευματικής μας ζωής. Τ’ ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα έρχονται, για να δώσουν στους ανθρώπους άλλα πρότυπα, έρχονται να πλανήσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, απομακρύνοντάς τους από την πηγή των «ζώντων υδάτων» και οδηγώντας τους σε «συντετριμμένους λάκους», οι οποίοι δεν μπορούν να κρατήσουν νερό, για να τους ξεδιψάσουν (Ιερεμίας Β/2: 13). Όλα αυτά θα πρέπει να τα παραβλέπουμε και θα πρέπει να βαδίζουμε ακριβώς, όπως ο Λόγος του Θεού μας ορίζει: «αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού» (Εβραίους ΙΒ/12: 2).
Στη ζωή των πιστών ανθρώπων ενεργεί το «μυστήριο της ευσεβείας» το οποίο είναι «μέγα» κατά τον Απ. Παύλο (Α΄ Τιμοθέου Γ/3: 9), καθώς επίσης και «το μυστήριον της πίστεως» (εδ. 16), όμως παράλληλα γύρω μας, στον κόσμο τον οποίο ζούμε, βρίσκεται σε ενέργεια και «το μυστήριο της ανομίας» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 7). Το φάρμακο, το αντίδοτο σε τούτο το τελευταίο μυστήριο είναι το «νεκρώσατε». Στην πράξη βλέπουμε πολλές φορές όχι «νεκροί» να μην είμαστε, αλλά να παραμένουμε «ολοζώντανοι». Ας προσέξουμε, ας είμαστε εγκρατείς, γιατί ποτέ μέσα στη ζωή μας δε θα πάψουν να μας κτυπούν την πόρτα της καρδιάς μας «η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου» (Α΄ Ιωάννου Β/2: 16). Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι όλα τούτα «δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου» και «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιωάννη Ε/5: 19). Να μην ξεχνάμε ότι «Εμείς δεν είμαστε απ' αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ' αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία τής ψυχής» (Εβραίους Ι/10: 39).
Στον αδιάκοπο πόλεμο που γίνεται κάθε στιγμή γύρω μας ο Θεός αγωνίζεται, για να μας σώσει και ο διάβολος αγωνίζεται, για να μας καταστρέψει, ας προσέξουμε να μην εγκλωβιζόμαστε κάποιες φορές «μεταξύ δύο φρονημάτων». Θυμάστε τι είπε ο προφήτης Ηλίας προς το λαό, όταν είχαν μαζευτεί στο όρος Κάρμηλος; «Και προσήλθεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν και είπεν, Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; εάν ο Κύριος ήναι Θεός, ακολουθείτε αυτόν· αλλ' εάν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον. Και ο λαός δεν απεκρίθη προς αυτόν λόγον» (Α΄ Βασιλέων ΙΗ/18:21). Ας προσέξουμε τη μεγάλη παγίδα, ενώ ομολογούμε τον Κύριο, Τον πιστεύουμε, Τον περιμένουμε να ξανάρθει, για να μας παραλάβει, για να είμαστε κι εμείς εκεί που είναι Αυτός, μήπως υπάρχουν μέσα στην καρδιά μας κρυφές ή φανερές «αγάπες» για τα πράγματα του κόσμου τούτου.
Στην Επιστολή «Α΄ Ιωάννου» (Β/2: 15-16) αναφέρεται:
15 Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ·
16 διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.
17 Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.
Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω τα λόγια του Απ. Παύλος προς τους Χριστιανούς της Εφέσου:
15 Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί,
16 εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί (Εφεσίους Ε/5: 15,16).
Πλημμυρισμένος από τις σκέψεις αυτές θα ήθελα από καρδιάς να ευχηθώ σε όλες τις φίλες και τους φίλους του blog: giorgoskomninos.blogspot.com να έχουν μία καλή, ευλογημένη χρονιά με τον Κύριο, με υγεία και οικογενειακή ευτυχία. ---
---------
*Στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com έχουν δημοσιευθεί κατά το παρελθόν τα
παρακάτω Πρωτοχρονιάτικα μηνύματα:
ΤΙΤΛΟΣ
ΗΜΕΡΟΜ. ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ
Ψαλμός
ΜΒ/42: 5. Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα. 27-12-21
Μιχαίας Σ/6: 8.
Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα. Τι ζητάει ο Θεός. 30-12-20
Β’ Χρονικών, κεφ. ΚΘ/29. Νέος χρόνος
Εζεκίας 26-12-19
Β΄ Βασιλέων, ΙΓ : 14-20. Στοχεύοντας
στο άπειρο. 26-12-17
Ψαλμός 90. Η εφημερότητα της ζωής. 10-01-17
Α΄ Σαμουήλ Δ : 1 – 11.
Το έτος του Κυρίου. 29-12-15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου