Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΙΤΙΣΣΑ.

Ευαγγέλιο "κατά ΙΩΑΝΝΗΝ", κεφ.  Δ/4, εδ. 1- 30.

1 Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης-

2 αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ' οι μαθηταί αυτού-

3 αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν.

4 Έπρεπε δε να περάση διά της Σαμαρείας.

5 Έρχεται λοιπόν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον του αγρού, τον οποίον έδωκεν ο Ιακώβ εις τον Ιωσήφ τον υιόν αυτού.

6 Ήτο δε εκεί πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς λοιπόν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθητο ούτως εις την πηγήν. Ώρα ήτο περίπου έκτη.

7 Έρχεται γυνή τις εκ της Σαμαρείας, διά να αντλήση ύδωρ. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Δος μοι να πίω.

8 Διότι οι μαθηταί αυτού είχον υπάγει εις την πόλιν, διά να αγοράσωσι τροφάς.

9 Λέγει λοιπόν προς αυτόν η γυνή η Σαμαρείτις Πως συ, Ιουδαίος ων, ζητείς να πίης παρ' εμού, ήτις είμαι γυνή Σαμαρείτις; Διότι δεν συγκοινωνούσιν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτας.

10 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτή Εάν ήξευρες την δωρεάν του Θεού, και τις είναι ο λέγων σοι, Δος μοι να πίω, συ ήθελες ζητήσει παρ' αυτού, και ήθελε σοι δώσει ύδωρ ζων.

11 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, ούτε άντλημα έχεις, και το φρέαρ είναι βαθύ πόθεν λοιπόν έχεις το ύδωρ το ζων;

12 μήπως συ είσαι μεγαλήτερος του πατρός ημών Ιακώβ, όστις έδωκεν εις ημάς το φρέαρ, και αυτός έπιεν εξ αυτού και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού;

13 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν Πας όστις πίνει εκ του ύδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν

14 όστις όμως πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον.

15 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, δος μοι τούτο το ύδωρ, διά να μη διψώ μηδέ να έρχωμαι εδώ να αντλώ.

16 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Ύπαγε, κάλεσον τον άνδρα σου και ελθέ εδώ.

17 Απεκρίθη η γυνή και είπε Δεν έχω άνδρα. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Καλώς είπας ότι δεν έχω άνδρα

18 διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου τούτο αληθές είπας.

19 Λέγει προς αυτόν η γυνή Κύριε, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης.

20 Οι πατέρες ημών εις τούτο το όρος προσεκύνησαν, και σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν.

21 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα.

22 Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων.

23 Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.

24 Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.

25 Λέγει προς αυτόν η γυνή Εξεύρω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός όταν έλθη εκείνος, θέλει αναγγείλει εις ημάς πάντα.

26 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς Εγώ είμαι, ο λαλών σοι.

27 Και επάνω εις τούτο ήλθον οι μαθηταί αυτού και εθαύμασαν ότι ελάλει μετά γυναικός ουδείς όμως είπε, Τι ζητείς; ή Τι λαλείς μετ' αυτής;

28 Αφήκε λοιπόν η γυνή την υδρίαν αυτής και υπήγεν εις την πόλιν και λέγει προς τους ανθρώπους

29 Έλθετε να ίδητε άνθρωπον, όστις μοι είπε πάντα όσα έπραξα μήπως ούτος είναι ο Χριστός;

30 Εξήλθον λοιπόν εκ της πόλεως και ήρχοντο προς αυτόν.

             ΣΧΟΛΙΑ.:

         Α / Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.  "Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν Εάν ήξευρες την δωρεάν του Θεού, και τις είναι ο λέγων σοι, Δος μοι να πίω, συ ήθελες ζητήσει παρ' αυτού, και ήθελε σοι δώσει ύδωρ ζων".

    Ο Κύριος, μόλις είχε τελειώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τα πνευματικά πράγματα με τον Νικόδημο, ένα άτομο εξαιρετικά μορφωμένο, με υψηλή κοινωνική θέση, τον οποίο αποκάλεσε «διδάσκαλο του Ισραήλ» (Ιωάννης Γ/3: 10). Από εκεί επέστρεφε στη Γαλιλαία, μέσω της Σαμάρειας.

     Ενώ λοιπόν ήταν περαστικός από τη Σαμάρεια, γύρω στις έξι το απόγευμα κάθισε να ξεκουραστεί στο πηγάδι του Ιακώβ. Αυτό το πηγάδι σώζεται μέχρι σήμερα. Ιστορικά αναφέρουμε ότι είχε βάθος 33 μ. και πλάτος 3 μ. Την ίδια στιγμή και στο ίδιο σημείο πλησιάζει και μια γυναίκα Σαμαρείτισσα για να πάρει νερό.

    Την ώρα της συνάντησης με τον Κύριο ο Κύριος, κάνει το πρώτο βήμα. Πόσες φορές μέσα στη ζωή μας ο Κύριος έχει κάνει το πρώτο βήμα. Πρώτος ήρθε και μας βρήκε, πρώτος έκανε ένα τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο σωτηρίας πάνω στο σταυρό. Τούτη η γυναίκα, σε αντίθεση με τον Νικόδημο δεν φαίνεται να είναι μορφωμένη. Ήταν ένα άτομο αμφιβόλου ηθικής,  χαμηλής πνευματικής  στάθμης, με μια μπερδεμένη ζωή. 

     Όμως ο Κύριος δεν κάνει διακρίσεις. Είναι ο Ίδιος για όλους μορφωμένους, αμόρφωτους, άρχοντες, δούλους, Ιουδαίους ή Σαμαρείτες. Ένα μόνον κοιτάζει ο Κύριος, αν υπάρχει πνεύμα εκζήτησης, αν υπάρχουν πνευματικά ενδιαφέροντα, ειλικρινής εκζήτηση, ανάγκες για να τις ικανοποιήσει. Γι’ αυτό άλλωστε είχε έρθει στον αφιλόξενο κόσμο μας, για να ψάξει να βρει και να σώσει "το απολωλός" (Λουκάς ΙΘ/19: 10). Γι’ αυτό έλαβε "δούλου μορφήν" και έγινε "υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού" (Φιλιπησίους Β/2: 8).

      Αρχικά έκπληξη καταλαμβάνει τη γυναίκα αυτή και του λέει: "Πώς εσύ, ενώ είσαι Ιουδαίος, ζητάς να πιεις νερό από μένα, που είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα; Αφού δεν έχουν επικοινωνία οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες"   *1 (βλέπε υστερόγραφο).

     Ο Κύριος, καθώς έρχεται πρόσωπο προς πρόσωπο με τούτη τη γυναίκα, φαίνεται να διακρίνει μέσα στα βάθη της ψυχής της μία ειλικρινή εκζήτηση και είναι εκείνο που Tον κάνει να έρθει πιο κοντά και να της αποκαλύψει την αλήθεια. Πόσες φορές μέσα στη ζωή μας αφήνουμε ευκαιρίες να πάνε χαμένες και αδιαφορούμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για την αλήθεια, για τη σωτηρία την οποία ο Θεός προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει σ’ Αυτόν δωρεάν, "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8).

       Ο άνθρωπος δε χρειάζεται να κάνει τίποτα για τη σωτηρία του, γιατί δια Ιησού Χριστού τα έχει κάνει όλα ο Θεός. Το μόνο έργο που χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος είναι να πιστέψει στο Θεό και στο Έργο το οποίο Εκείνος έκανε δια Ιησού Χριστού. για τη σωτηρία μας (Ιωάννης Σ/6: 29).

       Τι μεγαλειώδης σκηνή, τι μεγαλείο, τι Θεία συγκατάβαση! Ο Κύριος του ουρανού, «ο οποίος κατ’ αρχήν τη γη θεμελίωσε και έργα των χειρών του είναι οι ουρανοί» (Εβραίους Α/1: 10), «Εκείνος, δι’ του τα πάντα εγένοντο και χωρίς Αυτόν ουδέν έγινε» (Εβραίους Α/1: 2), ο Υιός του Θεού του ζώντος, να συζητάει με μια αμαρτωλή γυναίκα κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στην πόλη Σιχάρ!

     Ο Κύριος ο οποίος γνωρίζει τι είναι εντός του ανθρώπου, που "ερευνά νεφρούς και καρδιάς" (Αποκάλυψη Β/2: 23), που γνωρίζει τους διαλογισμούς και τα κρυφά των ανθρώπων (Λουκάς Ε/5: 22), γνωρίζει πολύ καλά την ψυχική και πνευματική κατάσταση της γυναίκας με την οποία συζητάει. Ξέρει ότι η γυναίκα αυτή είναι μια ανήθικη και όμως δεν την περιφρονεί, δε σηκώνει "το λίθο του αναθέματος" για να την λιθοβολήσει, δεν την απορρίπτει. Αλήθεια πόσες φορές κάνουμε ακριβώς το αντίθετο στη ζωή μας! Ο Κύριος στέκεται δίπλα της και με πολύ ευγένεια της μιλάει. Μέσα στην καρδιά της τη βλέπει να είναι μπερδεμένη πνευματικά. Η γυναίκα αυτή έχει κάποια αμυδρή γνώση ότι θα έρθει ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός και την ιδέα αυτή θέλει να τη φωτίσει και να την κάνει προσωπική πίστη.

     Τούτη η γυναίκα ξέρει σχετικά με την λατρεία των Ιουδαίων ότι είχε γίνει πλέον τυπική και ως εκ τούτου δεν ήταν πνευματική, καθώς και ότι η λατρεία των Σαμαρειτών ήταν λατρεία πλάνης και όχι αλήθειας. Αυτή την ακαθόριστη γνώση ο Κύριος θέλει να την φωτίσει, θέλει να γνωρίσει στη γυναίκα αυτή ότι έχει πλέον αρχίσει μια νέα περίοδος λατρείας του Θεού, που αυτή θα είναι αποκλειστικά «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23).

    Ο Κύριος, για να πετύχει το σκοπό Του, συγκαταβαίνει και αυτοσυστήνεται. Αποκαλύπτει τη Θεία Του Προσωπικότητα. "Εγώ είμαι ο Μεσσίας Χριστός", της λέει. Η Σαμαρείτισσα στην αρχή της συζήτησης αρνείται να δώσει ακόμα και λίγο νερό στον Κύριο και αμφιβάλει για τη μοναδική προσωπικότητα που έχει μπροστά της και τον ρωτάει: «μήπως εσύ είσαι μεγαλύτερος από τον πατέρα μας τον Ιακώβ;». Στη συνέχει όμως, αφού γνώρισε τον Κύριο, φεύγει χαρούμενη και κηρύττει στους συμπατριώτες της ότι είναι «Κύριος» και «Προφήτης», αφού τώρα πλέον βλέπει τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Ξεχνά το σκοπό για τον οποίο είχε έλθει, εγκαταλείπει τη στάμνα της και γίνεται πλέον κήρυκας του Χριστού. Τρέχει στους συμπατριώτες της και τους καλεί να έρθουν και να δουν τον Κύριο, το Χριστό, το Μεσσία, για Τον οποίον είχαν μιλήσει οι προφήτες και είχαν γράψει οι Άγιες Γραφές. Τους προτρέπει να έρθουν να γνωρίσουν Εκείνον που δίνει το «νερό της ζωής», από το οποίο όποιος πιει δε θα διψάσει εις τον αιώνα. Η στάμνα μένει άδεια, όμως η καρδιά της γυναίκας φεύγει γεμάτη. Πριν νόμιζε ότι γνώριζε, απεδείχθη όμως πως δε γνώριζε και γι’ αυτό ο Κύριος ευθέως της λέει: «Αν ήξερες τη δωρεά του Θεού».

     Αλήθεια ποια είναι αυτή η δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο; Πρόκειται για την πιο βαθιά, την πιο υψηλή, την πιο μυστηριώδη αλήθεια του Θεού. Πράγματι «η δωρεά του Θεού» είναι μυστήριο, τόσο ανώτερο και υψηλότερο από τις σκέψεις μας, όσο ο ουρανός είναι ανώτερος από τα κεφάλια μας, «διότι οι βουλές μου, δεν είναι βουλές σας, ούτε οι οδοί σας, οδοί μου λέγει Κύριος» (Ησαΐας ΝΕ/55: 18).

       Η δωρεά του Θεού είναι ένα και μοναδικό Πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός (Ιωάννης Γ/3: 16).

     Ο "κατ’ εικόναν" και "καθ’ ομοίωσιν" Θεού πλασθείς άνθρωπος, ο άρχων της Εδέμ, με τον οποίον ο ίδιος ο Θεός κατέβαινε και συνομιλούσε μαζί του, παράκουσε το θέλημα του Θεού και αμάρτησε. Πλέον καμία συνομιλία, καμία επαφή με τον πλάστη και δημιουργό. Ζητάει ο άνθρωπος το Θεό και δεν τον βρίσκει. Τείχη απροσπέλαστα έχουν ορθωθεί μπροστά του. Η ζωή έχει χάσει κάθε περιεχόμενο. Καθημερινά αγώνας, μόχθος, κόπος, .... και το αποτέλεσμα αιώνιος θάνατος.

     Ο Θεός, ενώ έχει προσβληθεί από το πλάσμα Του τον άνθρωπο και έχει κάθε λόγο να το εγκαταλείψει και να το εξαφανίσει πάνω από τη δημιουργία Του, όμως από αγάπη δεν το εγκαταλείπει, αλλά προσφέρει για τη σωτηρία του τον Υιόν της αγάπης Του, τον Ιησού Χριστό! Ο Ιησούς Χριστός, «ίσα τω Θεώ υπάρχον» (Φιλιπησσίους Β/2: 6), το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δέχεται να ταπεινωθεί. «εαυτόν εκκένωσε, λαβών δούλου μορφή» (Φιλιπησσίους Β/2: 7). Ο προϋπάρχων Θεός παίρνει τη θέση του δούλου, γίνεται όμοιος με μας, "παρ’ εκτός αμαρτίας"! Με το Σωτήριο Έργο Του, τη θυσία του πάνω στο σταυρό και την ένδοξη Ανάστασή Του από τους νεκρούς γίνεται πλέον "ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας" (Εβραίους ΙΒ/12: 2).

     Για την κάθε ψυχή που ποθεί να γνωρίσει το Πρόσωπο του Πατέρα Θεού, την ειρήνη τη δική Του, να απαγκιστρωθεί από τη φθορά και το θάνατο και να ζήσει αιώνια, γίνεται "η οδός", (Ιωάννης ΙΔ/14: 6), γίνεται πηγή ξεδιψασμού, γίνεται το "ζωντανό νερό", που αν η ψυχή το πιει, δε θα διψάσει εις τον αιώνα. Αυτή είναι η δωρεά του Θεού. Τώρα: «ο πιστεύων εις Εμέ και αν αποθάνει θέλει ζήσει» (Ιωάννης ΙΑ/11: 25). Δια της δωρεάς του Θεού έχουμε αιώνια ζωή, όχι θάνατο, όχι φθορά, αλλά ζωή αιώνια (Ιωάννης Γ/3: 15).

      Αυτή είναι η "ανεκδιήγητη δωρεά του Θεού". (Β΄ Κορινθίους Θ/9 : 15). Ο Θεός έγινε άνθρωπος, πέθανε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μας, αναστήθηκε, κάθισε στα δεξιά του Πατέρα και τώρα προσφέρει ζωή σε κάθε άνθρωπο, που ειλικρινά μετανοεί και πιστεύει στο Λυτρωτή Χριστό. Τη μεγάλη τούτη αλήθεια πόσο προσπάθησε να την κρύψει ή και να την τροποποιήσει ο εχθρός της ψυχής, ο διάβολος! Αποτέλεσμα αυτής της λυσσαλέας προσπάθειας είναι η μεγάλη άγνοια που επικρατεί γύρω μας για τη "δωρεά του Θεού". Πόσοι άνθρωποι γύρω μας σαν την Σαμαρείτισσα, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και έχουν έναν εγωισμό, που δεν τους αφήνει να δούνε την πραγματικότητα, δεν τους επιτρέπει να δούνε την τέλεια πνευματική τους άγνοια. Αυτή η άγνοια οδηγεί τους ανθρώπους στο να αρκούνται σε μια τυπολατρία και δεν αφήνει κανένα  ενδιαφέρον για ειλικρινή έρευνα. Όμως ας γνωρίζουμε καλά ότι μπορεί κάποιος να ξεγελάει τους άλλους, τον εαυτόν του, αλλά όπως τονίζει ο Απ. Παύλος «ο Θεός δεν εμπαίζεται» (Γαλάτας Σ/6: 7), καθώς επίσης ότι «ο Κύριος γνωρίζει τους δικούς Του» (Β΄ Τιμοθέου  Β/2: 19).

      Ψυχή, ζήτησε ειλικρινά να μάθεις τι είναι "η δωρεά του Θεού". Ο Ιησούς Χριστός είναι έτοιμος όπως και στη Σαμαρείτισσα να μας μάθει, να μας αποκαλύψει τον Εαυτόν Του και το Έργο Του, διότι «είναι ο Αυτός χθες, σήμερα και στους αιώνες» (Εβραίους ΙΓ/13: 8).

      Όπου ο εχθρός δεν κατάφερε να επιβάλει την άγνοια για τη δωρεά του Θεού, επέβαλε τη σύγχυση και την παραπληροφόρηση. Έτσι βλέπουμε ανθρώπους, που ενώ επιθυμούν ειλικρινά να γνωρίσουν το Χριστό, τη «δωρεά του Θεού», σκέπτονται και ενεργούν για την απόκτησή της, σαν να επρόκειτο να την αγοράσουν, σαν να επρόκειτο περί αμοιβής, περί μισθού και όχι περί δώρου. Ο Ιησούς Χριστός ήταν απολύτως σαφής: «αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού», είπε στη Σαμαρείτισσα. Όμως η καρδιά του ανθρώπου αρνείται να διακρίνει αυτή τη σαφήνεια. Κάποιος που ονομαζόταν Σίμων, μας αναφέρει ο ευαγγελιστής "Λουκάς", προσέφερε χρήματα στον Απ. Πέτρο, για να αποκτήσει τη "δωρεά του Θεού". Ο Πέτρος  του λέγει: «τα χρήματά σου ας είναι μετά σου σε απώλεια, διότι νόμισες ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται με χρήματα» (Πράξεις Η/8: 20). Ω ! πόσοι άνθρωποι μέχρι σήμερα νόμισαν και νομίζουν ότι πληρώνοντας ή προσφέροντας με οποιονδήποτε τρόπο θα μπορούσαν να αγοράσουν τη δωρεά του Θεού!

      Όμως η "δωρεά του Θεού" δεν αποκτάται ούτε με χρήματα, ούτε με κόπους, ούτε με κακουχίες, ούτε με καλοσύνες, αλλά αποκτάται δωρεάν – κατά χάριν – δια της πίστεως. Η δωρεά του Θεού είναι δωρεά, απ’ αρχής μέχρι τέλους. Όπως ο ήλιος, το οξυγόνο μας παρέχονται δωρεάν, έτσι και η συγχώρεση, η αιώνια ζωή, η σωτηρία μας παρέχονται δωρεάν «ουχί εξ’ έργων, δια να μην καυχηθεί τις» (Εφεσίους Β/2:  8).

       "Εάν γνώριζες τη δωρεά του Θεού"! Πολλοί αιώνες πέρασαν κατά τους οποίους η δωρεά του Θεού, ήταν υπόσχεση, ήταν επαγγελία. Αλλά «όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλε ο Θεός τον υιόν αυτού τον μονογενή, οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στο Νόμο (Μωσαϊκό)». (Γαλάτας Δ/4: 4).

     Ο Ιησούς Χριστός είναι η "δωρεά του Θεού". Δεν είναι αδύνατο το ανθρώπινο πεπερασμένο μυαλό να συλλάβει, σε όλο του το μεγαλείο και το μέγεθος τη δωρεά του Θεού. Μπορούμε όμως μέσα απ’ αυτή να διακρίνουμε τη μεγάλη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. «τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον μονογενή, για να μην απολεσθεί καθένας που θα πιστέψει σ’ Αυτόν» (Ιωάννης Γ/3: 16).

      Η αγάπη του Θεού είναι η αρχή του μυστηρίου της δωρεάς του Θεού στο μεγαλύτερο εχθρό του, τον άνθρωπο. Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της δωρεάς του Θεού; Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄  Κορινθίους" (κεφ. Η/8, εδ. 9)  αναφέρει: «ο Ιησούς Χριστός πλούσιος ων, πτώχευσε για να πλουτίσουμε εμείς με την πτωχείαν αυτού».

       --Λέγει προς τη Σαμαρείτισσα ο Ιησούς: «εάν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι ο λέγων σοι, δος μου να πιω, συ ήθελες ζητήσει παρ’ αυτού και ήθελε σοι δώσει ύδωρ, το οποίο δίδει ζωή».

        --Λέγει προς Αυτόν : «Κύριε δοσ’ μου απ’ αυτό το ύδωρ».

       Όποιος αρκείται  να πίνει απλώς από το νερό των υλικών πραγμάτων "θέλει διψάσει πάλιν" και ποτέ πραγματικά δεν θα ξεδιψάσει, ούτε  θα ικανοποιηθεί (Ιωάννης Δ/4: 13-14). Όπως αναφέρεται  και στο βιβλίο του "Εκκλησιαστή" (κεφ. Α΄, εδ. 7) "Πάντες οι ποταμοί υπάγουσιν εις την θάλασσαν και η θάλασσα ποτέ δε γεμίζει". Μία απέραντη θάλασσα είναι η ανθρώπινη καρδιά, που όλα τα ποτάμια των υλικών αγαθών και απολαύσεων αδυνατούν να την γεμίσουν. Πόσο φτωχοί πέθαναν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι πάνω στη γη!

       Αν υπήρχε ένας άνθρωπος τον οποίον τα υλικά αγαθά θα έπρεπε να τον ικανοποιήσουν, αυτός ήταν ο βασιλιάς Σολομών. Αναπολώντας τη ζωή του, αναφέρει: "|Έχτισα σπίτια,φύτεψα αμπέλια, κήπους, έκανα λίμνες, μάζεψα δούλους, κοπάδια, αποταμίευσα χρυσάφι, ασήμι και άλλους θησαυρούς" (Εκκλησιαστής, κεφ. Β/2, εδ. 7,8). Είχε αποκτήσει τα πάντα, γνώσεις, δόξα, απολαύσεις και ό,τι άλλο επιθύμησε (εδ. 10) και όμως, κάνοντας τον απολογισμό της ζωής του διαπιστώνει ότι τίποτα απ' όλα αυτά δε μπόρεσαν να τον ξεδιψάσουν, να χορτάσουν την καρδιά του. Όλα τα βρήκε κενά και μάταια. Η ζωή του έμεινε άδεια και ανικανοποίητη. Το συμπέρασμα που έβγαλε στη ζωή του ήταν: "Ματαιότης ματαιοτήτων,  τα πάντα ματαιότης" (Εκκλησιαστής ΙΒ/12: 8). Ένα μόνον δε βρήκε ο περίλαμπρος βασιλιάς Σολομώντας ματαιότητα σε τούτη τη ζωή: "Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως, φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου. Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν" (Εκκλησιαστής ΙΒ/12: 13). Τίποτα, εκτός από το Χριστό, δε μπορεί να ικανοποιήσει το άπειρο της ανθρώπινης καρδιάς.  

     «Κύριε δοσ’ μου απ’ αυτό το ύδωρ». Με μια τέτοια προσευχή, με ένα τέτοιο αίτημα ας πλησιάζουμε τον Σωτήρα Χριστό. Με βαθύ πνεύμα συναίσθησης και εκτίμησης ας προσέλθουμε σ’ Αυτόν, άλλοι για να ζητήσουμε να γνωρίσουμε την επουράνιο δωρεά και άλλοι (όσοι γνώρισαν Αυτόν), για να τον δοξολογήσουμε για την "ανεκδιήγητη Αυτού δωρεά"  (Β΄ Κορινθίους Θ/9: 15).

       * Υστερόγραφο.      Ιστορικά στοιχεία.

    1/ «Δεν συγκοινωνούσαν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες».
   Οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν επικοινωνούσαν, διότι το κράτος του Ισραήλ, εξαιτίας της μεγάλης αμαρτίας του  Βασιλιά Σολομώντα (Α΄ Βασιλέων, κεφ. ΙΑ/11) είχε χωριστεί σε δύο βασίλεια. Νότια υπήρχε το βασίλειο του "Ιούδα", το οποίο αποτελούσαν οι φυλές Ιούδα και Βενιαμίν  και ορισμένους από τη φυλή Λευί και βόρεια το βασίλειο του "Ισραήλ" το οποίο αποτελείτο από τις υπόλοιπες δέκα φυλές.  Το έτος 724 π.Χ. οι Ασσύριοι κατέλαβαν το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και μετοίκισαν τους κατοίκους στην Ασσυρία, ενώ έφεραν άλλους λαούς ειδωλολατρικούς και τους εγκατέστησαν στην περιοχή και ιδιαίτερα γύρω από τους χώρους της Σαμάρειας.

     Η ανάμειξη των λαών έφερε την ανάμειξη της θρησκείας. Μεταξύ 320 και 400 π.Χ. ο Σαμαρείτης ιερέας Μανασσής φέρνει μια μεταρρύθμιση στη θρησκεία. Δέχεται μόνο την πεντάτευχο (τα πρώτα 5 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, που είχε γράψει ο Μωυσής), και δημιουργεί με την άδεια του Μ. Αλεξάνδρου συνθήκες για την ίδρυση ναού στο όρος Γαριζίν. Ο ναός κτίστηκε και το έτος 109 π.Χ. καταστράφηκε από τον Ιωάννη τον Υρκανό.

      Τα κεντρικά σημεία διδασκαλίας των Σαμαρειτών ήταν :

--Δέχονταν μόνον την "Πεντάτευχο".  Δηλ. τα πρώτα πέντε βιβλία της Π. Δ. (Γένεση, Έξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί, Δευτερονόμιο) και εκείνα μόνο σύμφωνα με τη δική τους αναθεώρηση, που είναι γνωστή ως η "Σαμαρειτική Πεντάτευχος".

--Τοποθετούσαν σε πολύ υψηλή θέση το Μωυσή.

--Απέρριπταν όλα τα υπόλοιπα βιβλία των Παλαιάς Διαθήκης και ως εκ τούτου δε δέχονταν το έργο των προσώπων που αναφέρονται σ’ αυτά.

--Δεν δέχονταν το ναό στα Ιεροσόλυμα.

--Αρνούνταν την ύπαρξη αγγέλων καθώς και την αθανασία της ψυχής.

--Δεν πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών.

--Δέχονταν και ανέμεναν το Μεσσία.

--Πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα έρθει πρώτα, για να οδηγήσει σε μετάνοια και μετά να εγκαταστήσει τη βασιλεία του.

--Για τα έθνη πίστευαν ότι και αυτά θα πρέπει να μετανοήσουν και να δεχθούν το Μεσσία και τελικά να προσκυνήσουν το Θεό στο όρος Γαριζίν.

     Οι παραπάνω φυλετικές αλλά και θρησκευτικές διαφορές είχαν δημιουργήσει μεγάλο μίσος και μεγάλο χωρισμό μεταξύ των Ιουδαίων και των Σαμαρειτών, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ τους. Κάποτε οι Φαρισαίοι θέλοντας να κατηγορήσουν το Χριστό Τον χαρακτήρισαν ως Σαμαρείτη. "Απεκρίθησαν λοιπόν οι Ιουδαίοι και είπον προς Αυτόν Δεν λέγομεν ημείς καλώς ότι Σαμαρείτης είσαι συ και δαιμόνιον έχεις;" (Ιωάννης Η/8: 48).

    2.  "εν πνεύματι και αληθεία" :

23 Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.

     Ποιοι είναι οι "αληθινοί προσκυνητές", οι οποίοι θα προσκυνούν το Θεό «εν πνεύματι και αληθεία»; Τι ακριβώς εννοούσε ο Ιησούς με τούτα τα λόγια; Μία αρχική παρατήρηση που θα κάναμε ήταν ότι η πρόθεση «εν» δεν επαναλαμβάνεται με τη λέξη «αλήθεια», για αυτό θα πρέπει να σκεπτόμαστε το νόημα τούτων λέξεων όχι ξεχωριστά, αλλά και τις δύο μαζί.

   Ο Κύριος εδώ υποδεικνύοντας τον ενδεδειγμένο τρόπο προσευχής και λατρείας του Θεού δίνει σημασία όχι στον τόπο, αλλά στον τρόπο της προσευχής και της λατρείας του Θεού. Γυναίκα λέει προς τη Σαμαρείτισα, ήρθε ο καιρός κατά τον οποίο οι άνθρωποι θα λατρεύουν το Θεό με τη δύναμη τους Πνεύματος του Αγίου, το οποίο αποκαλύπτει στους ανθρώπους την αλήθεια. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της λατρείας του Θεού στην Καινή Διαθήκη, "εν πνεύματι και αληθεία".
      «εν πνεύματι» σημαίνει πνευματικά και πνευματικά σημαίνει όχι σαρκικά. Για να λατρεύει κάποιος το Θεό πνευματικά, θα πρέπει να έχει "γεννηθεί άνωθεν" (Ιωάννης Γ/3: 3) δηλ. να έχει "αναγεννηθεί"  από το Πνεύμα του Θεού. Μόνον τότε η λατρεία του θα είναι πνευματική, όταν είναι ειλικρινής και πηγάζει μέσα από την καρδιά του ανθρώπου. Μόνον τότε είναι γνήσια, είναι  αυθεντική και είναι ευπρόσδεκτη από το Θεό. 

    «εν πνεύματι» σημαίνει εσωτερικά, όχι εξωτερικά, όχι τυπολατρικά. Ο Κύριος έκανε μεγάλη κριτική στην τυπολατρία. Η σκληρή στάση Του, όταν καθάρισε το Ναό, ήταν χαρακτηριστική. Εκείνα τα φοβερά και τρομερά «ουέ» απευθύνονταν σε ανθρώπους υποκριτές, των «τύπων», που ήθελαν να δίδουν την εντύπωση μιας εξωτερικής συμμόρφωσης με το θέλημα του Θεού, χωρίς αυτό να αγγίζει το πνεύμα τους, χωρίς να συμμετέχει ο εσωτερικός τους άνθρωπος. Δεν τους ενδιέφερε η «εν κρυπτώ» σχέση με το Θεό, αλλά αρκούνταν μία σχέση φανερή, τυπική, σε τίποτα ουσιαστική, αφού δεν ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.

     «εν πνεύματι» σημαίνει όχι υλικά (χρήματα, δωρεές κλπ), όχι γεωγραφικά (στα Ιεροσόλυμα ή στο όρος Γαριζίν, ή σε άλλο τόπο). Εφ΄ όσον η αληθινή λατρεία επιτυγχάνεται δια του Αγίου Πνεύματος, Το Πνεύμα εξηγεί ο Κύριος, "όπου θέλει πνέει και τη φωνή αυτού ακούεις, αλλά δε γνωρίζεις από που έρχεται και πού πηγαίνει" (Ιωάννης Γ/3: 8).  Αν σταθούμε στον «τόπο», θα σταθούμε στην ύλη, μόνον αν σταθούμε στο «πνευματικά», θα σταθούμε έξω από την ύλη. Η παρουσία του Θεού στην Καινή Διαθήκη είναι έξω από γεωγραφικά ή άλλα ανθρώπινα όρια. Ο Κύριος δηλώνει ότι «έρχεται ώρα» με την οποία καταργείται ο περιορισμός του «τόπου», που ίσχυε στην Παλαιά Διαθήκη (Ναός του Σολομώντα).

     «εν πνεύματι» σημαίνει ζωντανά, δια του Αγίου Πνεύματος, με την έννοια όχι της ζωηράδας, αλλά της ζωής, απ’ όπου προέρχεται η λέξη.

    «και αληθεία» σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της αληθείας. Η αλήθεια συνδέεται με τη γνησιότητα. Ο ίδιος ο Κύριος είναι, «πλήρης χάριτος και αληθείας». Αλήθεια σημαίνει ειλικρινής καρδιά, σημαίνει πάνω απ' όλα καθαρή καρδιά.

      Μετά από τον Ερχομό του Ιησού Χριστού, το θάνατό Του και την ένδοξη ανάστασή Του από τους νεκρούς, που σήμανε την ολοκλήρωση του Έργου της Σωτηρίας Του για τον άνθρωπο, πλέον ο Θεός δεν έχει πια συγκεκριμένο τόπο λατρείας. Τώρα όσοι πιστεύουν στο Χριστό, μπορούν να λατρεύουν το Θεό οποιαδήποτε ώρα και σε οποιονδήποτε τόπο και αν βρίσκονται. Πραγματική λατρεία σημαίνει πως ο πιστός άνθρωπος εισέρχεται στην παρουσία του Θεού με πίστη και εκεί Τον λατρεύει και Τον δοξάζει. Το σώμα μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο υπόγειο, στη φυλακή, στο χωράφι, στο γραφείο ή κάπου αλλού, αλλά το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να είναι κοντά στο Θεό, δια της πίστεως.

    Ο Ιησούς είπε στη Σαμαρείτισσα: Από δω και στο εξής η λατρεία του Θεού θα γίνεται «εν πνεύματι και αληθεία». Οι Ιουδαίοι είχαν περιορίσει τη λατρεία σε εξωτερικούς τύπους και τελετές. Πίστευαν πως μένοντας ευλαβικά προσκολλημένοι στο γράμμα του Νόμου και συμμετέχοντας σε κάποιες εξωτερικές τελετές λάτρευαν το Θεό και ότι η λατρεία τους αυτή γινόταν αποδεκτή από το Θεό. Όμως η λατρεία τους δεν ήταν πνευματική, ήταν «εξωτερική» και ως εκ τούτου δεν είχε "εσωτερικό περιεχόμενο". Μπορεί να προσκυνούσαν με το σώμα τους, αλλά η καρδιά τους δεν ήταν καθαρή μπροστά στο Θεό. Πολλές φορές καταπίεζαν τους φτωχούς (Ησαΐας ΝΗ/58: 6) και ήταν ανέντιμοι στην εργασία τους και την καθημερινή τους ζωή.

    Οι Σαμαρείτες από την άλλη πλευρά είχαν ένα δικό τους τύπο λατρείας, ο οποίος ήταν λανθασμένος. Είχαν δημιουργήσει τη δική τους θρησκεία και ακολουθούσαν κανόνες δικής τους επινόησης έξω από το Λόγο του Θεού. Όταν ο Κύριος είπε ότι η λατρεία πρέπει να γίνεται «εν πνεύματι και αληθεία», επιτιμούσε τόσο τους Ιουδαίους, όσο και τους Σαμαρείτες, αλλά και όλους εκείνους διαχρονικά, που η λατρεία τους δε θα είναι πνευματική, αλλά θα είναι υλική ή άλλο τι.

   Η μεγάλη πληροφορία – αποκάλυψη, που ο Λόγος του Θεού μας δίνει μέσα από αυτή τη συνομιλία του Κυρίου με τη Σαμαρείτισα γυναίκα, είναι πως πλέον, δια Ιησού Χριστού, οι άνθρωποι μπορούν να πλησιάζουν το Θεό και να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος που αποκαλύπτει την αλήθεια. Και κάτι ακόμα που είναι πολύ σημαντικό. Ο Πατέρας Θεός αναζητεί ανθρώπους που θα Τον λατρεύουν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Αυτοί και μόνον αυτοί είναι «οι αληθινοί προσκυνητές». Σε αυτούς ευαρεστείται ο Κύριος, τοιούτους εκζητεί το άγρυπνο μάτι Του καθημερινά, αυτοί είναι οι δικοί Του.

    «Ο Θεός είναι πνεύμα». Αυτός είναι ο ορισμός της ύπαρξης του Θεού. Δεν είναι ο Θεός όπως ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν υπόκειται σε περιορισμούς, όπως ο άνθρωπος και δεν τον περιορίζει ο χώρος ή ο χρόνος. Ο Θεός είναι ένα αόρατο Πρόσωπο, που είναι πανταχού παρών, Παντογνώστης και Παντοδύναμος. Είναι τέλειος από κάθε άποψη. Γι’ αυτό ακριβώς, εκείνοι που Τον λατρεύουν θα πρέπει να Τον λατρεύουν πνευματικά που είναι ο μοναδικός τρόπος αληθινής λατρείας. Δεν πρέπει να υπάρχει στη λατρεία μας υποκρισία. Δεν πρέπει να υπάρχει προσποίηση ευσέβειας. Μην απατούμε τον εαυτόν μας νομίζοντας ότι ο Θεός ικανοποιείται με τη συμμετοχή μας στην εκκλησία ή σε κάποιες τελετές. Σε όλα αυτά συμμετείχαν οι πέντε "μωρές" παρθένες και όμως έμειναν έξω από τη βασιλεία του Θεού (Ματθαίος ΚΕ/25: 1-13). Η σχέση τους με το Θεό είχε "εξωτερικό" περιεχόμενο (να δείξουμε, να μας δουν, να μας ακούσουν... κλπ). Ο Κύριος πάντοτε αποβλέπει στην καρδία του ανθρώπου σε αντίθεση με τους ανθρώπους που αποβλέπουν στο φαινόμενο (Α΄ Σαμουήλ  ΙΣ/16: 7) και γι’ αυτό θα πρέπει να ερχόμαστε ενώπιόν Του, με τον τρόπο που Εκείνος έχει ορίσει και πάνω απ’ όλα με καρδιά "ταπεινωμένη και συντετριμμένη" (Ψαλμός ΝΑ/51: 57). Μια τέτοια καρδιά μας διαβεβαιώνει ο Λόγος του Θεού ότι δε θα την καταφρονήσει ο Κύριος.  ---

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

                   Βιβλίο "ΝΕΕΜΙΑ"                      (Παλαιά Διαθήκη).

      Το βιβλίο του Νεεμία γράφτηκε πιθανότητα από τον ίδιο γύρω στο έτος 430 π.Χ. Δύο πράγματα πληροφορούμεθα για το Νεεμία από την εισαγωγή, ότι ήταν γιός του Χαχαλία και ότι ήταν οινοχόος του βασιλιά Αρταξέρξη. Αυτή η θέση ήταν πολύ έμπιστη και πολύ σημαντική. Οι μονάρχες της εποχής ανησυχούσαν πολύ μήπως κάποιος τους δηλητηριάσει, γι’ αυτό στη θέση αυτή χρησιμοποιούσαν απολύτως έμπιστα άτομα. Συνεπώς ο Νεεμίας έχει καταφέρει να φτάσει σε πολύ υψηλό αξίωμα.

    Και ενώ βρισκόταν στη Σούσα, πρωτεύουσα τότε της περσικής Αυτοκρατορίας, τον επισκέφτηκε από την Ιουδαία ο πατριώτης του ο Ανανί με μερικούς άλλους άνδρες. Ο Νεεμίας τους ρώτησε για τους Ιουδαίους που επέζησαν και είχαν επιστρέψει από την αιχμαλωσία, καθώς και για την Ιερουσαλήμ. Τότε εκείνοι του απάντησαν: «Όσοι επέζησαν από την αιχμαλωσία και έχουν εγκατασταθεί πάλι στον τόπο τους βρίσκονται σε μεγάλη δυστυχία και ταπείνωση. Το τείχος της Ιερουσαλήμ είναι ερειπωμένο και οι πύλες της έχουν καταστραφεί από τη φωτιά».

        Ο Νεεμίας βρίσκεται στη Σούσα, όμως ο νους του είναι στην πατρίδα του. Ενδιαφέρεται γι’ αυτή, ρωτάει γι’ αυτή. Και ενώ βρίσκεται σ’ αυτήν την υψηλή θέση που σίγουρα του έχει εξασφαλίσει μια πλούσια ζωή, ενώ ζει με ένα άνετο και βασιλικό θα λέγαμε τρόπο, έρχεται η ώρα που πληροφορείται τα νέα από την πατρίδα του την Ιερουσαλήμ. Δυστυχία και ταπείνωση κυριαρχεί παντού ενώ το τοίχος είναι γκρεμισμένο και οι πύλες έχουν καεί από τη φωτιά. Πολλοί άνθρωποι σ’ αυτήν την κατάσταση θα έλεγαν: "Λυπάμαι, αλλά τι να κάνω εγώ, εγώ ένας άνθρωπος είμαι, που να μπλέξω τώρα, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, εγώ είμαι εξασφαλισμένος, δεν υπάρχει κίνδυνος για μένα". Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία. Είναι το δόγμα, που τόσο πολύ έχει κυριαρχήσει γύρω μας και έχει τον τίτλο: «ώχ αδελφέ» δε βαριέσαι κλπ. Όμως εδώ ο Νεεμίας, βαθιά πνευματικός άνθρωπος, καθώς βρίσκεται «μπροστά στα ερείπια», δε σκέπτεται με τον τρόπο αυτό. Ανησυχεί, προσεύχεται, οργανώνει τον τρόπο της αντίδρασης, δεν περιμένει από τους άλλους να ενεργήσουν, παίρνει ο ίδιος πρωτοβουλίες.

       Τούτες τις μέρες η απάντηση του Ανανί, αλλά και η βαθιά ανησυχία του Νεεμία, είναι μόνιμα στο μυαλό μου. Βρισκόμαστε και μεις σαν άτομα, αλλά και σαν λαός «μπροστά στα ερείπια». Η χώρα μας, ένας τόπος με μεγάλη και ένδοξη ιστορία, ένας τόπος στον οποίο γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία, που ξεκίνησαν και άνθισαν οι τέχνες και τα γράμματα, βρίσκεται σε μεγάλη δυστυχία και σε μεγάλη ταπείνωση καθώς τα πάντα έχουν γκρεμιστεί γύρω μας. Η κατοχή που δεν επιτεύχτηκε από τα γερμανικά «πάντσερ» τα έτη 1940--1944 επιτυγχάνεται σήμερα με «ειρηνικούς» τρόπους μέσα από τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται γύρω μας.

        Βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ιδιαίτερα έχει πλήξει τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό και που ελλοχεύει τον κίνδυνο να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παντού γίνεται αναφορά στην οικονομική κρίση, για τα δυσβάστακτα μέτρα, τη λιτότητα «μακράς πνοής», μεγάλης διαρκείας, που θα ακολουθήσει. Ακούμε για μνημόνιο, για χρεοκοπία, για μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας, για επόμενο μνημόνιο, για αγορές, ακούμε για ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, το οποίο αν το εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα, το 2020 θα φτάσουμε στο σημείο που είμαστε το έτος 2009 (χρέος 120% του Α.Ε.Π.), ενώ παράλληλα κάθε στιγμή παρατηρούμε μια λαίλαπα σκανδάλων και βαθιάς ηθικής κρίσης να μαστίζει την κοινωνία μας. Κλεψιές, απάτες, απιστίες, πλήρη ατιμωρησία, όλα γκρίζα, όλα σκοτεινά παντού.

       Όμως γιατί όλα αυτά; Γιατί τούτο το κακό; Είναι πολλές οι απαντήσεις που δίνονται. Άλλοι, "εκ των επαϊόντων", ειδικοί οικονομολόγοι κλπ μιλούν για την πολιτική των οικονομικών, για τα οικονομικά μεγέθη που αγνοήθηκαν, τις λαθεμένες επιλογές που εφαρμόστηκαν κατά το παρελθόν από τις διάφορες κυβερνήσεις που απέτυχαν, την αλόγιστη διασπάθιση μεγάλων κονδυλίων για έργα που δεν εκτελέστηκαν, για εκδηλώσεις και μυστικά κονδύλια που δόθηκαν σε ημετέρους, για χρήματα που δόθηκαν και δεν επενδύθηκαν σε παραγωγικούς τομείς, αλλά σπαταλήθηκαν σε καταναλωτικούς σκοπούς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι φταίει η πολιτική ηγεσία, γιατί δεν ενήργησε και δε διαπραγματεύτηκε σωστά, φταίει η αντιπολίτευση, γιατί δε συναινεί, φταίνε τα μικρά κόμματα, γιατί δημαγωγούν και κάνουν κριτική για την κριτική, προκειμένου να προσεταιριστούν ψήφους και άλλα πολλά και διάφορα.

     Ειλικρινά τίποτα δε με καλύπτει από όλα αυτά. Αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ότι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης είναι πολύ διαφορετικές. Δεν έχω τις γνώσεις των ειδικών, δε γνωρίζω από οικονομικά μεγέθη, διαθέτοντας όμως την κοινή λογική σκέπτομαι ότι ένα φυτό, ένα δένδρο ή ένα λουλούδι, αν κοπεί από τις ρίζες του, είναι καταδικασμένο να ξεραθεί. Ο Κύριος είπε ότι η κληματόβεργα που θα κοπεί από το κλίμα θα ξεραθεί και το μόνο που μπορεί να χρησιμεύσει είναι για φωτιά (Ιωάννης ΙΕ/15: 5-6).

       Πιστεύω ότι το πρόβλημά μας, ως άτομα και έθνος, είναι ότι έχουμε κοπεί από τις ρίζες μας. Έχουμε κοπεί από την πηγή της ζωής. Οι αιτίες της ιδιαίτερα σοβαρής κρίσης που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πρώτιστα οικονομικές, αλλά πρόκειται για κρίση, πάνω απ’ όλα ηθική και πνευματική. Έχουμε εγκαταλείψει τις αληθινές αξίες της ζωής, θυσιάζοντας τα πάντα στην εύκολη και γρήγορη απόκτηση υλικού κέρδους. Οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, δεν έχουν πρότυπα και παραδείγματα να ακολουθήσουν. Αυτοί που πολλές φορές εμφανίζονται ως πρότυπα στους νέους κρύβουν πίσω τους ναυάγια, μοιχείες, απιστία, αθεΐα, ναρκωτικά, εξαρτήσεις και άλλα. Τι να πούμε και για τους «πατέρες» του έθνους μας, πολιτικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς ηγέτες, από όλους τους χώρους! Ο βίος και η πολιτεία τους αποτελείται από σκάνδαλα, μίζες, ίντριγκες, από τεράστια ηθικά κενά.

        Είμαστε ένα από τα κράτη που απαρτίζουν την μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια. Όμως πού είναι οι βασικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, η ελευθερία, η ισοτιμία, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών. Αυτές ήταν και είναι οι ρίζες του Χριστιανικού πολιτισμού, το δένδρο το οποίο, μέρα με την ημέρα ξεραίνεται, γιατί κάποιοι κόβουν τις ρίζες του. Αυτές ήταν και είναι οι μεγάλες αξίες τούτης της ζωής, τις οποίες με τον τρόπο ζωή μας περιφρονήσαμε, αγνοήσαμε, παραβήκαμε.

        Βιώνουμε καθημερινά όλοι μας τις μεγάλες και τρομερές οι συνέπειες του ελλείμματος και των ελλειμμάτων που παρατηρούνται γύρω μας. Ελλείμματα πάνω απ’ όλα, ηθικά, που η εποχή μας παράγει και που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Ακούμε όλοι μας από τις τηλεοράσεις, για το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους και πως φτάσαμε ως εδώ. Μήπως του «κουρέματος», προηγήθηκαν άλλα «κουρέματα», στην ηθική, στην τιμιότητα, στην αξιοπρέπεια, στη σοβαρότητα ….;

      Γιατί να υπάρχει μια τόσο μεγάλη αποτυχία γύρω μας σε όλους τους τομείς; Επένδυσε ο άνθρωπος στη γνώση, στην παιδεία. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για καλύτερη εκπαίδευση, για άμεση πρόσβαση στην πληροφόρηση, στην επικοινωνία, πιστεύοντας ότι έτσι θα «ανεβάσει», το πνευματικό και ηθικό επίπεδο και μέσα από αυτό το «ανέβασμα» να εξαλείψει το κακό, την ανισότητα, την μεγάλη αδικία που υπάρχει γύρω μας. Παρατηρούμε στις ημέρες μας μια παταγώδη αποτυχία σε όλους τούτους τους τομείς. Αυτοί που μας κλέβουν, που μας εκμεταλλεύονται είναι άρτια εκπαιδευμένοι. Αν θέλαμε να εντοπίσουμε τη «μητέρα» όλων των αποτυχιών, τη βάση των ερειπίων και της παταγώδους αποτυχίας τους ανθρώπου στις ημέρες μας, δεν έχουμε παρά να ακούσουμε το παράπονο του Θεού: «Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό» (Ιερεμίας Β/2: 13).

        Ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό και στη θέση του Θεού ανέβασε και δόξασε τον εαυτόν του. Αυτή είναι η κύρια, η βασική, η θεμελιώδης αιτία της πλήρους αποτυχίας μας σε όλους τους τομείς και βεβαίως και στον οικονομικό. Είναι η εκπλήρωση εκείνου που είπε ο Θεός : «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν». (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Ο λαός μας, ο οποίος είχε τη μεγάλη τιμή να γραφεί η Καινή Διαθήκη στη γλώσσα του, δεν την έχει διαβάσει, έχει απορρίψει το ζωντανό Λόγο του Θεού. Έτσι χωρίς να γνωρίζει το θέλημα του Θεού στη ζωή του, παραμένει σε μια τυπολατρική σχέση με το Θεό, άνευ ουσίας, εγκλωβισμένος μέσα στην άγνοια, την αμάθεια και το πνευματικό σκοτάδι. Ένα άλλο μεγάλο παράπονο του Θεού είναι: «Ο λαός μου χάνεται από έλλειψη γνώσης…» (Ωσηε Δ/4: 6).

       Παρατηρούμε γύρω μας να κυβερνούν «ηγέτες» χωρίς φραγμούς και χωρίς ηθικές αξίες, με αθεϊστικές αντιλήψεις, μηδενιστικές απόψεις και με μοναδικό τους όπλο "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", που όμως δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις Θεϊκές επιταγές και εντολές. Όλα τα κάλυψε η εγωκεντρική διάθεση του ανθρώπου για περισσότερα, για καλύτερα, για άμεσα αποτελέσματα, για παραγωγή με κάθε μέσο και κάθε τρόπο σε βάρος της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, σε βάρος της υγείας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης του ατόμου.  Αγνοούν επιδεικτικά και αλαζονικά το Δημιουργό και τις αρχές Του και βέβαια σε κάθε στιγμή  αγνοούν το διπλανό τους, τον «πλησίον» (Λουκάς Ι/10: 27), όπως τον αποκαλεί ο Λόγος του Θεού και τις ανάγκες του. Στην πραγματικότητα καταδυναστεύτηκε ο αδύναμος, ο φτωχός, ο άρρωστος, ο ξένος, ο πρόσφυγας, ο μη προνομιούχος συνάνθρωπος από την αφροσύνη και τον εγωισμό, που "υπέρ επερίσσευσε".

     Όταν άκουσε ο Νεεμίας τα λόγια αυτά, έπεσε σε βαρύτατο πένθος για πολλές ημέρες, προσευχήθηκε στο Θεό και είπε: Κύριε, Θεέ του ουρανού, μεγάλε και φοβερέ, εσύ τηρείς τη διαθήκη σου και δείχνεις την αγάπη σου σ’ εκείνους που σε αγαπούν και εφαρμόζουν τις εντολές σου. Στρέψε λοιπόν το βλέμμα σου σ’ εμένα το δούλο σου κι άκουσε προσεκτικά την προσευχή που μέρα και νύχτα τώρα σου απευθύνω για μας τους Ισραηλίτες, τους δούλους σου και σου ζητώ συγχώρεση για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει. Πραγματικά εγώ και οι πρόγονοί μου αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου και δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου και τα προστάγματά σου, αυτά που έδωσες στο Μωυσή, το δούλο σου λέγων: «Εάν γίνεται παραβάτες, εγώ θα σας διασκορπίσει μεταξύ των εθνών, αλλά εάν όμως επιστρέψετε προς μένα και φυλάξετε τις εντολές μου και εκτελείτε αυτές, τότε ακόμα και αν είστε διασκορπισμένοι έως την άκρη του κόσμου, θα σας ξαναφέρω από εκεί και θα σας συγκεντρώσω στον τόπο που έχω διαλέξει για να με λατρεύουν».

     Για όλα φταίνε οι κακές επιλογές μας. Φταίει ο κακός ο εαυτός μας για την αλλαγή του οποίου ένας και μόνον τρόπος υπάρχει: Να τον παραχωρήσουμε «άνευ όρων» στα χέρια του Παντοδυνάμου και Κυρίαρχου Θεού. Η αληθινή μετάνοια της καρδιάς, περνάει μέσα από μία φράση: "Αμάρτησα". Η ειλικρινείς προσευχή και η αποδοχή του Προσώπου και του Έργου του Κυρίου Ιησού Χριστού που έκανε πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων θα ανατρέψει το σκοτεινό "σήμερα" και θα ανοίξει μπροστά μας ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Κάθε άλλη λύση είναι μια ακόμα κοροϊδία του εαυτού μας και των γύρω μας.

      Ακούμε καθημερινά τους ηγέτες μας να μιλούν για θυσίες. Ένα τραγούδι λέει: «όλο θυσία στη θυσία, κι όλα για μια φιλοδοξία». Κυριαρχεί η ανθρώπινη φιλοδοξία, η ανθρώπινη αφροσύνη, ο άνθρωπος χωρίς το Θεό, μακριά από το Θεό. Βεβαίως θα πρέπει να γίνουν θυσίες. Ακούμε στις τηλεοράσεις να λένε ότι έγιναν μεγάλες θυσίες. Το κακό όμως όχι μόνον δε συγκρατήθηκε, αλλά έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Μήπως πριν από κάθε υλική θυσία, χρειάζεται να προηγηθεί πνευματική θυσία, ταπείνωση, συντριβή, μετάνοια για την ασέβειά μας, ως άνθρωποι, ως έθνος, μήπως πρέπει να προηγηθεί αναζήτηση και επιστροφή στις χαμένες αξίες και αρχές, η επιστροφή στις ρίζες μας, κατηγορηματικά λέω ΝΑΙ. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την όποια κρίση, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής. Είναι κρίσιμο το δίλημμα και προσωπική η απόφαση από τον καθένα μας. Περιθώρια «ωχ αδελφισμού» και αδιαφορίας δεν υπάρχουν.

       Μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να κάνει τη διαφορά μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε σαν λαός, αλλά και παγκόσμια, είναι να καλέσουμε στη ζωή μας τον "άρχοντα της ειρήνης", (Ησαΐας Θ/9: 6), που μέχρι τώρα τον αφήσαμε στο περιθώριο της ζωής μας, τον αρνηθήκαμε, τον αμελήσαμε, τον βγάλαμε από τη ζωή μας. Όμως Εκείνος δεν έφυγε και δε θα φύγει ποτέ, όσο παραμένει η "περίοδος της χάριτος", από κοντά μας. Μπορεί να μισεί την αμαρτία, αλλά αγαπάει τον αμαρτωλό. (Α' Τιμόθεος Α/1: 15). Στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας, χτυπάει ευγενικά και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα, για να μπει στη ζωή μας (Αποκάλυψη Γ/3: 20).

       Πόσο συγκλονιστική είναι η ομολογία στην προσευχή του Νεεμία! "Αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε εναντίον σου, δεν τηρήσαμε τις εντολές σου, τους νόμους σου, τα προστάγματά σου". Πόσο έχουμε ανάγκη, καθώς βρισκόμαστε μπροστά στα ερείπια της πατρίδας μας, να τα επαναλάβουμε! Πόσο έχουμε ανάγκη να τα ομολογήσουμε, με ταπείνωση και συντριβή όλοι μας! Σπείραμε και τώρα θερίζουμε μέσα σ’ έναν διαχρονικό νόμο που τον διατύπωσε ο ίδιος ο Κύριος: «ότι σπείρεις, θα θερίσεις» (Γαλάτες Σ/6: 7).

      Πόσο έχουμε ανάγκη να σταθούμε ενώπιον του Θεού, όπως ακριβώς στάθηκαν οι κάτοικοι της Νινευή. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «και οι κάτοικοι της Νινευή πίστεψαν στην προειδοποίηση του Θεού και αποφάσισαν να νηστέψουν και φόρεσαν όλοι πένθιμα, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο» (Ιωνάς Γ/3: 5).

      Δε χρειάζεται να είναι κανείς μελλοντολόγος, για να αντιληφθεί πόσο μεγάλα δεινά έρχονται πάνω στην οικουμένη, αποτέλεσμα των άστοχων επιλογών του ανθρώπου, αποτέλεσμα της επιδεικτικής αγνόησης του Θεού στη ζωή μας. Όμως ένα είναι βέβαιο, ότι τούτη η μεγάλη κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα μεγάλη προειδοποίηση του Θεού, προς όλους τους ανθρώπους. Την ώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν, υπάρχει ένα αιώνιο και ασάλευτο θεμέλιο. Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν, δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα (Ρωμαίους Ι/10: 11). Ας κοιτάξουμε τους δρόμους μας, ας παρατηρήσουμε τη ζωή μας. Η περίοδος της χάριτος του Θεού δεν έκλεισε ακόμα. Το χαρμόσυνο άγγελμα της αγάπης Του που καλεί τον κάθε άνθρωπο να αποβλέψει σ’ Αυτόν και να σωθεί αιωνίως (Ιωάννης Ι/10: 28), ισχύει και σήμερα. Ο Θεός μέσα από αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας δε θέλει να μας τρομοκρατήσει. Θέλει να μας προειδοποιήσει, όπως προειδοποίησε τον Νώε, πριν έρθει ο κατακλυσμός, όπως προειδοποίησε το Λώτ, πριν καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, όπως προειδοποίησε τη «μεγάλη την πόλη» τη Νινευή, πριν την καταστρέψει.

      Και σήμερα ο Θεός προειδοποιεί τους ανθρώπους και, καθώς εδώ και 2.000 χρόνια ζούμε στην "περίοδο της χάριτος", έχει ανοιχτή την αγκαλιά του και περιμένει τον κάθε άνθρωπο να τον επικαλεστεί «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23-24). "Ιδού τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, τώρα είναι καιρός σωτηρίας" (Β'  Κορινθίους Σ/6: 2). Κάποτε η πόρτα της χάριτος θα κλείσει, όπως ακριβώς έκλεισε και η πόρτα της Κιβωτού και άρχισε ο κατακλυσμός. Τότε κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν είχε καταλάβει. Κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν τον προειδοποίησε ο Θεός. Ο Θεός προειδοποιεί. Ο Ιώβ στο βιβλίο του αναφέρει κάτι χαρακτηριστικό. «Ο Θεός μιλάει, απάξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν ακούει" (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Ο Θεός προειδοποιεί, γιατί δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά εφευρίσκει τρόπους, ώστε ο εξωσμένος να μείνει μακριά και χαθεί αιωνίως (Β'  Σαμουήλ ΙΔ/14: 14).

      Αν επισκεφτεί κανείς το αεροδρόμιο, θα ακούσει από τα μεγάφωνα μια χαρακτηριστική φράση. «τελευταία προειδοποίηση για τους επιβάτες της πτήσης …… να προσέλθουν στη θύρα ….». Καθώς σήμερα παρατηρείς όλα αυτά που γίνονται γύρω σου, ίσως να είναι η τελευταία προειδοποίηση για τη δική σου επιβίβαση. Κανένας δεν ξέρει πότε θα τον καλέσει ο Κύριος. Το ερώτημα είναι: "είσαι έτοιμος" να συναντήσεις το Θεό; Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο προφήτης προειδοποιεί: «ετοιμάσου να συναντήσεις το Θεό σου» (Αμώς Δ/4: 12).

       Τούτα τα συγκλονιστικά γεγονότα μας προειδοποιούν όλους μας. Είναι καιρός να λάβουμε τα μηνύματα των καιρών, να ακούσουμε τη φωνή του Θεού (Ματθαίος ΙΑ/11: 28) και να φροντίσουμε να τακτοποιηθούμε μαζί Του. Έχουμε τακτοποιήσει το χρέος των αμαρτιών μας; Για να τακτοποιήσει το δικό μου και το δικό σου χρέος εξαιτίας της αμαρτίας, πέθανε ο Χριστός πάνω στο Σταυρό, πλήρωσε Αυτός, ο Άγιος, ο αναμάρτητος, για να μην πληρώσουμε εμείς. Τούτη την τακτοποίηση την έχεις αποδεχτεί για τον εαυτόν σου; Έχεις στείλει ένα "ευχαριστώ" στον Κύριο για την προσφορά της θυσίας Του;

       Αγαπητοί, καθώς στεκόμαστε μπροστά στα ερείπια τούτου του τόπου, είναι ώρα τώρα να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις του Θεού, να στραφούμε σ’ Αυτόν με πίστη, για να μας οδηγήσει Αυτός σε μια καινούργια αναγεννημένη ζωή, μια ζωή που θα είναι απαλλαγμένη από κάθε κρίση, από κάθε δάκρυ (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 4). Μόνον η μετάνοια, η ταπείνωση, η επιστροφή μας στη Βίβλο και στο Θεό, στις ρίζες μας, θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζουμε, βεβαίως και την οικονομική.

       Άλλωστε ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και για τα σίγουρα αποτελέσματα που υπάρξουν. «Και αν ο λαός αυτός που φέρει το όνομά μου, προσευχηθούν με ταπείνωση και με αναζητήσουν και επιστρέψουν από τον κακό τους δρόμο, τότε εγώ θα τους ακούσω από τους ουρανούς και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους και θα κάνω ευτυχισμένη τη χώρα τους» (Β΄ Χρονικών Ζ/7: 14).

      Ας καταφύγουμε στο πνευματικό Δ. Ν. Τ. του Θεού. Αυτό δε θα υποδουλώσει το μέλλον μας, αντίθετα θα απελευθερώσει μεγάλα κεφάλαιο ευλογιών του Θεού στη ζωή μας, θα μας κάνει πραγματικά πλούσιους, γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει, "κατά τον πλούτον Αυτού". (Φιλιππησίους Δ/4: 19).

       Αυτός είναι ο δρόμος ή μάλλον ο μονόδρομος, για να βγούμε από την κρίση, για να πλουτίσουμε, και να απολαύσουμε τις ευλογίες του Θεού, μέσα στη ζωή μας.

"κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ. ΚΔ /24, εδάφ. 1 – 35. ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ευαγγέλιον "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ", κεφ.  ΚΔ/24, εδάφ. 1 – 35.

1 Και εξελθών ο Ιησούς ανεχώρει από του ιερού· και προσήλθον οι μαθηταί αυτού διά να επιδείξωσιν εις αυτόν τας οικοδομάς του ιερού.

2 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.

3 Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;

4 Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Βλέπετε μη σας πλανήση τις.

5 Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει.

6 Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος.

7 Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους·

8 πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.

9 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

10 Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους.

11 Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς,

12 και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.

13 Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.

14 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.

15 Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή-

16 τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη·

17 όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού·

18 και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού.

19 Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις.

20 Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι μηδέ εν σαββάτω.

21 Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.

22 Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.

23 Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε·

24 διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.

25 Ιδού, προείπα προς υμάς.

          ΣΧΟΛΙΑ:

         Ο Λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι τις "έσχατες ημέρες" θα υπάρξουν σημεία που θα προηγηθούν του τέλους και του ερχομού του Κυρίου. Όμως το πρόβλημα δεν είναι αν θα υπάρξουν σημάδια, το πρόβλημα είναι αν θα υπάρξουν μάτια πνευματικά γυμνασμένα, ώστε να μπορούν να δουν αυτά τα σημεία. Όλα τα αντικείμενα που μας περιβάλουν εκπέμπουν οπτικά κύματα τα οποία πέφτουν πάνω στο μάτι του ανθρώπου όμως αν το οπτικό νεύρο είναι νεκρό, δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει και να διακρίνει τίποτα. Συνεπώς το θέμα δεν είναι αν θα υπάρξουν σημάδια στους τελευταίους καιρούς, το θέμα είναι αν θα τα διακρίνουμε και αν θα τα ερμηνεύσουμε σωστά. Και η σωστή διάκριση και ερμηνεία τους θα εξαρτηθεί από τη δική μας πνευματική κατάσταση.

       Κάποτε κάποιοι Φαρισαίοι και κάποιοι Σαδδουκαίοι, άνθρωποι πονηροί, διεστραμμένοι ήρθαν στον Κύριο και μέσα στη σκληροκαρδία τους και την αμετανοησία τους ζήτησαν να τους δείξει κάποιο "σημείο" από τον ουρανό, για να πειστούν για όλα εκείνα τα οποία έλεγε ο Κύριος (Ματθαίος ΙΒ/12: 38). Ο Κύριος είδε τις κακές τους προθέσεις, διέκρινε ότι καμία διάθεση δεν είχαν για να μάθουν την αλήθεια, είδε ότι τα μάτια τους τα πνευματικά ήταν κλειστά, νεκρά, και τους απάντησε με ένα πολύ σκληρό τρόπο: 

1 Και καθώς ήρθαν κοντά του οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, πειράζοντάς τον, ζήτησαν να τους δείξει ένα σημείο από τον ουρανό.

2 Και εκείνος, αποκρινόμενος σ' αυτούς, είπε: Όταν γίνει βράδυ, λέτε: Καλός ο καιρός επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει.

3 Και το πρωί: Σήμερα είναι χειμώνας επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει σκοτεινιάζοντας. Υποκριτές, το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε;

4 Γενεά πονηρή και μοιχαλίδα ζητάει σημείο όμως, σημείο δεν θα δοθεί σ' αυτήν, παρά μονάχα το σημείο τού προφήτη Ιωνά. Και αφήνοντάς τους αναχώρησε. (Ματθαίος ΙΣ/16: 1 – 4).

       Δεν μπορεί να δει, δεν μπορεί να διακρίνει ο άπιστος, ο αρνητής του Θεού. Ο άγγελος του Θεού σχετικά με τις ημέρες εκείνες αναφέρει στο βιβλίο του πρ. "Δανιήλ": "Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει" (Δανιήλ ΙΒ/12: 10). Κανένας από τους ασεβείς δε θα εννοήσει όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο κόσμος που έχει αρνηθεί το Θεό και Eκείνον τον οποίο ο Θεός απέστειλε, τον Ιησού Χριστό, όπως και στις ημέρες του Νώε, τις ημέρες του Λωτ, θα συνεχίζει να βαδίζει στο δικό του ρυθμό και το δικό του δρόμου, που διαχρονικά είναι: «έτρωγαν, έπιναν, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, αγόραζον και επώλουν και δεν ενόησαν πότε ο Θεός έκλεισε την πόρτα της κιβωτού» (Λουκάς ΙΖ/17: 26-30).

      Όμως  οι πιστοί δε θα πρέπει να ζητάνε σημάδια από τον Κύριο. Αυτά ούτως ή άλλως θα έρθουν, αφού ο Κύριος τα  αναφέρει, αλλά θα πρέπει να ζητάνε να μένουν "ξάγρυπνοι", με τα πνευματικά μάτια ανοιχτά, ώστε να μπορέσουν να διακρίνουν τα σημάδια, όταν αυτά θα εμφανιστούν.

     Στοιχεία που θα φανερώνουν τον ερχομό του Κυρίου θα εμφανιστούν στην Εκκλησία του Χριστού, στον κόσμο αλλά και τον λαό Ισραήλ.

       1/ Ποια θα είναι η κατάσταση της εκκλησίας, όταν θα παρουσιαστεί ο Κύριος. Δύο λέξεις τα λένε όλα : Χαλαρότητα και Αποστασία.

      Α) Χαλαρότητα. «Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι (μωραί & φρόνιμοι) και εκοιμώντο» (Ματθαίος ΚΕ/25: 5).

      Πώς συνέβη αυτό; Καλά οι μωρές κοιμήθηκαν, όμως οι φρόνιμες γιατί κοιμήθηκαν; Ο Κύριος είπε κάποτε (Ματθαίος ΙΓ/13: 33) «όμοια είναι η βασιλεία των ουρανών με προζύμι το οποία πήρε η γυναίκα το έβαλε μέσα στο αλεύρι και σε λίγο, όλο το φύραμα έγινε ένζυμο". Ο Ιησούς χρησιμοποίησε το προζύμι ως σύμβολο διαφθοράς (Ματθαίος ΙΣ/16: 12  &  Μάρκος Η/8: 15). Μέσα στο αλεύρι το καθαρό της Εκκλησίας σιγά και σταθερά θα μπει το "προζύμι" του κόσμου και θα ασκήσει μια ολέθρια επίδραση. Θα επέλθει έτσι στην Εκκλησία μία πνευματική κόπωση, ένας αποπροσανατολισμός, μια άνευ προηγουμένου χαλαρότητα. Έτσι οι πιστοί, αντί να έχουν τα μάτια τους προς τα άνω, θα τα έχουν στρέψει προς τα κάτω μέσα σε ένα πνεύμα χαλαρότητας, μέσα σε ένα πνεύμα συμβιβασμού με το πνεύμα του κόσμου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει η φράση: «εωσού έγινεν όλον ένζυμον».

      Να γιατί ο Κύριος αναρωτήθηκε κάποτε: «Ο υιός του ανθρώπου όταν έλθει, άραγε θέλει βρει την πίστη επί της γης» (Λουκάς ΙΗ/18: 8). Τις τελευταίες ημέρες ο εχθρός θα δουλέψει πολύ, θα επιστρατεύσει όλα τα μέσα και όλες τους τις δυνάμεις, για να παραπλανήσει ακόμα και τους "εκλεκτούς" (Μάρκος ΙΓ/13: 23). Όχι μόνο πρόοδο πνευματική δε θα παρουσιάζει η Εκκλησία τους έσχατους καιρούς, αλλά θα παρουσιάζει μία οπισθοδρόμηση, που θα είναι αποτέλεσμα του συμβιβασμού της με τον αμαρτωλό κόσμο. Δε θα λείψουν από την εκκλησία ούτε οι εκδηλώσεις, ούτε οι μουσικές, οι χορωδίες, θα λείψει όμως η αληθινή πίστη, το ταπεινό πνεύμα, η συγχώρεση και πάνω απ’ όλα θα λείψει η αγάπη.

      Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Β΄ προς Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 1-3), αναφέρει ότι πριν από την ημέρα του Κυρίου θα έλθει πρώτα η αποστασία. Το προζύμι του σαρκικού πνεύματος, της αγάπης του κοσμικού φρονήματος, η αμαρτία, αργά και σταθερά θα προχωρήσει μέσα στην Εκκλησία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία εκκλησία με κοινωνική και κοσμική εικόνα, που με μεγάλη δυσκολία θα ομολογεί το Όνομα του Θεού, αλλά και αν το κάνει, θα φαίνεται «ως αστεϊζόμενη».  Ας θυμηθούμε εκείνη την ομολογία του Λωτ μετά την ειδοποίηση την οποία έλαβε ότι ο Θεός θα καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορα: "Εξήλθε λοιπόν ο Λώτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού, τους μέλλοντας να λάβωσι τας θυγατέρας αυτού, και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου διότι καταστρέφει ο Κύριος την πόλιν. Αλλ' εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος"(Γένεση ΙΘ/19: 14). Μίλησε ο Λώτ στους γαμπρούς για την καταστροφή που ερχόταν και εκείνοι δεν τον πήραν στα σοβαρά νομίζοντας ότι αστειευόταν. Τούτο συνέβη, γιατί η ζωή του δεν ήταν συνεπής με τα πράγματα του Θεού. Τα λόγια του δεν είχαν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Καθώς πολλές φορές μιλάμε στους ανθρώπους για το Χριστό δε μας αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα οι άνθρωποι δεν μας παίρνουν σοβαρά, ας κοιτάξουμε μέσα μας, ας εξετάσουμε καλύτερα τη σχέση μας με το Θεό. 

       Αλήθεια  πόσο  έντονα  τούτα  τα  σημάδια  γίνονται  φανερά  στις ημέρες μας μέσα στο σώμα της Εκκλησίας! Πόση  πνευματική  κόπωση, πόσος συμβιβασμός, πόση κοσμικότητα, πόση  ομοιότητα  με την  τραγική  εκείνη  εκκλησία  της  Λαοδίκειας  (Αποκάλυψη Γ/3:  14-22).  Ασυμβίβαστος  ο  Κύριος  απευθύνεται σ' αυτήν και της λέγει:  "Εξεύρω  τα έργα  σου,  ότι  ούτε  ψυχρός  είσαι  ούτε ζεστός είθε να ήσουν  ψυχρός ή  ζεστός  ούτως,  επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου". Εμετό φέρνει στον Κύριο η χαλαρή εκκλησία.

  

       Β) Αποστασία. Επίσης προς την Εκκλησία Του ο Κύριος έχει στείλει μια προειδοποίηση, που αφορά ιδιαιτέρως τις έσχατες ημέρες. «Βλέπετε, μη σας πλανήσει κανείς, διότι πολλοί θα έλθουν στο όνομά μου, λέγοντες (για τον εαυτόν τους), εγώ είμαι ο Χριστός και πολλούς θα πλανήσουν» (Ματθαίος ΚΔ/24: 4-5). Ήξερε ο Κύριος ότι θα βρεθούν κάποιοι άνθρωποι, που θα Τον μιμούνταν και θα διακήρυτταν: «εγώ είμαι ο Χριστός». Έτσι θα κορυφωθεί η αποστασία. Σχετικά με την «αποστασία» ο Λόγος του Θεού αναφέρεται στην επιστολή "Β' προς Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 4), στην οποία γίνεται λόγος για τον άνθρωπο της αμαρτίας, τον αντίχριστο, ο οποίος θα ηγηθεί στο έργο της αποστασίας και «θα εναντιωθεί σε κάθε τι που λέγεται Θεός ή σέβασμα, ώστε να καθίσει σαν θεός στον Ναό του Θεού, με την αξίωση ότι αυτός είναι ο Θεός». Αυτό το επικίνδυνο σημείο της απομιμήσεως, αυτή η  χαλαρή, η αποστάτισσα εκκλησία, λέγει ο Χριστός, θα πλανήσει πολλούς καθώς θα το συνοδεύουν και πλαστές θαυματουργικές πράξεις «σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθαίος ΚΔ/24: 24).

        Αυτό σημαίνει ότι τα θαύματα δεν αποτελούν πάντοτε κανόνα πίστεως, ούτε εγγυώνται την αλήθεια. Θαυματοποιοί θα είναι εκείνοι που θα εμφανισθούν ενώπιον του Κυρίου την ημέρα της κρίσεως με την αξίωση ότι προφήτευαν και δαιμονισμένους ελευθέρωναν και θαύματα πολλά έκαναν. Όμως η απάντηση του Κυρίου προς αυτούς θα είναι : «Ποτέ δεν σας γνώρισα. Φύγετε από μπροστά μου οι εργάτες της ανομίας» (Ματθαίος Ζ/7: 22). Είναι σημεία των καιρών τούτα που κατά έντονο τρόπο βοούν ότι βρισκόμαστε στο τέλος.

       2/ Σημεία, για όσους μπορούν να τα διακρίνουν, θα υπάρχουν και μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων. Ο άδικος θα γίνεται «..έτι άδικος» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11). Η ηθική στάθμη θα βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Ο Απ. Παύλος, γράφοντας προς το πνευματικό του παιδί τον Τιμόθεο, είναι πολύ αποκαλυπτικός για τον άνθρωπο των εσχάτων ημερών: "Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε" (Β΄ Τιμόθεον Γ/3: 1-5). Είναι σημείο των εσχάτων ημερών ο πολλαπλασιασμός της βίας και της ανομίας, καθώς και η απειθαρχία, η αχαλίνωτη ζωή, η φαυλότητα, η φιλαυτία,η έλλειψη αγάπης, η ψυχρότητα και η αδιαφορία (Ματθαίος ΚΔ/24: 12).   

     Ο άνθρωπος κατάφερε να αποκτήσει τεράστιες γνώσεις, να αυξηθεί τεχνολογικά, αλλά δεν κατάφερε να  προοδεύσει πνευματικά. Αγνόησε το Θεό στη διαδρομή του. Προσπάθησε να δημιουργήσει πολιτισμό, χωρίς το Θεό και το μόνο που κατάφερε μέσα από την ασύλληπτη τεχνολογική πρόοδο είναι να μπορεί να κατασκευάζει όλο και πιο τέλεια όπλα, όλο και πιο "έξυπνες" βόμβες μαζικής καταστροφής. 

     Ένα άλλο σημείο που θα διακρίνει τον κόσμο κατά τις έσχατες ημέρες θα είναι η "έλλειψη ειρήνης". Αποκαλυπτικός και εδώ ο Κύριος: "Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων προσέχετε μη ταραχθήτε επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων" (Ματθαίος ΚΔ/24: 6-8). Τι μεγάλος αγώνας έγινε κατά καιρούς, για να επικρατήσει η ειρήνη πάνω στον κόσμο! Όμως κάθε προσπάθεια καταλήγει σε πόλεμο, που είναι όλο και πιο σκληρός. Αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι ο πόλεμος, γιατί «ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς» (Ησαΐας ΜΗ/48: 22). Όσες προσπάθειες και αν γίνουν, δε μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς τον «άρχοντα της ειρήνης», τον Ιησού Χριστό (Ησαΐας Θ/9: 6). «Αυτός είναι η ειρήνη ημών». (Εφεσίους, Β/2: 14).

      Χαρακτηριστικό των πολέμων στις έσχατες ημέρες θα είναι η απερίγραπτη σκληρότητα και οι μαζικές καταστροφές. Οι πόλεμοι αυτοί θα έχουν και ένα άλλο στοιχείο, που δεν υπήρξε μέχρι σήμερα. Δε θα έρθουν αντιμέτωπα μόνον τα κράτη μεταξύ τους, αλλά θα «εγερθεί και έθνος εναντίον έθνους», όπως ακριβώς συνέβη στη Γιουγκοσλαβία πριν από λίγα χρόνια, όπως συμβαίνει σήμερα σε πολλά κράτη της Αφρικής. Ο πόλεμος και οι φήμες (Ματθαίος ΚΔ/24: 6,7) για νέους πολέμους, φημολογείται ότι θα επιτεθεί η Αμερική στο Ιράν, όπως ακριβώς έκανε και στο Ιράκ, φημολογείται ότι ετοιμάζεται επίθεση στη βόρεια Κορέα και άλλες φήμες που στις έσχατες ημέρες θα γίνονται όλο και πιο έντονες.

      Για όλα αυτά ο Κύριος μας δίνει μια προειδοποίηση. «Προσέχετε, μη ταραχτείτε. Όλα αυτά πρέπει πρώτα να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμη το τέλος» (Ματθαίος ΚΔ/24: 6). Όλα τούτα είναι «αρχές ωδίνων» (Μάρκος ΙΓ/13: 8).

       Άλλα σημεία των εσχάτων ημερών είναι : 

«έσονται λιμοί» (Ματθαίος ΚΔ/24: 7). Πείνα που θα είναι σε ευρεία και ασυνήθιστη κλίμακα.

«έσονται λοιμοί». Θα ακολουθήσουν αρρώστιες (Ματθαίος ΚΔ/24: 7), γιατί είναι φυσικό ύστερα από πείνα να αναμένουμε επιδημίες. Άλλωστε αποτέλεσμα της πείνας είναι η αρρώστια.

 «έσονται ….. σεισμοί, κατά τόπους (Ματθαίος ΚΔ/24: 7).

 «καθώς έγινε στις ημέρες του Νώε» (Λουκ. ΙΖ : 26-30). Τι γινόταν τις ημέρες του Νώε: "Και όπως έγινε κατά τις ημέρες τού Νώε, έτσι θα είναι και κατά τις ημέρες τού Υιού τού ανθρώπου, έτρωγαν, έπιναν, νύμφευαν, νυμφεύονταν, μέχρι την ημέρα κατά την οποία ο Νώε μπήκε μέσα στην κιβωτό και ήρθε ο κατακλυσμός και τους εξολόθρευσε όλους. Παρόμοια, και όπως έγινε κατά τις ημέρες τού Λωτ έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, οικοδομούσαν και κατά την ημέρα που ο Λωτ βγήκε έξω από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό, και τους εξολόθρευσε όλους. Κατά τον ίδιο τρόπο θα είναι κατά την ημέρα που θα φανερωθεί ο Υιός τού ανθρώπου.

       3/ Σημεία πριν από τον ερχομό του Κυρίου θα εμφανιστούν και στο λαό Ισραήλ, το λαό τον οποίον "ο Θεός εξέλεξε, για να αναγγείλει τις αρετές τους και να γίνει γνωστός σε όλα τα έθνη μέσω του λαού αυτού"  (Α΄ Πέτρου Β/2: 9). Ο λαός Του όμως, όταν ήρθε ο Κύριος, δεν Τον δέχθηκε, δε στάθηκε μέσα στην ιστορία όπως ο Θεός ήθελε. Την κρίσιμη ώρα μπροστά στον Πιλάτο Τον αρνήθηκε. «Δεν θέλωμεν ούτος βασιλεύσει εφ’ ημών, άρον, άρον σταύρωσον αυτόν. Το αίμα αυτούς εφ’ ημών και επί των τέκνων ημών» (Ματθαίος ΚΖ/27: 25)

       Επί 19 αιώνες ο λαός Ισραήλ (από το 70 μ.Χ. μέχρι το έτος 1948), ο λαός αυτός δεν είχε πατρίδα και ήταν περιπλανώμενος σε όλα τα έθνη. Ένα από τα σημεία των εσχάτων ημερών είναι ότι ο λαός αυτός θα αποκτήσει και πάλι τη χαμένη πατρίδα του. Ο Κύριος εκατοντάδες χρόνια, πριν συμβούν όλα αυτά, τους είχε προειδοποιήσει δια των προφητών. (Ωσηέ Γ/3: 4, Αμώς Θ/9: 9, Ιερεμίας Θ/9: 16, Ιεζεκιήλ Δ/4: 13). Όμως ο Θεός τους είχε υποσχεθεί ότι θα έρθει ώρα που θα τους μαζέψει και πάλι στη γη των πατέρων του (Ησαΐας ΙΑ/11: 11,12), Ιερεμίας ΛΒ/32: 37).

     Ο Κύριος ήταν αποκαλυπτικός για τις έσχατες ημέρες σχετικά με το Λαό Ισραήλ (Μάρκος ΙΓ/13: 28). «από τη συκιά μάθετε την παραβολή όταν το κλαδί της γίνει ήδη απαλό, και βγάζει τα φύλλα, ξέρετε ότι το θέρος είναι κοντά, έτσι κι εσείς, όταν δείτε να γίνονται αυτά, ξέρετε ότι είναι κοντά το τέλος. Η επάνοδος των Εβραίων στην πατρίδα τους αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα όλων των εποχών. Σήμερα μεγάλος αριθμός Εβραίων έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους. Τις ημέρες που θα πλησιάζει το τέλος και ο ερχομός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού όλοι οι Εβραίοι απ' όλα τα κράτη της γης θα εγκατασταθούν στην πατρίδα τους (Ιεζεκιήλ ΛΣ/36: 24).

Επίλογος.

      Τι τραγικά σημεία όλα τούτα πάνω στον κόσμο, καθώς η ημέρα του Κυρίου πλησιάζει! Ο προφήτης Ησαΐας φαντάζεται ένα κάστρο και στον πύργο του κάστρου διακρίνει το φρουρό. Είναι νύχτα, είναι προχωρημένη νύχτα, όπως είναι και σήμερα πάνω στον κόσμο. Ο φρουρός έχει το πρόσωπό τους στραμμένο προς την ανατολή προσπαθώντας να διακρίνει τα πρώτα σημάδια της αυγής και τον ρωτά ο προφήτης: «Φρουρέ, τι περί της νυκτός» και ο φρουρός απαντάει: «η νύχτα έχει προχωρήσει πολύ και η αυγή είναι πλησίον» (Ησαΐας ΚΑ/21: 11-12). Το σκοτάδι προχώρησε πάρα πολύ πάνω στον κόσμο. Τούτο το απόλυτο σκοτάδι που μας κυκλώνει όλους μας είναι το μεγαλύτερο σημείο ότι η αυγή πλησιάζει, η ημέρα φτάνει, ο Κύριος έρχεται για να παραλάβει την Εκκλησία Του (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18).

     Ο Κύριος προς τους δικούς Του έδωσε μια προειδοποίηση: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε (σηκώσατε) τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσής σας» (Λουκάς ΚΑ/21: 28). Λίγο ακόμη χρειάζεται "ο λαός του Θεού να μείνει "ξάγρυπνος" για να μείνουν "λαμπάδες αναμμένες" που θα φωτίζουν με το φως του Χριστού ένα κόσμο που χάνεται, γιατί δε γνώρισε Εκείνον (Α΄ Ιωάννου Γ/3: 1). Στον κήπο της Γεσθημανή ο Κύριος ζήτησε από τους μαθητές του να μείνουν για λίγο ξάγρυπνοι, καθώς Εκείνος πήγε πιο πέρα να προσευχηθεί. Όταν γύρισε, τους βρήκε να κοιμούνται. Πόσο πικρό τα παράπονο του Κυρίου στον Πέτρο! «Δεν ηδυνήθητε μιάν ώραν να αγρυπνήσητε μετ’ εμού» (Ματθαίος ΚΣ/26: 40).

       Τι πικρό να ακούσει μια ψυχή από το στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια! Ας μείνουμε "ξάγρυπνοι" για λίγο ακόμη. Ας μείνουμε μέσα στον Κύριο «εν Χριστώ» (Β΄ Κορινθίους  Ε/5: 17) για λίγο ακόμα. Το έχουμε ανάγκη εμείς, το έχουν ανάγκη οι γύρω μας, το έχει ανάγκη ο Κύριος. Αλήθεια πόσο μεγάλος θα είναι ο έπαινος του Κυρίου για την ψυχή εκείνη που σταθεί πιστή! "Και είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου"  (Ματθαίος ΚΕ/25: 21). Ο Κύριος είναι "μισθαποδότης". (Εβραίους ΙΑ/11: 6). ---

Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ Ε. ΝΕΕΜΑΝ.

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΘΕΟ.

βιβλίο  "Β' ΒΑΣΙΛΕΩΝ",  κεφ.  Ε/5.                (Παλαιά Διαθήκη).

1 ΚΑΙ ο Νεεμάν, ο στρατηγός τού βασιλιά τής Συρίας, ήταν μεγάλος μπροστά στον κύριό του, και τον τιμούσαν, επειδή ο Κύριος έδωσε διαμέσου αυτού σωτηρία στη Συρία· και ο άνθρωπος ήταν δυνατός σε ισχύ· όμως, ήταν λεπρός.

2 Και οι Σύριοι βγήκαν κατά τάγματα, και έφεραν μια αιχμάλωτη από τη γη τού Ισραήλ, κάποια μικρή κόρη· και υπηρετούσε τη γυναίκα τού Νεεμάν.

3 Και είπε στην κυρία της: Είθε ο κύριός μου να ήταν μπροστά στον προφήτη, που είναι στη Σαμάρεια! Επειδή, θα τον γιάτρευε από τη λέπρα του.

4 Και μπαίνοντας μέσα ο Νεεμάν ανήγγειλε στον κύριό του, λέγοντας: Έτσι κι έτσι μίλησε η κόρη από τη γη τού Ισραήλ.

5 Και ο βασιλιάς τής Συρίας είπε: Έλα, πήγαινε, και θα στείλω επιστολή στον βασιλιά τού Ισραήλ. Και αναχώρησε, και πήρε στο χέρι του δέκα τάλαντα ασήμι, και 6.000 χρυσά νομίσματα, και δέκα αλλαξιές ενδυμάτων.

6 Και έφερε την επιστολή προς τον βασιλιά τού Ισραήλ, που έλεγε: Και, τώρα, καθώς θάρθει αυτή η επιστολή σε σένα, δες, έστειλα σε σένα τον Νεεμάν τον δούλο μου, για να τον γιατρέψεις από τη λέπρα του.

7 Και όταν ο βασιλιάς τού Ισραήλ διάβασε την επιστολή, ξέσχισε τα ιμάτιά του, και είπε: Θεός είμαι εγώ, για να θανατώνω και να ζωοποιώ, ώστε αυτός μου στέλνει να γιατρέψω έναν άνθρωπο από τη λέπρα του; Γνωρίστε, λοιπόν, παρακαλώ, και δείτε ότι αυτός ζητάει πρόφαση εναντίον μου.

8 Και καθώς ο Ελισσαιέ, ο άνθρωπος του Θεού, άκουσε ότι ο βασιλιάς τού Ισραήλ ξέσχισε τα ιμάτιά του, έστειλε στον βασιλιά, λέγοντας: Γιατί ξέσχισες τα ιμάτιά σου; Ας έρθει τώρα σε μένα, και θα γνωρίσει ότι υπάρχει προφήτης μέσα στον Ισραήλ.

9 Τότε, ήρθε ο Νεεμάν μαζί με τα άλογά του και με την άμαξά του, και στάθηκε στη θύρα τού σπιτιού τού Ελισσαιέ.

10 Και έστειλε σ' αυτόν ο Ελισσαιέ έναν μηνυτή, λέγοντας: Πήγαινε, βουτήξου μέσα στον Ιορδάνη επτά φορές, και θα επανέλθει η σάρκα σου σε σένα, και θα καθαριστείς.

11 Ο Νεεμάν όμως θύμωσε, και αναχώρησε, και είπε: Δέστε, εγώ έλεγα: Σίγουρα θα βγει έξω σε μένα, και θα σταθεί, και θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου τού Θεού του, και θα κινήσει το χέρι του επάνω στον τόπο, και θα γιατρέψει τον λεπρό

12 ο Αβανά και ο Φαρφάρ, τα ποτάμια τής Δαμασκού, δεν είναι καλύτερα, περισσότερο από όλα τα νερά τού Ισραήλ; Δεν μπορούσα να βουτηχτώ μέσα σ' αυτά, και να καθαριστώ; Και αφού στράφηκε, αναχώρησε με θυμό.

13 Πλησίασαν, όμως, οι δούλοι του, και του μίλησαν, και είπαν: Πατέρα μου, αν ο προφήτης σού έλεγε ένα μεγάλο πράγμα, δεν θα το έκανες; Πόσο μάλλον τώρα, όταν σου λέει: Βουτήξου μέσα, και καθαρίσου;

14 Τότε, κατέβηκε, και βυθίστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη, σύμφωνα με τον λόγο τού ανθρώπου τού Θεού· και η σάρκα του αποκαταστάθηκε σαν τη σάρκα μικρού παιδιού, και καθαρίστηκε.

15 Και γύρισε στον άνθρωπο του Θεού, αυτός, και ολόκληρη η συνοδεία του, και ήρθε και στάθηκε μπροστά του· και είπε: Δες, τώρα γνώρισα ότι δεν υπάρχει Θεός σε ολόκληρη τη γη, παρά μονάχα μέσα στον Ισραήλ· γι' αυτό, τώρα, δέξου, παρακαλώ, ένα δώρο από τον δούλο σου.

16 Κι εκείνος είπε: Ζει ο Κύριος, μπροστά στον οποίον παραστέκομαι, δεν θα δεχθώ. Κι εκείνος τον βίαζε να δεχθεί, αλλά δεν έστερξε.

17 Και ο Νεεμάν είπε: Και αν όχι, ας δοθεί, παρακαλώ, στον δούλο σου ένα φορτίο δύο μουλαριών από τούτο το χώμα, επειδή ο δούλος σου δεν θα προσφέρει στο εξής ολοκαύτωμα ούτε θυσία σε άλλους θεούς, παρά μονάχα στον Κύριο·

18 για τούτο το πράγμα ας συγχωρήσει ο Κύριος τον δούλο σου, ότι, όταν ο κύριός μου μπαίνει στον οίκο τού Ριμμών για να προσκυνήσει εκεί, και στηρίζεται επάνω στο χέρι μου, κι εγώ κλίνω τον εαυτό μου στον οίκο τού Ριμμών, ο Κύριος ας συγχωρήσει τον δούλο σου για το πράγμα αυτό!

19 Και του είπε: Πήγαινε με ειρήνη. Και αναχώρησε απ' αυτόν ένα μικρό διάστημα.

20 Και ο Γιεζεί, ο υπηρέτης τού Ελισσαιέ, του ανθρώπου τού Θεού, είπε: Δες, ο κύριός μου λυπήθηκε τον Νεεμάν, αυτόν τον Σύριο, ώστε να μη πάρει από το χέρι του εκείνο που έφερε· εντούτοις, ζει ο Κύριος, εγώ θα τρέξω πίσω του, και θα πάρω απ' αυτόν κάτι.

21 Και ο Γιεζεί έτρεξε πίσω από τον Νεεμάν. Και όταν τον είδε ο Νεεμάν να τρέχει πίσω του, πήδηξε από την άμαξα σε συνάντησή του, και είπε: Είστε καλά;

22 Κι εκείνος είπε: Καλά ο κύριός μου με έστειλε, λέγοντας: Δες, αυτή την ώρα ήρθαν σε μένα, από το βουνό Εφραϊμ, δύο νέοι από τους γιους των προφητών· δώσ' τους, παρακαλώ, ένα τάλαντο ασήμι, και δύο αλλαξιές ενδυμάτων.

23 Και ο Νεεμάν είπε: Πάρε ευχαρίστως δύο τάλαντα. Και τον βίασε, και έδεσε τα δύο τάλαντα ασήμι σε δύο θυλάκια, μαζί με δύο αλλαξιές ενδυμάτων· και τα έβαλε σε δύο από τους δούλους του, και τα βάσταζαν μπροστά του.

24 Και όταν ήρθε στην Οφήλ, τα πήρε από τα χέρια τους, και τα φύλαξε στο σπίτι· και απέλυσε τους άνδρες, και αναχώρησαν.

25 Κι αυτός μπήκε μέσα, και στάθηκε μπροστά στον κύριό του.

Και ο Ελισσαιέ είπε σ' αυτόν: Από πού έρχεσαι, Γιεζεί; Κι εκείνος είπε: Ο δούλος σου δεν πήγε πουθενά.

26 Και του είπε: Δεν πήγε η καρδιά μου μαζί σου, όταν γύρισε ο άνθρωπος από την άμαξά του σε συνάντησή σου; Είναι τώρα καιρός να πάρεις ασήμι, και να πάρεις ιμάτια, και ελαιώνες, και αμπελώνες, και πρόβατα, και βόδια, και δούλους, και δούλες;

27 Γι' αυτό, η λέπρα τού Νεεμάν θα κολληθεί σε σένα, και στο σπέρμα σου, στον αιώνα. Και βγήκε από μπροστά του γεμάτος λέπρα σαν χιόνι.

       ΣΧΟΛΙΑ :

      Μία ακόμα καταπληκτική ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Πρόκειται για τη λέπρα του Νεεμάν και τον καθαρισμό της από τον άνθρωπο του Θεού. Είναι μία εικόνα του αμαρτωλού ανθρώπου καθώς και ο καθαρισμός του από την αμαρτία, που και σήμερα προσφέρεται μέσα από την παντοδυναμία του αίματος του Χριστού, που είναι το μοναδικό μέσο σωτηρίας και λύτρωσης του αμαρτωλού ανθρώπου (Α' Ιωάννου, κεφ. Α/1, εδ. 7). 

     ΝΕΕΜΑΝ. Βρισκόμαστε στον 9ο Αιώνα π.Χ. Στρατηγός του Συριακού Στρατού ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος, το οποίο έχαιρε μεγάλου σεβασμού, ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού, δηλαδή του Βασιλέως, του οποίου το όνομα ήταν Βεναδάδ. Ήταν ένας άνδρας ιδιαίτερα αγαπητός, δημοφιλής στο λαό του. Η μεγάλη τιμή που έχαιρε οφειλόταν στις στρατιωτικές του επιτυχίες. "επειδή ο Κύριος δι' αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν" (εδ. 1). Η φράση αυτή μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται μόνον για το λαό Του, τον Ισραήλ, αλλά και για όλα τα έθνη της γης.  

     Εδώ έχουμε μία ακόμα μεγάλη αποκάλυψη. Φαίνεται καθαρά ότι ο Κύριος βασιλεύει, ότι ο Θεός δεν κυβερνά μόνο τον λαό Ισραήλ, αλλά και όλα τα έθνη της γης. Είναι Θεός Κύριος του ουρανού και της γης. Έκανε τα πάντα και συντηρεί αυτά δια της δυνάμεως Αυτού. Πολλές φορές ο Θεός χρησιμοποίησε τα έθνη, για να "παιδεύσει" το λαό Του. Πολλές φορές επέτρεψε να νικηθεί ο Ισραήλ από τους Σύριους και άλλους λαούς, για να έλθει σε επίγνωση, για να επαναφέρει το λαό του από την απιστία, από την ειδωλολατρία. Είναι η ίδια αιτία που και στη δική μας τη ζωή "νικούν οι Φιλισταίοι". Την εποχή αυτή οι σχέσεις Συρίας - Ισραήλ ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Η κατάσταση μεταξύ τους έμοιαζε σαν μια "ένοπλη ειρήνη". Γι' αυτό άλλωστε και την επιστολή του Βασιλιά της Συρίας ο Βασιλιάς του Ισραήλ, ο Ιωράμ, ο οποίος ήταν γιός του ασεβέστατου Αχαάβ, την εξέλαβε σαν μία πρόφαση για ένα νέο πόλεμο. Απιστία και καχυποψία διέκρινε τις σχέσεις τους.  

     Ο Νεεμάν, ο στρατηγός του Συριακού στρατού, ήταν ένας μεγάλος και ένδοξος άνδρας. Ενας άνθρωπος που ήταν επιτυχημένος σε όλα, που δεν του έλλειπε τίποτα, ήταν ένας άνθρωπος πρότυπο, υπόδειγμα. Ο άνθρωπος, καθώς αποβλέπει στο "φαινόμενο" (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 7), δεν μπορεί να βρει κανένα ψεγάδι στη ζωή του Νεεμάν. Πόσο θαυμάσια διατυπώνεται το πορτρέτο του ανθρώπου αυτού στο εδ. 1. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πλούτο, ομορφιά, μόρφωση, επιτυχίες, σωματική δύναμη, μυαλό, οι άνθρωποι τους παρατηρούν, τους μακαρίζουν, τους ζηλεύουν, τους κάνουν πρότυπά τους στη ζωή τους, θέλουν να τους μοιάσουν. Αυτή είναι η εξωτερική πλευρά, αυτό είναι το φαινόμενο. Τούτο το εδ.1 τελειώνει με ένα φοβερό και τρομερό "όμως", "όμως ήταν λεπρός".  Κάτω από τα παράσημα που στόλιζαν το στήθος του είχε αρχίσει να κατατρώγει τις σάρκες του μια φοβερή και τρομερή για την εποχή ασθένεια. Τούτο το "όμως" μέλει να συνοδεύει κάθε άνθρωπο που στηρίζεται στην ανθρώπινη ευτυχία, στα ανθρώπινα πράγματα, στις ανθρώπινες δυνάμεις.

      Ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, ο τιμώμενος από το λαό του, είχε ένα τρομερό "όμως" μέσα στη ζωή του, ήταν λεπρός. Η λέπρα ήταν μια τρομερή, αθεράπευτη, μεταδοτική ασθένεια εκείνη την εποχή. Διαβάζοντας το εδ. 11 που μιλάει για κάποιο "τόπο", αντιλαμβανόμαστε ότι τούτη η ασθένεια ήταν σε αρχικό στάδιο, όμως γρήγορα θα εξαπλωνόταν σε όλο του σώμα και πολύ γρήγορα θα ακολουθούσε ένας εφιαλτικός θάνατος. Ο λεπρός εθεωρείτο ζωντανός νεκρός. Ο Ααρών είπε για την αδελφή του ότι είναι "ως έκτρωμα, του οποίου είναι φαγωμένο το ήμισυ της σαρκός" (Αριθμοί ΙΒ/12: 12). Μπορεί να είμαστε μεγάλοι και τρανοί σε τούτο τον κόσμο, όμως ως αμαρτωλοί είμαστε νεκροί στις αμαρτίες και τις παραβάσεις και απαλλοτριωμένοι από τη ζωή του Θεού (Εφεσίους Β/2: 1 &  Δ/4: 18). Την εποχή εκείνη ο λεπρός εθεωρείτο ακάθαρτος. Έπρεπε να σχίζει τα ρούχα του, σε ένδειξη πένθους και να φωνάζει δυνατά "ακάθαρτος" (Λευιτικό ΙΓ/13: 45), ώστε να μην τον πλησιάζει κανένας. Ο λεπρός έμενε έξω από το στρατόπεδο εξαιτίας της ακαθαρσίας του, έξω από το μέρος όπου κατοικούσε ο Άγιος Θεός. Η αμαρτία φέρνει τον άνθρωπο μακριά από το Θεό. Σαν αμαρτωλοί είμαστε νεκροί εξαιτίας των αμαρτιών μας (Εφεσίους Β/2: 12). 

     Παρατηρώντας το λεπρό Νεεμάν μπορούμε να δούμε την εικόνα του εαυτού μας. Η ασθένεια της αμαρτίας προσβάλει και καταστρέφει κάθε άνθρωπο. Μπορεί να είμαστε επιτυχημένοι, να έχουμε ταλέντο, μόρφωση, χρήματα, κλπ. αλλά παρ' όλα αυτά ένα τρομερό "όμως", ακολουθεί όλους μας. Όλους μας έχει προσβάλει η ασθένεια της αμαρτίας και μας καταστρέφει και μας θανατώνει "ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος" (Ρωμαίους Σ/6: 23). Όσες προσπάθειες και αν κάνουμε μόνοι μας, όσο και αν θέλουν οι άλλοι να μας βοηθήσουν, δεν μπορούμε να λύσουμε το θανατηφόρο αυτό πρόβλημα. Όμως αυτό που είναι αδύνατο στον άνθρωπο, είναι δυνατό στο Θεό. Μόνον ο Θεός μπορούσε να καθαρίσει το Νεεμάν από τη λέπρα του. Μόνον ο Θεός μπορεί να μας καθαρίσει από την αμαρτία μας (Κολοσσαείς Α/1: 14), μέσω της παντοδυναμίας του αθώου αίματος του Ιησού Χριστού. Στην επιστολή "Α' Ιωάννου" (κεφ. Α/1, εδ. 7) αναφέρεται: "εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας".

     Τούτη την αλήθεια κάποιος έπρεπε να την πει στο Νεεμάν. Ο εχθρός έχει κρύψει την αλήθεια. Ο άνθρωπος αυτός ήταν εθνικός, ζούσε μέσα στο σκοτάδι, δε γνώριζε τον αληθινό Θεό και τη δύναμη Αυτού. Πίστευε σε ψεύτικους θεούς που "ούτε να αγαθοποιήσουν μπορούν, ούτε να κακοποιήσουν" (Ιερεμίας Ι/10: 5). Αν την αλήθεια δεν την πεις εσύ και εγώ, που γνωρίσαμε Αυτόν και τη δύναμή Του, τότε "οι πέτρες θα σηκωθούν και θα μιλήσουν" γι' Αυτόν. (Λουκάς ΙΘ/19: 40). Μια τέτοια "πέτρα" σηκώθηκε και μίλησε στο Νεεμάν για τη σωτηρία του από την τρομερή του ασθένεια. Μια υπηρέτρια, μια δούλη την οποία είχαν φέρει από τη γη του Ισραήλ, μια μικρή και ασήμαντη κοπελίτσα στα μάτια των ανθρώπων μίλησε στην κυρία της και έδωσε τη λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο άντρας της.

      Αλήθεια ποιο το μυστικό τούτης της κοπέλας; Πώς κατάφερε να γίνει πιστευτή; Ήταν η άγια ζωή που έκανε το λόγο της πιστευτό από τους γύρω της. Δε φάνηκε καθόλου "αστειευομένη", στους γύρω της, όπως είχε φανεί ο Λωτ κάποτε στους γαμπρούς του (Γένεση ΙΘ/19: 14). Θα λέγαμε ότι είναι η εικόνα του ταπεινού ευαγγελιστή, του ανθρώπου της διπλανής πόρτας, που κηρύττει το λόγο του Θεού, που δίνει ένα χριστιανικό φυλλάδιο, που λέει δυο λόγια παρηγοριάς και σωτηρίας στο συνάνθρωπό του. Η στάση της δούλης αυτής έχει να δώσει ένα μεγάλο μάθημα στον καθένα μας. Καθώς ζούμε μέσα σ' έναν κόσμο μολυσμένο από τη λέπρα της αμαρτίας, που περιμένει ν' ακούσει από τους πιστούς του Χριστού, όχι φιλοσοφίες ή άλλες ανθρώπινες θεωρίες, αλλά λόγια αγάπης που θα τον οδηγήσουν στον Λυτρωτή Ιησού Χριστό. Λόγια τα οποία για ν' ακουστούν θα πρέπει να συνοδεύονται από ανάλογη μαρτυρία ζωής.   

     Τι έκανε τούτο το κορίτσι, το οποίο έμεινε ανώνυμο μέσα στην ιστορία; Έδωσε μια μαρτυρία με πίστη. Ήταν μια δούλη, μια παιδούλα την οποία ο Σύριοι είχαν αιχμαλωτίσει και είχαν πουλήσει στο παζάρι της Δαμασκού μετά από ήττες που είχε υποστεί ο λαός του Θεού. Μία δούλη, χωρίς, παράσημα, χωρίς τιμές. Ας μάθουμε να μην περιφρονούμε το φτωχό και τον ταπεινό. Ο Θεός το είχε επιτρέψει και το είχε προλαλήσει στο λαό του. Ο Μωυσής είχε προφητεύσει: "οι υιοί σου και οι θυγατέρες σου θα παραδωθούν σε άλλο λαό και οι οφθαλμοί σου θα βλέπουν και θα μαραίνονται δι΄ αυτούς όλη την ημέρα και δεν θα είναι δύναμη στο χέρι σου" (Δευτερονόμιο ΚΗ/28: 32). Κάπως έτσι αυτό το νεαρό κορίτσι βρέθηκε στο σπίτι του Νεεμάν. Ενώ λοιπόν βρισκόταν και ζούσε στη Δαμασκό, όπου βασίλευε η αμαρτία και η ειδωλολατρία, αυτή δεν άλλαξε, δεν προσαρμόστηκε, δε συμβιβάστηκε. Συνέχιζε να πιστεύει στο ζωντανό τον αληθινό Θεό. Δεν κατέλαβαν την καρδιά της αισθήματα μίσους για τους εχθρούς της πατρίδας της, όπως είχε συμβεί κάποτε με τον Ιωνά για τους κατοίκους της Νινευή. Είχε πίστη στο Θεό και αυτή ήταν που την οδήγησε να δώσει τη σωστή μαρτυρία. Εκείνη την εποχή ο προφήτης του Θεού Ελισσαιέ είχε κάνει πολλά θαύματα, αλλά δεν είχε θεραπεύσει κανένα λεπρό (Λουκά; Δ/4: 27).

      Μπορεί να ήταν στη Δαμασκό η κοπελίτσα αυτή, αλλά η καρδιά της δεν ήταν εκεί, η καρδιά της ήταν στη Σαμάρεια, στη χώρα του Ισραήλ. Το σώμα της ήταν στη Δαμασκό, αλλά η καρδιά της στο Ισραήλ και στον αληθινό Θεό. Μπορεί όλα να είχαν αλλάξει γύρω της, μια νέα κατάσταση να είχε δημιουργηθεί, όμως αυτή παραμένει σταθερή και ασυμβίβαστη. Δεν άφησε να την παρασύρει ο κόσμος και το "πνεύμα του κόσμου". Δεν προσαρμόστηκε σε κάποιες νέες καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί, δεν ξέχασε το Θεό, δεν ξέχασε όλα εκείνα που είχε μάθει από το σπίτι της για τον αληθινό Θεό και τη δύναμή Του.

     Μια ασήμαντη και καταφρονημένα κοπέλα έδωσε μία σεμνή και θαρραλέα μαρτυρία. Δεν είπε πολλά, δεν είπε μεγάλα και ωραία λόγια, δε μίλησε σαν ρήτορας, είπε μόνο δυο απλά λόγια. "Μακάρι να απευθυνόταν ο κύριός μου στο προφήτη που είναι στη Σαμάρεια. Αυτός θα τον θεράπευε από τη λέπρα του".  Η γυναίκα του Νεεμάν πίστεψε στα λόγια της μικρής δούλης και τα λόγια τούτα τα μετέφερε στον άνδρα της, ο άνδρα της στον κύριό του, το Βασιλιά της Συρίας. Ο βασιλιά της Συρίας συνέταξε επιστολή προς το Βασιλιά του Ισραήλ με σκοπό να μεσολαβήσει, για να γνωρίσει ο Νεεμάν τον προφήτη του Θεού. Τούτη η μικρή δούλη με τη μαρτυρία της κινητοποίησε στρατηγούς, βασιλιάδες, προφήτες, ακόλουθους και οδήγησε σε ένα θαυμαστό αποτέλεσμα. Βάσει αυτής της μαρτυρίας ο Νεεμάν ξεκίνησε από τη Συρία να πάει στη Σαμάρεια. Σύμφωνα με τα διπλωματικά πρότυπα της εποχής μετέφερε μια επιστολή του Βασιλιά του μαζί με πλούσια μεγάλα δώρα, (340 κιλά ασήμι, 70 κιλά χρυσό, 10 αλλαγές ενδυμάτων). Πρόκειται για μια τεράστια περιουσία.

      Ο Νεεμάν έφτασε στη Σαμάρεια με την επιστολή του βασιλιά του, που έλεγε: "Και τώρα καθώς έλθει η επιστολή αυτή προς σε, ιδού έστειλα προς σε Νεεμάν τον δούλον μου, δια να ιατρεύσεις αυτόν από της λέπρας αυτού". Εδώ παρατηρούμε ένα φαινόμενο που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Θρησκευόμενοι άνθρωποι να προστρέχουν σε λάθος πρόσωπα αμφιβόλου αξίας και υπάρξεως πολλές φορές για τη σωτηρία τους και να αρνούνται πεισματικά να πλησιάσουν τον ίδιο το Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού, που είναι η μοναδική "οδός" που οδηγεί στο Θεό (Ιωάννης ΙΔ/14: 6). Εάν ο βασιλιάς του Ισραήλ δεν αναγνώριζε την αδυναμία του να δώσει θεραπεία, κάτι το οποίο πολλές φορές αρνούνται να το κάνουν κάποιοι ονομαζόμενοι αντιπρόσωποί Του, ο Νεεμάν θα επέστρεφε άπραγος στον τόπο του και θα διεσύρετο η δύναμη του Θεού.  

      Η άφιξη του Νεεμάν έφερε μια μεγάλη αναστάτωση στην αυλή του βασιλιά. Ο Βασιλιάς του Ισραήλ εξέλαβε τούτη την επιστολή σαν μια δικαιολογία, για να ξεσπάσει πόλεμος. Η πρώτη αντίδραση του βασιλιά ήταν να σκίσει τα ρούχα του και να πει: "Θεός είμαι εγώ, δια να θανατώνω και να ζωοποιώ, ώστε ούτος στείλει προς εμέ να ιατρεύσω άνθρωπον από της λέπρας αυτού;". Ο ίδιος ο Βασιλιά δε γνωρίζει, βλέπει όσο βλέπουν τα μάτια του, δεν αποβλέπει στον αληθινό Θεό, δεν του περνάει από το μυαλό να τους παραπέμψει στον "άνθρωπο του Θεού". Το πιο τραγικό, ο Bασιλιάς του Ισραήλ δε γνώριζε τον "άνθρωπο του Θεού". Ο Ελισσαιέ εδώ είναι ένας ακόμα προφήτης που δεν είχε τιμή στην πατρίδα του (Ιωάννης Δ/4 : 44). Ο Βασιλιάς τον αγνοεί. Δε φαίνεται να έχει δώσει καμία προσοχή στα θαύματα και τις δραστηριότητες του "ανθρώπου του Θεού".

       Όταν ο Ελισσαιέ άκουσε ότι ο βασιλιάς του Ισραήλ έσκισε τα ρούχα του, του παρήγγειλε: "Γιατί έσκισες τα ρούχα σου, στείλτον σε παρακαλώ σε μένα και θα μάθει ότι υπάρχει προφήτης στον Ισραήλ". Έτσι τελικά ήρθε ο Νεεμάν στον άνθρωπο του Θεού. Ήρθε έχοντας συναίσθηση ότι ήταν ένας υψηλός αξιωματούχος, ήρθε "μετά των ίππων και της αμάξης αυτού". Πήγε γεμάτος εγωισμό και υπερηφάνεια με μια επίδειξη εξουσίας και στάθηκε στην πόρτα της οικίας του προφήτη και περίμενε τη συνήθη υποταγή απ' αυτόν, όπως είχε μάθει να υποτάσσονται οι ακόλουθοί του. Όμως είναι αδύνατον να πλησιάσουμε το Θεό με αυτόν τον τρόπο. Αυτό πρέπει να το μάθει ο κάθε άνθρωπος. Μ' έναν τρόπο μπορεί ο αμαρτωλός άνθρωπος να πλησιάσει το Θεό, με ταπείνωση, αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του και μόνον έτσι, "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8) χωρίς να το αξίζει, θα τον δεχθεί ο Θεός. 

     Ο προφήτης του Θεού, ο Ελισσαιέ δεν το θεώρησε απαραίτητο να μιλήσει προσωπικά στο Νεεμάν, ούτε να αντιμετωπίσει τον υπέρμετρο εγωισμό του. Έτσι ο ίδιος δε βγήκε από το σπίτι του, αλλά με λόγο Θείας δυνάμεως και αληθινής εξουσίας από το Θεό έστειλε απλά έναν αγγελιοφόρο που είπε στον Νεεμάν να κάνει κάτι πολύ απλό και εύκολο: "Υπαγε και λούσθητι επτάκις εν των Ιορδάνη και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαριστεί". Σκοπός του Ελισσαιέ ήταν να γιατρέψει πρώτα την ψυχή του ανθρώπου αυτού και ύστερα το σώμα του. Ο μεγάλος κατά κόσμον, ο ισχυρός στρατηγός δεν ικανοποιήθηκε με τούτα τα απλά λόγια. Ήρθε με δόξες, με τιμές, με πλούσια δώρα. Τούτα τα  λόγια του προφήτη τα θεώρησε πολύ προσβλητικά γι' αυτόν. Μαθημένος στις ανθρώπινες δόξες και τιμές και στα τελετουργικά των ειδωλολατρικών συνηθειών του λαού του, περίμενε να εξελιχθούν τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Περίμενε να βγει έξω ο άνθρωπος του Θεού, να σταθεί μπροστά του, να επικαλεστεί το Όνομα του Θεού και να βάλει το χέρι του πάνω στην πληγή και με τον τρόπο αυτό να τον γιατρεύσει (εδ. 11). Ο Νεεμάν ήταν διπλά άρρωστος, ήταν αλαζόνας και λεπρός. Έπρεπε να κατέβει από την άμαξα της υπερηφάνειας του και να ακολουθήσει με πίστη τις οδηγίες του "ανθρώπου του Θεού", για να λυτρωθεί.   

       "πήγαινε να λουσθείς επτά φορές στον Ιορδάνη". Τι παράξενη παραγγελία είναι τούτη, τι μεγάλη προσβολή, τι μεγάλη ταπείνωση! Ο ίδιος απορεί, αγανακτεί και διερωτάται: "δεν ήταν καλύτεροι και καθαρότεροι οι ποταμοί της Δαμασκού, Αβανά και Φαρφάρ, από το στενό και θολό Ιορδάνη; Έπρεπε να διανύσω τόσα χιλιόμετρα, δεν μπορούσα να πλυθώ στο σπίτι μου;" Ο άνθρωπος κολλημένος στα γήινα και τα ανθρώπινα δεν ήθελε να παραιτηθεί από τα "ποτάμια" και τους "θεούς" της Δαμασκού, δηλαδή από τις παλιές του συνήθειες και τον παλιό ειδωλολατρικό τρόπο ζωής του. Δεν είχε γνωρίσει ακόμα ότι δεν υπάρχει Θεός σε όλη τη γη, παρά μόνον στον Ισραήλ, κάτι που έγινε αργότερα. Ο ποταμός Ιορδάνης θα λέγαμε συμβολίζει το απλό μήνυμα του ευαγγελίου μέσα στο οποίο καλείται να "λουστεί" ο άνθρωπος, για να σωθεί.  

      Όλα αυτά ο μεγαλοπρεπής στρατηγός τα θεώρησε προσβλητικά και απαράδεκτα και θύμωσε πάρα πολύ. Πάνω στην οργή του έδωσε διαταγή προς τον επικεφαλής της συνοδείας: "Πάμε να γυρίσουμε πίσω στην πατρίδα μας". Δεν μπορεί ο άνθρωπος να συμβιβαστεί με την απλότητα του Ευαγγελίου, με το Έργο του Σταυρού του Χριστού. Ο Θεός ζητάει από τον αμαρτωλό άνθρωπο να πιστέψει στο Έργο του εξιλασμού που έκανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Οι άνθρωποι, έχοντας τη μωρία του Νεεμάν, περιφρονούν το σχέδιο της χάριτος και της δωρεάν σωτηρίας (Εφεσίους Β/2: 8) και ζητούν να σωθούν με το δικό τους τρόπο και με τα δικά τους έργα. Δε μπορεί να γίνει αυτό. Το σχέδιο του Θεού είναι πρώτα να σωθείς και αφού σωθείς, σ' ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το Θεό, τότε να εργαστείς για το έργο του Θεού.

     Καθώς είχαν ξεκινήσει για την επιστροφή και φαίνεται να βρισκόταν κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, κάποιοι από τους υπηρέτες του Νεεμάν πήραν το θάρρος και του είπαν: "Κύριέ μας, αν ο προφήτης σου είχε ζητήσει κάτι δύσκολο, κάτι μεγάλο, δεν θα το έκανες. Τώρα όμως σου ζήτησε κάτι απλό: Να βουτήξεις στο νερό 7 φορές και θα καθαριστείς". Μπροστά στο αδιέξοδο, σιγά - σιγά ο εγωισμός αρχίζει να υποχωρεί. "Τότε κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατάτον λόγον του ανθρώπου του Θεού" (εδ.14).

     Από δω και πέρα ο Νεεμάν αρχίζει να "κατεβαίνει", για να μπορέσει να πλησιάσει το Θεό. Κατεβαίνει από το ψηλό του άρμα, βγάζει τα ρούχα του, μπαίνει μέσα και βυθίζεται στον Ιορδάνη. Την πρώτη φορά βγαίνει λεπρός, τη 2η, την 3η. την 6η συνεχίζει να είναι λεπρός, έπρεπε να κατέβει πολύ χαμηλά. Έτσι την 7η φορά βγαίνει μέσα από το νερό και η σάρκα του είχε αποκατασταθεί πλήρως. Η πλήρη συμμόρφωση και υπακοή στο σχέδιο του Θεού έφερε τη λύτρωση. Πρέπει ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει ότι εξαιτίας της αμαρτίας είναι λεπρός, είναι αμαρτωλός και πρέπει να ταπεινωθεί μπροστά στο Θεό, γιατί "ο Θεός στους υπερήφανους αντιστέκεται, όμως στους ταπεινούς δίνει χάρη" (Α΄ Πέτρου Ε/5: 5) και να ακολουθήσει τις εντολές που ο Λόγος του Θεού αναφέρει. Πρέπει ο άνθρωπος να ταυτιστεί με το Χριστό που πέθανε για τις αμαρτίες του πάνω στο σταυρό και να δεχθεί εκείνο το οποίο ο Χριστός διακήρυξε : "ουδείς έρχεται στον Πατέρα, ειμή δι' εμού" (Ιωάννης ΙΔ/14: 6)

      Και ξαφνικά ένας νέος Νεεμαν βγήκε μέσα από το νερό. "Η σάρκα του αποκαταστάθηκε ως σάρκα μικρού παιδιού και καθαρίστηκε". Αυτή είναι η εικόνα του ανθρώπου που πέθανε με το Χριστό και έχει αναστηθεί σε μια νέα ζωή. Ποια η αντίδραση του Νεεμάν μετά τη θεραπεία του; Επέστρεψε στον Ελισσαέ, για να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Είναι υποχρέωσή μας να ευχαριστούμε το Θεό και να του είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έκανε μέσα στη ζωή μας. Το θέλει ο Κύριος, περιμένει την ευχαριστία μας. Πόσο καθαρά αυτό φαίνεται μέσα από την ιστορία που αναφέρεται στο ευαγγέλιο του "Λουκά" (κεφ. 17) με τον καθαρισμό των δέκα λεπρών, που ο Κύριος συνάντησε, όταν με απορία ρώτησε εκείνο τον Σαμαρείτη: "δεν θεραπεύτηκαν και οι 10 οι άλλοι που είναι;". Ένας Σαμαρείτης, ένας αλλογενής, μετά τη θεραπεία του είχε επιστρέψει! Έψαξε, βρήκε τον Κύριο, στάθηκε μπροστά Του και του είπε μια μεγάλη κουβέντα, μια κουβέντα που την περίμενε ο Κύριος και που τη δέχτηκε με ικανοποίηση: "Κύριε σ' ευχαριστώ". Οφείλουμε όλοι να το λέμε στον Κύριο για όλα όσα έκανε και για όλα όσα έχει σκοπό να κάνει μέσα στη ζωή μας.

     Πλέον ο Νεεμάν καθαρός, με επιδερμίδα μικρού παιδιού, έχοντας βιώσει τη λύτρωση και τη σωτηρία από την ασθένειά του, το μόνο που θέλει είναι να υπηρετεί το Θεό του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας. Δεν είχε μείνει ίχνος υπερηφάνειας στο Νεεμάν, όταν επέστρεψε στον "άνθρωπο του Θεού". Σε αντίθεση με την πρώτη φορά, κατέβηκε από το άρμα του, πήγε στο σπίτι του προφήτη και του είπε: "Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ, όθεν τώρα δέχθητι, παρακαλώ δώρον παρά του δούλου σου" (εδ.15). Θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον αληθινό Θεό προσέφερε ένα δώρο στον Ελισσαιέ. Το έκανε με καλή πρόθεση, όμως έπρεπε να μάθει ένα ακόμα μάθημα. Η χάρις του Θεού προσφέρεται εντελώς δωρεάν. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε στο Θεό τίποτα για τη σωτηρία μας. Η σωτηρία που ο Θεός προσφέρει διά Ιησού Χριστού είναι δωρεάν, είναι "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8). 

     Προσπαθούν και σήμερα οι άνθρωποι προσφέροντας κάποια "θρησκευτικά έργα", διάφορα "τάματα" με χρυσάφι και αργύριο και άλλα δώρα  να εξευμενίσουν το Θεό. Ο προφήτης δε δέχθηκε το δώρο του Νεεμάν γιατί στον υπηρέτη του Θεού ο μισθός θα έλθει από τον Κύριο, καθώς ο Θεός είναι "μισθαποδότης" (προς Εβραίους ΙΑ/11: 6).  Άλλωστε ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "δωρεάν ελαβατε, δωρεάν δότε" (Ματθαίος Ι/10: 8). Ο Νεεμάν βλέποντας την ανιδιοτελή στάση του προφήτη και έχοντας γνωρίσει τη λύτρωση, εκφράζει προς τον προφήτη του Θεού την εξής επιθυμία: "Και αν μη, ας δοθεί, παρακαλώ στον δούλο σου δύο ημιόνων φορτίον εκ του χώματος τούτου, διότι ο δούλος σου δεν θέλει προσφέρει εις το εξής ολοκαυτώματα, ουδέ θυσία σε άλλους Θεούς, παρά μόνον εις τον Κύριον" (εδ. 17). Πιθανόν, όπως φαίνεται, τούτο το χώμα το θέλει, για να φτιάξει ένα δικό του προσωπικό θυσιαστήριο, ένα χώρο ευχαριστίας και δοξολογίας του Θεού.

       Το ερώτημα για μας είναι, έχουμε καθαριστεί από το αμαρτωλό παρελθόν μας, που μας μόλυνε στα μάτια του Θεού; (Ιωάννης ΙΓ/13: 10). Έχουμε αναγεννηθεί; (Ιωάννης Γ/3: 3-5). Έχουμε ζωοποιηθεί με το Χριστό; (Εφεσίους Β/2: 5 & Κολοσσαείς Β/2: 13). Είμαστε "νέον κτίσμα;" (Β' Κορινθίους Ε/5: 17). Εάν "ναι" ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: "Ιδού, έρχομαι ταχέως κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου" (Αποκάλυψη Γ/3: 11). 

      Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει το Θεό και γίνει παιδί Του, τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα. Καθώς θα γύριζε πίσω στη Συρία, ήταν αυτός που θα κρατούσε το Βασιλιά, όταν  θα εισερχόταν στον ειδωλολα-τρικό οίκο του Ριμμών, για να προσκυνήσει. Τούτο το γεγονός το συνειδητοποίησε ο Νεεμάν και το ανέφερε στον Ελισσαιέ. Τι πρέπει να κάνω; Άραγε θα το συγχωρήσει αυτό ο Θεός; Ο Θεός ασφαλώς και δε θέλει να ζούμε με συμβιβασμούς, όμως εδώ ο προφήτης του Θεού δεν του απαντάει, αλλά με πολλή σοφία του λέει: "Ύπαγε εν ειρήνη". Τον εμπιστεύτηκε στα χέρια του Θεού, ο οποίος με το Πνεύμα Του και τη δύναμή Του σιγά - σιγά θα αφαιρούσε κάθε τι αρνητικό από του ζωή του Νεεμάν. Μετά από λίγο ο Νεεμάν έφυγε για την πατρίδα του τη Συρία.

      Τι μας μένει; Ένας υπηρέτης, ένα τραγικό πρόσωπο που άκουγε στο όνομα Γιεζεί, ένα τραγικό τέλος, αλλά και μια σοβαρή προειδοποίηση σε όλους εμάς. Ο Γιεζεί νόμιζε ότι αυτό που θα έκανε θα έμενε κρυμμένο για πάντα. Δεν υπολόγισε το ζωντανό Θεό και τη δύναμή Του. Τον κατέλαβε η επιθυμία για χρήμα, που αποτελεί τη ρίζα όλων των κακών (Α΄ Τιμοθέου Σ/6: 10). Τον κατέλαβε η πλεονεξία, που δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ειδωλολατρία (Κολοσσαείς. Γ/3: 5). Έτσι έπεσε από τη μια αμαρτία στην άλλη. 

     Ο Γιεζεί ευρισκόμενος κοντά στον προφήτη του Θεού τον Ελισσαίε, είχε δει με τα μάτια του μεγάλες θαυματουργικές επεμβάσεις του Θεού. Τόσες ήταν οι εμπειρίες του που κάποτε ο βασιλιάς του Ισραήλ τον κάλεσε να του διηγηθεί "πάντα τα μεγαλεία τα οποία έκανε ο Ελισσαιέ" (Β' Βασιλέων Η/8: 4). Είχε δει τη χήρα, από τις γυναίκες των υιών των προφητών της οποίας το αγγείο του λαδιού δε σταμάταγε να βγάζει λάδι μέχρι που γέμισαν όλα τα αγγεία που έφεραν τα παιδιά της, για να μπορέσει να πληρώσει τα χρέη της (Β' Βασιλέων Δ/4: 1-7). Είχε δει το θαύμα με την Σουναμίτισσα που απέκτησε γιό με το λόγο του προφήτη και τον οποίο ανέστησε ο προφήτης όταν πέθανε (Β' Βασιλέων Δ/4: 36). Το θαύμα με τη θεραπεία του Νεεμάν (Β' Βασιλέων Ε/5: 14). Το θαύμα της αγριοκολοκυθιάς (Β' Βασιλέων Δ/4: 39-41). Τον πολλαπλασιασμό των είκοσι κρίθινων ψωμιών (Β' Βασιλέων Δ/4: 42). Το ερώτημα είναι απ' όλα αυτά που είδε, άκουσε και διδάχτηκε, τι κατάλαβε, τι έμεινε μέσα του; Η απάντηση είναι: "Τίποτα. απολύτως". Ο Γιεζεί ήταν ένας άνθρωπος που παρουσιαζόταν ως ευσεβής, που όμως πολύ γρήγορα αποκαλύφτηκε η αληθινή του ταυτότητα.

       Καθώς ο Νεεμάν βαδίζει προς την πατρίδα του, βλέπει κάποιον να τρέχει πίσω του. Πήδηξε από το άρμα του και είπε με ενδιαφέρον "είναι όλα καλά;". Ο Γιεζεί είχε έτοιμο το ψέμα. Δύο φτωχοί προφήτες είχαν έρθει στον Ελισσαιέ και το αίτημα ήταν αν θα μπορούσαν να έχουν ένα τάλαντο αργυρίου και δύο αλλαγές ενδυμάτων. "Βεβαίως" απάντησε ο Νεεμάν. Με τη βοήθεια των υπηρετών του Νεεμάν ο Γιεζεί μετέφερε τα πάντα στο ύψωμα κοντά στο σπίτι του Ελισσαιέ. Εκεί αποχαιρέτησε τους άλλους ανθρώπους και έκρυψε το θησαυρό σε ένα ασφαλές κατά τη γνώμη του σημείο (εδ. 22,24).

      Ο Γιεζεί, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, πήγε στο σπίτι και στάθηκε μπροστά στον κύριό του. Τότε ο Ελισσαιέ του έκανε μια ερώτηση: "Από πού έρχεσαι Γιεζεί; Ο δούλος σου δεν πήγε πουθενά. Εγώ ήμουν νοερά παρών, όταν ο άνθρωπος κατέβηκε από το αμάξι του, για να σε συναντήσει". Ήταν ώρα τώρα να πας να πάρεις χρήματα, για να αγοράσεις ρούχα, ελαιώνες, αμπέλια, πρόβατα, βόδια, δούλους και δούλες. Είναι καιρός τώρα για δώρα;

     Ο άνθρωπος αυτός πραγματικά δεν είχε καταλάβει πού βρισκόταν. Σε μια περίοδο που η κρίση του Θεού ήταν έτοιμη να ξεσπάσει πάνω στο λαό, ο Γιεζεί άλλα σκεπτόταν και για άλλα πράγματα ενεργούσε. Όμως μήπως το ίδιο συμβαίνει και με μας; Καθώς βλέπουμε την κρίση πάνω σε μια αρνησίθεη ανθρωπότητα να πλησιάζει, τι κάνουμε, πώς ενεργούμε;

     Η τιμωρία του Γιεζεί ήταν παραδειγματική. Τιμωρήθηκε με την ίδια ασθένεια που είχε ο Νεεμάν και μαζί μ' αυτόν τιμωρήθηκαν και οι απόγονοί του. Έπειτα έφυγε από τον κύριό του "και εξήλθεν απ' έμπροσθεν αυτού λελεπρωμένος ως χιών".

      Ποια τα λάθη του Γιεζεί :

1/ Αγνόησε ότι η αγάπη για τα χρήματα είναι η ρίζα όλων των κακών (Α' Τιμοθέου Σ/6: 10). 

2/ Υποχώρησε στις σαρκικές επιθυμίες για πλούτο και χρήμα (Α' Πέτρου Β/2: 11).

3/ Είπε ψέματα στον προφήτη του Θεού (Κολοσσαείς Γ/3: 9).

4/ Έκανε κακή και παράνομη χρήση της εξουσίας που είχε ως άνθρωπος του Θεού (Α' Κορινθίους  Θ/9: 18).

 5/ Έδωσε μια κακή εντύπωση για τη χάρη του Θεού σ' έναν άνθρωπο που ήταν εθνικός (Α' Τιμοθέου Σ/6: 12).

       Ο Απ. Παύλος  αναφέρει στην επιστολή "Α' Κορινθίους" (Ι/10: 11): "Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων". ---

Ωδή στη μικρή δούλη (εδ. 3).

Φτωχό αγριολούλουδο...

χέρι σκληρό και ξένο

άπονα σε ξερίζωσε

και τώρα φυτεμένο

στο περιβόλι του οχτρού, 

-ήρεμο γιασεμάκι-

σκόρπισε γύρω ευωδιές 

και φέρε τ' αεράκι

 

στου Νεεμάν το σπιτικό, 

ολόδροσο από τη Σιών, 

γενού κρινάκι των Σαρρών

και μίλα ξέθαρρα γι' Αυτόν. 

Μην σε θαμπώνει η πορφύρα,

ούτε τ' ασήμι κι' ο χρυσός, 

μέσα απ' το γέλιο είν' η πίκρα

πίσω απ' τη δόξα ο λεπρός

Μην σε φοβίζει η οχλαγωγή 

αυτών που κράζουν "ζήτω", 

σήμερα φίλοι, αύριο οχτροί, 

σαν θα χαθεί το σκήπτρο. 

Να μην ντραπείς, κόρη μου εσύ, 

μη κοκκινήσεις, σκλάβα, 

η Αλήθεια πρέπει ν' ακουστεί 

να 'ναι καυτή σα λάβα.

Κι' αν δεις στο διάβα π' οδηγεί 

σε στράτες ματωμένες, 

να μη σ' ακολουθεί κανείς 

απ' τους πολλούς που λένε

πως είναι δούλοι μου πιστοί, 

να μη δειλιάσεις, νέα μου εσύ.

Τράβα ανηφόρι το στρατί 

Δεν είναι όλοι Ισραήλ....

Κι' ακόμα, σκλάβα, να σου πω:

Μείνε ανώνυμη, μικρή,

να σε γνωρίζω μόνο εγώ, 

λούλουδο αγνό, δεν σου αρκεί;

                    Σπύρος Ι. Πορτινός.