Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ κεφ. ΚΕ : 1 - 42. ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ- ΑΒΙΓΑΙΑ.

Η ΑΒΙΓΑΙΑ.

βιβλίο "Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ",  κεφ. ΚΕ/25, εδ.  1 - 42.

 1 ΚΑΙ ο Σαμουήλ πέθανε και ολόκληρος ο Ισραήλ συγκεντρώθηκαν, και τον έκλαψαν, και τον ενταφίασαν στο σπίτι του στη Ραμά. Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και κατέβηκε στην έρημο Φαράν. 
2 Υπήρχε δε στη Μαών ένας άνθρωπος, του οποίου τα κτήματα ήσαν στον Κάρμηλο, και ο άνθρωπος αυτός ήταν υπερβολικά πλούσιος, και είχε 3.000 πρόβατα, και 1.000 γίδες και κούρευε τα πρόβατά του στον Κάρμηλο. 
3 Και το όνομα του ανθρώπου ήταν Νάβαλ το δε όνομα της γυναίκας του ήταν Αβιγαία και η μεν γυναίκα του ήταν καλή σε σύνεση, και ωραία στην όψη ο άνθρωπος, όμως, αυτός ήταν σκληρός, και κακός στις πράξεις του καταγόταν δε από τη γενεά τού Χάλεβ. 
4 Και ο Δαβίδ στην έρημο άκουσε, ότι ο Νάβαλ κούρευε τα πρόβατά του. 
5 Και έστειλε ο Δαβίδ δέκα νέους, και είπε ο Δαβίδ στους νέους: Ανεβείτε στον Κάρμηλο, και πηγαίνετε στον Νάβαλ, και χαιρετήστε τον εξ ονόματός μου 
6 και πείτε του: Πολύχρονος να είσαι! Ειρήνη και σε σένα, ειρήνη και στο σπίτι σου, ειρήνη και σε όλα όσα έχεις! 
7 Και, τώρα, άκουσα ότι έχεις κουρευτές δες, τους ποιμένες σου, που ήσαν μαζί μας, δεν τους βλάψαμε ούτε χάθηκε σ' αυτούς κάτι, όλο τον καιρό που ήσαν στον Κάρμηλο 
8 ρώτησε τους νέους σου, και θα σου πουν. Αας βρουν, λοιπόν, χάρη στα μάτια σου αυτοί οι νέοι επειδή, σε καλή ημέρα ήρθαμε δώσε, παρακαλούμε, στους δούλους σου ό,τι έρθει στο χέρι σου, και στον γιο σου τον Δαβίδ. 
9 Και καθώς οι νέοι τού Δαβίδ ήρθαν, μίλησαν στον Νάβαλ, σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, στο όνομα του Δαβίδ, και σταμάτησαν. 
10 Αλλ' ο Νάβαλ απάντησε στους δούλους τού Δαβίδ, και είπε: Τι είναι ο Δαβίδ; Και ποιος είναι ο γιος του Ιεσσαί; Πολλοί δούλοι είναι σήμερα, που αποσκιρτούν κάθε ένας από τον κύριό του 
11 Θα πάρω, λοιπόν, το ψωμί μου, και το νερό μου, και το σφαχτό μου, που έσφαξα για τους κουρευτές μου, και θα τα δώσω σε ανθρώπους που δεν ξέρω από πού είναι; 
12 Και οι νέοι τού Δαβίδ στράφηκαν στον δρόμο τους, και αναχώρησαν, και καθώς ήρθαν ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα αυτά τα λόγια. 
13 Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες του: Ζωστείτε κάθε ένας τη ρομφαία του και ο Δαβίδ παρόμοια ζώστηκε τη δική του ρομφαία κι ανέβηκαν πίσω από τον Δαβίδ περίπου 400 άνδρες 200, όμως, έμειναν κοντά στην αποσκευή. 
14 Ένας από τους νέους, όμως, ανήγγειλε στην Αβιγαία, τη γυναίκα τού Νάβαλ, λέγοντας: Δες, ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές από την έρημο για να χαιρετήσουν τον κύριό μας, κι εκείνος τους έδιωξε 
15 οι άνδρες, όμως, στάθηκαν σε μας πολύ καλοί, και δεν υποστήκαμε βλάβη ούτε χάσαμε κανένα ζώο, όσον καιρό συναναστραφήκαμε μαζί τους, όταν ήμασταν στα χωράφια 
16 ήσαν σαν ένα τείχος γύρω μας, και νύχτα και ημέρα, όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί τους βόσκοντας τα πρόβατα 
17 Τώρα, λοιπόν, γνώρισε και δες τι θα κάνεις εσύ επειδή, αποφασίστηκε κακό ενάντια στον κύριό μας, και ενάντια σε ολόκληρο το σπίτι του μια που είναι άνθρωπος δύστροπος, ώστε κανένας δεν μπορεί να του μιλήσει. 
18 Τότε, η Αβιγαία βιάστηκε, και πήρε 200 ψωμιά, και δύο αγγεία κρασί, και πέντε ετοιμασμένα πρόβατα, και πέντε μέτρα φρυγανισμένο σιτάρι, και 100 δέσμες σταφίδες, και 200 πίττες από σύκα, και τα έβαλε επάνω σε γαϊδούρια. 
19 Και είπε στους νέους της: Προπορεύεστε μπροστά μου δέστε, εγώ έρχομαι έπειτα από σας. Στον Νάβαλ, όμως, τον άνδρα της, δεν το φανέρωσε. 
20 Και καθώς αυτή, καθισμένη επάνω σε ένα γαϊδούρι, κατέβαινε κάτω από τη σκέπη τού βουνού, να, ο Δαβίδ και οι άνδρες του κατέβαιναν προς αυτήν και τους συνάντησε. 
21 Και ο Δαβίδ είχε πει: Στ' αλήθεια, μάταια φύλαξα όλα όσα αυτός είχε στην έρημο, και δεν χάθηκε τίποτε από όλα τα αποκτήματά του και μου ανταπέδωσε κακό αντί για καλό 
22 έτσι να κάνει ο Θεός στους εχθρούς του Δαβίδ, και έτσι να προσθέσει, αν μέχρι το πρωί αφήσω αρσενικό από όλα τα πράγματά του. 
23 Και καθώς η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, βιάστηκε, και κατέβηκε από το γαϊδούρι, και έπεσε μπροστά στον Δαβίδ μπρούμυτα, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος. 
24 Και έπεσε στα πόδια του, και είπε: Επάνω μου, επάνω μου, κύριέ μου, ας είναι αυτή η αδικία και ας μιλήσει, παρακαλώ, η δούλη σου στα αυτιά σου, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου. 
25 Ας μη δώσει καμιά προσοχή, παρακαλώ, ο κύριός μου σε τούτον τον δύστροπο άνθρωπο, τον Νάβαλ επειδή, σύμφωνα με το όνομά του, τέτοιος είναι Νάβαλ είναι το όνομά του, και αφροσύνη είναι μαζί του εγώ, όμως, η δούλη σου δεν είδα τους νέους τού κυρίου μου, που είχες στείλει. 
26 Τώρα, λοιπόν, κύριέ μου, ζει ο Κύριος και ζει η ψυχή σου, ο Κύριος βέβαια σε κράτησε από το να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με το χέρι σου τώρα, μάλιστα, οι εχθροί σου, κι εκείνοι που ζητούν κακό στον κύριό μου, ας είναι όπως ο Νάβαλ! 
27 Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου. 
28 Συγχώρησε, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου επειδή, ο Κύριος θα κάνει στον κύριό μου κατοικία ασφαλή, για τον λόγο ότι, ο κύριός μου μάχεται τις μάχες τού Κυρίου, και σε σένα κακία δεν βρέθηκε ποτέ. 
29 Αν και σηκώθηκε άνθρωπος που σε καταδιώκει, και ζητάει την ψυχή σου, η ψυχή όμως του κυρίου μου θα είναι δεμένη στον δεσμό τής ζωής κοντά στον Κύριο τον Θεό σου τις δε ψυχές των εχθρών σου, αυτές θα τις εκσφενδονίσει μέσα από τη σφενδόνη. 
30 Και όταν ο Κύριος κάνει στον κύριό μου σύμφωνα με όλα τα αγαθά που μίλησε για σένα, και σε κάνει κυβερνήτη επάνω στον Ισραήλ, 
31 δεν θα είναι αυτό σκάνδαλο σε σένα ούτε πρόσκομμα καρδιάς στον κύριό μου ή ότι έχυσες αναίτιο αίμα ή ότι ο κύριός μου εκδίκησε τον εαυτό του όμως, όταν ο Κύριος αγαθοποιήσει τον κύριό μου, τότε θυμήσου τη δούλη σου. 
32 Και ο Δαβίδ είπε στην Αβιγαία: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου 
33 και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου 
34 επειδή, στ' αλήθεια, ζει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που με εμπόδισε από το να κακοποιήσω, αν δεν έσπευδες νάρθεις σε συνάντησή μου, δεν θάμενε στον Νάβαλ μέχρι την αυγή αρσενικός άνθρωπος. 35 Και ο Δαβίδ πήρε από το χέρι της τα όσα τού έφερε και της είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου με ειρήνη δες, εισάκουσα τη φωνή σου, και τίμησα το πρόσωπό σου. 
36 Και η Αβιγαία ήρθε στον Νάβαλ και να, είχε στο σπίτι του συμπόσιο, σαν συμπόσιο βασιλιά και η καρδιά τού Νάβαλ ήταν μέσα του εύθυμη, και ήταν υπερβολικά μεθυσμένος γι' αυτό δεν του ανήγγειλε τίποτε, μικρό ή μεγάλο, μέχρι την αυγή. 
37 Το πρωί, όμως, αφού ο Νάβαλ είχε ξεμεθύσει, η γυναίκα του φανέρωσε σ' αυτόν αυτά τα πράγματα και η καρδιά του νεκρώθηκε μέσα του, και έγινε σαν πέτρα. 
38 και ύστερα από δέκα ημέρες, ο Κύριος χτύπησε τον Νάβαλ, και πέθανε. 
39 Και όταν ο Δαβίδ άκουσε ότι ο Νάβαλ πέθανε, είπε: Ευλογητός ο Κύριος, που έκρινε την κρίση μου για τον ονειδισμό μου, που έγινε από τον Νάβαλ, και εμπόδισε τον δούλο του από κακό και την κακία τού Νάβαλ ο Κύριος έστρεψε επάνω στο κεφάλι του! Και ο Δαβίδ έστειλε και μίλησε στην Αβιγαία, για να την πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 
40 Και καθώς οι δούλοι τού Δαβίδ ήρθαν στην Αβιγαία, στον Κάρμηλο, της μίλησαν, λέγοντας: Ο Δαβίδ μάς έστειλε σε σένα, για να σε πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 
41 Και σηκώθηκε, και προσκύνησε μπρούμυτα μέχρι το έδαφος, και είπε: Δες, ας είναι η δούλη σου υπηρέτρια για να πλένει τα πόδια των δούλων τού Κυρίου μου. 
42 Και η Αβιγαία έσπευσε, και σηκώθηκε, και ανέβηκε σε ένα γαϊδούρι, με πέντε κορίτσια της, που ακολουθούσαν από πίσω της και πήγε πίσω από τους απεσταλμένους τού Δαβίδ, και έγινε γυναίκα του.

        ΣΧΟΛΙΑ :

    Ο θάνατος του προφήτη Σαμουήλ έβαλε τέλος στην περίοδο των Κριτών, η οποία κάλυψε ένα χρονικό διάστημα 300 χρόνων, από το 1.400 π.Χ. έως το 1.100 π.Χ. Το έθνος είχε γίνει πλέον μοναρχία. Οι απόγονοι του Δαβίδ θα ήταν για πάντα πια στον θρόνο του Ισραήλ. Απ’ αυτούς θα προερχόταν ο Χριστός, που θα αποτελούσε τη μεγάλη εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού. Ο βαθύς σεβασμός που έτρεφαν όλοι για το Σαμουήλ φαίνεται στο θρήνο που έκανε ολόκληρο το έθνος, όταν εκείνος πέθανε.

     Μετά το θάνατο του προφήτη ο Δαβίδ κατέβηκε στην έρημο Φαράν, στο νότιο τμήμα του βασιλείου του Ιούδα, για να βρεθεί προφανώς όσο μακρύτερα γινόταν από το βασιλιά Σαούλ και τα φονικά σχέδια που είχε εναντίον του. Βρισκόμαστε στην εποχή που το πάθος, το μίσος του βασιλιά Σαούλ κατά του Δαβίδ έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Ξεφεύγοντας από το Σαούλ ο Δαβίδ έρχεται και στον Αρχιερέα Αχιμέλεχ, στον οποίο ο Δαβίδ είπε ψέματα ότι βρισκόταν σε μυστική αποστολή για λογαριασμό του βασιλιά. Κατόπιν του ζήτησε λίγα καρβέλια ψωμί. Το μόνο που υπήρχε όμως ήταν αγιασμένο ψωμί που το χρησιμοποιούσαν για τη λατρεία στο ναό (Λευιτικον ΚΔ/24: 5-9). Ο ιερέας του το έδωσε με την προϋπόθεση ότι οι άντρες του είχαν φυλαχτεί καθαροί, τουλάχιστον από γυναίκα, τις τελευταίες μέρες. Ο Δαβίδ του απάντησε ότι οι άνδρες ήταν καθαροί. Έτσι δόθηκαν στο Δαβίδ οι "άρτοι της προθέσεως" από το θυσιαστήριο. Πολύ αργότερα ο Κύριος Ιησούς Χριστός ενέκρινε τούτη την πράξη του ιερέα. "Οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον προς αυτόν· Ιδού, οι μαθηταί σου πράττουσιν ό,τι δεν συγχωρείται να πράττηται το σάββατον. Ο δε είπε προς αυτούς· Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ' αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους;" (Ματθαίος ΙΒ/12:  2-4).

      Από εκεί ο Δαβίδ διέφυγε  στο  στρατόπεδο των  Φιλισταίων,  προσποιούμενος  μάλιστα τον  τρελό μπροστά   στο   βασιλιά  της  Γαθ,  τον  Αγχούς  (Α'  Σαμουήλ  ΚΑ/21: 14).  Στη  συνέχεια  πέρασε  και από  άλλες  περιοχές μαζί με 600 οπαδούς που τον ακολούθησαν περιπλανιόταν στα βουνά.  Η  Κάρμηλος,   που   αναφέρεται   στο   εδ.  2,   δεν   είναι  το  όρος  Κάρμηλος,  εκεί   που   ο   Προφήτης Ηλίας   προσευχήθηκε  μπροστά  στους  ιερείς  του  Βάαλ  και  έπεσε  φωτιά από το Θεό και κατέκαψε το   θυσιαστήριό του,  με   το  μοσχάρι  που είχε θέσει πάνω σ’ αυτό, για να δείξει τη δύναμη του Θεού. (Α' Βασιλεών ΙΗ/18: 38),  αλλά βρίσκεται στα βόρεια, κοντά στην πόλη Μαών.

     Εκεί  είχε πάει   ένας πολύ πλούσιος κτηνοτρόφος της περιοχής, που ονομαζόταν Νάβαλ, για να κουρέψει τα πρόβατά του. Ο Δαβίδ έστειλε 10 στρατιώτες για να του ζητήσουν τρόφιμα για τους άντρες του. Ήταν συνήθεια της εποχής αυτοί που περιπλανιόνταν στα βουνά, να ζητούν κάποιο δώρο από τους κτηνοτρόφους της περιοχής, για να μπορέσουν να ζήσουν, ως αντάλλαγμα για την προστασία που παρείχαν στα κοπάδια τους. Ο Νάβαλ είχε 3.000 πρόβατα και 1.000 κατσίκια. Εκείνη την εποχή το κούρεμα των προβάτων ήταν ένα σημαντικό γεγονός και κάθε βράδυ τσοπάνηδες και κουρευτές γλεντοκοπούσαν. Ο Νάβαλ μπορεί να ήταν πλούσιος, αλλά ήταν και πολύ δύστροπος, τσιγκούνης, εγωιστής. Όταν έφτασαν οι σύντροφοι του Δαβίδ, συνάντησαν το Νάβαλ και του ζήτησαν να τους δώσει κάποιες προμήθειες. Η απάντηση του Νάβαλ γεμάτη με εγωισμό και βαρβαρότητα ήταν κατηγορηματική και ταυτόχρονα προσβλητική για το Δαβίδ και τους συντρόφους τους. "Τι είναι αυτά που μου ζητάτε, τους απάντησε! Να πάρω εγώ το ψωμί μου και το νερό μου (σπάνιο είδος για τα μέρη εκείνα) και τα σφαχτά μου, που έχω ετοιμάσει για τους κουρευτές μου, για τη μεγάλη γιορτή του κουρέματος και να τα δώσω στους αντάρτες του Δαβίδ; Και ποιος είναι αυτός ο Δαβίδ; Το βρήκαμε τώρα να ξεσηκώνονται οι δούλοι και να βαράνε τα αφεντικά τους και τους έδιωξε".

     Οι σύντροφοι του Δαβίδ γύρισαν πίσω άπρακτοι, ντροπιασμένοι και όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε τα γεγονότα, αγανάκτησε εξαιτίας του καλού που είχε κάνει στο Νάβαλ, που είχε προστατεύσει τα ποίμνιά του και της προσβλητικής συμπεριφοράς την οποία εκείνος επέδειξε. Έτσι ετοίμασε μια ομάδα από ανθρώπους του, για να κατέβει στους καταυλισμούς του Νάβαλ και να τα κάνει όλα στάχτη. Κάποιος από τους βοσκούς του Νάβαλ όμως πήγε και ενημέρωσε τη γυναίκα του, την Αβιγαία. Ήταν μια πλούσια, όμορφη γυναίκα και από ό,τι φαίνεται από την ιστορία μας και με πολύ και διορατικό μυαλό.

     Όταν λοιπόν η γυναίκα αυτή πληροφορήθηκε τα γεγονότα, σκέφτηκε γρήγορα, σωστά και ψύχραιμα. Χωρίς καν να πει τίποτα στον άντρα της ετοίμασε 200 καρβέλια αχνιστό ψωμί, 2 μεγάλα ασκιά κρασί, 5 πρόβατα γδαρμένα, καθαρισμένα και καλοψημένα, 20 κιλά σιτάρι, 100 μπάλες ξερές σταφίδες και 200 τσαπέλες ξερά σύκα. Όλα αυτά τα φόρτωσε σε γαϊδούρια και ξεκίνησε με μια ομάδα βοσκών να συναντήσει το Δαβίδ, ο οποίος ερχόταν μανιασμένος, για να πάρει εκδίκηση.

      Μόλις έφτασε στο Δαβίδ, έπεσε στα πόδια του, τον παρακάλεσε και ανέλαβε η ίδια όλες τις ευθύνες για την επιπόλαια συμπεριφορά του άντρα της. «Μην τον παρεξηγείς αφέντη μου», Νάβαλ τον λένε και Νάβαλ (άφρων) είναι. Του εξήγησε ότι εκείνη δεν ήξερε τίποτα για όλα όσα συνέβησαν. Ζητούσε να τη συγχωρήσει και θύμισε στο Δαβίδ ότι ο Κύριος θέλει να τον εμποδίσει από το να κάνει φόνους και ότι ο Θεός ήταν Εκείνος που θα τιμωρούσε τους εχθρούς του Δαβίδ. Η γυναίκα αυτή είχε την πνευματική διορατικότητα να διακρίνει ότι ο Δαβίδ ήταν ο εκλεκτός του Θεού και τον επαίνεσε ειλικρινά, γιατί πολεμούσε γι’ Αυτόν. Με θάρρος και παρρησία λοιπόν είπε στο Δαβίδ ότι θα ήταν πολύ καλύτερα, όταν θα γίνει βασιλιάς του Ισραήλ, να μην έχει στη συνείδησή του το αίμα των ανθρώπων του Νάβαλ, να μην έχει στη συνείδησή του, ότι αυτός πήρε εκδίκηση για τον εαυτόν του και δεν άφησε τους εχθρούς του στην κρίση και την εκδίκηση του Θεού! Εσύ, κύριε, δέξου τα δώρα μου και μη μας καταστρέψεις. Εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού μας. Ο Κύριος θα κάνει εκδίκηση για σένα, θα εξοντώσει τους εχθρούς σου και θα σε κάνει βασιλεία.

     Ο Δαβίδ, που δεν ήταν κακός άνθρωπος, εντυπωσιάστηκε από την έξυπνη και διπλωματική συμπεριφορά της και αφού την άκουσε με πολλή προσοχή, την ευχαρίστησε που τον εμπόδισε να καταστρέψει τον Νάβαλ. Έτσι ο Δαβίδ άφησε τον άφρονα Νάβαλ στα χέρια του Κυρίου, δέχτηκε τα δώρα της γυναίκας και το μεγάλο κακό που θα ερχόταν σταμάτησε εκεί.

       Θα  πρέπει να ευγνωμονούμε το Θεό, που βρήκε τρόπους και έστειλε τους σωστούς ανθρώπους στη ζωή μας, για να μας υποδείξουν το θέλημά Του, να μας κατευθύνουν, να μας βοηθήσουν, ώστε να καταλάβουμε τα μυστήρια του Θεού που ήταν κρυμμένα (Ματθαίος ΙΓ/13: 35), εκείνα τα οποία δε γνωρίζουν σοφοί και δυνατοί του αιώνος τούτου, τα οποία ο Θεός αποκάλυψε στα "μικρά και τα εξουθενωμένα" (Α' Κορινθίους  Α/1: 28).

        Αλήθεια τι στάση ήταν αυτή που κράτησε αυτή η γυναικά! Με φόβο Θεού, με λογική και σύνεση εργάστηκε για την ειρήνη. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθαίος Ε/5: 9) τέτοια παραδείγματα ασφαλώς θα είχε στο μυαλό του. Η γυναίκα αυτή εργάστηκε με σύνεση με πνευματική ωριμότητα, εργάστηκε για την ειρήνη, ενάντια στο κακό και ακύρωσε όλα τα σχέδια του ανθρωποκτόνου άρχοντα, του εχθρού της ψυχής.

     Ειλικρινά πόσες φορές, σαν πιστοί του Θεού, σταθήκαμε με τόση σύνεση και πνευματική ωριμότητα μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στην κοινωνία, για να δούνε οι άνθρωποι τα ειρηνοποιά μας σχέδια, για να ξεχωρίσουμε από το πνεύμα και τους ανθρώπους της εποχής μας, που είναι: Πόλεμοι, μάχες, αίμα. Έτι θα εκτιμήσουν οι άνθρωποι τα έργα μας και καθώς θα μας υποδεικνύουν, για τα ειρηνοποιά μας έργα και τη σύνεση μας, εμείς να δείχνουμε Εκείνον και να λέμε ότι ο Θεός είναι η ειρήνη μας.

     Πόσες φορές με την απερίσκεπτη τακτική μας εμποδίσαμε ανθρώπους από το να έρθουν πιο κοντά και να γνωρίσουν τον «άρχοντα της ειρήνης»; (Ησαΐας Θ/9: 6). Το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπος (Πράξεις Δ/4: 12), τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό. Να γνωρίσουν εκείνον που προσφέρει άφθονη ειρήνη, όχι όπως η ειρήνη των ανθρώπων που στην ουσία είναι ταραχή και πόλεμος, αλλά την ειρήνη τη δική Του (Ιωάννης ΙΔ/14: 27). Πόσες φορές σε κάτι που έπραξε ο  συνάνθρωπός μας δε σκεφτήκαμε να ενεργήσουμε Βιβλικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να δώσουμε έτσι τη σωστή μαρτυρία για τη δόξα Εκείνου.

     Αντίθετα φανήκαμε ταχείς προς το κακό, προς εκείνο που ήταν αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Η γυναίκα αυτή ήταν παιδί του Θεού. Το συμπεραίνουμε από τη στάση που τήρησε. Ενώ θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της και να τον επαινέσει για τη στάση που κράτησε, κάτι το οποίο πολλές φορές εμείς συμβιβασμένοι με το "πνεύμα" του κόσμου έχουμε κάνει στη ζωή μας, έκανε κάτι άλλο. Εργάστηκε για την ειρήνη, για το καλό, εφάρμοσε στη ζωή της πρακτικά το Λόγο και το Πνεύμα του Θεού. Να από που συμπεραίνουμε ότι ήταν παιδί του θεού, ένας ώριμος πνευματικός άνθρωπος.

     Αλήθεια πόσες φορές οι άνθρωποι γύρω μας οδηγήθηκαν σε παρόμοια συμπεράσματα για τη δική μας ζωή. Όταν η Αβιγαία αργά το βραδύ γύρισε στον καταυλισμό, βρήκε τον άντρα της να τρώει και να πίνει ευρισκόμενος εκτός εαυτού ατο μεθύσι. Τι να του πει εκείνη την ώρα τον άφησε και πήγε για ύπνο. Πόσο συνετή στάθηκε και αυτή την ώρα! Την άλλη μέρα του διηγήθηκε τα καθέκαστα και πώς τον είχε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο. Εκείνος, ακόμα και εκείνη τη στιγμή, έγινε "θηρίο". Αλήθεια πόσο δύσκολα ταπεινώνεται ο ασεβής άνθρωπος. Μετά από δέκα μέρες του ήρθε αποπληξία και πέθανε, αφήνοντας πίσω του όλο τον πλούτο, που με τόσο εγωισμό είχε μαζέψει για τον εαυτόν του.

     Όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε το θάνατό του, έστειλε μηνυτές και ζήτησε από την Αβιγαία να γίνει γυναίκα του. Μια τέτοια στάση ο Κύριος δε θα τη λησμονήσει. Την ψυχή που θα εργαστεί για την ειρήνη σε τούτη τη ζωή, την ειρήνη στον συνάνθρωπο, στην οικογένεια, στο περιβάλλον, αυτή την ψυχή δε θα τη λησμονήσει ο Κύριος, αλλά μια μέρα θα την καλέσει κοντά του. Εκεί είναι η θέση της «μακάριοι οι ειρηνοποιοί υιοί θεού κληθήσονται». Δηλαδή θα πάρουν τιμητική θέση δίπλα στο Θεό και θα ονομαστούν παιδιά Του, άνθρωποι που έχουν τη φύση του Θεού. Ω! τι δόξα, τι τιμή, για την Αβιγαία, αλλά και για τον καθένα από μας που θα περπατήσει με τον ίδιο τρόπο!

      Πολλές φορές βλέπουμε μια διαμάχη, μία διάφορα μεταξύ συνανθρώπων μας. Ας είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε για να αποκατασταθεί η σχέση τους και να επικρατήσει ειρήνη μεταξύ τους. Μπορεί κάποιος να μας έβλαψε σε κάτι τότε ας σκεφτούμε ότι ο συμβιβασμός δεν είναι πάντα κακός, αντίθετα πολλές φορές είναι η μόνη σωστή λύση. Μόνον οι λύσεις που είναι σύμφωνες με το πνεύμα του θεού οδηγούν στην ειρήνη, αλλά χρειάζεται να υπάρχει μέσα μας διάθεση για ειρήνη, πνεύμα Θεού θα το λέγαμε, να υπάρχει πολλή προσευχή, ώστε να μπορεί ο Κύριος να μας χρησιμοποιήσει στο δύσκολο ρόλο του ειρηνοποιού. Τότε δε θα είμαστε απλά κερδισμένοι, αλλά θα είμαστε «μακάριοι» και η θέση μας θα είναι δίπλα σε Εκείνον, δίπλα στον πλάστη και δημιουργό μας.

      Από την ιστορία αυτή δύο πολύτιμα συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε:

    1/ Όποιος υψώνει τον εαυτόν του, θα ταπεινωθεί. (τον Νάβαλ τον θανάτωσε ο Θεός). Εκείνη που ταπείνωσε τον εαυτόν της, υψώθηκε και έγινε γυναίκα του βασιλιά (Λουκάς ΙΔ/14: 11}.

    2/ Η υπόθεση του Κυρίου, η υπόθεση της ειρήνης στο περιβάλλον μας ας είναι πάνω απ’ όλα. Πουθενά ο Λόγος του Θεού δεν κατακρίνει την Αβιγαία ότι έκανε κάποιο λάθος, ότι παραβίασε τη σειρά που ο Κύριος είχε ορίσει ή ότι σφετερίστηκε τη θέση την οποία είχε. Αντίθετα με τη σωστή και ώριμη στάση της έσωσε έναν άνθρωπο και την οικογένειά του από την καταστροφή (Νάβαλ) και διαφύλαξε έναν άνθρωπο του Θεού από την εκτέλεση μιας απόφασης, την οποία είχε λάβει κάτω από συνθήκες θυμού και αγανάκτησης.

      Η Αβιγαία εργάστηκε για την ειρήνη και μέσα στην ιστορία αποτέλεσε ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. ---

"Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ", κεφ. ΙΗ/18, εδ. 1 - 8. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΖΕΚΙΑΣ

βιβλίο "Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ", κεφ.  ΙΗ/18, εδ. 1 - 8.        (Παλαιά Διαθήκη)

1 ΚΑΙ στον τρίτο χρόνο τού Ωσηέ, γιου τού Ηλά, του βασιλιά τού Ισραήλ, βασίλευσε ο Εζεκίας, ο γιος τού Άχαζ, του βασιλιά τού Ιούδα. 
2 Όταν βασίλευσε, ήταν ηλικίας 25 χρόνων και βασίλευσε 29 χρόνια στην Ιερουσαλήμ. Και το όνομα της μητέρας του ήταν Αβί, θυγατέρα τού Ζαχαρία. 
3 Και έκανε το ευθύ μπροστά στον Κύριο, σύμφωνα με όλα όσα έκανε ο Δαβίδ ο πατέρας του. 
4 Αυτός αφαίρεσε τους ψηλούς τόπους, και κατέσπασε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση και κατασύντριψε το χάλκινο φίδι, που ο Μωυσής είχε κάνει επειδή, μέχρι τις ημέρες εκείνες οι γιοι Ισραήλ θυμίαζαν σ' αυτό και το αποκάλεσε Νεουσθάν. 
5 Είχε ελπίσει επάνω στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ και ύστερα απ' αυτόν, δεν στάθηκε όμοιός του ανάμεσα σε όλους τους βασιλιάδες τού Ιούδα, αλλ' ούτε πριν απ' αυτόν 
6 επειδή, είχε προσκολληθεί στον Κύριο δεν απομακρύνθηκε από του να τον ακολουθεί, αλλά τήρησε τις εντολές του, που ο Κύριος είχε προστάξει στον Μωυσή. 
7 Και ο Κύριος ήταν μαζί του όπου έβγαινε, κατευοδωνόταν και αποστάτησε ενάντια στον βασιλιά τής Ασσυρίας, και δεν τον δούλεψε. 
8 Αυτός πάταξε τους Φιλισταίους, μέχρι τη Γάζα και τα σύνορά της, από πύργο φυλάκων μέχρι οχυρή πόλη.

          ΣΧΟΛΙΑ :

      Υπάρχουν πουλιά που γεννάνε τα αυγά τους σε ξένες φωλιές, όπως ο κούκος κ.α. Τα άλλα πουλιά μαζί με τα δικά τους κλωσάνε και το ξένα Μια φορά σε ένα κοτέτσι μια κότα έκλωθε κάποια αυγά. Όταν ήρθε η ώρα και βγήκαν τα πουλιά, δύο από αυτά ήταν διαφορετικά από τα άλλα. Καθώς μεγάλωναν σιγά – σιγά, η διαφορά φαινόταν όλο και πιο πολύ. Αυτά τα πουλιά ξεχώριζαν, ήταν άσχημα, είχαν πιο μεγάλα πόδια, διαφορετικά φτερά, άλλη συμπεριφορά. Τα άλλα τα κορόιδευαν. Φαινόνταν τούτα τα πουλιά να μην τα χωράει το κοτέτσι. Πολλές φορές κοίταζαν προς τα πάνω, έκαναν προσπάθεια να πετάξουν. Καθώς είχαν μεγαλώσει αρκετά, μια μέρα, όπως έτρωγαν μέσα στο κοτέτσι, ακούστηκε πολύ ψηλά στον ουρανό μια κραυγή, ένα κρώξιμο. Καθώς τα "παράξενα" τούτα πουλιά το άκουσαν, άφησαν το φαγητό, σήκωσαν τα κεφάλια τους ψιλά έχοντας μια έντονη ανησυχία. Ακολούθησε ηρεμία και μετά από λίγο η κραυγή αυτή ξανακούστηκε. Τότε τα δύο πουλιά πήραν όση φορά μπορούσαν, πέταξαν ψιλά και χάθηκαν προς τον ουρανό. Τα άλλα κοτόπουλα που έμειναν πίσω  αναρωτιόνταν γιατί  έφυγαν, που πήγαν, θα χαθούν! Πώς άφησαν τη σιγουριά του κοτετσιού, την ασφάλεια, την τροφή... Κανένα δεν μπορούσε να καταλάβει τι έγινε και πώς έγινε. Όμως τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα; Τούτα τα δύο πουλιά δεν ήτανε κοτόπουλα, ήταν αετόπουλα. Καθώς άκουσαν την κραυγή ενός αετού που περνούσε από ψηλά, κατάλαβαν ποια ήταν, κατάλαβαν για πού προορίζονταν, κατάλαβαν ότι ήταν αετόπουλα, κατάλαβαν ότι δεν ήταν για το κοτέτσι, αλλά ήταν για μεγάλα ύψη, εκεί όπου ελεύθερα πετούν οι αϊτοί. Ήταν αετόπουλα…... δεν ήτανε κοτόπουλα......

    Τούτος ο άνθρωπος για τον οποίο διαβάσαμε, που το όνομά του ήταν ΕΖΕΚΙΑΣ, ήταν πνευματικά ένα αετόπουλο. Ήταν γιος του Άχαζ και  βασίλευσε στο βασίλειο του Ιούδα από το 716 έως το 687 πΧ συνολικά βασίλευσε 29 χρόνια και όταν ανέλαβε τη Βασιλεία ήταν 25 ετών.

    Ο λόγος του Θεού μας λέει σχετικά με τον Εζεκία: «δεν στάθηκε όμοιός του κανένας έπειτα απ’ αυτόν, ούτε πριν απ’ αυτόν» (ΙΗ/18: 5). Καθώς παρατηρεί κανείς τη ζωή του, εύλογα γεννάται το ερώτημα. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του; Όταν ήρθε στην εξουσία ο Εζεκίας το νότιο βασίλειο του Ιούδα ήταν ουσιαστικά υποτελής των Ασσυρίων. Η βασιλεία του έφερε μεγάλη αναμόρφωση. Ηγήθηκε μιας σταυροφορίας ενάντια σε κάθε μορφή ειδωλολατρίας, καταστρέφοντας ακόμα και τους "ιερούς τόπους" και το χάλκινο φίδι, που είχε υψώσει ο Μωυσής μέσα στην έρημο, μετά από υπόδειξη του Θεού, για τη θεραπεία του λαού από τα δαγκώματα των φιδιών. Το γεγονός αναφέρεται στο βιβλίο των "Αριθμών" (κεφ. ΚΑ/21). Το χάλκινο αυτό φίδι το είχαν κάνει είδωλο οι Ισραηλίτες και θυμιάτιζαν σ' αυτό και το προσκυνούσαν. Μάλιστα το είχαν ονομάσει «Νεχουσθάν», που σημαίνει στην κυριολεξία «χάλκινο είδωλο φιδιού».

    Ο Εζεκίας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους βασιλιάδες στο βασίλειο του Ιούδα και το στήριγμά του ήταν ένα και μοναδικό, η πίστη του στο Θεό. Μελετώντας τη ζωή του όπως μας την περιγράφει ο Λόγος του Θεού, παρατηρούμε ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του.

 1/ «Έλπισε επί τον Κύριον» ( Βασιλέων Β΄ ΙΗ : 5).

 Δεν  είχε την ελπίδα του στον ισχυρό στρατό, δεν ήλπιζε σε ανθρώπινα συστήματα, στην ανθρώπινη ευφυΐα. Είναι νωπά στη μνήμη όλων μας τα συνθήματα: Ο σοσιαλισμός ή ο Κομουνισμός ή ο Φιλελευθερισμός θα φέρουν την ισότητα, την ευημερία, την ειρήνη των λαών. Δεν μπόρεσαν τίποτα απ’ όλα αυτά να επιφέρουν τα ανθρώπινα συστήματα, αντίθετα κατέρρευσαν από μόνα τους. Τούτος ο άνθρωπος ο Εζεκίας, δεν ήλπισε σε ανθρώπους, μορφωμένους, οικονομικά ισχυρούς ή άλλους. Η Ελπίδα του ήταν ο Θεός. Στον ψαλμό ΡΚΑ/121: 2 αναφέρεται. «Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη πόθεν θέλει έλθει η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην». Αλήθεια, πόσο βαθιά είχε πιάσει το νόημα. Ο λόγος τους Θεού μας λέει ότι είναι «επικατάρατος όστις ελπίζει επί άνθρωπον» (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Ο Εζεκίας όλες του τις ελπίδες τις ακούμπησε στον Κύριο. «Όποιος ελπίσει επ’ Αυτόν δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα» (Ησαΐας ΚΗ/28: 16). Είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος να απελευθερωθεί από κάθε τι γήινο και ανθρώπινο και να αποθέσει την ελπίδα του στο ζωντανό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό του ουρανού. Τούτο είναι προϋπόθεση για την επιτυχία μας. Πόσες αποτυχίες αλήθεια γνωρίσαμε όλοι τον «καιρόν της αγνοίας» καθώς δε γνωρίζαμε τον Κύριο και προσπαθούσαμε να στηριχθούμε σε άλλα πράγματα. Ευχαριστούμε το Θεό, γιατί μια μέρα άνοιξε τα μάτια μας και πουλήσαμε όλους τους "μαργαρίτες" που είχαμε μαζέψει στη ζωή μας, για να αγοράσουμε τον έναν το μεγάλο, τον ανεκτίμητο, τον λαμπρό "μαργαρίτη", τον Ιησού Χριστό. (Ματθαίος ΙΓ/13: 46).

 2/ «Προσεκολλήθη εις τον Κύριον» (εδ. 6).

 Καθώς «έλπισε επί τον Κύριον», προσεκολλήθη εις τον Κύριον. Εδώ πλέον μιλάμε για μια άλλη σχέση, για μια σχέση ζωής. Πώς κολλάει το χταπόδι ή η βδέλλα πάνω στο βράχο, έτσι προσκολλήθηκε και ο Εζεκίας πάνω στον Κύριο. Παραχωρήθηκε στον Κύριο τελείως. Έδωσε την πρωτοπορία μέσα στη ζωή του στον Κύριο. Ο Κύριος να οδηγεί, να νουθετεί, να διδάσκει, να αποκαλύπτει, να διατάζει. Τα πάντα στον Κύριο. Καμιά σκιά, τίποτε δεν κράτησε για τον εαυτόν του ο Εζεκίας. Τι ωραίο τούτο το βήμα! Έχεις, ψυχή, προσκολληθεί στον Κύριο; Έχεις αφήσει τα πάντα στα χέρια του Κυρίου; Εάν ναι η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη, εάν όχι η αποτυχία είναι σίγουρη, γιατί τίποτα γήινο, τίποτα ανθρώπινο δε θα ευοδωθεί.

3/ «Δεν απεμακρύνθη απ’ όπισθεν αυτού». (εδάφ. 6).

 Τα δύο τελευταία εδάφια είναι σε απόλυτη σχέση και εξάρτηση μεταξύ τους. Ο Κύριος μας θέλει «προσκολλημένους» και «σταθερούς». Πόσο ασταθής είναι ο άνθρωπος! Ολόκληρη η ιστορία λαών, αλλά και ανθρώπων αποτυπώνεται σε σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις τους με το Θεό. Ο Κύριος μας θέλει σταθερούς, όχι σαν το κύμα της θάλασσας που πάει πότε μπροστά και πότε πίσω (Εφεσίους Δ/4: 14). Όχι τι μία είμαι του Κυρίου και την άλλη δεν είμαι. Μήπως πρέπει να προετοιμαστώ ακόμα, για να πάω στον Κύριο; Μεγάλα παιγνίδια έπαιξε ο εχθρός της ψυχής με τούτα τα διλήμματα. Ο Κύριος και σήμερα καλεί την κάθε ψυχή να έλθει κοντά Του και να προσκολληθεί σ’ Αυτόν. Όπως είσαι, μην αναβάλεις, γιατί "σήμερα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, σήμερα είναι καιρός σωτηρίας" (Β' Κορινθίους Σ/6: 2). Ο Κύριος περιμένει τον καθένα να πάει κοντά Του, όπως είναι. Φανταστείτε τον "άσωτο" να περίμενε να καθαριστεί από τις βρομιές των γουρουνιών και να έλθει στον Πατέρα του. Ποτέ δε θα καθαριζόταν, ποτέ δεν θα ερχόταν στον Κύριο και ποτέ δε θα σωζόταν. Στην κατάσταση που ήταν ο Πατέρας τον πλησίασε και τον κατεφίλησε στο βρώμικο τράχηλο (Λουκάς ΙΕ/15: 20). Αυτή είναι η αγάπη του Πατέρα. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού για τον κάθε χαμένο, για τον κάθε αμαρτωλό άνθρωπο που ειλικρινά θα μετανοήσει για τη ζωή του. Πολέμησε με μεγάλους εχθρούς ο Εζεκίας, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στην πορεία της ζωής του, όμως δεν απομακρύνθηκε από τον Κύριο. Διακρινόταν για μια ζωή συνέπειας, συνέχειας και συμπόρευσης με τον Κύριο. Μαζί με τον προκάτοχό του τον Δαβίδ ήταν έτοιμος να ψάλλει: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου» (Ψαλμός ΚΓ/23: 1).

4/ «Εφύλαξε τας εντολάς Του». (εδ. 6).
    Φύλαξε τις εντολές του Θεού, όπως ο Θεός τις είχε δώσει στο Μωυσή. Πόσο πιο πολύ εμείς σήμερα θα πρέπει να φυλάμε τις εντολές του Θεού, όπως αυτές αναφέρονται μέσα στο γραπτό Λόγο του. Στην επιστολή "Α΄ Ιωάννου", εδαφ. 2,3 αναφέρεται: «Εκ τούτου γνωρίζομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν». Διότι «αυτή είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τα εντολάς αυτού και αι εντολαί αυτόύ βαρεία δεν είναι» (Α' Ιωάννου Ε/5: 3). Οι εντολές του Θεού για τον άνθρωπο του κόσμου είναι ανυπέρβλητες. Όμως για το παιδί του Θεού δεν είναι βαριές. Το μεγάλο βάρος το σηκώνει ο Κύριος, που ακολουθεί πάντοτε το δικό Του παιδί. Όμως υπάρχει και εδώ μια προϋπόθεση, για να φυλάξει κανείς τις εντολές τους Θεού, θα πρέπει να τις γνωρίζει. Και για να τις γνωρίζει θα πρέπει αδιάκοπα να μελετά το λόγο του Θεού. Η μεγαλύτερη ασφάλεια στην πνευματική μας ζωή είναι η καθημερινή μελέτη του λόγου του Θεού. Η «μάχαιρα του πνεύματος» (Εφεσίους Σ : 17) με την οποία καλούμεθα να αγωνιστούμε μέσα σ’ έναν κόσμο που αρνείται το Θεό, θα πρέπει κάθε στιγμή να είναι "τροχισμένη" με τη μελέτη, για να μπορεί να φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

5/ «Εκαμε το ευθές ενώπιον του Κυρίου» (εδ. 3).

Εδώ είμαστε ακριβώς στην καρδιά του μυστικού της επιτυχίας του Εζεκία. Ο δρόμος και η πορεία του προς το Θεό ήταν ένα ίσο μονοπάτι. Όχι σήμερα εδώ, αύριο αλλού, όχι αλλαγή πορείας, όχι σήμερα ναι αύριο όχι. Τούτη την ευθεία πορεία μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος γνωρίζει και ο Θεός. Δεν μπορούν πολλές φορές οι άλλοι άνθρωποι να αντιληφθούν την πορεία του συνανθρώπου τους απέναντι στον Κύριο. Στην επιστολή "Β΄ Πέτρου" (Β/2: 15), ο Κύριος προειδοποιεί: «Αφήσαντες την ευθείαν οδόν και ακολούθησαν την οδόν του Βαλαάμ όστις ηγάπησεν τον μισθόν της αδικίας». Είναι ένα φοβερό πνευματικό κατάντημα τούτο. Ο Κύριος που "ερευνά νεφρούς και καρδίας" (Ιερεμίας ΙΑ/11: 20) γνωρίζει κάθε στιγμή σε τι κατάσταση βρίσκεται η καρδιά του κάθε ανθρώπου, από την οποία καρδιά πηγάζουν τα πάντα, εκείνα που οδηγούν σε ευλογία και εκείνα που οδηγούν σε κατάρα. Ας είναι ευθεία η σχέση μας με το Θεό, για να δούμε ευλογίες, για να δούμε θαυμαστά αποτελέσματα.

    Τούτος ο άνθρωπος δεν έμεινε σ’ αυτά μόνον. «αφήρεσε…. κατέθραυσε….. κατέκοψε». Εδώ βλέπουμε ένα δυναμικό επαναστάτη που αγωνίζεται για τη δόξα του Θεού. Παραμένει ασυμβίβαστος και ενεργεί με αποκλειστικό γνώμονα το θέλημα του Θεού και τη Σωτηρία του λαού του, ο οποίος βρισκόταν σε πλάνη και είχε απομακρυνθεί από το ζωντανό και αληθινό Θεό. Ένας λαός που είχε ξεχάσει τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού και είχε ξεπέσει στη λατρεία των ειδώλων. Πόση ανάγκη είχε ο λαός τούτος την ασυμβίβαστη στάση του Εζεκία! Πόση ανάγκη το έχουν και στη δική μας περίπτωση οι άνθρωποι που μας περιβάλουν, καθώς βρίσκονται στην ίδια πνευματική κατάσταση. Η σιωπή σε κρίσιμες στιγμές ονομάζεται συμβιβασμός, ονομάζεται υποχώρηση, πολλές φορές ταύτιση. Όλα τούτα είναι πραγματικά ένας γόρδιος δεσμός που μόνον η προσευχή μπορεί να οπλίσει χέρι του πιστού ανθρώπου και με μίας να κόψει τους δεσμούς, αυτούς με τους οποίους ο εχθρός έχει δέσει τον κόσμο όλον. Αφαίρεσε..., κατέθραυσε...., κατέκοψε.....

6/ «Ανοιξε τις θύρες του Οίκου του Κυρίου». (ΚΘ/29: 3).

     Τι ωραίο είναι τούτο. Να ανοίγουμε "πόρτες" στην πνευματική μας ζωή για τη σωτηρία και άλλων πολυτίμων ψυχών και να μην κλείνουμε το δρόμο σε όλους όσους θέλουν να εισέλθουν. Είχε πραγματικά εγκαταλειφθεί ο Θεός από το λαό Του. Ο 25χρονος Εζεκίας με τη βοήθεια του Θεού δε συμβιβάζεται και δεν υποχωρεί  σε τίποτα. Σπρώχνει, διαβαίνει, ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του Ναού, ξεκινώντας μια καινούργια πορεία μέσα από την οποία θα ευλογηθεί ολόκληρος ο λαός του Θεού, καθώς κάτω από το σφυροκόπημα του ελέγχου του Εζεκία, θα μετανοήσει και θα εκζητήσει τον Κύριο. Τι θαυμαστά αποτελέσματα μπορεί να φέρει και στους γύρω μας η άκαμπτη και ασυμβίβαστη στάση μας για τα πράγματα του Θεού! Τελειώνοντας θα επαναλαμβάναμε μια φράση που ο Κύριος είχε πεί στη Σαμαρείτισα: «Τοιούτους εκζητεί ο Κύριος» (Ιωάννης Δ/4: 23). Τέτοιους ανθρώπους σαν τον Εζεκία έχει ανάγκη ο Κύριος για το Έργο Του. Τέτοιους επιζητεί να βρει και σήμερα μέσα στην εκκλησία του. «Ήτο μετ’ αυτού και κατευοδούτο όπου εξήρχετο». (εδ. 7). Τι καταξίωση τούτη από έναν Κύριο, ο οποίος είναι μισθαποδότης! (Εβραίους ΙΑ/11: 6). Έρχεται και μαζί του φέρνει το μισθό για τον καθένα από μας. Εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του θα αντιλαλήσουν τα ουράνια από το κάλεσμα του Κυρίου: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματθαίος ΚΕ/25: 23). ---

*** Σχετική δημοσίευση για το Βασιλιά του Ισραήλ Εζεκία έχει γίνει στο blog   στις 7-8-17 & στις 26-12-19.-

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ: Ένα λαμπρό ξεκίνημα - ένα άδοξο τέλος.

       Βιβλίον "Β'  ΧΡΟΝΙΚΩΝ,  κεφ. ΙΔ/14 .

1 ΚΑΙ ο Αβιά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του, και τον έθαψαν στην πόλη τού Δαβίδ και αντ' αυτού βασίλευσε ο Ασά, ο γιος του. Στις ημέρες του η γη ησύχασε δέκα χρόνια. 
2 Και ο Ασά έκανε το καλό και το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του 
3 επειδή, αφαίρεσε τα θυσιαστήρια των ξένων θεών, και τους ψηλούς τόπους, και κατασύντριψε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση 
4 και είπε στον Ιούδα να εκζητούν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, και να εκτελούν τους νόμους και τις εντολές. 
5 Ακόμα, αφαίρεσε τους ψηλούς τόπους, και τα είδωλα από όλες τις πόλεις τού Ιούδα και το βασίλειο ησύχασε μπροστά του. 
6 Και οικοδόμησε οχυρές πόλεις στη γη τού Ιούδα επειδή η γη είχε ησυχάσει, και δεν υπήρχε σ' αυτόν πόλεμος στα χρόνια εκείνα, για τον λόγο ότι ο Κύριος του είχε δώσει ανάπαυση. 
7 Γι' αυτό, είπε στον Ιούδα: Ας οικοδομήσουμε αυτές τις πόλεις, και ας κάνουμε γύρω τους τείχη, και πύργους, πύλες, και μοχλούς, εφόσον είμαστε κύριοι της γης, επειδή εκζητήσαμε τον Κύριο τον Θεό μας τον εκζητήσαμε, και μας έδωσε ολόγυρα ανάπαυση. Και οικοδόμησαν και ευοδώθηκαν. 
8 Ο Ασά, μάλιστα, είχε στρατό από τον Ιούδα 300.000, που έφερναν επιμήκεις ασπίδες και λόγχες και από τον Βενιαμίν, 280.000, ασπιδοφόρους και τοξότες όλοι αυτοί ήσαν ισχυροί με δύναμη. 
9 Και εναντίον τους βγήκε ο Αιθίοπας, ο Ζερά, με 1.000.000 στρατό, και με 300 άμαξες, και ήρθε μέχρι τη Μαρησά. 
10 Και ο Ασά βγήκε εναντίον του, και παρατάχθηκαν σε μάχη στη φάραγγα Σεφαθά, κοντά στη Μαρησά. 
11 Και ο Ασά βόησε στον Κύριο τον Θεό του, και είπε: Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησέ μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον σου. 
12 Και ο Κύριος πάταξε τους Αιθίοπες μπροστά στον Ασά, και μπροστά στον Ιούδa και οι Αιθίοπες έφυγαν. 
13 Και ο Ασά και ο λαός μαζί του τους καταδίωξαν μέχρι τα Γέραρα και έπεσαν από τους Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε δεν μπορούσαν πλέον να συνέλθουν επειδή, συντρίφτηκαν μπροστά στον Κύριο, και μπροστά στον στρατό του και πήραν λάφυρα πολλά, σε υπερβολικό βαθμό. 
14 Και πάταξαν τις πόλεις ολόγυρα από τα Γέραρα επειδή, ο φόβος τού Κυρίου έπεσε επάνω τους και λαφυραγώγησαν όλες τις πόλεις επειδή, μέσα σ' αυτές υπήρχαν πολλά λάφυρα. 
15 Ακόμα, πάταξαν και τις επαύλεις των ποιμνίων, και πήραν πολλά πρόβατα και καμήλες, και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ.

       Βιβλίον  "ΧΡΟΝΙΚΩΝ Β΄",  κεφ. ΙΕ/15,

1 ΤΟΤΕ, ήρθε το Πνεύμα τού Θεού επάνω στον Αζαρία, τον γιο τού Ωδήδ 
2 και βγήκε σε συνάντηση του Ασά, και του είπε: Ακούστε με, Ασά, και ολόκληρος ο Ιούδας και ο Βενιαμίν: Ο Κύριος είναι με σας, όταν εσείς είστε μ' αυτόν και αν τον εκζητάτε, θα βρεθεί σε σας αν, όμως, τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει 
3 πολύ καιρό μεν ο Ισραήλ στάθηκε χωρίς τον αληθινό Θεό, και χωρίς ιερέα που να διδάσκει, και χωρίς νόμο 
4 όταν, όμως, στη στενοχώρια τους γύρισαν στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, και τον εκζήτησαν, βρέθηκε σ' αυτούς 
5 και στους καιρούς εκείνους δεν υπήρχε ειρήνη στον εξερχόμενο, και στον εισερχόμενο, αλλ' υπήρχαν μεγάλες ταραχές επάνω σε όλους τους κατοίκους των τόπων 
6 και φθειρόταν έθνος από έθνος, και πόλη από πόλη επειδή, ο Θεός τούς κατέθλιβε με κάθε στενοχώρια 
7 εσείς, όμως, ενδυναμώνεστε, και ας μη είναι χαλαρωμένα τα χέρια σας επειδή, στο έργο σας θα υπάρξει μισθός. 
8 Και όταν ο Ασά άκουσε αυτά τα λόγια, και την προφητεία τού προφήτη Ωδήδ, ενδυναμώθηκε, και απέβαλε τα βδελύγματα από ολόκληρη τη γη τού Ιούδα και του Βενιαμίν, και από τις πόλεις που πήρε από το βουνό Εφραϊμ, και ανανέωσε το θυσιαστήριο του Κυρίου, που ήταν μπροστά στον πρόναο του Κυρίου. 
9 Και συγκέντρωσε ολόκληρο τον Ιούδα και τον Βενιαμίν, και εκείνους που παροικούσαν κοντά τους, από τον Εφραϊμ και τον Μανασσή, και από τον Συμεών επειδή, πολλοί από τον Ισραήλ προσχώρησαν σ' αυτόν, βλέποντας ότι ο Κύριος ο Θεός του ήταν μαζί του. 
10 Και συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ, κατά τον τρίτο μήνα, του 15ου χρόνου τής βασιλείας τού Ασά. 
11 Και πρόσφεραν στον Κύριο θυσίες, εκείνη την ημέρα, από τα λάφυρα που έφεραν, 700 βόδια, και 7.000 πρόβατα. 
12 Και μπήκαν σε συνθήκη να εκζητήσουν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, από ολόκληρη την καρδιά τους και από ολόκληρη την ψυχή τους 
13 και κάθε ένας που δεν θα εκζητήσει τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, να θανατώνεται, από μικρόν μέχρι μεγάλον, από άνδρα μέχρι γυναίκα. 
14 Και ορκίστηκαν στον Κύριο, με δυνατή φωνή, και με αλαλαγμό, και με σάλπιγγα, και με κεράτινες σάλπιγγες. 
15 Και ολόκληρος ο Ιούδας ευφράνθηκε στον όρκο επειδή, ορκίστηκαν από ολόκληρη την καρδιά τους, και τον εκζήτησαν με ολόκληρη τη θέλησή τους και βρέθηκε σ' αυτούς και ο Κύριος τους έδωσε ανάπαυση ολόγυρα. 
16 Ακόμα και τη Μααχά, τη μητέρα τού βασιλιά Ασά, την απέβαλε από το να είναι βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο στο άλσος και ο Ασά κατέκοψε το είδωλό της, και το σύντριψε και το έκαψε στον χείμαρρο των Κέδρων. 
17 Όμως, οι ψηλοί τόποι δεν αφαιρέθηκαν από τον Ισραήλ εντούτοις, η καρδιά τού Ασά ήταν τέλεια όλες τις ημέρες του. 
18 Και έφερε στον οίκο τού Θεού τα αφιερώματα του πατέρα του, και τα δικά του αφιερώματα, ασήμι, χρυσάφι, και σκεύη. 
19 Και δεν έγινε πόλεμος μέχρι τον 35ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά.

       ΣΧΟΛΙΑ:
      Ο Ασά βασίλευσε  στο νότιο βασίλειο του Ισραήλ, στο βασίλειο του Ιούδα, 40  ολόκληρα χρόνια (917 – 877). Αρχικά βλέπουμε να έχει ένα λαμπρό πνευματικό ξεκίνημα, βλέπουμε να είναι ευσεβής, να έχει φόβο Θεού,  «να στηρίζεται επί τον Κύριον»,  να υπηρετεί τον Κύριο με ζήλο, να  έχει θάρρος και αυτοπεποίθηση. Η θερμή πίστη του τον οδηγεί  σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις.  Κατήργησε τα ξένα θυσιαστήρια, γκρέμισε τους ξένους θεούς, κατέστρεψε τους υψηλούς τόπους, τα αγάλματα, κατέκοψε τα άλση, απομάκρυνε όλους αυτούς τους Σοδομίτες. Ακόμα  δε δίστασε και τη μητέρα του να αποβάλει από βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο.  Επίσης οργάνωσε  έναν άριστο στρατό   580.000 ανδρών και οχύρωσε τις πόλεις του βασιλείου του από επιθέσεις ξένων ειδωλολατρικών λαών.

    Ο Ασά μέσα από το μεγάλο ζήλο του για τα πράγματα του Θεού επέφερε μια πνευματική αναζωπύρωση στο βασίλειο του Ιούδα (νότιο βασίλειο), και πρόσταξε το λαό του να κάνουν το θέλημα του Κυρίου, του Θεού των προγόνων τους και να εφαρμόζουν το Νόμο και τις εντολές του. Επωφελούμενος την ειρήνη και την ανάπαυση που τους χάρισε ο Κύριος, προέβη σε πολλά ειρηνικά έργα: «Είπε στο λαό του Ιούδα: Ας κάνουμε επισκευές σ’ αυτές τις πόλεις και ας κτίσουμε γύρω τους τείχη και πύργους με πόρτες και αμπάρες. Τώρα πια εμείς είμαστε κύριοι της χώρας, γιατί κάναμε το θέλημα του Κυρίου του Θεού μας κι Εκείνος μας εξασφάλισε ησυχία από παντού». Το γεγονός ότι βαδίζουμε αρμονικά με τον Κύριο δε σημαίνει ότι θα πάνε όλα καλά στη ζωή μας και δε θ’ αντιμετωπίσουμε προβλήματα. Και πράγματι δεν άργησε να έρθει η δοκιμασία.

       Ενώ για δέκα σχεδόν χρόνια είχε υπάρξει ειρήνη με τους γύρω λαούς, ξαφνικά έφτασαν πολύ άσχημα νέα. Στρατός Αιγυπτιακός με αρχηγό τον Ζερά αποτελούμενος από 1.000.000 στρατιωτών είχε εισβάλει από το νότιο τμήμα του βασιλείου και απείχε 100 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ.

    Ο βασιλιάς Ασά, ο πιστός αυτός άνθρωπος του Θεού, μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, πριν κάνει ο,τιδήποτε, για να αντιμετωπίσει τον εχθρό, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και ζήτησε βοήθεια από το Θεό. Λίγα λόγια είπε, αλλά με πολύ μεγάλο νόημα, που έδειχναν το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο. Είπε λοιπόν προσευχόμενος προς το Θεό: «Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησε μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά Σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας, ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου» (Β' Χρονικών ΙΔ/14: 11).

    Με την προσευχή αυτή ο Ασά δέχεται την παντοδυναμία του Θεού. Δέχεται ότι ο Θεός μπορεί να βοηθήσει, αυτούς που έχουν πολύ δύναμη, αλλά και αυτούς που δεν έχουν δύναμη. Άλλωστε «τι είναι αδύνατον εις τον Κύριο;» (Λουκάς Α/1: 37). Έτσι λοιπόν ζητάει από το Θεό να τον βοηθήσει. Δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά στηρίζεται αποκλειστικά στον Κύριο. Μπροστά σε μια τέτοια πίστη, μπροστά σε μια τόσο θερμή προσευχή, από την ώρα που ανέθεσε το πρόβλημά του στον Κύριο, η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει ότι "ο Κύριος είναι βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι" (Ψαλμός ΜΣ/46: 1). Είναι Θεός ακούων προσευχήν (Ψαλμός ΞΕ/65: 2).

    Ο Θεός έβαλε πνεύμα πανικού στους εχθρούς τους και οι Αιθίοπες ετράπησαν σε φυγή. Τη μάχη την έδωσε ο Θεός για το λαό Του και τα στρατεύματα του εχθρού κατασυντρίφτηκαν. Μια τέτοια προσευχή είναι πρόκληση για το Θεό. «Ας μην υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου». Δε λέει εναντίον μας, γιατί έχει κάνει το πρόβλημά του πρόβλημα του Θεού. Η απάντηση του Θεού στην προσευχή του Ασά ήταν άμεση. Ο στρατός του Ασά τους κατεδίωξε μέχρι τα Γέραρα και σκοτώθηκαν Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε ήταν αδύνατο πια οι υπόλοιποι να ανασυγκροτηθούν. Αυτή η μεγάλη στρατιωτική δύναμη είχε συντριφτεί από τον Κύριο. Χτύπησαν όλες τις πόλεις γύρω από τα Γέραρα, γιατί ο τρόμος του Κυρίου είχε πέσει βαρύς επάνω τους. Ο στρατός του Ιούδα τις λεηλάτησε όλες, γιατί υπήρχαν πολλά λάφυρα σ’ αυτές. Αυτά είναι τα αποτελέσματα στη ζωή για εκείνη την ψυχή που εμπιστεύεται τον Κύριο. 

    Στην ψυχή που παίρνει το πρόβλημά της και το φέρνει μπροστά στο Θεό, με προσευχή, με πίστη, με απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον. Πόσο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός άλλου βασιλιά του Εζεκία. Όταν έλαβε μια απειλητική επιστολή από τον Ραβ-σάκη, στρατηγό του βασιλιά της Ασσυρίας,  ο Εζεκίας, έφερε την επιστολή μπροστά στον Κύριο (Β' Βασιλέων  ΙΘ/19: 14). Την έφερε για να την διαβάσει ο Κύριος και να αποφασίσει Αυτός τι να κάνει, γιατί ο Εζεκίας ήταν ανήμπορος.

    Ψυχή, φέρε το πρόβλημά σου στον Κύριο να το διαβάσει και "έλπιζε επ’ Αυτόν και Αυτός θέλει ενεργήσει" (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Τη θριαμβευτική αυτή νίκη έρχεται να ερμηνεύσει ο προφήτης Ανανί δια του πνεύματος του Θεού στον Ασά με τα εξής λόγια : «Οι Αιθίοπες και οι Λύβιοι δεν ήταν στράτευμα μέγα, μετά πολυάριθμων αμαξών και ίππων; Επειδή όμως επιστηρίχθης εις τον Κύριον, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα στου» (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 8).

    Απ’ όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι από την ώρα που θα αναθέσουμε κάποια υπόθεσή μας στο Θεό, δε σημαίνει ότι από εκείνη τη στιγμή "θα σταυρώσουμε τα χέρια" και θα περιμένουμε. Όχι αντίθετα θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που θα έχουμε στη διάθεσή μας και ο Θεός θα τα ευλογήσει και θα μας δώσει τη νίκη, αν αυτή βέβαια είναι σύμφωνη με το θέλημά Του και είναι για την οικοδομή μας. Όταν ο Ασά πληροφορήθηκε την επίθεση του εχθρού δεν είπε: Αφού θα στηρίζομαι στον Κύριο, επομένως δεν χρειάζεται να παρατάξω το στράτευμά μου απέναντι στον εχθρό. Σε κάθε περίπτωση εμείς πάντοτε θα κάνουμε εκείνο που μπορούμε να κάνουμε και ο Θεός θα το ευλογήσει και θα κάνει όλα εκείνα που είναι πέρα από τις δικές μας δυνάμεις.

     Άραγε τι ακριβώς σημαίνει: «Επιστηρίζομαι επί τον Κύριον». Σημαίνει μήπως ότι στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, αλλά και στη δύναμη του Θεού; Ασφαλώς όχι. Ο άνθρωπος του Θεού, ο Ασά, με την προσευχή που έκανε δείχνει καθαρά ότι δε στηρίζεται στη δύναμη του στρατού του, αντίθετα θεωρεί ότι ο στρατός δεν είναι απαραίτητος παράγοντας για τη νίκη, διότι λέει ότι ο Θεός δύναται να βοηθήσει και αυτούς που δεν έχουν καμία δύναμη. Ο Θεός είναι έτοιμος να επέμβει και να δώσει θαυμαστή και ασύλληπτη λύση σε ένα πρόβλημά μας, είτε εμείς διαθέτουμε κάποιες δυνάμεις, για να το αντιμετωπίσουμε, είτε δε διαθέτουμε.

    Στη μάχη που αναφέρουμε ο Ασά παραμέρισε τις δικές του δυνάμεις, τις θεώρησε, ως μηδαμινές και ζήτησε και στηρίχτηκε στο Θεό, που αποτελεί τη μόνη ασφαλή λύση. Μετά από αυτή τη ζωντανή επέμβαση του Θεού η μάχη κερδίστηκε. Η ειρήνη επανήλθε και πάλι στο βασίλειο του Ιούδα. Ο Ασά εισήλθε σε συνθήκη με τον Κύριο, αυτός και ο λαός του ύστερα από την προτροπή ενός προφήτη του Θεού, του Αζαρία, που είπε : Άκουσέ με Ασά, του είπε εσύ και όλος ο λαός των φυλών Ιούδα και Βενιαμίν. Ο Κύριος είναι μαζί σας, όταν κι εσείς είστε μαζί του. Αν τον αναζητάτε θα τον βρίσκετε, αν όμως τον εγκαταλείψετε θα σας εγκαταλείψει. (ΙΕ/15 :2). Συμφώνησαν να λατρεύουν τον Κύριο, το Θεό των προγόνων τους, με όλη την καρδιά και την ψυχή τους. Οποιοσδήποτε, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, που δεν θα λάτρευε τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ, θα θανατωνόταν. Ορκίστηκαν κιόλας στον Κύριο με δυνατές φωνές, με κραυγές και σάλπιγγες και με κέρατα κριαριών. Όλος ο λαός του Ιούδα χαίρονταν για τον όρκο τους αυτό, που τον είχαν δώσει μ’ όλη τους την καρδιά (Β' Χρονικών  ΙΕ/15: 12-15).

    Μέχρις του σημείου αυτού ο Ασά βαθμολογείται με "άριστα"! Ενεργεί σαν ένας πιστός βασιλιάς, σαν ένας άνθρωπος που έχει βαθιά και ακλόνητη πίστη στο Θεό.

    Όμως καθώς τα χρόνια περνούν, παρατηρώντας κανείς την πνευματική πορεία του ανθρώπου αυτού, με το τόσο λαμπρό και εντυπωσιακό ξεκίνημα, θα λέγαμε ότι η σχέση του με το Θεό ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία. Αντί να γίνεται όλο και πιο "θερμός", γίνεται πιο "χαλαρός" με τα πράγματα του Θεού. Αντί να γίνεται «έτι άγιος» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11), θα δούμε παρακάτω ότι ζει μια συμβιβασμένη ζωή αρκετά μακριά από το θέλημα του Θεού, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι μέσα στο θέλημα του Θεού. Είναι αυτή μια αρνητική κατάσταση, που πολλές φορές συναντάται μέσα στην πνευματική ζωή χριστιανών ανθρώπων. Ενώ ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό, με πολλή όρεξη την πνευματική τους πορεία, στη συνέχεια γίνονται χαλαροί, ενώ ταυτόχρονα νομίζουν ότι ο Θεός ευαρεστείται στην στάση τους αυτή και ότι είναι σωστοί απέναντι στα πράγματα του Θεού. Πολλές φορές μάλιστα νομίζουν ότι ο Θεός είναι μαζί τους, όπως ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση του Σαμψών, ο οποίος δε γνώριζε ότι ο Θεός εξαιτίας της άστατης ζωής του και της κακής συμπεριφοράς του είχε απομακρυνθεί από κοντά του (Κριτές ΙΣ/16: 20).

    Ας μελετήσουμε το επόμενο κεφάλαιο 

    βιβλίο. Β' Χρονικών , κεφ. ΙΣ/16.

   

1 Στον 36ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά, ο Βαασά, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, ανέβηκε ενάντια στον Ιούδα, και οικοδόμησε τη Ραμά, για να μη αφήνει κανέναν να βγαίνει ούτε να μπαίνει προς τον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα. 
2 Τότε, ο Ασά έβγαλε το ασήμι και το χρυσάφι από τους θησαυρούς τού οίκου τού Κυρίου, και του παλατιού τού βασιλιά, και τα έστειλε στον Βεν-αδάδ, τον βασιλιά τής Συρίας, που κατοικούσε στη Δαμασκό, λέγοντας: 
3 Ας γίνει συνθήκη ανάμεσα σε μένα και σε σένα, όπως υπήρχε και ανάμεσα στον πατέρα μου και τον πατέρα σου δες, σου έστειλα ασήμι και χρυσάφι πήγαινε, διάλυσε τη συνθήκη σου, που έχεις με τον Βαασά, τον βασιλιά τού Ισραήλ, για να αναχωρήσει από μένα. 
4 Και ο Βεν-αδάδ εισάκουσε τον βασιλιά Ασά, και έστειλε τους αρχηγούς των δυνάμεών του ενάντια στις πόλεις τού Ισραήλ και πάταξαν την Ιιών, και τη Δαν, και την Αβέλ-μαϊμ, και όλες τις αποθήκες των πόλεων του Νεφθαλί. 
5 Και καθώς ο Βαασά το άκουσε, σταμάτησε να οικοδομεί τη Ραμά, και εγκατέλειψε το έργο του. 
6 Και ο βασιλιάς Ασά παρέλαβε ολόκληρο τον Ιούδα, και σήκωσαν τις πέτρες τής Ραμά, και τα ξύλα της, με τα οποία οικοδομούσε ο Βαασά και μ' αυτά οικοδόμησε τη Γαβαά και τη Μισπά. 
7 Και κατά τον καιρό εκείνο, ο Ανανί, ο βλέπων, ήρθε στον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα, και του είπε: Επειδή, στηρίχθηκες επάνω στον βασιλιά τής Συρίας, και δεν στηρίχθηκες επάνω στον Κύριο τον Θεό σου, γι' αυτό ο στρατός τού βασιλιά τής Συρίας ξέφυγε από το χέρι σο 
8 οι Αιθίοπες και οι Λίβυοι δεν ήσαν μεγάλος στρατός, με πολυάριθμες άμαξες και καβαλάρηδες; Επειδή, όμως, στηρίχθηκες στον Κύριο, τους παρέδωσε στο χέρι σου 
9 δεδομένου ότι, τα μάτια τού Κυρίου περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, για να φανεί δυνατός σε όσους έχουν την καρδιά τους τέλεια προς αυτόν σε τούτο έπραξες με αφροσύνη γι' αυτό, στο εξής θα έχεις πολέμους. 
10 Και ο Ασά οργίστηκε ενάντια στον βλέποντα, και τον έβαλε σε φυλακή επειδή, για το πράγμα αυτό αγανάκτησε εναντίον του. Και ο Ασά κατέθλιψε μερικούς από τον λαό κατά τον καιρό εκείνο. 
11 Και δέστε, οι πράξεις τού Ασά, οι πρώτες και οι τελευταίες, δέστε, είναι γραμμένες στο βιβλίο των βασιλιάδων τού Ιούδα και του Ισραήλ. 
12 Και ο Ασά αρρώστησε στα πόδια του στον 39ο χρόνο τής βασιλείας του, μέχρις ότου η αρρώστια του έγινε πολύ μεγάλη όμως, ούτε στην αρρώστια του εκζήτησε τον Κύριο, αλλά τους γιατρούς. 
13 Και ο Ασά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του και πέθανε τον 41ο χρόνο τής βασιλείας του. 
14 Και τον έθαψαν στον τάφο του, που είχε σκάψει για τον εαυτό του στην πόλη τού Δαβίδ, και τον έβαλαν επάνω σε κρεβάτι γεμάτο από ευωδία και διάφορα μυρεψικά αρώματα και του έκαναν μια υπερβολικά μεγάλη καύση.

      ΣΧΟΛΙΑ :

    Ο Θεός είχε ήδη δώσει εντολή όλοι οι Ισραηλίτες να τελούν τις εθνικές τους γιορτές στις ίδιες ημερομηνίες και στον ίδιο τόπο την Ιερουσαλήμ. Να είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού. Ένας όμως βασιλιάς του βόρειου βασιλείου ήθελε να αποκόψει τους υπηκόους του από το να μεταβαίνουν στην Ιερουσαλήμ, η οποία ανήκε στο νότιο βασίλειο. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «το τριακοστό έκτο έτος της βασιλείας του Ασά, ο Βασά, βασιλιάς του Ισραήλ (βόρειο βασίλειο) πήγε να πολεμήσει τον Ιούδα και οχύρωσε τη Ραμά, για να εμποδίσει το βασιλιά Ασά και τους κατοίκους του Ιούδα να κυκλοφορούν ελεύθερα από την πλευρά αυτή» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 1).

    Πάλι μια νέα μάχη αρχίζει, ένας νέος κίνδυνος, αυτή τη φορά από το βασίλειο του Ισραήλ, η οποία συνέβη 20 χρόνια μετά. Ένας κίνδυνος πολύ κατώτερος από τον προηγούμενο. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση ο Ασά, αντί να έρθει ενώπιον του Θεού, όπως είχε κάνει προηγουμένως, αγνοεί το Θεό και προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά του με ανθρώπινα μέσα.

    Για το σκοπό αυτό σπεύδει να βρει το βασιλιά της Συρίας, το Βεναδάδ και με διπλωματικό τρόπο κατόρθωσε μυστικά να τον εξαγοράσει με χρήματα, έτσι ώστε να διακόψει τη συμφωνία φιλίας που είχε συνάψει και να τον στρέψει εναντίον των αδελφών του, εναντίον του Βαασά βασιλιά του βόρειου Ισραήλ και να σταματήσει την οικοδόμηση της Ραμά. Αυτό και έγινε. Ο λαός του Θεού είχε χωριστεί εξαιτίας της αμαρτίας του Σολομώντος σε δύο κρατίδια (Α'  Βασιλέων ΙΑ/11: 9-13). Στο βόρειο βασίλειο με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια όπου κατοικούσαν οι 10 φυλές και στο νότιο βασίλειο, στο οποίο κατοικούσαν δύο φυλές του Ιούδα και Βενιαμίν, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Στην κατάσταση αυτή έφτασαν να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου και με άνομα μέσα να προσπαθεί ο καθένας από τους δύο να προσεταιριστεί τις δυνάμεις στρατευμάτων που δε γνώρισαν τον Θεό, που είναι Σύριοι, που στρέφονται εναντίον του αληθινού Θεού και μέσα σε όλα αυτά να αγνοείται παντελώς ο Θεός και το θέλημά Του.

     Κατάντησαν να συμπεριφέρεται ο λαός του Θεού ως να μην υπάρχει ο ζωντανός Θεός, ο οποίος «δια κραταιάς χειρός» (Έξοδος ΙΓ/13: 3), τον είχε βγάλει μέσα από την σκλαβιά της Αιγύπτου. Δε νομίζω να υπάρχει κατώτερο σκαλοπάτι ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης, για να κατέβει παρακάτω ο λαός του Θεού, μια εκκλησία, ένας πιστός άνθρωπος.

   Τις ενέργειες αυτές του Ασά, παρά το γεγονός ότι είχαν ασφαλή έκβαση, ο Θεός δια του προφήτη Του Ανανί τις χαρακτήρισε αφροσύνη και του φανέρωσε ότι με τον τρόπο που ενήργησε, στηριζόμενος σε ανθρώπινα μέσα και όχι στο Θεό, όπως είχε κάνε με την περίπτωση των Αιθιόπων και των Λίβυων 20 χρόνια πριν, του προξένησαν διπλή ζημιά :

1/ Ο Θεός είχε στα σχέδιά του να παραδώσει στα χέρια του ολόκληρο το στράτευμα του Σύρου βασιλιά, που ήταν σύμμαχος με το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ.

2/ Τις σχέσεις του με τον Βαασά, βασιλιά του Ισραήλ, θα τις μετέτρεπε σε ειρηνικές, ενώ τώρα θα έχει συνεχώς πολέμους μαζί του.

    Τι έπρεπε να κάνει ο Ασά και κατ’ επέκτασιν ο κάθε πιστός άνθρωπος και δεν το έκανε;

1/ Δεν έπρεπε να τρομοκρατηθεί από τη συμμαχία του βορείου βασιλείου του Ισραήλ με τη Συρία, αλλά να κρατήσει την πρώτη πίστη του και να εμπιστευτεί το Θεό. Σε Αυτόν που μπορεί να βοηθήσει εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη.

2/ Να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις που είχε στη διάθεσή του, αφού πρώτα θα είχε στηριχθεί στον Κύριο, ο οποίος θα τις ευλογούσε.

3/ Με μια επίσημη προσευχή καρδιά να επικαλεστεί το όνομα του ζωντανού, του αληθινού, του αιώνιου, του μοναδικού Θεού και να αναθέσει σ’ Αυτόν το πρόβλημά του. 
     Όλα αυτά δεν τα έκανε ο Ασά, γιατί είχε "ξεχάσει" το Θεό στη ζωή του. Αγνόησε το Θεό, εξαγόρασε τον ειδωλολάτρη βασιλιά της Συρίας, δίνοντας μάλιστα από τις εισφορές που οι πιστοί έδιναν στο ναό του Σολομώντα. Να πώς εμποδίζουμε το Θεό στη ζωή μας να επέμβει.

     Ο Ασά νίκησε σ’ αυτή την περίπτωση, αλλά μόνον φαινομενικά, στην πραγματικότητα ζημιώθηκε με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ο Θεός είχε τη δική Του λύση και είναι βέβαιο ότι θα συνέβαινε και πάλι αυτό που είχε συμβεί την προηγούμενη φορά, εάν θα είχε στηριχτεί σ’ Αυτόν. Άλλωστε «οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουν όλη τη γη, για να δειχθεί δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς Αυτόν». (Β' Xρονικών  ΙΣ/16: 9). Η κρίση του Θεού ήταν: «… έπραξες απερίσκεπτα, γι’ αυτό από δω και πέρα θα έχεις πολέμους» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 7-9).     

     Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Ασά, αντί να ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού, οργίστηκε ενάντια στον προφήτη του Θεού, τον έστειλε στη φυλακή και έθλιψε και μερικούς που ήταν μαζί με τον προφήτη (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 10). Και τώρα αρχίζει η παιδεία του Θεού επάνω στον Ασά. Επιτρέπει ο Θεός να τον πιάσει μια αρρώστια στα πόδια του, που με τον καιρό έγινε πολύ επώδυνη, προφανώς για να τον αφυπνίσει πνευματικά. «Όταν μας τιμωρεί μας σωφρονίζει ο Κύριος, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί τον κόσμο» (Α΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 29-32). Όμως ο Ασά, παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, αντί να προβληματιστεί, έγινε πιο σκληρός απέναντι στο Θεό, δε μετανόησε, δεν κατέφυγε στον Κύριο, ούτε τούτη τη δύσκολη ώρα. 

    Μέχρι την τελευταία ώρα της ζωής του εμπιστεύτηκε την επιστήμη, τους γιατρούς, αγνόησε παντελώς τον Κύριο και το αποτέλεσμα; Πέθανε άδοξα μέσα σε φρικτούς πόνους, χωρίς να μετανοήσει, χωρίς να επικαλεστεί το έλεος και την αγάπη του Θεού, ο οποίος τόσο δυνατός είχε φανεί μέσα στη ζωή του και μέσα στη ζωή του λαού του.

    Ο Ασά, ένας βασιλιάς, ένας άνθρωπος που ξεκίνησε υπέροχα, προχώρησε λαμπρά, συνέχισε όμως σαρκικά, επιπόλαια και νίκησε μεν, αλλά στην ουσία νικήθηκε. Μάλιστα δε όταν δέχτηκε τον έλεγχο του Θεού, απέρριψε την παιδεία του Κυρίου (Παροιμίες Γ/3: 11), με ολέθριες συνέπειες γι' αυτόν.

    Ο Λόγος του Θεού πάντως μας συμβουλεύει: «όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων» (Α' Κορινθίους  Ι/10: 11) και επίσης μας υπενθυμίζει:

   -- «εκείνος  που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους, αυτός θα σωθεί» (Ματθαίος ΚΔ/24: 13),

 -- «επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης» (Εβραίους Γ/3: 14). ---

Βιβλίο ΑΡΙΘΜΩΝ Κεφ. ΙΓ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ

(ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ).

Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩΝ",  κεφ.  ΙΓ/13. 

1 και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: 

2 Στείλε άνδρες, για να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν, που εγώ δίνω στους γιους Ισραήλ θα στείλετε από έναν άνδρα από κάθε φυλή των πατέρων τους, κάθε έναν απ' αυτούς αρχηγόν. 

3 Και ο Μωυσής τούς έστειλε με προσταγή τού Κυρίου, από την έρημο Φαράν. Όλοι αυτοί οι άνδρες ήσαν αρχηγοί των γιων Ισραήλ. 

4 Και τούτα ήσαν τα ονόματά τους: Από τη φυλή Ρουβήν, ο Σαμμουά, ο γιος τού Σακχού 

5 από τη φυλή Συμεών, ο Σαφάτ, ο γιος τού Χορρί 

6 από τη φυλή Ιούδα, ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή 

7 από τη φυλή Ισσάχαρ, ο Ιγάλ, ο γιος τού Ιωσήφ 

8 από τη φυλή Εφραϊμ, ο Αυσή, ο γιος τού Ναυή 

9 από τη φυλή Βενιαμίν, ο Φαλτί, ο γιος τού Ραφού 

10 από τη φυλή Ζαβουλών, ο Γαδιήλ, ο γιος τού Σουδί 

11 από τη φυλή Ιωσήφ, από τη φυλή Μανασσή, ο Γαδδί, ο γιος τού Σουσί 

12 από τη φυλή Δαν, ο Αμμιήλ, ο γιος τού Γεμαλί 

13 από τη φυλή Ασήρ, ο Σεθούρ, ο γιος τού Μιχαήλ 

14 από τη φυλή Νεφθαλί, ο Νααβί, ο γιος τού Βαυσί 

15 από τη φυλή Γαδ, ο Γεουήλ, ο γιος τού Μαχί. 

16 Αυτά είναι τα ονόματα των ανδρών, που ο Μωυσής έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη και ο Μωυσής επονόμασε τον Αυσή, τον γιο τού Ναυή, Ιησού. 

17 Και ο Μωυσής τούς έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν και τους είπε: Ανεβείτε από τούτο το μέρος το μεσημβρινό, και θα ανεβείτε στο βουνό 

18 και θα θεωρήσετε τη γη, πώς είναι, και τον λαό που κατοικεί σ' αυτή, αν είναι δυνατός ή αδύνατος, λίγοι ή πολλο 

19 και πώς είναι η γη στην οποία αυτοί κατοικούν, είναι καλή ή κακή και πώς είναι οι πόλεις, που αυτοί κατοικούν, ατείχιστες ή περιτειχισμένες 

20 και πώς είναι η γη, είναι γόνιμη ή άγονη, αν υπάρχουν σ' αυτή δέντρα ή όχι και γίνεστε ανδρείοι, και φέρτε από τους καρπούς τής γης. Και οι ημέρες ήσαν οι ημέρες των πρώτων σταφυλιών. 

21 Και αφού ανέβηκαν, κατασκόπευσαν τη γη, από την έρημο Σιν, μέχρι τη Ρεώβ, προς την είσοδο Αιμάθ. 

22 Και ανέβηκαν προς το μεσημβρινό, και ήρθαν μέχρι τη Χεβρών, όπου ήσαν ο Αχιμάν, ο Σεσαϊ, και ο Θαλμαϊ, οι γιοι τού Ανάκ. (Και η Χεβρών χτίστηκε επτά χρόνια πριν από την Τάνη τής Αιγύπτου). 

23 Και ήρθαν μέχρι τη φάραγγα Εσχώλ, και έκοψαν από εκεί ένα κλήμα αμπέλου, μαζί με ένα τσαμπί σταφύλι, και το βάσταζαν δύο επάνω σε ξύλο έφεραν ακόμα και ρόδια και σύκα. 

24 Ο τόπος εκείνος ονομάστηκε φάραγγα Εσχώλ, εξαιτίας τού τσαμπιού, που έκοψαν από εκεί οι γιοι Ισραήλ. 

25 Και επέστρεψαν, αφού κατασκόπευσαν τη γη, μετά από 40 ημέρες. 

26 Και αφού πορεύτηκαν, ήρθαν στον Μωυσή, και στον Ααρών, και σε ολόκληρη τη συναγωγή των γιων Ισραήλ, στην έρημο Φαράν, στην Κάδης και έφεραν απόκριση σ' αυτούς, και σε ολόκληρη τη συναγωγή, και τους έδειξαν τον καρπό τής γης. 

27 Και ανήγγειλαν στον Μωυσή, και είπαν: Ήρθαμε στη γη, στην οποία μας έστειλες, και είναι πραγματικά γη που ρέει γάλα και μέλι και,

28 ο λαός, όμως, που κατοικεί στη γη, είναι δυνατός, και οι πόλεις περιτειχισμένες, υπερβολικά μεγάλες κι ακόμα, είδαμε εκεί και τους γιους τού Ανάκ 

29 οι Αμαληκίτες κατοικούν στη μεσημβρινή γη και οι Χετταίοι, και οι Ιεβουσαίοι, και οι Αμορραίοι, κατοικούν επάνω στα βουνά και οι Χαναναίοι κατοικούν κοντά στη θάλασσα, και στις όχθες τού Ιορδάνη. 

30 Και ο Χάλεβ κατασίγασε τον λαό μπροστά στον Μωυσή, και είπε: Ας ανέβουμε αμέσως, και ας την εξουσιάσουμε επειδή, μπορούμε να την κυριεύσουμε. 

31 Οι άνθρωποι, όμως, που είχαν ανέβει μαζί του, είπαν: Δεν μπορούμε να ανέβουμε ενάντια σ' αυτόν τον λαό, επειδή, είναι δυνατότεροί μας. 

32 Και δυσφήμησαν τη γη, που κατασκόπευσαν, προς τους γιους Ισραήλ, λέγοντας: Η γη, που διαπεράσαμε για να την κατασκοπεύσουμε, είναι γη που κατατρώει τους κατοίκους της και ολόκληρος ο λαός, που είδαμε σ' αυτή, είναι άνδρες υπερμεγέθεις 

33 και είδαμε εκεί τους γίγαντες, τους γιους τού Ανάκ, που είναι από τους γίγαντες και βλέπαμε τους εαυτούς μας σαν ακρίδες, και σαν τέτοιους έβλεπαν κι αυτοί εμάς.

Βιβλίο ΑΡΙΘΜΩΝ Κεφ. ΙΔ/14:  1-45.

1ΚΑΙ ολόκληρη η συναγωγή, υψώνοντας τη φωνή της, ξέσπασε σε κραυγές, και ο λαός έκλαψε εκείνη τη νύχτα. 
2 Και όλοι οι γιοι Ισραήλ γόγγυζαν ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών, και ολόκληρη η συναγωγή τούς είπε: Είθε να πεθαίναμε στη γη τής Αιγύπτου! Ή, ακόμα, είθε να πεθαίναμε σ' αυτή την έρημο
3 και γιατί ο Κύριος μας έφερε σ' αυτή τη γη, ώστε να πέσουμε με μάχαιρα, να γίνουν διαρπαγή οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Δεν ήταν καλύτερο σε μας να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο; 
4 Και ο ένας έλεγε στον άλλον: Ας κάνουμε κάποιον αρχηγό, και ας επιστρέψουμε στην Αίγυπτο. 
5 Τότε, έπεσε ο Μωυσής, και ο Ααρών, με το πρόσωπό τους επάνω στη γη, μπροστά σε ολόκληρο το πλήθος τής συναγωγής των γιων Ισραήλ. 
6 Και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, από εκείνους που κατασκόπευσαν τη γη, διέσχισαν τα ιμάτιά τους 
7 και είπαν σε ολόκληρη τη συναγωγή των γιων Ισραήλ, τα εξής: Η γη, που διαπεράσαμε για να την κατασκοπεύσουμε, είναι γη αγαθή, σε υπερβολικό βαθμό 
8 αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, τότε θα μας φέρει σ' αυτή τη γη, και θα τη δώσει σε μας, γη που ρέει γάλα και μέλι 
9 μόνον, μη αποστατείτε ενάντια στον Κύριο ούτε να φοβάστε τον λαό τής γης επειδή, αυτοί είναι για μας ψωμάκι η σκέπη τους αποσύρθηκε από πάνω τους, και ο Κύριος είναι μαζί μας μη τους φοβάστε. 
10 Και ολόκληρη η συναγωγή είπε να τους λιθοβολήσουν με πέτρες. Και η δόξα τού Κυρίου φάνηκε επάνω στη σκηνή τού μαρτυρίου, σε όλους τούς γιους Ισραήλ. 
11 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Μέχρι πότε αυτός ο λαός θα με παροργίζει; Και μέχρι πότε δεν θα πιστεύουν σε μένα, ύστερα από όλα τα σημεία, που έκανα ανάμεσά τους; 
12 Θα τους χτυπήσω με θανατικό, και θα τους εξολοθρεύσω, και θα σε κάνω έθνος μεγαλύτερο και δυνατότερο απ' αυτούς. 
13 Και ο Μωυσής είπε στον Κύριο: Τότε, η Αίγυπτος θα το ακούσει επειδή, εσύ ανέβασες αυτό τον λαό με τη δύναμή σου από ανάμεσά τους
14 και θα το πουν στους κατοίκους αυτής της γης που άκουσαν ότι, εσύ, Κύριε, είσαι ανάμεσα σ' αυτό τον λαό, ότι εσύ, Κύριε, φαίνεσαι πρόσωπο με πρόσωπο, και η νεφέλη σου στέκεται επάνω τους, κι εσύ προπορεύεσαι απ' αυτούς την ημέρα μέσα σε στύλο νεφέλης, και τη νύχτα μέσα σε στύλο φωτιάς. 
15 Αν, λοιπόν, θανατώσεις αυτό τον λαό σαν έναν άνθρωπο, τότε τα έθνη, που άκουσαν το όνομά σου, θα πουν, λέγοντας. 
16 Επειδή, ο Κύριος δεν μπορούσε να φέρει αυτό τον λαό στη γη, που ορκίστηκε σ' αυτούς, γι' αυτό τους κατέστρεψε στην έρημο. 
17 Και τώρα, σε παρακαλώ, ας μεγαλυνθεί η δύναμη του Κυρίου μου, με τον τρόπο που είπες, λέγοντας. 
18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, που συγχωρεί ανομία και παράβαση, και με κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο, ανταποδίδοντας την ανομία των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς. 
19 Συγχώρεσε, παρακαλώ, την ανομία αυτού του λαού, σύμφωνα με το μεγάλο σου έλεος, και καθώς συγχώρεσες αυτόν τον λαό από την Αίγυπτο και μέχρι τώρα. 
20 Και ο Κύριος είπε: Τους συγχώρεσα, σύμφωνα με τον λόγο σου 
21 αλλά, ζω εγώ, και ολόκληρη η γη θα γεμίσει από τη δόξα τού Κυρίου. 
22 Επειδή, όλοι οι άνδρες, που είδαν τη δόξα μου, και τα σημεία μου, που έκανα στην Αίγυπτο και στην έρημο, με παρόργισαν ήδη δέκα φορές, και δεν υπάκουσαν στη φωνή μου, 
23 βέβαια, δεν θα δουν τη γη, που ορκίστηκα στους πατέρες τους κανένας από εκείνους που με παρόργισαν δεν θα τη δει. 
24 Αλλά, τον δούλο μου τον Χάλεβ, επειδή έχει μέσα του άλλο πνεύμα, και με ακολούθησε εντελώς, αυτόν θα τον φέρω στη γη, μέσα στην οποία μπήκε, και το σπέρμα του θα την κληρονομήσει. 
25 (Οι Αμαληκίτες, όμως, και οι Χαναναίοι κατοικούν στην κοιλάδα). Αύριο στραφείτε, και πηγαίνετε στην έρημο, προς τον δρόμο τής Ερυθράς Θάλασσας. 
26 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας: 
27 Μέχρι πότε θα υποφέρω αυτή την πονηρή συναγωγή, όσα αυτοί γογγύζουν εναντίον μου; Άκουσα τους γογγυσμούς των γιων Ισραήλ, που γογγύζουν εναντίον μου. 
28 Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, καθώς εσείς μιλήσατε στα αυτιά μου, έτσι βέβαια και θα κάνω σε σας 
29 τα πτώματά σας θα πέσουν σ' αυτή την έρημο και όλοι όσοι απαριθμήθηκαν από σας, σε ολόκληρο το σύνολο του αριθμού σας, από 20 χρόνων κι επάνω, όσοι γόγγυσαν εναντίον μου, 
30 εσείς, βέβαια, δεν θα μπείτε στη γη, για την οποία ορκίστηκα να σας κατοικίσω σ' αυτή, εκτός του Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή και του Ιησού, του γιου τού Ναυή 
31 αλλά, τα παιδιά σας, που είπατε ότι θα γίνουν διαρπαγή, αυτά θα τα φέρω μέσα, και θα γνωρίσουν τη γη, που εσείς καταφρονήσατε 
32 και τα πτώματά σας θα πέσουν μέσα σ' αυτή την έρημο 
33 και τα παιδιά σας θα περιπλανιόνται στην έρημο 40 χρόνια, και θα φέρουν επάνω τους την ποινή της πορνείας σας, μέχρις ότου διαφθαρούν τα πτώματά σας στην έρημο 
34 σύμφωνα με τον αριθμό των ημερών, που κατασκοπεύσατε τη γη, 40 ημέρες, θεωρούμενης κάθε μιας ημέρας για έναν χρόνο, 40 χρόνια θα φέρετε επάνω σας τις ανομίες σας, και θα γνωρίσετε την εγκατάλειψή μου. 
35 Εγώ ο Κύριος μίλησα βέβαια, αυτό θα το κάνω σε ολόκληρη αυτή την πονηρή συναγωγή, που συγκεντρώθηκε εναντίον μου σ' αυτή την έρημο θα εξολοθρευτούν, κι εκεί θα πεθάνουν. 
36 ΚΑΙ οι άνθρωποι, που ο Μωυσής έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη, που, όταν γύρισαν, έκαναν ολόκληρη τη συναγωγή να γογγύσει εναντίον του, δυσφημώντας τη γη, 
37 και οι άνθρωποι εκείνοι που δυσφήμησαν τη γη, πέθαναν μέσα στην πληγή, μπροστά στον Κύριο.
38 Και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, επέζησαν, από τους ανθρώπους εκείνους, που πήγαν να κατασκοπεύσουν τη γη. 
39 ΚΑΙ ο Μωυσής μίλησε τα λόγια αυτά προς όλους τους γιους Ισραήλ και ο λαός πένθησε υπερβολικά. 
40 Και αφού σηκώθηκαν ενωρίς το πρωί, ανέβηκαν στην κορυφή τού βουνού, λέγοντας: Να, εμείς, θα ανέβουμε οπωσδήποτε στον τόπο, που ο Κύριος μας υποσχέθηκε, επειδή αμαρτήσαμε. 41 Και ο Μωυσής είπε: Γιατί εσείς παραβαίνετε την προσταγή τού Κυρίου; Τούτο, σίγουρα, δεν θα ευοδωθεί 42 μη ανεβαίνετε επειδή, ο Κύριος δεν είναι μαζί σας για να μη χτυπηθείτε μπροστά στους εχθρούς σας 
43 επειδή, οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι είναι εκεί μπροστά σας, και θα πέσετε με μάχαιρα για τον λόγο ότι, ξεκλίνατε από τον Κύριο, γι' αυτό ο Κύριος δεν θα είναι μαζί σας. 
44 Αλλ' αυτοί αποτόλμησαν να ανέβουν στην κορυφή τού βουνού η κιβωτός, όμως, της διαθήκης τού Κυρίου, και ο Μωυσής, δεν κινήθηκαν μέσα από το στρατόπεδο. 
45 Τότε, οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι, που κατοικούσαν στο βουνό εκείνο, κατέβηκαν και τους χτύπησαν, και τους καταδίωξαν, μέχρι τηνΟρμά.

Βιβλίο ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΊ  κεφ. ΙΔ/14.

1 ΚΑΙ αυτοί είναι οι τόποι που οι γιοι Ισραήλ κληρονόμησαν στη γη Χαναάν, που κληροδότησαν σ' αυτούς ο Ελεάζαρ ο ιερέας, και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και οι αρχηγοί των πατριών των φυλών των γιων Ισραήλ. 
2 Με κλήρο έγινε η κληρονομιά των εννιά αυτών φυλών και του μισού τής φυλής, καθώς ο Κύριος πρόσταξε διαμέσου τού Μωυσή. 
3 Επειδή, ο Μωυσής είχε δώσει την κληρονομιά των δύο φυλών και του μισού τής φυλής από την περιοχή που είναι πέρα από τον Ιορδάνη στους Λευίτες, όμως, δεν έδωσε κληρονομιά ανάμεσά τους. 
4 Επειδή, οι γιοι τού Ιωσήφ ήσαν δύο φυλές, του Μανασσή και του Εφραϊμ και δεν έδωσαν στους Λευίτες μερίδιο στη γη, παρά πόλεις για να κατοικούν, μαζί με τα προάστιά τους, για τα κτήνη τους, και για την περιουσία τους. 
5 Καθώς ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή, έτσι έκαναν οι γιοι Ισραήλ, και διαμοίρασαν τη γη. 
6 ΚΑΙ οι γιοι τού Ιούδα ήρθαν στον Ιησού στα Γάλγαλα, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, ο Κενεζαίος, του είπε: Εσύ ξέρεις τον λόγο που ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, τον άνθρωπο του Θεού, για μένα και για σένα, στην Κάδης-βαρνή 
7 ήμουν ηλικίας 40 χρόνων όταν με έστειλε ο Μωυσής, ο δούλος τού Κυρίου, από την Κάδης-βαρνή, για να κατασκοπεύσω τη γη και ανήγγειλα σ' αυτόν έναν λόγο, που ήταν στην καρδιά μου
8 οι αδελφοί μου, όμως, που ανέβηκαν μαζί μου, νέκρωσαν την καρδιά τού λαού εγώ, όμως, ακολούθησα τον Κύριο τον Θεό μου ολοκληρωτικά 
9 και εκείνη την ημέρα ο Μωυσής ορκίστηκε, λέγοντας: Η γη, που πάτησαν τα πόδια σου, εξάπαντος θα είναι δική σου κληρονομιά, και των γιων σου, παντοτινά επειδή, ακολούθησες τον Κύριο τον Θεό μου, ολοκληρωτικά 
10 και τώρα, δες, ο Κύριος, καθώς είπε, με φύλαξε ζωντανό τα 45 αυτά χρόνια, από την ημέρα που ο Κύριος μίλησε αυτό τον λόγο στον Μωυσή, όταν ο Ισραήλ πορευόταν στην έρημο και τώρα, δες, εγώ είμαι σήμερα ηλικίας 85 χρόνων 
11 και σήμερα ακόμα είμαι δυνατός, όπως την ημέρα που με έστειλε ο Μωυσής όπως ήταν τότε η δύναμή μου, για πόλεμο, και για να βγαίνω και να μπαίνω 
12 τώρα, λοιπόν, δώσε μου αυτό το βουνό, για το οποίο ο Κύριος μίλησε εκείνη την ημέρα επειδή, εσύ άκουσες εκείνη την ημέρα, ότι εκεί είναι οι Ανακείμ, και μεγάλες οχυρωμένες πόλεις αν ο Κύριος είναι μαζί μου, εγώ θα μπορέσω να τους διώξω, όπως ο Κύριος είπε. 
13 Και ο Ιησούς τον ευλόγησε, και έδωσε στον Χάλεβ, τον γιο τού Ιεφοννή, τη Χεβρών για κληρονομιά. 
14 Γι' αυτό, η Χεβρών αποκαταστάθηκε ως κληρονομιά τού Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή, του Κενεζαίου, μέχρι σήμερα, επειδή ακολούθησε τον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, ολοκληρωτικά. 
15 Και το όνομα της Χεβρών ήταν άλλοτε Κιριάθ-αρβά και ο Αρβά ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος ανάμεσα στους Ανακείμ. Και η γη ησύχασε από τον πόλεμο.

       ΣΧΟΛΙΑ :

     O λαός Ισραήλ ύστερα από πολλές περιπέτειες και μεγάλους κινδύνους μέσα στην έρημο, από τους οποίους το κραταιό χέρι του Θεού τους ελευθέρωσε, έφτασε στην πόλη Κάδης, που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από την χώρα, την οποία ο Θεός τους είχε υποσχεθεί ότι θα τους παραδώσει. Ένα μόνο ποτάμι τους χώριζε από τη γη την αγαθή, γη ποταμών υδάτων, πηγών που αναβλύζουν μέσα από κοιλάδες και από βουνά, γη ρέουσα γάλα και μέλι. (Έξοδος Γ/3: 8). Τίποτα άλλο δε χρειαζόταν πλέον από το να επιτεθούν και να καταλάβουν τη χώρα. Ω! τι ωραία! Φαίνεται όλα να έχουν περάσει πλέον. Πόσο δύσκολο ήταν το παρελθόν, Αίγυπτος, Φαραώ, σκλαβιά, έρημος, Αμαλικήτες, Φιλισταίοι, φίδια στην έρημο, μάχες επί μαχών. Όλα αυτά όμως πλέον φαίνεται να τελειώνουν. Βεβαίως όλα τούτα δεν ήταν παρά ένα σχολείο, απ’ όπου ο Θεός θέλησε να τους περάσει, για να τους εκπαιδεύσει και να τους κάνει άξιους πολίτες της χώρας εκείνης. Στο βιβλίου του "Δευτερονομίου", (κεφ. Η/8: 2), αναφέρεται: "Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ώδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, διά να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσσι, δια να γνωρίσει τα εν τη καρδία σου, εάν θέλεις φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί".

       Την ώρα τούτη ο Κύριος μίλησε στον  Μωυσή  και του είπε: "Στείλε τον αρχηγό από κάθε φυλή  για να κατασκοπεύσουν τη γη την οποία σας χαρίζω".  Η αποστολή ήταν συνολικά δώδεκα άνδρες οι  οποίοι ξεκίνησαν, μπήκαν   μέσα   στη   γη   κρυφά   και   παρέμειναν    εκεί   επί   σαράντα   ημέρες,   για    να την  κατασκοπεύσουν. Ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι, αφού θα έβλεπαν ό,τι μπορούσαν να δουν με τα μάτια τους,  θα  επέστρεφαν  πίσω  φέρνοντας  στον  Μωυσή και στον λαό μία έκθεση, μία αναφορά για όλα  όσα  είδαν.   Όμως,   ενώ  όλοι  είδαν   τα  ίδια,  όταν   επέστρεψαν,  έφεραν  δύο  διαφορετικές  αναφορές. Η μία ανήκε στην πλειοψηφία, αφού  με  αυτή συμφώνησαν  οι δέκα από τους κατασκόπους και  η άλλη που ανήκε στην μειοψηφία, αφού  μ’ αυτήν  συμφώνησαν μόνο δύο. Ας διαβάσουμε με προσοχή τούτες τις δύο εκθέσεις - αναφορές.

      Μειοψηφία και πλειοψηφία έχουν δει τα ίδια ακριβώς πράγματα. Πόσο έντονα μου θυμίζει τούτο την παραβολή των 10 παρθένων. Μωρές και φρόνιμες ήταν μαζί, πίστευαν τα ίδια πράγματα, περίμεναν τον ίδιο νυμφίο, όμως, όταν εκείνος ήρθε, τις μισές απ’ αυτές αναγνώρισε τις άλλες μισές ομολόγησε ότι δεν τις γνωρίζει. (Ματθαίος ΚΕ/25: 11). Τα ίδια πράγματα βλέπει ένας πνευματικός άνθρωπος με έναν σαρκικό. Όμως πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται στα μάτια καθενός από τους δύο!

     Η πρώτη έκθεση της πλειοψηφίας. Οι δέκα κατάσκοποι επιστρέφουν έκθαμβοι, πανικόβλητοι, εντελώς απελπισμένοι και αναφέρουν στον Μωυσή : Ναι είχε δίκιο ο Κύριος. Η γη είναι έτσι, όπως μας την υποσχέθηκε, είναι γη ρέουσα μέλι και γάλα, αλλά όμως ο λαός που κατοικεί σ’ αυτή είναι πολύ δυνατός….. Είδαμε εκεί τους υιούς Ανάκ, κάτι υπερμεγέθεις άνδρες, που ήταν γίγαντες. Εμείς μπροστά τους είμαστε σαν ακρίδες. Θλίψη, πανικός απελπισία, άτακτη υποχώρηση κυριάρχησε παντού.  

     Η δεύτερη έκθεση της μειοψηφίας λέει: Ναι, η γη είναι πολύ εύφορη και πραγματικά εκεί υπήρχαν γίγαντες τους οποίους τους είδαμε με τα μάτια μας, αλλά, αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, θα μας φέρει σ’ αυτή τη γη. Τίποτα δεν είναι αδύνατον εις τον Κύριο; (Λουκάς Α/1: 37).

       Δύο διαφορετικές εκθέσεις. Δύο διαφορετικές αντιλήψεις, δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Η πρώτη έκθεση είναι γεμάτη από γίγαντες.

Η δεύτερη έκθεση είναι γεμάτη με το θέλημα του Θεού.

    Οι πρώτοι είχαν στυλώσει τα μάτια τους πάνω στους γίγαντες. Απέβλεπαν εις τα βλεπόμενα.. (Β' Κορινθίους  Δ/4: 18). Έβλεπαν τα κτίσματα και όχι Τον κτίσαντα που είναι πάνω από τα κτίσματα. (Ρωμαίους Α/1: 25). Απέβλεπαν στο φαινόμενο και δεν απέβλεπαν στη δύναμη του Θεού (Α'  Σαμουήλ  ΙΣ/16: 7). Τους κοίταξαν, τους ξανακοίταξαν, τους πήραν μέτρα και γύρισαν πίσω, για να πουν ότι ήσαν 3 μέτρα ύψος οι γίγαντες που συνάντησαν. Εξαιτίας του πανικού τους μόνον τα μέτρα των γιγάντων μπόρεσαν και συγκράτησαν οι άνθρωποι αυτοί από τη χώρα των υποσχέσεων του Θεού.

      Η μειοψηφία, που ήταν δύο ήρωες της πίστεως, ο Χάλεβ ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος και ο Ιησούς του Ναυί, καθώς βρέθηκαν μέσα στη χώρα, έκλεισαν τα σαρκικά τους μάτια και άνοιξαν την καρδιά τους, για να γεμίσει με τη συναίσθηση της παρουσίας του Θεού. Και αυτό ήταν το μήνυμα που έφεραν στο λαό τους, η παρουσία του Θεού. «Εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών τις ή καθ’ ημών». (Ρωμαίους Η/8: 31).

      Ποιος γίγαντας μπορεί να σταθεί μπροστά στην παρουσία του Θεού; Ποιο μεγάλο μας πρόβλημα είναι εκείνο το οποίο δε βλέπει, δε γνωρίζει ο Κύριος; Παντού και πάντοτε η γλώσσα της πίστης είναι αντίθετη με τη γλώσσα της απιστίας. Τα μάτια του πιστού προσηλώνονται στο Θεό με αποτέλεσμα οι δυσκολίες να παραβλέπονται.Τα μάτια του άπιστου θολώνουν από τα εξωτερικά φαινόμενα, τα οποία ο εχθρός διογκώνει υπέρμετρα, ώστε να μη μπορεί να διακρίνει το Θεό. Είδαν τα ίδια πράγματα, όμως πόσο διαφορετικά τα ερμήνευσαν αυτά που είδαν!

      Αυτή είναι η διαφορά του πιστού από τον άπιστο. Άλλη διαφορά δεν υπάρχει. Και οι δύο είναι μέσα στον κόσμο, και οι δύο περνούν μέσα από ταλαιπωρίες, από προβλήματα όλοι τα ίδια πράγματα βλέπουν. Πόσο διαφορετικά όμως φαίνονται τούτα στα μάτια των δύο κόσμων! Πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται μέσα στην ψυχή τους! Το σαρκικό μάτι βλέπει έναν περιορισμένο κόσμο, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί, να αποκτήσει απ’ αυτόν ό,τι μπορεί, να απολαύσει όσο γίνεται περισσότερο, προσπαθεί να μετρήσει τι έχασε, τι κέρδισε.

      Μέσα από τον ίδιο κόσμο περνάει ο Χριστιανός. Αυτόν τον κόσμο της ύλης τον βλέπει σαν ένα προσωρινό κατάλυμα, γιατί ξέρει ότι είναι ξένος και πάροικος (Γένεση ΚΓ/23: 4). Ξέρει ότι τίποτα δεν είναι περιορισμένο μπροστά στην απεραντοσύνη του Θεού, ότι υπάρχει άλλη χώρα γι’ αυτόν, ξέρει τον τεχνίτη, ξέρει το δημιουργό αυτής της χώρας (Εβραίους ΙΑ/11: 10) και μπορεί πλέον να ξέρει τα πάντα γι’ αυτή. Εδώ αγωνίζεται όχι για να απολαύσει, αλλά, για να προετοιμαστεί, όσο το δυνατόν καλύτερα για τη χώρα εκείνη.

     Οι δύο ομάδες είδαν διαφορετικά τα πράγματα για ένα μόνον λόγο. Γιατί ήταν διαφορετική η σχέση τους με το Θεό. Οι πρώτοι άδειοι από την παρουσία του Θεού έβλεπαν μόνον γίγαντες. Οι δεύτεροι, γεμάτοι από την παρουσία του Θεού, δεν πρόσεξαν τους γίγαντες, έβλεπαν μόνον το θέλημα του Θεού.

     Αλήθεια πόσο μας προβληματίζει όλους μας τούτη η ιστορία! Όλοι περνάμε μέσα από έναν κόσμο, έτσι όπως τον έφτιαξε η αμαρτία, η ανθρώπινη παράβαση, η παρακοή του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού. Γύρω μας βλέπουμε τα ίδια πράγματα, καθημερινά αντιμετωπίζουμε προβλήματα, που πράγματι είναι μεγάλα και αξεπέραστα με τις ανθρώπινες περιορισμένες δυνάμεις μας, όμως το θέμα είναι που πέφτουν τα μάτια μας, τι συγκρατούν, τι παρατηρούν. Δεν εξαρτάται τούτο από το τι θέλω, τι μου αρέσει, τι επιθυμώ. Το τι θα κρατήσουν τα μάτια μας, εξαρτάται αποκλειστικά από τη σχέση μας με το Θεό.

     Εάν ο Θεός είναι έξω μου, μοιραία θα κοιτάζω κάτω, τα γήινα, τα προσωρινά, θα κοιτάζω τα προβλήματα της ζωής που πολλές φορές είναι μεγαλύτερα και από τους μεγαλύτερους "γίγαντες" , τις δυσκολίες. Εάν ο Θεός είναι μέσα μου, θα κοιτάζω Εκείνον, θα αποβλέπω εις τα άνω (Κολοσσαείς Γ/3: 1), που είναι για τη δόξα Εκείνου. Και όσο Εκείνος θα μεγαλώνει μέσα στη ζωή μου, τόσο πιο μικροί και πιο ασήμαντοι θα γίνονται οι "γίγαντες" του κόσμου τούτου που είναι τα μεγάλα, τα δύσκολα, τα δυσεπίλυτα, τα αξεπέραστα, με τις ανθρώπινες δυνάμεις, προβλήματα τούτης της ζωής.

     Ο Χάλεβ ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος, ήταν μια ψυχή γεμάτη από την παρουσία του Θεού. Ήταν ένας γίγαντας της πίστεως, ήταν ένας άνθρωπος, όπως και ο Προφήτης Ηλίας, «ομοιοπαθείς με ημάς» (Επιστ. Ιακώβου Ε/5. εδ 17). Πού οφείλετε η επιτυχία αυτού του ανθρώπου ήρθε ο Θεός να το αποκαλύψει: "Ο Χάλεβ ο δούλος μου με ακολούθησε εντελώς" είπε ο Κύριος. Συμπέρασμα. Δεν αρκεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι ακολουθεί τον Κύριο. Ο Θεός ευαρεστείται σ' εκείνους που Τον ακολουθούν «εντελώς». Εντελώς σημαίνει σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε περίσταση, ότι και αν συμβεί, όπως και αν συμβεί. Πόσες ψυχές εκείνη την ημέρα θα ακούσουν από το στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια! Αυτή η ψυχή με ακολούθησε εντελώς. "Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ. Σε λίγα στάθηκες πιστός, σε πολλά θέλω σε καταστήσει" (Ματθαίος ΚΕ/25: 23). Χρειάζεται να ακολουθούμε εντελώς το δρόμο του Θεού και τα σχέδια που Αυτός έχει για τη ζωή μας. Ένα άλλο φωτεινό παράδειγμα, που ακολουθούσε εντελώς τον Κύριο ήταν ο Ιωσήφ, ο γιος του Ιακώβ.

     Ο Χάλεβ δεν ήταν Εβραίος, ήταν Κενεζαίος, ήταν από άλλη φυλή. Ήταν ξένος προς τις διαθήκες και τις επαγγελίες του Θεού προς το λαό Ισραήλ. Όμως, όταν τα παιδιά της επαγγελίας επαναστάτησαν εναντίον του Κυρίου, αυτός στάθηκε πιστός μέχρι το τέλος. Ήταν άνθρωπος δυνατός με ισχυρή προσωπικότητα και πρόβαλε μέσα στη ζωή του το θέλημα του Θεού. Είναι πολύ δύσκολο να πας κόντρα στην πλειοψηφία και έχει μεγάλο κόστος.

    Η πλειοψηφία μπορεί να σε λιθοβολήσει, να σε απομονώσει, να σε απορρίψει, (θυμηθείτε τους μαθητές οι οποίοι είχαν απομονωθεί, για τον φόβον των Ιουδαίων). Αυτός όμως ο άνθρωπος με τη δύναμη του Θεού δεν υποχώρησε, δε συμβιβάστηκε, αλλά διακήρυξε εκείνο που έβγαινε μέσα από την καρδιά του, εκείνο που ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Με άλλα λόγια εμπιστεύτηκε απόλυτα το Θεό. Έχει δύναμη η πλειοψηφία, είναι ελκυστική, έχει δάφνες, που όμως είναι πολύ προσωρινές και εφήμερες.

    Είπε κάποιος ότι η ζωή είναι σαν πυραμίδα. Ακόμα και η πνευματική ζωή θα λέγαμε είναι σαν πυραμίδα. Κάτω στη βάση είναι οι πολλοί. Κάποιοι απ’ αυτούς θα σωθούν χωρίς κανένα στεφάνι, «ως δια πυρός» (Α' Κορινθίους Γ/3: 15). Όσο προχωράμε πιο πάνω στην πυραμίδα, στενεύουν τα πράγματα. Γίνονται λιγότεροι και στην κορυφή είναι λίγοι, είναι οι εκλεκτοί, είναι εκείνοι που άφησαν τα πάντα, που έδωσαν τα πάντα για Εκείνον.

     Στην κορυφή τούτης της νοητής πυραμίδας βρίσκεται ο Χάλεβ. Και ενώ οι κάτω προσπαθούν να μετρήσουν το ύψος των γιγάντων, ο Χάλεβ από την κορυφή της πυραμίδας βλέπει μόνον Εκείνον, το θαυμαστό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό, το μόνον δυνάμενο να κάνει πάνω από εκείνα τα οποία εμείς ζητούμε ή νοούμε (Εφεσίους Γ/3: 20). Έτσι στέκεται με τη απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν και αποβλέπει σ' Αυτόν. 

      Ήταν τέτοια η δύναμη που είχε βάλει το Πνεύμα του Θεού μέσα του, που ακόμα και όταν έφθασε 85 ετών, μέσα στη γη πλέον της επαγγελίας, ενώ είχε άσπρα μαλλιά και είχε κάθε δικαίωμα να πει: Εγώ αρκετά, θα μείνω παραπίσω, ας πρωτοστατήσουν οι νεώτεροι πλέον, καιρός να ξεκουραστώ λίγο. Όμως όχι μόνον δεν το κάνει, αλλά ζητάει από τον Ιησού του Ναυή να του αναθέσει να ηγηθεί εκστρατείας για την κατάληψη της Χεβρών. Ήταν εκείνη η πόλη που κατοικούσαν οι γίγαντες.

     Τώρα ο άνθρωπος του Θεού θα είχε όλη την ευκαιρία, όταν ο Θεός θα τους παρέδιδε στα χέρια του, να τους δει καλύτερα και να μετρήσει το ύψος τους, για να δει αν πραγματικά οι δέκα συνάδελφοί του έλεγαν τότε την αλήθεια. Γίγαντας ήταν ο Χάλεβ ακόμα και στα 85 του χρόνια. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού : «Η νεότης σου θα ανανεούται ως του αετού» (Ψαλμός ΡΓ/103: 3).

      «Ο δούλος μου ο Χάλεβ με ακολούθησε εντελώς». Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστικό, το μοναδικό μυστικό που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια πλούσια και ευλογημένη πνευματική ζωή, ένα μεγάλο μυστικό που κάνει το Θεό να ευαρεστείται και να κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Και όσο πιο πολύ μεγαλώνει ο Θεός μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, τόσο πιο πολύ μικραίνουν οι "γίγαντες" αυτού του κόσμου. Είθε ο Κύριος να χαρίσει στον καθένα μας μια τέτοια νικηφόρα πνευματική ζωή. Είθε στον καθένα μας να πει εκείνη την ημέρα : «Ο δούλος μου ο / η …… με ακολούθησε εντελώς, για μας, για τους  γύρω μας, για τη δόξα Εκείνου. ---

*** Υ/Γ: Σχετική μελέτη έχει δημοσιευτεί στο blog:  giorgoskomninos.blogspot.com στις 03-09-2015.