ΟΙ ΕΒΔΟΜΉΝΤΑ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

          Βιβλίο προφήτη ΔΑΝΙΗΛ, κεφ. Θ/9, εδάφ. 24 – 27.

 24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, δια να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων. 

25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο, θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας. 

26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί. 

27 Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν. 

            ΣΧΟΛΙΑ :  

     Ολόκληρο το βιβλίο του προφήτη ΔΑΝΙΗΛ γράφτηκε κατά το διάστημα της αιχμαλωσίας του  βασιλείου του Ιούδα από τους Βαβυλώνιους (νότιο βασίλειο του Ισραήλ). Το κύρος και η αυθεντικότητα των αναφερομένων στο βιβλίο του Δανιήλ επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ματθαίος ΚΔ/24: 15). Ο Δανιήλ ήταν ένας από τρεις πιο δίκαιους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ οι άλλοι δύο ήταν ο Νώε και ο Ιώβ (Ιεζεκιήλ ΙΔ/14: 14). 

      Ο Ναβουχοδονόσωρ Β' ο Μέγας (634 - 562 π.Χ.), ο οποίος ήταν βασιλιάς της Βαβυλώνας (605 - 562 π.Χ.) κατέλυσε το έτος 586 π.Χ. το νότιο βασίλειο του Ιούδα, όπως ονομάζεται, και οδήγησε σε αιχμαλωσία το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του. Το έτος 538 π.Χ. οι Μηδοπέρσες κατέλαβαν τη Βαβυλώνα και ο βασιλιάς "Κύρος Β', ο Μέγας" (600 – 530 π.Χ.), με διάταγμά του επέτρεψε την επιστροφή των Ιουδαίων στα Ιεροσόλυμα και την ελεύθερη λατρεία τους Θεού τους (Έσδρας Α/1: 1-4).

      Η προφητεία δίνεται τον 6ο αιώνα π. Χ. και αναφέρεται σε κοσμοϊστορικά γεγονότα που έχουν σχέση με το Πρόσωπο και το Έργο του Ιησού Χριστού και που επεκτείνονται μέχρι τις έσχατες ημέρες. 

     Αρχίζει δίνοντας πληροφορίες για την έλευση του Μεσσία Χριστού στον κόσμο καθώς και για το λυτρωτικό Έργο που έκανε πάνω στο σταυρό. Από τη στάση του ανθρώπου μπροστά σ’ αυτό το Πρόσωπο και το Έργο Του απορρέουν οι συνέπειες ευλογίας ή κρίσης. 

      Αναφέρεται επίσης στην προφητεία η ολοκληρωτική καταστροφή της Ιερουσαλήμ από ξένη δύναμη καθώς και η εμφάνιση μιας άλλης ηγετικής μορφής στα τέλη των καιρών του αντίχριστου. Ακολουθούν γεγονότα όπως η συνθήκη του αντίχριστου με το λαό Ισραήλ, η επανάληψη των τελετουργιών, θυσιών και προσφορών στο Ναό, που πρόκειται να ξαναχτιστεί στους έσχατους χρόνους και η ξαφνική διακοπή της συνθήκης αυτής εξαιτίας του ότι ο ηγέτης αυτός ζητάει θεϊκή λατρεία στο πρόσωπό του. Ακολουθεί μια τρομακτική περίοδος διωγμών, θλίψεων, καταστροφών και αφανισμών, κυρίως για το λαό Ισραήλ και τέλος μιλάει για μια περίοδο βασιλείας "χιλίων ετών" πάνω στη γη από τον Κύριο Ιησού Χριστό. 

      Η προφητεία έχει σχέση με το λαό Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ. Αναφέρεται στο Δανιήλ και μιλάει «για το λαό σου» και για την «αγία πόλη» (εδ. 24). Η έναρξη της περιόδου των 70 εβδομάδων καθορίζεται με απόλυτη χρονική ακρίβεια: «από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ» (εδ. 25). Η μεγάλη περίοδος των 69 εβδομάδων (7+62) θα έχει ως χαρακτηριστικό της την εμφάνιση του Μεσσία Χριστού. Μετά την περίοδο και των 62 εβδομάδων ο Χριστός Ηγήτορας «θα εκκοπεί», δηλαδή θα θανατωθεί και η Ιερουσαλήμ θα καταστραφεί ξανά από το λαό του δεύτερου «Ηγήτορα» (εδ. 26). Μετά από αυτά τα γεγονότα θα ακολουθήσει μια χρονική περίοδος με μεγάλες αναστατώσεις, καταστροφές, με πόλεμο και διορισμένους αφανισμούς (εδ. 26).

      Ακολουθεί η 70η εβδομάδα που είναι και η τελευταία. Χαρακτηριστικό αυτής της εβδομάδας θα είναι η «στέρεη διαθήκη» ανάμεσα στο δεύτερο Ηγήτορα (Αντίχριστο) που θα έρθει και το λαό Ισραήλ (εδ. 27α). Όμως «στη μέση» αυτής της 70ης εβδομάδας ο δεύτερος Ηγήτορας θα αθετήσει τη διαθήκη του και θα σταματήσει τις θυσίες και προσφορές που θα γίνονται στο Ναό. Αυτή η δεύτερη χρονική περίοδος θα είναι 3,5 έτη ή 1.260 ημέρες σύμφωνα με το βιβλίο της "Αποκάλυψης" (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 6 & ΙΑ/11, εδ. 3). Την περίοδο αυτή «πάνω στο πτερύγιο του Ιερού του Ναού θα βρίσκεται το βδέλυγμα της ερημώσεως». Αμέσως μετά θα ακολουθήσει μια σκοτεινή και οδυνηρή περίοδος «συντέλειας» και «ερήμωσης» (εδ. 27β). Τέλος, όταν αυτή η σκοτεινή και τρομακτική εποχή φτάσει στο διορισμένο τέλος της, θα «χριστεί ο Άγιος των Αγίων» (Ιησούς Χριστός) και θα ακολουθήσει μια μεγάλη αλλαγή, μια "χιλιετής περίοδος" ευημερίας με πλούσιες ευλογίες. 

       Η προφητεία των "εβδομήντα εβδομάδων" δίνεται στον προφήτη Δανιήλ ενώ αυτός βρίσκεται εξόριστος μαζί με πολλούς άλλους Ιουδαίους από το νότιο βασίλειο του Ιούδα. Ο Θεός επέτρεψε την αιχμαλωσία του λαού του για «εβδομήντα έτη», τόσο για να τον προβληματίσει εξαιτίας της αμαρτίας και της αποστασίας του απ’ Αυτόν, όσο και για το γεγονός ότι δε σταμάτησαν την καλλιέργεια της γης κατά τον έβδομο χρόνο αυτής, παραβιάζοντας έτσι την εντολή του Θεού (Λευιτικό ΚΣ/26, εδ. 33-35). «Και θέλω σας διασπείρει μεταξύ των εθνών και θέλω σύρει οπίσω σας μάχαιραν και η γη σας θέλει μένει έρημος και αι πόλεις σας θέλουσιν είσθαι έρημοι. Τότε η γη θέλει απολαύσει τα σάββατα αυτής καθ' όλον τον καιρόν όσον αυτή μείνη έρημος και σεις εν τη γη των εχθρών σας τότε θέλει αναπαυθή η γη και θέλει απολαύσει τα σάββατα αυτής. Καθ' όλον τον καιρόν της ερημώσεως αυτής θέλει αναπαύεσθαι διότι δεν ανεπαύετο εις τα σάββατά σας, ότε κατωκείτε επ' αυτής». Επίσης στο βιβλίο "Β΄ Χρονικών" (κεφ. ΛΣ/36, εδ. 20-21) αναφέρεται: «Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, μέχρι του καιρού της βασιλείας των Περσών, διά να πληρωθή ο λόγος του Κυρίου ο διά στόματος Ιερεμίου, εωσού η γη χαρή τα σάββατα αυτής διότι πάντα τον καιρόν της ερημώσεως αυτής εφύλαττε σάββατον, εωσού συμπληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη». 

      Οι «εβδομήντα επτάδες» σύμφωνα με αναλύσεις στοιχείων της Βίβλου είναι εβδομήντα επτάδες ετών, δηλ. χρονική περίοδος (70 χ 7 = 490) χρόνων και κάθε έτος είναι περίοδος 360 ημερών σύμφωνα με το σεληνιακό έτος και όχι το ηλιακό έτος που είναι 365 μέρες.

        Όλα αρχίζουν μετά από κάποιο "πρόσταγμα". Όμως ποιο είναι αυτό το πρόσταγμα που αναφέρει η προφητεία; Στο βιβλίο του "Νεεμία" έχουμε την εξής θαυμαστή περιγραφή: 

1 Και εν τω μηνί Νισάν, εν τω εικοστώ έτει Αρταξέρξου του βασιλέως, ήτο οίνος έμπροσθεν αυτού και λαβών τον οίνον, έδωκα εις τον βασιλέα. Ποτέ δε δεν είχον σκυθρωπάσει ενώπιον αυτού. 

2 Όθεν ο βασιλεύς είπε προς εμέ, Διά τι το πρόσωπόν σου είναι σκυθρωπόν, ενώ συ άρρωστος δεν είσαι; τούτο δεν είναι ειμή λύπη καρδίας. Τότε εφοβήθην πολύ σφόδρα. 

3 Και είπα προς τον βασιλέα, Ζήτω ο βασιλεύς εις τον αιώνα διά τι το πρόσωπόν μου να μη ήναι σκυθρωπόν, ενώ η πόλις, ο τόπος των τάφων των πατέρων μου, κείται ηρημωμένος, και αι πύλαι αυτής κατηναλωμέναι υπό του πυρός; 

4 Τότε ο βασιλεύς είπε προς εμέ, Περί τίνος κάμνεις συ αίτησιν; Και προσηυχήθην εις τον Θεόν του ουρανού. 

5 Και είπα προς τον βασιλέα, Εάν ήναι αρεστόν εις τον βασιλέα, και εάν ο δούλός σου εύρηκε χάριν ενώπιόν σου, να με πέμψης εις τον Ιούδαν, εις την πόλιν των τάφων των πατέρων μου, και να ανοικοδομήσω αυτήν. 

6 Και είπεν ο βασιλεύς προς εμέ, καθημένης πλησίον αυτού της βασιλίσσης, Πόσον μακρά θέλει είσθαι η πορεία σου; και πότε θέλεις επιστρέψει; Και ευηρεστήθη ο βασιλεύς και με έπεμψε και έδωκα εις αυτόν προθεσμίαν. 

7 Και είπα προς τον βασιλέα, Εάν ήναι αρεστόν εις τον βασιλέα, ας μοι δοθώσιν επιστολαί προς τους πέραν του ποταμού επάρχους, διά να με συμπαραπέμψωσιν, εωσού έλθω εις τον Ιούδαν 

8 και επιστολή προς τον Ασάφ τον φύλακα του βασιλικού δάσους, διά να μοι δώση ξύλα να κατασκευάσω τας πύλας του φρουρίου του ναού και το τείχος της πόλεως και τον οίκον, εις τον οποίον θέλω εισέλθει. Και εχάρισεν ο βασιλεύς εις εμέ πάντα, κατά την επ' εμέ αγαθήν χείρα του Θεού μου. 

9 Ήλθον λοιπόν προς τους πέραν του ποταμού επάρχους και έδωκα εις αυτούς τας επιστολάς του βασιλέως. Είχε δε αποστείλει ο βασιλεύς αρχηγούς δυνάμεως και ιππείς μετ' εμού. 

10 Ότε δε Σαναβαλλάτ ο Ορωνίτης και Τωβίας ο δούλος, ο Αμμωνίτης, ήκουσαν, ελυπήθησαν καθ' υπερβολήν ότι ήλθεν άνθρωπος να ζητήση το καλόν των υιών Ισραήλ. 

11 Και ήλθον εις Ιερουσαλήμ και ήμην εκεί τρεις ημέρας. 

12 Και εσηκώθην την νύκτα, εγώ και ολίγοι τινές μετ' εμού και δεν εφανέρωσα εις ουδένα τι είχε βάλει ο Θεός μου εν τη καρδία μου να κάμω εις την Ιερουσαλήμ και άλλο κτήνος δεν ήτο μετ' εμού, ειμή το κτήνος επί του οποίου εκαθήμην. 

13 Και εξήλθον την νύκτα διά της πύλης της φάραγγος, και ήλθον απέναντι της πηγής του δράκοντος και προς την θύραν της κοπρίας, και παρετήρουν τα τείχη της Ιερουσαλήμ, τα οποία ήσαν κατακεκρημνισμένα, και τας πύλας αυτής κατηναλωμένας υπό του πυρός. 

14 Έπειτα διέβην εις την πύλην της πηγής και εις την βασιλικήν κολυμβήθραν και δεν ήτο τόπος διά να περάση το κτήνος το υποκάτω μου. 

15 Και ανέβην την νύκτα διά του χειμάρρου και αφού παρετήρησα το τείχος, εστράφην και εισήλθον διά της πύλης της φάραγγος και επέστρεψα. 

16 Οι δε προεστώτες δεν ήξευρον που υπήγα και τι έκαμον ουδέ είχον φανερώσει έτι τούτο ούτε εις τους Ιουδαίους, ούτε εις τους ιερείς, ούτε εις τους προκρίτους, ούτε εις τους προεστώτας, ούτε εις τους λοιπούς τους εργαζομένους το έργον. 

17 Και είπα προς αυτούς, Σεις βλέπετε την δυστυχίαν εις την οποίαν είμεθα, πως η Ιερουσαλήμ κείται ηρημωμένη και αι πύλαι αυτής είναι κατηναλωμέναι υπό του πυρός έλθετε και ας ανοικοδομήσωμεν το τείχος της Ιερουσαλήμ, διά να μη ήμεθα πλέον όνειδος. 

18 Και απήγγειλα προς αυτούς περί της επ' εμέ αγαθής χειρός του Θεού μου, και έτι τους λόγους του βασιλέως, τους οποίους είπε προς εμέ. Οι δε είπον, Ας σηκωθώμεν και ας οικοδομήσωμεν. Ούτως ενίσχυσαν τας χείρας αυτών προς το αγαθόν. 

19 Αλλ' ότε ήκουσαν ο Σαναβαλλάτ ο Ορωνίτης και Τωβίας ο δούλος, ο Αμμωνίτης, και ο Γησέμ ο Άραψ, περιεγέλασαν ημάς και περιεφρόνησαν ημάς, λέγοντες, Τι είναι το πράγμα τούτο το οποίον κάμνετε; θέλετε να επαναστατήσητε κατά του βασιλέως; 

20 Και εγώ απεκρίθην προς αυτούς και είπα προς αυτούς, Ο Θεός του ουρανού, αυτός θέλει ευοδώσει ημάς διά τούτο ημείς οι δούλοι αυτού θέλομεν σηκωθή και οικοδομήσει σεις όμως δεν έχετε μερίδα ουδέ δικαίωμα ουδέ μνημόσυνον εν Ιερουσαλήμ (Νεεμίας, κεφ. Β/2, εδ. 1-20). 

      Στο ανωτέρω κείμενο αναφέρεται ξεκάθαρα : «την πόλη των τάφων των πατέρων μου….. ΝΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ», δηλαδή την Ιερουσαλήμ. Η χρονολογία που εκδόθηκε το διάταγμα ήταν: «Τον μήνα Νισάν, τον εικοστό χρόνο του βασιλιά Αρταξέρξη» (Νεεμίας Β/2: 1). 

     Μέχρις στιγμής έχουμε τα εξής στοιχεία: 

1/ Το πρόσταγμα για το οποίο μιλάει η προφητεία εκδόθηκε από τον Αρταξέρξη Α΄, τον Μακρόχειρα, που βασίλευσε συνολικά 42 έτη από το έτος 465 έως 423 π.Χ. 

2/ Έχουμε την ακριβή χρονολογία έκδοσης του προστάγματος, που ήταν «ο εικοστός χρόνος του βασιλιά Αρταξέρξη» (Νεεμίας Β/2: 1), δηλαδή το έτος 445 π.Χ. 

3/ Μας δίνεται ο μήνας αυτού του χρόνου, που είναι ο μήνας "Νισάν" και μάλιστα χωρίς κάποια συγκεκριμένη ημέρα, που σημαίνει σύμφωνα με την παράδοση ότι αναφέρεται στην 1η μέρα του μήνα. Η πρώτη του μήνα Νισάν αντιστοιχεί στην 14η Μαρτίου εκείνου του έτους 445 π.Χ.

      Σύμφωνα με την προφητεία έχουμε: 7 + 62 = 69 προφητικές επτάδες ετών χ 7 έτη = 483 προφητικά χρόνια χ 360 μέρες = 173.880 μέρες. Οι 173.880 μέρες μετά το διάταγμα του 445 μας φέρνουν στην 6η Απριλίου του έτους 33 μ.Χ. Άραγε τι μπορεί να σημαίνει η χρονολογία αυτή; Σύμφωνα με την προφητεία μετά την ημερομηνία αυτή «ΘΑ  ΕΚΚΟΠΕΙ» ο Χριστός, ο Μεσσίας. Αυτό σημαίνει ότι θα πεθάνει πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μια ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας. Η προφητεία φωτίζει ξεκάθαρα το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας, τη Σταύρωση του Κυρίου Ιησού Χριστού, η οποία έλαβε χώρα λίγες μέρες μετά την 6η Απριλίου του έτους 33 μ.Χ. Η ημερομηνία αυτή στο Εβραϊκό ημερολόγιο ήταν η 10η μέρα του μήνα Νισάν του έτους 33 μ.Χ. και ήταν αυτή η επίσημη μέρα εισόδου του Κυρίου Ιησού στα Ιεροσόλυμα, όταν μπήκε καθισμένος πάνω σε «πώλον όνου». 

       Ήταν όλα προφητευμένα με μεγάλη ακρίβεια και γι’ αυτό τα δάκρυα του Κυρίου και το μεγάλο Του παράπονο, καθώς αντίκρισε την Ιερουσαλήμ: «Είθε να γνώριζες και συ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σ’ αυτή τη μέρα σου, τα ΟΣΑ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ για την ειρήνη σου» (Λουκάς ΙΘ/19: 42). Η ημέρα αυτή ήταν η 173.880 η μέρα της προφητείας του Δανιήλ που μελετήσαμε η 10η του μήνα Νισάν ή 6η Απριλίου του 33 μ.Χ. μετά την οποία ο κεχρισμένος Μεσσίας του Θεού θα φανερωνόταν πλέον επίσημα στο λαό και θα παραδινόταν σε θάνατο για τη δική μας σωτηρία. Από την έκδοση του διατάγματος μέχρι τον ερχομό του Μεσσία, του Ηγήτορα Χριστού επρόκειτο να παρέλθει χρονικό διάστημα 69 εβδομάδων (επτάδων ετών), δηλ. 483 χρόνια. Οι 69 εβδομάδες χωρίζονται σε 7 & 62. Οι πρώτες 7 δηλ, 49 χρόνια μετά το διάταγμα είχαν οριστεί, για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, η πλατεία και το τείχος και μάλιστα σε καιρούς στενοχώριας και δυσκολιών. Από κει και πέρα θα συνέχιζε το υπόλοιπο κομμάτι της προφητείας, δηλ. των άλλων 62 εβδομάδων. Μετά τις 62 εβδομάδες και πριν από την τελευταία, την 70η εβδομάδα, θα θανατωνόταν ο Χριστός. Αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός πραγματοποιήθηκε το 33 μ.Χ. 

    Ο θάνατος του Χριστού δεν ήταν για τον εαυτόν Του. Πέθανε πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μιας ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας. Πέθανε «για να γίνει εξιλέωση για την ανομία» (εδ. 24). Πέθανε πάνω στο σταυρό φορτωμένος με όλη την αμαρτία όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών. Πλήρωσε Αυτός τα λύτρα της δικής μας αμαρτίας και με τον τρόπο αυτό έσβησε το αμαρτωλό παρελθόν μας. Στο βιβλίο των "Πράξεων των Αποστόλων" (κεφ. ΙΖ/17, εδ. 30) αναφέρεται: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι». 

      Μετά από το θάνατο του Μεσσία Χριστού ο λαός του δεύτερου ηγήτορα (Αντίχριστος) εχθρικός προς το λαό Ισραήλ «θα έρθει για να αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριο». Με τα λόγια αυτά έξι αιώνες πριν προμηθεύτηκε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού, η οποία έγινε το 70 μ.Χ. Δεν αναφέρεται σε καταστροφή, αλλά σε αφανισμό, σε ισοπέδωση, σε ολοκληρωτικό γκρέμισμα της πόλης και του Ναού. Αυτή η καταστροφή ήρθε ως «κατακλυσμός» μετά από 40 χρόνια περίπου από τη θανάτωση και απόρριψη του Μεσσία Ιησού Χριστού. Ήταν οι Ρωμαϊκές στρατιές των οποίων ηγείτο ο στρατηγός Τίτο, γιος του Αυτοκράτορα της Ρώμης Βεσπασιανού, που επέφεραν τον αφανισμό. Η πολιορκία είχε αρχίσει από το έτος 66 μ.Χ. Η Ρώμη είχε αποφασίσει να δώσει ένα τέλος στις συνεχείς εξεγέρσεις των Ιουδαίων και ανέθεσε το θέμα στον έμπειρο Βεσπασιανό, που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους στρατηγούς της, ώστε να αποκατασταθεί η ηρεμία. 

     Μετά από συστηματική πολιορκία και τον αφανισμό χιλιάδων Ιουδαίων ο Βεσπασιανός ήταν έτοιμος να επιτεθεί και να αφανίσει την πόλη. Όμως δεν προχώρησε, γιατί ο ξαφνικός θάνατος του Νέρωνα τον ανάγκασε να επιστρέψει εσπευσμένα στη Ρώμη, όπου και  ανακηρύχτηκε  Αυτοκράτορας. Μετά απ’ αυτά την αρχηγία της επιχείρησης ανέλαβε ο γιος του Τίτο και μετά από πέντε μήνες πολιορκίας και τρομερών διωγμών, το 70 μ.Χ., η Ιερουσαλήμ έπεσε στα χέρια των Ρωμαϊκών λεγεώνων. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος (37 μ.Χ. 100 μ.Χ) περιγράφει σκηνές φρίκης και ανεπανάληπτης καταστροφής. Εκείνο που η προφητεία είχε εξαγγείλει για τον αφανισμό της πόλης και του αγιαστηρίου της πραγματοποιήθηκε με τόσο φρικιαστικό και δραματικό τρόπο.

      Δίκαιο το παράπονο του Κυρίου, καθώς πλησιάζει προς την πόλη της Ιερουσαλήμ. 

41 Και ότε επλησίασεν, ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ' αυτήν, 

42 λέγων, Είθε να εγνώριζες και συ, τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου 

43 διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν, 

44 και θέλουσι κατεδαφίσει σε και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον, διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου (Λουκάς ΙΘ/19: 41-44). 

    Στο εδάφ. 26 της προφητείας προδιαγράφεται η πορεία του λαού Ισραήλ μετά από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της και που αφορά τη μεγάλη περίοδο μέχρι την 70η εβδομάδα. Αυτή είναι μια περίοδος που επρόκειτο να συνοδεύεται από ατέλειωτους διωγμούς, κρίσεις, καταστροφές, αναστατώσεις, αφανισμούς. Όλα συνέβησαν ακριβώς, όπως τα ανέφερε η προφητεία του Δανιήλ: «θα είναι διορισμένοι αφανισμοί». 

       Ακολουθεί το εδάφ. 27 της προφητείας, το οποίο αναφέρεται στην τελευταία, την 70η εβδομάδα και το οποίο αναφέρει : «Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν». 

    Τα γεγονότα που αναφέρονται στην 70η εβδομάδα αναστέλλονται και δεν εκπληρώνονται αμέσως μετά το θάνατο του Κυρίου, αλλά θ' ακολουθήσει ένα χρονικό διάστημα 2.000 ετών περίπο, λόγω της παρεμβολής της "οικονομίας της Χάριτος", η οποία αρχίζει την ημέρα της Πεντηκοστής και θα τελειώσει με την αρπαγή της Εκκλησίας του Χριστού.

      Ο σκοπός του Θεού ήταν να χρησιμοποιήσει το λαό Ισραήλ ως παράδειγμα, για να γνωρίσουν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη τον Αληθινό Θεό. Όμως ο λαός αυτός δε στάθηκε, όπως ο Θεός τον ήθελε. Αποστάτησε από το Θεό και σύρθηκε πίσω από τους ψεύτικους θεούς των εθνών. Συνέργησε, ώστε να διωχθεί και να σταυρωθεί ο Σωτήρας του κόσμου, ο Ιησούς Χριστός. Ο Θεός, επειδή θέλει "όλοι οι άνθρωποι να έρθουν σε επίγνωση του Προσώπου Του για να σωθούν" (Α' Τιμοθέου Β/2: 4), στράφηκε αρχικά δια του Απ. Παύλου προς τα Έθνη, στα οποία κηρύττεται μέχρι σήμερα, η δωρεάν κατά χάριν σωτηρία δια Ιησού Χριστού (Εφεσίους Β/2: 8). 

      Λόγω ακριβώς αυτής της αναστολής τα γεγονότα της 70ης εβδομάδας δεν έχουν εκπληρωθεί μέχρι σήμερα, αλλά πρόκειται να εκπληρωθούν στο μέλλον. Στην προφητεία θα δούμε εκπληκτικές λεπτομέρειες που έχουν σχέση με την εποχή μας και με τους καιρούς του τέλους. 

      Εδώ έχουμε την εμφάνιση στην παγκόσμια σκηνή ενός δεύτερου ηγήτορα που θα προέρχεται μέσα από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και που θα αναβιώσει στους έσχατους καιρούς. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βίβλος μας μιλάει για τη μορφή αυτή του μελλοντικού αυτού ηγήτορα, που φυσικά δεν είναι ο Μεσσίας Χριστός. Πρόκειται για το «μικρόν κέρας», που την περιγραφή του βρίσκουμε στο 7ο κεφάλαιο του προφήτη "Δανιήλ", όπου διαβάζουμε τα εξής καταπληκτικά λόγια: «περί του κέρατος λέγω εκείνου, το οποίον είχεν οφθαλμούς και στόμα λαλούν μεγάλα πράγματα, του οποίου η όψις ήτο ρωμαλεωτέρα παρά των συντρόφων αυτού». 

      Επίσης: «Παρετήρουν τα κέρατα και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών, έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των πρώτων κεράτων εξερριζώθησαν και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί ως οφθαλμοί ανθρώπου και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα» (Δανιήλ Ζ/7: 8). Στο εδάφ. 21 στο έβδομο κεφάλαιο ο "Δανιήλ" περιγράφει το δεύτερο ηγήτορα με τα πιο μελανά χρώματα: «Εθεώρουν, και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά των αγίων και υπερίσχυε κατ' αυτών». 

      Η πιο συγκλονιστική μαρτυρία για το πρόσωπο του δεύτερου ηγήτορα, που όπως είπαμε δεν είναι ο Χριστός, αναφέρεται τόσο στην επιστολή «Β' Θεσσαλονικείς» (κεφ. Β/2, εδ. 3) που τον ονομάζει «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας», όσο και στο βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου λαμβάνει το χαρακτηρισμό «το θηρίο το αναβαίνον εκ της θαλάσσης» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 1). Αυτός ο "δεύτερος ηγήτορας" θα πάρει στα χέρια του τις τύχες των λαών, θα γίνει ένας παγκόσμιος Δικτάτορας και θα στραφεί ενάντια στον Κύριο Ιησού Χριστό. Πρόκειται για την πιο σκοτεινή μορφή της παγκόσμιας ιστορίας. Η εποχή του δεύτερου ηγήτορα, δηλαδή του αντίχριστου, θα έχει κάποια ξεχωριστά χαρακτηριστικά στοιχεία:

   -- Θα είναι η εποχή του τέλους. Αν παρατηρήσουμε τα παγκόσμια φαινόμενα στην οικονομία, την κοινωνία κλπ, θα δούμε ότι οι άνθρωποι εναγωνίως ζητούν τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που θα τους βγάλει από τα καθημερινά αδιέξοδα προβλήματα και αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο, για να δούμε πόσο κοντά είναι η ανάδειξη του αντίχριστου και ο ερχομός του τέλους. 

    -- Η διάρκεια διακυβέρνησης του δεύτερου ηγήτορα. Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού η διάρκεια της διακυβέρνησης θα είναι επτά (7) έτη. Αυτή η επταετία του αντίχριστου θα έχει δύο τμήματα ίσης χρονικής διάρκειας, δηλ. από 3,5 χρόνια ή 42 μήνες, ή 1260 ημέρες. Το πρώτο μισό της επταετίας γι' αυτούς θ' αρνηθούν το Χριστό  θα είναι χρόνια ειρηνικά, με επιτυχίες σε πάρα πολλούς τους τομείς, πολιτικής, οικονομίας, κοινωνικής ευημερίας, επιστημονικής προόδου με εκπληκτικά αποτελέσματα. Τ' αποτελέσματα αυτά θα κάνουν τους ανθρώπους να διερωτώνται: «τις όμοιος του θηρίου;» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 4). Αντίθετα την περίοδο αυτή οι πιστοί  του Χριστού ανηλεώς θα διώκονται και "εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς" (Δανιήλ Η/8: 25).

    Τα δεύτερα 3,5 χρόνια θα είναι μια μαύρη και σκοτεινή περίοδος που θα φέρει πάνω στους ανθρώπους πόνο, ανείπωτη δυστυχία, οδύνη και μια σειρά τεράστιων καταστροφών. Την περίοδο αυτή η Βίβλος τη χαρακτηρίζει ως τη «μεγάλη θλίψη», για την οποία ο ίδιος ο Κύριος είχε πει: «γιατί θα υπάρξει μεγάλη θλίψη τότε, τέτοια που δεν έχει γίνει από την αρχή του κόσμου ως τώρα κι ούτε μετά θα ξαναγίνει» (Ματθαίος ΚΔ/24: 21». Πρόκειται για τη χειρότερη και την σκοτεινή εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. 

      -- Ο αντίχριστος, αυτός ο μελλοντικός ηγήτορας, δεν μπορεί να εμφανιστεί κι επομένως ούτε η "Εβδομηκοστή Εβδομάδα" μπορεί ν' αρχίσει, αν πρώτα δε συμβεί ένα μεγάλο και συνταρακτικό γεγονός. Πρέπει σύμφωνα με τις Γραφές να λάβει χώρα ένα μεγάλο γεγονός, που θα συνταράξει τον κόσμο όλο. Πρόκειται για τη μεγάλη στιγμή της "αρπαγής της εκκλησίας" των λυτρωμένων του Ιησού Χριστού. Δεν μπορεί να εμφανιστεί ο αντίχριστος στο προσκήνιο, αν δεν «εκβληθεί εκ μέσου ο κωλύων» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 7). Ο «κωλύων» είναι αναμφισβήτητα η Εκκλησία του Θεού δια Ιησού Χριστού, δηλ. το σύνολο των λυτρωμένων με το αίμα του Αρνίου. Συνεπώς ο ηγήτορας των εσχάτων καιρών, που θα έχει ως χαρακτηριστικό στοιχείο την αποστασία από τον αληθινό Θεό, θα φανερωθεί αμέσως μετά αφού γίνει η "αρπαγή της Εκκλησίας". Ο κόσμος στις ημέρες μας ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον αντίχριστο, καθώς η ανομία και η αμαρτία πληθαίνουν, όμως οι λυτρωμένοι με το αίμα του Ιησού Χριστού, η "νύμφη του Χριστού" (Αποκάλυψη ΚΒ/22, εδάφ. 17), περιμένει να έρθει ο Ιησούς Χριστός για να την παραλάβει και να την οδηγήσει στην αιώνια δόξα. Το γεγονός αναλυτικά αναφέρεται στην επιστολή «Α' Θεσσαλονικείς» (κεφ. Δ/4, εδάφ. 13-18) καθώς και στο ευαγγέλιο του "Λουκά" (κεφ. ΙΖ/17, εδάφ. 34-36).

      Ένα ακόμα στοιχείο που θα πρέπει να μελετήσουμε από την παραπάνω προφητεία είναι ότι στην αρχή της επταετίας ο αντίχριστος θα κάνει συνθήκη "με πολλούς", δηλ. με πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων θα είναι και το κράτος του Ισραήλ. Η συνθήκη αυτή θα εγγυάται την ασφάλεια του Ισραήλ και την επαναφορά των τελετουργικών διαδικασιών λατρείας (θυσίες) της Παλαιάς Διαθήκης. Τη συνθήκη αυτή την οποία θα έχει υπογράψει θα την παραβιάσει ο αντίχριστός και στο μέσον της εβδομάδος των επτά ετών, δηλ. μετά από 3,5 χρόνια, θα σταματήσει κάθε θυσία και προσφορά που θα γίνεται στο Ναό από τον λαό  Ισραήλ. Ο ίδιος θα εγκατασταθεί μέσα στο Ναό και πάνω στο πτερύγιο του ιερού θα παρουσιαστεί το "βδέλυγμα της ερήμωσης" και μέχρι τη συντέλεια του καιρού θα δοθεί διορία στην ερήμωση (Δανιήλ Θ/9: 27).

      Το ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα που επικρατεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ο αντίχριστος θα το χειριστεί κατάλληλα και θα φέρει τους εμπλεκόμενους (Ισραήλ, Αραβικά κράτη και άλλους) σε μία ψεύτικη συμφωνία ειρήνης. Το γεγονός αυτό θα κάνει όλη την ανθρωπότητα να τον θαυμάσει και να τον αναγνωρίσει ως τον μεγάλο και μοναδικό ηγέτη του πλανήτη. Μέσα σ' αυτό το κλίμα της "ειρήνης" θα κτιστεί και πάλι ο Ναός στην Ιερουσαλήμ και θα αρχίσουν να γίνονται οι θυσίες και ολόκληρο το τελετουργικό σύστημα της Παλαιάς Διαθήκης θα τεθεί και πάλι σε εφαρμογή. Στην ανοικοδόμηση του Ναού θα συμβάλει πολύ ο αντίχριστος και το μεγαλύτερο μέρος του λαού Ισραήλ θα πιστέψει ότι αυτός ο μεγάλος πολιτικός ο ηγέτης είναι ο άνθρωπος κλειδί για την εθνική τους ασφάλεια. 
     Από τις προφητικές περιγραφές πληροφορούμαστε ότι, καθώς θα περάσουν τα πρώτα 3,5 "ειρηνικά" χρόνια της εβδομηκοστής εβδομάδας και ακριβώς στη μέση αυτής της χρονικής περιόδου, στο μέσον δηλαδή της επταετίας, η θυσία στο Ναό και η προσφορά θα σταματήσουν ξαφνικά με απόφαση του αντίχριστου. Στην επιστολή «β΄ προς Θεσσαλονικείς» (κεφ. Β/2, εδ. 4) αναφέρεται: «Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός». 

     Ξαφνικά ο αντίχριστος θα ζητήσει να τον λατρεύσουν και να τον προσκυνήσουν ως θεό όλα τα έθνη της γης και ιδιαίτερα ο "εκλεκτός λαός" του Θεού, ο λαός Ισραήλ από τον οποίον προήλθε ο Μεσσίας Χριστός. Για το σκοπό αυτό θα στήσει «θεϊκό» θρόνο μέσα στο Ναό καθώς και στο πτερύγιο του Ναού και θα απαιτήσει από όλους τους ανθρώπους να τον λατρεύσουν ως θεό και έτσι όλα τα έθνη θ' αρχίσουν να τον λατρεύουν. Βεβαίως θα υπάρχουν και άνθρωποι που με αντίτιμο της ζωής τους δε θα τον λατρεύουν. Πρόκειται για τους πιστούς της μεγάλης θλίψης και αυτά τα πλήθη θα είναι αναρίθμητα (Αποκάλυψη Ζ/7:  9-17). 

    Το υπόλοιπο πιστό των Εβραίων σύντομα θα αντιληφθούν τις προθέσεις του και θα αρνηθούν να τον προσκυνήσουν, με αποτέλεσμα ο αντίχριστος να στραφεί εναντίον τους με μεγάλη λύσσα. Στο βιβλίο του προφήτη "Ιερεμία" αναφέρεται ως «η μεγάλη ημέρα εκείνη, όμοια της οποία δεν υπήρξε» και «καιρός της στεναχωρίας του Ιακώβ» (Ιερεμίας Λ/30: 7). Αυτό θα συμβεί επειδή ο λαός Ισραήλ θα αρνηθεί να τον προσκυνήσει ως Θεό, εφαρμόζοντας την πρώτη πασών των εντολών του Θεού: "άκουε Ισραήλ, κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος" (Μάρκος ΙΒ/12: 29). Ο Αντίχριστος θα αθετήσει την υπογραφή του και κάθε συμφωνία που θα έχει κάνει και θα εισβάλει στην Ιερουσαλήμ εξαπολύοντας μεγάλο διωγμό εναντίον του Ισραήλ. Τότε θα αρχίσει η μεγάλη παγκόσμια σύρραξη που θα οδηγήσει στη μάχη του Αρμαγεδώνα. Με την εισβολή αυτή ο αντίχριστος θα εγκατασταθεί μέσα στο ιερό του Ναού της Ιερουσαλήμ και θα αποδειχθεί ως το "βδέλυγμα της ερημώσεως". Θα είναι η εποχή που το υπόλοιπο πιστό του λαού Ισραήλ μέσα στη θλίψη και το διωγμό θα αναγνωρίσουν τον αληθινό Μεσσία τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Λόγος του Θεού μας πληροφορεί ότι θα «αποβλέψουν εις εκείνον τον οποίον εξεκέντησαν»  και θα σωθούν (Ιωάννης ΙΘ/19: 37).

      Η εξουσία του αντίχριστου, οι επιτυχίες του καθώς και η επιβολή του πάνω στα έθνη θα είναι από υπερφυσική δύναμη την οποία θα λαμβάνει από το διάβολο. Ο Λόγος του Θεού μας πληροφορεί: «ο δράκων ου έδωσε τη δύναμή του και το θρόνο του και μεγάλη εξουσία….» (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 2-3). Θα είναι η εποχή που θα εκπληρωθούν όλα εκείνα τα γεγονότα που αναφέρονται στο ευαγγέλιο "κατά Ματθαίον" (κεφ. ΚΔ/24). Εκείνη την εποχή ο Θεός θα δώσει δύο έξοχους προφήτες, για να κηρύξουν την αγάπη  Του και να στηρίξουν όσους θα αντιστέκονται στον αντίχριστο και οι οποίοι θα κάνουν μεγάλες κρίσεις πάνω στο βασίλειο του αντίχριστου (Αποκάλυψη, κεφ. ΙΑ/11).
      Ο αντίχριστος και το βασίλειό του στα τέλη των καιρών θα δεχθούν μεγάλες και αλλεπάλληλες κρίσεις του Θεού, που θα δείξουν την αδυναμία του και θα τον ξεσκεπάσουν στα μάτια των λατρευτών του και αυτό θα γιγαντώσει το μίσος του εναντίον όλων εκείνων που θα αρνούνται να τον αποδεχτούν και να τον προσκυνήσουν. Όμως αυτό δε θα κρατήσει πολύ, γιατί οι ημέρες του είναι μετρημένες και το σκοτεινό μέρος της βασιλείας του δε θα ξεπεράσει τις 1260 ημέρες, ή 42 μήνες, ή 3,5 χρόνια. 

      Στο τέλος αυτής της περιόδου θα ακολουθήσει η παρέμβαση του Ιησού Χριστού και σύμφωνα με την περιγραφή της επιστολής "Β' Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 1-12) ο αντίχριστος θα δεχθεί άμεσο πλήγμα από τον Υιό του Θεού και μαζί με τον ψευδοπροφήτη θα ριχτεί στη λίμνη της φωτιάς, που καίει με θειάφι (Αποκάλυψη (κεφ. ΙΘ/19, εδ. 20). 

     Εδώ τελειώνει η "εβδομηκοστή εβδομάδα" του Δανιήλ στην οποία όμως προαναγγέλλεται και μια ένδοξη συνέχεια. Πρόκειται για την ένδοξη προσωπική Δεύτερη Παρουσία του Ιησού Χριστού στη γη μας, στην οποία πρόκειται να βασιλεύσει και να κυβερνήσει με δικαιοσύνη και ευθύτητα για "χίλια χρόνια" (Αποκάλυψη, κεφ. ΙΘ/19, εδ. 11). Θα είναι η εποχή όπου πλούσιες και μεγάλες ευλογίες θα ξεχυθούν όχι μόνον στο λαό Ισραήλ αλλά και σε όλα τα έθνη. Θα είναι μια εποχή που ο νικητής Ιησούς Χριστός θα κυβερνήσει τον κόσμο με ασφάλεια και με δικαιοσύνη. Μετά από αυτήν την περίοδο των χιλίων ετών θα αναστηθούν οι νεκροί που δεν είχαν πιστέψει στο Θεό (2η ανάσταση) και θα κριθούν από τον Κριτή του κόσμου, τον Κύριο Ιησού Χριστό. 

      Η παραπάνω προφητεία του Δανιήλ που, όπως παρατηρούμε, εκπληρώνεται και στις πιο μικρές της λεπτομέρειές της δείχνει πόσο θεόπνευστος, αιώνιος και αψευδής είναι ο Λόγος του Θεού, τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη. ---