Επιστολή «προς Τιμόθεον Β'», κεφ. Β/2, εδάφ. 1-7.
1 Εσύ, λοιπόν, παιδί μου, να ενδυναμώνεσαι διαμέσου τής χάρης που υπάρχει στον Ιησού Χριστό
2 και όσα άκουσες από μένα διαμέσου πολλών μαρτύρων, αυτά παράδωσέ τα σε πιστούς ανθρώπους, που θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν.
3 Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης τού Ιησού Χριστού,
4 Κανένας στρατευόμενος δεν εμπλέκεται στις βιοτικές υποθέσεις, για να αρέσει σ' αυτόν που τον στρατολόγησε.
5 Αν, μάλιστα, και αγωνίζεται κάποιος, δεν στεφανώνεται, αν δεν αγωνιστεί νόμιμα.
6 Ο γεωργός που κοπιάζει πρέπει πρώτος να μετέχει στους καρπούς.
7 Να εννοείς αυτά που λέω και είθε ο Κύριος να σου δώσει σύνεση σε όλα
ΣΧΟΛΙΑ :
Ποιος ήταν ο Τιμόθεος στον οποίο απευθύνεται η επιστολή και τον οποίο ο Απ. Παύλος αποκαλεί παιδί του; Είχε γεννηθεί στα Λύστρα της Μ. Ασίας από Πατέρα Έλληνα και μητέρα ευσεβή Ιουδαία. Τα Λύστρα είναι γνωστά μέσα από το Λόγο του Θεού. Εκεί είχε φθάσει ο Παύλος και ο Βαρνάβας, όταν τους είχαν εκδιώξει από το Ικόνιο, όπου κήρυτταν το Λόγο του Θεού. Εκεί μάλιστα ο Απόστολος είχε κάνει και ένα θαύμα, που αναφέρεται στο βιβλίο των "Πράξεων των Αποστόλων" (κεφ. ΙΔ/14, εδ. 8-15).
8 Εν δε τοις Λύστροις εκάθητο ανήρ τις αδύνατος τους πόδας, χωλός υπάρχων εκ κοιλίας μητρός αυτού, όστις ποτέ δεν είχε περιπατήσει.
9 Ούτος ήκουε τον Παύλον λαλούντα όστις ατενίσας εις αυτόν και ιδών ότι έχει πίστιν διά να σωθή,
10 είπε μετά μεγάλης φωνής Σηκώθητι επί τους πόδας σου ορθός. Και επήδα και περιεπάτει.
11 Οι δε όχλοι, ιδόντες τούτο το οποίον έκαμεν ο Παύλος, ύψωσαν την φωνήν αυτών, λέγοντες Λυκαονιστί Οι θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβησαν προς ημάς.
12 Και ωνόμαζον τον μεν Βαρνάβαν Δία, τον δε Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ήτο ο αρχηγός του λόγου.
13 Και ο ιερεύς του Διός, του όντος έμπροσθεν της πόλεως αυτών, έφερε ταύρους και στέμματα εις τας πύλας μετά του όχλου και ήθελε να προσφέρη θυσίαν.
14 Ακούσαντες δε οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών και επήδησαν εις το μέσον του όχλου, κράζοντες
15 και λέγοντες Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς
Στα Λύστρα συνάντησε ο Παύλος τον Τιμόθεο (Β΄ Τιμοθέμου Γ/3: 10-11), ο οποίος είχε καλή μαρτυρία από τους εκεί αδελφούς (Πράξεις ΙΣ/16: 1-3). Υπήρξε στενός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου, αφού επί 15 χρόνια εργάστηκε μαζί του στην υπηρεσία του Ευαγγελίου.
Για τη σχέση Παύλου - Τιμόθεου είναι αποκαλυπτικά τα λόγια του Αποστόλου στην Επιστολή «προς Φιλιππησίους» (κεφ. Β/2, εδάφ. 19-20). «Ελπίζω επί τον Κύριον Ιησούν να πέμψω προς εσας ταχέως τον Τιμόθεον, δια να ευφραίνωμαι και εγώ μαθών την κατάστάσή σας, διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήσει γνησίως περί της καταστάσεώς σας. Επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού».
Μετά την πρώτη φυλάκισή του ο Απ. Παύλος άφησε στην Έφεσο τον Τιμόθεο ως επίσκοπο της Εκκλησίας. Τώρα που πλησιάζει η ώρα να φύγει ο Παύλος από τούτη τη ζωή, ο Τιμόθεος πρόκειται να αναλάβει ένα πολύ βαρύ φορτίο στους ώμους του. Εξετάζοντας τον άνθρωπο Τιμόθεο, θα λέγαμε ότι ήταν ένας άνθρωπος ακατάλληλος να αναλάβει τέτοιες ευθύνες.
Ήταν σχετικά πολύ νέος. Όταν γνώρισε την αλήθεια, ήταν περίπου 20 ετών και τώρα θα πρέπει να είναι γύρω στα 35 του χρόνια. Στην πρώτη επιστολή του ο Απ. Παύλος του επισημαίνει τα εξής: «Κανένας να μην σε περιφρονήσει που είσαι νέος» (Α΄ Τιμοθέου Δ/4: 12). Στην δεύτερη επιστολή του τον προειδοποιεί: «Να αποφύγεις τις νεανικές επιθυμίες» (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 22).
Πέραν αυτού ο Τιμόθεος ήταν επιρρεπής σε ασθένειες. Στην πρώτη επιστολή του ο Απόστολος αναφέρεται στις συχνές του ασθένειες, χωρίς να αναφέρει ποιες είναι αυτές. Μάλιστα τον συμβουλεύει να μην πίνει μόνο νερό, αλλά να πίνει και λίγο κρασί για το στομάχι του. (Α΄ Τιμοθέου Ε/5: 23).
Ο Τιμόθεος ήταν ένας συνεσταλμένος νέος, ντροπαλός που σήμερα θα τον λέγαμε εσωστρεφή. Στους Κορίνθιους ο Παύλος αναφέρει : «Να μην τον περιφρονήσει κανένας» (Α΄ Κορινθίους ΙΣ/16: 10-11). Ο Παύλος τον προτρέπει: "Να είναι πρόθυμος να κακοπαθήσει, να μην φοβηθεί, να μην ντραπεί, γιατί ο Θεός δεν μας έχει δώσει πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού"(Β΄ Τιμοθέου Α/1: 7).
Αυτός ήταν ο Τιμόθεος, ο οποίος νέος, σωματικά αδύναμος και εσωστρεφής στη διάθεση χρειάσθηκε να αναλάβει μεγάλα καθήκοντα και μεγάλες υποχρεώσεις στο έργο του Χριστού. Άλλη μια φορά ο Θεός αποδεικνύει ότι δεν αποβλέπει στο "φαινόμενο", αλλά στην καρδιά του ανθρώπου. (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 7). Ο Μωυσής δεν μπορούσε να μιλήσει σωστά, ήταν τραυλός, όμως ο Θεός τον εμπιστεύτηκε και του ανέθεσε μια μεγάλη αποστολή, να βγάλει το λαό μέσα από την Αίγυπτο και να τον οδηγήσει στη γη Χαναάν. Επίσης και ο προφήτης Ηλίας δεν ήταν κανένας "γίγαντας", αλλά όπως μας πληροφορεί ο Λόγος του Θεού ήταν ένας άνθρωπος «ομοιπαθής με ημάς» (επιστολή Ιακώβου Ε/5: 17) που όμως ο Θεός του ανέθεσε να κάνει πολύ μεγάλα πράγματα.
Η κατάσταση για την υπόθεση του Ευαγγελίου φαινόταν τραγική. Όταν ο Παύλος έφευγε από τη ζωή, ο τρομερός αυτοκράτορας Νέρων (37 - 68 μ.Χ.) ήταν αποφασισμένος να εξαλείψει τους Χριστιανούς. Όμως υπήρχε μεγάλος κίνδυνος και από μέσα από την εκκλησία. Οι αντιρρησίες άρχισαν να αυξάνονται. Πρόσφατα είχε σημειωθεί στην Ασία μια ολόκληρη αποστασία από το κήρυγμα του Παύλου. Στην επιστολή "Β΄ προς Τιμόθεον" (κεφ. Α/1, εδ. 15) αναφέρει. «Το ξέρεις, ότι με αποστράφηκαν όλοι αυτοί που είναι στην Ασία, από τους οποίους είναι ο Φύγελλος και ο Ερμογένης», μόνον ο Ονησιφόρος και η οικογένειά του υπήρξαν λαμπρή εξαίρεση".
Η υπόθεση του Ευαγγελίου φαίνεται να έχει φθάσει στα άκρα. Όμως άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το Έργο είναι του Κυρίου. Ο Κύριος είναι Εκείνος που θα δώσει τη μάχη για το Ευαγγέλιό Του. Εμείς είμαστε απλά όργανα σ’ αυτή την υπόθεση. Παρά τις δυσκολίες το Ευαγγέλιο θριάμβευσε, κηρύχθηκε και κηρύττεται μέχρι σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Πού είναι σήμερα ο Νέρωνας; Πού είναι η πανίσχυρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πού είναι όλοι εκείνοι που εναντιώθηκαν στην υπόθεση του Ευαγγελίου; Δεν υπάρχουν, όμως το ευαγγέλιο υπάρχει και κηρύττεται από τους εργάτες του Θεού, υπάρχει και σώζει ψυχές και σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Το μήνυμα που ο Απ. Παύλος θέλει να περάσει στον Τιμόθεο και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Θεός σε κάθε πιστή ψυχή είναι: "Μείνε ακλόνητος". Δώσε τη μάχη, «κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής» («προς Τιμόθεον Β'» (κεφ. Δ/4, εδ. 2) κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και προβλήματα για την υπόθεση του Ευαγγελίου και ο Θεός θα δώσει την έκβαση και θα ενεργήσει θαυμάσια για τη σωτηρία πολυτίμων ψυχών. Το μήνυμα του Παύλου δεν είναι: "Στηρίξου στις δυνάμεις σου, σφίξε τα δόντια", όχι, το μήνυμα είναι: «Να παίρνεις δύναμη από τη χάρη που δίνει ο Θεός». (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 7). Αυτός είναι η πηγή της δυνάμεως. Αυτός είναι ο δυνάμενος «να κάνει υπέρ εκ περισσού πάνω από κείνα τα οποία ζητούμε ή εννοούμε». (Εφεσίους Γ/3: 20).
Μέχρι τώρα ο Παύλος έχει προτρέψει τον Τιμόθεο:
1/ Να κρατήσει την πίστη.
2/ Να φυλάξει την παρακαταθήκη «προς Τιμόθεον Β'» (Α/1: 13-14), δηλ. να διατηρήσει την αλήθεια. Να αγωνιστεί για την αλήθεια, καθώς ο εχθρός κάνει έναν τιτάνιο αγώνα, όχι να καταργήσει την αλήθεια, αλλά να τροποποιήσει, να αλλάξει την αλήθεια και να την μετατρέψει σε ένα μεγάλο ψέμα.
Όμως δεν αρκούν όλα αυτά για την υπηρεσία του Ευαγγελίου, θα πρέπει και να μεταδώσει την αλήθεια και σε άλλους ανθρώπους, για να γνωρίσουν και άλλοι άνθρωποι την αλήθεια και να ελευθερωθούν από την άγνοια και από τις παγίδες του εχθρού της ψυχής. Ο Κύριος έχει πει. Όποιος ομολογήσει το όνομά μου στη γη, θα ομολογήσω και Εγώ το όνομά του στον ουρανό. (Ματθαίος Ι/10: 32). Ο Λόγος του Θεού δε δεσμεύεται (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 9). Η αλήθεια δεν κατακρατείται. "Εάν εσείς δε με ομολογήσετε είπε ο Κύριος στους μαθητές του, οι πέτρες θα με ομολογήσουν" (Λουκάς ΙΘ/19: 40). Δεν έχει ανάγκη εμάς ο Κύριος, εμείς έχουμε ανάγκη να μη φανούμε «οκνηροί δούλοι» στην υπόθεση του ευαγγελίου (Ματθαίος ΚΕ/25: 26) Ίσως να είναι η μεγαλύτερη κατηγορία όλων των εποχών, «οκνηρέ δούλε». Πόσο το απεχθάνεται ο Κύριος και πόσο αμείλικτος θα είναι εκείνη την ημέρα σε εκείνον που έλαβε τη μία μνα και τη έθαψε, που γνώρισε την αλήθεια και την κατακράτησε. (προς Ρωμαίους Α/1: 18).
«Σύ λοιπόν κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης του Χριστού. Κανένας στρατευμένος δεν καταπιάνεται με τις βιοτικές υποθέσεις, για να είναι αρεστός σε κείνον που τον στρατολόγησε».
Ο Απ. Παύλος μπαίνοντας από τη μια φυλακή και βγαίνοντας από την άλλη, διαρκώς έβλεπε μπροστά του στρατιώτες και κάνει παραλληλισμούς ανάμεσα σ' ένα στρατιώτη και ένα χριστιανό. Ο στρατιώτης ζει καθημερινά μέσα στον κίνδυνο, μέσα στην κακοπάθεια, δεν έχει ευκολίες, κακουχείται, δοκιμάζεται. Για να φέρει σε πέρας την αποστολή του και να νικήσει τον εχθρό, θα πρέπει να είναι αφοσιωμένος αποκλειστικά στο έργο του. Όταν ο στρατιώτης βρίσκεται σε υπηρεσία, δεν εμπλέκεται και με βιοτικές υποθέσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι εργάτες του ευαγγελίου θα πρέπει απερίσπαστοι να εργάζονται μέσα στον αγρό του Κυρίου και να ορθοτομούν το λόγο της Αληθείας. «Εάν κάποιος αγωνίζεται (μετέχει σε αθλητικούς αγώνες), δε στεφανώνεται αν νομίμως δεν αγωνιστεί».
Δεν αρκεί κάποιος να αγωνιστεί, θα πρέπει να αγωνιστεί νόμιμα. Ο Χριστιανός θα πρέπει να αγωνίζεται και ο Λόγος του Θεού μας υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αγωνιζόμαστε: «αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού». (προς Εβραίους ΙΒ/12: 2). Αυτός είναι το παράδειγμά μας, το πρότυπό μας. Θα πρέπει ο πιστός άνθρωπος να βαδίζει στα χνάρια Εκείνου. Το έργο του, πάνω απ’ όλα θα πρέπει να το διακρίνει η πιστότητα.
Στην επιστολή "Α' Τιμοθέου" (κεφ. Α/1, εδ. 15-20) ο Απόστολος τονίζει ιδιαίτερα το θέμα της πίστης.
15 Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον διά να σώση τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ
16 αλλά διά τούτο ηλεήθην, διά να δείξη ο Ιησούς Χριστός εις εμέ πρώτον την πάσαν μακροθυμίαν, εις παράδειγμα των μελλόντων να πιστεύωσιν εις αυτόν εις ζωήν αιώνιον.
17 εις δε τον βασιλέα των αιώνων, τον άφθαρτον, τον αόρατον, τον μόνον σοφόν Θεόν, είη τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
18 Ταύτην την παραγγελίαν παραδίδω εις σε, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προγενομένας προφητείας περί σου, να στρατεύης κατ' αυτάς την καλήν στρατείαν,
19 έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν
20 εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και Αλέξανδρος, τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, διά να μάθωσι να μη βλασφημώσι.
Θα πρέπει να αγωνίζεται με καθαρή συνείδηση, έχοντας καταδικάσει στο σταυρό του Χριστού κάθε τι που είναι έξω από το θέλημά Του. Θα πρέπει να έχει καθαρά χέρια, καθαρή καρδιά, καλή μαρτυρία, να ζει «εν Χριστώ», δηλ. όχι κοντά στο Χριστό, αλλά μέσα στο Χριστό, ώστε να έχει κάθε στιγμή και σε κάθε απόφασή του την πληροφορία του Αγίου Πνεύματος. Επίσης επιβάλλεται να τηρεί τους ηθικούς κανόνες και με τη ζωή του να δείχνει Εκείνον. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να αγωνιστεί κάποιος χωρίς να στεφανωθεί, γιατί δεν αγωνίστηκε νόμιμα.
«Ο γεωργός που κοπιάζει θα πρέπει να είναι ο πρώτος που θα γευθεί τους καρπούς από το κτήμα του».
Σήμερα με την αλματώδη βιομηχανική εξέλιξη τα πράγματα έχουν γίνει πιο απλά. Στην εποχή που γράφει ο Παύλος την επιστολή η απασχόληση με την γεωργία ήταν πολύ σκληρή και επίμονη δουλειά.
Ο Χριστιανός είναι ένας γεωργός μέσα στον αγρό του Θεού. Σπέρνει το Λόγο του Θεού. Καθώς σε κάθε κτήμα μαζί με τα καλά φυτά θα φυτρώσουν και αγκάθια και τσουκνίδες, ο γεωργός θα πρέπει να εργαστεί για να προστατεύσει το σπόρο του απ' όλα αυτά, γιατί αυτά είναι πιο δυνατοί οργανισμοί και θα πνίξουν τον καλό σπόρο. Το ίδιο συμβαίνει και με το Λόγο του Θεού. Εύκολα και γρήγορα παρουσιάζονται ψευδοδιδάσκαλοι, άνθρωποι που αποβλέπουν στον εαυτόν τους σε ίδιο όφελος και όχι στο Χριστό και προκαλούν μεγάλη αναταραχή και σύγχυση.
Είναι πολύ σκληρή η δουλεία του εργάτη μέσα στον αγρό του Θεού. Τα εφόδια θα πρέπει να είναι:
Α/. Συνεχής προσευχή μέρα και νύχτα. Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει :
16 Πάντοτε χαίρετε,
17 αδιαλείπτως προσεύχεσθε,
18 κατά πάντα ευχαριστείτε διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.
19 Το Πνεύμα μη σβύνετε,
20 προφητείας μη εξουθενείτε.
21 Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε
22 από παντός είδους κακού απέχεσθε.
23 Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως, και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμά σας και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Α' Θεσσαλονικείς Ε/5: 16-23).
Β/. Συνεχής αδιάκοπη μελέτη του Λόγου του Θεού. Στην επιστολή «προς Εφεσίους» (κεφ. Σ/6, εδάφ. 17) αναφέρεται: «και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού». Ο Λόγος του Θεού είναι το μόνο επιθετικό όπλο που έχει ο Χριστιανός, είναι η «μάχαιρα» με την οποία θα σταθούμε και θα αγωνιστούμε μέσα σ’ έναν κόσμο άγνοιας και σκότους και θα νικήσουμε.
Η μελέτη (όχι το διάβασμα) του Λόγου του Θεού είναι ένα σπουδαίο κεφάλαιο μέσα στην πνευματική μας ζωή. Η εντολή του Θεού προς το λαό Ισραήλ ήταν: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ, διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως» (Ιησούς τ. Ναυή, κεφ. Α/1, εδ. 8). Ένας φίλος μου είπε: Πώς διαβάζετε ένα βιβλίο συνέχεια; Εγώ άμα διαβάσω ένα βιβλίο μία ή δύο φορές, μετά δεν μπορώ να το ξανά διαβάσω. Τι αφέλεια, τι άγνοια! Τούτη η συνεχής, συστηματική μελέτη του Λόγου του Θεού αφορά όλους, νέους, γέρους αλλά και παιδιά. Στο βιβλίο των «Παροιμιών» (κεφ. ΚΒ/22, εδ. 6) αναφέρεται: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού και δεν θέλει απομακρυνθή απ' αυτής ουδέ όταν γηράση».
Ο Απόστολος Παύλος αγωνιζόταν χωρίς να υπολογίζει το κόστος, δίχως να δίνει σημασία στις πληγές της μάχης. Αγωνιζόταν ημέρα και νύκτα με ζήλο, με πάθος για την υπόθεση του Ευαγγελίου. Αποτέλεσμα; Καρπός πολύς. Έγινε ο διδάσκαλος των Εθνών. Η εκκλησιαστική ιστορία τον κατέταξε «πρώτον μετά τον Έναν». Αμέτρητες ψυχές στον ουρανό την ημέρα εκείνη θα ευχαριστούν τον Κύριο του Παύλου αλλά και τον Παύλο για την πιστότητά του, τη συνέπειά του, για τον αγώνα του.
Συμπέρασμα. Το Χριστιανό εργάτη θα πρέπει να διακρίνει :
Αφοσίωση, για να μπορεί να είναι καλός εργάτης.
Να είναι σωστός και νόμιμος αγωνιστής, όπως ο καλός αθλητής,
Να αγωνίζεται επίμονα και επίπονα, όπως ο καλός γεωργός. ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου