Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ.


Η άκαρπη εξωτερική λατρεία.

Ευαγγέλιον «κατά Ματθαίον», κεφ. ΚΑ/21, εδ. 18 – 21.

18 Ότε δε το πρωΐ επέστρεφεν εις την πόλιν, επείνασε 
19 και ιδών μίαν συκήν επί της οδού, ήλθε προς αυτήν και ουδέν ηύρεν επ' αυτήν ειμή φύλλα μόνον, και λέγει προς αυτήν Να μη γείνη πλέον από σου καρπός εις τον αιώνα. Και παρευθύς εξηράνθη η συκή. 
20 Και ιδόντες οι μαθηταί, εθαύμασαν λέγοντες: Πως παρευθύς εξηράνθη συκή; 
21 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει. 

       ΣΧΟΛΙΑ : 
    Βγαίνοντας από τη Βηθανία, ένα χωριουδάκι τρία χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ, ο Κύριος πείνασε και καθώς βάδιζε, είδε από μακριά μια συκιά με πολύ πλούσιο φύλλωμα. Πλησίασε στο δένδρο και προσπάθησε να βρει κάτι, για να φάει. Όμως παρά την προσπάθεια δε βρήκε τίποτα απολύτως από καρπό. Μάλιστα ο ευαγγελιστής μας διευκρινίζει ότι "δεν ήταν καιρός των σύκων". Το φουντωτό φύλλωμα της συκιάς ήταν πραγματικά μια πρόκληση για τον κάθε περαστικό να πλησιάσει και να φάει τον καρπό της. Ο Κύριος βλέποντας τα φύλλα δέχτηκε την πρόκληση, όμως το δένδρο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες Tου. 
     Ο Κύριος «πείνασε». Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Πείνασε Αυτός που δημιούργησε τα πάντα με το Λόγο Του και ο οποίος συντηρεί και λειτουργεί με τη δύναμή Του τα πάντα γύρω μας; Αυτός που με πέντε άρτους και δύο ψαράκια έκανε να χορτάσουν χιλιάδες άνθρωποι (Λουκάς Θ/9: 16). Όμως ας εξετάσουμε να δούμε ποιο μπορεί να είναι το βαθύτερο νόημα αυτής της ιστορίας και ποια είναι "η άκαρπη συκιά" και γιατί ο Κύριος την καταράστηκε; 
    Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι τούτη η ιστορία αφορά κυρίως το λαό Ισραήλ, ένα λαό τον οποίο ο ίδιος ο Θεός εξέλεξε και μέσω των αιώνων τον είχε προορίσει: 
1/ Για να γεννηθεί μέσα από το λαό αυτό ο Μεσσίας Χριστός, γιατί δεν μπορούσε να γεννηθεί μέσα από τα ειδωλολατρικά έθνη. 
2/ Για να αποτελέσει ο λαός αυτός ένα πρότυπο, ένα παράδειγμα πίστεως, υπακοής και προβολής του αληθινού Θεού σε όλα τα έθνη, τα οποία ήταν βυθισμένα μέσα στην άγνοια και την ειδωλολατρία, παραδομένα άνευ όρων στον εχθρό της ψυχής. Και ενώ τόσο πολλές ήταν οι προσδοκίες του Κυρίου από τούτο το λαό, όταν ο Κύριος τον επισκέφτηκε, τον βρήκε άκαρπο. Τι τραγικό! 
    Ο Κύριος ενήργησε με αυτόν τον τρόπο θέλοντας να δείξε στους αχάριστους και απειθείς Ιουδαίους ότι όπως ακριβώς καταράστηκε τη συκιά και αυτή ξεράθηκε αμέσως, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς μπορεί να ενεργήσει και γι' αυτούς, παρότι είναι ο εκλεκτός Του λαός και να υποστούν και αυτοί ό,τι ακριβώς έπαθε η συκιά. 
      Δούλεψε πολύ ο Κύριος πάνω σε τούτο το λαό και ήταν μοναδικές στην ιστορία οι θαυμαστές επεμβάσεις Του για τη διαφύλαξη και σωτηρία του. Από την αρχή της ιστορίας του λαού αυτού έκανε αισθητή την παρουσία Του και τη δύναμή Του και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, άφησε τη δόξα Του, άφησε τον ουρανό, έγινε άνθρωπος και ήρθε στο λαό Του, για να δει "το δένδρο" το οποίο Εκείνος είχε φυτέψει, τη συκιά, δηλαδή το Εβραϊκό έθνος. Ήρθε, για να δει αν είχε φέρει καρπούς μετά από τόση φροντίδα που επέδειξε στέλνοντας τους προφήτες Του, τους νόμους Του και επεμβαίνοντας ο ίδιος για να τον προστατέψει και να τον βγάλει μέσα από τα αδιέξοδα, όπως μέσα από τη δουλεία της Αιγύπτου, την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας, το πέρασμα από την Ερυθρά θάλασσα, το μάνα στην έρημο, τα απόρθητα τείχη της Ιεριχώ και πάρα πολλές άλλες σωτήριες επεμβάσεις.
     Ήρθε στους δικούς Του ο Κύριος, επισκέφτηκε "τη συκιά" που είχε φυτέψει και με μεγάλο πόθο ζήτησε να βρει καρπούς πίστης, αγάπης, καλοσύνης, σεβασμού, λατρείας, όμως δε βρήκε τίποτα απ' όλα αυτά. Η συκιά που είχε φυτέψει δεν είχε επάνω ούτε ένα σύκο, ούτε έναν καρπό, ούτε ένα  έργο πίστεως δε βρήκε ανάμεσα στο λαό Του. Το μόνο που βρήκε και μάλιστα σε πολύ μεγάλη αφθονία ήταν φύλλα, δηλαδή τύπους, τυπολατρικές τελετές, θυσίες χωρίς έλεος (Ωσηέ Σ/6: 6), χωρίς αγάπη, χωρίς κανένα πνευματικό περιεχόμενο. Βρήκε ο Κύριος πλούσιες συναγωγές, Ραβίνους, νομοδιδασκάλους, «Γραμματείς, Φαρισαίους» των οποίων η καρδιά ήταν γεμάτη με τυπολατρία, μίσος, εγωισμό, υπερηφάνεια που ό,τι έκαναν το έκαναν για το «θεαθήναι», για να τους βλέπουν και να τους τιμούν οι άνθρωποι (Ματθαίος Σ/6: 5).
     Αντί να φροντίζουν να είναι υποδείγματα εμπιστοσύνης στο Θεό και να μην παραβαίνουν τις εντολές Του, φρόντιζαν να παριστάνουν τους δίκαιους και να απαιτούν δόξα από τους ανθρώπους και όχι τη δόξα του Θεού. Το παράπονο του Κυρίου ήταν: «αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων» (Μάρκος Ζ/7: 8). Είχαν αγνοήσει το Πνεύμα των λόγων του Θεού και είχαν δημιουργήσει μια τυπολατρική θρησκεία, στο επίκεντρο της οποίας βρισκόταν ο νομικισμός και η προσήλωση σε "εντάλματα και παραδόσεις ανθρώπων" (Ματθαίος ΙΕ/15: 9). Δε βρήκε ο Κύριος καμία πνευματικότητα, καμία ειλικρινή πρόθεση επικοινωνίας μαζί Του. Γι’ αυτό δεν υπήρχε καρπός, γι’ αυτό δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Μεγάλη σημασία έδιναν στην τήρηση κάποιων νεκρών τύπων, όπως να πλένουν τα χέρια τους μέχρι τον αγκώνα πριν φάνε, να τηρούν το Σάββατο βάζοντάς το πάνω από κάθε ανθρώπινη ανάγκη και άλλες σχετικές νομικές διατάξεις. Ο Κύριος τους είχε προειδοποιήσει και θα λέγαμε τους είχε "απειλήσει" με τα λόγια: «Αλίμονο σ' εσάς δάσκαλοι του Νόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που προσφέρετε το ένα δέκατο από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και παρατήσατε τα σπουδαιότερα του Νόμου: Τη δικαιοσύνη και την ευσπλαχνία και την πίστη. Αλλά αυτά είναι που έπρεπε να κάνετε κι εκείνα να μην τα αφήνετε» (Ματθαίος ΚΓ/23: 23). 
     Ο Κύριος ψάχνει ανάμεσα στο λαό Του να βρει "καρπό" αλλά δε βρίσκει, βρίσκει μόνον "φύλλα", δηλαδή πλούσιες ανθρώπινες εκδηλώσεις στο Όνομα Εκείνου, χωρίς Εκείνον. Ψάχνει να βρει ανάμεσα στο λαό Του έναν άνθρωπο ελέους και δε βρίσκει και αναγκάζεται προκειμένου να τους διδάξει τι θα πει έλεος, να χρησιμοποιήσει το παράδειγμα ενός αλλογενούς Σαμαρείτη. (Λουκάς Ι/10: 30-37). Δε βρίσκει καρπό ο Κύριος, μόνο βρίσκει μίσος, αποστροφή, κακία, φανατισμό, ανθρώπινη μικρότητα. «Ήρθε στους δικούς Του και οι δικοί Του δεν δεχτήκαν Αυτόν» (Ιωάννης Α/1: 11). Αποκορύφωμα της ανθρώπινης ανυπακοής και ανταρσίας ήταν να συλλάβουν και να θανατώσουν τον Υιό του Θεού, τον Κεχρησμένο Σωτήρα του κόσμου, το Μεσσία Ιησού Χριστό. Ήταν η υπέρτατη προσφορά του Θεού, για να τους φέρει «εις εαυτόν» και να αντιληφθούν πόσο μακριά ευρίσκονταν από το Θεό και το θέλημά Του, για να καταλάβουν ότι είναι δούλοι της αμαρτίας (Ιωάννης Ζ/7: 34). Όμως αντί καρπού μια βοή όλο και πιο πολύ ακουγόταν: «δεν θέλομεν να βασιλεύσει ούτος εφ’ ημών» (Λουκάς ΙΘ/19: 14). "Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα" (Ιωάννης ΙΘ/19: 15).
      Θλιμμένος, απογοητευμένος, απελπισμένος, από αυτή τη σκληρή πραγματικότητα της απιστίας, της σκληροκαρδίας, της αμετανοησίας και της παντελούς έλλειψης πνευματικού καρπού αναγκάζεται ο Κύριος να ξηράνει την "άκαρπη συκιά" του Ιουδαϊσμού των ημερών Του. Αυτό το έκανε, γιατί μετά από τόσα χρόνια συστηματικής και αδιάκοπης φροντίδας, μετά από τόση επιμέλεια, στοργή και αγάπη που έδειξε, τελικά δεν υπήρξε καρπός πνευματικός, δεν υπήρξε πρόοδος, δεν υπήρξε ανάλογη ανταπόκριση εκ μέρους του λαού Ισραήλ προς το Θεό. Καθώς παρατηρεί αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα ο Κύριος, δια του Προφήτη "Ησαΐα" εκφράζει το παράπονο: «Τι ήτο δυνατόν να κάμω έτι εις τον αμπελώνά μου και δεν έκαμον εις αυτόν; διά τι λοιπόν, ενώ περιέμενον να κάμη σταφύλια, έκαμεν αγριοστάφυλα;»
     Τι να κάνει ο Κύριος μ’ έναν τόσο ανυπάκουο λαό που αρνείται να υποταχθεί στο δημιουργό Του με αποτέλεσμα να μη φέρνει καρπό; Θα κάνει ό,τι θα έκανε και ένας γεωργός που μέσα στο κτήμα του έχει ένα δένδρο που για χρόνια δε φέρει καρπό παρά την πλούσια φροντίδα του, θα το κόψει, θα το ξεριζώσει. Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο "κατά Λουκάν" (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 6,7) αναφέρει: «Έλεγε δε ταύτην την παραβολήν Είχε τις συκήν πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και δεν εύρε. Και είπε προς τον αμπελουργόν Ιδού, τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και δεν ευρίσκω έκκοψον αυτήν διά τι καταργεί και την γην». Ένα τέτοιο άκαρπο δένδρο δεν πρέπει να μένει στη θέση του, διότι «καταργεί και την γην». Το σωστό είναι να κοπεί και να χρησιμοποιηθεί για καυσόξυλα, ενώ στη θέση να φυτευτεί ένα άλλο. 
     Αυτό ακριβώς έκανε και ο Κύριος. Αφού το δένδρο του Ιουδαϊκού λαού αρνήθηκε να φέρει καρπούς, το ξήρανε «και παρευθύς εξηράνθη η συκή». Στο Ευαγγέλιο του "Ματθαίου" (ΚΓ/23: 37), ο Κύριος αναφέρει προς τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σέ ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκός σας έρημος»
     Πάρα πολλές ήταν οι θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού στον λαό Ισραήλ, για να τους βοηθήσει, να τους συνετίσει, αλλά αυτοί «δεν εννόησαν». Έστειλε προφήτες ο Κύριος, αλλά αυτοί τους λιθοβόλησαν, τους πλήγωσαν, τους ατίμασαν και έστειλαν πίσω κενούς, όσους δε θανάτωσαν. "Και πάλιν απέστειλεν ο Κύριος, και πάλιν…" Στο τέλος ο Κύριος σκέφτηκε: 
6 Έτι λοιπόν έχων ένα υιόν, αγαπητόν αυτού, απέστειλε και αυτόν προς αυτούς έσχατον, λέγων ότι θέλουσιν εντραπή τον υιόν μου. 
7 Εκείνοι δε οι γεωργοί είπον προς αλλήλους ότι ούτος είναι ο κληρονόμος έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν, και θέλει είσθαι ημών η κληρονομία. 
8 Και πιάσαντες αυτόν εφόνευσαν και έρριψαν έξω του αμπελώνος. 
9 Τι λοιπόν θέλει κάμει ο κύριος του αμπελώνος; Θέλει ελθεί και απολέσει τους γεωργούς και θέλει δώσει τον αμπελώνα εις άλλους. 
      «Ιδού αφήνεται ο οίκος σας έρημος». Στη θέση του ο Κύριος φύτεψε ένα άλλο δένδρο, πιο καλό, πιο όμορφο, πιο δυνατό, πιο ποιοτικό που θα μπορέσει να αποδώσει καρπούς, όταν θα έρθει η ώρα. Πρόκειται για την Εκκλησία του Θεού, δια Ιησού Χριστού, την οποίαν αποτελούν οι πιστεύοντες εις τον Χριστόν, Εβραίοι και Εθνικοί. Πρόκειται για έναν  νέο λαό, για το οποίον στο βιβλίο της "Αποκάλυψης" (κεφ. Ε/5, εδ. 9) αναφέρεται: «και ψάλλουσι νέαν ωδήν, λέγοντες Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον και να ανοίξης τας σφραγίδας αυτού, διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». Το καινούργιο δένδρο, ο νέος λαός, "ο πνευματικός Ισραήλ", η εκκλησία του Θεού εν Χριστώ Ιησού, απαρτίζουν οι διά της πίστεως ενωμένοι με το Χριστό "Ιουδαίοι και Εθνικοί" και δεν αποτελείται πλέον από έναν λαό ή ένα έθνος, αλλά "από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος" (Αποκάλυψη Ε/5: 9). Στο ευαγγέλιο του "Ματθαίου" (κεφ. ΚΑ/21, εδ. 43) ο Κύριος αναφέρει: «Διά τούτο λέγω προς υμάς ότι θέλει αφαιρεθή αφ' υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής». Πως χαρακτηρίζει ο Λόγος του Θεού τούτο τον νέο έθνος; «Εσείς, όμως, είστε γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως» (Α' Πέτρου Β/2: 9). Αυτός είναι ο λαός του Θεού, εν Χριστώ Ιησού και αυτό είναι το έργο το οποίο καλείται να επιτελέσει και να φέρει καρπό. 
      Ας παρατηρήσουμε και τη συνέχεια: 
20 Και το πρωΐ διαβαίνοντες είδον την συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. 
21 Και ενθυμηθείς ο Πέτρος, λέγει προς αυτόν Ραββί, ίδε, η συκή, την οποίαν κατηράσθης, εξηράνθη. 
22 Και αποκριθείς ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς. Έχετε πίστιν Θεού. (Μάρκος ΙΑ/11: 20–22).
   Ο Κύριος ξεραίνοντας τη συκιά δείχνει ακριβώς πού οδηγεί μία άκαρπη εξωτερική λατρεία. Ο Κύριος ξεχωρίζει την αληθινή πίστη από την ψεύτικη, την υποκριτική και τους λέει: «Έχετε πίστιν Θεού». Όχι να έχετε γνώση, όχι Νόμο ή θυσίες, αλλά "πίστη Θεού". Αυτό σημαίνει να εμπιστευτεί ο άνθρωπος το Θεό για να σωθεί, να αποδεχτεί μέσα στην καρδιά του το Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, που είναι «χορτασμός ευφροσύνης» (Ψαλμός ΙΣ/16: 11) καθώς επίσης και το Έργο που έκανε ο Ιησούς Χριστός πάνω στο σταυρό του Γολγοθά για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Έργο λύτρωσης, εξιλασμού, αντικατάστασης, στο θάνατο. Πέθανε ο Χριστός, για να μην πεθάνουμε εμείς εξαιτίας της αμαρτίας μας. Ας μην ξεχνάμε ότι: «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμαίους Σ/6: 23). Πίστη Θεού είναι η τέλεια εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού, η ολοκληρωτική υπακοή στο θέλημά Του όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τον Άγιο, αιώνιο και αψευδή Λόγο Του. Είναι η τέλεια εμπιστοσύνη στον Πατέρα Θεό και Εκείνον τον οποίο απέστειλε, τον Ιησού Χριστό τον δίκαιο, ο οποίος είναι ο κεχρησμένος Σωτήρας του ουρανού και ο οποίος δια της υπακοής Του κατέστη «ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεως» (Εβραίους ΙΒ/12: 2). 
     Ο Λόγος του Θεού κάνει μια διευκρίνιση «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» (Μάρκος ΙΑ/11: 13). Τι μπορεί να σημαίνει αυτό, παράλογος ήταν ο Κύριος; Ασφαλώς όχι. Κάποιος αναλυτής της Βίβλου, ονόματι William Mac Donald στη μελέτη του: «Ερμηνευτικά σχόλια στην Αγία Γραφή», αναφέρει: Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής οι συκιές έκαναν ένα πρώιμο, φαγώσιμο καρπό, πριν εμφανιστούν τα φύλλα. Τα φύλλα ήταν ένας προάγγελος της εποχής του κανονικού καρπού, που εδώ αναφέρεται «ο καιρός των σύκων». Αν όμως δεν υπήρχαν οι πρώιμοι καρποί, δε θα υπήρχαν και οι κανονικοί αργότερα. Από πολύ νωρίς ο λαός Ισραήλ έδειξε την απιστία του και την ανυπακοή του στο Θεό. Τι θα μπορούσε πλέον να περιμένει ο Κύριος από το λαό αυτό; Ο Κύριος γνώριζε ότι, αφού δεν υπήρξε ο πρώιμος καρπός της υπακοής μέσα στα 2.000 χρόνια της πορείας του λαού (από Αβραάμ έως την ημέρα του Κυρίου), δεν είναι δυνατόν να υπάρξει στη συνέχεια κανονικός καρπός μέσα στον άπιστο αυτό λαό. Γι’ αυτό το λόγο και καταράστηκε τη συκιά. Αυτή η επιτίμηση προεικόνιζε την κρίση που θα έπεφτε πάνω στον Ισραήλ το 70 μ.Χ. Ήταν η μόνη φορά που ο Κύριος καταράστηκε αντί να ευλογήσει. 

    Βεβαίως αυτή η ιστορία δεν αφορά μόνον τον λαό Ισραήλ, αφορά και κάθε πιστό άνθρωπο. Ο Κύριος ζητάει από  καθέναν μας να φέρει καρπό πνευματικό και έχει μεγάλες απαιτήσεις, γιατί μεγάλη υπήρξε και η καλλιέργεια από τη δική Του πλευρά. Ο Θεός έκανε δια Ιησού Χριστού ένα τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο σωτηρίας για τον κάθε άνθρωπο, το οποίο προσφέρεται «δωρεάν», «κατά χάριν» δια της πίστεως. Δεν είναι από μας αυτό το έργο αλλά είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο και αυτό, για να μην καυχηθεί κάποιος εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του (Εφεσίους Β/2: 8). 
     Απαραίτητη προϋπόθεση για ένα παιδί του Θεού είναι η πνευματική καρποφορία. Ο ίδιος ο Κύριος στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην» (κεφ. ΙΕ/15, εδ. 8) αναφέρει: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου». Μιας και μιλάμε για καρπό, θα πρέπει να εξετάσουμε σύμφωνα με το Λόγο του Θεού για τι είδους καρπό έχουμε ανάγκη στην πνευματική μας ζωή. Στην επιστολή «προς Γαλάτας» (κεφ. Ε/5, εδ. 22) αναφέρεται: «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Την πρώτη θέση ο Λόγος του Θεού τη δίνει στην «αγάπη», διότι «αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι» (Α΄ Κορινθίους ΙΓ/13: 3). 
      Ο Κύριος μας επισκέπτεται καθημερινά και προσπαθεί να βρει καρπό μέσα στην πνευματική μας ζωή. Παρατείνει το Έλεός Του και την Αγάπη Του, όμως όταν συνεχώς διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει καρπός, θα πει μια μέρα: «έκκοψον αυτήν διά τι καταργεί και την γην». Τότε μια άλλη πόρτα θα ανοίξει στον ουρανό και μια φωνή θα ακουστεί: «Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω» (Ματθαίος ΚΕ/25: 12). «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν, καθ' ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθαίος ΚΕ/25: 13). Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει ότι "θα έρθει όπως ο κλέφτης τη νύχτα" (Β΄ Πέτρου Γ/3: 10). Επίσης «Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου» (Ματθαίος ΚΔ/24: 44). 

      Ευαγγέλιον  «κατά Ματθαίον», κεφ. ΚΔ/24, εδ. 32 – 34.

32 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος 
33 ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. 
34 Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. 

     Ο Κύριος κι εδώ αναφέρεται και πάλι στη συκιά, που όπως είδαμε, συμβολίζει το έθνος του Ισραήλ. Μιλάει για την επιστροφή των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ και την επανίδρυση του κράτους τους. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά και καθοριστικά «σημεία των καιρών». Όταν πρασινίσουν τα κλαδιά της συκιάς και βγάλει φύλλα καταλαβαίνετε ότι πλησιάζει το καλοκαίρι, λέει ο Κύριος. Για 19 αιώνες ο λαός Ισραήλ ήταν ξερός διεσπαρμένος ανάμεσα στα έθνη της γης, χωρίς κυβέρνηση, χωρίς γη, χωρίς το Ναό και το ιερατείο, χωρίς κανένα ίχνος εθνικής ζωής. Εξαιτίας της επίμονης επανάστασης εναντίον του Θεού ο Κύριος είπε ότι θα τους διασκόρπιζε «εις πάντα άνεμον» (Ιεζεκιήλ Ε/5: 10,12 και ΙΖ/17: 21). Στο βιβλίο του πρ. "Ζαχαρία" (Β/2: 6) ο Θεός είπε ότι θα τους διασκόρπιζε «προς τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού»... Ο Θεός πραγματικά επέτρεψε να διασκορπιστούν σε όλο τον κόσμο. Στο βιβλίο του προφήτη "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΚΒ/22, εδ. 4) αναφέρεται: «σε έκανα όνειδος στα έθνη, και παιχνίδι σε όλους τούς τόπους». 
       Το έτος 1948 ο λαός Ισραήλ έγινε και πάλι κράτος. Για άλλη μια φορά εκπληρώθηκε ο Λόγος του Θεού, ο οποίος δια του προφήτου "Ιερεμία" (κεφ. Λ/30, εδ. 3) είχε πει: «διότι, ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του λαού μου Ισραήλ και Ιούδα, λέγει Κύριος και θέλω επιστρέψει αυτούς εις την γην, την οποίαν έδωκα εις τους πατέρας αυτών, και θέλουσι κυριεύσει αυτήν». 
        Ο Θεός επίσης δήλωσε ότι στο μέλλον θα συγκέντρωνε τον Ισραήλ από την Ανατολή, τη Δύση, το Βορρά και το Νότο, «από των άκρων της γης» (Ησαΐας ΜΓ/43: 5-7). Στο πλαίσιο αυτής της υπόσχεσης ο Θεός ονόμασε τον Ισραήλ «Εκλεκτόν Του» (εδ.10,20). Στο βιβλίο του πρ. "Ιεζεκιήλ" αναφέρεται: «Και πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός. Δέστε, εγώ θα πάρω τούς γιους Ισραήλ από το μέσον των εθνών όπου πήγαν, και θα τους συγκεντρώσω από παντού, και θα τους φέρω στη γη τους» (Ιεζεκιήλ ΛΖ/37: 21). 
       Με τα παραπάνω λόγια του ο Κύριος μας λέει ότι θα δούμε τη συκιά που καταράστηκε, δηλαδή το λαό Ισραήλ, τη συκιά την οποία ο Κύριος την ξέρανε, αλλά δεν την ξερίζωσε, να βγάζει και πάλι φύλλα (όχι καρπούς), δηλαδή να επιστρέφουν στην πατρίδα τους και να ιδρύουν και πάλι το κράτος τους και να ξεκινάνε και πάλι τη ζωή τους σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο. Από πνευματική άποψη το έθνος αυτό είναι ακόμη άκαρπο και ψυχρό και αδιάφορο για το Θεό. Από εθνική άποψη όμως μπορούμε να πούμε πως τα κλαδιά του είναι πράσινα και μαλακά. Όταν θα δουν όλα αυτά οι άνθρωποι, να ξέρουν ότι ο ερχομός του Κυρίου είναι πολύ κοντά, τόσο κοντά όσο κοντά είναι η άνοιξη με το καλοκαίρι. Και αν η έλευση του Κυρίου, για να βασιλεύσει, είναι τόσο κοντά, φανταστείτε πόσο πιο κοντά είναι η Αρπαγή της εκκλησίας του Χριστού (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). 
      Και συμπληρώνει ο Κύριος, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». Δηλαδή εκείνη η γενιά των ανθρώπων που θα δούνε τους Ιουδαίους να επιστρέφουν στα εδάφη τους και να γίνονται και πάλι κράτος θα ζήσει και τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου. Οι ίδιοι άνθρωποι που είδαν την παλινόρθωση του Ισραήλ ως έθνους οι ίδιοι θα δουν και τον Κύριο Ιησού να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού με όλη τη δόξα του για να βασιλεύσει (Λουκάς ΚΑ/21: 27). 
       Το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε στις 14-5-1948 μετά από απόφαση του Ο.Η.Ε. Από το έτος 70 μ.Χ. που ο στρατηγός των Ρωμαίων Τίτο, γιος του Αυτοκράτορα Βεσπασιανού κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ οι Εβραίοι έχασαν το κράτος τους και διασκορπίστηκαν σε όλα τα έθνη της γης. Με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκε ο Λόγος του Θεού που στο βιβλίο «Λευιτικόν» αναφέρει: 
32 και εγώ θα ερημώσω ολοκληρωτικά τη γη σας και θα θαυμάσουν σ' αυτό οι εχθροί σας, που κατοικούν σ' αυτή. 
33 Και θα σας διασπείρω ανάμεσα στα έθνη και θα σύρω από πίσω σας τη μάχαιρα και η γη σας θα μένει έρημη, και οι πόλεις σας θα είναι έρημες (Λευιτικό ΚΣ/26: 32,33). 
      Επίσης στο βιβλίο του «Δευτερονομίου» αναφέρεται: 
65 Αλλά, και ανάμεσα στα έθνη αυτά, δεν θα βρεις ανάπαυση ούτε θα έχει στάση το πέλμα τού ποδιού σου αλλ' ο Κύριος θα σου δώσει εκεί καρδιά που τρέμει, και μάτια που μαραίνονται και ψυχή που λιώνει. 
66 Και η ζωή σου θα είναι μπροστά σου σε αμφιβολία και θα φοβάσαι νύχτα και ημέρα, και δεν θα έχεις ασφάλεια της ζωής σου (Δευτερονόμιο ΚΗ/28: 65- 66). 
     Στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ (κεφ. ΛΖ/37, εδ. 1 – 14) αναφέρεται: 
1 Το χέρι τού Κυρίου στάθηκε επάνω μου και με έβγαλε έξω διαμέσου τού πνεύματος του Κυρίου, και με έβαλε στο μέσον μιας πεδιάδας κι αυτή ήταν γεμάτη από κόκαλα. 
2 Και με έκανε να περάσω κοντά τους, γύρω-γύρω και να, ήσαν πολλά σε υπερβολικό βαθμό επάνω στο πρόσωπο της πεδιάδας και να, ήσαν κατάξερα. 
3 Και είπε σε μένα: Γιε ανθρώπου, μπορούν αυτά τα κόκαλα να αναζήσουν; Και είπα: Κύριε Θεέ, εσύ ξέρεις. 
4 Και μου είπε: Προφήτευσε προς αυτά τα κόκαλα, και πες τους: Τα κόκαλα τα ξερά, ακούστε τον λόγο τού Κυρίου 
5 έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός προς αυτά τα κόκαλα: Δέστε, εγώ θα βάλω μέσα σε σας πνεύμα, και θα αναζήσετε 
6 και θα βάλω επάνω σας νεύρα, και θα βάλω επάνω σας σάρκα, και θα σας περισκεπάσω με δέρμα, και θα βάλω σε σας πνεύμα, και θα αναζήσετε, και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 
7 Και προφήτευσα, καθώς προστάχθηκα και, καθώς προφήτευσα, έγινε ήχος, και ξάφνου, ένας σεισμός, και τα κόκαλα συγκεντρώθηκαν μαζί, το ένα κόκαλο μαζί με το άλλο κόκαλό. 
8 Και είδα, και ξάφνου, αναφύησαν επάνω τους νεύρα και σάρκες, και δέρμα από επάνω τα περισκέπασε όμως, πνεύμα δεν ήταν μέσα τους. 
9 Και είπε σε μένα: Προφήτευσε προς το πνεύμα, προφήτευσε, γιε ανθρώπου, και να πεις προς το πνεύμα: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Έλα, πνεύμα, από τους τέσσερις ανέμους, και φύσηξε προς αυτούς τους φονευμένους, και ας αναζήσουν. 
10 Και προφήτευσα, όπως προστάχθηκα και το πνεύμα μπήκε μέσα σ' αυτούς, και ανέζησαν, και στάθηκαν στα πόδια τους, ένα στράτευμα μέγα, σε υπερβολικά μεγάλον βαθμό. 
11 Και μου είπε: Γιε ανθρώπου, αυτά τα κόκαλα είναι ολόκληρος ο οίκος Ισραήλ δες, αυτοί λένε: Τα κόκαλά μας ξεράθηκαν, και η ελπίδα μας χάθηκε εμείς αφανιστήκαμε. 
12 Γι' αυτό, προφήτευσε, και πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός. Δες, λαέ μου, εγώ ανοίγω τούς τάφους σας, και θα σας ανεβάσω από τους τάφους σας, θα σας φέρω στη γη τού Ισραήλ. 
13 Και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν, λαέ μου, ανοίξω τούς τάφους σας, και σας ανεβάσω από τους τάφους σας. 
14 Και θα σας δώσω το πνεύμα μου, και θα αναζήσετε, και θα σας τοποθετήσω στη γη σας και θα γνωρίσετε, ότι εγώ ο Κύριος μίλησα και εκτέλεσα, λέει ο Κύριος. 
     Πρόκειται για μία καταπληκτική όραση η οποία γράφτηκε έξι περίπου αιώνες προ Χριστού και  η οποία εκπληρώνεται στις μέρες μας. Οι τάφοι των εθνών, στους οποίους ο Ισραήλ είχε ενταφιαστεί, ανοίγουν και ο λαός αυτός ανασυγκροτείται στις ημέρες μας. Τα ξερά κόκαλα συνέρχονται και νεύρα και σάρκες τα σκεπάζουν. Προς το παρόν λείπει το Πνεύμα, όμως καθώς πέρασε και η δεύτερη χιλιετία από τον ερχομό του Κυρίου, αυτή η αναζωπύρωση είναι πολύ κοντά. Ο Προφήτης "Ωσηέ" (κεφ. Σ/6, εδ. 2,3) αναφέρει: «Θέλει αναζωοποήσει ημάς μετά δύο ημέρας εν τη τρίτη ημέρα θέλει μας αναστήσει, και θέλομεν ζη ενώπιον αυτού». 
      Επανερχόμαστε στη συκιά και παρατηρούμε όπως και με κάθε δένδρο ότι δε βγάζει αμέσως φύλα μεγάλα, αλλά πολύ μικρά στην αρχή που σιγά – σιγά μεγαλώνουν, σκληραίνουν και σταδιακά λαμβάνουν το κανονικό τους σχήμα. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο Ισραήλ έγινε κράτος το 1948, όμως αυτή ήταν η αρχή. Σιγά – σιγά με πολέμους και με πολύ αγώνα κέρδισαν ένα μέρος από τα παλαιά τους εδάφη, με αποκορύφωμα τον πόλεμο των έξι  ημερών το έτος 1967 όπου κατέλαβαν το πιο σημαντικό τμήμα γι’ αυτούς την Ιερουσαλήμ. Σιγά – σιγά κτίζουν τις πόλεις τους σε όλο το Ισραήλ στις οποίες επιστρέφουν από όλο τον κόσμο χιλιάδες Ισραηλίτες και εποικίζουν τις διάφορες περιοχές. 
      Ας εξετάσουμε όμως και αυτά τα λόγια του Κυρίου: «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». Η διάρκεια ζωής μας γενιάς σύμφωνα με το Λόγο του Θεού είναι εβδομήντα χρόνια. Ο Μωυσής  στον "Ψαλμό" (90, εδ. 10), αναφέρει: «αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ' εαυτάς εβδομήκοντα έτη». Ο Κύριος έχει πει ότι πριν παρέλθει η γενεά εκείνη, θα έρθει κατά τη δευτέρα παρουσία Του. 
    Τόσο στο ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον» (κεφ. ΚΔ/24) όσο και στο «κατά Λουκάν» (κεφ. ΚΑ/21) αναφέρεται ο εξής περιστατικό. Οι μαθητές θαύμαζαν και συζητούσαν μεταξύ τους για το κάλλος και την τελειότητα των κτισμάτων του Ναού του Σολομώντα καθώς και για τα πλούσια αφιερώματα που υπήρχαν εις αυτόν. Τότε ο Κύριος τους είπε: «Ταύτα, τα οποία θεωρείτε, θέλουσιν ελθεί ημέραι, εις τας οποίας δεν θέλει αφεθή λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή». Τότε οι μαθητές ρώτησαν τον Κύριο: «Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος ΚΔ/24: 3). 
     Το ερώτημα προς τον Κύριο είναι διπλό: Πότε θα καταστραφεί ο Ναός και πότε θα γίνει η Δεύτερη έλευσή Του; Η απάντηση του Κυρίου είναι μία και για τα δύο ερωτήματα: «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». Η γενιά εκείνη που είδε τον Κύριο στην πρώτη έλευσή Του δε θα παρέλθει και ο Ναός θα καταστραφεί κι έτσι ακριβώς έγινε. Θεωρούμε ότι η γενιά που είδε τον Ισραήλ να γίνεται και πάλι κράτος δε θα παρέλθει και θα δει τον Κύριο να έρχεται, για να βασιλεύσει επί της γης. 
     Μέσα σε όλα αυτά που αναφέραμε θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα κάτι που ο ίδιος ο Κύριος μας τονίζει στο σημείο που μιλάει για τη συκιά. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Ματθαίος ΚΔ/24: 35, Μάρκος ΙΓ/13: 31, Λουκάς ΚΑ/21: 33). Προσέξτε τονίζει ο Κύριος μην τολμήσει να διαστρέψει κάποιος τα λόγια μου και μη νομίσει ότι όλα αυτά που σας είπα δε θα γίνουν. Όλα θα εκπληρωθούν κατά γράμμα. Ο ουρανός και η γη μπορεί να παρέλθουν, αλλά τα λόγια μου δε θα παρέλθουν και θα εκπληρωθούν στο ακέραιο. 
   Ο Κύριος μας ζητά επίμονα να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση, σε ετοιμότητα πνευματική τονίζοντας ότι ο ερχομός Του θα αιφνιδιάσει την πλειονότητα των ανθρώπων, όπως ακριβώς τους αιφνιδίασε τους ανθρώπους ο κατακλυσμός τον καιρό του Νώε… 
27 έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. 
28 Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν 
29 καθ' ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας. 
30 Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ' ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή (Λουκάς ΙΖ/17:27). 
    Η ίδρυση και ανάπτυξη του κράτους του Ισραήλ ύστερα από 19 αιώνες εξορίας αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα όλων των εποχών. Με τον ίδιο τρόπο ο Κύριος μια μέρα θα αρπάξει (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 17) και θα συγκεντρώσει όλους τους δικούς Του στον ουρανό (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αποτελεί συγκλονιστικό σημείο με τεράστια σημασία, αφού ο Χριστός και οι προφήτες το συνδέουν τόσο άμεσα με το τέλος του κόσμου, όσο και με την έλευση της αιώνιας Βασιλείας Του. Η ύπαρξή του είναι προϋπόθεση για την εμφάνιση του Αντίχριστου και της παγκόσμιας κυριαρχίας του στη Γη, λίγο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. 
     Ας μη γελιόμαστε. Είναι σαφές ότι αυτό το φαινόμενο ευρίσκεται στις μέρες μας σε διαδικασία εξέλιξης. Μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση θα εμφανιστεί ο «άνομος», «ο υιός της απωλείας» (Β΄ Θεσσαλονικείς Β/2: 8), «ο άνθρωπος της αμαρτίας» (Β:3), «ο ερχόμενος εν τω ονόματι αυτού» (Ιωάννης Ε/5: 43), «το θηρίο» (Αποκάλυψις ΙΑ/11: 7), ο Αντίχριστος. Είναι αυτός που θα αποτελεί σωματοποίηση του σατανά και που θα ξεγελάσει τους Εβραίους (θα είναι Ευρωπαίος, πιθανόν Εβραϊκής καταγωγής από τη φυλή του Δαν) και θα συνάψει επταετή συμφωνία ειρήνης και συνεργασίας μαζί του, γιατί θα νομίσουν ότι αυτός είναι ο μεσσίας που τόσα χρόνια περίμεναν. Αυτήν την συμφωνία μετά την πάροδο των 3,5 ετών θα την παραβιάσει ο Αντίχριστος και θα στραφεί με μεγάλο μίσος εναντίον τους.
      Ότι είμαστε η τελευταία γενιά, η γενιά εκείνη που θα δει το Χριστό να επιστρέφει στη γη φαίνεται και από το βιβλίο του προφήτη "Ιωήλ" (κεφ. Γ/3, εδ. 1,2) στο οποίο αναφέρεται:
1 Διότι, ιδού, εν ταις ημέραις εκείναις και εν τω καιρώ εκείνω, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ,
2 θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη και θέλω καταβιβάσει αυτά εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ, και θέλω κριθή μετ' αυτών εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομίας μου Ισραήλ, τον οποίον διέσπειραν μεταξύ των εθνών και διεμοιράσθησαν την γην μου
    Μετά από τη σύναξη του λαού Ισραήλ και της δημιουργία του κράτους του ο Θεός θα καταβιβάσει πάντα τα έθνη στην κοιλάδα Ιωσαφάτ, όπου θα γίνει η μάχη του Αρμαγεδώνα και η δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού (Αποκάλυψη ΙΣ/16: 16-21). 
      Ο Θεός μας έχει αποκαλύψει ό,τι πρέπει να γνωρίζουμε γι’ Αυτόν και για τη σωτηρία μας και μας αποκαλεί «υιούς φωτός». Στην επιστολή "Α΄ Θεσσαλονικείς" (κεφ. Ε/5, εδ. 5-6) αναφέρεται: 
5 πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους. 
6 Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ' ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα. 
     Στο βιβλίο του  προφήτη "Δανιήλ" (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 10) αναφέρεται: "Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει". 
         Ας είμαστε προσεκτικοί, ο Κύριος είναι πλησίον. "μακάριοι οι δούλοι εκείνοι ους ελθών ο Κύριος ευρήσει γρηγορούντας" (Λουκάς ΙΒ/12: 37). ---

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου