Επιστολή «Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ», κεφ. ΙΕ/ 15, εδ. 20-58.
20 Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί.
21 Επειδή, βέβαια, διαμέσου ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, έτσι και διαμέσου ανθρώπου η ανάσταση των νεκρών.
22 Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν λόγω συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν, ερχόμενοι σε συγγένεια με τον Χριστό
23 κάθε ένας, όμως, σύμφωνα με τη δική του τάξη ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι τού Χριστού, στην παρουσία του
24 ύστερα θα είναι το τέλος, όταν παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη.
25 Επειδή, πρέπει να βασιλεύει, μέχρις ότου βάλει όλους τούς εχθρούς του κάτω από τα πόδια του
26 τελευταίος εχθρός καταργείται ο θάνατος.
27 Επειδή, «όλα τα υπέταξε κάτω από τα πόδια του» και όταν πει ότι όλα είναι υποταγμένα, είναι φανερό ότι εξαιρείται αυτός που υπέταξε σ' αυτόν τα πάντα.
28 Και όταν τα πάντα υποταχθούν σ' αυτόν, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχθεί σ' εκείνον ο οποίος υπέταξε σ' αυτόν τα πάντα, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα, σε όλα.
29 Επειδή, τι θα κάνουν αυτοί που βαπτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν πραγματικά οι νεκροί δεν ανασταίνονται, γιατί και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30 Γιατί κι εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα;
31 Καθημερινά πεθαίνω, μα την καύχησή μου που έχω για σας στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.
32 Αν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Ας φάμε και ας πιούμε επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
33 Μη πλανιέστε «τα καλά ήθη τα φθείρουν οι κακές συναναστροφές».
34 Συνέρθετε στον εαυτό σας, όπως είναι δίκαιο, και μη αμαρτάνετε επειδή, μερικοί έχουν αγνωσία Θεού προς εντροπή σας το λέω.
35 Αλλά, θα πει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;
36 Άφρονα, εκείνο που εσύ σπέρνεις, δεν ζωογονείται, αν δεν πεθάνει.
37 Και εκείνο που σπέρνεις, δεν σπέρνεις το σώμα που πρόκειται να γίνει, αλλά έναν γυμνό κόκκο, σιταριού ίσως ή κάποιον από τους υπόλοιπους.
38 Ο Θεός, όμως, του δίνει σώμα όπως θέλησε, και σε κάθε ένα από τα σπέρματα το ιδιαίτερό του σώμα.
39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα αλλά, άλλη μεν είναι η σάρκα των ανθρώπων, άλλη η σάρκα των κτηνών, άλλη δε η σάρκα των ψαριών, και άλλη των πτηνών.
40 Υπάρχουν και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια πλην, άλλη είναι η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η δόξα των επιγείων.
41 Άλλη είναι η δόξα τού ήλιου, και άλλη η δόξα τού φεγγαριού και άλλη η δόξα των αστεριών επειδή, αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα.
42 Έτσι και η ανάσταση των νεκρών σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία
43 σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται με δύναμη
44 σπέρνεται ως σώμα ζωικό, ανασταίνεται ως σώμα πνευματικό. Υπάρχει σώμα ζωικό, υπάρχει και σώμα πνευματικό.
45 Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει» ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί.
46 Όμως, όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό.
47 Ο πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη, χωματένιος ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος από τον ουρανό.
48 Όπως ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι και όπως είναι ο επουράνιος τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι.
49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.
50 Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία.
51 Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε,
52 σε μια στιγμή, σε χρόνο ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε.
53 Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία.
54 Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη».
55 «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;».
56 Το δε κεντρί τού θανάτου είναι η αμαρτία και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος.
57 Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
58 Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας πάντοτε στο έργο τού Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.
ΣΧΟΛΙΑ :
Από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο εχθρός προσπαθεί να επιφέρει πλάνες και εκτροπές από τη σωστή χριστιανική πίστη. Πρώτη και σοβαρότερη εκτροπή που έρχεται πραγματικά να τινάξει στον αέρα ολόκληρη τη χριστιανική πίστη είναι η αμφισβήτηση της ανάστασης των νεκρών. Ορισμένοι εναντιώνονταν στη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου και έλεγαν ότι δεν υπάρχει σωματική ανάσταση των νεκρών. Η απάντηση του Παύλου ήταν ότι, αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε. Και εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε ολόκληρη η χριστιανική πίστη και ολόκληρο το κήρυγμα των Αποστόλων είναι χωρίς κανένα νόημα για τους εξής λόγους:
1/ Διότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε υποσχεθεί ότι την τρίτη ημέρα θ' ανασταινόταν από τους νεκρούς.
2/ Χωρίς την ανάσταση του Χριστού δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου και συνεπώς o άνθρωπος συνεχίζει να ζει μέσα στην αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο.
3/ Το κήρυγμα των Αποστόλων για την ανάσταση του Χριστού θα ήταν αναληθές.
4/ Άρα και οι κοιμηθέντες «εν Χριστώ» απολέσθησαν.
Όμως όλα αυτά είναι μια εφιαλτική υπόθεση. Η αλήθεια είναι ότι: «ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και με την ανάστασή Του έγινε η απαρχή των κεκοιμημένων». Έγινε δηλ. η αρχή της ανάστασης όλων των νεκρών. Αρχικά ο θάνατος δεν ήταν μέσα στα σχέδια του Θεού, όμως μπήκε μέσα στη ζωή των ανθρώπων εξαιτίας της παρακοής στο θέλημα του Θεού (Γένεση Β/2: 17). Η παρακοή αυτή προήλθε από έναν άνθρωπο, τον Αδάμ. Ο Θεός όμως μέσα στην Πανσοφία Του και από αγάπη για τον άνθρωπο (αγαπάει τον αμαρτωλό, μισεί την αμαρτία), έστειλε τον Υιόν Του μέσα στον κόσμο ως άνθρωπο, για να επανορθώσει το λάθος τής παρακοής, που είχε κάνει ο πρώτος άνθρωπος και να τον επαναφέρει κοντά Του χαρίζοντάς του "αιώνια ζωή" (Α' Ιωάννου Β/2: 25), όπως ακριβώς ο Θεός τον είχε δημιουργήσει. Μέσω λοιπόν του Ιησού Χριστού και μέσω του σωτήριου Έργου, το οποίο Αυτός έκανε πάνω στο σταυρό, Έργο εξιλασμού, πέθανε Αυτός, για να ζήσουμε εμείς αιώνια στην Παρουσία του Θεού, προέρχεται η ανάσταση των νεκρών. Έτσι λοιπόν για όσους πιστεύουν στο Χριστό και στην Ανάστασή Του, υπάρχει ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Οι Κορίνθιοι μέσα στη χλιδή και μέσα στην χαλαρή πνευματική τους ζωή έρχονται να αμφισβητήσουν το γεγονός της Ανάστασης των νεκρών και μάλιστα να το διακωμωδήσουν. Όμως ο Απ. Παύλος έρχεται να τους πει: "Συνέλθετε, δέστε ποιο είναι το σωστό και μην αμαρτάνετε, διότι πολλοί από σας έχουν αγνωσία Θεού" (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 34). Δηλαδή δε γνωρίζουν τον Θεό και αυτό συμβαίνει, γιατί δε μελετάνε το Λόγο Του, μέσα από τον οποίο αποκαλύπτεται ο Θεός και η δύναμη Αυτού. Αποτέλεσμα της άγνοιας είναι η απιστία. Έρχεται λοιπόν ο Απ. Παύλος να χαρακτηρίσει άφρονες (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 36) όλους εκείνους που αμφισβητούν και γελοιοποιούν μέσα στην αμάθειά τους το γεγονός της ανάστασης των νεκρών.
Συνεπώς η ανάσταση των νεκρών είναι δεδομένη μέσα από τον αιώνιο και αψευδή Λόγο του Θεού, όμως θα πει κάποιος: «πώς ανασταίνονται οι νεκροί και με ποιο σώμα έρχονται;» Η ανθρώπινη λογική λέει ότι ο άνθρωπος πέθανε, ετάφη μέσα στη γη, το σώμα διαλύθηκε μέσα στο χώμα και μάλιστα αυτό έγινε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Όλα τα υλικά αποσυντέθηκαν και δόθηκαν στην παγκόσμια κυκλοφορία. Κάποιον τον έφαγαν τα ψάρια, κάποιοι κατασπαράχτηκαν από άγρια ζώα και κάποιων το σώμα αποτεφρώθηκε. Πώς όλοι αυτοί θα αναστηθούν; Πίσω απ' όλα αυτά τα ερωτήματα κρύβεται η πεπερασμένη ανθρώπινη λογική και η έλλειψη γνώσης του Λόγου του Θεού.
Ο Απ. Παύλος εξηγώντας το θέμα αυτό, σαφέστατα αναφέρει ότι δεν πρόκειται να συγκροτηθούν εκ νέου υλικά στοιχεία ενός σώματος που έχει ταφεί. Σαν παράδειγμα φέρει ένα κόκκο σιταριού που, αφού πέσει στη γη και σαπίσει, μέσα από τη γη βγαίνει ένα νέο σώμα.
Συνεπώς η ανάσταση νεκρών θα γίνει με ένα νέο σώμα το οποίο θα δοθεί από το Θεό κατά τη στιγμή της ανάστασής του ως αιώνιο και μόνιμο ένδυμα της ανθρώπινη ψυχής. Την ημέρα αυτή, τη "μεγάλη και επιφανή" (Ιωήλ Β/2: 31) μόνον ο Πατέρας Θεός τη γνωρίζει (Μάρκος ΙΓ/13: 32). Το σώμα δεν είναι αυτά τα υλικά στοιχεία τα οποία βλέπουμε και τα οποία κατά τη διάρκεια της ζωής μας συνεχώς ανανεώνονται. Αυτό που βλέπουμε είναι τα ρινίσματα τα οποία είναι κολλημένα πάνω σε ένα μαγνήτη. Το σώμα μας είναι το μαγνητικό πεδίο, το οποίο δε φαίνεται και το οποίο συγκρατεί ενωμένα τα ρινίσματα του σιδήρου.
Σύμφωνα λοιπόν με τον αιώνιο Λόγο του Θεού η ανάσταση των σωμάτων των ανθρώπων δε θα είναι αποτέλεσμα των δυνάμεως της φύσης, αλλά της ενέργειας του Υιού του Θεού. Το γεγονός αυτό αναφέρεται σε πολλά σημεία μέσα στο Λόγο του Θεού:
«μη θαυμάζετε τούτο, διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει τη φωνήν Αυτού και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα, πράξαντες, εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάννης Ε/5: 28,29).
Στο ευαγγέλιο «κατά Ιωάννην», (κεφ. Σ/6, εδ. 39,40), αναφέρεται:
39 Και το θέλημα του Πατέρα, που με απέστειλε, είναι τούτο: Κάθε τι που μου έδωσε, να μη απολέσω τίποτε απ' αυτό, αλλά να το αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα.
40 Και το θέλημα εκείνου που με απέστειλε είναι τούτο: Καθένας που βλέπει τον Υιό και πιστεύει σ' αυτόν, να έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα.
Επίσης στο έδ. 44 : «κανένας δεν μπορεί να έρθει σε Μένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με απέστειλε και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα».
Στο εδ. 54 «Όποιος τρώει τη σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, έχει αιώνια ζωή και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα».
Το δεύτερο ερώτημα είναι: Με ποιο σώμα έρχονται οι νεκροί; Δηλαδή τι ιδιότητες και τι δυνάμεις θα έχει το νέο αυτό σώμα; Εδώ ο Απόστολος απαντά με το παράδειγμα του σπόρου. «Εκείνο το οποίο εσύ σπείρεις δεν ζωογονείται, εάν δεν αποθάνει και εκείνο το οποίο σπείρεις δεν σπείρεις το σώμα το οποίο μέλλει να γίνει, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου ή κάποιο άλλο σπόρο». Εκείνο που θέλει να δείξει ο Απ. Παύλος είναι ότι το σώμα της αναστάσεως δε θα είναι μία αναβίωση του παλαιού σώματος, που ετάφη και δόθηκε στην παγκόσμια κυκλοφορία. «Ο Θεός δίδει εις αυτό το σώμα καθώς ηθέλησε και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα».
Ο γεωργός σπέρνει ένα σπόρο γυμνό, αλλά ο Θεός δια του θανάτου δίνει σ’ αυτόν το σπόρο σώμα και μάλιστα σε κάθε είδος σπόρου διαφορετικό είδος σώματος με διαφορετικές ιδιότητες. Αυτό το σώμα δίνεται από το Θεό, όπως Αυτός το είχε σχεδιάσει αρχικά κατά τη δημιουργία. «καθώς ηθέλησε» (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 38).
Εδώ ο Απόστολος διευκρινίζει κάτι ακόμα. «Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια, άλλη είναι η σάρκα των ανθρώπων, άλλη των κτηνών, άλλη των ιχθύων, και άλλη των πτηνών. Έχουμε σώματα επουράνια και σώματα επίγεια, αλλά άλλη είναι η δόξα των επουρανίων και άλλη των επιγείων. Άλλη είναι η δόξα του ηλίου, άλλη η δόξα της σελήνης και άλλη η δόξα των αστέρων. Και αστέρας από αστέρα διαφέρουν» (εδ. 40,41).
Στη συνέχεια ο Απόστολος δίνει τη διαφορά της φύσεως του σημερινού σώματος από το σώμα εκείνο που θα προέλθει μετά την ανάσταση. «Ετσι θα γίνει και η ανάσταση των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία, σπείρεται εν ατιμία ανίσταται εν δόξει, σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει. Σπείρεται σώμα ζωϊκό, ανίσταται σώμα πνευματικό».
«Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία» (42). Εδώ φαίνεται η αντίθεση ανάμεσα στο σώμα που έχει τώρα ο πιστός και σ’ αυτό που θα λάβει μετά την ανάστασή του. Όταν το σώμα μπαίνει μέσα στη γη, είναι φθαρτό, όταν όμως αναστηθεί, θα είναι άφθαρτο. Η ανάσταση των νεκρών σωμάτων των πιστών θα δώσει ένα νέο σώμα με τελείως διαφορετική φύση από την προηγούμενη. «Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία». Το νέο σώμα δε θα είναι φθαρτό, αλλά θα είναι άφθαρτο. Δε θα υπάρχουν σ’ αυτό πόνοι, αρρώστιες, γήρανση, θάνατος, αλλά υγεία, νεότητα, αθανασία.
«Σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξει» (43). Το νέο σώμα δε θα είναι κάτι το αποκρουστικό, που προκαλεί αηδία και αποστροφή, όπως το σώμα ενός νεκρού, αλλά θα είναι μια απέραντη ωραιότητα που θα ακτινοβολεί τη δόξα του Δημιουργού Θεού. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε πει: «τότε οι δίκαιοι θέλουσι εκλάμψει όπως ο ήλιος στη βασιλεία του πατρός αυτών» (Ματθαίος ΙΓ/13: 43).
«Σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει». Το νέο σώμα δε θα είναι μέσα στην ασθένεια, όπως είναι το σώμα μας σήμερα και που κάποια στιγμή διαλυμένο από την ασθένεια το αποθέτουμε μέσα στον τάφο. Δε θα έχει ανάγκη από τροφή, από ξεκούραση. Θα είναι ένα σώμα το οποίο θα έχει δύναμη από το Θεό. Ένα σώμα σαν αυτό που προσπαθεί να φτιάξει ο άνθρωπος μέσα από την επιστήμη, αλλά που ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρει.
«Σπείρεται σώμα ζωικό, ανίσταται σώμα πνευματικό». Στον πρώτο άνθρωπο τον Αδάμ, δόθηκε φυσική ζωή. Αντίθετα στο Χριστό δόθηκε το Πνεύμα, που έγινε πηγή ζωής. Στην πρώτη περίπτωση δόθηκε "φυσική ζωή" ενώ στη δεύτερη περίπτωση δόθηκε "αιώνια ζωή" (Α' Ιωάννου Ε/5: 11), την οποία δίνει ο Χριστός στους πιστεύοντας εις Αυτόν. Ο Απ. Παύλος διευκρινίζει ότι υπάρχουν δύο ειδών σώματα. Υπάρχει σώμα «ζωικό», αυτό το οποίο φοράμε σήμερα και υπάρχει και σώμα «πνευματικό», εκείνο το οποίο θα λάβουμε την ημέρα της ανάστασής μας. Αυτό θα είναι ένα σώμα που δε θα έχει ανάγκη να φάει για να διατηρηθεί (Α΄ Κορινθίους Σ/6: 13), ούτε θα χρειάζεται ν' αναπαραχθεί (Λουκάς Κ/20: 35, 36).
Ο Απ. Παύλος, για να επιβεβαιώσει όλα αυτά επικαλείται το Λόγο του Θεού. «Ετσι είναι γραμμένο, ο πρώτος άνθρωπος (ο Αδαμ) έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν, ο έσχατος Αδάμ (ο Χριστός) εις πνεύμα ζωοποιούν». Προηγουμένως μιλήσαμε για δύο είδη σωμάτων, ζωικό & πνευματικό. Ο Αδάμ είχε πλαστεί από τον Θεό και αποτέλεσε την αρχή του ανθρώπινου είδους. Ήταν πλασμένος "κατ' εικόναν Θεού" και μέσα από την υπακοή σ’ Aυτόν θα έφτανε να γίνει και «καθ’ ομοίωσιν» Αυτού. Όμως ο άνθρωπος δεν υπάκουσε στο Θεό και εξέπεσε. Ο έσχατος Αδάμ (Ιησούς Χριστός) μέσα από την υποταγή και υπακοή Του στο θέλημα του Πατέρα, πραγματοποίησε πλήρως ένα σχέδιο σωτηρίας, το οποίο ο Θεός είχε συλλάβει μέσα στην Πανσοφία Του, για την αποκατάσταση του πεσμένου και αμαρτωλού ανθρώπου και τη συμφιλίωσή του μαζί Του.
«Πλην όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό» (46). Ο Θεός, όταν έπλασε τον Αδάμ, του έδωσε ψυχή και τον κάλεσε μέσα από την υπακοή σ’ Αυτόν να υψωθεί στο πνεύμα. Εκείνο το οποίο δεν πέτυχε ο "πρώτος Αδάμ" λόγω της ανυπακοής του, το πέτυχε ο "δεύτερος Αδάμ" μέσα από την υπακοή Του. «Ο πρώτος άνθρωπος προέρχεται από το χώμα, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος Ιησούς Χριστός προέρχεται από τον ουρανό». Όπως ο Αδάμ είναι χωματένιος, έτσι είναι και όσοι ανήκουν σ’ αυτόν και όπως ο Χριστός είναι επουράνιος, έτσι είναι και όσοι ανήκουν σ’ Αυτόν.
«Καθώς φορέσαμε την εικόνα του χοϊκού θα φορέσουμε και την εικόνα του επουρανίου» (49). Τώρα καθώς είμαστε όμοιοι με τον Αδάμ, θα έρθει η ώρα που θα φορέσουμε και την εικόνα του επουρανίου και θα γίνουμε το ίδιο με το Χριστό.
«Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία». (εδ. 50) Ο Απόστολος τώρα αναφέρεται στο θέμα της μεταμόρφωσης των σωμάτων των πιστών, είτε αυτοί είναι νεκροί, είτε είναι ζωντανοί, όταν έρθει ο Κύριος και επισημαίνει ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να μπουν στη βασιλεία του Θεού. ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου