ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ

Βιβλίο προφήτου "ΔΑΝΙΗΛ",  κεφ. Β/2.                 (ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ).

 ΜΕΡΟΣ Α΄. 

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ.  

1 ΚΑΙ κατά τον δεύτερο χρόνο τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορα, ο Ναβουχοδονόσορας ονειρεύτηκε όνειρα, και το πνεύμα του ταράχτηκε, και ο ύπνος του έφυγε απ' αυτόν. 

2 Και ο βασιλιάς είπε να καλέσουν τούς μάγους, και τους επαοιδούς, και τους γόητες, και τους Χαλδαίους, για να φανερώσουν στον βασιλιά τα όνειρά του. Ήρθαν, λοιπόν, και στάθηκαν μπροστά στον βασιλιά. 

3 Και ο βασιλιάς είπε σ' αυτούς: Ονειρεύτηκα ένα όνειρο, και ταράχτηκε το πνεύμα μου στο να γνωρίσω το όνειρο. 

4 Και οι Χαλδαίοι μίλησαν στον βασιλιά Συριακά, λέγοντας: Βασιλιά, να ζεις στον αιώνα πες στους δούλους σου το όνειρο, κι εμείς θα φανερώσουμε την ερμηνεία. 

5 Ο βασιλιάς απάντησε, και είπε στους Χαλδαίους: Το πράγμα διέφυγε από μένα αν δεν μου κάνετε γνωστό το όνειρο, και την ερμηνεία του, θα καταμελιστείτε, και τα σπίτια σας θα γίνουν κοπρώνες 

6 αλλά, αν φανερώσετε το όνειρο και την ερμηνεία του, θα πάρετε από μένα δώρα, και αμοιβές, και μεγάλη τιμή να φανερώστε μου, λοιπόν, το όνειρο και την ερμηνεία του. 

7 Απάντησαν για δεύτερη φορά, και είπαν: Ας πει ο βασιλιάς το όνειρο στους δούλους του, κι εμείς θα φανερώσουμε την ερμηνεία του. 

8 Κι ο βασιλιάς απάντησε και είπε: Στ' αλήθεια, καταλαβαίνω ότι εσείς θέλετε να εξαγοράζετε τον καιρό, βλέποντας ότι μού διέφυγε το πράγμα. 

9 Αλλά, αν δεν μου κάνετε γνωστό το όνειρο, μόνη αυτή είναι η απόφαση για σας επειδή, συμβουλευτήκατε να πείτε μπροστά μου αναληθή και διεφθαρμένα λόγια, μέχρις ότου περάσει ο καιρός πέστε μου, λοιπόν, το όνειρο, και θα γνωρίσω ότι μπορείτε να μου φανερώσετε και την ερμηνεία του. 

10 Οι Χαλδαίοι απάντησαν μπροστά στον βασιλιά, και είπαν: Δεν υπάρχει άνθρωπος επάνω στη γη, που να μπορεί να φανερώσει το πράγμα τού βασιλιά όπως και δεν υπάρχει κανένας βασιλιάς, άρχοντας ή διοικητής, που να ζητάει τέτοια πράγματα από μάγο ή επαοιδό ή Χαλδαίο 

11 και το πράγμα που ζητάει ο βασιλιάς είναι μεγάλο, και δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί να το φανερώσει μπροστά στον βασιλιά, εκτός από τους θεούς, των οποίων η κατοικία δεν είναι μαζί με σάρκα. 

12 Γι' αυτό, ο βασιλιάς θύμωσε και οργίστηκε υπερβολικά, και είπε να απολέσουν όλους τούς σοφούς τής Βαβυλώνας. 

13 Και η απόφαση βγήκε, και οι σοφοί θανατώνονταν ζήτησαν δε και τον Δανιήλ, και τους συντρόφους του, για να τους θανατώσουν. 

14 Και ο Δανιήλ απάντησε με φρόνηση και σοφία στον Αριώχ, τον αρχισωματοφύλακα του βασιλιά, που βγήκε για να θανατώσει τους σοφούς τής Βαβυλώνας, 

15 απάντησε και είπε στον Αριώχ, τον άρχοντα του βασιλιά: Γιατί αυτή η βίαιη απόφαση από τον βασιλιά; Και ο Αριώχ φανέρωσε στον Δανιήλ το πράγμα. 

16 Και ο Δανιήλ μπήκε μέσα, και παρακάλεσε τον βασιλιά να του δώσει καιρό, και θα φανέρωνε την ερμηνεία στον βασιλιά. 

17 Και ο Δανιήλ πήγε στο σπίτι του και γνωστοποίησε το πράγμα στον Ανανία, στον Μισαήλ, και στον Αζαρία, τους συντρόφους του 

18 για να ζητήσουν από τον Θεό τού ουρανού έλεος για το μυστήριο αυτό, ώστε να μη απολεστεί ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του μαζί με τους υπόλοιπους σοφούς τής Βαβυλώνας. 

19 Και το μυστήριο αποκαλύφθηκε στον Δανιήλ, με όραμα της νύχτας. Τότε, ο Δανιήλ ευλόγησε τον Θεό τού ουρανού. 

20 Και ο Δανιήλ μίλησε και είπε: Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού από τον αιώνα και μέχρι τον αιώνα Επειδή, δική του είναι η σοφία και η δύναμη 

21 Κι αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους Καθαιρεί βασιλιάδες, και εγκαθιστά βασιλιάδες Δίνει σοφία στους σοφούς, και γνώση στους συνετούς 

22 Αυτός αποκαλύπτει τα βαθιά και τα κρυμμένα Γνωρίζει εκείνα που είναι στο σκοτάδι, και μαζί του κατοικεί το φως 

23 Ευχαριστώ εσένα, Θεέ των πατέρων μου, και σε δοξολογώ, Που μου έδωσες σοφία και δύναμη, και μου έκανες γνωστό ό,τι δεηθήκαμε από σένα. Επειδή, εσύ μας έκανες γνωστή την υπόθεση του βασιλιά. 

24 Πήγε, λοιπόν, ο Δανιήλ στον Αριώχ, τον οποίο ο βασιλιάς είχε διατάξει για να απολέσει τούς σοφούς τής Βαβυλώνας πήγε, και του είπε ως εξής: Μη απολέσεις τους σοφούς τής Βαβυλώνας φέρε με μέσα, μπροστά στον βασιλιά, κι εγώ θα φανερώσω την ερμηνεία στον βασιλιά. 

25 Και ο Αριώχ έφερε με βιασύνη μέσα στον βασιλιά τον Δανιήλ, και του είπε ως εξής: Βρήκα έναν άνδρα από τους γιους τής αιχμαλωσίας τού Ιούδα, ο οποίος θα φανερώσει στον βασιλιά την ερμηνεία. 

26 Και ο βασιλιάς απάντησε και είπε στον Δανιήλ, του οποίου το όνομα ήταν Βαλτασάσαρ: Είσαι ικανός να μου φανερώσεις το όνειρο που είδα, και την ερμηνεία του; 

27 Ο Δανιήλ απάντησε μπροστά στον βασιλιά, και είπε: Το μυστήριο για το οποίο ρωτούσε ο βασιλιάς, δεν μπορούν σοφοί, μάγοι, μάντεις, να φανερώσουν στον βασιλιά 

28 υπάρχει, όμως, Θεός στον ουρανό, που αποκαλύπτει μυστήρια, και κάνει γνωστό στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, τι πρόκειται να γίνει στις έσχατες ημέρες. Το όνειρό σου, και τα οράματα του κεφαλιού σου επάνω στο κρεβάτι σου, είναι τούτα: 

9 Βασιλιά, οι συλλογισμοί ανέβηκαν στον νου σου επάνω στο κρεβάτι σου, για το τι πρόκειται να γίνει ύστερα απ' αυτά κι αυτός που αποκαλύπτει μυστήρια σου έκανε γνωστό τι πρόκειται να γίνει. 

30 Όμως, όσο για μένα, αυτό το μυστήριο δεν μου αποκαλύφθηκε με σοφία, που εγώ έχω περισσότερο από όλους τούς ζωντανούς ανθρώπους, αλλά για να φανερωθεί η ερμηνεία στον βασιλιά, και για να γνωρίσεις τούς συλλογισμούς τής καρδιάς σου. 

31 Εσύ, βασιλιά, θεωρούσες και ξάφνου, μια μεγάλη εικόνα η εικόνα εκείνη, που στεκόταν μπροστά σου, ήταν εξαίσια, και η λάμψη της υπέροχη, και η μορφή της φοβερή. 

32 Το κεφάλι εκείνης τής εικόνας ήταν από καθαρό χρυσάφι, το στήθος της και οι βραχίονές της από ασήμι, η κοιλιά της και οι μηροί της από χαλκό,

33 οι κνήμες της από σίδερο, ένα μέρος όμως από πηλό. 

34 Θεωρούσες μέχρις ότου, χωρίς χέρια, αποκόπηκε μια πέτρα, και χτύπησε εκείνη την εικόνα επάνω στα πόδια της, που ήσαν από σίδερο και πηλό, και τα κατασύντριψε. 

35 Τότε, το σίδερο, ο πηλός, ο χαλκός, το ασήμι, και το χρυσάφι, κατασυντρίφτηκαν μαζί, και έγιναν σαν το λεπτό άχυρο ενός θερινού αλωνιού και τα σήκωσε ο άνεμος, και δεν βρέθηκε κανένας τόπος του και η πέτρα που χτύπησε την εικόνα έγινε ένα μεγάλο βουνό, και γέμισε ολόκληρη τη γη. 

36 Αυτό είναι το όνειρο και θα πούμε την ερμηνεία του μπροστά στον βασιλιά. 

37 Εσύ, βασιλιά, είσαι βασιλιάς βασιλιάδων επειδή, ο Θεός τού ουρανού έδωσε σε σένα βασιλεία, δύναμη, και ισχύ, και δόξα. 

38 Και κάθε τόπο όπου κατοικούν οι γιοι των ανθρώπων, τα θηρία τού χωραφιού, και τα πουλιά τού ουρανού, τα έδωσε στο χέρι σου, και σε έκανε κύριο επάνω σε όλα αυτά. Εσύ είσαι εκείνο το χρυσό κεφάλι. 

39 Και ύστερα από σένα θα σηκωθεί μια άλλη βασιλεία κατώτερη από τη δική σου, και μια άλλη τρίτη βασιλεία από χαλκό, που θα κυριεύσει επάνω σε ολόκληρη γη. 

40 Και μια τέταρτη βασιλεία θα σταθεί ισχυρή όπως το σίδερο όπως το σίδερο κατακόβει και καταλεπταίνει τα πάντα μάλιστα, καθώς το σίδερο που συντρίβει τα πάντα, έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει. 

41 Για το ότι είδες τα πόδια του και τα δάχτυλα, ένα μέρος μεν από πηλό κεραμέα, και ένα μέρος από σίδερο, θα είναι μια διαιρεμένη βασιλεία όμως, θα μένει κάτι μέσα σ' αυτή από τη δύναμη του σίδερου, όπως είδες το σίδερο ανακατεμένο μαζί με αργιλώδη πηλό. 

42 Και όπως τα δάχτυλα των ποδιών ήσαν ένα μέρος από σίδερο και ένα μέρος από πηλό, έτσι και η βασιλεία θα είναι κατά μέρος ισχυρή, και κατά μέρος εύθραυστη. 

43 Και όπως είδες το σίδερο ανακατεμένο μαζί με αργιλώδη πηλό, έτσι θα ανακατευτούν με σπέρμα ανθρώπων όμως, δεν θα είναι κολλημένοι ο ένας μαζί με τον άλλον, όπως το σίδερο δεν ενώνεται μαζί με τον πηλό. 

44 Και κατά τις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός τού ουρανού θα σηκώσει μια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλες αυτές τις βασιλείες, ενώ αυτή θα διαμένει στους αιώνες, 

45 όπως είδες ότι αποκόπηκε μια πέτρα από το βουνό χωρίς χέρια, και κατασύντριψε το σίδερο, τον χαλκό, τον πηλό, το ασήμι, και το χρυσάφι ο μεγάλος Θεός έκανε γνωστό στον βασιλιά ό,τι πρόκειται να γίνει ύστερα απ' αυτά και το όνειρο είναι αληθινό και η ερμηνεία του πιστή. 

46 Τότε, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας, έπεσε επάνω στο πρόσωπό του, και προσκύνησε τον Δανιήλ, και πρόσταξε να του προσφέρουν προσφορά και θυμιάματα. 

47 Και ο βασιλιάς, απαντώντας στον Δανιήλ, είπε: Στ' αλήθεια, ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός θεών, και Κύριος των βασιλιάδων, και ο οποίος αποκαλύπτει μυστήρια επειδή, μπόρεσες να αποκαλύψεις αυτό το μυστήριο. 

48 Τότε, ο βασιλιάς μεγάλυνε τον Δανιήλ, και του έδωσε δώρα μεγάλα και πολλά, και τον έκανε κύριο επάνω σε ολόκληρη την επαρχία της Βαβυλώνας, και αρχιδιοικητή επάνω σε όλους τούς σοφούς τής Βαβυλώνας. 

49 Και ο Δανιήλ ζήτησε από τον βασιλιά, και έβαλε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, επί των υποθέσεων τής επαρχίας τής Βαβυλώνας ενώ ο Δανιήλ βρισκόταν στην αυλή τού βασιλιά.

         ΣΧΟΛΙΑ : 

     Ο Ναβουχοδονόσωρ Β', ο βασιλιάς της Βαβυλώνας είδε στον ύπνο του ένα μεγάλο και λαμπρό άγαλμα που είχε ανθρώπινη μορφή. Τούτο το άγαλμα είχε χρυσή κεφαλή, αργυρό στήθος, οσφύ από χαλκό, κνήμες από σίδηρο. Τα πόδια κατέληγαν σε δέκα δάχτυλα που ήταν από σίδηρο και από πηλό (λάσπη). Στη συνέχεια χωρίς να κινηθεί ανθρώπινο χέρι, έπεσε ξαφνικά μία πέτρα που χτύπησε το άγαλμα στα πόδια και το συνέτριψε, με αποτέλεσμα να μη μείνει τίποτα απ' αυτό. Η πέτρα που συνέτριψε το άγαλμα έγινε έγινε ένα μεγάλο βουνό που γέμισε όλο τον κόσμο (Δανιήλ Β/2: 31-35). Όπως εξήγησε ο προφήτης Δανιήλ με το όνειρο αυτό ο Θεός ήθελε να γνωστοποιήσει στο βασιλιά «τι μέλλει γενέσθαι εν ταις εσχάταις ημέρες» (Δανιήλ Β/2: 28). 

  To επεισόδιο συνέβη  κατά το 2ο χρόνο της Βασιλείας του Ναβουχοδονόσωρ. O Ναβουχοδονόσωρ ο Β΄, ο Μέγας, έζησε από το έτος 634 έως 562 και ήταν βασιλιάς της Βαβυλώνας από το έτος 605 έως το 562. Ο Δανιήλ ήταν νέος και βρίσκεται στο τρίτο έτος της εξορίας του στην Βαβυλώνα. Μελετώντας τούτο το όνειρο και την εξήγηση την οποία ο Δανιήλ έδωσε, δια πνεύματος Αγίου, διαπιστώνουμε ότι ο Κύριος είναι ο κυρίαρχος της ιστορίας, είναι «ο άρχων των βασιλέων της γης» (Αποκάλυψη Α/1: 5). Νομίζουν οι άρχοντες της γης έχουν κάποια εξουσία στα χέρια τους, όμως ο Κύριος είχε πει στον Πιλάτο, που πίστευε και αυτός ότι είχε εξουσία, «ουδεμία εξουσία θα είχες αν δεν ήταν δεδομένη άνωθεν» (Ιωάννης ΙΘ/19: 11). 

   Στο όνειρο του Ναβουχοδονόσωρ περιγράφεται η άνοδος και η πτώση τεσσάρων μεγάλων κοσμοκρατοριών, οι οποίες επρόκειτο να έρθουν στη γη, η μία μετά την άλλη και τελικώς πως θα καταλήξει ο κόσμος τούτος, πάνω στον οποίον αιώνια θα βασιλεύσει ο Ιησούς Χριστός. Αυτά προλέγει ο Θεός 2.600 χρόνια από σήμερα. 

      Η ΧΡΥΣΗ ΚΕΦΑΛΗ.   (Δανιήλ, κεφ. Β/2, εδ. 37,38).

     "συ βασιλεύ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή"

     Η πρώτη από τις τέσσερις Αυτοκρατορίες ήταν η Βαβυλωνιακή. Υπήρξε από το έτος 606 - 536 π.Χ. Η χρυσή κεφαλή είναι ο ίδιος ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ, τον οποίον οι ιστορικού ονόμασαν μέγα και τον κατατάσσουν μέσα στους δέκα μεγαλύτερους ηγέτες της παγκόσμιας ιστορίας, μαζί με τον Μ. Αλέξανδρο, τον Καίσαρα και τον Ναπολέοντα. Το έτος 606 π.Χ. έπληξε μέχρις εξολόθρευσης τους Αιγύπτιους, μετά από μάχη που δόθηκε κοντά στον Ευφράτη ποταμό (Ιερεμίας ΜΣ/46: 2) και έτσι η Βαβυλώνα αναδείχτηκε σε παγκόσμια δύναμη. Ο Ισραήλ και συγκεκριμένα το βασίλειο του Ιούδα (νότιο βασίλειο) περιήλθε και αυτό στην εξουσία του Ναβουχοδονόσωρ για να οδηγηθεί στην Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία που κράτησε εβδομήντα ολόκληρα χρόνια. Το βόρειο βασίλειο είχε ήδη κατακτηθεί από τους Ασσύριους το έτος 722 π.Χ. Το έτος 586 π.Χ. Η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε από τους Βαβυλώνιους και ο Ναός καταστράφηκε.

     Ο Θεός τίμησε το Ναβουχοδονόσωρ και τον έκανε ένδοξο και τρομερό, όμως στο αποκορύφωμα της δόξας του αγνόησε τον αληθινό Θεό, στηρίχτηκε στον εαυτόν του, γέμισε από εγωισμό η καρδιά του και είπε: «Δεν είναι αύτη η Βαβυλών η μεγάλη, την οποίαν εγώ ωκοδόμησα διά καθέδραν του βασιλείου με την ισχύν της δυνάμεώς μου και εις τιμήν της δόξης μου;». Η εικόνα του ανθρώπου που θεοποιεί τον εαυτόν του. Επειδή δεν έδωσε τη δόξα στο Θεό, ο Θεός επέτρεψε να χάσει τα λογικά του και για επτά χρόνια να ζει μέσα στους αγρούς με τα ζώα και να τρώγει χόρτο. Όταν σήκωσε τους οφθαλμούς στον ουρανό και ομολόγησε το Θεό επανήλθε στα λογικά του (Δανιήλ Δ/4: 29-34). 

     ΤΟ ΑΡΓΥΡΟ ΣΤΗΘΟΣ. 

    «Και ύστερα από σένα θα σηκωθεί μια άλλη βασιλεία κατώτερη από τη δική σου» (Δανιήλ, κεφ. Β/2, εδ. 39). 

    Η δεύτερη κοσμοκρατορία που ακολούθησε ήταν αυτή των Μηδο -Περσών (Δανιήλ Σ/6: 1), που διήρκεσε από το 536 - 333 π.Χ. και η οποία δεν άγγιξε σε λάμψη την προηγούμενη. Ο πρώτος βασιλιάς της Μηδο-Περσικής κοσμοκρατορίας ήταν ο Κύρος Β΄ ο Μέγας (βασίλεψε 600-530 π.χ.), ο οποίος το 536 π.Χ. επέτρεψε στους Ιουδαίους αιχμάλωτους να επιστρέψουν στο Ισραήλ. Δεύτερος ο Καμβύσης Β΄ (530-521 π.Χ.), τρίτος ο Δαρείος Α΄ (521-486 π.Χ.) και τέταρτος ο Ξέρξης Α΄ (486-465 π.Χ.). Η μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη εκστρατεία των Μηδο-Περσών εναντίον των Ελλήνων έγινε το 480 π.Χ. υπό την αρχηγία του Ξέρξη, με συγκέντρωση πολυπληθών θαλασσίων και χερσαίων δυνάμεων και στόχευε στην κατάκτηση ολοκλήρου του Ελλαδικού χώρου. Μέσα από μια σειρά συγκρούσεων οι Έλληνες ματαίωσαν τα σχέδια των εισβολέων. 

      Η ΧΑΛΚΙΝΗ ΟΣΦΥΣ. 

    «Και ύστερα από σένα θα σηκωθεί μια άλλη βασιλεία κατώτερη από τη δική σου» (Δανιήλ, κεφ. Β/2: 39). 

     Η Τρίτη κοσμοκρατορία ήταν η Ελλάδα 333 - 31 π.Χ. Ηγήθηκε αυτής ο Μ. Αλέξανδρος, μετά την μάχη της Ισσού. Μέσα στα επόμενα 10 χρόνια το κράτος έφθασε τα σύνορά του μέχρι τις Ινδίες και το Αφγανιστάν. Προσβεβλημένος ο Αλέξανδρος από κάποια αρρώστια πέθανε στην Βαβυλώνα, την πρωτεύουσα της κοσμοκρατορίας του, στις 13 Ιουνίου του 323 π.Χ. Στην οικογένεια του Μ. Αλεξάνδρου δεν υπήρχε διάδοχος που να είναι σε θέση να κυβερνήσει. Ο ετεροθαλής αδελφός του Αρριδαίος ήταν διανοητικά καθυστερημένος και ο γιος του από την Ρωξάνη, Αλέξανδρος Δ΄ ήταν βρέφος. Το βασίλειο διαιρέθηκε σε  τέσσερα βασίλεια. Ο Κάσσανδρος έλαβε την Ελλάδα, ο Λυσίμαχος τη Θράκη και τμήμα της Μ. Ασίας. ο Σέλευκος τη Συρία και τη Βαβυλώνα, ο Πτολεμαίος την Αίγυπτο. Τούτα τα τέσσερα βασίλεια μετά από λίγα χρόνια υποτάχτηκαν στους Ρωμαίους. 

      ΟΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ ΚΝΗΜΕΣ. 

   «Και μια τέταρτη βασιλεία θα σταθεί ισχυρή όπως το σίδερο, όπως το σίδερο κατακόβει και καταλεπταίνει τα πάντα μάλιστα, καθώς το σίδερο που συντρίβει τα πάντα, έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει» (Δανιήλ, κεφ. Β/2, εδ. 40). 

     Η τέταρτη κοσμοκρατορία συμβολίζει την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία θα υπάρχει μέχρι το τέλος του κόσμου, εφόσον όλες οι αυτοκρατορίες συνολικά είναι τέσσερις. Ξεκίνησε με τον Ιούλιο Οκταβιανό (Αύγουστο) το 31 π.Χ. Στις ημέρες αυτού του Αυτοκράτορα γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Αργότερα όταν σταυρώθηκε στη Ρώμη ηγεμόνευε ο Αυτοκράτορας Τιβέριος. Με σιδερένια πυγμή οι Ρωμαίοι αγωνιζόμενοι κατάλαβαν την παγκόσμια κυριαρχία και για εκατοντάδες χρόνια παρέμειναν κοσμοκράτορες. Το έτος 395 μΧ διαιρέθηκε η Αυτοκρατορία σε δύο μέρη: Την Ανατολική Ρώμη (Βυζάντιο) και τη Δυτική Ρώμη. Πρόκειται για τις δύο σιδερένιες κνήμες. Το έτος 476 μ.Χ. έπεσε η δυτική Ρώμη και 1.000 χρόνια αργότερα το έτος 1453 έπεσε και η Ανατολική. 

    Φθάνοντας στα τέλη τούτης βασιλείας παρατηρούμε τα άκρα των ποδιών τους δακτύλους , οι οποίοι είναι μέρος εκ πηλού (λάσπη) και μέρος εκ σιδήρου. Ο λόγος τους Θεού διευκρινίζει ότι πρόκειται για μία διηρημένη βασιλεία. Για μία Βασιλεία η οποία δεν θα έχει συνοχή. Όπως ο σίδηρος με τη λάσπη δεν ενώνονται έτσι και η βασιλεία αυτή κατά μεν θα είναι ισχυρά (σίδηρος) κατά δε θα είναι ασθενής (πηλός). 

     Τούτη η βασιλεία ενώ αρχικά είναι ενωμένη στο μέρος της κοιλιάς, στη συνέχεια χωρίζεται στα 2 πόδια. Στις αρχές του 4ου Αιώνα έγινε ο διαχωρισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επί Μ. Κωνσταντίνου, σε δυτική και ανατολική. Τούτα τα δύο σκέλη πότε συμπορεύτηκαν και πότε συγκρούστηκαν μέσα στην Ιστορία. 

    Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία στην ερμηνεία μας είναι η έσχατη απόληξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την αποτελούν τα 10 δάχτυλα των ποδιών. Πέρα από το σημείο αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Τι θα συμβεί στα τέλη αυτής της αυτοκρατορίας μας το αναφέρει στο βιβλίο του "Δανιήλ" (κεφ. Η/8, εδ. 23 – 25), ως εξής: 

23 Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. 

24 Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως και θέλει αφανίζει εξαισίως και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς και τον λαόν τον άγιον. 

25 Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός. 

      Εδώ γίνεται αναφορά στον «άνομο», «τον άνθρωπο της αμαρτίας», «τον ερχόμενο εν τω ονόματι αυτού» (Ιωάννης Ε/5: 43), «το θηρίο» (Αποκάλυψης ΙΑ/11: 7), τον αντίχριστο, που θα αποτελέσει σωματοποίηση του σατανά και που θα ξεγελάσει τους Εβραίους και θα συνάψει επταετή συμφωνία ειρήνης και συνεργασίας μαζί τους, γιατί θα νομίσουν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας που τόσα χρόνια περίμεναν. Αυτή η συμφωνία με την πάροδο των 3,5 χρόνων θα την παραβιάσει ο Αντίχριστος και θα στραφεί εναντίον του λαού Ισραήλ, για να τους περάσει μέσα από το μεγαλύτερο διωγμό και τη μεγαλύτερη θλίψη της πολυτάραχης ιστορίας τους. 

      Στη συνέχεια «απεκόπη λίθος άνευ χειρών και κτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πυλού και κατεσύντριψεν αυτούς» (Δανιήλ Β/2: 34). 

   Η τελευταία τούτη Αυτοκρατορία αρχίζει ομοιογενής και δυνατή, αδυνατίζει, διαιρείται και καταλήγει σε 10 μικρές υποδιαιρέσεις, οι οποίες έχουν κάποιο σύνδεσμο μεταξύ τους, αλλά δεν έχουν συνοχή γιατί ο πηλός και ο άργιλος δεν μπορούν να ενωθούν και να δημιουργηθεί κάτι συμπαγές. Αυτή θα είναι μια διαιρεμένη βασιλεία. Κατά μεν θα είναι ισχυρά (σίδερος), κατά δε θα είναι ασθενής (πηλός). 

     Στο βιβλίο της "Αποκάλυψης" (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 1) διαβάζουμε: «και εστάθην επί την άμμο της θαλάσσης και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίο είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού ονόματα βλασφημίας». Επίσης στο κεφ. ΙΖ/17 εδ. 3 διαβάζουμε: «Και με έφερεν εν πνεύματι εις έρημον και είδον γυναίκα καθημένην επι θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα». 

    Πρόκειται ασφαλώς για το ίδιο θηρίο. Κόκκινο και τρομερό, γιατί πρόκειται να προκαλέσει θάνατο και να χύσει πολύ αίμα. Βγαίνει μέσα από την θάλασσα δηλαδή μέσα από τον κόσμο (Αποκάλυψη ΙΖ/17: 15) και έχει 7 κεφάλια και 10 κέρατα. 

      "Αποκάλυψη" (ΙΑ/11: 27) αναφέρει : «Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη». Είναι γνωστό ότι η Ρώμη ήταν κτισμένη πάνω σε επτά λόφους, γι’ αυτό λεγόταν  και επτάλοφη. 

      "Αποκάλυψη" (ΙΖ/17: 12) αναφέρει: «Και τα δέκα κέρατα τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς», και στο εδ. 13 «ούτοι έχουσι μίας γνώμην και θέλουσι παραδώσει εις το Θηρίον την δύναμην και την εξουσίαν εαυτών». 

    Η θητεία αυτών των δέκα βασιλέων δε θα είναι μακροχρόνια γιατί θα συμφωνήσουν ομόφωνα και θα παραδώσουν την εξουσία τους σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Αυτός θα διαφέρει από τους πρώτους και θα υποτάξει τρεις βασιλιάδες, ενώ θα μιλήσει λόγια ενάντια στο Θεό και θα καταδιώκει τους Αγίους του Θεού. Επίσης θα μεταβάλει καιρούς και νόμου και όλα θα δοθούν στο χέρι του. «και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου και θέλει διανοηθή να μεταβάλλει καιρούς και νόμους και θέλουσι δοθεί εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών και ημίσεος καιρού» (Δανιήλ Ζ/7: 25). Το πρόσωπο αυτό, σύμφωνα με το βιβλίο του "Δανιήλ" (κεφ. Θ/9, εδ. 27) θα στερεώσει την βασιλεία του για "μία εβδομάδα", δηλαδή για επτά έτη. 

      ΜΕΡΟΣ Β' 

      ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΖΩΩΝ.  

      Βιβλίο "ΔΑΝΙΗΛ" (κεφ. Ζ/7, εδ. 1 – 8). 

1 Εν τω πρώτω έτει του Βαλτάσαρ βασιλέως της Βαβυλώνος ο Δανιήλ είδεν ενύπνιον και οράσεις της κεφαλής αυτού επί της κλίνης αυτού τότε έγραψε το ενύπνιον και διηγήθη το κεφάλαιον των λόγων. 

2 Ο Δανιήλ ελάλησε και είπεν, Εγώ εθεώρουν εν τω οράματί μου την νύκτα και ιδού οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού συνεφώρμησαν επί την θάλασσαν την μεγάλην. 

3 Και τέσσαρα θηρία μεγάλα ανέβησαν εκ της θαλάσσης, διαφέροντα απ' αλλήλων. 

4 Το πρώτον ήτο ως λέων και είχε πτέρυγας αετού εθεώρουν εωσού απεσπάσθησαν αι πτέρυγες αυτού, και εσηκώθη από της γης και εστάθη επί τους πόδας ως άνθρωπος, και καρδία ανθρώπου εδόθη εις αυτό. 

5 Και ιδού, έπειτα θηρίον δεύτερον όμοιον με άρκτον, και εσηκώθη κατά το εν πλάγιον, και είχε τρεις πλευράς εν τω στόματι αυτού μεταξύ των οδόντων αυτού και έλεγον ούτω προς αυτό Σηκώθητι, κατάφαγε σάρκας πολλάς. 

6 Μετά τούτο εθεώρουν και ιδού, έτερον ως λεοπάρδαλις, έχον επί τα νώτα αυτού τέσσαρας πτέρυγας πτηνού το θηρίον είχεν έτι τέσσαρας κεφαλάς και εδόθη εξουσία εις αυτό. 

7 Μετά τούτο είδον εν τοις οράμασι της νυκτός και ιδού, θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν και ισχυρόν σφόδρα και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας κατέτρωγε και κατεσύντριβε και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού και αυτό ήτο διάφορον πάντων των θηρίων των προ αυτού και είχε δέκα κέρατα. 

8 Παρετήρουν τα κέρατα και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών, έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των πρώτων κεράτων εξερριζώθησαν και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί ως οφθαλμοί ανθρώπου και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα. 

       ΣΧΟΛΙΑ : 

      Πρόκειται για το ίδιο θέμα. Στο πρώτο μέρος ο προφήτης Δανιήλ αναφέρει το όνειρο του βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ και αναφέρεται περισσότερο στην εξωτερική τους εμφάνιση των τεσσάρων κοσμοκρατοριών, με τη γήινη λάμψη τους και το μεγαλείο τους, ενώ στο δεύτερο μέρος αποκαλύπτει στο «πρόσωπο των τεσσάρων ζώων» την εσωτερική τους ύπαρξη, το σκοτεινό, δαιμονικό χαρακτήρα αυτών των εξωτερικά τόσο μεγαλοπρεπών κοσμοκρατοριών. 

     Όταν ο Βαλτάσαρ ήταν βασιλιάς της Βαβυλώνας (ο τελευταίος βασιλιάς) ο προφήτης Δανιήλ είδε σε όνειρο τέσσερα θηρία μεγάλα που ανέβηκαν από τη θάλασσα και τα οποία διέφεραν μεταξύ τους. Στο κεφ. Ζ/7, εδ. 17 διευκρινίζεται ότι τα τέσσερα αυτά θηρία είναι τέσσερις βασιλείς οι οποίοι θα εγερθούν πάνω στη γη. Τα τέσσερα αυτά βασίλεια τα έχουμε γνωρίσει πιο πάνω (α΄ μέρος). Πρόκειται για τα ίδια βασίλεια που δεκαετίες πριν είχε δει στο όνειρό του ο βασιλιάς Ναυουχοδονόσορ και τα οποία είναι : ΒΑΒΥΛΩΝΑ, ΜΗΔΟΠΕΡΑΣΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΜΗ. 

   Το πρώτο θηρίο «ήτο ως λέων και είχε πτέρυγας αετού» (εδ. 4). 

   Το δεύτερο έμοιαζε με αρκούδα και πήρε την εντολή «Σηκώθητι, κατάφαγε σάρκας πολλάς» (εδ. 5). 

   Το τρίτο ήταν όμοιο με λεοπάρδαλη, είχε όμως τέσσερα φτερά και τέσσερα κεφάλια (εδ.6) 

  Το τέταρτο ήταν ένα φρικαλέο τέρας πολύ ισχυρό που είχε μεγάλα σιδερένια δόντια «και κατέτρωγε και κατεσύντριβε και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού». 

     Αυτό το φοβερό θηρίο ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα και είχε δέκα κέρατα. (εδ. 7). Σύμφωνα με τα παραπάνω δεν έχουμε να κάνουμε με ζώα, άλλωστε δεν υπάρχουν και τέτοια ζώα, αλλά με τους γνωστούς πλέον τέσσερις κοσμοκράτορες της γης που προαναφέραμε και τους οποίους διακρίνει μια εσωτερική δαιμονική, ζωώδη και απάνθρωπη ύπαρξη. 

     Το λιοντάρι συμβολίζει το βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ και την ένδοξη Βαβυλώνα. Όπως ο χρυσός είναι ο βασιλιάς των μετάλλων, έτσι και το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς των ζώων. Το λιοντάρι λοιπόν είναι η Βαβυλώνα. 

    Η αρκούδα είναι η Μηδο-Περσία. Ο Δανιήλ μάλιστα είδε στο προφητικό όνειρο ότι η αρκούδα είχε τρεις πλευρές στο στόμα της, τρία κόκαλα από άλλους που είχε κατασπαράξει. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία η Μηδο-Περσία κατάστρεψε τρία μεγάλα βασίλεια: Την Βαβυλώνα, την Λυδία του Κροίσου και την Αίγυπτο. 

  Η λεοπάρδαλη συμβολίζει την Ελλάδα και είχε τέσσερα φτερά. Ένδειξη ταχύτητας, αποτελεσματικότητας και ορμής και είχε και τέσσερα κεφάλια. Τα τέσσερα κεφάλια συμβολίζουν τα τέσσερα βασίλεια στα οποία χωρίσθηκε η αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, όταν αυτός πέθανε. (Βασίλειο Αιγύπτου, υπό τον Πτολεμαίο, Συρίας υπό τον Σέλευκο, Μακεδονίας υπό τον Κάσσανδρο και Θράκης υπό τον Λυσσίμαχο).

    Το τέταρτο τρομερό θηρίο είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αυτό το θηρίο θα καταπατούσε το «υπόλοιπο», δηλαδή αυτούς που ήταν πιστοί στο Θεό. Κατεδίωξε με μεγάλη μανία και πάθος τους χριστιανούς, ενώ οι στρατιώτες της σταύρωσαν τον Χριστό.

Δανιήλ  Β΄	Δανιήλ Ζ	Αυτοκρατορία	Χρονολογία
Χρυσή κεφαλή	Λιοντάρι	Βαβυλώνα	605 – 539 π.Χ.
Αργυρό στήθος	Αρκούδα	Μηδο-Περσία	539 – 331 π.Χ.
Χάλκινη οσφύς	Λεοπάρδαλης	Ελλάδα	331 – 168 π.Χ.
Σιδερένια πόδια	Τρομερό θηρίο	Ρώμη	168 – 476 μ.Χ.
Κάτω πόδια από πηλό & σίδερο	10 κέρατα	Διηρημένη Ευρώπη	476 μ.Χ. ….

       Η κρίση στην κοσμοκρατορία του αντιχρίστου. 

31 Εσύ, βασιλιά, θεωρούσες και ξάφνου, μια μεγάλη εικόνα η εικόνα εκείνη, που στεκόταν μπροστά σου, ήταν εξαίσια, και η λάμψη της υπέροχη, και η μορφή της φοβερή. 

32 Το κεφάλι εκείνης τής εικόνας ήταν από καθαρό χρυσάφι, το στήθος της και οι βραχίονές της από ασήμι, η κοιλιά της και οι μηροί της από χαλκό, 

33 οι κνήμες της από σίδερο, ένα μέρος όμως από πηλό. 

34 Θεωρούσες μέχρις ότου, χωρίς χέρια, αποκόπηκε μια πέτρα, και χτύπησε εκείνη την εικόνα επάνω στα πόδια της, που ήσαν από σίδερο και πηλό, και τα κατασύντριψε. 

35 Τότε, το σίδερο, ο πηλός, ο χαλκός, το ασήμι, και το χρυσάφι, κατασυντρίφτηκαν μαζί, και έγιναν σαν το λεπτό άχυρο ενός θερινού αλωνιού και τα σήκωσε ο άνεμος, και δεν βρέθηκε κανένας τόπος του και η πέτρα που χτύπησε την εικόνα έγινε ένα μεγάλο βουνό, και γέμισε ολόκληρη τη γη. 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

     Το άγαλμα που είδε στο όνειρό του ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ συμβολίζει την πορεία και την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη γη, χωρίς το Θεό. Τέσσερις αστραφτερές κοσμοκρατορίες, που απεικονίζονται με το χρυσό, τον άργυρο, το χαλκό και το σίδηρο επίκεντρο των οποίων είναι ο άνθρωπος. Οι αυτοκρατορίες αυτές ήρθαν και έφυγαν, όμως το αρνησίθεο πνεύμα τους, η απόρριψη αλλά και η εναντίωσή τους στον αληθινό Θεό, θα αναβιώσουν και πάλι κατά το τέλος των καιρών στη διάρκεια της κοσμοκρατορίας του ερχόμενου αντίχριστου, όπου η αθεΐα θα αγγίξει το κορυφαίο της σημείο πάνω στη γη. 

     Ενώ αυτή η κατάσταση θα επικρατεί ξαφνικά θα αποκοπεί ένας λίθος, χωρίς τη μεσολάβηση ανθρώπινου παράγοντα και θα χτυπήσει το ανθρώπινο ομοίωμα στα πόδια του, με αποτέλεσμα να διαλυθεί και να κατασυντριβεί ολόκληρο το ομοίωμα (άγαλμα). Έτσι αρχίζοντας από την τελευταία κοσμοκρατορία – το βασίλειο του αντιχρίστου – αφανίζονται όλες μαζί οι κοσμοκρατορίες. Η διάλυση και ο αφανισμός θα είναι τόσο μεγάλος και ολοκληρωτικός ώστε «ουδείς τόπος ευρέθη αυτών» (Δανιήλ Β/2: 35). 

     Στη θέση αυτών «θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρεί», δηλαδή θα έχει αιώνια ύπαρξη. Αυτό θα συμβεί όταν θα επιστρέψει ο Κύριος Ιησούς Χριστός «μετά μεγάλης δόξας και δυνάμεως» (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Συνεπώς ο λίθος που αποκόπηκε «άνευ χειρών» (Δανιήλ Β/2: 34), δεν είναι άλλος από τον Υιόν του Θεού. Γι’ Αυτόν μιλάει ολόκληρη η Αγία Γραφή. «Ούτος είναι ο λίθος ο εξουθενηθείς εφ' υμών των οικοδομούντων, όστις έγεινε κεφαλή γωνίας». (Πράξεις Δ/4: 11). «Καθένας που θα πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί επάνω δε σε όποιον πέσει, θα τον κατασυντρίψει» (Λουκάς Κ/20: 18). 

   Ο Θεϊκός λοιπόν «λίθος» θα ερειπώσει και θα διαλύσει στο τέλος των καιρών όλες τις αυτοκρατορίες των ανθρώπων, που ιδρύθηκαν, χωρίς το Θεό και που στηρίχτηκαν σ’ ένα δαιμονικό, αρνησίθεο και αντιχριστιανικό πνεύμα. Μπορεί οι αυτοκρατορίες αυτές σήμερα να μην υπάρχουν, όμως υπάρχει και είναι κυρίαρχο το "δαιμονικό τους πνεύμα", η εναντίωση και η εμμονή στην άρνηση του αληθινού Θεού. Αφού διαλύσει τα πάντα θα εγκαθιδρύσει την χιλιετή βασιλεία Του. «Και είδα θρόνους και επάνω σ' αυτούς κάθισαν, και τους δόθηκε κρίση και είδα τις ψυχές των αποκεφαλισμένων εξαιτίας τής μαρτυρίας τού Ιησού, και εξαιτίας τού λόγου τού Θεού, και οι οποίοι δεν προσκύνησαν το θηρίο ούτε την εικόνα του και δεν πήραν το χάραγμα επάνω στο μέτωπό τους κι επάνω στο χέρι τους και ανέζησαν και βασίλευσαν μαζί με τον Χριστό χίλια χρόνια» (Αποκάλυψη Κ/20: 4). 

      Ο «λίθος» αυτός μια μέρα θα σταθεί κριτής όλων εκείνων που Τον απέρριψαν, που δεν δέχτηκαν τη σωτήρια σταυρική Του θυσία, που απέρριψαν τη χάρη Του, τη δωρεάν σωτηρία Του (Εφεσίους Β/2: 8), που και σήμερα προσφέρεται σε κάθε άνθρωπο που ειλικρινά θα την εκζητήσει (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 2). Θα κρίνει μια μέρα όλους εκείνους που Τον απέρριψαν και επέλεξαν τον αντίχριστο και την αυτοκρατορία του. «Εγώ ήρθα στο όνομα του Πατέρα μου, και δεν με δέχεστε, αν έρθει άλλος στο δικό του όνομα, εκείνον θα τον δεχθείτε» (Ιωάννης Ε/5: 43).---