Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΑΟΥΛ.

Βασιλιάς  ΣΑΟΥΛ : «έπραξα αφρόνως και επλανήθην σφόδρα» (Α΄ Σαμουήλ ΚΣ/26: 21).
 
 Βιβλίο "Α΄ Σαμουήλ",  κεφ.   ΙΕ/15.

1 Είπε δε Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Εμέ απέστειλεν ο Κύριος να σε χρίσω βασιλέα επί τον λαόν αυτού, επί τον Ισραήλ τώρα λοιπόν άκουσον της φωνής των λόγων του Κυρίου. 

2 Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων Θέλω εκδικήσει όσα έκαμεν ο Αμαλήκ εις τον Ισραήλ, ότι αντεστάθη εις αυτόν εν τη οδώ, ότε ανέβαινεν εξ Αιγύπτου 

3 ύπαγε τώρα και πάταξον τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσον παν ό,τι έχει και μη φεισθής αυτούς αλλά θανάτωσον και άνδρα και γυναίκα και παιδίον και θηλάζον και βουν και πρόβατον και κάμηλον και όνον. 

4 Και ο Σαούλ εκάλεσε τον λαόν και απηρίθμησεν αυτούς εν Τελαΐμ, διακοσίας χιλιάδας πεζών και δέκα χιλιάδας ανδρών Ιούδα. 

5 Και ήλθεν ο Σαούλ έως της πόλεως του Αμαλήκ και ενέδρευσεν εν τη φάραγγι. 

6 Και είπεν ο Σαούλ προς τους Κεναίους, Υπάγετε, αναχωρήσατε, κατάβητε εκ μέσου των Αμαληκιτών, διά να μη σας συμπεριλάβω μετ' αυτών διότι σεις εδείξατε έλεος εις πάντας τους υιούς Ισραήλ, ότε ανέβαινον εξ Αιγύπτου. Και ανεχώρησαν οι Κεναίοι εκ μέσου των Αμαληκιτών. 

7 Και επάταξεν ο Σαούλ τους Αμαληκίτας από Αβιλά έως της εισόδου Σούρ, της κατά πρόσωπον Αιγύπτου. 

8 Και συνέλαβεν Αγάγ τον βασιλέα των Αμαληκιτών ζώντα, πάντα δε τον λαόν εξωλόθρευσεν εν στόματι μαχαίρας. 

9 Πλην εφείσθη ο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ και τα καλήτερα των προβάτων και των βοών και των δευτερευόντων και των αρνίων και παντός αγαθού, και δεν ήθελον να εξολοθρεύσωσιν αυτά αλλά παν το ευτελές και εξουδενωμένον, εκείνο εξωλόθρευσαν. 

10 Τότε έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Σαμουήλ, λέγων, 

11 Μετεμελήθην ότι έκαμα τον Σαούλ βασιλέα διότι εστράφη από όπισθέν μου και τους λόγους μου δεν εξετέλεσε. Και τούτο ελύπησε τον Σαμουήλ, και εβόησε προς τον Κύριον δι' όλης της νυκτός. 

12 Και ότε εξηγέρθη ο Σαμουήλ ενωρίς διά να υπάγη εις συνάντησιν του Σαούλ το πρωΐ, ανήγγειλαν προς τον Σαμουήλ, λέγοντες, Ο Σαούλ ήλθεν εις τον Κάρμηλον, και ιδού, ανήγειρεν εις εαυτόν τρόπαιον έπειτα εστράφη και διεπέρασε και κατέβη εις Γάλγαλα. 

13 Και υπήγεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ και είπεν ο Σαούλ προς αυτόν, Ευλογημένος να ήσαι παρά του Κυρίου εξετέλεσα τον λόγον του Κυρίου. 

14 Είπε δε ο Σαμουήλ, Και τις η φωνή αύτη των προβάτων εις τα ώτα μου, και η φωνή των βοών, την οποίαν ακούω; 

15 Και είπεν ο Σαούλ, Εκ των Αμαληκιτών έφεραν αυτά διότι ο λαός εφείσθη τα καλήτερα των προβάτων και των βοών, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου τα δε λοιπά εξωλοθρεύσαμεν. 

16 Τότε είπεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Άφες, και θέλω απαγγείλει προς σε τι ελάλησεν ο Κύριος εις εμέ την νύκτα. Ο δε είπε προς αυτόν, Λέγε. 

17 Και είπεν ο Σαμουήλ, Ενώ συ ήσο μικρός έμπροσθεν των οφθαλμών σου, δεν έγεινες η κεφαλή των φυλών του Ισραήλ, και σε έχρισεν ο Κύριος βασιλέα επί τον Ισραήλ; 

18 και σε έστειλεν ο Κύριος εις την οδόν και είπεν, Ύπαγε και εξολόθρευσον τους αμαρτάνοντας εις εμέ, τους Αμαληκίτας, και πολέμησον εναντίον αυτών εωσού εξαφανίσης αυτούς 

19 διά τι λοιπόν δεν υπήκουσας της φωνής του Κυρίου, αλλ' ώρμησας επί τα λάφυρα και έπραξας το κακόν ενώπιον του Κυρίου; 

20 Και είπεν ο Σαούλ προς τον Σαμουήλ, Ναι, υπήκουσα της φωνής του Κυρίου και υπήγα εις την οδόν εις την οποίαν ο Κύριος με απέστειλε και έφερα τον Αγάγ τον βασιλέα του Αμαλήκ, τους δε Αμαληκίτας εξωλόθρευσα 

21 ο λαός όμως έλαβεν εκ των λαφύρων πρόβατα και βόας, τα καλήτερα από των απηγορευμένων, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου εν Γαλγάλοις. 

22 Και είπεν ο Σαμουήλ, Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν η υπακοή, παρά το πάχος των κριών 

23 διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, διά τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς. 

24 Και είπεν ο Σαούλ προς τον Σαμουήλ, Ημάρτησα διότι παρέβην το πρόσταγμα του Κυρίου και τους λόγους σου, φοβηθείς τον λαόν και υπακούσας εις την φωνήν αυτών 

25 τώρα λοιπόν συγχώρησον, παρακαλώ, το αμάρτημά μου και επίστρεψον μετ' εμού, διά να προσκυνήσω τον Κύριον. 

26 Ο δε Σαμουήλ είπε προς τον Σαούλ, Δεν θέλω επιστρέψει μετά σού διότι απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, και ο Κύριος απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς επί τον Ισραήλ. 

27 Και καθώς εστράφη ο Σαμουήλ διά να αναχωρήση, εκείνος επίασεν αυτόν από του κρασπέδου του ιματίου αυτού και εξεσχίσθη. 

28 Και είπε προς αυτόν ο Σαμουήλ, Εξέσχισεν η Κύριος την βασιλείαν του Ισραήλ από σου σήμερον και έδωκεν αυτήν εις τον πλησίον σου, τον καλήτερόν σου 

29 ουδέ θέλει ψευσθή ο Ισχυρός του Ισραήλ ουδέ μεταμεληθή διότι ούτος δεν είναι άνθρωπος, ώστε να μεταμεληθή.

30 Ο δε είπεν, Ημάρτησα αλλά τίμησόν με τώρα, παρακαλώ, έμπροσθεν των πρεσβυτέρων του λαού μου και έμπροσθεν του Ισραήλ, και επίστρεψον μετ' εμού, διά να προσκυνήσω Κύριον τον Θεόν σου. 31 Και επέστρεψεν ο Σαμουήλ κατόπιν του Σαούλ και προσεκύνησεν ο Σαούλ τον Κύριον. 

32 Τότε είπεν ο Σαμουήλ, Φέρετέ μοι ενταύθα Αγάγ τον βασιλέα των Αμαληκιτών. Και ήλθε προς αυτόν ο Αγάγ χαριέντως διότι έλεγεν ο Αγάγ, Βεβαίως η πικρία του θανάτου επέρασεν. 

33 Ο δε Σαμουήλ είπε, Καθώς ητέκνωσε γυναίκας η ρομφαία σου, ούτω θέλει ατεκνωθή μεταξύ των γυναικών η μήτηρ σου. Και κατέκοψεν ο Σαμουήλ τον Αγάγ ενώπιον του Κυρίου εν Γαλγάλοις. 

34 Τότε ανεχώρησεν ο Σαμουήλ εις Ραμά ο δε Σαούλ ανέβη εις τον οίκον αυτού, εις Γαβαά Σαούλ. 35 Ο δε Σαμουήλ δεν είδε πλέον τον Σαούλ έως της ημέρας του θανάτου αυτού επένθησεν όμως ο Σαμουήλ διά τον Σαούλ. Και ο Κύριος μετεμελήθη ότι έκαμε τον Σαούλ βασιλέα επί τον Ισραήλ. 

      ΣΧΟΛΙΑ : 

     Η ζωή του βασιλιά του Ισραήλ Σαούλ αποτελεί ένα αρνητικό παράδειγμα μέσα στη Βίβλο. Ενώ είχε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα με τα πράγματα του Θεού, στην πορεία της ζωής του δε στάθηκε όπως ο Θεός ήθελε και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έχει ένα ιδιαίτερα τραγικό τέλος. Σ’ αυτή την κατηγορία υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Ο Κύριος στην παραβολή του «σπορέως» μας αναφέρει σχετικά: 

20 Ο δε επί τα πετρώδη σπαρθείς, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον και ευθύς μετά χαράς δεχόμενος αυτόν 

21 δεν έχει όμως ρίζαν εν εαυτώ, αλλ' είναι πρόσκαιρος, όταν δε γείνη θλίψις ή διωγμός διά τον λόγον, ευθύς σκανδαλίζεται (Ματθαίος ΙΓ/13: 20, 21). 

     Αυτούς τους ανθρώπους ο λόγος του Θεού τους χαρακτηρίζει «πρόσκαιρους». Ο σπόρος, που είναι ο λόγος του Θεού, φυτρώνει γρήγορα και φαίνεται πως αποδίδει, όμως μετά από λίγο μαραίνεται. Το έδαφος της καρδιάς του ανθρώπου ήταν «πετρώδες», δεν είχε βάθος, υπήρξε μια μικρή άνθιση και μετά από λίγο όλα ξεράθηκαν. Επίσης ο λόγος του Θεού τους χαρακτηρίζει ως εξής: «Ούτοι είναι κηλίδες εις τας αγάπας σας, συμποσιάζοντες αφόβως, βόσκοντες εαυτούς, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα» (επιστολή Ιούδα Α/1: 12). Και στην επιστολή «προς Εβραίους» (κεφ. Ε/5, εδ. 12) αναφέρει: «Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού και κατηντήσατε να έχητε χρείαν γάλακτος και ουχί στερεάς τροφής». 

    Ο Απ. Παύλος διαμαρτύρεται έντονα προς τους χριστιανούς της Γαλατίας και μάλιστα τους αποκαλεί και «ανόητους», γιατί, ενώ είχαν αρχίσει καλά με το πνεύμα, στη συνέχεια προσπαθούσαν να στηριχθούν στο Μωσαϊκό νόμο. Πολλούς ανθρώπους αναφέρει ο λόγος του Θεού που ξεκίνησαν καλά στη σχέση τους με το Θεό, αλλά στην πορεία της ζωής τους υποχώρησαν. Ένας από αυτούς ήταν και ο Δημάς, ο οποίος αρχικά υπήρξε φίλος και συνεργάτης του Απ. Παύλου. Κάποια στιγμή τα εγκατέλειψε όλα και απομακρύνθηκε. Με παράπονο ο Παύλος αναφέρει προς τον Τιμόθεο: «ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον, και απήλθεν εις θεσσαλονίκην» (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 10). 

     Όμως ας μην προχωρήσουμε άλλο και ας σταθούμε να παρατηρήσουμε πιο πολύ τη ζωή του βασιλιά Σαούλ. Είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, που όμως έχει να μας διδάξει πολλά και έχει να μας προφυλάξει από πολλές δυσάρεστες καταστάσεις μέσα στη ζωή μας. Ο Σαούλ υπήρξε μεγάλος αλλά και πολύ μικρός, γίγαντας αλλά και νάνος.   Υπήρξε βασιλιάς με στέμμα, αλλά και δούλος με μεγάλα πάθη. 

     Ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ και βασίλευσε από το έτος 1040 μέχρι το έτος 1011 π.Χ., γιος του Κεις, που ήταν πλούσιος και ισχυρός από τη φυλή Βενιαμίν (Α' Βασιλειών Θ/9: 1-2). Ο Σαούλ ήταν άνδρας ψηλόσωμος και πολύ ωραίος. Ήταν ο ομορφότερος και ο υψηλότερος ανάμεσα στους Ισραηλίτες (Α' Βασιλέων Θ/9: 2). Το όνομά του σημαίνει "επιθυμητός". Η κατοικία του ήταν στη Γαβαά (Α' Βασιλειών Ι/10: 26). Σύζυγός του Σαούλ ήταν η Αχινοόμ (Α' Βασιλειών ΙΔ/14: 50). 

      Ο Σαούλ είχε τέσσερις γιους, τον Ιωνάθαν, τον Ιεσσιού, τον Μελχισουέ και τον Αμιναδάβ, καθώς και δύο κόρες τη Μερόβ και τη Μελχόλ. Από την παλλακίδα του, τη Ρεσφά, ο Σαούλ είχε άλλους δύο γιους, τον Ερμωνί και τον Μεμφιβοσθέ (Β' Βασιλειών ΚΑ/21: 8). Ο Σαούλ ως βασιλιάς ήταν γενναίος και χάρισε πολλές νίκες στους Ισραηλίτες. Πολέμησε και νίκησε τους Μωαβίτες, τους Αμμωνίτες, τους Ιδουμαίους, τους Φιλισταίους και άλλους. Οι νίκες του όμως αυτές τον γέμισαν με εγωισμό και περηφάνια και άρχισε να κάνει πράξεις που δεν ήταν αρεστές στον Κύριο. 

       Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. Μετά από την εγκατάσταση του λαού Ισραήλ στη γη της επαγγελίας, ο Θεός διοικούσε το λαό Του μέσω των "Κριτών". Οι Κριτές ήταν άνθρωποι που ο Κύριος είχε επιλέξει και ενισχύσει με σοφία και δύναμη και οι οποίοι δια της δυνάμεως του Κυρίου έπραξαν θαυμάσια πράγματα και έδωσαν θαυμαστές και σωτήριες λύσεις σε μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα που ο λαός αντιμετώπιζε. 

     Ο προφήτης Σαμουήλ ήταν από τους τελευταίους Κριτές στον Ισραήλ. Όταν γέρασε, κατέστησε Κριτές τους γιους, του Ιωήλ και Αβιά, οι οποίοι όμως δεν στάθηκαν όπως ο Θεός τους ήθελε, όπως είχε σταθεί ο πατέρας τους, αλλά εξέκλιναν πίσω από το κέρδος, με αποτέλεσμα να δωροδοκούνται και να διαστρέφουν την αλήθεια του Θεού (Α΄ Σαμουήλ, κεφ. Η/8). 

    Η πνευματική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο λαός θα λέγαμε ότι ήταν η χειρότερη που μπορούσε να υπάρχει. Είχαν αποκοπεί από το Θεό και είχαν αντιγράψει τις συνήθειες των γύρω ειδωλολατρικών εθνών. Σ’ αυτήν την κατάσταση, αντί να έλθουν «εις εαυτόν», να αφυπνιστούν, να μετανοήσουν και να εκζητήσουν τον αληθινό Θεό, έκαναν ακριβώς το αντίθετο, απέρριψαν τον Κύριο από του να βασιλεύει σ’ αυτούς και ζήτησαν από τον προφήτη Σαμουήλ να τους δώσει βασιλιά για να τους κρίνει, όπως τα ειδωλολατρικά έθνη γύρω τους (κεφ. Η/8). Βεβαίως αυτό δεν ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Ο Βασιλιάς σαν άνθρωπος δε θα μπορούσε πάντοτε να ανταποκριθεί στους σκοπούς και στα σχέδια του Θεού για το λαό Του, αλλά και γιατί με την εκλογή κάποιου βασιλιά ο λαός θα έπαυε να εξαρτάται απ’ ευθείας από το Θεό, που ήταν ο πραγματικός βασιλιάς και κυβερνήτης του. Για το λόγο αυτό ο Σαμουήλ δεν ήθελε αρχικά να ενδώσει στις αξιώσεις του απαιτήσεις του λαού και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους αποτρέψει. Όμως μπροστά στην επιμονή τους ο Θεός του είπε: «άκουσον την φωνήν του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σέ διότι δεν απέβαλον σε, αλλ' εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ' αυτούς» (Α΄ Σαμουήλ Η/8: 7).  Μετά απ’ αυτά ο Θεός τους έδωσε βασιλιά που ήταν «κατά την καρδίαν αυτών».

       Έτσι φθάνουμε στην εκλογή του πρώτου εγκόσμιου βασιλιά του Ισραήλ. Άραγε με ποια κριτήρια έγινε αυτή η εκλογή; Ο λαός μακριά από τον αληθινό Θεό είχε παύσει ουσιαστικά να προσβλέπει σε πνευματικά χαρίσματα δηλ. κατά πόσο ήταν ευσεβής κάποιος και εξαρτώμενος από το Θεό και προτίμησε το Σαούλ, το γιο του Κείς, ο οποίος είχε φυσικά χαρίσματα. Ήταν ψιλός, ήταν ωραίος στην όψη «από τον ώμο αυτού και πάνω εξείχε από όον τον λαό» (Α΄ Σαμουήλ Θ/9: 2). Αφού ο λαός τον εξέτασε εξωτερικά, γιατί είχε χάσει τα πνευματικά του μάτια, και διαπίστωσε ότι ήταν κατάλληλος, «τότε έδραμον και έλαβον αυτόν εκείθεν και ότε εστάθη μεταξύ του λαού, εξείχεν υπέρ πάντα τον λαόν, από τους ώμους αυτού και επάνω. Και είπεν ο Σαμουήλ προς πάντα τον λαόν, Βλέπετε εκείνον, τον οποίον εξέλεξεν ο Κύριος, ότι δεν είναι όμοιος αυτού μεταξύ παντός του λαού; Και πας ο λαός ηλάλαξε και είπε, Ζήτω ο βασιλεύς» (Α΄ Σαμουήλ Ι/10: 24). 

      Ας θυμηθούμε πού συνάντησε για πρώτη φορά ο προφήτης του Θεού το Σαούλ. Ο Σαούλ ούτε που είχε ποτέ φανταστεί ότι θα γινόταν βασιλιάς. Μαζί με τον υπηρέτη του αναζητούσε τους «χαμένους όνους» του πατέρα του (Α΄ Σαμουήλ Θ/9: 3). Έψαξαν σε πολλά μέρη και κάποια στιγμή έφτασαν και στην πόλη που ζούσε ο άνθρωπος του Θεού και πήγαν να τον ρωτήσουν για τα γαϊδούρια. Όμως ο Θεός είχε αποκαλύψει στον προφήτη Σαμουήλ τον ερχομό του Σαούλ και ότι ήταν ο άνθρωπος που θα έχριζε ως βασιλιά του Ισραήλ (Α΄ Σαμουήλ Θ/9: 17). 

     Ο Σαούλ πήγε να βρει τους χαμένους όνους του πατέρα του και γύρισε πίσω βασιλιάς. Αλήθεια πού μπορεί να βρει τον καθένα ο Θεός! Ένα παιδάριο (Δαβίδ) τον βρήκε πίσω από τη μάντρα των προβάτων (Β΄ Σαμουήλ Ζ/7: 8). Έναν επιφανή Ιουδαίο τον συνάντησε στο δρόμο προς τη Δαμασκό, καθώς πήγαινε μαινόμενος για να φυλακίσει και να καταδιώξει τα δικά Του παιδιά (Πράξεις Θ/9: 1- 9). 

     Από τους όνους ….. βασιλιά ο Σαούλ. Μην πεις ποτέ μέσα στην καρδιά σου, «εγώ, ο μικρός, ο ασήμαντος, ο εξουθενωμένος, βασιλιάς;» Τα σχέδια του Θεού για κάθε δικό Του παιδί είναι: «και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς, και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης» (Αποκάλυψη Ε/5: 10). Ο Σαούλ γνώρισε μέσα στη ζωή του όλη την αγάπη και το Έλεος του Θεού. Στο βιβλίο "Α΄ Σαμουήλ" (κεφ. Ι/10, εδ. 6) αναφέρει ότι Πνεύμα Κυρίου επήλθε επί το Σαούλ και μεταβλήθηκε σε άλλον άνθρωπο. Όταν αποχαιρέτησε το Σαμουήλ και ξεκίνησε να φύγει, «ο Θεός έδωκεν εις αυτόν άλλην καρδίαν και ήλθον πάντα εκείνα τα σημεία εν τη ημέρα εκείνη» (εδ. 9).

     Τούτος λοιπόν ο άνθρωπος με το τόσο ωραίο ξεκίνημα πόσο στάθηκε ακέραιος ενώπιον του Θεού; Πόσο φάνηκε συνεπής στις εντολές του Θεού και το σκοπό για τον οποίον ο Θεός τον είχε καλέσει; Μέσα από το Λόγο του Θεού φαίνεται καθαρά πως όλα όσα ο Θεός του προσέφερε είχαν μια προσωρινή και επιφανειακή επίδραση και δεν μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά του, ώστε να φέρουν μια μόνιμη και βαθιά αλλαγή μέσα στη ζωή του. Δεν εκτίμησε τούτος ο άνθρωπος τη Χάρη, το Έλεος, τη μεγάλη τιμή την οποία του έκανε ο Θεός, ώστε να τον ορίσει προφήτη στο λαό του. Πόσο ψηλά μπορεί να ανεβάσει τον άνθρωπο η χάρις του Θεού και πόσο χαμηλά μπορεί να τον κατεβάσει η ανυπακοή του. Ο Σαούλ, μπορεί να ήτα χρισμένος από το Θεό όμως μέσα του είχε πνεύμα σαρκικό, θα λέγαμε σατανικό. Αρχικά βλέπουμε να υπάρχει ένα ταπεινό φρόνημα μέσα στην καρδιά του. Όταν ο προφήτης Σαμουήλ του ανακοίνωσε τη μεγάλη τιμή που του έκανε ο Θεός να τον χρίσει Βασιλιά, είπε: «Δεν είμαι εγώ Βενιαμίτης, εκ της μικροτέρας των φυλών Ισραήλ; και η οικογένειά μου η ελαχίστη πασών των οικογενειών της φυλής Βενιαμίν; διά τι λοιπόν λαλείς ούτω προς εμέ;» (Α΄ Σαμουήλ Θ/9: 21). Ήταν άνθρωπος συγκρατημένος. Όταν εκείνοι που τον γνώριζαν από πριν διερωτώντο «τι είναι τούτο το οποίον έγινε στον υιό του Κεις; Και Σαούλ εν προφήταις;» (Α΄ Σαμουήλ Ι/10: 11,12). Όταν ο λαός τον επευφημούσε, βρέθηκαν μερικοί που μίλησαν περιφρονητικά και είπαν: «αυτός θα μας σώσει;….»  δεν τους εκδίωξε, έκανε πως δεν άκουσε. 

     Ήρθε όμως η ώρα να δοκιμαστεί ο Σαούλ και τα έργα του. Καθημερινά ζούμε την ώρα αυτή, καθώς ο Κύριος μας παρατηρεί και λέγει στον καθένα μας: «είδα τα έργα σου». Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ευκαιρίες, αλλά δεν έχουν ικανότητες ή και το αντίθετο. Ο Σαούλ τα είχε και δύο στη ζωή του και πάνω απ’ όλα είχε πολύτιμο συνεργάτη τον προφήτη Σαμουήλ που ήταν άνθρωπος του Θεού. Με δυο λόγια είχε όλες τις προϋποθέσεις να υπηρετήσει το Θεό και να γίνει μια ευλογία για τους ανθρώπους που ήταν γύρω του, αλλά και για όλο το λαό. 

     Ο Θεός λοιπόν κάλεσε το Σαούλ και του ανέθεσε μια αποστολή. Η αποστολή του ήταν να εξολοθρεύσει τους Αμαληκήτες χωρίς να λάβει κάτι απ’ αυτούς εξ’ αιτίας της ασέβειάς τους, αλλά και γιατί ήταν ο πρώτος λαός που αντιστάθηκε στο λαό Ισραήλ μετά την έξοδό του από την Αίγυπτο. Στο βιβλίο της «Εξόδου» (κεφ. ΙΖ/17, εδ. 14) αναφέρεται: «Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, γράψον τούτο εν βιβλίω προς μνημόσυνον, και παράδος εις τα ώτα του Ιησού ότι θέλω εξαλείψει εξάπαντος την μνήμην του Αμαλήκ εκ της υπό τον ουρανόν». 

      Η τέλεια υποταγή μας στο θέλημα του Θεού δείχνει την πραγματική μας αγάπη γι’ Αυτόν. Ο Σαούλ πήγε, δεν αρνήθηκε το θέλημα του Θεού, πολέμησε τους Αμαληκίτες, όμως μετά από τη σαρωτική νίκη που ο Θεός του έδωσε, αντί να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του θελήματος του Θεού, διαβάζουμε: «πλην εφείσθη ο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ και τα καλήτερα των προβάτων και των βοών και των δευτερευόντων και των αρνίων και παντός αγαθού, και δεν ήθελον να εξολοθρεύσωσιν αυτά αλλά παν το ευτελές και εξουδενωμένον, εκείνο εξωλόθρευσαν». Άραγε να τα βάλουμε με το Σαούλ; Μήπως και εμεις πολλές φορές δεν προσφέρουμε για το Θεό ευχαρίστως κάθε τι που δεν έχει μεγάλη αξία, ενώ κάτι που το βλέπουμε πολύτιμο, δε θέλουμε να το αποχωριστούμε; Έτσι μένουμε ικανοποιημένοι πολλές φορές και μάλιστα λέμε: «Κύριε έκανα το θέλημά σου». Έτσι και ο Σαούλ πήγε στον Σαμουήλ και του είπε: «Ευλογημένος να ήσαι παρά του Κυρίου εξετέλεσα τον λόγον του Κυρίου». (εδ. 13). Όμως είναι ποτέ δυνατόν ο άνθρωπος να ξεγελάσει το Θεό; Και η απάντηση του Σαμουήλ είναι διαχρονική. «και τις η φωνή αύτη των προβάτων εις τα ώτα μου, και η φωνή των βοών, την οποίαν ακούω;». Πόσες φορές μέσα στη ζωή μας λέμε: Κύριε έκανα το θέλημά Σου και γύρω μας και πίσω μας ακούγονται τα "βελάσματα" μέσα στη ζωή μας, που είναι κραυγαλέες αμαρτίες ανυπακοής, ολιγοπιστίας, συμμόρφωσης με το πνεύμα του κόσμου. 

20 Και είπεν ο Σαούλ προς τον Σαμουήλ, Ναι, υπήκουσα της φωνής του Κυρίου και υπήγα εις την οδόν εις την οποίαν ο Κύριος με απέστειλε και έφερα τον Αγάγ τον βασιλέα του Αμαλήκ, τους δε Αμαληκίτας εξωλόθρευσα 

21 ο λαός όμως έλαβεν εκ των λαφύρων πρόβατα και βόας, τα καλήτερα από των απηγορευμένων, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου εν Γαλγάλοις. 

     Προφάσεις εν αμαρτίες. Ακόμα και τούτη την ώρα λείπει εκείνο το επικό του Δαβίδ: «αμάρτησα εις τον Κύριο» (Β΄ Σαμουήλ ΙΒ/12: 13). Ο Σαούλ δεν ήταν υπεύθυνος; Αυτός δεν ανέχτηκε την παράβαση; Έχουμε ευθύνη, όχι μόνον, όταν παραβαίνουμε το θέλημα του Θεού, αλλά και όταν ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την παράβαση των εντολών του Θεού από τους γύρω μας, όπως έκανε ο ιερέας Ηλεϊ με τα παιδιά του Οφνεί και Φινεές, που ήταν ανεκτικός απέναντί τους ενώ αυτά ασελγούσαν στην κιβωτό του Κυρίου, γιατί «ήσαν αχρείοι άνθρωποι δεν εγνώριζον τον Κύριον» (Α΄ Σαμουήλ Β/2: 12). 

      «ο λαός όμως έλαβεν εκ των λαφύρων πρόβατα και βόας, τα καλήτερα από των απηγορευμένων, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου εν Γαλγάλοις». Για Σένα τα πήραμε Κύριε, για να τα θυσιάσουμε σε Σένα στα Γάλγαλα. Είναι τραγικό να προσπαθούμε να καλύψουμε με ένα θρησκευτικό περιτύλιγμα την ανυπακοή και να κάνουμε τα αντίθετα από εκείνα που λέει ο Θεός και μάλιστα να ισχυριζόμαστε ότι τα κάνουμε για το Θεό. Ο Κύριος δεν ευαρεστείται σε θυσίες και προσφορές που στηρίζονται στην ανυπακοή. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος του Θεού του λέει τα παρακάτω τρομερά λόγια που αφορούν όλους μας: 

22 Και είπεν ο Σαμουήλ, Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν η υπακοή, παρά το πάχος των κριών 

23 διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία, επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, διά τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς. 

      Ο Σαούλ, όταν άκουσε τα λόγια αυτά, ταράχτηκε, ομολόγησε το αμάρτημά του, αποκάλυψε ότι παράκουσε το Θεό, γιατί φοβήθηκε το λαό, αλλά ακριβώς γι’ αυτό και η αποδοκιμασία του Θεού ήταν τόσο σκληρή και αμετάκλητη. Εκείνος που υπολογίζει περισσότερο στους ανθρώπους παρά στο Θεό δεν μπορεί παρά να αποδοκιμαστεί από το Θεό και η οργή Του να πέσει πάνω του. Η όλη στάση του δείχνει την ανυπακοή του στο θέλημα του Θεού και δω βρίσκουμε τη ρίζα του κακού που ακολούθησε. Αντί να παραδεχτεί τα λάθη του και να επικαλεστεί το Έλεος του Θεού στη ζωή του, προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω του και να τις ρίξει στο λαό. «τα πήρε ο λαός για να προσφέρει θυσία στο Θεό». Σαν να έλεγε: «Δεν τα πήραμε για τον ευαυτόν μας Κύριε, για Σένα τα πήραμε». Σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται πουθενά να είχε διάθεση να συμμορφωθεί με το θέλημα του Θεού. 

        Ήταν ο χαρακτηριστικός τύπος του θρησκευόμενου ανθρώπου που προσπαθεί με τα έργα του να προβάλει τον εαυτόν περισσότερο παρά το Θεό. Σε κάθε περίπτωση αρνείται να υπακούσει στο θέλημα του Θεού. Για τους ανθρώπους αυτούς ο Απ. Παύλος αναφέρει: «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 5).
        Η όλη συμπεριφορά του Σαούλ έκανε το Θεό να μεταμεληθεί που έκανε το Σαούλ βασιλιά στον Ισραήλ (Α΄  Σαμουήλ ΙΕ/15: 35). Το υπόλοιπο της βασιλείας του Σαούλ ήταν μια ζωή θλίψεως, καταστροφής, πτώσεως. Ο άνθρωπος αυτός έχασε κάθε επαφή με την πραγματικότητα γιατί ο Θεός, λόγω της ανυπακοής του, τον παρέδωσε "εις αδόκιμον νουν".
         Στη συνέχεια διαβάζουμε:

     Βιβλίο  "Α΄ Σαμουήλ" (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 8 – 14). 

8 Και περιέμεινεν επτά ημέρας, κατά τον διωρισμένον καιρόν υπό του Σαμουήλ αλλ' ο Σαμουήλ δεν ήρχετο εις Γάλγαλα και ο λαός διεσκορπίζετο από πλησίον αυτού. 

9 Και είπεν ο Σαούλ, Φέρετε εδώ προς εμέ το ολοκαύτωμα, και τας ειρηνικάς προσφοράς. Και προσέφερε το ολοκαύτωμα. 

10 Και ως ετελείωσε προσφέρων το ολοκαύτωμα, ιδού, ήλθεν ο Σαμουήλ και εξήλθεν ο Σαούλ εις συνάντησιν αυτού, διά να χαιρετήση αυτόν. 

11 Και είπεν ο Σαμουήλ, Τι έκαμες; Και απεκρίθη ο Σαούλ, Επειδή είδον ότι ο λαός διεσκορπίζετο απ' εμού, και συ δεν ήλθες την διωρισμένην ημέραν, οι δε Φιλισταίοι συνηθροίζοντο εις Μιχμάς, 

12 διά τούτο είπα, Τώρα θέλουσι καταβή οι Φιλισταίοι εναντίον μου εις Γάλγαλα, και εγώ δεν έκαμα δέησιν προς τον Κύριον ετόλμησα λοιπόν, και προσέφερα το ολοκαύτωμα. 

13 Και είπεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Συ έπραξας αφρόνως δεν εφύλαξας το πρόσταγμα Κυρίου του Θεού σου, το οποίον προσέταξεν εις σέ διότι τώρα ο Κύριος ήθελε στερεώσει την βασιλείαν σου επί τον Ισραήλ έως του αιώνος 

14 αλλά τώρα η βασιλεία σου δεν θέλει στηριχθή ο Κύριος εζήτησεν εις εαυτόν άνθρωπον κατά την καρδίαν αυτού, και διώρισεν ο Κύριος αυτόν να ήναι άρχων επί τον λαόν αυτού, επειδή δεν εφύλαξας εκείνο το οποίον προσέταξεν εις σε ο Κύριος. 

      Η όλη στάση δείχνει αφροσύνη και μια εσωτερική ασέβεια. Μια από τις αποστολές του Σαούλ ήταν να ελευθερώσει το λαό του από τους Φιλισταίους. Για το σκοπό αυτό είχε συγκεντρώσει το στρατό του στο όρος Γάλγαλα. Εκεί έπρεπε να περιμένει τον προφήτη Σαμουήλ, για να κάνει τη σχετική θυσία και δέηση. Όμως ο Σαμουήλ δεν ήλθε στο χρόνο που ήλπιζε ο βασιλιάς. Ο Σαούλ, αντί να περιμένει, ανέλαβε ο ίδιος και προσέφερε τη θυσία. Με τον τρόπο αυτό έδειξε όχι μόνον ανυπομονησία, αλλά ανέλαβε να εκτελέσει και καθήκοντα που ο Θεός δεν του είχε αναθέσει. Με την ενέργειά του αυτή επέδειξε μία τάση ολοκληρωτισμού. Είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που τα ξέρει όλα, μπορεί να τα κάνει όλα. Ο προφήτης του Θεού καυτηρίασε με ιδιαίτερα αυστηρό τρόπο, την ενέργεια του βασιλιά: «Και είπεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Συ έπραξας αφρόνως δεν εφύλαξας το πρόσταγμα Κυρίου του Θεού σου, το οποίον προσέταξεν εις σέ διότι τώρα ο Κύριος ήθελε στερεώσει την βασιλείαν σου επί τον Ισραήλ έως του αιώνος» (Α΄ Σαμουήλ ΙΓ/13: 13). 

     Βιβλίο  "Α΄ Σαμουήλ" (κεφ. ΚΒ/22, εδ. 13 – 23). 

13 Και είπε προς αυτόν ο Σαούλ, Διά τι συνωμόσατε εναντίον μου, συ και ο υιός του Ιεσσαί, ώστε να δώσης εις αυτόν άρτον και ρομφαίαν και να ερωτήσης τον Θεόν περί αυτού, ώστε να σηκωθή εναντίον μου, να ενεδρεύη, καθώς την σήμερον; 

14 Και απεκρίθη ο Αχιμέλεχ προς τον βασιλέα και είπε, Και τις μεταξύ πάντων των δούλων σου είναι καθώς ο Δαβίδ πιστός, και γαμβρός του βασιλέως και πορευόμενος εις το πρόσταγμά σου και τιμώμενος εν τω οίκω σου; 

15 σήμερον ήρχισα να ερωτώ τον Θεόν περί αυτού; μη γένοιτο ας μη αναθέση ο βασιλεύς μηδέν επί τον δούλον αυτού μηδέ επί πάντα τον οίκον του πατρός μου διότι ο δούλός σου δεν εξεύρει ουδέν περί πάντων τούτων, ούτε μικρόν ούτε μέγα. 

16 Και είπεν ο βασιλεύς, Εξάπαντος θέλεις αποθάνει, Αχιμέλεχ, συ και πας ο οίκος του πατρός σου. 

17 Και είπεν ο βασιλεύς προς τους δορυφόρους τους περιεστώτας εις αυτόν, Στρέψατε και θανατώσατε τους ιερείς του Κυρίου επειδή έχουσι και αυτοί την χείρα αυτών μετά του Δαβίδ, και επειδή εγνώρισαν ότι αυτός έφευγε και δεν μοι απήγγειλαν τούτο. Δεν ηθέλησαν όμως οι δούλοι του βασιλέως να εκτείνωσι τας χείρας αυτών διά να πέσωσιν επί τους ιερείς του Κυρίου. 

18 Και είπεν ο βασιλεύς προς τον Δωήκ, Στρέψον συ και πέσον επί τους ιερείς. Και έστρεψε Δωήκ ο Ιδουμαίος και έπεσεν επί τους ιερείς, και εθανάτωσεν εκείνην την ημέραν ογδοήκοντα πέντε άνδρας φορούντας λινούν εφόδ. 

19 Και την Νωβ, την πόλιν των ιερέων, επάταξεν εν στόματι μαχαίρας, άνδρας και γυναίκας, παιδία και βρέφη θηλάζοντα, και βόας και όνους και πρόβατα, εν στόματι μαχαίρας. 

20 Διεσώθη δε εις εκ των υιών του Αχιμέλεχ υιού του Αχιτώβ, ονόματι Αβιάθαρ, και έφυγε κατόπιν του Δαβίδ. 

21 Και απήγγειλεν ο Αβιάθαρ προς τον Δαβίδ, ότι εθανάτωσεν ο Σαούλ τους ιερείς του Κυρίου. 

22 Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Αβιάθαρ, Ήξευρον εν εκείνη τη ημέρα, καθ' ην Δωήκ ο Ιδουμαίος ήτο εκεί, ότι ήθελε βεβαίως απαγγείλει προς τον Σαούλ εγώ εστάθην αιτία του θανάτου πάντων των ανθρώπων του οίκου του πατρός σου 

23 κάθου μετ' εμού, μη φοβού διότι ο ζητών την ζωήν μου ζητεί και την ζωήν σου πλην συ θέλεις είσθαι μετ' εμού εν ασφαλεία. 

      Βιβλίο   "Α΄ Σαμουήλ"  (κεφ. ΚΗ/28, εδ. 7 - 8). 

7 Τότε είπεν ο Σαούλ προς τους δούλους αυτού, Ζητήσατέ μοι γυναίκα έχουσαν πνεύμα μαντείας, διά να υπάγω προς αυτήν και να ερωτήσω αυτήν. Και οι δούλοι αυτού είπον προς αυτόν, Ιδού, είναι εν Εν-δωρ γυνή τις έχουσα πνεύμα μαντείας. 

8 Και μετεσχηματίσθη ο Σαούλ και ενεδύθη άλλα ιμάτια, και υπήγεν αυτός και δύο άνδρες μετ' αυτού και ήλθον προς την γυναίκα διά νυκτός και είπε, Μάντευσον, παρακαλώ, εις εμέ διά του πνεύματος της μαντείας και αναβίβασόν μοι όντινα σοι είπω. 

      Η απόλυτη κατάντια, ο πλήρης ξεπεσμός και εξευτελισμός του ανθρώπου που τον είχε χρίσει ο Θεός βασιλιά στο λαό Του. Εξ’ αιτίας της ανυπακοής του κάθε επικοινωνία με το Θεό είχε πλέον χαθεί και ο άνθρωπος αυτός πέφτει τόσο χαμηλά, ώστε φτάνει να επισκεφτεί ένα μέντιουμ μέσα από τον υπόκοσμο, για να τον συμβουλεύει τι να κάνει. 

      Το αποτέλεσμα: 

      Βιβλίο "Α΄ Σαμουήλ" (κεφ. ΛΑ/31). 

1 Οι δε Φιλισταίοι επολέμουν κατά του Ισραήλ και έφυγον οι άνδρες του Ισραήλ από προσώπου των Φιλισταίων και έπεσον πεφονευμένοι εν τω όρει Γελβουέ. 

2 Και κατέφθασαν οι Φιλισταίοι τον Σαούλ και τους υιούς αυτού και επάταξαν οι Φιλισταίοι τον Ιωνάθαν και τον Αβιναδάβ και τον Μελχί-σουέ, τους υιούς του Σαούλ. 

3 Εβάρυνε δε η μάχη επί τον Σαούλ, και επέτυχον αυτόν οι άνδρες οι τοξόται και επληγώθη βαρέως υπό των τοξοτών. 

4 Και είπεν ο Σαούλ προς τον οπλοφόρον αυτού, Σύρε την ρομφαίαν σου και διαπέρασόν με δι' αυτής, διά να μη έλθωσιν ούτοι οι απερίτμητοι και με διαπεράσωσι και με εμπαίξωσι πλην ο οπλοφόρος αυτού δεν ήθελε, διότι εφοβείτο σφόδρα. Όθεν έλαβεν ο Σαούλ την ρομφαίαν και έπεσεν επ' αυτήν. 

5 Και ως είδεν ο οπλοφόρος αυτού ότι απέθανεν ο Σαούλ, έπεσε και αυτός επί την ρομφαίαν αυτού και απέθανε μετ' αυτού. 

6 ούτως απέθανεν ο Σαούλ και οι τρεις υιοί αυτού, και ο οπλοφόρος αυτού και πάντες οι άνδρες αυτού, την αυτήν εκείνην ημέραν ομού. 

7 Και οι άνδρες Ισραήλ, οι πέραν της κοιλάδος, και οι πέραν του Ιορδάνου, ιδόντες ότι έφυγον οι άνδρες Ισραήλ και ότι ο Σαούλ και οι υιοί αυτού απέθανον, κατέλιπον τας πόλεις και έφυγον και ελθόντες οι Φιλισταίοι κατώκησαν εν αυταίς 

8 Και την επαύριον, ότε ήλθον οι Φιλισταίοι διά να εκδύσωσι τους πεφονευμένους, εύρηκαν τον Σαούλ και τους τρεις υιούς αυτού πεπτωκότας επί το όρος Γελβουέ. 

9 Και απέκοψαν την κεφαλήν αυτού και εξέδυσαν τα όπλα αυτού και απέστειλαν εις την γην των Φιλισταίων κύκλω, διά να διαδώσωσι την αγγελίαν εις τον οίκον των ειδώλων αυτών και μεταξύ του λαού. 

10 Και ανέθεσαν τα όπλα αυτού εις τον οίκον της Ασταρώθ, και εκρέμασαν το σώμα αυτού εις το τείχος Βαιθ-σαν. 

11 Ακούσαντες δε περί τούτου οι κάτοικοι της Ιαβείς-γαλαάδ, τι έκαμον οι Φιλισταίοι εις τον Σαούλ, 

12 ηγέρθησαν πάντες οι δυνατοί άνδρες και ώδοιπόρησαν όλην την νύκτα και έλαβον το σώμα του Σαούλ και τα σώματα των υιών αυτού από του τείχους Βαιθ-σαν, και ήλθον εις Ιαβείς και έκαυσαν αυτά εκεί 

13 και έλαβον τα οστά αυτών και έθαψαν υπό το δένδρον εν Ιαβείς και ενήστευσαν επτά ημέρας.

       Ο Σαούλ βασίλεψε στον Ισραήλ από το έτος 1040 π.Χ. έως 1011 π.Χ. Αν και δεν ήταν άνθρωπος  της εκλογής του Θεού.  Ο Θεός τον βοήθησε ώστε να ανταπεξέλθει  επιτυχώς στα έργα του. Του έδωσε κρίση και πνεύμα ώστε ώστε να σταθεί στο ύψος του αξιώματός του. Ως βασιλιάς επέδειξε ανδρεία και στρατηγική ικανότητα και κατόρθωσε να εξασφαλίσει την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ. Δυστυχώς όμως με προσωπική του επιλογή απομακρύνθηκε από το Θεό και δεν επέδειξε μετάνοια όταν αποκαλύφθηκαν τα σφάλματά του. Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος του. Η υπερηφάνειά του υψώθηκε πάνω από τα όρια της θείας ανοχής και επέλεξε την οδό της αρνήσεως του Θεού στο υπόλοιπο της ζωής του. 

        Κλείνοντας δεν θα ήθελα να κάνω άλλα σχόλια, αλλά να υπενθυμίσω στον καθένα μας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς την εκκλησία των Κορινθίων: 

«Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 6). Επίσης: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). ---