Η ΓΥΝΑΙΚΆ ΤΟΥ ΛΩΤ.

Ευαγγέλιον «κατά Λουκάν», κεφ. ΙΖ/17, εδ. 32.

 «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ». 

      ΣΧΟΛΙΑ :

      Σύμφωνα με το βιβλίο της «Γένεσης» (κεφ. ΙΑ/11, εδ. 27) ο Θάρα γέννησε τρία παιδιά, τον Άβραμ (Αβραάμ), το Ναχώρ, και τον Αρράν. Ο Αρράν γέννησε το Λωτ. Συνεπώς ο Λώτ είναι εγγονός του Θάρα και παιδί του γιου του, Αρράν. Ο Αρράν πέθανε στην Ούρ των Χαλδαίων και ο Λωτ πήρε τον παππού του Θάρα, το θείο του Άβραμ με τη γυναίκα του Σάρα και πήγε στην πόλη Χαρράν. Η Σάρα ήταν και αυτή κόρη του Θάρα με άλλη γυναίκα και ήταν δέκα χρόνια μικρότερη από τον άντρα της. (Γένεση Κ/20: 12). Δηλαδή ήταν ετεροθαλής αδελφή του Αβραάμ. Ενώ ήταν στη Χαράν, πέθανε ο Θάρα και ο Λωτ συνέχισε το ταξίδι προς τη Χαναάν μαζί τον Άβραμ και τη γυναίκα του. Καθώς ο καιρός περνούσε, τα ζώα του Άβραμ και του Λωτ είχαν πολλαπλασιαστεί και δεν υπήρχε αρκετός χώρος για τη βοσκή τους και πολλές φορές δημιουργείτο φιλονικία ανάμεσα στους βοσκούς τους. Έτσι λοιπόν ο Αβραάμ είπε στο Λώτ: "Δε μπορούμε πια να ζούμε μαζί στο ίδιο μέρος". 

8 Και ο Άβραμ είπε στον Λωτ: Ας μη είναι, παρακαλώ, φιλονικία ανάμεσα σε μένα και σε σένα, κι ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου επειδή, εμείς είμαστε αδελφοί 

9 δεν είναι ολόκληρη η γη μπροστά σου; Διαχώρισε, λοιπόν, τον εαυτό σου από μένα αν εσύ πας στα αριστερά, εγώ πηγαίνω στα δεξιά και αν εσύ στα δεξιά, εγώ στα αριστερά. 

10 Και αφού ο Λωτ σήκωσε τα μάτια του ψηλά, είδε ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη, ότι ποτιζόταν ολόκληρη, πριν ο Κύριος να καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ήταν σαν παράδεισος του Κυρίου, όπως η γη της Αιγύπτου, μέχρι να πάει κανείς στη Σηγώρ. 

11 Και ο Λωτ διάλεξε για τον εαυτό του ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη και ο Λωτ μετασκήνωσε προς τα ανατολικά, και διαχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον. 

12 Ο μεν Άβραμ κατοίκησε στη γη Χαναάν ο δε Λωτ κατοίκησε ανάμεσα στις πόλεις τής περιχώρου, και έστησε τις σκηνές του μέχρι τα Σόδομα. 

13 Και οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί και υπερβολικά αμαρτωλοί μπροστά στον Κύριο (Γένεση ΙΓ/13: 8-13). 

     Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Είπε δε Κύριος, Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων επλήθυνε, και η αμαρτία αυτών έγινε βαρεία σφόδρα» (Γένεση ΙΗ/18: 20). Στο βιβλίο του προφήτη «Ιεζεκιήλ» (κεφ. ΙΣ/16: 49) αναφέρεται: «Ιδού, αύτη ήτο η ανομία της αδελφής σου Σοδόμων, υπερηφανία, πλησμονή άρτου και αφθονία τρυφηλότητας, αυτής και των θυγατέρων αυτής, τον πτωχόν δε και τον ενδεή δεν εβοήθει». 

      Ο Απ. Πέτρος στην επιστολή «Β΄ Πέτρου» (κεφ. Β/2, εδ. 8) αναφέρει: «ο δίκαιος Λωτ κατοικώντας ανάμεσά τους, με το βλέμμα και με την ακοή βασάνιζε από ημέρα σε ημέρα τη δίκαιη ψυχή του, εξαιτίας των άνομων έργων τους». Οι άνθρωποι ήταν τόσο κακοί, που ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τις πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ο λόγος του Θεού αναφέρει χαρακτηριστικά: «και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι» (Β΄ Πέτρου Β/2: 6). Όμως ο Θεός ήθελε να σώσει το Λωτ και την οικογένειά του και για το σκοπό αυτό έστειλε δύο αγγέλους να τους προειδοποιήσουν να φύγουν γρήγορα από τις πόλεις, γιατί ο Θεός επρόκειτο να τις καταστρέψει. 

     Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν οι άγγελοι ως απεσταλμένοι του Θεού επισκεφθήκαν τον Λωτ για να τον ενημερώσουν για το κακό που θα ερχόταν, προτιμούσαν να περάσουν τη νύχτα στο δρόμο παρά να μπουν μέσα στο σπίτι του Λώτ, που απ’ ότι φαίνεται ο άνθρωπος αυτός δεν είχε μια ειλικρινή και ξεκάθαρη σχέση με το Θεό (Γένεση ΙΘ/19: 29). Στην περιοχή εκείνη το κλίμα ήταν θερμό και δεν ήταν παράδοξο να κοιμηθεί κάποιος έξω, όμως ο Λώτ, γνωρίζοντας τους κινδύνους που υπήρχαν τους πίεσε να δεχτούν τη φιλοξενία του. Δεν ήταν η ζωή του Λώτ που συγκίνησε το Θεό και ήθελε να τον σώσει, αλλά αυτό έγινε εξαιτίας του θείου του, του Αβραάμ (Γένεση ΙΘ/19: 29). 

   Ενώ οι άγγελοι του Θεού βρισκόταν στο σπίτι του Λώτ, οι άντρες της πόλης περικύκλωσαν το σπίτι του απαιτώντας από το Λώτ να φέρει τους επισκέπτες έξω με ανήθικους σκοπούς. Ο Λώτ προσπάθησε να προστατεύσει τους ξένους φτάνοντας στο έσχατο σημείο να προσφέρει στον όχλο τις δύο αγνές κόρες του. Οι Σοδομίτες δεν ικανοποιούνταν μ’ αυτόν τον τρόπο και επέμεναν να πάρουν τους ξένους ανθρώπους. Τότε ο Λώτ τους παρακαλούσε και τους έλεγε: «μην τους κάνετε κανένα κακό, γιατί είναι φιλοξενούμενοι μου κι ήρθαν να προστατευτούν στο σπίτι μου». Εκείνοι όμως τον κατηγορούσαν και φώναζαν: «Ήρθες ένας ξένος και θέλει να μας κρίνει!» «Τώρα θα σου κάνουμε χειρότερα απ' ότι σ' εκείνους». Και σπρώχνοντας με βία το Λώτ προσπαθούσαν να του σπάσουν την πόρτα. Έτσι λοιπόν οι Άγγελοι έφεραν μέσα το Λώτ και πάταξαν τους πονηρούς Σοδομίτες με τύφλωση (Γένεση ΙΘ/19: 1-11). 

15 Και ότε έγεινεν αυγή, εβίαζον οι άγγελοι τον Λωτ, λέγοντες Σηκώθητι, λάβε την γυναίκα σου και τας δύο σου θυγατέρας, τας ευρισκομένας εδώ, διά να μη συναπολεσθής και συ εν τη ανομία της πόλεως. 

16 Επειδή δε εβράδυνεν, οι άνδρες πιάσαντες την χείρα αυτού και την χείρα της γυναικός αυτού και τας χείρας των δύο θυγατέρων αυτού, διότι εσπλαγχνίσθη αυτόν ο Κύριος, εξήγαγον αυτόν και έθεσαν αυτόν έξω της πόλεως. 

17 Και ότε εξήγαγον αυτούς έξω, είπεν ο Κύριος, Διάσωσον την ζωήν σου μη περιβλέψης οπίσω σου, και μη σταθής καθ' όλην την περίχωρον διασώθητι εις το όρος, διά να μη απολεσθής (Γένεση ΙΘ/19: 15-17). Αυτή είναι οδηγία του Θεού σε κάθε ψυχή και σήμερα: «Σώσε τη ζωή σου και μην κοιτάξεις πίσω». 

     Οι άγγελοι του Θεού, καθώς γνώριζαν ότι από σε στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει η καταστροφή, σχεδόν τον εξανάγκασαν να βγει μέσα από τα Σόδομα. Έτσι τον πήραν από το χέρι μαζί με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του και τους έβγαλαν έξω. Είναι φανερό ότι ο Λώτ λυπάται για τον τόπο που υποχρεώνεται να εγκαταλείψει. Είχε ζήσει αρκετό καιρό εκεί, περίπου είκοσι χρόνια και είχε κάνει μεγάλη περιουσία, γνωριμίες κλπ. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αφήσουν τα πράγματα του κόσμου, όμως εμείς σαν τους αγγέλους πρέπει να τους βιάζουμε, να τους εφιστούμε ιδιαίτερα την προσοχή και να προσπαθούμε να τους σώσουμε από τη μεγάλη καταστροφή που έρχεται πάνω στον κόσμο (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Να τους θυμίζουμε το λόγο του Θεού: «τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 2). Από την καταστροφή αυτή θα σωθούν μόνον εκείνοι που θα υπακούσουν τέλεια σε όσα μας καλεί ο Λόγος του Θεού. "Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθεί" (Ματθαίος ΚΔ/24: 13). 

     Επισημαίνουμε το γεγονός ότι οι δύο άγγελοι δεν παραβίασαν την ελευθερία και τη βούληση του Λώτ και των ανθρώπων του, τους πίεζαν, γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμος χρόνος. Αν ο Λώτ δεν ήθελε να φύγει, οι άγγελοι θα τον άφηναν. Ο Θεός σέβεται απόλυτα τις επιλογές του ανθρώπου, που λαμβάνονται μέσα στην ελευθερία που Εκείνος μας έχει δώσει. Όμως εμείς θα πρέπει να προσέξουμε τις συνέπειες των επιλογών μας, διότι παντού και πάντοτε ισχύει ο διαχρονικός νόμος «διότι ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 7). 

    Και συνεχίζει ο λόγος του Θεού: Όταν ο Λώτ απομακρύνθηκε, τότε ο Κύριος επέτρεψε να βρέξει από τον ουρανό θειάφι και φωτιά στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Οι πόλεις εκείνες και οι κάτοικοί τους καθώς και όλη η γύρω περιοχή και η βλάστηση της καταστράφηκαν. Σε όλη την περιοχή ανέβαινε από τη γη καπνός, σαν να έβγαινε από καμίνι. 

24 Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού 

25 και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης. και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι, 

       26 Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος (Γένεση ΙΘ/19: 24-26). 

     Η γυναίκα του Λώτ, καθώς έφευγε μέσα από τα Σόδομο και είχε απομακρυνθεί αρκετά  απ' αυτά, δε μπόρεσε ν' αντισταθεί στην αγάπη της για τα πράγματα που άφηνε πίσω της και στάθηκε για λίγο και κοίταξε πίσω. Τι θανατηφόρο βλέμμα! Έδειχνε όχι μόνο ανυπακοή στην εντολή του Θεού αλλά και προσκόλληση στα εφήμερα πράγματα του κόσμου τούτου, που μια μέρα θα χαθούν, θα διαλυθούν και θα κατακαούν (Β' Πέτρου Γ/3: 10 & 12). Έτσι λοιπόν παρακούοντας την εντολή του Θεού, που ήταν προϋπόθεση της σωτηρίας της κοίταξε πίσω και αυτό είχε σαν συνέπεια να γίνει στήλη άλατος. 

      Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιβεβαίωσε ως αληθινά όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα και χρησιμοποίησε αυτή τη γυναίκα για να προειδοποιήσει τους ακροατές Του, λέγοντας: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ» (Λουκάς, ΙΖ/17: 32). Ο Κύριος θεώρησε τόσο σπουδαίο αυτό το γεγονός που συνέβη σε τούτη τη γυναίκα ώστε έδωσε μια συμβουλή προς τους ακροατές Του, που αφορά και μας σήμερα: "να μην ξεχάσουν ποτέ στη ζωή τους αυτό που συνέβη στη ζωή  τούτης της γυναίκας". 

      Άραγε τι να θυμόμαστε από μία γυναίκα που, ούτε το όνομά της δε γνωρίζουμε και που έμεινε γνωστή στην ιστορία με το όνομα του άντρα της; 

      Να θυμόμαστε ότι αν μια ψυχή χάθηκε άδικα αυτή ήταν η γυναίκα του Λωτ. Οι άλλοι κάτοικοι των Σοδόμων δε γνώριζαν, δεν είχαν ειδοποιηθεί για την καταστροφή που θα ερχόταν και αμέριμνοι συνέχιζαν να ζουν μέσα στην αμαρτία και την κραιπάλη, χωρίς να γνωρίζουν τι θ' ακολουθούσε. Η γυναίκα όμως αυτή προειδοποιήθηκε για την επερχόμενη καταστροφή με επείγουσα πρόσκληση που είχε στείλει ο ίδιος ο Θεό. Ένιωσε το κραταιό χέρι το Θεού να την πιάνει και να την βγάζει έξω από την καταδικασμένη πόλη καθώς και να της δίνει οδηγίες πως ακριβώς να πορευθεί, παρ' όλα αυτά όμως η καρδιά της είχε επηρεαστεί τόσο πολύ από το κοσμικό πνεύμα των κατοίκων των Σοδόμων, που τα αγνόησε όλα. Τι κρίμα να χάνεται κάποιος ενώ γνωρίζει την αλήθεια και είναι πλησίον της βασιλείας του Θεού.

    Θα θέλαμε περισσότερο να ερευνήσουμε για τη ζωή της γυναίκας του Λωτ, όμως ο Λόγος του Θεού δεν μας δίνει περισσότερες πληροφορίες πάνω στο θέμα αυτό. Έτσι δε μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι σχετικά με την καταγωγή της καθώς και για το χρόνο της ένωσής της με τον Λωτ. Από την έλλειψη περεταίρω αναφοράς στο Λόγο του Θεού θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η γυναίκα αυτή ήταν Σοδομίτισσα και θα γνωρίστηκαν με τον Λωτ στον "επίγειο παράδεισο" τον οποίο προτίμησε να κατοικήσει, όταν κλήθηκε να κάνει εκλογή κατοικίας (Γένεση ΙΓ/13: 10,11). Θεωρούμε ότι ο Λωτ θα είχε μιλήσει στη γυναίκα του για τον αληθινό Θεό, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σχέσης τους, αφού  την εποχή της καταστροφής είχαν δύο κορίτσια αρραβωνιασμένα (Γένεση ΙΘ/19: 14). Παρ' όλα αυτά ό,τι κι αν άκουσε τούτη η γυναίκα δε φαίνεται να επηρεάστηκε και παρέμεινε πιστή στις πατροπαράδοτες πεποιθήσεις της, με τις οποίες είχε γαλουχηθεί και μεγαλώσει.  

       Να θυμόμαστε ότι  ο Θεός έδειξε αγαθή πρόνοια, αγάπη, ενδιαφέρον, για τούτη τη γυναίκα όσο έδειξε και για τον Λωτ και τις θυγατέρες του. Όταν ήρθαν οι άγγελοι και έφεραν το μήνυμα της καταστροφής είπαν στο Λωτ: "Και όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν τον Λωτ, λέγοντας: Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου, και τις δύο θυγατέρες σου, που βρίσκονται εδώ, για να μη καταστραφείς κι εσύ μαζί με την ανομία τής πόλης" (Γένεση ΙΘ/19: 15). Του είπαν να πάρει όλη την οικογένειά του και να φύγουν εσπευσμένα για να μην τους προλάβει η επερχόμενη καταστροφή. 

      "Και επειδή καθυστερούσε, πιάνοντας οι άνδρες το χέρι του, και το χέρι τής γυναίκας του, και τα χέρια των δύο θυγατέρων του (επειδή, ο Κύριος τον σπλαχνίστηκε), τον έβγαλαν και τον πήγαν έξω από την πόλη" (εδ. 16). Αντικείμενο χάριτος τούτη η γυναίκα, όμως αντί να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη ευκαιρία που της δίνει ο Θεός, αυτή "περί άλλων τυρβάζει" με αποτέλεσμα να καθυστερεί την αναχώρησή της. Πώς να εγκαταλείψει όλα εκείνα που τόσο πολύ αγάπησε, που αποτελούσαν τον κόσμο της, τ' αγαθά της, το περιβάλλον, τη ζωή της;

  Ο Κύριος μας συμβουλεύει: "ενθυμείσθε τη γυναίκα του Λωτ". Δεν μας λέει "ενθυμηθείτε", αλλά μας ζητάει να έχουμε συνεχώς στη μνήμη μας τούτη τη γυναίκα και όχι να την φέρνουμε στο μυαλό μας κάπου - κάπου, από καιρού εις καιρόν. Να θυμόμαστε πάντοτε τη γυναίκα αυτή καθώς και τη μεγάλη  τραγωδία που συνέβη μέσα στη ζωή της. Οι κάτοικοι των Σοδόμων χάθηκαν μέσα στην πόλη της καταστροφής, της ειδωλολατρίας και της δεισιδαιμονίας, όμως αυτή η γυναίκα χάθηκε πάνω στο δρόμο της σωτηρίας. Ενώ είχε περάσει τη μεθοριακή γραμμή, ενώ είχε βγει έξω από την καταδικασμένη πόλη, ενώ βάδιζε πάνω στο δρόμο που θα την οδηγούσε στη σωτηρία, παρ' όλα αυτά δε σώθηκε, αλλά μοιράστηκε την ίδια τύχη με τους υπόλοιπους πατριώτες της. Μέσα σε μια στιγμή γύρισε και κοίταξε πίσω και αυτό το βλέμμα της την κατέστρεψε. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και γι' αυτό ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να μην εφησυχάζουμε, αλλά "με φόβο και τρόμο να εργαζόμαστε τη σωτηρία μας" (Φιλιππησίους Β/2: 12).

      "Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος". Άραγε ήταν τόσο μεγάλη η αμαρτίας της ώστε άξιζε να της στοιχίσει τη ζωή; Ασφαλώς ναι, γιατί έχει να κάνει με την υπακοή στο Λόγο του Θεού. Ο προφήτης Σαμουήλ είναι κατηγορηματικός απέναντι στον αποστάτη βασιλιά Σαούλ και του λέει: "Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; ιδού, η υποταγή είναι καλυτέρα παρά την θυσίαν η υπακοή, παρά το πάχος των κριών" (Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 22). Στην υπακοή στηρίζεται η σχέση μας με το Θεό και αυτή πολεμάει περισσότερο από κάθε άλλο ο εχθρός. Καθώς κοίταξε πίσω, έμεινε πίσω και έγινε στήλη άλατος. Κανένας δε μπόρεσε να την δει ή να την βοηθήσει, ούτε ο Λωτ, ούτε οι θυγατέρες της  καθώς ήταν υποχρεωμένοι να κοιτάζουν μπροστά και να προχωρούν ώστε να σώσουν τους εαυτούς τους. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο ένας για τον άλλον εκείνη την ώρα ήταν να τον παρακινεί να προχωράει γρήγορα και να του θυμίζει την εντολή του Θεού να μην κοιτάξει προς τα πίσω. 

        Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι «ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός» (Ματθαίος Σ/6: 2). Με τα μάτια εκτός του ότι βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας, αποκαλύπτουμε και τι υπάρχει μέσα στην καρδιά μας. Αυτή η ματιά, "προς τα πίσω", ήταν αποτέλεσμα απιστίας στα λόγια του Θεού, ήταν ένα βλέμμα συμπάθειας σε όλες εκείνες τις «αξίες» που αντιπροσωπεύουν τα Σόδομα. Το καταστροφικό αυτό βλέμμα έδειξε πόσο η καρδιά τούτης της γυναίκας ήταν προσκολλημένη στα Σόδομα. Παρ’ ότι την είχαν προειδοποιήσει οι άγγελοι ότι ο Θεός θα φέρει καταστροφή, αυτή κατά βάθος δεν το είχε πιστέψει. «Ε! τώρα μην είστε και φανατικοί» απαντούν κάποιοι. Άλλωστε αυτοί είπαν αυτά, κάποιοι άλλοι λένε: «Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ' ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως» (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). Βαθιά μέσα στην καρδιά της γυναίκας του Λώτ υπήρχε «πονηρή καρδιά απιστίας» (Εβραίους Γ/3: 12), απέβλεπε στα «βλεπόμενα», στα εφήμερα, στα προσωρινά. Εκεί είχε την ελπίδα της. Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να αποβλέπουμε «εις τα μη βλεπόμενα» (Β΄ Κορινθίους Δ/4: 14). 

     Ήταν μια γυναίκα θα λέγαμε απόλυτα συγχρονισμένη με το πνεύμα και τη νοοτροπία των Σοδόμων έχοντας και κάποια σχετική οικονομική άνεση. Στην ίδια ακριβώς κατάσταση βρισκόταν και οι δύο κόρες της και αυτό γίνεται φανερό από την μετέπειτα διαγωγή τους, όταν μέθυσαν τον πατέρα τους τον Λωτ και κοιμήθηκαν μαζί του και έμειναν έγκυοι απ' αυτόν (Γένεση ΙΘ/19: 30-38). Από την αιμομιξία αυτή βγήκαν δύο λαοί, οι Μωαβίτες και οι Αμμωνίτες, που υπήρξαν διαχρονικά μεγάλα αγκάθια για το λαό του Θεού. 

      Οι δύο αυτές κοπέλες είχαν βρει νέους ανθρώπους και ήταν έτοιμες κάποια στιγμή να παντρευτούν και να αποκατασταθούν. Σίγουρα οι άντρες τους θα ήταν όμορφοι, μορφωμένοι, έξυπνοι, πλούσιοι, από πολύ καλές οικογένειες, όμως δε γνώριζαν το Θεό και ήταν και αυτοί πλήρως προσηλωμένοι στην νοοτροπία της αμαρτωλής ζωής των Σοδόμων. «Εξήλθε λοιπόν ο Λωτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού, τους μέλλοντας να λάβωσι τας θυγατέρας αυτού, και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου διότι καταστρέφει ο Κύριος την πόλιν. Αλλ' εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος» (Γένεση ΙΘ/19: 14). Όταν ο πεθερός τους ενημέρωσε για την επερχόμενη κρίση του Θεού, αυτοί πήραν τα λόγια του σαν αστείο. «Πλάκα έχεις, πεθερέ..., ανέκδοτα μας λες....». Πόσοι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τούτα τα λόγια και στις ημέρες μας, όταν τους λες για τον ερχομό του Χριστού και για την αιώνια ζωή, που ο Θεός χαρίζει δια Ιησού Χριστού (Α΄ Ιωάννου Ε/5: 11). 

     Ποια ήταν η επιρροή του Λώτ στο κοινωνικό του περιβάλλον, παρά το γεγονός ότι κατείχε και αξίωμα και ως εκ τούτου «εκάθητο παρά την πύλην των Σοδόμων» (Γένεση ΙΘ/19: 1). Ούτε δέκα συμπολίτες του δεν είχε προσελκύσει στη λατρεία του αληθινού Θεού, έτσι που να μην καταστρέψει ο Θεός την πόλη. «…. και είπεν ο Αβραάμ, Ας μη παροξυνθή ο Κύριός μου, εάν λαλήσω έτι άπαξ εάν ευρεθώσιν εκεί δέκα; και είπε, Δεν θέλω απολέσει αυτήν χάριν των δέκα» (Γένεση ΙΗ/18: 32). Καμία απολύτως ζωντανή μαρτυρία για το Θεό. 

     Όταν ξημέρωσε, οι άγγελοι είπαν στο Λώτ: «Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες, για να μην καταστραφείς για τις αμαρτίες της πόλης. Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή». Πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά αυτά που λέει ο Θεός; Σαφέστατα ναι, διότι «ο Θεός είναι αληθής, και κάθε είναι άνθρωπος ψεύτης» (Ρωμαίους Γ/3: 4). Ο Θεός εννοεί πάντοτε αυτά που αναφέρει μέσα στο Λόγο Του και από αυτά μας έχει διαβεβαιώσει ότι "έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα" (Ματθαίος Ε/5: 18). Θα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε όλες τις ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός για να σωθούμε από την επερχόμενη μεγάλη μεγάλη κρίση που θα γίνει εναντίον των ασεβών ανθρώπων. 

     Όταν ο Θεός, ψυχή, σε βγάζει μέσα από τα Σόδομα, μην κοιτάζεις πίσω. Ο Απ. Παύλος αναφέρει: «τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος» (Φιλιππησίους Γ/3: 13). Πίσω είναι ο εχθρός και οι θανατηφόροι μέθοδοί του. Η εντολή του Θεού είναι: «διασώθητι εις το όρος». Με τον τρόπο αυτό παροτρύνει τον άνθρωπο να εξέλθει μέσα από το δαιμονικό σύστημα, ν' ανέβει ψιλά, να φτάσει στην παρουσία του Θεού, για να σωθεί.  

      Ο Θεός που βλέπει την κατάστασή της, που «γνωρίζει τα έργα της»,  δίνει μια μεγάλη ευκαιρία σε τούτη τη γυναίκα για να σωθεί. Την έβγαλε μέσα από την πόλη της αμαρτίας και της έδωσε μια τελευταία προειδοποίηση: «μην περιβλέψεις οπίσω σου, δια να μην απολεσθείς» (Γένεση ΙΘ/19: 17). Ο Θεός δίνει ευκαιρίες στον άνθρωπο. Ο Ιώβ λέγει ότι «ο Θεός μιλάει άπαξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν προσέχει» (Ιώβ ΛΓ/33: 14). Άραγε τι να ήταν εκείνο που την έκανε να παραβεί στο Λόγο του Θεού; Περιέργεια, δυσπιστία, αδυναμία να βγάλει από το μυαλό της όλα εκείνα που άφησε πίσω της; Ποιος μπορεί να πει; Μπορεί να ήταν όλα αυτά μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έγινε "στήλη άλατος". 

      Τραγικό! Μπορεί τούτη γυναίκα να βγήκε μέσα από τα Σόδομα, όμως τα Σόδομα δεν είχαν βγει μέσα από την καρδιά της και γι’ αυτό το λόγο γύρισε και κοίταξε πίσω της. Μπορεί σωματικά να είχε βγει από την πόλη της αμαρτίας, όμως η καρδιά της είχε μείνει εκεί, είχε μείνει κολλημένη «εις τα οπίσω». Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο κρίθηκε άξια ίδιας τιμωρίας με τους αμαρτωλούς κατοίκους των Σοδόμων. Είναι φανερό ότι δεν είχε εκτίμηση στο Θεό, δεν είχε φόβο (σεβασμό) στο Θεό και δεν έπαιρνε στα σοβαρά τα λόγια Του. Μέσα της προφανώς θα επικρατούσε η άποψη: «ε! κακό είναι κι αυτό; Αυτό είναι μικρό πράγμα, δε θα σκοτώσω και κανέναν...», όπως λένε οι άνθρωποι και σήμερα. Λες στον άλλον ότι ο λόγος του Θεού αναφέρει: «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμαίους Γ/3: 23). Συνεπώς είσαι αμαρτωλός και έχεις ανάγκη μετάνοιας και η στερεότυπη απάντηση είναι: «τι έχω κάνει, έχω σκοτώσει κανέναν.....;». 

       Το αποτέλεσμα για τούτη τη γυναίκα, αλλά και για όποιον διαχρονικά αγνοεί το Λόγο του Θεού είναι ιδιαίτερα τραγικό: «Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος» (Γένεση ΙΘ/19: 26). Την τιμώρησε ο Θεός τούτη τη γυναίκα; Ασφαλώς όχι, υπέστη τις συνέπειες των επιλογών της. Η γυναίκα του Λώτ είναι ένα αρνητικό διαχρονικό παράδειγμα που δείχνει έναν τυπικό χριστιανό, που ενώ γνωρίζει το Λόγο του Θεού, αδιαφορεί για την εφαρμογή του μέσα στη ζωή του. Αυτό ακριβώς έκαναν οι Φαρισαίοι στην εποχή του Χριστού. Γι’ αυτό ο Κύριος τους επιτίμησε λέγοντας: «τα λόγια τους να τ' ακούτε και να τα πράττετε, από των πράξεων αυτών να απέχετε επειδή λέγουσι και δεν πράττουσι» (Ματθαίος ΚΓ/23: 3). 

      Η γυναίκα του Λώτ γνώριζε για το Θεό, αλλά δεν είχε μέσα της βαθιά πίστη σ' Αυτόν. Πόσοι άνθρωποι κατακλύζουν τις εκκλησίες τις Κυριακές, τις γιορτές, εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα απ' όλα εκείνα που ακούνε! Παρατηρούμε ανθρώπους να συμμετέχουν στην τελετή της ανάστασης, χωρίς να πιστεύουν ότι υπάρχει "ανάσταση νεκρών" (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 23) και "αιώνια ζωή" (Α' Ιωάννου Β/2: 25).  

      Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού και σύμφωνα με τα «σημεία των καιρών» ο Κύριος πολύ σύντομα θα έρθει και πάλι, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του (Ιωάννης ΙΔ/14: 2,3). Αν Τον πιστεύεις, αν Τον περιμένεις, μην κοιτάξεις πίσω σου, μην σε νοιάζει τι αφήνεις πίσω σου, προχώρα μπροστά και ακολούθησέ Τον. Αν γυρίσεις πίσω, η προειδοποίηση του Κυρίου είναι: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού» (Λουκάς Θ/9: 62). Όλα όσα αναφέρονται στον αψευδή και αιώνιο Λόγο του Θεού για τη μέλλουσα κρίση δεν είναι σχήματα λόγου, δεν είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, είναι μεγάλες αιώνιες αλήθειες που θα εκπληρωθούν "κατά γράμμα". Γι’ αυτό κανένας δε μπορεί να "παίζει" με το Θεό (Γαλάτας Σ/6: 7). Ο Θεός μιλάει πολύ σοβαρά, όταν αναφέρεται στην ανάγκη μετάνοιας, στην ανάγκη να τ' αφήσει όλα ο άνθρωπος για χάρη Του και να Τον εμπιστευθεί. Τα σχέδιά Του θα εκπληρωθούν με μεγάλη ακρίβεια και καμία ανθρώπινη αντίσταση ή ανυπακοή δεν θα τα ακυρώσει.

      Ο Λώτ και οι κόρες του υπάκουσαν στα λόγια του Θεού, δε γύρισαν να κοιτάξουν πίσω, βάδισαν στο δρόμο της σωτηρίας που τους υπέδειξε ο Θεός και σώθηκαν. Η γυναίκα του εξαιτίας της ανυπακοής της έγινε στήλη άλατος. Καθώς η αμαρτία γύρω μας πληθύνεται, ο Θεός θα επιτρέψει να καταστραφεί τούτος ο κόσμος μέσα στην άρνηση την ανταρσία του και την ανυπακοή του. Όμως πριν γίνει το μεγάλο κακό ο Θεός, σύμφωνα με τις υποσχέσεις Του, αλλά και την πάγια πρακτική Του, θα  βγάλει όλα τα δικά Του παιδιά μέσα απ’ αυτόν τον κόσμο. Ας είμαστε έτοιμοι, ας είμαστε ξάγρυπνοι. Ο Κύριος έρχεται, για «να παραλάβει τους προσμένοντας Αυτόν για σωτηρία» (Εβραίους Θ/9: 28). Να θυμόμαστε τη γυναίκα του Λώτ γιατί αποτελεί ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, που φέρει την επιγραφή: «Ενθυμίστε τη γυναίκα του Λώτ». Πρόκειται για ένα μνημείο που υπάρχει, για να θυμίζει σε όλους μας τα λόγια του Κυρίου: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον, όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού» (Ιωάννης Γ/3: 36). 

     Αλήθεια τι είναι εκείνο, ψυχή, που δε θέλεις να το αφήσεις πίσω σου; Καθώς σήμερα ακούς τη φωνή του Θεού, τρέξε στο βουνό του Γολγοθά, αγκάλιασε τη θυσία του Υιού του Θεού, επικαλέσου το "αθώο αίμα" που χύθηκε για τη σωτηρία μας. Μόνον έτσι θα σωθείς. Τι είναι εκείνο που σε κάνει να κοιτάζεις πίσω; Τι είναι εκείνο που σε εμποδίζει να πας στο Χριστό σήμερα; «Σήμερα που είναι καιρός ευπρόσδεκτος που είναι ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους Σ/6 : 2). Ίσως το κοινωνικό περιβάλλον, η οικογένεια, «ο φόβος των Ιουδαίων»; Αν θέλεις να ζήσεις κοντά στο Θεό, αν θέλεις να γλυτώσεις από το κακό που έρχεται, προχώρα μπροστά και μην κοιτάζεις πίσω, ενθυμούμενος παντού και πάντοτε τη γυναίκα του Λωτ. 

      Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τη γυναίκα αυτή. Η ανάμνησή της είναι αναγκαία για να μας κρατάει ταπεινούς και να μας βοηθάει να ερχόμαστε πιο κοντά στον ερχόμενο μετά δόξης Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει και σήμερα: "Διάσωσον την ζωήν σου". Η σωτηρία μας είναι δώρο από το Θεό (Εφεσίους Β/2: 8), όμως χρειάζεται και η δική μας συγκατάθεση και η δική μας πλήρη συμμόρφωση με το θέλημά Του. Η γυναίκα του Λωτ συμμορφώθηκε με ένα μικρό μέρος από εκείνα που της είχε πει ο Κύριος, γι' αυτό και απέτυχε. Ας τη θυμόμαστε........---