«…… και επί γης ειρήνη……»

          Η Γέννηση του Χριστού.     
        Ο πολύπαθος Ιώβ βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Έχει χάσει τα παιδιά του, τα υπάρχοντά του, την υγεία του, στέκεται μακριά από τους ανθρώπους, πονάει και θλίβεται. Στην κατάσταση αυτή ζητάει κάπου να στηριχτεί, να παρηγορηθεί, αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήσει με το Θεό, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, γιατί κάθε επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό έχει διακοπεί. Ο άνθρωπος όσο βρισκόταν μέσα στον Παράδεισο, ήταν σε συνεχή και αδιατάρακτη επικοινωνία με το Θεό. Όταν όμως μέσα στη ζωή του μπήκε η αμαρτία, τότε χάθηκαν όλα. Κάθε επικοινωνία μεταξύ του αμαρτωλού ανθρώπου και του δίκαιου Θεού ήταν πλέον αδύνατη. Η αμαρτία είχε ορθώσει απροσπέλαστα τείχη. 
      Ο Ιώβ στη δεινή κατάσταση που βρίσκεται, χωρίς να μπορεί να κατανοήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του, θέλει να επικοινωνήσει με το Θεό, να συμφιλιωθεί μαζί Του, να ζητήσει τη βοήθειά Του. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει, γιατί όπως ο ίδιος αναφέρει, "ο Θεός δεν είναι άνθρωπος όπως εγώ για να αποκριθώ προς Αυτόν και να έλθωμεν εις κρίσιν ομού. Δεν υπάρχει μεσίτης μεταξύ ημών δια να βάλει την χείρα αυτού επ' αμφοτέρους ημάς;"
   Εκζητεί το Θεό, θέλει να συμφιλιωθεί μαζί Του, όμως δεν υπάρχει μεσίτης ικανός να τους συμφιλιώσει. Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μπει στη μέση, να πιάσει το χέρι του Θεού και το χέρι του Ιώβ, να τους ενώσει και έτσι να τους φέρει σε επικοινωνία. Πλήρες αδιέξοδο και το τέλος της ζωής αιώνιος θάνατος. Επιτακτική λοιπόν είναι η ανάγκη ενός μεσίτη. Δεν μπορούσε να δώσει η γη τούτο  το πρόσωπο, γιατί η αμαρτία δι' ενός ανθρώπου είχε μπει σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και δια της αμαρτίας ο θάνατος (Ρωμαίους Ε/5: 12), γιατί "ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος" (Ρωμαίους Σ/6: 23). 
    Ο Θεός μετά την παρακοή, απευθυνόμενος προς το φίδι, ανέφερε: «και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». Η υπόσχεση του Θεού είναι ότι ο Θεός θα στείλει κάποιον στη γη που θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού (του διαβόλου), ενώ ο διάβολος θα τον «κεντήσει» στην πτέρνα.  

      Ενώ λοιπόν ο άνθρωπος βρέθηκε μακριά από το Θεό, εξαιτίας της αμαρτίας, πριν από 2.000 χρόνια άνοιξαν οι ουρανοί και ο Θεός και δημιουργός έδωσε την πολυπόθητη λύση για το χαμένο, για τον αμαρτωλό άνθρωπο. Ένα ασήμαντο γεγονός της γέννησης ενός βρέφους σε μία φάτνη  ζώων σε μια μικρή πόλη, τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, όπως ακριβώς είχε προφητεύσει, δια πνεύματος Αγίου, ο προφήτης Μιχαίας τετρακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού (Μιχαίας Ε/5 :2), έμελλε να αναστατώσει και κυριολεκτικώς να αλλάξει τη ροή της ιστορίας, να αλλάξει τον κόσμο ολόκληρο.
      Η μεγάλη εκείνη ευχή του προφήτη Ησαϊα "είθε να έσχιζες τους ουρανούς, να κατέβαινες, να διαλύοντο τα όρη εν τη παρουσία σου" (Ησαίας ΞΔ/64: 1) βρήκε την εκπλήρωσή της. Ο Θεός άνοιξε τους ουρανούς και έδωσε ένα μεσίτη, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. Ο προφήτης "Αγγαίος", κεφ. Β, εδ. 7 τον χαρακτηρίζει ως "τον εκλεκτόν πάντων των λαών".  Με αφορμή το γεγονός αυτό ο Απ. Παύλος διακηρύττει: "διότι είναι είς Θεός και είς μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός.". (Α΄ Τιμοθέου Β: 5). Ο συγγραφέας της επιστολής "προς Εβραίους" στο κεφ. Η/8, εδ. 5, αναφέρει: "τώρα, όμως, ο Χριστός έλαβε μία εξοχότερη υπηρεσία, καθόσον είναι και μεσίτης μιας ανώτερης διαθήκης, που νομοθετήθηκε με ανώτερες υποσχέσεις".
      Στο κεφ. ΙΒ/12, εδ. 24, αναφέρεται: "προσήλθατε σε μία καινούργια διαθήκη με μεσίτη τον Ιησού Χριστό το αίμα καθαρισμού του οποίου λαλεί καλύτερα από εκείνο του Άβελ". 

      Ευαγγέλιον  "κατά ΛΟΥΚΑΝ", κεφ. Β/2, εδ. 1 – 20. 

1 ΚΑΙ κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί ολόκληρη η οικουμένη. 

2 Αυτή η απογραφή ήταν η πρώτη που έγινε, όταν στη Συρία ηγεμόνευε ο Κυρήνιος. 

3 Και όλοι έρχονταν για να απογράφονται κάθε ένας στη δική του πόλη. 

4 Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη τού Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ, (επειδή, αυτός ήταν από την οικογένεια και την πατριά τού Δαβίδ),

5 για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ' αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγκυος. 

6 Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει 

7 και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη επειδή, δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα. 

8 Και κοντά στην ίδια περιοχή υπήρχαν ποιμένες, που διανυχτέρευαν στα χωράφια, και φύλαγαν βάρδιες τής νύχτας στο κοπάδι τους. 

9 Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ' αυτούς ξαφνικά, και δόξα τού Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους, και φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο. 

10 Και ο άγγελος είπε σ' αυτούς: Μη φοβάστε επειδή, δέστε, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό 

11 επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. 12 Κι αυτό θα είναι σε σας το σημάδι: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο, να κείτεται μέσα στη φάτνη. 

13 Και ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο, φάνηκε ένα πλήθος ουράνιας στρατιάς, που υμνούσαν τον Θεό, και έλεγαν: 

14 Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας. 

15 Και καθώς οι άγγελοι αναχώρησαν απ' αυτούς στον ουρανό, οι άνθρωποι, οι ποιμένες, είπαν αναμεταξύ τους: Ας πάμε, λοιπόν, στη Βηθλεέμ, και ας δούμε αυτόν τον λόγο, αυτό που συνέβηκε, το οποίο ο Κύριος μας φανέρωσε. 

16 Και ήρθαν με βιασύνη, και βρήκαν, και τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος να κείτεται μέσα στη φάτνη. 

17 Και καθώς το είδαν, διακήρυξαν τον λόγο, που ειπώθηκε σ' αυτούς για τούτο το παιδί. 

18 Και όλοι εκείνοι που άκουσαν για όσα οι ποιμένες μίλησαν σ' αυτούς, θαύμασαν. 

19 Η Μαριάμ, όμως, διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια, σκεφτόμενη γι' αυτά μέσα στην καρδιά της. 

20 Και οι ποιμένες γύρισαν πίσω, δοξάζοντας και υμνώντας τον Θεό, για όλα όσα άκουσαν και είδαν, όπως ειπώθηκαν σ' αυτούς. 

    Ευαγγέλιον "κατά Ιωάννην", κεφ. Γ/3, εδ. 16. 

Τόσον αγάπησε ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον υιόν αυτού τον μονογενή ίνα μη απολεσθεί πας το πιστεύων εις αυτόν.

    Επιστολή  "προς Γαλάτας", κεφ. Δ/4, εδ. 4,5. 

4 όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο 5 για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.

     Επιστολή  "προς Εφεσίους" κεφ. Β/2, εδ. 3,4.

13 Τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού σεις οι ποτέ όντες μακράν εγίνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού.
14 διότι αυτός είναι η ειρήνη ημών, όστις έκανε τα δύο έν και έλυσε τον μεσότοιχο του φραγμού.

       Επιστολή "Α΄ Τιμοθέου", κεφ. Γ/3, εδ. 16. 

16. Και αναντίρρητα, το μυστήριο της ευσέβειας είναι μεγάλο ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε με Πνεύμα, φάνηκε σε αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, έγινε αποδεκτός με πίστη στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα. 

     Επιστολή  "Α΄ Κορινθίους" κεφ. Γ/3, εδ. 11.

Επειδή, άλλο θεμέλιο δεν μπορεί να βάλει κανένας, παρά εκείνο που έχει τεθεί, το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός. 

          ΣΧΟΛΙΑ : 

       Γιατί ήρθε το "παιδίον" αυτό στον κόσμο μας; Γιατί ο Θεός Λόγος έγινε σαρξ; Γιατί ο Υιός του Θεού του ζώντος άφησε τη δόξα Του στον ουρανό και «έλαβε δούλου μορφή, έγινε όμοιος με ημάς, παρ’ εκτός αμαρτίας;» (Φιλιππησίους Β/2 : 7). Σύμφωνα με το λόγο του Θεού,
-- Ήρθε για να γίνει μεσίτης μιας καινούργιας διαθήκης μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου. "και διά τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα δια του θανάτου, όστις έγινεν προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημμένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομιάς".

-- Ήρθε, για «να ζητήσει και να σώσει το απολωλός". (Λουκάς ΙΘ/19 : 10). 

-- Ήρθε, για να αποκαλύψει την άπειρη αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού για τον αμαρτωλό κόσμο, για να λύσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας και από δούλο να τον κάνει ελεύθερο. (Ιωάννης Η/8 : 32). 

-- Τούτο το μοναδικό για τη σωτηρία του ανθρώπου ΈΡΓΟ το πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός με τη ζωντανή θυσία Του πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Ο αιώνιος και αψευδής λόγος του Θεού διακηρύττει: "Οποίος πιστέψει εις Αυτόν έχει ζωήν αιώνιον". (Ιωάννης Γ/3 : 36). 

-- Ήρθε για να φέρει την Ειρήνη πάνω στον κόσμο και να δώσει χαρά και μάλιστα «χαράν μεγάλην» εις τον άνθρωπο, όπως ακριβώς ο άγγελος του Θεού ανήγγειλε στους ποιμένες. «Μη φοβείσθε διότι ιδού ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθε εις πάντα τον λαόν». (Λουκάς Β/2 : 10).
     Ο ίδιος ο Κύριος ομολογεί: "Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι πάνω μου επειδή, ο Κύριος με έχρισε για να ευαγγελίζομαι στους φτωχούς, με απέστειλε για να γιατρέψω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους και άνοιγμα δεσμοτηρίου στους δεσμίους. Για να κηρύξω χρόνον ευπρόσδεκτον εις τον Κύριον, και ημέρα εκδίκησης του Θεού μας, για να παρηγορήσω όλους αυτούς που πενθούν". (Ησαϊας ΞΑ/61: 1,2). 

     Μετά την πτώση του ανθρώπου, όπου ο φόβος και ο τρόμος βασίλευσε μέσα στην καρδιά του, για πρώτη φορά πάνω στην πολύπαθη γη ακούγεται η λέξη «μη φοβάσθε». Αλήθεια τι παρήγορη λέξη! Πόσες φορές ο Κύριος επαναλαμβάνει τούτη την παρήγορη λέξη στ’ αυτί του κάθε δικού του παιδιού! Μέσα στον κόσμο της σύγχυσης, της ταραχής και του φόβου για το σήμερα και για το αύριο έρχεται το Πνεύμα του Θεού να σου πει: "μη φοβάσαι ψυχή, ιδού Εγώ θα είμαι μαζί σου πάσας τας ημέρας της ζωής σου". (Ματθαίος ΚΗ/28 : 20). "Και αν η μάνα αφήσει το τέκνο αυτής, εγώ δεν θα σε αφήσω, λέγει ο Κύριος". (Ησαϊας ΜΘ/49 : 15). 

    Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνει πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον θεόν και λεγόντων: «Δόξα εν υψίστοις Θεόν και επι γής Ειρήνη εν ανθρώποις Ευδωκία». (Λουκάς Β/2 : 14).

     Πρόκειται για μια μεγάλη εξαγγελία του ουρανού για  ειρήνη, ανάμεσα στους ανθρώπους, η οποία έμελλε να μείνε ανεκπλήρωτη. Γιατί άραγε, τούτη η χαρμόσυνη αγγελία μιας νέας εποχής, μιας ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων δεν εκπληρώθηκε ποτέ; Μήπως ήταν λάθος η εξαγγελία των αγγέλων εκείνη τη μαγική νύκτα στα λιβάδια της Βηθλεέμ; 

     Γιατί, ενώ ο Θεός μας υποσχέθηκε ειρήνη και ευδοκία, μέχρι σήμερα δε γνώρισε ο άνθρωπος ούτε Ειρήνη ούτε Ευτυχία μέσα στη ζωή του; 

    Η απάντηση είναι καταλυτική. Δε γνώρισε ο άνθρωπος Ειρήνη και Ευτυχία, γιατί δεν έδωσε πρώτα τη δόξα στο Θεό. Ο Άγγελος ήταν κατηγορηματικός: Πρώτα ο άνθρωπος θα δώσει τη δόξα στο Θεό και ύστερα θα έρθει η ειρήνη και η ευτυχία στους ανθρώπους. Μέχρι σήμερα ο άνθρωπος προσπαθεί να κάνει ειρήνη, αγνοώντας το Θεό, αγνοώντας τον «Άρχοντα της Ειρήνης» τον Ιησού Χριστό. (Ησαΐας Θ/9 : 6). Τα αποτελέσματα υπήρξαν τραγικά, συντριπτικά, πόλεμος ταραχή, αγωνία, δυστυχία. Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς το Θεό. Η να το πούμε αλλιώς: "ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς". (Ησαΐας ΜΗ/48 : 22). 

    Αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν, θα δούμε παντού ερείπια, κρεματόρια, πόνοι, κακία, μοχθηρία, σφαγές ολόκληρων λαών και μάλιστα από λεγόμενους «Πολιτισμένους» ή και "Χριστιανικούς" λαούς. Δεν έδωσε τη δόξα ο άνθρωπος στον ύψιστο Θεό. Δόξασε τον εαυτόν του, το εγώ του και αγνόησε το Δημιουργό Του. Μόνον ο Θεός μπορεί να φέρει την Ειρήνη, γιατί μόνον ο Θεός μπορεί να αλλάξει την πέτρινη και σκληρή καρδιά του ανθρώπου. (Ιεζεκιήλ ΙΗ/17 : 31), (Ψαλμός ΝΑ/51: 10). Δε μπορεί η παιδεία, δε μπορούν τα αγαθά του υλικού Πολιτισμού να αλλάξουν το εσωτερικό του ανθρώπου. Αυτά πολλές φορές, αφού δεν έχει αλλάξει εσωτερικά ο άνθρωπος, τον κάνουν να είναι πιο εγωιστής, πιο σκληρόκαρδος, πιο απάνθρωπος. 

     Αυτός ήταν ο κύριος σκοπός για τον οποίον γεννήθηκε το "παιδίον" της Βηθλεέμ εκείνη την παγερή και μυστηριώδη νύκτα. Ήρθε για να αναγεννήσει (Ιωάννης Γ/3: 3) τον ξεπεσμένο εξαιτίας της αμαρτίας, άνθρωπο. Ήρθε για να του αλλάξει τη σκληρή και διεφθαρμένη καρδιά του και να τον συμφιλιώσει με τον Θεό, να του χαρίσει σωτηρία, ειρήνη στην καρδιά και αληθινή ευτυχία. 

      Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: "προς Εβραίους", κεφ. Β/2, εδ. 11-18. 

11 Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες δι' ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζει αυτούς αδελφούς, 

12 λέγων Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει 

13 και πάλιν Εγώ θέλω έχει την πεποίθησίν μου επ' αυτόν και πάλιν Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Θεός. 

14 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, δια να καταργήσει δια του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, 

15 και ελευθερώσει εκείνους, όσοι δια τον φόβον του θανάτου ήσαν δια παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν. 

16 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. 

17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθεί κατά πάντα με τους αδελφούς, δια να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, δια να κάμνει εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. 

18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήσει τους πειραζομένους. 

      Για να γίνει ο άνθρωπος παιδί του Θεού (Ιωάννης Α:12), έπρεπε πρώτα να γίνει η συμφιλίωση με το Θεό, η οποία είχε διαταραχθεί εξαιτίας της αμαρτίας. Για να γίνει η συμφιλίωση, έπρεπε να γίνει εξιλασμός, να χυθεί αίμα, διότι "άνευ χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεση αμαρτιών" (Εβραίους Θ/9: 22). Για να γίνει εξιλασμός έπρεπε πρώτα να βρεθεί ο κατάλληλος "αντικαταστάτης", χωρίς αμαρτία, αλλά  να είναι και συγγενής με τον άνθρωπο. Έπρεπε να έχει σάρκα και αίμα και με την ιδιότηταά του αυτή να πάρει πάνω του την αμαρτία του κόσμου. Να γιατί άνοιξε ο ουρανός και έδωκε ό,τι πιο πολύτιμο είχε, για να μη χαθεί αιωνίως ο άνθρωπος εξαιτίας της αμαρτίας του.
    Για αυτό μίκρυνε ο Θεός και έγινε ένα μικρό βρέφος. Γι’ αυτό φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα εκείνη την παγερή νύκτα. Έλαβε σάρκα, για να τη θυσιάσει. Ήρθε για να πεθάνει, στη θέση τη δική μου και τη δική σου. Ήρθε, για να δώσει τη ζωή Του «Λύτρον αντί πολλών». Για αυτό φόρεσε τον ακάνθινο στεφάνι. Δεν είχε ο άνθρωπος τίποτα άλλο να προσφέρει στο Θεό της Αγάπης. Ο ερχομός του ήταν η απάντηση του Θεού στην προσφορά της κακίας, του πάθους, της σκληροκαρδίας, της άρνησης του ανθρώπου για το Θεό, για τον πλάστη και δημιουργό του. Πάνω στο σταυρό τον έφεραν οι αμαρτίες μας. (Ρωμαίους Δ/4 : 25). 

    Πέθανε ως αντικαταστάτης μας στο θάνατο, πέθανε, για να μην πεθάνουμε εμείς, έχυσε το πολύτιμό του αίμα και μας εξαγόρασε από τον εχθρό και μας έπλυνε και μας καθάρισε από κάθε αμαρτία. (Α΄ Ιωάννου Α : 7). Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους», κεφ. Η/8, εδ. 1-4. μας εξηγεί τι θα πει Χριστούγεννα. Θα πει «Εμμανουήλ» που σημαίνει «ο Θεός μεθ’ ημών». 

     Θέλεις, ψυχή, να γνωρίσεις πόσο ο Θεός σε αγαπάει; Κοίταξε στη φάτνη της Βηθλεέμ. Βάλε μέσα στην καρδιά σου την υπέρτατη προσφορά του ουρανού, προσφορά θαυμαστή, πιο πολύτιμη και από αυτή τη δημιουργία ακόμη. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει το Θεό, αν πρώτα δεν εννοήσει το μεγάλο γεγονός της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού. Άλλωστε ο Χριστός είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στον Πατέρα Θεό. (Ιωάννης ΙΔ/14 : 6). Ο Ιησούς Χριστός περπάτησε πάνω στη γη μας κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από την άρνηση και την αντιλογία έχοντας ένα σκοπό, να σώσει τον καταδικασμένο εξαιτίας της αμαρτίας άνθρωπο. Δε σκεπτόταν κόπους, κινδύνους, προκειμένου να πλησιάσει μια αμαρτωλή Σαμαρείτισσα. (Ιωάννης Α : 1-30). Από αγάπη για τον άνθρωπο (Ιωάννης Γ/3 : 16) και από αποτροπιασμό για την αμαρτία δέχτηκε να έρθει στην παγερή και αφιλόξενη γη μας, να γεννηθεί μέσα σε φτωχική φάτνη, έτσι που και το πιο φτωχό παιδί του κόσμου να μην μπορεί να πει ότι ο Κύριός Του είχε καλύτερη κούνια απ’ αυτό. 

     Δεν υπήρχε τόπος, για να καταλύσουν. Το πανδοχείο, το μοναδικό ίσως της Βηθλεέμ, ήταν γεμάτο. Τα σπίτια των ανθρώπων ήταν όπως και οι καρδιές τους ερμητικά κλειστά, αμπαρωμένα. Αλήθεια, πόσο μελαγχολικό και ταυτόχρονα τραγικό είναι τούτο: «εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι δεν εδέχθηκαν Αυτόν». (Ιωάννης Α : 11). Πόσες φορές τούτο επαναλήφθηκε μέσα στη ζωή μας! Πόσοι άνθρωποι σήμερα στη Χριστιανική εποχή μας γιορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό! Δεν υπάρχει τόπος γι’ Αυτόν μέσα στη ζωή τους. Δεν έχω τόπο μέσα στη ζωή μου, Κύριε, απαντάει ο άνθρωπος. Έχω την οικογένειά μου, τη δουλειά μου, τη διασκέδασή μου και τόσα άλλα. "Λυπάμαι" είπε ο πανδοχέας, θέλω να σε φιλοξενήσω Κύριο, αλλά "δεν έχω τόπο". 

    Στηρίχτηκε ο άνθρωπος στις δικές του δυνάμεις, στην επιστήμη στην τεχνολογία, όμως ο φόβος δεν έλειψε, ο πόλεμος δεν εξαλείφθηκε, η θλίψη δε νικήθηκε. Ζούμε σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη. Τα γεγονότα που έρχονται θα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, συντριπτικά και καταστροφικά για την ανθρωπότητα. Στο κεφάλαιο ΚΑ/21 του "κατά Λουκάν" ευαγγελίου μας δίνεται μία εικόνα. Όμως ας μην απελπιζόμαστε. Εφόσον υπάρχει ο αναστημένος & δοξασμένος Ιησούς Χριστός, υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ο Ιησούς Χριστός της φάτνης, της ταπείνωσης, της δόξας. Υπάρχει ο μεσίτης μας στον ουρανό, ο δικός μας άνθρωπος, ο δικός μας σωτήρας. Αυτός είναι η χαρά, η ελπίδα, η ειρήνη μέσα στον ταραγμένο κόσμο μας. 

    Ο Ιησούς Χριστός, λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι "η ανεκδιήγητη δωρεά του Θεού". (Β΄ Κορινθίους Θ : 15). Είναι η φανέρωση της ζωής. Είναι ο «Θεός εν σαρκί», είναι ο «εν αρχή λόγος που έγινε σάρξ», (Ιωάννης Α: 14). Είναι ο πλούσιος που πτώχευσε, για να πλουτίσουμε εμείς. (Β΄ Κορινθίους Η/8 : 9). Είναι ο Υιός του Θεού, που έγινε υιός ανθρώπου. (Ιωάννης Ε/5 : 27). 

     Αλήθεια τι άλλο μπορούμε να πούμε μπροστά σε μια τέτοια πράξη υπέρτατης Αγάπης! (Ιωάννης Γ/3: 16). Θα επαναλάβω τα λόγια εκείνα των ποιμένων: «Ας υπάγωμεν λοιπόν έως Βηβλεέμ και ας ίδωμεν το πράγμα τούτο το γεγονός, το οποίο ο Κύριος εφανέρωσε εις ημάς». Με ευλάβεια, με ταπείνωση και πάνω απ’ όλα με αληθινή πίστη, ας έλθουμε ενώπιον του γεννηθέντος «παιδιού», ας κλείνουμε το γόνυ των καρδιών μας ενώπιόν Του και ας προσκυνήσουμε Αυτό. (Ματθαίος Β: 11). 

    Ας είναι τούτη μια πράξη ελάχιστης αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης για την πρόνοια του Θεού, για τη Θεία συγκατάβασή Του. Από αγάπη και μόνον για σένα και για μένα κατέβηκε τόσο χαμηλά, μίκρυνε τόσο πολύ, εκείνος τον οποίο οι ουρανοί των ουρανών δεν τον χωράνε, μίκρυνε τόσο πολύ και χώρεσε μέσα σε μια φάτνη. Μπορεί ο άνθρωπος με τη ζωή του να απέρριψε το Χριστό (Ιωάννης ΙΘ/19 : 15), όμως Αυτός από αγάπη δεν έφυγε μακριά του. Δε μας εγκατέλειψε, συγκαταβαίνει και σήμερα, πράος και ταπεινός, στέκεται μπροστά στην πόρτα της κάθε ανθρώπινης καρδιάς, κρούει με υπομονή (Αποκάλυψη Γ/3: 20) και περιμένει να του ανοίξεις το σπήλαιο της βρόμικης καρδιά σου, για να γεννηθεί μέσα σ’ αυτό και έτσι να κάνει τα πάντα νέα μέσα στη ζωή σου. 

    Τούτο το "παιδίον" της φάτνης της Βηθλεέμ, ο αναστημένος και δοξασμένος στον ουρανό Ιησούς Χριστός, θα ξανάρθει στην αφιλόξενη και πολύπαθη γη μας. (Ιωάννης ΙΔ/14: 2 & Πράξεις Α : 11). Σύμφωνα με το βιβλίο της Αποκάλυψης, κεφ. ΙΑ/11, εδ. 17 «είναι «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος». Θα ξανάρθει όχι ταπεινός και ενδεείς, αλλά θα έρθει με κέλευσμα, με σάλπιγγα Θεού, με φωνή Αρχαγγέλου, όπως ακριβώς αναφέρει  ο λόγος του Θεού στην επιστολή "Α΄ Θεσσαλονικείς", κεφ. Δ/4, εδ.13 – 18), για να παραλάβει τους δικούς Του, όλους εκείνους που Τον δέχθηκαν και στους οποίους έδωκε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού (Ιωάννης Α : 12). Θα ξανάρθει για να παραλάβει «τους προσμένοντας Αυτόν προς σωτηρίαν» (προς Εβραίους Θ/9 : 28).

    Πλημμυρισμένοι από το εορταστικό πνεύμα των Χριστουγέννων ας ψάλλουμε : 

""Η παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το σπήλαιον το απροσίτω προσάγει, Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι, μάγοι μετά αστέρος οδοιπορούσι, δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός"". 

    Μέσα στην καρδιά μας ας μείνει βαθιά ριζωμένο τούτο : «δι’ ημάς γαρ», που σημαίνει αδελφέ μου, για σένα, για μένα, για τον κάθε άνθρωπο, που ειλικρινά θα μετανοήσει και θα εκζητήσει το Χριστό μέσα στη ζωή του. 

    Ας ευχαριστούμε το Θεό  και ας αναλογιστούμε άλλη μια φορά, τα λόγια Του: "εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πως ημές θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν;" (προς Εβραίους Β/2: 3). ---