Βιβλίο «Πράξεων Αποστόλων», κεφ. Ι / 10.
Ο Κορνήλιος ήταν ένας αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού που διοικούσε εκατό άνδρες και ανήκε στην Ιταλική μονάδα. Διέμενε με την οικογένειά του στην Καισάρεια, όπου διέθετε δικό του σπίτι. Το ρωμαϊκό όνομά του δείχνει ότι ίσως ανήκε σε οικογένεια ευγενών της αυτοκρατορικής πόλης. Ο Κορνήλιος, παρά το γεγονός ότι ήταν αλλόθρησκος και υπηρετούσε στο στρατό των κατακτητών, είχε μια πολύ καλή «έξωθεν μαρτυρία». Ήταν άνθρωπος που είχε «φόβο Θεού» και άνθρωπος που «έκανε πολλά δώρα ελέους στο λαό και προσευχόταν στο Θεό». Ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει ότι ήταν «άνδρας δίκαιος που φοβόταν το Θεό και είχε καλή φήμη μεταξύ όλου του έθνους των Ιουδαίων». (εδ. 22). Ο Απ. Πέτρος στην Α΄ επιστολή του μας προτρέπει: «να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως».
Μπορεί ο Κορνήλιος να ήταν ένας επιτυχημένος στρατιωτικός, μπορεί να είχε μια καλή οικογένεια και ακόμα να είχε ένα πολύ καλό όνομα και μια πολύ καλή μαρτυρία στο περιβάλλον του, να έκανε πολλά καλά έργα, όμως όλα τούτα δε μπόρεσαν να ικανοποιήσουν την καρδιά του και να τον κάνουν να αισθανθεί πλήρης. Όλα αυτά δε μπόρεσαν να του χαρίσουν τη βεβαιότητα της δικαίωσής του απέναντι στο Θεό και να του χαρίσουν τη σωτηρία του. Αισθανόταν μέσα του να υπάρχει ένα κενό. Πόσοι άνθρωποι γύρω μας ζουν μέσα στον πλούτο, τη χλιδή, τις ανέσεις και παρ’ όλα αυτά αισθάνονται κενοί και μόνοι. Γιατί άραγε; Την απάντηση την είχε δώσει κάποτε ο μεγάλος φυσικομαθηματικός Πασκάλ, ο οποίος είχε πει: «η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα άπειρο και μόνον με ένα άλλο άπειρο, που είναι ο Θεός, μπορεί να γεμίσει».
Ο άνθρωπος αυτός, αν και δεν ήταν Ιουδαίος, προσευχόταν ειλικρινά στο Θεό και είχε την επιθυμία να Τον γνωρίσει. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει ψυχή που με ειλικρίνεια και με ταπείνωση να ζήτησε το Θεό και να μην ανταποκρίθηκε. Είναι Θεός «ακούων προσευχήν» (Ψαλμός ΞΕ/65: 2). Ο Δαβίδ στον ψαλμό ΛΓ/33, εδ.18, αναφέρει: «Ιδού, ο οφθαλμός του Κυρίου είναι επί τους φοβουμένους αυτόν επί τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού». Δεν υπάρχει ψυχή που να έκραξε ειλικρινά προς Αυτόν και ο Κύριος να μην την άκουσε. Ο λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή, ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Ματθαίος Ζ/7: 7, 8).
Ο Κορνήλιος ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος. Η ταπεινότητα είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον πιστό άνθρωπο. Ο Απ. Πέτρος στην πρώτη επιστολή του, κεφ. Ε/5, εδ. 5 αναφέρει: «ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν». Επίσης στο βιβλίο των «Παροιμιών», κεφ. ΙΕ/15, εδ. 33, αναφέρεται: «η ταπείνωση προπορεύεται της δόξης». Ο Δαβίδ διαβεβαιώνει ότι: «θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει». (Ψαλμός ΝΑ/51: 17) και ο Ευαγγελιστής "Ματθαίος" (κεφ. Ε/5, εδ. 3), αναφέρει τα λόγια του Κυρίου: «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών».
Το φθινόπωρο του έτους 36 μ.Χ. δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και αφού το ευαγγέλιο είχε κηρυχτεί ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους προσήλυτους του Ιουδαϊσμού, σε ολόκληρη την Ιουδαία, τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία εμφανίστηκε στον Κορνήλιο σε όραμα ένας άγγελος και του είπε: «Οι προσευχές και τα δώρα του ελέους σου ανέβηκαν ως ενθύμηση ενώπιον του Θεού» και συνέχισε: «Και τώρα, στείλε ανθρώπους στην Ιόππη, και προσκάλεσε τον Σίμωνα, που αποκαλείται Πέτρος, αυτός φιλοξενείται σε κάποιον Σίμωνα βυρσοδέψη, που έχει το σπίτι του κοντά στη θάλασσα αυτός θα σου μιλήσει τι πρέπει να κάνεις» (εδ. 5,6). Χωρίς να προβάλει αντιρρήσεις ο Εκατόνταρχος στέλνει αμέσως δύο από τους υπηρέτες του και ένα στρατιώτη ευσεβή στην Ιόππη, για να προσκαλέσουν τον Πέτρο τον οποίον δε γνώριζε.
Γι΄ αυτή λοιπόν τη συγκεκριμένη διακονία, να μιλήσει στον Κορνήλιο για την Σωτηρία και τον Σωτήρα Ιησού Χριστό, ο Θεός επέλεξε τον Πέτρο, αν και δεν είχε τις περισσότερες πιθανότητες να εκτελέσει μια τέτοια αποστολή. Οι μαθητές και όσοι ακολουθούσαν τον Κύριο ήταν Ιουδαίοι, ο Κορνήλιος ήταν εθνικός και πέραν αυτού ήταν και αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού, που τόσο πολύ καταπίεζε τους υπόδουλους Ιουδαίους.
Ο Πέτρος είχε μάθει από μικρό παιδί να ευχαριστεί το Θεό που δεν ήταν ένας από αυτούς. Η αντίληψή του για το ποιοι μπορούσαν να σωθούν δεν πήγαινε μακρύτερα από τους ομοεθνείς του Ιουδαίους. Όμως «ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας». (Α΄ Τιμοθέου Β/2: 4). Ο Θεός στην Παλαιά Οικονομία εξέλεξε τους Εβραίους για να ομολογήσουν το Όνομά Του και να δώσουν μαρτυρία για το Θεό σε όλα τα έθνη, για να σωθούν «και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης» (Γένεση ΙΒ/12: 3).
Μία Βιβλική, διαχρονική αλήθεια είναι ότι Θεός δεν κάνει φυλετικές διακρίσεις. Επιδίωξή Του είναι να σώσει όλους τους ανθρώπους. Οι Σαμαρείτες σέβονταν το Μωσαϊκό Νόμο και για το λόγο αυτό δεν υπήρχε ιδιαίτερος δισταγμός για την αποδοχή τους. Όμως, όταν ήρθε η σειρά του απερίτμητου εθνικού Κορνήλιου, αξιωματικού του Ρωμαϊκού στρατού, χρειάστηκε να αποκαλυφθεί από το Θεό στον Απ. Πέτρο ένα θαυματουργικό όραμα, για να πειστεί να πλησιάσει τον Κορνήλιο και να του μεταφέρει το μήνυμα του Ευαγγελίου. Πλέον είχε έρθει η ώρα να ακούσουν το λόγο του Θεού και οι άνθρωποι που ήταν έξω το Ιουδαϊκό έθνος.
Ο Πέτρος δε θέλει να ακούσει για τους εθνικούς και ο Θεός προετοιμάζει την καρδιά του με ένα όραμα. Να προσευχόμαστε ο Θεός να προετοιμάζει καρδιές, για να ακούσουν το λόγο Του, για να εργαστούν στον αγρό Του. Ενώ είχε ανέβει στο υπερώο του σπιτιού του Σίμωνα γύρω στο μεσημέρι της επόμενης ημέρας, για να προσευχηθεί, εκεί πείνασε και ήθελε να φάει, όμως το φαγητό δεν ήταν ακόμα έτοιμο. Καθώς βρισκόταν εκεί, έπεσε σε έκσταση και είδε ένα σεντόνι να κατεβαίνει στη γη. Μέσα σ’ αυτό υπήρχαν όλα τα τετράποδο ζώα, τα ερπετά και τα πουλιά, τα καθαρά και τα ακάθαρτα για έναν Ιουδαίο. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: «Και έγινε φωνή προς αυτόν, σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον και φάγε» (εδ. 13). Ο Πέτρος, γνωρίζοντας ότι ο Μωσαϊκός Νόμος απαγόρευε στους Ιουδαίους να τρώνε οποιοδήποτε ακάθαρτο ζώο (Λευιτικό ΙΑ/11: 8), καθώς είδε και άκουσε όλα αυτά, είπε τη φράση: «Ποτέ Κύριε». Κάποιος σχολιαστής αναφέρει: Όποιος λέει «ποτέ» δεν πρέπει να προσθέτει το «Κύριε» και όποιος με ειλικρίνεια λέει «Κύριε» ποτέ δεν πρέπει να προσθέτει το «ποτέ». Όταν ο Πέτρος εξήγησε πως ποτέ του δεν είχε φάει κάποιες από τις απαγορευμένες τροφές, μια φωνή από τον ουρανό του απάντησε: «αυτά που ο Θεός καθάρισε, εσύ να μην τα θεωρείς ακάθαρτα». Αυτό έγινε τρεις φορές και έπειτα το σεντόνι γύρισε στον ουρανό. Είναι φανερό ότι το όραμα αυτό είχε βαθύτερο νόημα πέρα από τις καθαρές ή ακάθαρτες τροφές. Η πραγματική σημασία του οράματος ήταν ότι ο Θεός θα άνοιγε την πόρτα της πίστης και στους εθνικούς που θεωρούνταν από τους Ιουδαίους, ακάθαρτοι. Η χριστιανική πίστη όλες αυτές τις διατάξεις, που είχαν να κάνουν με το φαγητό και κάποιους άλλους εξωτερικούς τύπους, τις κατάργησε.
Πλέον ο Θεός ανοίγει την πόρτα της σωτηρίας προς όλους και δίνει τις ίδιες ευκαιρίες και στους Ιουδαίους και στους εθνικούς, για να σωθούν με την πίστη τους. Οι εθνικοί που αντιπροσωπεύονται από τα «ακάθαρτα» ζώα θα λάμβαναν και αυτοί το Άγιο Πνεύμα όπως το είχαν ήδη λάβει και οι Ιουδαίοι «καθαρά ζώα». Οι εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις θα καταργούνταν και όλοι οι πραγματικοί πιστοί του Κυρίου Ιησού θα είχαν την ίδια θέση μέσα στη χριστιανική κοινότητα. Το γεγονός αυτό το είχε αποκαλύψει ο Κύριος στους μαθητές του με την τελευταία εντολή Του που ήταν: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθαίος ΚΗ/28: 19). Η εντολή του Κυρίου ήταν ότι οι μαθητές θα έπρεπε να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη για σωτηρία, όμως δεν τους είχε αποκαλυφτεί ότι θα έπρεπε να δεχτούν τους εθνικούς σαν εθνικούς. Νόμιζαν πως οι εθνικοί θα έπρεπε πρώτα να κάνουν περιτομή και να γίνουν Ιουδαίοι προσήλυτοι και μετά να γίνουν Χριστιανοί. Η πεποίθηση αυτή ήταν βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των Ιουδαίων. Το πόσο δύσκολο ήταν να ξεριζωθεί φαίνεται από την επιστολή του Απ. Παύλου «προς Γαλάτας», όπου ο Απόστολος συναντάει μεγάλη αντίδραση από τους Ιουδαίους πάνω σ’ αυτό το θέμα.
Καθώς ο Πέτρος σκεφτόταν τη σημασία του οράματος, οι απεσταλμένοι του Κορνήλιου έφτασαν στην εξώπορτα και τον αναζητούσαν. Ο Πέτρος οδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε να τους συναντήσει. Όταν έμαθε το σκοπό της επίσκεψής τους, τους κάλεσε και τους φιλοξένησε το βράδυ. Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα ο Πέτρος πήρε το δρόμο για την Καισάρεια μαζί με τους τρεις υπηρέτες του Κορνήλιου και με μερικούς από τους αδερφούς που έμειναν στην Ιόππη. Ταξίδεψαν όλη την ημέρα και την επόμενη έφτασαν στην Καισάρεια. Ο Κορνήλιος τους περίμενε και είχε μαζέψει στο σπίτι του τους συγγενείς και τους στενούς του φίλους.
Πέρα από όλα τα άλλα παρατηρούμε ότι ο Κορνήλιος είναι και ένας άφοβος ομολογητής. Έχει δώσει τη μαρτυρία του και έχει αποκαλύψει την πίστη του στο Θεό σε συγγενείς και φίλους. Για την εποχή εκείνη και για το αξίωμα το οποίο είχε, αυτή ήταν μια επικίνδυνη ομολογία. Όπως είπαμε ο Κορνήλιος ήταν ταπεινός άνθρωπος και, καθώς αντίκρισε τον Πέτρο, έπεσε στα πόδια του, για να τον προσκυνήσει, εκδηλώνοντας έτσι την ταπείνωσή του και το σεβασμό του. Ο Απόστολος αρνήθηκε αυτή την εκδήλωση λατρείας. «Ως δε εισήλθεν ο Πέτρος, ελθών ο Κορνήλιος εις συνάντησιν αυτού, έπεσεν εις τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν. Αλλ' ο Πέτρος εσήκωσεν αυτόν, λέγων Σηκώθητι και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι». (Πράξεις Ι/10: 25,26). Τούτη η απάντηση πόσο θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τους "διαδόχους" του Πέτρου που με κάθε τρόπο επιδιώκουν την προσκύνηση των ανθρώπων!
28 Και τους είπε: Εσείς ξέρετε ότι είναι ασυγχώρητο σε έναν άνθρωπο Ιουδαίο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει σ' έναν αλλόφυλο ο Θεός, όμως, έδειξε σε μένα να μη λέω κανέναν άνθρωπο βέβηλον ή ακάθαρτον
29 γι' αυτό, και όταν προσκλήθηκα, ήρθα χωρίς καμιά αντιλογία ρωτάω, λοιπόν, για ποιον λόγο με προσκαλέσατε; (Πράξεις Ι/10: 28,29).
Ο Πέτρος βρίσκοντας όλο εκείνο το πλήθος μέσα στο σπίτι εξήγησε πως σαν Ιουδαίος δε θα έμπαινε ποτέ σε σπίτι εθνικών, αλλά του έδειξε ο Θεό πως δεν πρέπει πλέον να θεωρούμε τους εθνικούς ακάθαρτους και έτσι κατάλαβε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για ειλικρινείς και ταπεινές καρδιές και όχι για την εθνικότητα κάποιου ανθρώπου.
Ο Κορνήλιος πρόθυμα περιέγραψε το όραμα που είδε τρεις μέρες νωρίτερα με τον άγγελο που τον διαβεβαίωσε πως ο Θεός άκουσε την προσεχή του και τον οδήγησε να στείλει να φωνάξει τον Πέτρο. Πραγματικά είναι εντυπωσιακό το ενδιαφέρον του Κορνήλιου για τα πράγματα του Θεού. Παρατηρούμε με τι πόθο απευθύνεται στον Πέτρο: «Τώρα, λοιπόν, εμείς όλοι παραστεκόμαστε μπροστά στον Θεό, για να ακούσουμε όλα όσα προστάχθηκαν σε σένα από τον Θεό» (εδ. 33).
Παρά την αφοσίωσή του στο Θεό και την ειλικρινή του εκζήτηση, τις ελεημοσύνες του, την καθολική αναγνώρισή του, ο Κορνήλιος αισθανόταν μέσα του ότι δεν ήταν σωσμένος. Υπήρχε ένα μεγάλο κενό που δεν μπορούσε με τίποτα να το καλύψει. Για να λάβει ο άνθρωπος τη βεβαιότητα της σωτηρίας από το Θεό πρέπει να γνωρίσει το Χριστό και να αποδεχτεί το Έργο το οποίο έκανε πάνω στο σταυρό για τη λύτρωση των ανθρώπων, εξαιτίας της αμαρτίας. Ήταν ανάγκη ένας άνθρωπος, ένας αγγελιοφόρος να μεταφέρει στον Κορνήλιο το μήνυμα της σωτηρίας. Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Ρωμαίους», κεφ. Ι/10, εδ. 17, αναφέρει: «η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή δια του λόγου του Θεού». Είναι γεγονός ότι, όταν ζει κάποιος ειλικρινά και εκζητεί το Θεός στη ζωή του, ο Θεός θα του δώσει ευκαιρίες να ακούσει το Ευαγγέλιο και να σωθεί.
34 Τότε, καθώς ο Πέτρος άνοιξε το στόμα, είπε: Γνωρίζω στ' αλήθεια ότι, ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης
35 αλλά, σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται, και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ' αυτόν δεκτός.
Ο Απ. Πέτρος θυμίζει σε όλους τους παρευρισκόμενους ότι ο Θεός δεν αποβλέπει σε πρόσωπα ανθρώπων και παρά το γεγονός ότι το ευαγγέλιο στάλθηκε πρώτα στους Ιουδαίους, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος πάντων τόσο των εθνικών όσο και των Ιουδαίων.
36 Τον λόγο που έστειλε στους γιους Ισραήλ, ευαγγελιζόμενος ειρήνη διαμέσου τού Ιησού Χριστού (αυτός είναι ο Κύριος όλων)
37 εσείς ξέρετε αυτό τον λόγο, που κηρύχθηκε σε ολόκληρη την Ιουδαία, αρχίζοντας από τη Γαλιλαία, ύστερα από το βάπτισμα που κήρυξε ο Ιωάννης
Μίλησε στο ακροατήριο για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ αρχίζοντας από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και το κήρυγμά του για τον ερχομό του Μεσσία που εξαπλώθηκε σε όλη την Ιουδαία.
38 πώς ο Θεός, τον Ιησού, αυτόν από τη Ναζαρέτ, τον έχρισε με Πνεύμα Άγιο και με δύναμη, ο οποίος πέρασε ευεργετώντας και θεραπεύοντας όλους εκείνους που καταδυναστεύονταν από τον διάβολο επειδή, ο Θεός ήταν μαζί του.
Αυτός ο Ιησούς χρισμένος με Άγιο Πνεύμα, έζησε ευεργετώντας και θεραπεύοντας ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
39 Κι εμείς είμαστε μάρτυρες όλων όσων έκανε, και στη γη των Ιουδαίων και στην Ιερουσαλήμ τον οποίο φόνευσαν, αφού τον κρέμασαν επάνω σε ξύλο
40 τούτον ο Θεός τον ανέστησε την τρίτη ημέρα, και τον έκανε να εμφανιστεί,
41 όχι σε ολόκληρο τον λαό, αλλά σε μάρτυρες, που ήσαν προσδιορισμένοι από τον Θεό, σε μας, που μαζί του φάγαμε και μαζί του ήπιαμε, μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς
Σε όλα αυτά τα οποία έκανε ο Κύριος οι Απόστολοι, οι οποίοι Τον ακολουθούσαν, ήταν μάρτυρες. Παρά το γεγονός ότι η ζωή του Κυρίου ήταν τέλεια και υποδειγματική, οι άνθρωποι τον σκότωσαν καρφώνοντάς στον σταυρό. Ο Θεός όμως την τρίτη ημέρα Τον ανάστησε από τους νεκρούς και Τον είδαν μάρτυρες που ο Θεός τους είχε διαλέξει από πριν. Οι Απόστολοι όχι μόνον τον είδαν τον Κύριο, αλλά έφαγαν και ήπιαν μαζί Του.
42 και μας παρήγγειλε να κηρύξουμε στον λαό, και να δώσουμε μαρτυρία, ότι αυτός είναι ο ορισμένος από τον Θεό κριτής ζωντανών και νεκρών
Η εντολή του αναστημένου και δοξασμένου Ιησού Χριστού προς τους μαθητές Του ήταν να διακηρύξουν ότι αυτός είναι ο ορισμένος από το Θεό κριτής ζωντανών και νεκρών. Αυτό αναφέρεται σε πολλά σημεία μέσα στο λόγο του Θεού. «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ' εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν, διά να τιμώσι πάντες τον Υιόν καθώς τιμώσι τον Πατέρα. Ο μη τιμών τον Υιόν δεν τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα αυτόν» (Ιωάννης Ε/5: 22,23).
43 σε τούτον όλοι οι προφήτες δίνουν μαρτυρία, ότι διαμέσου τού ονόματός του θα λάβει άφεση αμαρτιών καθένας που πιστεύει σ' αυτόν.
Ο Πέτρος δε μένει στην κρίση, αλλά εξηγεί πώς μπορεί κάποιος άνθρωπος να αποφύγει την κρίση. Σύμφωνα και με τους προφήτες της Π.Δ. καθένας που πιστεύει στο όνομα του Μεσσία θα λάβει συγχώρηση των αμαρτιών του. Αυτό δεν αφορά μόνον τον Ισραήλ, αλλά όλο τον κόσμο. Η συγχώρηση των αμαρτιών του ανθρώπου γίνεται μόνον από τον Ιησού Χριστό. «διά να γνωρίσητε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας» (Ματθαίος Θ/9: 6). «εις τον οποίον έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών» (Κολοσσαείς Α: 14). Εδώ ο Πέτρος κάνει μια μεγάλη αποκάλυψη ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι πλέον ο παγκόσμιος τρόπος σωτηρίας. Λίγα χρόνια αργότερα ο Απ. Παύλος μιλώντας στον Άρειο Πάγο προς του Αθηναίους ήταν κατηγορηματικός: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι, διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών». (Πράξεις ΙΖ/17: 30-31).
44 Ενώ ο Πέτρος ακόμα μιλούσε αυτά τα λόγια, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε επάνω σε όλους αυτούς που άκουγαν τον λόγο.
45 Και οι πιστοί, που ήσαν από την περιτομή, εκπλάγηκαν, όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη.
46 Επειδή, τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες, και να μεγαλύνουν τον Θεό.
Ενώ ακόμα ο Πέτρος ακόμα έλεγε αυτά τα λόγια, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα πάνω στους εθνικούς, οι οποίοι άρχισαν να μιλούν γλώσσες και να δοξάζουν το Θεό.
Τότε, ο Πέτρος αποκρίθηκε:
47 Μήπως μπορεί κανείς να εμποδίσει το νερό, ώστε να μη βαπτιστούν αυτοί, οι οποίοι έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο όπως κι εμείς;
48 Και τους πρόσταξε να βαπτιστούν στο όνομα του Κυρίου. Τότε, τον παρακάλεσαν να παραμείνει μερικές ημέρες.
Ο Πέτρος κατάλαβε ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ Ιουδαίων και εθνικών πιστών στον Ιησού Χριστό και πρότεινε να βαπτιστεί όλο το σπιτικό του Κορνήλιου. Ας προσέξουμε τα λόγια: «αυτοί που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα όπως κι εμείς». Δηλαδή οι εθνικοί αυτοί σώθηκαν με τον ίδιο τρόπο λαμβάνοντας το Πνεύμα το Άγιο, όπως ακριβώς σώθηκαν και ο Πέτρος με τους υπόλοιπους Ιουδαίους που τον ακολουθούσαν, μέσα από την πίστη. Καμία αναφορά δε γίνεται για τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, για περιτομή ή άλλο τι.
Έτσι ο Κορνήλιος ήταν ο πρώτος απερίτμητος, μη Ιουδαίους που έγινε χριστιανός. Έτσι λοιπόν άνθρωποι εθνικοί σώθηκαν με τον ίδιο τρόπο όπως και οι Ιουδαίοι, αποκλειστικά και μόνον με την πίστη τους στο Χριστό.
Ας μη μας διαφεύγει η σειρά με την οποία έγιναν τα γεγονότα:
1/ Πρώτα άκουσαν για το Χριστό και πίστεψαν (εδ. 44).
2/ Έλαβαν το Άγιο Πνεύμα (εδ. 44, 47).
3/ Βαπτίστηκαν (εδ. 48).
Μετά απ’ όλα αυτά τα γεγονότα οι πιστοί παρακαλούσαν τον Πέτρο να μείνει μαζί τους μερικές μέρες. ---
«Πράξεις Αποστόλων» , κεφ. Ι/10.
1 Ήτο δε τις άνθρωπος εν Καισαρεία ονόματι Κορνήλιος, εκατόνταρχος εκ του τάγματος του λεγομένου Ιταλικού,
2 ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού, όστις και έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν πολλάς και εδέετο του Θεού διαπαντός·
3 ούτος είδε φανερά δι' οράματος περί την εννάτην ώραν της ημέρας άγγελον του Θεού, ότι εισήλθε προς αυτόν και είπε προς αυτόν· Κορνήλιε.
4 Ο δε ατενίσας εις αυτόν και έμφοβος γενόμενος, είπε· Τι είναι, Κύριε; Και είπε προς αυτόν· Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνόν σου ενώπιον του Θεού.
5 Και τώρα πέμψον εις Ιόππην ανθρώπους και προσκάλεσον τον Σίμωνα, όστις επονομάζεται Πέτρος·
6 ούτος ξενίζεται παρά τινί Σίμωνι βυρσοδέψη, έχοντι οικίαν πλησίον της θαλάσσης. Ούτος θέλει σοι λαλήσει τι πρέπει να κάμνης.
7 Καθώς δε ανεχώρησεν ο άγγελος ο λαλών προς τον Κορνήλιον, εφώναξε δύο εκ των υπηρετών αυτού και ένα στρατιώτην ευσεβή εκ των διαμενόντων πάντοτε πλησίον αυτού,
8 και διηγηθείς προς αυτούς τα πάντα, απέστειλεν αυτούς εις την Ιόππην.
9 Τη δε επαύριον, ενώ εκείνοι ώδοιπόρουν και επλησίαζον εις την πόλιν, ανέβη ο Πέτρος εις το δώμα διά να προσευχηθή περί την έκτην ώραν.
10 Και πεινάσας ήθελε να φάγη· ενώ δε ητοίμαζον, επήλθεν επ' αυτόν έκστασις,
11 και θεωρεί τον ουρανόν ανεωγμένον και καταβαίνον επ' αυτόν σκεύος τι ως σινδόνα μεγάλην, το οποίον ήτο δεδεμένον από των τεσσάρων άκρων και κατεβιβάζετο επί την γην,
12 εντός του οποίου υπήρχον πάντα τα τετράποδα της γης και τα θηρία και τα ερπετά και τα πετεινά του ουρανού.
13 Και έγεινε φωνή προς αυτόν· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον και φάγε·
14 Ο δε Πέτρος είπε· Μη γένοιτο, Κύριε· διότι ουδέποτε έφαγον ουδέν βέβηλον ή ακάθαρτον.
15 Και πάλιν εκ δευτέρου έγεινε φωνή προς αυτόν· Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα.
16 Έγεινε δε τούτο τρίς, και πάλιν ανελήφθη το σκεύος εις τον ουρανόν.
17 Ενώ δε ο Πέτρος ήτο εν απορία καθ' εαυτόν τι εσήμαινε το όραμα, το οποίον είδεν, ιδού, οι άνθρωποι οι απεσταλμένοι παρά του Κορνηλίου ερωτήσαντες και μαθόντες την οικίαν του Σίμωνος έφθασαν εις την πύλην,
18 και φωνάξαντες ηρώτων αν ο Σίμων ο επονομαζόμενος Πέτρος ξενίζεται ενταύθα.
19 Και ενώ ο Πέτρος διελογίζετο περί του οράματος, είπε προς αυτόν το Πνεύμα· Ιδού, τρεις άνθρωποι σε ζητούσι·
20 σηκωθείς λοιπόν κατάβηθι και ύπαγε μετ' αυτών, μηδόλως διστάζων, διότι εγώ απέστειλα αυτούς.
21 Καταβάς δε ο Πέτρος προς τους ανθρώπους τους απεσταλμένους προς αυτόν από του Κορνηλίου, είπεν· Ιδού, εγώ είμαι εκείνος τον οποίον ζητείτε· τις η αιτία διά την οποίαν ήλθετε;
22 Οι δε είπον· Κορνήλιος ο εκατόνταρχος, ανήρ δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν και μαρτυρούμενος υπό όλου του έθνους των Ιουδαίων, διετάχθη θεόθεν υπό αγίου αγγέλου να σε προσκαλέση εις τον οίκον αυτού και να ακούση λόγους παρά σου.
23 Προσκαλέσας λοιπόν αυτούς έσω, εφιλοξένησε. Τη δε επαύριον εξήλθεν ο Πέτρος μετ' αυτών, και τινές των αδελφών των από της Ιόππης υπήγον μετ' αυτόν,
24 και τη επαύριον εισήλθον εις την Καισάρειαν. Ο δε Κορνήλιος περιέμενεν αυτούς, συγκαλέσας τους συγγενείς αυτού και τους οικείους φίλους.
25 Ως δε εισήλθεν ο Πέτρος, ελθών ο Κορνήλιος εις συνάντησιν αυτού, έπεσεν εις τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν.
26 Αλλ' ο Πέτρος εσήκωσεν αυτόν, λέγων· Σηκώθητι· και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι.
27 Και συνομιλών μετ' αυτού εισήλθε και ευρίσκει συνηγμένους πολλούς,
28 και είπε προς αυτούς· Σεις εξεύρετε ότι είναι ασυγχώρητον εις άνθρωπον Ιουδαίον να συναναστρέφηται ή να πλησιάζη εις αλλόφυλον· ο Θεός όμως έδειξεν εις εμέ να μη λέγω μηδένα άνθρωπον βέβηλον ή ακάθαρτον·
29 όθεν και προσκληθείς ήλθον χωρίς αντιλογίας. Ερωτώ λοιπόν διά τίνα λόγον με προσεκαλέσατε;
30 Και ο Κορνήλιος είπε· Από τεσσάρων ημερών ήμην νηστεύων μέχρι της ώρας ταύτης, και την εννάτην ώραν προσηυχόμην εν τω οίκω μου· και ιδού, εστάθη ενώπιόν μου ανήρ με ενδύματα λαμπρά,
31 και λέγει· Κορνήλιε, εισηκούσθη η προσευχή σου και αι ελεημοσύναι σου εμνημονεύθησαν ενώπιον του Θεού.
32 Πέμψον λοιπόν εις Ιόππην και προσκάλεσον τον Σίμωνα, όστις επονομάζεται Πέτρος· ούτος ξενίζεται εν τη οικία Σίμωνος του βυρσοδέψου πλησίον της θαλάσσης· όστις ελθών θέλει σοι λαλήσει.
33 Ευθύς λοιπόν έπεμψα προς σε, και συ έκαμες καλά ότι ήλθες. Τώρα λοιπόν ημείς πάντες παριστάμεθα ενώπιον του Θεού, διά να ακούσωμεν πάντα όσα προσετάχθησαν εις σε υπό του Θεού.
34 Τότε ο Πέτρος ανοίξας το στόμα είπεν· Επ' αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός,
35 αλλ' εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.
36 Τον λόγον, τον οποίον απέστειλε προς τους υιούς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτος είναι ο Κύριος πάντων·
37 τον λόγον τούτον σεις εξεύρετε, όστις εκηρύχθη καθ' όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας, μετά το βάπτισμα, το οποίον εκήρυξεν ο Ιωάννης,
38 πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού·
39 και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου.
40 Τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή
41 ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ' εις μάρτυρας τους προδιωρισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ' αυτού, αφού ανέστη εκ νεκρών·
42 και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν και να μαρτυρήσωμεν ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών.
43 Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.
44 Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον.
45 Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη·
46 διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν. Τότε απεκρίθη ο Πέτρος·
47 Μήπως δύναταί τις να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να μη βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς;
48 Και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου. Τότε παρεκάλεσαν αυτόν να διαμείνη ημέρας τινάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου