Νέος χρόνος - νέο ξεκίνημα - Εζεκίας.

      Για να πάνε τα πράγματα καλύτερα…. 


      Βιβλίο  "Β' Χρονικών", κεφ. ΚΘ / 29.    (Παλαιά Διαθήκη).

   Όλοι μας περιμένουμε το νέο χρόνο με φόβους, με αμφιβολίες αλλά και με ελπίδα και με προσδοκία μέσα στην καρδιά μας. Είναι αλήθεια πως όλοι μας θέλουμε ένα καλύτερο ξεκίνημα στη ζωή μας. Θέλουμε η καινούργια χρονιά να είναι πιο όμορφη, πιο πετυχημένη, μια χρονιά που όλα μέσα στη ζωή μας θα πάνε καλύτερα. 

      Η ερώτηση είναι πώς ξεκινάμε το χρόνο, ώστε να πάνε τα πράγματα καλύτερα και να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής μας. Τα λόγια του Θεού στο βιβλίο του «Δευτερονομίου» (κεφ. Α/1, εδ. 29,30) αντηχούν και σήμερα: «Εγώ δε είπα προς εσάς, Μη τρομάξητε μηδέ φοβηθήτε απ' αυτών, Κύριος ο Θεός σας, όστις προπορεύεται έμπροσθέν σας, αυτός θέλει πολεμήσει υπέρ υμών κατά πάντα όσα έκαμεν υπέρ υμών εν Αιγύπτω ενώπιον των οφθαλμών υμών». Μέσα στα μύρια προβλήματα, μέσα στα αδιέξοδα της ζωής, ο λόγος του Θεού μας συμβουλεύει να μη φοβηθούμε, να μην τρομάξουμε, να μην απελπιστούμε, αλλά να σταθούμε με θάρρος, με δύναμη βάζοντας την κιβωτό της διαθήκης του Κυρίου να προπορεύεται στην καθημερινή μας πορεία. (Αριθμοί Ι/10: 33). 

      Ας παρατηρήσουμε μια ιστορία που βγαίνει μέσα από την Παλαιά Διαθήκη και που μας πάει πολλά χρόνια πίσω. Ο Άχαζ ήταν βασιλιάς στο λαό Ισραήλ 16 χρόνια. Αν θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την περίοδο διακυβέρνησής του, θα χρησιμοποιούσαμε επιτυχώς τη χαρακτηριστική φράση «χάος». Υπήρξε ένας από τους πιο ασεβείς και ειδωλολάτρες βασιλείς. Στο βιβλίο των «Βασιλέων» καθώς και στο βιβλίο των «Χρονικών» δεν υπάρχει γραμμένο τίποτε καλό γι’ αυτόν. Δεκαέξι χρόνια που ήταν βασιλιάς ο Άχαζ στο νότιο βασίλειο του Ισραήλ ήρθαν τα πάνω-κάτω. Ο λόγος του Θεού αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έπραξαν πονηρά ενώπιον του Κυρίου – εγκατέλειπον τον Θεόν». Αποκορύφωμα όλων ήταν να κλείσει ο ναός, να σβήσουν οι λύχνοι και να θυσιάζει ο λαός του Θεού στα είδωλα. Ο άνθρωπος αυτός μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του υπήρξε αμετανόητος αποστάτης από τον αληθινό Θεό. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του προώθησε την ειδωλολατρία και έφτασε μέχρι του σημείου να θυσιάσει τουλάχιστον ένα από τα παιδιά του στο ειδωλολατρικό θυσιαστήριο (Β’ Χρονικών ΚΗ/28: 1-4). 

       Μέσα σ’ αυτό το χάος, μέσα σ’ αυτή τη σύγχυση που επικρατούσε στο νότιο βασίλειο έρχεται να βασιλεύσει ο γιος του Άχαζ, ο Εζεκίας, σε ηλικία 25 ετών. Η βασιλεία του διήρκεσε από το έτος 716 έως 687 π.Χ. Όλοι ήταν συμβιβασμένοι, μακριά από το Θεό, μέσα στην αμαρτία και την ειδωλολατρία, μέσα σ’ ένα πνεύμα άρνησης και ανυπακοής στο θέλημα του Θεού. Ο Εζεκίας όμως, ο γιος του ειδωλολάτρη, ήταν «άλλου πνεύματος» και δε συμβιβάστηκε με όλα αυτά. Αντίθετα στάθηκε άκαμπτος και ακέραιος ζηλωτής του αληθινού Θεού και της αληθινής λατρείας. 

    Η πρώτη του ενέργεια, όταν ανέλαβε Βασιλιάς, αναφέρεται στο βιβλίο «Β’ Χρονικών», κεφ. ΚΘ/29, εδ. 2,3 και ήταν η εξής: 

2 Και έπραξε το ευθές ενώπιον Κυρίου, κατά πάντα όσα έπραξε Δαβίδ ο πατήρ αυτού. 

3 Ούτος εν τω πρώτω έτει της βασιλείας αυτού, τον πρώτον μήνα, ήνοιξε τας θύρας του οίκου του Κυρίου και επεσκεύασεν αυτάς. 

     Ο Εζεκίας ξεχώρισε σαν βασιλιάς, δεν ακολούθησε τα βήματα της αποστασίας του πατέρα του, αλλά προσκολλήθηκε στον αληθινό Θεό και με μεγάλο σεβασμό τήρησε τις εντολές Του και προώθησε την αληθινή λατρεία μέσα στο λαό Ισραήλ. 

    Αυτό θα πει αλλαγή, αυτό θα πει νέο ξεκίνημα, νέα πορεία, άλλοι στόχοι. Ας προβληματιστούμε από τη ζωή και τη συμπεριφορά αυτού του νέου ανθρώπου. Καθώς ένας χρόνος φεύγει και έρχεται ένας καινούργιος, δίνεται σε όλους μας μια ευκαιρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ποτέ δεν είναι αργά. Άλλωστε γι’ αυτό ο Θεός κρατάει την πόρτα της κιβωτού ακόμα ανοιχτή. Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: «ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους Σ/6: 2). 

     Ας δούμε τούτον το νέο βασιλιά πως ξεκινάει τη βασιλεία του. Το πρώτο πράγμα που κάνει τον πρώτο μήνα του πρώτου χρόνου είναι να αλλάξει τελείως τα πράγματα ανατρέποντας και καταργώντας όλα εκείνα τα βδελυρά έργα που έκανε ο πατέρα του.  

    Πηγαίνει λοιπόν και ανοίγει τις πόρτες του Ναού και τις επισκευάζει και μετά καλεί αυτούς που υπηρετούν στο ναό, τους Ιερείς και τους Λευίτες και τους μαζεύει στην ανατολική πλατεία, που ήταν το μπροστινό μέρος του ναού. Παίρνει λοιπόν ο Εζεκίας τους πνευματικούς ηγέτες του λαού και τους δείχνει σε τι απαράδεκτη κατάσταση βρίσκεται ο ναός του Θεού. Αφού διαπιστώνουν και αυτοί την κατάσταση στα εδ.5-11, τους λέει τα εξής: «και είπε προς αυτούς, Ακούσατέ μου, Λευΐται Αγιάσθητε τώρα, και αγιάσατε τον ναόν Κυρίου του Θεού των πατέρων σας και εκβάλετε την ακαθαρσίαν εκ του αγίου τόπου». 

     Πρέπει να μελετήσουμε με πολλή προσοχή τούτα τα λόγια. Μιλάει στους πνευματικούς ηγέτες του λαού και τους λέει λόγια μετρημένα, καθαρά, ειλικρινή, αληθινά. 

    Τέσσερα πράγματα τονίζει στη σύντομη ομιλία του, καθώς μέσα στο μυαλό του έχει θέσει ξεκάθαρους πνευματικούς στόχους και επιδιώκει ν’ αλλάξει την πορεία του λαού του και τη σχέση τους με το Θεό. 

      1/ Πρώτον θα πρέπει οι ίδιοι να αγιαστούν και μετά να αγιάσουν το ναό. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να πλησιάσει ο άνθρωπος το Θεό. Είναι ανάγκη να καθαρίσουν την ακαθαρσία που είχαν μέσα τους εξαιτίας της ειδωλολατρίας και να καθαρίσουν και τα πράγματα του ναού, το πάτωμα, τις κουρτίνες, τα σκεύη κλπ. Ο παρατημένος, κλειστός και βρώμικος ναός ήταν η εικόνα της άθλιας πνευματικής κατάστασης που βρίσκονταν οι Ιερείς, οι Λευίτες και ο όλος ο λαός. 

       2/ Με το δεύτερο που τους λέει τους εξηγεί γιατί είναι αναγκαίο να γίνει αυτό. 

6 Διότι οι πατέρες ημών παρηνόμησαν και έπραξαν πονηρά ενώπιον Κυρίου του Θεού ημών και εγκατέλιπον αυτόν, και απέστρεψαν τα πρόσωπα αυτών από του κατοικητηρίου του Κυρίου και έστρεψαν τα νώτα 

7 και έκλεισαν τας θύρας του προνάου και έσβεσαν τους λύχνους και θυμίαμα δεν εθυμίαζον και ολοκαυτώματα δεν προσέφερον εις τον Θεόν του Ισραήλ εν τω αγίω τόπω. 

      Οι πατέρες μας τους αναφέρει παρανόμησαν, αποστάτησαν, εγκατέλειψαν το Θεό, «γύρισαν τα πρόσωπά τους από το κατοικητήριο του Κυρίου και Του γύρισαν την πλάτη». Η αληθινή λατρεία είναι, όταν πηγαίνει κάποιος να συναντήσει και να ευχαριστήσει το Θεό. Όταν λαχταράει να ζει στη ζωή του το Θεό και το θέλημά Του. Αυτή τη λαχτάρα είχε ο Μωυσής ο οποίος μιλούσε στο Θεό «πρόσωπο με πρόσωπο». Την ίδια λαχτάρα είχε και ο Δαβίδ, ο οποίος στον Ψαλμό ΚΖ/27: 4, αναφέρει: «Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού». Επίσης στο ψαλμό ΙΣ/16: 11 «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου». 

     Εδώ παρατηρούμε ότι ο λαός του Θεού όχι μόνον δεν επιθύμησε το Θεό, αλλά απέτρεψαν το πρόσωπό τους, γύρισαν την πλάτη τους, καταφρόνησαν το Θεό, ο οποίος με θαυμαστό και μοναδικό τρόπο τους είχε βγάλει μέσα από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και τους είχε περάσει μέσα από τα νερά της Ερυθράς θάλασσας, «ως διά ξηράς» (Εβραίους ΙΑ/11: 29). Ενώ για τους πιστούς, το πιο σημαντικό γεγονός θα πρέπει να είναι το Πρόσωπο και η Παρουσία του Θεού μέσα στη ζωή τους, αυτοί έφυγαν μακριά από το Θεό. Αποτέλεσμα αυτής της απομάκρυνσης ήταν να κλείσουν τις πόρτες της καρδιά τους και να ομοιωθούν κατά πάντα με τους εθνικούς και να γίνουν ειδωλολάτρες. Και το πρόβλημα αυτό δεν πάει πίσω μια γενιά. Ο Εζεκίας ξέρει τι λέει, όταν λέει, «οι πατέρες μας» γενικά. 

      3/ Το τρίτο που τους λέει, στα εδάφια 8 και 9, είναι τα εξής: 

8 Διά τούτο η οργή του Κυρίου ήλθεν επί τον Ιούδαν και την Ιερουσαλήμ, και παρέδωκεν αυτούς εις διασποράν, εις έκστασιν και εις συριγμόν, καθώς βλέπετε με τους οφθαλμούς σας. 

9 Διότι ιδού, οι πατέρες ημών έπεσον διά μαχαίρας και οι υιοί ημών και αι θυγατέρες ημών και αι γυναίκες ημών είναι διά τούτο εις αιχμαλωσίαν. 

     Μπορεί ο άνθρωπος μέσα στην ελευθερία του να επιλέξει να απορρίψει το Θεό, όμως θα πρέπει να είναι έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του. Όταν απορρίπτει ο άνθρωπος το Θεό σημαίνει ότι προκαλεί την οργή Του να έρθει επάνω του. Και η οργή του Θεού εξαιτίας της απιστίας τους έφερε πάνω στο έθνος την εξορία. Στο εδάφιο 8 τους αναφέρει: «πως ξέσπασε η οργή του Κυρίου ενάντια στο λαό Του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ έτσι ώστε όσοι τους βλέπουν να τρομάζουν, να νιώθουν φρίκη και να τους χλευάζουν». 

     Στο εδ. 9 αναφέρει: «ιδού, οι πατέρες ημών έπεσον διά μαχαίρας και οι υιοί ημών και αι θυγατέρες ημών και αι γυναίκες ημών είναι διά τούτο εις αιχμαλωσίαν». Οι πατέρες σας σκοτώθηκαν και τα παιδιά σας τα πήραν στην αιχμαλωσία. Όλα αυτά που αναφέρονται στο κεφάλαιο ΚΗ/28 έγιναν στα χρόνια του πατέρα του, που η ασέβεια και η αποστασία από τον αληθινό Θεό είχε φτάσει στο μέγιστο βαθμό. 

      Ευτυχώς όμως δε σταματάει εκεί. Πράγματι, πρέπει να αγιαστούν, πρέπει να καθαριστούν οι ίδιοι γιατί οι πατέρες τους αμάρτησαν και ο Θεός είναι οργισμένος με την αμαρτία τους. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Θεός είναι ένας αδίστακτος τιμωρός, όπως θέλει να τον παρουσιάσει ο διάβολος και πως σε κάθε περίπτωση η οργή του Θεού φέρνει τιμωρία. Ο Θεός έχει άλλα σχέδια για τα παιδιά Του. 

 (Α΄ Θεσσαλονικείς), Ε/5: 19). «ο Θεός δεν μας προσδιώρισε εις οργήν αλλά εις απόλαυσιν σωτηρίας». Και πάντα ο Θεός αυτό θέλει. Οι άνθρωποί του να Τον απολαμβάνουν, όχι να θερίζουν το θυμό Του. Αυτό θέλει και ο Εζεκίας, να επιτύχει. Θέλει να διαγράψει το σκοτεινό παρελθόν και να κάνει μια καινούργια αρχή με τον Κύριο. Αυτό θα έρθει μόνον, όταν εκ μέρους του λαού θα υπάρξει αληθινή, πραγματική μετάνοια. 

      4/ Το τέταρτο που τους λέει, στα εδάφια 10 και 11. 

     10 Τώρα λοιπόν έχω εν τη καρδία μου να κάμω διαθήκην προς τον Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ, διά να αποστρέψη την οργήν του θυμού αυτού αφ' ημών. 

    11 Τέκνα μου, μη πλανάσθε τώρα διότι ο Κύριος σας εξέλεξε διά να παρίστασθε ενώπιον αυτού, να υπηρετήτε αυτόν και να ήσθε λειτουργοί αυτού και να θυμιάζητε. 

    Θα κάνω μια διαθήκη με το Θεό. Στην πραγματικότητα ανανεώνει την διαθήκη που είχε κάνει ο Θεός με το Δαβίδ και το Σολομώντα. Θα επαναλάβει τις υποσχέσεις που έχει δώσει ο λαός προς το Θεό και θα επικαλεστεί το Όνομά Του. 

   Στη συνέχεια από το εδάφιο 12 ως το 19 μας περιγράφεται τι έγινε. 

15 Και συνήγαγον τους αδελφούς αυτών και ηγιάσθησαν και ήλθον, ως προσέταξεν ο βασιλεύς διά του λόγου του Κυρίου, να καθαρίσωσι τον οίκον του Κυρίου. 

16 Και εισήλθον οι ιερείς εις το ενδότερον του οίκου του Κυρίου, διά να καθαρίσωσιν αυτόν και εξέβαλον πάσαν την ακαθαρσίαν την ευρεθείσαν εν τω ναώ του Κυρίου, εν τη αυλή του οίκου του Κυρίου οι δε Λευΐται λαβόντες, έφεραν έξω εις τον χείμαρρον Κέδρων. 

17 Και ήρχισαν να αγιάζωσι τη πρώτη του μηνός του πρώτου, και τη ογδόη ημέρα του μηνός εισήλθον εις τον πρόναον του Κυρίου. Και ηγίασαν τον οίκον του Κυρίου εν οκτώ ημέραις, και τη δεκάτη έκτη του μηνός του πρώτου ετελείωσαν. 

18 Τότε εισήλθον προς Εζεκίαν τον βασιλέα και είπον, Εκαθαρίσαμεν όλον τον οίκον του Κυρίου και το θυσιαστήριον της ολοκαυτώσεως και πάντα τα σκεύη αυτού και την τράπεζαν της προθέσεως και πάντα τα σκεύη αυτής 

19 και πάντα τα σκεύη, τα οποία εμίανεν ο βασιλεύς Άχαζ επί της βασιλείας αυτού, ότε απεστάτησεν, ητοιμάσαμεν και ηγιάσαμεν και ιδού, είναι έμπροσθεν του θυσιαστηρίου του Κυρίου. 

      Στα παραπάνω εδάφια μας περιγράφεται πώς ξεκίνησαν και μέσα σε 15 μέρες, καθάρισαν κομμάτι - κομμάτι το ναό ξεκινώντας από έξω και πηγαίνοντας προς τα μέσα. Βλέπετε με πόση προσοχή το έκαναν; Στο εδάφιο 16, μόνο οι ιερείς μπήκαν μέσα στο ναό, όχι οι Λευίτες. Στο εδάφιο 18, είπαν: «καθαρίσαμε όλο τον οίκο του Κυρίου. Στο 19, πετάξαμε όλα τα σκεύη που είχε φέρει μέσα ο Άχαζ». 

        Αφού ολοκληρώθηκε και αυτό το στάδιο, το επόμενο ήταν να λατρευτεί ο Θεός σωστά. Και από το εδάφιο 20 ως το 36 μας περιγράφεται το πώς έγινε αυτή η πρώτη σωστή λατρεία του Θεού μετά από 16 χρόνια, απομάκρυνσης και αποστασίας. 

       Τι ακριβώς έγινε και πώς ακριβώς προσφέρθηκαν οι θυσίες αναφέρονται στα εδάφια 21 ως και 24. Οι θυσίες ήταν δύο ειδών. Η μία ήταν θυσία περί αμαρτίας. Και μ’ αυτήν τη θυσία ζητούσαν συγνώμη για το παρελθόν. Έριξαν αίμα ακόμη και επάνω στο θυσιαστήριο γιατί και αυτό έπρεπε συμβολικά να καθαριστεί. Μετά από αυτή τη θυσία έκαναν θυσία ολοκαύτωσης. Και με αυτήν ουσιαστικά αγίαζαν, αφιέρωναν το μέλλον τους, το μέλλον του λαού, το μέλλον του ναού στο Θεό. Από τη μία ζήτησαν συγνώμη για το παρελθόν, από την άλλη διακήρυξαν πως από τώρα και στο εξής θα ανήκουν στον αληθινό Θεό. Σε όλη τη διάρκεια που προσέφεραν στο Θεό τα ολοκαυτώματα υπήρχε λατρεία και δοξολογία. (27-30). Αφού τελείωσαν αυτές οι προσφορές άρχισε να φέρνει ο λαός τις δικές του. Άλλοι έφεραν ολοκαυτώματα, άλλοι ειρηνικές προσφορές, άλλοι ευχαριστήριες προσφορές. 

      Και τώρα ερχόμαστε στην ουσία. Τι μας μαθαίνουν όλα αυτά εμάς; Και τι έχουμε να πάρουμε για τη ζωή μας, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια καινούργια χρονική περίοδο που σε λίγες μέρες θα ανοιχθεί μπροστά μας. 

    Το μήνυμα σ’ εμάς είναι ότι η αληθινή λατρεία του Θεού είναι ότι πιο σημαντικό και το πιο καθοριστικό πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή μας. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: 

16 Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; 

17 Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις (Α’ Κορινθίους Γ/3: 16-17). Ο ναός του Θεού, εκεί που ο Θεός κατοικεί, πρέπει να είναι καθαρός από κάθε είδους βρωμιά και ακαθαρσία. 

    Όταν γίνει αυτό, όταν καθαριστώ εγώ τότε μπορώ να λατρεύω το Θεό και να Τον τιμώ, όπως πρέπει. Ας προσέξουμε όμως ότι η μεγάλη επιτυχία του Εζεκία ήρθε, αφού η λατρεία του Θεού έγινε, όπως ακριβώς θα έπρεπε να γίνεται, σύμφωνα με το τυπικό της Παλαιάς Διαθήκης. Τότε μόνον τα πράγματα πήγαν καλύτερα, γιατί ο Θεός ήταν πάλι πρώτος μέσα στη ζωή τους. Είχε και πάλι λάβει την πρώτη θέση μέσα στην καρδιά του λαού. 

     Αυτό το μήνυμα είναι το ίδιο μέσα σε όλη την Αγία Γραφή, πως η πρώτη προτεραιότητα του κάθε ανθρώπου, όποιος και αν είναι, ό,τι και να κάνει, είναι να αναγνωρίσει το Θεό, να Τον θέσει στην πρώτη θέση της καρδιάς του, να Τον λατρεύσει, και να υποταχθεί σ’ Αυτόν. 

    Έτσι λοιπόν ο Εζεκίας, το πρώτο πράγμα που κάνει, τη πρώτη αλλαγή που πραγματοποιεί σαν βασιλιάς είναι να επαναφέρει τη σωστή λατρεία του Θεού, υπακούοντας κατά πάντα στο λόγο του Θεού. Η λατρεία του Θεού που επανέφερε ήταν το αποτέλεσμα της πίστης του και της αφιέρωσής του στον Θεό. Έτσι ζητάει ο Θεός να τον λατρεύουμε και εμείς σήμερα. Κάνοντας τη λατρεία, την αναγνώριση του Θεού, πρώτο μέλημα και φροντίδα μέσα στη ζωή μας. Ο Θεός μας έπλασε για να τον λατρεύουμε. Μας έχει κάνει «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς» (Α΄ Πέτρου Β: 9). Οι προσευχές των αγίων στην αποκάλυψη περιγράφονται ως «θυμίαμα» που πηγαίνει στο Θεό (Αποκάλυψη Ε/5: 8). 

     Χρειάζεται να αγιαστούμε και να αγιάσουμε το ναό του Θεού. Στη δική μας περίπτωση αυτά τα δύο συμπίπτουν, γιατί σύμφωνα με το λόγο του Θεού εμείς είμαστε ο ναός. Η παρουσία του Θεού δε βρίσκεται μόνο σε ένα τόπο, αλλά μέσα μας. Εμείς είμαστε ο ναός, σαν άτομα, αλλά και σαν σύνολο. Ο Απ. Παύλος τονίζει στους Κορίνθιους Χριστιανούς: «δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας; Αν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον θα τον φθείρει ο Θεός επειδή, ο ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος είστε εσείς» (Α’ Κορινθίους Γ/3: 16). 

     Για να λατρεύουμε το Θεό σωστά, χρειαζόμαστε καθάρισμα του εαυτού μας και αυτό έρχεται μέσα από την ειλικρινή μετάνοια. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις τη νέα χρονιά, και να πεις: «Θεέ μου, από εδώ και τώρα, θα είσαι πρώτος μέσα στη ζωή μου. Θα κάνω ό,τι μου πεις». Τίποτα δεν θα αλλάξει, αν δεν κοιτάξεις πίσω σου, αν δεν μετανοήσεις, αν δε ζητήσεις συγχώρεση για το αμαρτωλό περελθόν. 

     Ο Εζεκίας ήταν πολύ συγκεκριμένος. Οι πατέρες μας γύρισαν την πλάτη στο Θεό και έκλεισαν το ναό, πέταξαν το κλειδί και έφυγαν και λάτρευσαν είδωλα και εμείς συμμετέχουμε σ’ αυτό. Για να αγιαστούμε πρέπει να ξεκινήσουμε τακτοποιώντας το παρελθόν. Πρέπει να ξεκινήσουμε πηγαίνοντας πίσω. Δεν μπορείς δηλαδή να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα θάβοντας το παρελθόν. Πρέπει να εξετάσεις την πορεία σου μέχρι εδώ, να σε συντρίψει το παρελθόν, να το παραδεχτείς, να το εξομολογηθείς και μετά θα έρθει κάθαρση. Δεν μπορείς να πεις: «Κύριε, από την πρώτη Ιανουαρίου 2020 θα συγχωρώ,» χωρίς να ζητήσεις συγνώμη για το βρώμικο και αποστατημένο παρελθόν σου». Πρέπει να δούμε το παρελθόν μας, να παραδεχτούμε τα λάθη μας, να ταπεινωθούμε να ζητήσουμε συγνώμη και να επικαλεστούμε το Έλεος και την Αγάπη του Θεού. 

     Η αλλαγή πορείας, η μετάνοια και ο αγιασμός έρχονται μόνο μέσα από την ταπείνωση και την εξομολόγηση. Αυτό μας αφορά όλους. Δε μπορούμε να πούμε στο Θεό: «Κύριε, σου αφιερώνουμε τη νέα χρονιά, αν δεν ζητήσουμε συγνώμη για τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν», αν δεν επικαλεστούμε το αίμα του Χριστού, που είναι το απόλυτο λευκαντικό της καρδιάς. Ο Ιωάννης στην Α΄ επιστολή του, κεφ. Α΄, εδ. 7, αναφέρει: «εάν περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας». Πρέπει σαν εκκλησία να εξετάσουμε το παρελθόν μας και να ταπεινωθούμε μπροστά στο Θεό ζητώντας όχι επιφανειακά συγνώμη, αλλά με συντριβή και ειλικρίνεια. 

     Θέλουμε να πάνε τα πράγματα καλύτερα; Ας αναγνωρίσουμε το Θεό στη ζωή μας. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει αρχικά να καθαριστούμε ως ναός του Αγίου Πνεύματος που είμαστε. Αυτή η κάθαρση έρχεται μόνον με τη θαρραλέα, την ειλικρινή εξομολόγηση. Εξομολόγηση σημαίνει ότι βλέπω τα λάθη μου, λυπάμαι γι’ αυτά και τα καταδικάζω, ζητάω συγγνώμη από το Θεό και με τη δική Του δύναμη αλλάζω πορεία. 

     Ας προσέξουμε μη δώσουμε μεγάλες υποσχέσεις στον Κύριο για το μέλλον, χωρίς να έχουμε τακτοποιήσει το παρελθόν μας. Οι ιερείς πρώτα προσέφεραν την προσφορά «περί αμαρτίας» και μετά την προσφορά «αφιέρωσης». Τακτοποίησαν πρώτα το παρελθόν τους και στη συνέχεια πέρασαν στο μέλλον. 

      Θα πρέπει να προσέξουμε τη ζωή μας και να μετανοήσουμε ειλικρινά για τα λάθη μας μέσα στη χρονιά που πέρασε. Ας κοιτάξουμε μπροστά με αισιοδοξία, με δύναμη και ας βάλουμε τη λατρεία του Θεού στην πρώτη θέση της ζωής μας. Μη μας φοβίζει και μη μας προβληματίζει το παρελθόν. Ο Θεός υπόσχεται συγχώρεση, πλήρη τακτοποίηση σε όσους ομολογούν την αμαρτία τους και παραιτούνται αυτής. Δια στόματος του προφήτη Ησαϊα (κεφ. Α΄, εδ. 18) καλεί και σήμερα ο Θεός τον άνθρωπο: «Έλθετε τώρα, και ας διαδικασθώμεν, λέγει Κύριος εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον». 

      Ο Θεός καλεί και σήμερα τον άνθρωπο, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, να έρθει ενώπιόν Του για να κάνει «περαίωση». Κάτι ανάλογο μ’ αυτό που κάνει η εφορία με τους φορολογούμενους. Εξετάζει τα βιβλία του παρελθόντος τα κλείνει και έτσι τακτοποιεί φορολογικά τον παρελθόντα καιρό. Ψυχή, μη διστάζεις, φέρε τα «βιβλία» της ζωής σου μπροστά στον Κύριο και Αυτός θα τα τακτοποιήσει όλα. 

     Ας παρατηρήσουμε την Αγάπη και το Έλεος του Θεού μέχρι σήμερα στη ζωή μας. Ο Δαβίδ κράζει με ευγνωμοσύνη προς το Θεό, λέγοντας: «Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών. Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν» (Ψαλμός ΡΓ/103: 10-13). 

     Μια νέα χρονική περίοδος ανοίγεται μπροστά μας. Ένας νέος χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο από έναν καινούργιο δρόμο με 365 επικίνδυνες στροφές. Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεσαι, ψυχή, δύο μόνον λέξεις μην ξεχάσεις καθώς μπαίνεις σ’ έναν καινούργιο χρόνο: «Ζει Κύριος» (Ψαλμός ΙΗ/18: 46). Και κάτι ακόμα: «ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον» (Ρωμαίους Σ/6: 9). Πάνω σ’ Αυτόν που είναι δοξασμένος και αναστημένος ακούμπησε τους φόβους σου, τις ανησυχίες σου, το άγχος σου, τα προβλήματά σου. «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ' αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). 

      Ας παραδειγματιστούμε σαν εκκλησία, σαν λαός, από το παράδειγμα των κατοίκων της Νηνευή. «Και οι άνδρες της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύθησαν σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών, διότι ο λόγος είχε φθάσει προς τον βασιλέα της Νινευή και εσηκώθη από του θρόνου αυτού και αφήρεσε την στολήν αυτού επάνωθεν εαυτού και εσκεπάσθη με σάκκον και εκάθησεν επί σποδού. Και διεκηρύχθη και εγνωστοποιήθη εν τη Νινευή διά ψηφίσματος του βασιλέως και των μεγιστάνων αυτού και ελαλήθη, οι άνθρωποι και τα κτήνη, οι βόες και τα πρόβατα, να μη γευθώσι μηδέν, μηδέ να βοσκήσωσι, μηδέ ύδωρ να πίωσι» (Ιωνάς Γ/3: 5-7). 

     Το αποτέλεσμα της ειλικρινούς μεταμέλειας; «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμει εις αυτούς και δεν έκαμεν αυτό» (Ιωνάς Γ/3: 10). Η αναγνώριση του Θεού και η ειλικρινής μετάνοια και η αληθινή μας πορεία, σύμφωνα με το θέλημά Του, μπορούν να κάνουν το Θεό ν’ αλλάξει γνώμη και αντί ολέθρου που αξίζουμε, να κάνει ακόμα πιο μεγάλο Έλεος στη ζωή μας. 

      Άρα λοιπόν υπάρχει τρόπος, υπάρχει ελπίδα, για να πάνε τα πράγματα καλύτερα, φτάνει εμείς να το θελήσουμε. ---

*** Σχετική δημοσίευση για το Βασιλιά του Ισραήλ Εζεκία έχει γίνει στο blog   στις 7-8-17 & στις 24 -11-12.-