ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΘΕΟ.
βιβλίο "Β' ΒΑΣΙΛΕΩΝ", κεφ. Ε/5. (Παλαιά Διαθήκη).
1 ΚΑΙ ο Νεεμάν, ο στρατηγός τού βασιλιά τής Συρίας, ήταν μεγάλος μπροστά στον κύριό του, και τον τιμούσαν, επειδή ο Κύριος έδωσε διαμέσου αυτού σωτηρία στη Συρία· και ο άνθρωπος ήταν δυνατός σε ισχύ· όμως, ήταν λεπρός.
2 Και οι Σύριοι βγήκαν κατά τάγματα, και έφεραν μια αιχμάλωτη από τη γη τού Ισραήλ, κάποια μικρή κόρη· και υπηρετούσε τη γυναίκα τού Νεεμάν.
3 Και είπε στην κυρία της: Είθε ο κύριός μου να ήταν μπροστά στον προφήτη, που είναι στη Σαμάρεια! Επειδή, θα τον γιάτρευε από τη λέπρα του.
4 Και μπαίνοντας μέσα ο Νεεμάν ανήγγειλε στον κύριό του, λέγοντας: Έτσι κι έτσι μίλησε η κόρη από τη γη τού Ισραήλ.
5 Και ο βασιλιάς τής Συρίας είπε: Έλα, πήγαινε, και θα στείλω επιστολή στον βασιλιά τού Ισραήλ. Και αναχώρησε, και πήρε στο χέρι του δέκα τάλαντα ασήμι, και 6.000 χρυσά νομίσματα, και δέκα αλλαξιές ενδυμάτων.
6 Και έφερε την επιστολή προς τον βασιλιά τού Ισραήλ, που έλεγε: Και, τώρα, καθώς θάρθει αυτή η επιστολή σε σένα, δες, έστειλα σε σένα τον Νεεμάν τον δούλο μου, για να τον γιατρέψεις από τη λέπρα του.
7 Και όταν ο βασιλιάς τού Ισραήλ διάβασε την επιστολή, ξέσχισε τα ιμάτιά του, και είπε: Θεός είμαι εγώ, για να θανατώνω και να ζωοποιώ, ώστε αυτός μου στέλνει να γιατρέψω έναν άνθρωπο από τη λέπρα του; Γνωρίστε, λοιπόν, παρακαλώ, και δείτε ότι αυτός ζητάει πρόφαση εναντίον μου.
8 Και καθώς ο Ελισσαιέ, ο άνθρωπος του Θεού, άκουσε ότι ο βασιλιάς τού Ισραήλ ξέσχισε τα ιμάτιά του, έστειλε στον βασιλιά, λέγοντας: Γιατί ξέσχισες τα ιμάτιά σου; Ας έρθει τώρα σε μένα, και θα γνωρίσει ότι υπάρχει προφήτης μέσα στον Ισραήλ.
9 Τότε, ήρθε ο Νεεμάν μαζί με τα άλογά του και με την άμαξά του, και στάθηκε στη θύρα τού σπιτιού τού Ελισσαιέ.
10 Και έστειλε σ' αυτόν ο Ελισσαιέ έναν μηνυτή, λέγοντας: Πήγαινε, βουτήξου μέσα στον Ιορδάνη επτά φορές, και θα επανέλθει η σάρκα σου σε σένα, και θα καθαριστείς.
11 Ο Νεεμάν όμως θύμωσε, και αναχώρησε, και είπε: Δέστε, εγώ έλεγα: Σίγουρα θα βγει έξω σε μένα, και θα σταθεί, και θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου τού Θεού του, και θα κινήσει το χέρι του επάνω στον τόπο, και θα γιατρέψει τον λεπρό
12 ο Αβανά και ο Φαρφάρ, τα ποτάμια τής Δαμασκού, δεν είναι καλύτερα, περισσότερο από όλα τα νερά τού Ισραήλ; Δεν μπορούσα να βουτηχτώ μέσα σ' αυτά, και να καθαριστώ; Και αφού στράφηκε, αναχώρησε με θυμό.
13 Πλησίασαν, όμως, οι δούλοι του, και του μίλησαν, και είπαν: Πατέρα μου, αν ο προφήτης σού έλεγε ένα μεγάλο πράγμα, δεν θα το έκανες; Πόσο μάλλον τώρα, όταν σου λέει: Βουτήξου μέσα, και καθαρίσου;
14 Τότε, κατέβηκε, και βυθίστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη, σύμφωνα με τον λόγο τού ανθρώπου τού Θεού· και η σάρκα του αποκαταστάθηκε σαν τη σάρκα μικρού παιδιού, και καθαρίστηκε.
15 Και γύρισε στον άνθρωπο του Θεού, αυτός, και ολόκληρη η συνοδεία του, και ήρθε και στάθηκε μπροστά του· και είπε: Δες, τώρα γνώρισα ότι δεν υπάρχει Θεός σε ολόκληρη τη γη, παρά μονάχα μέσα στον Ισραήλ· γι' αυτό, τώρα, δέξου, παρακαλώ, ένα δώρο από τον δούλο σου.
16 Κι εκείνος είπε: Ζει ο Κύριος, μπροστά στον οποίον παραστέκομαι, δεν θα δεχθώ. Κι εκείνος τον βίαζε να δεχθεί, αλλά δεν έστερξε.
17 Και ο Νεεμάν είπε: Και αν όχι, ας δοθεί, παρακαλώ, στον δούλο σου ένα φορτίο δύο μουλαριών από τούτο το χώμα, επειδή ο δούλος σου δεν θα προσφέρει στο εξής ολοκαύτωμα ούτε θυσία σε άλλους θεούς, παρά μονάχα στον Κύριο·
18 για τούτο το πράγμα ας συγχωρήσει ο Κύριος τον δούλο σου, ότι, όταν ο κύριός μου μπαίνει στον οίκο τού Ριμμών για να προσκυνήσει εκεί, και στηρίζεται επάνω στο χέρι μου, κι εγώ κλίνω τον εαυτό μου στον οίκο τού Ριμμών, ο Κύριος ας συγχωρήσει τον δούλο σου για το πράγμα αυτό!
19 Και του είπε: Πήγαινε με ειρήνη. Και αναχώρησε απ' αυτόν ένα μικρό διάστημα.
20 Και ο Γιεζεί, ο υπηρέτης τού Ελισσαιέ, του ανθρώπου τού Θεού, είπε: Δες, ο κύριός μου λυπήθηκε τον Νεεμάν, αυτόν τον Σύριο, ώστε να μη πάρει από το χέρι του εκείνο που έφερε· εντούτοις, ζει ο Κύριος, εγώ θα τρέξω πίσω του, και θα πάρω απ' αυτόν κάτι.
21 Και ο Γιεζεί έτρεξε πίσω από τον Νεεμάν. Και όταν τον είδε ο Νεεμάν να τρέχει πίσω του, πήδηξε από την άμαξα σε συνάντησή του, και είπε: Είστε καλά;
22 Κι εκείνος είπε: Καλά ο κύριός μου με έστειλε, λέγοντας: Δες, αυτή την ώρα ήρθαν σε μένα, από το βουνό Εφραϊμ, δύο νέοι από τους γιους των προφητών· δώσ' τους, παρακαλώ, ένα τάλαντο ασήμι, και δύο αλλαξιές ενδυμάτων.
23 Και ο Νεεμάν είπε: Πάρε ευχαρίστως δύο τάλαντα. Και τον βίασε, και έδεσε τα δύο τάλαντα ασήμι σε δύο θυλάκια, μαζί με δύο αλλαξιές ενδυμάτων· και τα έβαλε σε δύο από τους δούλους του, και τα βάσταζαν μπροστά του.
24 Και όταν ήρθε στην Οφήλ, τα πήρε από τα χέρια τους, και τα φύλαξε στο σπίτι· και απέλυσε τους άνδρες, και αναχώρησαν.
25 Κι αυτός μπήκε μέσα, και στάθηκε μπροστά στον κύριό του.
Και ο Ελισσαιέ είπε σ' αυτόν: Από πού έρχεσαι, Γιεζεί; Κι εκείνος είπε: Ο δούλος σου δεν πήγε πουθενά.
26 Και του είπε: Δεν πήγε η καρδιά μου μαζί σου, όταν γύρισε ο άνθρωπος από την άμαξά του σε συνάντησή σου; Είναι τώρα καιρός να πάρεις ασήμι, και να πάρεις ιμάτια, και ελαιώνες, και αμπελώνες, και πρόβατα, και βόδια, και δούλους, και δούλες;
27 Γι' αυτό, η λέπρα τού Νεεμάν θα κολληθεί σε σένα, και στο σπέρμα σου, στον αιώνα. Και βγήκε από μπροστά του γεμάτος λέπρα σαν χιόνι.
ΣΧΟΛΙΑ :
Μία ακόμα καταπληκτική ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Πρόκειται για τη λέπρα του Νεεμάν και τον καθαρισμό της από τον άνθρωπο του Θεού. Είναι μία εικόνα του αμαρτωλού ανθρώπου καθώς και ο καθαρισμός του από την αμαρτία, που και σήμερα προσφέρεται μέσα από την παντοδυναμία του αίματος του Χριστού, που είναι το μοναδικό μέσο σωτηρίας και λύτρωσης του αμαρτωλού ανθρώπου (Α' Ιωάννου, κεφ. Α/1, εδ. 7).
ΝΕΕΜΑΝ. Βρισκόμαστε στον 9ο Αιώνα π.Χ. Στρατηγός του Συριακού Στρατού ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος, το οποίο έχαιρε μεγάλου σεβασμού, ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού, δηλαδή του Βασιλέως, του οποίου το όνομα ήταν Βεναδάδ. Ήταν ένας άνδρας ιδιαίτερα αγαπητός, δημοφιλής στο λαό του. Η μεγάλη τιμή που έχαιρε οφειλόταν στις στρατιωτικές του επιτυχίες. "επειδή ο Κύριος δι' αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν" (εδ. 1). Η φράση αυτή μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται μόνον για το λαό Του, τον Ισραήλ, αλλά και για όλα τα έθνη της γης.
Εδώ έχουμε μία ακόμα μεγάλη αποκάλυψη. Φαίνεται καθαρά ότι ο Κύριος βασιλεύει, ότι ο Θεός δεν κυβερνά μόνο τον λαό Ισραήλ, αλλά και όλα τα έθνη της γης. Είναι Θεός Κύριος του ουρανού και της γης. Έκανε τα πάντα και συντηρεί αυτά δια της δυνάμεως Αυτού. Πολλές φορές ο Θεός χρησιμοποίησε τα έθνη, για να "παιδεύσει" το λαό Του. Πολλές φορές επέτρεψε να νικηθεί ο Ισραήλ από τους Σύριους και άλλους λαούς, για να έλθει σε επίγνωση, για να επαναφέρει το λαό του από την απιστία, από την ειδωλολατρία. Είναι η ίδια αιτία που και στη δική μας τη ζωή "νικούν οι Φιλισταίοι". Την εποχή αυτή οι σχέσεις Συρίας - Ισραήλ ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Η κατάσταση μεταξύ τους έμοιαζε σαν μια "ένοπλη ειρήνη". Γι' αυτό άλλωστε και την επιστολή του Βασιλιά της Συρίας ο Βασιλιάς του Ισραήλ, ο Ιωράμ, ο οποίος ήταν γιός του ασεβέστατου Αχαάβ, την εξέλαβε σαν μία πρόφαση για ένα νέο πόλεμο. Απιστία και καχυποψία διέκρινε τις σχέσεις τους.
Ο Νεεμάν, ο στρατηγός του Συριακού στρατού, ήταν ένας μεγάλος και ένδοξος άνδρας. Ενας άνθρωπος που ήταν επιτυχημένος σε όλα, που δεν του έλλειπε τίποτα, ήταν ένας άνθρωπος πρότυπο, υπόδειγμα. Ο άνθρωπος, καθώς αποβλέπει στο "φαινόμενο" (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 7), δεν μπορεί να βρει κανένα ψεγάδι στη ζωή του Νεεμάν. Πόσο θαυμάσια διατυπώνεται το πορτρέτο του ανθρώπου αυτού στο εδ. 1. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πλούτο, ομορφιά, μόρφωση, επιτυχίες, σωματική δύναμη, μυαλό, οι άνθρωποι τους παρατηρούν, τους μακαρίζουν, τους ζηλεύουν, τους κάνουν πρότυπά τους στη ζωή τους, θέλουν να τους μοιάσουν. Αυτή είναι η εξωτερική πλευρά, αυτό είναι το φαινόμενο. Τούτο το εδ.1 τελειώνει με ένα φοβερό και τρομερό "όμως", "όμως ήταν λεπρός". Κάτω από τα παράσημα που στόλιζαν το στήθος του είχε αρχίσει να κατατρώγει τις σάρκες του μια φοβερή και τρομερή για την εποχή ασθένεια. Τούτο το "όμως" μέλει να συνοδεύει κάθε άνθρωπο που στηρίζεται στην ανθρώπινη ευτυχία, στα ανθρώπινα πράγματα, στις ανθρώπινες δυνάμεις.
Ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, ο τιμώμενος από το λαό του, είχε ένα τρομερό "όμως" μέσα στη ζωή του, ήταν λεπρός. Η λέπρα ήταν μια τρομερή, αθεράπευτη, μεταδοτική ασθένεια εκείνη την εποχή. Διαβάζοντας το εδ. 11 που μιλάει για κάποιο "τόπο", αντιλαμβανόμαστε ότι τούτη η ασθένεια ήταν σε αρχικό στάδιο, όμως γρήγορα θα εξαπλωνόταν σε όλο του σώμα και πολύ γρήγορα θα ακολουθούσε ένας εφιαλτικός θάνατος. Ο λεπρός εθεωρείτο ζωντανός νεκρός. Ο Ααρών είπε για την αδελφή του ότι είναι "ως έκτρωμα, του οποίου είναι φαγωμένο το ήμισυ της σαρκός" (Αριθμοί ΙΒ/12: 12). Μπορεί να είμαστε μεγάλοι και τρανοί σε τούτο τον κόσμο, όμως ως αμαρτωλοί είμαστε νεκροί στις αμαρτίες και τις παραβάσεις και απαλλοτριωμένοι από τη ζωή του Θεού (Εφεσίους Β/2: 1 & Δ/4: 18). Την εποχή εκείνη ο λεπρός εθεωρείτο ακάθαρτος. Έπρεπε να σχίζει τα ρούχα του, σε ένδειξη πένθους και να φωνάζει δυνατά "ακάθαρτος" (Λευιτικό ΙΓ/13: 45), ώστε να μην τον πλησιάζει κανένας. Ο λεπρός έμενε έξω από το στρατόπεδο εξαιτίας της ακαθαρσίας του, έξω από το μέρος όπου κατοικούσε ο Άγιος Θεός. Η αμαρτία φέρνει τον άνθρωπο μακριά από το Θεό. Σαν αμαρτωλοί είμαστε νεκροί εξαιτίας των αμαρτιών μας (Εφεσίους Β/2: 12).
Παρατηρώντας το λεπρό Νεεμάν μπορούμε να δούμε την εικόνα του εαυτού μας. Η ασθένεια της αμαρτίας προσβάλει και καταστρέφει κάθε άνθρωπο. Μπορεί να είμαστε επιτυχημένοι, να έχουμε ταλέντο, μόρφωση, χρήματα, κλπ. αλλά παρ' όλα αυτά ένα τρομερό "όμως", ακολουθεί όλους μας. Όλους μας έχει προσβάλει η ασθένεια της αμαρτίας και μας καταστρέφει και μας θανατώνει "ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος" (Ρωμαίους Σ/6: 23). Όσες προσπάθειες και αν κάνουμε μόνοι μας, όσο και αν θέλουν οι άλλοι να μας βοηθήσουν, δεν μπορούμε να λύσουμε το θανατηφόρο αυτό πρόβλημα. Όμως αυτό που είναι αδύνατο στον άνθρωπο, είναι δυνατό στο Θεό. Μόνον ο Θεός μπορούσε να καθαρίσει το Νεεμάν από τη λέπρα του. Μόνον ο Θεός μπορεί να μας καθαρίσει από την αμαρτία μας (Κολοσσαείς Α/1: 14), μέσω της παντοδυναμίας του αθώου αίματος του Ιησού Χριστού. Στην επιστολή "Α' Ιωάννου" (κεφ. Α/1, εδ. 7) αναφέρεται: "εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας".
Τούτη την αλήθεια κάποιος έπρεπε να την πει στο Νεεμάν. Ο εχθρός έχει κρύψει την αλήθεια. Ο άνθρωπος αυτός ήταν εθνικός, ζούσε μέσα στο σκοτάδι, δε γνώριζε τον αληθινό Θεό και τη δύναμη Αυτού. Πίστευε σε ψεύτικους θεούς που "ούτε να αγαθοποιήσουν μπορούν, ούτε να κακοποιήσουν" (Ιερεμίας Ι/10: 5). Αν την αλήθεια δεν την πεις εσύ και εγώ, που γνωρίσαμε Αυτόν και τη δύναμή Του, τότε "οι πέτρες θα σηκωθούν και θα μιλήσουν" γι' Αυτόν. (Λουκάς ΙΘ/19: 40). Μια τέτοια "πέτρα" σηκώθηκε και μίλησε στο Νεεμάν για τη σωτηρία του από την τρομερή του ασθένεια. Μια υπηρέτρια, μια δούλη την οποία είχαν φέρει από τη γη του Ισραήλ, μια μικρή και ασήμαντη κοπελίτσα στα μάτια των ανθρώπων μίλησε στην κυρία της και έδωσε τη λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο άντρας της.
Αλήθεια ποιο το μυστικό τούτης της κοπέλας; Πώς κατάφερε να γίνει πιστευτή; Ήταν η άγια ζωή που έκανε το λόγο της πιστευτό από τους γύρω της. Δε φάνηκε καθόλου "αστειευομένη", στους γύρω της, όπως είχε φανεί ο Λωτ κάποτε στους γαμπρούς του (Γένεση ΙΘ/19: 14). Θα λέγαμε ότι είναι η εικόνα του ταπεινού ευαγγελιστή, του ανθρώπου της διπλανής πόρτας, που κηρύττει το λόγο του Θεού, που δίνει ένα χριστιανικό φυλλάδιο, που λέει δυο λόγια παρηγοριάς και σωτηρίας στο συνάνθρωπό του. Η στάση της δούλης αυτής έχει να δώσει ένα μεγάλο μάθημα στον καθένα μας. Καθώς ζούμε μέσα σ' έναν κόσμο μολυσμένο από τη λέπρα της αμαρτίας, που περιμένει ν' ακούσει από τους πιστούς του Χριστού, όχι φιλοσοφίες ή άλλες ανθρώπινες θεωρίες, αλλά λόγια αγάπης που θα τον οδηγήσουν στον Λυτρωτή Ιησού Χριστό. Λόγια τα οποία για ν' ακουστούν θα πρέπει να συνοδεύονται από ανάλογη μαρτυρία ζωής.
Τι έκανε τούτο το κορίτσι, το οποίο έμεινε ανώνυμο μέσα στην ιστορία; Έδωσε μια μαρτυρία με πίστη. Ήταν μια δούλη, μια παιδούλα την οποία ο Σύριοι είχαν αιχμαλωτίσει και είχαν πουλήσει στο παζάρι της Δαμασκού μετά από ήττες που είχε υποστεί ο λαός του Θεού. Μία δούλη, χωρίς, παράσημα, χωρίς τιμές. Ας μάθουμε να μην περιφρονούμε το φτωχό και τον ταπεινό. Ο Θεός το είχε επιτρέψει και το είχε προλαλήσει στο λαό του. Ο Μωυσής είχε προφητεύσει: "οι υιοί σου και οι θυγατέρες σου θα παραδωθούν σε άλλο λαό και οι οφθαλμοί σου θα βλέπουν και θα μαραίνονται δι΄ αυτούς όλη την ημέρα και δεν θα είναι δύναμη στο χέρι σου" (Δευτερονόμιο ΚΗ/28: 32). Κάπως έτσι αυτό το νεαρό κορίτσι βρέθηκε στο σπίτι του Νεεμάν. Ενώ λοιπόν βρισκόταν και ζούσε στη Δαμασκό, όπου βασίλευε η αμαρτία και η ειδωλολατρία, αυτή δεν άλλαξε, δεν προσαρμόστηκε, δε συμβιβάστηκε. Συνέχιζε να πιστεύει στο ζωντανό τον αληθινό Θεό. Δεν κατέλαβαν την καρδιά της αισθήματα μίσους για τους εχθρούς της πατρίδας της, όπως είχε συμβεί κάποτε με τον Ιωνά για τους κατοίκους της Νινευή. Είχε πίστη στο Θεό και αυτή ήταν που την οδήγησε να δώσει τη σωστή μαρτυρία. Εκείνη την εποχή ο προφήτης του Θεού Ελισσαιέ είχε κάνει πολλά θαύματα, αλλά δεν είχε θεραπεύσει κανένα λεπρό (Λουκά; Δ/4: 27).
Μπορεί να ήταν στη Δαμασκό η κοπελίτσα αυτή, αλλά η καρδιά της δεν ήταν εκεί, η καρδιά της ήταν στη Σαμάρεια, στη χώρα του Ισραήλ. Το σώμα της ήταν στη Δαμασκό, αλλά η καρδιά της στο Ισραήλ και στον αληθινό Θεό. Μπορεί όλα να είχαν αλλάξει γύρω της, μια νέα κατάσταση να είχε δημιουργηθεί, όμως αυτή παραμένει σταθερή και ασυμβίβαστη. Δεν άφησε να την παρασύρει ο κόσμος και το "πνεύμα του κόσμου". Δεν προσαρμόστηκε σε κάποιες νέες καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί, δεν ξέχασε το Θεό, δεν ξέχασε όλα εκείνα που είχε μάθει από το σπίτι της για τον αληθινό Θεό και τη δύναμή Του.
Μια ασήμαντη και καταφρονημένα κοπέλα έδωσε μία σεμνή και θαρραλέα μαρτυρία. Δεν είπε πολλά, δεν είπε μεγάλα και ωραία λόγια, δε μίλησε σαν ρήτορας, είπε μόνο δυο απλά λόγια. "Μακάρι να απευθυνόταν ο κύριός μου στο προφήτη που είναι στη Σαμάρεια. Αυτός θα τον θεράπευε από τη λέπρα του". Η γυναίκα του Νεεμάν πίστεψε στα λόγια της μικρής δούλης και τα λόγια τούτα τα μετέφερε στον άνδρα της, ο άνδρα της στον κύριό του, το Βασιλιά της Συρίας. Ο βασιλιά της Συρίας συνέταξε επιστολή προς το Βασιλιά του Ισραήλ με σκοπό να μεσολαβήσει, για να γνωρίσει ο Νεεμάν τον προφήτη του Θεού. Τούτη η μικρή δούλη με τη μαρτυρία της κινητοποίησε στρατηγούς, βασιλιάδες, προφήτες, ακόλουθους και οδήγησε σε ένα θαυμαστό αποτέλεσμα. Βάσει αυτής της μαρτυρίας ο Νεεμάν ξεκίνησε από τη Συρία να πάει στη Σαμάρεια. Σύμφωνα με τα διπλωματικά πρότυπα της εποχής μετέφερε μια επιστολή του Βασιλιά του μαζί με πλούσια μεγάλα δώρα, (340 κιλά ασήμι, 70 κιλά χρυσό, 10 αλλαγές ενδυμάτων). Πρόκειται για μια τεράστια περιουσία.
Ο Νεεμάν έφτασε στη Σαμάρεια με την επιστολή του βασιλιά του, που έλεγε: "Και τώρα καθώς έλθει η επιστολή αυτή προς σε, ιδού έστειλα προς σε Νεεμάν τον δούλον μου, δια να ιατρεύσεις αυτόν από της λέπρας αυτού". Εδώ παρατηρούμε ένα φαινόμενο που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Θρησκευόμενοι άνθρωποι να προστρέχουν σε λάθος πρόσωπα αμφιβόλου αξίας και υπάρξεως πολλές φορές για τη σωτηρία τους και να αρνούνται πεισματικά να πλησιάσουν τον ίδιο το Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού, που είναι η μοναδική "οδός" που οδηγεί στο Θεό (Ιωάννης ΙΔ/14: 6). Εάν ο βασιλιάς του Ισραήλ δεν αναγνώριζε την αδυναμία του να δώσει θεραπεία, κάτι το οποίο πολλές φορές αρνούνται να το κάνουν κάποιοι ονομαζόμενοι αντιπρόσωποί Του, ο Νεεμάν θα επέστρεφε άπραγος στον τόπο του και θα διεσύρετο η δύναμη του Θεού.
Η άφιξη του Νεεμάν έφερε μια μεγάλη αναστάτωση στην αυλή του βασιλιά. Ο Βασιλιάς του Ισραήλ εξέλαβε τούτη την επιστολή σαν μια δικαιολογία, για να ξεσπάσει πόλεμος. Η πρώτη αντίδραση του βασιλιά ήταν να σκίσει τα ρούχα του και να πει: "Θεός είμαι εγώ, δια να θανατώνω και να ζωοποιώ, ώστε ούτος στείλει προς εμέ να ιατρεύσω άνθρωπον από της λέπρας αυτού;". Ο ίδιος ο Βασιλιά δε γνωρίζει, βλέπει όσο βλέπουν τα μάτια του, δεν αποβλέπει στον αληθινό Θεό, δεν του περνάει από το μυαλό να τους παραπέμψει στον "άνθρωπο του Θεού". Το πιο τραγικό, ο Bασιλιάς του Ισραήλ δε γνώριζε τον "άνθρωπο του Θεού". Ο Ελισσαιέ εδώ είναι ένας ακόμα προφήτης που δεν είχε τιμή στην πατρίδα του (Ιωάννης Δ/4 : 44). Ο Βασιλιάς τον αγνοεί. Δε φαίνεται να έχει δώσει καμία προσοχή στα θαύματα και τις δραστηριότητες του "ανθρώπου του Θεού".
Όταν ο Ελισσαιέ άκουσε ότι ο βασιλιάς του Ισραήλ έσκισε τα ρούχα του, του παρήγγειλε: "Γιατί έσκισες τα ρούχα σου, στείλτον σε παρακαλώ σε μένα και θα μάθει ότι υπάρχει προφήτης στον Ισραήλ". Έτσι τελικά ήρθε ο Νεεμάν στον άνθρωπο του Θεού. Ήρθε έχοντας συναίσθηση ότι ήταν ένας υψηλός αξιωματούχος, ήρθε "μετά των ίππων και της αμάξης αυτού". Πήγε γεμάτος εγωισμό και υπερηφάνεια με μια επίδειξη εξουσίας και στάθηκε στην πόρτα της οικίας του προφήτη και περίμενε τη συνήθη υποταγή απ' αυτόν, όπως είχε μάθει να υποτάσσονται οι ακόλουθοί του. Όμως είναι αδύνατον να πλησιάσουμε το Θεό με αυτόν τον τρόπο. Αυτό πρέπει να το μάθει ο κάθε άνθρωπος. Μ' έναν τρόπο μπορεί ο αμαρτωλός άνθρωπος να πλησιάσει το Θεό, με ταπείνωση, αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του και μόνον έτσι, "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8) χωρίς να το αξίζει, θα τον δεχθεί ο Θεός.
Ο προφήτης του Θεού, ο Ελισσαιέ δεν το θεώρησε απαραίτητο να μιλήσει προσωπικά στο Νεεμάν, ούτε να αντιμετωπίσει τον υπέρμετρο εγωισμό του. Έτσι ο ίδιος δε βγήκε από το σπίτι του, αλλά με λόγο Θείας δυνάμεως και αληθινής εξουσίας από το Θεό έστειλε απλά έναν αγγελιοφόρο που είπε στον Νεεμάν να κάνει κάτι πολύ απλό και εύκολο: "Υπαγε και λούσθητι επτάκις εν των Ιορδάνη και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαριστεί". Σκοπός του Ελισσαιέ ήταν να γιατρέψει πρώτα την ψυχή του ανθρώπου αυτού και ύστερα το σώμα του. Ο μεγάλος κατά κόσμον, ο ισχυρός στρατηγός δεν ικανοποιήθηκε με τούτα τα απλά λόγια. Ήρθε με δόξες, με τιμές, με πλούσια δώρα. Τούτα τα λόγια του προφήτη τα θεώρησε πολύ προσβλητικά γι' αυτόν. Μαθημένος στις ανθρώπινες δόξες και τιμές και στα τελετουργικά των ειδωλολατρικών συνηθειών του λαού του, περίμενε να εξελιχθούν τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Περίμενε να βγει έξω ο άνθρωπος του Θεού, να σταθεί μπροστά του, να επικαλεστεί το Όνομα του Θεού και να βάλει το χέρι του πάνω στην πληγή και με τον τρόπο αυτό να τον γιατρεύσει (εδ. 11). Ο Νεεμάν ήταν διπλά άρρωστος, ήταν αλαζόνας και λεπρός. Έπρεπε να κατέβει από την άμαξα της υπερηφάνειας του και να ακολουθήσει με πίστη τις οδηγίες του "ανθρώπου του Θεού", για να λυτρωθεί.
"πήγαινε να λουσθείς επτά φορές στον Ιορδάνη". Τι παράξενη παραγγελία είναι τούτη, τι μεγάλη προσβολή, τι μεγάλη ταπείνωση! Ο ίδιος απορεί, αγανακτεί και διερωτάται: "δεν ήταν καλύτεροι και καθαρότεροι οι ποταμοί της Δαμασκού, Αβανά και Φαρφάρ, από το στενό και θολό Ιορδάνη; Έπρεπε να διανύσω τόσα χιλιόμετρα, δεν μπορούσα να πλυθώ στο σπίτι μου;" Ο άνθρωπος κολλημένος στα γήινα και τα ανθρώπινα δεν ήθελε να παραιτηθεί από τα "ποτάμια" και τους "θεούς" της Δαμασκού, δηλαδή από τις παλιές του συνήθειες και τον παλιό ειδωλολατρικό τρόπο ζωής του. Δεν είχε γνωρίσει ακόμα ότι δεν υπάρχει Θεός σε όλη τη γη, παρά μόνον στον Ισραήλ, κάτι που έγινε αργότερα. Ο ποταμός Ιορδάνης θα λέγαμε συμβολίζει το απλό μήνυμα του ευαγγελίου μέσα στο οποίο καλείται να "λουστεί" ο άνθρωπος, για να σωθεί.
Όλα αυτά ο μεγαλοπρεπής στρατηγός τα θεώρησε προσβλητικά και απαράδεκτα και θύμωσε πάρα πολύ. Πάνω στην οργή του έδωσε διαταγή προς τον επικεφαλής της συνοδείας: "Πάμε να γυρίσουμε πίσω στην πατρίδα μας". Δεν μπορεί ο άνθρωπος να συμβιβαστεί με την απλότητα του Ευαγγελίου, με το Έργο του Σταυρού του Χριστού. Ο Θεός ζητάει από τον αμαρτωλό άνθρωπο να πιστέψει στο Έργο του εξιλασμού που έκανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Οι άνθρωποι, έχοντας τη μωρία του Νεεμάν, περιφρονούν το σχέδιο της χάριτος και της δωρεάν σωτηρίας (Εφεσίους Β/2: 8) και ζητούν να σωθούν με το δικό τους τρόπο και με τα δικά τους έργα. Δε μπορεί να γίνει αυτό. Το σχέδιο του Θεού είναι πρώτα να σωθείς και αφού σωθείς, σ' ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το Θεό, τότε να εργαστείς για το έργο του Θεού.
Καθώς είχαν ξεκινήσει για την επιστροφή και φαίνεται να βρισκόταν κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, κάποιοι από τους υπηρέτες του Νεεμάν πήραν το θάρρος και του είπαν: "Κύριέ μας, αν ο προφήτης σου είχε ζητήσει κάτι δύσκολο, κάτι μεγάλο, δεν θα το έκανες. Τώρα όμως σου ζήτησε κάτι απλό: Να βουτήξεις στο νερό 7 φορές και θα καθαριστείς". Μπροστά στο αδιέξοδο, σιγά - σιγά ο εγωισμός αρχίζει να υποχωρεί. "Τότε κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατάτον λόγον του ανθρώπου του Θεού" (εδ.14).
Από δω και πέρα ο Νεεμάν αρχίζει να "κατεβαίνει", για να μπορέσει να πλησιάσει το Θεό. Κατεβαίνει από το ψηλό του άρμα, βγάζει τα ρούχα του, μπαίνει μέσα και βυθίζεται στον Ιορδάνη. Την πρώτη φορά βγαίνει λεπρός, τη 2η, την 3η. την 6η συνεχίζει να είναι λεπρός, έπρεπε να κατέβει πολύ χαμηλά. Έτσι την 7η φορά βγαίνει μέσα από το νερό και η σάρκα του είχε αποκατασταθεί πλήρως. Η πλήρη συμμόρφωση και υπακοή στο σχέδιο του Θεού έφερε τη λύτρωση. Πρέπει ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει ότι εξαιτίας της αμαρτίας είναι λεπρός, είναι αμαρτωλός και πρέπει να ταπεινωθεί μπροστά στο Θεό, γιατί "ο Θεός στους υπερήφανους αντιστέκεται, όμως στους ταπεινούς δίνει χάρη" (Α΄ Πέτρου Ε/5: 5) και να ακολουθήσει τις εντολές που ο Λόγος του Θεού αναφέρει. Πρέπει ο άνθρωπος να ταυτιστεί με το Χριστό που πέθανε για τις αμαρτίες του πάνω στο σταυρό και να δεχθεί εκείνο το οποίο ο Χριστός διακήρυξε : "ουδείς έρχεται στον Πατέρα, ειμή δι' εμού" (Ιωάννης ΙΔ/14: 6)
Και ξαφνικά ένας νέος Νεεμαν βγήκε μέσα από το νερό. "Η σάρκα του αποκαταστάθηκε ως σάρκα μικρού παιδιού και καθαρίστηκε". Αυτή είναι η εικόνα του ανθρώπου που πέθανε με το Χριστό και έχει αναστηθεί σε μια νέα ζωή. Ποια η αντίδραση του Νεεμάν μετά τη θεραπεία του; Επέστρεψε στον Ελισσαέ, για να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Είναι υποχρέωσή μας να ευχαριστούμε το Θεό και να του είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έκανε μέσα στη ζωή μας. Το θέλει ο Κύριος, περιμένει την ευχαριστία μας. Πόσο καθαρά αυτό φαίνεται μέσα από την ιστορία που αναφέρεται στο ευαγγέλιο του "Λουκά" (κεφ. 17) με τον καθαρισμό των δέκα λεπρών, που ο Κύριος συνάντησε, όταν με απορία ρώτησε εκείνο τον Σαμαρείτη: "δεν θεραπεύτηκαν και οι 10 οι άλλοι που είναι;". Ένας Σαμαρείτης, ένας αλλογενής, μετά τη θεραπεία του είχε επιστρέψει! Έψαξε, βρήκε τον Κύριο, στάθηκε μπροστά Του και του είπε μια μεγάλη κουβέντα, μια κουβέντα που την περίμενε ο Κύριος και που τη δέχτηκε με ικανοποίηση: "Κύριε σ' ευχαριστώ". Οφείλουμε όλοι να το λέμε στον Κύριο για όλα όσα έκανε και για όλα όσα έχει σκοπό να κάνει μέσα στη ζωή μας.
Πλέον ο Νεεμάν καθαρός, με επιδερμίδα μικρού παιδιού, έχοντας βιώσει τη λύτρωση και τη σωτηρία από την ασθένειά του, το μόνο που θέλει είναι να υπηρετεί το Θεό του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας. Δεν είχε μείνει ίχνος υπερηφάνειας στο Νεεμάν, όταν επέστρεψε στον "άνθρωπο του Θεού". Σε αντίθεση με την πρώτη φορά, κατέβηκε από το άρμα του, πήγε στο σπίτι του προφήτη και του είπε: "Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ, όθεν τώρα δέχθητι, παρακαλώ δώρον παρά του δούλου σου" (εδ.15). Θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον αληθινό Θεό προσέφερε ένα δώρο στον Ελισσαιέ. Το έκανε με καλή πρόθεση, όμως έπρεπε να μάθει ένα ακόμα μάθημα. Η χάρις του Θεού προσφέρεται εντελώς δωρεάν. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε στο Θεό τίποτα για τη σωτηρία μας. Η σωτηρία που ο Θεός προσφέρει διά Ιησού Χριστού είναι δωρεάν, είναι "κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8).
Προσπαθούν και σήμερα οι άνθρωποι προσφέροντας κάποια "θρησκευτικά έργα", διάφορα "τάματα" με χρυσάφι και αργύριο και άλλα δώρα να εξευμενίσουν το Θεό. Ο προφήτης δε δέχθηκε το δώρο του Νεεμάν γιατί στον υπηρέτη του Θεού ο μισθός θα έλθει από τον Κύριο, καθώς ο Θεός είναι "μισθαποδότης" (προς Εβραίους ΙΑ/11: 6). Άλλωστε ο Λόγος του Θεού αναφέρει: "δωρεάν ελαβατε, δωρεάν δότε" (Ματθαίος Ι/10: 8). Ο Νεεμάν βλέποντας την ανιδιοτελή στάση του προφήτη και έχοντας γνωρίσει τη λύτρωση, εκφράζει προς τον προφήτη του Θεού την εξής επιθυμία: "Και αν μη, ας δοθεί, παρακαλώ στον δούλο σου δύο ημιόνων φορτίον εκ του χώματος τούτου, διότι ο δούλος σου δεν θέλει προσφέρει εις το εξής ολοκαυτώματα, ουδέ θυσία σε άλλους Θεούς, παρά μόνον εις τον Κύριον" (εδ. 17). Πιθανόν, όπως φαίνεται, τούτο το χώμα το θέλει, για να φτιάξει ένα δικό του προσωπικό θυσιαστήριο, ένα χώρο ευχαριστίας και δοξολογίας του Θεού.
Το ερώτημα για μας είναι, έχουμε καθαριστεί από το αμαρτωλό παρελθόν μας, που μας μόλυνε στα μάτια του Θεού; (Ιωάννης ΙΓ/13: 10). Έχουμε αναγεννηθεί; (Ιωάννης Γ/3: 3-5). Έχουμε ζωοποιηθεί με το Χριστό; (Εφεσίους Β/2: 5 & Κολοσσαείς Β/2: 13). Είμαστε "νέον κτίσμα;" (Β' Κορινθίους Ε/5: 17). Εάν "ναι" ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: "Ιδού, έρχομαι ταχέως κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου" (Αποκάλυψη Γ/3: 11).
Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει το Θεό και γίνει παιδί Του, τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα. Καθώς θα γύριζε πίσω στη Συρία, ήταν αυτός που θα κρατούσε το Βασιλιά, όταν θα εισερχόταν στον ειδωλολα-τρικό οίκο του Ριμμών, για να προσκυνήσει. Τούτο το γεγονός το συνειδητοποίησε ο Νεεμάν και το ανέφερε στον Ελισσαιέ. Τι πρέπει να κάνω; Άραγε θα το συγχωρήσει αυτό ο Θεός; Ο Θεός ασφαλώς και δε θέλει να ζούμε με συμβιβασμούς, όμως εδώ ο προφήτης του Θεού δεν του απαντάει, αλλά με πολλή σοφία του λέει: "Ύπαγε εν ειρήνη". Τον εμπιστεύτηκε στα χέρια του Θεού, ο οποίος με το Πνεύμα Του και τη δύναμή Του σιγά - σιγά θα αφαιρούσε κάθε τι αρνητικό από του ζωή του Νεεμάν. Μετά από λίγο ο Νεεμάν έφυγε για την πατρίδα του τη Συρία.
Τι μας μένει; Ένας υπηρέτης, ένα τραγικό πρόσωπο που άκουγε στο όνομα Γιεζεί, ένα τραγικό τέλος, αλλά και μια σοβαρή προειδοποίηση σε όλους εμάς. Ο Γιεζεί νόμιζε ότι αυτό που θα έκανε θα έμενε κρυμμένο για πάντα. Δεν υπολόγισε το ζωντανό Θεό και τη δύναμή Του. Τον κατέλαβε η επιθυμία για χρήμα, που αποτελεί τη ρίζα όλων των κακών (Α΄ Τιμοθέου Σ/6: 10). Τον κατέλαβε η πλεονεξία, που δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ειδωλολατρία (Κολοσσαείς. Γ/3: 5). Έτσι έπεσε από τη μια αμαρτία στην άλλη.
Ο Γιεζεί ευρισκόμενος κοντά στον προφήτη του Θεού τον Ελισσαίε, είχε δει με τα μάτια του μεγάλες θαυματουργικές επεμβάσεις του Θεού. Τόσες ήταν οι εμπειρίες του που κάποτε ο βασιλιάς του Ισραήλ τον κάλεσε να του διηγηθεί "πάντα τα μεγαλεία τα οποία έκανε ο Ελισσαιέ" (Β' Βασιλέων Η/8: 4). Είχε δει τη χήρα, από τις γυναίκες των υιών των προφητών της οποίας το αγγείο του λαδιού δε σταμάταγε να βγάζει λάδι μέχρι που γέμισαν όλα τα αγγεία που έφεραν τα παιδιά της, για να μπορέσει να πληρώσει τα χρέη της (Β' Βασιλέων Δ/4: 1-7). Είχε δει το θαύμα με την Σουναμίτισσα που απέκτησε γιό με το λόγο του προφήτη και τον οποίο ανέστησε ο προφήτης όταν πέθανε (Β' Βασιλέων Δ/4: 36). Το θαύμα με τη θεραπεία του Νεεμάν (Β' Βασιλέων Ε/5: 14). Το θαύμα της αγριοκολοκυθιάς (Β' Βασιλέων Δ/4: 39-41). Τον πολλαπλασιασμό των είκοσι κρίθινων ψωμιών (Β' Βασιλέων Δ/4: 42). Το ερώτημα είναι απ' όλα αυτά που είδε, άκουσε και διδάχτηκε, τι κατάλαβε, τι έμεινε μέσα του; Η απάντηση είναι: "Τίποτα. απολύτως". Ο Γιεζεί ήταν ένας άνθρωπος που παρουσιαζόταν ως ευσεβής, που όμως πολύ γρήγορα αποκαλύφτηκε η αληθινή του ταυτότητα.
Καθώς ο Νεεμάν βαδίζει προς την πατρίδα του, βλέπει κάποιον να τρέχει πίσω του. Πήδηξε από το άρμα του και είπε με ενδιαφέρον "είναι όλα καλά;". Ο Γιεζεί είχε έτοιμο το ψέμα. Δύο φτωχοί προφήτες είχαν έρθει στον Ελισσαιέ και το αίτημα ήταν αν θα μπορούσαν να έχουν ένα τάλαντο αργυρίου και δύο αλλαγές ενδυμάτων. "Βεβαίως" απάντησε ο Νεεμάν. Με τη βοήθεια των υπηρετών του Νεεμάν ο Γιεζεί μετέφερε τα πάντα στο ύψωμα κοντά στο σπίτι του Ελισσαιέ. Εκεί αποχαιρέτησε τους άλλους ανθρώπους και έκρυψε το θησαυρό σε ένα ασφαλές κατά τη γνώμη του σημείο (εδ. 22,24).
Ο Γιεζεί, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, πήγε στο σπίτι και στάθηκε μπροστά στον κύριό του. Τότε ο Ελισσαιέ του έκανε μια ερώτηση: "Από πού έρχεσαι Γιεζεί; Ο δούλος σου δεν πήγε πουθενά. Εγώ ήμουν νοερά παρών, όταν ο άνθρωπος κατέβηκε από το αμάξι του, για να σε συναντήσει". Ήταν ώρα τώρα να πας να πάρεις χρήματα, για να αγοράσεις ρούχα, ελαιώνες, αμπέλια, πρόβατα, βόδια, δούλους και δούλες. Είναι καιρός τώρα για δώρα;
Ο άνθρωπος αυτός πραγματικά δεν είχε καταλάβει πού βρισκόταν. Σε μια περίοδο που η κρίση του Θεού ήταν έτοιμη να ξεσπάσει πάνω στο λαό, ο Γιεζεί άλλα σκεπτόταν και για άλλα πράγματα ενεργούσε. Όμως μήπως το ίδιο συμβαίνει και με μας; Καθώς βλέπουμε την κρίση πάνω σε μια αρνησίθεη ανθρωπότητα να πλησιάζει, τι κάνουμε, πώς ενεργούμε;
Η τιμωρία του Γιεζεί ήταν παραδειγματική. Τιμωρήθηκε με την ίδια ασθένεια που είχε ο Νεεμάν και μαζί μ' αυτόν τιμωρήθηκαν και οι απόγονοί του. Έπειτα έφυγε από τον κύριό του "και εξήλθεν απ' έμπροσθεν αυτού λελεπρωμένος ως χιών".
Ποια τα λάθη του Γιεζεί :
1/ Αγνόησε ότι η αγάπη για τα χρήματα είναι η ρίζα όλων των κακών (Α' Τιμοθέου Σ/6: 10).
2/ Υποχώρησε στις σαρκικές επιθυμίες για πλούτο και χρήμα (Α' Πέτρου Β/2: 11).
3/ Είπε ψέματα στον προφήτη του Θεού (Κολοσσαείς Γ/3: 9).
4/ Έκανε κακή και παράνομη χρήση της εξουσίας που είχε ως άνθρωπος του Θεού (Α' Κορινθίους Θ/9: 18).
5/ Έδωσε μια κακή εντύπωση για τη χάρη του Θεού σ' έναν άνθρωπο που ήταν εθνικός (Α' Τιμοθέου Σ/6: 12).
Ο Απ. Παύλος αναφέρει στην επιστολή "Α' Κορινθίους" (Ι/10: 11): "Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων". ---
Ωδή στη μικρή δούλη (εδ. 3).
Φτωχό αγριολούλουδο...
χέρι σκληρό και ξένο
άπονα σε ξερίζωσε
και τώρα φυτεμένο
στο περιβόλι του οχτρού,
-ήρεμο γιασεμάκι-
σκόρπισε γύρω ευωδιές
και φέρε τ' αεράκι
στου Νεεμάν το σπιτικό,
ολόδροσο από τη Σιών,
γενού κρινάκι των Σαρρών
και μίλα ξέθαρρα γι' Αυτόν.
Μην σε θαμπώνει η πορφύρα,
ούτε τ' ασήμι κι' ο χρυσός,
μέσα απ' το γέλιο είν' η πίκρα
πίσω απ' τη δόξα ο λεπρός
Μην σε φοβίζει η οχλαγωγή
αυτών που κράζουν "ζήτω",
σήμερα φίλοι, αύριο οχτροί,
σαν θα χαθεί το σκήπτρο.
Να μην ντραπείς, κόρη μου εσύ,
μη κοκκινήσεις, σκλάβα,
η Αλήθεια πρέπει ν' ακουστεί
να 'ναι καυτή σα λάβα.
Κι' αν δεις στο διάβα π' οδηγεί
σε στράτες ματωμένες,
να μη σ' ακολουθεί κανείς
απ' τους πολλούς που λένε
πως είναι δούλοι μου πιστοί,
να μη δειλιάσεις, νέα μου εσύ.
Τράβα ανηφόρι το στρατί
Δεν είναι όλοι Ισραήλ....
Κι' ακόμα, σκλάβα, να σου πω:
Μείνε ανώνυμη, μικρή,
να σε γνωρίζω μόνο εγώ,
λούλουδο αγνό, δεν σου αρκεί;
Σπύρος Ι. Πορτινός.
