ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΟΤΗΤΑ.
"βιβλίο ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ", κεφ. Γ/3, εδ. 14 – 22.
14 ΚΑΙ προς τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων, γράψε: Αυτά λέει ο Αμήν, ο πιστός και αληθινός μάρτυρας, η αρχή τής κτίσης τού Θεού.
15 Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός
16 έτσι, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόμα μου.
17 Επειδή, λες ότι: Είμαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός
18 σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις.
19 Εγώ, όσους αγαπάω, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε.
20 Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου.
21 Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του.
22 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες.
ΣΧΟΛΙΑ :
ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ : Το όνομα δόθηκε από τον Αντίοχο τον Β΄ (286 - 246 π.Χ), ο οποίος ήταν Βασιλιάς των Σελευκιδών κατά την περίοδο 261 – 246 π.Χ. για χάρη της γυναίκας του Λαοδίκης. Η πόλη υπήρξε μεγάλος συγκοινωνιακός κόμβος, γεγονός που την είχε καταστήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Μικράς Ασίας. Το κυριότερο εμπόρευμά της ήταν το μαλλί που ήταν φημισμένο σε όλο τον κόσμο για την μαλακότητά του και τη στιλπνότητά του. Πολλοί ιστορικοί, όπως ο Κικέρων, ο Πλίνιος και άλλοι, αναφέρουν στα συγγράμματά τους, τον πλούτο που συνάντησαν στην πόλη καθώς και το υψηλό επίπεδο ζωής που υπήρχε σ’ αυτήν. Αναφέρεται για την πόλη αυτή ότι παρά τις ζημιές που υπέστη από ένα μεγάλο σεισμό δε δέχθηκε να λάβει καμία βοήθεια από τη Ρώμη, αλλά ανοικοδομήθηκε μόνη της. Επίσης η πόλη ήταν ιδιαίτερα φημισμένη και για την Ιατρική σχολή που διέθετε και η οποία παρασκεύαζε και ένα κολλύριο κατάλληλο για τις παθήσεις των ματιών.
Πλούτος, άνεση, επίπεδο ζωής, μόρφωση, έργα μεγάλα και πολλά άλλα θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος σε τούτη την ξακουστή πόλη. Στην πόλη αυτή υπήρχε εκκλησία του Θεού με πολύ μεγάλο αριθμό μελών. Υπήρχαν μεγάλα και λαμπερά κτίρια, μνημεία αρχιτεκτονικής και άλλα αξιοθαύμαστα. Ήταν μια εκκλησία πλούσια, με αυτοπεποίθηση, με δύναμη, με ωραία κηρύγματα, με μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις, μια εκκλησία που προβαλλόταν ως υπόδειγμα και είχε μεγάλη ιδέα για την πορεία της και την εν γένει εκκλησιαστική της ζωή.
Ο Κύριος, καθώς την επισκέπτεται, επικεντρώνει το βλέμμα του επάνω της, την παρατηρεί με κείνο το διορατικό του μάτι που ερευνά τα βάθη των καρδιών, που εξετάζει «νεφρούς και καρδίας» (Ιερεμίας ΙΑ/11: 20) και δε βρίσκει ούτε έναν έπαινο να πει γι’ αυτή την εκκλησία, δεν βρίσκει ούτε ένα εγκώμιο, δεν βρίσκει κάτι σ' αυτήν για να την επαινέσει, Όλοι γύρω της την επαινούσαν, ο Κύριος όμως δε βρίσκει κάτι καλό να πει γι’ αυτή. Η ίδια η εκκλησία είχε τα καλύτερα λόγια να πει για τον εαυτόν της: «πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρεία ουδενός». Αυτό ήταν το καύχημά τους, αυτό ήταν το στήριγμά τους, όμως αυτό ήταν και το μεγάλο παράπονο του Κυρίου. Το να επισκέπτεται ο Κύριος μια εκκλησία με τόσο πολλά εξωτερικά χαρίσματα και να μην βρίσκει ένα έπαινο να πει αυτό είναι τραγωδία!
Αυτός ο πλούτος, ο ψεύτικος ο υλικός, μέσα στον οποίο ζούσε η Εκκλησία της Λαοδίκειας, ήταν και η αιτία της πνευματικής της πτώσης, ήταν η αιτία της απομάκρυνσής της από το Θεό. Την βοήθησε να αναπτύξει ένα "πνεύμα υπερήφανο", την έκανε να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις και την τράβηξε σιγά – σιγά (όχι από την μια μέρα στην άλλη), μακριά από την πηγή της ζωής, μακριά από το Χριστό. Ενώ γνώριζαν το Λόγο του Θεού, όμως τα υλικά συμφέροντα, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον πλούτο, ανέβηκαν όπως τα αγκάθια στην παραβολή του «σπορέα» (Ματθαίος ΙΓ/13: 1-9) και έπνιξαν μέσα στην καρδιά της, κάθε ίχνος πνευματικής ζωής. Ένα πνεύμα αυταρέσκειας, αυτοπεποίθησης, την τράβηξε σιγά - σιγά μακριά από το Χριστό. Και είναι φυσικό αυτό, γιατί η βάση της Χριστιανικής ζωής είναι η ταπεινοφροσύνη, η συνεχής εξάρτηση από τον Κύριο.
Η πόλη ήταν πλούσια και ξακουστή. Η εκκλησία ήταν μπερδεμένη με τον πλούτο. Η διαχείριση του πλούτου δημιουργεί τα λεγόμενα "μεγάλα συμφέροντα" και έτσι ήρθε το περιβάλλον και την αφομοίωσε, έγινε το ίδιο με τον άπιστο κόσμο. Αντί να επιδείξει "πνεύμα δυνάμεως" (Β΄ Τιμόθεον Α/1: 7) και να αλλάξει τον κόσμο, συμβιβάστηκε μαζί του, γιατί είχε μεγάλα συμφέροντα.
Εντύπωση μου κάνει μια φράση του Κυρίου. «…και δεν γνωρίζεις…». Όχι δε γνώριζε, νόμιζε ότι γνώριζε, αλλά δε γνώριζε. Είχε χάσει την επαφή με το Χριστό και δε γνώριζε πλέον, από πού έπρεπε να "αγοράσει", που έπρεπε να στηριχθεί. Τα μέλη της εκκλησία δε γνώριζαν την αλήθεια. Μίλαγαν για το Χριστό αλλά δεν τον είχαν γνωρίσει προσωπικά. Έλεγαν για το Χριστό, αλλά ποτέ δεν πίστευαν ότι μια μέρα θα τους επισκεπτόταν για να εξετάσει τα έργα τους. Η εκκλησία της Λαοδίκειας αυτοαποκαλείτο «εκκλησία του Χριστού», όμως δε στηριζόταν στο Χριστό, μίλαγε για το Χριστό, αλλά το στήριγμά της ήταν ο πλούτος της, ήταν η υπερήφανη καρδιά της, οι μετοχές της, τα κέρδη της που αυξάνονταν καθημερινά. Μίλαγε για το Χριστό, γιατί; Ο Ψαλμωδός μας λέει κάτι χαρακτηριστικό. «Για το μέγεθος της δυνάμεώς Σου Κύριε, υποκρίνονται υποταγή οι εχθροί σου». (Ψαλμός ΞΣ/66: 3).
Η εκκλησία της Λαοδίκειας ήταν μια κοσμική εκκλησία. Τα μέλη είχαν μια χαλαρή σχέση με το Θεό, ενώ είχαν μια ισχυρή σχέση με το πλούτο, τα συμφέροντα, το κέρδος τα υλικά πράγματα. Την εξετάζει ο Κύριος, της κάνει μια "αξονική τομογραφία", θα λέγαμε σήμερα και το συμπέρασμα : «Εξεύρω τα έργα σου, ούτε ζεστός είσαι ούτε ψυχρός. Μακάρι να ήσουν ψυχρός, ή να ήσουν ζεστός, όμως επειδή είσαι χλιαρός, θα σε εξεμέσω από το στόμα μου»
Τι λέει εδώ ο Κύριος; Καλύτερα να είσαι ψυχρός απέναντί μου; Ναι, γιατί για έναν άνθρωπο που είναι έξω στον κόσμο και στην αμαρτία υπάρχει ελπίδα να μετανοήσει και να ζητήσει το Έλεος του Θεού και να σωθεί, όμως εκείνος που είναι χλιαρός, που δεν αγνοεί το Θεό, απλώς του δίνει μια κατώτερη θεσούλα μέσα στη ζωή του, αυτός νομίζει ότι είναι Χριστιανός και αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την κατάστασή του. Πόσοι άνθρωποι δε ζούνε μέσα στην αμαρτία και συνεχώς υποβάλουν το ερώτημα: "τι εγώ δεν είμαι Χριστιανός;" Αγνοούν ότι χριστιανός είναι εκείνος τον οποίο γνωρίζει ο Χριστός και τον γνωρίζει μέσα από την προσευχή, από τη μελέτη του Λόγου του, μέσα από τις θαυμαστές επεμβάσεις μέσα στη ζωή του, μέσα από την καθημερινή πορεία μαζί Του. "Εγώ είμαι Χριστιανός", λέει ο άνθρωπος στην εποχή μας, αγνοώντας πραγματικά πόσο έχει υποτιμήσει το Θεό μέσα στη ζωή του. Νομίζουν ότι στέκονται, όπως ακριβώς νόμιζαν ότι στεκόντουσαν καλά και οι πέντε "μωρές" παρθένες. Το ίδιο και αυτές δεν είχαν καταλάβει τίποτα απολύτως από την τραγωδία που σε λίγο θα τις έβρισκε. Περίμεναν το νυμφίο, αλλά όταν ο νυμφίος ήλθε, έμειναν απέξω (Ματθαίος ΚΕ/25: 12).
«Λέγεις ότι είμαι πλούσιος και επλούτησα και δεν έχω ανάγκη από τίποτα και δεν ξέρεις ότι σύ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός». Τι τραγικό! Οι άνθρωποι να σε μακαρίζουν, να λένε ότι είσαι, επιτυχημένος και ο Θεός, με τα δικά του μάτια, που είναι τελείως διαφορετικά από των ανθρώπων, να λέει ότι είσαι: Ταλαίπωρος, ελεεινός, πτωχός, τυφλός, γυμνός. Πόσο διαφορετικά κρίνει ο Θεός από τους ανθρώπους. Στο τέλος η κρίση των ανθρώπων θα φύγει, η κρίση του Θεού θα μείνει και θα είναι αιώνια.
Τι πρέπει να κάνουμε; Να γίνουμε πάμπτωχοι, να μην έχουμε τίποτα; Όχι δε θέλει αυτό ο Θεός. Η Σμύρνη ήταν κι αυτή μια πολύ πλούσια πόλη της Μικράς Ασίας, υπήρχε και εκεί εκκλησία του Χριστού, όμως το περιβάλλον, ο πλούτος και τα συμφέροντα της Κοινωνίας, δεν ακούμπησαν την εκκλησία τούτη. Να τι λέγει ο Κύριος προς την εκκλησία της Σμύρνης. «Εξεύρω τα έργα σου και τη θλίψη σου και την πτωχεία σου, είσαι όμως πλούσια». (Αποκάλυψη Β/2: 9). Η Λαοδίκεια ήταν πλούσια στα μάτια των ανθρώπων, αλλά πτωχή στα μάτια του Θεού. Η εκκλησία της Σμύρνης ήταν πτωχή στα μάτια των ανθρώπων, αλλά ήταν πλούσια στα μάτια του Θεού. (βλ. Υ/Γ).
Στην πλούσια, αλλά πτωχή εκκλησία της Λαοδίκειας ο Κύριος δίνει δύο συμβουλές:
«Σε συμβουλεύω να αγοράσεις παρ’ Εμού». Τι να αγοράσει; πουλάει ο Κύριος τις ευλογίες του, δεν τις προσφέρει δωρεάν; Όχι. Όλα έχουν ένα τίμημα και το τίμημα των ευλογιών του Θεού λέγεται ταπείνωση, λέγεται αναγνώριση της αναξιότητας του ανθρώπου, λέγεται άδειασμα καρδιάς για να την γεμίσει Εκείνος με άλλα πράγματα, με άλλες επιδιώξεις. Πώς να το καταλάβει αυτό ο Χριστιανός της Λαοδίκειας, πώς να το καταλάβει ο θρησκευόμενος άνθρωπος της εποχής μας, εκείνος που νομίζει ότι η τυπολατρική του θρησκεία θα τον οδηγήσει στον ουρανό. Τούτο το τίμημα είναι βαρύ για την υπερήφανη καρδιά του χριστιανού της Λαοδίκειας. Είναι πολύ βαρύ για τον εγωιστή άνθρωπο της εποχής μας, ο οποίος ένα μόνον ξέρει να λέει και να πιστεύει: «πλούσιος είμαι και δεν έχω χρεία ουδενός». Πώς να αναγνωρίσει τούτη η καρδιά ότι είναι πτωχή, ότι είναι γυμνή, ότι είναι νεκρή; Πώς να ζητήσει το Θεός, εξ’ όλης ψυχής και εξ’ όλης της διανοίας της, αφού νομίζει ότι τα έχει όλα και δε στερείται ουδενός; Πόσο ο διάβολος έχει κρύψει την αλήθεια από τους ανθρώπους! Πόσο τεχνίτης είναι ο εχθρός, ώστε να κάνει τον γυμνό να νομίζει ότι είναι ντυμένος!
Ο Θεός τούτη την εκκλησία δεν την εγκαταλείπει, όμως την συμβουλεύει τι πρέπει να κάνει, όσο είναι ακόμα καιρός. : «Σε συμβουλεύω να αγοράσεις από Μένα χρυσάφι, που είναι δοκιμασμένο στη φωτιά, για να πλουτίσεις και ρούχα λευκά για να ντυθείς για να μη φανερωθεί η η ντροπή της γυμνότητάς σου και χρίσε τους οφθαλμούς σου με κολλύριον δια να βλέπεις».
Ο Θεός προτρέπει τον άνθρωπο να αγοράσει χρυσάφι δοκιμασμένο στη φωτιά του ουρανού, όχι υλικό χρυσάφι, γιατί με τα πλούτη τα υλικά αυτού του κόσμου ποτέ καμία ψυχή δε χόρτασε. Θα του δώσει το χρυσάφι του ουρανού, που δε φθείρεται, είναι οι ευλογίες του Θεού. Θα σου δώσει κολλύριο (το Πνεύμα το Άγιο), για να ανοίξουν τα μάτια του και να δει ότι είναι γυμνός. Και όταν πλουτίσει πνευματικά να πάρει από Εκείνον «ιμάτια λευκά για να ενδυθείς». Μόνον ο Θεός μπορεί να ντύσει τον άνθρωπο. Χωρίς το Θεό ο άνθρωπος μένει γυμνός. Πόσες φορές δε συναντάμε ανθρώπους με μεγάλη μόρφωση, με μεγάλη κοινωνική θέση, κι όταν κανείς συζητήσει μαζί τους, βλέπει τα ενδιαφέροντά τους, διαπιστώνει τη γυμνότητα τους. Προσπάθησε ο άνθρωπος ανάμεσα στους αιώνες να ντυθεί με τα έργα του, έφτιαξε πολιτισμό, έφτιαξε θρησκείες, αγωνίστηκε, αλλά δεν τα κατάφερε. Τι τραγική διαπίστωση μετά από τόσο αγώνα αιώνων και πολιτισμού, στις ημέρες μας να είναι ο άνθρωπος πιο γυμνός από κάθε άλλη εποχή. Το εσωτερικό του κενό, η εσωτερική του γύμνια είναι χωρίς προηγούμενο μέσα στην ιστορία του.
Η λεγόμενη χριστιανική εκκλησία της Λαοδίκειας είχε πλούτο, είχε τα πάντα. Ένα μόνον πράγμα την έλειπε, δεν είχε Χριστό, ήταν μια Χριστιανική Εκκλησία, χωρίς Χριστό. Ένας αδελφός έχει δώσει ένα χαρακτηρισμό. «Ψαρόσουπα, χωρίς ψάρι». Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, κεφ. Γ, εδ. 1 - 11 αναφέρεται: Ο Πέτρος και ο Ιωάννης καθώς μπαίνουν στο Ναό, ένας παραλυτικός που ήταν έξω από την πόρτα απλώνει το χέρι του, για να λάβει κάποια νομίσματα. Ο Πέτρος, καθώς τον βλέπει, του λέει: «Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω, αλλ’ ότι έχω τούτο σοι δίδω. Εν των ονόματι του Ιησού Χριστού σήκω και περιπάτει».
Η εκκλησία της εποχής του Χριστού δεν είχε αργύριο και χρυσίο, είχε όμως τη δύναμη να πει: «Σήκω και περιπάτει». Η εκκλησία της Λαοδίκειας, που δεν είναι παρά η εικόνα της εκκλησίας των εσχάτων ημερών, η εκκλησία των ημερών μας δηλαδή, έχει και αργύριο και χρυσίο, όμως δεν έχει τη δύναμη να πει: «σήκω και περιπάτει». Αυτό συμβαίνει γιατί άφησε το Χριστό και προσκόλλησε την καρδιά της στο χρυσάφι, το ασήμι, τη δόξα των ανθρώπων, τα μεγάλα συμφέροντα, που ακούνε στο όνομα: Πολιτική, οικονομία και άλλα.
Και ο Χριστός πού είναι, έφυγε, την εγκατάλειψε; Όχι. Ο Χριστός βρίσκεται απ’ έξω από την εκκλησία Του. Όλοι και όλα είναι μέσα στην εκκλησία εκτός από το Χριστό που βρίσκεται απ’ έξω. Ας φανταστούμε την τραγική εκείνη εκκλησία της Λαοδίκειας, που είναι η εικόνα της εκκλησίας των ημερών μας. Χρυσοί πολυέλεοι, αμύθητα έργα τέχνης, γλυπτά, ζωγραφιστά, άνθρωποι με ακριβά γυαλιστερά ρούχα, με ωραία κουστούμια, με πλούσια χορωδία, με μπάσους με υψίφωνους, με μια απόλυτη σιγουριά ότι έχουν τα πάντα και με πολλά άλλα ακόμα, αλλά χωρίς το Χριστό. Τραγωδία! Χριστιανοί χωρίς Χριστό. Γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, χωρίς ο Χριστός να αγγίξει την καρδιά τους. Την άλλη ημέρα είναι πάλι οι ίδιοι με κάποια κιλά παραπάνω από την πολυφαγία.
Πού πήγε ο Χριστός; Ο Χριστός είναι απ’ έξω από την εκκλησία. Τι κάνει απ’ έξω από την εκκλησία ο Χριστός, μήπως προσπαθεί να παραβιάσει τις πόρτες, για να μπει μέσα, μήπως σκέπτεται να φύγει; Όχι. Στέκεται απ’ έξω και κτυπά την πόρτα. Στέλνει υπομονετικά μηνύματα αγάπης. «Ιδού ίσταμαι εις την θύραν και κρούω, αν τις ακούσει της φωνής μου και ανοίξει τη θύρα, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνίσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού». Πολλά λόγια θα μπορούσε να πει και να γράψει κανείς πάνω σε τούτο το εδάφιο, στο οποίο φαίνεται όλη η αγάπη και το ενδιαφέρον του Θεού για το χαμένο άνθρωπο. Πόσες φορές ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι δεν του λείπει τίποτα, δεν "άκουσε" τους χτύπους του Ιησού έξω από την πόρτα της καρδιάς του. Αρνείται και σήμερα ο άνθρωπος να ανοίξει την πόρτα στο Χριστό, γιατί θεωρεί ότι δεν Τον χρειάζεται, ενώ είναι ο μόνος που του χρειάζεται, γιατί είναι πληγωμένος, τραυματισμένος, γυμνός και έχει ανάγκη από τον "Καλό Σαμαρίτη". Χτυπά και ξανά χτυπά ο Χριστός, αλλά ο άνθρωπος δεν ανοίγει. Ο πολύπαθος "Ιώβ" (κεφ. ΛΓ/33, εδ. 14) αναφέρει: "ο Θεός λαλεί άπαξ και δις, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει".
Τι τραγικό! Ας θυμηθούμε το παράπονο του Ιησού, καθώς προχωρώντας αντίκρισε από μακριά την Ιερουσαλήμ: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον η όρνις τα ορνίθια αυτής υπό τας πτερύγας, και δεν ηθελήσατε» (Λουκάς ΙΓ/13: 34).
Δε θέλει ο άνθρωπος να ταπεινωθεί, δε θέλει να εκζήτηση πραγματικά τον αληθινό Θεό, τον αναστημένο Χριστό μέσα στη ζωή του. Ο διάβολος έρχεται να δώσει έναν άλλο Χριστό, πιο εύκολο, κοσμικό, προσαρμοσμένο στα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, ένα Χριστό που τα δέχεται όλα και τα συγχωρεί όλα, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην αισθανθεί το κενό μέσα του, ώστε να μην Τον γνωρίσει πραγματικά και Τον εκζήτησει μέσα στη ζωή του. Όμως ό,τι δεν είναι από Εκείνον, ό,τι είναι ανθρώπινο, πλαστό, θα καταρρεύσει. Πόσο συνταρακτικά είναι τα γεγονότα που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες μας! Ένας ολόκληρος ανθρώπινος πολιτισμός χωρίς το Θεό έχει ήδη καταρρεύσει. Πόση γύμνια, πόση τραγικότητα! Ό,τι δεν είναι από το Πνεύμα του Θεού, ό,τι δεν έχει τη "σφραγίδα" του Ιησού Χριστού, ό,τι στηρίζεται στο «επλούτησα και δεν έχω χρεία ουδενός» αποδεικνύεται για άλλη μια φορά στις ημέρες μας πόσο είναι γυμνό, νεκρό, ταλαίπωρο, ελεεινό.
Η εκκλησία της Λαοδίκειας ήταν μια κοσμική εκκλησία που απέβλεπε στον δοξασμό του ανθρώπου. Η πλούσια θρησκευτική της δραστηριότητα προορίζονταν να ικανοποιεί τη σάρκα, το "εγώ" τον άνθρωπο. Στην ουσία καμία πραγματική αγάπη για το Χριστό δεν υπήρχε, αντίθετα υπήρξε περιφρόνηση και απαξίωση του λόγου Του, ενώ αναζητούσε με κάθε τρόπο την επιδοκιμασίας και την εύνοιας του κόσμου.
Ευχή και προσευχή όλων μας ας είναι μέσα από τις κοσμικές εκκλησίες και μέσα από τούτα τα συνταρακτικά γεγονότα που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας ο Θεός να βγάλει ψυχές που είναι "εγκλωβισμένες" μέσα στην άγνοια και το φόβο. Ψυχές που έχουν ειλικρινή εκζήτηση και φόβο (σεβασμό) Θεού μέσα τους. Ο Προφήτης Ωσηέ αναφέρει ποιο είναι το παράπονο του Θεού: "Ο λαός μου αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης" (Ωσηέ Δ/4: 6). Ο άνθρωπος που τόσα πολλά γνωρίζει στην εποχή μας, χάνεται από έλλειψη γνώσης για την την αλήθεια του Ευαγγελίου, για το Πρόσωπο του Χριστού, για το Σωτήριο Έργο του Σταυρού. ---
---Υ/Γ : Σχετική μελέτη για την εκκλησία της Σμύρνης έχει δημοσιευθεί στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com στις 06-09-17.---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου