Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΣΑ: Ένα λαμπρό ξεκίνημα - ένα άδοξο τέλος.

       Βιβλίον "Β'  ΧΡΟΝΙΚΩΝ,  κεφ. ΙΔ/14 .

1 ΚΑΙ ο Αβιά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του, και τον έθαψαν στην πόλη τού Δαβίδ και αντ' αυτού βασίλευσε ο Ασά, ο γιος του. Στις ημέρες του η γη ησύχασε δέκα χρόνια. 
2 Και ο Ασά έκανε το καλό και το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του 
3 επειδή, αφαίρεσε τα θυσιαστήρια των ξένων θεών, και τους ψηλούς τόπους, και κατασύντριψε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση 
4 και είπε στον Ιούδα να εκζητούν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, και να εκτελούν τους νόμους και τις εντολές. 
5 Ακόμα, αφαίρεσε τους ψηλούς τόπους, και τα είδωλα από όλες τις πόλεις τού Ιούδα και το βασίλειο ησύχασε μπροστά του. 
6 Και οικοδόμησε οχυρές πόλεις στη γη τού Ιούδα επειδή η γη είχε ησυχάσει, και δεν υπήρχε σ' αυτόν πόλεμος στα χρόνια εκείνα, για τον λόγο ότι ο Κύριος του είχε δώσει ανάπαυση. 
7 Γι' αυτό, είπε στον Ιούδα: Ας οικοδομήσουμε αυτές τις πόλεις, και ας κάνουμε γύρω τους τείχη, και πύργους, πύλες, και μοχλούς, εφόσον είμαστε κύριοι της γης, επειδή εκζητήσαμε τον Κύριο τον Θεό μας τον εκζητήσαμε, και μας έδωσε ολόγυρα ανάπαυση. Και οικοδόμησαν και ευοδώθηκαν. 
8 Ο Ασά, μάλιστα, είχε στρατό από τον Ιούδα 300.000, που έφερναν επιμήκεις ασπίδες και λόγχες και από τον Βενιαμίν, 280.000, ασπιδοφόρους και τοξότες όλοι αυτοί ήσαν ισχυροί με δύναμη. 
9 Και εναντίον τους βγήκε ο Αιθίοπας, ο Ζερά, με 1.000.000 στρατό, και με 300 άμαξες, και ήρθε μέχρι τη Μαρησά. 
10 Και ο Ασά βγήκε εναντίον του, και παρατάχθηκαν σε μάχη στη φάραγγα Σεφαθά, κοντά στη Μαρησά. 
11 Και ο Ασά βόησε στον Κύριο τον Θεό του, και είπε: Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησέ μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον σου. 
12 Και ο Κύριος πάταξε τους Αιθίοπες μπροστά στον Ασά, και μπροστά στον Ιούδa και οι Αιθίοπες έφυγαν. 
13 Και ο Ασά και ο λαός μαζί του τους καταδίωξαν μέχρι τα Γέραρα και έπεσαν από τους Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε δεν μπορούσαν πλέον να συνέλθουν επειδή, συντρίφτηκαν μπροστά στον Κύριο, και μπροστά στον στρατό του και πήραν λάφυρα πολλά, σε υπερβολικό βαθμό. 
14 Και πάταξαν τις πόλεις ολόγυρα από τα Γέραρα επειδή, ο φόβος τού Κυρίου έπεσε επάνω τους και λαφυραγώγησαν όλες τις πόλεις επειδή, μέσα σ' αυτές υπήρχαν πολλά λάφυρα. 
15 Ακόμα, πάταξαν και τις επαύλεις των ποιμνίων, και πήραν πολλά πρόβατα και καμήλες, και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ.

       Βιβλίον  "ΧΡΟΝΙΚΩΝ Β΄",  κεφ. ΙΕ/15,

1 ΤΟΤΕ, ήρθε το Πνεύμα τού Θεού επάνω στον Αζαρία, τον γιο τού Ωδήδ 
2 και βγήκε σε συνάντηση του Ασά, και του είπε: Ακούστε με, Ασά, και ολόκληρος ο Ιούδας και ο Βενιαμίν: Ο Κύριος είναι με σας, όταν εσείς είστε μ' αυτόν και αν τον εκζητάτε, θα βρεθεί σε σας αν, όμως, τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει 
3 πολύ καιρό μεν ο Ισραήλ στάθηκε χωρίς τον αληθινό Θεό, και χωρίς ιερέα που να διδάσκει, και χωρίς νόμο 
4 όταν, όμως, στη στενοχώρια τους γύρισαν στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, και τον εκζήτησαν, βρέθηκε σ' αυτούς 
5 και στους καιρούς εκείνους δεν υπήρχε ειρήνη στον εξερχόμενο, και στον εισερχόμενο, αλλ' υπήρχαν μεγάλες ταραχές επάνω σε όλους τους κατοίκους των τόπων 
6 και φθειρόταν έθνος από έθνος, και πόλη από πόλη επειδή, ο Θεός τούς κατέθλιβε με κάθε στενοχώρια 
7 εσείς, όμως, ενδυναμώνεστε, και ας μη είναι χαλαρωμένα τα χέρια σας επειδή, στο έργο σας θα υπάρξει μισθός. 
8 Και όταν ο Ασά άκουσε αυτά τα λόγια, και την προφητεία τού προφήτη Ωδήδ, ενδυναμώθηκε, και απέβαλε τα βδελύγματα από ολόκληρη τη γη τού Ιούδα και του Βενιαμίν, και από τις πόλεις που πήρε από το βουνό Εφραϊμ, και ανανέωσε το θυσιαστήριο του Κυρίου, που ήταν μπροστά στον πρόναο του Κυρίου. 
9 Και συγκέντρωσε ολόκληρο τον Ιούδα και τον Βενιαμίν, και εκείνους που παροικούσαν κοντά τους, από τον Εφραϊμ και τον Μανασσή, και από τον Συμεών επειδή, πολλοί από τον Ισραήλ προσχώρησαν σ' αυτόν, βλέποντας ότι ο Κύριος ο Θεός του ήταν μαζί του. 
10 Και συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ, κατά τον τρίτο μήνα, του 15ου χρόνου τής βασιλείας τού Ασά. 
11 Και πρόσφεραν στον Κύριο θυσίες, εκείνη την ημέρα, από τα λάφυρα που έφεραν, 700 βόδια, και 7.000 πρόβατα. 
12 Και μπήκαν σε συνθήκη να εκζητήσουν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, από ολόκληρη την καρδιά τους και από ολόκληρη την ψυχή τους 
13 και κάθε ένας που δεν θα εκζητήσει τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, να θανατώνεται, από μικρόν μέχρι μεγάλον, από άνδρα μέχρι γυναίκα. 
14 Και ορκίστηκαν στον Κύριο, με δυνατή φωνή, και με αλαλαγμό, και με σάλπιγγα, και με κεράτινες σάλπιγγες. 
15 Και ολόκληρος ο Ιούδας ευφράνθηκε στον όρκο επειδή, ορκίστηκαν από ολόκληρη την καρδιά τους, και τον εκζήτησαν με ολόκληρη τη θέλησή τους και βρέθηκε σ' αυτούς και ο Κύριος τους έδωσε ανάπαυση ολόγυρα. 
16 Ακόμα και τη Μααχά, τη μητέρα τού βασιλιά Ασά, την απέβαλε από το να είναι βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο στο άλσος και ο Ασά κατέκοψε το είδωλό της, και το σύντριψε και το έκαψε στον χείμαρρο των Κέδρων. 
17 Όμως, οι ψηλοί τόποι δεν αφαιρέθηκαν από τον Ισραήλ εντούτοις, η καρδιά τού Ασά ήταν τέλεια όλες τις ημέρες του. 
18 Και έφερε στον οίκο τού Θεού τα αφιερώματα του πατέρα του, και τα δικά του αφιερώματα, ασήμι, χρυσάφι, και σκεύη. 
19 Και δεν έγινε πόλεμος μέχρι τον 35ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά.

       ΣΧΟΛΙΑ:
      Ο Ασά βασίλευσε  στο νότιο βασίλειο του Ισραήλ, στο βασίλειο του Ιούδα, 40  ολόκληρα χρόνια (917 – 877). Αρχικά βλέπουμε να έχει ένα λαμπρό πνευματικό ξεκίνημα, βλέπουμε να είναι ευσεβής, να έχει φόβο Θεού,  «να στηρίζεται επί τον Κύριον»,  να υπηρετεί τον Κύριο με ζήλο, να  έχει θάρρος και αυτοπεποίθηση. Η θερμή πίστη του τον οδηγεί  σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις.  Κατήργησε τα ξένα θυσιαστήρια, γκρέμισε τους ξένους θεούς, κατέστρεψε τους υψηλούς τόπους, τα αγάλματα, κατέκοψε τα άλση, απομάκρυνε όλους αυτούς τους Σοδομίτες. Ακόμα  δε δίστασε και τη μητέρα του να αποβάλει από βασίλισσα, επειδή έκανε ένα είδωλο.  Επίσης οργάνωσε  έναν άριστο στρατό   580.000 ανδρών και οχύρωσε τις πόλεις του βασιλείου του από επιθέσεις ξένων ειδωλολατρικών λαών.

    Ο Ασά μέσα από το μεγάλο ζήλο του για τα πράγματα του Θεού επέφερε μια πνευματική αναζωπύρωση στο βασίλειο του Ιούδα (νότιο βασίλειο), και πρόσταξε το λαό του να κάνουν το θέλημα του Κυρίου, του Θεού των προγόνων τους και να εφαρμόζουν το Νόμο και τις εντολές του. Επωφελούμενος την ειρήνη και την ανάπαυση που τους χάρισε ο Κύριος, προέβη σε πολλά ειρηνικά έργα: «Είπε στο λαό του Ιούδα: Ας κάνουμε επισκευές σ’ αυτές τις πόλεις και ας κτίσουμε γύρω τους τείχη και πύργους με πόρτες και αμπάρες. Τώρα πια εμείς είμαστε κύριοι της χώρας, γιατί κάναμε το θέλημα του Κυρίου του Θεού μας κι Εκείνος μας εξασφάλισε ησυχία από παντού». Το γεγονός ότι βαδίζουμε αρμονικά με τον Κύριο δε σημαίνει ότι θα πάνε όλα καλά στη ζωή μας και δε θ’ αντιμετωπίσουμε προβλήματα. Και πράγματι δεν άργησε να έρθει η δοκιμασία.

       Ενώ για δέκα σχεδόν χρόνια είχε υπάρξει ειρήνη με τους γύρω λαούς, ξαφνικά έφτασαν πολύ άσχημα νέα. Στρατός Αιγυπτιακός με αρχηγό τον Ζερά αποτελούμενος από 1.000.000 στρατιωτών είχε εισβάλει από το νότιο τμήμα του βασιλείου και απείχε 100 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ.

    Ο βασιλιάς Ασά, ο πιστός αυτός άνθρωπος του Θεού, μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, πριν κάνει ο,τιδήποτε, για να αντιμετωπίσει τον εχθρό, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και ζήτησε βοήθεια από το Θεό. Λίγα λόγια είπε, αλλά με πολύ μεγάλο νόημα, που έδειχναν το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο. Είπε λοιπόν προσευχόμενος προς το Θεό: «Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη βοήθησε μας, Κύριε Θεέ μας επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά Σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μας, ας μη υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου» (Β' Χρονικών ΙΔ/14: 11).

    Με την προσευχή αυτή ο Ασά δέχεται την παντοδυναμία του Θεού. Δέχεται ότι ο Θεός μπορεί να βοηθήσει, αυτούς που έχουν πολύ δύναμη, αλλά και αυτούς που δεν έχουν δύναμη. Άλλωστε «τι είναι αδύνατον εις τον Κύριο;» (Λουκάς Α/1: 37). Έτσι λοιπόν ζητάει από το Θεό να τον βοηθήσει. Δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά στηρίζεται αποκλειστικά στον Κύριο. Μπροστά σε μια τέτοια πίστη, μπροστά σε μια τόσο θερμή προσευχή, από την ώρα που ανέθεσε το πρόβλημά του στον Κύριο, η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει ότι "ο Κύριος είναι βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι" (Ψαλμός ΜΣ/46: 1). Είναι Θεός ακούων προσευχήν (Ψαλμός ΞΕ/65: 2).

    Ο Θεός έβαλε πνεύμα πανικού στους εχθρούς τους και οι Αιθίοπες ετράπησαν σε φυγή. Τη μάχη την έδωσε ο Θεός για το λαό Του και τα στρατεύματα του εχθρού κατασυντρίφτηκαν. Μια τέτοια προσευχή είναι πρόκληση για το Θεό. «Ας μην υπερισχύσει άνθρωπος εναντίον Σου». Δε λέει εναντίον μας, γιατί έχει κάνει το πρόβλημά του πρόβλημα του Θεού. Η απάντηση του Θεού στην προσευχή του Ασά ήταν άμεση. Ο στρατός του Ασά τους κατεδίωξε μέχρι τα Γέραρα και σκοτώθηκαν Αιθίοπες τόσοι πολλοί, ώστε ήταν αδύνατο πια οι υπόλοιποι να ανασυγκροτηθούν. Αυτή η μεγάλη στρατιωτική δύναμη είχε συντριφτεί από τον Κύριο. Χτύπησαν όλες τις πόλεις γύρω από τα Γέραρα, γιατί ο τρόμος του Κυρίου είχε πέσει βαρύς επάνω τους. Ο στρατός του Ιούδα τις λεηλάτησε όλες, γιατί υπήρχαν πολλά λάφυρα σ’ αυτές. Αυτά είναι τα αποτελέσματα στη ζωή για εκείνη την ψυχή που εμπιστεύεται τον Κύριο. 

    Στην ψυχή που παίρνει το πρόβλημά της και το φέρνει μπροστά στο Θεό, με προσευχή, με πίστη, με απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον. Πόσο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός άλλου βασιλιά του Εζεκία. Όταν έλαβε μια απειλητική επιστολή από τον Ραβ-σάκη, στρατηγό του βασιλιά της Ασσυρίας,  ο Εζεκίας, έφερε την επιστολή μπροστά στον Κύριο (Β' Βασιλέων  ΙΘ/19: 14). Την έφερε για να την διαβάσει ο Κύριος και να αποφασίσει Αυτός τι να κάνει, γιατί ο Εζεκίας ήταν ανήμπορος.

    Ψυχή, φέρε το πρόβλημά σου στον Κύριο να το διαβάσει και "έλπιζε επ’ Αυτόν και Αυτός θέλει ενεργήσει" (Ψαλμός ΛΖ/37: 5). Τη θριαμβευτική αυτή νίκη έρχεται να ερμηνεύσει ο προφήτης Ανανί δια του πνεύματος του Θεού στον Ασά με τα εξής λόγια : «Οι Αιθίοπες και οι Λύβιοι δεν ήταν στράτευμα μέγα, μετά πολυάριθμων αμαξών και ίππων; Επειδή όμως επιστηρίχθης εις τον Κύριον, παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα στου» (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 8).

    Απ’ όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι από την ώρα που θα αναθέσουμε κάποια υπόθεσή μας στο Θεό, δε σημαίνει ότι από εκείνη τη στιγμή "θα σταυρώσουμε τα χέρια" και θα περιμένουμε. Όχι αντίθετα θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που θα έχουμε στη διάθεσή μας και ο Θεός θα τα ευλογήσει και θα μας δώσει τη νίκη, αν αυτή βέβαια είναι σύμφωνη με το θέλημά Του και είναι για την οικοδομή μας. Όταν ο Ασά πληροφορήθηκε την επίθεση του εχθρού δεν είπε: Αφού θα στηρίζομαι στον Κύριο, επομένως δεν χρειάζεται να παρατάξω το στράτευμά μου απέναντι στον εχθρό. Σε κάθε περίπτωση εμείς πάντοτε θα κάνουμε εκείνο που μπορούμε να κάνουμε και ο Θεός θα το ευλογήσει και θα κάνει όλα εκείνα που είναι πέρα από τις δικές μας δυνάμεις.

     Άραγε τι ακριβώς σημαίνει: «Επιστηρίζομαι επί τον Κύριον». Σημαίνει μήπως ότι στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, αλλά και στη δύναμη του Θεού; Ασφαλώς όχι. Ο άνθρωπος του Θεού, ο Ασά, με την προσευχή που έκανε δείχνει καθαρά ότι δε στηρίζεται στη δύναμη του στρατού του, αντίθετα θεωρεί ότι ο στρατός δεν είναι απαραίτητος παράγοντας για τη νίκη, διότι λέει ότι ο Θεός δύναται να βοηθήσει και αυτούς που δεν έχουν καμία δύναμη. Ο Θεός είναι έτοιμος να επέμβει και να δώσει θαυμαστή και ασύλληπτη λύση σε ένα πρόβλημά μας, είτε εμείς διαθέτουμε κάποιες δυνάμεις, για να το αντιμετωπίσουμε, είτε δε διαθέτουμε.

    Στη μάχη που αναφέρουμε ο Ασά παραμέρισε τις δικές του δυνάμεις, τις θεώρησε, ως μηδαμινές και ζήτησε και στηρίχτηκε στο Θεό, που αποτελεί τη μόνη ασφαλή λύση. Μετά από αυτή τη ζωντανή επέμβαση του Θεού η μάχη κερδίστηκε. Η ειρήνη επανήλθε και πάλι στο βασίλειο του Ιούδα. Ο Ασά εισήλθε σε συνθήκη με τον Κύριο, αυτός και ο λαός του ύστερα από την προτροπή ενός προφήτη του Θεού, του Αζαρία, που είπε : Άκουσέ με Ασά, του είπε εσύ και όλος ο λαός των φυλών Ιούδα και Βενιαμίν. Ο Κύριος είναι μαζί σας, όταν κι εσείς είστε μαζί του. Αν τον αναζητάτε θα τον βρίσκετε, αν όμως τον εγκαταλείψετε θα σας εγκαταλείψει. (ΙΕ/15 :2). Συμφώνησαν να λατρεύουν τον Κύριο, το Θεό των προγόνων τους, με όλη την καρδιά και την ψυχή τους. Οποιοσδήποτε, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, που δεν θα λάτρευε τον Κύριο, το Θεό του Ισραήλ, θα θανατωνόταν. Ορκίστηκαν κιόλας στον Κύριο με δυνατές φωνές, με κραυγές και σάλπιγγες και με κέρατα κριαριών. Όλος ο λαός του Ιούδα χαίρονταν για τον όρκο τους αυτό, που τον είχαν δώσει μ’ όλη τους την καρδιά (Β' Χρονικών  ΙΕ/15: 12-15).

    Μέχρις του σημείου αυτού ο Ασά βαθμολογείται με "άριστα"! Ενεργεί σαν ένας πιστός βασιλιάς, σαν ένας άνθρωπος που έχει βαθιά και ακλόνητη πίστη στο Θεό.

    Όμως καθώς τα χρόνια περνούν, παρατηρώντας κανείς την πνευματική πορεία του ανθρώπου αυτού, με το τόσο λαμπρό και εντυπωσιακό ξεκίνημα, θα λέγαμε ότι η σχέση του με το Θεό ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία. Αντί να γίνεται όλο και πιο "θερμός", γίνεται πιο "χαλαρός" με τα πράγματα του Θεού. Αντί να γίνεται «έτι άγιος» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 11), θα δούμε παρακάτω ότι ζει μια συμβιβασμένη ζωή αρκετά μακριά από το θέλημα του Θεού, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι μέσα στο θέλημα του Θεού. Είναι αυτή μια αρνητική κατάσταση, που πολλές φορές συναντάται μέσα στην πνευματική ζωή χριστιανών ανθρώπων. Ενώ ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό, με πολλή όρεξη την πνευματική τους πορεία, στη συνέχεια γίνονται χαλαροί, ενώ ταυτόχρονα νομίζουν ότι ο Θεός ευαρεστείται στην στάση τους αυτή και ότι είναι σωστοί απέναντι στα πράγματα του Θεού. Πολλές φορές μάλιστα νομίζουν ότι ο Θεός είναι μαζί τους, όπως ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση του Σαμψών, ο οποίος δε γνώριζε ότι ο Θεός εξαιτίας της άστατης ζωής του και της κακής συμπεριφοράς του είχε απομακρυνθεί από κοντά του (Κριτές ΙΣ/16: 20).

    Ας μελετήσουμε το επόμενο κεφάλαιο 

    βιβλίο. Β' Χρονικών , κεφ. ΙΣ/16.

   

1 Στον 36ο χρόνο τής βασιλείας τού Ασά, ο Βαασά, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, ανέβηκε ενάντια στον Ιούδα, και οικοδόμησε τη Ραμά, για να μη αφήνει κανέναν να βγαίνει ούτε να μπαίνει προς τον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα. 
2 Τότε, ο Ασά έβγαλε το ασήμι και το χρυσάφι από τους θησαυρούς τού οίκου τού Κυρίου, και του παλατιού τού βασιλιά, και τα έστειλε στον Βεν-αδάδ, τον βασιλιά τής Συρίας, που κατοικούσε στη Δαμασκό, λέγοντας: 
3 Ας γίνει συνθήκη ανάμεσα σε μένα και σε σένα, όπως υπήρχε και ανάμεσα στον πατέρα μου και τον πατέρα σου δες, σου έστειλα ασήμι και χρυσάφι πήγαινε, διάλυσε τη συνθήκη σου, που έχεις με τον Βαασά, τον βασιλιά τού Ισραήλ, για να αναχωρήσει από μένα. 
4 Και ο Βεν-αδάδ εισάκουσε τον βασιλιά Ασά, και έστειλε τους αρχηγούς των δυνάμεών του ενάντια στις πόλεις τού Ισραήλ και πάταξαν την Ιιών, και τη Δαν, και την Αβέλ-μαϊμ, και όλες τις αποθήκες των πόλεων του Νεφθαλί. 
5 Και καθώς ο Βαασά το άκουσε, σταμάτησε να οικοδομεί τη Ραμά, και εγκατέλειψε το έργο του. 
6 Και ο βασιλιάς Ασά παρέλαβε ολόκληρο τον Ιούδα, και σήκωσαν τις πέτρες τής Ραμά, και τα ξύλα της, με τα οποία οικοδομούσε ο Βαασά και μ' αυτά οικοδόμησε τη Γαβαά και τη Μισπά. 
7 Και κατά τον καιρό εκείνο, ο Ανανί, ο βλέπων, ήρθε στον Ασά, τον βασιλιά τού Ιούδα, και του είπε: Επειδή, στηρίχθηκες επάνω στον βασιλιά τής Συρίας, και δεν στηρίχθηκες επάνω στον Κύριο τον Θεό σου, γι' αυτό ο στρατός τού βασιλιά τής Συρίας ξέφυγε από το χέρι σο 
8 οι Αιθίοπες και οι Λίβυοι δεν ήσαν μεγάλος στρατός, με πολυάριθμες άμαξες και καβαλάρηδες; Επειδή, όμως, στηρίχθηκες στον Κύριο, τους παρέδωσε στο χέρι σου 
9 δεδομένου ότι, τα μάτια τού Κυρίου περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, για να φανεί δυνατός σε όσους έχουν την καρδιά τους τέλεια προς αυτόν σε τούτο έπραξες με αφροσύνη γι' αυτό, στο εξής θα έχεις πολέμους. 
10 Και ο Ασά οργίστηκε ενάντια στον βλέποντα, και τον έβαλε σε φυλακή επειδή, για το πράγμα αυτό αγανάκτησε εναντίον του. Και ο Ασά κατέθλιψε μερικούς από τον λαό κατά τον καιρό εκείνο. 
11 Και δέστε, οι πράξεις τού Ασά, οι πρώτες και οι τελευταίες, δέστε, είναι γραμμένες στο βιβλίο των βασιλιάδων τού Ιούδα και του Ισραήλ. 
12 Και ο Ασά αρρώστησε στα πόδια του στον 39ο χρόνο τής βασιλείας του, μέχρις ότου η αρρώστια του έγινε πολύ μεγάλη όμως, ούτε στην αρρώστια του εκζήτησε τον Κύριο, αλλά τους γιατρούς. 
13 Και ο Ασά κοιμήθηκε μαζί με τους πατέρες του και πέθανε τον 41ο χρόνο τής βασιλείας του. 
14 Και τον έθαψαν στον τάφο του, που είχε σκάψει για τον εαυτό του στην πόλη τού Δαβίδ, και τον έβαλαν επάνω σε κρεβάτι γεμάτο από ευωδία και διάφορα μυρεψικά αρώματα και του έκαναν μια υπερβολικά μεγάλη καύση.

      ΣΧΟΛΙΑ :

    Ο Θεός είχε ήδη δώσει εντολή όλοι οι Ισραηλίτες να τελούν τις εθνικές τους γιορτές στις ίδιες ημερομηνίες και στον ίδιο τόπο την Ιερουσαλήμ. Να είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού. Ένας όμως βασιλιάς του βόρειου βασιλείου ήθελε να αποκόψει τους υπηκόους του από το να μεταβαίνουν στην Ιερουσαλήμ, η οποία ανήκε στο νότιο βασίλειο. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «το τριακοστό έκτο έτος της βασιλείας του Ασά, ο Βασά, βασιλιάς του Ισραήλ (βόρειο βασίλειο) πήγε να πολεμήσει τον Ιούδα και οχύρωσε τη Ραμά, για να εμποδίσει το βασιλιά Ασά και τους κατοίκους του Ιούδα να κυκλοφορούν ελεύθερα από την πλευρά αυτή» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 1).

    Πάλι μια νέα μάχη αρχίζει, ένας νέος κίνδυνος, αυτή τη φορά από το βασίλειο του Ισραήλ, η οποία συνέβη 20 χρόνια μετά. Ένας κίνδυνος πολύ κατώτερος από τον προηγούμενο. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση ο Ασά, αντί να έρθει ενώπιον του Θεού, όπως είχε κάνει προηγουμένως, αγνοεί το Θεό και προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά του με ανθρώπινα μέσα.

    Για το σκοπό αυτό σπεύδει να βρει το βασιλιά της Συρίας, το Βεναδάδ και με διπλωματικό τρόπο κατόρθωσε μυστικά να τον εξαγοράσει με χρήματα, έτσι ώστε να διακόψει τη συμφωνία φιλίας που είχε συνάψει και να τον στρέψει εναντίον των αδελφών του, εναντίον του Βαασά βασιλιά του βόρειου Ισραήλ και να σταματήσει την οικοδόμηση της Ραμά. Αυτό και έγινε. Ο λαός του Θεού είχε χωριστεί εξαιτίας της αμαρτίας του Σολομώντος σε δύο κρατίδια (Α'  Βασιλέων ΙΑ/11: 9-13). Στο βόρειο βασίλειο με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια όπου κατοικούσαν οι 10 φυλές και στο νότιο βασίλειο, στο οποίο κατοικούσαν δύο φυλές του Ιούδα και Βενιαμίν, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Στην κατάσταση αυτή έφτασαν να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου και με άνομα μέσα να προσπαθεί ο καθένας από τους δύο να προσεταιριστεί τις δυνάμεις στρατευμάτων που δε γνώρισαν τον Θεό, που είναι Σύριοι, που στρέφονται εναντίον του αληθινού Θεού και μέσα σε όλα αυτά να αγνοείται παντελώς ο Θεός και το θέλημά Του.

     Κατάντησαν να συμπεριφέρεται ο λαός του Θεού ως να μην υπάρχει ο ζωντανός Θεός, ο οποίος «δια κραταιάς χειρός» (Έξοδος ΙΓ/13: 3), τον είχε βγάλει μέσα από την σκλαβιά της Αιγύπτου. Δε νομίζω να υπάρχει κατώτερο σκαλοπάτι ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης, για να κατέβει παρακάτω ο λαός του Θεού, μια εκκλησία, ένας πιστός άνθρωπος.

   Τις ενέργειες αυτές του Ασά, παρά το γεγονός ότι είχαν ασφαλή έκβαση, ο Θεός δια του προφήτη Του Ανανί τις χαρακτήρισε αφροσύνη και του φανέρωσε ότι με τον τρόπο που ενήργησε, στηριζόμενος σε ανθρώπινα μέσα και όχι στο Θεό, όπως είχε κάνε με την περίπτωση των Αιθιόπων και των Λίβυων 20 χρόνια πριν, του προξένησαν διπλή ζημιά :

1/ Ο Θεός είχε στα σχέδιά του να παραδώσει στα χέρια του ολόκληρο το στράτευμα του Σύρου βασιλιά, που ήταν σύμμαχος με το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ.

2/ Τις σχέσεις του με τον Βαασά, βασιλιά του Ισραήλ, θα τις μετέτρεπε σε ειρηνικές, ενώ τώρα θα έχει συνεχώς πολέμους μαζί του.

    Τι έπρεπε να κάνει ο Ασά και κατ’ επέκτασιν ο κάθε πιστός άνθρωπος και δεν το έκανε;

1/ Δεν έπρεπε να τρομοκρατηθεί από τη συμμαχία του βορείου βασιλείου του Ισραήλ με τη Συρία, αλλά να κρατήσει την πρώτη πίστη του και να εμπιστευτεί το Θεό. Σε Αυτόν που μπορεί να βοηθήσει εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη.

2/ Να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις που είχε στη διάθεσή του, αφού πρώτα θα είχε στηριχθεί στον Κύριο, ο οποίος θα τις ευλογούσε.

3/ Με μια επίσημη προσευχή καρδιά να επικαλεστεί το όνομα του ζωντανού, του αληθινού, του αιώνιου, του μοναδικού Θεού και να αναθέσει σ’ Αυτόν το πρόβλημά του. 
     Όλα αυτά δεν τα έκανε ο Ασά, γιατί είχε "ξεχάσει" το Θεό στη ζωή του. Αγνόησε το Θεό, εξαγόρασε τον ειδωλολάτρη βασιλιά της Συρίας, δίνοντας μάλιστα από τις εισφορές που οι πιστοί έδιναν στο ναό του Σολομώντα. Να πώς εμποδίζουμε το Θεό στη ζωή μας να επέμβει.

     Ο Ασά νίκησε σ’ αυτή την περίπτωση, αλλά μόνον φαινομενικά, στην πραγματικότητα ζημιώθηκε με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ο Θεός είχε τη δική Του λύση και είναι βέβαιο ότι θα συνέβαινε και πάλι αυτό που είχε συμβεί την προηγούμενη φορά, εάν θα είχε στηριχτεί σ’ Αυτόν. Άλλωστε «οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουν όλη τη γη, για να δειχθεί δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς Αυτόν». (Β' Xρονικών  ΙΣ/16: 9). Η κρίση του Θεού ήταν: «… έπραξες απερίσκεπτα, γι’ αυτό από δω και πέρα θα έχεις πολέμους» (Β'  Χρονικών  ΙΣ/16: 7-9).     

     Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Ασά, αντί να ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού, οργίστηκε ενάντια στον προφήτη του Θεού, τον έστειλε στη φυλακή και έθλιψε και μερικούς που ήταν μαζί με τον προφήτη (Β' Χρονικών ΙΣ/16: 10). Και τώρα αρχίζει η παιδεία του Θεού επάνω στον Ασά. Επιτρέπει ο Θεός να τον πιάσει μια αρρώστια στα πόδια του, που με τον καιρό έγινε πολύ επώδυνη, προφανώς για να τον αφυπνίσει πνευματικά. «Όταν μας τιμωρεί μας σωφρονίζει ο Κύριος, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί τον κόσμο» (Α΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 29-32). Όμως ο Ασά, παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, αντί να προβληματιστεί, έγινε πιο σκληρός απέναντι στο Θεό, δε μετανόησε, δεν κατέφυγε στον Κύριο, ούτε τούτη τη δύσκολη ώρα. 

    Μέχρι την τελευταία ώρα της ζωής του εμπιστεύτηκε την επιστήμη, τους γιατρούς, αγνόησε παντελώς τον Κύριο και το αποτέλεσμα; Πέθανε άδοξα μέσα σε φρικτούς πόνους, χωρίς να μετανοήσει, χωρίς να επικαλεστεί το έλεος και την αγάπη του Θεού, ο οποίος τόσο δυνατός είχε φανεί μέσα στη ζωή του και μέσα στη ζωή του λαού του.

    Ο Ασά, ένας βασιλιάς, ένας άνθρωπος που ξεκίνησε υπέροχα, προχώρησε λαμπρά, συνέχισε όμως σαρκικά, επιπόλαια και νίκησε μεν, αλλά στην ουσία νικήθηκε. Μάλιστα δε όταν δέχτηκε τον έλεγχο του Θεού, απέρριψε την παιδεία του Κυρίου (Παροιμίες Γ/3: 11), με ολέθριες συνέπειες γι' αυτόν.

    Ο Λόγος του Θεού πάντως μας συμβουλεύει: «όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων» (Α' Κορινθίους  Ι/10: 11) και επίσης μας υπενθυμίζει:

   -- «εκείνος  που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους, αυτός θα σωθεί» (Ματθαίος ΚΔ/24: 13),

 -- «επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης» (Εβραίους Γ/3: 14). ---

Βιβλίο ΑΡΙΘΜΩΝ Κεφ. ΙΓ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ

(ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ).

Βιβλίο "ΑΡΙΘΜΩΝ",  κεφ.  ΙΓ/13. 

1 και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: 

2 Στείλε άνδρες, για να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν, που εγώ δίνω στους γιους Ισραήλ θα στείλετε από έναν άνδρα από κάθε φυλή των πατέρων τους, κάθε έναν απ' αυτούς αρχηγόν. 

3 Και ο Μωυσής τούς έστειλε με προσταγή τού Κυρίου, από την έρημο Φαράν. Όλοι αυτοί οι άνδρες ήσαν αρχηγοί των γιων Ισραήλ. 

4 Και τούτα ήσαν τα ονόματά τους: Από τη φυλή Ρουβήν, ο Σαμμουά, ο γιος τού Σακχού 

5 από τη φυλή Συμεών, ο Σαφάτ, ο γιος τού Χορρί 

6 από τη φυλή Ιούδα, ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή 

7 από τη φυλή Ισσάχαρ, ο Ιγάλ, ο γιος τού Ιωσήφ 

8 από τη φυλή Εφραϊμ, ο Αυσή, ο γιος τού Ναυή 

9 από τη φυλή Βενιαμίν, ο Φαλτί, ο γιος τού Ραφού 

10 από τη φυλή Ζαβουλών, ο Γαδιήλ, ο γιος τού Σουδί 

11 από τη φυλή Ιωσήφ, από τη φυλή Μανασσή, ο Γαδδί, ο γιος τού Σουσί 

12 από τη φυλή Δαν, ο Αμμιήλ, ο γιος τού Γεμαλί 

13 από τη φυλή Ασήρ, ο Σεθούρ, ο γιος τού Μιχαήλ 

14 από τη φυλή Νεφθαλί, ο Νααβί, ο γιος τού Βαυσί 

15 από τη φυλή Γαδ, ο Γεουήλ, ο γιος τού Μαχί. 

16 Αυτά είναι τα ονόματα των ανδρών, που ο Μωυσής έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη και ο Μωυσής επονόμασε τον Αυσή, τον γιο τού Ναυή, Ιησού. 

17 Και ο Μωυσής τούς έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν και τους είπε: Ανεβείτε από τούτο το μέρος το μεσημβρινό, και θα ανεβείτε στο βουνό 

18 και θα θεωρήσετε τη γη, πώς είναι, και τον λαό που κατοικεί σ' αυτή, αν είναι δυνατός ή αδύνατος, λίγοι ή πολλο 

19 και πώς είναι η γη στην οποία αυτοί κατοικούν, είναι καλή ή κακή και πώς είναι οι πόλεις, που αυτοί κατοικούν, ατείχιστες ή περιτειχισμένες 

20 και πώς είναι η γη, είναι γόνιμη ή άγονη, αν υπάρχουν σ' αυτή δέντρα ή όχι και γίνεστε ανδρείοι, και φέρτε από τους καρπούς τής γης. Και οι ημέρες ήσαν οι ημέρες των πρώτων σταφυλιών. 

21 Και αφού ανέβηκαν, κατασκόπευσαν τη γη, από την έρημο Σιν, μέχρι τη Ρεώβ, προς την είσοδο Αιμάθ. 

22 Και ανέβηκαν προς το μεσημβρινό, και ήρθαν μέχρι τη Χεβρών, όπου ήσαν ο Αχιμάν, ο Σεσαϊ, και ο Θαλμαϊ, οι γιοι τού Ανάκ. (Και η Χεβρών χτίστηκε επτά χρόνια πριν από την Τάνη τής Αιγύπτου). 

23 Και ήρθαν μέχρι τη φάραγγα Εσχώλ, και έκοψαν από εκεί ένα κλήμα αμπέλου, μαζί με ένα τσαμπί σταφύλι, και το βάσταζαν δύο επάνω σε ξύλο έφεραν ακόμα και ρόδια και σύκα. 

24 Ο τόπος εκείνος ονομάστηκε φάραγγα Εσχώλ, εξαιτίας τού τσαμπιού, που έκοψαν από εκεί οι γιοι Ισραήλ. 

25 Και επέστρεψαν, αφού κατασκόπευσαν τη γη, μετά από 40 ημέρες. 

26 Και αφού πορεύτηκαν, ήρθαν στον Μωυσή, και στον Ααρών, και σε ολόκληρη τη συναγωγή των γιων Ισραήλ, στην έρημο Φαράν, στην Κάδης και έφεραν απόκριση σ' αυτούς, και σε ολόκληρη τη συναγωγή, και τους έδειξαν τον καρπό τής γης. 

27 Και ανήγγειλαν στον Μωυσή, και είπαν: Ήρθαμε στη γη, στην οποία μας έστειλες, και είναι πραγματικά γη που ρέει γάλα και μέλι και,

28 ο λαός, όμως, που κατοικεί στη γη, είναι δυνατός, και οι πόλεις περιτειχισμένες, υπερβολικά μεγάλες κι ακόμα, είδαμε εκεί και τους γιους τού Ανάκ 

29 οι Αμαληκίτες κατοικούν στη μεσημβρινή γη και οι Χετταίοι, και οι Ιεβουσαίοι, και οι Αμορραίοι, κατοικούν επάνω στα βουνά και οι Χαναναίοι κατοικούν κοντά στη θάλασσα, και στις όχθες τού Ιορδάνη. 

30 Και ο Χάλεβ κατασίγασε τον λαό μπροστά στον Μωυσή, και είπε: Ας ανέβουμε αμέσως, και ας την εξουσιάσουμε επειδή, μπορούμε να την κυριεύσουμε. 

31 Οι άνθρωποι, όμως, που είχαν ανέβει μαζί του, είπαν: Δεν μπορούμε να ανέβουμε ενάντια σ' αυτόν τον λαό, επειδή, είναι δυνατότεροί μας. 

32 Και δυσφήμησαν τη γη, που κατασκόπευσαν, προς τους γιους Ισραήλ, λέγοντας: Η γη, που διαπεράσαμε για να την κατασκοπεύσουμε, είναι γη που κατατρώει τους κατοίκους της και ολόκληρος ο λαός, που είδαμε σ' αυτή, είναι άνδρες υπερμεγέθεις 

33 και είδαμε εκεί τους γίγαντες, τους γιους τού Ανάκ, που είναι από τους γίγαντες και βλέπαμε τους εαυτούς μας σαν ακρίδες, και σαν τέτοιους έβλεπαν κι αυτοί εμάς.

Βιβλίο ΑΡΙΘΜΩΝ Κεφ. ΙΔ/14:  1-45.

1ΚΑΙ ολόκληρη η συναγωγή, υψώνοντας τη φωνή της, ξέσπασε σε κραυγές, και ο λαός έκλαψε εκείνη τη νύχτα. 
2 Και όλοι οι γιοι Ισραήλ γόγγυζαν ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών, και ολόκληρη η συναγωγή τούς είπε: Είθε να πεθαίναμε στη γη τής Αιγύπτου! Ή, ακόμα, είθε να πεθαίναμε σ' αυτή την έρημο
3 και γιατί ο Κύριος μας έφερε σ' αυτή τη γη, ώστε να πέσουμε με μάχαιρα, να γίνουν διαρπαγή οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Δεν ήταν καλύτερο σε μας να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο; 
4 Και ο ένας έλεγε στον άλλον: Ας κάνουμε κάποιον αρχηγό, και ας επιστρέψουμε στην Αίγυπτο. 
5 Τότε, έπεσε ο Μωυσής, και ο Ααρών, με το πρόσωπό τους επάνω στη γη, μπροστά σε ολόκληρο το πλήθος τής συναγωγής των γιων Ισραήλ. 
6 Και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, από εκείνους που κατασκόπευσαν τη γη, διέσχισαν τα ιμάτιά τους 
7 και είπαν σε ολόκληρη τη συναγωγή των γιων Ισραήλ, τα εξής: Η γη, που διαπεράσαμε για να την κατασκοπεύσουμε, είναι γη αγαθή, σε υπερβολικό βαθμό 
8 αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, τότε θα μας φέρει σ' αυτή τη γη, και θα τη δώσει σε μας, γη που ρέει γάλα και μέλι 
9 μόνον, μη αποστατείτε ενάντια στον Κύριο ούτε να φοβάστε τον λαό τής γης επειδή, αυτοί είναι για μας ψωμάκι η σκέπη τους αποσύρθηκε από πάνω τους, και ο Κύριος είναι μαζί μας μη τους φοβάστε. 
10 Και ολόκληρη η συναγωγή είπε να τους λιθοβολήσουν με πέτρες. Και η δόξα τού Κυρίου φάνηκε επάνω στη σκηνή τού μαρτυρίου, σε όλους τούς γιους Ισραήλ. 
11 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Μέχρι πότε αυτός ο λαός θα με παροργίζει; Και μέχρι πότε δεν θα πιστεύουν σε μένα, ύστερα από όλα τα σημεία, που έκανα ανάμεσά τους; 
12 Θα τους χτυπήσω με θανατικό, και θα τους εξολοθρεύσω, και θα σε κάνω έθνος μεγαλύτερο και δυνατότερο απ' αυτούς. 
13 Και ο Μωυσής είπε στον Κύριο: Τότε, η Αίγυπτος θα το ακούσει επειδή, εσύ ανέβασες αυτό τον λαό με τη δύναμή σου από ανάμεσά τους
14 και θα το πουν στους κατοίκους αυτής της γης που άκουσαν ότι, εσύ, Κύριε, είσαι ανάμεσα σ' αυτό τον λαό, ότι εσύ, Κύριε, φαίνεσαι πρόσωπο με πρόσωπο, και η νεφέλη σου στέκεται επάνω τους, κι εσύ προπορεύεσαι απ' αυτούς την ημέρα μέσα σε στύλο νεφέλης, και τη νύχτα μέσα σε στύλο φωτιάς. 
15 Αν, λοιπόν, θανατώσεις αυτό τον λαό σαν έναν άνθρωπο, τότε τα έθνη, που άκουσαν το όνομά σου, θα πουν, λέγοντας. 
16 Επειδή, ο Κύριος δεν μπορούσε να φέρει αυτό τον λαό στη γη, που ορκίστηκε σ' αυτούς, γι' αυτό τους κατέστρεψε στην έρημο. 
17 Και τώρα, σε παρακαλώ, ας μεγαλυνθεί η δύναμη του Κυρίου μου, με τον τρόπο που είπες, λέγοντας. 
18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, που συγχωρεί ανομία και παράβαση, και με κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο, ανταποδίδοντας την ανομία των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς. 
19 Συγχώρεσε, παρακαλώ, την ανομία αυτού του λαού, σύμφωνα με το μεγάλο σου έλεος, και καθώς συγχώρεσες αυτόν τον λαό από την Αίγυπτο και μέχρι τώρα. 
20 Και ο Κύριος είπε: Τους συγχώρεσα, σύμφωνα με τον λόγο σου 
21 αλλά, ζω εγώ, και ολόκληρη η γη θα γεμίσει από τη δόξα τού Κυρίου. 
22 Επειδή, όλοι οι άνδρες, που είδαν τη δόξα μου, και τα σημεία μου, που έκανα στην Αίγυπτο και στην έρημο, με παρόργισαν ήδη δέκα φορές, και δεν υπάκουσαν στη φωνή μου, 
23 βέβαια, δεν θα δουν τη γη, που ορκίστηκα στους πατέρες τους κανένας από εκείνους που με παρόργισαν δεν θα τη δει. 
24 Αλλά, τον δούλο μου τον Χάλεβ, επειδή έχει μέσα του άλλο πνεύμα, και με ακολούθησε εντελώς, αυτόν θα τον φέρω στη γη, μέσα στην οποία μπήκε, και το σπέρμα του θα την κληρονομήσει. 
25 (Οι Αμαληκίτες, όμως, και οι Χαναναίοι κατοικούν στην κοιλάδα). Αύριο στραφείτε, και πηγαίνετε στην έρημο, προς τον δρόμο τής Ερυθράς Θάλασσας. 
26 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας: 
27 Μέχρι πότε θα υποφέρω αυτή την πονηρή συναγωγή, όσα αυτοί γογγύζουν εναντίον μου; Άκουσα τους γογγυσμούς των γιων Ισραήλ, που γογγύζουν εναντίον μου. 
28 Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, καθώς εσείς μιλήσατε στα αυτιά μου, έτσι βέβαια και θα κάνω σε σας 
29 τα πτώματά σας θα πέσουν σ' αυτή την έρημο και όλοι όσοι απαριθμήθηκαν από σας, σε ολόκληρο το σύνολο του αριθμού σας, από 20 χρόνων κι επάνω, όσοι γόγγυσαν εναντίον μου, 
30 εσείς, βέβαια, δεν θα μπείτε στη γη, για την οποία ορκίστηκα να σας κατοικίσω σ' αυτή, εκτός του Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή και του Ιησού, του γιου τού Ναυή 
31 αλλά, τα παιδιά σας, που είπατε ότι θα γίνουν διαρπαγή, αυτά θα τα φέρω μέσα, και θα γνωρίσουν τη γη, που εσείς καταφρονήσατε 
32 και τα πτώματά σας θα πέσουν μέσα σ' αυτή την έρημο 
33 και τα παιδιά σας θα περιπλανιόνται στην έρημο 40 χρόνια, και θα φέρουν επάνω τους την ποινή της πορνείας σας, μέχρις ότου διαφθαρούν τα πτώματά σας στην έρημο 
34 σύμφωνα με τον αριθμό των ημερών, που κατασκοπεύσατε τη γη, 40 ημέρες, θεωρούμενης κάθε μιας ημέρας για έναν χρόνο, 40 χρόνια θα φέρετε επάνω σας τις ανομίες σας, και θα γνωρίσετε την εγκατάλειψή μου. 
35 Εγώ ο Κύριος μίλησα βέβαια, αυτό θα το κάνω σε ολόκληρη αυτή την πονηρή συναγωγή, που συγκεντρώθηκε εναντίον μου σ' αυτή την έρημο θα εξολοθρευτούν, κι εκεί θα πεθάνουν. 
36 ΚΑΙ οι άνθρωποι, που ο Μωυσής έστειλε για να κατασκοπεύσουν τη γη, που, όταν γύρισαν, έκαναν ολόκληρη τη συναγωγή να γογγύσει εναντίον του, δυσφημώντας τη γη, 
37 και οι άνθρωποι εκείνοι που δυσφήμησαν τη γη, πέθαναν μέσα στην πληγή, μπροστά στον Κύριο.
38 Και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, επέζησαν, από τους ανθρώπους εκείνους, που πήγαν να κατασκοπεύσουν τη γη. 
39 ΚΑΙ ο Μωυσής μίλησε τα λόγια αυτά προς όλους τους γιους Ισραήλ και ο λαός πένθησε υπερβολικά. 
40 Και αφού σηκώθηκαν ενωρίς το πρωί, ανέβηκαν στην κορυφή τού βουνού, λέγοντας: Να, εμείς, θα ανέβουμε οπωσδήποτε στον τόπο, που ο Κύριος μας υποσχέθηκε, επειδή αμαρτήσαμε. 41 Και ο Μωυσής είπε: Γιατί εσείς παραβαίνετε την προσταγή τού Κυρίου; Τούτο, σίγουρα, δεν θα ευοδωθεί 42 μη ανεβαίνετε επειδή, ο Κύριος δεν είναι μαζί σας για να μη χτυπηθείτε μπροστά στους εχθρούς σας 
43 επειδή, οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι είναι εκεί μπροστά σας, και θα πέσετε με μάχαιρα για τον λόγο ότι, ξεκλίνατε από τον Κύριο, γι' αυτό ο Κύριος δεν θα είναι μαζί σας. 
44 Αλλ' αυτοί αποτόλμησαν να ανέβουν στην κορυφή τού βουνού η κιβωτός, όμως, της διαθήκης τού Κυρίου, και ο Μωυσής, δεν κινήθηκαν μέσα από το στρατόπεδο. 
45 Τότε, οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι, που κατοικούσαν στο βουνό εκείνο, κατέβηκαν και τους χτύπησαν, και τους καταδίωξαν, μέχρι τηνΟρμά.

Βιβλίο ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΊ  κεφ. ΙΔ/14.

1 ΚΑΙ αυτοί είναι οι τόποι που οι γιοι Ισραήλ κληρονόμησαν στη γη Χαναάν, που κληροδότησαν σ' αυτούς ο Ελεάζαρ ο ιερέας, και ο Ιησούς, ο γιος τού Ναυή, και οι αρχηγοί των πατριών των φυλών των γιων Ισραήλ. 
2 Με κλήρο έγινε η κληρονομιά των εννιά αυτών φυλών και του μισού τής φυλής, καθώς ο Κύριος πρόσταξε διαμέσου τού Μωυσή. 
3 Επειδή, ο Μωυσής είχε δώσει την κληρονομιά των δύο φυλών και του μισού τής φυλής από την περιοχή που είναι πέρα από τον Ιορδάνη στους Λευίτες, όμως, δεν έδωσε κληρονομιά ανάμεσά τους. 
4 Επειδή, οι γιοι τού Ιωσήφ ήσαν δύο φυλές, του Μανασσή και του Εφραϊμ και δεν έδωσαν στους Λευίτες μερίδιο στη γη, παρά πόλεις για να κατοικούν, μαζί με τα προάστιά τους, για τα κτήνη τους, και για την περιουσία τους. 
5 Καθώς ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή, έτσι έκαναν οι γιοι Ισραήλ, και διαμοίρασαν τη γη. 
6 ΚΑΙ οι γιοι τού Ιούδα ήρθαν στον Ιησού στα Γάλγαλα, και ο Χάλεβ, ο γιος τού Ιεφοννή, ο Κενεζαίος, του είπε: Εσύ ξέρεις τον λόγο που ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, τον άνθρωπο του Θεού, για μένα και για σένα, στην Κάδης-βαρνή 
7 ήμουν ηλικίας 40 χρόνων όταν με έστειλε ο Μωυσής, ο δούλος τού Κυρίου, από την Κάδης-βαρνή, για να κατασκοπεύσω τη γη και ανήγγειλα σ' αυτόν έναν λόγο, που ήταν στην καρδιά μου
8 οι αδελφοί μου, όμως, που ανέβηκαν μαζί μου, νέκρωσαν την καρδιά τού λαού εγώ, όμως, ακολούθησα τον Κύριο τον Θεό μου ολοκληρωτικά 
9 και εκείνη την ημέρα ο Μωυσής ορκίστηκε, λέγοντας: Η γη, που πάτησαν τα πόδια σου, εξάπαντος θα είναι δική σου κληρονομιά, και των γιων σου, παντοτινά επειδή, ακολούθησες τον Κύριο τον Θεό μου, ολοκληρωτικά 
10 και τώρα, δες, ο Κύριος, καθώς είπε, με φύλαξε ζωντανό τα 45 αυτά χρόνια, από την ημέρα που ο Κύριος μίλησε αυτό τον λόγο στον Μωυσή, όταν ο Ισραήλ πορευόταν στην έρημο και τώρα, δες, εγώ είμαι σήμερα ηλικίας 85 χρόνων 
11 και σήμερα ακόμα είμαι δυνατός, όπως την ημέρα που με έστειλε ο Μωυσής όπως ήταν τότε η δύναμή μου, για πόλεμο, και για να βγαίνω και να μπαίνω 
12 τώρα, λοιπόν, δώσε μου αυτό το βουνό, για το οποίο ο Κύριος μίλησε εκείνη την ημέρα επειδή, εσύ άκουσες εκείνη την ημέρα, ότι εκεί είναι οι Ανακείμ, και μεγάλες οχυρωμένες πόλεις αν ο Κύριος είναι μαζί μου, εγώ θα μπορέσω να τους διώξω, όπως ο Κύριος είπε. 
13 Και ο Ιησούς τον ευλόγησε, και έδωσε στον Χάλεβ, τον γιο τού Ιεφοννή, τη Χεβρών για κληρονομιά. 
14 Γι' αυτό, η Χεβρών αποκαταστάθηκε ως κληρονομιά τού Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή, του Κενεζαίου, μέχρι σήμερα, επειδή ακολούθησε τον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, ολοκληρωτικά. 
15 Και το όνομα της Χεβρών ήταν άλλοτε Κιριάθ-αρβά και ο Αρβά ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος ανάμεσα στους Ανακείμ. Και η γη ησύχασε από τον πόλεμο.

       ΣΧΟΛΙΑ :

     O λαός Ισραήλ ύστερα από πολλές περιπέτειες και μεγάλους κινδύνους μέσα στην έρημο, από τους οποίους το κραταιό χέρι του Θεού τους ελευθέρωσε, έφτασε στην πόλη Κάδης, που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από την χώρα, την οποία ο Θεός τους είχε υποσχεθεί ότι θα τους παραδώσει. Ένα μόνο ποτάμι τους χώριζε από τη γη την αγαθή, γη ποταμών υδάτων, πηγών που αναβλύζουν μέσα από κοιλάδες και από βουνά, γη ρέουσα γάλα και μέλι. (Έξοδος Γ/3: 8). Τίποτα άλλο δε χρειαζόταν πλέον από το να επιτεθούν και να καταλάβουν τη χώρα. Ω! τι ωραία! Φαίνεται όλα να έχουν περάσει πλέον. Πόσο δύσκολο ήταν το παρελθόν, Αίγυπτος, Φαραώ, σκλαβιά, έρημος, Αμαλικήτες, Φιλισταίοι, φίδια στην έρημο, μάχες επί μαχών. Όλα αυτά όμως πλέον φαίνεται να τελειώνουν. Βεβαίως όλα τούτα δεν ήταν παρά ένα σχολείο, απ’ όπου ο Θεός θέλησε να τους περάσει, για να τους εκπαιδεύσει και να τους κάνει άξιους πολίτες της χώρας εκείνης. Στο βιβλίου του "Δευτερονομίου", (κεφ. Η/8: 2), αναφέρεται: "Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ώδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, διά να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσσι, δια να γνωρίσει τα εν τη καρδία σου, εάν θέλεις φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί".

       Την ώρα τούτη ο Κύριος μίλησε στον  Μωυσή  και του είπε: "Στείλε τον αρχηγό από κάθε φυλή  για να κατασκοπεύσουν τη γη την οποία σας χαρίζω".  Η αποστολή ήταν συνολικά δώδεκα άνδρες οι  οποίοι ξεκίνησαν, μπήκαν   μέσα   στη   γη   κρυφά   και   παρέμειναν    εκεί   επί   σαράντα   ημέρες,   για    να την  κατασκοπεύσουν. Ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι, αφού θα έβλεπαν ό,τι μπορούσαν να δουν με τα μάτια τους,  θα  επέστρεφαν  πίσω  φέρνοντας  στον  Μωυσή και στον λαό μία έκθεση, μία αναφορά για όλα  όσα  είδαν.   Όμως,   ενώ  όλοι  είδαν   τα  ίδια,  όταν   επέστρεψαν,  έφεραν  δύο  διαφορετικές  αναφορές. Η μία ανήκε στην πλειοψηφία, αφού  με  αυτή συμφώνησαν  οι δέκα από τους κατασκόπους και  η άλλη που ανήκε στην μειοψηφία, αφού  μ’ αυτήν  συμφώνησαν μόνο δύο. Ας διαβάσουμε με προσοχή τούτες τις δύο εκθέσεις - αναφορές.

      Μειοψηφία και πλειοψηφία έχουν δει τα ίδια ακριβώς πράγματα. Πόσο έντονα μου θυμίζει τούτο την παραβολή των 10 παρθένων. Μωρές και φρόνιμες ήταν μαζί, πίστευαν τα ίδια πράγματα, περίμεναν τον ίδιο νυμφίο, όμως, όταν εκείνος ήρθε, τις μισές απ’ αυτές αναγνώρισε τις άλλες μισές ομολόγησε ότι δεν τις γνωρίζει. (Ματθαίος ΚΕ/25: 11). Τα ίδια πράγματα βλέπει ένας πνευματικός άνθρωπος με έναν σαρκικό. Όμως πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται στα μάτια καθενός από τους δύο!

     Η πρώτη έκθεση της πλειοψηφίας. Οι δέκα κατάσκοποι επιστρέφουν έκθαμβοι, πανικόβλητοι, εντελώς απελπισμένοι και αναφέρουν στον Μωυσή : Ναι είχε δίκιο ο Κύριος. Η γη είναι έτσι, όπως μας την υποσχέθηκε, είναι γη ρέουσα μέλι και γάλα, αλλά όμως ο λαός που κατοικεί σ’ αυτή είναι πολύ δυνατός….. Είδαμε εκεί τους υιούς Ανάκ, κάτι υπερμεγέθεις άνδρες, που ήταν γίγαντες. Εμείς μπροστά τους είμαστε σαν ακρίδες. Θλίψη, πανικός απελπισία, άτακτη υποχώρηση κυριάρχησε παντού.  

     Η δεύτερη έκθεση της μειοψηφίας λέει: Ναι, η γη είναι πολύ εύφορη και πραγματικά εκεί υπήρχαν γίγαντες τους οποίους τους είδαμε με τα μάτια μας, αλλά, αν ο Κύριος ευαρεστείται σε μας, θα μας φέρει σ’ αυτή τη γη. Τίποτα δεν είναι αδύνατον εις τον Κύριο; (Λουκάς Α/1: 37).

       Δύο διαφορετικές εκθέσεις. Δύο διαφορετικές αντιλήψεις, δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Η πρώτη έκθεση είναι γεμάτη από γίγαντες.

Η δεύτερη έκθεση είναι γεμάτη με το θέλημα του Θεού.

    Οι πρώτοι είχαν στυλώσει τα μάτια τους πάνω στους γίγαντες. Απέβλεπαν εις τα βλεπόμενα.. (Β' Κορινθίους  Δ/4: 18). Έβλεπαν τα κτίσματα και όχι Τον κτίσαντα που είναι πάνω από τα κτίσματα. (Ρωμαίους Α/1: 25). Απέβλεπαν στο φαινόμενο και δεν απέβλεπαν στη δύναμη του Θεού (Α'  Σαμουήλ  ΙΣ/16: 7). Τους κοίταξαν, τους ξανακοίταξαν, τους πήραν μέτρα και γύρισαν πίσω, για να πουν ότι ήσαν 3 μέτρα ύψος οι γίγαντες που συνάντησαν. Εξαιτίας του πανικού τους μόνον τα μέτρα των γιγάντων μπόρεσαν και συγκράτησαν οι άνθρωποι αυτοί από τη χώρα των υποσχέσεων του Θεού.

      Η μειοψηφία, που ήταν δύο ήρωες της πίστεως, ο Χάλεβ ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος και ο Ιησούς του Ναυί, καθώς βρέθηκαν μέσα στη χώρα, έκλεισαν τα σαρκικά τους μάτια και άνοιξαν την καρδιά τους, για να γεμίσει με τη συναίσθηση της παρουσίας του Θεού. Και αυτό ήταν το μήνυμα που έφεραν στο λαό τους, η παρουσία του Θεού. «Εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών τις ή καθ’ ημών». (Ρωμαίους Η/8: 31).

      Ποιος γίγαντας μπορεί να σταθεί μπροστά στην παρουσία του Θεού; Ποιο μεγάλο μας πρόβλημα είναι εκείνο το οποίο δε βλέπει, δε γνωρίζει ο Κύριος; Παντού και πάντοτε η γλώσσα της πίστης είναι αντίθετη με τη γλώσσα της απιστίας. Τα μάτια του πιστού προσηλώνονται στο Θεό με αποτέλεσμα οι δυσκολίες να παραβλέπονται.Τα μάτια του άπιστου θολώνουν από τα εξωτερικά φαινόμενα, τα οποία ο εχθρός διογκώνει υπέρμετρα, ώστε να μη μπορεί να διακρίνει το Θεό. Είδαν τα ίδια πράγματα, όμως πόσο διαφορετικά τα ερμήνευσαν αυτά που είδαν!

      Αυτή είναι η διαφορά του πιστού από τον άπιστο. Άλλη διαφορά δεν υπάρχει. Και οι δύο είναι μέσα στον κόσμο, και οι δύο περνούν μέσα από ταλαιπωρίες, από προβλήματα όλοι τα ίδια πράγματα βλέπουν. Πόσο διαφορετικά όμως φαίνονται τούτα στα μάτια των δύο κόσμων! Πόσο διαφορετικές εικόνες σχηματίζονται μέσα στην ψυχή τους! Το σαρκικό μάτι βλέπει έναν περιορισμένο κόσμο, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί, να αποκτήσει απ’ αυτόν ό,τι μπορεί, να απολαύσει όσο γίνεται περισσότερο, προσπαθεί να μετρήσει τι έχασε, τι κέρδισε.

      Μέσα από τον ίδιο κόσμο περνάει ο Χριστιανός. Αυτόν τον κόσμο της ύλης τον βλέπει σαν ένα προσωρινό κατάλυμα, γιατί ξέρει ότι είναι ξένος και πάροικος (Γένεση ΚΓ/23: 4). Ξέρει ότι τίποτα δεν είναι περιορισμένο μπροστά στην απεραντοσύνη του Θεού, ότι υπάρχει άλλη χώρα γι’ αυτόν, ξέρει τον τεχνίτη, ξέρει το δημιουργό αυτής της χώρας (Εβραίους ΙΑ/11: 10) και μπορεί πλέον να ξέρει τα πάντα γι’ αυτή. Εδώ αγωνίζεται όχι για να απολαύσει, αλλά, για να προετοιμαστεί, όσο το δυνατόν καλύτερα για τη χώρα εκείνη.

     Οι δύο ομάδες είδαν διαφορετικά τα πράγματα για ένα μόνον λόγο. Γιατί ήταν διαφορετική η σχέση τους με το Θεό. Οι πρώτοι άδειοι από την παρουσία του Θεού έβλεπαν μόνον γίγαντες. Οι δεύτεροι, γεμάτοι από την παρουσία του Θεού, δεν πρόσεξαν τους γίγαντες, έβλεπαν μόνον το θέλημα του Θεού.

     Αλήθεια πόσο μας προβληματίζει όλους μας τούτη η ιστορία! Όλοι περνάμε μέσα από έναν κόσμο, έτσι όπως τον έφτιαξε η αμαρτία, η ανθρώπινη παράβαση, η παρακοή του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού. Γύρω μας βλέπουμε τα ίδια πράγματα, καθημερινά αντιμετωπίζουμε προβλήματα, που πράγματι είναι μεγάλα και αξεπέραστα με τις ανθρώπινες περιορισμένες δυνάμεις μας, όμως το θέμα είναι που πέφτουν τα μάτια μας, τι συγκρατούν, τι παρατηρούν. Δεν εξαρτάται τούτο από το τι θέλω, τι μου αρέσει, τι επιθυμώ. Το τι θα κρατήσουν τα μάτια μας, εξαρτάται αποκλειστικά από τη σχέση μας με το Θεό.

     Εάν ο Θεός είναι έξω μου, μοιραία θα κοιτάζω κάτω, τα γήινα, τα προσωρινά, θα κοιτάζω τα προβλήματα της ζωής που πολλές φορές είναι μεγαλύτερα και από τους μεγαλύτερους "γίγαντες" , τις δυσκολίες. Εάν ο Θεός είναι μέσα μου, θα κοιτάζω Εκείνον, θα αποβλέπω εις τα άνω (Κολοσσαείς Γ/3: 1), που είναι για τη δόξα Εκείνου. Και όσο Εκείνος θα μεγαλώνει μέσα στη ζωή μου, τόσο πιο μικροί και πιο ασήμαντοι θα γίνονται οι "γίγαντες" του κόσμου τούτου που είναι τα μεγάλα, τα δύσκολα, τα δυσεπίλυτα, τα αξεπέραστα, με τις ανθρώπινες δυνάμεις, προβλήματα τούτης της ζωής.

     Ο Χάλεβ ο υιός του Ιεφωνή, ο Κενεζαίος, ήταν μια ψυχή γεμάτη από την παρουσία του Θεού. Ήταν ένας γίγαντας της πίστεως, ήταν ένας άνθρωπος, όπως και ο Προφήτης Ηλίας, «ομοιοπαθείς με ημάς» (Επιστ. Ιακώβου Ε/5. εδ 17). Πού οφείλετε η επιτυχία αυτού του ανθρώπου ήρθε ο Θεός να το αποκαλύψει: "Ο Χάλεβ ο δούλος μου με ακολούθησε εντελώς" είπε ο Κύριος. Συμπέρασμα. Δεν αρκεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι ακολουθεί τον Κύριο. Ο Θεός ευαρεστείται σ' εκείνους που Τον ακολουθούν «εντελώς». Εντελώς σημαίνει σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε περίσταση, ότι και αν συμβεί, όπως και αν συμβεί. Πόσες ψυχές εκείνη την ημέρα θα ακούσουν από το στόμα του Κυρίου τούτα τα λόγια! Αυτή η ψυχή με ακολούθησε εντελώς. "Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ. Σε λίγα στάθηκες πιστός, σε πολλά θέλω σε καταστήσει" (Ματθαίος ΚΕ/25: 23). Χρειάζεται να ακολουθούμε εντελώς το δρόμο του Θεού και τα σχέδια που Αυτός έχει για τη ζωή μας. Ένα άλλο φωτεινό παράδειγμα, που ακολουθούσε εντελώς τον Κύριο ήταν ο Ιωσήφ, ο γιος του Ιακώβ.

     Ο Χάλεβ δεν ήταν Εβραίος, ήταν Κενεζαίος, ήταν από άλλη φυλή. Ήταν ξένος προς τις διαθήκες και τις επαγγελίες του Θεού προς το λαό Ισραήλ. Όμως, όταν τα παιδιά της επαγγελίας επαναστάτησαν εναντίον του Κυρίου, αυτός στάθηκε πιστός μέχρι το τέλος. Ήταν άνθρωπος δυνατός με ισχυρή προσωπικότητα και πρόβαλε μέσα στη ζωή του το θέλημα του Θεού. Είναι πολύ δύσκολο να πας κόντρα στην πλειοψηφία και έχει μεγάλο κόστος.

    Η πλειοψηφία μπορεί να σε λιθοβολήσει, να σε απομονώσει, να σε απορρίψει, (θυμηθείτε τους μαθητές οι οποίοι είχαν απομονωθεί, για τον φόβον των Ιουδαίων). Αυτός όμως ο άνθρωπος με τη δύναμη του Θεού δεν υποχώρησε, δε συμβιβάστηκε, αλλά διακήρυξε εκείνο που έβγαινε μέσα από την καρδιά του, εκείνο που ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Με άλλα λόγια εμπιστεύτηκε απόλυτα το Θεό. Έχει δύναμη η πλειοψηφία, είναι ελκυστική, έχει δάφνες, που όμως είναι πολύ προσωρινές και εφήμερες.

    Είπε κάποιος ότι η ζωή είναι σαν πυραμίδα. Ακόμα και η πνευματική ζωή θα λέγαμε είναι σαν πυραμίδα. Κάτω στη βάση είναι οι πολλοί. Κάποιοι απ’ αυτούς θα σωθούν χωρίς κανένα στεφάνι, «ως δια πυρός» (Α' Κορινθίους Γ/3: 15). Όσο προχωράμε πιο πάνω στην πυραμίδα, στενεύουν τα πράγματα. Γίνονται λιγότεροι και στην κορυφή είναι λίγοι, είναι οι εκλεκτοί, είναι εκείνοι που άφησαν τα πάντα, που έδωσαν τα πάντα για Εκείνον.

     Στην κορυφή τούτης της νοητής πυραμίδας βρίσκεται ο Χάλεβ. Και ενώ οι κάτω προσπαθούν να μετρήσουν το ύψος των γιγάντων, ο Χάλεβ από την κορυφή της πυραμίδας βλέπει μόνον Εκείνον, το θαυμαστό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό, το μόνον δυνάμενο να κάνει πάνω από εκείνα τα οποία εμείς ζητούμε ή νοούμε (Εφεσίους Γ/3: 20). Έτσι στέκεται με τη απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν και αποβλέπει σ' Αυτόν. 

      Ήταν τέτοια η δύναμη που είχε βάλει το Πνεύμα του Θεού μέσα του, που ακόμα και όταν έφθασε 85 ετών, μέσα στη γη πλέον της επαγγελίας, ενώ είχε άσπρα μαλλιά και είχε κάθε δικαίωμα να πει: Εγώ αρκετά, θα μείνω παραπίσω, ας πρωτοστατήσουν οι νεώτεροι πλέον, καιρός να ξεκουραστώ λίγο. Όμως όχι μόνον δεν το κάνει, αλλά ζητάει από τον Ιησού του Ναυή να του αναθέσει να ηγηθεί εκστρατείας για την κατάληψη της Χεβρών. Ήταν εκείνη η πόλη που κατοικούσαν οι γίγαντες.

     Τώρα ο άνθρωπος του Θεού θα είχε όλη την ευκαιρία, όταν ο Θεός θα τους παρέδιδε στα χέρια του, να τους δει καλύτερα και να μετρήσει το ύψος τους, για να δει αν πραγματικά οι δέκα συνάδελφοί του έλεγαν τότε την αλήθεια. Γίγαντας ήταν ο Χάλεβ ακόμα και στα 85 του χρόνια. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού : «Η νεότης σου θα ανανεούται ως του αετού» (Ψαλμός ΡΓ/103: 3).

      «Ο δούλος μου ο Χάλεβ με ακολούθησε εντελώς». Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστικό, το μοναδικό μυστικό που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια πλούσια και ευλογημένη πνευματική ζωή, ένα μεγάλο μυστικό που κάνει το Θεό να ευαρεστείται και να κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Και όσο πιο πολύ μεγαλώνει ο Θεός μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, τόσο πιο πολύ μικραίνουν οι "γίγαντες" αυτού του κόσμου. Είθε ο Κύριος να χαρίσει στον καθένα μας μια τέτοια νικηφόρα πνευματική ζωή. Είθε στον καθένα μας να πει εκείνη την ημέρα : «Ο δούλος μου ο / η …… με ακολούθησε εντελώς, για μας, για τους  γύρω μας, για τη δόξα Εκείνου. ---

*** Υ/Γ: Σχετική μελέτη έχει δημοσιευτεί στο blog:  giorgoskomninos.blogspot.com στις 03-09-2015.

ΨΑΛΜΟΣ ΙΑ.

ΨΑΛΜΟΣ ΙΑ/11.

1 Επί τον Κύριον πέποιθα πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;

2 Διότι, ιδού, οι ασεβείς ενέτειναν τόξον, ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, διά να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν.

3 Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;

4 Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι, τους υιούς των ανθρώπων.

5 Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιον τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού.

6 Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας πυρ και θείον και ανεμοζάλη είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών.

7 Διότι δίκαιος ων ο Κύριος, αγαπά δικαιοσύνην το πρόσωπον αυτού βλέπει ευθύτητα.

Μετάφραση.

1 Στον Κύριο εμπιστεύθηκα πώς λέτε στην ψυχή μου: Φεύγε στο βουνό σας σαν πουλί;

2 Επειδή, δέστε, οι ασεβείς ετοίμασαν τόξο, στερέωσαν τα βέλη τους επάνω στη χορδή, ώστε μέσα σε σκοτάδι να τοξεύσουν τους ευθείς στην καρδιά.

3 Όταν τα θεμέλια καταστραφούν, τι μπορεί να κάνει ο δίκαιος;

4 Ο Κύριος βρίσκεται μέσα στον άγιο ναό του ο Κύριος έχει τον θρόνο του στον ουρανό. Τα μάτια του βλέπουν, τα βλέφαρά του εξετάζουν τους γιους των ανθρώπων.

5 Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιο τον ασεβή, όμως, κι εκείνον που αγαπάει την αδικία, τον μισεί η ψυχή του.

6 Θα βρέξει επάνω στους ασεβείς παγίδες φωτιά, και θειάφι και ανεμοζάλη είναι η μερίδα τού ποτηριού τους.

7 Επειδή, ο Κύριος, είναι δίκαιος, αγαπάει δικαιοσύνη το πρόσωπό του παρατηρεί ευθύτητα.  

           ΣΧΟΛΙΑ.

       «επί τον Κύριο πέποιθα». Όλοι κάπου στηρίζονται. Όλοι σε κάτι έχουν την εμπιστοσύνη τους, Στα παιδιά τους, στη δουλειά τους, στα εισοδήματά τους. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος κάπου να στηριχθεί, γιατί είναι αδύναμος και ας μην το ομολογεί. Νιώθει πάντοτε την ανάγκη να ακουμπήσει κάπου για την αντιμετώπιση κινδύνων ή αναγκών που θα του παρουσιαστούν. Όμως πάντοτε βγαίνει μετανιωμένος, προδομένος, εγκαταλελειμμένος.

      Ήλπισε ο άνθρωπος σε συστήματα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, τα οποία όμως δεν απέδωσαν και εκ των πραγμάτων τον διέψευσαν. Εμπιστεύτηκε «χαρισματικές» προσωπικότητες και το αποτέλεσμα το βλέπουμε γύρω μας, καθώς όλα καταρρέουν. Σήμερα μετά από τους τόσους αγώνες και πολιτισμό 6.000 χρόνων ο άνθρωπος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ζει μέσα στην αβεβαιότητα, ζει με το φόβο  για το τι θα του συμβεί την επόμενη στιγμή της ζωής του.

      Η μεγάλη απορία του ψαλμωδού, Δαβίδ είναι. «Γιατί εφρύαξαν τα έθνη. Γιατί οι λαοί εμελέτησαν μάταια» (ψαλμός Β/2: 1), γιατί μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια πολιτισμού ο άνθρωπος αντί να πάει μπροστά, πάει πίσω; Η απάντηση είναι μία. Γιατί ο άνθρωπος δεν θέτει την εμπιστοσύνη του στο Θεό του, στο Δημιουργό του. Ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται το Θεό. Η απάντηση δίνεται και δια του προφήτου "Ιερεμία" στο κεφάλαιο Β και εδάφ. 13. «Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό».

      Ο Δαυίδ ζει μια ζωή κατατρεγμένος, κυνηγημένος, πονεμένος και ζητάει καταφύγιο στο Θεό. Για φανταστείτε να στραφεί εναντίον σου το παιδί σου! Να ετοιμάζεσαι για πόλεμο και να ξέρεις ότι αντίπαλο θα έχεις το παιδί σου. Αυτό ήταν το σχολείο του Θεού, αν και πολλά από αυτά τα οποία υπέστη ήταν αποτέλεσμα αμαρτιών (άστοχων επιλογών) μέσα στη ζωή του.

      Διακηρύττει με θάρρος και παρρησία ότι ο Θεός είναι το ασφαλές στήριγμά του. Δε θα τον προδώσει ποτέ, δε θα αθετήσει ποτέ, δε θα μετανιώσει ποτέ. «Πάς άνθρωπος είναι ψεύτης, μόνον ο Θεός είναι αληθής» (Ρωμαίους Γ/3: 4). Ο Κύριος δεν αθετεί, δεν υποχωρεί. Εκφράζει μια βαθιά και ασάλευτη πεποίθηση στον Κύριο. Γνωρίζει σε ποιον έχει πιστέψει. (Β' Τιμοθέου Α/1: 12). Γνωρίζει τη δύναμη του Θεού. Γνωρίζει ότι "ούτε ένα στρουθίον από τον ουρανό, δεν θα πέσει, εάν δεν δώσει εντολή ο Κύριος" (Ματθαίος Ι/10: 29).

      Αναμφισβήτητα η κατάσταση είναι δύσκολη σε παγκόσμιο επίπεδο και κάθε μέρα που θα περνάει θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς η αμαρτία θεριεύει. Καθημερινά γίνονται γύρω μας πράγματα με τέτοιους ρυθμούς, που σε καμία άλλη εποχή δεν έχουν γίνει. Είναι το κορύφωμα της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό. Είναι το αποκορύφωμα της επιλογής : «δεν θέλωμεν ούτος βασιλεύσει εφ’ ημών» (Λουκάς ΙΘ/19: 14). Τι ωραίο να μπορείς να μείνεις ήσυχος μέσα στην "τρικυμία", που, αντί να κοπάσει, όλο και πιο πολύ θεριεύει, επαναλαμβάνοντας τούτα τα λόγια του ψαλμωδού : «επί τον Κύριο πέποιθα». «Κύριε, είπε ο Πέτρος : «που να πάμε (που να ελπίσουμε) και από το πρόσωπό σου, που να καταφύγουμε, έχεις λόγους ζωής αιωνίου» (Iωάννης Σ/6: 68).

     Μια μάνα είχε ένα γιο που ήταν ναυτικός και έλειπε πολλά χρόνια. Μια μέρα της ήρθε ένα τρομερό μαντάτο. Ο γιος της πνίγηκε, καθώς το πλοίο που δούλευε βούλιαξε και μόνον δέκα άτομα μπόρεσαν να σωθούν. Η γυναίκα σε τούτο το νέο λύγισε, σαν να την χτύπησε κεραυνός. Σε λίγο καθώς σηκώθηκε διάβασε το αγαπημένο της εδάφιο: «επί τον Κύριον πέποιθα». Στον Κύριο έθεσε την εμπιστοσύνη της. Τι είναι αδύνατον εις τον Κύριο; (Λουκάς Α/1: 37).  Είπε στον αγγελιοφόρο ότι είναι βέβαιη πως ο Κύριος τον βρήκε κάτω από τα κύματα και τον έσωσε. Καθώς η γυναίκα αυτή, έμενε μόνη και εμπιστευόταν τον Κύριο, μετά από έξι μήνες έλαβε ένα γράμμα που έγραφε: "Αγαπητή μητέρα, έρχομαι σε λίγες μέρες, ο Θεός μου έσωσε το σώμα και την ψυχή. Ο αγαπημένος σου γιος Τζίμης". Λίγες μέρες μετά επέστρεψε ο γιος. "Μάνα ο Θεός με συνάντησε κάτω από τα κύματα και με έσωσε" (ιστορία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Λόγοι ζωής» το έτος 1957).

      Επίκαιρο αλλά και διαχρονικό το ερώτημα: "Τι είναι αδύνατον εις τον Κύριον". Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει : «έλπιζε επ’ Αυτόν, εν παντί καιρώ» (ψαλμός ΞΒ/62: 8). Επίσης μας προτρέπει: "Ζητείτε τον Κύριο ενόσω είναι πλησίον". Ας εγκαταλείπει ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τα βουλάς αυτού και ας επιστρέψει προς τον Κύριον και θέλει ελεήσει αυτόν και προς τον Θεόν ημών, διότι Αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως» (Ησαϊας ΝΕ/55: 6,7). Στον Ψαλμό 91: 1,2 αναφέρεται: «ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει, θέλω λέγει προς τον Κύριον, Σύ είσαι καταφυγή μου και φρούριό μου, επ’ Αυτόν θέλω ελπίζει». Εδ. 1 (β). 

      «..πως λέγετε εις την ψυχήν μου, φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν». Αυτή ήταν η εισήγηση του εχθρού προς το Δαυίδ. "Φύγε, εγκατάλειψε τη διακονία, απαρνήσου τη Θεία κλήση, μην ασχολείσαι με αυτά, πήγαινε κάπου που δεν πρόκειται να σε βρουν ποτέ. Μην ασχολείσαι, πάντα εναντίον σου θα λένε, πάντα εναντίον σου θα στρέφονται". Πρόκειται για εισηγήσεις στις οποίες ο εχθρός μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα πλέον στενά συγγενικά πρόσωπα. Θυμηθείτε ποία ήταν η εισήγηση της Κυρίας Ιώβ, προς τον άνδρα της: «Τότε, η γυναίκα του είπε σ' αυτόν: Ακόμα κρατάς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησε τον Θεό, και πέθανε» (Ιώβ Β/2: 9). Ποτέ δε θα λείψουν αυτές οι εισηγήσεις. Θα τις μεταφέρουν πάντοτε «άθλιοι παρηγορητές» (Ιώβ ΙΣ/16: 2). Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Ιωβ, που πήγαν οι «φίλοι» του να τον παρηγορήσουν. Χρησιμοποιώντας ξεκομμένα εδάφια από το λόγο του Θεού, ερμηνεύοντάς τα όπως αυτοί ήθελαν, προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ο Ιωβ είχε πράξει μεγάλες αμαρτίες και γι’ αυτό έφθασε εκεί που έφτασε.

       Στην ουσία είναι όργανα του εχθρού, που θέλει να ζήσουμε συμβιβασμένα, μακριά από το Θεό. Τέτοιες εισηγήσεις έρχεται να κάνει και η σάρκα στον άνθρωπο μέσα από σκέψεις, κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο, να τα εγκαταλείψει, να ξεκουραστεί και αυτός λίγο (εδ. 2), Στη συνέχεια ο Δαυίδ, πιθανόν με την ανάμνηση εκείνης της αναίτιας δολοφονικής επίθεσης του Σαούλ εναντίον του, όταν, ενώ αυτός, για να ευχαριστήσει το βασιλιά Σαούλ, «έπαιζεν το όργανο δια της χειρός αυτού», αυτός κυριευμένος από ζηλοφθονία εξαιτίας των πρόσφατων επιτυχιών του Δαυίδ κατά των Φιλισταίων εκτόξευσε ένα δόρυ για να τον σκοτώσει. Όμως ο Δαυίδ εξέκλεινε και το δόρυ χτύπησε στον τοίχο. (Α' Σαμουήλ ΙΗ/18: 11). Στο πρόσωπο του Σαούλ ο Δαβίδ βλέπει το μίσος των εχθρών του. Βλέπει το μίσος του εχθρού (διαβόλου), ο οποίος γνωρίζει τα σχέδια του Θεού μέσα από το Δαυίδ και προσπαθεί να τα ακυρώσει. Προσπαθεί να ακυρώσει ή να εκτρέψει τα γεγονότα, για να μη φτάσουμε ποτέ στην εκπλήρωση της μεγάλης υπόσχεσης του Θεού. Για να μην έρθει ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής, ο «Σιλώ», «ο Λέων εκ της φυλής του Ιούδα» (Γένεση ΜΘ/49: 9), εκείνος που ήταν προορισμένος, για να του συντρίψει την κεφαλή. (Γένεση Γ/3: 15).

       «Οι ασεβεις ενέτειναν τόξον, ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, δια να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν». Από του αίματος του δικαίου Αβελ (Γένεση Δ/4: 8) και μέχρι να έρθει ο Κύριος, μέχρι να ακουστεί στον ουρανό: «που θάνατε το κέντρο σου, που Άδη η νίκη σου», (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 55), δε θα παύσει ποτέ ο άδικος να κυνηγάει το δίκαιο. Ο αγώνας είναι συνεχής και ανελέητος. Παντού και πάντοτε ο άδικος Κάιν θα κυνηγάει τον δίκαιο Άβελ, όχι για να τον πιάσει και να συνδιαλλαχτεί μαζί του, για να λύσουν τις διαφορές τους, αλλά για να τον εξοντώσει.

       Είναι το σκοτάδι που φθονεί το φως. Είναι η ακαθαρσία που δεν μπορεί δίπλα της ν ’ανεχθεί την καθαρότητα . Είναι ο Άδης, που με πείσμα ζητεί να καταπιεί, αν μπορούσε τον Ουρανό. Και ο αγώνας αυτός θα ήταν άνισος, θα κατέληγε σε θρίαμβο του κακού, αν ο Κύριος δεν ήταν σύμμαχος όλων εκείνων που αποφασίζουν σ’ αυτήν τη ζωή να ακολουθήσουν και να υπηρετήσουν το φως με κάθε θυσία. Αν δεν υπήρχε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο νικητής του Άδη και του θανάτου, ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός, το αιώνιο φρούριο, τα ασάλευτο καταφύγιο, τότε ολόκληρη τη ζωή μας θα την χαρακτήριζαν τα λόγια του Πέτρου. «Κύριε, δι όλης της νυκτός κοπιάσαντες, ουδέν πιάσαμε» (Λουκάς Ε/5: 5). Ολόκληρη η ζωή θα ήταν πόνος, κόπος, αγώνας σκληρός, και το αποτέλεσμα «ουδέν». Ο Κύριος όμως έχει το θρόνο Του στον ουρανό.

       Έτσι το κακό δε μπορεί να θριαμβεύσει και η αδικία, αν και απλώνει και επιβάλλεται, δεν μπορεί να καταβάλει τις καρδιές εκείνων που ανήκουν σ’ Αυτόν. Εδ. 3. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάτω από τις ωραίες και γλυκές εισηγήσεις του εχθρού προς το Δαβίδ, να φύγει εις το όρος, να σώσει τον εαυτόν του, ο ψαλμωδός διερωτάται: «Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;». Πόσο επίκαιρο είναι αυτό στις ημέρες μας! Όταν τα θεμέλια της Κοινωνίας υπονομεύονται, όταν οι άνθρωποι βλέπουν, όλους αυτούς που τους Κυβερνούν να είναι βουτηγμένοι μέσα στο ψέμα, την υποκρισία, την κλεψιά, την απάτη, το κακό, την αμαρτία, όταν οι άνθρωποι βλέπουν, εκείνους που διακηρύττουν ότι είναι πνευματικοί ηγέτες, που στην ουσία είναι πολιτικο - θρησκευτικοί ηγέτες, που κόπτονται ότι είναι αντιπρόσωποι Εκείνου επί της γης, να είναι βουτηγμένοι μέσα στην αμαρτία. Να είναι αναμεμιγμένοι στην πολιτική, στην νομιμοποίηση του παράνομου χρήματος, όταν δεν υπάρχουν πλέον πνευματικοί ηγέτες, ή υπάρχουν αλλά είναι συμβιβασμένοι με το σύστημα και δεν ορθώνουν το ανάστημά τους να πουν: "που πάμε, δεν πάει άλλο". Τότε ο απλός άνθρωπος, ο δίκαιος, βλέπει τον εαυτόν του να βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία και διερωτάται τι μπορώ να κάνω  εγώ;  

       Όμως και αυτό δεν είναι αλήθεια. Και αυτό αποτελεί εισήγηση του εχθρού. Ο Θεός μπορεί να ενεργήσει, ακόμα αν χρειαστεί και με ένα άνθρωπο, για να διακηρύξει και να επιβάλει το θέλημά Του. Ένας άνθρωπος, όμως παραχωμένος ολοκληρωτικά στα χέρια του Θεού, όπως ήταν ο Απ. Παύλος. Μέσω του κηρύγματος του Απ. Παύλου ο Θεός άλλαξε τον κόσμο. Ένας άνθρωπος ήταν και ο προφήτης Ηλίας που με την προσευχή του σταμάτησε τον ουρανό και δεν έβρεχε για 3,5 χρόνια. (Α' Βασιλέων ΙΖ/17: 1). Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση εκείνη η απορία του Βασιλιά Αχαάβ, καθώς αντίκρισε μπροστά του ένα κοντό και δασύτριχο ανθρωπάκι με μια δερμάτινη ζώνη στη μέση (Β' Βασιλέων Α/1: 8). Ήταν ο προφήτης Ηλίας και η ερώτηση του Βασιλιά ήταν: «Εσύ είσαι ο ταράττων τον Ισραήλ;» (Α' Βασιλέων ΙΗ/18: 17). Ως άνθρωπος απέβλεπε στο φαινόμενο, ο Θεός όμως αποβλέπει στην καρδία (Α' Σαμουήλ ΙΣ/16: 7). Τόσοι δυνατοί, τόσοι στρατοί άρτια εξοπλισμένοι, τόσοι Αυτοκράτορες δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα, δεν μπόρεσαν να ακυρώσουν τα σχέδια του Θεού. Αυτοί σήμερα δεν υπάρχουν, όμως ο Λόγος του Θεού  υπάρχει και καθημερινά χιλιάδες ψυχές ακούν για τη σωτήρια χάρη του Θεού (Εφεσίους Β/2: 8).

       Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που έχει απλωθεί γύρω μας και όλο και πιο πολύ βαθαίνει, ο δίκαιος τι μπορεί να κάνει; Ένα χρειάζεται να κάνει: Να στραφεί προς τον Κύριο των δυνάμεων και να μείνει εν Χριστώ (Κολοσσαείς Β/2: 10). Νικητής είναι ο Κύριος. Βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα, «ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού». Δεν πρόκειται ασφαλώς για το ναό του Σολομώντα (άλλωστε ακόμα δεν είχε οικοδομηθεί), ή για οποιοδήποτε άλλο χειροποίητο ναό. Πού είναι ο θρόνος του Θεού; Είναι «εν υψηλοίς και εν Αγίω τόπω». Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος είναι δυνατός, κραταιός, μεγαλύτερος από οποιοδήποτε εχθρό, πάνω από όλους και από όλα, είναι ο Κύριος, "αλλά κατοικεί και μετά του ταπεινού και συντετριμμένου τη καρδία" (Ησαΐας ΝΖ57: 15). Κατοικεί και ανάμεσα στο λαό Του ο Κύριος. «οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων». Τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί από τα μάτια του Κυρίου. Εκείνη την ημέρα ο άνθρωπος θα δώσει λογαριασμό για ό,τι έπραξε.

        Αρνιόταν η Αστυνομία ότι είχε κτυπήσει εκείνον το φοιτητή από την Κύπρο σε κάποια επεισόδια που έγιναν στη Θεσσαλονίκη πριν από μερικά χρόνια. Πήγε να φύγει, είπαν, και έπεσε πάνω σε μια ζαρντινιέρα με λουλούδια και χτύπησε. Όμως από κάποιους δημοσιογράφους παρουσιάστηκε ένα video που έδειχνε καθαρά πόσο βάναυσα και από κακή πρόθεση τον κακοποίησαν οι Αστυνομικοί και τότε αναδιπλώθηκαν, ζήτησαν συγνώμη. Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, διότι υπήρχε το video, το οποίο ήταν αψευδής μάρτυρας. Αν οι άνθρωποι μπορούν να τραβούν video, πόσο μάλλον ο Θεός, «οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων». Ο Κύριος γνωρίζει τα πάντα. Εκείνη την ημέρα το video της ζωής μας θα μας κρίνει. Ο ψαλμωδός αναφέρει: «για να δικαιωθείς στα λόγια σου, και να είσαι άμεμπτος στις κρίσεις σου» (Ψαλμός ΝΑ/51).

      Ο Θεός είναι Θεός αγάπης, Θεός ελέους, "δεν θέλει το θάνατο του ασεβούς, εφευρίσκει τρόπους για να μην μείνει μακριά ο ασεβής, αλλά να έρθει κοντά Του και να σωθεί αιωνίως" (Β' Σαμουήλ ΙΔ14: 14), όμως είναι και Θεός ΔΙΚΑΙΟΣ και χάριν της δικαιοσύνης εκείνη την ημέρα θα είναι δίκαιος Κριτής. Ένας φίλος μου είπε: "Θα ζητήσω από την Εφορία να κάνω περαίωση, να κλείσω τα βιβλία του καταστήματός μου, να πληρώσω ό,τι μου αναλογεί για τα προηγούμενα χρόνια και πλέον δε θα έχω καμία εκκρεμότητα". Σκέφτηκα ότι αυτό κάνει και ο Θεός ανάμεσα στους αιώνες, αλλά και σήμερα. Καλεί τον κάθε άνθρωπο να κάνει περαίωση και να κλείσει τις εκρεμμότητες που έχει μαζί Του. Η πολιτεία το κάνει, γιατί θέλει να εισπράξει χρήματα. Ο Θεός το κάνει γιατί δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11).

        Στέλνει προσκλήσεις ο Θεός στον καθένα και λέει: «Ελάτε τώρα, και ας διαδικαστούμε, λέει ο Κύριος, αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν χιόνι, αν είναι ερυθρές σαν κόκκινο, θα γίνουν σαν άσπρο μαλλί, αν μόνον θέλετε με υπακούσει» (Ησαΐας Α/1: 18). Είσαι στο «κόκκινο» λέει ο Θεός, όμως έλα τώρα, που είναι καιρός ευπρόσδεκτος, που είναι καιρός σωτηρίας (Β' Κορινθίους  Σ/6: 2), να διαδικαστούμε.

         Αν μετανοήσεις για την αμαρτωλή ζωή σου, Εγώ θα διαγράψω τα χρέη σου, λέει ο Θεός (Μιχαίας Ζ/7: 19). Δεν χαρίζονται, γιατί κανένας δανειστής δε χαρίζει, αλλά γι’ αυτά έχει πληρώσει ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Δεν πλήρωσε με αργύριο ή χρυσίον, αλλά με το ίδιο Του το αίμα (Εβραίους Θ/9: 12). Πιστεύεις τούτο; Εάν "ναι", πήγαινε στο Θεό για «περαίωση». Θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες σου και θα βάλει μέσα σου νέα καρδιά. Ο Θεός έρχεται και βρίσκει τον αμαρτωλό άνθρωπο μέσα στην αμαρτία του, εκεί που είναι πεσμένος μέσα στο βούρκο, δίπλα στα γουρούνια και στα ξυλοκέρατα, πεινασμένος και απελπισμένος και θέλει να του προσφέρει τη δική Του «λευκή στολή».

       Δέστε με τι αγάπη άνοιξε την αγκαλιά του ο Πατέρας του λεγόμενου «άσωτου» υιού (Λουκάς ΙΕ/15: 11–32). Τον έπλυνε, τον καθάρισε, του φόρεσε την καλύτερη στολή, έβαλε δαχτυλίδι στο χέρι του, δείγμα εξουσίας και πρόσβασης στους θησαυρούς του πατέρα και τον κάθισε στο τραπέζι Του με τα καλύτερα εδέσματα, για να γιορτάσει το γυρισμό του. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Αυτή είναι η «περαίωση» του Θεού. Αυτή είναι η πλήρης τακτοποίηση του αμαρτωλού. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, για να μην πεθάνει μέσα στην αμαρτία του ο άνθρωπος, αλλά να ζήσει αιώνια κοντά στο Θεό. "Τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, είναι καιρός σωτηρίας".

       Ο Κύριος που βλέπει τα πάντα, περιμένει κάποια ψυχή να μετανοήσει. Περιμένει κάποια ψυχή «εν πνεύματι και αληθεία» να Τον επικαλεστεί (Ιωάννης Δ/4: 24) και ο Κύριος, που είναι «ο Κύριος των δυνάμεων» είναι έτοιμος να σταθεί κοντά του. Να βαδίσει μαζί του μέσα στην έρημο της ζωής. Είναι έτοιμος το «κόκκινο» να το κάνει άσπρο σαν χιόνι, το πορφυρούν να το κάνει όπως το άσπρο μαλλί. Να γιατί ο άνθρωπος που δε θα έχει κάνει «περαίωση» με το Θεό, θα είναι αναπολόγητος εκείνη την ημέρα στην παρουσία Του. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους Επιστολή κράζει και μας καλεί ιδιαίτερα να προσέξουμε. «Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία»; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν» (Εβραίους Β/2: 2,3).

       Οι οφθαλμοί του Κυρίου βλέπουν τα πάντα. Ανόητοι είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν τάχα να κρυφτούν και να κάνουν πράξεις, που ποτέ τους δε θα έρθουν στο φως και δε θα ελεγχθούν. Εκείνος που έπλασε το μάτι είναι δυνατόν να μη βλέπει; Εκείνος ο οποίος έχει το θρόνο Του στον Ουρανό είναι δυνατόν να μην παρατηρήσει όσα γίνονται στη γη;. Κάποτε ένας πατέρας μέθυσος και κλέφτης πήρε το μικρό του παιδί, να τον βοηθήσει στη βραδινή του εξόρμηση . «Κάθισε εδώ» του είπε «και εγώ θα μπω σε εκείνο το σπίτι. Μόλις δεις κάποιον να κοιτάζει προς τα δω, σφύριξέ μου συνθηματικά να βγω. Πέρασε λίγη ώρα και σε μια στιγμή το παιδί άρχισε να σφυρίζει δυνατά και επίμονα. Ο πατέρας βγήκε κατατρομαγμένος και ρώτησε εάν είχε δει κανέναν άνθρωπο. «Όχι», απάντησε με απλότητα το παιδί, «αλλά, πατέρα, στο Κυριακό Σχολείο την περασμένη Κυριακή η δασκάλα μας είπε ότι ο Θεός βλέπει, όπου και να κρυφτούμε, ό,τι και να κάνουμε». Ήταν ένας καλός έλεγχος για τον πατέρα, που ντροπιασμένος έπιασε το παιδί από το χέρι και πήρε το δρόμο του γυρισμού .

        Ο Θεός αλήθεια βλέπει . Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τη ματιά Του. Κανείς δε θα μπορέσει να αποφύγει την κρίση Του. Ο Κύριος είναι δίκαιος και αγαπά δικαιοσύνη. Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για το χαρακτήρα του Θεού. Ανάμεσα στους πολλούς δεν έλειψαν και εκείνοι που, πιστεύοντας ότι τιμούν τον Θεό, είπαν ότι ο Θεός είναι αγάπη και μόνον αγάπη, ότι Αυτός όλους τους αγαπά και όλους αδιάκριτα τους συγχωράει και θα τους σώσει . Όμως η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Θεός είναι Θεός Δίκαιος και αγαπάει δικαιοσύνη. Αυτός επιβραβεύει το αγαθό και τιμωρεί το πονηρό. Η αγιότητά Του δεν μπορεί να συγκατοικήσει με την ανθρώπινη αμαρτία. Γι ’ αυτό και πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά έγινε το αιματηρό εκείνο δράμα της θυσίας του Υιού του Θεού . Ήταν ο αναμάρτητος που έγινε αμαρτία, για να γίνουμε εμείς οι αμαρτωλοί, δίκαιοι και να μπορέσουμε έτσι να επικοινωνήσουμε με τον δίκαιο Θεό, διότι ο Θεός είναι Θεός αγάπης και δικαιοσύνης . Εδ. 5. 

      «Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιο». Τον περνά μέσα από το σχολείο το δικό Του. Τον περνά μέσα από θλίψεις και δύσκολες καταστάσεις, σε δοκιμασίες, όπως ακριβώς οι άνθρωποι δοκιμάζουν (επεξεργάζονται) το χώμα, για να βγάλουν μέσα από αυτό το χρυσάφι. Το περνάνε μέσα από φωτιά. Εκεί μένει ό,τι είναι καθαρό, ό,τι είναι πολύτιμο και όλα τ' άλλα φεύγουν, καίγονται, εξαφανίζονται. Στόχος του Θεού είναι να «καθαρίσει» και να χαλυβδώσει το χαρακτήρα του ανθρώπου, για να μπορέσει έτσι να ανταποκριθεί στην Άγια κλήση του. Τι κυβερνήτης θα ήταν ο Ιωσήφ, αν ο Θεός δεν τον είχε περάσει μέσα από τη δική Του παιδεία. Ενώ ο Κύριος για τους δικούς του λόγους επιτρέπει ο δίκαιος να περνά μέσα από δοκιμασία, χωρίς όμως ποτέ να απομακρυνθεί απ’ αυτόν», όμως «… τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικία, μισεί η ψυχή Αυτού».  Φοβερές θα είναι οι συνέπειες για όλους εκείνους  που θα παραμείνουν πεισματικά στην απόρριψη του Έργου της Χάριτος του Θεού.

        Όλος αυτός ο πόνος, η θλίψη, οι πόλεμοι, η ανέχεια, η ηθική κατάπτωση, η αγωνία, το αίμα που χύθηκε, ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της εναντίωσης του ανθρώπου προς το Θεό. Είναι τα αποτελέσματα τους ανθρώπινου πολιτισμού χωρίς το Θεό. «Επειδή απεδωκίμασαν του να έχουσι γνώσην περί Θεού, παρέδωκεν ο Θεός αυτούς εις αδόκιμον νουν» (Ρωμαίους Α/1: 28). Χωρίς δύναμη ο άνθρωπος, χωρίς λογική, αυτή είναι η κατάστασή του μακριά από το Θεό. Το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό. Δεν μπορεί να αντισταθεί και πέφτει μέσα στις παγίδες που ο εχθρός του στήνει για να τον εξοντώσει, να τον εξευτελίσει, για τον δέσει πραγματικά και να τον σύρει, όπως παλιά έσερνε ο γύφτος την αρκούδα. Αυτός είναι ο άνθρωπος στα χέρια του εχθρού. Ένα συντετριμμένο καλάμι, ένα άβουλο πλάσμα. Όλοι γνωρίζουν τις φοβερές συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών. Όμως ο αριθμός των χρηστών καθημερινά μεγαλώνει. Από μικρά παιδάκια μέχρι μεγάλους ο εχθρός τους σπρώχνει εκεί για να τους εξουθενώσει. Τι τρομακτικές διαστάσεις έχει λάβει η πορνεία στις μέρες μας, κατάντησε σύγχρονη μορφή δουλείας. Η γυναίκα πουλιέται και αγοράζεται. Αυτό πάντα, θα πει κάποιος, γινόταν. Ναι, αλλά σήμερα έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας βιομηχανίας. Τα μεγαλύτερα κέρδη στον κόσμο προέρχονται : 1/ Από τα όπλα, 2/ από τα ναρκωτικά, 3/ από την πορνεία. «… θέλει βρέξει επί τους ασεβής παγίδας….. ανεμοζάλη…». (Ψαλμός ΙΑ/11: 6). Ακόμα και η υπέρτατη αξία, που είναι ανθρώπινη ζωή, μακριά από το Θεό δεν έχει καμία αξία. Περισσότεροι άνθρωποι σφάζονται καθημερινά στο Ιρακ, στη Συρία, στη μέση Ανατολή, από τα μοσχάρια.

      Μια φωτιά με «πυρ και θείον» κατακαίει γύρω μας τα πάντα, εκμηδενίζει, αφανίζει αρχές, θεσμούς, μέσα σε μια εγωιστική ανθρώπινη έξαρση που πλημμυρίζει τα πάντα. Γιατί όλα αυτά; Γιατί τόσο μεγάλο κακό γύρω μας; Ο ψαλμωδός έρχεται να δώσει την εξήγηση: «Είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών». Είναι η εκπλήρωση του Θείου νόμου, ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει. (Γαλάτας Σ/6: 7). Είναι οι συνέπειες των επιλογών του ανθρώπου. (εδ. 7). Συμπέρασμα: Ύστερα από όλη αυτή την ταλαιπωρία, τους πόνους, την ταραχή στη ζωή του, ο ψαλμωδός τελειώνει με τον ίδιο τρόπο που άρχισε. «δίκαιος ων ο Κύριος».

       Η πρώτη γραμμή του ψαλμού δείχνει πού στηρίζεται η ασφάλεια του πιστού ανθρώπου: «επί τον Κύριο πέποιθα». Η τελευταία γραμμή έρχεται να μας υπενθυμίσει πού θα πρέπει να αποβλέπει ο άνθρωπος, που θα πρέπει να έχει στραμμένη την καρδιά του. «το πρόσωπον Αυτού βλέπει ευθύτητα». (Ψαλμός ΙΑ/11: 7). Υπάρχει ελπίδα. Μέσα στην ανθρώπινη κατάπτωση που καθημερινά βλέπουμε γύρω μας, την ολοκληρωτική ανθρώπινη εξαχρείωση, στέκεται το Ευλογημένο Πρόσωπο και Έργο του Υιού του Θεού, ο οποίος μέσα από «εκείνα τα οποία έπαθε» (Εβραίους Β/2: 18), μέσα από τη θυσία του και την Ανάστασή του από τους νεκρούς έγινε σε μας ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας. «ο οποίος εγεννήθη σοφία ημίν από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις». (Κορινθίους Α΄ Α/1: 30).

       Υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει διέξοδος, φτάνει ο άνθρωπος να κάνει τη μία, τη σωστή επιλογή μέσα στη ζωή του, που δεν είναι άλλη από τον Αναστημένο, δοξασμένο, και πάλιν ερχόμενο Ιησούς Χριστός. Όλοι εκείνοι που Τον έχουν γνωρίσει ας σηκώσουν τα κεφάλια, μην πτοούμεθα, ο Κύριος έρχεται και καθώς έρχεται, φέρει μαζί του και τον μισθό για τον καθένα μας. Γιατί μην ξεχνάμε κάτι που πολύ καλά γνώριζε ο Μωυσής, ότι ο Θεός είναι μισθαποδότης (Εβραίους ΙΑ/11: 6 & 26). Τίποτα δε χάθηκε. Εκείνοι που θα χαθούν θα είναι όλοι εκείνοι που δεν Τον αναγνώρισαν, που στάθηκαν απέναντί Του, που περιφρόνησαν ένα τόσο μεγάλο έργο σωτηρίας.

       Τι ωραίο, τι αισιόδοξο, τι νικηφόρο μήνυμα. Να περιμένει ο άνθρωπος το Χριστό. Να κράζει «ναι έρχου Κύριε». (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 20). Όταν η Εκκλησία του Χριστού θα πει τούτες τις λέξεις, μέσα από την καρδιά της, τότε θα έρθει ο Κύριος. Έρχεται για «να κάνει τα πάντα νέα». "Θα εξαλείψει παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών" (Αποκάλυψη Ζ/7: 17). Δεν θα υπάρχει ο πόνος, η θλίψη, η αγωνία. Θα υπάρξει αιώνια χαρά και δοξολογία προς τον Θεό. ---

 

H ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το σημερινό άρθρο επιγράφεται : «Η προδοσία της Ευρώπης». Μια Ευρώπη, που με την πορεία της, μας αφήνει άναυδους και που καθημερινά γεμίζει τις καρδιές μας από φόβο, από οργή και από αγανάκτηση.

 Πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας και όχι μόνον, είναι προβληματισμένοι, απογοητευμένοι, οργισμένοι αλλά  αισθάνονται και βαθιά προδομένοι από μια Ευρώπη, που δεν φαίνεται να έχει κάτι κοινό με την Ευρώπη των μεγάλων οραμάτων, των υψηλών σχεδιασμών και στόχων των προηγούμενων δεκαετιών και ιδιαιτέρως της δεκαετίας 70 & 80. Στις ημέρες μας ο Ευρωπαϊσμός, έδωσε τη θέση του στον ευρωσκεπτικισμό και στον αντι – ευρωπαϊσμό, όχι μόνον στην Ελλάδα, που περνά τόσο δύσκολα, αλλά και πολλούς άλλους στην υπόλοιπη Ευρώπη.

            Το ερώτημα που ορθώνεται είναι : Γιατί; Γιατί φτάσαμε στο σημείο ώστε η Ευρώπη σήμερα, αντί να μας ενθουσιάζει και να μας εμπνέει, αντί να μας κάνει να αισθανόμαστε δυνατοί και ασφαλείς, μας απογοητεύει και μάλιστα τόσο πολύ; Γιατί, αντί να μας ελκύει, μας απωθεί; Αντί να μας ενώνει, μας ωθεί ξανά πίσω στα εθνικά μας σύνορα, που θα έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση των εθνικισμών, οι οποίοι τόσα δεινά επισωρεύσαν, κατά το παρελθόν. Για παράδειγμα ενώ με την συνθήκη Σέγκεν είχαμε καταργήσει τα εθνικά σύνορα και είχαμε πανηγυρίσει γι’ αυτό, σήμερα παρατηρούμε ένα πισωγύρισμα με πρώτη τη Δανία, η οποία εδώ και ένα χρόνο έχει στήσει και πάλι τελωνειακούς ελέγχους στα χερσαία σύνορα με τη Γερμανία.

            Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, θεωρώ ότι είναι αναγκαία μια αναδρομή, στον χρόνο, αλλά και την αναγκαιότητα που επέβαλε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και τους στόχους τους οποίους είχε αρχικά θέσει αυτός ο οργανισμός.

            Η γενέθλιος ημέρα της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ημέρα που δημιουργήθηκε είναι η 9^η Μαϊου 1950. Την ημέρα αυτή ο Γάλος υπουργός εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής  κυβέρνησης, Ρομπέρ Σουμάν, δημοσίευσε την παγκοσμίως γνωστή διακήρυξή του, με την επωνυμία «Σχέδιο Σουμάν», με την οποία η νικήτρια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου Γαλλία, πρότεινε στην ηττημένη Γερμανία να αναλάβουν τον  από κοινού έλεγχο της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, που ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία.

            Στόχος ήταν να καθιερωθεί η συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών  και η αποφυγή λαθών και ανταγωνισμών του παρελθόντος, που οδήγησαν σε δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους, μέσα σε χρονικό διάστημα 20 χρόνων, που παρέσυραν στον πόλεμο και στον όλεθρο, όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Πως θα μπορούσε να μην ξαναγίνει πόλεμος, πως θα μπορούσε να παγιωθεί  η ειρήνη.  Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνον με τη δημιουργία ενός υπερεθνικού ευρωπαϊκού οργάνου, που θα διαχειρίζονταν κεντρικά την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.

Ο άνθρακας και ο χάλυβας ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί ένας νέος πόλεμος, ήταν ο έλεγχος της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα.

            Τούτη τη μεγάλη ιδέα πρώτος συνέλαβε ο μεγάλος οραματιστής και πολιτικός Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της 1^ης μεταπολεμικής κυβέρνησης της Γαλλίας, ο οποίος και  αγωνίστηκε με ζήλο και αφοσίωση για την υλοποίησή της.

Ο Σουμάν ανέπτυξε τις ευρωπαϊκές ιδέες του, την εποχή της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών. (1948 – 1952). Ήταν πεπεισμένος για την ανάγκη της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης και οι απόψεις του βρήκαν σύμφωνο τον ομοϊδεάτη του χριστιανοδημοκράτη, πρώτο καγκελάριο, μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, της τότε Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ.

Οι παραπάνω απόψεις  βρήκαν την πρακτική έκφρασή τους στο λεγόμενο «Σχέδιο Σουμάν» της 9ης Μαΐου 1950, όπου προτείνονταν η συνένωση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας, με δυνατότητα συμμετοχής και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ο Αντενάουερ δέχθηκε ευχαρίστως την πρόταση του Σουμάν και τις λεπτομέρειες του σχεδίου επεξεργάστηκε ο οικονομολόγος Ζαν Μονέ, στενός συνεργάτης του Σουμάν και επίσης αφοσιωμένος ευρωπαϊστής.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία, το 1952, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, στην οποία, εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία, εντάχθηκαν επίσης η Ιταλία και οι χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Πρώτος πρόεδρος της EKAX τοποθετήθηκε ο οικονομολόγος, χριστιανός, Ζαν Μονέ.

Τον Ιούνιο του 1955 συναντήθηκαν στη Μεσσήνη της Ιταλίας οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών της EKAX και ζήτησαν από τον βέλγο  υπουργό Πολ-Ανρί Σπάακ, να εξετάσει τη δυνατότητα επέκτασης της υφιστάμενης κοινότητας σε οικονομική ένωση βασισμένη στο ελεύθερο εμπόριο, στην κοινή κοινωνική και χρηματοδοτική πολιτική, στην κατάργηση των εμπορικών περιορισμών και στην ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων και της εργασίας. Οι προτάσεις του Σπάακ απετέλεσαν τη βάση της Συνθήκης της Ρώμης του 1957, με την οποία τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Ο Σουμάν δεν έπαιξε άμεσα ρόλο στην επεξεργασία της Συνθήκης της Ρώμης και δεν υπάρχει εκεί η υπογραφή του. Είναι γεγονός όμως ότι η EKAX, το πνευματικό του τέκνο, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου θεσμού προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Είναι γεγονός ότι είχε θέσει τα θεμέλια για μια Ευρώπη της συμφιλίωση, της ενότητας,  της ισχύος. Μια Ευρώπη στην οποία, ποτέ πλέον δεν θα επικρατούσε και πάλι ο πόλεμος. Μια Ευρώπη που θα στηρίζονταν σε δύο ασάλευτους πυλώνες, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της.   

Το πώς σκεπτόταν ο Σουμάν αναφορικά με αυτή τη διαδικασία εκτίθεται καθαρά στο ακόλουθο απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του: «Οι Ευρωπαίοι θα σωθούν αν έχουν συνείδηση της αλληλεγγύης τους απέναντι στον κοινό κίνδυνο... Οι τωρινοί φόβοι θα είναι η άμεση αιτία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά δεν θα είναι ο λόγος ύπαρξής της. Ανάλογα με τις περιστάσεις που θα περιβάλλουν τη δημιουργία της, η Ευρώπη θα είναι λιγότερο ή περισσότερο πλήρης. Άραγε θα είναι ποτέ πλήρης; Αυτό κανένας δεν μπορεί να το πει. Αλλά δεν είναι λόγος για να καθυστερήσει η προσπάθεια για την επίτευξη της ενοποίησης. H δράση είναι καλύτερη από την παραίτηση και η επιθυμία για τελειότητα είναι φτωχή δικαιολογία για την αδράνεια. Αυτή η ιδέα μιας συμφιλιωμένης, ενωμένης και ισχυρής Ευρώπης, ας γίνει τώρα το σύνθημα της νέας γενιάς, η οποία θα επιθυμεί να υπηρετήσει μιαν ανθρώπινη φυλή, που θα έχει τελικά αποτινάξει τα δεσμά του μίσους και του φόβου και που  θα μάθει, ύστερα από συρράξεις που φαίνονταν ατελείωτες, τι σημαίνει συνεργασία, τι σημαίνει χριστιανική αδελφοσύνη». Μια άλλη πλευρά της ενοποίησης της Ευρώπης την οποία υποστήριξε ο Σουμάν ήταν η δημιουργία κοινού αμυντικού συστήματος, δηλαδή ευρωπαϊκού στρατού. Αλλά η απόπειρα για την ίδρυση Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας προσέκρουσε στη γαλλική αντίδραση και ναυάγησε, πράγμα που οδήγησε και στην πτώση του Σουμάν.

Αποχωρώντας από την εσωτερική πολιτική σκηνή της Γαλλίας ο Σουμάν είχε θέσει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά άφηνε τη χώρα του στα πρόθυρα σοβαρών κρίσεων, του πολέμου της Ινδοκίνας και του προβλήματος της Αλγερίας.

Το 1958 ο Σουμάν (1886 – 1963), εκλέχθηκε πρόεδρος του κοινοτικού οργάνου, που σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου παρέμεινε μέλος, ως λίγο πριν από τον θάνατό του. 

Σύμφωνα με τον καγκελάριο Κόραντ Αντενάουερ, η ΕΚΑΧ θα προσέφερε στη Γερμανία την ευκαιρία πολιτικής αποκατάστασης της χώρα και μία μοναδική ευκαιρία προσέγγισης με τη Γαλλία, αλλά και τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Ο ίδιος είχε δηλώσει, «εκτιμώ και πιστεύω ότι τα εθνικά κοινοβούλια των έξι Ευρωπαϊκών χωρών, που συμμετέχουν στην ΕΚΑΧ συνειδητοποιούν  ότι ο πολιτικός  στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις».

Τα αίτια της κρίσης.

Φέτος με την ευκαιρία της «Ημέρας της Ευρώπης» πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (9-5-2012), ο   ομιλητής ο Μανουέλ Μπαρόζο, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής, τόνισε μεταξύ άλλων, τη σημασία που έχουν οι αξίες της χριστιανικής παράδοσης για την  Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σημερινή κρίση, επισήμανε ο ομιλητής, οφείλεται στην προτεραιότητα που δόθηκε στο οικονομικό κέρδος και την κατανάλωση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ηθικό πρότυπο της εργασίας. Το αποτέλεσμα της κρίσης αυτής είναι η αβεβαιότητα, η αστάθεια και ο φόβος.

 Τόσο ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, όσο και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ αναγνώρισαν  ότι στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης :

·                     Εγκαταλειφθήκαν οι αξίες που έμπνευσαν τους δημιουργούς και οραματιστές της Ε. Ε. Αξίες όπως, οι χριστιανικές αξίες,  η ειρήνη στην Ευρώπη, η ενότητα, η αλληλεγγύη, η συνεργασία των λαών της Ευρώπης, που είχαν οδηγηθεί στην καταστροφή, εξαιτίας των δύο παγκοσμίων πολέμων, που είχαν προηγηθεί, καθώς και η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που τόσο είχαν καταπατηθεί, κατά τη διάρκεια  των πολέμων.

·                     Όλες οι παραπάνω αξίες εγκαταλείφθηκαν και τη θέση τους πήρε η οικονομία, το κέρδος, που πολλές φορές μετατράπηκε σε «υπερκέρδος - τοκογλυφία», σε υπερκατανάλωση.  Άλλωστε λίγα χρόνια μετά, με την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης (25.03.1957), η ΕΚΑΧ μετονομάσθηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

            Εδώ βλέπουμε μία εκτροπή από τους αρχικούς στόχους των οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βεβαίως και η οικονομία ήταν μέσα στους στόχους τους, όμως αυτή δεν αποτελούσε  τον κύριο σκοπό, αλλά το μέσο λειτουργίας.

Βλέπουμε με την πάροδο του χρόνου να δημιουργείται μία  αλλαγή στους αρχικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μεγάλες χριστιανικές και ηθικές αξίες, με τις οποίες ξεκίνησε η λειτουργία της ΕΚΑΧ, οι μεγάλοι οραματισμοί της συνεργασίας, αλληλεγγύης, υπευθυνότητας, θάρρους, της αλήθειας και της πίστης στο κοινό όραμα της συνεργασίας της Ευρώπης, δίνουν τη θέση τους στις αξίες και τους στόχους της οικονομικής αγοράς. Σιγά – σιγά οι  αρχικοί μεγάλοι στόχοι παραμερίζονται και τη θέση τους λαμβάνουν το οικονομικό κέρδος (με κάθε μέσο και κάθε τρόπο) και η κατανάλωση, χωρίς όρια, που ξεπερνούσε τις ανάγκες, την ίδια την παραγωγή, την οποία για να επιτύχουν τα κράτη κατέφευγαν σε υπερδανεισμό. Αυτή η εκτροπή και η αδιέξοδη πορεία, οδήγησε στην αβεβαιότητα, την αστάθεια, το φόβο, που καλλιέργησαν και καλλιεργούν με πολλούς τρόπους. Όλα αυτά οδήγησαν στη σημερινή κρίση, που  όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, είναι πρωτίστως ηθική και κατ’ επέκτασιν οικονομική. Ενώ ο ίδιος ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ είχε υποστηρίξει κατά τη δημιουργία της ΕΚΑΧ ότι «…. Ο πολιτικός στόχος αυτής της προσπάθειας, η πολιτική σημασία  της δημιουργίας της ΕΚΑΧ είναι πολύ σημαντικότερος από τις οικονομικές επιδιώξεις….», επίσης «…είμαστε γεμάτοι από την επιθυμία να χτίσουμε ένα νέο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πάνω σε χριστιανικά θεμέλια», βλέπουμε στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αλλάζουν οι στόχοι.

            Στα 60 χρόνια που πέρασαν η Ευρώπη γνώρισε τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της, προόδευσε, καταργήθηκαν τα σύνορά της, άνθρωποι μετακινούνται ελεύθερα και αγαθά διακινούνται με πολύ μεγάλη ευκολία.

            Ωστόσο, μαζί με αυτές τις αλλαγές επήλθε και μία βασική αλλαγή που έρχεται σε αντίθεση με το όραμα των ιδρυτών της. Αντί να επικρατήσουν οι μεγάλες χριστιανικές αρχές, τα μεγάλα ανθρώπινα ιδεώδη, επικράτησε η κοσμικότητα, ο υλισμός, ο αθεϊσμός., ο εγωκεντρισμός. Κάθε χριστιανική αξία απαξιώθηκε, παραμελήθηκε και παραμερίστηκε. Αποκορύφωμα αυτής της αλλαγής ήταν όταν ο προεδρεύων της συντακτικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Συντάγματος Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, πριν από μερικά χρόνια, απαγόρευσε να αναφέρεται η προσφορά της Χριστιανικής πίστης στη δημιουργία της Ευρώπης, στο προοίμιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.

            Θα μπορούσαμε να πούμε ότι την Ευρώπη την πρόδωσαν εκείνοι που ακολούθησαν. Την πρόδωσαν οι επόμενες γενιές των Ευρωπαίων, που εγκατέλειψαν το Χριστιανισμό και τις διαχρονικές αξίες του, ο οποίος υπήρξε η αρχική πνευματική βάση, το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφού εγκατέλειψαν τις μεγάλες αξίες τις αντικατέστησαν με την εκκοσμίκευση, τον υλισμό και όλα τα παράγωγα αυτού. Εκμετάλλευση, κερδοσκοπία και μία συνεχή τάση για όλο και περισσότερες οικονομικές και υλικές αξίες, οι οποίες κυριαρχούν στις διαδικασίες και λήψεις αποφάσεων. Μάλιστα οι τελευταία ταχύτητα των εξελίξεων αυξάνει τον κίνδυνο και για μη δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη των  αποφάσεων, που θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάχρηση εξουσίας, εις βάρος των πολιτών.

            Πως λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, των μεγάλων οραμάτων και οραματισμών, θα το δούμε μέσα από μία συνέντευξη που έδωσε ο μεγάλος ακτιβιστής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένας από τους μεγαλύτερους γλωσσολόγους, όλων των εποχών, ο Αμερικανός συγγραφέας Νόαμ Τόμσκι.

Σε σχετικές ερωτήσεις που του έγιναν από δημοσιογράφο, απάντησε ως εξής :

....... Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
…..Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα «“στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα «Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Όπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
 …..Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά.

…… Ποιος είναι ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης; O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».

……«Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Έτσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό; «Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό, όσο προχωρούν τα μέτρα, θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
……Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας; «Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
…….Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος : «Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»
……Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς : «Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο.

……Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας; «Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά». Όμως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.

            Αναφερθήκαμε στο πως ξεκίνησε η Ευρώπη, πόσο μακριά έφυγε στην πορεία από τις αρχικές ιδέες και τους αρχικούς της στόχου, καθώς και πως διαμορφώθηκε στις ημέρες μας. Το μεγάλο ερώτημα που ορθώνεται, μετά από όλα αυτά,  είναι που θα καταλήξει. Εάν η Ευρώπη συνεχίσει της κατηφορική της πορεία, συνεχίσει  την απομάκρυνσή της από τον ζωντανό και αληθινό Θεό της Βίβλου, συνεχίσει  να λειτουργεί με τους ίδιους ληστρικούς μηχανισμούς, πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε ένα «θηρίο», που θα κατασπαράξει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

            Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, Κεφάλαιο ΙΓ 1 αναφέρεται : «και εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης· και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας». Ενώ στο κεφάλαιο ΙΖ 12-13, αναφέρεται : «και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μιαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι  μιαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει  εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών».

            Πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση, μετά από όλα αυτά; Πως θα ζουν οι άνθρωποι; Το ιερό βιβλίο της αποκάλυψης μας αναφέρει: «Και έκανε όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, να πάρουν χάραγμα επάνω στο δεξί τους χέρι ή επάνω στα μέτωπά τους και να μη μπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά μονάχα αυτός που έχει το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό τού ονόματός του. Εδώ είναι η σοφία· όποιος έχει τον νου, ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου· επειδή, είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός του είναι χξς ή 666». (Αποκάλυψη ΙΓ : 16,17,18).

            Αυτή θα είναι η πορεία της Ευρώπης αν δεν επιστρέψει στις «ρίζες» της. Θα παραδοθεί στα χέρια του «θηρίου» (Αντίχριστου), για να γνωρίσει, μαζί με αυτή και ολόκληρος ο κόσμος, τις πιο σκοτεινές ημέρες της ιστορίας του.  Για κείνες τις ημέρες έχει πει ο Κύριος. «Επειδή, εκείνες οι ημέρες θα είναι τέτοια θλίψη, που δεν έχει γίνει από την αρχή τής κτίσης, την οποία ο Θεός έκτισε, μέχρι αυτή την ώρα, ούτε πρόκειται να γίνει». (Μάρκος ΙΓ : 19).

            Κλείνοντας θα έλεγα ότι η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος, από ένα πράγμα έχουν ανάγκη, για να αλλάξει η πορεία, για να επανέλθει η χαρά και η προοπτική. Την παρουσία του Ζωντανού Θεού. Να γνωρίσει ξανά η Ευρώπη τη δύναμη και την παρουσία του Θεού. Ο λαός μας, του οποίου ο Θεός έκανε τη μεγάλη τιμή, να γραφεί ο Λόγος Του, η Αγία Γραφή στην γλώσσα μας, δεν διαβάζει το Λόγο του Θεού, δεν τον γνωρίζει και κανένα θρησκευτικό σύστημα δεν τον προτρέπει γι’ αυτό. Μόνον η επίγνωση του Θεού, η μεταμέλειά μας, η επίκληση του Προσώπου Του, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όταν όλοι εμείς ομολογήσουμε : Αμαρτήσαμε, αποστατήσαμε, αποτύχαμε….  Τότε θα έρθει η ώρα του Κυρίου και είναι βέβαιο τότε ότι και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, θα επαναληφθεί το ιστορικό προηγούμενο της Νινευή. Πόσο χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που αναφέρονται στο βιβλίο του Ιωνά (Παλαιά Διαθήκη), για την μετάνοια των κατοίκων της Νινευή  και πως ο Θεός της Αγάπης και του Ελέους, ενήργησε:   «Και ο Θεός είδε τα έργα τους, ότι επέστρεψαν από τον πονηρό τους δρόμο· και ο Θεός μεταμελήθηκε για το κακό, που είχε πει να κάνει σ' αυτούς· και δεν το έκανε»……..