ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ.

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ.

      Πριν είκοσι ένα αιώνες πολέμησε ένας για σένα, προτού ακόμα γεννηθείς. Πολέμησε έναν σκληρότατο αγώνα, έναν αγώνα στον οποίο τραυματίστηκε και έχυσε αίμα – και προχώρησε ακόμα περισσότερο : «πέθανε» ! Ο αγώνας εκείνος ήταν για σένα και για μένα, για τον κάθε άνθρωπο.

      Εκείνος έχυσε αίμα για να κανονίσει την τύχη της κάθε ψυχής. Αυτός ο Ήρωας, που με είδε και σε είδε, δια μέσω των αιώνων, και μας αγάπησε είναι ο Χριστός. Και τώρα, ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με τον καρφωμένος στον Γολγοθά Ιησού και να πάρει μια μικρή ιδέα από τους πόνους Εκείνου και την αυτοθυσία Του, για την αιώνια τύχη μας. Να πάρεις απλώς «μια ιδέα», επειδή τα παθήματα του Χριστού επάνω στον Σταυρό δεν ήσαν μονάχα πόνοι σωματικοί, αλλά κάτι πιο φρικτό, ήσαν και οι πόνοι της ψυχής!

     Γιατί, αυτό; Επειδή ξετυλιγόταν επάνω Του και μέσα Του, το μεγάλο μυστήριο της Αντικατάστασής μας. Ο Χριστός βάσταζε επάνω Του τις αμαρτίες μας, τις αμαρτίες όλου του κόσμου, δεχόμενος την κρίση τους. Έβαλε Αυτός – ο αναμάρτητος Υιός του Θεού – έβαλε το στήθος Του μπροστά, για να προστατεύσει πίσω Του, όλα τα δισεκατομμύρια των αθανάτων ψυχών, που θα πίστευαν στη Λύτρωσή Του. Δέχθηκε εκούσια επάνω στον Σταυρό τους κεραυνούς της Θείας Κρίσης εναντίον της αμαρτίας μας, για να μας εξασφαλίσει την αιώνια Ζωή, τη μακάρια και ένδοξη Αιωνιότητα.

      Αυτό το μέγιστο Έργο είναι ηρωισμός της αγάπης του Θεού! Όπου υπάρχει αγάπη γίνεται «Αντικατάσταση» για τη σωτηρία του αγαπώμενου. Παρόμοια αντικατάσταση, αλλά αφάνταστα σοβαρότερη και σπουδαιότερη, έκαμε η αγάπη του Θεού με τον Χριστό, χάρη της Σωτηρίας της ψυχής μας. Σκέψου, λοιπόν, αυτή τη στιγμή, σκέψου τον πολεμιστή, τον Ήρωα, που άφησε τη θεία δόξα του Ουρανού και ήρθε εδώ κάτω στον κόσμο μας και υπέφερε αφάνταστες οδύνες – σωματικές και ψυχικές – για την αιώνια Σωτηρία μας.

      Άκουσέ τον να λέει : «Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου». (Ματθαίος ΚΣ : 38 & Μάρκος ΙΔ : 34). Παρακολούθησέ Τον όταν προσφέρουν σ’ Αυτόν ξίδι και χολή. (Ματθαίος ΚΑ : 34). Εμβάθυνε μέσα στην προφητεία του Δαβίδ, που προέλεγε, πριν από 1.050 χρόνια το μαρτύριό Του. «Ξεχύθηκα σαν νερό και όλα τα κόκαλά μου Εξαρθρώθηκαν, η καρδιά μου έγινε σαν κερί, λιώνει ολοκληρωτικά μέσα στα εντόσθιά μου. Η δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον ουρανίσκο μου…. Τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψαλμός ΚΒ : 14-16). Άκουσε την κραυγή της αγωνία Του. «Θεέ μου! Θεέ μου! Ίνα τι με εγκατέλειψες;». (Ματθαίος ΚΖ : 46).

     Γιατί, λοιπόν εγκαταλείφθηκε; Εγκαταλείφθηκε «προς καιρόν» για τη Σωτηρία σου και για τη σωτηρία μου! Επειδή μέσα στον άγιο εκείνο χώρο, μέσα στα τρίσβαθα της συνείδησης του Χριστού, συναντήθηκαν ο Άγιος Θεός αφενός και ο αντιπρόσωπος του ένοχου ανθρώπου αφετέρου. Εκεί, η ανθρώπινη αμαρτία δικάστηκε, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε – γι' αυτό έπρεπε να γίνει και όπως εμείς. Η ηθική αυτή επανόρθωση κάνει τις ώρες εκείνες του μαρτυρίου του Χριστού μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της αιωνιότητας και γίνεται το σύνθημα της επιστροφής του δημιουργήματος προς τον Θεό.

Κι η κάθε δράξα το Αίμα που κυλάει

για έναν αμαρτωλό μιλεί

κι η αγάπη αχνοβολάει Αμέτρητες κατρακυλούν,

Αμέτρητα αντηχούνε Αμαρτωλών ονόματα,

Αυτών που θα σωθούνε.

        Σήκωσε λοιπόν, τη στιγμή αυτή το πνεύμα σου επάνω στον ουρανό, όπου βρίσκεται τώρα ο Αναστημένος και δοξασμένος Σωτήρας σου και στείλε σ’ Αυτόν από την καρδιά σου ένα «Ευχαριστώ», στείλε σ’ Αυτόν τη «Λατρεία» σου. Εκείνος τραυματίστηκε για να σου εξασφαλίσει την Ουράνια Πατρίδα. Εσύ δεν πέθανες, Εκείνος πέθανε για να σε πλύνει και να σε καθαρίσει με το Αίμα Του, από κάθε αμαρτία. Εσύ και εγώ είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί, Εκείνος όμως «αμαρτίας ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν των στόματι αυτού». (Ησαϊας ΝΓ : 9). «Με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό Του, τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης Γ : 16).

        Βλέπεις λοιπόν ότι τώρα μπορείς να υψωθείς και να επικοινωνήσεις με τον μεγάλο Πολεμιστή και Ήρωα που φρόντισε για τη Σωτηρία σου. Και εάν μέχρι σήμερα απορροφημένος από τη βιοπάλη και τα προβλήματα, δεν έδωσες την πρέπουσα προσοχή να Τον γνωρίσεις, μη χάσεις την ευκαιρία τώρα να ζητήσεις ένα Ευαγγέλιο και να το μελετάς.

       Θα παρηγορηθείς, θα ανακουφιστείς, θα χαρείς και θα αποκτήσεις έναν καινούργιο Φίλο, έναν ανεκτίμητο Σωτήρα, έναν παντοδύναμο Λυτρωτή. Αν εκτιμήσεις τη γνωριμία και φιλία Του, θα είναι αόρατα πάντοτε μαζί σου, (Ματθαίος ΚΗ : 20), θα διευθύνει τα βήματά σου εδώ κάτω στη ζωή, θα σου δίνει Φως, Ειρήνη και Χαρά και τέλος θα σε οδηγήσει μαζί Του στον Ουρανό, στην αιώνια και θεία δόξα. (Ιωάννης ΙΔ : 2).

Χριστός! Τι όνομα γλυκό!

Γεμάτος ελπίδα.

Χαρά σκορπίζει στην καρδιά

και ρίχνει αχτίδα,

μ’ ολόγλυκη παρηγοριά.

 Όπου τον δει τυχόν γραμμένο

δάκρυ στο μάτι μου κυλά,

κι όταν το στόμα το προφέρει

μια φλόγα ανάβει στην καρδιά.

Χριστός ! ουράνια αρμονία.

Χριστός ! το φως καρδιάς και νου

Χριστός ! η μόνη Σωτηρία

Χριστός ! η δόξα του πιστού.

ΓΕΝΕΣΗ ΙΓ : (1-18). «Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου».

    «Έξοδος», μια αιώνια πνευματική πρόσκληση.

    Το μήνυμα του ουρανού και σήμερα: «Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου».

  βιβλίο "ΓΕΝΕΣΗΣ", κεφ.  ΙΓ/13, εδ. 1-18.

1 ΚΑΙ ο Άβραμ ανέβηκε από την Αίγυπτο, αυτός και η γυναίκα του και όλα όσα είχε, και ο Λωτ μαζί του, προς τα μεσημβρινά.

2 Και ο Άβραμ ήταν υπερβολικά πλούσιος σε κτήνη, σε ασήμι, και σε χρυσάφι,

3 και πήγε οδεύοντας από τα μεσημβρινά μέχρι τη Βαιθήλ, μέχρι τον τόπο όπου ήταν η σκηνή του την προηγούμενη φορά, ανάμεσα στη Βαιθήλ και στη Γαι,

4 στον τόπο τού θυσιαστηρίου, που είχε κάνει εκεί αρχικά και εκεί ο Άβραμ επικαλέστηκε το όνομα του Κυρίου.

5 Ακόμα και ο Λωτ, που συμπορευόταν μαζί με τον Άβραμ, είχε πρόβατα και βόδια και σκηνές.

6 Και δεν τους χωρούσε η γη για να κατοικούν μαζί επειδή, τα υπάρχοντά τους ήσαν πολλά, και δεν μπορούσαν να κατοικούν μαζί.

7 Και έγινε φιλονικία ανάμεσα στους βοσκούς των κτηνών τού Άβραμ, και στους βοσκούς των κτηνών τού Λωτ και οι Χαναναίοι και οι Φερεζαίοι κατοικούσαν τότε στη γη.

8 Και ο Άβραμ είπε στον Λωτ: Ας μη είναι, παρακαλώ, φιλονικία ανάμεσα σε μένα και σε σένα, κι ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου επειδή, εμείς είμαστε αδελφοί

9 δεν είναι ολόκληρη η γη μπροστά σου; Διαχώρισε, λοιπόν, τον εαυτό σου από μένα αν εσύ πας στα αριστερά, εγώ πηγαίνω στα δεξιά και αν εσύ στα δεξιά, εγώ στα αριστερά.

10 Και αφού ο Λωτ σήκωσε τα μάτια του ψηλά, είδε ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη, ότι ποτιζόταν ολόκληρη, πριν ο Κύριος να καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ήταν σαν παράδεισος του Κυρίου, όπως η γη της Αιγύπτου, μέχρι να πάει κανείς στη Σηγώρ.

11 Και ο Λωτ διάλεξε για τον εαυτό του ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη και ο Λωτ κατασκήνωσε προς τα ανατολικά, και διαχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον.

12 Ο μεν Άβραμ κατοίκησε στη γη Χαναάν ο δε Λωτ κατοίκησε ανάμεσα στις πόλεις τής περιχώρου, και έστησε τις σκηνές του μέχρι τα Σόδομα.

13 Και οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί, και υπερβολικά αμαρτωλοί μπροστά στον Κύριο.

14 Και ο Κύριος είπε στον Άβραμ, αφού ο Λωτ είχε διαχωριστεί απ' αυτόν: Σήκωσε τώρα τα μάτια σου ψηλά και δες από τον τόπο όπου είσαι, προς τα βορινά και τα μεσημβρινά, και τα ανατολικά και τα δυτικά

15 επειδή, ολόκληρη τη γη που βλέπεις θα τη δώσω σε σένα, και στο σπέρμα σου, μέχρι τον αιώνα

16 και θα κάνω το σπέρμα σου σαν την άμμο τής γης, ώστε αν μπορεί κανείς να απαριθμήσει την άμμο τής γης, θα μπορεί να απαριθμηθεί και το σπέρμα σου

17 και αφού σηκωθείς, διάσχισε τη γη, και κατά το μάκρος της, και κατά το πλάτος της επειδή, σε σένα θα τη δώσω.

18 Και ο Άβραμ σήκωσε τη σκηνή του, και όταν ήρθε κατοίκησε κοντά στις βελανιδιές Μαμβρή, που είναι στη Χεβρών και έκτισε εκεί θυσιαστήριο στον Κύριο.

 βιβλίο "ΓΕΝΕΣΗ", κεφ.  ΙΔ/14, εδαφ. 1-16.

1 ΚΑΙ στις ημέρες τού Αμαρφέλ, βασιλιά της Σενναάρ, του Αριώχ, βασιλιά τής Ελλασάρ, του Χοδολλογομόρ, βασιλιά τής Ελάμ, και του Θαργάλ, βασιλιά των εθνών,

2 αυτοί έκαναν πόλεμο με τον Βερά, βασιλιά των Σοδόμων, και τον Βαρσά, βασιλιά των Γομόρρων, τον Σενναάβ, βασιλιά τής Αδαμά, και τον Σεμοβόρ, βασιλιά τής Σεβωείμ, και τον βασιλιά τής Βελά αυτή είναι η Σηγώρ.

3 Όλοι αυτοί ενώθηκαν μαζί στην κοιλάδα Σιδδίμ, που είναι η αλμυρή θάλασσα.

4 12 χρόνια δούλευαν στον Χοδολλογομόρ και τον 13ο αποστάτησαν.

5 Και τον 14ο χρόνο ήρθε ο Χοδολλογομόρ, και οι βασιλιάδες που ήσαν μαζί του, και πάταξαν τους Ραφαείμ στην Ασταρώθ-καρναϊμ, και τους Ζουζείμ στην Αμ, και τους Εμμαίους στη Σαυή-κιριαθαϊμ, 6 και τους Χορραίους στο βουνό τους, το Σηείρ, μέχρι την πεδιάδα Φαράν, που είναι στην έρημο.

7 Και επέστρεψαν και ήρθαν στην Εν-μισπάτ, που είναι η Κάδης και πάταξαν ολόκληρη την περιοχή τού Αμαλήκ, και τους Αμορραίους που κατοικούσαν στην Ασασών-θαμάρ.

8 Και βγήκε ο βασιλιάς των Σοδόμων, και ο βασιλιάς των Γομόρρων, και ο βασιλιάς τής Αδαμά, και ο βασιλιάς των Σεβωείμ, και ο βασιλιάς τής Βελά, που είναι η Σηγώρ και συγκρότησαν μάχη μαζί τους στην κοιλάδα Σιδδίμ,

9 μαζί με τον Χοδολλογομόρ βασιλιά τής Ελάμ, και τον Θαργάλ βασιλιά των εθνών, και τον Αμαρφέλ βασιλιά τής Σενναάρ, και τον Αριώχ βασιλιά τής Ελλασάρ τέσσερις βασιλιάδες ενάντια σε πέντε.

10 Και η κοιλάδα Σιδδίμ ήταν γεμάτη από φρέατα ασφάλτου και οι βασιλιάδες των Σοδόμων και των Γομόρρων τράπηκαν σε φυγή, και έπεσαν εκεί και εκείνοι που εναπέμειναν έφυγαν στο βουνό. 11 Και πήραν όλα τα υπάρχοντα των Σοδόμων και των Γομόρρων, και ολόκληρη τη ζωοτροφία τους, και αναχώρησαν.

12 Πήραν ακόμα και τον Λωτ, τον γιο τού αδελφού τού Άβραμ, που κατοικούσε στα Σόδομα, και τα υπάρχοντά του, και αναχώρησαν.

13 Και κάποιος από τους διασωθέντες πήγε και το ανήγγειλε στον Άβραμ τον Εβραίο, που κατοικούσε κοντά στις βελανιδιές Μαμβρή,του Αμορραίου, αδελφού τού Εσχώλ, και αδελφού τού Ανήρ, που ήσαν σύμμαχοι του Άβραμ.

14 Και όταν ο Άβραμ άκουσε ότι αιχμαλωτίστηκε ο αδελφός του, εξόπλισε 318 από τους δούλους του, που είχαν γεννηθεί στο σπίτι του, και τους καταδίωξε μέχρι τη Δαν.

15 Και αφού χώρισε τους δικούς του, όρμησε εναντίον τους τη νύχτα, αυτός και οι δούλοι του, και τους πάταξε, και τους καταδίωξε μέχρι τη Χοβά, που είναι προς τα αριστερά τής Δαμασκού.

16 Και επανέφερε όλα τα υπάρχοντα, κι ακόμα επανέφερε και τον αδελφό του τον Λωτ, και τα υπάρχοντά του, ακόμα μάλιστα και τις γυναίκες, και τον λαό.

            ΣΧΟΛΙΑ :

      Ο Απόστολος Παύλος, μέσα από την επιστολή "Α΄ Κορινθίους" (κεφ. Ι/10 εδαφ. 11) θεωρεί υποχρέωσή του να υπενθυμίσει και να τονίσει στην εκκλησία της Κορίνθου, αλλά και σε μας σήμερα, μια μεγάλη αλήθεια. «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίας ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν». Ό,τι γράφεται μέσα στη Βίβλο (Παλαιά & Καινή) δε γράφτηκε για «τω καιρώ εκείνω» μόνον, είναι διαχρονικό, γράφτηκε και για τον καιρό τούτο, γράφτηκε για τη δική μας νουθεσία και για τον δικό μας παραδειγματισμό σήμερα.

      Ό,τι ίσχυε τότε ισχύει και σήμερα. Μπορεί ο άνθρωπος να «προόδευσε» τεχνολογικά, αλλά ηθικά παραμένει ο ίδιος. Ο Κύριος τόνισε ιδιαίτερα ότι η εποχή, κατά την οποία θα ξαναρθεί στη γη, δε θα είναι μια διαφορετική εποχή. Θα είναι «καθώς αι ημεραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας» (Ματθαίος ΚΔ/24: 37 - 39).

     Θα είναι μία εποχή όπως ήταν και στις ημέρες του Λωτ. «Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ, έτρωγον, έπινον, ηγρόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν, καθ’ ην δεν ημέρα εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας, ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθει". (Λουκάς ΙΖ/17: 28 – 30).

      Ο Λωτ ήταν ανιψιός του Αβραάμ. (παιδί του αδελφού του Αρράν). Όταν ο Αβραάμ κλήθηκε να βγει από την Ουρ των χαλδαίων (Γένεση ΙΒ/12: 1), μαζί του πήγε και ο Λωτ, ο οποίος δε φαίνεται να ακολούθησε μετά από οδηγία του Θεού, αλλά από μόνος του.

     Ο Λόγος του Θεού το Λωτ τον χαρακτηρίζει δίκαιο ( Β΄ Πέτρου Β/2: 7) και αναφέρει ότι η ψυχή του βασανιζόταν από όλα τα ανήθικα και αμαρτωλά που γίνονταν γύρω του (Β΄ Πέτρου Β/2: 8) και αυτό δείχνει μια κάποια πνευματική υπόσταση.

      Μαζί, Αβραάμ & Λωτ, ξεκινούν και βγαίνουν μέσα από είδωλα που λάτρευαν, αποβλέπουν και οι δύο στον αληθινό Θεό, όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, η οποία  δε θα αργήσει να φανεί μέσα από τις επιλογές τους. Ας προσέξουμε εδώ το εξής: Και οι δέκα παρθένες ήταν το ίδιο, δεν είχαν καμία διαφορά. Ήταν από την ίδια εκκλησία, είχαν την ίδια πίστη, την ίδια φιλοσοφία, όλες μαζί περίμεναν τον νυμφίο, όλες είχαν ετοιμάσει τις λαμπάδες τους. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να βρει κάποια διαφορά μεταξύ τους. Τι διαφορά τη βρήκε μόνον το μάτι Εκείνου, ο οποίος ερευνά «νεφρούς και καρδίας» (Αποκάλυψη Β/2: 23). Οι μισές απ’ αυτές ήταν «μωρές», ήταν ανόητες, επιπόλαιες ήταν έξω από το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο και ως εκ τούτου δεν είχαν σωτηρία.

     Η αιτία των διαφορών μεταξύ Αβραάμ και Λωτ ήταν: «Δεν εχώρει αυτούς η γή δια να κατοικώσιν ομού» (Γένεση ΙΓ/13: 6). Και ο Άβραμ είπε στο Λωτ: "Ας μη είναι, παρακαλώ, φιλονικία ανάμεσα σε μένα και σε σένα, κι ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου επειδή, εμείς είμαστε αδελφοί". Τι ωραία τούτη η συμπεριφορά! Μπροστά στο πρόβλημα που παρουσιάστηκε ο Αβραάμ πήρε μια πρωτοβουλία αγάπης. Δεν κάθισε να τσακωθεί, να φιλονικήσει με τον αδελφό του. Ας κάνουμε το ίδιο, όπου προκύπτει πρόβλημα με τον αδελφό μας. Ας ενεργούμε πνευματικά και όχι με ανθρώπινα στοιχεία «τι κάλον και τι τερπνόν να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί» (ψαλμός ΡΛΓ/133: 1). Ενήργησε με αγάπη προς τον αδελφό του.

     Καθώς ο Λωτ εκλήθη να διαλέξει πού θα ήθελε να εγκατασταθεί, «Υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, είδε πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνη… (φαινόταν δε εκείνη η περιοχή) «ως παράδεισος του Κυρίου, ως γη της Αιγύπτου» (Γένεση ΙΓ/13: 10). Βλέποντας όλα αυτά σκέφτηκε ότι θα υπάρχει εκεί πλούσια γη και μεγάλη βλάστηση και έτσι θα έχουν τροφή τα ζώα του θα αποκτήσει πλούσια υλικά αγαθά. Θα εξασφαλίσει πλήρως τη ζωή του. Ο Λωτ πήρε μια απόφαση με κριτήριο πως θα ζήσουν τα κτήνη του και όχι πως θα ζήσει ο ίδιος και τα παιδιά του. Έρχεται κάποια στιγμή μέσα στη ζωή μας που θα πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις, να επιλέξουμε….Ας προσέξουμε τότε με τι κριτήρια ενεργούμε. Ενδεχομένως πολλά ή και όλα να κριθούν στη ζωή μας από κάποια απόφασή μας.

      Επηρεασμένος από όλες τις παραπάνω σκέψεις ο Λωτ δεν άργησε να κατοικήσει «έως Σοδόμων». Έλαβε μια καθοριστική για τη ζωή του απόφαση χωρίς να ρωτήσει το Θεό, αποβλέποντας στο φαινόμενο, στο υλικό συμφέρον. Όμως πίσω και μέσα σε όλο αυτό το φαινόμενο ένα στοιχείο επικρατούσε: Αμαρτία, αποστασία, έλλειψη της παρουσίας του Θεού. Όλα εκείνα τα φαινομενικά ωραία ήταν χαμένα, ήταν καταδικασμένα εξαιτίας της αμαρτίας. Η πλήρης καταστροφή τους ήταν ζήτημα χρόνου.

   Έλαβε μια απόφαση από την οποία έλειπε παντελώς η οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Πριν αποφασίσει, δε σήκωσε τα μάτια προς το Θεό. Ο πρ. Ησαΐας 700 χρόνια π.Χ. αναφέρει: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει καλεσθεί Θαυμαστός σύμβουλος» (Ησαΐας Θ/9: 6). Πριν αποφασίσεις οτιδήποτε, μικρό ή μεγάλο, στη ζωή σου, ρώτησε το μοναδικό, το "θαυμαστό σύμβουλο", που είναι ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Αυτός μόνο γνωρίζει. Ο Ιησούς τ. Ναυή, καθώς βλέπει τους Φιλισταίους να έρχονται εναντίον του, ρωτάει τον Κύριο: "Κύριε να επιτεθώ;" Μα, θα πει η ανθρώπινη λογική, είσαι ανόητος; Βλέπεις τον εχθρό να έρχεται εναντίον σου και αντί να ετοιμαστείς για πόλεμο, χάνεις χρόνο να ρωτήσεις αν θα επιτεθείς ή δε θα επιτεθείς; Η απάντηση του Θεού, κόντρα στην ανθρώπινη λογική, ήταν: "Όχι να μην επιτεθείς". Ας δούμε τι αναφέρει ο Λόγος του Θεού στο βιβλίο Β' Σαμουήλ  κεφ. Ε/5, εδ. 23 - 25.

23. Και όταν ο Δαβίδ ρώτησε τον Κύριο, είπε: Μη ανέβεις στρέψε από πίσω τους, και πέσε επάνω τους απέναντι από τις συκαμινιές

24 και όταν ακούσεις θόρυβο διάβασης επάνω στις κορυφές των συκαμινιών, τότε θα σπεύσεις επειδή, τότε ο Κύριος θα βγει μπροστά σου, για να χτυπήσει το στρατόπεδο των Φιλισταίων.

25 Και ο Δαβίδ έκανε όπως τον πρόσταξε ο Κύριος και χτύπησε τους Φιλισταίους από τη Γαβαά μέχρι την είσοδο Γεζέρ» (Β' Σαμουήλ  Ε/5: 23). Πάντα ο Δαβίδ ρωτούσε τον Κύριο. Όμως μια φορά ξέχασε να τον ρωτήσει και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Ήταν τότε που τον ξεγέλασαν οι Ευαίοι (Ιησούς τ. Ναυή Θ/9: 14).

      Για τις αποφάσεις, τις επιλογές του πιστού ανθρώπου, υπάρχει θαυμαστός σύμβουλος. Αλίμονο σε εκείνον που λέει ότι είναι δικός Του και δεν Τον συμβουλεύεται. Θα χαθεί και θα καταστραφεί μέσα σε σωρεία λανθασμένων αποφάσεων. Ο άνθρωπος έχει πλαστεί από το Θεό να είναι ελεύθερος, να αποφασίζει και να ενεργεί ελεύθερα, όμως κάθε απόφαση έχει και τις συνέπειές της.

      Μέσα στην ελευθερία επιλογής του ο Λώτ, με τα κριτήρια που προ είπαμε, αποφάσισε να κατοικήσει  «έως Σοδόμων». Δηλαδή όχι μέσα στα Σόδομα, αλλά κοντά στα Σόδομα, στα περίχωρα. Κοντά στα Σόδομα αρχικά (Γένεση ΙΓ/13: 12) και σε λίγο μέσα στα Σόδομα (Γένεση ΙΔ/14: 12) συντροφιά, παρέα με τους Σοδομίτες, για να ακολουθήσει μετά από λίγο μια απρόβλεπτη και αναπάντεχη τραγωδία.

      Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί και αμαρτωλοί σφόδρα ενώπιον του Κυρίου» (Γένεση ΙΓ/13: 13). Κάποιος είπε ότι ο Θεός διαχώρισε το φως από το σκοτάδι και ο άνθρωπος προσπαθεί να τα αναμείξει.

      Ήταν ωραίος πράγματι εξωτερικά ο τόπος. Υπήρχαν πολλά δένδρα, πολλά νερά, μεγάλη παραγωγή. Κάτω όμως από εκείνον τον φαινομενικό Παράδεισο έβραζαν τα καζάνια της αμαρτίας, οι φωτιές του ηφαιστείου. Λάβα κοιμόταν κάτω από τη γη της αμαρτίας. Όμορφη η κοινωνία, όμορφη η ζωή, αλλά πέρα από το φαινόμενο πόση αμαρτία, πόση αδικία, πόση ανηθικότητα, πόση εκμετάλλευση! Όλα τούτα ηφαίστεια που μας έχουν πνίξει και στις ημέρες μας με τις αναθυμιάσεις τους, πολύ σύντομα θα εκραγούν και θα καταστρέψουν τα πάντα.

       Μπορεί ο Θεός να στείλει μια ψυχή μέσα στα Σόδομα. Ο Θεός στέλνει σήμερα εργάτριές του σε "οίκους ανοχής" και μιλάνε σε εκδιδόμενες γυναίκες. Αυτό είναι άλλο και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να πάει η ψυχή από μόνη της στα Σόδομα με ανθρώπινα κριτήρια και ανθρώπινους υπολογισμούς. Επέτρεψε ο Θεός,  να σταλεί ο Ιωσήφ, ο Δανιήλ σε κάποια «Σόδομα» αλλά ήταν μαζί τους. Ο Λωτ δεν πήγε μετά από εντολή ή οδηγία του Θεού, αγνόησε παντελώς το Θεό. 

       Λίγο καιρό είχε εγκατασταθεί και συνέβη ένα απρόβλεπτο γεγονός. Τέσσερις βασιλιάδες υπό την αρχηγία του Χοδολογομόρ πολέμησαν εναντίον των πέντε βασιλιάδων της Ανατολικής Παλαιστίνης και τους νίκησαν (Γένεση ΙΔ/14: 10). Ανάμεσα στους αναρίθμητους αιχμαλώτους, μαζί με τους βασιλείς των Σοδόμων και των Γομόρων ήταν και ο Λωτ. (Γένεση ΙΔ/14: 12). Τραγωδία! Οι υπολογισμοί που είχε κάνει ήταν τελείως διαφορετικοί. Είχε σκεφτεί μια άνετη, πλούσια ζωή, με αξιώματα και ξαφνικά βρέθηκε αιχμάλωτος. Αυτά τα γεγονότα δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσαν να συμβούν στη ζωή του. Πόσο διαφορετικά ήλθαν τα πράγματα!

      Τα δυσάρεστα νέα έφτασαν στα αυτιά του θείου του, Αβραάμ. Η αντίδραση του Αβραάμ ήταν άμεση. Ήταν πολύ διαφορετική από την αντίδραση, που πολλές φορές διακρίνει τη δική μας ζωή. Καθώς ακούμε κάτι δυσάρεστο για τον αδερφό, για τον συνάνθρωπο, πολλές φορές λέμε: "Α! καλά να πάθει..., με τις επιλογές που έκανε...., με το δρόμο που πήρε..., με το μυαλό που είχε ….." και κρίνουμε και επικρίνουμε και καταδικάζουμε. Ο άνθρωπος του Θεού, ο Αβραάμ αντέδρασε διαφορετικά. Μάζεψε όλες του τις δυνάμεις, επιτέθηκε εναντίον των εχθρών και τους νίκησε (Γένεση ΙΔ/14: 16).

      Ο Λωτ ελευθερώνεται από τον Χοδολογομόρ, αλλά δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τη ζωή των Σοδόμων και επιστρέφει σ’ αυτά. Ο Θεός του έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία να εγκαταλείψει τα Σόδομα και τα Γόμορα, όμως επέστρεψε σ’ αυτά κάνοντας τους ίδιους υπολογισμούς. Είχε περιουσία, είχε κοινωνική θέση, καθόταν στην πύλη των Σοδόμων, που σημαίνει ότι είχε κάποιο αξίωμα (Γένεση ΙΘ/19: 1). Πόσο διευκρινιστικός στο θέμα αυτό είναι ο Απ. Παύλος, καθώς απευθύνεται τον Τιμόθεο: «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποία τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς» (Α΄ Τιμοθέου Σ/6: 10-11). Ελεύθερος πολιορκημένος ο Λωτ. Δεμένος με τα γήινα, τα προσωρινά, τα εφήμερα. Αυτός είναι ο άνθρωπος. Αιχμάλωτος, δούλος της αμαρτίας. Ποιος μπορεί να τον ελευθερώσει από τούτη τη δουλεία; Μόνον ο Χριστός. «άν ο υιός σας ελευθερώσει , όντως ελεύθεροι είσθε» (Ιωάννης Η/8: 36).

         βιβλίο "ΓΕΝΝΕΣΗΣ", κεφ. ΙΘ/19: 1 - 38.

1 ΚΑΙ οι δύο άγγελοι ήρθαν το δειλινό στα Σόδομα και ο Λωτ καθόταν δίπλα στην πύλη των Σοδόμων ο δε Λωτ, βλέποντάς τους, σηκώθηκε σε συνάντησή τους, και προσκύνησε με το πρόσωπό του μέχρι το έδαφος

2 και είπε: Να, κύριοί μου, στραφείτε, παρακαλώ, στο σπίτι τού δούλου σας, και διανυχτερεύστε, και πλύντε τα πόδια σας και αφού σηκωθείτε το πρωί, θα πάτε στον δρόμο σας. Κι εκείνοι είπαν: Όχι, αλλά θα διανυχτερεύσουμε στην πλατεία.

3 Και αφού τους βίασε πολύ, στράφηκαν σ' αυτόν, και μπήκαν μέσα στο σπίτι του και τους έκανε συμπόσιο, και έψησε άζυμα, και έφαγαν.

4 Και πριν κοιμηθούν, οι άνδρες τής πόλης, οι άνδρες των Σοδόμων, περικύκλωσαν το σπίτι, νέοι και γέροντες, ολόκληρος ο λαός μαζί, από παντού

5 και έκραζαν στον Λωτ, και του έλεγαν: Πού είναι οι άνδρες, εκείνοι που μπήκαν μέσα σε σένα τη νύχτα; Βγάλ' τους έξω σε μας, για να τους γνωρίσουμε.

6 Και ο Λωτ βγήκε σ' αυτούς στο πρόθυρο, και έκλεισε πίσω του την πόρτα,

7 και είπε: Μη, αδελφοί μου, μη πράξετε ένα τέτοιο κακό

8 δέστε, έχω δύο θυγατέρες, που δεν γνώρισαν άνδρα να σας τις φέρω, λοιπόν, έξω και κάντε σ' αυτές, όπως σας φανεί αρεστό μόνον σ' αυτούς τους άνδρες να μη πράξετε τίποτε, επειδή για τούτο μπήκαν κάτω από τη σκιά τής στέγης μου.

9 Κι εκείνοι είπαν: Φύγε από εκεί. Και είπαν ακόμα: Αυτός ήρθε για να παροικήσει θέλει να γίνει και κριτής; Τώρα θα κακοποιήσουμε μάλλον εσένα παρά εκείνους. Και βίαζαν υπερβολικά τον άνθρωπο, τον Λωτ, και πλησίασαν για να σπάσουν την πόρτα.

10 Κι απλώνοντας οι άνδρες τα χέρια τους, τράβηξαν τον Λωτ κοντά τους στο σπίτι, και έκλεισαν την πόρτα

11 και τους ανθρώπους, εκείνους που ήσαν στην πόρτα τού σπιτιού, τους χτύπησαν με αορασία από τον μικρό μέχρι τον μεγάλο, ώστε απέκαναν να ζητούν την πόρτα.

12 Και οι άνδρες είπαν στον Λωτ: Έχεις εδώ κάποιον άλλον; Γαμπρό ή γιους ή θυγατέρες ή οποιονδήποτε άλλον έχεις στην πόλη, να τους βγάλεις έξω από τον τόπο

13 επειδή, εμείς καταστρέφουμε τούτο τον τόπο, για τον λόγο ότι η κραυγή τους μεγάλωσε μπροστά στον Κύριο και μας έστειλε ο Κύριος για να τον καταστρέψουμε.

14 Βγήκε, λοιπόν, ο Λωτ και μίλησε στους γαμπρούς του, εκείνους που επρόκειτο να πάρουν τις θυγατέρες του, και είπε: Σηκωθείτε, βγείτε έξω από τούτο τον τόπο επειδή, ο Κύριος καταστρέφει την πόλη. Αλλά, φάνηκε στους γαμπρούς του σαν αστεϊζόμενος.

15 Και όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν τον Λωτ, λέγοντας: Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου, και τις δύο θυγατέρες σου, που βρίσκονται εδώ, για να μη καταστραφείς κι εσύ μαζί με την ανομία τής πόλης.

16 Και επειδή καθυστερούσε, πιάνοντας οι άνδρες το χέρι του, και το χέρι τής γυναίκας του, και τα χέρια των δύο θυγατέρων του (επειδή, ο Κύριος τον σπλαχνίστηκε), τον έβγαλαν και τον πήγαν έξω από την πόλη.

17 Και όταν τους έβγαλαν έξω, ο Κύριος είπε: Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου, και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο, διάσωσε τον εαυτό σου στο βουνό, για να μη καταστραφείς.

 18 Και ο Λωτ τούς είπε: Μη, παρακαλώ, Κύριε

19 δες, ο δούλος σου βρήκε χάρη μπροστά σου, και μεγάλυνες το έλεός σου, που έκανες σε μένα, φυλάττοντας τη ζωή μου, αλλ' εγώ δεν θα μπορέσω να διασωθώ στο βουνό, μήπως με προφτάσει το κακό, και πεθάνω

20 δες, παρακαλώ, η πόλη αυτή είναι κοντά, ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι μικρή εκεί, παρακαλώ, να διασωθώ, δεν είναι μικρή; Και θα ζήσει η ψυχή μου.

21 Και ο Κύριος είπε σ' αυτόν: Να, σε εισάκουσα και σε τούτο το πράγμα, να μη καταστρέψω την πόλη, για την οποία μίλησες

22 βιάσου να διασωθείς εκεί επειδή, δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτε, μέχρις ότου φτάσεις εκεί γι' αυτό, αποκάλεσε το όνομα της πόλης, Σηγώρ.

23 Ο ήλιος ανέτειλε επάνω στη γη, όταν ο Λωτ μπήκε στη Σηγώρ.

24 Και έβρεξε ο Κύριος επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον Κύριο του ουρανού

25 και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις, και όλα τα περίχωρα, και όλους τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά τής γης.

26 Αλλ' η γυναίκα του, πίσω απ' αυτόν, καθώς κοίταξε ολόγυρα, έγινε στήλη από αλάτι.

27 Και ο Αβραάμ, καθώς σηκώθηκε ενωρίς το πρωί, ήρθε στον τόπο όπου είχε σταθεί μπροστά στον Κύριο

28 και κοιτάζοντας επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα, κι επάνω σε ολόκληρη τη γη τής περιχώρου, είδε, και να, καπνός ανέβαινε από τη γη, σαν καπνός από καμίνι.

29 Έτσι, λοιπόν, όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της περιχώρου, θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ, και εξαπέστειλε τον Λωτ από μέσα από την καταστροφή, όταν κατέστρεφε τις πόλεις, στις οποίες κατοικούσε ο Λωτ.

30 Και ο Λωτ ανέβηκε από τη Σηγώρ, και κατοίκησε στο βουνό, και μαζί του οι δύο θυγατέρες του, επειδή φοβήθηκε να κατοικήσει στη Σηγώρ και κατοίκησε σε σπήλαιο, αυτός και οι δύο θυγατέρες του.

31 Και η μεγαλύτερη είπε στη νεότερη: Ο πατέρας μας είναι γέροντας, και άνθρωπος δεν υπάρχει επάνω στη γη για να μπει μέσα προς εμάς, σύμφωνα με τη συνήθεια ολόκληρης της γης

32 έλα, ας ποτίσουμε τον πατέρα μας κρασί, και ας κοιμηθούμε μαζί του, και ας αναστήσουμε σπέρμα από τον πατέρα μας.

33 Πότισαν, λοιπόν, τον πατέρα τους κρασί κατά τη νύχτα εκείνη και η μεγαλύτερη μπήκε μέσα, και κοιμήθηκε με τον πατέρα της κι εκείνος δεν κατάλαβε ούτε πότε αυτή πλάγιασε, και πότε σηκώθηκε.

34 Και την επαύριο η μεγαλύτερη είπε στη νεότερη: Δες, εγώ κοιμήθηκα χθες τη νύχτα με τον πατέρα μας, ας τον ποτίσουμε κρασί και τούτη τη νύχτα, και μπαίνοντας μέσα εσύ, κοιμήσου μαζί του, και ας αναστήσουμε σπέρμα από τον πατέρα μας.

35 Πότισαν, λοιπόν, κι εκείνη τη νύχτα τον πατέρα τους κρασί, και αφού σηκώθηκε η νεότερη, κοιμήθηκε μαζί του κι εκείνος δεν κατάλαβε ούτε πότε αυτή πλάγιασε, και πότε σηκώθηκε.

36 Και συνέλαβαν οι δύο θυγατέρες του Λωτ από τον πατέρα τους.

37 Και η μεγαλύτερη γέννησε γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Μωάβ αυτός είναι ο πατέρας των Μωαβιτών μέχρι σήμερα.

38 Αλλά και η νεότερη γέννησε γιο, και αποκάλεσε το όνομά του Βεν-αμμί αυτός είναι ο πατέρας των Αμμωνιτών μέχρι σήμερα.

          ΣΧΟΛΙΑ :

     Έρχονται οι άγγελοι, για να μεταφέρουν στο Λωτ ένα μήνυμα, το οποίο λέει: "Ο Θεός θα καταστρέψει τον τόπο τούτο. Διέσωσε τη ζωή σου". Αυτό ήταν το μήνυμα προς τον Λωτ, αυτό είναι το μήνυμα του Θεού σήμερα σε μένα και σε σένα. Τι λέει το μήνυμα; Τα ηφαίστεια της οργής του Θεού ανοίγουν, "η καταστροφή πάντων πλησίασε" (Α΄ Πέτρου  Δ/4: 7). Τώρα, τις τελευταίες στιγμές, που η πόρτα της χάριτος του Θεού συνεχίζει να είναι ανοικτή, έρχεται το Πνεύμα του Θεού να πει σε κάθε ψυχή: "Διέσωσε τη ζωή σου. Διάσωσε τη ζωή σου, μη περιβλέψεις πίσω σου, και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο». Τι σημαίνουν τούτα τα λόγια; Σώσε τη ζωή σου. Τούτη η πρόσκληση του Θεού ακούγεται σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Είναι ένα μήνυμα σωτηρίας και αιώνιας ζωής. Είναι μια πράξη ανυπολόγιστης αγάπης του Θεού, ο οποίος δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού. (Ιεζεκιήλ ΛΓ/33: 11). Ο Θεός θέλει πάντες να σωθούν και να έρθουν σε επίγνωση (Α' Τιμόθεος Β/2: 4). Μην κοιτάξεις πίσω. Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει. «ουδείς βαλών την χείραν επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος για τη βασιλεία του Θεού» (Λουκάς Θ/9: 62).

      Και μη σταθείς σε ολόκληρη την περίχωρο. Η περίχωρος είναι που θα σε ξαναφέρει σίγουρα μέσα. Γι’ αυτό η «περίχωρος» θα έχει την ίδια τύχη με την ενδοχώρα. Ο Θεός κατάστρεψε τα Σόδομα, τα Γόμορα και τα περίχωρα αυτών (Γένεση ΙΘ/19: 25). Κάποιοι θα γελάσουν, όπως οι γαμπροί του Λωτ (Γένεση ΙΘ/19: 14). Κάποιοι θα το αγνοήσουν, θα το απορρίψουν, κλεισμένοι μέσα στην απιστία τους και μέσα στον εγωισμό τους. Όμως και κάποιες ψυχές θα απλώσουν το χέρι τους, για να πιάσουν το πληγωμένο χέρι του Ιησού Χριστού, που είναι το μόνο που μπορεί να μας οδηγήσει στην έξοδο, στη σωτηρία, στη λύτρωση από το μεγάλο κακό που ανοίγεται μπροστά μας και το οποίο με δέος παρακολουθούμε καθημερινά μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι το χέρι του Λυτρωτή, του μόνου Σωτήρα (Πράξεις Δ/4: 12), Ιησού Χριστού. Το απλώνει και σήμερα σε κάθε ψυχή και περιμένει το δικό της χέρι, για να το αγκαλιάσει, και κρατώντας το σφιχτά να τη βγάλει μέσα από έναν κόσμο που χάνεται.

      Τι να πει κανείς για την ομολογία του Λωτ προς τους γαμπρούς του; Φάνηκε σ' αυτούς «ως αστειευόμενος» (Γένεση ΙΘ/19: 14). Ακόμα και  οι πιο στενοί δικοί του άνθρωποι δεν τον "πήραν στα σοβαρά" το Λωτ, νόμιζαν ότι αστειευόταν. Πρόκειται για μια μεγάλη τραγωδία, ίσως και να είναι η μεγαλύτερη απ' όλες! "Γιατί, Λωτ, η ομολογία σου, δεν έχει απήχηση;;; σ' έναν κόσμο που χάνεται.  Γιατί, ενώ τους λες την αλήθεια, που ο Θεός σου αποκάλυψε, γελάνε μαζί σου και σε θεωρούν αστειευόμενο;" Ήταν το τραγικό αποτέλεσμα μιας μοιρασμένης και μη συνεπούς με το θέλημα του Θεού ζωής". Ήθελε να σώσει τους συγγενείς του, αλλά η ομολογία του δεν είχε τη δύναμη και τη σοβαρότητα που χρειάζεται για να το κάνει. Ήταν επιπόλαια και μοιρασμένη η πνευματική ζωή του Λωτ, γι’ αυτό και γέλασαν, όταν τον άκουσαν.

       Σε λίγο μόλις που προλαβαίνει να φύγει από τα Σόδομα. Παρ’ ότι έχει πιστέψει στην ομολογία των αγγέλων ότι ο Θεός θα καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, συνεχίζει να καθυστερεί την έξοδό του. «Και όταν έγινε αυγή, οι άγγελοι βίαζαν τον Λωτ, λέγοντας: Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου, και τις δύο θυγατέρες σου, που βρίσκονται εδώ, για να μη καταστραφείς κι εσύ μαζί με την ανομία τής πόλης. (Γένεση ΙΘ/19: 15). Με βία, με σπρωξιές φεύγει ο Λωτ μέσα από τα Σόδομα και τα Γόμορα, που τόσο αγάπησε. Χωρίς πλούτη, χωρίς αγαθά, χωρίς τίποτα από εκείνα τα οποία είναι ονειρευτεί και είχε ποθήσει η καρδιά του. Έχασε το σπίτι του, τους συγγενείς του, τους γαμπρούς του, σε λίγο θα χάσει και τη γυναίκα του. Δεν του έμεινε τίποτα στον κόσμο. Έχασε τα πάντα. Γυμνός φεύγει μέσα από το Σόδομα ο Λωτ, αλλά χάρη στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού σώζεται «ως διά πυρός» (Α'  Κορινθίους  Γ/3: 15).

    Έχασε τα πάντα γιατί δεν ρώτησε το Θεό για τις επιλογές του, γιατί συμβιβάστηκε και στηρίχθηκε στα "βλεπόμενα" στην αίγλη των Σοδόμων. Τραγική μορφή και η γυναίκα του. Φαίνεται να είναι παρούσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν με τους αγγέλους, γι’ αυτό και η ερώτηση των αγγέλων ήταν «έχεις άλλον εδώ τινά» (Γένεση ΙΘ/19: 12). Η γυναίκα αυτή δεν έμεινε αδιάφορη, όπως έμεινα οι γαμπροί, δε γέλασε, πίστεψε στα λόγια του Θεού και γι’ αυτό  ακολούθησε τον άντρα της, για να σωθεί.  Έτσι ενώ βγήκε έξω από τα Σόδομα σωματικά, δεν μπόρεσε να βγάλει έξω και την καρδιά της, η οποία είχε μείνει πίσω. Αυτό που ο Απ. Παύλος μας αναφέρει: «εν πράττω τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος..." (Φιλιππησίους Γ/3: 13), δεν το είχε υιοθετήσει στη ζωή της.

       Η γυναίκα τούτη αγνόησε την εντολή του Θεού «μη περιβλέψεις πίσω». Η υπακοή είναι πολύ βασικό στοιχείο στη σχέση μας με το Θεό. Ο προφήτης του Θεού λέει προς το βασιλιά Σαούλ. "Η υπακοή είναι καλύτερη από τη θυσία" (Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 22). Όλη μας η σχέση με το Θεό στηρίζεται στην υπακοή και αυτό είναι που προσπαθεί απεγνωσμένα να διαταράξει ο εχθρός, για να μας απομακρύνει από το Θεό. Η βασική προϋπόθεση στη σχέση μας με το Θεό είναι εκείνο το «εάν υπακούσεις» (Δευτερονόμιο ΚΗ/28: 1,2).

      Ο Λωτ και η γυναίκα του ήταν ένα αντρόγυνο που έζησε μαζί, αλλά χωρίστηκε για πάντα. Πήραν διαζύγιο για μια αιωνιότητα. Στη ζωή του Λωτ υπήρξε μια θρησκευτική αλλαγή, αλλά δεν υπήρξε "αναγέννηση", εκείνο που είναι προϋπόθεση για να μπει κάποιος στη βασιλεία των ουρανών (Ιωάννης Γ/3: 3) και το οποίο μόνον ο Χριστός προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που ειλικρινά θα μετανοήσει και θα επικαλεστεί το Όνομά Του.

      Τόσο ο Λωτ, όσο και η γυναίκα του είναι δύο αιώνια μνημεία μέσα στη Βίβλο. Όσα το Πνεύμα του Θεού έγραψε και διέσωσε μέχρι σήμερα τα έκανε για το δικό μας παραδειγματισμό, για τη δική μας νουθεσία.

      Ας μην απορρίψουμε το μήνυμα, που ο ουρανός στέλνει και σήμερα σε κάθε ψυχή: "Σώσε τη ζωή σου και μην κοιτάξεις πίσω". Λάβε την αιώνια ζωή που προσφέρει ο Χριστός και σήμερα, σε κάθε μετανιωμένη ψυχή. Λάβε τη σωτηρία που προσφέρεται εντελώς δωρεάν, κατά χάριν, ουχί εξ έργων, για μην καυχηθεί κάποιος στην παρουσία Του (Εφεσίους Β/2: 8).

     Τώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν, τώρα που το κακό και η αμαρτία έφtασαν στο αποκορύφωμα, ένα είναι το μήνυμα του Θεού στον άνθρωπο: «Σώσε τη ζωή σου και μη κοιτάξεις πίσω». Ο Θεός δε θα παραβιάσει ποτέ την ελευθερία που μας έδωσε. Είμαστε ελεύθεροι, εμείς θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και  σύμφωνα με τις επιλογές μας θα ακολουθήσουν και οι συνέπειες στη ζωή μας. Ο Θεός μας έχει προειδοποιήσει: «Μη πλανιέστε, ο Θεός δεν εμπαίζεται, επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 7). ---

ΑΧΑΑΒ - ΙΩΣΑΦΑΤ

βιβλίο "Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ",  κεφ. ΙΖ/17,   εδ. 1 – 6.

1 ΚΑΙ αντ' αυτού βασίλευσε ο Ιωσαφάτ, ο γιος του, και ενδυναμώθηκε ενάντια στον Ισραήλ.

2 Και έβαλε δυνάμεις σε όλες τις οχυρές πόλεις τού Ιούδα, και εγκατέστησε φρουρές στη γη τού Ιούδα, και στις πόλεις τού Εφραϊμ, που είχε κυριεύσει ο Ασά ο πατέρας του.

3 Και ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσαφάτ, επειδή περπάτησε στους δρόμους τού Δαβίδ τού πατέρα του, τους πρώτους δρόμους, και δεν εκζήτησε τους Βααλείμ

4 αλλ' εκζήτησε τον Θεό τού πατέρα του, και περπάτησε στις εντολές του, και όχι σύμφωνα με τα έργα τού Ισραήλ.

5 Γι' αυτό, ο Κύριος στερέωσε στο χέρι του τη βασιλεία και ολόκληρος ο Ιούδας έδωσε στον Ιωσαφάτ δώρα και απέκτησε πλούτο και πολλή δόξα.

6 Και η καρδιά του υψώθηκε στους δρόμους τού Κυρίου κι ακόμα, αφαίρεσε από τον Ιούδα τους ψηλούς τόπους και τα άλση.

βιβλίο "Β' ΧΡΟΝΙΚΩΝ",  κεφ. ΙΗ/18 , εδ. 1 – 33.

1 ΚΑΙ ο Ιωσαφάτ είχε πλούτο και πολλή δόξα και συμπεθέρεψε με τον Αχαάβ.

2 Και μετά από χρόνια κατέβηκε στον Αχαάβ στη Σαμάρεια. Και ο Αχαάβ έσφαξε πρόβατα και βόδια σε αφθονία γι' αυτόν, και για τον λαό που ήταν μαζί του, και τον έπεισε να ανέβει μαζί του στη Ραμώθ-γαλαάδ.

3 Και ο Αχαάβ, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, είπε στον Ιωσαφάτ, τον βασιλιά τού Ιούδα: Έρχεσαι μαζί μου στη Ραμώθ-γαλαάδ; Κι εκείνος του απάντησε: Εγώ είμαι όπως εσύ, και ο λαός μου όπως ο λαός σου και στον πόλεμο θα είμαστε μαζί σου.

4 Και ο Ιωσαφάτ είπε στον βασιλιά του Ισραήλ: Ρώτησε σήμερα, παρακαλώ, τον λόγο τού Κυρίου.

5 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ συγκέντρωσε τους προφήτες, 400 άνδρες, και τους είπε: Να πάμε στη Ραμώθ-γαλαάδ, για να πολεμήσουμε; Ή, να απέχω; Κι εκείνοι είπαν: Ανέβα, και ο Θεός θα την παραδώσει στο χέρι τού βασιλιά.

6 Και ο Ιωσαφάτ είπε: Δεν υπάρχει εδώ ακόμα ένας προφήτης τού Κυρίου, για να τον ρωτήσουμε διαμέσου αυτού;

7 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Υπάρχει ακόμα ένας άνθρωπος, διαμέσου τού οποίου μπορούμε να ρωτήσουμε τον Κύριο όμως, εγώ τον μισώ επειδή, δεν προφητεύει κάτι καλό για μένα, αλλά πάντοτε κακό είναι ο Μιχαϊας, ο γιος τού Ιεμλά. Και ο Ιωσαφάτ είπε: Ας μη μιλάει έτσι ο βασιλιάς.

8 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ κάλεσε έναν ευνούχο, και είπε: Βιάσου να φέρεις τον Μιχαϊα, τον γιο τού Ιεμλά.

9 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ και ο Ιωσαφάτ, ο βασιλιάς τού Ιούδα, κάθονταν, κάθε ένας επάνω στον θρόνο του, ντυμένοι με στολές, και κάθονταν σε έναν ανοιχτό τόπο προς την είσοδο της πύλης τής Σαμάρειας και όλοι οι προφήτες προφήτευαν μπροστά τους.

10 Και ο Σεδεκίας, ο γιος τού Χαναανά, είχε κάνει για τον εαυτό του σιδερένια κέρατα, και είπε: Έτσι λέει ο Κύριος: Μ' αυτά θα κερατίσεις τούς Συρίους, μέχρις ότου τους συντελέσεις.

11 Και όλοι οι προφήτες προφήτευαν το ίδιο, λέγοντας: Ανέβα στη Ραμώθ-γαλαάδ, και ευοδώσου επειδή, ο Κύριος θα την παραδώσει στο χέρι τού βασιλιά.

12 Και ο μηνυτής, που πήγε να καλέσει τον Μιχαϊα, του είπε, λέγοντας: Δες, τα λόγια των προφητών με ένα στόμα φανερώνουν καλό για τον βασιλιά ο λόγος σου, λοιπόν, ας είναι, παρακαλώ, όπως ενός από εκείνους, και να μιλήσεις το καλό.

13 Και ο Μιχαϊας είπε: Ζει ο Κύριος, ό,τι μου πει ο Θεός, αυτό θα μιλήσω.

14 Ήρθε, λοιπόν, στον βασιλιά, και του είπε ο βασιλιάς: Μιχαϊα, να πάμε στη Ραμώθ-γαλαάδ για να πολεμήσουμε; Ή, να απέχω; Κι εκείνος είπε: Ανεβείτε και ευοδώνεστε, επειδή θα παραδοθούν στο χέρι σας.

15 Και του είπε ο βασιλιάς: Μέχρι πόσες φορές θα σε ορκίζω, να μη μου λες παρά την αλήθεια στο όνομα του Κυρίου;

16 Κι εκείνος είπε: Είδα ολόκληρο τον Ισραήλ διασπαρμένον επάνω στα βουνά, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα και ο Κύριος είπε: Αυτοί δεν έχουν κύριο ας γυρίσει κάθε ένας στο σπίτι του με ειρήνη.

17 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Δεν σου είπα ότι δεν θα προφητεύσει καλό για μένα, αλλά κακό;

18 Και ο Μιχαϊας είπε: Ακούστε, λοιπόν, τον λόγο τού Κυρίου: Είδα τον Κύριο να κάθεται επάνω στον θρόνο του, και ολόκληρη τη στρατιά τού ουρανού να στέκεται από τα δεξιά του και από τα αριστερά του.

19 Και ο Κύριος είπε: Ποιος θα εξαπατήσει τον Αχαάβ, τον βασιλιά τού Ισραήλ, ώστε να ανέβει και να πέσει στη Ραμώθ-γαλαάδ; Και ο μεν ένας μίλησε λέγοντας έτσι, ο δε άλλος λέγοντας έτσι.

20 Τότε, βγήκε το πνεύμα, και στάθηκε μπροστά στον Κύριο, και είπε: Εγώ θα τον εξαπατήσω. Και ο Κύριος του είπε: Με ποιον τρόπο;

21 Και είπε: Θα βγω, και θα είμαι πνεύμα ψέματος στο στόμα όλων των προφητών του. Και ο Κύριος είπε: Θα εξαπατήσεις, και μάλιστα θα κατορθώσεις βγες, και κάνε έτσι.

22 Τώρα, λοιπόν, δες, ο Κύριος έβαλε πνεύμα ψέματος στο στόμα αυτών των προφητών σου, και ο Κύριος μίλησε για σένα κακό.

23 Τότε, αφού πλησίασε ο Σεδεκίας, ο γιος τού Χαναανά, χαστούκισε τον Μιχαϊα επάνω στο σαγόνι, και είπε: Από ποιον δρόμο πέρασε το πνεύμα τού Κυρίου από μένα, για να μιλήσει σε σένα;

24 Και ο Μιχαϊας είπε: Πρόσεξε, θα δεις, κατά την ημέρα που θα μπαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να κρυφτείς.

25 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε: Πιάστε τον Μιχαϊα, και ξαναφέρτε τον στον Αμών, τον άρχοντα της πόλης, και στον Ιωάς, τον γιο τού βασιλιά,

26 και πείτε: Έτσι λέει ο βασιλιάς: Βάλτε τον στη φυλακή, και να τον τρέφετε με ψωμί θλίψης και με νερό θλίψης, μέχρις ότου επιστρέψω με ειρήνη.

27 Και ο Μιχαϊας είπε: Αν πραγματικά επιστρέψεις με ειρήνη, ο Κύριος δεν μίλησε με μένα. Και είπε: Ακούστε το εσείς, όλοι οι λαοί.

28 Και ανέβηκε ο βασιλιάς τού Ισραήλ, και ο βασιλιάς τού Ιούδα, ο Ιωσαφάτ, στη Ραμώθ-γαλαάδ.

29 Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ είπε στον Ιωσαφάτ: Εγώ θα μετασχηματιστώ, και θα μπω στη μάχη εσύ, όμως, ντύσου τη στολή σου. Και ο βασιλιάς τού Ισραήλ μετασχηματίστηκε, και μπήκαν στη μάχη.

30 Και ο βασιλιάς τής Συρίας είχε προστάξει τους άρχοντες των αμαξών του, λέγοντας: Μη πολεμάτε ούτε μικρόν ούτε μεγάλον, αλλά μονάχα τον βασιλιά τού Ισραήλ.

31 Και καθώς οι άρχοντες των αμαξών είδαν τον Ιωσαφάτ, τότε αυτοί είπαν: Αυτός είναι ο βασιλιάς τού Ισραήλ και τον περικύκλωσαν για να τον πολεμήσουν αλλ' ο Ιωσαφάτ αναβόησε, και τον βοήθησε ο Κύριος και ο Θεός τούς απέστρεψε απ' αυτόν.

32 Και βλέποντας οι άρχοντες των αμαξών ότι δεν ήταν ο βασιλιάς τού Ισραήλ, γύρισαν από την καταδίωξή του.

33 Και κάποιος άνθρωπος, τοξεύοντας άσκοπα, χτύπησε τον βασιλιά τού Ισραήλ ανάμεσα στις αρθρώσεις τού θώρακα κι εκείνος είπε στον ηνίοχο: Στρέψε το χέρι σου, και βγάλε με από τον στρατό, επειδή πληγώθηκα.

34 Και η μάχη μεγάλωσε κατά την ημέρα εκείνη και ο βασιλιάς τού Ισραήλ στεκόταν επάνω στην άμαξα κατάντικρυ στους Συρίους μέχρι την εσπέρα και γύρω στη δύση τού ήλιου πέθανε.

         ΣΧΟΛΙΑ :

      Ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης είναι οι γεροντικοί έρωτες του Βασιλιά του Ισραήλ, Σολόμωντα (Α΄ Βασιλέων ΙΑ/11: 1- 9) . Αποτέλεσμα αυτών, ως τιμωρία από το Θεό, έγινε ο χωρισμός του Βασιλείου του Ισραήλ, (Α΄ Βασιλέων ΙΑ/11: 11), το οποίο είχε ζήσει ενιαίο επί 120 χρόνια. (40 χρόνια με βασιλιά τον Σαούλ, 40 με βασιλιά το Δαυίδ, και 40 με βασιλιά το Σολόμωντα).

      Οι 10 από τις 12 φυλές αποσκίρτησαν και δημιούργησαν το βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια, το οποίο διατηρήθηκε για 200 χρόνια περίπου. Το έτος 721 πΧ κατελήφθη από του Ασσύριους.

       Οι δύο φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν και ορισμένοι Λευίτες δημιούργησαν στο νότιο τμήμα το βασίλειο του Ιούδα με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, το οποίο διατηρήθηκε επί 300 χρόνια περίπου και κατελήφθη από τους Βαβυλώνιους το έτος 600 π.Χ.

       Στο νότιο Βασίλειο επί 25 έτη (874 – 850) βασίλεψε ο Ιωσαφάτ, ο οποίος ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών. Σχετικά με τη βασιλεία του, μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού ότι στάθηκε σωστός και ακέραιος ενώπιον του Θεού και περπάτησε στους δρόμους του Δαυίδ (Β΄χρονικών ΙΖ/17: 1– 9).

       Την ίδια εποχή στο βόρειο βασίλειο, βασιλιάς ήταν συνολικά 22 χρόνια, ο Αχαάβ (875 – 854) ο πλέον ασεβής Βασιλιάς που βασίλεψε ποτέ στον Ισραήλ. Είχε γυναίκα την Ιεζάβελ, κόρη του Βασιλέα των Σιδωνίων, μία πραγματικά διαβολική γυναίκα. Από τη μία λοιπόν μεριά ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος που ακολουθούσε τον Κύριο, μισούσε τα άλση και τους ειδωλολατρικούς Θεούς και από την άλλη ένας ακραία ασεβής άνθρωπος. Τούτοι οι δύο άνθρωποι, που δεν φαίνεται να έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους, για λόγους διπλωματικούς και για να εξασφαλίσουν συμμαχία μεταξύ τους, συμπεθέρεψαν και έδωσε ο Ιωσαφάτ τον γιο του για σύζυγο στην κόρη του Αχαάβ και της Ιεζάβελ.

       Ο Αχαάβ, για να τιμήσει το συμπέθερό του τον Ιωσαφάτ και για να εμπεδώσει τη συνεργασία μεταξύ τους, οργάνωσε το έτος 897 π.Χ. στην Σαμάρεια ένα μεγάλο συμπόσιο, μια μεγάλη γιορτή και έσφαξε ο Αχαάβ πρόβατα και βόδια εν αφθονία για τον Ιωσαφάτ και την ακολουθία του.

       Σιγά – σιγά άναψε το γλέντι, πολλά τα φαγητά, άφθονο το κρασί, οι μουσικές και πάνω στο κέφι ο Αχαάβ θυμάται, ότι, για να ολοκληρώσει την επικράτειά του, θα πρέπει να αποσπάσει από τους Σύρους ένα μικρό κομμάτι γης, που του είχαν αρπάξει πριν από μερικά χρόνια. Μέσα στην κατάσταση της ευθυμίας, με τη συζήτηση έπεισε τον Ιωσαφάτ να εκστρατεύσουν μαζί εναντίον των Σύρων, με σκοπό να αποσπάσουν απ’ αυτούς το συνοριακό φρούριο Ραμώθ Γαλαάδ. Το αποτέλεσμα: «και κατέπεισεν αυτόν να συναβή εις Ραμώθ – Γααλάδ». Η απάντηση του Ιωσαφάτ, ανθρώπου του Θεού, προς τον Αχαάβ, άσπονδο εχθρό του Θεού, ήταν συντριπτική. «Εγώ είμαι καθώς εσύ και ο λαός μου καθώς ο λαός σου και θα έρθουμε μαζί σου στον πόλεμο».

       Όταν έδωσε αυτήν την υπόσχεση ο Ιωσαφάτ και είπε όλα αυτά τα ωραία λόγια, κάποια στιγμή θυμήθηκε και τον Κύριο. Πόσες φορές δεν έχει συμβεί μέσα στη ζωή μας! Παίρνουμε τις αποφάσεις μας, καταστρώνουμε τα σχέδιά μας και αφού τα έχουμε όλα έτοιμα, λέμε: "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις αυτά, που εμείς αποφασίσαμε, χωρίς Εσένα". Όταν λοιπόν σκέφτηκε το Θεό, είπε στον Αχαάβ: «Ρώτησε σήμερα σε παρακαλώ το λόγο του Κυρίου». Αφού πρώτα αποφάσισε, αφού δεσμεύτηκε με το λόγο του, θυμήθηκε να ρωτήσει και τον Κύριο.

      Η σειρά στα πράγματα του Θεού δεν είναι αυτή. Ως πιστοί άνθρωποι θα πρέπει πρώτα να ρωτάμε τον Κύριο. Ο Προφήτης Ησαΐας χαρακτηρίζει τον Κύριο «θαυμαστό σύμβουλο» (Ησαΐας Θ/9: 6). Πρέπει, για το κάθε πρόβλημα μέσα στη ζωή μας, μικρό ή μεγάλο, πρώτα να ρωτάμε τον Κύριο. Πώς θα ρωτάμε τον Κύριο; Με προσευχή και ερευνώντας τον Λόγο του Θεού, για να βλέπουμε τι μας συμβουλεύει μέσα απ’ αυτόν ο Κύριος. Ο λόγος του Θεού είναι δύναμη για τον καθένα που πιστεύει (Ρωμαίους Α/1: 16) και έχει οδηγίες και λύσεις, για όλα τα θέματα της ζωής μας. Μέσα από το λόγο του Θεού θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε και πως να ενεργήσουμε.

       Όλοι οι μεγάλοι της πίστεως κατά τον ίδιο τρόπο ενεργούσαν στη ζωή τους. Σε κάποια περίπτωση ο Δαβίδ βλέποντας τα εχθρικά στρατεύματα να έρχονται εναντίον του ρώτησε τον Κύριο: "Κύριε να επιτεθώ;" "Όχι" είπεν ο Κύριος και φρόντισε Αυτός πλέον για την έκβαση της μάχης (Α΄ Χρονικών ΙΔ/14: 14).  

       Ο Σαμψών, προορισμένος από το Θεό ως Κριτής στον Ισραήλ, έπαιρνε αποφάσεις στη ζωή του χωρίς να ρωτάει το Θεό. Κάποια στιγμή είδε μία γυναίκα από τις γυναίκες των Φιλισταίων που του άρεσε στους οφθαλμούς και αποφάσισε να την πάρει για γυναίκα του, αγνοώντας παντελώς την εντολή του Θεού ο οποίος είχε πει στους Ισραηλίτες να μη συμπεθερεύουν με τους Φιλισταίους. Το αποτέλεσμα; Τραγωδία! ("Κριταί", κεφ. ΙΣ/16).

       Πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει πριν αποφασίσουμε, να ερευνούμε τι λέει ο λόγος του Θεού για το αίτημά μας. Εάν από την έρευνά μας υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει ο πιστός άνθρωπος να προσεύχεται για να δημιουργηθούν και οι κατάλληλες περιστάσεις και προϋποθέσεις. Θα πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη ώρα την οποία θα μας υποδείξει ο Κύριος, κάνοντας χρήση πάντοτε αγίων μέσων, όχι ψέματα, κολακείες, δωροδοκίες κλπ.

      Μόνον κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις ό,τι συμβεί στη ζωή μας θα είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Και μέσα από τα γεγονότα της ζωής μας θα βγαίνει ευλογία για μας και για τους γύρω μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση ανυπολόγιστες και καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες για μας.

      Και αφού  ο Ιωσαφάτ είπε αυτά τα λόγια, αποφάσισε ο Αχαάβ, ο ασεβής αυτός βασιλιάς να ρωτήσει τον Κύριο. Για το σκοπό αυτό κάλεσε αμέσως 400 ειδωλολάτρες προφήτες, οι οποίοι, αφού επικοινώνησαν με το Θεό τους (το διάβολο), θέλοντας περισσότερο να τον κολακεύσουν και να φανούν αρεστοί στο Βασιλιά, τον προέτρεψαν ομόφωνα: «Ανέβα στη Ραμώθ – Γαλαάδ και θα ευοδωθεί η προσπάθειά σου, διότι ο Κύριος θα παραδώσει αυτή την περιοχή στα χέρια σου».

     Τον ευσεβή άνθρωπο πάντα τον ελέγχει το Πνεύμα το Άγιο και μέσα από τον έλεγχο αυτόν ο Ιωσαφάτ κατάλαβε το αυτονόητο, ότι τούτοι οι άνθρωποι ήταν "άλλου πνεύματος" και έτσι δεν έδωσε καμία εμπιστοσύνη στα λόγια τους. Για το λόγο αυτό με πολλή λεπτότητα ζήτησε να μιλήσει για το θέμα κάποιος γνήσιος προφήτης του Θεού. Η ερώτησή του προς τον Αχαάβ ήταν : «Δεν υπάρχει εδώ κανένας προφήτης του Θεού για να ρωτήσουμε δι’ αυτού τον Κύριο;». "Ναι", ήταν η απάντηση του Αχαάβ, υπάρχει κάποιος προφήτης εδώ, δια του οποίου μπορούμε να ρωτήσουμε τον Κύριο, όμως εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον μισώ, γιατί δεν προφητεύει ποτέ καλό για μένα, αλλά πάντοτε προφητεύει κακά πράγματα, είναι ο Μιχαίας ο γιος του Ιεμλά». (Β΄ Χρονικών ΚΔ/24: 7).

      Έρχεται λοιπόν ο πιστός, ο γνήσιος προφήτης του Θεού, και βρίσκει τον Αχαάβ και τον Ιωσαφάτ να είναι περιτριγυρισμένοι από τους κόλακες και τους ψευδοπροφήτες και τον Ιωσαφάτ να είναι αναστατωμένος απ’ όλα αυτά. Ένας μάλιστα από τους ψευδοπροφήτες, ονόματι Σεδεκίας, είχε φορέσει και κάτι σιδερένια κέρατα και έλεγε στον Αχαάβ: "Να έτσι θα κεντρίσεις τους Σύρους, ώσπου να τους τελειώσεις όλους". Αλίμονο σε κείνους, λέει ο Κύριος, που δε λαμβάνουν βουλή από Μένα (Ησαΐας  Λ/30: 1).

     Η απάντηση του Προφήτη του Θεού μετά από ένα λογοπαίγνιο ήταν: "Ο Θεός σε παρέδωσε, Αχαάβ, σε πνεύμα παραπλανήσεως, για να αποτύχεις, να τιμωρηθείς και να θανατωθείς" Κοιτάξτε πού έμπλεξε, πώς έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει, ο πιστός άνθρωπος ο Ιωσαφάτ. Είχε υποσχεθεί να συμμετέχει σε μια στρατιωτική επιχείρηση, την οποία ο Θεός φανέρωσε ότι την είχε καταδικάσει. Δε θα είχε βρεθεί σ’ αυτήν τη θέση, αν πρώτα είχε ρωτήσει το Θεό και μετά απαντούσε στον ασεβή αυτό Βασιλιά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Είναι λανθασμένες οι μέχρι τώρα ενέργειές του, όμως ακόμα έχει περιθώριο να αναγνωρίσει το λάθος του, να ταπεινωθεί και ενεργήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όμως δεν πήρε τούτη την απόφαση, όσο ήταν "καιρός ευπρόσδεκτος" (Β' Κορινθίους Σ/6: 2). Από έναν εγωισμό, από μια κακώς εννοούμενη αξιοπρέπεια, λόγω του βασιλικού κύρους, δε μετανόησε.

      Δύο εντολές του Θεού παρέβη τούτος ο πιστός άνθρωπος.

1/ «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαισύνη με την ανομίαν, τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος, τίνα δεν συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ, ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπστον. Τίνα δεν συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 14 – 16).

2/ Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών (των ασεβών) και αποχωρισθείτε, λέγει Κύριος και Εγώ (ο Θεός) θα σας δεχθώ (Β' Κορινθίους Σ/6: 17).

       Παρά την οδηγία του Θεού ο πιστός άνθρωπος ξεκινάει μαζί με τον άπιστο την εκστρατεία. Φτάνουν στο συνοριακό φρούριο Ραμώθ – Γαλαάδ και αρχίζει η μάχη. Οι Σύροι είχαν δώσει εντολή, ώστε όλο το ενδιαφέρον του στρατού να στραφεί προς το Βασιλιά τον Αχαάβ. Ο Ιωσαφάτ φορούσε τη βασιλική του στολή και ενώ ήταν καθισμένος πάνω στο άρμα του και παρατηρούσε τη μάχη, αντελήφθη ότι ήταν περικυκλωμένος από τους Σύρους, οι οποίοι με μανία άρχισαν να βάλουν εναντίον του, νομίζοντας ότι ήταν ο Αχαάβ. Σε εκείνη την κρίσιμη ώρα, σε κείνη την ώρα που όλα τελείωναν ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει: "ο Ιωσαφατ ανεβόησε προς τον Κύριο και εβοήθησεν αυτόν ο Κύριος και απέστρεψε αυτούς ο Θεός, απ’ αυτόν".

       Ναι. Αυτός είναι ο Θεός, έτοιμος να ακούσει τη φωνή του απελπισμένου, του ταλαιπωρημένου, του αμαρτωλού που μετανιώνει, έτοιμος να ακούσει και τη δική σου φωνή, όπου κι αν βρίσκεσαι, όπως και αν βρίσκεσαι.

       Μη σκεφτείς ποτέ να γίνεις πρώτα καλός και ύστερα να επικαλεστείς το Θεό. Δε θα γίνεις ποτέ. Είναι ο ίδιος Πατέρας που αγκάλιασε τον "άσωτο" γιο, που είσαι εσύ και εγώ και καταφίλησε αυτόν στο βρώμικο από τα γουρούνια τράχηλό του (Λουκάς ΙΕ/15: 20).

       Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η σωτηρία δε χάνεται για τον πιστό άνθρωπο. Ένα είναι γεγονός ότι η αγάπη του Θεού δε μειώνεται για το δικό Του παιδί. Γι’ αυτό επεμβαίνει ο Κύριος, Ένας αόρατος βραχίονας ανυπολόγιστης δύναμης είναι έτοιμος για να ενεργήσει στην παραμικρή μετάνοια, στην κάθε ειλικρινή επίκληση του Αγίου ονόματος του Θεού.

-- Κύριε, πώς άκουσες εκείνη την προσευχή που βγήκε μέσα από την κοιλιά ενός κήτους που ήταν στα βάθη της θάλασσας; (Ιωνάς, κεφ. Β΄).

-- Πώς άκουσες, Κύριε, εκείνη την προσευχή που έγινε κάτω από τις κραυγές και τις βρισιές 3.000 ατόμων στο Ναό του Δαγών; «Και εβόησεν ο Σαμψών προς τον Κύριον και είπε: Δέσποτα Κύριε, ενθυμήθητί με, δέομαι και ενίσχυσόν με, παρακαλώ, μόνον ταύτην την φοράν, Θεέ, διά να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων διά μιας, υπέρ των δύο οφθαλμών μου" (Κριταί ΙΣ/16: 28).

     Ναι, ακούει ο Κύριος, διότι δε βάρυνε το αυτί Του, δε μίκρυνε ο βραχίονας Του (Ησαΐας ΝΘ/59: 1). Το βλέμμα του είναι στραμμένο πάνω στα δικά Του παιδιά και είναι έτοιμος να ακούσει, έτοιμος να ενεργήσει. Πόσο χαρακτηριστικά, πόσο παρήγορα, τούτα τα λόγια: «Ανεβόησε προς τον Κύριο και εβοήθησεν αυτόν ο Κύριος και απέστρεψε αυτούς ο Θεός, απ’ αυτόν». Δόξα στο Θεό που δεν αλλάζει, αλλά είναι πάντα ο ίδιος, που θέλει όλοι οι άνθρωποι να έρθουν σε μετάνοια, για να σωθούν αιωνίως. (Β' Πέτρου Γ/3: 9).

     Λάθος επιλογές με συντριπτικά τα αποτελέσματα. "μην πλανάσθε, λέγει Κύριος, διότι ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θα θερίσει" (Γαλάτας Σ/6: 7). Ο Δαβίδ στον Ψαλμό ΚΣ/26, εδ. 4-6, αναφέρει: "Δεν εκάθησα μετά ανθρώπων ματαίων και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει. Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει. Θέλω νίψει εν αθωότητι τας χείρας μου και θέλω περικυκλώσει το θυσιαστήριόν σου, Κύριε"

       Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του Ιωσαφάτ, του πιστού αυτού ανθρώπου, αν δεν παρέκκλινε από το λόγο του Θεού! Τον έσωσε μια κραυγή μετάνοιας, μία κραυγή αγωνίας, η οποία ήρθε να κινήσει τον αιώνιο βραχίονα και να κάνει σωτηρία. Σώθηκε, γιατί επικαλέστηκε τον δυνάμενο (Ιούδας Α/1: 24), το Θεό της Αγάπης, τον αληθινό και ζωντανό Θεό, το μόνον δυνάμενο να ενεργήσει «υπέρ εκ περισσού» και να κάνει πάνω από εκείνα τα οποία ζητούμε ή νοούμε. (Εφεσίους Γ/3: 20).

     Ο άλλος ο ασεβής βασιλιάς ο Αχαάβ τι απέγινε; Νομίζοντας ότι θα ξεφύγει τον θάνατο, που είχε πει ο Μιχαίας, έβγαλε τη βασιλική στολή, φόρεσε ρούχα στρατιωτών και μπήκε ανάμεσα στους στρατιώτες, ώστε να μη διακρίνεται, πιστεύοντας έτσι ότι θα μείνει απαρατήρητος.

      Όμως ο αμετανόητος, αμαρτωλός, τραβάει πάνω του την κρίση του Θεού, όπως τα ψιλά δένδρα τραβάνε τους κεραυνούς. Μόνος τρόπος σωτηρίας είναι η μετάνοια, η βοή, η κραυγή εκ καρδίας, προς τον Κύριο. Αυτή η κραυγή στη ζωή του Αχαάβ δεν υπήρξε.

      Καθώς γινόταν η μάχη, ένας Σύρος στρατιώτης έριξε με το τόξο του ένα βέλος πάνω στο στρατό του Ισραήλ χωρίς να σκοπεύει και το βέλος αυτό βρήκε τον Αχαάβ στο θώρακα και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Λίγο μετά, κατά το ηλιοβασίλεμα, πέθανε (Β΄ Χρονικών ΙΗ/18: 33 – 34).

    Έτσι οι «ενωμένοι στρατοί» ηττήθηκαν σύμφωνα με εκείνα τα οποία είχε προφητεύσει ο προφήτης του Θεού Μιχαίας. Ο Ιωσαφατ επέστρεψε ντροπιασμένος στην Ιερουσαλήμ, όπου εκεί ο Θεός δια στόματος του Ιηού του έδωκε μια δριμύτατη επίπληξη. Τι έκανες του είπε ο Θεός: «Βοηθάς τον ασεβή και αγαπάς αυτούς που μισούν τον Κύριο; Γι' αυτό, οργή από τον Κύριο είναι επάνω σου, εντούτοις, βρέθηκαν σε σένα καλά πράγματα, επειδή αφαίρεσες τα άλση από τη γη και κατεύθυνες την καρδιά σου στο να εκζητάς τον Κύριο». (Β΄ Χρονικών ΙΘ/19: 2,3).

       Συμπεράσματα που μπορούν να βγούν για όλους εμάς, για τη δική μας πνευματική ζωή από τούτη την επιχείρηση: «Αχαάβ - Ιωσαφατ Α.Ε.»

1/  Ήταν μεγάλο το λάθος του Ιωσαφάτ το να αποκτήσει φιλία και να παρέχει βοήθεια σ' έναν άνθρωπο ασεβή που μισούσε το Θεό. Γι' αυτό, όταν πρόκειται να εκλέξουμε φίλους ή συνεργάτες ας έχουμε στο νου μας τα λόγια του Προφήτη: "Τους μισούντας τον Θεόν αγαπάς; 

2/ Η συνταύτιση με ασεβείς ανθρώπους και η από κοινού επιδίωξη των στόχων αυτών, θα μας οδηγήσει στην απομάκρυνση από το θέλημα του Θεού και θα επιφέρει απρόβλεπτες συνέπειες αλλά και φοβερές περιπέτειες στη ζωή μας." Ο λόγος του Θεού  μας συμβουλεύει: "Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός, ο δε σύντροφος αφρόνων θέλει απολεσθή" (Παροιμίαι ΙΓ/13: 20).   

3/ Όποιος επικαλεστεί, με μετάνοια και συντριβή, το όνομα του Κυρίου θα σωθεί (Ρωμαίους Ι/10: 13).

4/ Ο αμετανόητος και ασεβής δε θα ξεφύγει. Η αμαρτία του θα τον βρει. «Οι ίδιες του οι ανομίες θα συλλάβουν τον ασεβή, και με τα σχοινιά τής αμαρτίας του θα σφίγγεται». (Παροιμίες Ε/5: 22).---

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 Επιστολή "Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ", κεφάλαιο ΙΓ / 13.

1 Ακόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μα και των αγγέλων, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα είχα γίνει χαλκός που βγάζει σκέτους ήχους ή τύμπανο που δημιουργεί μόνο ντόρο.
 2 Κι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε.
3 Κι αν ακόμα διένεμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω τους πεινασμένους, κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη φωτιά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, δε θα μου είχε ωφελήσει σε τίποτε.
4 Η αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. Η αγάπη δε φθονεί. Η αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται,
5 δε φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν,
6 δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας.
 7 Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
8 Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Ενώ τα άλλα, είτε προφητείες είναι αυτές, θα καταργηθούν είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν είτε γνώση, θα καταργηθεί.
9 Γιατί μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε.
10 Μα όταν έρθει το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί.
11 Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι σκεφτόμουν, σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα. Μα όταν έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν παιδάκι.
12 Γιατί, πραγματικά, τώρα βλέπουμε απροσδιόριστα σαν σε θαμπό καθρέφτη. Τότε όμως θα δούμε πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μονάχα ως ένα βαθμό, τότε όμως θα γνωρίσω τέλεια, όπως ακριβώς μ' έχει γνωρίσει ο Θεός.
 13 Αυτά λοιπόν που μένουν τελικά, είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Αυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη.

*********

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

βιβλίο "Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ", κεφ. Κ / 20.      [Παλαιά Διαθήκη].

 1 Και ο Δαβίδ έφυγε από τη Ναυιώθ, που είναι στη Ραμά, και ήρθε, και είπε μπροστά στον Ιωνάθαν: Τι έκανα; Ποιο είναι το αδίκημά μου, και ποιο το αμάρτημά μου μπροστά στον πατέρα σου, για το οποίο ζητάει την ψυχή μου;

2 Κι εκείνος τού είπε: Μη γένοιτο! Εσύ δεν θα πεθάνεις δες, ο πατέρας μου δεν θα κάνει τίποτε, ούτε μεγάλο ούτε μικρό, που να μη το φανερώσει σε μένα και γιατί ο πατέρας μου θα έκρυβε αυτό το πράγμα από μένα; Δεν είναι έτσι.

3 Και ο Δαβίδ ορκίστηκε ακόμα, και είπε: Ο πατέρας σου, βέβαια, ξέρει ότι εγώ βρήκα χάρη μπροστά σου• γι' αυτό, λέει: Ας μη το ξέρει αυτό ο Ιωνάθαν, μήπως λυπηθεί. Αλλά, ζει ο Κύριος, και ζει η ψυχή σου, δεν είναι παρά ένα βήμα ανάμεσα σε μένα και τον θάνατο.

4 Τότε ο Ιωνάθαν είπε στον Δαβίδ: Ό,τι επιθυμεί η ψυχή σου θα το κάνω σε σένα.

5 Και ο Δαβίδ είπε στον Ιωνάθαν: Δες, αύριο είναι νεομηνία, κατά την οποία συνηθίζω να κάθομαι να συντρώγω με τον βασιλιά άφησέ με, λοιπόν, να πάω για να κρυφτώ στο χωράφι μέχρι την εσπέρα τής τρίτης ημέρας

6 αν ο πατέρας σου κοιτάζοντας ολόγυρα με ζητήσει, τότε πες: Ο Δαβίδ ζήτησε από μένα ένθερμα να τρέξει στη Βηθλεέμ, την πόλη του• επειδή, γίνεται εκεί ετήσια θυσία, από όλη τη συγγένειά του

7 Αν πει έτσι: Καλά θα είναι ειρήνη στον δούλο σου αν, όμως, οργιστεί πολύ, να ξέρεις ότι το κακό είναι αποφασισμένο απ' αυτόν.

8 Θα κάνεις, λοιπόν, έλεος στον δούλο σου επειδή, έβαλες τον δούλο σου σε συνθήκη Κυρίου μαζί σου αν, όμως, υπάρχει σε μένα αδικία, θανάτωσέ με εσύ και γιατί να με φέρεις μέχρι τον πατέρα σου;

9 Και ο Ιωνάθαν είπε: Μη γένοιτο ποτέ κάτι τέτοιο σε σένα! Επειδή, αν πραγματικά γνωρίσω ότι είναι αποφασισμένο από τον πατέρα μου το κακό νάρθει επάνω σου, σίγουρα θα σου το αναγγείλω.

10 Και ο Δαβίδ είπε στον Ιωνάθαν: Ποιος θα μου το αναγγείλει αν ο πατέρας σου απαντήσει σε σένα με σκληρό τρόπο;

11 Και ο Ιωνάθαν είπε στον Δαβίδ: Έλα, και ας βγούμε στο χωράφι. Και βγήκαν και οι δύο στο χωράφι.

12 Και ο Ιωνάθαν είπε στον Δαβίδ: Κύριε, Θεέ τού Ισραήλ! Όταν κάποτε την αυριανή ή τη μεθαυριανή ημέρα εξιχνιάσω τον πατέρα μου, και να, είναι κάτι καλό για τον Δαβίδ, αν δεν σου στείλω τότε να το αναγγείλω σε σένα,

13 έτσι να κάνει ο Κύριος στον Ιωνάθαν και έτσι να προσθέσει! Αν, όμως, ο πατέρας μου αποφάσισε το κακό εναντίον σου, θα σου το αναγγείλω, και θα σε εξαποστείλω, και θα πας με ειρήνη και ο Κύριος ας είναι μαζί σου, καθώς στάθηκε με τον πατέρα μου!

14 Και όχι μονάχα όσο ζω θα δείξεις σε μένα το έλεος του Κυρίου, για να μη πεθάνω,

15 αλλά, και δεν θα αποκόψεις το έλεός σου από την οικογένειά μου, παντοτινά όχι, ούτε όταν ο Κύριος αφανίσει τους εχθρούς τού Δαβίδ, κάθε έναν από το πρόσωπο της γης.

16 Και ο Ιωνάθαν έκανε συνθήκη με την οικογένεια του Δαβίδ, λέγοντας τελικά: Και ο Κύριος να ζητήσει λόγο από τους εχθρούς τού Δαβίδ!

17 Και ο Ιωνάθαν έκανε και τον Δαβίδ να ορκιστεί στην αγάπη του σ' αυτόν επειδή, τον αγαπούσε όπως αγαπούσε τη δική του ψυχή.

18 Και ο Ιωνάθαν τού είπε: Αύριο είναι νεομηνία και θα αναζητηθείς, επειδή η καθέδρα σου θα είναι αδειανή

19 και αφού μείνεις τρεις ημέρες, θα κατέβεις με βιασύνη, και θάρθεις στον τόπο, όπου κρύφτηκες την ημέρα τής πράξης, και θα καθήσεις κοντά στην πέτρα Εζήλ

 20 και εγώ θα τοξεύσω τρία βέλη στα πλάγια της πέτρας, σαν να τοξεύω σε σημάδι

21 και δες, θα αποστείλω τον υπηρέτη, λέγοντας: Πήγαινε, βρες τα βέλη, αν πω στον υπηρέτη, ρητά: Δες, τα βέλη είναι προς τα δω από σένα, πάρ' τα τότε, έλα, επειδή, είναι ειρήνη σε σένα, και καμιά βλάβη, ζει ο Κύριος

22 αν, όμως, πω στον νέο: Δες, τα βέλη είναι πιο πέρα από σένα -πήγαινε τον δρόμο σου, επειδή σε εξαπέστειλε ο Κύριος

23 για τον λόγο, όμως, που μιλήσαμε εγώ κι εσύ, δες, ο Κύριος ας είναι μάρτυρας ανάμεσα σε μένα και σε σένα, παντοτινά.

24 Ο Δαβίδ κρύφτηκε, λοιπόν, στο χωράφι και όταν ήρθε η νεομηνία, ο βασιλιάς κάθησε στο τραπέζι για να φάει.

25 Και ο βασιλιάς κάθησε επάνω στην καθέδρα του, όπως άλλοτε, επάνω σε καθέδρα κοντά στον τοίχο και ο Ιωνάθαν σηκώθηκε, και ο Αβενήρ κάθησε κοντά στον Σαούλ, ο τόπος όμως του Δαβίδ ήταν αδειανός.

26 Ο Σαούλ, όμως, δεν μίλησε καθόλου εκείνη την ημέρα επειδή, είπε στον εαυτό του: Κάτι θα του συνέβηκε, ώστε να μη είναι καθαρός σίγουρα δεν είναι καθαρός.

27 Και το πρωί, τη δεύτερη του μήνα, ο τόπος τού Δαβίδ ήταν αδειανός και ο Σαούλ είπε στον Ιωνάθαν, τον γιο του: Γιατί δεν ήρθε ο γιος τού Ιεσσαί στο τραπέζι, ούτε χθες ούτε σήμερα;

 28 Και ο Ιωνάθαν απάντησε στον Σαούλ: Ο Δαβίδ μού ζήτησε ένθερμα να πάει μέχρι τη Βηθλεέμ, 29 και είπε: Ας πάω, παρακαλώ, επειδή η συγγένειά μας κάνει θυσία στην πόλη και ο αδελφός μου, αυτός μου παρήγγειλε να παραβρεθώ τώρα, λοιπόν, αν βρήκα χάρη στα μάτια σου, άφησέ με, παρακαλώ, να πάω, και να δω τα αδέλφια μου, γι' αυτό δεν ήρθε στο τραπέζι τού βασιλιά.

30 Τότε, άναψε η οργή τού Σαούλ ενάντια στον Ιωνάθαν, και του είπε: Γιε διεφθαρμένης και αποστάτιδας γυναίκας, δεν ξέρω ότι εσύ διάλεξες τον γιο τού Ιεσσαί προς ντροπή σου, και προς ντροπή τής γύμνωσης της μητέρας σου;

31 Επειδή, ενόσω ο γιος τού Ιεσσαί ζει επάνω στη γη, εσύ δεν θα στερεωθείς ούτε η βασιλεία σου τώρα, λοιπόν, στείλε, και φέρ' τον σε μένα επειδή, εξάπαντος θα πεθάνει.

32 Και ο Ιωνάθαν απάντησε στον πατέρα του: Γιατί να θανατωθεί; Τι έκανε;

33 Και ο Σαούλ έριξε εναντίον του ένα μικρό δόρυ, για να τον χτυπήσει, τότε, ο Ιωνάθαν γνώρισε, ότι ήταν αποφασισμένο από τον πατέρα του να θανατώσει τον Δαβίδ.

34 Και ο Ιωνάθαν σηκώθηκε από το τραπέζι με έξαψη θυμού, και δεν έφαγε τροφή τη δεύτερη ημέρα τού μήνα για τον λόγο ότι, ήταν λυπημένος για τον Δαβίδ, επειδή τον είχε καταντροπιάσει ο πατέρας του.

35 Και το πρωί ο Ιωνάθαν βγήκε στο χωράφι, τον χρόνο που είχε προσδιοριστεί με τον Δαβίδ, έχοντας μαζί του ένα μικρό παιδάκι.

36 Και είπε στο παιδάκι του: Τρέξε, βρες τώρα τα βέλη, που εγώ τοξεύω. Και καθώς έτρεχε το παιδάκι, τόξευσε το βέλος πέρα απ' αυτό.

37 Και όταν το παιδάκι ήρθε στο μέρος τού βέλους, που ο Ιωνάθαν είχε τοξεύσει, φώναξε ο Ιωνάθαν πίσω από το παιδάκι, και είπε: Δεν είναι το βέλος πέρα από σένα;

38 Και ο Ιωνάθαν φώναξε πίσω από το παιδάκι: Βιάσου, σπεύσε, μη σταθείς. Και το παιδάκι μάζεψε τα βέλη τού Ιωνάθαν, και ήρθε στον κύριό του.

39 Το παιδάκι, όμως, δεν ήξερε τίποτε μόνος ο Ιωνάθαν και ο Δαβίδ ήξεραν την υπόθεση.

40 Και ο Ιωνάθαν έδωσε τα όπλα στο παιδάκι, που ήταν μαζί του, και του είπε: Πήγαινε, φέρτ' τα στην πόλη.

41 Και καθώς το παιδάκι αναχώρησε, σηκώθηκε ο Δαβίδ από το μεσημβρινό μέρος, και έπεσε μπροστά του στη γη, και προσκύνησε τρεις φορές και φιλήθηκαν μεταξύ τους, και έκλαψαν και οι δύο ο Δαβίδ, μάλιστα, έκανε μεγάλον κλαυθμό.

 42 Και ο Ιωνάθαν είπε στον Δαβίδ: Πήγαινε με ειρήνη, καθώς εμείς οι δύο ορκιστήκαμε στο όνομα του Κυρίου, λέγοντας: Ο Κύριος ας είναι ανάμεσα σε μένα και σε σένα, και ανάμεσα στο σπέρμα μου και στο σπέρμα σου, παντοτινά! Και σηκώθηκε και αναχώρησε, ενώ ο Ιωνάθαν μπήκε στην πόλη.

                                                                    **********

                                                    Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

8 Σταθείς δε ο Ζακχαίος, είπε προς τον Κύριον· Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εις τους πτωχούς, και εάν εσυκοφάντησά τινά εις τι, αποδίδω τετραπλούν.

9 Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς ότι, Σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι.  (Λουκάς ΙΘ/19: 8). 

 

ΜΗΝ ΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ: ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ : 17 – 18.& ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑ : 5 – 7. & ΣΑΜΟΥΗΛ Α΄ ΚΔ : 12.

Επιστολή "προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ", κεφ. ΙΒ/12, εδ.  17 – 18.

17 Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων 

18 ει δυνατόν, όσον το αφ' υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. 

19 Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή διότι είναι γεγραμμένον εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος.

βιβλίο "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ", κεφ.  ΚΑ/21,  εδ.  5 – 7.

5 Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί. 

6 Και είπε προς εμέ Ετελέσθη. Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ θέλω δώσει εις τον διψώντα εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν. 

7 Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός.

βιβλίο "Α' ΣΑΜΟΥΗΛ", κεφ.  ΚΔ/24, εδ.  12.

Ας κρίνη ο Κύριος μεταξύ εμού και σου, και ας με εκδικήση ο Κύριος από σού η χειρ μου όμως δεν θέλει είσθαι επί σε.

        ΣΧΟΛΙΑ :

       O Θεός μας έχει δώσει πλούσιες επαγγελίες και μαζί μ’ αυτές μια μεγάλη διαβεβαίωση. «Η γή και ο ουρανός θα παρέλθουν, εκ των λόγων μου, ένα (ν) ή ένα (σ) δεν θα εκπέσουν» (Ματθαίος ΚΔ/24: 35). Τούτα τα μεγαλεία δυσκολευόμαστε πολλές φορές να τα διακρίνουμε ή και να τα πιστέψουμε. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μη διακρίνουμε σωστά τα γεγονότα μέσα στη ζωή μας και να βρισκόμαστε σε πνευματική πτώση.

     Θα δούμε γεγονότα από τη ζωή ενός ανθρώπου, που η καρδιά του ήταν «κατά την καρδίαν του Θεού» (Πράξεις ΙΓ/13: 22). Πρόκειται για το Βασιλιά Δαβίδ. Παιδάριο τον πήρε ο Θεός μέσα από τη μάνδρα των προβάτων για να τον κάνει Βασιλιά στο λαό Του (Α' Χρονικών ΙΖ/17: 7). Τρία βασικά πράγματα είχε μάθει πολύ καλά ο Δαυίδ στη ζωή του

1/ Γνώριζε να αποκαθιστά τη σχέση του με το Θεό, όταν αυτή διασαλευόταν εξαιτίας κάποιας αμαρτίας (Ψαλμός ΝΑ/51: 4).

2/ Ακούμπαγε με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Λόγο του Θεού (Ιερεμίας ΛΘ/39: 18).

3/ Δεν εκδικείτο ο ίδιος, αλλά άφηνε το Θεό να εκδικηθεί, την ώρα και τι στιγμή που Εκείνος ήθελε (Α΄ Σαμουήλ ΚΣ/26: 9).

      Όταν ο Θεός απέβαλε το Σαούλ από το να Βασιλεύει στον Ισραήλ (Α' Σαμουήλ ΙΕ/15: 35) ζήτησε από τον Προφήτη "Σαμουήλ" και έχρισε βασιλιά στο λαό Του τον μικρότερο γιο του Ιεσσαί, τον Δαυίδ (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 12,13). Από εκείνη τη στιγμή ο Δαυίδ ήταν πλέον Βασιλιάς στον Ισραήλ, όμως ο Σαούλ ζούσε και συνέχισε να βασιλεύει. Ο Λόγος τους Θεού μας αναφέρει ότι πονηρό πνεύμα είχε καταλάβει το Σαούλ (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 15), επειδή δεν είχε υπακούσει στο Θεό και βασανιζόταν πολύ. Zήτησε άνθρωπο ειδήμονα για να του παίζει κιθάρα και να τον παρηγορεί. Τότε πήγαν και έφεραν το Δαυίδ στο παλάτι, για να παίζει κιθάρα στο Βασιλιά (Α΄ Σαμουήλ ΙΣ/16: 17).

       Μόλις θα το άκουσε ο Δαυίδ, θα είπε: "Να ήρθε η ώρα της Βασιλείας μου". Όμως σύμφωνα με το ρολόι του Θεού δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα του. Ακολούθησε το γεγονός με το Γολιάθ (Α΄ Σαμουήλ ΙΖ/17: 45 – 47). Μετά απ’ αυτά βρήκε χάρη από τον υιό του Σαούλ, τον Ιωνάθαν, με τον οποίο συνδέθηκε με πολύ μεγάλη φιλία (Α΄ Σαμουήλ ΙΗ/18: 1) .

       Ο Δαυίδ ήταν ενθουσιασμένος γιατί ζούσε στο παλάτι, έτρωγε με το Βασιλιά και είχε πάρει γυναίκα του την κόρη του βασιλιά (Α' Σαμουήλ ΙΗ/18: 18). Όμως η υπόσχεση του Θεού να γίνει βασιλιάς αργούσε ακόμα να εκπληρωθεί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα σε μια μόνο μέρα τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή για το Δαυίδ. Τι συνέβη μας το αναφέρει ο Λόγος του Θεού στο βιβλίο "Α΄ Σαμουήλ"  (ΙΗ/18: 5 - 9).

5 Και ο Δαβίδ έβγαινε παντού όπου τον έστελνε ο Σαούλ, και φερόταν με σύνεση και ο Σαούλ τον έβαλε αρχηγό επάνω σε όλους τούς άνδρες τού πολέμου και ήταν αρεστός στα μάτια ολόκληρου του λαού, κι ακόμα και στα μάτια των δούλων τού Σαούλ.

6 Και καθώς έρχονταν, ενώ ο Δαβίδ επέστρεφε από τη σφαγή τού Φιλισταίου, (Γολιάθ) έβγαιναν γυναίκες από όλες τις πόλεις τού Ισραήλ, ψάλλοντας και χορεύοντας, σε συνάντηση του βασιλιά Σαούλ, με τύμπανα, με χαρά, και με κύμβαλα.

7 Και αποκρίνονταν η μία στην άλλη οι γυναίκες, που έπαιζαν, και έλεγαν: Ο Σαούλ πάταξε τις χιλιάδες του, και ο Δαβίδ τις μυριάδες του.

8 Και ο Σαούλ παροξύνθηκε σε υπερβολικό βαθμό, και φάνηκε δυσάρεστος στα μάτια του αυτός ο λόγος, και είπε: Απέδωσαν στον Δαβίδ τις μυριάδες, και σε μένα απέδωσαν τις χιλιάδες και τι απολείπεται πλέον σ' αυτόν παρά η βασιλεία;

9 Και ο Σαούλ υπέβλεπε τον Δαβίδ από εκείνη την ημέρα και στο εξής.

      Ο Δαυίδ αναγκάστηκε να φύγει, για να γλιτώσει τη ζωή του. Μην έχοντας πού να πάει, πήγε στην έρημο «και έγινε ο Σαούλ παντοτινός εχθρός του Δαυίδ» (Α' Σαμουήλ ΙΗ/18: 29). Από κεχρησμένος βασιλιάς ο Δαβίδ έγινε ξαφνικά φυγάς στην έρημο. Τι είχε γίνει; Ξέχασε ο Κύριος την υπόσχεσή του; Φαντάζομαι θα σκεπτόταν ο Δαβίδ: "Εγώ είμαι παιδί του Θεού σύμφωνα με το Λόγο Του (Ιωάννης Α/1: 12), είμαι «Ιερεύς και Βασιλεύς, εις τον αιώνα» (Αποκάλυψη Ε/5: 10) και τώρα δεινοπαθώ, περνάω μέσα από δύσκολες καταστάσεις; Πόσες φορές ο εχθρός θα ψιθύρισε στο αυτί του Δαβίδ: "που είναι ο Θεός σου; "Προσπαθεί ο εχθρός να βάλει αμφιβολία μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Άραγε θα εκπληρωθούν όλα εκείνα τα οποία έχει υποσχεθεί ο Θεός;  Μήπως ο Θεόςάλλαξε γνώμη, μήπως δεν είναι μαζί μου; Μήπως έκανα λάθος; Μήπως σμίκρυνε το χέρι του Κυρίου, ώστε να μη μπορεί να σώσει ή μήπως βάρυνε το αυτί του, ώστε να μη μπορεί να ακούσει;" (Ησαΐας ΝΘ/59: 1).

       Στις δύσκολες ώρες των διώξεων και των φυλακίσεων σίγουρα ο εχθρός της ψυχής θα ψιθύριζε στον Απόστολο Παύλο: «Παύλο είσαι μέσα στη φυλακή, όχι γιατί έκλεψες, γιατί αδίκησες, είσαι μέσα στη φυλακή για το Λόγο του Θεού. Αρνήσου το Θεό να γίνεις ελεύθερος, να γίνεις μεγάλος μέσα στο λαό σου». Όμως η απάντηση του Παύλου ήταν: «Γνωρίζω σε ποιόν επίστευσα» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 12). Αυτό μουρμούριζε με απόλυτη βεβαιότητα ο Παύλος σε κάθε εισήγηση του εχθρού.

       Όμως η ταλαιπωρία του Δαυίδ δε σταματάει εδώ. Ο Σαούλ συνεχίζει να τον κυνηγάει μέσα στην έρημο με 3.000 επίλεκτους στρατιώτες με ένα σκοπό, να τον εξοντώσει. Πλέον ο Δαυίδ ήταν μακριά από το παλάτι, ζούσε μέσα σε σπηλιές, σαν τα θηρία, ενώ τη γυναίκα του την πήρε ο Βασιλιάς και την έδωσε σε άλλον. Έγινε φυγάς, έμεινε μόνος, έγινε άνθρωπος χωρίς πατρίδα. Μπήκε μέσα στο στρατόπεδο των Φιλισταίων και παρίστανε τον τρελό, για να μην τον γνωρίσουν (Α' Σαμουήλ ΚΑ/21: 13–15).

     Ποιος δε θα σκανδαλιζόταν κάτω από αυτές τις φοβερά δύσκολες συνθήκες. Πόσες φορές θα σκέφτηκε ο Δαβίδ: "Κύριε γιατί τόσο μίσος σε μένα, που είμαι δικό Σου παιδί. Εγώ μόνον καλό έκανα, δεν έκανα κανένα κακό. Εσύ δεν επέτρεψες Κύριε να πάω στο παλάτι, να είμαι κοντά στο Βασιλιά; Δεν πήγα μόνος μου. Υπάκουσα στο θέλημά σου και τώρα να διώκομαι τόσο σκληρά, ώστε να ζητούν να με εξοντώσουν;" Όμως ο Δαυίδ δε σκανδαλίστηκε γιατί «Έλπιζε επί τον Κύριο» (Ψαλμός ΚΣ/26: 1). Υπάρχει μία μεγάλη υπόσχεση μέσα στο Λόγο του Θεού, που λέει: «όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν, δεν θα καταισχυνθεί εις τον αιώνα» (Ρωμαίους Θ/9: 33).

    Αυτό ήταν το κύριο, το βασικό χαρακτηριστικό της Ζωής του Δαβίδ. Είχε πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού. Ήξερε ότι δε συμφωνούν τα ρολόγια τους και περίμενε το ρολόι του Θεού. Ο Θεός δια στόματος του προφήτη Ησαΐα (ΝΕ/55: 9) αναφέρει: "Οι οδοί μου δεν είναι οδοί σας, αλλ' όσο ψηλοί είναι οι ουρανοί από τη γη, έτσι και οι δρόμοι μου είναι ψηλότεροι από τους δρόμους σας, και οι βουλές μου από τις δικές σας βουλές».

     Κάποια στιγμή έμαθε ο Σαούλ ότι ο Δαυίδ είναι στην έρημο "Εν – Γαδί" και ξεκίνησε, για να τον καταδιώξει. Κατά τη διάρκεια της πορείας του σταμάτησε να ξεκουραστεί σε ένα σπήλαιο. Στο βάθος του σπηλαίου βρισκόταν ο Δαυίδ. Καθώς ο Σαούλ έβγαλε και ακούμπησε το πανωφόρι του, ο Δαβίδ γλίστρησε σιωπηλά, πλησίασε, πήρε το πανωφόρι, έκοψε ένα κομμάτι απ’ αυτό και απομακρύνθηκε (Α΄ Σαμουήλ ΚΔ/24: 5–20). Εκείνη την ώρα ο εχθρός χρησιμοποιεί τους δικούς του ανθρώπους, για να του πουν: «Να αυτή είναι η ώρα η δική σου. Η ώρα που σου έχει υποσχεθεί ο Θεός, θα τον σκοτώσεις, τώρα που ο Θεός τον παρέδωσε στα χέρια σου και θα γίνεις Βασιλιάς". Τι ωραίες εισηγήσεις κάνει ο εχθρός και πόσο κανείς θα πρέπει να αναζητά το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή του, για να μην πέσει στην καλοστημένη παγίδα του εχθρού.

      Ο Σαούλ αναγνώρισε την καλοσύνη του Δαυίδ. Θα μπορούσε να τον σκοτώσει και δεν το έκανε. Όμως και τούτο κράτησε πολύ λίγο. Λίγο καιρό μετά ανήγγειλαν στο Σαούλ ότι ο Δαβίδ είναι στο όρος Εχελά (Α΄Σαμουήλ ΚΣ/26: 1–3). Ο Σαούλ, παρ’ ότι γνώριζε την καρδιά του Δαυίδ, συνεχίζει να τον κυνηγάει. Καθώς ο στρατός του Σαούλ είχε στρατοπεδεύσει και κοιμόταν τη νύκτα, ο Δαυίδ μαζί με ένα δικό του τον Αβισαί μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο και έφτασαν μέχρι το σημείο που κοιμόταν ο Σαούλ. Ο Αβισαί παρακάλεσε το Δαυίδ να του επιτρέψει να σκοτώσει το Σαούλ (Α΄ Σαμουήλ ΚΣ/26: 8-11). Ο ίδιος ο Κύριος, που θα πρέπει είναι πάντοτε ο θαυμαστός σύμβουλός μας, μας συμβουλεύει: «Εγώ, όμως, σας λέω: Να αγαπάτε τούς εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και να προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν» (Ματθαίος Ε/5: 44). Επίσης «Εάν πεινά ο εχθρός σου, δος εις αυτόν άρτον να φάγη και εάν διψά, πότισον αυτόν ύδωρ, διότι θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού, και ο Κύριος θέλει σε ανταμείψει» (Παροιμίες ΚΕ/25: 21, 22).

      Ο Δαυίδ δε θέλησε να εκδικηθεί για τον εαυτόν του, αλλά άφησε την κρίση στα χέρια του Θεού. Αυτό θα πει ευθεία καρδιά. Αυτό θα πει να ζει κανείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτό θα πει να προκρίνει κανείς το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή του.

      Μέσα απ’ αυτήν την ιστορία ο Θεός ήθελε να διακρίνει αν ο Δαβίδ θα σκότωνε, για να επιβάλει και να στερεώσει τη βασιλεία του με τα δικά του έργα ή θα επέτρεπε στο Θεό να στερεώσει Εκείνος τη βασιλεία του στον αιώνα, όπως του είχε υποσχεθεί (Β' Σαμουήλ Ζ/7: 12). Πόσο καλά γνώριζε ο Δαβίδ τα λόγια του Θεού: «Εις εμέ ανήκει η εκδίκηση, εγώ θέλω κάνει ανταπόδοση» (Ρωμαίους ΙΒ/12: 19). Κάποιος μελετητής είπε: Είναι δίκαιο για το Θεό να εκδικηθεί για τους υπηρέτες του, όμως είναι άδικο για τους υπηρέτες του Θεού να εκδικηθούν για τον εαυτόν τους.

      Δέκα τέσσερα ολόκληρα χρόνια ο άδικος Σαούλ χωρίς λόγο και αιτία κυνηγούσε το δίκαιο Δαυίδ. Μέσα σε τούτες τις απίστευτα σκληρές καταστάσεις ο Δαυίδ στάθηκε «κατά την καρδίαν του Θεού». Έβλεπε τον ορίζοντα όλο και πιο πολύ να σκοτεινιάζει, όμως δεν απελπιζόταν, δεν απιστούσε. Πολλά χρόνια πριν από τον Πέτρο είχε πει εκείνα τα θαυμαστά λόγια: «επί τω λόγω σου Κύριε». (Λουκάς Ε/5: 5). Εμπιστεύομαι το λόγο Σου Κύριε, τις ζωντανές υποσχέσεις Σου. 

      Τον πέρασε ο Θεός το Δαβίδ μέσα από την "παιδεία" τη δική Του, σκληρή, αλλά προσωρινή, και τούτη η παιδεία απέδωσε εις αυτόν «αιώνιο βάρος δόξης» (Β' Κορινθίους Δ/4: 17). Στην "Α' Πέτρου" (κεφ. Α/1, εδ. 3-9) αναφέρεται: 

3 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών,

4 εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι' ημάς,

5 οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ

6 διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς,

7 ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός,

8 τον οποίον αν και δεν είδετε αγαπάτε, εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπητε αυτόν, πιστεύοντες όμως αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον,

9 απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών.

       Ακολούθησε μια μάχη στο όρος "Γελβουέ" (Α΄ Σαμουήλ, κεφ. ΛΑ/31) με τους Φιλισταίους στην οποία ηττήθηκε ο Ισραήλ. Ο Λόγος του Θεού με κάθε λεπτομέρεια αναφέρει την τραγική κατάληξη του Σαούλ, καθώς και του οίκου του (Α' Σαμουήλ ΛΑ/31: 1– 6).

1 Και οι Φιλισταίοι πολεμούσαν ενάντια στον Ισραήλ και οι άνδρες τού Ισραήλ έφυγαν μπροστά από τους Φιλισταίους, και έπεσαν φονευμένοι στο βουνό Γελβουέ.

2 Και οι Φιλισταίοι κατέφτασαν τον Σαούλ και τους γιους του και οι Φιλισταίοι χτύπησαν τον Ιωνάθαν, και τον Αβιναδάβ, και τον Μελχί-σουέ, τους γιους τού Σαούλ.

3 Και η μάχη βάρυνε επάνω στον Σαούλ, και τον πέτυχαν οι άνδρες οι τοξότες και πληγώθηκε βαριά από τους τοξότες.

4 Και ο Σαούλ είπε στον οπλοφόρο του: Σύρε τη ρομφαία σου και διαπέρασέ με μ' αυτή, για να μη έρθουν αυτοί οι απερίτμητοι, και με διαπεράσουν, και με εμπαίξουν. Όμως, ο οπλοφόρος του δεν ήθελε, επειδή φοβόταν υπερβολικά. Γι' αυτό, ο Σαούλ πήρε τη ρομφαία του, και έπεσε επάνω της.

5 Και καθώς ο οπλοφόρος του είδε ότι ο Σαούλ πέθανε, έπεσε κι αυτός επάνω στη ρομφαία του, και πέθανε μαζί του.

6 Έτσι, πέθανε ο Σαούλ, και οι τρεις γιοι του, και ο οπλοφόρος του, και όλοι οι άνδρες του, την ίδια εκείνη ημέρα, μαζί.

      Ο Δαυίδ, όχι μόνον δεν χάρηκε από το γεγονός του θανάτου του Σαούλ, αλλά θρήνησε θρήνο μέγα για τον Σαούλ και για τον Ιωνάθαν καθώς και για τους στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη (Β' Σαμουήλ Α/1: 11–16).

     Μετά απ’ αυτά τι έκανε ο Δαυίδ. Πήγε να αναλάβει τη βασιλεία; Όχι. Μετά ταύτα ρώτησε ο Δαυίδ τον Κύριο. Μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού «Και ο Δαβίδ ρώτησε τον Κύριο, λέγοντας: Να ανέβω προς τους Φιλισταίους; Θα τους παραδώσεις στο χέρι μου; Και ο Κύριος είπε στον Δαβίδ: Ανέβα επειδή, σίγουρα θα παραδώσω τους Φιλισταίους στο χέρι σου» (Β' Σαμουήλ  Ε/5: 19).

     Ανέβα του είπε ο Κύριος. Ήταν η ώρα που αναλάμβανε Βασιλιάς. Ήταν η ώρα της δικαίωσης, ήταν η ώρα του Κυρίου.  Ευτυχισμένος εκείνος που θα περιμένει την «ώρα του Κυρίου» μέσα στη ζωή του. Είναι βέβαιο ότι ο Κύριος θα απαντήσει, δε θα αργήσει. Ας μην προσπαθούμε να επισπεύσουμε τούτη την ώρα με τις δικές μας ενέργειες, γιατί έτσι και συμβαίνει πολλές φορές αυτό, εμποδίζουμε το Θεό να εφαρμόσει τα σχέδιά Του μέσα στη ζωή μας.

      Να θυμόμαστε πάντοτε ότι για την τιμιότητα του ο Ιωσήφ βρισκόταν μέσα στη φυλακή (Γένεση, κεφ. ΛΘ/39). Όμως, όταν ήρθε η ώρα της δικαίωσης, όταν ήρθε η ώρα του Κυρίου, τι έγινε; «Και κάλεσε ο Φαραώ τον Ιωσήφ, μέσα από τη φυλακή και έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά του». (Γένεση ΜΑ/41: 14).

      Τι ακολούθησε :

40 Συ θέλεις είσθαι επί του οίκου μου και εις τον λόγον του στόματός σου θέλει υπακούει πας ο λαός μου, μόνον κατά τον θρόνον θέλω είσθαι ανώτερός σου.

41 Και είπεν ο Φαραώ προς τον Ιωσήφ, Ιδού, σε κατέστησα εφ' όλης της γης Αιγύπτου.

42 Και εκβαλών ο Φαραώ το δακτυλίδιον αυτού εκ της χειρός αυτού, έβαλεν αυτό εις την χείρα του Ιωσήφ και ενέδυσεν αυτόν ιμάτια βύσσινα, και περιέβαλε χρυσούν περιδέρραιον περί τον τράχηλον αυτού.

43 Και ανεβίβασεν αυτόν επί την άμαξαν αυτού την δευτέραν και εκήρυττον έμπροσθεν αυτού, Γονατίσατε και κατέστησεν αυτόν εφ' όλης της γης Αιγύπτου.

44 Και είπεν ο Φαραώ προς τον Ιωσήφ, Εγώ είμαι ο Φαραώ, και χωρίς σου ουδείς θέλει σηκώσει την χείρα αυτού ή τον πόδα αυτού καθ' όλην την γην της Αιγύπτου (Γένεση ΜΑ/41: 40-43).

      Η ώρα της δικαίωσης, την οποία με υπομονή και επιμονή θα πρέπει να περιμένουμε. θα έρθει ακριβώς την ώρα που το ρολόι του Θεού έχει ορίσει, θα έρθει την ώρα που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει και που μόνον ο Κύριος γνωρίζει.

      Μακάριος θα είναι ο νικητής, εκείνος που, ζώντας μέσα στην καταιγίδα και τη συννεφιά, χωρίς να βλέπει τον ήλιο από τα πολλά σύννεφα που τον σκεπάζουν, δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξή του ήλιου και την προδιαγεγραμμένη πορεία του, για τη συγκεκριμένη ημέρα.

     Ο Κύριος έρχεται. Ο ίδιος προσωπικά θα πει σε κάθε δική του ψυχή. "Ανέβα" και θα την πάρει μαζί του αιώνια. (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13 - 18). Πόσο γλυκιά, πόσο παρήγορη είναι η έκφραση του Λόγου του Θεού: «έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπομενοι, άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του κυρίου εις αέρα και ούτως πάντοτε συν κυρίω εσομεθα» (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 17).

     Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι : «Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν» (Α' Κορινθίους Ι/10: 6). «Ταύτα δε πάντα εγίνονταν εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Κορινθίους Α΄ Ι : 11).

      Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους. ---