Ο ΙΑΒΗΣ.

Βιβλίο "Α΄ Χρονικών", κεφ. Δ/4, εδάφ. 9-10.

 9 Και ο Ιαβής ήταν ενδοξότερος απ' ό,τι οι αδελφοί του και η μητέρα του αποκάλεσε το όνομά του Ιαβής, λέγοντας: Επειδή τον γέννησα με λύπη. 

10 Και ο Ιαβής επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας: Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις, και να απλώσεις τα όριά μου, και το χέρι σου να είναι μαζί μου, και να με φυλάττεις από κακό, ώστε να μη έχω λύπη! Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε. 

       ΣΧΟΛΙΑ :

      Ο Θεός έχει θαυμαστά σχέδια και μεγάλες ευλογίες για το κάθε δικό Του παιδί (Ιωάννης Α/1: 12). Θα πρέπει να προσέχουμε μήπως με τη ζωή μας εμποδίζουμε ή καμιά φορά ακυρώνουμε τα σχέδια του Θεού. Τούτες οι ευλογίες δε θα έρθουν από μόνες τους. Θα πρέπει να τις ζητάμε και να τις διεκδικούμε κάθε στιγμή και όχι να παραμένουν στα αζήτητα. Δεν ζητάτε (επιστολή Ιακώβου Δ/4: 2).

     Ο Ιαβής μεγάλωσε μαθαίνοντας για το Θεό του Ισραήλ, ότι με θαυμαστό τρόπο «διά κραταιάς χειρός» (Εξοδος ΙΓ/13: 14) ελευθέρωσε τους προγόνους του από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, με θαυματουργικό τρόπο τους έκανε να περάσουν μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, «ως διά ξηράς» (Εβραίους ΙΑ/11: 29), τους έθρεψε μέσα στην έρημο με το «μάνα» (Έξοδος ΙΣ/16: 15), τους έδωσε νερό για να ποιούν και να μην πεθάνουν, μέσα από την «πέτρα» (Έξοδος ΙΖ/17: 6), τους έσωσε από ισχυρούς εχθρούς, εξαφάνισε επτά έθνη (Δευτερονόμιο Ζ/7: 1) και τους εγκατέστησε σε μια γη αφθονίας, μια γη που «έρεε μέλι & γάλα» (Λευιτικό Κ/20: 24).

      Καθώς ο Ιαβής μεγάλωνε, στήριζε όλες τις ελπίδες του σ’ Αυτόν το Θεό, το δυνατό, τον κραταιό, τον αιώνιο, το αληθινό. Γνωρίζοντας τις επεμβάσεις και τα θαύματα του Θεού, σκέφτηκε να διεκδικήσει κι αυτός τα «δικαιώματά του», να ζητήσει τις υποσχέσεις του Θεού να έρθουν μέσα στη ζωή του. Ήρθε λοιπόν ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκε λέγοντας τα παρακάτω θαυμαστά λόγια. «Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις», που σημαίνει «Κύριε τώρα που ενηλικιώθηκα και ξεκινάω τη ζωή μου σε παρακαλώ να με ευλογήσεις πλουσιοπάροχα». Έρχεται μπροστά στο Θεό με αδυναμία, με ταπείνωση, με θλίψη, με πόνο, με αναξιότητα, υψώνει τα χέρια του στον ουρανό με κραυγή αγωνίας, που βγαίνει μέσα από την καρδιά του, κράζει προς το Θεό «Πατέρα, σε παρακαλώ ευλόγησέ με, ευλόγησέ με πολύ μέσα στη ζωή μου». 

     Αυτό ήταν το αίτημά του. Καλούσε το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του, να τον οδηγήσει, να τον νουθετήσει, να τον διδάξει, να του αποκαλύψει τη δύναμή Του. Τι θαυμαστό παράδειγμα για έναν νέο άνθρωπο να ξεκινάει τη ζωή του με το Θεό! Πόσο θαυμαστό παράδειγμα για τη νεολαία μας, που στις μέρες μας τη βλέπουμε τόσο ατονισμένη, χαμένη, μακριά από το Θεό. Ένας στίχος λέει: «τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια, για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη». Αυτή πραγματικά είναι η εικόνα των νέων ανθρώπων, που αγνόησαν το Θεό μέσα στη ζωή τους, που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς Χριστό, χωρίς Θεό και συνεπώς χωρίς ελπίδα. 

    Μ’ έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι ένας νέος στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας αποφάσισε να παντρευτεί και κάλεσε στο γάμο του τον Κύριο (Ιωάννης Β/2: 1-10). "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις το γάμο μου, έλα μέσα στη ζωή μου, έλα να κάνεις θαύματα, να φανείς δυνατός….." και ο Κύριος πήγε. Δεν υπάρχει ψυχή που να έκραξε ειλικρινά προς Αυτόν, που τον κάλεσε και να μην ανταποκρίθηκε. 

   Ο Ιαβής, ο αδύναμος, ο άνθρωπος της θλίψης, του πόνου έρχεται μπροστά στο Θεό, όχι σαν ζητιάνος, αλλά με θάρρος, με παρρησία (Πράξεις Θ/9: 28), για να διεκδικήσει τις υποσχέσεις του Θεού μέσα στη ζωή του. Έρχεται για να καλέσει το Θεό μέσα στη ζωή του. Καθώς ξεκινούσε τη ζωή, έβαλε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα το Θεό. Αυτή και μόνον η επιλογή του τον κατέστησε ενδοξότερο από όλα τα αδέλφια του. Δεν όρισε στο Θεό τι να κάνει. Την επιλογή και τον τρόπο επέμβασης του Θεού στη ζωή του την άφησε σ’ Αυτόν, γιατί ο Κύριος γνωρίζει τι έχουμε ανάγκη,  πριν καν εμείς ανοίξουμε το στόμα μας (Κολοσσαείς Γ/3: 1) και θα μας το προσφέρει πλούσια, πάντα στο χρόνο και με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει. 

     Ο Ιαβής ακούμπησε στο Θεό με εμπιστοσύνη, απευθύνθηκε σ’ Αυτόν που έχει τη δύναμη να κάνει μέσα στη ζωή μας πολύ περισσότερα απ' αυτά που εμείς ζητάμε ή μπορούμε με το πεπερασμένο μυαλό μας να σκεφτούμε. (Εφεσίους Γ/3: 20). Ταύτισε το θέλημά του με το θέλημα του Θεού. Μόνον έτσι μπορεί να ενεργήσει ο Θεός και να κάνει θαυμάσια στη ζωή μας. Η αστείρευτη δύναμη του Θεού μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα, αν εμείς ταυτιστούμε με το θέλημα του Θεού και δεν το εμποδίζουμε με την απιστία και τις αμφιβολίες μας στη ζωή μας. 

     Φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα ταύτισης του θελήματός του με το θέλημα του Θεού υπήρξε ο ζωή του Ιωσήφ, ενός από τους 12 γιούς του Ιακωβ. Είμαι «Δούλος Κύριε», αφού έτσι θέλεις μέσα στη ζωή μου. Στην κατοικία του Πεντεφρή, ναι Κύριε, αφού Εσύ έτσι θέλεις, στη φυλακή …. (Γένεση Μ/40: 3), στο παλάτι του Φαραώ, ναι Κύριε…. (Γένεση ΜΖ/47: 14). Ο Απόστολος των Εθνών, ο πρώτος μετά τον Έναν, ο Απ. Παύλος, οδηγείται από φυλακή σε φυλακή, άρρωστος (Β΄ Κορινθίους ΙΒ/12: 7), μη έχοντας ένα παλτό να βάλει στους κουρασμένους ώμους του (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 13). "Παύλο έχασες…., που είναι ο Θεό σου;;" έρχεται ο εχθρός να του ψιθυρίσει τη δύσκολη ώρα, την ώρα της δοκιμασίας. Η απάντηση του Απ. Παύλου, μέσα από τη φυλακή ήταν: «δεν ντρέπομαι επειδή, ξέρω σε ποιον πίστεψα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 12). 

      Ο Ιαβής έρχεται μπροστά στο Θεό με πίστη, με προσευχή, με δέηση, με ειλικρινή εκζήτηση μπροστά στο Θεό. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί» (Ματθαίος Ζ : 7-8). Ο Θεός θέλει να ζητάμε απ’ Αυτόν. Γιατί; Αφού ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας…., για να γνωρίζουμε εμείς από πού προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον». Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν προέρχεται τίποτα από τις δικές μας δυνάμεις, αλλά από τη δύναμη Εκείνου. 

    Επίσης αναφέρει ο λόγος του Θεού: «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί». (Ιακώβου Ζ/7: 7-8). Μπορεί να μην υπάρχει όριο στην καλοσύνη του Θεού, μπορεί ο Θεός να είναι έτοιμος να προσφέρει «κατά τον πλούτον Αυτού» (Φιλιππησίους Δ/4: 19), όμως αν δεν τα ζητήσουμε, αν δεν τα διεκδικήσουμε μέσα στη ζωή μας, δεν πρόκειται να λάβουμε όλα εκείνα που Θεός θέλει να μας προσφέρει. 

     Πολλές φορές ο εχθρός έρχεται να μας τονίσει την αναξιότητά μας και επεξεργάζεται διάφορα σενάρια, για να μας αποτρέψει από την προσευχή, την επικοινωνία με το Θεό, από το να ζητάμε απ’ Αυτόν και να λαμβάνουμε ευλογίες. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που σώζεται ο άνθρωπος δια της πίστεως στο Θεό (Εφεσίους Β/2: 8 ), τότε πλέον όλες οι ευλογίες θα έρθουν στη ζωή μας και θα μας βρουν, χωρίς αυτός να κάνει τίποτα άλλο. Πρέπει να θυμίζουμε στο Θεό τις υποσχέσεις Του. «δε θα σε αφήσω, δεν θα σε εγκαταλείψω» (Ιησούς του Ναυή Α/1: 5). «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε».

     Ο Θεός θέλει να μας χαρίσει τις ευλογίες Του, να μας τις προσφέρει πλούσια. Τη γενναιοδωρία Του μόνον εμείς μπορούμε να περιορίσουμε. Πολλές φορές πηγαίνουμε μπροστά στο Θεό με ένα δοχείο, γεμάτο από τις μέριμνες, τα εδιαφέροντά μας κλπ και δε δίνουμε την ευκαιρία στο Θεό να προσθέσει κάτι μέσα στη ζωή μας. Άλλες φορές πηγαίνουμε με μισοάδεια δοχείο και αναγκάζουμε το Θεό να προσθέσει πολύ λίγα πράγματα στη ζωή μας. Θα πρέπει να πηγαίνουμε με ένα άδειο δοχείο, με μια άδεια καρδιά και να ζητάμε από το Θεό να μας τη γεμίσει με δικά Του πράγματα, με δικά Του ενδιαφέροντα. Γιατί η φύση του Θεού είναι να ευλογεί και να προσφέρει. Ο Λόγος του Θεού μας θυμίζει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). 

      Ένα φωτεινό παράδειγμα για τον καθένα μας είναι τούτη η διεκδικητική προσευχή του Ιαβή. Θέλει να μας δείξει με τον καλύτερο τρόπο ότι όσο μικρός κι αν είσαι, όσο ταπεινή και αν είναι η καταγωγή σου, όσο κι αν είσαι θλιμμένος ή κουρασμένος από τις δυσκολίες της ζωής, όποιοι κι αν ήσαν οι γονείς σου, η καταγωγή σου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μετράει μπροστά στο Θεό. Προσδιόρισε μόνος σου ποιος θέλεις να είσαι στη σχέση σου μαζί Του και ζήτησε από το Θεό να σε ικανώσει και να σου προσφέρει πλούσιες ευλογίες. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;» (Ιακώβου Β/2: 5). 

    Πλούσιος στην πίστη, πλούσιος στα πάντα….. Αυτή είναι η λογική του Θεού, αυτός είναι ο μόνος δρόμος της επιτυχίας. Κάποτε ο Πέτρος κοίταξε το Χριστό και του είπε : «δεν αξίζω Κύριε να μπεις στο καράβι μου...» (Λουκάς Ε/5: 8). «της δόξας προπορεύεται η ταπείνωση» (Παροιμίαι ΙΗ/18: 12). Μπορεί, Πέτρο, να είσαι αγράμματος, να είσαι ένας ψαράς, του μόχθου και του πόνου, όμως αξίζεις πολλά και μόνον ο Χριστός μπορεί να αναδείξει την αξία σου. 

    «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν (τον Ιαβή) όσα ζήτησε». Τι παρήγορο, τι ενθαρρυντικό. --