Ευαγγέλιον «κατά ΛΟΥΚΑΝ», κεφ. Β/2, εδάφ. 1 – 20.
ΣΧΟΛΙΑ :
1 ΚΑΙ κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί ολόκληρη η οικουμένη.
2 Αυτή η απογραφή ήταν η πρώτη που έγινε, όταν στη Συρία ηγεμόνευε ο Κυρήνιος.
3 Και όλοι έρχονταν για να απογράφονται κάθε ένας στη δική του πόλη.
4 Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη τού Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ, (επειδή, αυτός ήταν από την οικογένεια και την πατριά τού Δαβίδ),
5 για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ' αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγκυος.
6 Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει
7 και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη επειδή, δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα.
8 Και κοντά στην ίδια περιοχή υπήρχαν ποιμένες, που διανυχτέρευαν στα χωράφια, και φύλαγαν βάρδιες τής νύχτας στο κοπάδι τους.
9 Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ' αυτούς ξαφνικά, και δόξα τού Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους, και φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο.
10 Και ο άγγελος είπε σ' αυτούς: Μη φοβάστε επειδή, δέστε, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό
11 επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος.
12 Κι αυτό θα είναι σε σας το σημάδι: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο, να κείτεται μέσα στη φάτνη.
13 Και ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο, φάνηκε ένα πλήθος ουράνιας στρατιάς, που υμνούσαν τον Θεό, και έλεγαν:
14 Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας.
15 Και καθώς οι άγγελοι αναχώρησαν απ' αυτούς στον ουρανό, οι άνθρωποι, οι ποιμένες, είπαν αναμεταξύ τους: Ας πάμε, λοιπόν, στη Βηθλεέμ, και ας δούμε αυτόν τον λόγο, αυτό που συνέβηκε, το οποίο ο Κύριος μας φανέρωσε.
16 Και ήρθαν με βιασύνη, και βρήκαν, και τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος να κείτεται μέσα στη φάτνη.
17 Και καθώς το είδαν, διακήρυξαν τον λόγο, που ειπώθηκε σ' αυτούς για τούτο το παιδί.
18 Και όλοι εκείνοι που άκουσαν για όσα οι ποιμένες μίλησαν σ' αυτούς, θαύμασαν.
19 Η Μαριάμ, όμως, διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια, σκεφτόμενη γι' αυτά μέσα στην καρδιά της.
20 Και οι ποιμένες γύρισαν πίσω, δοξάζοντας και υμνώντας τον Θεό, για όλα όσα άκουσαν και είδαν, όπως ειπώθηκαν σ' αυτούς.
ΣΧΟΛΙΑ :
Εκατομμύρια άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, ετοιμάζονται να γιορτάσουν και φέτος τα Χριστούγεννα. Πυρετώδεις είναι οι προετοιμασίες. Πλούσιες οι διακοσμήσεις, ενώ τα δώρα και οι ευχές, θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο των ημερών. Για πολλούς ανθρώπους πάνω στον κόσμο τα Χριστούγεννα είναι η πιο χαρούμενη μέρα του χρόνου.
Ο κόσμος ετοιμάζεται να γιορτάσει με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Έχει μεριμνήσει για όλα, γιορτές, τραγούδια, πάρτη οικογενειακές συγκεντρώσεις, πλούσια φαγητά, ποτά, που θα υπάρχουν παντού, τα πάντα, όμως μέσα από τούτο το εορταστικό κλίμα θα λείπει ο Χριστός. Ναι ο κόσμος ετοιμάζεται να γιορτάσει, για άλλη μια φορά, Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Μέσα στο σπιτικό οι χαρές και τα γλέντια περισσεύουν. Ο Χριστός όμως είναι απ’ έξω. Χτυπάει ευγενικά την πόρτα και συνεχίζει να υπόσχεται και σήμερα : «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω εάν τις ακούσει της φωνής μου και ανοίξει την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού». (Αποκάλυψη Γ/3: 20).
Σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε τούτο το σκληρό και αφιλόξενο κόσμο μας ο Απόστολος Παύλος μας πληροφορεί ότι : «ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν. » (Γαλάτας Δ/4: 4). Μπορεί για τον κόσμο τα Χριστούγεννα να είναι μια μεγάλη γιορτή, όμως για τον πιστό, για τον «αληθινό προσκυνητή» (Ιωάννης Δ/4: 23) θα πρέπει να είναι μια ημέρα ιδιαίτερα πνευματική, μια ημέρα λατρείας, ευχαριστίας και δοξολογίας για την πλούσια χάρη του Θεού και τη σωτηρία, που ο Θεός προσφέρει και σήμερα διά Ιησού Χριστού σε κάθε άνθρωπο. Χωρίς αυτήν την “πνευματική” λατρεία τα Χριστούγεννα γίνονται ένας τύπος χωρίς καμία ουσία. Γι’ αυτό ας προετοιμάσουμε τις καρδιές μας για τη μεγάλη γιορτή, την οποία καλούμεθα να γιορτάσουμε πνευματικά. Με το πνεύμα μας και με την αλήθεια της καρδιάς μας ευχαριστώντας το Θεό για την «ανεκδιήγητη προσφορά του» (Β' Κορινθίους Θ/9: 15).
Να θυμόμαστε πάντοτε ότι για τους πιστούς ανθρώπους, τα Χριστούγεννα δεν είναι μια απλή γιορτή, είναι η λατρεία της γέννησης του Σωτήρα Χριστού.
Ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα εκείνων των ημερών, γιατί δεν είναι μόνον για «τω καιρώ εκείνω», αλλά είναι το ίδιο επίκαιρα και για τις μέρες μας. Ο Καίσαρας Αύγουστος Οκταβιανός (63 π.Χ. έως 14 μ.Χ.), έβγαλε ένα διάταγμα να απογραφεί όλη η οικουμένη, ολόκληρη δηλαδή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η απογραφή αυτή ήταν η πρώτη που έγινε, όταν Ρωμαίος έπαρχος της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος
Η απογραφή του Αυγούστου έφερε τον Ιωσήφ και τη Μαριάμ στη Βηθλεέμ ακριβώς στο σωστό χρόνο με σκοπό ο Μεσσίας να γεννηθεί εκεί, για να εκπληρωθεί η συγκεκριμένη προφητεία (Μιχαίας Ε/5: 1), η οποία έλεγε : «Κι εσύ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρή, ώστε να είσαι ανάμεσα στις χιλιάδες τού Ιούδα, από σένα θα εξέλθει σε μένα ένας άνδρας για να είναι ηγούμενος στον Ισραήλ που οι έξοδοί του είναι εξαρχής, από ημέρες αιώνα».
Όταν έφθασαν στη Βηθλεέμ, ήταν γεμάτη από κόσμο. Η αναζήτηση ενός καταλύματος δεν έφερε αποτέλεσμα. Παντού πληρότητα. Ας φανταστούμε για λίγο τούτη τη σκηνή. Με πολλή ευγένεια ο Πανδοχέας θα είπε. Κύριε, θέλω να σε φιλοξενήσω, αλλά δεν έχω τόπο.
Διαχρονική τούτη η απάντηση. Πόσες φορές την επαναλάβαμε και εμείς. Ναι Κύριε, θέλω να σε φιλοξενήσω μέσα στη ζωή μου, αλλά δεν έχω τόπο μέσα στην καρδιά μου. Έχω τη δουλειά μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, την ψυχαγωγία μου και δε μένει τόπος Κύριε, μέσα στη ζωή μου για Σένα. Είμαι πλήρης.
Ο Χριστός ήρθε κοντά του, χτύπησε την πόρτα του, όμως ένα και μόνον ενδιαφέρον είχε τούτος ο πανδοχέας. Πως θα ωφεληθεί περισσότερο από την περίσταση και πως θα μπορούσε να εισπράξει περισσότερα. Δεν είχε τόπο, δεν είχε χρόνο να σκεφθεί, δεν είχε κανένα άλλο ενδιαφέρον από το να πάνε καλά οι δουλειές.
Ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι γεμάτος από τέτοιους ανθρώπους, που θα έχουν μια υλιστική αντίληψη της ζωής: Δουλειές, συμφέρον, κέρδη, πάρτη, στολίδια, ταξίδια, δένδρα, φωτάκια, διακοπές, εγώ, εμένα, ο εαυτός μου, τα παιδιά μου, η οικογένειά μου, να περάσω καλά και τίποτα άλλο. Αλήθεια πόσο μακριά είναι το μήνυμα της Βηθλεέμ, από μια τέτοια νοοτροπία!
Ρώτησαν, έψαξαν, όμως δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα. Ο μόνος τόπος που βρέθηκε ήταν ο στάβλος ενός πανδοχείου. Χαρακτηριστική εικόνα τούτη, του πως οι άνθρωποι υποδέχθηκαν το Χριστό. Και ενώ ήταν στο στάβλο, η Μαριάμ γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο, τον οποίο σπαργάνωσε και τον απέθεσε απαλά μέσα στη φάτνη.
Έτσι ο Θεός επισκέφθηκε τη γη μας, μέσα από το πρόσωπο ενός ανυπεράσπιστου βρέφους και μέσα από τη μιζέρια ενός βρώμικου στάβλου.
«Στην ίδια εκείνη περιοχή υπήρχαν και μερικοί βοσκοί, που διανυκτέρευαν στην ύπαιθρο και φύλαγαν με βάρδιες το κοπάδι τους» (Λουκάς Β/2: 8). Το μεγαλύτερο μήνυμα όλων των εποχών, το μήνυμα της γέννησης του Σωτήρα Χριστού, δεν αναγγέλλεται σε κάποιο θρήσκο Λευίτη ή σε κάποιο πολύ μορφωμένο θεολόγο ραβίνο ή στο διορισμένο από τους Ρωμαίους κυβερνήτη Ηρώδη, δεν αναγγέλλεται στον Καίσαρα ή σε κάποιον από τους υψηλούς αξιωματούχους. Όχι. Όλοι τούτοι αυτή τη μεγάλη ώρα κοιμόνταν.
Η αδιαφορία τους, η υπερηφάνεια τους, ο εγωισμός τους, η αυτοπεποίθησή τους και η αυτοδικαίωσή τους τους είχε τυφλώσει και τους είχε ρίξει σ’ ένα μακάβριο ύπνο. Το μήνυμα αναγγέλλεται σε κάποιους που ήταν ξάγρυπνοι, σε κάποιους απλούς, ταπεινούς, φτωχούς βοσκούς, που βρίσκονται στα υψώματα της Ιουδαίας και φύλαγαν με βάρδιες τα πρόβατα των πλουσίων της εποχής.
Γιατί ο Θεός εμπιστεύεται τα «καλά νέα» σ’ αυτούς τους καταφρονημένους βοσκούς;
Γιατί ο Θεός αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται στους ταπεινούς; Διότι «ο Κύριος στους υπερήφανους αντιστέκεται, ενώ στους ταπεινούς δίνει χάρη» (Ιακώβου Δ/4: 6). Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή "Α΄ Κορινθίους" (Α/1: 26-29), αναφέρει χαρακτηριστικά : «Επειδή, αδελφοί, βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς. Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του».
Αυτός είναι ο τρόπος που εργάζεται ο Θεός. Για να μην υπάρξει άνθρωπος να καυχηθεί μπροστά Του. Να μην υπάρξει άνθρωπος να πει ότι «εγώ σώθηκα γιατί το άξιζα» ή ότι «εγώ σώθηκα με τις δικές μου δυνάμεις».
Όταν ο Θεός διαλέγει ηγέτη για το λαό Του, απευθύνεται σε έναν φυγά δολοφόνο, το Μωυσή, που βόσκει πρόβατα στην έρημο (Έξοδος Γ/3: 4). Όταν επιλέγει βασιλιά, βρίσκει το πιο μικρό βοσκόπουλο της πιο άσημης φυλής, το Δαβίδ (Α΄ Σαμουήλ Α/1: 16). Όταν επιλέγει μαθητές απευθύνεται σε ψαράδες και αμαρτωλούς τελώνες, σε πόρνες..... Γιατί όμως ο Θεός απευθύνεται σε ταπεινούς και καταφρονημένους; Ο Απόστολος Παύλος είναι αποκαλυπτικός. «Έτσι ώστε να μην μπορεί να καυχηθεί κανένας μπροστά στο Θεό. Κι εσείς, χάρη σ’ αυτό ανήκετε στο Χριστό, ο οποίος έγινε η δική μας σοφία, που προέρχεται από το Θεό, κι επίσης η δικαιοσύνη και ο αγιασμός και η απολύτρωσή μας» (Α΄ Κορινθίους Α/1: 29-30).
Δεν είναι δυνατόν να μπει μέσα στην καρδιά μας το μήνυμα των Χριστουγέννων, αν δεν ταπεινωθούμε, αν δεν αναγνωρίσουμε την αναξιότητά μας, την πνευματική μας ανάγκη, την ολοκληρωτική αδυναμία μας. Αν δεν επαναλάβουμε τα λόγια εκείνου του ωραίου ύμνου : «συ Εί ο πλάστης, εγώ πυλός».
«Ξαφνικά παρουσιάστηκε σ’ αυτούς ένας άγγελος Κυρίου και δόξα Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους και κυριεύθηκαν από μεγάλο φόβο». Από τη μία φτωχοί βοσκοί, από την άλλη ένδοξος άγγελος και ακολουθεί «φόβος μέγας». Ένα απέραντο δέος που έρχεται να καταβάλει την καρδιά του Χριστιανού. Πάντοτε η καρδιές των απλών, των ταπεινών ανθρώπων γεμίζουν από δέος μπροστά στην παρουσία του Θεού, μπροστά στο απέραντο μεγαλείο. Ο άπειρος, ο αιώνιος, ο βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων να γίνει ένα μωρό παιδί. Ο παντοδύναμος να λάβει την αδυναμία μας. Μέγα και ανεξερεύνητο το μυστήριο της ενσάρκωσης. Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού, πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του για τον άνθρωπο!
Και είπε προς αυτούς ο άγγελος. «Μη φοβάστε γιατί φέρνω σε σας το καλό άγγελμα μεγάλης χαράς, για όλο το λαό. Ότι σήμερα γεννήθηκε στην πόλη του Δαβίδ Σωτήρας για σας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος». Φόβος είχε καταλάβει τις καρδιές των ποιμένων. Ο άνθρωπος ζούσε μέσα στον παράδεισο χωρίς να γνωρίζει τι είναι φόβος, χωρίς να φοβάται τίποτα. Για πρώτη φορά μέσα στην ανθρώπινη ιστορία γίνεται αναφορά στο φόβο, όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν. «Και ο Κύριος ο Θεός κάλεσε τον Αδάμ, και του είπε: Πού είσαι; κι εκείνος είπε: Άκουσα τη φωνή σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός και κρύφτηκα» (Γένεση Γ/3: 9,10).
Από τότε μέχρι σήμερα ο άνθρωπος ζει με το φόβο. Φόβος για το σήμερα, φόβος για το αύριο, για το μεθαύριο. Φόβος παντού και πάντοτε. Στις ημέρες μας φοβάται ο ένας για τον άλλον. Την ώρα που η καρδιά των ποιμένων είχε γεμίσει με φόβο κάτω στα λιβάδια της Βηθλεέμ ακούστηκε μια ελπιδοφόρα κραυγή: «Μη φοβάστε». Μη φοβάστε, γιατί γεννήθηκε σε σας Σωτήρας, που είναι Χριστός, Κύριος. Ναι, ψυχή, μη φοβάσαι, δεν είσαι μόνη. Είναι κοντά σου ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής, ο Κύριος, «ο νικητής του Άδη και του Θανάτου». (Αποκάλυψη Α/1: 18). Είναι κοντά σου ο αδελφός σου (Εβραίους Β/2: 11), ο μεσίτης σου στον ουρανό (Α' Τιμοθέου Β/2: 5), ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός.
Το φάρμακο για το φόβο είναι ο Χριστός. Από Αυτόν θα λάβουμε θάρρος και δύναμη, γιατί Αυτός πέθανε για τον καθένα μας και πλήρωσε για τις δικές μας αμαρτίες πάνω στο σταυρό, τις οποίες μας συγχώρησε (Α' Ιωάννου Α/1: 7).
Προσπάθησε ο άνθρωπος με δικούς του τρόπους και με δικά του μέσα να διώξει το φόβο. Οι γιατροί πρότειναν καταπραϋντικά. Οι πολιτικοί πρότειναν ανάκαμψη της οικονομίας, πρωτογενές πλεόνασμα λέγεται στις ημέρες μας. Κάποιοι πρότειναν την επανάσταση της εργατιάς και κάποιοι άλλοι πρότειναν την εκδίωξη των ξένων. Όλα τούτα τα «φάρμακα» όχι μόνον δεν έδιωξαν τους φόβους μας, αλλά τους επέτειναν μάλλον.
Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι ότι γεννήθηκε Σωτήρας. Αυτό που εμείς μέσα στην αδυναμία μας δεν μπορούσαμε να κάνουμε το έκανε ο Θεός. Γεννήθηκε ένας Σωτήρας, που μπορεί να σου δώσει Νέα Ζωή. Αυτός πήρε πάνω Του τις αμαρτίες μας, μας συγχώρησε (Α' Κορινθίους ΙΕ/15: 3). Αυτός μπορεί να μας δυναμώσει, να μας ελευθερώσει από τους φόβους μας, να βάλει σε τάξη τη ζωή μας και να της δώσει σκοπό και νόημα. Πόσο χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Δαβίδ στο ψαλμό ΛΒ/32, εδ. 11 «Χαρείτε για τον Κύριο δίκαιοι, κι ευφρανθείτε κι όλοι εσείς οι άδολοι φωνάξτε από χαρά»!
Ένα στοιχείο που θα πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθεί είναι ότι οι βοσκοί, καθώς άκουσαν το μήνυμα των Χριστουγέννων, ανταποκρίθηκαν σ’ αυτό. Άκουσαν για το Σωτήρα Χριστό που γεννήθηκε και δε μένουν απαθείς, αλλά τρέχουν για να τον συναντήσουν. Καθοριστική η απόφασή τους: «ας υπάγωμεν έως Βηθλεέμ».
Ένας άνθρωπος ονόματι Βαρτίμαιος, τυφλός, ανήμπορος, στέκεται στην άκρη ενός δρόμου της Ιεριχώ και ζητιανεύει για να εξασφαλίσει τα αναγκαία. Καθώς στέκεται εκεί με το χέρι παρατεταμένο, για να λάβει κάποια βοήθεια από τους περαστικούς, άκουσε από μακριά να γίνεται πολύς θόρυβος. Ρώτησε τι συμβαίνει και του είπαν ότι περνάει ο Χριστός. Καθώς άκουσε ότι περνάει ο Χριστός, έβαλε τις φωνές και με όλη τη δύναμη που διέθετε άρχισε να φωνάζει : «Ιησού Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με». (Μάρκος Ι/10: 46- 48).
Πόσοι άνθρωποι άκουσαν και ξανά άκουσαν για το Χριστό και τη «δωρεάν σωτηρία που Εκείνος προσφέρει κατά χάριν», (Εφεσίους Β/2: 8), αλλά δεν έβαλαν τις φωνές να Τον επικαλεστούν μέσα στη ζωή τους, δεν πήραν την καθοριστική απόφαση, να σπεύσουν να Τον συναντήσουν προσωπικά! Άλλωστε αυτή είναι η ουσία, να γνωρίσει ο άνθρωπος προσωπικά το Χριστό. Να μπορεί να πει: "ο Θεός μου". Χωρίς αυτό το «μου» καλός είναι ο Θεός, αλλά δεν ωφελεί σε τίποτα.
Αλίμονο αν άκουγαν μόνον γι’ Αυτόν και έμεναν εκεί. Η γνώση δεν είναι αρκετή. Η γνώση είναι το μέσον για να Τον συναντήσεις. Η ζωή των ποιμένων άλλαξε από την ώρα που προχώρησαν στην πράξη. Δεν καθυστέρησαν, δεν το πολύ συζήτησαν, δεν το μελέτησαν θεολογικά, δεν άρχισαν να επιχειρηματολογούν, αν ο Σωτήρας έπρεπε να γεννηθεί σε μία φάτνη κλπ.
Αντίθετα με όλα αυτά. Σηκώθηκαν, πήγαν, βρήκαν, είδαν και προσκύνησαν το Χριστό. Δεν ξέρουμε τι έγιναν τα πρόβατα. Πάντως θεώρησαν πολύ πιο σημαντικό το Σωτήρα από τα πρόβατα. Αλήθεια πόσες φορές βάλαμε τα πρόβατα στην πρώτη θέση! Πόσες φορές τα «πρόβατα» (η δουλειά, οι φίλοι, οι σχέσεις), μας καθυστέρησαν, μας έκαναν να αναβάλουμε το ταξίδι μας «έως Βηθλεέμ», να αναβάλουμε την προσωπική συνάντηση μαζί Του.
«Και ιδόντες διακήρυξαν το λόγο τον λαληθέντα προς ατούς περί του παιδίου τούτου».
Ήρθαν, είδαν και καθώς γνώρισαν το Χριστό, άρχισαν να μιλούν γι’ Αυτόν. Δε γίνεται να γνωρίσεις το Χριστό και να το κρατήσεις μυστικό. Πλημμυρίζεις από χαρά, για πρώτη φορά αρχίζεις να νοιάζεσαι και για τους άλλους. Τούτο το γεγονός δεν κρατιέται μυστικό.
Ας θυμηθούμε τη Σαμαρείτισσα στο πηγάδι του Ιακώβ, άφησε τη στάμνα και το νερό και έτρεξε να αναγγείλει στους συγχωριανούς της τα νέα για το Μεσσία. (Ιωάννης Δ/4: 4 - 30).
Ο Απόστολος Παύλος ολοκληρώνει το νόημα των Χριστουγέννων με το εξής εδάφιο. «Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, απέστειλε ο Θεός το Γιο του, που ήρθε μέσω γυναίκας και υποτάχθηκε στο νόμο, με σκοπό να εξαγοράσει εκείνους που βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία του νόμου, ώστε να αποκτήσουμε την υιοθεσία» (Γαλάτας Δ/4: 4,5).
Χριστούγεννα σημαίνει : «ας υπάγωμεν (πνευματικά) έως Βηθλεέμ». Εκεί θα τον συναντήσουμε. Θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες μας, θα πάρει τις θλίψεις μας, τους φόβους μας και θα μας χαρίσει αιώνια ζωή (Ιωάννης Γ/3: 15). Αυτή είναι η πραγματική λατρεία των Χριστουγέννων για όσους Τον γνώρισαν. Για τον κόσμο γύρω μας που συνεχίζει να Τον αγνοεί μέσα στην καθημερινή του ζωή τα Χριστούγεννα δεν είναι λατρεία, είναι μια ωραία γιορτή.
Είναι στο δικό σου το χέρι να επιλέξεις τούτα τα Χριστούγεννα, να τα γιορτάσεις, όπως ο κόσμος γύρω μας, με μουσικές, φαγητά, εκδηλώσεις, φωτάκια και άλλα ανθρώπινα τεχνάσματα ή να τα γιορτάσεις λατρεύοντας και δοξολογώντας το Θεό, «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης Δ/4: 23), όπως ακριβώς ζητάει ο Κύριος, ψάλλοντας μέσα από την καρδιά σου: «Χριστέ εν Σοι απέκτησα ειρήνην και χαράν και φέρω εις τα στήθη μου καρδίαν καθαράν», ευχαριστώντας Αυτόν για την «ανεκδιήγητη προσφορά Του». (Β' Κορινθίους Θ/9: 15), που είναι ο Υιός Του ο Μονογενής, τον οποίον έδωσε ο Θεός από αγάπη, «ίνα μη απωλεστεί, πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Ιωάννης Γ/3: 16).
Με τις σκέψεις αυτές ας σταθούμε με απλότητα, με πίστη, με ειλικρινή καρδιά και ας βαδίσουμε ταπεινά, νοερά, προς τη φάτνη. "Ας υπάγωμεν έως Βηβλεέμ" . ---
ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
1. Δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλ’ αμαρτωλούς εις μετάνοια (Ματθαίος Θ/9:13).
2. Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να απολέσει ψυχάς ανθρώπων, αλλά να σώσει (Λουκάς Θ/9 : 56).
3. Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήσει και να σώσει το απολωλός (Λουκάς ΙΘ/19 : 10).
4. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού εις τον κόσμος, δια να κρίνει τον κόσμον, αλλά δια να σωθεί ο κόσμος δι’ Αυτού (Ιωάννης Γ/3 : 17).
5. Διότι δεν ήλθον δια να κρίνω τον κόσμον, αλλά δια να σώσω τον κόσμον (Ιωάννης ΙΒ/12 : 47).
6. Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα, έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών (Ρωμαίους Ε/5 : 8).
7. Ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον δια να σώσει τους αμαρτωλούς (Α΄ Τιμοθέου Α/1 : 15).
8. Τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθει, δια να αθετήσει την αμαρτίαν δια της θυσίας Εαυτού (Εβραίους Θ/9 : 26).
9. Και εξεύρετε ότι Εκείνος εφανερώθει, δια να σηκώσει τα αμαρτίας ημών (Α΄ Ιωάννου Γ/3 : 5).
10. Όστις τας αμαρτίας ημών Αυτός εβάστασεν εν τω σώματι Αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη, αποθανόντες κατά τας αμαρτίας (Α΄ Πέτρου Β/2 : 24).
11. Αλλ’ Αυτός ετραυματίσθει δια τα παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθει δια τας ανομίας ημών, η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ Αυτόν και δια των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν (Ησαΐας Ν/50 : 5).
12. Καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθεί, αλλά δια να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών (Ματθαίος Κ/20 : 28).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου